ZAKHORLOGESGeorges Frederic Roskopf

De zakhorloges van Georges Frederic Roskopf zijn degelijk, goedkoop en wereldberoemd. Dat komt door het vernuft en de neus voor zaken van horlogebouwer Georges Frederic Roskopf die in 1813 geboren werd in het Franse Niderville( destijds Duits Niderwill) In 1829 trok hij naar het La Chaux de Fonds in Zwitserland om er het vak van horlogemaker te leren. In 1855 begon hij zijn eigen firma. Hij droomde ervan om een goedkoop zakhorloge te ontwikkelen voor Jan Modaal. Op zich was dat een heel eigentijds idee, want net in die periode werd Europa overspoeld door de industriële revolutie en werden steeds meer goederen machinaal vervaardigd en goedkoper geproduceerd.

Montre proletaire

Tegen 1867 stond zijn productie op punt en werd het goedkope zakhorloge van Georges Frederic Roskopf op de markt gegooid. De productie begon met 2000 exemplaren. Meteen kreeg Roskopf prijzen op internationale tentoonstellingen en tegen 1870 had hij er al 20.000 verkocht.

Chemin de fer

In 1867 huurde hij ook de diensten in van de jonge man, Charles Léon Schmid, om zakhorloges te verkopen. Charles Léon Schmid had het lumineuse idee om de zakhorloges aan te bieden aan het leger en aan de toen talrijke spoorwegmaatschappijen. Speciaal voor hen werden aparte kasten ontworpen met de vermelding van een trein en de betreffende maatschappij. Deze zgn. Chemin de Fer zakhorloges waren een enorm succes. Ze komen trouwens veelvuldig voor in de handel.

Fritz-Edouard Roskopf

Zijn zoon Fritz-Edouard Roskopf (1835 - 1927) had een eigen horloge bedrijf dat, zolang zijn vader leefde geen goedkope Roskopf horloges vervaardigde. Pas na de dood van Georges Frederic Roskopf in 1889 begon Fritz-Edouard Roskopf met de productie van goedkope zakhorloges. Dit is zo'n exemplaar uit het begin van de 20ste eeuw. We merken trouwens op dat er in totaal vele miljoenen van die goedkope Roskopfzakhorloges werden vervaardigd, zeldzaam zijn de meeste types dus niet. De waarde ligt dus aan de lage kant. Je vindt op het net al exemplaren voor een paar tientallen euro, de meeste zijn 50 à 150 euro waard, speciale modellen tot dubbel zoveel.

Zakhorloge van mijn grootvader. Dat hij duivenmelker was zie je aan de ketting. De ketting werd aan de vest vastgemaakt en meestal werd de horloge in een klein zakje van de kledij opgeborgen.

Zakhorloge van mijn schoonmoeder.

Deze zakhorloges waren aan de achterzijde meestal voorzien van 2 beweegbare kleppen. Achter de ene kon een foto geplaatst worden. De 2de klep gaf toegang tot het inwendige van de klok.

Soms zag je ook de vermelding (bij duurdere horloges) hoeveel robijnen er in de klok verwerkt waren. Robijnlagers werden gebruikt voor de duurzaamheid van de lagers waarin de tandwielen rond draaiden.

Een zakhorloge is zeer moeilijk te herstellen.

Opmerking:

Ook werden er zakhorloges gemaakt waarvan de wijzerplaat eveneens een klepje had. Er was geen glas voor de wijzerplaat, zodat ook blinden –bij het openen van het klepje- de wijzers konden voelen. Op deze wijze konden zij ook de tijd aflezen.

Fraai zakhorloge met zicht op de mechanische onderdelen

De achterzijde van dit zakhorloge. Bijna alle mechanische delen zijn zichtbaar

Zeer mooie zakhorloge

Ook bij dit horloge zijn alle mechanische delen zichtbaar

Zakhorloge met aanduiding van de zon (tijdsverloop gedurende de dag)

Vrijmetselaars zakhorloge (dicht)

Vrijmetselaars zakhorloge (open)

Vrij uniek zakhorloge met 5 extra wijzerplaten

1: Aanduiding van de maand

2: Aanduiding van de weekdag (Dim. Lun. … Sam.)

3: Aanduiding van de maanstand

4: Aanduiding van de dag (1 – 31)

5: Aanduiding van de seconden. En uiteraard de aanduiding van de tijd op de grote wijzerplaat.