Het Gaperke Anzegem

© Jan D’Hondt

Schaduw op de bank

Geen vogelvoer, geen afval Waar de grijsaard zat.

Eugeen Van der Schueren

Hoogspanning Anzegem

© Jan D’Hondt

Aan stalen reuzen,

Schrappen kabels het landschap. Hoogspanning voor ‘t groen?

Eugeen Van der Schueren

Containerpark Anzegem

© Jan D’Hondt

bonte verzameling weggooi spullen van overal

netjes gesorteerd in dit park écht weg?

of wachtend op een tweedehands leven van nieuwe spullen

en kringdingen écht rond die cirkel

Griet Vanden Broucke

Schoolpoort Bollebos Anzegem

drempel vrees niet van hier af zoen zwaai aai laat ik je los van hier af vriendjes weetjes boekentas vol levenskunst

Griet Vanden Broucke

Afvoer Gijzelbrechtegem

© Christiaan Vercruysse

Gesluierde slierten slingeren een

beneveld kijken de sloot in

doorschijnend schrijven dunne waterslingers hun

druppellijnen dronken van geklater een web van water.

Francine Destoop

Brievenbus Gijzelbrechtegem

© Christiaan Vercruysse

Door weer en wind de postbode vindt het gapend gat van de brievenbus bijna verscholen tussen de struiken gedachten en woorden kan je niet ruiken Een woud van gevoelens werd neergeschreven om van papier te worden voorgelezen.

Francine Destoop

Schuur Gijzelbrechtegem

© Christiaan Vercruysse

Terwijl in het oude huis geen stemmen meer klinken

oogt het huis verkruimeld,

op het dak zit een krassende kraai

geurde het hier vroeger naar brood?

het is al laat de boom heeft nu het huis ontmoet

en is er binnengegaan.

Francine Destoop

Spiegel Gijzelbrechtegem

© Christiaan Vercruysse

aan de horizon snijden lucht en aarde

watten wolken in stapels

grashalmen strak in de wind

een landweg doorkruist de natuur

in haar element

Griet Vanden Broucke

Stapsteentjes Heirweg

Groene vlakte, weg naar (n)ergens, schouwspel van rustige stilte in een wijds panorama, ruisende winden die de vlakte aaien, striemende vlagen die het landschap teisteren, natuur die altijd overwint!

Erik Depraetere

Christusbeeld Heirweg

Achter de schuthaag Wit Christuslicht als een zon

Wachtend op een komst.

Eugeen Van der Schueren

Watermolen Heirweg

De beek Ademt met de seizoenen

Stromend, Bewegend,

Waar het begin eindigt Waar het einde begint

De beek vloeit

En vloeit

Francine Destoop

Kleedruimtes Ingooigem

© Fotoclub Agepon

Gesloten deuren. Het nachtoog van ‘t raam loert naar

Een geheim binnen.

Eugeen Van der Schueren

Landschap Ingooigem

© Fotoclub Agepon

het landschap ademt langzaam in

rust uit helblauw

en felgroen in regel van drie

eenvoud siert

Griet Vanden Broucke

Prikkeldraad Ingooigem

© Fotoclub Agepon

ijzervlecht vereeuwigd door roest tot afstand geprikkeld

Maja Warlop

Hoeve Kaster

© Johan Debrauwere

Het erf nog erfgoed, De moestuin haast verlaten,

Bloemen bloeien toch.

Eugeen Van der Schueren

Voetwegel Kaster

© Johan Debrauwere

Voetstappen heel ver en dichtbij gezet in de zotte zon

Wandelen met zwier van ginder naar hier

Ik luister naar

bevende grassprieten stap over knakkende takken

voorzichtig leven aarzelend bewegen

over dit glooiende pad.

Francine Destoop

Christusbeeld Tiegem

© Kris Supply

We waren stil zoals de wereld

om ons heen alles scheen goed en puur

voor korte duur ik sta en tuur alleen maar een gebaar:

een blik van ik tot ik

Francine Destoop

Smeedwerk Tiegem

© Kris Supply

De plannen werden toen gesmeed Het volk kwam later kijken

Het licht dat door het smeedwerk gleed Deed alles mooier lijken

Marieke Eggermont

Steegje Tiegem

© Kris Supply

De steeg die klimt en trappen heeft Doet aan het zuiden denken

voor wie zich op baan begeeft laat stilte zich graag wenken.

Marieke Eggermont

Voetwegel Tiegem

© Kris Supply

Wemelen doet hier het leven ook al loop je er alleen

In de stilte van dit landschap kunnen zelfs de dieren beven

van jouw voetstap op een steen.

Marieke Eggermont

Kerkhof Vichte

© Caroline Tanghe

Langs dode stenen langzaam hemels reizen om eeuwig te stralen.

Dorine Vangheluwe

Ketting Vichte

© Caroline Tanghe

Geketend versteend, Wachten tot het weer verweert ‘t roest en ‘t grijs naar goud.

Eugeen Van der Schueren

Huizenrij Vichte

© Caroline Tanghe

grillig rechtlijnig kikkerperspectief - wie heeft voorrang? de huizen trapsgewijs netjes op een rij? de stapelwolken willekeurig in twee gedeeld? de lantaarnpaal wint, statig als ze is met haar armen buigzaam

Griet Vanden Broucke

Spoorwegtunnel Vichte

© Caroline Tanghe

tunnel robuust beton met fijn gekante hoeken doorgang voor al wie stapt, of fietst het pad der trage wegen uitnodiging tot galmende stemmen botsend tegen wanden en terug wedden dat menig kind met glimlach de doorsteek maakt tunnel schuilplek onder denderende treinen sporend heen en weer

Griet Vanden Broucke

Rustbank Vichte

© Caroline Tanghe

Rust Knoteiken, knoestig en oud, Kalfjes in het groene gras, Treinen denderen voorbij. Kerk en kasteel, oud en koud, Het kind is binnen, in de klas, En mijn bank in de zon is vrij.

Pol Ostyn

Gang Ter Berk Anzegem

© Christiaan Vercruysse

De gang met overal deuren, en achter die deuren schuilt telkens een nieuw

verhaal dat hebben ze wel allemaal. De gang, een lege rolstoel

die telkens doorgegeven wordt. De gang waar iedereen door loopt,

wij als we er op bezoek komen. Maar wie weet, lopen wij daar ook ooit nog?

Axelle Logier & Cheyenne De Schuyter

Kamer Bewoner Ter Berk Anzegem

© Christiaan Vercruysse

Zo’n plaats waar ik liever niet, maar

als het thuis niet meer omdat

er door je hoofd te veel verleden

slingert,

dan liever hier dan elders.

Dit huis slaat zijn armen veilig

om je heen. Je mag er tijd verliezen,

door bezoekers wakker worden

gekust

en beesten strelen in de patio.

Terwijl je woorden moe

van het bedoelen worden, zinnen zich

vergeten

en je lippen een geheimtaal vinden,

waait in je al meer stilte aan, totdat –

En tot die tijd, ook als je dat niet meer

beseft,

hangen in je eigen kamer boven het bed

de foto’s van alle dierbaren,

je kleinkinderen lachend.

Aan jou, hoe dan ook, gehecht -

Inge Boulonois

Jarig Ter Berk Anzegem

© Christiaan Vercruysse

Waarom moet ik nog verjaren? Waarom zeg ik dat? Ik voel me oud Ik voel me niet meer nuttig, eigenlijk wel overbodig. Mijn kleren waren vroeger mijn trots, vandaag alleen nog noodzakelijk. Ik kreeg vandaag 3 zoenen en een kaartje Er is veel bezoek gekomen en in de leefgroep hebben ze ook voor mij gezongen.

Jasmien Vlerick & Vanessa Naessens

Eten geven Ter Berk Anzegem

© Christiaan Vercruysse

Als ik zo oud geworden ben dat ik geen mensen meer herken en niet eens je naam nog weet,

Pak dan mijn hand nog even beet en zeg me zo gedag.

Laat voelen dat je me mag, wellicht dat ik het gevoel herken

dat ik voor iemand, iemand ben.

Sophia den Otter

Vrouw achter Ter Berk Anzegem

© Christiaan Vercruysse

Ik moet naar huis maar de deuren zijn gesloten. Ik heb geen sleutel, moet ik er harder tegen aan stoten? Ik moet naar huis maar ze zeggen dat ik hier woon. Kom maar, u bent wat in de war. Ik vraag: “Waar is mijn zoon?” Ik moet naar huis, de lichten gaan al aan. Kom maar, wij brengen u naar bed. Ik kijk haar niet begrijpend aan.

Maar ik moet naar huis en de deuren blijven dicht! De zuster trekt mij tegen zich aan. En ik? Ik kijk hoopvol naar haar gezicht. U hoeft niet naar huis, daar is alles al geregeld, ze weten ervan. U slaapt vannacht bij ons. Ik geloof haar... omdat ik niet anders kan. Maar morgen? ... moet ik naar huis.

Tineke Boer-Sander