DEN UIER N°1om u intellectueel te voeden

maiden voyage

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

Wanneer Den Uier vroeg in de ochtend de Plateauberg opfietst, stromen langs alle kanten jongelingen uit het tweede jaar toe, gebukt onder gigantische maquettes. Ondanks een beperkt aantal uren slaap, slagen ze er toch in hun jurymateriaal in te leveren en hun lichaam verder te slepen richting economiegebouw, waar heerlijke koffie en bijhorende koeken hen opwachten. De kickoff gaat door in auditorium Quetelet, het is immers aangenaam voor een kudde architectuurstudenten om de dag te beginnen in een (min of meer) nieuw gebouw, dat toch wel in de categorie ruimtelijke hoogstandjes thuishoort. De introductie is dit jaar historisch kort. Onze vakgroepvoorzitter legt ons uit dat de jokerweek draait om omgaan met kennis, zij het op een andere manier. De transformatie van het LABO van fysicazaal tot tijdelijke jokerbar - en uiteindelijk tot bibliotheek - is volgens Pieter Uyttenhove typerend voor de opdracht deze jokerweek. Hij haalt Freud aan, “want in de verbeelding kunnen meerdere dingen op 1 plek bestaan” en dat is net wat we deze week nodig hebben. We zullen als curatoren in de stad te werk gaan, mogen knippen en plakken met bestaande gebouwen en zo experimenteren met de wisselwerking tussen architectuur en de context van de stad. Oftewel: wat gebeurt er wanneer je Villa Savoye 3 keer vergroot, op zijn kop zet en in het citadelpark plaatst. Maarten Liefooghe, Christophe Van Gerrewey en Stefaan Vervoort, het jokerteam van dit jaar, gaan verder met uitleg over de opdracht en over de externen die deelnemen aan de opdracht en de lezingen. DLK sluit af met wat we verder voorgeschoteld zullen krijgen zodat niemand nog een moment naar huis zou willen.

Gedurende de dag bezoeken studenten hun ‘zoekzone’, maken een analyse en zorgen voor een inplantingsmaquette. Het resultaat daarvan is volgens Bart Verschaffel wel vaak neutraal en doet te weinig uitspraken.

Dit jaar zijn er ‘parallelle labs’, een nieuwtje in de jokerweek. Een aantal mensen uit alle hoeken van de architectuurwereld zijn uitgenodigd om zelf mee te werken aan de opdracht, en niet enkel om te begeleiden zoals andere jaren. Vandaag lijken de externen iets vrijer met de opdracht om te gaan dan de meeste studenten en meer naar (kleine) facinerende elementen te zoeken in hun wijk.

Ondertussen is er ook op Facebook een virtuele jokerweek aan de gang, met boeiende conversaties tussen de Pijlstaart Koe en STUDIOanARCHIE. Op deze radio wordt ook dagelijks een CADquiz gehouden, vandaag gewonnen door Benjamin. Proficiat, jongeman!

Nog een paar dingen die je moet weten. De opdracht kan nagelezen worden op architectuur.ugent.be/jokerweek. Links van de bar hebben we een postermuur gemaakt, waar dagelijks aangekondigd wordt wat er te zien is. En nog belangrijker: er is nog een jarencompetitie waarover we nog niets verteld hebben. Er wordt bijgehouden welk jaar de meeste pintjes (of andere alcohol) kan drinken. Bij wijze van experiment en wie wint, ontvangt de memorabele prijs van beste drinkers.

26-03-12

de jo

kerk

alen

der

opdr

acht

labo

= o

ude f

ysic

azaa

lau

dito

rium

= a

ud G

Rozi

er,

rech

tove

r la

bole

zing

ende

koe

Maandag 26/03

dinsdag 27/03

Jokergymnastiek

Lunchbreak

Schaken & basketbal

Introductie & Chambre d’Amis

TRACK: presentatie

AWB: Building For Brussels

Catalogus

Kunstenaars presenteren TRACK

Spaghetti met of zonder vlees

Boerenworst of veggieburgers

De Pijl-Staart-KOE-Le-Show

De Pijl-Staart-KOE-Le-Show

Muziekbands

StreekbierenavondSpeeddating

Stadsontwikkelingsbeleid

Tequila time

Tequila time

BAVO: architectuur & beleid Gent

08:45 - 09:00

11:15 - 13:00

12:00 - 13:00

09:00 - 09:30

09:30 - 10:15

10:15 - 10:45

10:45 - 11:15

13:00 - 14:30

19:30 - 20:00

19:30 - 20:00

20:00 - 21:00

20:00 - 21:00

21:00 - 22:30

21:00 - 22:30

17:30 - 18:15

22:30 - 23:00

22:30 - 23:00

18:30 - 19:15

labo

labo

labo

aud A

aud a

aud a

aud a

AUD C

labo

labo

labo

labo

labo

labo

AUDITORIUM

labo

labo

AUDITORIUM

Benny Lava & Zoobidoobie‘Jokergymnastiek met Anne’ brengt u morgen enkele absolute toppers uit Bollywood. We trommelen niemand minder dan Benny Lava en Zoobidoobie op om u en uw heupen klaar te stomen voor de ochtendlezingen. Kom die koffiekoeken er maar afdansen! dinsdag 08.45 - 09.00 LABO

Carl Dejonghe – Een overzicht van Gentse stadsontwikkelingsprojectenCarl Dejonghe is raadgever ruimtelijke ordening en stadsontwikkeling op het kabinet van de Gentse schepen bevoegd voor milieu, stadsontwikkeling en wonen. Eén van hun interessant projecten is dat van de ‘Torekes’ . Deze eigen munt voor de wijk Rabot-Blaisantvest wordt geschonken aan buurtbewoners die de straten proper houden, hun tuintjes mooi onderhouden,... Ze zijn écht iets waard en kunnen in buurtwinkels gebruikt worden om groenten, brood en spaarlampen te kopen. Helaas niet geldig als drankbonnetje.dinsdag 17.30 - 18.15 AUDITORIUM

BAVO – Architectuur en beleid in GentGideon Boie en Matthias Pauwels van BAVO worden aangekondigd als architectuuractivisten. Hun onderzoeksbureau BAVO richt zich op de politieke dimensie van architectuur, planning en kunst, waarbij ze de heersende hot topics niet schuwen. Wij verwachten een lezing met ronkende uitspraken die de uiteenzetting van Erik Swyngedouw tijdens Jokerweek Powerdown minstens evenaren. In 2009 maakte BAVO een kritische doorlichting van de architectuurcultuur in Gent. Zoals dat de gewoonte is in de wereld van de stadsontwikkeling, vergelijken ook de heren van BAVO Gent graag met een andere stad. In dit geval niet met zomaar een stad, nee, we hebben het over dé stad, wiens grootsheid volgens sommigen de rest van Vlaanderen tot parking herleidt. Deze grootse stad heeft niet alleen haar schaal mee, ze heeft ook trotse burgers en een sterk imago, onder andere als architectuurstad. Gent daarentegen heeft, zoals Bart Verschaffel op de achterzijde van deze Uier zegt, geen duidelijk gezicht. Ze komt over als een meer spontaan ontwikkelde stad en wordt (onterecht?) vaak op de tweede plaats geplaatst als het om architectuurcultuur gaat. BAVO suggereert dat de mindere bekendheid van Gent als architectuurstad voor een groot deel te wijten is aan “een misplaatste bescheidenheid en een gebrek aan zelfkennis”. Nochtans is de architecturale kwaliteit van Gent sterk gelieerd aan deze bescheidenheid. De vraag die BAVO zich stelt, is hoe Gentse architecten verleid kunnen worden om hun natuurlijke rol als bemiddelaar in de dynamiek van de stad op te nemen en zo actief te participeren aan de stedelijke ontwikkeling. Ze halen bovendien aan dat “de Gentse architectuurfaculteiten en –scholen onzichtbaar om niet te zeggen afwezig zijn in het debat over de Gentse stadsontwikkeling”. Tja, laten we daar deze week eens over nadenken.Kortom, als zij Jan de Vylder kunnen linken aan “de kat uit de tekenfilm wiens hoofd opgeblazen wordt door dynamiet om niettemin in de volgende scène intact verder te gaan in zijn onvermoeibare zoektocht naar de muis” en ons gaan vertellen hoe Gent kan winnen van Antwerpen, dan zitten wij alvast op de eerste rij!dinsdag 18.30 - 19.15 AUDITORIUM

het weer morgen

18°C

Gent is nergens het gave decor van een oude tijd, het is nergens dromerig, het spiegelt nooit en nergens de - vergane - mogelijkheid van een ànder, eenvoudiger, beter, rijker leven voor. Maar tegelijk is het niet geschonden of gekwetst. Zeer heterogene, afgebroken, dikwijls verweesde brokstukken van verdwenen steden staan op een rustige, onverschillige manier naast elkaar, zoals de twee gevels van het stadhuis naast elkaar staan. Gent is niet een mengsel, de lagen lopen niet door elkaar, de grond is niet omgewoeld. Alles heeft zijn plaats, alles ligt tegen elkaar geschoven, maar toch uit elkaar, zonder naar elkaar of naar de stad als geheel te verwijzen. De spanning is laag. Gent is een archipel van zeer verschillende, stuk voor stuk relatief homogene plekken, en men stapt zo van het ene eiland op het andere. Maar tegelijk ligt de Coupure eindeloos ver van de Sint-Elisabeth-wijk, de Ketelvest ligt eindeloos ver van de Kouter, de Kantienberg ligt eindeloos ver van de Boekentoren. De Sint-Antoniuskaai, de kasseivlakte aan het eind van de Voorhavenlaan, het Pand en Eiland Malem lijken wel nergens te liggen. De straatwanden aan het Wilson- en Graaf van Vlaanderenplein staan niet samen, ze begrenzen niet een ruimte. En tussen de twee zijden van het Sint-Pietersplein ligt niet een plein, maar voornamelijk niets.

De bekwaamheid van Gent om ingrijpende en soms brutale veranderingen te absorberen, is in belangrijke mate te danken aan zijn uitgestrektheid. Gent was en is een zeer grote stad: het Gent van de eerste, twaalfde-eeuwse omwalling was reeds tachtig hectaren groot. De tweede omwalling is pas in de loop van de negentiende eeuw volgebouwd. Bij de aanleg van het Zuidstation, op het traject waar de autoweg vandaag de stad binnenkomt, kon de trein het hart van de stad nog zeer dicht naderen over de vrije, onbebouwde ruimte van de Muinkmeersen. Die uitgestrektheid verschijnt in het relatief lage profiel, in de vele restruimtes, en in de verbruikte, bijna achtergelaten plaatsen en huizen. Ze wordt ervaren als wijdte, als verlatenheid, als teveel aan plaats, bijvoorbeeld op het Sint-Pietersplein, op het Antwerpplein

Gent heeft geen gezicht〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

〰〰〰〰〰〰

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

〰〰〰〰〰〰

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

〰〰〰〰〰〰〰

Bart Verschaffel

NATHAN VAN DEN BOSSCHEDenki Groove – NijiNine Inch Nails – HurtCarl Cox – The Latin Theme

BRUNO NOTTEBOOMNirvana – Smells Like Teen SpiritFaithless - InsomniaMadonna – MusicMichel Fugain – Une Belle Histoire

ARNOLD JANSSENSDavid Bowie – Hallo SpaceboyRy Cooder – Why Don’t You Try Me TonightChet Baker – My Funny Valentine

youtubetip: why am i - expo 58

TRACK is een tijdelijke tentoonstelling met dertig internationale kunstenaars die permanente sporen laten in de intieme sfeer, de private omgeving en de publieke ruimte.

TRACK vindt plaats in Gent van 12 mei tot 16 september 2012. De tentoonstelling beoogt op een bestaande traditie en sluit aan bij spraakmakende kunstprojecten buiten de muren van het museum als Chambres d’Amis (1986) en Over the Edges (2000). TRACK is echter geen herhaling van de voorgaande edities; het project neemt de meerwaarde van zijn voorgangers mee, tast de grenzen af van het publieke en het private en houdt rekening met de betekenisverrijking van het domein in de afgelopen jaren.

In de ruime binnenstad van Gent traceert TRACK een zestal gebieden die ieder een uitgesproken karakter hebben: de omgeving rond het Citadelpark waarin zich de cultuurbastions het S.M.A.K., het Museum voor Schone Kunsten, het HISK... bevinden; de buurt rond de Boekentoren en de Vooruit met zijn grote concentratie aan onderwijsinstellingen en studentenvoorzieningen; het historische centrum van de stad waar de handel al eeuwenlang floreert ; de wijk Macharius/Heirnis waar de Leie zich bij de Schelde voegt en de bakermat van de stad ligt; de omgeving van het Fratersplein die een groot aantal zorginstellingen verenigt en het gebied tussen de Gasmetersite en de Rabottorens, een oud industrieel terrein dat geconverteerd

TRACK: kunst in de stad

vouw een

plateauduifW

at w

as u

w m

eest

mem

ora-

bele

joke

rwee

kmom

ent?

Cine

matr

ack

aan de Dampoort, op de Voorhoutkaai, het Neuseplein, rond de Bijloke-abdij, op de Huidevettershoek, op het parkeerveld van Flanders’ Expo. In het bijna teveel aan plaats, kunnen de dingen gewoon naast elkaar staan.

Maar Gent is, ook mèt de breuken, littekens, vergissingen en banaliteit die overal te zien zijn, toch wonderlijk gaaf gebleven. De stad is niet kapot, omdat er geen gezicht of beeld is dat geschonden of gebroken kan worden. Er is niet één eeuwig, oorspronkelijk, ideaal of zuiver Gent, waartegenover al het andere onvermijdelijk ‘stoornis’ wordt.

Gent is niet ergens, op één plek, begonnen. Er was niet, eerst, een centrum, dat vervolgens in groeikringen is uitgedijd. Gent is ontstaan door het volbouwen van de ruimte tussen de beide abdijen en het Gravensteen, door het verzelfstandigen van het grote gebied, westelijk

en noordelijk begrensd door de Leie-bocht, oostelijk door de Schelde, en zuidelijk door de Ketelvest die in de tiende eeuw gegraven werd als verbinding tussen Leie en Schelde. Dit ‘eiland’ werd vlug te klein, en de tweede ringmuur grensde een groot gebied af dat slechts traag gevuld werd. Voor Gent een stad was, was het een ruimte, en hier en daar is de oorspronkelijke wijdte nog speurbaar. Gent is dus niet uitgedijd, maar volgelopen.

[abstract uit de tekst Gent (het centrum als breukvlak) van Bart Verschaffel, te lezen via www.dbnl.org en in Bart Verschaffel, Figuren/Essays, Van Halewyck, Leuven, 1995]

Gent heeft geen gezicht. Brugge houdt zichzelf en anderen het beeld voor van ‘historische stad’, Antwerpen is een ‘kosmopolitische havenstad’, Leuven is een ‘universiteitsstad’. Maar Gent kiest niet een beeld waarin het zichzelf met liefde herkent, het identificeert zich niet met een beeld of beschrijving van zichzelf. Elk zicht op Gent - ‘havenstad’, ‘historische stad’, ‘universiteitsstad’ enzovoort - is daarom niet eenzijdig, maar vals. Gent laat de verstrooiing in ‘zichten’ wel toe, maar bestaat als iets wat daaraan voorafgaat.

Het kind, de handelaar, de toerist, de makelaar, de flaneur, de historicus, de pendelaar en de planoloog hebben elk hun stad. Een stad kleurt met de seizoenen, de temperatuur, de lichtinval. Hij klinkt anders met straatlawaai, in nachtelijke stilte, met muziek. Wanneer men over een stad wil denken en schrijven moet men dus - zo lijkt het - een standpunt

bepalen, een stad kiezen, en het verhaal van een - altijd van mijn - stad vertellen. Maar dit kiezen is bedriegen. Niet omdat elk gezichtspunt en elk zicht ‘partieel’ is, of omdat elk zicht ‘subjectief’ en enigszins willekeurig is. Deze waarheid is gemakkelijk en onschuldig: iedereen wéét immers dat elk zien eenzijdig is, en men alles op vele wijzen kan bekijken. De keuze van één der vele mogelijke steden is echter bedrieglijk om een minder onschuldige en minder opvallende reden. Het kiezen is bedrieglijk omdat in elk van de partiële zichten de stad getransformeerd wordt tot ‘gezicht’: tot stilstaand, gearticuleerd, scherp beeld. En alle voorstellingen, foto’s, of plannen die van een stad gemaakt kunnen worden vullen elkaar eindeloos aan, maar ze leveren - schrijft Henri Bergson - niet een stad op, maar een stoet of een verzameling van beelden. Misschien is een stad niet gemaakt van zichten, en is de stad niet het correlaat van een reeks subjectieve of objectieve gezichtspunten. Misschien zijn steden onzichtbaar.

1. Pa

nelg

espr

ek T

RAC

K– 2

012

– 2u

In

het

kad

er v

an h

et b

ijzon

der

vraa

gstu

k “K

unst

op

stra

at” w

erd

een

pane

lges

prek

geh

oude

n ov

er T

RAC

K e

n st

adst

ento

onst

ellin

gen.

Aan

het

woo

rd z

iet u

Jef

Co

rnel

is, re

giss

eur v

an “d

e la

ngst

e da

g”, M

ekhi

tar

Gar

abed

ian

& B

art L

odew

ijks,

kuns

tena

ars v

an

Trac

k en

Bar

t Ver

scha

ffel &

Ste

faan

Ver

voor

t, ve

rbon

den

aan

onze

vak

groe

p.

2. D

e la

ngst

e da

g –

Jef C

orne

lis –

1986

- 6u1

5min

. Co

rnel

is, e

en B

elgi

sche

film

mak

er, d

ie v

an

1963

tot 1

998

wer

kte

voor

de

VRT

, hee

ft m

eer

dan

200

film

s ove

r kun

st, a

rchi

tect

uur,

liter

atuu

r, th

eate

r en

oper

a op

zijn

pal

mar

es. “

De

lang

ste

dag”

, een

zes

uur

dur

ende

doc

umen

taire

en

één

van

zijn

mee

st le

gend

arisc

he w

erke

n, is

ee

n liv

e re

gist

ratie

van

de

star

tdag

van

de

tent

oons

telli

ng C

ham

bres

d’a

mis

in G

ent.

In d

e do

cum

enta

ire w

ordt

lust

ig g

eëxp

erim

ente

erd

met

de

mog

elijk

hede

n va

n liv

e te

levi

sie. S

prek

ers

bevi

nden

zic

h op

ver

schi

llend

e lo

catie

s en

men

w

issel

t vlo

t tus

sen

beel

den

van

kuns

tinst

alla

ties,

mus

ea, t

elev

isies

tudi

o’s e

n pr

ivé-

won

inge

n. D

eze

expe

rimen

tele

refle

ctie

ove

r kun

st e

n te

levi

sie

heef

t ste

rk b

ijged

rage

n aa

n de

myt

he

van

Cha

mbr

es d

’Am

is.

Cin

emat

rack

star

t da

gelij

ks o

m 17

u30

in d

e kl

eine

ruim

te

links

van

de

bar,

met

de

uitz

endi

ng v

an

het p

anel

gesp

rek,

daa

rna

kan

je e

lke

dag

een

deel

van

“De

lang

ste

dag”

bek

ijken

. Kom

ger

ust

eens

lang

s!BAR

Ener

zijd

s alle

s dat

we

tijde

ns P

ower

dow

n m

et

de re

dact

ie d

eden

, and

erzi

jds h

et li

ggen

in o

nze

stra

nd-h

angm

at v

orig

jaar

. Str

ess e

n zo

n du

s! (R

uth

K, M

a2)

Ik b

en e

r zek

er v

an d

at h

et fe

estje

vor

ig ja

ar

lege

ndar

isch

was

, maa

r eer

lijk

geze

gd is

mijn

he

rinne

ring

daar

aan

wat

vaa

g. (S

tijn,

Ba2

)Vo

rig ja

ar sl

iepe

n w

e ee

n na

cht i

n de

sh

elte

rcon

stru

ctie

s die

we

zelf

gem

aakt

had

den.

D

e vo

lgen

de o

chte

nd st

ond

Tijl

Vanm

eirh

aegh

e kl

aar m

et k

offiek

oeke

n. (A

rthu

r G, M

a2)

Het

in g

ebru

ik n

emen

van

onz

e se

kshu

t vor

ig

jaar

. (Ilj

a &

Tho

mas

, Ba3

)

Art

hur G

die

Chr

istop

he V

G in

zijn

nek

lekt

e 3

jaar

gel

eden

en

voor

al d

e he

le m

ystie

k di

e er

sin

dsdi

en ro

nd h

angt

. (Se

rvaa

s, M

a2)

Ik h

eb d

ie a

ctie

van

Art

hur g

ezie

n al

s ee

rste

jaar

, dat

is m

ij al

tijd

bijg

eble

ven.

Het

was

tr

ouw

ens A

rthu

r zijn

tong

en

Chr

istop

he z

ijn o

or

en w

ij w

aren

de

enig

e nu

chte

re m

ense

n in

de

buur

t. (J

oris,

Ma1

)To

en ik

in h

et e

erst

e ja

ar z

at, b

eslo

ten

we

op d

e la

atst

e da

g om

in o

nze

zelfg

emaa

kte

papi

eren

kus

sens

te sp

ringe

n. H

et v

olle

dige

ee

rste

jaar

ver

voeg

de o

ns e

n vl

oog

in d

e pa

pier

en c

onst

ruct

ies d

ie w

e ge

maa

kt h

adde

n.

Mem

orab

ele

opku

is! (E

velin

e, M

a2)

Toen

ik in

het

eer

ste

jaar

zat

kw

am o

nze

bege

leid

er D

avid

Sch

mitz

met

trou

wbo

ekje

s af

. Hij

wou

ons

kle

ding

late

n on

twer

pen,

terw

ijl

dat h

elem

aal n

iet d

e op

drac

ht w

as. I

k he

b he

t in

iede

r gev

al n

ooit

begr

epen

. (Fl

oren

ce, B

a3)

De

60-m

inut

enfu

if in

201

0 w

aaro

p ie

dere

en,

tot e

n m

et A

nne-

Fran

çoise

Mor

el, w

ild a

an h

et

dans

en w

as. I

k w

as e

r sle

chts

10 m

inut

en, m

aar

het w

as h

et b

este

fees

tje o

oit!

(Tilk

e, M

a2)

Hoe

Tijl

van

de

bib

en J

ohan

Lag

ae v

orig

jaar

ac

hter

die

bal

liep

en b

ij de

voe

tbal

, pra

chtig

! (B

ram

, Jon

as &

Jel

mer

, Ba3

)D

e na

chte

n in

onz

e ca

rava

n vo

rig ja

ar!

We

sliep

en o

ok 2

nac

hten

op

het p

odiu

m, o

m

het t

e be

wak

en. W

e kr

egen

nac

htel

ijk b

ezoe

k va

n en

kele

scho

bbej

akke

rs m

et e

en k

effer

tje.

Ze h

adde

n al

flin

k w

at g

edro

nken

en

war

en

heft

ig a

an h

et fi

loso

fere

n ov

er d

e cr

eatie

s van

de

stud

ente

n, w

aarn

a ze

weg

rede

n in

een

ra

mm

elen

de P

euge

ot 2

03. (

Tim

Van

hoor

en,

assis

tent

)wordt tot een nieuwe woonwijk. De stations Gent-Sint- Pieters en Gent Dampoort fungeren als ankerpunten binnen het geheel.

Dertig internationale kunstenaars krijgen een uitnodiging om te werken op binnen- en buitenlocaties in de verschillende gebieden. Zij bedienen zich van de lokale context en de rijke verscheidenheid van het stedelijke universum: de geschiedenis, architectuur, sociografie, cultuur, bevolking, infrastructuur,... Tegelijkertijd stellen zij essentiële vragen over onze geglobaliseerde wereld. Op het traject treft de bezoeker bijgevolg verhalen over Gent aan maar krijgt hij ook thema’s aangereikt over vergrijzing, migratie, religie, ...

Het eerste Manifest van TRACK is beschikbaar in tien talen. U vindt de verschillende taalversies terug op

www.track.be

(tekst: Liesbeth Grymonprez, Ma2)