Visserijsfeer 13

Zeedierenjager Ed

Oostende, periode 1990- 2000 -

In de jaren 80 beginnen kustvissers straffere motoren in te bouwen. Er is een wettelijke 300 PK limiet.

Nederlanders op de Belgische kust mogen ook niet meer PK’s gebruiken. De meeste hebben 600 Pk motortypes. Met een knopdrukje kunnen ze de PK’s in het wettig kader passen. Ze gebruiken meer dan 300 PK, anders kunnen ze hun zware boelen niet voorttrekken.

Eddy plaatst een 300 PK motortype; ter vervanging van 150 PK.

IJveren van kustvissers en hun voorman Eddy in de Rederscentrale leiden ertoe dat de Zeemacht extra controle bij de Nederlanders gaat uitoefenen.

Ondanks de controles wordt nooit bewezen dat de Nederlanders met hun motortypes van 600 PK meer dan 300 PK gebruiken.

Eddy’s ijver in de beheerraad van de Rederscentrale zorgt dat directeur Wittewrongel tegen Nederlandse visserij topmannen reclameert.

Na veel over en weer schelden krijgt de Rederscentrale voor elkaar dat de Nederlanders in Oostende willen vergaderen.

Op de vergadering : enkele Nederlandse bonzen tegenover directeurWittewrongel, voorzitter De Roose, de advocaat, kustreders Eddy Serie uit Oostende, Jef Martony uit Zeebrugge en Albert Deramoudt uit Nieuwpoort.

Eddy lanceert het voorstel (naar andermans idee) verbod in te voeren om met types van meer dan 300 PK te kustvissen. Waarmee het probleem van de baan zou zijn.

De Nederlanders vinden dat goed. Eddy denkt dat ze dat nooit zullen doen want ze zouden problemen met hun achterban krijgen.

Ze gaan uiteen met vooruitzicht voor een vergadering in Nederland. Er komt nooit een uitnodiging vanuit Nederland.

De Rederscentrale gaat door met het voorstel; formuleert het naar onze Minister van Visserij toe.

Als de brief klaar is wachten ze op de handtekening van Eddy maar die wil niet, omdat ook een drietal Belgische kustvissers motortypes hebben van meer dan 300 PK, hoewel het voorstel van hem komt.

Zegt in het bestuur als vertegenwoordiger voor heel de Belgische kustvisserij te zetelen.

Zijn handtekening zou betekenen dat ook eigen kustvissers niet in kustwateren mogen vissen; enkelen opofferen om de anderen te redden.

Omdat Eddy deze verantwoordelijkheid niet wil nemen gaat de brief nooit door.

Er zijn een paar grote reders die vinden dat de kustvissers teveel tongquota krijgt.

Daar heeft de Rederscentrale niets mee te maken.

Terwijl ook Eddy Serie dat tegengaat organiseren andere kustvissers, onder leiding van neef Rudy Barbaix, oppositie tegen de gang van zaken.

Eddy zit tussen twee vuren maar behoudt zowel het vertrouwen van de Rederscentrale als de kustvisserij.

In die fase van visserijgebeuren vormt Eddy een “schakel” tussen grote visserij en zijn eigen achterban; de kustreders.

De problematiek heeft allemaal te maken met quota’s : zowel in Nederland als in België.

Sound : I Will Always Love You : Whitney Houston : ( Dolly Parton)

Wanneer Minister van Visserij Bourgeois naar de Rederscentrale komt om te vergaderen vraagt Eddy, alhoewel hij niet mag omdat hij niet tot het dagelijks bestuur behoort, of hij er mag bij zijn. Bij totale meerderheid van stemmen staat de Rederscentrale dat toe.

Wanneer de Minister in Oostende is overhandigen kustreders Rudy Barbaix en François Devey in de vismijn hem een protestbrief over het aangevochten quota. Eddy spreekt op de vergadering met de Minister. Vooraf , langs de VHF op zee, had Eddy afgesproken met Rudy : “doen jullie het op jullie manier, ik zal het op mijn manier doen.”

De minister begint over de protestbrief en ervaart dat Eddy in dezelfde trant spreekt. Minister Bourgeois vraagt : “Meneer Serie, moest u minister van visserij zijn, hoe zou u de quota’s verdelen”.

Verrast maar niet uit evenwicht denkt Eddy enkele seconden na en antwoordt : “Meneer de Minister, ik kan hier van alles zeggen maar als visser kan ik mij onmogelijk in de plaats van minister stellen en vraag enkel een quota voor de kustvisserij die door niemand kan worden aangevochten.”

De minister knikt opgelucht na zijn riskante vraag en zegt tegen een medewerker: “schrijf op”. Een paar jaar later wordt het van kracht.

Eddy besluit te stoppen met visserij en gebruik te maken van de E.U slooppremie.

Door de som van verschillende factoren vindt hij het de verstandigste oplossing.

Zijn vrouwtje zegt na drie jaar : “je laat me teveel alleen door ‘s nachts op zee te gaan”. Het houten schip “Hermes” heeft met 300 PK meer sleet gemaakt in drie jaar dan in 30 jaar voordien. De verdiensten zijn voor de helft verminderd doordat kabeljauwvisserij in span wordt verboden, tong en garnalen fel verminderen. Door slechte verdiensten ontstaan bemanningproblemen. Die het kunnen weten zeggen: “jongens stopt als je kan want er komen slechte tijden.”

Eddy stopt met een gouden handdruk van de E.U en België. Hoewel hij nog graag gaat vissen zegt hij: “ik heb 31 jaar goed gevaren en de laatste 2 slecht; het is welletjes geweest.”

In oktober 1991, na 7 jaar samen zijn, verlaat mevrouwtje uit Heule haar visser, die haar in liefdesrelatie en met haar kinderen een goede thuis heeft geboden.

Ze heeft een ander, een 50 jarige Duitse fabrieksman op rust in Oostende met een appartement op de zeedijk; het duurt 10 maanden. Vrouw, schip en beroep kwijt, een leegte maar hij heeft nog zijn beste vriend, jagershondje Alf, een Whippet.

Eddy blijft niet bij de pakken zitten en is al een jaar bezig met schrijven aan “Nachten op Zee” ; een volgend hoofdstuk in zijn leven begint.

Als de O.142 “Hermes” half afgebroken klaar ligt voor de sloop is het alsof hij een vriend verstoot.

Het doet pijn, een schip die hij heeft drijvende gehouden kan hij moeilijk laten verloren gaan maar het moet.

Eén van die dagen hoort hij op de radio dat een visser zijn vrouw en daarna zichzelf doodschoot.

O.142 “Hermes” , het schip van Eddy, klaar voor de totale sloop

Anja een levenslustige jonge vrouw sterft in het hospitaal met een kogel in het voorhoofd. Visser Christophe is op slag dood.

De visserij, in het bijzonder de kustvisserij, is geschokt bij dat liefdesdrama.

Eddy gaat naar de begrafenis van halfnichtje Anja en wat hem vooral pakt ; het liedje tijdens de offerande : “I Will Always Love You” van Dolly Parton. Hetzelfde liedje dat hij koppelt aan het verlaten van zijn vrouw maar dan in de versie van Whitney Houston.

Eddy schrijft “Nachten op Zee”.

Het boek wordt uitgegeven door de “Vriendenkring Noordzee Aquarium” . Het gaat over het vissersleven en cultuur met gedachte: “onbekend is onbemind.”

En vooral de melding : “als er niets speciaal gebeurt is er over twintig jaar geen kustvisserij meer.”

Na stoppen ontstaat de gedachte zijn strijdmakkers in de steek te hebben gelaten. Laat ze niet in plan en steunt waar kan.

Zijn leven herbegint als hij eind 1991 een vrije mevrouw uit Ieper ontmoet. Een liefdesrelatie begint die hedendaags in 2010 gelukkig blijft doorgaan.

“Nachten op Zee” wordt in voorjaar 1992 in de “John Bauwens Visserijschool” voorgesteld.

Het publiek luistert met interesse naar wat Eddy van op het spreekgestoelte zegt.

Het gaat over de teloorgang van de kustvisserij.

Zoals beloofd is het 1ste exemplaar voor Minister van Visserij Bourgeois.

In korte tijd is “Nachten op zee” uitverkocht.

½ gaat naar de kustregio ; ¼ naar Nederland en ¼ naar bibliotheken, universiteiten en ministeries.

Het is een klein succes en de mensen en de pers loven.

De “Gazet van Antwerpen” schrijft : nieuw natuurtalent langs de kust opgestaan.

Eddy heeft de smaak te pakken en na “Nachten op Zee” schrijft hij in voor een cursus “schrijven” bij een instituut in Nederland.

Ondertussen schrijft hij zijn 2de manuscript “De Laatste Jagers” ; deze wordt niet uitgegeven maar de titel kent verspreiding.

Tijdens zijn lessen leert hij dat zijn eerste boek de regels van de kunst in zich heeft, wat erop wijst dat schrijven hem is aangeboren.

In zijn cursus worden veel boeken aangegeven om te lezen; om de stijl van de schrijvers te analyseren, hun psyche te begrijpen, een eigen stijl te ontwikkelen.

Het gaat over wereldliteratuur ; volgende dragen zijn voorkeur : Conan Doyle (Scherlock Holmes), Stijn Streuvels, Simenon (zijn beeldtaal is bijna zichtbaar), Ernest Hemingway, Charles Dickens, Jan Den Hartog (Schipper naast God), Mark Twain.

Eddy heeft bewondering voor Hugo Claus vooral om zijn les : “een schrijver moet de grenzen verleggen”.

Het boekje “Nachten op Zee” zal het niet geweest zijn maar Eddy voelt dat hij meer in zijn mars heeft als schrijver. Na voeding voor de maag als visser is het nu voor de geest als schrijver.

Bij zijn cursus moet Eddy nadenken over letterkunde en het definiëren.

Hij schrijft daardoor het volgende en hangt het in een kadertje in zijn bureaukamer.

Op zijn schrijfbureau plakt hij een eigen citaat: “We hebben onze intelligentie van God verkregen om te overleven”

“Letterkunde is de kunst om met letters gedachten, gevoelens, spiritualiteit en inspiraties van het ‘zijn’ veelzijdig en doeltreffend over te brengen.” Eddy Serie Een Oostendse visser die schrijver werd.

Die tijd schrijft Eddy ook wekelijkse reportages voor “Het Visserijblad” : schuilnaam “Zeedierenjager”.

De kustvissers richten een voetbalploeg op met schippers en matrozen. Op een match troeven zij de vishandelaren af met 7-0.

Kustvisser Rudy Dasseville heeft tijdens orkaanstorm zo een schrik opgedaan dat de dokter hem afraad nog op zee te vissen.

Hij volgt kunstacademie en zegt : “talent wordt niet aanvaard in de visserij.”

In de jaren 60 gaat hij naar optredens van “The Beatles” in Engeland en wordt bij toeval bevriend met John Lennon.

Tot de moord blijft hij tekeningen en tekst uitwisselen met John. (van alles bewijzen gezien.)

Rudy trekt naar Engeland; wordt er ‘gitaar-siermeubel’ bouwer; waar tot 20 gitaren kunnen opgeborgen worden. Heeft er klanten als : Eric Clapton, Mike Knopfler en Ringo Starr (drumkast).

Aan te nemen dat door Rudy John op de hoogte is van de Oostendse kustvisserij.

Ivan Victor komt Eddy vragen of hij wil meedoen met de politieke partij DEMO (Democratie.) Hij doet mee op de 13de plaats bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Op een vergadering stelt een kopstuk van de partij voor Eddy als voorzitter te kiezen.

Een andere kopstuk, een professor van de universiteit, vindt dat van het goede teveel en het gaat niet door.

Men zegt Eddy zich niet te laten intimideren door de professor omdat die wel goed kan praten voor een volle zaal maar niet zoals gij van man tot man.

De verkiezingen brengen 2 verkozen gemeenteraadsleden maar Eddy zelf heeft weinig stemmen, wat hem doet besluiten dat hij meer als schrijver voor de samenleving doen kan.

Door de voor hem onverwachte vergeldende aanpak van de partijtop tegen gemeentepolitiek en hij niet daarom heeft meegedaan stopt hij na 3 maanden dit avontuur.

Na zijn cursus begint Eddy aan een historische roman : “Arneel de visser”

Een verhaal dat zich afspeelt tijdens het ‘Beleg van Oostende’ (1601- 1604) ; en kustvisser Arneel met de protestanten meevecht tegen de Spanjaarden.

Het verhaal is inspiratie ; het historisch kader zoveel mogelijk realiteit.

Eddy raakt in ‘Arneel’ de kern van democratie aan en schrijft : “democratie werkt van beneden naar boven en andersom.”

“Arneel de Visser” verschijnt anderhalf jaar als vervolgroman in “de krant van West-Vlaanderen”; met ongeveer 20.000 potentiële lezers.

Titel “Arneel de visser” komt na het zien van “Nikolaas de Kanonnier”; aan de vesting wandeling te Ieper : waar hij gewichtiger inspiratie opdoet.

Voor 400 jaar na het “Beleg”, trekt Eddy met zijn manuscript naar de cultuurdienst van Oostende. Stelt voor of ze het willen uitgeven ter gelegenheid van de herdenking.

Na 4 maanden het manuscript in handen te hebben wordt meegedeeld dat het niet kan.

Tijdens de feestelijkheden wordt er een monoloog toneelstuk opgevoerd over een visser (acteur Karel Deruwe) die bij het ‘Beleg’ meevecht met de Spanjaarden tegen de protestanten.

Sound : Heal The World : Michaël Jackson : ( Marty Paich )

Er zit bijna geen garnaal en tong en er mag niet meer in span op kabeljauw worden gevist. De kustvisserij kan in de winter niet genoeg verdienen.

Daardoor evolueert de kustvisserij om in de wintermaanden visgebieden naar de oostkust van Engeland op te zoeken.

Halfweg de route bevist men gebieden ; daar zijn Franse vissers bedrijvig. Daardoor ontstaan conflicten en Belgen worden op zee aangevallen door Fransen.

Er ontstaan zeeslagen waarbij groepen Franse vissersvaartuigen Belgen aanvallen en met zware projectielen bekogelen.

Ze proberen schade toe te brengen door trossen touw in Belgische schroeven te krijgen.

Vooral de kustvisserij is slachtoffer en in een paar gevallen komt de Zeemacht tussenbeide.

Het is een visserij oorlog waarbij de overheden uit Frankrijk en België bemiddelen en na enige tijd door speciale regelingen deze zeeslagen kunnen ongedaan maken.

Er is geen kustreder vertegenwoordiger meer in het bestuur van de Rederscentrale nadat Eddy Serie er weggaat. 3 jaar later zegt Eddy dat het tijd is dat er weer een kustreder zetelt.

Niemand wil het doen ; uiteindelijk zegt neef Rudy Barbaix : ‘ik zal het doen.’ Dient zijn kandidatuur in voor het bestuur.

Nog voor men hem kiest, gaat hij er zoveel als met zijn vuist op tafel slaan. Resultaat hij wordt niet verkozen voor het bestuur.

Ruziënd met de “Rederscentrale” wordt door kustreders Rudy, Manfred en Luk (Manfred en Luk zijn halfneven van Eddy en Rudy) & bondgenoten de “Vlaamse Vissersbond”opgericht. Ze willen naast producentenorganisatie “Rederscentrale” een andere .

Er is geruzie en velen moeten het ontgelden. Gezegd dat Eddy zijn best heeft gedaan maar dat zij het rap zullen klaren. De fakkelovernemers doen het met andere aanpak en dat krijgt ‘sturm und drang’. Tegenovergesteld wordt de term “hol-gat” gebruikt. Maakt er anatomische bedenkingen bij. Eddy antwoordt : “ik ben hetero-sexueel en als je niet weet wat dat is zoek het op in een woordenboek.” Die tijd bedrijft hij nogal veel de liefde. Bekend persoon in West-Vlaanderen verspreid de laster zich en het is koers en vaart houden. Tegen achterbaksheid kan men zich moeilijk verdedigen maar uiteindelijk wint het gezonde verstand wat goed is voor volksgezondheid.

Eddy begon lang geleden zichzelf in te spreken : “move you arse.” Het voorste gevoel wordt niet verloren ; lichaam en verstand blijven in evenwicht. Hij leert het uit Amerikaanse films.

Naar schipper Eddy luistert de bemanning en er wordt altijd voorzichtig en verstandig gewerkt en gevist aan boord van de O.142 “Hermes.”

Het is manier om zonder gelul het beroep naar behoren en dynamisch uit te voeren. Zo ontstaat spontane team building.

Als goed visser geeft men zich zonder ontzien. Hard zijn op zichzelf en niet andersom.

Vader Frans, zijn schipper in het begin, zei menigmaal op zee : “oogjes open en goed kijken hoe ik het doet.”

Het zijn nodige lesjes om in het lastig beroep geen klungelaar te zijn.

Ruzies nemen toe ; de “Vlaamse Vissersbond” gaat in de clinch met de “Rederscentrale.”

De Kamer van Volksvertegenwoordiging vraagt wat er gebeurt : de visserij mag het komen uitleggen.

Vissersvrouw Christa gaat in de Kamer de volksvertegenwoordigers toespreken.

De overheid verwijt de Rederscentrale dat ze geen vertegenwoordiger van de kustvisserij meer in het bestuur hebben.

Als tegenzet vraagt de “Rederscentrale” kustreder Edgard Eerebout in het bestuur.

Rudy Barbaix wordt voorzitter van de “Vlaamse Vissersbond” .

Als het tongenseizoen begint op de Belgische kust botsen onze kustvissers weeral op een omvangrijke vloot Nederlanders met ontoelaatbare PK vermogens; die hen de tong van voor de neus wegvissen.

Een kustreder wil een Nederlands vissersvaartuig kopen ; dat wordt hem ontzegt door “Dienst Zeevisserij” : omdat het vaartuig een twintigtal centimeter te lang is volgens de regels.

Het vaartuig heeft jaren onder Nederlandse vlag op de Belgische kust gevist. Bij onze kustvissers raakt alle logica zoek.

De “Vlaamse Vissersbond” roept alle kustschepen op en wanhopig gaan ze de haven van Oostende blokkeren. Ondertussen kunnen grote en kleine vaartuigen de haven in nog uit. Gaan Rudy Barbaix , Manfred Van Elslande , en Luk Bogaert onderhandelen. Ze eisen dat Minister van Visserij Pinxten komt praten met hen.

Minister Pinxten antwoord dat hij wordt gegijzeld en zeker met deze mensen niet wil gaan praten. Een paar uur later stoppen de kustvissers de blokkade en zegt Manfred vol wanhoop : “hij wil zelfs naar zijn eigen volk niet komen.”

“Het Visserijblad” steunt de “Vlaamse Vissersbond.”

Tijdens de blokkade wordt er proces verbaal opgemaakt ; even later belanden kustvissers op de rechtbank te Brugge.

Met de ‘Rederscentrale’ protesteert even later ook de grote visserij nadat de E.U maatregelen oplegt die hen treffen.

De kustvisserij heeft enkele jaren later meeval doordat, na de dioxine crisis, de ‘Vlaamse Groenen’ in de regering komen en Minister van Visserij Véra Dua leveren.

De Vlaamse Groenen trekken zich dan het lot van de Kustvisserij aan.

Om leven in de visserij te brengen, beginnen Eddy Serie, en twee andere vissers, Lucien Desomer en Ivan Fonteyne met het inrichten van het “1ste Vissersfeest.”

Wordt in constructieve cultuuropvatting aangepakt; de destructie in de visserij verminderd.

Het Vissersfeest is meteen een succes ; Ze stichten zelf het “Vissersfeestcomité” waarvan zij: Eddy, Lucien en Ivan de enige leden zijn.

Blijven onafhankelijk maar zijn steeds dankbaar voor de vele steun die ze krijgen.

Het is een feest waarvan de hoofdpunten zijn : kwaliteitsmenu in gezellige zaal, speech en prijsuitreiking, disco bar en dans.

Het “Vissersfeestcomité” besluit een jaarprijs te geven aan de schipper die “het duurste zeedier” aanvoert ; ook een prijs van “verdienste in de visserij.”

Ze kiezen voor een beeldje van een “visser op wacht” door Eddy wordt het de “Waakzame Hondenwacht” genoemd.

Eddy contacteert kunstenaar Jan De Lee, jaren decorateur van het casino van Knokke, decorateur van het Belgisch paviljoen op de Wereldtentoonstelling van Sevilla.

Eddy leert Jan tijdens de jaren 70 kennen in een visserscafé waar ze gesprekken doen over Kunst en Visserij. Jan is afkomstig uit het Visserskwartier; zijn leven lang is hij fan van visserij & vissers.

Het “Vissersfeestcomité” kiest voor een ouderwetse visser achter het stuurrad in de verte turend.

De “Hondenwacht” is een bekende term in zeevaart : het is de wacht tijdens dageraad.

Het stamt uit de tijd van Admiraal Horatio Nelson ; wordt op zijn schepen “Dog Watch” genoemd.

200 jaar geleden gaat deze term de wereld rond ; vissers uit Oostende geven er een eigen naam aan : “de stijve lul wacht.”

Dat weet de buitenwereld niet ; Eddy die vooruitziet dat de ware betekenis zal uitkomen (dat doet hij later zelf) veronderstelt dat sommige mensen dat negatief zullen vinden en voegt er “Waakzame” aan toe.

Dat zit erin natuurlijk.

Jan De Lee tekent wat hij op aanwijzen van Eddy voor ogen ziet: maakt een gietvorm en bakt de beeldjes.

Eddy vindt de visserij destructief bezig. Tijdens een wandeling langs de zeedijk aan de Oosteroever krijgt hij ingevingen die hem laten weten : “De strijd van het voortbestaan van ons, met natuurlijke waakzaamheid en voorzichtigheid.”

Hij veranderd “natuurlijke” door “gezonde.”

Veronderstelt dat het niet alleen voor hem is bedoeld.

Van waar komt het. Volgens hem zijn er 3 mogelijkheden: - onbewust losgekomen na levenslang bewust waarnemen; -zit in onze genen; -het is een ontvangen boodschap.

Beseft dat hij plicht heeft het kenbaar te maken ; doet dat in schrijven.

In alle gevallen vindt hij het logisch ; komt het van iets dan is het eerder geruststellend.

Paul Mc Cartney heeft nooit begrepen waar zijn inspiratie vandaan komt.

Het “Vissersfeestcomité” vergadert het jaar door om alles voor te bereiden voor het volgend “Vissersfeest”. De laatste drie weken voor het feest is het alle hens aan dek.

Die tijd schrijft Eddy 3 jaar aan zijn manuscript van 480 blz. ; over vissersleven en cultuur; werktitel : “Zeedierenjager.”

Het manuscript verstuurt hij naar uitgeverijen in Vlaanderen en Nederland; de kritiek is meestal lovend en men adviseert hem door te gaan maar telkens krijgt hij zijn manuscript terug, met de melding dat het niet bij hen past. Sommigen schrijven dat zij niet bevoegd zijn omdat ze geen “Letterkunde” uitgeven.

Op den duur is heel de Nederlandstalige uitgeverijwereld op de hoogte.

Voor het 3de Vissersfeest vergaat de “Zeejager”; schipper en bemanning verdrinken. In de visserijsamenleving gaan stemmen op om het Vissersfeest te schrappen ; “het Vissersfeestcomité” besluit door te laten gaan. Dat “Vissersfeest” verloopt met een voedsel incident en is er weinig prettigs te beleven.

Aalmoezenier E. H Dirk Demaeght is bezig met het vergaan van de “Zeejager” op het moment dat hij “Zeedierenjager” leest.

De Aalmoezenier wordt specialist in het vissersleven.

Ze gaan de culturele tour op met hun “Vissersfeest”.

Burgemeester van Oostende, Jean, is van het begin deelnemer. Ze beginnen andere politici uit te nodigen; voorwaarde betalen voor het feestmenu en dat doen ze allen.

Geert Lambert, die even later aan de basis ligt van de partij “Spirit” is eregenodigde op het 4de Vissersfeest.

René en echtgenote Vivianne worden door het “Vissersfeestcomité” als peter en meter van het “Waakzame Hondenwacht” prijsbeeldje gekozen.

Sound : “Feel” : Robbie Williams : (Guy Chambers)

Het “Vissersfeestcomité” neemt van begin af aan de gewoonte een eregenodigde op het “Vissersfeest uit te nodigen.

Het 1ste is dat Aalmoezenier E.H Dirk Demaeght, het 2de kunstenaar Jan De Lee, het 3de burgemeester Jean Vandecasteele , het 4de schepen van cultuur Geert Lambert op het 5de (oktober 2000) auteur Roland Desnerck.

Het Vissersfeest is een bekend feest aan het worden in Oostende en daarbuiten.

Ieder Vissersfeest stuurt Eddy honderden uitnodigingen ; van zijn jaarlijkse speech maakt hij kopieën en verstuurt ze : televisiezenders, geschreven pers en allerhande kringen.

Doordat ze iedere keer een paar “Waakzame Hondenwacht prijsbeeldjes” uitreiken komen ze met foto’s in de Vlaamse kranten.

Op het 5de Vissersfeest roept Eddy het “Waakzame Hondenwacht” beeldje uit als symbool van :

“de strijd van het voortbestaan van ons, met gezonde waakzaamheid en voorzichtigheid.”

Terwijl Eddy aan “Zeedierenjager” schrijft leest hij Michel de Notre Dame als schrijver tot schrijver . Zoals geleerd schrijvers te analyseren probeert hij zijn stijl en psyche te doorgronden.

Kritisch staat hij tegenover de voorspellingen.

Bij een 30 tal zinnen voor rond het jaar 2000 krijgt hij het gevoel dat Michel het over hem en zijn leefmilieu heeft.

Het gaat over verschillende personen maar waar hij het heeft over iemand onder het teken van “Hermes” , “Mars” (de strijd), “Dianna” (godin van de jacht tijdens de nacht) , “de jonge wijze alleen in zijn geest heeft hem gezien” en “Zijn engel” ; voelt hij zichzelf.

Staat perplex en denkt meermaals : “dat kan toch niet. “

Eddy bestudeerd met vallen en opstaan, als een wetenschapper, 6 jaar het schrijven ; geleidelijk denkt hij: “dat kan wel.”

Bestudeerd de symboliek code, waarschuwingen en beschrijvingen en weet de sleutel tot herkenning.

Na doorgedreven moeilijke en lastige studie voegt hij een hoofdstuk van 10 blz. toe aan de 470 blz. van “Zeedierenjager”. Het gaat over zijn verklaringen met de titel : “Veel toeval of …”

Hij schrijft en zendt “Veel toeval of …”

Een schrijver is verantwoordelijk voor wat hij schrijft ; ook Michel de Notre Dame.

Hoe inspiratie in je geest komt en van daaruit geschreven wordt blijft raadselachtig maar als schrijver heeft men plicht te zenden als het mensheid aanbelangd.

Bij “Veel toeval of…” kan je de puntjes invullen met wat je wilt.

Blijft vraag : “wat is toeval.”

Is er waarheid dan staat onze levenslijn van lang voordien vast want zijn schrijven lag al meer dan 400 jaar te wachten.

De gelijkenis is mysterieus maar Eddy wordt in zijn doen en laten niet “geleid” door het geschrijf van Michel.

Wordt geïnspireerd door iets die niet van de wereld is.

Oostende, 11 november 2010

Geachte Vissersvriend,

vanaf het begin als auteur sluit Eddy zich aan bij SABAM. Zijn schrijven over visserij en samenleving is “Letterkunde”. Het zijn uitgeverijen in Vlaanderen en Nederland, waar zijn manuscript met de werktitel “Zeedierenjager” naartoe gaat, die dat laten weten. Het gegeven is niet gewoon en het is naïef te geloven dat er geen lekken zijn.

Altijd krijgt hij de indruk dat men zijn boek niet durft of mag uitgeven. “Mens en Cultuur” uit Gent wilt het wel uitgeven maar de kosten moeten gedeeld en dat wilt Eddy niet. Dit gebeuren situeert zich in de periode tussen 1990 en 2000.

Vriendelijke groet en het beste,

Zeedierenjager Ed

Tot de volgende keer vrienden en vriendinnen.