ZATERDAG 29 NOVEMBER 1980

GROOT MANNEIin SunHet Groot Mannenkoor Zwolleis woensdag weergekeerd vaneen twaalfdaagse reis naar Su-riname. Er werden concerten

Burgemeester mr G. Loop-stra, die de reis van het GMZmeemaakte, bood tijdens eenofficile ontvangst presidentH. Chin A Sen een set angelotsaan, goud, zilver en brons. Depresident zag die drie metalenals een symbool voor de goudenhanddruk, die de republiek Su-riname vijf jaar geleden vanons land kreeg. Dat goud is doorde inflatie zilver en ondertus-sen brons geworden, zoals hijzei.

gegeven, er werd gezongen inziekenhuizen en bejaardencen-tra, voor duizenden scholieren,er werd ook een seminar gehou-den om meer dan veertig Suri-naamse koordirigenten en toe-komstige koorleiders een bete-re basis te geven om te werken.Het koor was gast bij het man-nenkoor Maranatha, dat vorigjaar deelnam aan het internati-onaal koorfestival te Den Haagin het kader waarvan ook - met

'Ze zijn verpest doorde Amerikanen'

(door Jan Kraaijer)

Voor aan de weg hadden we de 'kapitein1 gesproken.'Rijdt u maar door naar het dorp, het is goed'. DeBosland Creolen mogen dan geen 'bakkies' kennen, hetdorp scheen toch op de hoogte te zijn van de komst vanvreemdelingen. Geen mens te zien, wel houten bouwselsvaak met golfplaten bedekt, zo hier en daar nog een dakvan palmbladen. Voor een ervan speelden kinderen enzaten een paar vrouwen; de camera klikte. Dat was devrouwen teveel. Ze gebaarden dat zoiets niet kon. Suri-naamse guldens bleken wonderen te doen, totdat een vande vrouwen een filmcamera hoorde zoemen. Als er gefilmdwerd moest er meer betaald worden. En dan opeens blijkthoe dicht de mensen al bij het stadsleven staan. Er stapteen jongeman van een brommer, keurig gekleed in broeken shirt, sokken, schoenen. Hij verdwijnt in een van dehutten om er twee minuten later als bosneger uit te voor-schijn te komen. Hij kwam thuis van zijn werk.

BOSNEGERS FILMEN. DAEven verderop aan de rand van eenriviertje een paar vrouwen, die de

ENKOOR ZWOLLEriname; in andere koren - geconcerteerd:en- werd in de Grote Kerk vanen, Zwolle. Maranatha was toenou- gast bij het Groot Mannenkooruri- Zwolle. Een uitwisseling dus,toe- passend in de gedachte van hetete- koor: mensen met elkaar in con-.en. tact brengen om over en weerian- tot een beter begrip te komen,irig 'De uitwisselingsgedachteati- heeft hier het duidelijkst ge-aag sproken. Anders dan op anderenet buitenlandse reizen ontbrak de

taalbarrire, we zijn in aanra-king gekomen met het diepstevan wat dit land heeft. We heb-ben ervaren dat er een grotewerkkracht is. De gastvrijheidkende geen grenzen. We mogenzeggen boezemvrienden gewor-den te zijn. Zoiets kan en magniet eenmalig zijn', zei GMZ-voorzitter Bert Eerden. En zozag Maranatha-voorzitter RudiBlankendal het ook, toen hijons bij het vertrek op het vlieg-veld Zanderij zei: 'Wij hopenhet Groot Mannenkoor Zwollebinnen afzienbare tijd in Suri-name terug te zien. En dan wilik nog mijn dankbaarheid uit-spreken voor het feit dat hetthuisfront de zangers voor zo-veel dagen afstond'.

AN BETALEN

ONDER REDACTIE VANJAN LOUWEN

ENWILLEM VAN DER VEEN

palmen voor wat schaduw. Dan niet zo lekker, die slaat en trapt jeU""i wit d P bprnpl or"v P-* nvnr hpt n n Ir APT CP! iri Aif^ne^?- it- b-ovi Vof

'Mensen zijnmuzikaleraan bijons'

'Het seminar is een succes ge-worden. Er is al contact met hetministerie geweest om er volgendjaar een vervolg op te geven,waarvoor GMZ-dirigent JosVranken Jr en diens collega JoopSchets, als hoofdvakleraar koor-directie verbonden aan het con-servatorium Arnhem, voor tweeof drie maanden naar hier zoudenmoeten komen. Wat hebben wijaan geld, als ons de deskundig-heid ontbreekt'. Zo sprak prof, dr.C. Ooft, die het seminar begeleid-de. En zijn woorden kwamen na-dat de onderminister van cultuur,mevrouw Nel Stadwijk al bij deuitreiking van de getuigschriftenhad gezegd, dat twee dagen vooreen dergelijke cursus eigenlijkveel te kort was, Voor beide diri-genten was het seminar een heleervaring. Er namen meer danveertig mensen aan deel van ver-schillend niveau. Tot de deelne-mers behoorde Walter Leerdam,die tot de beste dirigenten vanSuriname gerekend mag wor-den, maar ook eerstejaarsstu-denten van de pedagogischeacademie. 'De mensen hebbenhier een aangeboren talent, meerdan in ons land. Geef ze wat aanen ze zingen gelijk vierstemmig.Het was geweldig werken. Decursisten namen de oefenstof opals een spons en ze wisten er ookdadelijk wat mee te doen. En wat

'ptaoipsaSspuET; UBA

iOT.pt

Bed s re 'uaj>aS 'apinnp>q

p U9130A 91aap uasuBpsog ifiAua^o pTBEqiuoI9M OZ 'Uajfnq UBA uatzU93IA JEEP

IEEU

JOOA

s ap 'djopoq 5(i 'smq;3 XI 'suo azi3A3ido soq[TIUIB; -H3BHBA\o uaqlaai uaa uauaaS diop

eSaS ufiz 95OM oquBiui ui djnq s^B

'9flOOTpBJ

'U9S

9SUBBlp joU9jq jaui uap SI U95{BUJ

ua^npoid'l^ U9A9 S9J53UU9ISJ9A5d UBA U95t

)iz uapnoqOU 5[OO 9lpUEM U9 U3|JO2( ua spd

Bp U9AOp3pa ufiz ja[jo asnoiq[O9AOq '1IBp JEEP

u qoiz uasp Ut UIEMJf

a uapuijuuaddBqos

ap uii joop ^S9d;ooaJO uaaauoui '^9us ua uaiEqauieo azuojaoo SBMJI?

aiwas aoen, in roK en Dena. z;e zienonze camera's beginnen wild te ge-baren en schreeuwen 'money, mo-ney, money'... Zegt onze gids, zelfeen Creool: 'Ze zijn volkomen ver-pest door de Amerikanen, die hierin de oorlog zaten. Die troffen vrij-wel ongeschonden leefgemeen-schappen in de oerwouden aan,filmden en fotografeerden naarhartelust, maar menig plaatjekwam in de handel. En als de men-sen zich niet gauw genoeg lietenfilmen, werd er geld gegeven. Van-daar dat bijna iedere foto geldkost, bovendien moetje veel meerbetalen om de vrouwen zonderblouse of beha te kunnen filmen.Er zijn echter nog Bosnegers, diegeloven dat fotograferen de ziel uithun lichaam haalt'. Maken de Bos-land Creolen veel houtsnijwerk,prachtig uitgevoerd, spatels, le-pels en kommen, maar ook ligstoe-len en wandtaferelen. de Indianendie ook nog in eigen dorpen levenhouden zich naast de gewone da-gelijkse bezigheden met het bak-ken van potten en het maken vanversieringen van kraaltjes etc. Al-les even kleurig, maar van natuur-produkten die vroeger werdenaangewend om kralensnoeren temaken is geen sprake meer. Ze rij-den met brommer of auto naar eenwinkel en kopen er nylondraad,plastic of glazen kraaltjes. Een In-diaanse houdt ons een planten-hanger voor. geknoopt van nylon-draad en vraagt er vijfentwintiggulden voor. Als we niet reagerenzakt de prijs naar vijftien. Het isniet te zeggen hoelang deze men-sen, levend in het woud, daar nogzullen blijven. In menig dorpje, iselektriciteit, er speelt eenradiootje, er is medische verzor-ging, kinderen gaan vaak naarschool. Een Bosland Creoolse, dieals hulp in de huishouding in Para-maribo werkt, vertelt naar de stadte zijn gegaan omdat er thuis in hetdorp geen werk voor haar was . . .en een mens moet toch geld heb-ben om wat te kunnen kopen . . . !Haar familie leeft nog van wat hetbos oplevert. Maar. zo verzekerdeze ons, ik ga zo vaak mogelijk naarhuis. Ik houd van mijn bosneger-dorp, de stad is n iks . . . veel tedruk.

VuurdansVoor speciale gelegenheden zijnIndianen en Bosnegers best bereidnaar Paramaribo te komen omdaar vreemdelingen iets te latenzien van hun gewoonten en gebrui-ken. Zo werden de Zwolse zangersonthaald op een Indiaanse show,terwijl Bosnegers o.a. hun vuur-dansen demonstreerden. Met blo-te voeten dansend over roodgloei-ende bijlen en kapmessen. Java-nen raakten in trance toen ze stok-paarden bereden. Toen het evenduurde, gedroegen zij zich als die-ren, als paarden en apen.Wie van Paramaribo zo'n honderd-vijftig kilometer oostwaarts rijdt,bereikt Albina. een dorp aan deMarowijne, die er dertienhonderdmeter breed is. Aan de overkantFrans Guyana, nog altijd een pro-vincie van Frankrijk. Geen woordNederlands, alles op Franse leestgeschoeid, compleet met een Pa-

: mgen voor vijl zie-kenhuizen die Paramaribo telt.Hier voor het St. Vincentius-ziekenhuis, waar het koor zus-ter Sylvia Tijmensen ontmoet-te die er hoofd is van de oplei-dingen. Zuster Sylvia was eer-der verbonden aan het ver-pleeghuis de Weezen lande n.LINKS: Een Indiaanse vrouwhield onze gids een plastic bloe-menhanger voor: vijfentwintiggulden.

lais de Justice en Franse auto's.Maar wat er vooral opvalt is hetsombere van de mensen. In eenommuurd gedeelte van het dorpSt. Laurent staan oude stenen ge-bouwen, zwaar getralied, hele-maal verwaarloosd en verkrot.Eens een gevangenis vol slaven,die zich in de ogen van de meesterhadden misdragen. 'Hier hebbenonze voorvaderen wat afgeleden,de mannen werden zomaar gecas-treerd' , vertelt onze gids gemotio-neerd. De oversteek werd gemaakt

in een korjal, een rank vaartuigje,misschien nog het beste te verge-lijken met een punter, maar dansmaller. Als midden op de rivier demotor afslaat en de korjal afdrijftrichting zee. wordt er haastig ge-sleuteld. Tientallen van deze boot-jes maken geregeld de oversteek.We konden de oversteek maken,ook al hadden we geen paspoort.In het Franse gebied is van enigecontrole geen sprake, maar omproblemen uit te sluiten staptenwe in Albina naar douane en mili-

taire controleurs. De militair pak-te een groot blocnote, deed tussentwee velletjes een stuk carbon,trok er twee lijnen op en liet onsnaam en adres schrijven. Het origi-neel werd langs een houten line-aaltje afgescheurd, er kwamen in-drukwekkende stempels op testaan en klaar was onze dag-pas.Simpel en toch doeltreffend. Bij te-rugkeer moest het papiertje weerworden ingeleverd. En dat komtgoed uit, want vlakbij is Parbo ver-krijgbaar, het eigen Surinaamsebiermerk, en nog iets verder strek-ken zich prachtige zandstrandenuit; hier en daar zorgen wuivende

Iets bijgedragen aan 01Het Groot Mannenkoor Zwollemag dan door zijn kwaliteit ver-maardheid verwerven, voor-zitter Bert Eerden blijft erbij,dat zingen slechts het middelis om een doel te bereiken. Eendoel dat is neergelegd in heteigen lied 'Zingend willen wijvertolken, vriendschap tussenalle volken'.

Dirigent Jos Vranken Jr. zegthet zo: 'Het gaat niet om het zin-gen, dat is maar een instrumentom je menselijkheid te ontplooi-en'. En in een afscheidsspeechliet hij erop volgen: 'We hebbenmet groot respect rondgekeken,met bewondering voor het landen vooral voor de mensen. Dedimensie van deze reis is veelgroter en verstrekkender dan bijandere reizen al het geval was.President drs. H. Chin A Sensprak bij de officile ontvangstde bijna wrange woorden dat

Surinamers en Hollanders ge-doemd zijn als vrienden verderte gaan. Juist daarom zijn we ge-lukkig in vriendschap iets temogen bijdragen aan de ontlui-kende opbouw van dit land'.De Surinaamse kranten warenvol lof over de prestaties van hetGMZenookvoorradioentelevi-sie werd er aandacht aan be-steed. Voor de radio werd de sug-gestie gedaan om de mannenko-ren Maranatha en Harmonie sa-men te smelten om ook tot eengroot koor te komen. DagbladDe West schreef: 'De optredensvan het GMZ kunnen voor onsals uniek worden gekwalifi-ceerd. In de eerste plaats kanworden gewezen op de stem-

Het GMZ in een bauxietmijnvan Billiton, waaruit hetbauxiet met kipwagens vanvijfendertig en vijftig tonwordt weggereden.

kleur, die verschilt van de onze,of beter gezegd van wat wij ge-wend zijn. Wat de klankzuiver-heid betreft kan zonder overdrij-ving worden gezegd dat die af is.Het verschil tussen hard enzacht is duidelijk en de discipli-ne in het koor is erg groot. Eenvergelijking met de Surinaamsekoren, die samen met het GMZoptraden, zou zonder meer inhet nadeel van de onzen uitval-

Zingend de vriendschaptussen volken vertolken

: Zingend voor vijf'zie-en die Paramaribo telt.or het St. Vincentius-ais, waar het koor zus-ia Tijmensen ontmoet-* hoofd is van de oplei-Zuster Sylvia was eer-bonden aan het ver-is de Weezenlanden.Een Indiaanse vrouw

ze gids een plastic bloe-ger voor: vijfentwintig

)leurs. De militair pak-t blocnote, deed tussen:jes een stuk carbon,e lijnen op en liet onsres schrijven. Het origi-langs een houten line-;cheurd, er kwamen in-nde stempels op te.aar was onze dag-pas.och doeltreffend. Bij te-test het papiertje weer;eleverd. En dat komtint vlakbij is Parbo ver-bet eigen Surinaamsen nog iets verder strek-rachtige zandstrandendaar zorgen wuivende

brede water van de Marowijne na-dert een flinke bui. Het plenst, Su-riname beleeft zijn kleine regen-tijd. Met tien minuten is het weerdroog en straalt de zon weer.

Prachtig landSuriname is een prachtig land, rijkaan bodemschatten en aan wat denatuur oplevert. Maar er is man-kracht nodig om het land op tebouwen. TweehonderdduizendSurinamers hebben het land delaatste jaren verlaten en presidentChin a Sen Iaat niet na een beroepop al die vertrokken landgenotente doen terug te keren om in eigenland de handen uit de mouwen testeken. De mensen moeten wetendat er een frisse wind waait, ermoet gebouwd worden. Ambtena-ren, die voorheen meer niet danwel op het bureau verschenen,worden nu dagelijks door militai-ren gecontroleerd. Voor de politiegeldt het zelfde. Wanneer dat noglang duurt zal het onvermijdelijktot nieuwe moeilijkheden leiden.Toch zeggen velen, dat het goed isdat deze controle er is. 'Er is in hetverleden onder de regering Arronveel te veel verkeerd gegaan. Ne-derland hoeft niet zo te schreeu-wen als hier iemand 'een pak op z'nbroek' heeft gekregen. Dan heefthij het verdiend, heeft gestolen engeplunderd. En bovendien me-neer, de politie in Holland is ook

weten.. ." En dan komt het ver-haal van een familielid, die als poli-tieman het vak in ons land heeftgeleerd. 'Van een pak op de broekis nog nooit iemand doodgegaan,hij zit de eerste dagen wel wat on-gemakkelijk'. Er zijn heel watmensen, die het niet gemakkelijkhebben. De AOW bedraagt vijfen-twintig gulden per maand, datwordt binnenkort vijfenzeventiggulden vanaf het zestigste jaar.Voor een kamer in een bejaarden-tehuis moet algauw twee- tot drie-honderd worden betaald. Daar isdan alles bij inbegrepen. Hoe mendat opbrengt? Door saamhorig-heid, door familiezin. Het geboor-tecijfer ligt nog altijd hoog. Gezin-nen met acht kinderen vormengeen uitzondering. Er leren er al-tijd wel een paar van. Met elkaarbrengen ze het bedrag bijeen omn van de ouders te laten verzor-gen, maar ouderen blijven zolangmogelijk in de eigen familiekring.'Er moeft in dit land niemand vanhonger om te komen, oh nee'. Maarer moet gewerkt worden, meestalvan zeven uur 's morgens tot tweeuur 's middags. Om het land verderte brengen zijn nieuwe initiatievennodig en management. Bauxiet enaluinaarde worden grotendeelsgexporteerd in plaats van verderverwerkt. Maar voor alles is eenmentaliteitsombuiging noodza-kelijk met vertrouwen in eigen toe-komst. En daaraan wordt ge-werkt!

ecu ciiuini uueu siemirieiimciie-riaal. Wij mochten willen daar ookmaar iets van te hebben', zo rea-geerde Joop Schets na afloop.

's Lands Hospitaal in het cen-trum van Paramaribo. JosVranken dirigeerde het koorterwijl het aan de overkant vaneen binnenplaats onder eengroot balkon stond opgesteld,het plensde.

ian ontluikende opbouw'erschilt van de onze,zegd van wat wij ge-Wat de klankzuiver-t kan zonder overdrij-n gezegd dat die af is.hil tussen hard enidelijk en de discipli-.oor is erg groot. Eeng met de Surinaamsesamen met het GMZzou zonder meer invan de onzen uitval-

len. Hiermee willen wij geens-zins de prestaties teniet doen.Verre van dat, maar de objecti-viteit gebiedt te zeggen dat eenkoor van ruim negentig man on-der leiding van een dirigent intopvorm, weinig vergelijking ofconcurrentie hoeft te duchtenvan kleinere koren, wier optre-dens vaak beperkt zijn tot heteigen land'. En de Vrije Stem ge-waagde van het zingen voor zie-

ken en in bejaardenhuizen. 'Bijal deze concertjes bleek duide-lijk dat het koor uit Zwollegeenszins van plan was het opeen akkoordje te gooien met zijntoehoorders. Integendeel, diri-gent Jos Vranken schotelde hetpubliek koorzang van het zui-verste soort voor'. En schrijvendover het gehele bezoek aan Suri-name: 'Dit bezoek zal straks vanonschatbare waarde blijken te

zijn, aangezien velen nu met ei-gen oren hebben kunnen horenwat goede zangstemmen ondergoede en deskundige leidingvermogen'. Maar wat dit laatstebetreft komt nu reeds een com-pliment toe aan Walter Leer-dam, dirigent van Maranatha,die de klankkleur in zijn koor alwist te verbreden en zijn reper-toire iets meegaf van wat wijkennen in de mannenzang.

" O e c ^ ^ a j a i SHBftllli

S" O'S S

s&*!g-e*

SM83ISAS ?3fll Uil

.liil O O H O

D j^ cll|8l^EaSiS |cBtfliJ S 8 o-axaa S >

concerten opn dag

(Door Jan Kraaijer)PARAMARIBO - De verbonden-heid van de Surinaamse bevol-king met Nederland kwam zon-dagavond treffend tot uitdruk-king tijdens het concert, dat hetGroot Mannenkoor Zwolle (GMZ)in de prachtige, eeuwenoude ka-thedraal van Paramaribo gaf.Nauwelijks had Jos Vranken het'Domine Salvam Fac Regina No-stram' aangekondigd of er klonkapplaus. Dit muziekstuk zingt hetGMZ in elk concert in den vreem-de, als een ode aan Nederland enhet vorstenhuis.De zang van het Groot Mannen-koor klonk uitstekend in de kathe-draal. Ovationeel applaus was erna de negro-spirituals; toch eenwaagstuk om dat als Nederlandskoor te brengen in een land waar

Veel applaus voorGMZ in Paramaribo

velen van nature een stem hebben,die juist voor deze liederen zo spe-cifiek is. Ook werd zeer enthousi-ast gereageerd, toen typisch Suri-naamse liederen gezongen wer-den. Het GMZ bewees zijn kwali-teit ook in 'De achttien doden', inde oorlog gedicht door Jan Cam-pert en getoonzet door de vadervan Jos Vranken. Ieder woordwerd uitgesproken, waardoor detekst goed overkwam.Wij hadden niet verwacht, dat ditconcert zo'n succes zou worden. Erwaren toen namelijk al vijf korteoptredens aan vooraf gegaan in devijf ziekenhuizen van Paramaribo.Dat was eigenlijk al een boven-menselijke opgave in de hier zobrandende zon. Maar er was steedseen dankbaar publiek en een be-zielende dirigent. In n van de zie-

kenhuizen troffen wij ook zusterSylvia Tijmensen, die in het verle-den verbonden was aan het ver-pleeghuis De Weezenlanden inZwolle. Haar werd een lied opge-dragen.Het concert in de grote kathedraalwerd overigens ook bijgewoond

door minister A. Kamperveen enambassadeur jrh. mr. M. vanClaerbergen, die het koor in voor-zitter Bert Eerden en dirigent JosVranken complimenteerde methet succes.Maandag werd een bezoek ge-bracht aan de Billitonmij. De koor-

leden daalden er af in de bauxiet-mijn. Bij het weggaan barstte entropische regenbui los, die enkeleuren duurde, 's Avonds volgde eenconcert in een kazerne, waar batal-jonscommandant kapitein Fer-nandez gastheer was. Hij diendeenkele jaren in de Johan van denKornputkazerne te Steenwijk. Inde kazerne in Paramaribo zongenook de Surinaamse koren Marana-tha en Harmonie. Zij brachten ookeen lied, dat herinnerde aan 25 fe-bruari 1980 (de staatsgreep). Dins-dag kreeg het Groot MannenkoorZwolle gelegenheid om wat om opadem te komen, ofschoon er ookdie dag wat 'concertjes' gegevenwerden, voornamelijk in bejaar-dencentra.

DE WARE TIJD VAN ZATJ

Vol Theater Star genoot van gedegen koorzangUniek voor Suriname is hetgeenzich sinds de komst van hetGroot Mannenkoor Zwolle ophet gebied van de koorzang af*speelt.Na enkele prikconcerten op di-verse plekken in de stad zoals deSurinaamse Bank, Spanhoek enzelfs de Centrale Markt, heefthet koor uit Nederland enkeledagen na zijn aankomst op zon-dag 16 november aan alle zieken-huizen in Paramaribo een bezoekgebracht, alwaar verplegendenen verplegend personeel werdentoegezongen. Dat deze geste bij-zonder werd gewaardeerd magvooral blijken uit de reacties enhet spontaan applaus die hetkoor te beurt vielen.Op maandag 17 november desnamiddags concerteerden hetGroot Mannenkoor, Harmonieen "Maranatha" samen in deMemre Boekoe Kazerne voor hetpersoneel van het Ministerie vanLeger en Politie. Dinsdagavondwerden de bejaardenhuizen be-zocht. Bij al deze "concertjes"bleek duidelijk dat het koor uitZwolle geenszins van plan washet op een akkoordje te gooienmet zijn toehoorders. Integen-deel; dirigent Jos Vranken jr.toonde bij al deze optredens watzijn Koor waard is en schoteldehet Surinaamse publiek koor-zang van het zuiverste soortvoor. Met deze laatste regels zijnwij ongewild bezig iets over dekwaliteiten van het Groot Man-nenkoor Zwolle te vertellen.In de aanhef zeiden we het al.De optredens van het GMZ kun-nen voor ons als uniek wordengekwalificeerd en wel om devolgende redenen. In de eersteplaats kan worden gewezen opde stemkleur, die verschilt vande onze, of beter gezegd vanwat wij gewend zijn. Wat deklankzuiverheid betreft kan zon-der overdrijving worden gezegddat die af is. Het verschil tussenzacht en hard is duidelijk waar-neembaar en de discipline in hetkoor is naar onze mening erggroot. Dit valt het meest op bijde opstelling. Binnen een mumvan tijd heeft een ieder zijnplaats ingenomen, wat bij hetpubliek als zeer ordelijk over-komt.

SOCIALE FUNCTIE

Een vereeliikinp mpt HP Snri.

In een stampvolle Grote filmzaal in de Memre Boekoe kazerne werd het publiek ver-gast op gedegen koorzang , van Harmonie, "Maranatha" en het Groot MannenkoorZwolle, dat nu in actie is.

Uit handen van mejuffrouw Ethel Lynch mocht dirigent Jos Vranken een fraai boe-ket van onze nationale bloem, de Faja Lobi, ontvangen. WOia

SOCIALE; FUNCTIE

Een vergelijking met de Suri-naamse koren, die samen methet Groot Mannenkoor Zwolleoptreden, Harmonie en "Mara-natha", zou zondermeer in hetnadeel van de onze uitvallen.Hiermee willen wij geenszinsde prestaties teniet doen die on-ze eif -? mensen hebben gele-verd. " ene van dat, maar de ob-jectiviteK gebiedt nu eenmaalte zeggen dat een koor van ruim90 man >nder leiding van eendirigent in top vorm, weinig

ei -lijking of concurrentie't te duchten van kleinere

l 'l '

-