Nicholas Daly Winter REFLECTIONSOpname AVM Studios, Hilversum, april/mei 2007Challenge/Maxanter MAX 75374 (CD 55’)

Een leuk debuut, het album ‘Refections’ van het trio Nicha-las Daly Winter, bestaande uit de Amerikaanse gitarist Dan Nicholas, de Ierse bassist Joh-nny Daly en de Nederlandse drummer René Winter. Ze vor-men elke week op dinsdag-avond het huisorkest van het Haagse jazzcafé Pavlov, waar ze dan met wisselende gasten spelen. Zo gaat het hier ook: de triostukken worden afge-wisseld met gastoptredens door Marco Kegel (altsaxo-foon, in twee stukken), Philip Harper (trompet, idem), en Johannes Probst (trompet, één stuk). Eén keer spelen er twee gasten in hetzelfde nummer mee (Kegel en Probst, in ‘Strol-ling’ van Horace Silver), en dat levert een wat oubollig collec-tiefje op, maar wel spetterend solowerk. In de triostukken krijg ik wat associaties met het roemruchte trio met Barney Kessel, Ray Brown en Shelly Manne als ‘The Pollwinners’, en dat pleit voor de kwaliteit van deze jongens. Ze swingen pit-tig, zonder de harmonie en de melodie te vergeten, en doen een paar bijzondere stukken herleven, zoals ‘Conception’ van George Shearing en ‘A Flo-wer is a Lovesome Thing’ van Billy Strayhorn. Het titelstuk is van Thelonious Monk.

SteamTeam GLOBAL HEATING Opname Tafelberg Studios, Tilburg, april 2007E-Bop Productions 02 (CD 50’)

Steam Team, het kwintet van en met bugelspeler Jeroen Doomernik, noemt zijn mu-ziek E-Bop. Die E staat daarbij voor energiek, expressief, explosief en enerverend, en sinds kort is daar ‘ecologisch verantwoord’ aan toegevoegd: diverse stukken op het nieuwe album zijn geïnspireerd door de dreigende klimaatpro-blematiek. Het titelstuk is al veelzeggend: ‘Global Heating’. Maar ook stukken als ‘One Day Left’, ‘Afro Centric Hot’ (met de bas in een opvallende hoofdrol) en ‘The Shape of Things to Come’ passen in deze milieubewuste aanpak. Maar dat wil niet zeggen dat er geen energie wordt ver-stookt: Steam Team, met naast Jeroen Doomernik ook Peter Ennen (tenorsaxofoon), Ludo Doomernik (piano), Ruud Hendriks (bas) en Pieter Bast (drums), speelt een pittige ei-gentijdse variant van hardbop, met smakelijke collectieven en een onontkoombare drive. In de langzame stukken (het titelstuk bijvoorbeeld, van de hand van Bast, een introverte ballad) laten vooral de blazers hun kwaliteit horen, beiden met een mooie strakke maar toch warme toon en een trefzeker gevoel voor lange melodielijnen.

Jazz Orchestra of the Concert- gebouw RIFFS ‘N RHYTHMSLive-opname Bimhuis Amsterdam, mei 2007JOC Records JR 107 (CD 75’)

Nederlands meest presti-gieuze bigband, het Jazz Orchestra of the Concerrtge-bouw, heeft tot nu toe zijn albums uitgebracht bij kleine labels, die daarna werden opgedoekt (Via, Munich). Een omineuze ontwikkeling, dus nu is het orkest zijn eigen platenbaas. Het debuut op het nieuwe label JOC Records is een heel ‘eigen’ productie geworden: de live registratie van een concert in het nieuwe Bimhuis, met op de lessenaars allemaal stukken van dirigent Henk Meutgeert (in twee ge-vallen samen geschreven met een van de bandleden). Een fantastisch album, met spette-rende arrangementen (waarin Meutgeert hier en daar zijn liefde belijdt voor Count Basie). En niet te vergeten: vol met gedreven solo’s van onze eigen helden. Ik noem Peter Beets, Jesse van Ruller, Bert Boeren, Jan Menu, Frans van Geest, Sjoerd Dijkhuizen, Jorg Kaaij, Ruud Breuls, Jan van Duikeren – ach, je kunt wel aan de gang blijven. En wat een ritmesectie, en wat een prachtige bandsound. Te bestellen via www.jazzorches-tra.nl; de grote labels zouden de deur moeten platlopen om dit orkest te boeken.

JazzRené de Cocq

Michel Petrucciani NON STOP TRAVELSOpname Liederhalle, Stut-tgart, 8 februari 1998Pink Records/Dreyfus Jazz FDM 46050369099 (DVD)Het is alweer negen jaar geleden dat Michel Petruc-ciani overleed: de vertede-rende Franse jazzkabouter die oogde als een soort E.T. achter de vleugel (met een speciaal verhoogstukje voor de pedalen) maar daar volwas-sen jazz op speelde – als hij muziek maakte was er niks vertederends aan hem, maar nam hij je onontkoombaar mee in een muzikaal avontuur, gebaseerd op een fantastische (en onbegrijpelijke) techniek, een neus voor jazztiming en een haast instinctief gevoel voor harmonie. Het concert op deze DVD dateert van een jaar voor zijn dood, hij wordt bij-gestaan door Anthony Jackson op (vijfsnarige) basgitaar en Steve Gadd op drums (met een meesterlijke brushestechniek). Sublieme triojazz, met als hoogtepunt een indrukwek-kende en subtiele vertolking van de Miles Davis-klas-sieker ‘So what’. Wat de DVD extra interessant maakt is de toevoeging van een gevoelige documentaire (uit 1995) van bijna een uur, waarin de Duitse regisseur Roger Willemsen indringende gesprekken voert met Petrucciani over zijn jeugd in Orange, zijn ziekte (hij leed aan een erfelijke afwijking van het beenderstelsel, gecombi-neerd met een groeistoornis),

zijn liefde voor muziek in het algemeen en jazz in het bijzon-der, zijn vriendschappen, het leven in het algemeen. Aangrij-pend is zijn ontmoeting met tenorsaxofonist Charles Lloyd, die hij ooit als achttienjarige nieuwkomer in Californië uit diens zelfverkozen isolement haalde en weer tot spelen bracht. De twee zijn gefilmd in een spectaculaire zonsonder-gang op de rotskust bij Big Sur. Mooi is ook de reportage van een opnamesessie met de vioolveteraan Stéphane Grap-pelli, grappig is het bezoek aan de Steinway-fabriek, sfeervol zijn de slotbeelden waarvoor een vleugel op de top van een New-Yorkse wolkenkrabber is gezet: we zien vanuit een heli-kopter Michel Petrucciani daar spelen, geheel in zijn eentje, in de loeiende wind, met die fameuze skyline om hem heen. Petrucciani was, vertelde hij aan Willemsen, niet bang voor pijn: die hoorde bij zijn leven, hij had altijd pijn. Maar wel was hij bang voor de dood: hij was bang dat er toch niets meer zou komen na het leven, en zei met een twinkeling in zijn ogen dat hij zich dan zeer bekocht zou voelen. Maar zijn ziekte was niet dodelijk, zei hij er opgelucht bij: hij ging ervan uit dat hij nog lang zou leven en steeds bijleren. Het is er niet van gekomen, weten wij nu: hij stierf in januari 1999, op zijn 36e, niet aan zijn beender-ziekte of aan zijn groeistoor-nis, maar aan een aandoening van de longen – misschien rookte hij wel te veel. Ik hoop dat hij in het hiernamaals nog jazzplezier heeft, bijvoorbeeld met de door hem zeer bewon-derde Duke Ellington, wiens muziek hem inspireerde om de klassieke muziek te verruilen voor de jazz.

Indringende blik in leven en muziek van Michel Petrucciani

48  hvt - februari 2008

Billy Hart ROUTE FOpname Murnau (D), novem-ber 2004Codaex/Enja 9176 (CD 56’)Opvallende combinatie: de Amerikaanse veteraan-drum-mer Billy Hart, gekoppeld aan twee jonge Duitse musici, bassist Martin Zenker en saxo-fonist Johannes Enders. Die laatste schreef het complete repertoire voor deze sessie (zeven stukken). Prima musici, die twee Duitsers, maar de show wordt wel gestolen door de subtiele drive van de bejaarde Hart.

Christina Gustafsson MOMENTS FREEOpname Stockholm, januari 2007Codaex/Prophone PCD 086 (CD 53’)Een nieuwe Zweedse jazzzan-geres: Christina Gustafsson. Lekkere stem, licht gevoileerd, en een aangename jazzy timing, met een trefzeker ge-voel voor de blue note. Goeie band ook, gedomineerd door twee gitaren.

The music of Charlie MarianoOpname Bangalore december 2005/Bornheim april 2006Challenge/Double Moon DMCHR 71064 (CD 54’)Altsaxofonist Charlie Mariano geldt al tientallen jaren als een meester op zijn instrument. Iets minder bekend is dat hij ook prachtige composities maakt. Op dit album speelt hij er negen, bijgestaan door de Duitse toetsenist Mike Herting (die zelf ook drie stukken bij-draagt aan het programma). Stijlvolle sfeermuziek.

Fred Hersch NIGHT & THE MUSICOpname New York, december 2006Codaex/Palmetto PM 2124 (CD 62’)Alweer een trio-album van pianist Fred Hersch, weer met bassist Drew Gress, en deze keer Nasheet Waits op drums. Wat eigen stukken, een paar standards, een compositie van Monk. Rijpe jazz van hoog niveau, misschien voor som-migen iets te druk, qua heel veel nootjes.

G e s i g n a l e e r d

Sonny Rollins ON IMPULSE! Opname Rudy Van Gelder, Englewood Cliffs NJ, juli 1965Universal/Verve/Impulse 0602517448216 (CD 34’)

In de serie ‘Originals’ de CD-release van het album dat jazzlegende Sonny Rol-lins op 8 juli opnam in de al even legendarische studio van Rudy Van Gelder. De man heeft zijn grootste en belangrijkste bijdrage aan de jazz geleverd in het format saxofoon-bas-drums (en doet dat tot op de dag van vandaag), maar is deze keer te horen met een trio met Ray Bryant (piano), Walter Booker (bas) en Mickey Roker (drums). Echt beperkend is dat, zo te horen, niet voor de einde-loze ideeënstroom die Rollins kenmerkt. Zo opent de sessie met een heel eigenzinnige versie van ‘On Green Dolphin Street’, waarin het haast alle kanten uitgaat. Bryant, die in die periode vooral bekend was van verrichtingen in de souljazz-sfeer, geeft verras-send subtiel tegenwerk. Het trio geeft Rollins ook in de rest van het programma (totaal vijf stukken) alle ruimte, en het resultaat is een interes-sante aanvulling op de grote Rollins-discografie. Of er ook nummers van deze sessie zijn afgevallen is niet duidelijk; Impulse volstaat hier met een één-op-één re-release, met een speelduur van 34 minu-ten. Het is niet al te veel, maar wel van hoge kwaliteit.

Geoff Keezer WILDCRAFTEDLive-opname Dakota Jazz Club, Minneapolis, september 2004Codaex/MaxJazz MXJ 215 (CD 68’)

Hij oogt nog jong, pianist Geoff Keezer, maar heeft een indrukwekkende staat van dienst, onder meer bij legen-darische grootheden als Art Blakey en Ray Brown. Met bas-sist Matt Clohesy en drummer Terreon Gully speelde hij in september 2004 een triosessie in de Dakota Jazz Club in Min-neapolis, die door het actieve label MaxJazz in zijn ‘piano series’ is uitgebracht. Op het programma staan vijf eigen stukken, een bewerking van de ‘Black and Tan Fantasy’ van Duke Ellington, de klassieker ‘Stompin’ at the Savoy’, en een liedje van de IJslandse popzangeres Björk: ‘Venus as a Boy’. Keezer heeft de beschikking over een razende techniek, die laat hij hier en daar ook horen, maar hij heeft geen haast: de muziek krijgt bij hem wel de tijd om te ade-men. Het gamma van het klas-sieke piano-bas-drums-trio wordt hier en daar aangevuld met wat keyboardklanken die Keezer als een soort extra kleuring invoegt. Hij doet dat gelukkig spaarzaam en met smaak. Clohesy en Gully (voor mij onbekende namen) leve-ren een betrouwbare basis.

Jazz

hvt - februari 2008 49

Importeur: Crusade Audiowww.crusade-audio.nl

Esra Dalfidan FIDAN COLORSOpname Topaz Studio, Keulen, september 2006Challenge CHR 70143 (CD 63’)

Zangeres Esra Dalfidan werd in februari 2006 winnaar van het Nederlandse vocalisten-concours in Zwolle, maar is geen Nederlandse. Ze is in Duitsland geboren en opge-groeid, met een Turkse ach-tergrond. Maar ze is wel een beetje een pupil van het Ne-derlandse muzikale klimaat: ze studeerde vanaf 2001 aan het Amsterdamse conservatorium, waar ze afgelopen zomer afstudeerde. Ze debuteert nu als bandleider met een album met een internationale cast: haar band bestaat uit Tobias Klein (basklarinet), Franz von Chossy (piano), Sean Fasciani (bas) en Uli Geneger (drums). Wat voor muziek horen we? Een curieuze mix van jazz (in verschillende verschijnings-vormen), vocale acrobatiek, en wereldmuziek met wortels in Oost-Europa en het Mid-den-Oosten. Een belangrijke factor in het groepsgeluid is de basklarinet van Klein, die zoemend en knorrend zorgt voor extra kleuring. Ook niet weg te cijferen is het intri-gerende pianospel van Von Chossy. Dalfidan zelf laveert stilistisch van het een naar het ander, op basis van (vooral) eigen teksten en composities. Ontroerend is het liedje ‘Sen gemez oldun’, een ‘traditional’ van Azerbeidzjaanse origine.