En toen zei de DRAAK ...

Voor Lou, Emilie

Een reis rond de wereld in dertig sprookjes

Sabine De Vosmet illustraties van Emilie Lauwers

Van Halewyck

De schepping van de wereld - China 9Lasse en de reuzin - Zweden 15Het bomenhuwelijk - Nepal 23 De haas en de leeuw - Tanzania 29De zingende roos - Irak 35Marushka en de Twaalf Maanden - Tsjechië 47De nachtmerrie van de Drakenbende - Moldavië 57De kikvorsprinses - rusland 69Waar is Gingee de kaketoe naartoe? - Australië/Aboriginals 81Erretje - Italië 89Het kleine zusje met de zeven broers - Marokko 97De zoektocht naar het Magische Meer - Peru 105De jaguartweeling - Brazilië/Amazonië 113De betoverde ezel - Spanje 125Hoe Raaf de maan, de sterren en de zon aan de mensen gaf - Alaska 135

Wassilissa de tsarendochter en de Vuurvogel - Rusland 145Sadko - Rusland 151Wolf en maan - Alaska 157Het paleis van de zeekoning - Japan 163De betoverde ketel - Japan 169De oorlog tussen Zee en Lucht - Filipijnen 175De legende van de Lawu - Java 181De tovenaarsleerling - Denemarken 187Maui, de zoon van de God van de Oceaan - Nieuw-Zeeland/ Maori 195De dochter van de parfumwinkel - Pakistan 203Mevrouwtje Kakkerlak - Perzië 213De gravin met 366 kinderen - Nederland 223De indiaanse regenboogpenselen - Texas 233Kan je een geheim bewaren? - HawaÏ 239PiriPiri of de parfumjongen - Brazilië/AmazoniË 247

8

9

Zo lang geleden dat niemand nog weet hoe lang precies, was er niets. De zon straalde niet aan de blauwe hemel, de maan wierp geen witte gloed door de bomen, de sterren schitterden niet in de nacht. Er was zelfs geen nacht. Er was enkel zwart, zo ver als je maar kon denken, en dan nog veel verder, oneindig ver. Er zweefde enkel oerstof door die lege ruimte die tegen elkaar botste. En toen botste die oerstof tegen een ei.

Dat ei brak in tweeën, een licht deel dat vrouwelijk was, en een zwaar deel dat mannelijk was. En uit dat ei kwam Pangu, hij die de wereld zou scheppen. Dat was een behoorlijk werk. ‘Ik begin er onmiddellijk aan’, besliste Pangu dan ook. ‘Van het lichte deel maak ik de hemel, van het zwaardere de aarde.’Toen hij klaar was met het scheppen van de aarde en de hemel, ging hij met beide voeten stevig op de aarde staan en liet de hemel op zijn hoofd en schouders rusten, wel 18.000 jaar, tot ze groter en groter werden, zo groot dat hij eronder bezweek en stierf. Maar Pangu was gedurende die 18.000 jaar ook groter en groter geworden, groter dan de grootste reus die je je maar kan voorstellen.

Uit zijn laatste adem ontstonden de wolken en de wind. Uit zijn stem kwam de donder.Zijn linkeroog werd de zon, zijn rechteroog de maan. Uit zijn sterke spieren ontstond de grond.Uit zijn armen en benen groeiden de vier windrichtingen: oost, west, noord en zuid.Uit zijn ronde, sterke schouders en heupen rezen bergen omhoog en omhoog en omhoog, en zijn botten werden sterke rotsen en gesteenten. Uit zijn bloed stroomden kolkende rivieren, blij dat ze eindelijk vrij waren, en uit zijn aderen vloeiden wegen en weggetjes die alle plekjes op die kersverse aarde met elkaar verbonden.

10

De vlooien op zijn huid werden dieren, reuzegroot of net bijna onzichtbaar klein. Sommige kregen vleugels en vlogen weg in de bontste kleuren, andere kregen vinnen en haastten zich weg in de kersverse rivieren.Alle haren op zijn hoofd werden twinkelende sterren die in de hemel gingen hangen en er samen de Melkweg vormden. Al het haar op zijn lichaam veranderde in de mooiste planten en bloemen, en zelfs in bossen, zo groot dat ze niet eens stopten aan de horizon. Zijn tanden werden goud, zilver, jade en andere edelmetalen. Zijn beendermerg veranderde in pure diamanten die verborgen lagen in diepe grotten.Alle zweetdruppels die hij in die 18.000 jaar had vergoten, werden regendruppels die op de aarde vielen en haar vruchtbaar maakten.

Maar de aarde was nog altijd woest. Er leefden al wel dieren en planten, maar er ontbraken mensen om van al die pracht te genieten. Draken had Pangu wel al geschapen, zoals Moe Koea, een draak met een mensenhoofd. ‘Ik begin er onmiddellijk aan’, besliste ook Moe Koea. En ze begon met frisse moed aan haar taak.

11

Ze haalde met haar scherpe klauwen klei uit de Gele Rivier en boetseerde er voorzichtig Nüwa mee, de eerste vrouw. ‘Ik geef Nüwa een drakenlichaam en net als mezelf een mensenhoofd’, besliste Moe Koea. ‘Kijk eens hoe volmaakt ze nu is!’Maar Nüwa was dan wel volmaakt, ze was ook helemaal alleen en verveelde zich al snel. ‘Ik zal je een man boetseren,’ zei Moe Koea, ‘en ik noem hem Fuxi.’Nu waren ze al met twee. ‘Dat is toch nog altijd wat weinig, veel te weinig’, vond Moe Koea. Dus bleef ze maar draakmensen boetseren, tot ze echt niet meer kon. Ze besefte dat ze zo wel tot de eeuwigheid bezig kon blijven, dus leerde ze Nüwa en Fuxi hoe ze zich moesten vermenigvuldigen. Nüwa en Fuxi leerden snel en al gauw liep de aarde vol draakmensen. Ondertussen vielen er brokjes klei op de aarde die niet het geluk hadden met zoveel liefde tot zo’n volmaakt wezen geboetseerd te worden, dat waren de zieken, de armen en de kreupelen. Maar ook daar was plaats genoeg voor.Zo, dacht Moe Koea tevreden, mijn taak zit er eindelijk op. Nu kunnen ze allemaal met elkaar in vrede leven op aarde.En ze viel in een diepe slaap, zo diep dat ze met geen stokken meer wakker was te krijgen. Maar de vrede op aarde duurde niet lang, want Moe Koea had helaas ook vechtersbazen geschapen.

Al snel begonnen Koeng Koeng, de Watergeest, en Tsjoe Yoeng, de Vuurgeest, met elkaar te vechten. Even leek het erop dat Koeng Koeng zou winnen, maar hij bleek niet bestand tegen de kracht van vuur. Hij vluchtte weg en stootte in zijn haast zijn hoofd tegen de berg Roe Tsjoe S’an en tegen de pilaar waar de westelijke hemel op rustte. Dat bracht de hele wereld aan het wankelen en er kwamen grote gaten in de hemel. In het westen helde de aarde gevaarlijk naar boven, in het oosten naar beneden. In het westen ontstonden grote kloven en spleten, terwijl het water van alle rivieren op aarde naar het oosten stroomde. Zo ontstond er een grote oceaan.‘We kunnen de overkant niet meer zien!’ zeiden de draakmensen terwijl ze over de grote plas tuurden en tuurden.

12

Tsjoe Yoeng had dan wel gewonnen, maar hij was nog altijd boos en raasde over de aarde. Alle draakmensen, dieren, vogels, bossen en bloemen die zijn vuur op hun weg ontmoetten, verbrandden. Moe Koea werd wakker van al dat lawaai en schrok. ‘Dit mag ik niet laten gebeuren. Ik moet ingrijpen.’Boos doofde ze het vuur van de Vuurgeest, gaf de Watergeest een standje en vulde de gaten in de hemel met grote stenen. Dat werden de planeten. ‘Mag ik je vier poten gebruiken om er de hemel op te laten rusten?’ vroeg ze aan een reuzenschildpad.

13

‘Vanzelfsprekend!’ antwoordde de schildpad. ‘Ik wil maar al te graag de wereld helpen redden.’Moe Koea plaatste zijn vier poten aan de uiteinden van de vier windrichtingen. Zo zouden hemel en aarde altijd op hun plaats blijven. De vrede daalde weer neer op aarde, Moe Koea kon weer gaan slapen en beetje bij beetje bij beetje bij beetje veranderde het lichaam van de draakmensen in een mensenlichaam, en werden ze echte mensen, zoals jij.