8-11-2011 Pagina 1

Een onverwacht

vriendinnetje

8-11-2011 Pagina 2

Marokko was geweldig, het hoogtepunt tot

nu toe, maar we moeten vertrekken want dat

is het lot van vertrekkers. Na een weekje

wachten tot we weg kunnen vertrekken we

richting Lanzarote. Na een tochtje van drie

en een halve dag met een rustig windje

komen we aan in Lanzarote en staat Bente,

volledig tot verrassing van Puck, op de

steiger. Samen met Michel hebben we een

paar gezellige dagen.

Een klein gaatje

De swell die de kust van Marokko teistert laat

een klein gaatje zien op zaterdag om

vervolgens in Alle hevigheid weer toe te slaan

op zaterdagnacht. Dus het is nu of weer een

paar dagen wachten. Dat laatste is geen

optie want Bente en Michel staan over vijf

dagen op de steiger in Lanzarote.

De hele haven van Rabat is al dagen

zenuwachtig en druk in de weer. Iedereen ligt

hier te wachten tot ze kunnen vertrekken en

iedereen bidt tot Allah dat het gaatje van

zaterdag er ook daadwerkelijk gaat komen.

De boten worden afgetankt met diesel voor

70 eurocent per liter, laatste reparaties

worden uitgevoerd, emailadressen worden

uitgewisseld en er wordt druk gefourageerd.

Klein potentieel probleempje is de

formaliteiten bij het uitchecken. Normaliter

moet iedere boot eerst naar de

receptiesteiger waar het hele circus van

politie, douane, drugshond, papieren,

8-11-2011 Pagina 3

formulieren, etc. zich gaat afspelen. Dat duurt per

boot gemiddeld een uurtje. Maar zaterdag willen 24

boten rond 15:30 uur vertrekken, want dan is het

hoogwater en de swell acceptabel. Gelukkig zijn er

weer een paar mannen die dit bespreekbaar gaan

maken met de autoriteiten van Rabat en die zijn

coulant en passen de procedures aan zodat

iedereen bijtijds kan vertrekken.

Om drie uur zijn wij van alle stempels voorzien, heeft

de drugshond Borus niets kunnen vinden en worden

we gemaand te vertrekken. Het is een tocht van een

dikke 500 mijl, de wind ziet er redelijk gunstig uit,

misschien wat lichte winden maar wel de goede

kant op.

8-11-2011 Pagina 4

Van Marokko naar de Canarische eilanden

Als derde boot varen we de zee op en

achter ons zien we rest van de armada

volgen. Het wordt snel donker en zo varen we

de nacht in.

Voor ons zien we lichtjes van de vissers die

met hun kleine bootjes met hun 20pk

buitenboordmotortje ruim 20 mijl de zee op

varen. Melanie heeft de eerste wacht en om

21:00 uur loopt de snelheid van de boot plots

terug van 6,5 knoop naar 0 knoop. Ik spring

uit bed en loop in mijn onderbroek naar

buiten, de conclusie dat we in een vissersnet

zijn gevaren lijkt logisch zeker nu er een

vissersbootje op ons komt afgevaren met de

opmerking: ¨Vous n´avez pas de l´oeil? ´

Maar hoe in godsnaam kunnen wij weten

waar er netten zijn, het is pikkedonker en het

enig wat wij zien zijn kleine witte lampjes.

Maar een probleem hebben we wel want we

liggen hartstikke stil, met een zaklamp zien we

het net achter ons. De genua rollen we snel in

maar het grootzeil staat vast met een

bulletalie. De visser die achter ons nog ti

entallen lampjes ziet vraagt of er nog meer

boten aankomen waarop ik antwoord dat er

nog een stuk of twintig volgen. Onder

toezegging dat ik iedereen zal waarschuwen

mag ik zijn net doorsnijden. Melanie pakt een

broodmes waarop Puck, ondertussen ook

wakker, angstig vraagt of we de visser gaan

vermoorden. Het net is snel doorgesneden

en we zijn los.

8-11-2011 Pagina 5

De wind is ook de volgende dag rustig, we hebben zo´n 12

knoopjes uit het noordoosten. Voor George net wat te weinig

voor Melanie prima. De boot ligt lekker recht in het water

en we varen met zo´n vijf knopen op de spinnaker

de hele dag door. Boten zien we nauwelijks.

8-11-2011 Pagina 6

JJaarriigg oopp zzeeee

8-11-2011 Pagina 7

31 oktober is George jarig. De kinderen

vragen of ik het niet erg vind om op zee jarig

te zijn, maar ik kan me niets mooiers

voorstellen. ´s Nachts was de wind nog te

licht om te zeilen en hebben we een paar

uurtjes gemotord, maar ´s morgen zetten we

de spi en trekt de wind aan tot 18 knopen.

We varen hard met de goede kant op met

een ´high score´[quote Puck] van 12,6 knoop.

De stuurautomaat stuurt de boot feilloos

zonder een keer uit zijn roer te lopen. Wat

een mooie verjaardag met dit windje!

Natuurlijk zijn er cadeautjes, slingers en

confetti en ben ik de hele dag echt jarig, ik

mag zelfs kiezen wat ik wil eten.

Weer komen we eigenlijk bijna geen boot

tegen maar ´s morgens spotten we in de

verte een andere zeilboot. ´s middags lopen

we de andere boot langzaam in en zinder

dat we de stuurautomaat gedurende de dag

hebben aangeraakt moeten we uiteindelijk

uitwijken om de andere boot niet vol te

raken. We passeren haar op 25 meter, maar

hoe is het mogelijk op deze grote zee dat we

moeten uitwijken voor dat ene bootje wat we

die dag zien!

Na precies 3,5 dag komen we aan in

Lanzarote. We hebben via de

satelliettelefoon ´s middags nog even

contact gehad met de haven en ´s nachts

aanlopen is geen probleem. We parkeren de

boot aan de meldsteiger, Puck wort nog

even wakker en doet een vreugendansje dat

we er zijn, we drinken nog een borrel en

vallen in slaap.

8-11-2011 Pagina 8

Michel had ons al twee maanden geleden gevraagd of het mogelijk was om in zuid Spanje of de Algarve even een weekendje langs te komen met Bente. Dat lukte even niet in verband met andere afspraken (ja we hebben het druk!), maar gelukkig konden we wel afspreken in Lanzarote. Puck en Bente weten van niets en dat houden we zo. Dus ´s morgens staat plots Bente oog-in-oog met Puck en de dames zijn perplex.

EEeenn oonnvveerrwwaacchhtt

8-11-2011 Pagina 9

bbeezzooeekk

8-11-2011 Pagina 10

We hebben heerlijke dagen met elkaar.

Puck, Bente en Lotte zwemmen in het

zwembad van de Marina Rubicon, vangen

vissen met schepnetjes, springen op de

trampoline, eten ijsjes en kijken dvd´tjes.

Michel, Melanie en George praten bij over

thuis, over de hockeyclub en de school.

Bente heeft ook nog een filmpje en een

boekje van de klasgenoten van Puck

meegenomen waar Puck lekker van kan

genieten.

We maken ook nog een keer een tripje naar

de lokale Gamma waar ze visspullen

verkopen. Ik heb weinig verstand van vissen

dus koop ik maar wat en hoop dat we

hiermee een tonijn van een paar kilo kunnen

vangen. Aan het materiaal zal het in ieder

geval niet liggen.

Ondertussen lopen we ook Annemiek en

Arthur van de Tahira tegen het lijf die we al

op de steiger in Rabat hadden gezien. We

borrelen met z´n allen wat (terwijl de kinderen

de boot verbouwen) en spreken af om

Michel de volgende dag de fijne kneepjes

van het zeilen te laten meemaken. Arthur,

Michel en ik gaan de volgende dag lekker

raggen. Melanie en de kids geven de

voorkeur aan het zwembad.

Maar aan al het leuks komt een einde en zo

moet Bente ook een keer vertrekken, de

dames hebben het er moeilijk mee, tranen

8-11-2011 Pagina 11

biggelen over hun wangen, maar het was

enorm gezellig.

Klaarmaken voor Gambia

Nu ons bezoek weer vertrokken is moeten we

ons weer gaan klaarmaken voor het vertrek

naar Gambia. Een dikke 1.000 mijl en daarna

twee weken leven in een land waar natuurlijk

geen Albert Heijn te vinden is. Dus groot

inkopen, Campinggaz aanvullen, diesel

tanken en we zijn klaar voor het vertrek.