HITLER STAP VOOR STAP

1933-1939

VERTAALD UIT

THE TIMES VAN

Dinsdag 26 September 1939

'S-GRAVENHAGE

1939

VERRAAD STAP VOOR STAP

Een Hitler Kalender

Het navolgende zijn uittreksels uit openbare redevoerin-gen door Herr Hitler als Kanselier van het Duitsche Rijk gehouden :

Het eerste en beste punt van het programma der regee-ring is, dat wij niet zullen liegen en dat wij niet zullen zwendelen. — Berlijn, io Februari 1933.

De offers van den laatsten oorlog wegende, wenschen wij ware vrienden van een vrede te zijn, die eindelijk de wonden waar alien aan hebben geleden zal helen. — Potsdam, 21 Maart 1933.

Duitschland, Frankrijk en Polen zullen blijven bestaan. Duitschland wenscht niets, dat het niet bereid is aan an-deren te geven . . . .

Geen nieuwe Europeesche oorlog is in staat iets beters in de plaats te geven van heden ten dage bestaande onbe-vredigende toestanden . . . . Het uitbreken van een der-gelijke krankzinnigheid zonder einde zou naar de ineen-storting van het bestaand maatschappelijk systeem in Europa voeren . . . . De Duitsche regeering is overtuigd, dat er heden ten dage slechts een groote taak kan zijn, na-melijk het verzekeren van den wereldvrede . . . . De Duit-sche regeering wenscht alle moeilijke vraagstukken met andere regeeringen volgens vreedzame methoden op te lossen. Zij weet, dat iedere militaire daad in Europa, zelfs indien die volkomen gelukt, buiten verhouding tot de te behalen voordeelen zou staan, gezien de offers . . . .

Duitschland zal Been ander pad betreden dan dat hetwelk in Verdragen is nedergelegd. De Duitsche regeering zal alle politieke en economische vraagstukken slechts bin-nen de omlijsting van, en door, de Verdragen bespreken . . . .

Het Duitsche yolk denkt er niet aan een inval te doen in welk land ook. — Berlijn, 17 Mei 1933.

3

Wij wenschen geen oorlog enkel en alleen om menschen bij het Duitsche yolk te brengen, die eenvoudig geen Duitschers willen of kunnen zijn. — Per radio, 27 Mei 1933.

(Den 14den October verliet Duitschland den Vol-kenbond).

De geschiedenis der laatste 150 jaren moest, in zijn veranderenden gang, Frankrijk en Duitschland geleerd hebben, dat wezenlijke en blijvende veranderingen niet langer door het opofferen van bloed te verkrijgen zijn. Als Nationaal-Socialist weigeren ik en mijne volgelingen, op den grondslag van onze nationale beginselen, voor ons de leden van andere volken te winnen, die ons nooit zullen liefhebben, ten koste van het bloed en de levens van hen, die ons dierbaar zijn. Het zou een machtige gebeur-tenis zijn voor de geheele menschheid indien deze twee naties van Europa eens en voor altijd geweld uit hun ge-meenschappelijk leven zouden bannen. Het Duitsche yolk is bereid dit te doen . . . . Niemand kan eischen, dat millioenen mannen in den bloei der jaren vernietigd zouden worden ter wille van eene herregeling van onbepaalde strekking van onze tegenwoordige grens. — Per radio, 14 October 1933.

Er is geen betere waarborg voor den vrede van de wereld dan de fanatieke eenheid van het Duitsche yolk. — Kel-heim, 22 October 1933.

Er zijn in Europa Duitschers en Polen en zij behooren in eensgezindheid te zamen te leven. De Polen kunnen niet aan Europa denken zonder de Duitschers en de Duit-schers kunnen niet aan Europa denken zonder de Polen. — Berlijn, 24 October 1933.

Ik ben niet gek genoeg om een oorlog te wenschen . . . . Het Duitsche yolk heeft slechts een wensch — gelukkig te zijn op zijn eigen manier en met rust gelaten te worden. Het bemoeit zich niet met andermans zaken, en andere menschen behooren zich niet met de hunne te bemoeien . . . .

Wanneer heeft ooit het Duitsche yolk zijn woord gebro-ken ? — Berlijn, lo November 1933.

4

De rechten van anderen

Het Nationaal-Socialistische rassenbegrip en de daaraan ten grondslag liggende wetenschap leidt niet naar ver-achting of minachting voor andere naties, maar eerder naar natuurlijken eerbied voor het leven en karakter van andere volken. Het bevrijdt de buitenlandsche politieke werkzaam-heden van iedere poging om buitenlanders te overheerschen ten einde over hen te regeeren of hen enkel als een numerieke massa in zijn eigen natie in te lijven . . . . Het nieuwe Duit-sche Rijk heeft in den grond der zaak geen anderen wensch in zijne houding tot andere volken en staten dan met hen in vrede en vriendschap te leven. Wij zijn overtuigd, dat het weder mogelijk moet zijn in de wereld over geschillen in het leven van naties te praten zonder altijd onmiddellijk aan een toevluchtname tot geweld te denken . . . .

Duitschers en Polen moeten verzoend raken met elkan-ders bestaan als een feit. Mij scheen het noodig door een voorbeeld aan te toonen, dat het voor twee volken mo-gelijk is over hunne geschillen te praten zonder die taak aan een derde of vierde te geven . . . .

De bewering, dat het Duitsche Rijk plannen beraamt om dwang op den Oostenrijkschen Staat uit te oefenen is bespottelijk en kan niet gestaafd of bewezen worden . . . . De bewering van de Oostenrijksche regeering, dat van de zijde van het Duitsche Rijk een aanval ondernomen of beraamd zou worden moet ik nadrukkelijk verwerpen . . . . Het Duitsche Rijk is altijd bereid de hand uit te steken voor een werkelijke schikking, met volledigen eerbied voor den vrijen wil van Oostenrijksche Duitschers . . . .

Na het oplossen van het Saarvraagstuk is de Duitsche Regeering bereid niet alleen de letter maar ook den geest van het Locarno Pact te aanvaarden . . . .

1k kan de verzekering geven, dat dit souvereine yolk geen anderen wensch heeft dan vol vreugde de kracht en het gewicht van zijn politieke, moreele en economische

5

hulpbronnen aan te wenden, niet alleen ter heling van wonden, die in het verleden aan het menschelijke ras zijn toegebracht, maar ook voor de samenwerking van alle cultureele en beschaafde volken. Na een jaar der Natio-naal-Socialistische Revolutie is Duitschland geschikter en beter voorbereid dan vroeger om zijn rol onder de vol-ken te spelen tot het behoud van geluk en voorspoed. — Berlijn, 13 Januari 1934.

Wij wenschen ons niet te bemoeien met de rechten van anderen, niet de levenswijze van andere volken te beper-ken, andere menschen te verdrukken of te onderwerpen. — Lippe, 14 Januari 1934.

Een yolk is ontwaakt tot het bewustzijn van zijn kracht. Wanneer de rest van de wereld vraagt wat dit beteekent, wat wij willen, kunnen wij antwoorden : „In het binnen-land, alles : in het buitenland, slechts met rust gelaten te worden." Voor ons ligt een groot doel: een machtig werk van hervorming van ons zelf, van ons leven, van ons gemeenschappelijk leven, van onze economie, van onze cultuur. Dit werk verstoort de rest van de wereld niet. Wij hebben genoeg in ons eigen huis te doen. — Gera,

17 Juni 1934. De Duitsche regeering, evenals het Duitsche yolk, is

vervuld met den onvoorwaardelijken wensch zoo veel mogelijk tot het behoud van den vrede in deze wereld bij te dragen. — Hamburg, 17 Augustus 1934.

(Den 16den Maart 1935 kondigde Duitschland dienstplicht aan).

De Duitsche regeering is voornemens geen verdrag te onderteekenen, dat, naar het haar voorkomt, niet gehou-den kan worden, maar zij zal angstvallig ieder vrijwillig gesloten verdrag nakomen, zelfs indien het opgesteld werd voor hare aanvaarding van macht en ambt. In het bijzon-der zal zij zich aan alle uit Locarno voortvloeiende ver-plichtingen houden zoo lang als de andere partijen daartoe bereid zijn. •

6

Duitschland heeft een niet-aanvalspact met Polen gesloten, hetgeen meer is dan een waardevolle bijdrage tot den Europeeschen vrede en het zal zich daar onvoorwaar-delijk aan houden. . . . Wij erkennen den Poolschen staat als het vaderland van een groote vaderlandlievende natie met het begrip en de hartelijke vriendschap van open-hartige nationalisten . . . .

Het Duitsche Rijk, en in het bijzonder de tegenwoor-dige Duitsche regeering, heeft geen anderen wensch dan op voet van vriendschap en vrede met alle naburige staten te leven — niet slechts de groote maar ook de naburige kleine staten. . . .

Wij, Nationaal-Socialisten, zoowel als de Bolsjewisten zijn overtuigd, dat er tusschen ons een afgrond is, die nooit overbrugd kan worden. . . . Voor zoover dit Bolsje-wisme Duitschland in zijn greep trekt, zijn wij de doode-lijkste en fanatiekste vijanden . . . .

Duitschland is niet voornemens en wenscht ook niet zich te bemoeien met de binnenlandsche aangelegenheden van Oostenrijk, Oostenrijk in te lijven, of een „Anschluss" te bewerken. — Berlijn, 21 Mei 1935.

Duitschland is het bolwerk van het Westen tegen het Bolsjewisme en, bij het bestrijden ervan, zal verschrikking tegenover verschrikking, en geweld tegenover geweld gesteld worden. — Berlijn, 29 November 1935.

Europeesche cultuur

Wij willen een vredelievend element zijn onder de vol-ken. Wij kunnen dit niet vaak genoeg herhalen. — Berlijn, 349 Januari 1936.

(Den 7den Maart bezette Duitschland het Rijnland opnieuw en verloochende Locarno).

Gaarne wilde ik, dat het Duitsche yolk andere naties bezag als historische werkelijkheden, welke zij, die her-

7

senschimmen zien, misschien weg zouden willen wenschen, maar die niet weggewenscht kunnen worden. Om deze reden had ik gaarne, dat het Duitsche yolk de innerlijke beweegredenen van de Nationaal-Socialistische buiten-landsche politiek begreep. Wij vinden het, bij voorbeeld, zeer onaangenaam, dat de toegang tot de zee van een yolk van 33,000,000 zielen vroeger grondgebied van het Rijk doorsnijdt, maar wij zien in, dat het onredelijk is, daar onmogelijk, eenvoudig te wenschen een zoo grooten staat den toegang tot de zee te ontzeggen . . . .

Ik zal van de geschiedenis de bevestiging eischen van het feit, dat in geen enkel oogenblik van mijn werk voor het Duitsche yolk ik ooit de verplichting heb vergeten, welke op mij en op ons alien rust tot handhaving van de Europeesche cultuur en beschaving. . . .

Frankrijk, voor Locarno, had onderlinge bijstandsver-dragen gesloten met Tsjechoslowakije zoowel als met Polen. Duitschland nam hier geen aanstoot aan, niet alleen omdat, anders dan het Fransch-Sovjetsche Pact, zij ondergeschikt waren aan de bepalingen van het Volken-bondverdrag, maar omdat toenmaals Tsjechoslowakije en vooral Polen een beleid volgden, dat door hunne eigen nationale belangen beheerscht werd. Duitschland koestert geen wensch deze staten aan te vallen en gelooft niet, dat zij er eenig belang bij hebben Duitschland aan te vallen. Bovenal echter, zal Polen Polen blijven, en Frank-rijk zal Frankrijk blijven, maar Sovjet-Rusland is de in een staat georganiseerde vertolking van eene revolutio-naire levensbeschouwing. De invoering van dezen mach-tigen militairen factor in Centraal Europa vernietigt ieder werkelijk Europeesch machtsevenwicht . . . .

Na drie jaren geloof ik, dat ik de worsteling voor Duitsche gelijkheid heden beeindigd kan beschouwen. Bovendien geloof ik, dat daardoor de eerste en voornaamste reden voor onze terugtrekking uit de Europeesche collectieve samenwerking opgehouden heeft te bestaan. Wij hebben

8

geen territoriale eischen in Europa te stellen. — Berlijn, 7 Maart 1936.

Ik wensch een monument in de harten van mijn yolk. Een 30-centimeter granaat kost twee duizend Mark. Als ik nog duizend Mark heb, zou ik een arbeiderswoning kunnen bouwen. — Karlsruhe, 12 Maart 1936.

Het Duitsche yolk wenscht niet door te gaan met oorlog voor te bereiden om de grenzen te regelen. Elke herregeling wordt gekocht met offers die buiten verhouding staan tot hetgeen te winnen is. — Miinchen, 15 Maart 1936.

Ik ben steeds geleid door het beginsel, dat de Duitsche vrijheid niets te maken heeft met onrecht aan anderen . . . . Het is een der elementairste beginselen, dat de naties el-kander moeten toestaan binnen hun eigen gebieden te leven zooals zij wenschen te leven. — Breslau, 22 Maart 1936.

Duitschland heeft geen aanspraken jegens de Europee-sche naties behalve dan precies als de anderen te leven . . . . Waar wij naar streven is eene wettelijke orde van Euro-peesche nationale staten met gelijke rechten. — Keulen, 28 Maart 1936.

De leugen vindt voortgang, dat Duitschland morgen of overmorgen Oostenrijk of Tsjechoslowakije zal aanvallen. Ik vraag mijzelf altijd of : wie kunnen deze elementen zijn, die geen vrede willen hebben, die voortdurend aanhitsen, die zoo moeten wantrouwen, en geen schikking wenschen ? Wie zijn ze ? Ik weet, dat het niet die millioenen zijn, die, indien deze aanhitsers hun zin krijgen, de wapenen moeten opnemen. — Berlijn, 1 Mei 1936.

In het Bolsjewisme zien wij een beestachtige, krankzin-nige leer, die een bedreiging voor ons is . . . Ik kan geen ver-drag met een regime sluiten wiens eerste daad niet is de be-vrijding van arbeiders, maar van de bewoners van gevan-genissen . . . . Wij kunnen niet met joodsche communistische leiders onderhandelen . . . .

Er zijn twee werelden. In Bolsjewistisch Rusland is ver-woesting, onverbiddelijke moord, en ondergang. Hier is

9

vreugde, geluk en schoonheid. — Neurenberg, 13 Septem-ber 1936.

Het Bolsjewistische gevaar

De zorgen van heden ten dage behoorden voor alle volken een waarschuwing te zijn en een aansporing om onverwijld de gevaren te onderkennen, die den vrede bedreigen en daar-mede de ontwikkeling van Europa, en vastbesloten te we-zen te werken voor internationaal begrijpen en verzoening, aan alle landen de mogelijkheid gevende een eigen econo-misch bestaan te hebben en daarmede den zekersten waar-borg voor het welzijn en den vooruitgang der menschheid. — Berlijn, II Januari 1937.

Ik wil niet, dat er eenige twijfel blijve bestaan wat betreft het navolgende : Wij beschouwen het Bolsjewisme als een ondragelijk gevaar voor de wereld ; wij zullen trach-ten dit gevaar met elk ons ter beschikking staand middel van het Duitsche yolk of te wenden ; daarom trachten wij het Duitsche yolk zoo immuun mogelijk tegen deze be-smetting te maken. Hiervoor is noodig, dat wij elken nau-wen omgang met de dragers dezer giftige bacillen vermij -den . . . . Alle verdragsschakelen tusschen Duitschland en het tegenwoordig Bolsjewistisch Rusland zouden zonder eenige waarde zijn . . . .

Het tijdperk van zoogenaamde verrassingen is nu voor-bij. — Berlin, 3o Januari 1937.

Onze betrekkingen met het Fascistisch Italie zijn een gemeenschap van willen, die in het vervolg onmogelijk door welke partij ook in eenig vraagstuk van internationale politiek genegeerd kan worden. De overeenkomst met Ja-pan dient hetzelfde doel — een te zamen gaan ter verdedi-ging tegen aanvallen op de beschaafde wereld, zooals er heden ten dage plaats vinden in Spanje en morgen of over-morgen in het Oosten of elders. — Neurenberg, 7 September

1937.

10

Duitschland is een Borg voor den vrede omdat het alien waarschuwt, die van Moskou uit de wereld in vlammen wil-len zetten. — Neurenberg, Io September 1937.

Niets bindt ons nauwer aan het Nationaal-Socialisme dan het enkele besef, dat wij ons temidden van een wereld be-vinden, die door joodsche bolsjewisten in Moskou in een toestand van ontbinding en geestelijke beroering gehouden wordt. Neurenberg, 13 September 1937.

Ik weiger zeer nadrukkelijk mede te doen met hen, wiens programma is de vernietiging van Europa en die niet eens trachten dit programma te verbergen. — Neurenberg, September 1937.

Polen

Zal ik U aan de Bolsjewistische revolutie herinneren, die millioenen en nogmaals millioenen menschen slachtte, maar wiens met bloed bevlekte moordenaars nog steeds hooge plaatsen bekleeden ? Slechts met een enkel land hebben wij het verfoeid in betrekkingen te treden. Die staat is Sovj et Rusland. Wij zien in het Bolsjewisme thans meer dan vroeger de belichaming van menschelijke vernielende krachten . . . .

Ik kan zeggen, dat sedert de Volkenbond zijne voortdu-rende pogingen stoornis te Dantzig teweeg te brengen heeft opgegeven, en sedert de aankomst van den nieuwen Commissaris, deze voor den Europeeschen vrede hoogst gevaarlijke plaats zijn bedreiging geheel en al heeft ver-loren.

Ik vrees, dat een Japansche nederlaag in Oost-Azie nooit in het voordeel van Europa of Amerika zou zijn, maar uit-sluitend van Bolsjewistisch Rusland. Maar de grootste overwinning van Japan zou veel minder gevaarlijk zijn voor den algemeenen vrede van de wereld dan een Bolsje-wistische overwinning. . . .

De Poolsche staat eerbiedigt de nationale toestanden

11

hier te lande, en Dantzig en Duitschland eerbiedigen Poolsche rechten. Het is aldus mogelijk geweest den weg tot een schikking te vinden, aan welke, uitgaande van Dantzig, niettegenstaande de bewering van vele onrust-stokers, het gelukt is alle wrijving tusschen Duitschland en Polen weg te nemen, en het mogelijk heeft gemaakt tezamen in trouwe vriendschap te werken. — Berlijn, 20 Februari 1938.

De oprechtheid van het verlangen van Duitschland naar vrede en internationaal begrijpen, wordt aangetoond door zijne bouwplannen op groote schaal. — Munchen, 24 Februari 1938.

(Den Ilden Maart deed Duitschland een inval in Oostenrijk).

De leuze moet zijn : „Nooit meer oorlog". — Berltjn, I Mei 1938.

Wij hebben geen belang bij de onderdrukking van andere naties. Wij wenschen geen andere naties in ons midden te hebben. Wij willen ons eigen leven leven en wij willen, dat andere volken ook zoo doen . . . .

Duitschland en Polen zijn twee naties en deze naties zullen leven, en geen van de twee zal in staat zijn de andere weg te cijferen. Dit alles heb ik erkend, en wij moeten alien erkennen, dat een yolk van 33,000,000 zielen altijd zal streven naar een uitgang naar de zee . . . .

Wij hebben al onze naaste buren de verzekering gegeven van de integriteit van hun gebied voor zoover Duitschland betreft. Dit is geen holle phrase : het is onze heilige wil. . . .

Het Sudetenland is de laatste territoriale eisch, welke ik in Europa te stellen heb . . . . Ik heb den Heer Chamber-lain verzekerd, en daar leg ik thans nadruk op, dat als dit probleem is opgelost Duitschland geen verdere territoriale problemen in Europa zal hebben. Ik heb hem verder verzekerd, dat op het oogenblik, dat Tsjechoslowakije zijn andere problemen opgelost zal hebben — dat is te

12

zeggen als de Tsjechen tot een schikking met hunne andere minderheden zullen zijn gekomen — ik geen belang meer bij den Tsjechischen staat zal hebben, en dat, voor zoover mij betreft, ik dit kan garandeeren. — Berlijn, 26 Septem-ber 1398.

Thans, als een sterke staat, kunnen wij bereid zijn om een politiek van goede verstandhouding met omliggende staten te volgen. Wij verlangen niets van hen. Wij hebben geen wenschen of eischen ; wij wenschen vrede . . . . Geen yolk kan den vrede meer noodig hebben dan wij. — Saarbriicken, 9 October 1938.

Als een vredelievend mensch heb ik mij alle moeite gegeven aan het Duitsche yolk de verdediging en de wapenen te geven, die geschikt zijn om anderen naar den vrede te doen neigen. Een egel valt nooit andere dieren aan, tenzij hijzelf aangevallen wordt. Niemand moet ons te na komen. Wij wenschen slechts onze rust en het recht om te leven. — Weimar, 6 November 1938.

Wij hebben ons zeer groote beperkingen van de doelstel-lingen onzer buitenlandsche politiek gesteld. — Reichen-berg, 2 December 1938.

Bijdrage tot den vrede

In het algemeen hebben wij slechts een wensch — dat wij in het komende jaar in staat mogen zijn onze bijdrage te leveren voor deze algemeene pacificatie der geheele wereld. — Berchtesgaden, i Januari 1939•

Slechts oorlogzaaiers denken dat er een oorlog komen zal. 1k ben van meening, dat er een lang tijdperk van vrede zal zijn. — Berlijn, 30 Januari 1939•

(Den 15den Maart maakte Duitschland zich meester van Tsjechoslowakije en den 2lsten Maart annexeerde het Memel).

Wij herbewapenen ons, maar denken er niet aan andere naties aan te vallen, mits zij ons met rust laten . . . .

13

Wij hebben aan Centraal Europa een groot fortuin gegeven — namelijk vrede, die door de Duitsche macht beschermd wordt. — Wilhelmshaven, 1 April 1939.

Als de Nationale Leider van het Duitsche yolk heb ik nooit eenigen twijfel laten bestaan, dat waar ook de [inter]nationale belangen van de Europeesche gemeen-schap op het spel stonden, nationale belangen in zekere gevallen zoo noodig naar de tweede plaats verwezen moe-ten worden. En — zooals ik reeds nadrukkelijk heb ge-zegd — dit is niet om tactische redenen, want ik heb nooit eenigen twijfel laten bestaan, dat het mij absoluut ernst is met deze geestesrichting . . . . 1k heb verbindende ver-klaringen aan een groot aantal staten gegeven. Geen dezer staten kan er over klagen, dat zelfs een schijn van een eisch, daarmede in strijd ooit aan hen door Duitschland is gesteld

Het Tsjechische yolk, met het toppunt van zijn kunde en bekwaamheid, zijn industrie, vlijt, zijn lief de voor zijn geboortegrond en voor zijn eigen nationaal erfgoed, ver-dient onzen eerbied . . . . Hetgeen de beste en wijsste Tsje-chen gedurende tientallen van Jaren geworsteld hebben om te verkrijgen, wordt als iets vanzelfsprekends aan dit yolk in het Nationaal-Socialistisch Duitsche Rijk verleend — namelijk het recht op hun eigen nationaliteit en het recht deze nationaliteit te koesteren en te doen herleven . . . .

Nooit heb ik opgehouden de zienswijze hoog te houden, dat de noodzakelijkheid van een vrijen toegang tot de zee voor den Poolschen staat niet kan worden genegeerd . . . .

Indien de onmenschelijke krachten van het Bolsje-wisme in Spanje overwinnend gebleken waren, zouden zij zich gemakkelijk over geheel Europa verspreid heb-ben . . . . Sedert 1918 is Sovjet-Rusland in tien oorlogen en militaire ondernemingen verwikkeld geweest, die geweld en bloedvergieten met zich medebrachten. In geen dezer is Duitschland betrokken geweest . . . .

De Heer Roosevelt spreekt de meening uit, dat iedere

14

groote oorlog, zelfs indien die tot andere werelddeelen beperkt blijft, noodzakelijk ernstige gevolgen moet heb-ben tijdens zijn duur, en ook voor toekomstige geslachten. Niemand weet dit beter dan het Duitsche yolk . De Heer Roosevelt gelooft, dat het „getij der gebeurtenissen" weder het dreigen met wapenen brengt en dat indien deze dreiging voortduurt een groot gedeelte van de wereld ver-oordeeld is tot een gezamenlijke ruine. Voor zoover Duitsch-land betreft, is mij niets van deze soort bedreiging van andere naties bekend. . . . De Heer Roosevelt spreekt dan van rapporten, de juistheid waaraan hij, naar hij erkent, niet gelooft, maar die verklaren, dat verdere daden van agressie voorgenomen zijn, tegen onafhankelijke naties. Ik beschouw elke dergelijke ongegronde insinuatie als een misdaad tegen de rust en dientengevolge tegen den vrede van de wereld. Ook zie ik daarin iets, dat aanlei-ding geeft kleine naties bang te maken of minstens zenuw-achtig. Indien de Heer Roosevelt werkelijk eenige bijzon-dere gevallen in dit verband in gedachte heeft, zou ik hem willen verzoeken de staten te noemen, die met agressie bedreigd worden en den naam van de betrokken aan-valler. Dan zal het mogelijk zijn deze monsterachtige beschuldigingen in het algemeen door korte verklaringen te weerleggen... Alle aan Duitschland grenzende staten hebben verklaringen ontvangen, die veel meer verbin-dend zijn en uitgaan boven alle gedane voorstellen, dan de Heer Roosevelt van mij gevraagd heeft in zijn eigen-aardig telegram. — Berlijn, 28 April 1939.

(Den 2lsten Augustus teekende Duitschland een verdrag met Rusland, en den lsten September deed het een inval in Polen).

En nu

In een cede na het uitbreken van den oorlog gehouden, zeide de Fiihrer :

15

1k zal niet tegen vrouwen en kinderen oorlog voeren. 1k heb mijn luchtmacht bevolen zich tot het aanvallen van militaire doeleinden te beperken. — Berlijn, 1 Sep-tember 1939.

(Het bombardeeren van Poolsche open steden begon op den eersten dag van den oorlog, en den 3den Sep-tember werd de „Athenia" tot zinken gebracht).

Hoofdartikel vertaald uit „The Times" van Dinsdag 26 September 1939.

Een Hitler kalender

Het is de veel voorkomende ervaring der menschheid, bij het terugblikken op aspiraties en voornemens van voorbije nieuwjaarsdagen en dergelij ke gelegenheden, zich be-schaamd te gevoelen bij het besef hoe weinig feitelijk is be-. reikt. Het moge misschien eenigen troost geven te beden-ken, dat zelfs „Obermenschen" niet van deze zwakheid vrijgesteld zijn. ADOLF HITLER moet wel zeer hieraan lij-den. Afkomstig van zijn eigen redevoeringen, is hier-voor een keur van de prachtige politieke idealen, die hij in zijne oogenblikken van vervoering heeft uitgedacht, en die hij in zijn oogenblikken van onvoorzichtigheid voor de geheele wereld heeft uitgeflapt. Als samenvatting van schoone gevoelens zijn zij den kunstenaar waardig, die hij, de auteur, beschroomd beleed te zijn. Maar, jammer genoeg voor de ijdelheid van menschelijke wenschen : wat heeft de tijd de glans van dien droom dof doen worden ! Misschien wenschte HITLER zelf nu wel weder in het bezit te zijn van die prachtige zorgelooze vervoering der eerste dagen van macht, toen in de tweede week van zijn Kanselierschap hij zoo impulsief was te verkondigen : „Het eerste en beste punt van het programma der regeering is, dat wij niet zullen liegen en dat wij niet zullen zwendelen".

16

Zonder twijfel was de artiest in dat stadium nog aan den top en kon hij de moeilijkheden van optreden niet voor-zien waar de onwillige politicus tegenover zou komen te staan toen hij te maken had met, bij voorbeeld, een Brit-schen Premier te Miinchen, of een Poolschen Ambassadeur in Berlijn wiens regeering zoo gewetenloos zou kunnen zijn de voorwaarden, welke het haar niet toegestaan was in te zien, te verwerpen. Maar waarheid en eerlijkheid zijn niet de eenige idealen waaraan de kruisvaarder in die vormende jaren zich heeft gewijd, om slechts zijn visioen verduisterd te zien door de zorgen van het alledaagsche leven. In die dagen had hij een diepen eerbied voor het achtste gebod. In Mei 1935 „Duitschland is niet voornemens en wenscht „ook niet zich te bemoeien met de binnenlandsche aange-„legenheden van Oostenrijk, Oostenrijk in te lijven, of een „Anschluss” te bewerken". In September 1938: „het Su-detenland is de laatste territoriale eisch, welke ik in Eu-

„ropa te stellen heb". In Februari van hetzelfde jaar had de FUHRER aangekondigd dat „de Poolsche staat de na-„tionale toestanden hier te laude eerbiedigt, en Dantzig „en Duitschland Poolsche rechten eerbiedigen”. En, later : „wij hebben al onze onmiddellijke buren een verzekering „gegeven van de integriteit van hun gebied . . . . Dat is geen „holle phrase ; het is onze heilige wil". Maar wat is sinds-dien een reusachtige uitgestrektheid van Oostenrijksch, Tsjechoslowaaksch en Poolsch gebied in het bezit van Herr HITLER geraakt !

Maar de meest pathetische der gedwarsboomde aspiraties van dezen verkeerd begrepen philantroop is zijn voortdurend verlangen naar vrede ! In dit meest verheven zoeken heeft hij nooit — woordelijk — geweifeld. In 1933 was hij „niet „gek genoeg om een oorlog te wenschen". In 1934 „de „Duitsche regeering, evenals het Duitsche yolk, is vervuld „van den onvoorwaardelijken wensch zoo veel mogelijk bij „te dragen tot het behoud van den vrede in deze wereld". In 1936 „wij willen een vredelievend element zijn onder de

17

„volken. Wij kunnen dit niet vaak genoeg herhalen" ; en het werd telkens weer herhaald tot 1 Januari j .1., toen het nieuwiaarsvoornemen als volgt werd uitgedrukt : „in het „algemeen hebben wij slechts een wensch — dat in het ko-„mende jaar wij in staat mogen zijn onze bijdrage te leveren „voor deze algemeene pacificatie van de wereid”. Drie vierden van het jaar zijn thans verstreken, en HITLER'S

bijdrage voor den vrede tot dusver is het terugbrengen van Tsjechoslowakije tot dienstbaarheid en smeulenden op-stand, de verwoesting en verbrokkeling van Polen, het openen van een onderling vernielenden oorlog tusschen drie der Groote Mogendheden van Europa, en zulk een zich ver uitstrekkende bezorgdheid bij al de overige, dat door het geheele werelddeel mannen in het geweer zijn. Maar natuurlijk heeft hij nog drie maanden waarin hij dit bij -zonder voornemen ten uitvoer kan brengen.

Aangezien hij zelf zoo dikwijls verkeerd is beoordeeld, zal HITLER ongetwijfeld nu wel berouw hebben over eenige zijner overijlde oordeelvellingen over zijne buren in het Oosten in de jaren voor hij bewust werd van de goede eigenschappen van Kameraad Stalin. Toen hij zeide „wij, Nationaal-Socialisten, zoowel als de Bolsjewisten zijn overtuigd, dat er tusschen ons een afgrond is, die nooit overbrugd kan worden" had hij nog niet ontdekt welk een uitstekende brug met het verwoeste Polen gebouwd kon worden. Toen hij het Neurenbergsche congres van 1936 vertelde, dat „in het Bolsjewisme zien wij een beest-„achtige, krankzinnige leer, die een bedreiging voor ons „is . . . . In Bolsjewistisch Rusland is verwoesting, onver-„biddelijke moord, en ondergang. Hier is vreugde, geluk „en schoonheid”, besefte hij nog niet, dat door het geluk en de schoonheid prijs te geven voor een aandeel in de verwoesting en onverbiddelijken moord hij de bedreiging in een edel deelgenootschap kon omzetten. En, mocht hij naderhand tot het inzicht komen, dat de slotsom van nadere overweging toch niet de beste was, heeft hij geboek-

18

staafd, dat „alle verdragsschakelen tusschen Duitschland en het tegenwoordige Bolsjewistische Rusland geheel waar-deloos zouden zijn". Zonder twijfel berust een afschrift van die rede in de archieven in het Kremlin.

Indien Signor MUSSOLINI, die door de vastbeslotenheid der westersche Mogendheden om den strijd met Duitsch-land tot het einde door te zetten, voor een moeilijk te ontwarren probleem staat, deze openbare verklaringen van HITLER wil vergelijken met zijne daden gedurende de laatste zeven jaren, zal hij waarschijnlijk den sleutel vinden tot hetgeen hem nog steeds ontgaat. De DUCE heeft door de geheele crisis, voor en na den inval in Polen, als een oprechten voorstander des vredes gewerkt. Hij heeft klaarblijkelijk zich overtuigd, dat het berusten in de onrechten Polen aangedaan een minder groot kwaad zou zijn dan het bloedvergieten en lijden aan welke het hoofd geboden moet worden voor het herstellen dier onrechten. Het is een eerlijke meening, welke wij dienen te respectee-ren, hoewel wij die niet deelen. Maar toch raakt die mee-ning niet de diepste punten waar het om gaat. Polen is alleen maar het laatste en wreedst behandelde slachtoffer van een lange reeks ; en zelfs indien het Britsche en Fran-sche beleid bepaald zou worden door overwegingen van zuiver eigenbelang, zou het noodig zijn de meest recente uitlating van den FL HRER : „Ik heb geen oorlogsbedoelin-gen tegen Engeland en Frankrijk" te lezen in het licht van den catalogus van dergelijke verzekeringen aan Oos-tenrijk, Tsjechoslowakije en Polen zelf. Dat is de beteekenis van de door den Premier gegeven algemeene omschrijving van onze oorlogsbedoelingen — „om Europa te verlossen van de eeuwigdurende en terugkeerende vrees voor Duitsche agressie en de volken van Europa in staat te stellen hunne onafhankelijkheid en hunne vrijheden te bewaren".

Wij zijn vastbesloten ten strijde getrokken met het oog op een doel gericht, namelijk om Europa te bevrijden van

19

een bedreiging, onvereenigbaar met het voortbestaan van een beschaafde levenswijze en het is het eenvoudige van deze zaak, die de oplossing brengt van hetgeen de DUCE aanvoelt als een inconsequentie in het onderscheid, dat wij maken tusschen HILTER en zijn Russischen mede-plichtige. Wij gelooven, dat de Russische daad, wetteloos en verraderlijk als wij die verkiaren te zijn, een secundair en ondergeschikt gevolg is van de oorspronkelijke mis-daad. De Sovjet heeft niet aan HILTER'S vroegere geweld-daden deelgenomen en is niet in wezen een agressieve mogendheid gebleken te zijn. Hitlerisme, en slechts Hitle-risme, heeft ons aangetoond, dat, zoolang als het in Duitsch-land heerscht, er geen zekerheid in verdragen kan zijn en geen kans om internationale vraagstukken door bespre-king in plaats van door geweld op te lossen. Wij gelooven, dat wanneer dit kwaad eenmaal verpletterd is, het moge-

zal zijn de onopgeloste geschillen tusschen de volken te regelen, en de vele nieuwe geschillen, die in den loop van den oorlog noodzakelijk moeten ontstaan te regelen door middel der beschaafde methoden van het onder-handelen. Het is niet gebleken, dat de Sovjet niet aan dergelijke onderhandelingen kan deel nemen — zooals trouwens ook iedere regeering, die in Duitschland de macht krijgt en niet bestaat uit mannen, die verklaarde voorstanders van het geweld zijn of wier woord in het openbaar is onteerd.