geeft kijkje in Chinese wereld geel en van binnen blank’ · 2019. 2. 19. · tijdrovend. Met babi...
1
Het is weer topsport in het Chinese restaurant in Hilversum. Het per- soneel is op volle sterkte. In deze paar uren wordt een flink deel van de weekomzet gedraaid. In de keuken is het een gekkenhuis. Alle koks staan achter hun vaste wok. Mingfang Wang brult commando’s in hun richting. De olie sist in de pannen. Als tijgerkop, de eindver- antwoordelijke in de keuken, heeft ze de touwtjes strak in handen. In de hoek van de volle keuken staat haar neef Yinyou in een wok te roeren. Hij maakt een maaltijd voor zichzelf. Werken mag hij niet, want zijn werkvergunning is verlo- pen, een procedure voor een nieu- we vergunning loopt. Mei Mei de vrouw van een andere neef leest een Chinese krant in de wacht- ruimte. Ze schuift een bestelling in een tasje als ze ziet dat de meiden van de bediening druk zijn. En precies op dat moment gebeurt het. De deur vliegt open en een groep mannen in pak stuift de keuken binnen. Mingfang hapt naar adem, ze herkent de mannen meteen. Controle. Van de vreemde- lingenpolitie, de belastingdienst, de inspectie SZW, de vroegere arbeidsinspectie. Alles is in orde, behalve neef Yiny- ou en Mei Mei. Die zijn volgens de ambtenaren aan het werk en dat mag niet. Mingfang sputtert tegen. Hij kookt iets wat niet eens op de menukaart staat. Maar ze weet al hoe laat het is. Dat wordt een flin- ke boete. Als ze later in het Hilver- sumse politiebureau tekst en uitleg moet komen geven merkt ze hoe weinig de agenten weten van Chi- nese restaurants en hoe interessant ze het vinden om meer te horen. Soap Het vormt de aanleiding voor Mingfang Wang om een boek te schrijven over haar leven als Neder- landse Chinees. Alle feiten in ’Tij- gerkop’ kloppen, alleen de namen heeft ze veranderd. Eerlijk, ontwa- penend en met een flinke dosis humor vertelt ze over het reilen en zeilen in haar Hilversumse restau- rant en over de Chinese gemeen- schap. Ademloos lees je hoe ze zich stoer staande houdt in een wereld die soms op een soap lijkt. Met een schreeuwende kok in de keuken en een opbloeiende liefde achter de bar. Een wereld waarin de familie allesbepalend is. „Je ouders spreek je nooit tegen. En als je vader een restaurant voor je koopt ga je ge- woon aan de slag.” Mingfang Wang wordt in 1974 geboren in een piepklein gehucht 300 kilometer ten zuiden van Shanghai. „We waren echt arm. Aten alleen rijstpap en gezouten groente, vlees was een luxe. Alleen met nieuwjaar slachtten we een varken. Ik was 6 toen mijn vader naar een tante van hem in Neder- land vertrok om geld te verdienen. Zijn vertrek herinner ik me niet meer, wél dat hij een paar jaar later op bezoek kwam en als een rijk man binnengehaald werd. Het hele dorp liep uit en hij deelde geld uit. Ik dacht ’wow in Nederland ligt het geld voor het oprapen’.” Als haar moeder met de twee oud- ste kinderen naar Nederland ver- trekt blijven Mingfang en haar drie jaar jongere broer achter bij fami- lie. „Ik vond het erg, maar het is heel gewoon in China. Mijn vader moest eerst voldoende verdienen om zijn hele gezin over te mogen laten komen.” Dat moment breekt aan als Mingfang 12 is. Ze komt in Oss terecht waar haar ouders in een Chinees restaurant werken. Doodsbang „Ik begreep niets van Nederland. Verstond niemand, iedereen leek op elkaar. Mensen waren super aardig, glimlachten vriendelijk maar ik was echt doodsbang. Durf- de mijn mond niet open te doen.” Haar ouders kopen een Chinees restaurant in Eindhoven en daar begint Mingfang als 14-jarige na schooltijd in de keuken. „Vanzelf- sprekend was dat. Ik voelde me daar veilig en gewaardeerd. Ik was altijd al gek op eten en koken en bleek een talent te hebben als tij- gerkop. Ik was een klein meisje, maar had het overzicht en in die twee uur in de spits luisterden ze allemaal naar me. Daar had ik zelfvertrouwen.” Na de havo gaat Mingfang naar de Hogeschool in Utrecht waar ze bedrijfskader studeert. Met een vriendin begint ze een kledingwin- kel in Rotterdam en in haar vrije momenten helpt ze vaak in de restaurants van haar familie. Als haar broertje in 2004 naar het ziekenhuis moet voor onderzoeken neemt zij die week de honneurs waar in zijn zaak in Hilversum. Ze blijft er uiteindelijk twaalf jaar. Haar vader staat als chef-kok in de keuken. Het knettert regelmatig tussen vader en dochter. Uit de hand loopt het nooit. Het telefoontje van haar broertje waarin hij vertelt dat hij darmkan- ker heeft en nog maar drie maan- den te leven heeft, komt als een mokerslag aan. Mingfang schiet vol als ze over hem vertelt. „Hij was pas 27. Ik geloofde het gewoon niet. Hij zat zo vol plannen, wilde met vrienden zaken opstarten. Het restaurant deed hij omdat mijn vader dat zo had bedacht.” Mingfang neemt het restaurant over („Mijn vader lukte het niet om zijn horecadiploma te halen, legde de boeken ’s nachts zonder succes onder zijn kussen, hij spreekt nog steeds bijna geen Nederlands”) en gaat zeven dag per week aan de slag in Hilversum. Lief Een hectische, maar volgens Ming- fang ook superleuke periode volgt. „Hilversummers zijn echt lief.” Ze staat met een been in de Chinese gemeenschap en met het andere in de Nederlandse. Ze is getrouwd met een Nederlander. „De eerste twee jaar heb ik verzwegen dat hij mijn vriendje was. Mijn vader was eerder zo kwaad toen hij ontdekte dat ik een vriendje uit Hongkong had („Niet onze streek hè”) dat ik het na twintig dagen uitgemaakt heb. „Nu negeert mijn vader mijn man gewoon, zo gaat dat bij ons”, zegt Mingfang laconiek. „Mijn man is mijn redding. Hij is zo belangrijk voor mij. Elke avond drinken we samen een glas whis- key en praten over alles.” Banaan „Ik ben een banaan. Van buiten geel en van binnen blank. Bananen denken Westers maar thuis ver- wachten ze dat je Chinees bent. Niet altijd makkelijk.” Belangrijk element in het boek is de verkoop van het restaurant. Een moeizame proces dat Mingfang met veel humor beschrijft. „Er is een groot tekort aan goede Chinese koks. Ik had altijd personeelsproblemen in de keuken. Dan wil niemand je zaak overnemen. Steeds meer Chi- nezen stoppen met de traditionele restaurants. Ze runnen liever een snackbar. Veel eenvoudiger. De Chinese keuken is ingewikkeld en tijdrovend. Met babi panggang maken ben je zo 24 uur bezig.” In 2016 lukt het haar uiteindelijk om de zaak te verkopen aan een Chinees en zijn zus. „Ik was zo moe, had op het laatst zo vaak niet geslapen ’s nachts. Ik ben eerst twee weken op vakantie gegaan. Met mijn man in de auto naar Frankrijk. Heerlijk was dat. Voor het eerst in al die jaren een zorge- loos gevoel.” Terug in haar woonplaats Utrecht springt ze regelmatig bij in de sushizaak van een vriendin. „Ze leerde me sushirollen maken en toen haar chef-kok een maand op vakantie ging heb ik hem vervan- gen. Op drukke zaterdagavonden stond ik weer als een tijgerkop de boel te regelen.” In januari opent Mingfang haar eigen sushizaak in Berkel en Ro- denrijs. Ze lacht: „ Wist je dat maar heel weinig Japanse restaurants ook door Japanners gerund wor- den? Het zijn vooral Chinezen. Wij zien heel snel wat Nederlanders lekker vinden.” Tijgerkop, door Mingfang Wang, Uitgeverij Limes Utrecht, 17,95 euro, verkrijgbaar in de boekhandels en via www.mingfangwang.nl Mingfang Wang in haar geboortedorp Fangshan. FOTO’S PRIVÉ-COLLECTIE Mingfang in de keuken buiten bij haar geboortehuis. Er is een groot tekort aan Chinese koks in Nederland. De tijgerkop is de grote regelaar in de keuken van een Chinees restaurant. Mingfang Wang (43) heeft die rol twaalf jaar lang in haar zaak in Hilversum, die ze runt na het overlijden van haar broertje. In haar boek ’Tijgerkop’ neemt ze de lezer mee achter het luik in de keuken. En geeft zo een fascinerend kijkje in de nog altijd gesloten Chinese gemeenschap. Mingfang Wang runde twaalf jaar restaurant de Chinese Muur in Hilversum. FOTO STUDIO KASTERMANS/LEON DAKKUS ’Van buiten geel en van binnen blank’ Boek ’Tijgerkop’ geeft kijkje in Chinese wereld Hilversum ✱ Het is zondagavond en het is spitsuur. Het lijkt alsof heel Hilversum tegelijk aan de nasi en bami gaat. Alle tafels zijn bezet, de telefoon gaat elke minuut en de bestellingen rollen uit de fax. De afhaalruimte zit vol. Susanne van Velzen [email protected] VRIJDAG 15 DECEMBER 2017 GHI 20 10 Regionaal Interview GHI 29 VRIJDAG 15 DECEMBER 2017 Regionaal 11 Interview
Transcript of geeft kijkje in Chinese wereld geel en van binnen blank’ · 2019. 2. 19. · tijdrovend. Met babi...
-
Het is weer topsport in het Chineserestaurant in Hilversum. Het per-soneel is op volle sterkte. In dezepaar uren wordt een flink deel vande weekomzet gedraaid. In dekeuken is het een gekkenhuis. Allekoks staan achter hun vaste wok.Mingfang Wang brult commando’sin hun richting. De olie sist in depannen. Als tijgerkop, de eindver-antwoordelijke in de keuken, heeftze de touwtjes strak in handen. In de hoek van de volle keukenstaat haar neef Yinyou in een wokte roeren. Hij maakt een maaltijdvoor zichzelf. Werken mag hij niet,want zijn werkvergunning is verlo-pen, een procedure voor een nieu-we vergunning loopt. Mei Mei devrouw van een andere neef leesteen Chinese krant in de wacht-ruimte. Ze schuift een bestelling in
een tasje als ze ziet dat de meidenvan de bediening druk zijn. En precies op dat moment gebeurthet. De deur vliegt open en eengroep mannen in pak stuift dekeuken binnen. Mingfang haptnaar adem, ze herkent de mannenmeteen. Controle. Van de vreemde-lingenpolitie, de belastingdienst,de inspectie SZW, de vroegerearbeidsinspectie.Alles is in orde, behalve neef Yiny-ou en Mei Mei. Die zijn volgens deambtenaren aan het werk en datmag niet. Mingfang sputtert tegen.Hij kookt iets wat niet eens op demenukaart staat. Maar ze weet alhoe laat het is. Dat wordt een flin-ke boete. Als ze later in het Hilver-sumse politiebureau tekst en uitlegmoet komen geven merkt ze hoeweinig de agenten weten van Chi-nese restaurants en hoe interessantze het vinden om meer te horen.
SoapHet vormt de aanleiding voorMingfang Wang om een boek teschrijven over haar leven als Neder-landse Chinees. Alle feiten in ’Tij-gerkop’ kloppen, alleen de namenheeft ze veranderd. Eerlijk, ontwa-penend en met een flinke dosishumor vertelt ze over het reilen en
zeilen in haar Hilversumse restau-rant en over de Chinese gemeen-schap.Ademloos lees je hoe ze zich stoerstaande houdt in een wereld diesoms op een soap lijkt. Met eenschreeuwende kok in de keuken eneen opbloeiende liefde achter debar. Een wereld waarin de familieallesbepalend is. „Je ouders spreekje nooit tegen. En als je vader eenrestaurant voor je koopt ga je ge-woon aan de slag.”
Mingfang Wang wordt in 1974geboren in een piepklein gehucht300 kilometer ten zuiden vanShanghai. „We waren echt arm.Aten alleen rijstpap en gezoutengroente, vlees was een luxe. Alleenmet nieuwjaar slachtten we eenvarken. Ik was 6 toen mijn vadernaar een tante van hem in Neder-land vertrok om geld te verdienen.Zijn vertrek herinner ik me nietmeer, wél dat hij een paar jaar laterop bezoek kwam en als een rijk
man binnengehaald werd. Het heledorp liep uit en hij deelde geld uit.Ik dacht ’wow in Nederland ligthet geld voor het oprapen’.”Als haar moeder met de twee oud-ste kinderen naar Nederland ver-trekt blijven Mingfang en haar driejaar jongere broer achter bij fami-lie. „Ik vond het erg, maar het isheel gewoon in China. Mijn vadermoest eerst voldoende verdienenom zijn hele gezin over te mogenlaten komen.” Dat moment breektaan als Mingfang 12 is. Ze komt inOss terecht waar haar ouders in eenChinees restaurant werken.
Doodsbang„Ik begreep niets van Nederland.Verstond niemand, iedereen leekop elkaar. Mensen waren superaardig, glimlachten vriendelijkmaar ik was echt doodsbang. Durf-de mijn mond niet open te doen.”Haar ouders kopen een Chineesrestaurant in Eindhoven en daarbegint Mingfang als 14-jarige naschooltijd in de keuken. „Vanzelf-sprekend was dat. Ik voelde medaar veilig en gewaardeerd. Ik wasaltijd al gek op eten en koken enbleek een talent te hebben als tij-gerkop. Ik was een klein meisje,maar had het overzicht en in dietwee uur in de spits luisterden zeallemaal naar me. Daar had ikzelfvertrouwen.”Na de havo gaat Mingfang naar deHogeschool in Utrecht waar zebedrijfskader studeert. Met een
vriendin begint ze een kledingwin-kel in Rotterdam en in haar vrijemomenten helpt ze vaak in derestaurants van haar familie. Alshaar broertje in 2004 naar hetziekenhuis moet voor onderzoekenneemt zij die week de honneurswaar in zijn zaak in Hilversum. Zeblijft er uiteindelijk twaalf jaar.Haar vader staat als chef-kok in dekeuken. Het knettert regelmatigtussen vader en dochter. Uit dehand loopt het nooit.Het telefoontje van haar broertjewaarin hij vertelt dat hij darmkan-ker heeft en nog maar drie maan-den te leven heeft, komt als eenmokerslag aan. Mingfang schietvol als ze over hem vertelt. „Hijwas pas 27. Ik geloofde het gewoonniet. Hij zat zo vol plannen, wildemet vrienden zaken opstarten. Hetrestaurant deed hij omdat mijnvader dat zo had bedacht.” Mingfang neemt het restaurantover („Mijn vader lukte het niet omzijn horecadiploma te halen, legdede boeken ’s nachts zonder succesonder zijn kussen, hij spreekt nogsteeds bijna geen Nederlands”) engaat zeven dag per week aan deslag in Hilversum.LiefEen hectische, maar volgens Ming-fang ook superleuke periode volgt.„Hilversummers zijn echt lief.” Zestaat met een been in de Chinesegemeenschap en met het andere inde Nederlandse. Ze is getrouwdmet een Nederlander. „De eerste
twee jaar heb ik verzwegen dat hijmijn vriendje was. Mijn vader waseerder zo kwaad toen hij ontdektedat ik een vriendje uit Hongkonghad („Niet onze streek hè”) dat ikhet na twintig dagen uitgemaaktheb. „Nu negeert mijn vader mijnman gewoon, zo gaat dat bij ons”,zegt Mingfang laconiek. „Mijnman is mijn redding. Hij is zobelangrijk voor mij. Elke avonddrinken we samen een glas whis-key en praten over alles.”
Banaan„Ik ben een banaan. Van buitengeel en van binnen blank. Bananendenken Westers maar thuis ver-wachten ze dat je Chinees bent.Niet altijd makkelijk.” Belangrijkelement in het boek is de verkoopvan het restaurant. Een moeizameproces dat Mingfang met veelhumor beschrijft. „Er is een groottekort aan goede Chinese koks. Ikhad altijd personeelsproblemen inde keuken. Dan wil niemand jezaak overnemen. Steeds meer Chi-nezen stoppen met de traditionelerestaurants. Ze runnen liever eensnackbar. Veel eenvoudiger. DeChinese keuken is ingewikkeld entijdrovend. Met babi panggangmaken ben je zo 24 uur bezig.”In 2016 lukt het haar uiteindelijkom de zaak te verkopen aan eenChinees en zijn zus. „Ik was zomoe, had op het laatst zo vaak nietgeslapen ’s nachts. Ik ben eersttwee weken op vakantie gegaan.
Met mijn man in de auto naarFrankrijk. Heerlijk was dat. Voorhet eerst in al die jaren een zorge-loos gevoel.”Terug in haar woonplaats Utrechtspringt ze regelmatig bij in desushizaak van een vriendin. „Zeleerde me sushirollen maken entoen haar chef-kok een maand opvakantie ging heb ik hem vervan-gen. Op drukke zaterdagavondenstond ik weer als een tijgerkop deboel te regelen.”
In januari opent Mingfang haareigen sushizaak in Berkel en Ro-denrijs. Ze lacht: „ Wist je dat maarheel weinig Japanse restaurantsook door Japanners gerund wor-den? Het zijn vooral Chinezen. Wijzien heel snel wat Nederlanderslekker vinden.”
Tijgerkop, door Mingfang Wang,Uitgeverij Limes Utrecht, 17,95 euro,verkrijgbaar in de boekhandels en viawww.mingfangwang.nl
Mingfang Wang in haar geboortedorp Fangshan. FOTO’S PRIVÉ-COLLECTIE Mingfang in de keuken buiten bij haar geboortehuis. Er is een groot tekort aan Chinese koks in Nederland.
De tijgerkop is de grote regelaar in de keuken vaneen Chinees restaurant. Mingfang Wang (43) heeftdie rol twaalf jaar lang in haar zaak in Hilversum,die ze runt na het overlijden van haar broertje. Inhaar boek ’Tijgerkop’ neemt ze de lezer mee achterhet luik in de keuken. En geeft zo een fascinerendkijkje in de nog altijd gesloten Chinesegemeenschap.
Mingfang Wang runde twaalf jaar restaurant de Chinese Muur in Hilversum. FOTO STUDIO KASTERMANS/LEON DAKKUS
’Van buitengeel en van
binnen blank’
Boek ’Tijgerkop’ geeft kijkje inChinese wereld
Hilversum ✱ Het is zondagavonden het is spitsuur. Het lijkt alsofheel Hilversum tegelijk aan de nasien bami gaat. Alle tafels zijn bezet,de telefoon gaat elke minuut en debestellingen rollen uit de fax. Deafhaalruimte zit vol.
Susanne van Velzen [email protected]
VRIJDAG 15 DECEMBER 2017 GHI 20
10 Regionaal
Interview
GHI 29 VRIJDAG 15 DECEMBER 2017
Regionaal11
Interview
