“EN TOEN VIELEN DE BOMMEN!”

Een stadswandeling

Op zoek naar sporen uit de Tweede Wereldoorlog in Roosendaal

Norbertuscollege

Sectie Geschiedenis

Derde klas havo / vwo

December 2011

Stadswandeling:

“En toen vielen de bommen!” Roosendaal tijdens de Tweede Wereldoorlog

Roosendaal is een stad die tijdens de Tweede Wereldoorlog relatief veel materiële en immateriële

schade heeft opgelopen in vergelijking met andere Nederlandse steden van dezelfde omvang. Een

oorzaak hiervoor is de aanwezigheid van het spoorwegknooppunt dat de Nederlandse spoorwegen

verbindt met die van België en Frankrijk. Het spoorwegemplacement vormt op zich een belangrijk

strategisch doelwit in tijd van oorlog, zo is gebleken. Tot tweemaal toe werd de stad tijdens de

Tweede Wereldoorlog gebombardeerd:

1. Het Duitse bombardement van 11 mei 1940 en

2. Het Geallieerde bombardement van 31 mei 1944

De meeste sporen uit de Tweede Wereldoorlog in het hedendaagse Roosendaal houden direct

verband met één van deze twee bombardementen. Traumatische ervaringen die vele mensenlevens

hebben gekost en pijnlijke herinneringen oproepen bij veel oudere Roosendalers . Deze groep wordt

echter ieder jaar weer kleiner. Reden te meer dus om via de stadwandeling aandacht te besteden

aan dit onderdeel van het verleden van Roosendaal en zo de herinnering levend te houden.

Een ander belangrijk moment uit de oorlog, een vreugdevollere gebeurtenis, is de bevrijding van de

stad die plaatvond op 30 oktober 1944. Uiteraard zijn er in de vorm van monumenten nog sporen

van deze gebeurtenis terug te vinden en maken zij deel uit van de stadswandeling.

1. Het Norbertuscollege

We beginnen onze stadswandeling op het Norbertuscollege (Lyceumlaan 10). In en rond het

schoolgebouw zelf treffen we al een aantal sporen aan die verwijzen naar de Tweede Wereldoorlog.

Het eerste spoor waar we naar op zoek gaan, is een gevelsteen die is opgericht ter nagedachtenis

van het overlijden van de zestienjarige Olaf Geerts, leerling van onze school en zoon van de docent

klassieke talen Arthur Geerts. Op het

monumentje kunnen we (vertaald uit het

Latijn) het volgende lezen: Aan Olaf Geerts, een

eminente medeleerling, zijn medeleerlingen,

Ontrukt is aan hem, In een voor het vaderland

vijandige tijd, Het leven op onrijpe leeftijd, Door

de grimmigheid van de oorlog, Hij is een

sieraad van ons gymnasium geweest, Eminente

Olaf, Hem gedachtig zullen wij altijd vrienden

zijn.

Hij is samen met zijn achttienjarige zus Paula

omgekomen op 11 mei 1940 bij het Duitse bombardement op Roosendaal, toen ze op weg waren

naar de schuilloopgraaf op de hoek van de Ludwigstraat-Vincentiusstraat. Terwijl ze samen met hun

moeder vluchtten, kwam één van de vele verdwaalde bommen bij hun woonhuis aan de

Ludwigstraat 3 neer, waardoor ze geraakt werden door granaatscherven.

Olaf en Paula waren op slag dood, moeder raakte gewond. Later tijdens de stadswandeling komen

we hier nog op terug.

Naast Olaf Geerts, kwamen bij het bombardement ook lerares Mej. H. Rijkholt (woonachtig aan de

Ludwigstraat 1) en de echtgenote van docent scheikunde C. van Eck om. Het dochtertje van de

natuurkundedocent H. van Laarhoven verloor een voetje.

Het tweede spoor houdt nauw verband met de gebeurtenis waarbij Olaf omkwam. Een drietal

bommen viel namelijk op het schoolterrein van het Norbertuscollege. Eén kwam terecht net achter

de huidige garderobe, daar waar de kantine begint. Een scherf van één van de andere twee bommen

sloeg een stukje uit de gevel van de conciërgewoning. De schade bleef verder beperkt.

Het derde spoor bevindt zich op de zolder van de school. Tijdens de oorlog waren verschillende

soldaten ingekwartierd in het schoolgebouw. In het begin van de oorlog waren dit uiteraard Duitsers,

zij vorderden de linkervleugel van het gebouw. Zij hebben naar ik weet geen sporen achtergelaten.

De Britten, die de stad Roosendaal op 30 oktober 1944 hadden bevrijd en vanaf dat moment het

schoolgebouw als onderkomen gebruikten, echter wel. Op de zolder van de A-vleugel, te bereiken via

de trap tegenover lokaal A101, is op één van de balken met wit schoolbordkrijt de tekst; The fighting

49th Polar Bear geschreven. Het was dit regiment, de Polar Bears, dat in 1944 de stad heeft bevrijd.

Het begin van de oorlog voor Roosendaal en het einde ervan hebben zo dus hun sporen op het

Norbertuscollege achtergelaten.

2. Het Bevrijdingsmonument

We verlaten nu het schoolterrein en lopen rechtsaf de Lyceumlaan uit richting het kruispunt met de

Parklaan. Nabij de kruising bevindt zich het officiële bevrijdingsmonument waar ieder jaar op 4 mei

tijdens de dodenherdenking de Gemeente Roosendaal de slachtoffers uit o.a. de Tweede

Wereldoorlog herdenkt.

Het beeld stelt een vrouw voor die zichzelf bevrijd uit haar

ketens. In het monument zijn de namen van de slachtoffers

uitgebeiteld. Zoek de naam van Olaf Geerts maar eens op.

Wellicht dat je is opgevallen dat de naam Van Loenhoud nogal

vaak voorkomt. Dit hele gezin is tijdens de gevechten om de

bevrijding van Roosendaal omgekomen. Het huis van de familie

Van Loenhoud aan de Nispensestraat kreeg op 29 oktober 1944

een voltreffer te verwerken van een Brits vliegtuig. Vader,

moeder en de vijf kinderen kwamen daarbij allemaal om.

Verder bevinden zich onder de namen veel slachtoffers die

gevallen zijn om en nabij het terrein van Melkfabriek Het Anker

aanwezig waren op het tijdstip van de luchtaanval. De fabriek

veranderde in een ruïne, veel boeren die hun melk kwamen

afleveren en arbeiders van de fabriek vonden een verschrikkelijke dood.

Tenslotte is het waard om te vermelden dat er een speciale plaquette is gewijd aan de Joodse

Roosendalers die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. Op een aantal plaatsen in de

stad zijn zogenaamde Stolpersteinen in het trottoir aangebracht op plekken waar o.a. Roosendaalse

Joden en verzetstrijders hebben gewoond of verbleven voordat ze gedeporteerd werden. Onze

school heeft ook een bijdrage gedoneerd aan het project en heeft één van deze stenen geadopteerd.

Het gaat in dit geval om de Stolpersteine voor Elly Bertha Monach aan de Kalsdonksestraat 89, voor

de ingang van het voormalige ziekenhuis Charitas, tegenwoordig een verzorgingstehuis met de naam

Wieckendael. Tijdens deze wandeling zullen we deze Stolpersteine helaas niet te zien krijgen, maar

wel voert de wandeling ons langs een aantal andere van deze stenen.

3. Het station

We verlaten de Parklaan door via de Lyceumlaan verder te lopen

richting Spoorstraat (langs het bedrijf Taxi De Groen). We slaan

linksaf en volgen de Spoorstraat tot het Stationsplein aan onze

rechterhand verschijnt. We steken voorzichtig de Spoorstraat over en

lopen richting de hoofdingang van het station. Net voor de trappen

van de ingang blijven we staan bij het monument aan onze

rechterhand. Het monument De Vrede is een gemetselde bakstenen

zuil bekroond met een sculptuur van geglazuurd, gebakken

aardewerk. Op de zuil is een bronzen plaquette aangebracht. De

tekst op de plaquette luit 'TER GEDACHTENIS AAN HEN DIE VIELEN

1940 – 1945’ met daaronder de burgerslachtoffers die zijn gevallen

tijdens de Tweede Wereldoorlog. De meeste onder hen zijn

omgekomen bij het geallieerde bombardement op het station op 31 mei 1944. Ook hier valt weer

een Van Loenhoud te betreuren! Ook het stationsgebouw zelf kwam er in 1944 niet ongeschonden

vanaf. Het kreeg een aantal voltreffers te verwerken. Hier is niet veel meer van terug te zien, maar

met behulp van de foto op de volgende bladzijde kan er toch een beeld worden gevormd van de

schade die werd aangericht.

4. Twee Stolpersteinen

We lopen nu over de stoep verder met aan onze rechterhand de gevel van het stationsgebouw. Aan

de overkant bevindt zich de fontein, we steken voorzichtig over en wandelen hier naartoe.

Vervolgens steken we de Stationsstraat over en lopen rechtdoor de Dr. Lemmensstraat in. In de Dr.

Lemmensstraat lopen we aan de linkerkant over het trottoir heen. We komen ter hoogte van

huisnummer ?? de eerste Stolperstein tegen, gewijd aan Pieter Penneweert (1896 - 1944).

Pieter werd geboren op 12 mei 1896 te Utrecht. Hij woonde en werkte als hoofd werktuigkundige NS

te Roosendaal. Samen met Herman van Aalderen, chef seinwezen te Zwolle, wilde hij de

telefoonlijnen van het seinwezen gaan gebruiken als geheim telefoonnetwerk voor het verzet. Pieter

werd in juli 1944 gearresteerd en in september 1944 overgebracht naar concentratiekamp

Neuengamme, waar hij op 11 december 1944 overleed. Herman van Aalderen werd ook opgepakt en

overgebracht naar concentratiekamp Sachsenhausen, overgeplaatst in april 1945 naar Bergen Belsen

waar hij eind mei, na de bevrijding van het kamp, overleed aan vlektyfus.

We slaan de eerste weg rechtsaf de Burg. Schoonheijtstraat in. Voor de Burg. Schoonheijtsstraat 37

ligt een Stolperstein ter nagedachtenis aan Mina Cozijn (1896-1942). Op vrijdag 28 augustus 1942

werden de Roosendaalse Joden Mina Cozijn, Rosette van Nierop en haar dochters Blondina en

Simone opgehaald door de politie van Roosendaal en overgebracht naar Kamp Westerbork. Op

dinsdag 1 september 1942 zijn zij gedeporteerd naar vernietigingskamp Auschwitz (Polen) en daar

direct bij aankomst op 3 september vermoord in de gaskamers. Deze kille feiten vertellen ons niet

alleen iets over de dood van Mina Cozijn, maar maken ons ook duidelijk hoe efficiënt de Duitse

vernietigingsmachine draaide, maar ook dat hier gewoon aan mee werd gewerkt door Roosendaalse

politieagenten. Te bizar voor woorden. Even een moment om bij stil te staan!

5. Beeldje voor Olaf?

We lopen de Burg. Schoonheijtstraat uit en keren zo terug op de Stationstraat. We houden links aan

en lopen over de stoep verder tot de kruising met de Vincentiusstraat en de Ludwigstraat die hier

samen op de Stationstraat uitkomen. Houd in gedachten dat veel oudere panden die we passeren

vrijwel allemaal schade hebben opgelopen tijdens minimaal één van de bombardementen. Bij de

kruising zien we een klein driehoekig plantsoen. Er staat gedeeltelijk nog een hekwerkje omheen. Het

was op dit veldje waar zich in de oorlog een schuilloopgraaf bevond waar mensen uit de omgeving

dekking konden zoeken bij luchtaanvallen. We weten dat het Olaf Geerts en zijn zus Paula helaas niet

gelukt was zich tijdig in veiligheid te brengen. Op de plaats waar zij wellicht sneuvelden, staat nu een

klein bronzen beeldje. Stelt de jongen met schooltas Olaf voor?

6. De Polar Bear

We slaan de Ludwigstraat in. In de straat woonde op nummer 3 de familie Geerts, op nummer 1 mej.

Hildegonde Rijkholt, lerares van het Norbertuscollege. We lopen verder tot aan het einde van de

straat. Hier slaan we rechtsaf de Vughtstraat in. De Vughtstraat komt weer terug uit op de

Stationsstraat. Hier slaan we linksaf. Aan de overkant zie je een spoorwegovergang. We steken over

en maken gebruik van het tunneltje onder de spoorwegen door om de Kade te bereiken. We houden

uit het tunneltje gekomen rechts aan. We lopen rechtdoor naar het Kadeplein en houden de kerk

aan onze linkerhand. Op het plein zie je een monument staan. Een zwarte zuil van basalt gekroond

door een ijsbeer staande op een wereldbol. De ijsbeer was het symbool van de Britse 49th West

Riding and Midland Infantry Division, oftewel de Polar Bears, de bevrijders van Roosendaal. Deze

divisie werd geformeerd in 1907 en nam deel aan de Eerste Wereldoorlog. Zij vestigde zich in 1940 in

IJsland waar de manschappen hun opleiding kregen. De eerste frontervaring tijdens de Tweede

Wereldoorlog deden sommige regimenten op in Noorwegen rond de stad Narvik in 1940. Na de

landing in Normandië in 1944 kwam de Polar Bear Division onder het bevel van het Canadese leger

en rukte langs de kuststrook op als de linkerflank van Montgommery’s leger richting België.

Tijdens de bevrijding van Roosendaal werd door de Polar Bears samengewerkt met het 9th Royal

Tank Regiment. Op 30 oktober 1944 kwamen zij met hun tanks Roosendaal binnenrijden na een

driedaagse tankslag tussen Wouw en de stad uitgevochten te hebben. Voordat de Britten goed en

wel de stad binnen konden rijden moesten ze eerst nog een noodbrug over de Watermolenbeek

aanleggen, omdat de Duitsers het bruggetje hadden laten springen. Zo konden de Britten gelijk

demonstreren hoe stoer ze waren. Ze werden daarna voorgoed in de armen gesloten van de

Roosendalers. De stad was bevrijd!

Je zal misschien denken dat iedereen op die dag uitzinnig van vreugde was. Natuurlijk overheerste

die sfeer bij de meeste mensen, maar we moeten niet vergeten dat het geweld dat met de bevrijding

gepaard ging het leven kostte van 32 Roosendalers. Er werden 198 huizen verwoest en 567 raakten

min of meer beschadigd. Heel veel gezinnen stonden dus letterlijk met lege handen op straat en in de

kou. Het was per slot van rekening oktober en het moest nog winter worden. Het drong bij de

meeste mensen natuurlijk wel door dat ze niet mochten klagen: ze hadden per slot van rekening de

oorlog overleefd!

Ieder jaar vindt hier op 30 oktober nog een herdenking plaats waar oud-strijders aan deelnamen. Je

kunt je wel voorstellen dat deze groep helaas al sterk uitgedund is. Tijdens de 60-jarige bevrijding van

Roosendaal in 2004 is er nog een groepje leerlingen en docenten van het Norbertuscollege geweest

dat deel heeft genomen aan de ceremonie. Er hangt een fotocollage van in lokaal A101 op onze

school. Het was heel speciaal, vonden de leerlingen en docenten, om met de bevrijders oog in oog

gestaan te hebben.

7. De Bunker

We laten de Kade achter ons en lopen in dezelfde richting, maar nu

aan de overkant van de straat terug richting de spoorwegovergang.

We lopen langs een kerk, in de volksmond de Paterskerk. Op het

pleintje voor de kerk staat ook nog een klein monumentje. Het beeld

stelt St. Michaël voor die de draak verslaat. Tijdens de oorlog

beloofde de rector een beeld te zullen schenken als kerk en klooster

de oorlog goed doorstonden. Aartsengel Michaël symboliseert de

strijd tegen het kwaad (het Nazisme). Aan de voorzijde van het

natuurstenen bovenstuk staat St. Michaël verdedig ons in de strijd' en

aan de achterzijde 'in dank voor uw bescherming 1940-1945.

Gewoonlijk wordt deze engel afgebeeld met het zwaard in ene en

een weegschaal in de andere hand. Dit laatste symbool is niet zo

gebruikelijk. Het is ontleend aan de uitvaartliturgie waar gezongen

wordt: 'moge de aanvoerder (vaandeldrager) Michaël hen

binnenleiden in het eeuwige licht'. Dit is een verwijzing naar de taak die de volksvroomheid aan

Michaël toekent: het wegen van de gestorvenen om te kijken of ze waardig zijn voor het eeuwige

licht.

We wandelen verder het spoor over en steken de Stationstraat over wanneer de voetgangerslicht op

groen springt. We lopen nu de Markt op met aan de rechterkant het VVV-kantoor met daarnaast het

oudste gebouw van Roosendaal De Cleyne Cat (17de eeuw). We lopen alsmaar rechtdoor en merken

dat de Markt steeds breder wordt. We blijven stilstaan voor het oude postkantoor, thans Chinees

restaurant De Postkoets (Markt 31). Het gebouw rechts van het restaurant huisvest het

Gemeentearchief van Roosendaal. Tussen deze twee gebouwen in bevindt zich een steegje. We

lopen stilletjes dit steegje in op zoek naar… de bunker!

Wat doet die bunker nu (nog) hier? Deze Duitse bunker uit 1943 bevindt zich naast de

telefooncentrale van de voormalige PTT (Post Telegraaf Telefoon), de huidige KPN. De bunker was

bedoeld als een kabelschakelpunt voor de telefoonlijnen van de Duitsers. Zij wilden namelijk naast

het reeds bestaande net een ‘noodnet’ aanleggen, zodat de Duitsers bij een eventueel

bombardement op de telefooncentrale van de PTT, konden blijven telefoneren. Het ‘noodnet’ is

echter nooit voltooid. Apart dat de bunker er nog steeds staat. Een stille getuige van de Tweede

Wereldoorlog in hartje stad! De bunker is niet geruimd omdat dit alleen mogelijk zou zijn door

gebruik te maken van explosieven. Het gevaar dat de explosie schade zou veroorzaken aan de

omliggende gebouwen waaronder de telefooncentrale is te groot, waardoor de bunker er nog steeds

staat en wellicht nooit geruimd zal worden.

8. Monument voor het verzet Onbekend, Onbemind, Oranje

Dat was de bunker. We lopen weer terug naar de Markt en steken schuin over richting de

onderdoorgang naast de Bibliotheek. We bevinden ons nu in het Emile van Loonpark. Op de gevel

van het gebouw aan de rechterkant is een kunstwerk op de gevel terug te vinden dat een man, een

kindje en een vrouw (een gezin) lijkt voor te stellen. Het is een vrij jong monument dat onthuld is op

4 mei 2010 in het bijzijn van een aantal oud-verzetstrijders. Initiatiefnemer was John Braat, die er

niet alleen voor heeft gezorgd dat er Stolpersteinen in Roosendaal gelegd zijn, maar ook onderzoek

heeft gedaan naar de rol die het verzet gespeeld heeft in Roosendaal. Deze rol was veel groter dan

aanvankelijk altijd werd gedacht. Wil je

hier meer over weten dan kan ik je het

boek wat hij over het onderwerp

geschreven heeft : Ere wie ere toekomt,

Onbekend Onbemind Oranje aanraden.

Het monumentje waar we nu voor staan,

laat drie cirkels zien (de hoofden van de

figuren), drie o’s, die staan voor de drie

woorden Onbekend, Onbemind, Oranje,

de ondertitel van het boek.

9. Bloemenmarkt

We wandelen verder door het park en houden voortdurend rechts aan. We lopen het park uit een

parkeerplaats op. We vervolgen onze weg rechtdoor richting een groot rond appartementencomplex

dat we aan onze rechterhand houden. We lopen nu en steegje in: de Panneboeter. Het steegje lijkt

dood te lopen, maar we kunnen als voetgangers toch echt doorlopen, want er bevindt zich aan het

einde een onderdoorgang. Hier langs gelopen, komen we uit op de Bloemenmarkt tegenover Hotel

Tongerlo. Kijk nog eens terug naar de onderdoorgang. Er is niets meer van terug te zien, maar ooit is

op deze plaats tijdens het bombardement van 31 mei 1944 een bom gevallen die de gebouwen die

er stonden zwaar toetakelde. Er ontstond een passage naar het erachter gelegen terrein. Toen er in

de jaren vijftig op deze plaats nieuwbouw verscheen, besloot men de doorgang te handhaven.

Zonder dat je het door hebt dus eigenlijk ook een spoor van de Tweede Wereldoorlog! Hieronder zie

je een foto van de verwoesting die het bombardement had aangericht.

10. Het vuur dat woedt, getemd door moed

We laten de Bloemenmarkt achter ons en lopen de Molenstraat in. We lopen aan de rechterkant van

de straat langs museum Het Tongerlohuys dat zich aan onze rechterhand bevindt. De Molenstraat

heeft ook zwaar te lijden gehad onder het bombardement, maar hier gaat het om het Duitse

bombardement van 11 mei 1940. Vele huizen werden tijdens het bombardement beschadigd of

compleet verwoest. We lopen richting het kruispunt met de Burg. Prinsensingel. De Binnensingel

zoals deze straat werd genoemd is in 1942 ontstaan. Er werd besloten om een aantal huizen in de

Molenstraat niet meer terug op te bouwen, zodat er plaats ontstond voor een nieuwe weg dwars

door het centrum van de stad. Het pand Molenstraat 68 herbergt een gevelsteen die ons aan deze

periode herinnert. We zien een steigerend paard dat vuur spuwt en door de ruiter getemd wordt. De

tekst vertelt ons: Het vuur dat woedt getemd door moed. Hieronder kun je een foto zien van het

gapende gat in de Molenstraat dat ruimte maakte voor de Burg. Prinsensingel, die genoemd is naar

de oud-burgemeester van de stad, Claudius Prinsen (1896-1952), door veel Roosendalers gezien als

een held door zijn moedige houding tegenover de Duitse bezetter.

11. Burg. Prinsensingel

We slaan linksaf de Burg. Prinsensingel in. We lopen aan de linkerkant van de straat over het trottoir

langs de apotheek en steken even later de Kloosterstraat over. We lopen rechtdoor totdat er aan

onze linkerhand een stenen muur begint. Dit is de muur van de tuin van klooster Mariadal. Bovenop

de hoek van de muur staat een monument. We zien twee bouwvakkers die aan het metselen zijn. Zij

bouwen als het ware Roosendaal terug op na de verwoestingen uit de Tweede Wereldoorlog, die

worden uitgebeeld door de twee bommen onderaan op het monument. Het is een beeld uit 1950.

We lopen verder tot aan het kruispunt met de Vincentiusstraat. Hier slaan we linsaf de

Vincentiusstraat in.

12. Pater Alphonsus (Gerardus Averdieck)

We wandelen nu langs het klooster in de Vincentiusstraat. Rechts van de hoofdingang in de gevel

bevindt zich een gevelsteen. Het is een monumentje ter nagedachtenis aan de verzetstrijder pater

Alphonsus, geboren als Gerardus Averdieck op 6 februari 1899 te Alphen. Pater Averdieck kwam op

11 juli 1942 aan in Roosendaal en verbleef in het klooster. Vanaf die tijd was hij dag en nacht in touw

voor het verzet in Roosendaal. Hij smokkelde samen met andere verzetstrijders Joden, Franse

soldaten, neergeschoten geallieerde piloten, Engelendvaarders en andere vluchtelingen, de grens

over en schonk hulp aan onderduikers. Helaas werden zijn acties door verraad (hier kun je over lezen

in het boek van John Braat over het verzet), bekend bij de Duitsers. Op 19 juli 1944 werd hij

gearresteerd door twee leden van de Sicherheitsdienst (SD), de Duitse inlichtingendienst. Averdieck

werd naar Den Bosch gebracht en vanuit daar overgeplaatst naar de beruchte strafgevangenis in

Scheveningen ook wel Oranje Hotel genoemd. Begin augustus werd hij na strenge verhoren en

martelingen overgebracht naar Kamp Vught. Hier werd hij op 11 augustus gefusilleerd! Averdieck

wordt niet alleen herdacht door de gevelsteen, maar wanneer we verder lopen komen we bij de

andere ingang van het klooster ook een Stolpersteine tegen ter nagedachtenis aan de verzetsheld die

stierf voor andermans vrijheid!

13. Johannes Heijnen

Na dit indrukwekkende verhaal, lopen we terug naar onze school, maar niet voordat we eerst nog

een Stolpersteine bekeken hebben. De laatste voor vandaag. Om deze te vinden, moeten we verder

wandelen door de Vincentiusstraat. We slaan de eerste weg rechtsaf de Dr. Lemmensstraat in. We

lopen over de stoep langs de rechterkant van de straat. Voor huisnummer ?? zien we de

Stolpersteine liggen voor Johannes (Jan) Heijnen. Jan Heijnen was op 25 oktober 1918 geboren te

Roosendaal. Hij was leider van een verzetsgroep, Voor God en de Koning en bracht samen met de

andere leden van zijn groep een illegaal blad uit. De groep hield zich veel bezig met spionage- en

inlichtingenwerk. Helaas werden zijn ondergrondse praktijken hem ook fataal. Hij werd op 2 juli 1944

opgepakt. Via het Oranjehotel belandde hij in Kamp Vught en werd begin september 1944 bij de

ontruiming van het kamp overgebracht naar het concentratiekamp Sachsenhausen. In oktober werd

hij op transport gesteld naar Neuengamme, hier komt hij waarschijnlijk op 14 januari 1945 om het

leven!

Laten we de laatste meters op weg naar school, we slaan rechtsaf de Burg. Schoonheijtsstraat in,

lopen door, steken de Brugstraat over en zijn weer in de Lyceumlaan, gebruiken om nog even stil te

staan bij alle personen die we tegen zijn gekomen en voor wie de Tweede Wereldoorlog noodlottig

werd. Denk nog eens terug aan de Familie van Loenhoud, Mina Cozijn, Pieter Penneweert, Pater

Averdieck, Johannes Heijen en natuurlijk niet tet vergeten Olaf en Paula Geerts. Olaf een jongen van

16 jaar oud, een leerling van onze school… Het komt ineens wel erg dichtbij die Tweede

Wereldoorlog!

Bedankt voor jullie aandacht.

Meneer Kuijpers

16-12-2011

Roosendaal: Paula Geerts, geboren 11 februari 1922 te Roosendaal, studente te Nijmegen,

overleden 11 mei 1940 bij een Duitse luchtaanval op Roosendaal, samen met haar jongere

broer Olaf. Als scholiere hield zij een dagboek bij dat later werd uitgegeven onder de titel

Mijn dagboek. In Hoofddorp is een scoutingvereniging naar haar vernoemd.

Roosendaal (1930): Misdienaars en acolieten, in de tuin van de Paterskerk: zittend 1e rij

v.l.n.r.: Olaf Geerts, Tiest Vos, Piet Holtzer, Adrie Vermeulen. Knielend: Jan Dierckxsens,

Jan Vermeulen, Ad Mol, Fons Rademakers. Staand v.l.n.r.: Broeder Felix, Hubert Stoop,

Gelsing, Joop v.d. Made, Joop van Haren, Harrie Verhaak, M. Lazeroms, Toon Bruglemans,

H. Welling, pater J. van de Velde