Folia Magazine #03, jaargang 2011-2012

Folia Magazineweekblad voor HvA en UvA nr. 03 21/09/2011

Kriterion brengt arthouse naar Sarajevo

Moeder & dochterMarita Mathijsen interviewt Alma over Alles is Carmen

Danny Mekić Van schoolverlater tot

topondernemer

Biertje!Waar drink je nog veel bier

voor weinig?

(advertentie)(advertentie)

HVA GEZONDHEID

Jezelf ontwikkelen, is blijven leren. Ook als je al werkt. Wat biedt de HvA aan werkenden met ambities? Kunnen zij excelleren omdat wij flexibiliseren? Kom op 1 november 2011 naar de conferentie ‘Doorleren werkt!’ en maak kennis met nieuwe vormen van opleiden. Praat mee en geef samen met je collega’s en het werkveld de toekomst van blijven leren vorm. Meer weten. Kijk op www.hva.nl/doorlerenwerkt.

De conferentie is onderdeel van het HvA project ‘Leven Lang Leren’.

bEZOEk DEHVA cONfErENtIE ‘DOOrlErEN wErkt!’ op 1 november 2011

crEAtING tOMOrrOw

Michelle van der Hulst volgt de intensieve leer-

route tot Oefentherapeut Mensendieck bij domein

Gezondheid aan de HvA. Ze zit in het vierde jaar

en is onlangs begonnen met haar eindstage in

eenverpleeghuis.

‘Ik heb een mbo-opleiding verpleegkunde gevolgd

en ben daarna gaan werken bij een instelling voor

verstandelijk gehandicapten. Ik vond mijn werk

leuk, maar wilde ook graag weer studeren. In die

tijd kreeg ik last van mijn schouder en pols en

daardoor kwam ik in aanraking met oefenthera-

pie. Dit vond ik erg interessant en daarom koos ik

voor deze opleiding. Op basis van mijn werken

leerervaring werd ik toegelaten tot het intensieve

studietraject en kreeg ik vrijstelling van mijn minor.

De studie duurt voor mij in totaal 3,5 jaar.

De afgelopen drie jaar had ik twee dagen school

of stage per week, daarnaast werkte ik drie da-

gen als verpleegkundige. Af en toe ben ik mezelf

keihard tegengekomen. De combinatie werken,

stage, school en vrijwilligerswerk was te veel; ik

heb prioriteiten moeten leren stellen. Toch was

het uiteindelijk goed te doen omdat ik, door mijn

werkervaring, de lesstof makkelijker opnam en

kon toepassen. Dat is een groot voordeel; dingen

die je leert vallen meteen op hun plaats.

Jeroen Witte is vierdejaars Oefentherapie Mensen-

dieck. Via een EVC-procedure heeft hij een aantal

vrijstellingen gekregen.

‘Ik ben al 17 jaar werkzaam in mijn eigen praktijk

voor Oefentherapie Mensendieck. Destijds heb ik

de driejarige opleiding gedaan, dus ik heb geen

bachelortitel. Ik ben om verschillende redenen aan

de opleiding begonnen. Allereerst stellen de zorg-

verzekeraars vandaag de dag steeds hogere eisen

aan therapeuten bij het toekennen van vergoedin-

gen. Daarnaast wil ik mezelf beter in de markt zet-

ten en groeien in mijn vak. Een ander belangrijk

argument is dat ik in de toekomst graag les zou

willen geven aan de opleiding voor oefenthera-

peut. Ook daarvoor heb ik een bachelor nodig.

Het valt me nu al op – na twee weken – dat er,

vergeleken met mijn eerdere opleiding, minder

nadruk ligt op kennisoverdracht. Analyseren is veel

belangrijker, net als leren omgaan met veranderin-

gen. Het is heel leuk om op deze manier met mijn

vak bezig te zijn. De EVC-procedure was pittig,

vooral het assessmentgesprek: veel vragen over je

competenties, je kennis en je handelen. Je bent ei-

genlijk niet gewend om op die manier te beschrij-

ven wat je in de praktijk allemaal doet. Maar het is

erg leerzaam en geeft veel inzicht. Ik zou het elke

therapeut met een ‘oud‘ diploma aanraden.

Sita Couet is vierdejaars student Oefentherapie

Mensendieck.

‘Ik volg de intensieve leerroute, bestemd voor

mensen die al een eerdere opleiding of veel re-

levante werkervaring hebben. Omdat ik al tien

jaar als � tnessbegeleider in een sportschool werk,

kwam ik in aanmerking voor deze leerroute.

Het is nog steeds een vierjarige opleiding en ik

volg precies dezelfde vakken als de reguliere vol-

tijders, alleen heb ik minder contacturen en doe

ik meer zelfstandig. Dat maakt het makkelijker

om mijn eigen tijd in te delen en ernaast te blijven

werken. Bovendien vind ik het heel � jn dat ik in

een heel kleine groep zit met medestudenten die

allemaal zo’n beetje dezelfde mentaliteit heb-

ben. Iedereen is heel serieus en gemotiveerd met

de studie bezig. We stellen ook hoge eisen aan

onszelf, bijvoorbeeld bij de projecten. Ik wil steeds

een goed, professioneel product a� everen, waar-

bij ik me afvraag: hoe zou ik het doen als ik in de

praktijk aan het werk was?

Doorleren werkt

Kom op 1 november naar de HvAconferentie over Leven Lang Leren.www.hva.nl/doorlerenwerkt

FM03_LLL.indd 1 16-09-11 16:33

(advertentie)

inhoud #03Cultfilms

in Sarajevo 10De Amsterdamse studentencultbioscoop Kriterion breidt uit; in voormalig

Joegoslavië opende deze zomer Kriterion Sarajevo zijn deuren.

Alma en mama Marita 28

De dochter van emeritus hoogleraar Marita Mathijsen, Alma, schreef een roman. Moeder en dochter spreken over Alma’s debuut Alles is Carmen.

‘Nou ma, wat wil je weten?’

Danny Mekić: geboren ondernemer 34

Op zijn vijftiende schreef hij zich in voor de Kamer van Koophandel. Tegenwoordig kloppen ministeries bij hem aan voor advies.

En Danny Mekić is nog steeds maar 24.

Budgetbierdrinken 41Beter dan een bankje op het park. Maar niet veel duurder.

Zeven cafés waar je goedkoop aan je natje en je droogje komt.

en verder uitgelicht 6-7 de week/het moment/navraag 8-9 passie 17 opinie 18-20 Asis Aynan 19

Emma Curvers 20 brieven/promoties 21 overigens 23 op de tong 25 objectief 26-27 drift 33 de adviesdienst 45 prikbord 46-47 wasdom 48-49 stage 49 toehoorders 50 de lezer/deining 51

4 Folia Magazine

28

34

41

48

Matig kritisch‘Dit is een mooi magazine, dus wellicht moet Folia een bijlage worden van NRC – of NRC van Folia Magazine.’ Aldus een lachende NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch tijdens de presentatie van het eerste nummer van Folia Magazine. Natuurlijk streelt het als een van de beste hoofdredacteuren van Nederland enthousiast over je is, maar alleen aardige woorden leiden niet tot een sterke bladformule en een dito magazine. Als je als blad verandert, kan je verwachten dat er com-mentaar komt. Vooral van lezers, want die houden in principe niet van verandering. Niet bij hun krant, niet bij hun opiniebladen, en ook niet bij de oude Folia of Havana. Nog voordat het eerste nummer van Folia Magazine verscheen, kwam er een UvA-medewerker op mij af met de mededeling dat hij de oude Folia nu al miste en dat hij niet de minste behoefte had aan een glossy die ook voor de HvA bestemd was. Juist bij diezelfde HvA is een groot deel van de studenten nog niet bekend met Folia Magazine bleek uit een Twitter-onderzoek dat deze week werd uitgevoerd door docent Paul Disco. En politicoloog Philip van Praag liet me in de wandelgangen weten dat hij het stuk over Halbe Zijlstra maar matig kritisch vond. Op pagina 21 treft u in de brievenrubriek meer reacties van lezers. En natuurlijk kunt u altijd mailen met suggesties of klachten. Tot slot het NRC Handelsblad van Peter Vandermeersch. De krant recenseerde Folia Magazine 2 en vindt dat we meer moeten kietelen. ‘Prikkelender stellingen zijn gewenst, anders is het niet gek als de studenten niet verder komen dan de seksrubriek,’ aldus de recensent. We gaan eraan werken.

Jim Jansen, hoofdredacteur Folia Magazine, [email protected]

redactioneel10

5Folia Magazine

€ 1,10vaasje

Een pallet slopen is nog niet eenvoudig. Daar kwamen eerstejaars

Product Design dit jaar al tijdens de kennismakingsdagen achter,

bij de jaarlijkse ludieke design- en bouwopdracht. Dit jaar ‘iets wat

wiebelt, schommelt, of gewoon beweegt’. tekst Bob van Toor / foto Jan-Maarten Hupkes

Van pallet naar schommelstoel

6 Folia Magazine

Van pallet naar schommelstoel150 eerstejaars stortten zich in teams op de opdracht om wiebelend tuinmeubilair te bouwen van oude pallets en fietsbanden. Bas Pruyser, industrieel ontwerper voor Ahrend en HvA-docent, was zo onder de in-druk van het resultaat dat de ontwerpen nu bij het Ahrend Xpertorium in Zwanenburg tentoongestelD worden.

Nu kan iedere bezoeker bij Ahrend tot 15 oktober een wandeling langs de ontwerpen maken. Ook leuk voor ouders van studenten, want ‘die krijgen zo een beeld bij een verder misschien wat vage studierichting’, aldus Pruyser. Links op de foto het pronkstuk: een waaiervormige tuinstoel die de eerste prijs in de wacht sleepte, dankzij perfecte techni-sche afwerking, originaliteit en een goed wiebelvermogen.

Pruyser: ‘Als designer en ambassadeur voor maatschappelijk verant-woord ondernemen vind ik het belangrijk dat studenten vroeg kennis-maken met hergebruik. HergeBruik is leuk! Daarom zeiden we al bij de kennismaking: hier moet je het mee doen. Wat er uit die opdracht kwam was van een ongelooflijk hoog niveau.’

7Folia Magazine

Pas toen Jan Kees de Jager de sirtaki danste, wilde de oppositie hem op zijn woord geloven. Er is een uitweg, het komt goed, de Grieken betalen

alles terug, met rente. Die doemdenkers die roe-pen dat de Grieken hun olijfjes binnenkort weer met drachmes betalen, daar moet je niet naar luisteren. Sterker, we moeten mensen juist perspectief bieden door ze voor te schotelen dat het allemaal wel goed komt, aldus universitair hoofddocent politicologie Philip van Praag vorige week in Room for Discussion.

Een klein leugentje om bestwil in onzekere tijden. Waarom ook niet? Zolang je het met een gezellige glimlach verkoopt, kraait er geen haan naar. Niet voor niets is Ruttes meest geroemde prestatie tot op heden zijn opgeruimde humeur. VVD’ers zijn gewoon zo veel gezelliger dan die zure pessimisten op links.

Ook VVD-kamerlid Johan Houwers zit niet verlegen om een gebbetje. Bij wijze van grap beschuldigde hij UvA-hoogleraar politicologie Jean Tillie van fraude. Diens onderzoek naar orthodoxie in de islam vergeleek Houwers op Twitter met het frauduleuze onderzoek van Diederik Stapel over vleesetende hufters. Het merendeel van de moslims, zo blijkt uit Til-lies onderzoek, kan verschillende benaderingen van de islam accepteren en vindt die pluraliteit waardevol. En dat is wel het laatste wat ze op de VVD-burelen nodig hebben nu ze net weer een staaltje goedgemutste daadkracht aan de dag hebben gelegd door die anderhalve vrouw in boerka van de straat te weren.

Ons staat het huilen inmiddels nader dan het lachen. Wij waren al redelijk bedroefd over de fact free politics die vandaag de dag hoogtij vieren. Toen ook een vooraanstaand

de week

wetenschapper aan de haal ging met de feiten voelden wij een klein brokje in onze keel, de ogen licht vochtig. Maar nu politici ook nog eens liegen over fraude in de wetenschap? Het zal onze azijnzure inborst wel zijn, maar de grap is ons ontgaan.

Gelukkig kwam er verkwikkend nieuws uit onverwachte hoek in de vorm van de mcstu-diebeurs. McDonald’s was al de beste vriend van de student in tijden van tomeloze brakheid, maar nu delen ze ook studiebeurzen uit aan gemotiveerde werknemers. Veertien in totaal. Toch fijn dat we al malend op een kipnugget en een cheeseburgertje het hoger onderwijs uit het slop kunnen trekken. Doe ons nog maar een Happy Meal. yyy Jeff Pinkster en Eva Rooijers

In tijden van crisis kan de student altijd rekenen op McDonald's. Behalve verkwikkend fastfood bij opkomende brakheid, heeft de hamburgergigant voor zijn medewerkers nu zelfs studiebeurzen in de aanbieding.

tweet van de week

@royDesmet roy de smet

Net stagemarkt gehad @ HVA. Wat het precies inhield is mij alweer ontgaan. Wat ik wel weet is dat ik vanaf vanmiddag tegen bio-industrie ben http://twitter.com/#!/RoyDeSmet/status/ 114685885206896640

16 september 2011

Jan Kees de Jager danste de sirtaki en McDonald's blijft de beste vriend van de student

8 Folia Magazine

HvA-docent gamedesign Joris Dormans maakte in zijn vrije tijd het internetspelletje Flix2. Het spel blinkt uit in ontwerp en speelstijl en werd daarom van 14 tot en met 17 september tentoongesteld op de internationale gameconferentie Think Design Play in Hilversum. In het spel heeft de speler veel vrijheid, een ontwerpprin-cipe dat Dormans ook gebruikt in zijn lessen Game Development aan de HvA. Op de foto speelt Dormans zijn eigen spel. yyy Jeff Pinkster

gefeliciteerd! Heb je je overwinning meteen goed gevierd?‘Niet echt, ik was gisteren helemaal kapot. Uit-eindelijk heb ik meer dan 54 uur niet geslapen en zat ik er vooral psychisch compleet door-heen. Ik kwam niet meer op woorden, kraamde rare dingen uit en zag in mijn ooghoeken allemaal vreemde dingen. Inmiddels ben ik wel weer wat bijgekomen.’

Waarom deed je mee?‘Vorig jaar was ik met een aantal vrienden een weekendje zeilen in Friesland, toen we op de Nacht van Warns terechtkwamen en daar net de paalzitcompetitie aan de gang was. Na een paar

borrels begon ik te pochen dat dat paalzitten toch wel meeviel en dat ik het zelf ook best zou kunnen. Mijn vrienden hebben dat met hun telefoon opgenomen en me ook direct inge-schreven. Een week later werd ik gebeld door de organisatie: ze vonden het geweldig dat er een niet-Fries mee wilde doen. Toen kon ik natuur-lijk niet meer terug.’

Wat viel je het zwaarst?‘De verveling, kou en pijn waren nog tot daar aan toe, maar het niet kunnen slapen was echt hels. Ik had een paar vrienden als begeleiders bij me die me wakker hielden en eten maakten, maar zelfs zij klaagden dat het wel erg zwaar was. De

nacht van vrijdag op zaterdag was het rond 2 gra-den, maar toen had ik vijf lagen over elkaar aan waaronder een skibroek en mijn zeilpak. Alleen mijn tenen bevroren bijna. Voor de tweede nacht hebben supporters moonboots meegebracht.’

Wat ga je met het geld doen?‘De helft geef ik aan twee andere deelnemers, die meededen om geld op te halen voor Ghana. Van de overige € 500 ga ik een goed feest geven in Amsterdam om al mijn supporters te bedan-ken. Deze ervaring smaakte overigens absoluut niet naar meer: ik wil volgend jaar best terug om die aardige Friezen weer te zien, maar die paal ga ik nooit meer op!’ yyy Clara van de Wiel

Masterstudent strafrecht Remco Kloppenburg won afgelopen weekend het Fries kampioenschap paalzitten. Welgeteld 54 uur en 5 minuten zat Kloppenburg op de paal in het Friese Warns en versloeg daarmee de overige vier, enkel Friese, deelnemers. De hoofdprijs van € 1000 neemt Kloppenburg mee terug naar Amsterdam.

foto

War

d K

uipe

rsfo

to L

otte

Huij

g

navraag Remco Kloppenburg

9Folia Magazine

10 Folia Magazine

Kriterion in Sarajevo

Folia Magazine10

11Folia Magazine

Twee Amsterdamse meisjes, een handjevol studenten uit Bosnië-Herzegovina en heel veel door-

zettingsvermogen. Dat is het recept voor de eerste arthousebioscoop in Sarajevo sinds de oorlog

daar ruim vijftien jaar geleden eindigde. In juni opende de bioscoop eindelijk zijn deuren.

tekst Floor Boon / foto’s Mirza Sadović en Floor Boon (portretten)

11Folia Magazine

Aan de oever van de Miljacka, verstopt tussen een mix van Otto-maanse, Europese en communisti-sche architectuur, zit de Bosnische

variant van bioscoop Kriterion verstopt. Zwarte letters, een glazen pui, een strak interieur. Een oude Amsterdamse tram – geschonken door de gemeente Amsterdam – rinkelt met zijn vertrouwde belletje rammelend langs en even lijkt het gewoon de Roetersstraat te zijn waar arthousebioscoop Kriterion is gevestigd. Die verwarring verdwijnt na een seconde: het is Kriterion Sarajevo. Na jarenlang bureaucratisch gebakkelei mocht Kriterion daar in juni eindelijk zijn deuren openen.Dikke druppels vallen naar beneden. Een lange periode van hitte is ingeruild voor zomerse on-weersbuien, maar binnen is het licht. Een zwarte bar, witte muren. Oude versterkers staan ten-toongesteld onder vierkante glazen stolpen op witte sokkels. Kleine lampen hangen aan zwarte draden kriskras door de ruimte en voor de ramen staan jarenzestigstoelen en -banken, de enige kleur in het verder zwart-witte interieur.

Achterin is de bioscoop. Rijen met ouderwetse bioscoopstoelen en vooraan grote zitzakken en fatboys voor een optimale bioscoopervaring. ‘We komen zo bij je!’ roepen Lamia Šabić (20, commissielid evenementen) en Asja Krsmanović (23, fundraiser) terwijl ze zich haastig achter de bar bewegen tussen espresso-

machine en tap. Het is eind juli en het inter-nationale filmfestival van Sarajevo staat voor de deur. Hoewel Kriterion nog niet officieel is opgenomen in de programmering, host de bioscoop wel een paar feesten en moet ook de eerste expositie waar ze ruimte aan verlenen nog worden opgetuigd. Moed inspreken Dat de bioscoop verder wel operationeel is en

de deuren sinds half juni geopend zijn voor het publiek, is een klein wonder te noemen. Zeven jaar geleden bedacht toenmalig student geschiedenis Frederiek Biemans (nu 32) het plan voor de bioscoop na een bezoek aan de stad. ‘Ik zag de puinhopen van de oorlog en hoorde van studenten hoe moeilijk het was om een baantje te vinden.’ Als ex-medewerker en bestuurslid van Kriterion Amsterdam, waar studenten al 65 jaar werkervaring opdoen, ging er een lichtje bij haar branden en ontvouwde zich een ambitieus plan om hetzelfde concept in Bosnië te implementeren. Bij thuiskomst in Amsterdam legde Frederiek het plan voor aan wat vrienden die direct en-thousiast reageerden. Samen met toenmalig stu-dent internationale betrekkingen Roos Boer (nu 31) richtte ze de Young Urban Achievers (YUA) op en begonnen ze aan het project. Dat het zo veel voeten in de aarde zou hebben dat het uit-eindelijk zeven jaar zou kosten om de bioscoop te openen, hadden ze toen niet voorzien. Er moesten mensen worden gevonden, fondsen geworven, publiciteit gegenereerd. En dat in een

Niemand voorzag dat het zeven jaar zou kosten om de bioscoop te openen

Boven: De bioscoopzaal met Fatboys (l), een biertje in het café van Kriterion Onder: De expositieruimte tussen het café en de bioscoop (l), het café

12 Folia Magazine

Quote

stad ver van woon- en werkplaats Amsterdam die kampte met de naweeën van een verwoes-tende oorlog. Hoe krijg je daar een idealistisch project van de grond zonder ten onder te gaan aan de slepende bureaucratie, de afbrokkeling van een communistisch systeem en de rom-melige opbouw van een kapitalistische staat? ‘Misschien juist omdat we op afstand zaten,’ zegt Frederiek nu. Vanuit Amsterdam konden we de mensen in Sarajevo die continu tegen muren opliepen moed inspreken. Zo hielden we elkaar in balans.’ Frederiek en Roos trokken het project de afgelopen zeven jaar vanuit Nederland, maar in Sarajevo zijn het de studenten van daar die de tent draaiende moeten houden. Lamia en Asja, die respectievelijk journalistiek en dramatur-gie studeren, zijn twee van de in totaal zestien werknemers. De filosofie is gekopieerd van Kriterion Amsterdam: ze zijn hun eigen baas en iedereen heeft een gelijkwaardige stem in gro-tere en kleinere beslissingen die over het bedrijf worden genomen. ‘Het is wat hectisch vandaag,’ zegt Lamia als ze

op de gekleurde bank ploft. ‘We wachten nog op onderdelen van de projector die uit Nederland moeten komen en om de projector te bedienen hebben we een technicus uit Slovenië nodig.’ Hoewel alles er verzorgd en goed geregeld uitziet in het pand, wordt daarin niet de hele werkelijkheid weerspiegeld. De gemeente, die

Kriterion subsidie beloofde, kwam vooralsnog niet met het geld over de brug en vooral het vin-den van een geschikte locatie om de bioscoop in te huizen was een groot probleem.

drie dagen feest ‘Toen we het pand kregen zag het er vreselijk uit.’ Asja trekt haar neus op terwijl ze door de ruimte loopt. ‘Het gebouw was vroeger ook een bioscoop, maar het was vochtig, vies, lelijk

en het stonk. Een echte bouwval die helemaal moest worden verbouwd. We huren het nu voor vijftien jaar en in die periode hebben we het eerste recht op koop. Maar of dat mogelijk is hangt van onze inkomsten af natuurlijk.’ Dat pand was op meerdere punten het moeilijk-ste onderdeel van operatie Kriterion Sarajevo. Omdat de stad na de oorlog probeerde alle oude eigenaren van vastgoed te traceren, durfde niemand toezeggingen te doen over het huren van een geschikte locatie. Frederiek vertelt over de vele schitterende en geschikte locaties die ze bezochten, maar waarvan niemand wist wie de beheerder was. Roos: ‘Jarenlang hebben we mensen moeten overtuigen van ons plan zonder dat er een fysieke locatie was. Wij zaten nog lekker in Nederland, maar studenten van daar die hun ziel en zaligheid in het project stopten, moesten maar blijven vertellen dat het project echt wel goed ging, ook zonder locatie.’ Ondanks de tijden dat Roos en Frederiek het somber inzagen, veranderde Kriterion Sara-jevo van een idee in een echte bioscoop die in juni officieel en feestelijk haar deuren opende.

Links: Studenten drinken een biertje in het café Rechts: Kleurrijk jarenzestigmeubilair in het café

Het feest duurde drie da-gen, maar veel kunnen ze er zich niet van herinneren

13Folia Magazine

‘Krankzinnig was het,’ lacht Roos. ‘Alsof ik er de hele dag boven zweefde,’ vult Frederiek aan. Het feest duurde drie dagen, maar veel kunnen ze er zich niet meer van herinneren. Roos: ‘In al die jaren hadden we al zo vaak over de opening ge-fantaseerd dat het totaal onwerkelijk was. Al die beren op de weg die we hebben overwonnen, die waren als sneeuw voor de zon verdwenen. Het was alleen nog maar feest.’ Zoals voor de oorlog Kriterion Sarajevo had nooit zover kunnen komen zonder de hulp van Kriterion Amster-dam, een grote broer die met zijn oprichtings-idealen (het zorgen dat studenten in hun eigen onderhoud kunnen voorzien) een lichtend voorbeeld werd. Kriterion Amsterdam hielp het project niet alleen financieel, maar ook met het

verzorgen van uitwisselingen voor de studenten uit Bosnië-Herzegovina, zodat zij de praktijk

van een bioscoop runnen eerst konden afkijken voordat ze het zelf moesten gaan doen. Die kruisbestuiving gaf de medewerkers van de gelieerde bioscopen al voor de opening een bijzondere band. Anna la Verge (20, politicolo-gie) was betrokken bij de uitwisseling in januari. Samen met haar vriendje Marijn Keijzer is ze

tijdens haar interrailtrip door Oost-Europa naar Sarajevo gereisd om de opstartfase van Kriteri-on hier in levenden lijve mee te maken. Ze loopt over van enthousiasme. ‘Het is zo inspirerend om hier te zijn. Kriterion Amsterdam is 65 jaar geleden ook opgericht in de wederopbouwfase na de Tweede Wereldoorlog. Die overeenkomst maakt het extra bijzonder.’Lamia en Asja vinden in Kriterion niet alleen een studentenbaan, maar ook een plek waarin ze zelf cultuur kunnen maken. Asja: ‘In veel voormalige oorlogsgebieden wordt er gepraat over de ervaringen en trauma’s van mensen uit die periode. Hier niet. Niet zo veel als zou moe-ten tenminste. We zijn geen samenleving die moeilijkheden verbaliseert en precies daarom werken beeld en film heel goed. Zo kunnen we ons verdriet op een andere manier verwerken.’

Kriterion Amsterdam is ook opgericht in een we-deropbouwfase, na de Tweede Wereldoorlog

Boven: Lamia Šabić (20) / Asja Krsmanović (23) / Aleksander Govedarica (24) Onder: Een Amsterdamse tram 3 / in Sarajevo mag binnen nog gewoon worden gerookt

14 Folia Magazine

Aleksander Govedarica (24, programmeur) schuift aan met een kop koffie. Hij studeert Engels en geluidsontwerp en vertrekt over een paar maanden naar Vancouver voor een uitwis-seling. Hoewel dat een droom is die vrijwel alle werknemers van Kriterion hebben – weggaan uit Sarajevo, het liefst naar een westers land – ziet Aleksander het wel als zijn doel om Sarajevo met de komst van Kriterion naar een hoger niveau te trekken. ‘Zoals voor de oorlog. Toen was Sarajevo de belangrijkste cultuurstad van heel Joegoslavië.’Maar eerst moeten de werknemers van de bioscoop zorgen dat ze genoeg klanten aan zich binden. Open zijn is één ding, open blijven een volgende. Geld blijft het grootste probleem en van de potjes die nu nog uit Amsterdam ko-men, is ook de bodem in zicht. In Amsterdam vertellen Frederiek en Roos later dat de heftige regen tijdens het internationale filmfestival van Sarajevo uiteindelijk een zege voor Kriterion betekende. Meerdere geplande filmvertoningen en feesten in de openlucht vielen letterlijk in het water en binnen de kortste keren hing de directeur van het filmfestival aan de telefoon. Of de bioscoop van Kriterion misschien nog vrij was voor wat extra screenings.Zo zijn de vooruitzichten positief voor de eerste arthousebioscoop die Sarajevo rijk is sinds het einde van de oorlog. Maar of de initiatief-

neemsters een project als dit nog een keer zo roekeloos zouden beginnen? Frederiek en Roos kijken elkaar even twijfelend aan. ‘Nee,’ zegt Frederiek dan. ‘Nèh,’ grijnst Roos. Ze beginnen opgelucht te lachen. ‘We begonnen dit project met een tomeloos vertrouwen in onszelf en in de maakbaarheid van de wereld. Het geloof in het ideaal is ook nooit afgenomen, maar we hebben ons vaak gestoten. Zoiets is ook nodig, wil je een project als dit tot slagen brengen, maar bij de planning van ons volgende project zijn we wel een stuk realistischer geworden.’ yyy

Volgend projectNu YUA in Sarajevo succesvol een Kriterion heeft opgezet, is het tijd voor het volgende project. Sinds januari 2011 onderzoekt de organisatie of het ook mogelijk is in de Kosovaarse stad Mitrovica voet aan de grond te krijgen. Die stad is tot op het bot verdeeld. In het zuiden zitten de Albanese Kosovaren, in het noorden de Serven. Beiden groepen zijn gescheiden door een rivier en een brug.Kosovo was jarenlang het middelpunt van bloedige conflicten. De voormalige provincie van Servië riep in 2008 de onafhankelijkheid uit, maar dat heeft de spanningen niet weggenomen. Afgelopen zomer nog laaide

een conflict over de grens met Servië hoog op.YUA wil in Mitrovica een plek creëren waar jongeren kunnen werken en een culturele hotspot kunnen opbouwen. Van de zeventigduizend inwoners is ongeveer 50 procent jonger dan dertig. Ruim 75 procent van de jongeren is werkloos. In januari deed YUA een haalbaarheidsstudie. Toen werd duidelijk dat het opzetten van een bioscoop in Mitrovica niet gaat lukken. Er zijn te weinig mensen om een bioscoop te vullen en de verdeeldheid in de stad is zo groot dat beide groepen apart moeten worden benaderd. Ook het vinden van een geschikte locatie is moeilijk.Deze zomer hebben twee mensen van YUA zes weken in Mitrovica gewoond. Ze hebben contact gelegd met jongeren en hen begeleid in het organiseren van evenementen: twee culturele avonden en een kampeerweekend. Er is nu besloten het project voort te zetten.Projectleider Carine Lacor: ‘In Mitrovica is nauwelijks iets cultureels: geen festival, debatavond of film. We gaan daarom beginnen met het opzetten van een mobiele, culturele evenementenorganisatie. Daarna kijken we wel weer verder. Het doel is dat jongeren zichzelf bedruipen en iets duurzaams neerzetten in de stad. De vorm is daarom ook niet dwingend. In plaats van een bioscoop is Mitrovica misschien wel geschikter om een café, bibliotheek, wasserette of hostel te beginnen.’

Een medewerker poleert zorgvuldig de wijnglazen / twee bezoekers proosten op een mooie avond

15Folia Magazine

(advertenties)

Meld je aan voor deFolia NieuwsbriefFolia Nieuwsbrief

Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam

Ga naar www.foliaweb.nl,meld je aan en win een iPad

Met dagelijksnieuws over studenten en hoger onderwijs • blogs over fi lm, fotografi e en uitgaan • video’s • columns van o.a. Robbert Dijkgraaf, Ewald Engelen en Asis Aynan • de pdf van FoliaMagazine • prijsvragen •

dossiers Amstelcampus, catering et cetera

Hotel Résidence Le Coin

Nieuwe Doelenstraat 51012 CP Amsterdam

e-mail: [email protected]

G a s t v r i j h e i d i n e e n k a r a k t e r i s t i e k e s f e e r

Bezoek onze website of bel voor meer informatie.

www.lecoin.nl 020 - 5246800

HOTEL RESIDENCE LE COIN, gevestigd in hartje centrum van Amsterdam

en al jaren een pleisterplaats voor gasten van de UNIVERSITEIT VAN

AMSTERDAM en van de HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM draagt deze

gasten een warm hart toe en daarom kunnen zij rekenen op een gereduceerd

tarief.

Zij die op vertoon van deze advertentie bij ons komen overnachten

ontvangen tevens een extra korting op het ontbijt. Het hotel ligt in het

oude centrum en is een uitstekend vertrekpunt voor het ontdekken van

alles wat de stad te bieden heeft, van het bijwonen van een theater-

voorstelling tot een rondvaart in een van de vele

monumentale grachten.

UvAV4:Opmaak 1 26-08-11 13:37 Pagina 1

passieKoken loDeWijk BerkHout (25, UvA-student bèta-gamma) heeft stapels kookboeken en zet zijn gasten graag iets bijzonders voor.

‘Ik ging het ouderlijk huis uit zonder kook-boeken, maar ik denk dat ik er inmiddels wel vijftig heb. Boeken over pasta, brood, taarten. Toen ik net op mezelf woonde, kocht ik gewoon wat er bij de Albert Heijn in de bonus was en flanste ik wat in elkaar. Ik maakte dus geen uitgebalanceerde menu’s, maar ik vond het wel leuk om te koken. Dat komt denk ik door mijn ouders. Zij besteden altijd veel aandacht aan het bereiden van eten: in Zeeland kokkels zoeken, tijdens een wandeling vlierbloesem plukken en er siroop van maken. Mijn vriendin had wat kookboe-ken, die nam ze mee toen we gingen samen-wonen. Zo ontdekte ik dat koken volgens recepten goed werkt. Je proeft dat de maal-tijden uitgebalanceerd zijn. Ik zou het iedere student aanraden: koop er gewoon eens een paar, bijvoorbeeld van Gordon Ramsay. Mijn favoriete keuken is de Italiaanse. Men-sen denken altijd dat pasta’s makkelijk zijn, maar blijven vaak bij dezelfde saus hangen. Terwijl er zo veel verschillende mogelijkhe-den zijn. Het interessante aan pasta’s vind ik dat er helemaal niet veel saus nodig is. Het loont om een goede pasta te nemen en niet voor de Euroshoppervariant te gaan. Mijn tip? Hou het simpel, gebruik niet te veel ingrediënten. Ga naar de biologische groenteboer, haal biologisch vlees. Daar zit zo veel meer smaak aan. Als ik echt uit moet pakken maak ik zelf ravioli. Dan maak ik zelf het pastadeeg en de vulling. Met serrano-ham, mozzarella, een beetje zongedroogde tomaat en wat parmezaan. Iedereen vindt het fijn om goed te eten, en ik vind het leuk om te zien dat mijn gasten dan echt zitten te genieten.’ yyy Ron Santing

foto

Fre

d va

n D

iem

17Folia Magazine

Hotel Résidence Le Coin

Nieuwe Doelenstraat 51012 CP Amsterdam

e-mail: [email protected]

G a s t v r i j h e i d i n e e n k a r a k t e r i s t i e k e s f e e r

Bezoek onze website of bel voor meer informatie.

www.lecoin.nl 020 - 5246800

HOTEL RESIDENCE LE COIN, gevestigd in hartje centrum van Amsterdam

en al jaren een pleisterplaats voor gasten van de UNIVERSITEIT VAN

AMSTERDAM en van de HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM draagt deze

gasten een warm hart toe en daarom kunnen zij rekenen op een gereduceerd

tarief.

Zij die op vertoon van deze advertentie bij ons komen overnachten

ontvangen tevens een extra korting op het ontbijt. Het hotel ligt in het

oude centrum en is een uitstekend vertrekpunt voor het ontdekken van

alles wat de stad te bieden heeft, van het bijwonen van een theater-

voorstelling tot een rondvaart in een van de vele

monumentale grachten.

UvAV4:Opmaak 1 26-08-11 13:37 Pagina 1

Toen Björk in 2008 in Shanghai een concert gaf, sloot ze een nummer af met het roepen van ‘Free Tibet!’ Een gratuit gebaar van een buitenlander

met een paspoort, die hiermee niet alleen de Chinese organisatoren in de problemen bracht, maar tevens zorgde voor een verkilling van het culturele leven in China. Uit angst voor een herhaling werden de teugels in China strak aangehaald, overal klaagden organisatoren van festivals dat het daarna zo moeilijk was om een vergunning te krijgen. Ik was dat jaar in China, en heb me uitermate geërgerd aan Björks actie.

Dit kwam weer in mijn herinnering door alle tumult rondom de speldjes van Amnesty International die Nederlandse schrijvers op zouden moeten spelden in Beijing. Wat mij te midden van al het gekrakeel vooral irriteerde was de gretigheid waarmee de media zich op dit vermeende morele dilemma stortte. Dat Amnesty International deze actie heeft opgezet is vanzelfsprekend, het behoort tot haar urgente taak de mensenrechtensituatie aan de kaak te stellen. Dat de schrijvers daaraan geen gehoor gaven leek mij eveneens terecht, mede met het perikel rondom Björk in het achterhoofd. Het zou getuigen van slechte manieren ten opzichte van de gastheren. En met thuisblijven is werke-

Speldje van misplaatstheidDe ophef over de Amnesty-speldjes van de schrijvers die naar

China gingen is een toonbeeld van de westerse desinteresse

voor de ander, betoogt Jeroen de Kloet. illustratie Marc Kolle

lijk niemand gebaat. Al schurkt de opmerking van Adriaan van Dis – ‘Dit is een land dat alleen maar krachtig geleid kan worden’ – wel zeer ongemakkelijk tegen het verhaal van de Com-munistische Partij in China aan.

opinie

18 Folia Magazine

Het probleem in het debat rondom de speldjes is tweeledig: ten eerste zijn er echt betere vragen te stellen over censuur en verzet, daarnaast is het debat kenmerkend voor een westers gebrek aan nieuwsgierig-heid naar de ander.

De Chinese schrijver Murong Xuecun sprak op het journaal over de tactieken die hij heeft ontwikkeld om door de mazen van het cen-suurnet te glippen. Er is veel meer mogelijk dan we vaak denken, en zowel auteurs als lezers zijn uitermate bedreven in het spelen van dit spel. Daarbij gaat het soms fout, ge-tuige de auteurs die het moeten bekopen met een celstraf, maar tegelijkertijd produceert dit spel een vreemde vorm van opwinding en

inspireert het ook juist tot grensverleggende cultuur. Hier doemt eveneens een ander pro-bleem op: hoe te denken over verzet, hoe te handelen, in een land waar het zo veel men-sen zo voor de wind gaat? Het zijn vandaag de dag vooral de ironie en parodie die welig tieren. Maar waar liggen de politieke grenzen van de ironie, zeker als de Partij haar dikwijls zo vernuftig weet in te kapselen?

In de zomer van 2008 werd ik live geïnter-viewd door de Chinese televisie. Voordat de camera draaide, vroeg ik de presentatrice: ‘Wat doe je als ik nu mijn Free Tibetbanner laat zien?’ Dan moet ik je direct stoppen, vertelde ze, in het vertrouwen dat dit niet zou gebeuren. De mogelijkheid tot het stellen van die vraag laat zien hoezeer het

systeem is uitgehold: iedereen is zich bewust van het spel, bijna niemand gelooft er werke-lijk nog in, maar we spelen het mee. Hoe dan het systeem te veranderen? Dit zijn, denk ik, cruciale vragen, die zich niet beperken tot de grenzen van China. Welke politieke wapens heeft de burger nog? Wat zijn de mogelijkhe-den om kritisch te zijn, in een tijd waar poli-tiek rechts de homo-emancipatie en de vrij-heid van meningsuiting heeft geannexeerd als middel voor islam-bashing? De vragen die ik mij in China stel, kortom, doemen dikwijls in een ietwat andere jas ook op in Nederland.

Maar die vragen werden niet gesteld in het debat rondom de speldjes van Amnesty International. Waarom waren de media hier zo gretig? Zijn er werkelijk geen interessantere verhalen te vertellen dan dit morele polder-drama? In een van de betere stukken haalde het NRC de Chinese schrijver Liu Xinglong aan, die zich met reden beklaagde over het gebrek aan interesse in het buitenland voor het literaire leven in China. Terwijl in China velen op de hoogte zijn van de westerse litera-tuur, geldt dit andersom niet. Een soortgelijk verwijt herinner ik mij uit mijn onderzoek onder popmusici in Beijing. Terwijl iedereen in China Kurt Cobain kent, weet in het westen vrijwel niemand wie Cui Jian is. En zien wij een clip van hem, dan is er dikwijls direct de verzuchting: ‘Ja maar dat kennen wij al, en dat kunnen wij beter.’ Het onvermogen om betere vragen te stellen over de grenzen en moge-lijkheden van zowel censuur als verzet, in combinatie met de schrikbarende westerse desinteresse in die ander, een desinteresse die wordt ondersteund door een onder-liggende mondiale hiërarchie in smaak: vormt dat niet het werkelijke schandaal van de boekenbeurs van Beijing? yyy

Jeroen de Kloet is universitair docentmediastudies.

Laatst stond ik in een voormalig kraakpand op de planken. Ik was uitgenodigd iets te vertellen over de revolutie in Noord-Afrika en de Arabische wereld en de media alhier. Een van de andere gasten was Fathi Ben Khalifa. Hij was tot voor kort adviseur van de Libische overgangsraad. Ben Khalifa stopte met het geven van raad toen hij de nieuwe Libische grondwet onder ogen kreeg. De Libische constitutie noemt de sharia (islamitische wetten afkomstig uit de Koran) als mogelijke rechtsbron. Ben Khalifa gelooft ergens anders in, namelijk in de scheiding van kerk en staat en zag zich genoodzaakt zijn medewerking aan het nieuwe Libië te staken. De avond kreeg een muzikaal einde. Een gitarist speelde en zong in de taal van Nafusa (een streek in het noordwesten van Libië). Na het spel bestelde ik een glas drank en zocht de septemberavond op. De gitarist kwam bij me staan. We toostten en namen een flinke slok. ‘Waar kom je vandaan?’ vroeg de gitarist. ‘Nederland,’ antwoordde ik. ‘Mijn ouders zijn in Marokko geboren. Ze komen uit de Rif.’ ‘Dat maakt je dus Marokkaan.’ Ik schudde mijn hoofd. Ik vertelde dat mijn wieg in Haarlem stond. ‘Dat maakt mij van hier.’ De gitarist schudde op zijn beurt het hoofd. ‘Ze zullen je nooit als Nederlander zien.’ Ik ken Marokko als vakantieland, met een paar familieleden. Ik heb geen Marokkaanse identiteits-papieren, en wil ze ook niet. De achtergrond van mijn Nederlanderschap is hooguit Berbers te noe-men. Marokkaans? Nee. Maar ik begrijp de woorden van de gitarist wel. Iemands eenheid van wezen wordt voor een groot deel door andermans ogen ge-creëerd. Maar de snarenman zag iets over het hoofd. Zichzelf. Het ‘ik’. En ik zie mezelf als Nederlander. Nog beter gezegd: ik zie mij genoodzaakt me Neder-lander te voelen en te noemen; mijn medewerking aan het nieuwe Nederland. yyy Asis Aynan

Noodzaak

Zijn er geen interes-santere verhalen te vertellen dan dit morele polderdrama?

Aynan

19Folia Magazine

Hoe de UvA bestuurd wordt is ondoorgrondelijk. Over het vertrek van de voorzitter van het College van Bestuur, Karel van

der Toorn, heerst nog steeds onduidelijkheid. Den Haag bemoeit zich nu met de aanstelling van zijn opvolger en de voorzitter van de Raad van Toezicht. De benoeming van de decanen bij de Faculteit Economie- en Bedrijfsweten-schappen en de Faculteit der Geestesweten-schappen verloopt geheimzinniger dan de ver-kiezing van een paus. Het is vrijwel onmogelijk een beeld te krijgen van wie om welke redenen op welke positie terechtkomt. De UvA wordt zo steeds minder van de studenten en docen-ten en steeds meer van bureaucraten die nog omslachtiger communiceren dan het Heilig College van kardinalen.

De vragen zijn duidelijk: waarom ging Van der Toorn weg? Waarom laten wij toe dat een door het ministerie benoemde formateur zijn opvol-ger selecteert? Hoe worden decanen door het CvB uit de hoge hoed getoverd? Waarom beslist de academische gemeenschap hier niet over? Vroeger controleerde de gemeenteraad onze universiteit. Nu hebben we een Raad van Toe-zicht, die benoemd wordt door de staatssecre-taris. Het bestuur van de UvA wordt in besloten vergaderingen ondervraagd in plaats van in openbare raadsvergaderingen. De academische gemeenschap bestaat uit studenten en docenten en zij hebben dus het recht op een stem in de benoemingen die gedaan worden.

Wij denken dat het zo kan. Sterker, wij den-ken dat het zo moet. Echte democratie maakt mensen verantwoordelijk voor hun daden. Is het niet beter als de UvA een universiteit is waar het bestuur in dienst staat van het onderwijs en de wetenschap?

Dit is nog een toekomstdroom. Ons kritisch alternatief wil dat studenten en docenten mee-beslissen over nieuwe bestuurders, maar daar-voor is eerst openheid nodig over procedures, kandidaten en benoemingen. De academische gemeenschap moet samen kunnen discus-siëren en adviseren over haar toekomstige bestuurders. Vervolgens dient over elke be-noeming een bindend referendum te worden gehouden. Een kandidaatbestuurder die bang is om dit debat aan te gaan is onze universiteit niet waard. yyy

Sam de Nijs is voorzitter van Ons kritisch alter-natief, Jaap Oosterwijk is voorzitter van de FSR FGw en Ilios Willemars is fractievoorzitter van de CSR, beiden voor Ons kritisch alternatief.

Terug naar de Kritische UniversiteitDe aanstelling van bestuurders moet in de toekomst

transparanter en democratischer gebeuren, vinden

Sam de Nijs, Jaap Oosterwijk en Ilios Willemars.

opinie

Laatst hoorde ik dat ik nog niet genoeg over de UvA klaag in Folia Magazine. Sorry daarvoor. Als er iemand moet zijn die van tijd tot tijd even samenvat hoe kut het allemaal is, wil ik dat best zijn. De eerste klacht van mijn medestudenten is alvast veelbelo-vend: het eerste college wetenschapsfilosofie op de Oudemanhuispoort werd uitgezonden als livefeed in een van de twee zalen. Ik kan me de vergadering waarin daartoe besloten is wel ongeveer voorstellen. Luister, we hebben weer heel veel studenten, maar ze dreigen naar de collegezalen te komen. Bla bla bla, iemand roept iets over jonge en dynamische oplossingen, iets over internet en video, en al gauw is men het erover eens: een livevideofeed.De studenten vonden het ‘college’ natuurlijk waarde-loos, en niemand was van plan de week erop terug te keren. Probleem opgelost. Precies volgens plan! De UvA heeft geen plek of geld, dus ze wil graag véél studenten die weinig verschijnen of vragen. Van een tekort aan docenten, stoelen of computers word jij droevig, en op den duur ga je je studentikoze acti-viteiten wel op eigen terrein beoefenen. De livefeed is de allermodernste methode om te zorgen dat je wegblijft. Bezuiniging heeft vele vermommingen.Nu heb ik nachtmerries waarin het hele lespakket te downloaden is op blackboard en ik moet chatten met mijn docent. Live! Fiets dus alsjeblieft gewoon naar de UvA. Af en toe een college, of gewoon hangen bij mij (ingang BG). Ik zou graag dranghekken zien bij de computerruim-tes en bij de werkplekken, een bouncer bij het café en af en toe een rel bij het secretariaat. En ik stel voor dat we allemaal naar de livefeed wetenschapsfilosofie gaan, popcorn en telefoons in de hand. Het is echt een vak voor iedereen, dus neem een date mee (want ik neem aan dat waardeloze colleges vrij toegankelijk zijn), en laat niet na te vozen op de stoelen achterin! Kom, wees aanwezig. Net iets te veel. Dank voor jul-lie medewerking! yyy Emma Curvers

Wees aanwezig

Curvers

De redactie verwelkomt ingezonden brieven en

opiniestukken. We behouden ons het recht voor

deze zo nodig in te korten. Vermeld altijd uw naam

en relatie tot de UvA/HvA; anonieme reacties worden

niet geplaatst. Mail naar [email protected].

20 Folia Magazine

brieven

jeukIk las in uw blad met tenenkrommende erger-nis het interview van Renske Jonkman met Hazel Friedland. Onderstaande reactie is dan ook niet ‘vriendelijk’.Van mensen met een dergelijke levenshouding heeft de maatschappij niets constructiefs te verwachten. Van solidariteit heeft deze Hazel blijkbaar nog nooit gehoord. ‘Parasiteren’ zal haar zeker wél bekend voorkomen!Ik krijg altijd irritante jeuk van dergelijke ‘spi-neless people’ die te belabberd zijn om op eigen benen te staan, die zichzelf en hun onkunde 24 uur per dag ‘quasi-intellectueel’ en door middel van onsamenhangend gewauwel proberen te verhullen achter slierten rook van wat het ook maar wezen mag (als je haar ‘hoort’ praten moet het wel iets bedwelmends zijn). Voor dergelijke mensen wens ik niet te betalen, maar ik moet wel! Ik heb die keuze niet, terwijl zij jarenlang kan kiezen op kosten van de ‘moderne tijd’ waar zij zo faliekant op tegen is... Maar ja, ik kom dan ook uit een tijd dat je gewoon je verantwoordelijkheid had voor jezelf én voor anderen. We hoeven uiter-aard niet terug naar die tijden, maar de huidige generatie én mensen als Hazel moeten eens gaan beseffen dat het niet vanzelfsprekend is dat alles maar betaald en gesubsidieerd wordt. En dan meent zo’n blaag als Hazel het zich te kunnen veroorloven om zich zo minderwaardig en laatdunkend uit te laten over een maatschappij waar zij dagelijks aanklopt om in leven te blijven.Wat een blamage! Ik word zo vreselijk depressief van dergelijke artikelen. Wat een armoe!Nog een opmerking: de goeien niet te na ge-sproken, laat dat duidelijk zijn. yyyAmsterdam, Tea van den Hazel

Middelvinger Complimenten voor Folia Magazine dat gisteren bij Het Parool zat. Blad geheel gelezen, prima.Alleen de column van Curvers direct overgesla-gen; ik vind het spijtig en vervelend om te zien dat

zij haar middelvinger opsteekt. Kan die foto weg, wat is de waarde van dit gebaar? Van haar zal ik in elk geval niets lezen. Verder een fraai blad. yyyAmsterdam,Vera de Kort

sterker, maar…Naar aanleiding van het verschijnen van het nieuwe Folia Magazine een korte reactie van een ‘oude’ -lezer. Qua uitstraling is het strakker dan voorheen en de inhoud is meer divers. Hoe-wel het boek me niet direct aanspreekt, heb ik genoten van het interview door schrijfster Renske Jonkman met haar eigen personage. Ook het stuk van Ewald Engelen was interessant. Het is goed als een hoogleraar/lector vertelt over eigen onder-zoek en waarom dat maatschappelijk relevant is. Het spreekt voor mij voor zich dat de opi-nierubriek noodzakelijk is in Folia Magazine en fijn dat één opinie over onderwijs(bestuur) gaat. Daarentegen ontgaat de plaatjesrubriek ‘Objectief ’ me volledig en vind ik ‘Drift’ een beetje oudewij-venpraat. De rubriek ‘Toehoorders’ is leuk, al zou ik de voorkeur geven aan een vast panel dat oplei-dingen ook kan vergelijken. Al met al vind ik het sterker dan de oude Folia, maar kan er nog veel worden verbeterd. Wat meer aandacht voor on-derwijs en bestuur van de UvA (in plaats van loze verhaaltjes) en bovenal: aandacht voor studenten- en studieverenigingen. P.S: Complimenten voor de site, beter design en veel nieuws! yyyCorneel den Hartogh, student economie & bedrijfskunde

tipNa dertig jaar Folia als docent blij verrast met deze vernieuwing, maar wat me meteen opviel: geen cartoon over studenten en docenten! Geen nood: een oud-student van de UvA, Pathuis (www.pathuis.nl) lijkt me uitermate geschikt voor jullie blad en in staat goeie cartoons te maken. yyy Dick van Zuilen, pensionado jeugdstudies UvA onderwijskunde en opvoedingswetenschap

promoties

DinsDAg 27/0912.00 uur: Chile Eboe-Osuji – RechtsgeleerdheidPromotoren: Prof.mr.dr. H.G. van der Wilt en prof.mr. C. Flinterman (UU). (Agnietenkapel)14.00 uur: Daan Meerburg - SterrenkundePromotor: Prof.dr. R.A.M.J. Wijers. (Agnietenkapel)

WoensDAg 28/0914.00 uur: Michele Brunelli - TaalkundePromotor is mw. prof.dr. A.E. Baker. (Agnietenkapel)15.00 uur: Tiny Korse - Geneeskunde Promotor: Prof.dr. P. Baas. (Aula)

DonDerDAg 29/0912.00 uur: Oleg Antoniuk - NatuurkundePromotor: Prof.dr. G.H. Wegdam. (Agnietenkapel)14.00 uur: Ginger Lutteke - ScheikundePromotor: Prof.dr. H. Hiemstra. (Agnietenkapel)

VrijDAg 30/0910.00 uur: Junte Zhang - Archief- en informatiewetenschap Promotor: Prof.dr. T.H.P.M. Thomassen. (Agnietenkapel)12.00 uur: Ronald Dijkman - GeneeskundePromotor: Prof.dr. B. Berkhout. (Agnietenkapel)13.00 uur: Edwin Praat - Moderne Nederlandse letterkundePromotor: Prof.dr. T.L. Vaessens. (Aula)

oratiesDonDerDAg 29/0917.00 uur: Afscheidscollege prof.dr. P.J. (Paul) Scheffer, bijzonder hoogleraar grootstedelijke problematiekAlles doet mee aan de werkelijkheid. Herman Wolf: een leven in vooroorlogs Amsterdam. (Aula)

VrijDAg 30/0916.00 uur: Oratie prof.dr. R.P. (Rob) Stevenson, hoogleraar toegepaste analyseMultischaal methoden in de numerieke analyse. (Aula)

Voor uitgebreide informatie zie www.uva.nl/agenda.

21Folia Magazine

(advertenties)

Maak je je zorgen over je eetgedrag? Novarum start 14 oktober met een gratis preventiecursus

Als eten een probleem is

Meer informatie op www.novarum.nl/actueel of bel 020 – 590 47 10

Word Big Spender met Big Pizza

Welke student herkent het niet: aan het eind van het geld is er altijd nog een stuk maand over. Voor een aan-tal van hen is dat binnenkort mis-schien verleden tijd. Wie namelijk vanaf 19 september de Facebook-pagina van Wagner-Pizza Nederland liked, maakt gedurende 4 weken elke week kans op een extra bonus van 300 euro per maand. En dat een heel jaar lang.

Studenten moeten daarvoor de Face-book-pagina van Wagner-Pizza Nederland(www.facebook.com/wagnerpizzanederland) liken en een creatief antwoord geven op de vraag: “Wat zou je doen met 300 euro extra in de maand?” Reageren is bijvoorbeeld mo-gelijk door het uploaden van een tekst, fi lmpje of foto. Facebookfans kunnen vervolgens een stem uitbrengen op hun favoriete inzending. Uit de besten kiest de jury vier weken lang elke week een Big Spender. Deze zal worden

beloond met een welkome aanvulling op zijn studiefi nanciering.

“De Big Pizza is de pizza die vaak door stu-denten wordt gegeten. Met de nieuwe social media campagne willen we studenten de mo-gelijkheid bieden om Big Spender te worden en ervoor zorgen dat de Wagner-toelage een begrip wordt. Voorwaarde is echter wel dat de deelnemers fulltime moeten studeren”, vertelt Henrik Jäger, product manager van Wagner-Pizza.

Big PizzaDe Big Pizza in Amerikaanse deep pan Style is dé pizza voor de grote trek en bij studenten het meest populair. De Wagner-Pizza is ver-krijgbaar in de smaken BBQ Chicken, Salami Peppers, Texas, Tuna, Boston, Hawaii, Cheese & Onion en Su-preme.

Win 300 euro

per maand

met Wagner

A D V E R T O R I A L

folia 110921.indd 1 16-09-2011 09:50:14










Win 300 euro

per maand

met Wagner


folia 110921.indd 1 16-09-2011 09:50:14










Win 300 euro

per maand

met Wagner


folia 110921.indd 1 16-09-2011 09:50:14

DwaallichtJacquelien de Savornin Lohmanmet Bam Commijs aan de piano

DATA 2011 Theater Aanvang Entree CJP/65+

zaterdag 1 oktober Pleintheater, Amsterdam 20:15h € 13,-- € 12,--zondag 9 oktober Pleintheater, Amsterdam 15:30h € 13,-- € 12,--dinsdag 22 november Theater Pepijn, Den Haag 20:15h € 13,-- € 12,--dinsdag 29 november Theater Pepijn, Den Haag 20:15h € 13,-- € 12,--

RESERVEER TIJDIG

Theater Pepijn: Nieuwe Schoolstraat 21, Den HaagTel.: 070 – 361 05 40; www.diligentia-pepijn.nl

Pleintheater: Sajetplein 39, AmsterdamTel.: 020 – 693 33 80, www.pleintheater.nl www.jdesavorninlohman.nl

Vanuit een tentje van vroeger is een dwaallichtje ontsnapt dat vol verwondering rondwaart.

In dit derde cabaretprogramma neemt Jacquelien u opnieuw verrassend mee in haar turbulente leven als 75-plusser. Met Tijd-van-leven en Time-oud heeft deze emeritus hoogleraar, oud-senator haar herintrede in het arbeidsproces als cabaretière volop bewezen. Het leven wordt spannender. De harde kern blijft. De snede is op haar scherpst.

overigens

Jesse Weltevreden:‘Ja, ik denk dat de grote publicatiedruk een belangrijke oorzaak is van fraude in het weten-schappelijk onderzoek. Al zijn er ook andere factoren die een rol spelen, zoals financiële belangen van onderzoekers bij bepaalde on-derzoeksuitkomsten of de hoge verwachtingen van collega’s om continu goed te presteren. Het stoort mij persoonlijk dat het publiceren van onderzoek in toonaangevende tijdschriften zo ver is doorgeschoten. Het lijkt soms wel een doel op zich geworden te zijn. Het genereren en verspreiden van nieuwe kennis moet voorop-staan en dat hoeft niet altijd in toptijdschriften. Vaak duurt het ook langer om een onderzoek in een toptijdschrift gepubliceerd te krijgen en moet de wereld langer wachten op die kennis, terwijl het via andere tijdschriften en media veel sneller vermarkt kan worden. Het zou daarom helpen als er op een andere manier wordt aangekeken tegen het publiceren van onder-zoeksresultaten. De kwaliteit van onderzoek moet vooropstaan, niet waar en hoeveel men publiceert. Dat laatste werkt fraude in de hand.’

Damiaan Denys:‘Ja en ja. Ik denk dat publicatiedruk een reëel probleem is en dat fraude inderdaad vaker voorkomt dan we denken. Daar maak ik me niet populair mee en ik kan het ook niet met cijfers onderbouwen, maar het is een gevoel. Weten-schap is iets wat mensen fantastisch vinden en vroeger veel aanzien genoot, maar de laatste tien tot twintig jaar mondainer is geworden, vergelijkbaar met een bedrijf of industrie. Het heeft ook een aantrekkingskracht op mensen die niet reëel is: ze denken zich nuttig te maken voor de maatschappij. Het merkwaardige is dat de meeste wetenschappers heel hard werken zonder daar financieel voor gecompenseerd te worden en dat in een wereld die heel hard is. Wetenschappers worden volgens mij gedreven door een soort narcisme, uiteindelijk willen ze erkenning als persoon. Mensen zijn daardoor niet meer op zoek naar de waarheid, maar naar publiciteit, aandacht en erkenning. Dat is een ri-sico dat steeds groter wordt en waardoor de stap om te frauderen kleiner wordt. Daar moeten we mee uitkijken.’

peter sloot:‘Fraude in de wetenschap is van alle tijden. Het gebeurde vroeger al en zal ook in de toekomst nog vaak gebeuren. Wel zijn experi-mentele wetenschappen gevoeliger, omdat ze met grote hoeveelheden data werken die vaak niet eenvoudig controleerbaar zijn. Ik denk niet dat de druk tot publiceren de kans op fraude het meest vergroot. Eerder zie ik een probleem in de druk die media op weten-schappers leggen. Als er iets leuks is ontdekt, springen de media er direct bovenop, op zoek naar een mooie quote of oneliner. Zelfs als onderzoek nog niet rijp is om zo stellig naar buiten gebracht te worden, worden veel wetenschappers verleid om dat toch te doen. Die verleiding is groot: het is immers vleiend om publiekelijk te vertellen over je onderzoek en ook goed voor je zichtbaarheid. Mijn zorg ligt echter minder bij frauderen. Ik ben ervan overtuigd dat dat op den duur wel boven water komt. Het grootste probleem ligt bij pla-giaat. Dat gebeurt veel vaker dan we denken.’ yyy Floor Boon

Jesse Weltevreden lector onlineondernemen

peter sloot hoogleraar

Computational SienceDamiaan Denys

hoogleraarpsychiatrie

Fraude in de wetenschap wordt veroorzaakt door de enorme publicatiedruk en komt vaker voor dan we denken.

In deze rubriek reflecteren wetenschappers op een actuele stelling.

23Folia Magazine

(advertentie)

PRESENTEERT

Hetbegin

escape

VAN HET COLLEGEJAAR ‘11 | ’12

22.00 - 04.00 uur

VOORVERKOOP € 12,-TICKETS OOK ONLINE VIA:

BEGINFEEST.NL

DINSDAG 27 SEPTEMBER

VOORVERKOOPADRESSEN: HES: FACILITAIRHOGESCHOOL VAN AMSTERDAM, COPYSHOPHOGESCHOOL INHOLLAND DIEMEN KAPSALONCAFE DE KROON, REMBRANDTPLEIN

ESCAPE DELUX: DJ JUAN D’AN

escapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeescapeERICK E BINGO PLAYERSRAYMUNDO

VERLAAGDEBIERPRIJS

VERLAAGDE

Duurzaamheid en uit eten gaan zijn soms moeilijk te rijmen. Betekent duurzaam biologisch, vegetarisch of is het alleen een kwestie van zo

min mogelijk voedselverspilling? Het nieuwste kindje van Sarriel Taus (Restaurant Fifteen) en Harry Puts (Made in May) heet United Tastes of

1097 en is zo duurzaam mogelijk. Ingrediënten zijn natuurlijk biologisch, en van het seizoen. Maar vooral erg betaalbaar. Bovendien werken in de keuken jongeren met een achterstand, die graag de restaurantwereld in willen.De avond begon voor mij met een bloemkool-kerriesoep (€ 3,50). Bloemkoolsoep is soms

nogal flauw, maar deze was romig en pittig tegelijk. Mijn buurmeisje ging voor een Griekse salade met limabonen (€ 4,25), een internati-onaal unieke combinatie. Wel een beetje een simpele uitvoering. Op naar het hoofdgerecht, voor beiden de oosterse schol en papillotte met gemengde groenten (€ 13,50). Ik hoopte op een eetbare papillotte van filodeeg, als zo’n soort geldzakje op je bord, maar de keus voor bakpa-pier is natuurlijk een stuk handiger. De vis was zacht, en ondergedompeld in een zoetige saus. Onze borden gingen leeg terug naar de keuken. De porties waren bovendien ruim genoeg om niet verleid te worden tot een toetjescompensatie. Anders was ik zeker gegaan voor de Mexicaanse churro met warme rabarbercompote (€ 4,50). Ei-genlijk is United Tastes of 1097 een soort tijdma-chine die je even terugbrengt naar herinneringen aan soep uit kop en schotel, niet met je ellebogen op tafel en simpel en voedzaam eten, zonder in te leveren op smaak en presentatie. www.united-tastesof.com yyy Barbara Putman Cramer

Ben je zelf uit eten geweest? Folia Magazine ontvangt graag je recensie. Maximaal 300 woorden, suggesties voor de kaders zijn welkom, maar niet verplicht. Mail [email protected].

op de tong

United Tastes of 1097

James Wattstraat 75 (Oost)

lokaal1097 verwijst naar het postcodegebied van United Tastes. Het idee is dat de menukaart wordt gecrowdsourced in de buurt – wat betekent dat je jouw lievelingsrecept kunt

suggereren voor de kaart. Dan voel je je pas echt thuis als je uit eten gaat. En degenen die de meest originele en betaalbare recepten inleveren krijgen een gratis diner voor vier personen. Je kunt overigens ook zelf diners geven in United Tastes.

duurZaaMTijdens de opening kon je jaren 60- en 70-servies en meubilair doneren in ruil voor je diner. Dat geeft het restaurant nu een vintage feel, die goed past bij de hoge plafonds en klassieke

houten bar. Ze lijken de muziek er ook op uit te kiezen. De combinatie van hergebruik (meubilair en servies) en gebruik van uitslui-tend seizoensgebonden producten maken United Tastes tot een stijlvol en duurzaam restaurant.

Casa 400United Tastes zit in het oude pand van Casa 400, het studen-tenwoningencomplex dat in de zomer

dienst doet als hotel. Omdat de organisatie van Casa 400 in 2010 een nieuw pand heeft betrokken aan de Stephensonstraat was er in het oude (1962) pand ruimte voor nieuwe initiatieven. Vanwege het kamertekort blijft de oude Casa langer staan dan gepland, maar wees er snel bij, in 2012 wordt het pand alsnog gesloopt.

foto

Dan

ny S

chw

arz

25Folia Magazine

26 Folia Magazine

foto Bram Belloni

27Folia Magazine

objectiefBekertje voor onderwegAfgelopen zondag vond de 27e Dam tot Damloop plaats. Met veertigduizend lopers was het een recordeditie. Niet veel van hen zullen weten dat het oorspronkelijke idee van de wedstrijd stamt uit 1959. De hardloop-wedstrijd heette toen nog Dam-Dam-race en was een protest van de gemeentebesturen tegen de slechte verbinding tussen Amster-dam en Zaandam. Het doel was de snelste tijd, hoe dat gebeurde was aan de deelnemer. Met als gevolg dat een bont gekleurde scha-kering van voertuigen de revue passeerde: speedboten, motoren, auto’s, treinen, sjezen (paard en wagen), kano’s en vlotten. Een 36-jarige oogarts won de race. Hij huurde voor 135 gulden een speciaal treinstel met drie motoren waarmee hij binnen 9 minuten en 21 seconden in Zaandam arriveerde. De eerste Dam tot Damloop zoals we die nu kennen werd pas vijfentwintig jaar later gelopen, in 1985. Het idee kwam uit de koker van ex-loper Cees Lansbergen. In 1959 las Lansbergen als veertienjarige jongen een verslag van de Dam tot Damrace in de krant. Fascinerend, vond hij het. Begin jaren tach-tig kwam Lansbergen de krant weer tegen. Dit moeten we weer doen, maar dan te voet, bedacht hij. Zo geschiedde en aan de start van de eerste Dam tot Damloop stonden 4300 lopers. Tegenwoordig wordt met de loop nergens meer tegen geprotesteerd en staat volksver-maak voorop. Ook de lopers worden van alle gemakken voorzien: onderweg krijgen ze vier keer water, drie keer een bekertje AA-drink, één keer fruit en een Sultana toegestopt. Langs de route lagen volgens de organisatie ruim veertigduizend AA-bekertjes, die overigens twee uur na de finish alweer waren opgeruimd. yyy Kim Bos

Ze is dan wel de dochter van emeritus hoogleraar Marita Mathijsen, de wetenschap kon haar

niet bekoren. Schrijven, dat wilde Alma Mathijsen. Deze maand is haar eerste roman Alles is

Carmen verschenen. Een gesprek tussen moeder en dochter, aan de keukentafel. ‘Het lijkt wel

alsof ik het niet meer gênant vind zodra het op papier staat.’ tekst Gijs van der Sanden / foto’s Roger Cremers

‘Jij leest mijn werk als een deskundige, niet als mijn moeder’

Als jong meisje werd ze meegenomen naar het Boekenbal, grote schrijvers als Harry Mulisch en A.F.Th. kwa-men over de vloer en zonder het

tikgeluid van haar moeders computer – dat vaak tot diep in de nacht te horen was – viel ze niet in slaap. Dat Alma Mathijsen (1984) zelf ook is gaan schrijven, zal niet veel mensen verbazen. In tegenstelling tot haar moeder – emeritus hoogleraar moderne Nederlandse letterkunde Marita Mathijsen – liggen Alma’s ambities niet bij de wetenschap. Na een paar maanden theaterwetenschappen te hebben gestudeerd aan de UvA wist ze als achttienjarige al snel: de universiteit is niks voor mij. Te veel luisteren, te weinig eigen inbreng. Inmiddels zo’n acht jaar later is ze afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie, afdeling Beeld & Taal, en heeft ze twee toneelstukken en een verhalenbundel op haar naam staan. Bij De Wereld Draait Door is ze al een paar keer aangeschoven als tafeldame,

en deze maand is haar eerste roman, Alles is Carmen, uitgekomen bij De Bezige Bij. Plaats van handeling is het huis van Marita Mathijsen waar Alma is opgegroeid, vlak bij het Museumplein. Op de keukentafel koffie en appeltaart, op Alma’s schoot Mimi, de chihua-

hua. Een gesprek tussen moeder en dochter. De verslaggever schrijft mee. ‘Nou ma, wat wil je weten?’Marita: (Lacht) Laten we maar eens beginnen met je kortstondige, wetenschappelijke carrière. Heb je er spijt van dat je nooit verder bent gegaan met de universiteit? Alma: ‘Nee, nooit. De universiteit past gewoon

niet bij mij. Ik had problemen met dat “moeten”. Je móét bepaalde boeken te lezen, je móét al die colleges volgen. Het lukte me niet daarvoor het geduld en de concentratie op te brengen. Op de Rietveld is dat gelukkig heel anders. Je krijgt daar natuurlijk wel opdrachten, maar als je tij-dens het proces afdwaalt dan mag dat gewoon. Dat werkt veel beter voor mij. Ik wil veel liever zelf dingen maken en verhalen schrijven, in plaats van erover te lezen’. Ik had al vroeg door dat je geen academicus was. Daar was je het kind gewoon niet voor. Maar je had natuurlijk wel het voorbeeld van je moeder, die vaak tot diep in de nacht aan het werk was. Heb je het gevoel dat ik je daarmee een bepaalde richting heb opgeduwd? De richting van het schrijven?‘Nee, helemaal niet. Maar dat harde werken, dat heb ik wel van jou. Altijd als ik thuiskwam van school gaven we elkaar pas een zoen als jij uit je studeerkamer kwam. Dat ben ik gewoon

‘Froukje uit Friesland zou niet in IJsland door De Bezige Bij worden gebeld’

28 Folia Magazine

gewend. Maar verder was ik als kind eigenlijk nooit zo bezig met wat ik later wilde worden. Ik dacht hooguit dingen als: ik wil nu een mars-reep. Op de middelbare school ging ik op een gegeven moment voor de schoolkrant schrijven, en vanaf dat moment is het voor mijn gevoel vanzelf gegaan. Ik kwam steeds een stapje verder. Eerst bij Spunk (een online jongerenma-

gazine, GvdS) en later bij Het Parool’. Achteraf gezien was je ook eigenlijk altijd bezig met verhalen, nog lang voordat je kon schrijven. Als kind dicteerde je al verhaaltjes aan je vader of aan mij, die wij dan op de computer voor je uit moesten werken. Behoorlijk wrede verhalen ook, trouwens.‘Volgens mij zijn kinderen gewoon heel wreed.

Het is toch veel leuker om het been van de Bar-bie af te zagen dan haar haren te kammen?’Vertel eens wat over je eerste roman, Alles is Carmen.‘Ik vind het altijd zo moeilijk om in één zin uit te leggen waar een boek over gaat. Vooral omdat het niet een heel plotgedreven boek is. Samen-vattingen van boeken klinken altijd zo banaal,

29Folia Magazine

vind ik. Je vervalt zo snel in clichés. Maar ik ga het proberen. Het gaat over een eerste liefde die op de klippen loopt. De hoofdpersoon raakt daarna helemaal gedesoriënteerd en probeert een illusie van die liefde in haar hoofd in stand te houden. En dat gaat helemaal mis.’Je hebt je boek geschreven bij De Bezige Bij, dat toch wel bekendstaat als de meest vooraanstaan-de uitgeverij van Nederland. Hoe ben je daar verzeild geraakt? ‘Ze belden me ineens. Ik was toen op vakantie in IJsland en ze vroegen of ik met iets bezig was. Ik zat toen al met het verhaal in mijn hoofd, maar op aanraden van mijn leraar Thomas Verbogt – van de Rietveld – heb ik dat eerst helemaal afgerond. Hij zei dat ik het verhaal zo mooi moest maken als ik kon. Zo kon ik rustig schrijven, zonder druk van buitenaf. Pas daarna heb ik weer contact met de uitgeverij gezocht. Dat was eind vorig jaar. Ze vonden het heel mooi en zeiden dat ze met me in zee wilden gaan.’Stel nou dat je Froukje zou hebben geheten en uit Friesland was gekomen, had De Bezige Bij je dan ook hartelijk ontvangen, denk je?‘Ik denk dat Froukje uit Friesland inderdaad niet in IJsland door De Bezige Bij zou worden gebeld met de vraag of ze bezig is met een boek. Maar als ik een vreselijk slecht boek zou hebben geschreven, zouden ze het natuurlijk ook niet uitgeven. Ik heb zelf veel vertrouwen in dit ver-haal, en ik ben heel blij dat zij dat ook hebben.’ Het is natuurlijk ook een kleine wereld, waarin je bent opgegroeid. Als baby heb je nog bij Mulisch op schoot gezeten. Beangstigt het je wel eens dat je zo veel grote schrijvers kent?‘Ik probeer daar niet zo over na te denken. Ik schrijf een ander boek dan zij. Als ik alleen maar zou denken: ik wil even goed zijn als Rem-co Campert, dan zou ik mezelf blokkeren.’ Even terug naar je boek. Is het verhaal gebaseerd op je eigen ervaringen?‘Niet volledig, hoewel je natuurlijk altijd wel iets nodig hebt uit je eigen leven. Zo werkt dat voor mij tenminste. Ik heb een gedachte of ervaring nodig die me niet meer loslaat. In dit geval was

dat hoe het kan dat een liefde ineens abrupt kan eindigen. Dat iemand ineens kan zeggen: “Het is klaar.” Dat was het beginpunt en van daaruit ging ik op zoek naar allerlei elementen die het verhaal ten dienste konden staan. Ik zie het niet als een autobiografisch werk.’ Je vader overleed toen je negen was. Een vreselijk ingrijpende gebeurtenis. Komt dat nog ergens terug in het verhaal?‘Een beetje, maar dat kan ook bijna niet anders. Het heeft mijn hele leven gevormd. Als zoiets gebeurt als je nog zo jong bent, dan verandert alles. Aan de ene kant word je gedwongen een sprong naar volwassenheid te maken, aan de an-dere kant blijft de jeugd altijd een beetje hangen.

Zo heb ik dat tenminste ervaren. Maar het is geen hoofdthema in dit verhaal. Dat bewaar ik voor het volgende boek.’ We hebben vrij veel gesproken over dit boek en ik heb gedurende het schrijfproces intensief met je meegelezen. Vond je het moeilijk als ik iets ingrijpends voorstelde?‘Zelf heb je altijd tegen mij gezegd: “Het is jouw verhaal.” Adviezen van jou of van mijn vrienden heb ik vaak ter harte genomen, maar ik ben wel altijd trouw gebleven aan wat ik zelf dacht dat het beste was.’Sommige scènes in het boek zijn behoorlijk ob-sceen. Vond je het moeilijk om die passages aan mij, je moeder, te laten lezen?‘Nee, helemaal niet, maar dat is eigenlijk best raar, als ik er zo over nadenk. Het lijkt wel alsof ik het gewoon niet meer gênant vind zodra het op papier staat. Dan durf ik ineens te schrijven over doodenge lilliputters, die ik in een soort hallucinatie zie omdat ik de verkeerde drugs heb genomen. Maar als ik die vrijheid niet bij jou zou voelen, zou ik het ook nooit aan je laten lezen. Dat zou me beperken. Als jij mijn werk

leest zie ik jou als een deskundige, niet als mijn moeder. Ik vertrouw erop dat jij met een profes-sioneel oog naar mijn werk kunt kijken.’ Natuurlijk lees ik soms wel eens scènes waarbij ik me afvraag: is dit nou ervaring of fantasie? (Lacht) Ik hoop dan meestal maar op het laatste. Maar literatuur kan natuurlijk niet ver genoeg gaan. Het lukt me geloof ik wel om dat los van el-kaar te zien, en ik denk dat ik voldoende afstand kan nemen om te zien dat je werk goed is.‘Maar soms kun je wel overdrijven. Ik heb me op een borrel van De Bezige Bij ooit een kwar-tier op de wc opgesloten omdat je aan iedereen die het maar horen wilde liep te verkondigen dat ik een boek aan het schrijven was. Dat vond ik zo verschrikkelijk, ik wilde echt verdwijnen.’ Maar ik ben je moeder. Ik kan niet anders!‘Dat soort borrels is ook eigenlijk niks voor mij. Ik voel me daar helemaal niet op mijn plaats. Praten met mensen die ik niet goed ken, dat netwerken, dat vind ik echt verschrikkelijk.’ Laatste vraag. Je boek is nu een paar weken uit. Wat voor effect hebben de recensies tot nu toe op je?‘Nou, als de hele wereld zou zeggen: “Wat een vreselijk boek, wij haten Alma Mathijsen, zij is echt stom,” dan zou ik waarschijnlijk wel naar een onbewoond eiland willen verhuizen. Maar van één criticus die het boek helemaal niks vindt, kan ik niet wakker liggen. Daar staan andere recensenten tegenover die zich hebben laten meeslepen door het verhaal. Niet iedereen kan het mooi vinden. Ik ben zelf heel trots op dit boek en dat is het belangrijkste.’ yyy

Alma Mathijsen, Alles is Carmen, Bezige Bij, 272 pagina’s, € 17,90

‘Als ik een vreselijk boek had geschreven, zouden ze het niet uitgeven’

30 Folia Magazine

CV Alma

1984: geboren in Amsterdam, dochter van Hub en Marita Mathijsen 1997-1998: Ignatius Gymnasium, Amsterdam 1998-1999: Fons Vitae Lyceum, Amsterdam 1999-2004: Montessori Lyceum, Amsterdam

2005-2008: schrijver voor jongerenwebsite spunk.nl 2004-2008: wekelijkse column ‘Fanny en Alma’ voor Het Parool met Fanny van de Reijt 2006: publicatie verhalenbundel Binnen spelen 2007-2011: bachelor Fine Arts Gerrit Rietveld Academie afdeling Beeld & Taal

2008-heden: freelancejournalist voor onder an-dere nrc.next, Vice Magazine en Mister Motley2009: twee toneelstukken voor Het Polder-theater gaan in première 2010: semester Creative Writing, Pratt Institute, New York 2011: publicatie debuutroman Alles is Carmen

31Folia Magazine

CREA. Dat vind je nergenS

het cultureel studentencentrum van UvA & HvA

opEn poDium wo 21/09 20.00 uur PRoP (Particolartes Rondreizend Podium)Deze avond laten de leden van Particolarte zien wat ze op een podium kunnen. Er wordt theater gespeeld, muziek gemaakt, cabaret opgevoerd en geïmproviseerd. Toegang e 6,-

lEzing, muziEk do 22/09 20.00 uur Nerd Nite IIINerds return with a vengeance! The recipe for Nerd Nite is simple and effective: presentations, drinks, music and that strange thing called so-cial interaction. Free Admission

muSiCAl za 24/09 20.00 uur Songs you need to see Musicaltalenten brengen hits uit Wicked, Legally Blonde, Into the Woods, Spring Awakening e.v.a. Ook op zondag 25/09 om 14.00 uur. Studenten e 13,50, anderen e 17,50. Reserveren: www.thestagecompany.nl

DoCu & DEbAt wo 28/09 20.00 uur The CorporationDe documentaire The Corporation vraagt zich af wat de gevolgen ervan zijn dat de BV offficieel een rechtspersoon is. Analyse? De BV is een psychopaat. Studenten gratis, anderen e 5,-

Folia 3 ladder.indd 1 12-09-11 16:47

(advertenties)

Tijd om je punt te

maken

Op zoek naar een leuke voetbalvereniging? Kom eens kijken bij ons of train een keer mee!

T.O.S.-ActiefSportpark Middenmeer, Radioweg 63

020 6928314 / [email protected] / www.tos-actief.nl

WWW.BRIDGESRESTAURANT.NL

AMSTERDAMBridges staat geheel in het teken van vis!

De beste vis, gevangen op het beste

moment. Vis kan het best op de graat

worden gegaard. Daarom worden de

meeste soorten vis in zijn geheel bereid op

het moment van bestellen. Lokale,

biologische groenten vullen de vis perfect

aan. Zo komen zee en land in perfecte

harmonie samen, met een Franse twist. In

de Vinothèque worden diverse witte wijnen

van topklasse bewaard, die uiteraard op

exact de juiste temperatuur worden

geserveerd. Vis moet immers zwemmen!

Bridges | Oudezijds Voorburgwal 197 | Amsterdam

020 555 3 560 I valet parking

10-

Folia1909.ai 1 9/16/2011 2:11:14 PM

Sophie, student aan het Domein Maat-schappij & Recht, HvA. ‘De eerste man met wie ik naar bed ga, hoeft echt geen droomprins te zijn, maar wel iemand

bij wie het goed voelt. Want ik verwacht niet dat de eerste keer fantastisch zal zijn. Als het pijn doet, lijkt het me verschrikkelijk met iemand die ik niet vertrouw. Op de universiteit ben ik omringd door vrien-dinnen die nog nooit seks hebben gehad. Eerst wisten we dat niet van elkaar, omdat we het onderwerp vermeden. Nu hebben we het er wel over, vooral over de momenten dat het bijna was gebeurd. Bij mij voelde het dan toch niet goed. Dan denk ik echt niet: goh, ik ben al twintig, het moet nu maar. Ik fantaseer wel over die keren. Ik vraag me dan af of ik er blij mee zou zijn geweest als ik het toch gedaan had. Ik ben er wel nieuwsgierig naar, maar niet zo nieuwsgierig dat ik het doe met de eerste jongen die wil – want jongens willen altijd wel. Natuurlijk vergelijk ik me met anderen.

Nederlandse vrouwen hebben gemiddeld op hun zestiende voor het eerst seks. Niemand wil ooit gemiddeld zijn, behalve als het daarover gaat. Ik vind het niet erg dat ik nog maagd ben, maar denk wel: wanneer gebeurt het dán? Ik hoop voor mijn vijfentwintigste. Dat

is een persoonlijke grens, geen maatschap-pelijke. Ik leef dan wel in een op seks gerichte maatschappij, maar er zijn zo veel plekken op de wereld waar het normaal is om te wachten. Onze maatschappij is niet de norm. Maar als ik een film kijk waarin iedereen verbijsterd is over een 27-jarige maagd, word ik er wel aan herinnerd. Verder heb ik er weinig last van. Al vinden vriendinnen die wel al seks hebben ge-had zich volwassener. Dat vind ik echt storend. Ik vind het juist onvolwassen als je je zelfver-

trouwen uit seks met jongens moet halen.Ik voel dat mensen soms denken: nog steeds niet? Aan mensen die ik niet goed ken, draai ik eromheen als ze vragen of ik seks heb gehad. Als backpacker in Azië kwam ik in een oversekste groep terecht die echt flabbergasted was dat ik nog nooit seks had gehad. Een jongen had dat tot mijn woede verteld toen ik niet all the way met hem wilde gaan. Hij moest blijkbaar zijn mannelijkheid redden. Iedereen begon toen “Like a Virgin” te neuriën. Daar kon ik wel om lachen. De meeste jongens vinden het spannend als ze horen dat je maagd bent. Ze zijn ook ver-baasd, maar vinden het nog altijd beter dan een afgelikte boterham. Ik ben nog een uitdaging.’ yyy Mariska Vermeulen

Sophie (20) is nog maagd

drift

foto

Jan

van

Bre

da

‘Iedereen begon “Likea Virgin” te neuriën’

De naam van de geïnterviewde is op haar verzoek

gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek,

mail dan een korte motivatie naar [email protected]

33Folia Magazine

Met kop en schouders erbovenuit

34 Folia Magazine

Middelbare school drop-out, computernerd, eenzame

jongen. Zomaar wat kwalificaties die nog niet zo lang geleden

opgingen voor Danny Mekić. Nu is hij overheidsadviseur,

tv-persoonlijkheid, en staat hij aan het hoofd van zijn eigen

consultancybedrijf. Het verhaal van een opmars.

tekst Carlijn van Donselaar / foto’s Roger Cremers

Met kop en schouders erbovenuit

35Folia Magazine

Als lid van de eerste generatie die opgroeit in het digitale tijdperk is Danny Mekić niet de enige puber die zijn buitenschoolse uurtjes

slijt achter een computer. Iedereen die na 1980 geboren is, groeide op met ‘computernerds’ die de taal van het programmeren beheersen. Veel van hen verloren de liefde voor de computer nooit en gaan nu door het leven als ‘ICT’er’, in loondienst of als kleine zelfstandige. In het geval van Danny liep het net even anders. Zijn hobby groeide uit tot een bedrijf met duizenden klan-ten, een veelbelovend tweede bedrijf en een druk bestaan als consultant. Elsevier, Quote en onder-nemersblad Sprout riepen hem uit tot ‘hoogvlie-ger’, ‘talent’ en ‘meest succesvolle jonge onder-nemer van het jaar’ en steeds meer media weten hem te vinden als deskundige. Het lijkt erop dat Danny het behoorlijk goed heeft aangepakt, dat er iets is wat hem onderscheidt van al die andere jonge webhonden. Wat is zijn geheim?Als een verklaring voor een succesverhaal makkelijk gevonden is, zou iedereen er een hebben. In dat van Danny is het dan ook zoe-ken naar een combinatie van factoren. Tycho van der Hoog en Sietse Bakker kennen Danny goed op persoonlijk en zakelijk gebied. Samen met zus Samantha Mekić vertellen ze wat vol-gens hen bepalend is of was in het leven van Danny Mekić.

nooit ZwaarMoedig‘Zalig is hij die zijn juk in zijn jeugd draagt.’ Of, anders gezegd: een moeilijke jeugd betaalt zich later uit. Met een uit Bosnië-Herzegovina geëmigreerde vader en een chronisch zieke, arbeidsongeschikte moeder is de jeugd van Danny niet onbezorgd. Omdat de diploma’s die vader Mekić in zijn thuisland haalde in

36 Folia Magazine

Nederland niet erkend worden, zit een grote carrière er niet in. Als enige kostwinner werkt hij hard en veel. In de periodes waarin zijn moe-der in het ziekenhuis ligt, zijn Danny en zijn zusje Samantha op elkaar aangewezen. Danny voelt zich verantwoordelijk en zorgt voor het eten en het huishouden. Iets waar hij volgens Samantha nooit zwaarmoedig onder is geweest: ‘De omstandigheden waren niet optimaal, maar Danny is iemand die vindt dat elk mens zo zijn problemen heeft. Bij ons ging het nu eenmaal zo. Niets aan te doen.’Echt lijden onder het lot van zijn ouders doet Danny dus niet. Maar door dagelijks geconfron-teerd te worden met dingen die om financiële en praktische redenen niet kunnen, besluit hij al vroeg het zelf later anders aan te pakken. Een leven lang werken in dienst van een ander om het hoofd boven water te kunnen houden is niet hoe hij het voor zich ziet.Op school in het Amsterdamse Geuzenveld steekt Danny met kop en schouders boven zijn klasgenoten uit. Geen onverdeeld genoegen: hij wordt vaak gepest. Ondanks goed ontwikkelde sociale vaardigheden, lukt het niet aansluiting te vinden bij leeftijdsgenoten. Danny is een eenzame jongen. En dat is verdrietig, maar zorgt ook voor een overvloed aan tijd om thuis in de weer te zijn met de grote metalen computer van pa. ‘Waar andere jongetjes af en toe op hun zolderkamertje zaten, zat Danny daar praktisch altijd,’ zegt Sietse Bakker, al tien jaar de beste vriend van Danny. Met geleende boeken uit de bibliotheek en wat tips van zijn technische vader leert Danny zichzelf programmeren.Als het gezin Mekić een internetverbinding krijgt, is het hek van de dam. Danny wordt gegrepen door de mogelijkheden van het we-reldwijde web. Hij vraagt de directeur van een grote internetprovider of hij op vrijwillige basis mee kan draaien in diens organisatie. Het mag. In korte tijd leert Danny alles over online com-municatie, online communities en de techniek achter websites en internetapplicaties. Samen met zijn vriend Sietse begint hij met het bouwen van websites, databases, applicaties en verzorgt

hij de hosting van de websites. Een goedbetaalde hobby die al snel uit de hand begint te lopen. In 2002 schrijft de dan vijftienjarige Danny zich daarom in bij de Kamer van Koophandel. Het leven als zelfstandig ondernemer is begonnen.

the aMeriCan dreaMEen typisch moment in de fase van startende ondernemer is dat waarop Danny besluit zijn middelbare school niet af te maken. De jongen die al die jaren voorliep op zijn klasgenoten houdt het in vwo 5 voor gezien. Vriend Tycho: ‘De logische weg voor talentvolle jongens als Danny is een schooldiploma halen, studeren en jezelf daarna omhoog werken in het bedrijfs-leven. Maar hij wijkt nu eenmaal graag af van het normale. Als iedereen iets op een bepaalde manier doet, denkt hij vaak: zo, en wat als we dat nu eens helemaal anders doen?’In de beslissing geen diploma te halen speelt ook het succes van de jonge ondernemer een rol. De combinatie werk en school is zelfs voor een hoogvlieger als Danny niet op te brengen, al was het maar om de praktische reden dat hij als startende ondernemer ook tijdens lesuren bereikbaar moet zijn.De focus van het bedrijf verschuift naar het aanbieden van webruimte: de start van het hui-dige Domeinbalie.nl. De opdrachten stromen binnen en voor hij het weet, geeft Danny leiding aan tien fulltimers en vier freelancers. Dat praktisch alle medewerkers en klanten ouder zijn dan de directeur zelf, is voor niemand een

probleem. Sietse: ‘Mensen die hem eerst alleen als een geinig kereltje zagen, merkten al snel dat hij wel degelijk iets te vertellen had. En het gegeven dat hij vanuit een zolderkamertje in de

schijnwerpers van de grote bedrijven belandde, vonden klanten vooral interessant. The Ameri-can Dream, dat idee.’Zijn jonge leeftijd is ook voor Danny zelf geen reden om zich nederig op te stellen. Hij kent de waarde van zijn kennis en kunde en gebruikt die tijdens lunches met bestuurders van beursgeno-teerde bedrijven en bezoekjes aan ministeries. Tycho: ‘Bij een vergadering met een paar belang-rijke mensen van een groot bedrijf was Danny te laat, hij zat vast in het verkeer. De sfeer voelde wat ongemakkelijk, maar sloeg à la minute om toen Danny binnenkwam. Er gebeurde iets, het gesprek ging meteen een heel andere kant op. Hij wist alle gesprekspartners te prikkelen met ideeën waar nog niemand op gekomen was. Op zulke momenten speelt leeftijd geen rol.’Ook in relatie met zijn medewerkers houdt Danny er geen traditionele opvattingen op na. Als een van hen zich voor de zoveelste keer ziek meldt na het weekend, roept Danny hem bij zich. Of hij nu eens eerlijk wil vertellen wat nu precies het probleem is. Als de jongen opbiecht dat zijn ‘ziekte’ eigenlijk een meisje is dat hij elke zondag ontmoet, wordt er gelachen. De afspraak die gemaakt wordt, is helder: thuisblijven kan best een keer, maar wel in alle eerlijkheid en alleen als andere medewerkers er geen last van hebben. Verantwoordelijkheid boven alles.Uit de verbondenheid die Danny voelt met generatiegenoten die net als hij hun sporen verdienden op het raakvlak van vakgebieden als technologie, media en communicatie ontstaat in 2010 het idee voor een tweede bedrijf. Binnen het kersverse NewTeam werkt Danny samen met negen andere jonge mensen aan multidis-ciplinaire vraagstukken. De platte organisatie-structuur is Danny’s antwoord op traditionele bedrijven, waar jonge talenten, wier kennis van nieuwe vakgebieden in feite groter is dan die van hun leidinggevenden, zich in jarenlange processen omhoog moeten werken.

leven lang lerenZoals dat gaat in het leven van iemand die alles net even anders doet, betekent het ontbreken

‘Waar andere jongetjes af en toe op hun zolderkamertje zitten, zat Danny daar altijd’

37Folia Magazine

van een vwo-diploma niet dat er niet gestu-deerd kan worden. Via een colloquium doctum verschaft Danny zichzelf in 2007 toegang tot de Universiteit van Amsterdam. In een jaar tijd harkt de high school drop-out 119 punten bij elkaar bij rechten en met extra vakken bij communicatie en psychologie. Tegelijkertijd specialiseert hij zich als parttime paralegal op een advocatenkantoor in het informatierecht. Het past bij hem, vinden Samantha, Sietse en Tycho. Want als ze Danny in een woord moeten omschrijven is het wel nieuwsgierig. Altijd hongerig naar nieuwe kennis en inzich-ten. Danny heeft de wens om de rest van zijn leven te blijven studeren. En waarom ook niet? De langstudeerdersboete zal hem in elk geval niet tegenhouden.Via de UvA volgt Danny ook cursussen didac-tiek en bij het Centrum voor Conflicthantering

een opleiding tot mediator. Als student-assistent begeleidt hij eerstejaars rechtenstudenten. Het coachen van anderen blijkt een tweede natuur. Samantha: ‘Goed kunnen uitleggen zat er altijd al in. Door met de juiste voorbeelden te komen, kan hij veel dingen behapbaar maken. Ook voor

mensen die veel minder snel denken dan hij.’ In de jaren die volgen wordt Danny regelmatig ge-vraagd als gastdocent. Op zijn website biedt hij inmiddels een flink pakket pasklare colleges aan

voor universiteiten, hogescholen, het bedrijfsle-ven en de overheid.Het vermogen om ingewikkelde zaken inzich-telijk te maken voor een breed publiek blijft niet onopgemerkt door de media. Experts uit de hoek van Danny zijn schaars, experts die zichzelf op een mediagenieke manier kunnen presenteren al helemaal. De camera houdt van Danny. Omgekeerd geldt dit volgens Sietse trouwens ook. Hij verwacht dat zijn vriend zich de komende jaren steeds meer zal profileren op televisie en radio. Op dit moment is Danny als deskundige onder meer verbonden aan Een-Vandaag, eerder was hij dat ook bij het ter ziele gegane WNL-programma Ochtendspits.

BalansMisschien wel het grootste geheim van de methode-Danny Mekić is de balans in zijn

In 2002 schrijft de vijftienjarige Danny zich in bij de Kamer van Koophandel

(advertenties)

39Folia Magazine

leven. Niet dat er sprake is van rust, reinheid en regelmaat: waar hij de ene nacht tot vier uur doorwerkt aan een nieuw idee stapt hij de an-dere nacht nog voor zessen in de auto naar de tv-studio. Het onderscheid tussen Danny en andere jonge ondernemers zit ’m volgens Sietse dan ook meer in hoe hij zich laat leiden door dat wat hem drijft: ‘Waar veel mensen erg gericht zijn op het zo snel mogelijk vergroten van hun succes, kan Danny ook genieten van het moment. Hij kickt op het binnenhalen van een deal, maar de fac-tuur kan wel even wachten. Hetzelfde geldt voor mensen die iets van hem willen. Hij laat zich niet opjagen.’

geen ‘snelle jongen’Het persoonlijke leven van Danny is niet dat van een typische ‘snelle jongen’. Na het eigen appartement en een mooie auto houdt het wel zo’n beetje op. ‘Dat Danny zich geen zorgen om geld hoeft te maken, betekent niet dat hij een big spender is. Tripjes naar Cannes of Monaco passen niet bij hem,’ zegt Sietse. Samantha: ‘Een luxe die Danny zichzelf veroorlooft is een wekelijkse shiatsumassage. Hij zorgt goed voor zichzelf, weet dat gezondheid geen vanzelfspre-kendheid is.’Verdere ontspanning zoekt Danny net als ge-wone twintigers bij vrienden en familie. Tycho: ‘Een avond samen eten is ook echt een avond samen eten. Dan is hij niet bezig met werk of zijn telefoon. Soms maken we samen muziek. Voor iemand die het pas net doet speelt hij verbazingwekkend goed viool.’De relatie tussen Danny en zijn jongere zus is goed. De twee zien elkaar regelmatig. Samantha: ‘Gewoon lekker samen in de auto zitten en een stukje rijden. We houden allebei van die rust. Soms praten we over later. Dat we dan elk ons eigen gezin hebben en lekker met z’n allen gaan eten aan een grote tafel.’ Die toekomst is voor Danny nog even ver weg als voor andere 24-ja-rigen. Gelukkig maar, vindt Sietse: ‘Als Danny alles zo snel zou aanpakken als zijn zakelijk leven, was hij nu al twee keer getrouwd geweest en vader van vier kinderen.’ yyy

geboren: 12 januari 1987 in Amsterdamopleiding: 1999-2004 VWO, Calandlyceum Amsterdam (niet afgemaakt)2007 Rechten aan de UvA, contractstudent bij communicatiewetenschappen en psychologie aan de VU en U.U. Aan de UvA ook FSR-voorzitter en student-assistent en voorzitter van een juridische pleitvereniging 2008 Opleiding tot peer-mediator afgerond en cursus didactische vaardighedenCarrière: 2002 Vrijwilligerswerk bij internetprovider HetNet (tegenwoordig KPN)2002 Inschrijving bij de KvK als zelfstandig ondernemer in internetontwikkeling2002-2011 Freelance consultant op

het gebied van technologie, media, communicatie, ondernemerschap en recht2004 Start internetprovider Domeinbalie.nl2008 Parttime paralegal bij advocatenkantoor 2009 Onderscheiden als succesvolle jonge ondernemer door Elsevier, Quote en Sprout. Actief als spreker, dagvoorzitter en gastdocent2010 ICT- en internetdeskundige voor verschillende mediaLid van adviescommissie Ministerie van OCW2011 Start adviesbureau NewTeamOver een paar maanden verschijnt Ondernemer in een week, een door Mekić geschreven handboek voor beginnende ondernemers.

Danny Mekić

(advertentie)

Een debat met Jet Bussemaker (HvA), Doekle Terpstra (InHolland), Marcel Wintels (Fontys) en Ron Bormans (HAN) Presentatie Joost Karhof

Met verderDJ Ward Kuipers en instant painter John Prop • Akoestische hoger onderwĳ s rock&roll van Marcel Latupeirissa • Head 2 head Jim Jansen (hoofdredacteur Folia Magazine) vs Doekle Terpstra • Interactief stemmen op stellingen en vragen stellen via sms • Neem deel aan de grote hbo-kennisquiz en win een fraaie prĳ s • Gesproken column door Fatihya Abdi

Meer dan ooit staat het hbo in de schĳ nwerpers. Hoe staat het met de onderwĳ skwaliteit; zĳ n de instellingen niet veel te groot; hoe ontwikkelt de sector zich en wordt er wel naar studenten geluisterd?

Folia het platform voor hoger opgeleid AmsterdamFloor het Leercentrum van de HvA

Folia Debat #01Folia en Floor organiseren

Hbo... kweekvijver?diplomafabriek?of afvoerputje?

Woensdag 12 oktober Kohnstammhuis en Theo Thĳ ssenhuis Wibautstraat 2-4 1091 GM Amsterdam Aanvang: 19.00 uur. Aanmelden op www.foliadebat.nl

41Folia Magazine 41Folia Magazine

Voor het achtste jaar op rij is Amsterdam de duurste ter-rasstad van Nederland. Een gemiddeld rondje drank kost meer dan twintig euro, een biertje € 2,50. Een fluitje wel-teverstaan. Dat is bijna vijftig cent meer dan in Amersfoort. Dat moet natuurlijk goedkoper kunnen. Maar die opdracht blijkt moeilijker dan gedacht. Want waar moet je eigenlijk naartoe voor een goedkoop pilsje? De eurocafés die een paar jaar ge-leden nog als paddenstoelen uit de grond schoten zijn verdwe-nen en de studentenvereni-ging is niet voor elke student een optie. Folia Magazine trok de stad in en zette een aan-tal goede alternatieven voor de studentenvereniging of het huisfeestje naast elkaar.

Bierrrrtje?

42 Folia Magazine

sound gardenMarnixstraat 164-166

Ambiance JJJ

plakfactor JJJ

opvallend Ouderwetse punk-rock in een café met een prachtig terras. Over smaak valt niet te twisten. Of wel? Café Sound Garden ligt naast de brandweerkazerne in de Marnixstraat. Op een steenworp afstand van het in korte tijd popu-lair geworden Brandstof. Ondanks de grote oppervlakte en het ruime terras doet het café sterk denken aan een donkere kelder. Ouder-wetse punkrock, een stukgelopen vloer en bier van het soort dat je al-leen in tenten als deze kunt krijgen. Budels heet het en het wordt alleen gedronken omdat de prijs onder de twee euro ligt: 1,90 voor een vaasje. Ook het personeel past nergens anders: beukers met verwassen shirts die hun muzieksmaak niet onder stoelen of banken schuiven. Green Day, afgewisseld met Rancid – er wordt een compleet album afgespeeld – en Pearl Jam. Het ge-luid wordt zo nu en dan overstemd door heftige discussies, in het Ne-derlands of in het Engels. Gedanst wordt er door de hele kroeg, maar voor de liefhebbers van een rustige avond is er ook genoeg te doen, met een pooltafel, twee flipperkas-ten en een tafelvoetbaltafel.

De staatsmanVan Limburg Stirumstraat 115

Ambiance J

plakfactor J

opvallend Het troosteloze interi-eur en de stamgasten hangend aan de bar. Het interieur van café De Staats-man in Westerpark doet nog het meest denken aan een slecht on-derhouden woonkamer: een fiets tegen de muur, gevulde plastic tas-sen op de stoelen langs het raam, een gele tegelvloer en hier en daar een oubollig, decoratief schilderij-tje, vergeeld door de nicotine. En natuurlijk de bijbehorende stam-gasten die niet gewend zijn aan be-zoek en ons dat ook duidelijk laten merken. Wellicht omdat we aan een tafel van een stamgast zitten die elk moment kan binnenkomen. Gewenst zijn we dus niet, maar goed, het bier is redelijk goedkoop: 1,80 euro voor een klein biertje, 1,90 euro voor een fluitje en (na een recente prijsverhoging) 2,10 euro voor een vaasje. En eerlijk is eerlijk, de barvrouw in deze kroeg is erg vriendelijk. Ze wenst ons een fijne avond, die is immers nog jong. En dat is precies waarom je hier een biertje moet gaan drinken. Het ligt op de route naar het Wes-terpark, een populaire uitgaanslo-catie. En, voor de rokers, er mag naar hartenlust worden gepaft.

De laxAmstelplein 5

Ambiance JJ

plakfactor JJJ

opvallend De feestjes.Vaak ligt de bierprijs dan nog lager. In de krochten van HvA-locatie de Leeuwenburg vinden we Stu-denten Sociëteit De Lax. Voor an-derhalve euro is hier al een biertje te bestellen, een pitcher bier kost € 7,50. Verwacht alleen geen mooie aankleding, of daglicht. De zaal ligt onder de Leeuwenburg en is te bereiken via een trap naast station Amstel. HvA-studenten kunnen lid worden van de Amsterdamse Stu-denten Vereniging Leeuwenburg (ASVL). Voor leden worden regel-matig feesten georganiseerd waar het bier nog goedkoper is. Maar de Lax is ook vrij toegankelijk voor niet-leden en dus ook voor UvA-studenten. Pas wel op. In de Lax drink je snel te snel en te veel. Leuk om te weten: sinds kort is de Lax een officieel podium van het Amsterdam Dance Event, dat van 19 tot en met 22 oktober plaats-vindt door heel Amsterdam. In de Lax treden beginnende DJ’s op. De Lax is geopend van maandag tot en met vrijdag. De deuren openen om drie uur, behalve op vrijdag, dan kun je er al vanaf twee uur terecht.

De gieter Korte Leidsedwarsstraat 179

Ambiance JJJ

plakfactor JJJJ

opvallend Op de een ofandere vreemde manier komje er vaak terug. In de loop der jaren heeft de kroeg een zekere reputatie opgebouwd. Die komt neer op het volgende: goedkoop bier dat altijd goedkoop zal blijven. Van zondag tot en met woensdag kost een biertje slechts 1,25 euro. En waar je normaal door-deweeks al om één uur ’s nachts bui-ten staat, is dat hier pas om drie uur. Dat maakt de kroeg populair onder studenten en oud-studenten. Opval-lend: vraag mensen naar De Gieter en ze antwoorden steevast met een stilte. ‘Dat is toch die tent…ja, natuurlijk ken ik De Gieter.’ Iets met overmatig alcoholgebruik. Andere kroegen in hetzelfde genre – vaak met gunstige happy hours – verdie-nen ook een eervolle vermelding: De Bubbels (Lange Leidsedwars-straat 90-92), The Cooldown Café (Lange Leidsedwarsstraat 116/BG), Dansen bij Jansen (Handboogstraat 11) en De Havelaar (Voetboogs-traat 22-24). Stuk voor stuk tenten waar bezoekers er prat op gaan dat ze niets hebben met populaire Nederlandstalige muziek, maar eenmaal binnen is daar niets meer van te merken.

tekst Ron Santing en Jeff Pinkster, met medewerking van Harmen van der Meulen / foto’s Jeff Pinkster en Danny Schwarz

€ 1,90vaasje

€ 2,10vaasje

€ 1,50vaasje € 1,25

vaasje

43Folia Magazine

Café the Minds Spuistraat 245

Ambiance JJJ

plakfactor JJ

opvallend Afrader voor studenten met een WK-trauma.

Het publiek dat voorheen graag een biertje dronk in krakersvesting Vrankrijk is naar de overkant getrokken, naar Café The Minds. Naar verluidt vernoemd naar de band Simple Minds. De band ging niet akkoord dus kreeg de kroeg in 1984 de naam The Minds. De kroeg is goed bereikbaar, midden in het centrum en dicht bij het Centraal Station. Bevolkt door een breed publiek: ouderen, jongeren, krakers, Spanjaarden met baarden en punkliefhebbers. Hutjemutje staan ze op elkaar. Door een waas van alternatieve muziek, rook en wiet- en hasjwalmen kom je bij een bar waarachter het personeel geniet van een zee aan ruimte. Voor een standaardbiertje (iets tussen een fluitje en een vaasje) betaal je slechts 1,70 euro. Ook hier tapt men Budels. Op hun website pronken ze daar zelfs mee: ‘geen Heineken, maar echt bier’. Goede gesprekken worden vooral voor de deur gevoerd, want binnen kan je elkaar nauwelijks verstaan. Prettig is het grote raam en het hoge plafond; echt benauwd wordt het daardoor niet.

ta-bou Korte Marnixstraat 5

Ambiance J

plakfactor JJJ

opvallend Een happy hour van twee uur.

Hier moet je de avond niet eindi-gen, maar starten. Tussen tien en twaalf uur ’s avonds is het happy hour. Dat wil zeggen: twee drank-jes voor de prijs van een. Iedere dag. Alle drank. Halve prijs. De ietwat treurige ambiance moet je dan maar op de koop toe nemen: een haperend muzieksysteem, discolicht dat net geen discolicht is en nagenoeg geen ander publiek dan enkele stamgasten. Daarvan zat er eentje aan een kippenbout te kluiven, terwijl de andere driftig aan het oefenen was op zijn mondharmonica. Erg is dat zeker niet: je wordt allervriendelijkst onthaald en binnen no time heb je een goed, maar vreemd gesprek. Ook de barman is bijzonder vrien-delijk en blijft de nootjes gretig aanvullen. Nog een voordeel: de kroeg ligt praktisch aan het Haarlemmerplein. De wandeling naar een volgende kroeg of club is daardoor zo gemaakt, en dat maakt Ta-bou tot een interessante locatie om te verzamelen en in te drinken. De stamgasten zullen het zeker waarderen.

Bierprijzen Het horeca-adviesbureau Van Spronsen & Partners inventariseert al acht jaar lang de prijzen in de 21 grootste steden. De conclusies van het zogenaamde terrasonderzoek liegen er niet om. Opnieuw zijn de prijzen gestegen: ten opzichte van vorig jaar is het gemiddelde rondje bier, rosé, fris en koffie 3,6 procent duurder geworden. In vijf jaar tijd stegen de prijzen zelfs met zo’n vijftien procent. Dat is volgens het adviesbureau een geluk bij een ongeluk. De inkoopprijs van een fust bier steeg in die periode met ruim 23 procent. Die hogere prijzen berekenen horecaondernemers vooralsnog niet door. Amsterdam is opnieuw de duurste stad. Een rondje van twee fluitjes, twee rosé, twee fris en twee koffie kost in de hoofdstad 21,15 euro. En hoewel het bier het goedkoopste is in Amersfoort, is Nijmegen de goedkoopste terrasstad. Daar betaal je voor hetzelfde rondje 18,20 euro. Opvallend is dit jaar de tweede plaats: Den Bosch. Voorheen werd Amsterdam traditiegetrouw gevolgd door Den Haag en Rotterdam. In de Brabantse hoofdstad was de prijsstijging met 7,4% het hoogst van alle steden en moet 20,70 euro voor een rondje worden afgerekend.

De DoosWeesperstraat 59

Ambiance JJJ

plakfactor JJJJJ

opvallend Een hol waar je bier kunt drinken, wat wil je nog meer?

Voor mensen die in Amsterdam doordeweeks na 03.00 uur ’s nachts nog een biertje willendrinken zijn er over het algemeen weinig opties: de San Francisco of naar huis. Voor kennersis er echter nog een mogelijkheid: de Doos. De Doos is het flatcafé van de Weesperflat, eenstudentenflat die sowieso bekend-staat om de hoge alcoholcon-sumptie van zijn bewoners. Typ bijvoorbeeld maar eens ‘ME beëin-digt studentenfeest’ in op YouTube. Naar het schijnt werden mensen toentertijd via een nooduitgang die uitkomt op de Doos wegge-sluisd, om aan de ME te ontkomen. Tegenwoordig gaat het er over het algemeen rustiger aan toe, en wordt de Doos merendeels bevolkt door internationale studenten, aan-getrokken door de lage prijzen; het bier kost er 1,20 euro. Het decor is kraakholesque en de muziek hangt af van de barman of -vrouw van de avond. De sluitingstijd varieert, maar bier drinken tot het ochtend-gloren gebeurt er regelmatig. Een unicum in Amsterdam. yyy

€ 1,70vaasje

€ 1,10vaasje € 1,20vaasje

(advertenties)

‘Na mijn opleiding aan de HvA wil ik verder studeren aan de UvA. De aansluiting van de bachelor die ik wil gaan doen op mijn opleiding is goed en ik denk ook dat ik het niveau aankan. Toch twijfel ik: de kosten voor een

tweede bacheloropleiding zijn sinds de bezuinigingen op hoger onderwijs zo hoog geworden dat ik na mijn afstuderen met een flinke studieschuld te maken krijg. Om dit te voorkomen, heb ik tot nu toe juist bewust niet geleend. Op dit moment neig ik ernaar het doorstuderen dan maar hele-maal uit mijn hoofd te zetten. Maar wat als ik over twintig jaar spijt krijg van dit besluit?’ Laura Gremmee (19, media, informatie & communicatie)

de adviesdienst

‘Mijn beste vriend en ik zijn vorig jaar samen begonnen aan de HvA (Domein Economie & Management). Hij was met moeite voor de havo geslaagd en nu zie ik hem weer ploeteren. Nu wil hij de overstap maken naar de UvA, omdat hij denkt dat de academische methode beter bij hem past. Ik heb daar een hard hoofd in en denk dat het niveau veel te hoog gegrepen is voor hem. Ik durf er niet met hem over te praten, want ik wil

niet dat hij denkt dat ik hem niet intelligent genoeg vind. Maar tegelijker-tijd wil ik hem behoeden voor teleurstellingen. Wat te doen?’ Renée Lamerigts (19), commerciële economieMail je advies voor Renée, of een eigen kwestie waarin je geadviseerd wilt worden, aan redactie@folia. De redactie behoudt zich het recht voor bijdra-gen in te korten.

suf kantoor‘Waarom zou je niet wat langer studeren? Oude mensen zeggen dat het de mooiste tijd van hun leven was. Studeren betekent naast een economische waarde ook dat je jezelf nog niet elke dag naar een suf kantoor hoeft te sjouwen. Daarnaast vergroot je zo je andere vaardigheden, intellectuele bagage en natuurlijk je opleidingsniveau. Dat betaalt zich later wel uit.’ Deru Schelhaas (23, duale master redacteur/editor)

Banenmarkt‘Mijn studiegenoten die een scha-keljaar doen na hun opleiding aan de hogeschool vinden de aanslui-ting inderdaad goed. Maar in de communicatiesector zijn genoeg banen voor hbo-afgestudeerden. Als je twijfel daarmee te maken heeft, zou ik die tweede studie laten zitten en kijken hoever je met al-leen je hbo-bachelor komt.’ Eva Plijter (23, communicatiewe-tenschap)

investerenToevallig deed ik dezelfde oplei-ding als jij. Omdat ik merkte dat de leuke banen meestal alleen voor universitair geschoolden zijn weggelegd, koos ik voor doorstu-deren. Dat is inderdaad duur, maar vooral ontzettend leuk. Ik leer nu wat de achtergrond is van de praktische dingen die ik op de HvA leerde. De investering betaalt zich hopelijk terug in de vorm van een goede baan. Eveline van Heumen (25, media & cultuur)

niet uitstellen Uit ervaring weet ik hoe lastig het is om later vanuit een werkmodus het studeren weer op te pakken. Ik zou die tweede bachelor dus niet uitstellen. De kosten kun je beperken door je huidige opleiding nog niet officieel af te ronden. De langstudeerdersboete van driedui-zend euro die je dan betaalt is veel lager dan het hoge collegegeld voor een tweede bachelor.’ Serge Parabirsing (30, logistiek) yyy

volgende week: behoeden

Doorstuderen?

illust

ratie

Pas

cal T

iem

an

45Folia Magazine

ideëen voor deze rubriek: [email protected]

DMR KinderalimentatieBregje Dijksterhuis van het Kenniscentrum Maat-schappij & Recht heeft in samenwerking met het Lan-delijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen onderzoek verricht naar de mening van de burger rondom de vaststelling van de hoogte van kinderalimentatie. Het onderzoek is uitgevoerd onder een groep van ruim

vierhonderd onderhoudsgerechtigden of onderhoudsplichtigen. Een belangrijke conclusie is dat de wijze van berekening voor veel geïnter-viewden ondoorzichtig is. Het volledige onderzoek van Dijksterhuis is te downloaden van hva.nl/kenniscentrum-dmr.

DBSV ALOIn 2010 bestond de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) 85 jaar en dit jaar viert de Agov, de Amsterdamse afdeling van de KVLO, haar 140-ja-rig bestaan. Voor docenten lichamelijke opvoeding, beleidsmakers sport en onderwijs en sportkader organiseren de ALO en Agov daarom op 14 oktober

het congres (A)LO anno Nu. Tijdens het congres spreken onder meer Bob Mirck, Cees Vervoorn, Jan Rijpstra en Willem van Mechelen. Aan het congres is ook een reünie gekoppeld voor alle oud-studenten en oud-docenten van de ALO. Meer info op www.hva.nl/alo-congres-reunie.

DOO ComputersHet domein komt studenten en docenten tegemoet die klachten hebben ingediend over het geringe aantal computerwerkplekken in het Kohnstammhuis en Theo Thijssenhuis. Er zijn drie extra computerlokalen ingericht. KHS 04A02 (32 pc’s), KHS 06A02 (32 pc’s) en TTH 04A30 (18 pc’s). Verder zijn in de ontmoe-

tingsruimtes van de 2e, 3e, 5e en 6e verdieping van het KHS vier zelfstu-dieplekken ingericht met desktops. Ook kunnen studenten voortaan een laptop lenen. Bij de Servicebalie op de begane grond van het Kohnstamm-huis zijn twintig laptops beschikbaar.

DG MuseumnachtHet Domein Gezondheid zoekt naar studenten fysio-therapie die tijdens de Museumnacht in de Bijzondere Collectie van de UvA consults willen geven. Tijdens de Museumnacht staat dit museum in het teken van ‘De ontdekking van de mens. Anatomie verbeeld.’ Muse-umnacht Amsterdam, kortweg n8, verbindt musea

met een nieuw publiek. Studenten die zich opgeven krijgen een kleine vergoeding. Heb je interesse en ben je 5 november tussen 19.00 en 2.00 uur beschikbaar? Kijk dan op het intranet van het Domein Gezondheid.

prikbord HvADEM Alumnidag

Hoe ziet de toekomst eruit? Die vraag staat centraal tijdens de alumnidag van het Domein Economie & Management. Maarten van Rossem is een van de sprekers die alumni zaterdag 8 oktober zal toespreken. Op de dag, die alumnivereniging H&T in samenwer-king met het domein heeft georganiseerd, zijn niet

alleen afgestudeerden welkom. Ook vierdejaars studenten, docenten en medewerkers zijn van harte welkom. De bijeenkomst wordt gehouden op de locatie Fraijlemaborg. Aanmelden kan via www.dem.hva.nl. Kaarten kosten tien euro per stuk.

DT WATERgraafsmeerHet Domein Techniek host op woensdag 28 septem-ber de inspiratie- en contactdag WATERgraafsmeer in de Leeuwenburg, georganiseerd door stadsdeel Oost en Waternet. Tussen 9.30 en 19.00 uur is er een programma, met onder meer een markt voor een duurzame start. Ook worden er korte excursies in de

omgeving gemaakt, zoals een wandeling naar balgstuw de Omval. Op een symposium wordt ingegaan op het bouwen in een diepe polder. Toegang voor alle onderdelen is gratis. Voor de excursies moeten deelnemers zich aanmelden, wat kan op www.watergraafsmeer.org.

DMCI Debate & CreateWat hebben crossmedia, archiving, e-discovery, IT in daily life en design & culture met elkaar gemeen? Het zijn de vakgebieden waar het kenniscentrum CREA-TE-IT applied research van het Domein Media, Creatie & Informatie onderzoek naar doet. Met het jaarlijkse seminar Debate & Create wil het kenniscentrum zijn

onderzoeksgebieden in de schijnwerpers zetten. De eerste Debate & Create wordt georganiseerd op 8 november 2011 in het Kohnstammhuis. Meer informatie over het seminar is te vinden op de website www.create-it.hva.nl.

HvA DecanensymposiumHet jaarlijkse decanensymposium gaat donderdag 22 september weer van start, in het Muziekgebouw aan ’t IJ. Het decanensymposium is een gezamenlijk initiatief van UvA en HvA, waar decanen uit het hele land naar-toe komen om ervaringen uit te wisselen en inspiratie op te doen voor het nieuwe schooljaar. Deze 22e editie

heeft als titel: ‘Light my fire: Inspiratie en studiesucces’. Welke invloed heb-ben ongrijpbare aspecten als inspiratie, motivatie, energie en creativiteit op studiesucces? Aanmelden kan op www.uva-hva.nl/decanensymposium.

46 Folia Magazine

prikbord UvAFNWI BètaBreak

Vanaf woensdag 21 september vindt er elke maand onder de naam BètaBreak een lunchuurdebat plaats in de hal van de bètafaculteit op het Science Park. Tijdens het debat kunnen studenten, wetenschappers en anderen kennismaken met elkaars vakgebied. In elke BètaBreak zal een probleem centraal staan, waar-

over verschillende experts zich buigen. Om 12.00 uur zal de BètaBreak geopend worden door rector magnificus Dymph van den Boom. Naar aanleiding van de kernramp in Japan en de recente ontploffing van een oude kernreactor in Frankrijk is het thema: kernenergie.

FMG ScriptieprijsSophie Boerman, oud-masterstudent communicatie-wetenschap en inmiddels promovenda aan de UvA, heeft vorige week de scriptieprijs van Stichting Weten-schappelijk Onderzoek Commerciële Communicatie (Swocc) in ontvangst genomen voor haar scriptie over tijdschriftadvertenties. Het was de eerste keer dat deze

scriptieprijs werd uitgereikt. De prijs bestaat uit een cheque van duizend euro. Bovendien wordt Boermans scriptie uitgebracht als Swocc-publica-tie. In de scriptie ging zij in op de mate van aandacht voor advertenties bij lezers van tijdschriften.

UvA Nationale DenktankEen masterstudent, twee promovendi en drie alumni van de UvA zijn geselecteerd voor de Nationale Denktank 2011. Tijdens de jaarlijkse DenkTank gaan twintig jonge academici drie maanden een probleem te lijf. Wouter Mallee (promovendus geneeskunde), Anne Maren Krüse (masterstudente Brain & Cognitive

science), Ellen Gerretsen (alumna rechten), Nienke de Pauw (alumna International Development Studies), Sarie Muijs (alumna geschiedenis) en Josje Damsma (promovenda geschiedenis) gaan zich bezighouden met het thema: ‘Het werken van de toekomst’.

FEB Best PaperDrie onderzoekers van het Amsterdam Centre for Service Innovation (Amsi) hebben de Best Paper Award gewonnen tijdens de International Annual European Operations Management Association Conference Exploring Interfaces. Carolien de Blok, Wietze van der Aa and Pim den Hertog presenteer-

den er hun winnende paper Managing Inter-Firm Relationships in Open Service Innovation. Deze paper is onderdeel van het Amsi-onderzoeks-project ‘United we Stand’.

Alumni Dubbele krachtOud-kennisambassadeur van de UvA en oud-ge-meentesecretaris Erik Gerritsen heeft, met behulp van trainee Aletta Bodisco Massink een boek gemaakt over de samenwerking tussen de gemeente, UvA en VU. Het boek heet Gedeelde kennis is dubbele kracht. In het boekje brengt Gerritsen in kaart hoe de samenwer-

king tussen de gemeentelijke praktijk en de Amsterdamse wetenschap ‘structureel op een hoger niveau kan worden getild’. Gerritsen zegt in het voorwoord dat de ‘probleemanalyse en de oplossingsrichtingen in dit boekje zeer breed gedeeld worden’.

UvA VideoprojectEen spannend idee om met video (web)colleges te verrijken? Of bijzondere kansen om met video verbindingen te leggen met vakgenoten uit de hele wereld? Video levert een bijdrage aan studiesucces, de studeerbaarheid en de aantrekkelijkheid van het onderwijs. Daarom start de UvA een videoproject

waaraan studenten en medewerkers met innovatieve ideeën mee kunnen doen. Voorstellen waarin het gebruik van video centraal staat, kunnen tot 3 oktober 2011 worden ingediend. Alle verdere informatie is te vinden bij ‘Video en onderwijs’ op www.uva.nl/video.

BC DarwinOp 29 september wordt in de Artisbibliotheek het boek Darwin, Wallace en de anderen. Evolutie volgens Red-mond O’Hanlon, geschreven door Alexander Reeuwijk, gepresenteerd. In het boek maakt Reeuwijk samen met Redmond O’Hanlon een reis door de geschiedenis van de evolutie aan de hand van boeken, manuscripten en

parafernalia zoals die in de Artisbibliotheek worden bewaard: eerste druk-ken van het werk van Charles Darwin staan naast het oeuvre van Darwins wetenschappelijke evenknie Alfred Russel Wallace. Aanvang: 16.00 uur. Locatie: Plantage Middenlaan 45.

AMC AlliantieHet AMC en het VU medisch centrum (VUmc) willen intensiever gaan samenwerken en gaan daarom de mogelijkheden onderzoeken van een academische, me-dische alliantie. De Raden van Bestuur hebben vorige week een verklaring ondertekend waarin ze die intentie uitspreken. Met deze samenwerking willen AMC en

VUmc de kwaliteit verhogen van de zorg voor specifieke patiëntengroepen met complexe aandoeningen, de coördinatie en regie van de acute zorg intensiveren en centers of excellence voor onderwijs en onderzoek creëren.

ideëen voor deze rubriek: [email protected]

47Folia Magazine

wasdom

sarah Meulemanleeftijd: 33 (geboren op 12 december 1977) Beroep: Presentatrice, journaliste en zangeres studie: Germaanse filologie aan de Universiteit Gent en algemene literatuurwetenschap aan de UvA. Afgestudeerd: 2004Docent: ‘Solange Leibovici, schrijfster en docent literatuurwetenschap. Ik vond haar colleges heel inspirerend omdat ze haar eigen passie voor haar vakgebied zo krachtig kon overbrengen.’uvA-locatie: ‘Het boekentunneltje bij de Oudeman-huispoort, omdat er een romantische, intellectuele sfeer hangt. Als je door het poortje loopt, ga je in één keer een halve eeuw terug in de tijd.’Café: ‘Ik ging vaak naar Tabac, op de hoek van de Brouwersgracht en de Prinsengracht. Daar heb ik mijn scriptie in de steigers gezet.’Afknapper: ‘Als student bepaal je aan de UvA in grote mate zelf hoeveel je uit je studie haalt. Tenmin-ste, dat was zo toen ik studeerde. Voor sommige gemotiveerde mensen is dat een voordeel en voor anderen een nadeel.’

De vrouwin beeld

48 Folia Magazine

stage

sebastiaan Brandsen (26) studie kunstgeschiedenis stage Prix de Rome Verdiensten € 150,- per maand Beoordeling JJJJJ

‘De Prix de Rome is de meest prestigieuze prijs voor kunstenaars in Nederland en ook internati-onaal gerenommeerd, maar bij het grote publiek vrijwel onbekend. Mijn werk als publieksmede-werker stond dan ook in het teken van het beken-der maken van de prijs en de expositie die daaraan verbonden is. Zo organiseerde ik rondleidingen en workshops voor scholieren en studenten, maar hield ik ook de website en de social media bij. De prijs is gehuisvest in de Rijksakademie van beeldende kunsten en het spannendst aan de stage vond ik dat ik eindelijk eens rond kon neuzen in dat gesloten instituut waarvan de hekken nog te vaak dicht blijven. De harde bezuinigingen op de kunsten maakte ik van heel dichtbij mee. Op 9 juni was de uitreiking van de prijs door een vrolijke Halbe Zijlstra, op 10 juni arriveerde zijn brief waarin de afschaffing van subsidie voor de academie bekend werd gemaakt. De spoedbijeen-komsten die vervolgens plaatsvonden – met hart-verscheurende speeches à la Braveheart – waren erg ontroerend. Het is nu dus nog maar de vraag of de academie en de prijs überhaupt nog kun-nen blijven bestaan. De stage zelf was ontzettend leerzaam en heeft me vooral een veel uitgebreider netwerk opgeleverd. Zo ben ik via mijn begeleid-ster terechtgekomen bij de nieuwe adviesgroep van de Museumnacht. Of ik daadwerkelijk verder wil in de publieksprogrammering van kunst weet ik niet. Voor nu wil ik vooral nog aan allerlei verschillende dingen proeven en mijn volgende project wordt dan ook het opzetten van een eigen galerie.’ yyy Clara van de Wiel

Zij studeerde Germaanse filologie in België en algemene

literatuurwetenschap, en werd presentatrice, journalist en

zangeres: Sarah Meuleman. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff

‘Ik was altijd geïnteresseerd in literatuur, maar om dat in België te kunnen studeren moet je van de grond af aan beginnen: je kiest

voor een taalgroep, in mijn geval Germaanse talen, en daarvan kies je twee talen waarvan je uiteindelijk ook de literatuur bekijkt. Ik wilde het liefst meteen literatuur uit verschillende hoeken van de wereld bestuderen, dus vond het jammer dat ik mij daarin moest beperken. In Gent koos ik voor Engels en Nederlands, waarmee ik al een brede selectie van litera-tuur te pakken had. Daarna verhuisde ik naar Amsterdam om nog een studie algemene literatuurwetenschap te volgen. Het verschil tussen mijn studie hier en in Gent was enorm. Dat zat hem vooral in de manier waarop er gedoceerd werd. In België kijk je naar een docent die achter een katheder staat te orakelen en wordt er van je verwacht dat je het studiemateriaal, ik zeg het maar bot, inslikt en uitspuugt. Een docent wil bovendien zo min mogelijk van jouw eigen persoon terugzien als je de stof reproduceert. In Nederland bleek de situatie omgekeerd: de docenten wilden mij zien en wilden weten wat ik ergens van vond. Ik herinner mij nog mijn eerste week aan de UvA waarin we het hadden over de filosoof Kant. Midden in het college vroeg de docent opeens aan mij: “Sarah, wat vind jij hier van?” Ik was stomverbaasd, want wat zou het iemand uitmaken wat ik van Kant vond? Later merkte ik dat het wel belangrijk is om je ergens toe te verhouden. Juist door daarover na te denken gaat je eigen creativiteit borrelen en ontstaan er nieuwe ideeën. Die creativiteit en vrijheid

hebben mij enorm gevormd, en zorgden ervoor dat ik me thuis voelde aan de UvA. Ik schreef mijn scriptie voor algemene litera-tuurwetenschap over de ambivalente positie van de vrouw, beeldend en als beeld, aan de hand van het oeuvre van de Amerikaanse kunstenares Cindy Sherman. Zij fotografeert zichzelf als andere mensen. De kijker ziet het beeld van degene als wie ze poseert, maar tegelijkertijd schemert Sherman daar door-heen. Die dubbelheid intrigeert me, net als de vraag wat je als vrouw doet met de reus-achtige canon aan vrouwbeelden die je voor is gegaan. Het is een thema dat naadloos aansluit bij wat ik nu doe: ik ben een vrouw, die beelden maakt, maar tegelijkertijd ben ik zelf ook een beeld op televisie. Voor mijn scriptie deed ik onderzoek naar de theorie en kon ik filosoferen en analyseren over hoe je los kan komen van de stereotypen waar je als vrouw, maar ook als man, mee te maken hebt. In mijn werk ondervind ik die clichés en vooroordelen in de praktijk en merk ik hoe moeilijk het is om daar los van te komen. Ik probeer dat natuurlijk wel, maar als je als jonge vrouw op televisie komt, dichten mensen je al snel een standaardpakketje ei-genschappen toe. Ik kan dat niet veranderen, maar door erover te praten kan ik anderen er wel bewust van maken en pel ik als het ware een laagje betekenis af. Vrijheid door decon-structie, dat is een les die ik heb geleerd aan de UvA en die neem ik voor altijd mee.’ yyySarah Meuleman presenteert het nieuwe in-ternationale kunstprogramma van de VPRO, Sarah’s Barbaren, dat nog de komende woens-dagen te zien is op Nederland 2, om 22.55 uur.

49Folia Magazine

Weekblad voor de HvA en UvA Folia Magazine is in 2011 voortge-komen uit Folia (1948) en Havana (1996).Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, telefoon 020-5253979, e-mail: [email protected] Hoofdredacteur Jim Jansen Chef redactie Mirna van Dijk Art director Pascal Tieman Redactie (print/web) Floor Boon, Kim Bos, Luuk Heezen, Wim de Jong, Jeff Pinkster, Eva Rooijers, Gijs van der Sanden, Danny Schwarz, Bob van Toor, Annemarie Vissers, Clara van de Wiel, Dirk Wolthekker Aan dit nummer werkten mee Asis Aynan, Bram Belloni, Jan van Breda, Bob Bronshoff, Roger Cremers, Emma Curvers, Fred van Diem, Carlijn van Donselaar, Julie de Graaf, Jan-Maarten Hupkes, Marc Kolle, Ward Kuipers, Mirza Sadović, Ron Santing, Won Tuinema, Tjebbe Venema, Mariska Vermeulen Eindredactie Harmen van der Meulen Correctie Martien Bos Opmaak Hannah Weis, Carl Zevenboom Uitgever Stichting Folia Civitatis Redactieraad Wouter Breebaart, Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn, Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman, Ronald Ockhuysen (voorzitter), Jean Tillie, Sebas Veeke Secretariaat Stephanie Gude (projectbegeleider), Margot Riedstra Zakelijke leiding Paul van de Water Drukker Roularta Printing, Roeselare, België Advertenties Bureau van Vliet, Zandvoort, 023-5714745, [email protected]

cover Mirza Sadovićbewerking Pascal Tieman

colofon

toehoorders

‘De powerpointpresentatie was niet zo boeiend, en die las de docente gewoon voor. Ze kan beter wat meer uitleg-gen buiten de slides om, denk ik. Ze gaf wel steeds voor-beelden van wat er op de slide voorbijkwam, maar stelde er bijvoorbeeld geen vragen bij. Dat deed ze wel even bij een Youtube-filmpje, waarbij je je aandacht op een aantal personen moest houden, en helemaal niet doorhad dat er een gorilla door het beeld liep. Dat was heel grappig.’

‘De docent gaf voorbeelden van het soort vragen dat je kunt stellen aan een cliënt, maar ze had wel iets minder letterlijk de rijtjes in de slides af kunnen gaan. Dit college is noodzakelijk, omdat we veel met mensen zullen gaan werken. Toch werd er de hele tijd doorheen gepraat. Mensen hebben weinig respect voor leraren. Dat lag in dit geval niet aan de docent, die probeerde het goed te doen en zei er iets van als het te luidruchtig werd.’ yyy

‘Het college ging over communicatie met een cliënt, feedback geven, en hoe je goed kunt luisteren. Sommige dingen wist ik al, maar bij andere had de docent wel wat langer stil mogen staan. Bijvoorbeeld in het begin, toen ze vertelde over de drie g’s: gebeurtenis, gevoel en… zie je, de derde weet ik al niet meer! Het geklets in de les is meestal niet storend, maar soms denk je: “Hou nou je mond, ik wil dit horen!”’

‘De docent ging af en toe wat snel, maar ze vertelde goed. Ze legde uit aan de hand van een powerpointpresentatie. Aan het begin van het college zei de docent dat vragen na de les gesteld konden worden. Maar ik denk dat je er wat meer met je hoofd bij bent als je vragen zou kunnen stellen tijdens het college. Ik heb eigenlijk helemaal geen aantekeningen gemaakt; de hele powerpoint is toch op intranet terug te vinden.’

Hoorcollege ‘Communicatieve vaardigheden’ van Chris van

de Molen, therapeut en docent bij ergotherapie aan de HvA

dinsdag 13 september, 13.00 uur, Tafelbergweg

tekst Bob van Toor / foto's Danny Schwarz

Danique Castricum (17) Ergotherapie

Patricia Buring (19) Ergotherapie

Lysanne Smit (18) Ergotherapie

Tom Smits (22) Ergotherapie

Folia Magazine vraagt naar

de meningen over een college of les

50 Folia Magazine

Folia Magazineweekblad voor HvA en UvA nr. 03 21/09/2011

Kriterion brengt arthouse naar Sarajevo

Moeder & dochterMarita Mathĳ sen interviewt Alma over Alles is CarmenDanny Mekić Van schoolverlater tot topondernemer

Biertje!Waar drink je nog veel bier voor weinig?

FM_03_2011_#2.indd 1

19-09-11 17:44

De nieuwe Keith Bakker?Van verslaafde naar hulpverlener: deeltijd-HvA-student commerciële economie Onno Maaskant heeft zijn eigen verslavings praktijk.

DJ Student’s Nachts achter de draaitafels, ’s ochtends in de collegebanken: vier dj’s over hoe zij hun studie met het nachtleven combineren.

de lezer

volgende week

In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer. Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via [email protected].

YoraM kunkels (25), psYChologie, uva‘Ik ben eigenlijk een buitenstaander, want ik ben pas net begonnen aan de universiteit na jaren in de autobranche gewerkt te hebben. Desondanks spreekt het blad me wel aan: mijn eerste indruk is dat het een leuk blad is dat goed aansluit bij de belevingswereld van studenten. Bij het artikel over Halbe Zijlstra en de Raad van Toe-zicht wordt heel goed uitgelegd hoe de vork in de steel zit, en dat maakt dat ook ik als buitenstaander het goed kan begrijpen. Ook voor beginnende studenten staan er aardige stukken in, zoals de reportage over de Intreeweek. Zelf heb ik daar niet aan meegedaan

omdat ik nog moest werken. Het meest gegrepen werd ik door het artikel over de proefdieren. Daarin werd een heel ander, positiever, beeld geschetst van het gebruik van proefdieren dan gebruikelijk. Zelf ben ik vrij pragmatisch over deze kwestie: het liefst natuurlijk zo min mogelijk, maar om mensenlevens te redden is het soms onvermijdelijk. Mindere artikelen heb ik eigen-lijk niet gevonden, alleen de opmaak zou wat mij betreft iets vlotter mogen. Het artikel over het jonge vaderschap zette me wel aan het denken. Het blijft een interessant vraagstuk, omdat hieruit toch weer blijkt dat de verdeling man-vrouw nog helemaal niet zo gelijk is.’ yyy Clara van

de Wiel / foto Danny Schwarz

deining‘Ze stonden er op het juiste moment en lieten niet meer los. Ik had dit seizoen alleen dit soort spelers en dat is een genot om mee te werken.’ Coach Charles urbanus van honkbalploeg Pirates waarmee hij de landstitel behaalde, in de Volkskrant.

‘Ik heb er nooit in geloofd. Dat er eerst niets is, en dat dat niets dan vervolgens ontploft. Dat is toch absurd?’ Hoogleraar theoretische natuur-kunde erik verlinde over de oerknal, in de VPRO Gids.

‘Wilders uitmaken voor fascist is als beweren dat de islam een levensgevaarlijke religie is. Het bekt lekker, leidt tot hilariteit en zet de verhoudin-gen op scherp.’ Docent mediasociologie theo ploeg reageert op Nexus-directeur Rob Rie-men die geert wilders een fascist noemde, op dejoop.nl.

‘Sommige mensen hebben echt zo'n typische pe-dofielenkop. Bah!’ HvA-student nieuws en media arjan Benjamins, alias Bennie Bakfiets, via Twitter

‘Dat zijn fascinerende conversaties, want iedereen is behoorlijk briljant, welbespraakt en volstrekt eigenzinnig’. Documentairemaker Bregtje van der haak in de VPRO Gids, over de geheime internationale denktank Aftermath Network die ze portretteerde.

‘Eigenlijk is mijn telefoon maar een gammel ding. Ik kan er niet veel mee. Het enige goede aan hem is dat hij na al het vallen nog steeds niet kapot is.’ Hockeyer ellen hoog over haar Blackberry Curve, in Elsevier.

Opvallende quotes uit de afgelopen week van be-kende HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien, mail het naar [email protected].

Studeren in BelgiëStuderen is er goedkoper, het bier lekkerder, en misschien is geen kabinet zo erg nog niet. Op naar België dus!

Jet is hetJet Bussemaker is de nieuwe rector van de HvA. Een interview over haar plannen.

51Folia Magazine

(advertentie)(advertentie)

Vanaf nu krijgen al onze bezoekers met de Kriterion Spaarkaart de mogelijkheid om te sparen voor een gratis bioscoopkaartje (Kriterion, Studio/K, De Uitkijk), carwash (Kriterion/Shell) of luxe borrelhapjes (‘Skek). Bij elk bioscoopbezoek bij Kriterion, Studio/K en De Uitkijk krijg je al een sticker. Maar ook als je komt eten bij ‘Skek of 30 liter tankt bij Kriterion/Shell. Met de Kriterion Spaarkaart

maakt u op een originele manier kennis met al onze projecten.

Zeedijk 4-81012 AX Amsterdam020 427 05 51skek.nl

Timorplein 62 1094 CC Amsterdam 020 692 04 22 studio-k.nu

Prinsengracht 452 1017 KE Amsterdam 020 623 74 60deuitkijk.nl

Roetersstraat 1701018 WE Amsterdam020 623 17 08 kriterion.nl

IJburglaan 111095 KG Amsterdam020 694 88 11kriterion tankstation.nl

SHELL KRITERIONTimorplein 261094 CC Amsterdam020 624 58 48oppascentrale kriterion.nl

OPPASCENTRALE KRITERION

Al sinds 1945 is Kriterion een plek waar ambitieuze studenten zich kunnen ontwikkelen, leren, fouten maken en plezier hebben. Kriterion staat voor de Bioscoop Kriterion, bioscoop/café-restaurant/club Studio/K, eetcafé ‘SKEK, tankstation Kriterion/Shell en de Oppascentrale Kriterion, stuk voor stuk non-profit projecten waar wij als studenten zelf bepalen welke koers er wordt gevaren, geheel op eigen kracht. Dit heeft al meer dan 65 jaar geleid tot eigenzinnige, succesvolle projecten waarbij wij onze eigen creatieve ideeën omzetten in werkelijkheid. Dat is wat Kriterion zo leuk maakt.

DE KRITERION SPAARKAART IS VANAF MAANDAG 19 SEPTEMBER VERKRIJGBAAR BIJ ALLE KRITERION PROJECTEN.

Folia Magazine #03, jaargang 2011-2012

Documents

Transcript of Folia Magazine #03, jaargang 2011-2012