l

utT DE PRA|(TIJK Alma van Hoften Fysiotherapie

anders dan iemand helpen met een sportblessure,

natuurlijk.Of iemand die zegt: 'Als ik hier druk, doet het daar pijn."

NAAR BUITEN KIJKENlk begeleid regelmatig stervenden aan huis, dat heet

palliatieve/terminale behandeling. Je doet dan ontspannings-

therapie, massage of ademhalingstherapie. Het is heel

dankbaar werk; de mensen ziin heel blii met je komst. Soms

raken ze in paniek en dan kun je ze rust geven door middel

van een andere ademhallng ofeen massage. Je bent er vaak,

op het eind zelfs in het weekend. Ze zijn aan jou gewend enje zit in dat proces; le kunt heel veel voor hen betekenen.Tot en met de laatste dag kun je zinnige behandelingenuitvoeren.lk had eens een vrouw die al weken op haar steríbed lag en

het zou niet lang meer gaan duren. Ze wilde zo gÍaag nogeen keertje in haar stoel voor het raam zitten en naar buitenkijken. lk heb haar partner toen geleerd

hoe hij haar het beste in de stoel kon tillen, zodat hij

haar kon helpen. Zo konden ze die laatste momentennog samen iets doen.

Uoor het laatst naarbuiten kijkeÍt.oo

lk zal nooit vergeten dat ik een patiënt had met huidkanker,

een jonge man met een gezin. Op een gegeven momentkreeg hij tumoren op zijn arm, dat waren net frambozen.Hii moest elke dag behandeld worden, want anders werd

ziin arm enorm dik. Met een speciale massagetechniek kunje dan het vocht afiioeren, zodat die arm niet al te erg

opzwelt. lk ging tussendoor een weekje op vakantie en ik

had vervanging geregeld.

Het was een heel gezellig, spontaan gezin dat niet moeiliikdeed, dus ik dacht dat het wel goed zou komen. lk had de

collega die me zou vervangen alles uitgelegd, maar toenbleek dat ze nog nooit zulke tumoren had gezien. Ze was

zich rot geschrokken en had dat ook duidelijk laten merken.

"Moet ik daar met mijn blote handen aankomen)" had ze

gevraagd. Het ontroerendste was, dat deze doodzieke man

het enorm met haar te doen had.

Sinds dat is gebeurd, laat ik dit soort dingen nooit meer aan

een vervanger over. Dan maar wat later op vakantie. Je krijgtzo'n nauwe band met stervende mensen, dat kun je niet

uitleggen. De meeste lsiotherapeuten kiezen niet voor deze

doelgroep; het moet je ook echt liggen. Het is ook iets

.-:':íÍ;f71

''t,-:*tÍt

UIT DE PIAKïIJK Alma van Hoften Fysiotherapíe

INTENSTEF

Het samenwerken rond een stervende patiënt is heerlijk.!íant iedereen die er mee bezig is, die kiest bewust voor datvak. Het zijn meestal mensen met levenservaring. f e bent erheel intensief mee bezig en dan is het erg fijn als je veel biielkaar kwijt kunt. lk werk expres niet in de plaats waar ik

woon, want ik wil wel afstand kunnen nemen. Na het werk

ga ik vaak naar de hei en loop ik alle boosheid ofverdrietvan me aí en dan pas ga ik naar huis.

TVTN BINNENLOPEN

Vijfendertig jaar ben ik nu werkzaam als flsiotherapeut, de

meeste tiid in een gezondheidscentrum dat nu al ruim dertigjaar bestaat. Dat centrum was uniek binnen Gelderland. Het

is een groot gebouw, met alle eerstelijnszorg onder een dak.

Vroeger zaten de huisartsen in woonhuizen, wij

lsiotherapeuten in een ander huis, en de

wijl«erpleegkundigen onder in een flat. Je huam elkaar soms

'Na het uwerk ga ik vaaknaar de hei en loop ikalle boosheid of verdrietvan me af, en dan pa§ga ik naar huis."

Atma van Hoften-Dick is docent Fysiotherapie.

Ze is vijfendertig jaar werkzaam als fysio-

therapeut. waarvan de meeste tijd bij een

gezondheidscentrum in Gelderland. Zij heeft

zich onder andere gespeciatiseerd in het

begeleiden van stervenden. /il)i'\.]t:t:\,;,:::itr*,*,,.,,,,.=

pas tegen bij de patiënt als je iets wilde overleggen: Eer je

iemand via de telefoon te pakken had, !was er ook zo een week voorbij.Nu loopt de huisarts bij me binnen voor een patiënte

met keelkanker, want ze weet dat het mijn specialisatie is.

lk doe onderzoek, geeíadvies, laat de mevrouw thuis oefenen,

en na een paarweken lopen we bij mijn buurvrouw de

logopedist binnen voor een sessie met z'n drieën. Normaalgesproken moet ik de logopedist bellen, mijn verhaal doen,

de patiënt weer bellen, een aíspraak maken, de huisarts

weer bellen voor een verwijzing, etcetera.Als ik nu met een team bezig ben aan iemands sterÍbed,dan loop je zo binnen bij elkaar. Je drinh samen koffie of jepraat even van je aftijdens de lunch. Je bent niet meer de

dokter, de wijkverpleegkundige, de dit of de dat; je bent metzijn allen bezig met hetzelfde doel. Voorheen zaten we

allemaal apart, en dan moet je het echt alleen doen. Nu doeje het allemaal samen, als een team. Dat zou veel meer

moeten gebeuren.