Intern communicatieblad van Display Components EindhovenJaargang 8 Nummer 5 september/oktober 1997

Servicegroep E - Pag. 3

Vier robijnen jubilarissen - Pag. 4

PC-Privé project afgerond - Pag. 6

Flip Doorschot neemt afscheid - Pag. 7

Foutparkeerders - Pag. 8

Frans Tol, voorzitter redactieraad 'In Beeld'

'In Beeld' heeft meer lefgekregen

Al ruim zeven jaar glijdt 'In Beeld' trouw elke twee maanden bij de medewerkers werktijd aan "In Beeld", als liefhebberij.thuis in de bus. Verschillende ingrijpende organisatieveranderingen en management- Professionals nemen de interviews en

{ verschuivingen heeft onze bedrijfskrant al doorstaan. 'Geen slecht resultaat', vindt teksten voor hun rekening. De redactie-Frans Tol, voorzitter van de redactie raad en vanaf het eerste uur betrokken bij 'In leden beoordelen vervolgens de doorBeeld'. 'Vaak sterven interne communicatiebladen na een vliegende start een langza- hen aangeleverde kopij. En dat werktme dood. Toch moeten we alert blijven dat we aan de wensen van onze "klanten" prima.' Ook wat betreft onderwerp-blijven voldoen. Daarom bij dit nummer een kleine enquête', aldus Tol. keuze zijn er in de loop der jaren 'weinig

grote verschuivingen geweest. 'We ]?ro-'In Beeld' verscheen voor het eerst mensen. Daarom hebben we het van beren nog steeds een goede mix te vin-

in april 1990 als resultaat van de meet af aan ook naar het thuisfront den tussen onderwerpen als nieuweCultural Fitness Check. Een onderzoek gestuurd. Ook voor de partner en ande- technische ontwikkelingen en produc-vergelijkbaar met het huidige Employee re gezinsleden is het immers interessant ten, organisatieveranderingen, manage-Motivation Survey. 'Je kunt dit onder- om te weten wat er in het bedrijf van ment-informatie, OR-nieuwtjes, bij-zoek zien als een thermometer die in de hun "naaste" speelt. Bovendien voor- zondere hobby's en sportieve evene-organisatie wordt gestoken om te kijken kom je zo lezen in de baas z'n tijd', menten.'hoe het met de patiënt is gesteld', legt lacht Tol.Frans Tol plastisch uit. Eén van de kwa-len bleek een gebrekkige interne com- Meer kleurmunicatie. Een bedrijfsblad moest hier- Inmiddels zijnin verandering brengen. we zeven jaar verder.

Zijn er naast meerThuisfront kleur en een moder-

'Het management onder leiding nere lay-om ookvan Roel Eerenstein gaf ons het geld en andere zaken gewij-de impuls om eraan te beginnen', ver- zigd? 'Aan de for-telt Tol. 'Een redactieraad werd in het mule is niet

leven geroepen, een correspondenten- getornd', vertelt denetwerk opgericht en een statuut opge- voorzitter. 'Eensteld. In dit statuut staan onder andere kernredactie zorgtzaken als doel, doelgroep en werkwijze nog steeds samenomschreven. Ook de min of meer zelf- met een groot aantalstandige status van ons blad is hierin correspondenten De redactieleden van 'In Beeld'. Vlnr. Harrie Trum, Karelvastgelegd. "In Beeld" diende geen voor de input. De Arbouw, Frans Tol, Cees van Dongen en Theo Mellema.spreekbuis van het management te wor- redactie werkt in Op de fOto ontbreekt Gerrie van Dooren. Zij geniet van eenden, maar een blad van en voor de hoofdzaak buiten welverdiende vakantie.

Philips Components B.V.Display Components Eindhoven PHILIPS

•

Redactioneel

Toegevoegde waarde. Een veel gehanreerd begrip;

zo veel dar onze overheid besloot om er belasring

over te gaan heffen. Maar het is niet het belasting­

aspect dat mij inreresseert, vandaag. Het is het

klanrenaspect waar het mij om gaat: voor ieder

van ons geldt, dag in dag uit, dar wij toegevoegde

waarde moeren leveren in de ogen van de klanr.

Her is deze maar die uiteindelijk telt, de en ige

maat die in staat is om onze inspanning te vertalen

in hatde guldens van de klant. Ook 'In Beeld'

volgt deze weg: we vragen aan u over onze toege­

voegde waarde. Geeft u in elk geval antwoord, als­tublieft.

En als u in het leven van alledag bij Display

Componenrs weer eens een moeilijke keuze re

maken heeft, twee belangrijke acriviteiren die met

elkaar strijden om voorrang, Stelt u dan zichzelf of

uw opdrachtgever ook deze vraag. Het is de énigemaat die echt telt ...

Frans Tol

COLOFON

Bedrijfsbelang vooropInhoudelijk gezien merkt Tol wel

dat 'In Beeld' meer lef heeft gekregen.'In de Centurion-tijd durfden we bij­voorbeeld de getroffen medewerkersniet aan het woord te laten. In ons laat­

ste nummer echter kwamen de wij kersvan de Proeffabriek wel uitgebreid aanbod.' Dit betekent volgens hem echterniet dat eenieder nu ongebreideld zijnof haar mening in 'In Beeld' kan venti­leren. 'Bij het beoordelen van de tekstenstond en staat het bedrijfsbelang uiter­aard nog steeds voorop.'

Mening lezersDe redactie gebruikt een 'redactie­

formule' . Hiermee wordt het evenwichttussen de verschillende elementen in 'InBeeld' bewaakt. Zo wordt voorkomen

dat een nummer bijvoorbeeld alleenmaar technische verhalen bevat. Na ver­

schijning wordt elk nummer van 'InBeeld' uitgebreid geëvalueerd. Iederredactielid en correspondent wordtgevraagd een rapportcijfer aan de diver­se verhalen te geven. 'Hieruit kunnenwe afleiden welke onderwerpen meer ofminder aanspreken', aldus Tol.'Grofweg kun je zeggen dat de "zwaretechnische verhalen" in de regel een

lager cijfer krijgen. Human interest ver­halen en algemene onderwerpen daar­entegen scoren doorgaans het hoogst.'De meningen van de redactieleden encorrespondenten zijn dus bekend, maarhoe zit het met de andere 1500 lezers?

'Om ook hun wensen en opmerkingenduidelijk in beeld te krijgen, hebben webij dit nummer een korte vragenlijstgevoegd. Het invullen van deze lijstneemt maar een paar minuten in beslag.Voor ons levert het echter veel informa­

tie op. Op basis hiervan weten weimmers of we de huidige koers kunnenblijven varen, deze iets bij moeten stel­len of misschien wel drastisch om moe­

ten gooien.'Frans zelf heeft in elk geval een belang­rijke wens voor de toekomst van 'InBeeld'. 'Ik zou "In Beeld" graag interac­tiever maken. Zorgen dat de lezer beteren sneller op de inhoud kan reageren.Want uiteindelijk is en blijft "In Beeld"een blad van en voor alle medewerkers.'

De vragenlijst kan worden afgegeven,gestuurd of gefaxt naar Frans Tol,RAF-I. Faxnummer (27)88689.Elke honderdste 'inzender' kan

rekenen op een leuke attentie .

Redactieraad

Karel Arbouw RAD pCees van Dongen RO p

Theo Mellema RU pFrans Tol (vz) RAF 1

Harrie Trum RAD 1/2

Redactiesecretariaat

Genie van Dooren RE p89262

Hoe word ik fietsend rijk?Een spiksplinternieuwe (Iets voor een aanzienlijk lager bedrag dan de werkelij­

ke waarde. Van dit voordeel kunnen de medewerkers van DCE tot I oktober a.s.

nog pro(lteren. Deze regeling is natuurlijk niet zomaar ingevoerd. Om het gebruikvan de (Iets in het woon-werk-verkeer te stimuleren gelden sinds enige tijd nieuwe(lscole regels. Hierdoor is iedereen die de auto laat staan en met de (Iets naar hetwerk gaat een stuk voordeliger uit.

CorrespondentenHans Schweitz BTC TZ 3

Chanral v.d. Meijden CCF RA

André Jansen PPD RAF 1Hans van Oeffelen PPD RAF 2

Leo Ringeling Security RA W

Frans Sanders EED RAU PTon van der Aa EED RAU 1

Roger Seys (vz) OR RE PNicolette Zorn HQ RAF P

Jos Rijnders PPD RO

Karin W olters Personeelsdienst RF pHan Klumpkens PFE RAD P

Journalistieke produktieDésiree Meijers en Marion van den Moosdijk,

Eindhoven, 040-2124499

Vormgeving, lay-out en grafische produktieCopynomie Veldhoven

FotografieLeo Jonker

Mario SmuldersBen van der Vleut

DCE heeft hier nog een financieelschepje bovenop gedaan door een extrakorting te bedingen bij de fietsenleve­rancier. Degenen die geen reiskosten­compensatie voor het woon-werkver­keer krijgen en ook geen gebruikmaken van het Viprevervoer komennog voordeliger uit. Zij hoeven name­lijk geen BTW over hun nieuwe netste betalen. Ook is het mogelijk verlet­uren geheel of gedeeltelijk 'in te ruilen'voor de aankoop van de fiets.

'fietsbon'Alle medewerkers hebben in mei

een brief ontvangen waarin dit 'fiet­senplan' uitvoerig uit de doeken isgedaan. Volgens contactpersoon IngridQuix hebben tot nu toe 320 menseneen 'fietsbon' bij haar opgehaald. 'Het

IN BEELD NR.5 SEPTEMBER/OKTOBER 1997

loopt niet storm', vertelt Ingrid. 'Deaanvragen druppelen binnen, maar demensen die "meedoen" zijn in elkgeval erg enthousiast.'

1 Oktober a.s. is de officiële sluitings­darum. Voor die tijd kan de 'fietsbon'tussen 9.00 en 12.00 uur bij IngridQuix, Personeelsdienst, gebouw RF p,kamer 14, worden aangevraagd.

Servicegroep E

Tevreden klanten doorsnelheid en kwaliteit

Geregeld krijgen Leon van Aerts, Bas Bressers, Peter van Berkel, Martin Dir4:x,Jos Fransen en Bruno Spolders bedankjes van klanten in de vorm van brieven. Samenwerken deze elektrotechnici bij de Elektrische Servicegroep van de Sectie Werkplaats.Eigenlijk vinden ze 'New Technology & Services' een betere benaming voor hetgeenze in feite doen. Zij houden zich immers niet alleen bezig met het zo snel mogelijkverhelpen van storingen en service verlenen, al staat dit hoog in het vaandel.Prototypebouw ten behoeve van de ontwikkeling, installeren én onderhouden, is min­stens zo belangrijk bij de Servicegroep.

ons hard nodig. De klant komt met eenprobleem, wij moeten dit definiëren eneen oplossing zoeken. Al hebben weallemaal onze eigen specialiteit, als hetnodig is, moeten we elkaars werk kun­nen overnemen. Ook werken we gere­geld samen aan klussen. Dan is team­work noodzakelijk.'

De Servicegroep, vlnr. Bruno Spolders, Leon van Aerts, Bas Bressers en Jos Fransen.Op de fOto ontbreken Peter van Berkel en Martien Dirkx.

'Tevreden klanten krijg je doorsnel te reageren op hun wensen', alduswoordvoerder Spolders, die al meer dandrieentwintig jaar deel uit maakt van deServicegroep. 'Door een andere insteekvan aanpak van de werkzaamhedenkunnen wij snel en doelgericht de ont­wikkelaars van apparatuur voorzien.Onze service moet je breed zien. Wijgeven adviezen, kopen zelf gedeeltes in(in overleg met het bestelbureau en deopzichters) en stellen dit samen in over­leg met de klant. Bovendien verrichten

we als Servicegroep hand- en spandien­sten voor de klant bij het plaatsen vaningekochte apparatuur.' Daarbij denktde Servicegroep mee bij het ontwikke­len van nieuwe processen en technolo­gieën. Tevens zorgen de mannen van de

Servicegroep voor het onderhoud vanhet eigen machinepark en dat van deCentrale Werkplaats op RAD-p.Bovendien is er dit jaar het kalibrerenvan meetapparatuur volgens ISO 9001voor met name Peter van Berkel bijge­komen. Een heel karwei voor een kleineclub, of niet soms? 'We werken wel mét

hoogspanning, maar niet altijd ónderhoogspanning', lacht Van Aerts. 'Zekeromdat wij ons werk kunnen verrichtenin goede samenwerking met de collega' svan het mechanische gedeelte. Maar

ook het werkklimaat binnen de groep isprettig', aldus Spolders. 'De sfeer inonze groep islaltijd goed geweest. Daarhebben we wel voor gezorgd. Als er een'nieuwe' bijkwam, moest hij zorgen dathij in het team paste. Teamwork is bij

IN BEELD NR.5 SEPTEMBER/OKTOBER 1997

Eigen voorraadHoe komt het dat de Servicegroep

volgens de klant zo snel en doelgerichtkan reageren? Spolders: 'Wij proberensneller te werken dan dat het via de

gewone kanalen zou lopen. DeServicegroep heeft in de loop der jarengespecialiseerde onderdelen weten teverzamelen, die we in eigen beheer heb­ben. Zo kunnen wij adequaat reageren

op diverse situaties.' Pogingen van de •le~d~ng om. de~e 'grijze voorraad-situ­atIe te beëIndIgen, worden door degroep niet op prijs gesteld. Zij vrezendat zij aan snelheid inboeten, als zij hunspullen via het centrale magazijn moe­ten betrekken. 'Op het moment dathun voorraden te groot worden, vindter een selectie plaats', stelt SectieWerkplaats-leider, Frans Sanders. Ookhet maken en vooral het bijhouden vandocumentatie is voor een snelle

Servicegroep-medewerker onontbeer­lijk. 'Ieder van ons heeft dan ook eeneigen up to date documentatiemap' ,volgens Jos Fransen. De Servicegroepbenut vooral de pauzes met het lezenvan de nieuwste catalogi en vaklitera­tuur.

SupertevredenNiet alleen de klanten zijn tevre­

den over de prestaties van deServicegroep die engineering en realisa­tie combineert. Ook Walter Menting,groepsleider van de hele E-groep, vindtdat deze mannen het goed doen. 'Deklanten gaan er gewoon van uit dat hunproblemen worden opgelost. Dus nor­maal gesproken hoor je niks. Een klantdie een bedankje stuurt, is in feitesupertevreden. '

Vier Robijnen jubilarissen

De baas trouw blijventot de VROMDeze maand kan Philips Display Components Eindhoven maar liefst vier robijnen medewerkers in het zonnetje zetten. Veertig jaarlang bleven zij hun werkgever trouw. En omgekeerd, geldt dit natuurlijk evenzeer. In die tijd scheen de zon niet alle dagen evenmooi. Regelmatig kwam er een donderwolk voorbij. Toch hebben de vier over het algemeen genomen, beslist geen spijt van hetkiezen voor het bekende. Elke jubilaris heeft zijn eigen reden om de baas zo lang trouw te blijven. Lees hierna hun eigen verhaal.

Voor Paul Compen liefst geen massale receptie

I

Als Paul Compen (54) opnieuwkon beginnen, zou hij weer veertig jaarvoor dezelfde baas werken. 'Ik hou erniet van om elke keer te wisselen. Ik

vind het bekende plezieriger dan je

Paul Compen zou weer kiezen voor veer­tig jaar bij dezelfde baas.

steeds opnieuw waar te moeten maken.'Op zijn veertiende begon Compen alsproductiemedewerker bij Icoma inValkenswaard. 'Vooral deze beginperio­de was een mooie tijd, ondanks hetstrenge regime', volgens de jubilaris.'Tijdens de koffiepauze ging na zevenminuten de toeter, zodat je na tienminuten weer op je werkplek kon zijn.We begonnen met vijftig man, maar wegroeiden al snel naar vierhonderd.' Deeerste reorganisatie die Compen zoumeemaken, maakte in 1978 een eind

aan deze leuke periode. In zijn laterecarrière volgden nog een paar reorgani­saties, maar deze greep hem het meestaan. Misschien omdat het de eerste was,

of misschien omdat hij nu inEindhoven moest gaan werken, waar­door hij voortaan de luxe moest missenom tussen de middag thuis 'warm' tekunnen eten.

Via de meetkamers van Röntgenbeeld­versterkers op de Emmasingel en later

Camerabuizen op complex Beatrix,komt hij uiteindelijk in 1989 terecht ophet Testlab in de meetkamer op RE-p.Drie september is de officiële jubileum­datum voor Compen. Toch houdt hijdan geen massale, onpersoonlijke recep­tie. Veel liever gaat hij met de mensenvan zijn eigen afdeling een hapje etenbij De Doelen in Waalre.Voor Compen is nog geen VROM­regeling getroffen, hoewel hij daar weloren naar zou hebben. Als secretaris vande Echte Nederlandse Fietsers BondZO-Brabant en als voorzitter van

buurtvereniging Malando in Aalst heefthij genoeg activiteiten om handen.Daarbij maakt hij graag zelflange fiets­tochten door Nederland en tuiniert hijelke avond in zijn volkstuin. Compenverbouwt geen siergewassen en andere'moeilijke dingen'. Kennissen en familieworden echter geregeld getrakteerd oponbespoten aardappelen, boontjes ensla.

-------------------------------------------

Opa Wicher wil nooit meer weg uit WoenselWicher Donga (56), Frieser kan

het haast niet, werd in Eindhoven gebo­ren als zoon van een Drentse moeder en

een vader uit Leerdam. Hij heeft nogwel familie in Friesland, maar zelf zou

hij nooit meer uit Woensel weg willen,vanwege het leefklimaat in deze gezelli­ge buurt. 'Alleen de Dela kan me uitWoensel weghalen', grapt hij.Met de jaren op de Philips Bedrijfs­school erbij, heeft Donga er eigenlijkvierenveertig jaar opzitten bij Philips.Hij hoeft niet lang na te denken overwelke periode hij het leukste vond bijPhilips. Als allround medewerker bij demechanische werkplaats op SYY had hij

het 't meest naar zijn zin. 'Er was altijdwerk voor deze kleine groep. We haal­den gemakkelijk ons percentage.

" Bovendien konden we daar nog iets bij­verdienen.' Rijk werd Donga er nietvan. De enigen die er beter van werden,waren de kroegbazen van de Schootse­straat.

Na de brand in 1971 op dit complex,kwam hij vanuit de Hurk hier helpen.In die tijd maakte hij kennis met 'hetfenomeen opzichter'. Dat kon hem welbevallen en hij beslooI wat aanvullendecursussen te doen. Met de steun van

Personeelszaken kon hij op de tekenka­mer ervaring opdoen en werd hij

IN BEELD NR.5 SEPTEMBER/OKTOBER 1997

Wicher Donga had het bij de mechani­sche werkplaats op SYY 't meest naar zijnZin.

opzichter Onderhoud. Sinds tien jaar ishij onder meer verantwoordelijk voorhet ontwikkelen en tekenen van nieuwe

equipment voor de fabriek inEindhoven. Hoort dit dan niet bij deEED? 'Juist omdat de EED het elders tedruk had, werd mijn functie in hetleven geroepen', legt hij uit. Nu deProeffabriek Eindhoven echter in de

toekomst enkel als modelshop zal fun­geren, vervalt de behoefte aan de

inspanningen van Donga en zijn man­nen. 'Het komt wel goed uit dat ik numet de VROM kan. Vanaf 10 septem­ber ben ik thuis.' Zijn enige zoonEdwin stond ook op de wijkerslijst,maar die vond gelukkig inmiddelsander werk. Donga verheugt zich op detijd die komen gaat. Onlangs werd hijopa van tweeling Lynn en Bob. Deafspraak is dat hij en zijn vrquw op debaby's zullen passen als hun schoon-

dochter werkt. De tijd die dan nog res­teert wil de jubilaris graag besteden aanDahlia-vereniging Woensel, waarvan hijsecretaris is. Niet alleen om in de prij­zen te vallen met zijn kweekresultaten,maar zeker ook vanwege de andere acti­viteiten zoals de kaart- en spelletjes­avonden. Wie afscheid van Donga wilnemen, kan dit doen op 9 september incafé De Koens in Woensel van 16.30tot 18.30 uur.

-------------------------------------------

Johnvan Dinter doet alles in verpakkingenVerpakkingsdeskundige Systems

John van Dinter (57) is 16 septemberveertig jaar in dienst bij Philips. Rechtvan de Philips Bedrijfsschool begon hijals gereedschapsmaker in de Machine­fabriek op Strijp 1. Aan het maken vanstempels en matrijzen beleefde VanDinter zoveel plezier, dat hij dacht dathij dit tot zijn pensioen zou volhouden.Zijn baas vond echter dat hij zich meermoest toeleggen op het construeren vangereedschappen. Van Dinter besloot devijf jaar durende UVO-studie te volgen,mede omdat hij voorz;rg dat dit nodigwas met het oog op de toekomst. 'Hetkon niet op bij Philips in die tijd', ver­telt Van Dinter. 'De bomen groeidentot in de hemel. Dat moest een keer

spaak lopen.' Het construeren vangereedschappen bleek een prachtig vakte zijn. Zijn wens om de taal van éénvan zijn opdrachtgevers, de afdelingVormgeving, te leren verstaan in combi­natie met de artistieke invloed van zijnvriend en kunstschilder Frans Manders,deden Van Dinter besluiten de avond-

John van Dinter vindt dat door een ver­keerde vorm van zuinigheid zijn vak delaatste jaren wat glans heeft verloren.

opleiding van de Academie voorIndustriële Vormgeving te Eindhoven tegaan volgen. Hij vond deze studie zoleuk, dat hij reeds na vier jaar het diplo­ma op zak had. Inmiddels is hij zelf altwintig jaar lang als docent

Verpakkingen verbonden aan dezeopleiding. Tevens is hij penningmeestervan de Vereniging NederlandseVerpakkingskundigen.Bij Elcoma ging hij zich bezighoudenmet verpakkingsontwerpen. Vanaf 1990doet hij dit bij Systems. Van Dinterheeft het altijd als zijn taak gezien omeen kwaliteitsverpakking te ontwerpenvoor de laagst mogelijke prijs.Tegenwoordig probeert men nog goed-koper uit te zijn, waarbij de kwaliteits-eisen niet te handhaven zijn. Door deze

verkeerde vorm van zuinigheid heeft Izijn vak de laatste jaren helaas wat glansverloren, vindt hij.Als Van Dinter straks met pensioenkan, dan zal hij zich onder meer toeleg­gen op beeldhouwen en schilderen.Ook tennist hij graag een partijtje metzijn vrouw. In de zomer trekt VanDinter er op uit om te kamperen. Nietop een lawaaierige, onfrisse camping,maar lekker vrij in de stille natuur vanDuitsland, Nederland en sinds kort ookFrankrijk.

-------------------------------------------

Glasman Cor van de Graaf blijft nog graag even hier'WW of WAO kennen wij geluk­

kig niet.' Net als zijn dochter, zoon enandere familieleden houdt Cor van deGraaf (57) van werken. Het aanbod van

de Personeelsdienst om na zijn jubileumop 19 september te mogen stoppen metzijn werk als productieleider SpecialProducts bij Glas, heeft hij afgewezen.'Ik ben graag hier. Zoals ik me nu voel,in combinatie met de situatie thuis, kan

ik het beste nog even blijven werken.Mocht dit veranderen, dan wil ik het

nog eens overwegen', aldus Van deGraaf. Wel verheugt hij zich al op defeestelijkheden rond zijn jubileum dat in

de vorm van een reünie voor oud glas­medewerkers zal plaatsvinden op TY.Zijn carrière kende een woelige start.Na de Mulo-B kreeg hij werk bijCampina als vuller van monsterflesjes.Twee dagen hield hij het vol. Daarnaging hij aan de hand van oom Wimmee naar Philips. B'ij de afdeling scheer­hoofdenontwikkeling had hij het na eenhalve dag al bekeken. De Personeels­dienst op de Willemstraat bood de wis­pelturige knaap een laatste kans bij hetlab van de Glasfabriek. Dit afwisselende

werk en de plezierige sfeer later in 'deballentent op RU' sprak hem aan en de

IN BEELD NR.5 SEPTEMBER/OKTOBER 1997

komende veertig jaar ging hij er nietmeer weg. Ook aan de verhuizing vande Glasfabriek naar het Ontwikkelings­centrum met paard en wagen in 1958heeft hij prettige herinneringen. Hijmocht immers het paard mennen, zijngrootste liefhebberij in die tijd.Later maakte hij bij de WarmteTechnische Dienst drukke tijden meebij de overgang van oliegestookte ovensnaar de schonere, gasgestookte exempla­ren. In die tijd bloeide de machinaletrekkerij op Strijp I op.Na 1979 werden de activiteiten minder

en besloot men de handblazerij samen

Cor van de Graaf(m), 'glasman 'in hart en nieren.

te voegen met de machinale trekkerij.Van de Graaf was één van de tegenstan­ders van dit plan, omdat naar zijnmening deze uiteenlopende activiteitenniet te combineren waren. De hitte en

het stof die gepaard gaan met de machi­nale trekkerij, zouden de mensen vande blazerij teveel hinderen. Toen deactiviteiten naar Winschoten werden

verplaatst, ging hij met nog 25 anderecollega's mee naar Groningen. 'Dag ennacht hebben we daar gewerkt en als jewilde, kon je er gemakkelijk promotiemaken, omdat je als Eindhovenaar meerervaring had in het glasmaken dan deGroningers', aldus Van de Graaf. Maarhet noorden kon hem niet echt bekoren.

Na anderhalf jaar was hij weer terug inEindhoven, waar hij een baan kreeg bijhet afbouwen van Speciaalglas en laterin het Smeldab. De overgang van de

honderden kilo's

per uur naar deenkele stuks vergdewel de nodige aan­passing van de glas­man in hart en nie-ren.

Andere liefhebberij­en dan glas makenen smelten heeftVan de Graaf ook,mits ze niet teveel

tijd in beslagnemen, zoals fietsenof computeren. Totzijn 55ste was Vande Graaf bij de vrij­willige brandweerin Schijndel. Nu hij 'te oud' is voor dezebezigheid, heeft hij een vereniging opge­richt voor oud-brandweerlieden. Niet

om over het vak te praten, maar gewoonom geregeld gezellige activiteiten zoalsexcursies te ondernemen.

PC-Privé project afgerond

Laatste rimpels worden gladIIgestrekenHet PC-Privé project is inmiddels afgerond. De reacties beginnen positief te

worden. Toch zijn er nog enkele problemen die om een oplossing vragen. Hieraanwordt volgens coördinator Piet Arkesteijn hard gewerkt.

Maar liefst 533 medewerkers

maakten gebruik van het lucratievePC-project. 450 hiervan kozen vooreen PC en 80 mensen alleen voor een

monitor of printer. Inmiddels staanalle computers bij de mensen thuis. Inzes avonden tijd zijn de bestellingenuitgeleverd. 'Met drie personen peravond hebben we deze klus geklaard',vertelt Arkesteijn. 'Het was wel evendoorpezen, maar het is redelijk vlekke­loos verlopen.'

Videokaart boosdoenerZover Arkesteijn weet zijn de

mensen blij met hun nieuwste bezit.'Toch zijn er nog een aantal problemendie we uit de wereld moeten helpen',vertelt Arkesteijn. 'Zo blijkt de kwali­teit van het beeld niet optimaal. Weweten nu zeker dat de video kaart de

boosdoener is. De oplossing die wehiervoor in gedachten hadden, bleekniet te voldoen, maar we komen in elk

geval zo snel mogelijk met een oplos­sing.'

ComputervirusOok heeft een aantal gebruikers

een computervirus 'op bezoek gekre­gen'. Met name het Form-virus komtvolgens de coördinator regelmatigvoor. 'Door bijvoorbeeld het kopiërenvan spelletjes kan dit virus op de PCworden gebracht', legt hij uit. 'DCEzoekt nu samen met de leverancier

naar een oplossing om deze vervelende"compurerziekte" te bestrijden.'

Internet-paginaHet werken met een nieuw com­

puterprogramma verloopt niet vooralle gebruikers even gladjes. Zo roepthet nieuwe operating system Windows95 de nodige vragen op. Met deze enook met andere vragen kunnen demedewerkers bij de helpdesk aanklop­pen. 'Ook de Belgische medewerkers

kunnen hier binnenkort een beroep opdoen', belooft Arkesteijn.Voor alle geïnteresseerde gebruikers ziter een terugkom-avond in het vat. Nade vakantie worden hiervoor de aan­

meldingsformulieren verzonden. Totslot kunnen de PC-bezitters binnen­

kort voor informatie op compurerge­bied terecht bij het 'Philips BulletinBoard'. 'Bovendien komt er binnen

afzienbare tijd een speciale pagina opInternet met diverse tips en trucs',aldus Arkesteijn.

IN BEELD NR.5 SEPTEMBER/OKTOBER 1997

Flip Doorschot neemt met pijnin zijn hart afscheid

Flip Doorschot gedraagt zich graag als 'luis in de pels '.

Van omzien houdt profir. Flip Doorschot niet. Liever kijkt hij naar de toekomst.Nu hij met pensioen gaat en op zijn verjaardag op 10 oktober 'met pijn in zijn hart'afscheid van Philips neemt, blikken we met een bijzondere man terug op zijn carrièrebij PhiliPs en de Technische Universiteiten in Eindhoven en Delft. Doorschot heeft veelredenen om dankbaar te zijn, vindt hij. 'Ik heb een fantastisch leven gehad, woon ineen mooi huis en mijn kinderen hebben kunnen studeren wat ze wilden.' Maar boven­

al heeft hij altijd met plezier gewerkt. Wat hij in de toekomst gaat doen, weet hij nogniet. Misschien wel helemaal niets. Al vermoedt zijn zoon dat zijn actieve vader ditniet langer dan enkele weken vol zal houden.

Begonnen met een opleiding totbankwerker op de TechnischeVakschool (TVS) voor mijnwerkers,vergelijkbaar met de ambachtsschool,bracht hij het via de HTS en deTechnische Hogeschool totWerktuigbouwkundig ingenieur enlater zelfs tot hoogleraar. Deze langeweg is normaliter iets voor een zoge­noemde 'laatbloeier'. Toch was Flip opde lagere school al een uitblinker. Zelfszo, dat de zuster-onderwijzeres zijnouders probeerde over te halen om Flippriester te laten worden. VaderDoorschot voelde daar echter niet voor.

Doorschot was dus bepaald geen laat­bloeier. Maar in de Brunssumse mijn­werkerskolonie waar Doorschot gebo­ren werd, lag een academische studie nueenmaal niet voor de hand. Wie het

dan toch zover schopt, moet toch welbijzondere eigenschappen bezitten?

'Helemaal niet', vindt Doorschot. 'Ik

heb gewoon de kortste omweg geno­men', zegt hij met gevoel voor humor.Maar het is volgens hem vooral geluktdankzij een aantal mensen die hij des­tijds op zijn weg ontmoette, zoals prof.Piet Veenstra.

Luis in de pelsWie zich enkel laat leiden door

het oppervlakkig volgen van zijn kriti­sche publicaties, denkt al gauw met eenlastig criticaster van doen te hebben.Wie verder kijkt, merkt dat Doorschot'suitlatingen over ontwikkelingszaken bijPhilips, het beleid van de technischeuniversiteiten of de verheerlijking vande marketing goeroe's in hetPolytechnisch Tijdschrift, een functiehebben. Doorschot is niet lastig, maarhij gedraagt zich graag als 'luis in depels'. Doorschot: 'Daarvoor word ik als

IN BEELD NR.5 SEPTEMBER/OKTOBER 1997

technologisch adviseur ook betaald. Erwordt van mij verwacht dat ik de zakenvanuit een ander gezichtspunt belicht.Net als de filosoof Karl Popper moet ikproberen om theorieën te falsificeren.Maar als iets aantoonbaar beter is, wilik daar zeker aan meewerken.'

Toch heeft hij niet altijd de rol van'consultant' gespeeld. Begonnen bijElcoma, ontwikkelde hij bij de CentraleBedrijfsmechanisatie samen met prof.ir.Piet Sanders in 1967 het zogenaamdereedrelais, dat in veelvoud gebruiktwerd in telefooncentrales. 'Een vernuf­

tig product', aldus Doorschot. Als deel­tijdhoogleraar heeft hij menigeingenieur in spe laten zien welke 'ver­schrikkelijk leuke dingen je ermee kuntdoen'. Aan deze vinding heeft hij zelfzulke prettige herinneringen, dat hij in'tijden van wanhoop' graag de produc­tie van dit 'wonder der techniek' in

Heerlen mocht bezoeken. INa zijn neus al even te hebben gestokenin het Centrum voor FabricageTechnologie, werkte hij eerst vier jaar inSittard om daarna weer bij het CFTterug te keren als VakgebiedleiderMechanisch Bewerken. Vooral de diver-

siteit in deze functie sprak hem aan.Zowel zijn grootste liefhebberij, hetkoud bewerken van metaal, als hetkunststof spuiten en verspanen, behoor-den tot de research onderwerpen engerichte opdrachten. Viereneenhalf jaargeleden kwam hij vanuit het CFT alsSenior Technologisch Adviseur terechtbij Display Components Eindhoven.Vooral op het gebied van Developmentheeft hij hier datgene kunnen doen wathij wilde bereiken.

DeeltijdhoogleraarDoorschot is een echte Philips­

man, maar in 1983 kreeg hij de kansom naast zijn Philipsbaan als deeltijd­hoogleraar te werken met studenten bijde Technische Universiteiten in

Eindhoven en Delft. Een taak die hijmet groot genoegen en volledige inzetop zich nam. 'Ik gaf graag colleges en ikwerkte me kapot.' Eerst bij de TUE.Totdat het grote aantal afstudeerdersdat hij intensief begeleidde tot de eind­streep, naijver wekte bij zijn vakgroep­collega' s van de faculteit

Trainen, trainen, trainen ...

lopen, lopen, lopen....Zondag 12 oktober is het weer

zover. Voor de veertiende keer vindt de

marathon van Eindhoven plaats.Dit jaar doet DC voor de zesde keerop rij mee aan de halve marathon.Ook medewerkers uit Aken en Sittard

zijn van de partij. Van alle deelnemersvan Display Components (50 à 60)worden de vijf beste lopers geselecteerdvoor het bedrijventeam.

Werktuigbouwkunde. Hij besloot deeer aan zichzelf te houden en nam ont­

slag. Verschil van inzicht over de maniervan inrichting van het onderwijs was dereden dat hij jaren later opstapte bij defaculteit Industrieel Ontwerpen van deTU in Delft. Het zogenoemde blokon­derwijs waar in een korte periode eenbepaald aspect intensief bestudeerdwordt, om er vervolgens niet meer opterug te komen, kon volgens DoorschotIniet goed zijn voor de studenten. 'Mijn

: idee is, als je snel iets leert, ben je hetook snel weer vergeten.' Inmiddelsheeft Doorschot gelijk gekregen en ismen in Delft dit systeem aan het aan­passen.

Weg met de hiërarchieDoorschot heeft tijdens zijn car­

rière zowel de academische wereld als

Wie ook deel wil nemen aan deze

sportieve happening kan contact opne­men met Henk van der Donk (RAD1/2, tel. 82549) ofJan Visser (RAF 1,tel. 83116). Ook voor nadere informa­tie kunt u bij hen terecht.

het bedrijfsleven van nabij meegemaakten kan ze dus beiden beoordelen. Zijzullen het niet graag horen, maar detechnische universiteiten lopen min­stens twintig jaar achter bij het bedrijfs­leven, aldus Doorschot. Waar beidenvolgens hem tekort schieten, is dat zijzich teveel laten leiden door de hiërar­

chie. Mensen moeten gelijk krijgenomdat ze het hebben en niet omdat ze

een bepaalde functie bekleden, vindthij.Hoe ziet hij de toekomst voor Philips?Eigenlijk is Doorschot van mening dat'Als je het spel niet meer speelt, je jeniet met de regels moet bemoeien.'Maar op de valreep kan het nog net.Doorschot: 'Boonstra geeft vaart aanhet bedrijf, maar ik vraag me af of hetbedrijf wel een bord asperges moet wor­den. Misschien worden in een spaghet-

ti-omgeving wel meer nieuwe produc­ten ontwikkeld, hetgeen naar mijn ideemomenteel te weinig gebeurt.'

ToekomstplannenZoals gezegd heeft Doorschot nog

geen plannen voor de toekomst.Voorlopig is het op de plaats rust.Verzoeken en aanbiedingen vanuitdiverse hoeken heeft hij tot nu toe alle­maal afgehouden. Waar hij zich zekermee zal bezighouden is het knutselen enbestuderen van bepaalde aspecten uithet koud vervormen van metalen. Nietin een werkkamer, maar lekker in de •woonkamer. Ook wil hij publicatiesover zijn vakgebied bijhouden. Hetboek 'Onder professoren' van WEHermans is beslist ook een aanrader

voor een lange winteravond. Hij hadhet immers zelf kunnen schrijven.

Foutparkeerders, pas op voor Paul Mallants!Sinds een half jaar heeft de

Bewakingsdienst van dit complex ereen assistent bij. Paul Mallants van deAfdeling Speciale Activiteiten contro­leert dagelijks of er foutparkeerders opdit complex te vinden zijn. Bij consta­tering van een overtreding slingert hijde betreffende chauffeur onherroepe­lijk op de bon. De veelvuldige foutpar­keerders moeten dan bij plantmanagerVan der Eijk op het matje komen. Inernstige gevallen kan het persoonlijkeparkeerplaatje worden ingetrokken.'Het verzoek om assistentie kwam van­

uit de Bewakingsdienst bij ASA terechtomdat het aantal overtredingen despuigaten begon uit te lopen, aldusgroepsleider Walter Stoop, die Frans

IN BEELD NRA JULI/AUGUSTUS 1997

Smeijers per 1 juli opvolgde. 'Onzemensen kunnen die controle net zo

goed uitvoeren als iemand van deBewaking, die op deze manier zijnhanden weer vrij heeft voor anderezaken.' Mallants op zijn beurt scheptveel plezier in het verlichten van detaak van de Bewakingsdienst. Vooralals hij een 'grote vis' gevangen heeft.Zoals op woensdag 14 juli, toenMallants tijdens zijn ronde constateer­de dat plantmanager Wilbert van derEijk fout geparkeerd stond. Het wasdubbel feest voor Mallants: Van der

Eijk's nieuwe auto was bovendienvoorzien van het oude, dus ongeldigeparkeerpasje!