In hoeverre is vriendschap mogelijk na beëindiging van je · PDF fileLOSLATEN Ammy van...

LOSLATEN www.loslaten.nu Ammy van Bedaf MSc

[email protected] 06-53 65 13 59 meld je op website aan voor gratis eZine

1

Hoofdstuk 18 In hoeverre is vriendschap mogelijk na beëindiging van je relatie?

Dit is het achttiende hoofdstuk dat ik schrijf in het kader van boeken over Loslaten.

Het doel van de boeken is een integraal kader te schetsen van alles wat met loslaten te

maken heeft: patronen van een emotioneel ongezonde opvoeding, gevoelens versus emoties,

herinneringen, rollen die we aannemen, de functie van pijn/verdriet/onrust, gevolgen voor je

partnerkeuze en voor je relatie(s), gevolgen voor je gespreksvoering en je communicatie,

gevolgen voor de omgang met je kinderen, wat je er zelf aan kunt doen om alsnog jezelf

emotioneel op te voeden en hoe een emotioneel gezonde opvoeding eruit zou kunnen zien.

Zodra een hoofdstuk af is plaats ik het op mijn website, zodat je het gratis en vrijblijvend kunt

downloaden.

Zodra ik alle hoofdstukken van dit boek af heb, zal ik alle hoofdstukken alsnog aanpassen en

redigeren en in een boek uitbrengen.

Dit boek Loslaten.Nu zal dan tevens voor een normale prijs beschikbaar komen.

Je kunt daarom kiezen: of je downloadt een enkel hoofdstuk, of een paar of alle hoofdstukken

gratis, en/of je wacht tot het in een geredigeerde en aangepaste vorm in een boek

beschikbaar komt.

Tweewekelijks schrijf ik op mijn blog een artikel over een relevant onderwerp met betrekking

tot loslaten.

Als je geabonneerd bent op mijn tweewekelijkse eZine Loslaten, word je vanzelf geïnformeerd

wanneer een volgend hoofdstuk af is van dit boek en door jou gratis gedownload kan

worden. Ook hoor je wanneer dit boek klaar is en hoe en voor welk bedrag dat kan worden

aangeschaft.

Je kunt je gratis en geheel vrijblijvend abonneren op mijn wekelijkse eZine Loslaten. Je kunt

dan ook een gratis mini-eBook over loslaten downloaden. Aanmelden doe je door op mijn

website www.loslaten.nu (rechts bovenin in het kader dat je op de Homepage ziet) je

voornaam en je e-mailadres in te vullen. Jouw privacy wordt gewaarborgd en afmelding is

eenvoudig.

Hoofdstuk 18.

In hoeverre is vriendschap mogelijk na beëindiging van je

relatie?

1. In hoeverre is vriendschap mogelijk na beëindiging van je relatie? blz-2

2. In hoeverre bestaat er een kans op een relatie met jouw ex-partner

nadat de relatie is beëindigd? blz 6

http://www.loslaten.nu/



2

3. Wat als jouw ex-partner snel weer een andere relatie heeft? blz 7

4. Wat als vriend(inn)en en familie jou niet begrijpen? blz 8

5. Wat als er sprake is van een vechtrelatie of van een vechtscheiding? blz 9

6. Wat kan de invloed van een vechtrelatie of vechtscheiding zijn op

kinderen? blz 10

7. Wat als jouw kinderen al volwassen zijn? blz 12

8. Wat biedt het jou om jouw kind(eren) te betrekken in jouw

echtscheiding? blz 13

9. Wat kan een scheiding doen met een kind? blz 13

10. Wat als je bang bent voor het aangaan van een nieuwe relatie? blz 15

© copyright Ammy van Bedaf, Loslaten.Nu 2014. Alle rechten voorbehouden. Wil je dit artikel gebruiken in een tijdschrift, nieuwsbrief of op een website? Dat kan, zolang je de

hierna gegeven “ informatieregels “ overneemt, met een werkende link naar mijn website: “ Door

Ammy van Bedaf. Ga naar http://www.loslaten.nu/ voor het aanvragen van het gratis mini-eBook

over loslaten ‘8 Manieren om te stoppen met piekeren en malen en om weer rust in je hoofd te

krijgen’. “

1. In hoeverre is vriendschap mogelijk na beëindiging van je relatie?

Het na een relatie aangaan van een vriendschap is in de praktijk vrijwel

onmogelijk voor degene die emotionele pijn heeft in/na de relatie.

“De psycholoog heeft mij dat geadviseerd, om door te gaan met een

vriendschap.”

De psycholoog weet niet waar hij het over heeft en weet dan ook niet wat

relatieverslaving inhoudt. Dat hij jou dat aanraadt is omdat je niet van jouw

partner kunt loskomen. In jouw geval is het niet mogelijk om een

vriendschappelijk contact te onderhouden, omdat één van de partijen dat niet

aan kan en dat ben jij in dit geval.

Degene die de vriendschap voorstelt wil niet de relatie maar wil evenmin het

contact verbreken. Al met al is dit een paradoxale boodschap naar jou toe: hij

wil de relatie met jou verbreken dus je bent niet goed genoeg om zijn partner




3

te zijn; maar je bent goed genoeg voor een vriendschap; een vriendschap

omdat hij je niet helemaal kwijt wil (kan…..).

“Ik heb hem min of meer een ultimatum gestuurd om samen onze angsten te

overwinnen.”

Vanuit dit vriendschapsvoorstel van hem heb jij hem min of meer een

ultimatum gestuurd om samen jullie angsten te overwinnen. Dit is een

paradoxale boodschap van jou waar hij niet aan kan voldoen: als iets een

vriendschap is, kun je hier namelijk geen eisen of ultimatum aan verbinden. Je

kunt er alleen jouw eigen grenzen in aangeven en je kunt alleen jouw eigen

conclusies ergens aan verbinden. Zijn reactie hierop (namelijk geen reactie) is

dan ook normaal. Vanuit zijn positie (geen relatie maar wel vriendschap) kan hij

hier namelijk niets mee.

Als je pijn in je relatie hebt gehad en/of pijn hebt na het beëindigen van je

relatie, is het niet verstandig om een vriendschap te hebben of na te streven

met je ex-partner. Je houdt er namelijk jouw patronen van vroeger mee in

stand. Het aantrekken en afstoten, zoals dat tijdens de relatie speelde, zal ook

in die vriendschap doorgaan. De een zal niet te veel willen en de ander wil juist

meer: dit is een herhaling van jullie relatie. Je zult zien dat vroeg of laat ook die

vriendschap op een onprettige manier alsnog beëindigd wordt door een van

beiden.

Je zult een vriendschap daarom niet aankunnen.

Jullie zijn namelijk vooralsnog geen van beiden veranderd. Daarom zullen de

pijnlijke aspecten die ook in de relatie speelden, een rol blijven spelen en

blijven doorgaan.

Tegelijkertijd kun je niet helen, omdat je altijd nog hoop zult blijven houden.

Het hebben van een vriendschap na het beëindigen van een relatie is wel

mogelijk voor mensen die beiden een emotioneel gezonde jeugd hebben

gehad. Als jij en jouw partner een emotioneel ongezonde jeugd en een pijnvolle

relatie hebben gehad, is het onderhouden van een vriendschap met je ex-

partner gewoon een pijnlijk verhaal en een voortzetting van jouw emotionele

pijn.

‘Ik zit er dubbel in met H. Op zich weet ik dat met hem geen relatie mogelijk is,

maar ik had het graag op een andere manier afgerond gehad.’



4

Jullie hadden de illusie dat jullie ook nog vrienden zouden kunnen zijn. Mensen

met een emotioneel ongezonde relatie kunnen na een impulsieve relatie geen

vrienden meer zijn, omdat een van beiden zal blijven zoeken naar compensatie

voor vroeger onvervulde emotionele behoeften, waardoor de vriendschap

altijd onvoldoende zal zijn.

Daarom is voor de één een relatie onmogelijk en voor de ander een

vriendschap onmogelijk. Voor de één is een relatie te veel en voor de ander is

de vriendschap blijvend onvoldoende.

Mensen die een emotioneel ongezonde opvoeding hebben gehad, zijn niet in

staat om eerst alleen maar een vriendschap aan te gaan en om vervolgens,

vanuit die vriendschap, te kijken of daar eventueel een relatie uit zou kunnen

voortvloeien. Nadat de relatie is beëindigd is de emotionele pijn te groot om

nog vriendschappelijke contacten te onderhouden.

Het paradoxale is dat je wel een vriendschap zou kunnen aangaan als je jouw

partner helemaal hebt losgelaten; dan zul je echter geen behoefte meer

hebben aan een vriendschap, want dan heb je gezien waar jullie relatie feitelijk

op was gebaseerd. Dan heb je er dus al jouw illusies over losgelaten.

“Wat mij frustreert is dat ik mijn gevoelens voor hem niet kan omzetten in een

goede vriendschap.”

Dit is niet vreemd, omdat je eerst helemaal emotioneel moet loskomen van

hem: je moet eerst van hem afkicken. Het is een illusie dat je een vriendschap

met hem zou kunnen aangaan. Het paradoxale is dat je emotioneel helemaal

los van hem moet komen om er geen last meer van te hebben. En als je dat

hebt bereikt, heb je die behoefte niet meer… Want dan zie je hoe hij werkelijk

is en wat je je allemaal hebt laten welgevallen. Als je dan een paar jaar geen

contact met hem hebt gehad, zou je eventueel, als je dat nog zou willen, een

vriendschap aan kunnen gaan. Maar je zult zien dat het dan heel anders is,

omdat je dan inmiddels jezelf emotioneel hebt opgevoed en ontwikkeld en dat

je dan anders naar hem kijkt.

‘Nadat mijn man en ik uit elkaar waren gegaan ben ik weer in contact gekomen

met mijn allereerste grote liefde. Ik begon me meer en meer op hem te

verlaten en we spraken steeds vaker met elkaar af. Mijn verstand heeft me

altijd voorgehouden dat dit niet goed was, maar mijn gevoelens zijn veel



5

sterker. We hebben enorm tumultueuze maanden achter de rug. Het gaat niet

langer meer. Uiteindelijk willen we goede vrienden blijven maar wat ik voel is

veel meer dan vriendschap. Ik ervaar echt pijn, ik “wacht” letterlijk op een sms,

telefoontje en verwaarloos mijn leven. Ik eet slecht, drink iets te veel, slaap

slecht, het is precies of mijn hele bestaan draait om hem. Ik ben bang om in

een depressie te belanden als ik deze situatie niet aanpak. Hoe kom ik erachter

of de gevoelens die ik ervaar echt zijn of alleen maar een houvast zijn?’

Voor jóu zijn het echte gevoelens die een houvast zijn. Dat is wat het probleem

is. Het feit dat je echte pijn ervaart, dat je afhankelijk bent van zijn berichtjes

en dat je jouw leven verwaarloost, geeft aan dat het jouw houvast is die jij voor

‘echte’ gevoelens aanziet. Het zijn geen gevoelens; het zijn emoties die nog

pijnlijk zijn ook, omdat het compensatie is van vroeger niet vervulde

emotionele behoeften enerzijds en omdat jullie niet met en niet zonder elkaar

kunnen anderzijds. Dat maakt het zo pijnlijk. Dit alles vloeit voort uit jouw

patronen van vroeger, zoals affectieve verwaarlozing, emotioneel misbruik

en/of geestelijke mishandeling.

‘Een paar jaar geleden werd ik hevig verliefd op een man die meteen duidelijk

maakte dat een relatie met hem geen optie was. Het deerde me niet écht, ik

hield van deze man, beantwoord of niet. Bovendien was ik me bewust (…!) dat

ik niet gelukkig zou worden met hem; ik zou echt tekort komen, met geven en

nemen niet in balans. Nu hebben we een soort vriendschap, waar ik heel blij

mee ben, maar die me ook pijn geeft. Mijn alleen-zijn is er nu door uit balans; ik

ben meer gespannen, onrustiger e.d. Ik zou graag vrienden blijven met deze

man, maar emotioneel los(ser) van hem zijn/komen.’

Hiervoor zul je hem eerst helemaal moeten loslaten, dus praktisch en

emotioneel los van hem moeten komen, om vervolgens, vanuit die emotionele

onafhankelijkheid, weer een vriendschap aan te gaan. Je kunt niet jouw huidige

gevoelens als het ware verminderen of op een lager standje zetten. Alleen

vanuit een situatie van volledig loslaten zou je een vriendschap met hem aan

kunnen gaan waarin je jouw balans bewaart. En het paradoxale is dat je, als je

hem hebt losgelaten, er geen behoefte meer aan zult hebben.



6

2. In hoeverre bestaat er een kans op een relatie met jouw ex-partner

nadat de relatie is beëindigd?

‘Ik wil weten als zowel G. als ik overgeheveld zijn naar die andere emotioneel

gezonde kant, of we dan kans maken als stel. Mijn persoonlijke mening is als

wij elkaar over een paar jaar tegenkomen en we zitten allebei op de goede lijn,

dat het wel passend zou kunnen zijn want dan staan we allebei aan de goede

kant van de relatielijn!’

In theorie heb je gelijk. Je gaat er vanuit dat jullie beiden herstellen. Ik schat in

dat de emotionele pijn en onrust van G. niet groot genoeg zijn om te willen

herstellen.

Dat raakt het eerste punt: het is doorgaans de emotionele onrust en pijn van

één van beiden die ondraaglijke vormen aanneemt. En dat is vervolgens

degene die wil loslaten. De functie van pijn en onrust is dat het een signaal is,

zoals het rode lampje in jouw auto als je te weinig olie hebt. G. ervaart niet die

pijn en onrust die jij ervaart; bij hem brandt er geen rood lampje dat hij wat

aan zijn oliepeil zou moeten doen.

En als G. hulp zoekt, is het de vraag in hoeverre hij bij de kern komt en in

hoeverre hij zijn patronen van vroeger zou kunnen veranderen.

Juist door de ongelijkwaardige en onevenwichtige relatie is de kans nihil dat

beide partijen herstellen. Alleen degene met de grootste emotionele pijn is

doorgaans degene die met haar of zijn herstel aan de slag gaat. Dat doen we

namelijk alleen als de emotionele pijn ondraaglijk wordt en dat is doorgaans bij

één van de partners het geval, omdat de ander andere

overlevingsmechanismen heeft ontwikkeld.

Stel dat jullie beiden herstellen, dan nog is de kans nihil en te verwaarlozen dat

jullie weer een relatie aan zouden gaan. Jullie zijn namelijk op elkaar gevallen

vanuit ieders onverwerkte verleden en daardoor vanuit ieders ongezonde deel:

vanuit het compensatie zoeken voor onvervulde behoeften. Dat maakt dat als

jullie ieder voor zich aan de slag zouden gaan met diens eigen herstel, jullie niet

meer op elkaar zouden vallen. Ik weet dat dit raar voor jou klinkt, maar je gaat

anders naar jezelf kijken en daardoor anders naar andere mensen. Je komt

dichter bij je ware aard, je wordt authentieker, waardoor je in de loop van de

tijd gelukkiger wordt.



7

Kennelijk is er geen match mogelijk bij herstelde partners die zich eerder tot

elkaar aangetrokken voelden vanuit hun ongezonde patronen. Klaarblijkelijk is

de aantrekkingskracht vanuit ongezonde patronen en vanuit gezonde patronen

verschillend. Iedereen ontwikkelt zich op een andere manier richting het

gezonde deel. Het lijkt erop dat het ‘eros’-gedeelte een andere

aantrekkingskracht triggert dan de aantrekkingskracht binnen het ‘agape-

‘gedeelte.

De kans dat je daarna nog op iemand als G. zou vallen, is nihil, omdat je andere

en emotioneel gezondere aspecten zoekt in een partner dan je vanuit het

emotioneel ongezonde verleden doet.

Het is daarom niet meer dan een theoretisch concept dat G. ook volledig zou

herstellen én dat jullie een relatie zouden aan willen gaan.

Wat ook een rol speelt is dat zolang je de illusie in stand houdt dat er ooit nog

een relatie met G. uit voort zou kunnen vloeien, je niet volledig van je

relatieverslaving zult herstellen. Herstellen is wel vrijwillig, maar niet

vrijblijvend en je zult je eigen herstel dan ook onvoorwaardelijk op de eerste

plaats moeten zetten.

Als je hersteld bent, zul je geen behoefte meer hebben aan contact met G.

3. Wat als jouw ex-partner snel weer een andere relatie heeft?

Is het loslaten van je ex-partner al pijnlijk genoeg, als hij of zij dan ook nog eens

heel snel weer een andere partner heeft, is dit nog pijnlijker. De gedachte dat

je zo maar inwisselbaar bleek te zijn, kan ondraaglijk zijn.

Hoe is het mogelijk dat je ex al weer zo snel een relatie heeft?

Hij of zij heeft dan laten zien niet alleen te kunnen zijn. Daarmee laat jouw ex-

partner ook zien dat ook jij zeer waarschijnlijk opvulling bent geweest van zijn

eenzaamheid. Net zoals jouw ex-partner opvulling was van jouw eigen

eenzaamheid.

Als iemand heel snel weer een nieuwe relatie induikt, is dat omdat heel snel

weer compensatie voor vroeger onvervulde emotionele behoeften wordt

gezocht. En iemand die echt snel een relatie wil, kan dat tegenwoordig, door de



8

mogelijkheden van internetdating snel weer krijgen. Ook dit snel weer

(internet)daten maakt onderdeel uit van de relatieverslaving: acute

behoeftebevrediging, instant bereikbaar met een paar klikken op je website.

Het is jouw grootste angst dat jouw ex-partner in zijn of haar nieuwe relatie

gelukkig is. Dat jouw ex-partner nu wél vindt wat hij aangaf bij jou niet te

kunnen vinden. Ik kan je hierin troosten….

In het begin zal het wellicht lijken dat jouw ex het geluk heeft gevonden, net

zoals dat leek in de beginfase van de relatie met jou.

Bovendien zal dat zo lijken voor de buitenwereld, want wie laat nou zien dat

het weer niet gaat lukken.

Of het echt een gelukkige relatie is, weet je natuurlijk niet.

Jouw ex zal natuurlijk zijn best doen om de indruk te wekken dat het ditmaal

wel goed gaat, want dat zou ‘het bewijs’ zijn dat het de vorige keer niet aan

hem lag. En mocht het stranden, wordt al gauw gedacht dat het dan wel weer

aan jouw ex moet liggen.

Het meest waarschijnlijke is dat jouw ex wederom zijn patronen van vroeger

gaat herhalen, ditmaal bij zijn nieuwe partner. Het snel weer een nieuwe

relatie induiken is op zich al compensatie van vroeger onvervulde emotionele

behoeften. De kans is zeer groot dat jouw ex op iemand valt die net weer even

anders binnen zijn spectrum aan behoeftecompensatie voldoet.

De geschiedenis herhaalt zich dus voor jouw ex.

4. Wat als vriend(inn)en en familie jou niet begrijpen?

“Vriendinnen begrepen het niet. Mijn familie was er klaar mee. Ik kon nergens

heen.”

Het is inderdaad pijnlijk maar tegelijkertijd logisch dat zowel vriend(inn)en als

familie het niet begrijpen.

Dat jouw familie jou niet begrijpt, heeft enerzijds te maken met de patronen in

jouw gezin van herkomst. Daarbinnen hebben alle gezinsleden hun eigen rol. Er

werd al niet veel gesproken en al helemaal niet over gevoelens. Bovendien was

er geen ruimte om jouw emoties te laten zien of om jouw wensen aan te

geven.



9

Jouw familie kán jou niet begrijpen, omdat ze onderdeel uitmaken van

dezelfde patronen van vroeger, dus van dezelfde blinde vlekken, als waar jij

tegenaan loopt. Als jouw ouders jou zouden begrijpen, zouden ze ook begrijpen

wat er gebeurd is in jouw jeugd, en het probleem is nou net dat ze daar niet

voor hebben opengestaan.

Dat vriendinnen het niet kunnen begrijpen is ook logisch, omdat zij zich

niet kunnen indenken hoe het is om met affectieve verwaarlozing, emotioneel

misbruik en geestelijke mishandeling te maken te hebben. Zij kunnen zich

alleen verbazen over bepaalde gebeurtenissen die ze wel zien.

Het probleem van patronen van affectieve verwaarlozing, emotioneel

misbruik en geestelijke mishandeling is dat het onzichtbare patronen zijn, die

bovendien voor betrokkenen vrijwel niet te herkennen zijn.

Het probleem is niet dat jouw vriendinnen en jouw familie het niet

kunnen begrijpen, want dat is logisch. Het probleem is dat je van hen verwacht

dat ze dat wel zouden moeten kunnen. Dat je geen erkenning krijgt maakt dat

je je miskend voelt en mogelijk afgewezen en zeker niet serieus genomen. Dat

vloeit weer voort uit patronen van vroeger, toen je ook niet serieus genomen

werd. Het meest logisch is dat ze het gewoon niet kunnen bevatten wat jij

meemaakt. Het is aan jou om daar rekening mee te houden en om op grote

lijnen te vertellen wat jou bezighoudt. Je merkt dan vanzelf wie er wel open

staat voor wat meer diepgang. Als je er vanuit gaat dat iedereen het zou

moeten begrijpen, creëer je jouw eigen teleurstelling.

5. Wat als er sprake is van een vechtrelatie of van een vechtscheiding?

Als er sprake is van een vechtscheiding, is er in essentie altijd sprake van een

machtsstrijd. Het is namelijk de machtsstrijd tussen de (v)echtelieden die het

tot een vechtscheiding maakt.

Van een machtsstrijd is er sprake als beide partners gelijk willen hebben van de

ander. Als namelijk één van beiden gelijk wil hebben van de ander en de ander

schikt zich hierin, heb je wel een ongelijkwaardige relatie, maar nog geen

machtsstrijd. Pas als beide partners het eigen gelijk gaan bevechten bij de

ander, is er sprake van zowel een ongelijkwaardige relatie als een machtsstrijd.



10

Omdat er binnen twee strijdende (ex-)partners altijd een dominante of

dominantere partner is, lijkt het alsof deze dominante(re) partner de

veroorzaker of de instandhouder van de strijd is. Dit is niet het geval; beide

partners hebben een even groot aandeel in zowel het ontstaan als in het laten

voortduren van de machtsstrijd. De manier waarop de dominante(re) partner

het doet is alleen meer zicht- en hoorbaar; de ondergeschikte(re) partner doet

het op een veel subtielere manier, waardoor net zo goed het bloed onder de

nagels van de ander vandaan kan worden gehaald.

Het lijkt dan ook voor zowel de strijdende partners als voor de familie en de

buitenwereld alsof alleen de ondergeschikte(re) partner het slachtoffer is, maar

dit is niet zo. Beide partners hebben een even groot aandeel en zitten beiden in

de slachtofferrol. Zonder twee slachtofferrollen kan er geen machtsstrijd zijn.

Vanuit ieders slachtofferrol bestrijden ze de ander.

Om het nog ingewikkelder te maken: de rol van dominante(re) en

ondergeschikte(re) partner kan wisselen per situatie. Dan is de ene ouder

dominanter ten aanzien van bijvoorbeeld geld of werk en de ander

bijvoorbeeld ten aanzien van kinderen of huishouden. En ook binnen deze

sectoren kunnen er weer veranderingen en verschuivingen plaatsvinden.

Naast dominantie- en ondergeschiktheidpatronen kunnen er dus ook specifieke

afwijkende situaties zijn waarin de rollen tussen de (ex-)partners omgekeerd

zijn.

6. Wat kan de invloed van een vechtrelatie of vechtscheiding zijn op

kinderen?

Als er kinderen in het spel zijn en er is sprake van een vechtrelatie of

vechtscheiding kan het niet anders dan dat de kinderen daar iets van

meekrijgen. Ze zullen geruzie of gekibbel en zelfs mogelijk lichamelijk geweld

zien of horen. Zelfs als dit niet het geval is, wordt door de kinderen de spanning

aangevoeld die een vechtrelatie of vechtscheiding onlosmakelijk met zich

meebrengen. Één ding staat vast: kinderen krijgen altijd meer mee van een

vechtrelatie of vechtscheiding dan de ouders voor mogelijk houden.



11

Vaak gebeurt het dat een vechtrelatie of een vechtscheiding wordt

uitgevochten over de ruggen van de kinderen.

Vanuit patronen van vroeger is dat logisch, omdat beide ouders handelen

vanuit impulsief gedrag vanuit hun jeugd en zich door de vroeger weggestopte

boosheid naar hun ouders zich nu niet anders kunnen voordoen, nu deze

weggestopte emoties (die zich domweg niet laten wegstoppen) worden

getriggerd door de (ex-)partner. Alle uitingen van boosheid en frustratie en

ergernis zijn stuk voor stuk regressies.

Een regressie is een emotionele uiting die in geen verhouding staat tot het

gebeurde. Voor degene die regresseert is het volstrekt logisch gedrag en een

volstrekt logische reactie; omstanders en toeschouwers zullen hier anders naar

kijken.

Een regressie wordt nogal eens verward met “intuïtie”, omdat het zo intens

voelt. Het intense is het impulsieve gedrag vanuit vroeger niet vervulde

emotionele behoeften. Intuïtie is namelijk helemaal niet intens, maar juist een

rustige ingeving, die je ook rustig een dag, een maand of een jaar kunt

uitstellen. Een regressie overkomt iemand en is voor betrokkene op dat

moment onbeheersbaar en oncontroleerbaar. De gedragingen die voortvloeien

uit zogenaamde ‘korte lontjes’ zijn stuk voor stuk regressies.

Voor kinderen is het onderdeel zijn van een vechtrelatie of vechtscheiding

beschadigend. Behalve dat ze onderdeel of getuige zijn van verwaarlozing,

misbruik of geweld, worden de belangen van de ouders boven die van de

kinderen geplaatst. De strijd met de andere ouder prevaleert boven de

belangen van de kinderen. De ouders hebben dit zelf niet door; als je het hun

zou vragen zouden ze oprecht aangeven dat ze de belangen van de kinderen op

nummer één hebben staan. Ze hebben namelijk, ingegeven door hun

impulsieve regressies, niet door hoe dat elke keer niet het geval is.

De ouders hebben evenmin door wat de impact van de situatie op hun

kinderen is. Voor een kind is het een traumatiserend proces als het weet dat de

ouders conflicten hebben in hun relatie of over hun scheiding.

De ouders hebben zelf vaak niet door dat ze hun kinderen inzet maken van hun

echtscheiding. Daar is bijvoorbeeld sprake van als ze dingen ten aanzien van

hun (ex-)partner (die nog altijd de ouder van het kind is….) met hun kinderen



12

bespreken. Of als ze hun kinderen vragen mee te beslissen over iets wat de

ouders aangaat. Of als ze slecht spreken over de andere ouder. Of als ze het

kind boodschappen laten overbrengen naar de andere ouder. Of als ze het kind

laten meeluisteren met (telefoon)gesprekken met de andere ouder.

7. Wat als jouw kinderen al volwassen zijn?

Het maakt dan niet uit of de kinderen volwassen zijn.

Dit is een grote vergissing: dat je je volwassen kinderen wel zou kunnen

betrekken bij je eigen relatieperikelen. Jullie blijven namelijk hun ouders en zij

blijven namelijk hun kinderen. Kinderen voelen zich hier altijd erg

ongemakkelijk bij. Ouders doen er goed aan hun kinderen op alle manieren

buiten hun conflicten en scheidingsperikelen te houden. Ouders moeten het al

helemaal niet met hun kinderen bespreken, omdat die in een loyaliteitsconflict

worden geplaatst. De ouders doen er goed aan om dit met hun broers of

zussen of om het met vriend(inn)en te bespreken als ze het met iemand willen

bespreken. Het probleem is dan vaak dat juist de ouders die het met hun

kinderen (vaker met hun dochters) bespreken niet veel of geen vriend(inn)en

hebben of het niet met hen durven bespreken. Daarom wordt automatisch

teruggegrepen op de eigen kinderen, wat emotioneel misbruik is.

Als ouders geen vriend(inn)en hebben met wie ze dergelijke dingen kunnen

bespreken is dát het probleem en zou daaraan gewerkt moeten worden.

Dit mag geen reden zijn om de eigen kinderen hiervoor te misbruiken.

Een volwassene die een emotioneel gezonde jeugd heeft gehad, zal zich tegen

dergelijk misbruik wapenen met een opmerking als: “Dat moet je maar met

pa/ma bespreken; daar moet je niet voor bij mij zijn.” Het zijn juist de kinderen

die niet een emotioneel gezonde jeugd hebben gehad die kwetsbaar zijn om in

een vechtrelatie of vechtscheiding betrokken te worden door (een van) de

ouders. Het kind weet namelijk niet anders en gaat er in als boter, ook als

volwassene. Het zijn namelijk patronen die het, zonder dat het dat weet, op

andere fronten ook al heeft meegemaakt, waardoor het emotioneel misbruik

voor het kind helaas bekend voorkomt en er geen alarmbellen gaan luiden.



13

8. Wat biedt het jou om je kind(eren) te betrekken in je echtscheiding?

Op de een of andere manier biedt het de ouder iets om het eigen kind te

betrekken in relatieproblemen of in scheidingsproblemen. Het kan bijvoorbeeld

zijn dat de ouder het kind voor zijn of haar eigen karretje wil spannen. Dit

wordt overigens meestal niet door de ouder zelf herkend. Het kan zijn dat de

ouder het kind voor zich wil winnen. Het kan zijn dat de ene ouder de andere

ouder wil tegenwerken. Het kan zijn dat de ouder bang is contact met het kind

te verliezen.

Het kan zelfs zijn dat de ouder oprecht de vragen van de kinderen wil

beantwoorden; dan nog kan het emotioneel misbruik zijn als het over de relatie

en over de problemen tussen de ouders gaat. Vermeden moet worden dat de

kinderen, op welke manier dan ook, een rol gaan krijgen in de relatie of

scheiding of informatie horen die voor hen emotioneel belastend is. En dat is

het vrijwel altijd als het over de eigen ouders gaat. Daarom zou je er in

dergelijke gevallen goed aan doen om slechts een genomen besluit in de vorm

van een mededeling aan de kinderen te laten weten en hen van alle

voorafgaande perikelen en problemen te vrijwaren.

In alle gevallen waarin kinderen worden betrokken bij de relatie of de scheiding

van de ouders, komt het, linksom of rechtsom, neer op het eigen (emotionele

of zakelijke of financiële) gewin van de ouder, wat ten koste gaat van het

emotioneel welbevinden van het kind.

Het getuigt van emotioneel volwassen gedrag om je kinderen buiten dergelijke

gebeurtenissen te houden en hen alleen te informeren in de vorm van een

besluit.

Een uitzondering hierop is natuurlijk als er zakelijke of juridische zaken zijn

vastgelegd waarover bijvoorbeeld overlegd moet worden.

9. Wat kan een scheiding doen met een kind?

In de meeste gevallen wil een kind niet dat de ouders scheiden.

Als kinderen dat juist wel willen, is dat veelzeggend want dan is de situatie voor

de kinderen ondraaglijk. Het gebeurt zelfs dat als ouders scheiden, een kind



14

had gewild dat dit al veel eerder was gebeurd. Dit zegt iets over de mate

waarin de situatie tussen de ouders onhoudbaar was.

Als het kind niet wil dat zijn of haar ouders scheiden, wordt het bij iets

betrokken wat het ten eerste niet wil en waar het ten tweede geen rol in wil

hebben.

Ook als het kind wel wil dat de ouders gaat scheiden, is het emotioneel

ongezond om de mening van het kind te vragen, omdat de ouder laat zien dat

hij dat besluit niet zelf kan nemen. Dat doet afbreuk aan het ouderlijk gezag.

Een ander verhaal is wat met het kind moet gebeuren nadat de scheiding een

feit is. Ik zou er zelf een voorstander van zijn om dat de keuze van het kind zelf

te laten zijn, waarbij dan voorop zou moeten staan dat beide ouders het kind

niet beïnvloeden, niet kwaad spreken over de andere ouder en het kind een

volstrekt vrije keus laten maken, die het ook weer zou kunnen veranderen als

het toch anders zou uitwerken. Het kind is namelijk de laatste die om de

scheiding of om de situatie voorafgaand aan de scheiding heeft gevraagd.

Terwijl ouders zich als kibbelende kinderen kunnen gedragen zouden hun

kinderen hier op een volwassen manier mee om moeten gaan. Dit is de

omgekeerde wereld. Het emotioneel misbruik kan voor kinderen meer

beschadigend zijn dan de scheiding op zich. Los van het feit dat een scheiding

meestal plaatsvindt als er al het een en ander aan voorafgegaan is.

Jaap Dronkers, hoogleraar onderwijssociologie en sociale ongelijkheid aan de

Universiteit van Maastricht gaf (in de Volkskrant van 22 mei 2013, in een artikel

van Ianthe Sahadat) aan dat goed scheiden vanuit het oogpunt van het kind

bijna niet bestaat. ‘De langdurige effecten van scheiden zijn divers, maar over

de gehele linie negatief.’ Kinderen van gescheiden ouders hebben een grotere

kans om later zelf te scheiden. Dit komt naar mijn mening niet per sé door de

scheiding van de ouders maar door de eronder liggende patronen van vroeger,

zoals de partnerkeuze.

Van kinderen van gescheiden ouders zijn de onderwijsprestaties lager, ze

hebben minder vertrouwen in maatschappelijke instanties, ze vertonen vaker

crimineel gedrag en kampen vaker met psychische problemen.

Volgens Dronkers is het alleen in heftige gevallen beter voor een kind als

ouders uit elkaar gaan, iets wat in de meerderheid van de scheidingen niet het

geval is.



15

Een groot deel van de mensen gaat uit elkaar omdat ze ongelukkig zijn.

Dit ‘ongelukkig’ zijn zal echter naar mijn mening niet makkelijk of zelfs helemaal

niet veranderen door een scheiding. Het ongelukkig zijn heeft zijn redenen. De

partner is echter niet de veroorzaker van die redenen, maar ‘slechts’ de trigger

van patronen van vroeger, van patronen uit de jeugd. Het zijn naar mijn mening

de patronen uit de eigen jeugd waar de oorsprong en de oorzaak zit van het

niet gelukkig zijn.

Daarom kan het gebeuren dat na de scheiding de conflicten niet stoppen

of zelfs groter worden, met alle gevolgen voor de kinderen van dien. Ook in een

volgende relatie zullen die patronen van vroeger weer opspelen, maar zolang

de andere partner als de schuldige en als de oorzaak wordt gezien, zal men

tegelijkertijd het eigen aandeel niet zien.

Hoogleraar Dronkers pleit ervoor om het langer samen te proberen en

om minder snel de banden te verbreken als er kinderen in het spel zijn. Daar

heeft hij natuurlijk gelijk in, maar het probleem is dat het voor betrokken

echtelieden juist niet zo maar gaat; daar moet wel wat voor gedaan worden.

Om een (v)echtscheiding te voorkomen is het naar mijn mening nodig dat je

inzicht hebt in je eigen patronen van vroeger én inzicht hebt in hoe je die nu

nog, onbewust en onbedoeld, zelf in stand houdt.

10. Wat als je bang bent voor het aangaan van een nieuwe relatie?

‘Ik worstel na het beëindigen van 15 en 8 jaar geleden en daarna kort durende

relaties met andere mannen nog steeds met emotionele pijn. Ik voel het van

binnen. Uit angst ga ik geen relaties meer aan. Ik ben ook bang maar eigenlijk

weet ik niet goed waarom. Ik zou zo graag een gezonde relatie aan willen gaan.’

Jouw angst voor het aangaan van een relatie is logisch vanuit wat je al hebt

meegemaakt. Waar het om gaat is waar jouw angst feitelijk vandaan komt. Dan

zul je zien dat die angst vroeger terecht was, maar nu niet meer. Vanuit die

angst van vroeger handel je nu nog steeds en daar komt jouw emotionele pijn

vandaan.

“Ik ben nu ook heel bang voor het aangaan van relaties.”



16

Dat is een goed teken. Zoals het een goed teken is dat iemand met een

gebroken been er niet aan moet denken om mee te doen aan de Nijmeegse

Vierdaagse. Ik hoop dat je ook nog even bang blijft voor het aangaan van een

relatie, want dat is nodig voor je herstel.

Die angst er niet voor niets, want als je nu, nu je nog vanuit je patronen van

vroeger leeft, weer een nieuwe relatie aan zou gaan, zul je weer tegen dezelfde

blinde vlekken aanlopen; ze zien er hoogstens iets anders uit en de ‘verpakking’

heet anders, bijvoorbeeld Piet of Patrick of Guido of iets dergelijks.

Jouw angst is nu een terechte beschermingsmaatregel om te voorkomen dat je

weer, om de pijn te verdoven, in een andere relatie vlucht. Als je dat doet zul je

merken dat de emotionele pijn, echt waar, nog groter kan zijn. Tot je het niet

meer aankan en in een depressie schiet of zelfmoord pleegt.

“Dan kan ik op naar een volgende relatie.”

In theorie wel, maar ik raad het je onder de huidige omstandigheden af. Jouw

volgende partner zal ook weer compensatie zijn op jouw spectrum van

onvervulde emotionele behoeften. Je gaat dan zelf je volgende, en dan nog

grotere, teleurstelling organiseren.

Als je op zoek gaat naar je volgende relatie, gedraag je je als een

drugsverslaafde die op zoek gaat naar haar volgende shotje. Dat is nou net

waar je van moet afkicken: nu een volgende relatie. Je zult namelijk eerst

moeten afkicken van je relatieverslaving en tegelijkertijd jezelf alsnog

emotioneel moeten opvoeden om vanuit dan emotioneel gezondere patronen

een gezonde partnerkeuze te kunnen doen.

Het zou jouw grootste valkuil zijn om nu, ter verzachting en ter vermijding van

jouw emotionele pijn, een nieuwe relatie aan te gaan. Het kan jou wel degelijk

helpen om door die eerste periode van pijn te komen, maar het is niet meer

dan een verdoving in plaats van emotioneel herstel. Daarnaast zul je weer je

hoofd stoten en daarna opnieuw met een emotionele kater zitten, die dan

weer groter is. Je denkt dat het niet erger kan dan nu; je zult zien dat jouw

emotionele pijn de volgende keer wel degelijk groter zal zijn. Tot je er aan

onderdoor gaat of tot je besluit van je relatieverslaving af te kicken. We hebben

nou eenmaal grote emotionele pijn nodig om ons gedrag te wijzigen. De vraag

is wanneer de emotionele pijn en onrust bij jou groot genoeg zijn om te

besluiten om te herstellen.



17

Alleen als je stopt met het zoeken van een nieuwe relatie, zul je de invulling

van jouw compensatie voor vroeger niet vervulde emotionele behoeften bij

jezelf ontwikkelen en vinden. Alleen het stoppen met je huidige patronen kan

jou inzicht geven in voor welke emotionele behoeften je compensatie hebt

gezocht en wat je daarvoor in de plaats kunt en zult moeten ontwikkelen.

Ik help mensen die piekeren en malen om weer rust in hun hoofd te krijgen.

Ik doe dat middels een Eendaagse Coaching: een eenmalig gesprek van zes uur.

Op grond van jouw verhaal over zowel nu als over vroeger, kan ik zien welke

patronen van vroeger je nu nog, onbewust en onbedoeld, zelf in stand houdt.

Binnen een week na ons gesprek krijg je een zeer uitgebreide maatwerk

rapportage met daarin mijn bevindingen, met antwoord op al jouw vragen en

met de concrete handvatten hoe jij jouw patronen van vroeger kunt doorbreken

en hoe jij de nieuw opgedane inzichten in jouw gedrag kunt integreren.

De nazorg is levenslang: je kunt mij je leven lang vragen stellen.

Ga voor meer informatie naar mijn website www.loslaten.nu

Het volgende hoofdstuk gaat over:

Internetdaten: de Do’s and Dont’s:

Wat betekent internetdaten voor relatieverslaafden?

Wat kunnen de valkuilen van internetdaten zijn?

Wat maakt dat internetdaten voor mensen die relatieverslaafd zijn niet

zonder gevaar is?

Wat zijn de do’s and dont’s van het internetdaten voor mensen die te

veel in de liefde investeren?

Wat kun je opmaken uit iemands profiel op een datingsite?

Wat zijn de do’s and dont’s van het contacten en mailen met elkaar?

Wat kun je zelf doen om zo prettig mogelijk te internetdaten?

19 juni 2014

Ammy van Bedaf


In hoeverre is vriendschap mogelijk na beëindiging van je · PDF fileLOSLATEN Ammy van...

Documents

Transcript of In hoeverre is vriendschap mogelijk na beëindiging van je · PDF fileLOSLATEN Ammy van...