SorbonGefileerd door culinaire

topjournalisten

Huijgensprijs Tokunbo krijgt

17.000 euro

AsvaWat hebben we eraan?

havana Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam3 juni 2009

#33

(lees verder op pagina 12 en 13)

Altijdiemand

die op je let

-advertenties-

2 havana2 havana

De Asva-latIn een vorige functie had ik regelmatig te maken met allerlei studenten-verenigingen. De joodse studentenvereniging met één lid die tevens geheel belangeloos optrad als voorzitter, penningmeester en pr-functionaris heeft altijd mijn sympathie gehad. Ik ben zelfs een keer op de algemene leden-vergadering geweest. Ook de contacten met het bestuur van vereniging van blijmoedige christenen zal ik niet gauw vergeten. Ze wilde geen geld maar wel toestemming voor christelijk jubelzingen in de kantine van de Leeu-wenburg. Natuurlijk waren de andere verenigingen mij net zo lief als de vrolijke christenen en de joodse mannenbroeder. Of is deze combinatie van woorden ongepast? Allerlei besturen klopten vaak op de deur om financiële ondersteuning te vragen voor feesten, lezingen, discussieavonden of gewoon voor iets dat vaag was maar wel veel moest kosten. Ik denk ook niet zonder gevoel terug aan het jaarlijkse gesprek met het bestuur van de Algemene Studenten Vereniging Amsterdam (Asva). Die club heeft elk jaar een nieuw bestuur en dat betekent dat er jaarlijks een stuk of vijf UvA-studenten – vaak stijf in het pak – kennis kwamen maken. Vast gespreksonderwerp was altijd de vraag: wat gaan jullie dit jaar doen voor de HvA en waarom zou het vorig jaar niet zo goed zijn verlopen? Waarom het niet goed was gegaan bleef doorgaans mistig. Daarentegen waren er altijd grootse plannen over wat er door dit nieuwe bestuur allemaal gedaan ging worden om de HvA nu toch echt te doordringen van de Asva. Vaak stierven de plannen in schoonheid of ze bleven halverwege steken in goede bedoelingen. We moeten echter niet te veel azijnpissen, want er zijn ook voorbeelden van succesvolle activiteiten. Ik bedoel niet de derdehands fietsen , het juridisch loket of de kamerbemid-deling. Nee, ik bedoel Kersvers, het feest voor de freshmen van studerend Amsterdam. Het zou mij niets verbazen als dit succesvolle feest over drie jaar beschouwd wordt als de moeder van alle eerstejaarsfeesten. Dat is best goed van de Asva. Minder succesvol is de verkiezing van de HvA-docent van het jaar. Dit studiejaar kon het niet mislukken, want de verkiezingen werden niet georganiseerd. Voor het komende jaar – nieuw bestuur – moet het een groot succes worden. We zijn benieuwd. In dit nummer van Havana kunt u trouwens lezen dat niet iedereen op de UvA tevreden is over de Asva. Niet verbazingwekkend, want die club kost veel geld en (niet) alleen daarom mag je de lat hoog leggen. Op de HvA ligt de Asva-lat misschien wat lager, maar we mogen op zijn minst verwachten dat het nieuwe bestuur haar stinkende best gaat doen om meer te doen voor de HvA. Ik ben erg benieuwd naar de plannen voor het nieuwe studiejaar. Kan de Asva die snel bekendmaken?

Paul van de Waterhoofdredacteur

inhoud

Redactieadres Weesperzijde 190 (kamer B.2.18), 1097 DZ Amsterdam, tel 595 24 90 e-mail havana@hva.nl. Hoofdredactie/management Paul van de Water p.l.van.de.water@hva.nl Eindredactie Wim de Jong w.de.jong@hva.nl Redactie Jobien Groen j.groen@hva.nl, Jarinde de Klerk (stagiair), Selina van Loon (redactie-assistent) s.van.loon2@hva.nl, Thijs den Otter m.d.den.otter@hva.nl, Annemarie Vissers a.m.w.t.vissers@hva.nl, Medewerkers Kim Bos, Martien Bos (correctie), Anke Brouwer, René Glas, Anne Kleisen, Hans van Vinkeveen Redactieraad Maroesja Perizonius, Wijnand Scholtens, Evelien Spaan, Jerke van der Woerdt Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes, Henk Tho-mas, Christel Wolters Coverbeeld Pascal Tieman Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Pascal Tieman Ontwerp Lay-out Death Valley / Amsterdam Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of zandvoort@bureauvanvliet.com Abonnemen-ten € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail. Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Havana Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. Redactie Nadine Böke, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Anne Koeleman, Harmen van der Meulen, Dirk Wolthekker De volgende Havana verschijnt woensdag 10 juni

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers

van de Hogeschool van Amsterdam 3 juni 2009 jaargang 14 / #33

04 nieuws

09 vraag van de week

09 ingezonden

09 ondertussen in

19 dubbelop

20 recensies

21 eten

21 zwartwit

22 dobbertjes

22 hva-agenda

23 weekgast

24 afstuderen

FantasieloosOok culinair journalisten kunnen weinig waardering opbrengen voor Sorbon.

BouwputHet kan nog even duren, maar hier studeren straks twintigduizend HvA-studenten.

zorging van de restauratie door een externe dienst: Sorbon. Om daar een oordeel over te vellen, loop ik met een student van de Stu-dentenraad Geesteswetenschappen mee. Het is in ieder geval ruim en schoon – ook dat was vroeger wel anders. We beginnen maar bij het begin: de salades. Zorgvuldig neem ik van alles een schepje: bistrosalade, gadoga-dosalade (met keiharde, koude kool), aard-appelsalade, komkommersalade (met veel maïs) en nog zo wat, en de algemene indruk is dat alles wat waterig smaakt. Alsof echt met veel inspanning is gezocht naar de minst aantrekkelijke smaakgeving; zo smaakt de aardappelsalade naar het inmaakvocht van de augurken die erin verwerkt zijn. Je komt

dat wel vaker tegen in kantines en andere gelegenheden met een gedwongen klandizie, the company store zogezegd. De soepen zijn al niet veel beter. We zijn met zijn tweeën, dus zoals ik gewend ben ruilen we halverwe-ge de kommen. Eerst proefde ik de vissoep, een troebel vocht waar zowaar wat � inters

vis in zitten en – dat is eigenlijk een soort beoordeling met een zucht van opluchting, omdat het altijd erger kan – niet te zout. Dat is altijd meegenomen. In feite zijn ze nergens echt uitgeschoten met de zoutpot, wat op zich een compliment zou kunnen zijn. Je kunt immers altijd zout toevoegen. De groentesoep bevat groenten, zoals het hoort, maar de basissmaak is wat ik een fa-briekssmaak noem met wat te veel lavas en zompige vermicelli, waar het feit dat de soep lang moet staan natuurlijk niet vreemd aan is. Maar binnen het kader van de mogelijk-heden voor een simpele groentesoep scoort deze bij mij niet hoog. Het type: een beetje van Honig, een beetje van jezelf – of van

Sorbon in dit geval.Zonder echt in extase te geraken, zijn we aan de hoofdgang toe. We testen er twee: de dagschotel, bestaande uit een met pindasaus gevuld kip� letje en een stuk gegrilde zalm, beide met toebehoren. Eerst die kip: dat grenst echt aan de ellende. Ik kan me nog

culinair

Onlang fi leerden Havana en Folia de prestaties van

huiscateraar Sorbon, nu is het de beurt aan vooraan-

staande Amsterdamse culinair journalisten. “Zelfs in het

ziekenhuis eet je beter.” Jim Jansen en Dirk Wolthekker

de kwaliteit van de maaltijden: “Ik ben niet zonder kritiek op Sorbon en snap dat stu-denten en medewerkers af toe vraagtekens zetten bij de prijs-kwaliteitverhouding. Ik eet zelf regelmatig bij Sorbon en voor ongeveer zes euro heb ik een acceptabele maaltijd. Het is prima om kritisch te zijn, maar Sorbon moet een reële kans krijgen.”

Johannes van DamIn het Atrium, de mensa op het oude Binnen-gasthuisterrein, hoef je je als bejaarde niet misplaatst te voelen. Ook deze restaurantre-censent ziet er wat verfrommeld uit en met zijn spaarse, grijze haren onderscheidt hij zich niet van een behoorlijk deel van de po-pulatie hier. Dat was wel anders toen ik zelf nog studeerde en de mensa’s in de Damstraat en de Weesperstraat frequenteerde: niets dan jongeren. Ook het assortiment is anders en dat heeft natuurlijk te maken met de ver-

De prijzen zijn te hoog, de kwaliteit is te laag, de afhandeling van bestellingen is ta-melijk droefmakend, de klantvriendelijkheid is voor verbetering vatbaar en onze verwach-tingen zijn geen enkele keer overtroffen. Dat waren de niet mis te verstane conclusies van Havana-hoofdredacteur Paul van de Water nadat hij een weekje al zijn maaltijden in de kantine van de Leeuwenburg gebruikt had. Geen beste beurt voor huiscateraar Sorbon. Ook in het UvA-huisorgaan Folia versche-nen kritische artikelen over het kantinevoer. Op uitnodiging van de Centrale Studenten-raad heeft een aantal (culinair) journalisten een maaltijd bij Sorbon genuttigd en de kwa-liteit beoordeeld. Enkele resultaten daarvan lees je hieronder, de bevindingen van Frenk der Nederlanden verschenen al eerder in Het Parool en staan deze week in Folia. Het College van Bestuur reageert bij monde van Paul Doop op de publiciteit rondom

‘De kip grensde aan ellende’

Sorbononder het mes

Sorbononder het mes

SorbonSorbon

havana

levendig de kip� letjes uit het ziekenhuis herinneren, die bij de ellendige technische verworvenheden daar zo’n beetje het enige waren wat nog behoorlijk was: vooral niet te droog, enigszins sappig zelfs, hoewel gaar. Dat kan dus heel goed. Deze � letjes, doormidden gesneden en besmeerd met van een viezige laag droog en hard geworden pindasaus, waren zelf ook droog en hard. Na een enkel hapje gaf ik het al op. De puree was een doffe ellende; die in het ziekenhuis, daar mijn vaste prak, was zelfs nog beter. De ratatouille was oké, dat mag gezegd, niet zo smeuïg of vol van smaak als mogelijk is, maar je kreeg wel de indruk dat je iets at wat ooit vers was. De gegrilde zalm was niet eens zo slecht; hij lag al klaar en moest alleen nog even opgewarmd, maar hij was niet droog. De tomatensalsa overheerste de smaak weer en van de preistamppot moet gezegd dat dat een droeve ervaring was, met volkomen sufgekookte prei in een waterige massa. Een aardig vers toetje was er niet; het leek meer op de schappen van een supermarkt en wie perse zelf iets wilde opscheppen, kon wat kale yoghurt pakken, wat vruchtensap of een vrucht. Geen wonder dat de voedselvoorlich-ters klagen dat Hollanders onvoldoende verse groenten of fruit eten. Een bak vruchten-salade, een vruchtentoetje of wat ook zou

niet gek zijn. Ik benijd de populatie die hier dagelijks eet niet. Maar het betekent later wel werk voor degenen onder hen die medicijnen studeren. Is het daar om te doen?

Bianca Tan“Fantasieloos en zonder zin gemaakt. Dat is eigenlijk wat ik van het eten bij Sorbon vind. Kijk, heel slecht is het niet en het is ook niet zo dat ik het niet binnen kon houden,

behalve misschien de bloemkoolsoep. Dat was echt een hele smerige maïzenabende die je niet moet willen serveren. Maar de rest was niet echt smerig, maar als kok moet het je eer te na zijn om zulke gerechten te willen klaarmaken. Er wordt ook niet echt over het eten nagedacht en dat is vreemd voor

een bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in eten. Neem de vis. Ik geloof dat het zeebaars was. Vis moet precies goed gaar zijn en bij voorkeur à la minute gemaakt. In een bak lagen de gebakken baarzen droog te zijn. Die waren allemaal gelijktijdig gebakken en lief-deloos in een trog gemikt. Ze worden op die manier heel snel droog, krullen dan op en er zit geen smaak meer aan. Als je met liefde een visje klaarmaakt kun je ook overwegen om hem voor te bakken en pas af te bakken, nog net een tikkie te geven als er iemand aan de counter staat en dat visje bestelt. Die moet dan even wachten of met een bonnetje later terugkomen. Als je dat niet kunt of als het logistiek te ingewikkeld is kun je beter

niet aan vis beginnen. Het gevogelte ging op dezelfde manier. Op het menu stond kalkoen� let, maar die was echt uitspuugdroog. Filet is namelijk niet ge-schikt voor een bulkkeuken. Het ontbeert bot of vet, dat het vlees normaal gesproken sap-pig houdt. Als zo’n � let dan lang van te voren

wordt klaargemaakt en daarna een tijd in een bak ligt is hij gortdroog. Neem dan kippendij. Daar zit vet aan en dat is nog goedkoper ook. Filet kun je beter roken en dan verwerken in een salade, ik noem maar wat. De groenten. Tja. Een goede bietensalade maken is meer dan alleen zes kilo bietjes hakken. Er moet een lekkere dressing over-heen van olie, azijn en mosterd. Dan maak je er iets van. De bolognesesaus moet normaal gesproken worden gemaakt met spek, ui, lever, mooi gehakt en rode wijn en dan lek-ker inkoken. Dat verwacht ik natuurlijk niet bij een bedrijfscateraar. De saus ademde een kant-en-klaarsmaak, maar was niet � auw en goed op smaak. De bijbehorende penne horen al dente te zijn, dat is echt niet zo moeilijk: de pasta koken in water met wat zout, vlak voor de aangegeven tijd uit het water halen en voor het serveren nog even in kokend water gooien. Dat ging bij Sorbon fout: te gaar. Al met al zou ik zeggen: geef die Sorbon-koks eens een motivatietraining van meesterkok Pascal Jalhay, die eerst in een sterrenzaak werkte en nu de catering van ziekenhuizen en vliegtuigen verzorgt.”

Bianca Tan (1968) is programmamaker bij de Amsterdamse zender AT5, waar ze onder meer het succesvolle Eten met Bianca maakte. ■

culinair

‘Geef de koks een motivatietraining’

Sorbononder het mes

Sorbononder het mes

SorbonSorbononder het mesonder het mesonder het mes

havana

in beeld

havana

in beeld

Bombardement? Oude stoel en afgetrapte schoen op de puinhopen van wat vóór de bom een prachtige villa in het bronsgroen eikenhout was? Nee, een bouwput in Amsterdam. Komt hier straks een lelijk en futuristisch kantorencomplex? Of blijft het een braakliggend terrein als meta-foor voor een stad in verval? Niets van dit alles. Hier verrijst straks het nieuwe onderkomen van de HvA: de Amstelcampus. Duizenden studenten en medewerkers zullen hier werken, wonen, stude-ren en recreëren De twee gebouwen aan de zijkanten? Nu de vooruitgeschoven posten. Straks de belendende percelen? De lege ruimte geeft voldoende mogelijkheden om te dromen of te peinzen over het waarom, wat en hoe van vroeger, nu en straks. (PvdW)

havana

“Dankzij de � nanciële hulp van mijn zus-sen heb ik mijn doel om buiten Nigeria te studeren bereikt. Nigeria is technisch en wetenschappelijk minder ontwikkeld. Mijn broer had veel informatie over het interna-tionale programma van de HvA gelezen en vertrok naar Amsterdam. Hij vertelde over zijn positieve ervaringen en toen dacht ik: ‘Ik ga ook!’ Wetenschap heeft mij altijd al geïnteresseerd. Ik wil weten wat er onder de huid zit en hoe het werkt. Het meest fascinerende vind ik hoe een baby groeit. Hoe kan het dat er ogen ontstaan? En vingers? Dat is iets waar ik niet bij kan met mijn hoofd. Ik wilde heel graag mensen helpen, maar niet medisch; naalden en bloed zijn niet echt mijn ding. En toen was er fysiotherapie! Via school hoorde ik over de Huijgensbeurs.

Daarop heb ik mijn cv, een motivatiebrief, twee referenties van docenten en vrijwel alle cijfers – ook die ik in Nigeria had behaald – opgestuurd. Ik viel stijl achterover toen ik werd gebeld dat ik door was. Op een schaal van een tot tien scoorde ik een elf voor verba-zing. Ik dacht alleen maar: ‘Het is een wonder! Waarom ik?’ Misschien hebben mijn cijfers er wel iets mee te maken. Ik haal zonder al te veel moeite negens en achten. In mijn hele leven heb ik maar één keer een vijf gehaald. De beurs moet ik gebruiken om mijn school-geld van volgend jaar te betalen. De rest van het bedrag ga ik gebruiken voor mijn master, pediatrie of sportfysiotherapie. En voor mijn stage in Australië, waar ik deze zomer naar-toe ga. Verder heb ik nog geen idee waar ik het aan uit ga geven. Ik besef het denk ik nog niet echt. Ik ben nog steeds in shock. Ik

ga nog steeds naar mijn werk en leef hoe ik dat altijd al deed. Soms sta ik verbaasd van mezelf dat ik alles kan combineren. Naast school pas ik elke week op een kindje dat gedeeltelijk verlamd is geraakt door een bacterie toen ze nog een baby was. Ik doe ook oefeningen met haar. Af en toe val ik in als fysiotherapeut bij een praktijk waar ik stage heb gelopen. En ik werk twee dagen in de week bij McDonald’s. Soms werk ik daar tot twee uur ’s nachts en om acht uur begin ik weer op school. Mijn broer vraagt wel eens: ‘Ben je wel eens moe of depressief?’ ‘Nee, nooit!’ De hele dag blij zijn en lachen geeft me energie. Een patiënt

die ik een keer had behandeld, die wist door mijn gelach al dat ik er was, terwijl hij me niet eens had gezien!Dit is mijn eerste keer buiten Nigeria. Eigen-lijk was mijn leven daar niet heel erg anders. Het enige verschil is dat ik nu iets minder vaak naar de kerk ga. En in Nigeria worden � etsen alleen gebuikt voor de lol, niet voor transport. Hier gaan zelfs mensen in pak op de � ets naar het werk! Toen ik het tegen mijn moeder zei, geloofde ze het niet. Het enige waarover ik kan klagen is het weer. Gisteren was het nog zonnig en warm.

Vandaag regent het en is het koud! Ik mis het Nigeriaanse weer, mijn vrienden en de muziek. En ik mis mijn familie. Mijn moeder heeft mij, mijn broer en mijn twee zussen grootgebracht. Mijn vader overleed toen ik twee was. Vanaf mijn tiende woonde ik in-tern op school. Mijn moeder verhuisde naar Groot-Brittannië toen ik op de middelbare school zat. Nu woont ze in Amerika, net als mijn twee zussen. Ik ben er dus wel aan ge-wend om mijn familie niet veel te zien. Maar we zijn wel heel close, we spreken elkaar elke dag op internet. Als het goed is komen ze volgend jaar voor mijn diploma-uitreiking naar Nederland.

Maar voor het zover is, ga ik na Australië eerst een cursus Nederlands volgen. Ik be-grijp de taal redelijk goed, alleen het praten is moeilijk. Ik ben bang om iets verkeerds te zeggen, bang om fouten te maken. Na mijn studie wil ik hier blijven en met kin-deren of atleten werken. En ik heb een droom: binnen vijf jaar wil ik als fysiotherapeute bij Manchester United aan de gang. Al zijn het maar twee dagen. Ik ben een enorme fan en probeer elke wedstrijd te volgen. Ik denk dat ik alles kan doen wat ik wil. Ik denk dat iedereen dat kan, als je er maar voor gaat.” ■

interview

‘Blij zijn en lachen geeft me energie’

Tokunbo Eghidemwivbie (24) is in shock. Niet zo

vreemd: ze heeft een beurs gewonnen ter waarde van

zeventienduizend euro. De Nigeriaanse is de eerste

HvA’er die er met de Huijgensbeurs, een prijs voor ex-

cellente studenten die in het buitenland studeren, van-

door gaat. Tokunbo volgt de Engelstalige opleiding tot

fysiotherapeut. Jarinde de Klerk

‘Ik wil graag mensen helpen, maar naalden en bloed zijn niet mijn ding’

havana

ook ondersteund door vrijwilligers: zij onderhouden gezamenlijk het contact met de CMR en de studentenverenigingen en geven die desgewenst ook advies. Dus zelfs als er komend jaar weer geen bestuurslid met een HvA-achtergrond wordt geselecteerd, heb-ben we een goed beeld van wat er speelt.”

MaatwerkMet studentenverenigingen voert de Asva regelmatig overleg. “Dat doen we op de-zelfde manier als aan de UvA,” zegt Martijn Weeda. “We maken gezamenlijk plannen en staan clubs bij met advies, voor zover ze dat nodig hebben.”De vraag is: helpt dat een beetje? Bestuurslid Patrice Swart van de Almeerse vereniging [‘endzjin] vindt het moeilijk om iets te zeg-gen over de invloed die de Asva heeft binnen de HvA. Maar voor de verenigingen doen ze goed werk: zo is hij zeer tevreden over de

Weg met de Asva?

achtergrond

Sinds drie jaar is de Asva officieel actief op de HvA. En

dat gaat met vallen en opstaan. Of de Asva nut heeft,

wordt binnen de UvA met enige regelmaat in twijfel

getrokken. Is het tijd dat de bijna 65-jarige studenten-

organisatie met pensioen gaat? Thijs den Otter

veert Weeda het pleidooi voor een fonds. “Je bent zo een paar duizend euro verder voor je leden kunt werven voor een nieuwe ver-eniging. Studenten kunnen dat niet betalen. De succesnummers waarbij HvA-studenten nauw betrokken zijn – Asvl en de Almeerse vereniging [‘endzjin] – zijn van de grond gekomen doordat ze werden gesteund: de Asvl kreeg een sociëteit, en in Almere bleek het stadsbestuur laaiend enthousiast.”De Asva boekt naar eigen zeggen goede resultaten binnen de HvA. “Het aandeel Asva-leden met een HvA-achtergrond is gestegen tot vijftien procent in 2008,” zegt Thomas Smits, binnen het Asva-bestuur de HvA-specialist.“In 2005 was dat slechts twee procent.”Ingraven in de hogeschool gaat met wis-selend succes. Zo kreeg de club aanvankelijk subsidie voor een juridisch loket aan de Leeuwenburg, maar dat is weer gesloten. Smits: “HvA’ers die juridisch advies willen, blijken ons gewoon te vinden op het Bin-nengasthuisterrein. Om zichtbaar te blijven komt er een verrijdbare balie in de Leeu-wenburg. De Asva behoudt zo zijn gezicht binnen de HvA.”Smits verwacht de komende jaren meer HvA-leden. “Dankzij de Docent van het Jaar worden we nog zichtbaarder. Verder komt er naast het Kersversfeest ook een dagpro-gramma. Daarin worden eerstejaars gewezen op de mogelijkheden die belangenorganisa-ties en verenigingen bieden. Maar goed: het is wel een beetje vallen en opstaan voor ons. We hebben een traditie van 65 jaar op de universiteit, en daar gaan dingen simpel-weg anders. Toch hebben we een speciale coördinator op de HvA gezet. Die wordt

ge�nancierd. “Dat kunnen ze organiseren als geen ander,” zegt algemeen directeur Jeroen Knigge. “Verder ben ik blij dat ze de verkie-zing voor Docent van het Jaar ook voor de hogeschool hebben opgepakt. Al is dat dit jaar nog niet gelukt.”Weeda wijt dit aan de grote verschillen tus-sen de HvA en de UvA. “Aan de universiteit – waar we die verkiezing al een paar jaar or-ganiseren – heeft iedere opleiding een eigen vereniging. Die dragen hun favoriete docent voor. Bij de hogeschool werkt dat zo niet: er zijn daar maar drie van zulke clubs. Dat moet dus anders worden opgezet. De eerste HvA-Docent van het Jaar wordt daarom pas gekozen op de Onderwijsconferentie van april 2010.”

IngravenDie beperkte organisatiegraad onder HvA-studenten is een punt van zorg voor de Asva. Onlangs schreef de club daarom samen met de Centrale Medezeggenschaps-raad en studentenvereniging Asvl een advies om de studentparticipatie te vergroten. Knigge vindt dat initiatief sympathiek, maar is niet erg te spreken over de voorstellen. “Een stichting die een fonds beheert waarin de HvA geld mag storten: er zijn creatie-vere oplossingen. En het punt van die drie verenigingen is gewoon niet waar. Onder de Asvl hangen tal van disputen, de ALO heeft een eigen vereniging en in Almere zit ook nog een club. Er zijn nog tal van andere clubs, maar die zijn niet georganiseerd op de manier die ze gewend zijn van de UvA. Wat dat betreft moeten ze zich meer in de hogeschool ingraven.”“Geld blijft het ultieme smeermiddel,” moti-

Belangenorganisatie Asva moet het naar ei-gen zeggen doen met een kleine drieduizend betalende leden. En dat terwijl de UvA en de HvA samen ruim 65 duizend studenten tellen. Het aantal actieve leden is zelfs niet groter dan honderd. De rest van de studen-ten werd lid voor om voor weinig een �ets te scoren of aan een kamer te komen.Dus: klein clubje, die Asva. De vraag ligt dan voor de hand: waarom zouden de HvA en vooral de UvA jaarlijks zo veel geld aan de organisatie uitgeven? De Asva zit gratis in het Studentencentrum (Stuc) van het Binnen-gasthuisterrein, krijgt bestuursbeurzen uit de budgetten van de hogeschool en de univer-siteit en wordt bovendien ieder jaar gespekt met 175 duizend euro van de universiteit en 20 duizend euro van de HvA. Wat Asva-voorzitter Martijn Weeda betreft is er geen enkel probleem. “De Asva is een belangenorganisatie, geen gezelligheidsver-eniging. We hebben geen mensen nodig die een bardienst draaien: met honderd actieve mensen zit je echt wel aan je limiet. Anders wordt het een chaos.”Natuurlijk is Weeda zich bewust van het feit dat de Asva meer leden kan gebruiken. “Maar dat zie je ook bij vakbonden en an-dere belangenclubs: studenten weten dat we toch wel voor ze opkomen, ook als ze niet jaarlijks vijftien euro storten.”Dat de HvA ‘slechts’ 20 duizend euro per jaar doneert aan de Asva en de UvA 175 duizend euro, is verklaarbaar: de Asva is als belangenorganisatie ontstaan aan de UvA. Aan de hogeschool is de club geen 65 jaar actief, maar slechts drie. Met de middelen van de HvA wordt onder meer aan het begin van ieder collegejaar het Kersversfeest

havana

cursussen. “Ze bieden eigenlijk voor iedere bestuursfunctie maatwerk. En daarnaast krijg je ook praktische tips van hoe je leden moet werven en binden.”Henk-Jan van Dijk, namens de Asvl voorzit-ter van sociëteit de LAX, denkt dat de Asva terrein zou kunnen winnen door zich meer

als overkoepelende vraagbaak voor studen-ten op te stellen: ze zouden een duidelijk beeld moeten hebben van wat waar te halen is. Dus wie gezelligheid zoekt, komt naar ons, wie een tijdje naar Azië wil, kan via de Asva in contact komen met een Aziatische vereniging.”

FietsenverkoopAan de UvA wordt feller gedebatteerd over het nut van de club: Martijn Weeda mocht onlangs op het matje komen bij hoofd stu-dentenzaken Frank van Kampen en Sjoerd Jans, directeur van cultureel centrum Crea. Het duo ziet in de Asva de ideale spin in het

web als straks het studentencentrum Stuc verhuist naar nieuwbouw op het Roetersei-land. De omvang van de subsidie rechtvaar-digt die centrale rol. En die behelst volgens Jans ‘meer dan twee pandborrels per jaar’.Of de Asva nut heeft, wordt binnen de UvA met enige regelmaat in twijfel getrokken. Zo

schreef politicologiestudent David Rozema – nota bene lid van de Centrale Studentenraad – een jaar geleden in een opiniestuk getiteld ‘Fuck de Asva’ dat de club zou moeten kun-nen draaien met een kwart van de subsidie die dat jaar door de UvA was overgemaakt, en dat de �etsenverkoop en de hulp bij het kamers zoeken niet noodzakelijkerwijs overgoten zou moeten worden met een Asva-sausje. Weeda vindt juist dat de Asva zich met die activiteiten onderscheidt. “Die �etsen verko-pen we mede op verzoek van de gemeente. Het idee is dat de junkenmarkt breekt als studenten elders goedkoop aan een �ets kunnen komen. Studenten zijn geholpen met een �ets voor vijftig euro en we verdienen er niets aan. Als we ze niet zouden vragen lid te worden, dan moet er zelfs geld bij. Amster-dam is daarbij de enige studentenstad met een actieplan tegen de kamernood. Alle poli-

tieke partijen hebben er dankzij onze lobby een duidelijk standpunt over ingenomen.”Maar ook als de Asva successen claimt, is niet altijd iedereen even gelukkig aan de UvA. Vorig jaar stond de club in de frontli-nie van de demonstraties tegen het College van Bestuur, toen die met het plan schermde om studenten extra te laten betalen voor bijvakken. De actie was een succes. Maar sommigen beweren dat de Asva er stond om te pronken met de veren van de CSR. Zo wijst Crea-directeur Jans erop dat niet Weeda, maar CSR-voorzitter Karsten Meijer onderhandelde met voorzitter Karel van der Toorn. Meijer laat echter weten dat de actie niet half zo succesvol was geweest zonder de Asva. “Die club heeft de infrastructuur om zulke acties uit te voeren en het netwerk om het impact te geven.” Weeda doet het verwijt van Jans af als ‘belachelijk’. “Vanaf het begin zijn we bij de acties betrokken geweest.” ■

achtergrond

‘De Asva mag zich meer in de HvA ingraven’

havana

7 domme vragen over...

Eh... ov-chipkaart? Heb ik iets gemist?Jazeker. Tot voor kort hoefde je als

student alleen nonchalant te wapperen met je ov-studentenkaart in bus, tram en metro, maar das war einmal. De vervoersbedrijven hebben besloten dat de vertrouwde roze en blauwe strippenkaart plaats moesten maken voor een ander betalingssysteem. Of� cieel omdat het eerlijker is om te kijken naar het aantal gereisde kilometers dan naar het aantal zones. Bovendien zou het aantal zwartrijders sterk afnemen: de speciale toegangspoortjes gaan straks namelijk alleen met deze chipkaart open en dicht. Zo zou ook de veiligheid toenemen. Of dit alles ook daadwerkelijk zo is, valt te bezien.

Anyway, vanaf wanneer kom ik de perrons niet meer op of af?

Nou, daar hebben we een puntje van aan-dacht. Voor wie – omdat het echt niet anders kan natuurlijk – in 010 moet zijn: daar kom je de ondergrondse al niet meer in of uit zonder het ding. De Rotterdamse collega-student ging je namelijk al voor, eind januari dit jaar. Sindsdien reizen ze in de Maastad met de speciale ov-studentenchipkaart. Wan-neer het GVB er hier eindelijk klaar voor is, is de grote vraag. Was het eerst maart, dat werd april en nu zet de GvB in op eind juni.

Eén zekerheid in deze zee van vervoersver-warring: schoon zijn de poortdeuren wel. Op station Amstel bij de Leeuwenburg zien we iedere dag een schoonmaakploeg de poortjes boenen of hun leven ervan afhangt. Ongeduldige types: wie echt niet langer kan wachten z’n fonkelnieuwe kaart te � ashen, kan alvast terecht in de Amsterdamse metro. Ook zijn al een beperkt aantal bussen en trams voorzien van de ov-chipkastjes. In de trein moet je tot minimaal 2013 lekker old school je ov-kaart tonen.

Goed: hoe regel ik zo’n kaart?Ga er maar eens even voor zitten. In Rotterdam ging nog een boel

mis, dus met die kennis kunnen we hier ons voordeel doen, zodat jij straks niet voor een gesloten poort komt te staan. Tijdens de proef in Rotterdam kreeg ruim twintig pro-cent van de studenten hun ov-studentenchip-kaart niet op tijd. Voor wie nu wil afgeven op die eeuwige ambtenarij van sommige gemeentelijke instellingen: jullie studenten zelf konden er ook wat van. Blijkbaar had ongeveer een op de tien Rotterdamse studen-ten hun tweede pasfoto niet op tijd ingele-verd. Zonder die tweede pasfoto geen kaart.

Twee pasfoto’s???We gaan inderdaad iets te snel. Je eerste pasfoto zit op je ov-studen-

tenkaart die je begin dit jaar hebt afgehaald. Maak nu een leuke pasfoto van jezelf, ga ermee naar het postkantoor en lever daar die tweede foto in. Aan de hand van de gegevens die bij de IB-groep bekend zijn, krijg je na inleveren en verwerking van deze pasfoto je ov-chipkaart thuisgestuurd. Blijkbaar heeft ook in Amsterdam een ‘substantieel deel’ van jullie nog geen tweede pasfoto ingeleverd, meldt de NS. Dus: trek iets leuks aan en lach op je voordeligst. Binnen drie weken kun je de kaart dan verwachten. Maar: dan ben je er nog niet. Check meteen even je corres-pondentieadres. Het GVB gebruikt het adres zoals dat bekend is bij de IB-groep. Zorg dat dit adres klopt.

Wat gaat me dat kosten? Als je met je ov-studenten chip-kaart wilt reizen buiten je normale

vrijreizenperiode, maak je gebruik van het saldo op je kaart. De poortjes en kaart-lezers herkennen in de daluren zelf het kortingstarief. Zorg wel voor voldoende saldo op je kaart. Op de meeste stations zijn automaten waar het saldo opgeladen kan worden. Let ook op dat je altijd, en we herhalen het graag voor je, áltijd uitcheckt. Doe je dit niet, dan sta je in no time rood op je kaart. Ja, je leest het goed: er geldt een boete van vier euro bij het niet juist uitchecken.

Leuk en aardig allemaal: maar het GVB weet straks dus alles van me?

Daar lijkt het wel op, ja. Het stukje ‘privacy’ is niet het sterkste punt van deze kaart en dan ook inzet van discussie over privacybeleid. Reisroutes, in- en uitcheck-punten die op de chip worden opgeslagen: het GVB volgt je reisgedrag namelijk op de voet. Hoewel er verschillende kaarten zijn (zo is er ook een anonieme kaartvariant, en de wegwerppas) worden bij de studenten-kaart je persoonsgegevens gekoppeld aan je reisgegevens. Wat je daar van vindt, moet je zelf uitmaken. Voor klaagliederen en zeursessies hierover kun je terecht op www.ov-chipklacht.nl

Valt de boel eigenlijk nog te neppen? Behoorlijk. De kaart blijkt erg frau-

degevoelig, zelfs na herhaalde aanpassingen – iets moeilijks met fraudebeheersingsplan, gaap – van gegevensbeheerder TSL (Trans Link Systems). Handige onderzoekers en studenten kraakten de chipkaart al meerdere malen. Zin om zelf de handige kneepjes van het frauderen onder de knie te krijgen? Ga een langs op de site met de illustere naam: www.kutwereld.nl/ov-chipkaart.htm. Moet lukken dunkt ons. ■

Weet het GVB straks alles van mij?Onderhand een vertrouwd maar uiterst droevig beeld op de Amsterdamse (metro)stations: de werkloze ov-chip-

kaartpoortjes, die tot nu vooral de toegang tot perrons versperren. Voor wie nu denkt: ‘ov-chipkaart en poortjes?’

Geen paniek: Havana stelde de domme vragen voor je. Jobien Groen en Annemarie Vissers

1

23

4

5

6

7

havana

10 12

16

En verder...

13

In shockTokunbo Eghidemwivbie is de eerste HvA-student die er met de prestigi-euze Huijgensbeurs vandoor gaat.

Vallen en opstaanWat heeft de HvA aan de Asva?

7 domme vragenWeet het GVB straks waar je geweest bent, dankzij de nieuwe ov-chipkaart?

11

15 17

18

havana 3

nieuws

Studenten van de HvA zijn best tevreden over hun opleiding en over de HvA, blijkt uit de jaarlijkse Studenttevredenheids-monitor. Verrassend is dat niet, want dit is al jaren zo.

De hogeschool krijgt gemiddeld een 6,9 als rapportcijfer. Per domein zijn er wel wat verschillen, maar ook de ‘slechtst’ beoordeelde domeinen – Onderwijs en Opvoeding, Gezond-heid – krijgen met een 6,7 nog altijd een betrekkelijk ruime voldoende.Veel beoordelingen in het onlangs gepubliceerde onderzoek werden gemeten via een vijfpuntsschaal: studenten die ontevreden zijn over bijvoorbeeld het aanbod van de me-diatheken vullen er een één in, en als ze het juist geweldig vinden geven ze

een vijf. Voor bijna alle onderdelen die zo zijn beoordeeld, zit het gemiddelde ergens tussen de drie en de vier. En-kele uitzonderingen: de beschikbaar-heid van de computers (2,6) en de prijs-kwaliteitverhouding in de kantines (ook een 2,6). Schommelingen zijn er nauwelijks. Het onderzoeksbureau dat de monitor heeft uitgevoerd, levert ter vergelijking de data van 2007 en 2008 mee, en er blijkt nauwelijks verschil. Of dat aan de vijfpuntsschaal ligt, is twijfelachtig. Ook als vragen anders zijn geformuleerd, blijkt er nau-welijks ontwikkeling in de tevreden-heid van de student: zo vindt veertig procent van de ouderejaars dat er te weinig aandacht is voor de beroeps-vaardigheid. Net als in 2008. Ander voorbeeld? Op de vraag of studenten aan de HvA wel voldoende leren,

antwoordt veertig procent negatief. Net als in 2008. En dat is eigenlijk met alles: er komt eens een procentpuntje bij ten opzichte van het vorige jaar, er gaat eens een procentpuntje af.Er is eigenlijk maar één groot verschil met de monitor van vorig jaar, en dat is de respons: van de ruim 35 dui-zend enquêtes die werden verstuurd, kwamen er krap 14 duizend ingevuld retour, waarmee de respons onder de veertig procent dook. In 2008 nam bijna 45 procent van de studen-ten de moeite de monitor in te vullen, en in 2007 was dat nog 47 procent. Het verval wordt grotendeels veroor-zaakt door de feedback van studen-ten Economie en Management: daar vulde dit jaar krap 25 procent van de studenten de enquête in, tegen bijna 34 procent in 2008. (TdO)

Vlakke studentenmonitor

Scholieren begeleidenTweede- en derdejaars leraren in opleiding kunnen na de zomer havisten begeleiden bij hun profielwerkstuk. Zo’n project kan drie studiepunten op-leveren, of meetellen als onderdeel van de stage. Projectleider instroomma-nagement Linda Busman: “Afgelopen jaar is er een pilot gedraaid met de le-rarenopleiding Natuur- en Scheikunde. Dit jaar kunnen alle leraren in opleiding studentmentor worden. Het levert niet alleen studiepunten op, maar helpt ook bij de onderzoeks- en organisatorische vaardigheden en het leren begeleiden van kleine groepjes leerlingen.” (JdK)

RectificatieIn het interview met Louis Tavecchio in Havana 32 is een fout geslopen. Onder de vraag “Wat laat u achter als u de HvA verlaat?” had moeten staan: “In de huidige situatie is op de HvA – dit geldt overigens veel minder voor mijn domein, Maatschappij en Recht – te veel sprake van kleine, geïsoleerde onderzoekjes die ook niet op elkaar zijn afgestemd.” (Gecur-siveerde tekst ontbreekt.) Tavecchio voegt hieraan toe: “De onjuiste pas-sage in het interview wekt de indruk dat het bij DMR om onsamenhan-gend, geïsoleerd onderzoek zou gaan terwijl we juist daar – onder meer door de oprichting van het Praktijk- en Onderzoekscentrum De Karthuizer – langer lopende onderzoekslijnen aan het ontwikkelen en integreren zijn. In dat opzicht vervullen we zelfs voor menigeen een voorbeeldfunctie.”

Een groep propedeusestudenten Civiele Techniek heeft donder-dag naast de Leeuwenburg een practicum gedaan voor het vak landmeetkunde. De studenten kregen de opdracht om vier hoog-teverschillen te noteren tussen het eerste opgegeven meetpunt en het tweede, dat zich op maximaal vijftig meter afstand bevond. Het oefenen van deze vaardigheid is belangrijk omdat het in veel vakgebieden terugkomt, zoals bij het bouwen van bruggen en het aanleggen van wegen en dijken. En de Leeuwenburg? Die is volgens de eerste resultaten nog niet verzakt. (JdK)

Wim de Jong / Jarinde de Klerk / Thijs den Otter (coördinatie) / Annemarie Vissers / Paul van de Water

‘Koffiepunten op? Best knap!’Dat koffie dodelijk kan zijn vanaf tachtig kopjes per dag, dat weten we nu wel – met dank aan de onzinnige-weetjes-fetisj van een van onze redacteuren. Dat we na een rondje bocht lezen dat ons puntensaldo op ons medewerkerspasje nul in plaats van 250 is, verbaast ons echter hogelijk. We bellen met Jan Schuyt, die over de pasjes gaat.

We voelen een cold turkey aankomen, meneer Schuyt. “Koffiepunten op? Dat is best knap. Als je je HvA-kaart regelmatig in de automaat steekt, gebeurt dat niet meer hoor.”

Legt u het ons, lungo-junkies, nog eens uit dan. “Iedere keer dat je de HvA-kaart in de automaat stopt wordt het aantal punten weer aangevuld tot 250. Je kunt dus zo veel koffie drinken als je wilt. Alleen krijg je vroeg of laat een manager op je dak als je het heel erg bont maakt: via die punten wordt de hoe-veelheid verbruikte koffie berekend, en voor ieder koffiepunt moet de HvA betalen. Anders hadden we ‘vrij verbruik’ op de kaarten kunnen regelen.”

Waarom is die informatie nergens snel te vinden?“Geen idee. Het komt niet vaak voor dat mensen hun kaart zo weinig gebruiken dat de koffiepunten opraken. Er is wel eens een flyertje geweest met uitleg, maar ik weet eigenlijk niet of die nog beschikbaar is. Als niet iedereen dat weet, moeten we daar misschien weer eens wat aan doen. Op zich is de informatie wel beschikbaar hoor.” (TdO)

Vraag/Antwoord?

Eind vorige week werd de voorlopige uitslag van de CMR-verkiezingen, met een opkomst van rond de 7%, bekendgemaakt. Zittend CMR-lid Lex Sietses heeft de meeste stemmen gekregen. De student Information Engineering kreeg 227 stemmen en bleef daarmee Johan Verweij (Sportmanagement en Marketing) met één stem voor. Selena van der Meer (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) werd met 185 stemmen de meest gekozen vrouw. Opmerkelijk: mochten de HvA en Windesheim eruit komen en de opleidingen in Almere gaan over naar de Zwolse instelling, dan is de CMR zijn voornaamste stemmen-trekker kwijt: Sietses studeert namelijk in Almere. Verder lijkt het erop dat Louise Hei-

delstadt (lerarenopleiding Engels) met slechts twaalf stemmen in de CMR terechtkomt: zij is van de 32 kandidaten de enige uit het domein Onderwijs en Opvoeding en geniet daarmee de voorkeur boven reser-vekandidaten uit andere domeinen, die in sommige gevallen 92 stem-men ontvingen.Naast de verkiezingen voor de cen-trale raad werd eind vorige maand ook gestemd voor de studentgele-dingen van deelraden in het domein Media, Creatie en Informatie en in het Domein Maatschappij en Recht. De andere vijf domeinen hadden te wei-nig gegadigden om een verkiezing te organiseren. De domeinen Bewegen, Sport & Voeding en Techniek hebben op dit moment zelfs vacatures. (TdO)

Niet één maar zes studentes in CMRAls alles volgens plan verloopt, zitten er komend collegejaar zes vrouwen in de studentgeleding van de Centrale Medezeggenschaps-raad (CMR). Daarmee zijn de dames en heren in evenwicht. Nu is er op twaalf plekken slechts één vrouw te vinden.

Store wordt platformDe Individuals Statement Store op het Spui wordt vanaf september waar-schijnlijk een platform voor het gehele Amfi. Creatief directeur Leslie Hol-den licht toe: “Op dit moment is het hele plan to show and to share nog in ontwikkeling. De winkel zal gewoon doorgaan met de verkoop van Individuals, het kledinglabel van de fashionstudenten, maar er komen dingen bij. Denk bijvoorbeeld aan een galerie, een winkel en tentoonstellingen, waar te zien is wat studenten van het Amfi doen.” (JdK)

4 havana

nieuws

Ook in het studiejaar 2009/2010 lijkt de HvA weer fors te gaan groeien. Uit het aantal aanmel-dingen tot en met 22 mei blijkt dat de nieuwe opleiding Toege-paste Psychologie zich met bijna zeshonderd aanmelders mag gaan voorbereiden op een zeer groot aantal eerstejaars.

Hetzelfde geldt voor de opleiding Informatica. Vooral dankzij de nieuwe opleiding Game Development groeit Informatica wat aantal aanmeldingen betreft vooralsnog ook fors (205%). Opvallend is ook de sterke groei van Fysiotherapie (62% meer aanmel-dingen). Zoals gebruikelijk groeit ook het MIM weer sterk (30% meer aanmeldingen). Over het geheel ge-nomen groeit het aantal aanmelders voor de HvA met ruim 18%. Bijna elk domein lijkt weer groter te worden. Een uitzondering vormt het domein Bewegen, Sport en Voeding. Daar is sprake van een daling van 13%. Die daling hangt echter sterk samen met de afwijkende inschrijfprocedure – inclusief toelatingstoets – die het domein hanteert. De verwachting is

dat ook daar uiteindelijk sprake zal zijn van groei. Hoe verhoudt de groei in aanmeldin-gen zich tot andere hogescholen in de regio? InHolland groeit onge-veer 5% en hetzelfde geldt voor Hogeschool Utrecht. De Haagse Hogeschool doet het met 17% meer aanmelders beduidend beter. Maar met een groeipercentage van 18% blijft de HvA wel koploper. Wat is de groei van de HvA in absolute cijfers? In dezelfde periode van vorig jaar stond de teller op 6498 aanmeldin-gen en het zijn er nu precies 7662. Je zou dus ook kunnen concluderen dat de groei van de HvA vooralsnog voor een substantieel deel is toe te schrijven aan de enorme belang-stelling voor de nieuwe opleiding Toegepaste Psychologie.Welke opleidingen doen het wat aanmeldingen betreft tot nu toe niet goed? Als we de deeltijdopleidingen buiten beschouwing laten, dan valt in ieder geval op dat Information Engi-neering in Almere met een daling van 24% de lijn van de afgelopen jaren doorzet. Bijzonder is de sterke daling (59%) van Bouwtechnische Bedrijfs-

kunde en Business Logistics (36%). Sociaal Pedagogische Hulpverlening heeft 26% minder aanmeldingen. Als we de opleiding Toegepaste Psy-chologie buiten beschouwing laten, kent de deeltijdopleiding voor leraar Algemene Economie de meeste groei, althans procentueel. Het aantal vooraanmeldingen neemt toe met maar liefst 500 procent, oftewel van 1 naar 6 aanmeldingen. De afgelopen jaren is de Hogeschool van Amsterdam al sterk gegroeid. In het studiejaar 2004/2005 stonden er 32.041 studenten ingeschreven. Dit jaar telt de HvA precies 38.808 studenten. Vooral de economische opleidingen mogen zich verheugen op een stijgende populariteit. Verder valt op dat sommige opleidingen tegen de stroom in toch groeien. Dat geldt bijvoorbeeld voor de techni-sche opleidingen. Er wordt al jaren luidkeels geklaagd over het slechte imago van techniek en dat jongeren geen belangstelling hebben voor een opleiding in de techniek. Toch blijken de meeste technische opleidingen van de HvA elk jaar groter te worden. (PvdW)

18% meer aanmeldingen, Psychologie sterkste stijger

Het Singelgrachtgebouw was donderdagavond na zonsonder-gang omgetoverd tot één groot filmdoek. Er werden korte filmpjes op vertoond van de hand van vier kunstenaars. De kunstenaars hadden de films gemaakt op uitnodiging van drie studenten die afstuderen aan het Medialab, waar studenten en onderzoekers van zowel HvA als UvA werken aan innovatieve interactieve mediapro-ducten. (WdJ)

Trainen voor de DamloopRuim 630 HvA’ers en UvA’ers hebben zich ingeschreven voor de Dam tot Damloop. Op 20 september rennen de studenten en medewerkers van beide instellingen gezamenlijk de ruim zestien kilometer lange wedstrijd. Ter voorbereiding op dit evenement kwa-men donderdagavond dertig lopers bijeen in de Leeuwenburg. Na een informatieve bijeenkomst trok iedereen zijn of haar renkle-ding aan, om vervolgens onder deskundige begeleiding een uurtje fanatiek te trainen. De trainingsgroep bestond uit zowel beginnen-de als ervaren lopers. Iedereen kon een trainingsschema krijgen, maar het is niet de bedoeling dat de groep wekelijks met elkaar gaat trainen. De volgende bijeenkomst is gepland op 25 juni. Wie persoonlijk advies wil over de voorbereiding op de Damloop kan zich melden bij het USC, het sportcentrum van de HvA en de UvA. Meer informatie op www.uva.nl/damloop. (PvdW)

‘HvA-cijfers zeer stabiel’Van cijferinflatie zoals aan de UvA lijkt aan de HvA geen sprake.

Dat is af te leiden uit cijferoverzichten uit onderzoek vanaf 1993 tot 2004. Dat studenten aan de UvA steeds hogere cijfers krijgen, blijkt uit de resultaten uit het UvA/SCO-Kohnstamm-instituut-on-derzoek naar cijferinflatie aan de universiteit. Daaruit bleek dat het aantal uitgedeelde tienen aan de universiteit de afgelopen dertien jaar is verdubbeld. Ook bleek het gemiddelde cijfer met bijna een half punt (0,4) toe te zijn genomen. Aan de HvA lijkt van deze cij-ferinflatie niet echt sprake, aldus Maarten Burger, beleidsmedewer-ker Planning & Control. Volgens Burger laten de cijferoverzichten juist eerder een ‘verbazingwekkend stabiel’ beeld zien. Burger wil wel opmerken dat vergelijkingen maken op basis van de UvA-resultaten lastig is. Verschillen in het onderwijssysteem tussen de twee onderwijsinstellingen dragen daaraan bij. “Op de HvA worden bijvoorbeeld ook codes toegekend aan opdrachten en tentamens. Dan krijgen studenten een voldoende of onvol-doende, maar geen cijfer.” Verder noemt Burger het verschil in het aantal cijfers, en de weging van studiepunten aan vakken: “Geef je tien cijfers per jaar of twintig of dertig? Dat ligt aan de hoeveel-heid deeltentamens bijvoorbeeld. En wat wordt er verstaan onder tienen? Een 9,5 – telt die mee als tien?” (AV)

n VOLLEyBAL De legendarische oud-volleyballer Ron Zwerver gaat ko-mend seizoen het HvA-volleybalteam trainen. Zwerver – in 1996 een van de bepalende spelers in het volleybal-team dat de gouden medaille won op de Olympische Spelen – treedt niet in dienst van de hogeschool, maar doet het werk met het talententeam voor volleybalbond Nevobo. Zwerver is al enige jaren als trainer actief. Hij

werkte bij Omniworld uit Almere en Nesselande uit Rotterdam.

n ROEIEN Komende vrijdag is de Bosbaan het decor voor een roeiwedstrijd voor scholieren van de ROC van Amsterdam. De instelling organiseert het evenement in samen-werking Roeibond KNRB en de HvA. De wedstrijden worden begeleid door studenten Sport, Management

en Ondernemen. “We proberen met deze wedstrijd het roeien aantrek-kelijk te maken voor een bredere doelgroep,” zegt algemeen manager SM&O Roxanna van Erp. “Nu is het vooral een elitaire sport waarvoor mensen zich pas melden als ze gaan studeren. Als mensen jonger beginnen met roeien, vergroot dat in de toekomst ook de medaillekansen voor Nederland.” (TdO)

SPORTFLITS

Eigen mentor eerstejaarsAlle eerstejaars studenten van de lerarenopleidingen krijgen aankomend studiejaar een eigen studentmentor, met uitzondering van de eerstejaars lerarenoplei-ding Economie. Die opleiding houdt vast aan een eigen bege-leidingsprogramma.

In het eerste halfjaar zal er weke-lijks een uur ingeroosterd worden

voor begeleiding van de eerstejaars studenten. Daarna worden afspra-ken afgestemd op studieresultaten van de eerstejaars. De mentoren zijn tweedejaars studenten, afkom-stig van dezelfde opleiding als hun mentee, en worden opgeleid door het Student Mentoren Project (SMP). Volgens projectleider Jerke van der Woerdt blijkt uit een eerdere pilot bij vier lerarenopleidingen (Wiskunde,

Nederlands, Frans en Geschiedenis) dat het begeleiden van eerstejaars door een eigen mentor positief uitpakt: “Uit kwalitatieve evaluaties blijkt dat de prestaties beter zijn. Het koppelen van student en mentor sluit goed ook aan op het Sturen op Stu-diesucces (SOS)-project. Vandaar dat we de pilot nu verder uitbreiden naar alle overige lerarenopleidingen. (AV)

havana 5

nieuws

Internatio naliseren op de paboDe Pabo in Almere was vorige week het decor van de jaarlijkse studen-tenconferentie Docent in Europa. Drie dagen lang werkten pabostu-denten uit heel Nederland aan een internationaal programma dat met kinderen op een basisschool kan worden uitgevoerd. Ditmaal was het thema architectuur en landschap. Met onderzoek naar internationali-sering op basisscholen, posterpresentaties en workshops werd onder begeleiding van deskundigen een aantal plannen in elkaar gedraaid. Het project werd overigens niet betaald door de Pabo Almere, maar door het Europees Platform voor het Nederlandse Onderwijs. Studen-ten die van ver moesten komen, kregen behalve lunches en maaltijden ook hotelovernachtingen aangeboden. (TdO)

OIII doet ACArchitectenbureau OIII is geselecteerd voor het interieurontwerp van de Amstelcampus. Het gaat daarbij om het interieur van zeven ge-bouwen aan de Witbautstraat, in totaal zo’n 80.000 vierkante meter.

Het architectenbureau laat hiermee vijf andere partijen voor de opdracht achter zich. Volgens OIII-architect Eric Wezenberg heeft de HvA het bureau geselecteerd vanwege de heldere visie en eerdere ervaring met ontwerpen voor onderwijsinterieur; onderdelen van de selectiecriteria. Eerder tekende OIII voor het interieurontwerp van het Singelgrachtgebouw, eveneens onder-deel van de toekomstige onderwijscampus. De nieuwe opdracht staat volgens het Amsterdamse bureau echter los van de eerdere samenwerking. Door in de ontwerpen rekening te houden met de specifieke doelstelling van de gebouwen – onderwijs, zelfstudie, projectgroeponderwijs – wordt het mogelijk in de toekomst veranderingen aan te brengen in de onderwijsruimten middels een flexibele indeling. Ook in het materiaal wordt rekening gehouden met intensief gebruik, bijvoorbeeld door het gebruik van gietvloeren. Dat het architectenbureau de meest voordelige prijsopgave bood, speelde eveneens een rol bij de selectie. Over het precieze bedrag van de offerte doet Wezenberg geen uitspraak. (AV)

Eigen domein eerst Collegevoorzitter Karel van der Toorn heeft toch gereageerd op de suggestie dat de domeinvoor-zitters te veel bezig zijn met hun eigen opleidingen en te weinig met de HvA als geheel.

Hij deed dat voorafgaand aan een tweedaagse ‘hei-sessie’ met de domeinvoorzitters, afgelopen donder-dag. In de Havanaweb-rubriek ‘Wat doet Karel voor de HvA?’ legt de collegevoorzitter uit dat hij samen met algemeen directeur Jeroen Knigge een aantal on-derwerpen op de agenda heeft staan die ‘uitgaan bo-ven de specifieke domeinbelangen’, zoals de eventuele komst van tweejarige associate degree-programma’s en de positionering van de HvA in Nederland.Het idee dat de domeinvoorzitters vooral bezig zijn met het gezicht van hun eigen domein, wordt door Van der Toorn beaamd. “Dat is ook logisch. Ze zijn actief bezig met de identiteit van hun eigen domein.

Ze begrijpen natuurlijk wel dat ze onderdeel zijn van een groter geheel en ze ontlenen daar ook hun kracht aan. Hoe sterker de HvA, hoe beter dat is voor de domeinen. We moeten er echt in slagen om de meer-waarde van de hogeschool voor onszelf te expliciteren en om daar naar buiten toe helder mee te werken.” In Havana #32 liet voorzitter Bert Pinkster van de Centrale Medezeggenschapsraad nog weten dat de domeinvoorzitters ‘terug moeten in het gareel’. De CMR wil dat het College van Bestuur zich actieve bemoeit met de hogeschool, omdat de domeinvoor-zitters de HvA anders te veel gaan besturen als zeven individuele hogescholen. (TdO)

De ene dag was-ie nog hard aan de bak voor de minor Ondernemer-schap, de volgende dag stond hij te rocken in de kroeg waar de roots van de Beatles liggen. Gitarist Jeroen Harmse (24, derdejaars Commerci-ele Economie) speelde vorige week met zijn band The Hype in de Cavern

Club te Liverpool. De muziek van The Hype doet denken aan de ‘harmonieuze melodielijnen van Snow Patrol’ en de ‘sprankelende expressie van de Kaiser Chiefs’, aldus meegereisde fan Alex van Heeswijk, tevens docent van de mi-nor. “De geweldige sixties samenzang is ook een belangrijk wapen.” (WdJ)

Gastcollege BolkesteinTachtig tweedejaarsstudenten Media, Informatie en Communicatie bezochten afgelopen donder-dag een gastcollege van VVD-prominent Frits Bolkestein. Met zichtbaar plezier ontvouwde hij zijn ideeën over Europa, zijn partij, Geert Wilders en het multiculturele drama.

Bolkestein ging uitgebreid in op de Europese verkie-zingen, de situatie bij de VVD en nam de tijd voor zijn visie op ‘het multiculturele drama’, dat hij in 1991 als eerste mainstream politicus op de kaart zette. Voor wie zich afvraagt of Bolkestein tien jaar na zijn fractievoorzitterschap bij de VVD nog indruk maakt bij een groep studenten die nauwelijks een actieve herinnering aan hem hebben: dat is het geval. Strak voorbereid door docenten Marloes Geboers en Saskia de Boer – die Bolkestein kent uit haar tijd als tv-journalist en het gastcollege regelde – bleken de tachtig studenten goed op de hoogte van de status die van de 76-jarige liberaal. “We zijn vanaf april met deze studenten bezig over poli-tiek,” zegt Marloes Geboers. “We begonnen de rit met SP-kamerlid Farshad Bashir, zijn deze week op bezoek geweest bij het Europarlement in Brussel en hebben vandaag een gast met een enorme reputatie. Zo krijgen studenten het hele spectrum een beetje te zien.”Heldere taal spreekt Bolkestein nog steeds. Zo con-stateerde hij dat vrouwen met een Arabische achter-grond sneller integreren dan mannen. “Ik was laatst bij een apotheek: daar werd ik geholpen door een vrouw met een Arabische naam: die had haar kansen benut

en was apotheker geworden. De man – ook met een Arabische naam – stond de vloer te dweilen.”Voor Geert Wilders – die Bolkestein volgens de studenten roemt als zijn grote voorbeeld – heeft Bolkestein weinig waardering. “Op sommige punten ben ik het met hem eens. Ik ben er ook op tegen dat Turkije toetreedt tot de EU. Maar andere dingen die hij zegt zijn natuurlijk volstrekt belachelijk. Wie denkt nu de Koran te kunnen verbieden in een land met godsdienstvrijheid?”Van de Europese verkiezingen, waarbij hij als pro-grammavoorzitter van de VVD actief betrokken is, verwacht hij niet veel. “Europa is moeilijk boeiend te krijgen. Toen ik eurocommissaris was, moest ik in de-bat over de vierde motorrijtuigenverzekeringswet. Het is te technisch. Debatten worden bovendien vertaald en zijn daardoor zelden spannend.” (TdO)

Kunt u als trendwatcher iets zeggen over de duur van deze crisis?“Dit is de vijfde diepe crisis in tweehonderd jaar. De vorige kwamen allemaal bij de overgang van de ene technologische periode naar de andere. De crisis, die ik ook wel een economische winter noem, moet gewoon uitwoeden. Daarna komt de economische lente. Ik verwacht dat er nog meer economische ellende komt, maar dat we eind 2011 weer in de lift zitten.”

Er wordt tijdens het seminar gesproken over kansen in recessietijden. Kunt u alvast een concrete kans noemen? “In de jaren tachtig hadden we ook zo’n crisis. Tegelijkertijd werden toen de pc, de mobiele telefoon en internet geboren; in garageboxen en op zolderkamertjes. Nu komt de groei van biotech, nanotech, nieuwe ener-gievormen, afvalrecycling, genetica

en web 2.0. Ik zou op die gebieden nu al kennis gaan verwerven. Grote kans dat studenten van nu straks in die branches gaan werken. In crisistijden worden altijd succesvolle ondernemingen gesticht. Microsoft, Apple en Google stammen uit de crisis van de jaren tachtig.”

Hoe is deze lastige tijd het best door te komen voor de hbo-student?“Studies stapelen. Stages lopen. Netwerken, onder andere via social networks, maar ook fysiek. Ik kom op dit congres door mijn student-chauffeur Stefan Ekkels. Dat is een goede netwerktijger die het chauf-feuren als student ook gebruikt om te netwerken. Je verdiepen in de nieuwe groeisectoren en proberen daar binnen te komen. Je voorbereiden op ondernemerschap. In de toekomst wordt de zzp’er belangrijker dan de-gene in loondienst. En natuurlijk mijn boek Beyond the Crisis lezen!” (AV)

Even bellen met…Massa-ontslagen, faillissementen: in tijden van recessie aan de orde de dag. Dat diezelfde recessie ook kansen biedt, staat centraal op het CETO-seminar Kansen van de Recessie. Trendwatcher en schrijver Adjiedj Bakas spreekt over die kansen. Havana hing alvast aan de lijn.

6 havana

nieuws

Meer dan aan palen trekken Topsport is de vreugde van de zege en de tranen van de verliezer. De Bosbaan in het Amster-damse Bos als warzone voor de jaarlijkse roeiwedstrijden van Okeanos, een roeivereniging van en voor studenten. Strijd op het scherp van de snede. De grens van het mogelijke passeren? Vele winnaars maar nog meer verliezers en zo hoort het ook. Prachtig weer. Wellicht zelfs te warm of geeft water de noodzakelijke koeling? Tijdens het feest na de wedstrijden liep de temperatuur nog veel hoger op. (PvdW)B

eeld

Bra

m B

ello

ni

havana 7

Bezoek onze website voor de nieuwste banen!

www.unijobs.nl – telefoonnummer 020-6129200, Singel 417 te Amsterdam.

Staat jouw baan er niet bij? Laat dan in ieder geval je cv achter.

BIJVERDIENEN OP EEN KUNSTACADEMIE Leuke afwisselende baan op een kunstacademie in Amsterdam.

Regel jij de modellen voor de docenten, ruim je de kantine op, maak je cijferlijsten aan

en heb je een goed humeur. Ben je 12 tot 24 uur per week beschikbaar

Kijk op www.wackersacademie.nl bij vacatures.

Neem een abonnement ■ Surf naar volkskrant.nl/studenten

(dit aanbod geldt alleen voor uitwonende studenten t/m 27 jaar)

Studenten50%

korting

volkskrant.nl/studenten

-advertenties-

8 havana

Vraag van de week

Heb je een mening? Reageer zelf op havanaweb.nl

Uit onderzoek blijkt dat allochtonen minder aan goede doelen doneren dan autochtonen. Hoe vrijgevig ben jij?

Matthijs Postmus (24)tweedejaars Aviation Engineering“Maandelijks doneer ik in totaal vijf euro aan de Cliniclowns en het Wereld Natuur Fonds. Ik werd ervoor gevraagd en zag het nut er wel van in. Ik vind het belangrijk dat dieren niet uitsterven, ook in verband met de klimaatverandering. En de Cliniclowns omdat het leuk is voor die kindertjes. Maar als ze me nu weer voor een goed doel aanspreken, dan geef ik aan dat ik al aan twee organisaties geld geef. Ik ben ook maar student.”

Berber Lindenhovius (25)vierdejaars Bouwkunde“Ik steun het Borstkankerfonds en Juconi, een organisatie voor arme kindjes in Afrika. Ik had me erin ver-diept en werd benaderd of ik geld wilde geven. Voor borstkanker geef ik omdat mensen in mijn familie ermee in aanraking zijn gekomen. In totaal ben ik vijftien euro per maand kwijt. Je weet nooit waar je geld eindigt, maar je weet voor jezelf dat je iets goeds hebt gedaan. Zo help je toch om de samenleving goed te houden.”

Zoureena Brandon (25)tweedejaars Bedrijfswiskunde“Ik word vaak gevraagd om goede doelen te steunen. Ik wil het wel doen, maar ik kom uit Suriname en moet zelf mijn studie betalen. Ik krijg geen ov en studiefinanciering. Dus voor mij telt elke cent. Als het goed uitkomt geef ik wel iets, maar dan eerder aan een doel in Suriname. De euro is daar meer waard en wordt dan nuttiger besteed. Liever geef ik geen geld, maar de benodigdheden, zodat je zeker weet dat het echt bij de juiste personen terechtkomt.”

Paul Weller (55)tweedejaars Bouwkunde“Ik geef puur omdat ik het zelf goed heb en het kan missen. Ik geef per maand zo’n vijftig euro aan goede doelen uit, maar ik ben er ook te-gen. Ik heb wel eens een schenking van vijftien euro gedaan en kreeg vervolgens jarenlang elke maand post met zegels erop en cadeautjes erin. Dat moet minimaal honderd euro hebben gekost!”

Aziz Achaffay (23)eerstejaars Human Resource Management“Ik steun geen goede doelen. Als ik iets zou kiezen, dan zou ik kiezen voor iets met mensen in plaats van dieren. Voor een stichting gericht op ziektes. Ik zou sneller geld voor een goed doel in Marokko overmaken, omdat dat dat bij mijn cultuur aansluit. Maar ik zou het dan wel aan familie overmaken die daar woont, zodat zij het kunnen regelen. Ik wil zeker weten dat het geld goed aankomt.” (JdK)

Over de kopIk ben al weer drie maanden in Turrialba, Costa Rica. Ik kan wel zeggen dat ik op dit moment goed gewend ben aan het Costa Ricaanse leven. Met het Spaans gaat het elke dag een stukje beter en ik kan mijn weg in mijn stadje en op de school waar ik werk al aardig vinden. Toch gaat het leven van een student in het buitenland niet altijd over rozen, zo heb ik aan den lijve ondervonden. Op een ochtend ging ik op mijn nieuw gekochte mountainbike door de regen naar school. Als een echte Hollander wist ik wel raad met een beetje regen en had mijn regenjas aangedaan. Helaas zal dat ding de rest van mijn verblijf beïn-vloeden. De regenjas kwam namelijk in mijn voorrem verstrikt, waardoor de fiets heel hard remde en ik voorover gevallen ben. Ik ben op mijn kin gevallen en daarbij heb ik mijn kaak ontwricht en gebroken. Er is een stuk van mijn voortand afgebroken en een kies zat helemaal los, maar gelukkig nog wel in mijn kaak.

Zo belandde ik in een ambulance en heb voor het eerst een Costa Ricaans ziekenhuis van binnen gezien. Het zou niet het laatste zijn. Terwijl het bloed uit mijn oren liep door de ont-wrichting, wist niemand van mijn val af. Dat vond ik nog het ergste van alles. Gelukkig is mijn coördinator gebeld en hebben ze me gevonden. Na het hechten van mijn kin, uitspuiten van mijn oren en wat foto’s mocht ik naar huis met de mededeling dat de tijd alles zou genezen. Toen mijn tandarts de loszittende kies zag, schrok ze zich dood. Ze verwees me naar de allerbeste kaakchirurg van Midden-Amerika. Hij vertelde me dat het helemaal niet goed zat en dat ik geopereerd moest worden. Slik! Er zijn twee plaatjes in mijn kaak gezet en ik heb een beugel gekregen voor de loszittende kies. Nog steeds race ik overal naar toe met mijn mountainbike, maar mijn regenjas heb ik aan de kapstok gehangen.

Linda Koot (25, vierdejaars ALO) doet in Costa Rica een halfjaar vrijwilligerswerk voor stichting ISOP.

Ondertussen inCosta Rica

actueel

ingezonden brievenEén pabo in Almere IToen vanaf juni 2008 berichten in de pers kwamen dat de HvA zich wilde terugtrekken uit Almere, was direct duidelijk dat Pabo Almere hier geen stem in had. Ik en mijn medewerkers hebben ervoor gekozen ons niet te laten afleiden, maar onze energie te blijven richten op het werk dat we goed en met plezier doen: het opleiden van leerkrachten voor het basisonderwijs. Ik zeg ‘goed doen’, omdat we hier een bloeiende pabo hebben die in mei 2008 een fantastisch visitatierapport mocht ont-vangen van NQA, die intensieve samenwerkingrelaties met Flevoland heeft opgebouwd en die een lectoraat Maatwerk Primair in huis heeft. We hebben deze keuze gemaakt, onder andere omdat we erop vertrouwden dat de Colleges van Bestuur de belangen van Pabo Almere voorop zou stellen. Door het bericht in Havana van 27 mei zijn we verbijsterd om de mogelijkheden te lezen die de ju-rist Koppenol van de UvA/HvA benoemt, namelijk splitsen in twee pabo’s. Almere is een groeiende stad met een dreigend lerarentekort. Er is een gemotiveerd team van medewerkers in een breed gewaardeerde pabo met een kleine vijfhonderd studenten. Met de scenario’s die in de hoofden van Colleges spelen en nu naar buiten komen, wordt er direct schade berokkend aan Pabo Almere. De in 2000 getrokken conclusie door de toenmalige Colleges van Ipabo en van HvA dat er plaats is voor maar één pabo in Almere was juist. Om die reden is er gekozen voor samenwerking, is er een samenwerkingsovereenkomst gesloten en dat alles heeft geleid tot een krachtige pabo in Almere. We gaan ervan uit dat de Colleges van Bestuur dit geschil niet verder laten escaleren en dat zij zich sterk blijven maken voor het belang van Pabo Almere.

Francis Meester, directeur Pabo Almere

Eén pabo in Almere IIDe reactie van Francis Meester op mijn opmerking in Havana, verbaast mij. In 2005 hebben HvA en Ipabo besloten aan hun bestaande samenwerkingsovereenkomst een ‘exit-procedure’ toe te voegen. Met vier ‘mogelijke’ scenario’s. Met het woord ‘mogelijke’ hebben de partijen kennelijk aan willen geven dat ook andere scenario’s denkbaar zijn. Een van de vier scenario’s is dat beide instellingen – gescheiden – pabo-onderwijs in Almere aanbieden. HvA en IPABO houden dus al zeer lang rekening met de mogelijkheid dat beide instellingen gescheiden pabo onderwijs in Almere aanbieden. Overigens is het niet ongewoon als in een stad of een bepaald gebied door verschillende instellingen – gescheiden – eenzelfde opleiding wordt aangebo-den. Uit het feit dat die instellingen ook allemaal van de minister een licentie hebben gekregen om de betreffende opleiding aan te bieden kan worden afgeleid dat – in ieder geval naar het oordeel van de minister – er geen sprake is van ondoelmatigheid.

Kees Koppenol, hoofd Juridische Zaken

havana 9

zorging van de restauratie door een externe dienst: Sorbon. Om daar een oordeel over te vellen, loop ik met een student van de Stu-dentenraad Geesteswetenschappen mee. Het is in ieder geval ruim en schoon – ook dat was vroeger wel anders. We beginnen maar bij het begin: de salades. Zorgvuldig neem ik van alles een schepje: bistrosalade, gadoga-dosalade (met keiharde, koude kool), aard-appelsalade, komkommersalade (met veel maïs) en nog zo wat, en de algemene indruk is dat alles wat waterig smaakt. Alsof echt met veel inspanning is gezocht naar de minst aantrekkelijke smaakgeving; zo smaakt de aardappelsalade naar het inmaakvocht van de augurken die erin verwerkt zijn. Je komt

dat wel vaker tegen in kantines en andere gelegenheden met een gedwongen klandizie, the company store zogezegd. De soepen zijn al niet veel beter. We zijn met zijn tweeën, dus zoals ik gewend ben ruilen we halverwe-ge de kommen. Eerst proefde ik de vissoep, een troebel vocht waar zowaar wat flinters

vis in zitten en – dat is eigenlijk een soort beoordeling met een zucht van opluchting, omdat het altijd erger kan – niet te zout. Dat is altijd meegenomen. In feite zijn ze nergens echt uitgeschoten met de zoutpot, wat op zich een compliment zou kunnen zijn. Je kunt immers altijd zout toevoegen. De groentesoep bevat groenten, zoals het hoort, maar de basissmaak is wat ik een fa-briekssmaak noem met wat te veel lavas en zompige vermicelli, waar het feit dat de soep lang moet staan natuurlijk niet vreemd aan is. Maar binnen het kader van de mogelijk-heden voor een simpele groentesoep scoort deze bij mij niet hoog. Het type: een beetje van Honig, een beetje van jezelf – of van

Sorbon in dit geval.Zonder echt in extase te geraken, zijn we aan de hoofdgang toe. We testen er twee: de dagschotel, bestaande uit een met pindasaus gevuld kipfiletje en een stuk gegrilde zalm, beide met toebehoren. Eerst die kip: dat grenst echt aan de ellende. Ik kan me nog

culinair

Onlang fileerden Havana en Folia de prestaties van

huiscateraar Sorbon, nu is het de beurt aan vooraan-

staande Amsterdamse culinair journalisten. “Zelfs in het

ziekenhuis eet je beter.” Jim Jansen en Dirk Wolthekker

de kwaliteit van de maaltijden: “Ik ben niet zonder kritiek op Sorbon en snap dat stu-denten en medewerkers af toe vraagtekens zetten bij de prijs-kwaliteitverhouding. Ik eet zelf regelmatig bij Sorbon en voor ongeveer zes euro heb ik een acceptabele maaltijd. Het is prima om kritisch te zijn, maar Sorbon moet een reële kans krijgen.”

Johannes van DamIn het Atrium, de mensa op het oude Binnen-gasthuisterrein, hoef je je als bejaarde niet misplaatst te voelen. Ook deze restaurantre-censent ziet er wat verfrommeld uit en met zijn spaarse, grijze haren onderscheidt hij zich niet van een behoorlijk deel van de po-pulatie hier. Dat was wel anders toen ik zelf nog studeerde en de mensa’s in de Damstraat en de Weesperstraat frequenteerde: niets dan jongeren. Ook het assortiment is anders en dat heeft natuurlijk te maken met de ver-

De prijzen zijn te hoog, de kwaliteit is te laag, de afhandeling van bestellingen is ta-melijk droefmakend, de klantvriendelijkheid is voor verbetering vatbaar en onze verwach-tingen zijn geen enkele keer overtroffen. Dat waren de niet mis te verstane conclusies van Havana-hoofdredacteur Paul van de Water nadat hij een weekje al zijn maaltijden in de kantine van de Leeuwenburg gebruikt had. Geen beste beurt voor huiscateraar Sorbon. Ook in het UvA-huisorgaan Folia versche-nen kritische artikelen over het kantinevoer. Op uitnodiging van de Centrale Studenten-raad heeft een aantal (culinair) journalisten een maaltijd bij Sorbon genuttigd en de kwa-liteit beoordeeld. Enkele resultaten daarvan lees je hieronder, de bevindingen van Frenk der Nederlanden verschenen al eerder in Het Parool en staan deze week in Folia. Het College van Bestuur reageert bij monde van Paul Doop op de publiciteit rondom

‘De kip grensde aan ellende’

Sorbononder het mes

10 havana

levendig de kipfiletjes uit het ziekenhuis herinneren, die bij de ellendige technische verworvenheden daar zo’n beetje het enige waren wat nog behoorlijk was: vooral niet te droog, enigszins sappig zelfs, hoewel gaar. Dat kan dus heel goed. Deze filetjes, doormidden gesneden en besmeerd met van een viezige laag droog en hard geworden pindasaus, waren zelf ook droog en hard. Na een enkel hapje gaf ik het al op. De puree was een doffe ellende; die in het ziekenhuis, daar mijn vaste prak, was zelfs nog beter. De ratatouille was oké, dat mag gezegd, niet zo smeuïg of vol van smaak als mogelijk is, maar je kreeg wel de indruk dat je iets at wat ooit vers was. De gegrilde zalm was niet eens zo slecht; hij lag al klaar en moest alleen nog even opgewarmd, maar hij was niet droog. De tomatensalsa overheerste de smaak weer en van de preistamppot moet gezegd dat dat een droeve ervaring was, met volkomen sufgekookte prei in een waterige massa. Een aardig vers toetje was er niet; het leek meer op de schappen van een supermarkt en wie perse zelf iets wilde opscheppen, kon wat kale yoghurt pakken, wat vruchtensap of een vrucht. Geen wonder dat de voedselvoorlich-ters klagen dat Hollanders onvoldoende verse groenten of fruit eten. Een bak vruchten-salade, een vruchtentoetje of wat ook zou

niet gek zijn. Ik benijd de populatie die hier dagelijks eet niet. Maar het betekent later wel werk voor degenen onder hen die medicijnen studeren. Is het daar om te doen?

Johannes van Dam (1946) is culinair recensent en auteur. Naast de beruchte wekelijkse restau-rantrecensie Proefwerk in Het Parool schrijft hij bestsellers zoals het naslagwerk Dedikke-vandam; van aardappel tot zwezerik (2005).

Bianca Tan“Fantasieloos en zonder zin gemaakt. Dat is eigenlijk wat ik van het eten bij Sorbon vind. Kijk, heel slecht is het niet en het is ook niet zo dat ik het niet binnen kon houden,

behalve misschien de bloemkoolsoep. Dat was echt een hele smerige maïzenabende die je niet moet willen serveren. Maar de rest was niet echt smerig, maar als kok moet het je eer te na zijn om zulke gerechten te willen klaarmaken. Er wordt ook niet echt over het eten nagedacht en dat is vreemd voor

een bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in eten. Neem de vis. Ik geloof dat het zeebaars was. Vis moet precies goed gaar zijn en bij voorkeur à la minute gemaakt. In een bak lagen de gebakken baarzen droog te zijn. Die waren allemaal gelijktijdig gebakken en lief-deloos in een trog gemikt. Ze worden op die manier heel snel droog, krullen dan op en er zit geen smaak meer aan. Als je met liefde een visje klaarmaakt kun je ook overwegen om hem voor te bakken en pas af te bakken, nog net een tikkie te geven als er iemand aan de counter staat en dat visje bestelt. Die moet dan even wachten of met een bonnetje later terugkomen. Als je dat niet kunt of als het logistiek te ingewikkeld is kun je beter

niet aan vis beginnen. Het gevogelte ging op dezelfde manier. Op het menu stond kalkoenfilet, maar die was echt uitspuugdroog. Filet is namelijk niet ge-schikt voor een bulkkeuken. Het ontbeert bot of vet, dat het vlees normaal gesproken sap-pig houdt. Als zo’n filet dan lang van te voren

wordt klaargemaakt en daarna een tijd in een bak ligt is hij gortdroog. Neem dan kippendij. Daar zit vet aan en dat is nog goedkoper ook. Filet kun je beter roken en dan verwerken in een salade, ik noem maar wat. De groenten. Tja. Een goede bietensalade maken is meer dan alleen zes kilo bietjes hakken. Er moet een lekkere dressing over-heen van olie, azijn en mosterd. Dan maak je er iets van. De bolognesesaus moet normaal gesproken worden gemaakt met spek, ui, lever, mooi gehakt en rode wijn en dan lek-ker inkoken. Dat verwacht ik natuurlijk niet bij een bedrijfscateraar. De saus ademde een kant-en-klaarsmaak, maar was niet flauw en goed op smaak. De bijbehorende penne horen al dente te zijn, dat is echt niet zo moeilijk: de pasta koken in water met wat zout, vlak voor de aangegeven tijd uit het water halen en voor het serveren nog even in kokend water gooien. Dat ging bij Sorbon fout: te gaar. Al met al zou ik zeggen: geef die Sorbon-koks eens een motivatietraining van meesterkok Pascal Jalhay, die eerst in een sterrenzaak werkte en nu de catering van ziekenhuizen en vliegtuigen verzorgt.”

Bianca Tan (1968) is programmamaker bij de Amsterdamse zender AT5, waar ze onder meer het succesvolle Eten met Bianca maakte. n

culinair

‘Geef de koks een motivatietraining’

Sorbononder het mes

Biana Tan Beeld Emilie HudigJohannes van Dam Beeld Ivo van der Bent

havana 11

in beeld

12 havana

in beeld

Bombardement? Oude stoel en afgetrapte schoen op de puinhopen van wat vóór de bom een prachtige villa in het bronsgroen eikenhout was? Nee, een bouwput in Amsterdam. Komt hier straks een lelijk en futuristisch kantorencomplex? Of blijft het een braakliggend terrein als meta-foor voor een stad in verval? Niets van dit alles. Hier verrijst straks het nieuwe onderkomen van de HvA: de Amstelcampus. Duizenden studenten en medewerkers zullen hier werken, wonen, stude-ren en recreëren De twee gebouwen aan de zijkanten? Nu de vooruitgeschoven posten. Straks de belendende percelen? De lege ruimte geeft voldoende mogelijkheden om te dromen of te peinzen over het waarom, wat en hoe van vroeger, nu en straks. (PvdW)

Bee

ld F

red

van

Die

m

havana 13

-advertenties-

Problemen met studeren in verband met

een functiebeperking?

Voor informatie over studeren met een functiebeperking

kun je terecht bij: www.studerenmeteenfunctiebeperking.nl

De UvA studentendecanen: www.uva.nl/studentenzaken of 020-5258080

De HvA studentendecanen: www.sz.hva.nl/decanaat of 020-5951463

een functiebeperking?

Voor informatie over studeren met een functiebeperking

14 havana

“Dankzij de financiële hulp van mijn zus-sen heb ik mijn doel om buiten Nigeria te studeren bereikt. Nigeria is technisch en wetenschappelijk minder ontwikkeld. Mijn broer had veel informatie over het interna-tionale programma van de HvA gelezen en vertrok naar Amsterdam. Hij vertelde over zijn positieve ervaringen en toen dacht ik: ‘Ik ga ook!’ Wetenschap heeft mij altijd al geïnteresseerd. Ik wil weten wat er onder de huid zit en hoe het werkt. Het meest fascinerende vind ik hoe een baby groeit. Hoe kan het dat er ogen ontstaan? En vingers? Dat is iets waar ik niet bij kan met mijn hoofd. Ik wilde heel graag mensen helpen, maar niet medisch; naalden en bloed zijn niet echt mijn ding. En toen was er fysiotherapie! Via school hoorde ik over de Huijgensbeurs.

Daarop heb ik mijn cv, een motivatiebrief, twee referenties van docenten en vrijwel alle cijfers – ook die ik in Nigeria had behaald – opgestuurd. Ik viel stijl achterover toen ik werd gebeld dat ik door was. Op een schaal van een tot tien scoorde ik een elf voor verba-zing. Ik dacht alleen maar: ‘Het is een wonder! Waarom ik?’ Misschien hebben mijn cijfers er wel iets mee te maken. Ik haal zonder al te veel moeite negens en achten. In mijn hele leven heb ik maar één keer een vijf gehaald. De beurs moet ik gebruiken om mijn school-geld van volgend jaar te betalen. De rest van het bedrag ga ik gebruiken voor mijn master, pediatrie of sportfysiotherapie. En voor mijn stage in Australië, waar ik deze zomer naar-toe ga. Verder heb ik nog geen idee waar ik het aan uit ga geven. Ik besef het denk ik nog niet echt. Ik ben nog steeds in shock. Ik

ga nog steeds naar mijn werk en leef hoe ik dat altijd al deed. Soms sta ik verbaasd van mezelf dat ik alles kan combineren. Naast school pas ik elke week op een kindje dat gedeeltelijk verlamd is geraakt door een bacterie toen ze nog een baby was. Ik doe ook oefeningen met haar. Af en toe val ik in als fysiotherapeut bij een praktijk waar ik stage heb gelopen. En ik werk twee dagen in de week bij McDonald’s. Soms werk ik daar tot twee uur ’s nachts en om acht uur begin ik weer op school. Mijn broer vraagt wel eens: ‘Ben je wel eens moe of depressief?’ ‘Nee, nooit!’ De hele dag blij zijn en lachen geeft me energie. Een patiënt

die ik een keer had behandeld, die wist door mijn gelach al dat ik er was, terwijl hij me niet eens had gezien!Dit is mijn eerste keer buiten Nigeria. Eigen-lijk was mijn leven daar niet heel erg anders. Het enige verschil is dat ik nu iets minder vaak naar de kerk ga. En in Nigeria worden fietsen alleen gebuikt voor de lol, niet voor transport. Hier gaan zelfs mensen in pak op de fiets naar het werk! Toen ik het tegen mijn moeder zei, geloofde ze het niet. Het enige waarover ik kan klagen is het weer. Gisteren was het nog zonnig en warm.

Vandaag regent het en is het koud! Ik mis het Nigeriaanse weer, mijn vrienden en de muziek. En ik mis mijn familie. Mijn moeder heeft mij, mijn broer en mijn twee zussen grootgebracht. Mijn vader overleed toen ik twee was. Vanaf mijn tiende woonde ik in-tern op school. Mijn moeder verhuisde naar Groot-Brittannië toen ik op de middelbare school zat. Nu woont ze in Amerika, net als mijn twee zussen. Ik ben er dus wel aan ge-wend om mijn familie niet veel te zien. Maar we zijn wel heel close, we spreken elkaar elke dag op internet. Als het goed is komen ze volgend jaar voor mijn diploma-uitreiking naar Nederland.

Maar voor het zover is, ga ik na Australië eerst een cursus Nederlands volgen. Ik be-grijp de taal redelijk goed, alleen het praten is moeilijk. Ik ben bang om iets verkeerds te zeggen, bang om fouten te maken. Na mijn studie wil ik hier blijven en met kin-deren of atleten werken. En ik heb een droom: binnen vijf jaar wil ik als fysiotherapeute bij Manchester United aan de gang. Al zijn het maar twee dagen. Ik ben een enorme fan en probeer elke wedstrijd te volgen. Ik denk dat ik alles kan doen wat ik wil. Ik denk dat iedereen dat kan, als je er maar voor gaat.” n

interview

‘Blij zijn en lachen geeft me energie’

Tokunbo Eghidemwivbie (24) is in shock. Niet zo

vreemd: ze heeft een beurs gewonnen ter waarde van

zeventienduizend euro. De Nigeriaanse is de eerste

HvA’er die er met de Huijgensbeurs, een prijs voor ex-

cellente studenten die in het buitenland studeren, van-

door gaat. Tokunbo volgt de Engelstalige opleiding tot

fysiotherapeut. Jarinde de Klerk

Beeld Fred van Diem

‘Ik wil graag mensen helpen, maar naalden en bloed zijn niet mijn ding’

havana 15

ook ondersteund door vrijwilligers: zij onderhouden gezamenlijk het contact met de CMR en de studentenverenigingen en geven die desgewenst ook advies. Dus zelfs als er komend jaar weer geen bestuurslid met een HvA-achtergrond wordt geselecteerd, heb-ben we een goed beeld van wat er speelt.”

MaatwerkMet studentenverenigingen voert de Asva regelmatig overleg. “Dat doen we op de-zelfde manier als aan de UvA,” zegt Martijn Weeda. “We maken gezamenlijk plannen en staan clubs bij met advies, voor zover ze dat nodig hebben.”De vraag is: helpt dat een beetje? Bestuurslid Patrice Swart van de Almeerse vereniging [‘endzjin] vindt het moeilijk om iets te zeg-gen over de invloed die de Asva heeft binnen de HvA. Maar voor de verenigingen doen ze goed werk: zo is hij zeer tevreden over de

Weg met de Asva?

achtergrond

Sinds drie jaar is de Asva officieel actief op de HvA. En

dat gaat met vallen en opstaan. Of de Asva nut heeft,

wordt binnen de UvA met enige regelmaat in twijfel

getrokken. Is het tijd dat de bijna 65-jarige studenten-

organisatie met pensioen gaat? Thijs den Otter

veert Weeda het pleidooi voor een fonds. “Je bent zo een paar duizend euro verder voor je leden kunt werven voor een nieuwe ver-eniging. Studenten kunnen dat niet betalen. De succesnummers waarbij HvA-studenten nauw betrokken zijn – Asvl en de Almeerse vereniging [‘endzjin] – zijn van de grond gekomen doordat ze werden gesteund: de Asvl kreeg een sociëteit, en in Almere bleek het stadsbestuur laaiend enthousiast.”De Asva boekt naar eigen zeggen goede resultaten binnen de HvA. “Het aandeel Asva-leden met een HvA-achtergrond is gestegen tot vijftien procent in 2008,” zegt Thomas Smits, binnen het Asva-bestuur de HvA-specialist.“In 2005 was dat slechts twee procent.”Ingraven in de hogeschool gaat met wis-selend succes. Zo kreeg de club aanvankelijk subsidie voor een juridisch loket aan de Leeuwenburg, maar dat is weer gesloten. Smits: “HvA’ers die juridisch advies willen, blijken ons gewoon te vinden op het Bin-nengasthuisterrein. Om zichtbaar te blijven komt er een verrijdbare balie in de Leeu-wenburg. De Asva behoudt zo zijn gezicht binnen de HvA.”Smits verwacht de komende jaren meer HvA-leden. “Dankzij de Docent van het Jaar worden we nog zichtbaarder. Verder komt er naast het Kersversfeest ook een dagpro-gramma. Daarin worden eerstejaars gewezen op de mogelijkheden die belangenorganisa-ties en verenigingen bieden. Maar goed: het is wel een beetje vallen en opstaan voor ons. We hebben een traditie van 65 jaar op de universiteit, en daar gaan dingen simpel-weg anders. Toch hebben we een speciale coördinator op de HvA gezet. Die wordt

gefinancierd. “Dat kunnen ze organiseren als geen ander,” zegt algemeen directeur Jeroen Knigge. “Verder ben ik blij dat ze de verkie-zing voor Docent van het Jaar ook voor de hogeschool hebben opgepakt. Al is dat dit jaar nog niet gelukt.”Weeda wijt dit aan de grote verschillen tus-sen de HvA en de UvA. “Aan de universiteit – waar we die verkiezing al een paar jaar or-ganiseren – heeft iedere opleiding een eigen vereniging. Die dragen hun favoriete docent voor. Bij de hogeschool werkt dat zo niet: er zijn daar maar drie van zulke clubs. Dat moet dus anders worden opgezet. De eerste HvA-Docent van het Jaar wordt daarom pas gekozen op de Onderwijsconferentie van april 2010.”

IngravenDie beperkte organisatiegraad onder HvA-studenten is een punt van zorg voor de Asva. Onlangs schreef de club daarom samen met de Centrale Medezeggenschaps-raad en studentenvereniging Asvl een advies om de studentparticipatie te vergroten. Knigge vindt dat initiatief sympathiek, maar is niet erg te spreken over de voorstellen. “Een stichting die een fonds beheert waarin de HvA geld mag storten: er zijn creatie-vere oplossingen. En het punt van die drie verenigingen is gewoon niet waar. Onder de Asvl hangen tal van disputen, de ALO heeft een eigen vereniging en in Almere zit ook nog een club. Er zijn nog tal van andere clubs, maar die zijn niet georganiseerd op de manier die ze gewend zijn van de UvA. Wat dat betreft moeten ze zich meer in de hogeschool ingraven.”“Geld blijft het ultieme smeermiddel,” moti-

Belangenorganisatie Asva moet het naar ei-gen zeggen doen met een kleine drieduizend betalende leden. En dat terwijl de UvA en de HvA samen ruim 65 duizend studenten tellen. Het aantal actieve leden is zelfs niet groter dan honderd. De rest van de studen-ten werd lid voor om voor weinig een fiets te scoren of aan een kamer te komen.Dus: klein clubje, die Asva. De vraag ligt dan voor de hand: waarom zouden de HvA en vooral de UvA jaarlijks zo veel geld aan de organisatie uitgeven? De Asva zit gratis in het Studentencentrum (Stuc) van het Binnen-gasthuisterrein, krijgt bestuursbeurzen uit de budgetten van de hogeschool en de univer-siteit en wordt bovendien ieder jaar gespekt met 175 duizend euro van de universiteit en 20 duizend euro van de HvA. Wat Asva-voorzitter Martijn Weeda betreft is er geen enkel probleem. “De Asva is een belangenorganisatie, geen gezelligheidsver-eniging. We hebben geen mensen nodig die een bardienst draaien: met honderd actieve mensen zit je echt wel aan je limiet. Anders wordt het een chaos.”Natuurlijk is Weeda zich bewust van het feit dat de Asva meer leden kan gebruiken. “Maar dat zie je ook bij vakbonden en an-dere belangenclubs: studenten weten dat we toch wel voor ze opkomen, ook als ze niet jaarlijks vijftien euro storten.”Dat de HvA ‘slechts’ 20 duizend euro per jaar doneert aan de Asva en de UvA 175 duizend euro, is verklaarbaar: de Asva is als belangenorganisatie ontstaan aan de UvA. Aan de hogeschool is de club geen 65 jaar actief, maar slechts drie. Met de middelen van de HvA wordt onder meer aan het begin van ieder collegejaar het Kersversfeest

16 havana

cursussen. “Ze bieden eigenlijk voor iedere bestuursfunctie maatwerk. En daarnaast krijg je ook praktische tips van hoe je leden moet werven en binden.”Henk-Jan van Dijk, namens de Asvl voorzit-ter van sociëteit de LAX, denkt dat de Asva terrein zou kunnen winnen door zich meer

als overkoepelende vraagbaak voor studen-ten op te stellen: ze zouden een duidelijk beeld moeten hebben van wat waar te halen is. Dus wie gezelligheid zoekt, komt naar ons, wie een tijdje naar Azië wil, kan via de Asva in contact komen met een Aziatische vereniging.”

FietsenverkoopAan de UvA wordt feller gedebatteerd over het nut van de club: Martijn Weeda mocht onlangs op het matje komen bij hoofd stu-dentenzaken Frank van Kampen en Sjoerd Jans, directeur van cultureel centrum Crea. Het duo ziet in de Asva de ideale spin in het

web als straks het studentencentrum Stuc verhuist naar nieuwbouw op het Roetersei-land. De omvang van de subsidie rechtvaar-digt die centrale rol. En die behelst volgens Jans ‘meer dan twee pandborrels per jaar’.Of de Asva nut heeft, wordt binnen de UvA met enige regelmaat in twijfel getrokken. Zo

schreef politicologiestudent David Rozema – nota bene lid van de Centrale Studentenraad – een jaar geleden in een opiniestuk getiteld ‘Fuck de Asva’ dat de club zou moeten kun-nen draaien met een kwart van de subsidie die dat jaar door de UvA was overgemaakt, en dat de fietsenverkoop en de hulp bij het kamers zoeken niet noodzakelijkerwijs overgoten zou moeten worden met een Asva-sausje. Weeda vindt juist dat de Asva zich met die activiteiten onderscheidt. “Die fietsen verko-pen we mede op verzoek van de gemeente. Het idee is dat de junkenmarkt breekt als studenten elders goedkoop aan een fiets kunnen komen. Studenten zijn geholpen met een fiets voor vijftig euro en we verdienen er niets aan. Als we ze niet zouden vragen lid te worden, dan moet er zelfs geld bij. Amster-dam is daarbij de enige studentenstad met een actieplan tegen de kamernood. Alle poli-

tieke partijen hebben er dankzij onze lobby een duidelijk standpunt over ingenomen.”Maar ook als de Asva successen claimt, is niet altijd iedereen even gelukkig aan de UvA. Vorig jaar stond de club in de frontli-nie van de demonstraties tegen het College van Bestuur, toen die met het plan schermde om studenten extra te laten betalen voor bijvakken. De actie was een succes. Maar sommigen beweren dat de Asva er stond om te pronken met de veren van de CSR. Zo wijst Crea-directeur Jans erop dat niet Weeda, maar CSR-voorzitter Karsten Meijer onderhandelde met voorzitter Karel van der Toorn. Meijer laat echter weten dat de actie niet half zo succesvol was geweest zonder de Asva. “Die club heeft de infrastructuur om zulke acties uit te voeren en het netwerk om het impact te geven.” Weeda doet het verwijt van Jans af als ‘belachelijk’. “Vanaf het begin zijn we bij de acties betrokken geweest.” n

achtergrond

‘De Asva mag zich meer in de HvA ingraven’

Beeld Bas Kocken

havana 17

7 domme vragen over...

Eh... ov-chipkaart? Heb ik iets gemist?Jazeker. Tot voor kort hoefde je als

student alleen nonchalant te wapperen met je ov-studentenkaart in bus, tram en metro, maar das war einmal. De vervoersbedrijven hebben besloten dat de vertrouwde roze en blauwe strippenkaart plaats moesten maken voor een ander betalingssysteem. Officieel omdat het eerlijker is om te kijken naar het aantal gereisde kilometers dan naar het aantal zones. Bovendien zou het aantal zwartrijders sterk afnemen: de speciale toegangspoortjes gaan straks namelijk alleen met deze chipkaart open en dicht. Zo zou ook de veiligheid toenemen. Of dit alles ook daadwerkelijk zo is, valt te bezien.

Anyway, vanaf wanneer kom ik de perrons niet meer op of af?

Nou, daar hebben we een puntje van aan-dacht. Voor wie – omdat het echt niet anders kan natuurlijk – in 010 moet zijn: daar kom je de ondergrondse al niet meer in of uit zonder het ding. De Rotterdamse collega-student ging je namelijk al voor, eind januari dit jaar. Sindsdien reizen ze in de Maastad met de speciale ov-studentenchipkaart. Wan-neer het GVB er hier eindelijk klaar voor is, is de grote vraag. Was het eerst maart, dat werd april en nu zet de GvB in op eind juni.

Eén zekerheid in deze zee van vervoersver-warring: schoon zijn de poortdeuren wel. Op station Amstel bij de Leeuwenburg zien we iedere dag een schoonmaakploeg de poortjes boenen of hun leven ervan afhangt. Ongeduldige types: wie echt niet langer kan wachten z’n fonkelnieuwe kaart te flashen, kan alvast terecht in de Amsterdamse metro. Ook zijn al een beperkt aantal bussen en trams voorzien van de ov-chipkastjes. In de trein moet je tot minimaal 2013 lekker old school je ov-kaart tonen.

Goed: hoe regel ik zo’n kaart?Ga er maar eens even voor zitten. In Rotterdam ging nog een boel

mis, dus met die kennis kunnen we hier ons voordeel doen, zodat jij straks niet voor een gesloten poort komt te staan. Tijdens de proef in Rotterdam kreeg ruim twintig pro-cent van de studenten hun ov-studentenchip-kaart niet op tijd. Voor wie nu wil afgeven op die eeuwige ambtenarij van sommige gemeentelijke instellingen: jullie studenten zelf konden er ook wat van. Blijkbaar had ongeveer een op de tien Rotterdamse studen-ten hun tweede pasfoto niet op tijd ingele-verd. Zonder die tweede pasfoto geen kaart.

Twee pasfoto’s???We gaan inderdaad iets te snel. Je eerste pasfoto zit op je ov-studen-

tenkaart die je begin dit jaar hebt afgehaald. Maak nu een leuke pasfoto van jezelf, ga ermee naar het postkantoor en lever daar die tweede foto in. Aan de hand van de gegevens die bij de IB-groep bekend zijn, krijg je na inleveren en verwerking van deze pasfoto je ov-chipkaart thuisgestuurd. Blijkbaar heeft ook in Amsterdam een ‘substantieel deel’ van jullie nog geen tweede pasfoto ingeleverd, meldt de NS. Dus: trek iets leuks aan en lach op je voordeligst. Binnen drie weken kun je de kaart dan verwachten. Maar: dan ben je er nog niet. Check meteen even je corres-pondentieadres. Het GVB gebruikt het adres zoals dat bekend is bij de IB-groep. Zorg dat dit adres klopt.

Wat gaat me dat kosten? Als je met je ov-studenten chip-kaart wilt reizen buiten je normale

vrijreizenperiode, maak je gebruik van het saldo op je kaart. De poortjes en kaart-lezers herkennen in de daluren zelf het kortingstarief. Zorg wel voor voldoende saldo op je kaart. Op de meeste stations zijn automaten waar het saldo opgeladen kan worden. Let ook op dat je altijd, en we herhalen het graag voor je, áltijd uitcheckt. Doe je dit niet, dan sta je in no time rood op je kaart. Ja, je leest het goed: er geldt een boete van vier euro bij het niet juist uitchecken.

Leuk en aardig allemaal: maar het GVB weet straks dus alles van me?

Daar lijkt het wel op, ja. Het stukje ‘privacy’ is niet het sterkste punt van deze kaart en dan ook inzet van discussie over privacybeleid. Reisroutes, in- en uitcheck-punten die op de chip worden opgeslagen: het GVB volgt je reisgedrag namelijk op de voet. Hoewel er verschillende kaarten zijn (zo is er ook een anonieme kaartvariant, en de wegwerppas) worden bij de studenten-kaart je persoonsgegevens gekoppeld aan je reisgegevens. Wat je daar van vindt, moet je zelf uitmaken. Voor klaagliederen en zeursessies hierover kun je terecht op www.ov-chipklacht.nl

Valt de boel eigenlijk nog te neppen? Behoorlijk. De kaart blijkt erg frau-

degevoelig, zelfs na herhaalde aanpassingen – iets moeilijks met fraudebeheersingsplan, gaap – van gegevensbeheerder TSL (Trans Link Systems). Handige onderzoekers en studenten kraakten de chipkaart al meerdere malen. Zin om zelf de handige kneepjes van het frauderen onder de knie te krijgen? Ga een langs op de site met de illustere naam: www.kutwereld.nl/ov-chipkaart.htm. Moet lukken dunkt ons. n

Weet het GVB straks alles van mij?Onderhand een vertrouwd maar uiterst droevig beeld op de Amsterdamse (metro)stations: de werkloze ov-chip-

kaartpoortjes, die tot nu vooral de toegang tot perrons versperren. Voor wie nu denkt: ‘ov-chipkaart en poortjes?’

Geen paniek: Havana stelde de domme vragen voor je. Jobien Groen en Annemarie Vissers

Beeld Pascal Tieman

1

23

4

5

6

7

18 havana

Simon “Ik was 23, zij 31. Het was mijn eerste dag op de zeevaartschool. Ik stond een beetje om me heen te kijken. Toen zag ik in het conciërgehok een blonde, erg gebruinde vrouw staan. Ze droeg een blauwe jurk. Ze viel me meteen op. Ik dacht: daar zou ik het wel een tijdje mee uithouden. Even later bleek ze mijn docent te zijn. Dat was wel even slikken. Toen ben ik heel erg mijn best gaan doen en werd voor mijn doen goed in Nederlands. Ik wilde opvallen. Ik kwam langs om een boek te lenen. Of als ik haar iets over muziek hoorde zeggen, nam ik de volgende dag de plaat voor haar mee. Drie maanden later waren we bij elkaar.Ik heb door haar geleerd mensen meer vrij te laten in wat ze willen doen. Op dag drie ofzo ging het over eitjes koken. Zij wilde altijd heel graag een zachtgekookt eitje. Ik vond haar manier he-lemaal niks. Dat leidde tot de eerste ruzie. Je kan op duizenden manieren een eitje koken, maar mijn eitjes zijn natuurlijk altijd het beste gekookt. Terwijl zij het heel vaak zonder kookwekker en op gevoel doet en dan met een nét iets te hard gekookte eitje aankomt. Ik wilde het graag doen zoals ik het gewend was om te doen, maar Tilly heeft er een hekel aan als iemand zegt wat ze moet doen. We hebben vrij snel besloten dat ze moet leven zoals zij wil en dat ze zich daarbij niet door mij hoeft te laten ringeloren. Nou ja, dan maar een te hard gekookt eitje. Tilly heeft mij ook altijd vrijgelaten in wat ik wilde doen. Ik ben op mijn veertigste mijn droom gaan realiseren. Ik wilde gaan vliegen. Maar daarvoor moest ik wel anderhalf jaar naar Amerika. Dat laat ze me doen. Omgekeerd heb ik haar ook in niets tegengehouden. Tilly gaat sinds 1995 elk voorjaar zeven weken naar Spanje. Dan gaat ze daar in haar eentje op een rots zitten. Als zij dat wil, moet ze dat doen.”

Tilly “Hij kwam die zeevaartschool binnen en zag mij staan. Ik kwam net terug van vakan-tie, dan zie je er wel aardig uit als je 31 bent. Hij dacht toen: met haar wil ik mijn leven wel samen zijn. Ik wist van niks. Wat hij weer niet wist, was dat hij me ’s middags voor de klas zou krijgen. Hij was steeds in mijn buurt in die tijd. Boeken brengen en lenen. Hij deed heel erg zijn best. Ik werd op een gegeven moment verliefd op hem. Simon is iemand om wie je niet heen kan. Dat had hij als student al. Hij straalt rust uit, waardigheid, autoriteit. We hebben een zoon, Kim. Toen ik hem zindelijk wilde maken, heb ik door ons hele huis twintig potjes gezet in allemaal mooie kleuren. Ik dacht: dan kan hij zitten waar hij wil. Simon voer in die tijd. Toen hij thuis kwam, deed Kim er eentje voor zijn ogen naast de pot. Simon ging toen rechtop staan en zei met groot gezag in zijn stem: ‘En nou doe je het er voortaan in.’ Sindsdien was Kim zindelijk. Bij die waardigheid zit ook een zekere ernst. Hij voelt zich heel verantwoordelijk. Dat maakt dat hij soms te veel doet voor de HvA. Nu ik met pensioen ga, hoop ik daar iets aan te veranderen. Ik heb hem niet in veel dingen willen of kunnen veranderen. Het is een heel eigen mens. Maar ik denk dat ik op kousenvoetjes stiekem allemaal leuke dingen ga bedenken, waardoor hij er niet meer aan denkt om met school bezig te zijn. In het begin had het verschil in leeftijd geen invloed op ons. Op je dertigste ben je prachtig, als vrouw. Je zit op je top. Dan word je ouder: veertig, vijftig. Maar als je met iemand leeft en je ziet hem elke dag, dan verandert hij eigenlijk niet, want zelf verander en groei je elke dag mee. Ik hoop dat dat ook voor Simon geldt. Bovendien is Simon verziend, dat scheelt natuurlijk ook een stuk.” n Jobien Groen

Simon IJspeert (57, docent Aviation en coördinator eerste jaar) leerde Tilly Wentzel (64, docent Nederlands en Communicatie bij de opleiding Aviation) kennen toen ze zijn docent was. Ze zijn inmiddels 33 jaar samen. De ander vrijlaten is volgens hen de sleutel tot een gelukkige relatie.

Beeld Bram Belloni

dubbelop

havana 19

recensies

CdBooker T Potato Hole (Anti)H H H H H

Wie Booker T Jones, de legendarische toet-senist van het soullabel Stax Records. Jones is de man achter Green Onions, een plaatje uit 1962 dat bijna iedereen kent zonder zich daar bewust van te zijn. Jones speelt op deze plaat niet met de MG’s, maar met redneck-band The Drive-by Truckers en ene Neil Young. Rare combinatie? Nee hoor! Booker T toerde in het verleden met de MG’s met Neil Young en de Truckers werken vaker met soulmuzikanten, onder wie diva Bettye LaVette.Wat Potato Hole is een album voor de liefhebber: het telt tien instrumentals. Drie composities zijn eerder bedacht door ande-ren: Space City van begeleidingsband the Drive-by Truckers, Get behind the Mule van Tom Waits, en een bijzonder geestige variant van Hey Ya van Outkast. Waarom wel Het zijn niet de minste musici die op Potato Hole te horen zijn. In de eerste plaats is Booker T Jones een van de meest toonaangevende ‘minder bekende’ musici. Om een idee te geven: hij speelde met soul-legendes Otis Redding en Wilson Pickett en is met zijn Hammond-orgel bovendien een voorname inspiratiebron voor Ray Manzarek van The Doors geweest. Zijn gepingel komt bijzonder prettig uit de verf in combinatie met het compromisloze southern rock-geluid van de Truckers en de bij vlagen briljant jankende gitaar van Neil Young. Een gelegenheidsformatie van topniveau dus, en dat is voor te horen op de titeltrack Potato Hole en opener Pound it out, waarvan de intro een beetje doet denken aan Child in Time van Deep Purple.Waarom niet Drie kwartier lang luisteren naar rockinstrumentals, het is wat aan de lange kant. Neil Young en drie van de Truckers hadden een zangpartij voor hun re-kening kunnen nemen. Je ontkomt dan ook niet aan de gedachte dat het album een veel grotere impact zou hebben gehad als Neil Young de leiding had gehad bij deze sessies. Booker T is een gigant, maar wel eentje die het beste uit de verf komt in de schaduw. Iedere track op het album klinkt op zich prima, maar wie de hele plaat in een keer beluistert, wordt toch een beetje melig. Get behind the Mule en Hey Ya doen eigenlijk vooral verlangen naar de originele opnames. Kortom: geen album dat zal worden grijsge-draaid. n Thijs den Otter

FilmTerminator SalvationH H H H H

Wat Bedenker en regisseur James Cameron doet sinds deel twee al niet meer mee. Ook Arnold Schwarzenegger, de originele termi-nator, had iets beters te doen. Toch is Termi-nator Salvation er gekomen. Tot grote schrik van de fans kwam dit vierde deel ook nog eens in handen van regisseur McG, bekend van de jolige Charlie’s Angels-films. Waarom wel Ditmaal bekijken we de oorlog tussen mens en machine door de ogen van een machine. Marcus Wright, een rol van Sam Worthington, is niet zomaar een cyborg zoals Schwarzenegger dat was. Marcus vormt de volgende stap in de evolutie van terminatortechnologie; een cyborg die zo menselijk is dat hij niet eens weet dat hij een cyborg is. Hij is geen gewetensloze mecha-nische moordmachine, maar Salvations tragische held die zijn menselijkheid probeert terug te winnen. De manier waarop machines naast het lichaam nu ook de menselijke geest proberen over te nemen, geeft een verfris-sende nieuwe impuls aan de filmserie. Waarom niet Toch kon McG niet om John Conner heen, de puber uit de vorige films. Hij is inmiddels de legendarische leider van het menselijk verzet, gespeeld door Christian Bale. Conner is naarstig op zoek naar zijn vader Kyle Reese (Anton Yelchin). Dat Conners vader overigens jonger is dan Conner zelf wordt amper uitgelegd: de film gaat simpelweg van enige voorkennis uit. De verhaallijnen van Marcus en Conner zitten elkaar grondig in de weg. Boze tongen beweren dat Bale alleen Conner wilde spelen als de rol uitgebreid zou worden van een paar sleutelscènes naar een hoofdrol. Waar of niet, Conner maakt te weinig karakterontwik-keling door om zo veel tijd op te eisen. Hij is boos op de robots en dat blijft hij de hele film. De aandacht voor Conner gaat ten koste van Marcus. Diens innerlijke crisis wordt voortdurend naar de achtergrond geduwd door knullige plotwendingen die er alleen voor lijken te zorgen dat hij op het juiste mo-ment op de juiste plaats is voor de volgende grootschalige schiet- of vechtpartij. Hierbij komt dat McG zijn personages ook nog eens met sentimenteel en/of semi-filosofisch ge-neuzel op de proppen laat komen. Dit terwijl zwijgen net zo veel had kunnen zeggen. n

René Glas

FilmJimmy della collina2 t/m 10 juni, Smart Project Space

Wel gaan: De film heeft de Europese Kunst & Essay Cinema Award op het Internationa-le Filmfestival Locarno in de wacht gesleept. Realistisch verhaal over de 17-jarige Jimmy die in de criminaliteit en uiteindelijk in een jeugdgevangenis belandt. Niet gaan: Italiaans gesproken (met Engelse ondertiteling). Gebaseerd op het boek van Massimo Carlotto. Boeken worden dikwijls beter gevonden dan de verfilmingen.

MuziekThe Maccabees4 juni, ParadisoWel gaan: De poprockband, in Nederland vooral bekend geworden door de single Tooth paste Kisses, heeft een energieke sound.Niet gaan: De muziek is geïnspireerd door de groten uit de jaren tachtig. Ondanks het unieke geluid van de leadzanger kan het vijftal daardoor klinken als een kopieermachine.

Party360 Kollektiv6 juni, Trouw AmsterdamWel gaan 360 Kollektiv is het populaire concept van de voormalige Club 11. Lekker uit je dak gaan op acid, ambient, dubstep, house, minimal, techno en techhousegeluiden van 360 soundsystem, Nuno dos Santos, Patrice Baumel en Isolee (live). Niet gaan De ruimte, het uitzicht en het assortiment aan drankjes halen het niet bij Club 11.

DansDans in de Doelenzaal6 en 7 juni, DoelenzaalWel gaan Het Internationaal Danstheater heeft een uitgebreid repertoire met dans en muziek van over de hele wereld. Slechts een paar keer per seizoen worden oud en nieuw repertoire, eigen werk en gastoptredens tijdens een speciale voorstelling gecombineerd in Dans in de Doelenzaal. Niet gaan Als je al vaker naar een voorstelling bent geweest, dan is het mogelijk dat je (gedeeltelijk) herhalingen ziet.

TheaterBackfire10 t/m 12 juni, Podium MozaïekWel gaan Verhaal over een gestolen scooter, een uit de hand gelopen misverstand, korte lontjes en niet te doven liefdesvuren, verliezen of al verloren hebben. Backfire is geïnspi-reerd op de film Babel en verhalen van de jonge spelers. Niet gaan Eén pistoolschot verbindt het leven van dertien jonge mensen in vier verschil-lende landen, waardoor het verhaal een beetje complex en chaotisch kan zijn.

TentoonstellingFoam_3h: Emilie Hudig – Controlet/m 8 juli, Foam Fotografiemuseum

Wel gaan Nietsontziende, artistieke en persoonlijke serie van Hudig over haar ziektepro-ces: Hudig kreeg twee keer de ziekte van Hodgkin (lymfklierkanker). In 2007 won Hudig de Photo Academy Award. Niet gaan De foto’s zijn aangrijpend. De ziekte komt relatief veel voor in de leeftijd 20-35 jaar. De kans is aanwezig dat je iemand kent die ermee te maken heeft (gehad), waardoor de serie te persoonlijk wordt.

20 havana

zwart-wit

Bee

ld H

ans

van

Vink

evee

n

etenB

eeld

Won

Tui

nem

a

Humor “Hollandse humor is flauw, Ameri-kaanse standuppers zijn scherp. Je wordt in Suriname, waar ik vandaan kom, over-spoeld met Amerikaanse cultuur en weet wat er in Hollywood en de politiek daar allemaal speelt.”

Film “Brokeback Mountain, een echte cultuurshock, door mijn Surinaamse achtergrond. Het gaat om de seks, dacht ik vooraf. Maar je ontdekt dat mannen net als in een man-vrouwrelatie veel van elkaar kunnen houden. Het is dezelfde passie waarbij de een meer eist dan de ander kan geven. Een intense scène is waar een van twee vertelt dat hij al lang op hem wacht. Het is liefde, vuur, huilen en vechten. Ik kijk naar slachtfilms als Friday the 13th, al zit daar geen verhaal in.”

Boek “Herinneringen aan Mariënburg van Cynthia McLeod gaat over een suikerplan-tage in Suriname waar ooit slaven werkten. Mensen werden er levend geslacht, vrouwe-lijke slaven misbruikt. Als je daar komt voel je de kwade geesten van die tijd. Maar je ziet ook goede dingen: de ontwikkeling van Suriname dankzij de blanken, de afschaffing van de slavernij.”

Tv “Sex and the City, waarvan ik rerun na rerun heb gezien. Om de mode, de schoenen van Kerry aanbid ik. En vooral om de car-rièrevrouwen die alles voor elkaar hebben behalve een stabiele relatie. Bij mij staat een carrière ook bovenaan, een relatie laatst. Ik

heb het bereikt als ceo in een Chanel-suit in een warm Caraïbisch land. Jensen mag niet meer terugkomen. Je moet mensen niet op hun minpunten afkraken.”

Muziek “Hiphopster Lil Wayne kletst maar wat, aan zijn lyrics is geen touw vast te knopen. Alicia Keys is een ‘superwoman’. I came from the gutters en heb het gemaakt. Daarmee identificeer ik me. Niet dat ik uit de goot kom, maar ik heb mijn leven in Suriname achtergelaten om hier te kunnen studeren en leg de lat altijd hoog.”

Gadget “Mijn pedometer, een rare naam voor een apparaatje voor het meten van stappen en verbrande calorieën. Ik doe mee met de Dam tot Damloop, ben erg competitief, maar hou niet van teamsport. Voor stomme fouten geef ik liever mezelf de schuld.”

Idool “Ik bewonder iedereen die wat wil maken van zijn leven en zijn doel bereikt. Ergeren kan ik me aan de Surinamers die hier naartoe komen om van de bijstand te leven. Doe een opleiding, ga je zelf ontwik-kelen. Zeg ik ook hardop, maar het gaat het ene oor in en het andere oor uit.”

Stokje “Ik geef het stokje aan manager evenementen Jeroen Jongsma, met wie ik heb samengewerkt bij open dagen. Hij toont altijd op een positieve manier inte-resse in je privéleven.” n

Hans van Vinkeveen

Waar We belanden bij een restaurantje in de Warmoesstraat: New Season, War-moesstraat 39.

Sfeer Hier geen Chinese clientèle, maar gelukkig ook geen tl-licht of badkamerte-geltjes.

Het eten De kaart heeft veel Chinese, maar ook enkele Indonesische en Surinaamse gerechten. Verwacht echter geen standaard-menu. Mijn vriendin kiest de San La-soep als voorgerecht en vraagt of die ook in een vegetarische variant verkrijgbaar is. Dat kan en ze kan hem zelfs veganistisch krijgen als ze dat wil! Ik proef ook een lepeltje en ben aangenaam verrast: de soep is goedgevuld en lekker pittig. Ik bestel de crispy duck die een specialiteit van de chef schijnt te zijn. Het gerechtje bestaat uit wat julienne gesneden groenten, twee dunne pannenkoekjes, huisgemaakte hoisinsaus en een bergje fijngesneden eend. Je moet de pannenkoekjes vullen met de ingrediënten en oprollen. Het vlees blijkt koud, wat ik graag van tevoren had geweten. Het is best lekker, maar van een specialiteit van de chef had ik meer verwacht.Bij het hoofdgerecht nemen we een pot jas-mijnthee. Helaas krijgen we geen losse thee, maar zakjes. Mijn vriendin kiest een vege-tarisch gerecht met tofu en ik neem de gon bo ha: grote garnalen in een pittige saus met allerlei groenten. Bij de hoofdgerechten wordt standaard witte rijst geserveerd. Je kunt ook nasi of noedels bestellen, maar

dan betaal je 1,50 euro extra. Het tofuge-recht is tamelijk saai. De garnalen daaren-tegen zijn heerlijk sappig en de saus (met hele, gedroogde pepertjes) is lekker pittig. De nagerechten zijn niet zo spannend: gebakken banaan, gefrituurde ananas, enzovoort. Wij hebben meer interesse in de Maleisische cake. Het blijkt een combinatie van spekkoek met pandan. Bij dat laatste denken wij meteen aan rijst, maar volgens de ober is het een soort struik (?) waar meel van wordt gemaakt die weer gestoomd wordt. Wij begrijpen er niets van, maar het is lekker. De groene pandancake lijkt op spekkoek, al is er een subtiel smaakverschil.

Prijs Goedkoop tot normaal.

Bediening Tegelijk met de rekening krijgen we een roos. Het viel ons al op dat andere dames (sorry heren) ook rozen hadden gekregen en we vragen de bediening of ze soms een jubileum hebben, maar het is ‘zomaar’. Dit vinden wij ontzettend schat-tig en attent! Mijn vriendin vraagt of het mogelijk is een pittig tofugerecht op de kaart te zetten. De ober antwoordt dat ze het de volgende keer even moet aangeven en dan past de kok het voor haar aan. De volgende keer? Wij komen zeker terug, al is het alleen maar vanwege die leuke obers! n

Olga Rackwitz

Fijngesneden eendWaar ga je heen in Amsterdam als je trek hebt in Chinees? Juist, naar de omgeving van de Zeedijk. Waar gaan we naar binnen? Bij het eethuisje waar voornamelijk Chinezen zitten onder een ongezellige tl-buis? Daar waar de pekingeenden in de etalage hangen?

Brokeback Mountain, een cultuurshockZamani Melcherts (26), vierdejaars Commerciële Economie

havana 21

varia

9 juni

Golden Dot Awards Jaarlijks organiseert de opleiding Interac-tieve Media (IAM) de Golden Dot Awards; een evenement waar het beste werk van Interactieve Media-studenten wordt getoond en waar bedrijven de kans krijgen met deze studenten in contact te komen. Het eve-nement vindt dit jaar plaats op dinsdag 9 juni vanaf 20.00 uur en is geheel gratis te bezoeken. Dit jaar zal het evenement in het teken staan van de toekomst en de daarbij horende duurzame ontwikkelingen binnen het vakgebied van de Interactieve Media. Meer informatie en aanmelden: www.gol-dendotawards.nl

11 juni

Congres TransmediaOp 11 juni vindt Transmedia – the story to sell plaats in het Singelgrachtgebouw, Rhijnspoorplein 1 te Amsterdam. Het congres biedt mediaprofessionals een unieke kans om inzicht te krijgen in de mogelijkhe-den van transmedia en storytelling. Binnen het hoofdthema storytelling worden de sub-thema’s news, social media, entertainment en advertising behandeld. Het congres, met de eretitel Frederik Muller Congres, wordt georganiseerd door de Hogeschool van Am-sterdam en wel door derdejaars studenten van het domein MCI.Informatie en inschrijven: www.thestoryto-sell.nl

6 t/m 10 juli

Summerschool OndernemerschapDe Summerschool Ondernemerschap is de ideale mogelijkheid om in een week tijd je ondernemingsidee uit te werken tot een compleet businessplan. Gedurende de week is er aandacht voor thema’s als financiën, marketing, duurzaamheid, sales en strate-gie. Voor ieder thema zullen specialisten worden ingeschakeld om je te helpen met je businessplan. De Summerschool wordt in acht steden tegelijk georganiseerd en aan het eind van de week is er een grote landelijke finale bij ABN Amro in Amsterdam. De winnaar wordt beloond met een cheque en een jaar lang coaching vanuit ABN Amro. Voor de Amsterdamse deelnemers stelt de Vrije Universiteit een prijs beschikbaar. De Summerschool Ondernemerschap wordt georganiseerd door een samenwerkingsver-band van ABN Amro en de Case-partners Vrije Universiteit, Universiteit van Am-sterdam, Hogeschool van Amsterdam en Hogeschool INHolland. Aanmelden kan tot 12 juni. Mail je motivatiebrief waarin je ook duidelijk je businessidee beschrijft met je curriculum vitae naar ajullens@feweb.vu.nl. In de tweede week van juni ontvang je bericht of je geselecteerd bent voor de Summerschool Ondernemerschap. Er zijn maximaal 25 plaatsen beschikbaar.Meer informatie: www.feweb.vu.nl/vucfe > Summerschool of Arnoud Jullens (projectlei-der VU Center for Entrepreneurship): 020- 598 9909 / ajullens@feweb.vu.nl

Intensief tennis

Op 29 en 20 juni starten de tennis

intensiefcursussen bij USC Tennis.

Je traint 2x per week 1,5 uur. Voor

niveaus 7/8, 8 en 9. Studentencur-

susprijs €49,- Check www.usc.uva.nl

Tijd om kennis op te doen!

Wij hebben een aantal ICT con-

gressen voor je op een rij gezet die

weinig tot niets kosten!

Lees er alles over en schrijf je

meteen in: http://www.youngpro-

fessionals-ict.nl/ict-arbeidsmarkt-

tijd-om-kennis-op-te-doen

Studentenkoor

Het Studentenkoor Amsterdam zingt

een prachtig concert op vrijdag 12 en

zaterdag 13 juni. Kijk op www.stu-

dentenkooramsterdam.nl. Studenten

kunnen voor slechts 5 euro genieten

Bach en Monteverdi.Amsterdam,

meest multiculturele stad?

Gezocht: mensen van verschil-

lende nationaliteiten

Wij zoeken mensen van alle 177

nationaliteiten, die in Amster-

dam wonen. Voor een groepsfoto

en gezellige bijeenkomst in de

herfst. Aanmelden of informeren

bij Marjan Borsjes borsjes@hetnet.

nl. Stichting Interculturele Stad in

beeld (SIS).

Zwerfjongeren eng?

Ontdek zelf van niet en wordt

een maatje bij vrijwilligersorga-

nisatie Don Bosco Jonathan. Als

maatjeskoppel spreek je wekelijks

af voor een ontspannen middagje

in Amsterdam. Meer info: www.

donboscojonathan.nl

Clinic kitesurfen nieuw

Hoog boven de golven zweven met

de wind in je kite. Clinic 16 mei,

(volgende 23 mei). Studentenprijs

€55. HvA-medewerkers €65.

Inschriujving: USC De Boelelaan of

PCH Fitness. Check www.usc.uva.nl

Cinécafe

Elke tweede donderdag van de

maand om 19.30 uur is er Cinecafé

in vE90. We bekijken een film en

praten erover na. Op 11 juni

draaien we de film The machinist .

Zie: www.ve90.nl

Part-time systeembeheerder

gezocht

Dynamische bijbaan (1 à 2 dagen in

de week) voor enthousiaste ICT-stu-

dent bij een marketing PR-bureau.

Voor meer info en sollicitaties: an-

nelies@usp.nl en www.usp.nl.

Theaterfestival

Theaterfestival “Over het IJ” zoekt

enthousiaste vrijwilligers!

Ook dit jaar op de NDSM-werf

van 2 t/m 12 juli, mail naar vrijwil-

ligers@overhetij.nl of bel 020-

3379831 en vraag naar Klaartje of

Leslie.

Kinderkamp

Iets anders doen in je zomervakan-

tie? Ga mee op kinderkamp van

Humanitas! Begeleid samen met

andere enthousiaste vrijwilligers

een week 11 en 12 jarige! Kijk op:

www.doenwatjemoetdoen.nl

Good fit

Wil jij verantwoord afvallen en

bewegen? Doe dan mee met het

GOOD Fit programma: voedings-

advies, vrijdagavond-fitness bij het

USC onder deskundige begeleiding

en 3 mnd onbeperkt fitnessen.

Afvallen zonder streng dieet!

Studentenprijs €55. Check www.

usc.uva.nl

yoga bij stichting eigenwijze

Eigenwijze organiseert speci-

aal voor jongeren t/m 28 een

wekelijkse yoga avond vlakbij het

Leidseplein. Iedere woensdag van

12 mei t/m 17 juni. E 7,50 per

keer, los te bezoeken. Meer info en

aanmelden: www.eigenwijze.org.

Vrijwilligers gezocht cultureel

festival

Zin in een festival met theater-,

dans- en muziekacts? Bureau

Barel zoekt vrijwilligers voor het

Sloterplas Festival van 26 t/m 28

juni! Interesse? Laura Huygen:

laurahuygen.barel@gmail.com,

020-4121415

Zomerrooster usc

Ook deze zomermaanden juli en

augustus kun je sporten bij het

USC. Ruim aanbod. Check www.

usc.uva.nl. Rooster volgt z.s.m.

Huishoudhulp

Gevraagd: hulp in de huishouding.

Ongeveer twee maal per week.

Rivierenbuurt. Circa 14 euro p/u.

06-45 787 138

Werk met kinderen

Ben jij jong, enthousiast, flexibel,

verantwoordelijk en werk je graag

met kinderen? Zoek je werk in het

weekend en soms door de weeks?

Voor meer informatie: attractie-

verhuurdewitte@quicknet.nl of bel

0622299582

Dobbertjes zijn rubrieksadvertenties zonder commercieel oogmerk; geen diensten of goederen boven € 700,-.

Lengte maximaal 30 woorden. Kosten € 2,50. Opgave bij voorkeur per e-mail: havana@hva.nl, voor vrijdag

10.00 uur. Contante betaling bij Redactie Havana (kamernr.B.2.18), Weesperzijde 190, 1097 DZ, Amsterdam.

Dobbertjes kunnen niet telefonisch worden opgegeven.

dobbertjes

In bovenstaand diagram is een aantal cijfers geplaatst. Aan jou de taak om in alle lege vakjes een cijfer in te vullen, zodanig, dat op elke horizontale en verticale regel en in elk van de negen blokjes van negen cijfers waaruit het diagram is opgebouwd, alle cijfers van 1 tot en met 9 eenmaal voorkomen.

sudoku

hva-agenda

havanaweb.nl

Filmpje• Honderd keer Mondmag

Nieuws• Eigen mentor eerstejaars• ‘HvA-cijfers verbazingwek-

kend stabiel’• Plasterk halfweegs ‘op koers’

Wat doet Karel voor de HvA• “We moeten er echt in slagen

om de meerwaarde van de ho-geschool voor onszelf te expli-citeren en om naar buiten toe daar helder mee te werken.”

check ook

ingezonden brievenTechniekvakantieDe vakantieregeling van het domein Techniek moet van tafel: tot een paar jaar geleden waren de ‘feestdagen’ voor de rekening van de werkgever. Heden ten dage zijn ze voor de rekening van de werkne-mer. Effectief hebben we dus behoorlijk wat uren vakantie ingele-verd. In ruil voor deze regeling werden de vakanties vrij opneembaar. Formeel zou je de maand september vrij kunnen nemen en de maan-den juli en augustus kunnen doorwerken. Vanuit eigen professiona-liteit doe je dat niet. Maar wat doet nu de deelraad van het domein Techniek? Die verplicht de werknemers om twee weken in juli of augustus vrij te nemen. En dit zonder enige compensatie in geld of in vrije dagen zoals de cao voorziet. Kortom: wij zijn slechter af dan de collegae bij andere domeinen. Ik heb geen kinderen en ben dus niet gebonden aan schoolvakanties, en dat wil ik vooral zo houden.

Cees Keyer, docent E-Technology

22 havana

weekgast

Loek Coerwinkel (22, derdejaars Fashion en Branding) werkt aan de pr van Mint, het magazine dat studenten van de Amfi-minor Magazine maken. Eind juni komt het magazine uit, 1 juli is de presentatie in Pakhuis De Zwijger.

Maandag 25 meiVanmiddag hebben we gepicknickt in de binnentuin van het Amfi-gebouw. Niet alleen als groepsding, maar ook om te laten zien dat we er zijn: dertig studenten die in het kader van de minor Magazine niet alleen een tijdschrift in elkaar zetten, maar ook een evenement orga-niseren, een productlijn brengen, een jaarboek en een website maken. Voor elk onderdeel is er een groepje studenten; mijn groepje is verantwoordelijk voor marketing en publiciteit.We zijn nog erg druk met de lay-out. Afgelopen weekend is er nog een fotoshoot geweest, die wordt nu bewerkt en volgende week moet het al naar de drukker.De presentatie voor de buitenwereld zal op 1 juli plaatsvinden in Pakhuis De Zwijger; dat is vandaag bekend geworden. Daar ben ik erg blij mee, want het is een locatie die goed bij het magazine past. Het is een grote locatie waar een creatieve vibe hangt. Er worden ook veel feesten gegeven door bijvoorbeeld Streetlab, een platform voor jonge ontwerpers, dus dat modegevoel zit er wel in.Een van de kernwoorden van het concept van het blad is quirky. Zeg maar nerdy met een knipoog. In het logo is dan ook een vlinderstrikje verwerkt en doen we veel met brilletjes.

Dinsdag 26 meiDinsdag is altijd checkdag. ’s Ochtends hebben we coachinguur. We spreken dan met een docent die gespecialiseerd is in het vak waar je mee bezig bent voor de minor. Die checkt dan wat je allemaal gedaan hebt en wat er nog moet gebeuren. Hij geeft ook advies en tips: let hierop, let daarop. In onze marketinggroep hebben we het onder andere gehad over ad-verteerders die nog twijfelen. Hoe trek je die over de streep? Verder hadden we het over ons pr-plan. Hoe communiceren we naar de buitenwereld en hoe zorgen we dat het magazine een nog groter succes wordt dan vorig jaar. Natuurlijk willen we dat overtreffen. Zo gaat dat in de mode-industrie. Als je hetzelfde gaat doen als vorig jaar, kun je beter stoppen.Op de zevende verdieping van het Singelgrachtgebouw gaan vandaag zo’n tweehonderd afstudeerders op de foto voor het jaarboek. Die staan daar nu rijen dik op hun beurt bij de make-up en de fotograaf te wachten.

Woensdag 27 meiWe hebben een begin gemaakt met het zoeken naar distributiepunten om het magazine te verkopen. Er waren enthousiaste reacties bij, die willen het magazine gaan verkopen vanaf 26 juni. We mikken op de onafhankelijke zaken die hebben wat specialere, independent ma-gazines verkopen. Geen Selexyz of Bruna. We hebben een hele lijst met wel honderd adressen, dus we zijn nog wel even bezig.Vanaf volgende week gaan we ook T-shirts met het Mint-logo binnen school verkopen zodat steeds meer studenten het kennen. We willen een buzz creëren.Verder hebben we nog veel contact gehad met adverteerders. Die konden zelf materiaal aan-leveren, maar ook iets laten ontwerpen door studenten. Dat sturen we dan op om te vragen of het naar wens is en zo gaat dat een paar keer heen en weer.

Donderdag 28 meiVandaag was een hele rustige dag. De belangrijkste deadlines zijn geweest. We hebben nog wat distributeurs gebeld en zijn met de website bezig geweest. Filmpjes online zetten bijvoor-beeld. We hebben al wat filmpjes van fotoshoots et cetera en nu zijn we bezig met een filmpje dat we met een hele groep Amsterdam in gegaan zijn, gekleed in de T-shirts. In één keer zijn we er en dan zijn we weer weg. Viral marketing dus.Omdat het zo rustig was, konden we iets eerder naar huis. De laatste tijd was van halftien tot zeven normaal. In principe werk je gewoon voor het magazine alsof het een echte baan is. Omdat het in het Amfi-gebouw is, lijkt het school, maar het is toch echt werk. Zelf ben ik nog even ingesprongen bij mijn bijbaantje – in een schoenwinkel, daar was iemand ziek – dus uiteindelijk was ik alsnog pas om halftien thuis.

Vrijdag 29 meiMaandag is het tweede pinksterdag, dus vandaag moet voor het magazine en het jaarboek echt alles af zijn. Zelf ben ik bezig te controleren of alle afspraken met adverteerders zijn na-gekomen. Staan er bijvoorbeeld geen advertenties van concurrerende bedrijven naast elkaar, en is de positie in het blad zoals afgesproken?We kunnen ons nu echt bezig gaan houden met pr en promotie. Over vier weken ligt het magazine in de winkel, we willen natuurlijk dat dat zo succesvol mogelijk wordt.Straks ga ik verder met distributeurs bellen. Deze keer in Amsterdam en omgeving. Hier is natuurlijk heel veel interesse, bijvoorbeeld van American Book Center en Atheneum. Het zou mooi zijn als we wat winkels kunnen overhalen om hun etalage in Mint-stijl in te richten.Het is ook de bedoeling dat we de media gaan benaderen: andere tijdschriften, kranten, televisie. Maar daar gaan we volgende week mee aan de slag. n

Bee

ld F

red

van

Die

m

havana 23

Afstudeeronderwerp “Ik doe onderzoek naar hoe startend reclamebureau The Brand Department met een crossmediale campagne meer publiciteit kan krij-gen. Ik wil onder andere guerrilla marketing toepas-sen om gratis publiciteit te generen. Dat houdt in dat ik een actie bedenk die zo aanspreekt dat kranten en andere media erover gaan berichten. Het reclame-bureau zelf heeft nog geen last van de crisis maar merkt wel dat andere bedrijven de hand op de knip houden. Met de campagne die ik ga bedenken willen ze de crisis voor zijn. De doelgroep van The Brand Department bestaat uit startende ondernemers en ze

willen graag dat er meteen aan hun bureau gedacht wordt als deze ondernemers een reclamebureau zoe-ken. Volgende week gaan we brainstormen over hoe de actie eruit moet gaan zien. Ik doe de versnelde opleiding, waardoor ik in mijn derde jaar mijn stage combineer met mijn afstudeeropdracht.”Waarom “Een campagne bedenken voor een startend reclamebedrijf is iets is wat je niet snel meer zal meemaken. Later wil ik zelf ook een reclamebureau oprichten en daarom vind ik dit ook superinteressant, ik zie het als een goede oefening. Die vrijheid die ik bij deze opdracht heb vind ik heerlijk, ik kan er veel

creativiteit in kwijt. Het maakt ze niet uit wat ik doe, als het maar werkt. Ook leer ik veel van de mensen met wie ik werk, ze zitten al heel lang in het vak.”HvA – “Het pasjessysteem! Je kan nergens met geld betalen. En als je op de bovenste etage staat om iets uit de automaat te halen en je pas is leeg, moet je eerst helemaal naar beneden om ’m op te laden.”HvA ++ “Projectmatig werken vond ik erg leuk. Je leert veel mensen van verschillende disciplines kennen. We hebben een keer een project gedaan voor Artis dat erg goed was verlopen. Verder was sociëteit de Lax een groot pluspunt van de HvA.”n Anne Kleisen

afstuderen

Wie Edwin van Wilgenburg (24)

Studie Interactieve Media

Bee

ld C

hris

tel W

olte

rs

24 havana