De Vrijwilliger · 15 WOC-Baan–Zonder dalen geen pieken. Marloes Scheek vertelt hoe een ......
32
De Vrijwilliger Trailrunning in Nepal Jeugd aan het woord Vakantiekiekjes Roparun: Run voor het leven AV Fortuna 65 jaar sterk in beweging 13-5 ATLETIEKCARRIÈRE • DE VB-GROEP • LINTJES • OFF-ROAD • WOC-BAAN
Transcript of De Vrijwilliger · 15 WOC-Baan–Zonder dalen geen pieken. Marloes Scheek vertelt hoe een ......
De Vrijwilliger
Trailrunning in Nepal
Jeugd aanhet woord
Vakantiekiekjes
Roparun: Runvoor het leven
AV Fortuna65 jaar sterk inbeweging
AV Fortuna
Watersportweg 11a
3138 HD Vlaardingen
www.avfortuna.nl
13-5 ATLETIEKCARRIÈRE • DE VB-GROEP • LINTJES • OFF-ROAD • WOC-BAAN
Furore
2
Inhoud3 65 jaar AV Fortuna – Voorwoord van Ben van der Velde, voorzitter van AV
Fortuna, die filosofeert over hoe oud een vereniging eigenlijk kan worden.
4 Atletiekcarrière – In deze column gaat Peter Spek terug in de tijd toenFortuna nog een voetbalvereniging was.
6 De Vrijwilliger – Zonder onze vrijwilligers geen AV Fortuna. In dit artikelzetten we de schijnwerpers op de vele vrijwilligers die zorgen dat al onzesportieve en gezellige activiteiten een succes zijn.
10 VB-groep – In de VB-groep trainen verstandelijk beperkte atleten, zijwerken zo aan hun motoriek en uithoudingsvermogen. In de interviewsmet trainers Els en Erna en leden Jim en Sander krijg je een beeld van dezebijzondere groep.
12 Trailrunning in Nepal – In 2012 en 2013 liep Joop Terwiel een trail van 50kilometer in de uitlopers van de Himalaya. Geniet van zijn verhaal en deprachtige foto's.
15 WOC-Baan – Zonder dalen geen pieken. Marloes Scheek vertelt hoe eendieptepunt in de geschiedenis van AV Fortuna leidde tot de weder -opstanding van de commissie voor wedstrijdorganisatie baanatletiek.
16 Jeugdredactie – Een zestal jeugdleden vertelt op eigen wijze hoe zíj noueens aankijken tegen onze club.
20 Off-road hardlopen – Prominent AV Fortuna lid Michel de Maat daagtiedereen uit zich over te geven aan 'een beetje modder'.
22 Vakantiekiekjes – Na een oproep op internet en in de Furore hebbendiverse leden hun sportieve of soms juist luie vakantiekiekjes opgestuurd.Geniet van de foto's en kom weer even terug in zomerse sferen.
24 Lintjes – Twee leden kregen dit jaar een lintje van de koningin. DinahHeinsbroek interviewt de nieuwe leden in de Orde van Oranje-Nassau, Jan Wielaart en Gert van den Berg.
26 Roparun: Run voor het leven – Tientallen Fortuna-leden doen inverschillende teams mee aan de Roparun van Parijs of Hamburg naarRotterdam. In dit artikel vertellen vijf leden over hun ervaringen enbeweegredenen om aan deze uitdaging mee te doen.
30 Colofon, The making of... – En natuurlijk eindigen we dit magazine meteen na- en dankwoord van de hoofdredacteur, een opsomming van allebetrokkenen en een bedankje aan de adverteerders van ons clubbladFurore.
4
6
16
20
26CoverfotoJeugdleden tijdens de Onderlingeopeningswedstrijd op 7 april 2013. Fotograaf: Dennis Lansbergen.
AV Fortuna 65 jaar
31
Wij bedanken onze trouwe Furore-adverteerders!
A. de Reus Aannemersbedrijf bvBloemsierkunst “Vergeet-mij-niet”De Buitenplaats VlaardingenFeestband “De Hamstrings”Inkt en Toner ShopIntersport BiesheuvelMeer OptiekM-Design BeletteringPizzeria Gallo d’OroRunningpoint Michel de MaatSportprijzenhuis De BokaalSportXL.nlSport 2000 VlaardingenTweewielerspecialist KoevermansVitaminstore
AV Fortuna 65 jaar
3
65 jaar, een bijna magisch getal. Voor de meeste mensen in
Nederland betekende het tot voor kort het einde van een
werkzaam leven. Dit jaar wordt de AOW-leeftijd met een
maand verlengd en wie weet wat het uiteindelijk gaat
worden… 65 jaar, waarbij ook onherroepelijk hoort dat de
jaren gaan tellen. Allerlei ongemakken dienen zich aan.
Ik kan daarover meepraten, terwijl ik nog maar 64 ben.
Aan de andere kant telt AV Fortuna gelukkig naast pupillen,
jeugd en middelbaren, tal van senioren van boven de 65 jaar!
Ook onze vereniging heeft dit jaar de respectabele leeftijd
bereikt van 65 jaar. Maar nog geen slijtage en geen
ongemakken te merken. In tegendeel, AV Fortuna is in de
kracht van haar leven! Want hoe oud kan een vereniging
worden? Zonder gekkigheid, AV Fortuna, die haar leden
aanzet tot prestaties en hen volop de gelegenheid biedt op
een recreatieve manier te sporten, kan eigenlijk zelf niet op
leeftijd zijn. Toch is de 65-jaargrens ook voor AV Fortuna een
moment om bij stil te staan. Want hoewel nog helemaal fris,
heeft de vereniging een bewogen geschiedenis achter zich.
Vanaf 1948 tot nu heeft het veel atleten de kans gegeven hun
grenzen op te zoeken en zelfs over deze grenzen heen te gaan.
Onze vereniging kent vele kampioenen. Kampioenen bij de
junioren, senioren en ook bij de masters. Zowel op de baan als
op de weg. En wie geniet nu niet van de prestaties en het
plezier van de pupillen. Dat is allemaal geweldig en voor de
uitstraling van onze vereniging heel belangrijk.
AV Fortuna heeft een bewogen baangeschiedenis en heeft
voor belangrijke wedstrijden heel vaak een beroep op andere
verenigingen moeten doen. Wij hebben dan ook een
uitstekende relatie met atletiekverenigingen in de regio.
Gelukkig is de baan momenteel goedgekeurd, maar de kans is
reëel dat de geschiedenis zich zal herhalen. Ik zie dat maar als
een uitdaging!
AV Fortuna heeft één van de grootste loopscholen in
Nederland. Onze loopschool weet aspirant-atleten uit te
dagen om te bewegen en biedt gevorderden een uitgekiend
programma. Die uitdaging is dan ook gelijk de grootste
uitdaging voor de toekomst. Nederland vergrijst en veel
Nederlanders bewegen te weinig. Obesitas is, met name
onder de jeugd, een serieus probleem. Als voorzitter van de
65-jarige vereniging zie ik dat dan ook als één van onze
grootste opdrachten. De komende 65 jaar blijven wij ons
inspannen om onze leden voldoende faciliteiten te bieden die
het hen mogelijk maken zowel prestatief als recreatief te
sporten. Daarnaast staan we open voor degenen die nu (nog)
niet sporten en nog geen lid zijn. Uitnodigend en stimulerend
willen we zijn, een vereniging waar je graag lid van wordt en
blijft.
Jullie voorzitter,
Ben van der Velde
65 jaar AV FortunaVoorzitter Ben van der Velde leidt het team AV Fortuna Rules (bestuursleden en vrienden) tijdens de Jubileum Estafette naar de finish.
Furore
4
AtletiekcarrièreToen ik voor mijn werk de sportdag voor de Vlaardingse basis-
schoolleerlingen van groep 8 moest organiseren, dacht ik vaak
terug aan de tijd dat ik begin jaren zestig zelf meedeed aan die
schoolsportdag. Het begin van mijn atletiekcarrière!
e locatie was toen het grasveld van het buitenbad
van het Kolpabad, waar een baantje was uitgezet
van 60 meter. Sprinten lag mij wel, bleek toen al.
Ik werd winnaar bij de jongens en Bep van Roon bij
de meisjes. Toeval of niet, de Olympische Spelen in Rome van
1960 trokken mijn aandacht en dan vooral het sprinten. Dat
wilde ik ook wel! De overwinning op het gras van het Kolpabad
gaf erg veel voldoening. Maar voetbal werd de eerste keuze,
RKWIK in het Nieuwelantpark. Toch bleef de belangstelling voor
atletiek en in 1962 werd ik lid van Fortuna. Een atletiek -
accommodatie was er niet. Er werd getraind op het complex van
de voetbalvereniging Fortuna aan de Marathonweg en in het
Oranjepark, een paar keer per week. Hardlopen tussen de
wandelaars en dat veroorzaakte wel eens problemen. Een
botsing met een argeloze wandelaar of een loslopende hond aan
je broek. Trainer/voorzitter Dick Ringlever had een rondje
uitgezet van zo’n 1000 meter op de paden in het park en daar
was het trainingsprogramma op afgestemd. Hij boekte daarmee
wel succes. Hennie Smit won in 1965 in Leiden de Gouden Spike
op de 800 meter met een tijd van 1 minuut 50.2 seconden, nog
D
Training in het Oranjepark.
Het clubgebouw aan de Zuidbuurtsew
eg.
De cross van Le Soir in België.
AV Fortuna 65 jaar
5
altijd het clubrecord. En ik liep in 1967, met de rondjes van het
Oranjepark nog in mijn benen, de 400 meter in 49,1 seconden.
Ook nog altijd het clubrecord bij de senioren. Met andere
woorden, de basis voor die successen werd gelegd in dat
historische parkje aan de rand van het centrum van Vlaardingen.
Ook weet ik nog, dat Roel Keus in die tijd een stenen bankje in
het Oranjepark gebruikte om aan zijn hordetechniek te werken.
Hij moest wel zeker zijn van zijn zaak om niet hardhandig in
aanraking te komen met dat bankje, anders was een flinke
blessure het gevolg. In 1965 verplaatsten wij ons naar een
trainingsaccommodatie aan de Zuidbuurtseweg, waar de
gemeente een sintelbaan had aangelegd met enkele technische
voorzieningen en een houten clubhuis. Maar er werd nog geen
afscheid genomen van het Oranjepark. Daar werd door de
middenafstandlopers nog volop getraind. Zo ook in Hoek van
Holland, waar regelmatig op zondag in de duinen aan de
conditie werd gewerkt. Als kleedruimte had Dick Ring lever een
vervallen bunker uit de Tweede Wereldoorlog op de kop weten te
tikken. Koud en vochtig, maar niemand klaagde. Vaak moet ik
aan die tijd terugdenken als ik nu de atleten zie sporten op de
uitstekend geoutilleerde kunststofbaan in de Broekpolder.
Peter Spek
Wil je meer weten over de historie van AV Fortuna? Op onze website
www.avfortuna.nl kun je onder het menu Informatie > Vereniging >
Geschiedenis meer vinden. Hiervandaan is ook een prachtig boekje
te downloaden over de geschiedenis van Fortuna, gemaakt ter ere
van ons 60-jarig jubileum.
Peter Spek in 1967.
Peter Spek.
De Havenloop.
Roel Keus.
Furore
6
De VrijwilligerWat is een vereniging zonder vrijwilligers?Misschien staan we er niet zo bij stil, maar zonder vrijwilligers zou er nietzo veel meer gebeuren binnen onze club. Denk maar eens aan alleactiviteiten voor de jeugd, zoals het kamp, de crosscompetitie,wedstrijden op de baan, even gezellig bowlen of een bootcamp of survivaldag. Het is zomaar een opsomming van activiteiten waarbij onzevrijwilligers zich inzetten om er een gezellige en fijne gebeurtenis van temaken.
AV Fortuna 65 jaar
7
Wedstrijdorganisatie...AV Fortuna heeft een zeer grote groep
wegatleten. Zowel bij de loopschool als
binnen de reguliere groepen. Daar lopen
natuurlijk ook de nodige vrijwilligers rond.
Denk maar eens aan het begeleiden van
de loopgroepen. Natuurlijk wil iedere
atleet zich graag meten met de andere
atleten en daarvoor heeft Fortuna de
nodige crossen en loopevenementen op
het programma staan. Deze loopjes
worden door vrijwilligers nauwkeurig
voor bereid en georganiseerd. De mensen
langs de kant zijn onmisbaar voor een
veilige wedstrijd en ook de inschrijftafels
worden bemand door vele vrijwilligers.
Voor één wedstrijd zijn soms wel meer
dan 70 vrijwilligers op de been! Op de weg
komen wij regelmatig de leden van onze
sportieve wandelgroepen tegen. Vol
enthousiasme worden daar ook gezellige
activiteiten en uitstapjes georganiseerd.
Begeleiders G-atleten...Binnen onze vereniging hebben wij een
groep G-Atleten; de VB/LB-groep. Weke-
lijks sporten zij met veel plezier en elk jaar
staat er voor hen een gezellig uitstapje op
het programma. De vrijwilligers die deze
groep begeleiden zijn enthousiast en zon-
der hun betrokkenheid zouden deze actvi-
teiten voor de G-atleten onmogelijk zijn.
Juryleden...Bij de baanatletiek zien we ook activitei-
ten die alleen maar succesvol kunnen zijn
door de inzet van vrijwilligers. Zo is er een
groep juryleden die zich, voornamelijk op
de baan, van hun beste kant laten zien.
We hebben het al vaak genoemd, maar
zonder jury geen baanwedstrijden! Som-
mige zijn zo fanatiek met het jureren
bezig dat ze zich zelfs geheel vrijwillig
laten verhuren aan andere verenigingen!
Bestuur en trainers...Het gevaar is natuurlijk dat je met zo’n
opsomming mensen vergeet en dan mag
natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Want ik
heb het nog niet gehad over ons bestuur:
vrijwillig… ga er maar aan staan. En dan de
trainers, ook zij verdienen een vermelding!
Nu hoor ik u denken ‘maar die krijgen toch
een vergoeding...’ Tja, maar wij stappen er
‘Meethelden' Atletiek is meten. Bij iedere
wegwedstrijd, bij weer en
wind, staan de meethelden
met hun tijdregistratie bij
start en finish. En ken je de
ET-groep? Vanuit hun ver-
maarde loempiakar doen ze
hun elektronische tijdme-
tingen met fotofinish tot
op de duizendste seconde.
Ook zij laten zich vrijwillig
verhuren om zo de kosten
van deze precisieappara-
tuur terug te verdienen.
Furore
8
niet eens meer ons bed voor uit. Dus ook
de trainer is een vrijwilliger.
Allemaal vrijwilligers...Gelukkig hebben wij binnen onze club nog
veel commissies, daar staan vrijwilligers
klaar om diverse activiteiten te organise-
ren. WOC-baan, WOC-weg, het FRC en de
jeugdcommissie. Jaarlijks krijgen wij
diverse malen een clubblad, de wedstrijd-
en de ledenadministratie wordt verzorgd,
sponsors worden geworven. De website
wordt beheerd en up-to-date gehouden
met allerlei informatie, er zijn ranglijsten
waarop de prestaties zeer nauwkeurig
worden bijgehouden, etc. De fotografen
langs de kant die onze sportieve prestaties
vast weten te leggen, de beheerders van
onze baan en onze materialen... allemaal
vrijwilligers!
Applaus!Zoveel vrijwilligers die zich willen inzet-
ten voor hun vereniging is enorm waar-
devol. De beloning voor hun inzet is vaak
niet meer dan een kop koffie en broodje
kaas. Ondanks deze kleine tegemoet -
koming er toch willen staan is natuurlijk
zeer te waarderen. Daarom een schrifte-
lijk applaus voor allen die zich op welke
manier dan ook vrijwillig inzetten om
het verenigingsleven in stand te houden!
Ellen Voogt
SchoffelenSchoffelen is in de sport een term die bij mij
geen positieve associaties oproept. Schof -
felen staat vaak gelijk aan onderuit halen
of hard inkomen. En er zullen ongetwijfeld
nog wel andere betekenissen bestaan.
Bij de edele sport atletiek, heeft schoffelen
echter een geheel andere betekenis. Binnen
onze vereniging is een groep vrijwilligers
actief die het begrip schoffelen letterlijk
neemt.
Gewoon schoffelen met een schoffel. Bijna
onzichtbaar voor onze leden, zorgen Jan
van der Meijs, Flip de Jong, Gerrit Brinkman,
Bas van Hattem en Jan Mulder ervoor dat
AV Fortuna 65 jaar
9
het gras en onkruid tussen de tegels rond
de baan wordt verwijderd.
Een klus van formaat want gras en onkruid
komen steeds weer terug. Nog zwaarder is
het schoffelen van de twee kogelstoot -
bakken en het schoonmaken van de zeilen
van de verspringbakken.
Kortom, een groepje vrijwilligers die zich
het onderhoud van ons complex aantrek-
ken. Jan van der Meijs doet dat al zo’n
13 jaar, de anderen hebben zich wat meer
recentelijk bij hem aangesloten. Ook de
vrouw van Jan is gespot bij het schoffelen.
Waarom doet een atleet dat, ook al liggen
de beste prestatie al weer een tijdje achter
hen? (Een aantal van hen zijn al heel erg
lang lid van AV Fortuna). Clubliefde, was
het antwoord op die vraag. En verantwoor-
delijkheidsgevoel, tenslotte huren we als
vereniging de baan van de gemeente en als
goede huisvaders cq moeders hebben wij de
plicht die te onderhouden. Maar natuurlijk
zijn een goed onderhouden baan en terrein
een visitekaartje voor AV Fortuna. Jan en de
zijnen trekken zich dat persoonlijk aan en
zijn bereid daar tijd en energie in te steken.
Jammer vinden zij wel dat zij ook moeten
opdraaien voor het verzamelen van plastic
flesjes en limonadepakjes. Trainers zouden
moeten toezien dat die flesjes na de trai-
ning niet achterblijven. Ook de rand rond
de baan lig er nogal eens desolaat bij, een
kleine moeite om die weer recht te leggen
vinden zij.
Geweldig toch, dat naast al die vrijwilli-
gers die zich op sportief gebied inzetten
voor pupillen, junioren en de wegwed -
strijden,
er ook vrijwilligers zijn, die eigenlijk de
vereniging faciliteren! Zo zijn er ook
vrij willigers die ’s morgensvroeg de baan
in gereedheid brengen voor schoolsport
activiteiten. En al jaren faciliteren Jan en
Flip ook nog de lopers tijdens de jaarlijkse
Marathondag in Rotterdam.
Alle vrijwilligers zonder uitzondering
zijn voor de vereniging van onschatbare
waarde en daarom, dank jullie wel!
Ben van der Velde
Doe ook mee!AV Fortuna komt tot leven
door vrijwilligers. Meer dan
honderd leden zetten zich
actief in voor onze vereni-
ging. Wanneer het uitkomt
bij een wedstrijd of, meer
regulier, in een commissie
of als trainer. Toch blijft
het soms moeilijk mensen
hiervoor te vinden. Wil jij
je inzetten voor AV For-
tuna? Bijvoorbeeld in de
sponsorcommissie, voor
ons clubblad, bij het orga-
niseren van activiteiten of
als trainer? Of denk je
gewoon dat je op één of
andere manier wat kan
betekenen voor onze club?
Spreek dan eens één van
de vrijwilligers aan en/of
stuur een mail naar
[email protected]. En kijk
af en toe op onze internet-
pagina www.avfortuna.nl
waar regelmatig oproepen
staan. Enneh, het is ge-
woon heel leuk om te
doen!
Furore
10
vaardigheden zijn. Els is een van de trai-
ners van het eerste uur: “We zien dat bij
alle leden hun lichamelijke vaardigheden
zijn verbeterd. Motorisch gaan ze allemaal
vooruit en hun uithoudingsvermogen is
duidelijk groter dan voordat ze lid werden.
De sociale vaardigheden verschillen erg
per individu. Dit wordt veroorzaakt door
de zwaarte van de persoonlijke beperking.”
Els en Erna bezitten het diploma jeugd -
atletiektrainer. Daarnaast observeren ze
de groep en hebben ze zich verdiept in het
sporten met mensen met een beperking.
De ouders geven ook veel bruikbare tips,
maar de leden zelf geven het beste aan
hoe ze benaderd willen worden. Els: “Wij
trainers leren nog steeds elke les van deze
bijzondere groep!”
Veel lol met elkaar Naast trainen doet
de VB/LB groep ook andere leuke dingen.
Trainster Erna: “We hebben meegelopen
met de avondvierdaagse, dat is heel goed
gegaan. En we gaan wel eens naar de die-
rentuin met hulp van onze partners, waar-
bij de ouders de kinderen dan zelf brengen
en weer ophalen. Ook Sint en Kerst verge-
ten we niet! Alleen doen we dat gewoon
op de trainingsavond, omdat niet iedereen
Sint of Piet leuk vindt, maar eng.”
“Ook proberen wij ieder jaar mee te doen
aan de clubkampioenschappen, wat ze
heel leuk vinden maar ook erg spannend!”,
zegt Erna. De onderdelen waarop ze
strijden zijn: 100 en 400 meter hardlopen,
balgooien en 100 meter horden. Afsluitend
ontvangen de elf trotse kampioenen hun
diploma en medaille op het erepodium.
Uit de reacties blijkt dat de kinderen de
lessen erg leuk vinden. Els: “Negen van de
tien keer komen ze vrolijk naar de training.
En als we na een vakantie weer bij elkaar
zijn, krijgen we vaak te horen dat ze ons
hebben gemist. We hebben sowieso erg
veel lol met elkaar. Alle vijf de begeleiders
van deze bijzondere groep ervaren het als
een cadeautje om met hen te mogen
werken!”
Karin de Jong
VB-groep bestaat alweer zes jaar
Eén keer per week trainen jeugdatletiek-
trainers Erna van der Gaag en Els de Jong
met de VB/LB groep. Dit doen ze samen
met begeleiders Anneke de Roo, Rina
Noordijk en Richard Oorebeek. In de
VB/LB groep zitten atleten met een ver-
standelijke of lichamelijke beperking.
Samen gezellig op je eigen niveau trai-
nen is het motto. En ze doen ook nog
eens mee met de clubkampioenschap-
pen, waar iedereen een kampioen is!
n 2007 begon de VB/LB
groep met twee trainers
en twee atleten. Inmiddels
zijn ze uitgegroeid tot een
groep van elf leden met
vijf trainers. Vanaf 1 oktober wordt er in de
zaal getraind en vanaf 1 april gaat de groep
de baan op. Het doel van de groep is een
vrolijke, veilige en leuke bewegingsles aan
te bieden. Ieder lid wordt geprikkeld om
op zijn of haar eigen niveau diverse vaar-
digheden te verbeteren of aan te leren.
Dit kunnen zowel sociale als lichamelijke
I
‘Het is een cadeautje met deze bijzondere groep te werken’
AV Fortuna 65 jaar
11
Interview met de VB-atleten Jim en SanderOmdat Els en Erna me na hun enthousi-
aste verhaal nieuwsgierig hadden ge-
maakt, besloot ik een keer langs te gaan
bij de VB-groep. Toen ik aankwam waren
alle jongens en meisjes al heel enthou-
siast bezig met een estafette-spel met
puzzelstukken. Twee leden van de groep
stonden te popelen om door trainer Els
en mij geïnterviewd te worden. Zij stel-
den zich voor: Sander Ringelberg en Jim
van Waalwijk van Doorn. Dat brak het ijs
en we raakten daarna al snel aan de
praat.
Pretlichtjes Jim is 13 jaar en hij zit al een
paar jaar in de VB-groep. En hij vindt het
leuk. Ik vraag Jim hoe het bij Fortuna gaat
bij een training. Hij vertelt: “Als de trainers
zeggen dat we door moeten gaan, dan
gaan we door en als we moeten stoppen,
dan stoppen we.” Wanneer ik vraag of dat
betekent dat ze altijd heel goed luisteren
naar de trainers krijgt Jim pretlichtjes in
z'n ogen. Met een brede grijns en schater-
lach geeft hij toe dat ze best vaak ondeu-
gend zijn en soms helemaal niet luisteren.
Sinds kort zit Jim op honkbal, ook in een
VB-groep. De honkbaltrainer had al gauw
gemerkt dat Jim heel goed kan gooien.
”Dat komt omdat we hier ook allerlei
dingen met ballen doen”, legt hij uit. Jim
vindt honkbal ook leuk, maar atletiek is
toch nog leuker omdat je allemaal ver-
schillende dingen doet.
Koprollen Sander zit al 4 jaar bij de VB-
groep en is 18 jaar. Als ik vraag hoe hij het
vindt bij de VB-groep, antwoordt hij afge-
meten “wél leuk”. Aan zijn gezicht zie je
dat hij “heel leuk” bedoelt! Tijdens de trai-
ning speelt hij het liefst tikkertje. “Ik win
vaak en dat is leuk”, legt hij uit. Dat klopt
volgens trainer Els, want Sander is heel
snel. Jim houdt juist niet zo van tikkertje.
Want, “als je af bent dan moet je op de
bank zitten en dat is saai en dan ga je irri-
tant doen!”. Koprollen is bij Jim favoriet.
Hij vindt het jammer dat ze dat zo weinig
doen en betoogt: “Het is echt niet gevaar-
lijk, binnen kun je met de dikke matten
best koprollen!”. Tegen zulke goeie argu-
menten kan Els uiteindelijk niet veel in-
brengen.
Dansen Met de clubkampioenschappen
heeft Sander meegedaan met hordelopen,
bal ver gooien en hardlopen. Het gaat hem
niet om winnen, maar dat hij zijn beste
tijd heeft verbeterd, daar is hij duidelijk
trots op. Zijn inzet is dan ook beloond met
een medaille en een diploma. Sander heeft
nog een hobby en dat is dansen. Bij de
schooldisco is hij tot het einde toe geble-
ven. “Ik danste met dames en heren. Op
gewone liedjes en kerstliedjes”, licht hij
toe.
Vrolijk naar huis Nu wil Jim ook wel
weer wat zeggen! En dat is dat Els de lief-
ste trainer is van allemaal. Sander vertelt
dat voor hem Richard de liefste is. Omdat
ik Richard niet ken, vraag ik Sander hem
aan te wijzen. Zo komen we weer terug bij
de groep, die net is begonnen aan de coo-
ling-down met 'hoofd-schouders-knie-en-
teen'. En van de groep mag ik meedoen.
Aan het eind bedank ik Jim en Sander, ik
vond het heel gezellig met ze te praten.
Dan maak ik nog kort kennis met Dave
die zich heeft aangemeld voor het pro-
gramma ‘Down’ met Johnny (de Mol).
Hij hoopt duidelijk dat hij daarvoor wordt
uitgekozen. Ghislaine, één van de meiden
van de groep, geeft me nog een kroel en
dan nog een paar en helemaal vrolijk ver-
trek ik weer naar huis. Els en Erna hebben
gelijk, het is een heel leuke groep! KdJ
Sander (l) en Jim (r).
Furore
12
l twee keer heeft Joop
hardgelopen in de uitlo-
pers van de Himalaya in
Nepal, over een afstand
van 50 kilometer. Een ver-
slag van zijn avontuur in 2013 verscheen al
eerder in de Furore. Omdat dit avontuur
van Joop zo bijzonder is, we zijn prachtige
foto's recht willen doen en nieuwsgierig
zijn hoe Joop zo ver is gekomen, nu het
verhaal van Joop Terwiel: van beginneling
tot ultraloper in Nepal.
Hoe het begonIn 2006 kreeg ik de kans om te stoppen
met werken. En ondanks dat ik mij echt
niet verveelde ben ik toen gestart in een
van de groepen bij de loopschool van For-
tuna. Al snel lukte het mij, met wat bluf -
poker, om aan te sluiten bij een nieuwe
groep: de Marathon debutanten o.l.v. Aad
Bergsma en Jos van Leeuwen. Na een jaar
van hard trainen met een geweldige groep,
was Rotterdam de eerste marathon die ik
mocht lopen. Dat was een geweldige
ervaring! Na een aantal marathons kwam
ik tot het besef dat ik iets miste. Zeker
Trailrunning in NepalJoop Terwiel, van beginneling tot ultraloper
Lopen op de baan of door onze mooie Broekpolder, dat kennen wenatuurlijk allemaal. Sommige cosmopolitische leden zoeken het watverder weg en lopen een marathon in steden als Berlijn, Rome of NewYork. Ultraloper Joop Terwiel houdt van extreme en avontuurlijke locatiesom lange afstanden in de natuur te lopen.
A
Joop met Aite Tamang, de winnaar van de 100 kilometer.
AV Fortuna 65 jaar
13
nadat ik de Monschau Marathon had gelo-
pen, een marathon met een groot gedeelte
onverharde wegen en flink klimmen. En na
een aantal mooie onverharde wedstrijden
onder andere in Zuid Limburg en de Belgi-
sche Ardennen, wist ik het; dit is wat ik
zocht! Natuur, heuvels, bergen, onverharde
paden en kleinschalige wedstrijden.
Nepal 2012Inmiddels had ik gehoord dat er in Nepal,
een land waar ik samen met mijn vrouw
Nellie al vele bergtochten had gelopen,
ook prachtige trails georganiseerd werden.
En na de gebruikelijke twijfels ('kan ik dit
wel?') heb ik mij ingeschreven voor de 50
kilometer met 2400 hoogtemeter bij de
Annapurna100 Ultratrail, start op 1-1-2012.
Dit specifieke gebied kende ik goed omdat
ik juist daar al vaker was geweest met Nel-
lie. Of dit een voordeel was? Ik kende de
mooie afdalingen maar ook de lange,
lange kilometers bergop!
Festival in PokharaDe start was gepland in Pokhara. Dat is
een rustige plaats gelegen aan een groot
meer aan de voet van het gebergte. De
dag voor de start op 31 december 2011 en
dus oudejaarsavond, bleek het begin van
een vierdaags festival in Pokhara! Wij zou-
den om 06.00 uur starten, dus van feest-
vieren was voor ons even geen sprake. Om
21.00 uur naar bed, maar natuurlijk niet
kunnen slapen met alle herrie om ons
heen. En na wat uurtjes gedommeld te
hebben, zijn we opgestaan en gingen we
op weg naar het hotel Barahi, waar de
start zou zijn. In het hotel heb ik nog wat
gegeten, nou ja wat ik naar binnen kon
krijgen. Daarna ging ik naar de start bij de
ingang van het hotel. Hier waren al diverse
lopers uit de hele wereld aanwezig.
KlimmenEn daar stond ik dan, in het donker met
mijn hoofdlamp op, tussen alle buiten-
landse lopers en Nepalese toplopers. Aftel-
len… En daar gingen we voor de eerste tien
kilometer door een stikdonker Pokhara. Al
snel ging het aardig omhoog en na tien
kilometer begon het echte klimmen via
een smalle weg de bergen in. Het was in-
middels wat gaan schemeren. Na eerst
een keer verkeerd gelopen te zijn tussen
de rijstvelden was ik gelukkig snel weer op
de route.
SpekgladNu was het alleen nog maar klimmen.
Samen met mijn Belgische vriend Peter
Goorts klom ik tussen de nevels door naar
boven. Dit was echt genieten, als twee
kleine kinderen liepen wij door deze
prachtige natuur. Het was inmiddels gaan
regenen en de paden werden spekglad,
wat het afdalen er niet makkelijker op
maakte. Na een dik uur alleen maar naar
beneden was er een etenspost om even bij
te tanken. Daarna ging de route weer naar
beneden, richting de rivier. Nadat we een
brug over waren begon een inspannende
klim van ongeveer een uur. Alleen maar
rotstrappen, achthonderd meter omhoog!
Samen met Peter en een Japanse loopster
kreeg ik dit zonder te stoppen voor elkaar!
Furore
14
AfscheidOmhoog en omhoog! Boven aangekomen
was er gelukkig weer een bevoorrading en
het veertig kilometer punt. Hier nam ik af-
scheid nam van Peter, die doorging voor de
zeventig kilometer. Een indrukwekkende
route met als hoogste passage een pas op
ongeveer 3500 meter hoogte. Een hele klim
als je bedenkt dat onze start op circa acht-
honderd hoogtemeter was. Voor mij was
het nu alleen nog maar op en af en het
laatste stuk naar beneden. Het lopen ging
hier nog in een redelijk tempo. Dolgelukkig
bereikte ik na 9 uur en 10 minuten de finish
en het wachten was nu nog op de overige
lopers van de diverse afstanden.
10 kilometer per uurDe eerste Nepalezen van de honderd kilo-
meter wisten in tien uur te finishen, onge-
lofelijk, wat een prestatie! Zij hebben tien
uur lang gemiddeld tien kilometer per uur
gelopen. Veel van de buitenlandse lopers
zijn veel later of zelfs de andere ochtend
pas binnen gekomen door het slechte
weer en de sneeuwval op de hogere pas -
sages. Gelukkig is het voor alle lopers wel
goed afgelopen.
Dit was mijn eerste bergtrail van vijftig
kilometer. Ik genoot er met volle teugen van
om in dit prachtige land te mogen lopen.
Ik beschouw het dan ook als een groot
voorrecht dat ik dat mocht meemaken.
Nepal 2013, DhampusDit jaar ben ik nogmaals naar Nepal
teruggekeerd voor een lange vakantie. Op
1 maart 2013 ben ik voor de tweede keer
gestart in deze prachtige bergtrail. De
start was deze keer in Dhampus op 1770
meter hoogte. Hier waren we de avond
ervoor met twee bussen met lopers, in
zware onweer in een spectaculaire bergrit,
naar toe gebracht. In Dhampus verbleven
we in lodges.
BakovenDe volgende ochtend zijn we na wat ver-
traging om 6.15 uur gestart in het donker
voor de eerste twaalf kilometer bergaf. Na
een uur alleen maar naar beneden te heb-
ben gelopen door een prachtig nevelland-
schap, was daar de eerste verzorgingspost
bij de rivier. Langs de rivier lopend en de
brug overstekend weer omhoog naar de
andere kant van de vallei, door kleine
dorpjes met enthousiaste kinderen die
graag een stukje met je mee rennen. Ver-
volgens terug langs de andere kant van de
rivier verder het dal door, waar de zon de
weg in een bakoven veranderde! Bij een
grote brug was gelukkig weer een bevoor-
rading.
Venijn in de staartVia een lange stoffige jeep road op en af,
weer terug naar de eerste waterpost
vanwaar we weer dezelfde klim omhoog
moesten die we in de ochtend als een stel
losgelaten veulens naar beneden gerend
waren. Dit was het venijn in de staart zal
ik maar zeggen..! Stof, hitte en de ene
bocht na de andere! In dit laatste stuk heb
ik alles moeten geven, zeker toen bleek
dat op het vijftig kilometer punt de finish
nog steeds niet in zicht was! Die kwam
pas vier kilometer verder de hoogte in! Ik
was dan ook heel blij om hier toch nog
rennend, na 54 kilometer net binnen de
acht uur te finishen.
Een nieuwe uitdaging Ondanks het soms zware afzien blijven de
prachtige landschappen en het mogen
lopen met al die verschillende nationali-
teiten als mooie herinneringen bewaard.
Dit is zeker niet de laatste keer geweest.
Inmiddels heb ik alweer vele mooie trails
gelopen en heb ik me ingeschreven voor
de Mont Blanc tachtig kilometer Ultratrail.
Weer een nieuwe uitdaging in juni 2014.
En wat ik in Nepal ga lopen volgend jaar,
dat ben ik nog aan het bekijken.
Ik wil dit verhaal dan ook afsluiten met
mijn motto: als je iets wilt, niet twijfelen
en niet te lang over na denken, gewoon
DOEN!!
Meer informatie over de Annapurna100
ultratrail kun je vinden op internet:
www.annapurna100.com. De volgende edi-
tie is op 1 maart 2014.
AV Fortuna 65 jaar
15
Eind september 2012 kwam het bericht
dat Fortuna onvoldoende organiserend
en uitvoerend kader had, om de Club-
kampioenschappen op eigen baan te
realiseren. Dit betekende dat er geen
clubkampioenschappen buiten zouden
komen. Een dieptepunt in de geschiede-
nis van onze atletiekvereniging!
anwege de afgekeurde staat
van onze eigen baan waren
we eerst met de clubkampi-
oenschappen jaren te gast bij
Spark in Spijkenisse. En vervolgens, toen
we eindelijk weer over een goedgekeurde
baan beschikten, hadden we vanwege or-
ganisatorische problemen wederom geen
clubkampioen schappen op eigen baan.
Daarop heeft het toenmalige bestuur, in
de persoon van Henk van Nieuwkerk, voor
gezorgd dat de leden van Fortuna in actie
kwamen. Want dit wilden wij natuurlijk
niet nog een keer meemaken! Ikzelf was er
van overtuigd dat onze club heel veel
leuke mensen telt, die heel graag willen
helpen als ze daarom worden gevraagd.
Het was mijn streven om dat potentieel
aan te boren. Mede daarom ben in oktober
2012, samen met een aantal andere baan-
liefhebbende medestanders, in de wed-
strijdorganisatiecommissie baan atletiek,
ofwel de WOC Baan, gestapt.
Bijscholing Gelukkig waren veel For-
tunezen en Fortunaliefhebbers bereid ons
mee te helpen. Ter ondersteuning en ver-
groting van het jurykorps hebben we alle
jury leden en wedstrijdofficials een bij-
scholingsavond aangeboden. En er zijn
nieuwe juryleden en zelfs scheidsrechters,
medewerkers ET (elektronische tijdmeting)
en starters opgeleid.
De WOC Baan is er zodoende in geslaagd
om in het afgelopen wedstrijdseizoen
twee clubkampioenschappen neer te zet-
ten (binnen én buiten). Daarnaast hebben
we één onderlinge openingswedstrijd voor
junioren en ouder, twee avondinstuiven,
één avondwedstrijd voor junioren CD en
één wedstrijd met alleen maar bijzondere
onderdelen zoals steeple, hinkstap en
polshoog, georganiseerd. En we hebben,
midden in het centrum van Vlaardingen,
nog een 40 meter sprint neergezet tijdens
het evenement Vlaardingen Moves.
Zonder de bijdragen van onze 58 gediplo-
meerde juryleden, ET-medewerkers en
wedstrijdofficials en 28 actieve vrijwilli-
gers hadden we al deze mooie activiteiten
nooit voor elkaar gekregen. En ik moet
zeggen; het smaakt naar meer! Daarom
zijn we nu alweer aan de slag met de voor-
bereidingen voor het nieuwe baanwed-
strijdseizoen. Kortom: zonder diepe dalen,
ook niet zulke mooie pieken!
Op naar nog weer 65 jaar lang mooi baan-
atletiek bij Fortuna!
Marloes Scheek
Jurycoördinator WOC Baan
De WOC Baan bestaat uit: Marloes Scheek,
Nel van der Meijs, Dennis Lansbergen, Rob
Tobé, Petra Blomsteel en Annemieke Pleijte.
V
In juni dit jaar organiseerde de WOC Baan een wedstrijd met bijzondere onder delen:
kogelslingeren, hink-stap-sprong, polsstokhoogspringen, 300 en 400 meter horden
en steeple. Vlak voor de steeple-wedstrijd stuitte de wedstrijdorganisatie op een
groot probleem: de waterbak bleek langzaam leeg te lopen. Gelukkig schoot de
Brandweer Vlaardingen ons te hulp en vulde de waterbak in no-time aan tot het
vereiste niveau. Zodoende kon de steeple-wedstrijd toch van start gaan. En was de
'Bijzondere onderdelen-wedstrijd' dus niet alleen bijzonder qua onderdelen, maar
ook door de bijdrage van de brandweer.
Zonder dalen geen pieken!
De uitjes Een van de leukste dingen die we doen met de vereniging,
naast het kamp, zijn de uitjes. We zijn bijvoorbeeld met z’n allen gaan surfen,
schaatsen, karten, laser gamen, paintballen, vossenjacht en we gaan aan het
einde van het jaar bowlen. Een van de leukste uitjes vond ik het surfen.
We gingen eerst een stukje rennen door de duinen en toen volleyballen. En tot
slot natuurlijk surfen. Het was een super mooie dag. Er was veel zon en hele hoge
golven. De kleinere kinderen gingen bodyboarden en de ouderen gingen surfen
(branding surfen). Ik ging surfen. Ik had het nog nooit gedaan dus ik vond het
super lastig. Na een tijdje wist ik een beetje hoe het moest en ging het wat
makkelijker. Aan het eind kregen we een certificaat en een broodje knakworst.
We gaan soms ook met de hele familie wat doen, zoals de familiedag, die elk jaar
georganiseerd wordt. Daarbij doen we allemaal dingen die te maken hebben met
atletiek. We gingen bijvoorbeeld met z’n allen estafette lopen of voetballen.
Aan het einde van de dag gaan we altijd BBQ- en. Ook gingen we met z’n allen
survivallen. We werden in groepjes ingedeeld en moesten allemaal survival
onderdelen doen. Bijvoorbeeld klimmen, een vlot maken en touw slingeren.
Daarom vind ik de uitstapjes het leukste wat we doen met de vereniging, naast
natuurlijk het kamp, want dat is natuurlijk het allerleukst. Femke Slooff, C2
Furore
16
De JeugdredactieFemke Noordam, Femke Slooff, Robin Hassing,
Martijn Slooff, Daan Verlinden en MartijnBorgmeijer vertellen wat zij vinden van AV Fortuna.
AV Fortuna Hoi allemaal! Ik vind
atletiek een superleuke en gezellige sport!
Waarom ik bij Fortuna kwam? Ik vind Fortuna
alleen maar voordelen hebben: het is dichtbij,
aardige atleten, goede, gezellige en aardige
trainers en nog veeeel meer!! Ik ben op deze sport
gekomen omdat mijn broer, Rens, en mijn vader,
Roel, er ook op zaten. Inmiddels zit mijn broer er
niet meer op. Maar, ik ga hem overhalen want
Fortuna is super!!!! Ik ben ook de trainers super
dankbaar want zij staan altijd voor ons klaar!
Al 65 jaar lang! Ik ben trots op AV Fortuna dat het
al 65 jaar bestaat!! Ook ben ik trots op het club -
r ecord van mij, Mara, Joyce en Isabel op de esta-
fette. En dan ook ons vertrouwde blad: de Furore!
Vooral de verslagen vind ik leuk. Ik hoop dat jullie
mijn stukje mooi vinden! Liefs, Femke Noordam, D1
Baanwedstrijden Al het trainen is hiervoor bedoeld: een
wedstrijd. Je meet met anderen wat je al kan en kijkt hoe je zelf vooruit bent
gegaan. De wedstrijden waar veel atleten van je eigen club aan meedoen vind ik
het leukst, omdat het dan vaak heel gezellig is. Sommige atleten gaan altijd voor
het podium en anderen lopen er meestal rond voor de gezelligheid. Bij elkaar
maakt dat een gezellige dag. Ik ben een beetje een mix tussen iemand die voor
de gezelligheid komt en een podiumplaats. Als je bij een wedstrijd kijkt, zie je
allemaal verschillende onderdelen. Loop-, spring- en werponderdelen. Zelf hou ik
het meest van lopen (en dan vooral de sprint), maar kogelstoten vind ik ook erg
leuk. Het leuke aan atletiek is namelijk de afwisseling van de onderdelen. Bij
bijvoorbeeld voetbal is het altijd hetzelfde. Bij atletiek is het leuke dat je steeds
verschillende onderdelen doet. Als je ouder wordt, krijg je steeds meer onder -
delen en is de variatie steeds groter. Na een drukke dag op de atletiekbaan kan
iedereen weer tevreden en voldaan naar huis toe. Martijn Borgmeijer, D2
AV Fortuna 65 jaar
17
Grote foto: Julia Baur. (Foto: Petra Blomsteel)
Furore
18
Trainingen Voor het 65-jarig bestaan van Fortuna,
werd mij gevraagd of ik een klein stukje over de trainingen wilde
schrijven. Natuurlijk zei ik toen ‘ja’, want ik hou wel van schrij-
ven.
Mijn eerste proefweken bij Fortuna kwam ik door als C-pupil. Je
doet dan nog meer spelletjes. Maar in de loop der jaren wordt dat
anders. Nu ben ik D1-junior en doen we alleen in de zaal (één keer
in de twee weken) 10 minuten tikkertje, en gaan we daarna inten-
sief trainen. De training binnen is, evenals de training buiten,
op een speciale manier opgebouwd. Binnen beginnen wij samen
met de D2-junioren met 2 minuten rondjes door de zaal te lopen
(een minuut de ene kant op en een minuut de andere kant op).
Daarna doen we 10 minuten tikkertje en samen stelt dat de war-
ming up voor. Na het tikkertje hebben we ongeveer 45 minuten
krachttraining. De onderdelen die je dan doet zijn altijd verschil-
lend, maar ik vind het altijd leuk en vermoeiend en ik hoop de
rest ook. Het laatste halve uur van de training trainen we buiten
en gaan we hardlopen. Als we niet binnen trainen, trainen we
natuurlijk buiten. Buiten trainen we heel anders, hoe precies?
Dat leg ik nu uit. Buiten beginnen we met twee rondjes inlopen,
daarna hebben we een stukje loop scholing. Na de loopscholing
worden we in drie groepen verdeeld. In de eerste groep hebben
we meestal een beetje kracht, in de tweede groep doen we oefe-
ningen over de hordes, en in de derde groep hebben we sprint.
Zo zijn de trainingen in het winterseizoen. In het zomerseizoen
(wedstrijdseizoen) trainen we speciaal op de onderdelen die we
op de wedstrijd moeten doen. Op woensdag is er ook een trai-
ning speciaal voor het hardlopen, die is niet verplicht, maar wel
heel nuttig. Ook is er om de twee weken op zaterdag bootcamp,
AV Fortuna 65 jaar
19
Atletiekkamp Bij atletiek
is het niet alleen maar rennen en springen,
maar we doen ook veel andere leuke dingen!
Zoals bijvoorbeeld kamp. Dit is er ieder jaar,
elke keer op een andere, leuke locatie. Vaak
gaan we met de fiets, maar als het verder is
met de bus. Als we aangekomen zijn, moet je
snel gaan vechten voor een bed en daar al je
spullen neergooien. We doen altijd hele leuke
spellen en met je vrienden en vriendinnen is
het natuurlijk altijd gezellig! De trainers doen
ook altijd super mee, behalve bij de drop-
ping. Dan weten ze ‘opeens’ de weg niet
meer en loop je meestal 5 km de verkeerde
kant op ;) Het is wel altijd superleuk en
gezellig, omdat iedereen meestal erg hyper
en vrolijk is. Alleen word je wat minder vrolijk
wakker met scheerschuim op je voorhoofd.
Je houdt er wel altijd hele leuke herinnerin-
gen aan over, waar je nog lang over praat op
de trainingen. Helaas is het volgend jaar het
laatste kamp voor mij, maar ik weet zeker dat
het superleuk gaat worden! Robin Hassing, C2
Trainers Er zijn veel leuke en strenge trainers bij Fortuna. Bij de pupillen heb ik
training gehad van Martijn, Angela, Marloes, Vincent, Joep, Loek, Jullia en Rob. Ze geven hele
goede trainingen waar je sterk en snel van wordt. Bij de mini’s zijn ze aardig, je hoeft je nog
niet zo goed aan de regels te houden en worden er steeds veel spelletjes gedaan. Als het
mooi weer is, gaan ze altijd iets met water doen en in de winter iets met sneeuw, zoals een
bunker maken van sneeuw en daarna een sneeuwballengevecht. Als je ouder wordt, worden
ze steeds strenger. Je moet steeds beter opletten, harder trainen en meer volgens alle regels
trainen. Er wordt steeds serieuzer getraind en er worden minder spelletjes gedaan. Bij de
A pupillen gaan we bijvoorbeeld als het regent, de hele training door de Broekpolder rennen.
De trainers die je getraind hebben bij de A1 pupillen gaan mee naar de A2. Dus je hebt twee
jaar dezelfde trainers. Dan gaan ze weer terug naar de A1 en beginnen met een nieuwe groep
kinderen. Als je naar de junioren gaat, dan worden ze nog strenger (en leuker), je krijgt dan
training van Tamara, Maurice, Daniël, Marjolein en Ilse. Als je heel lang op atletiek zit, van de
mini’s naar de junioren, heb je allemaal leuke trainers gehad. Hoe oud je ook bent, de trai-
ners blijven leuk en grappig. Martijn Slooff, D1 junior
Grote foto: Loek Zevenberg. (Foto: Petra Blomsteel)
20
Dat hardlopen een populairevrijetijds besteding is, kan
niemand meer ontkennen. AV Fortuna is de grootste
sportvereniging in Vlaardingen. De baanatletiekis uiteraard de basis van een atletiekvereniging, maar hetovergrote deel van de leden
loopt zijn kilometers graag opde weg. En steeds meer lopers
begeven zich ook buiten degebaande paden.
Tekst: Michel de Maat
lke loper loopt om zijn eigen redenen hard. De
grootste groep wil graag een goede conditie
krijgen of behouden. Dit gezondheidsaspect lijkt
belangrijker dan de prestatie van het neerzetten
van een goede tijd. Niet alleen voor een goede
lichamelijke gezondheid, maar ook een goede geestelijke
gezondheid. Oftewel: een gezonde geest in een gezond lichaam.
Extra dimensie Een grote groep lopers vindt alleen hardlopen
op de weg te weinig uitdagend. Vandaar dat wegatleten de
laatste jaren nog een extra dimensie aan hun hardlopen willen
toevoegen. Graag ziet men meer afwisseling en spanning. Velen
vinden die aspecten in het lopen op plaatsen die nieuw zijn. In
verre oorden loopt men hard, waar de omgeving veel extra
indrukken achterlaat. Maar hardlopen op vakantie en tijdens
wedstrijdjes in andere landen kan niet wekelijks. Vandaar dat
men dichter bij huis meer afwisseling zoekt.
Off-road lopen steeds populairder Je ziet dat het Off-
road lopen populairder wordt. Lopers ervaren de afwisseling in
ondergrond als een extra dimensie. Coördinatie, kracht en uit-
houdingsvermogen worden extra op de proef gesteld. Dit jaar
deden tijdens de eerste editie van de Runningpoint Cross Com-
E
Off-road hardlopenWie is er bang voor een beetje modder?
AV Fortuna 65 jaar
21
petitie 285 deelnemers mee. Dit was veel meer dan tijdens eer-
dere edities.
Sommigen doen mee aan langere Trail-runs waarbij zij bossen,
duingebieden en landweggetjes trotseren. De tijden die de lopers
neerzetten spelen nauwelijks een rol. Voor een enkeling is de
klassering belangrijk, maar menigeen loopt voor de ervaring ter-
wijl zij genieten van de natuur en de strijd tegen de elementen.
Ronald Tertoolen, trainer van Lange Afstandgroep 2, is onlangs
een aparte trainingsgroep begonnen voor deze liefhebbers van
Off-road-runnen.
Mudrun Lopers die nog een stapje verder willen, doen mee aan
Mudruns, Strongmanruns of Gladiator-runs waar ook tal van
hindernissen worden opgeworpen. Strobalen, sloten, autoban-
den, kuilen en zelfs zeephellingen maken het de lopers extra
zwaar. De eerste Mudrun in de Broekpolder is onlangs georgani-
seerd door Adventure Vlaardingen.
Ultieme krachtproef Voor de extreme buitensporter zijn er
de Survival-runs. Deze ultieme krachtproef vraagt van elke spier-
vezel van de atleet het uiterste. Hier is een gedegen training van
maanden nodig. Naast een goede hardloopconditie moet je be-
schikken over een krachtig bovenlichaam waarmee je in touwen
kunt klimmen en met balken kunt sjouwen. Stichting Survival
Vlaardingen telt inmiddels al 170 liefhebbers.
Meer plezier Probeer eens wat anders dan alleen het lopen op
asfalt en wees niet bang voor een beetje modder. Het aantal
blessures blijkt reuze mee te vallen. Je moet er wel aan wennen,
maar uiteindelijk merk je dat de afwisseling meer plezier geeft
en dat je meer je gehele lichaam traint. Dus zijn we weer waar we
het voor doen: een gezonde geest in een gezond lichaam!
De Runningpoint Cross Competitie beleeft ditjaar zijn vijfde editie. AV Fortuna organiseert de competitie
in samenwerking met Michel de Maat, eigenaar van hard-
loopspeciaalzaak Runningpoint in Vlaardingen. Als lid van
Fortuna heeft Michel een groot aantal clubrecords op zijn
naam staan. Zoals het clubrecord van de Marathon, die hij
in de indrukwekkende tijd van 2 uur en 15 minuten heeft
volbracht. Begin dit jaar heeft Michel de Dick Ringlever
Bokaal van het bestuur gekregen voor zijn jarenlange
sportieve prestaties.
Furore
22
Fortunezenop vakantie
Leden van Fortuna zijn nietalleen sportief maar ook
sociaal, grappig, milieubewusten soms lekker lui. Dat
bewijzen de foto's die zijnopgestuurd na de oproep op
internet en in de Furore. Dank aan alle indieners van de vakantiefoto's voor hun
enthousiaste inbreng!
Annette Schapers
Marry van Dalen
Ria Pluimgraaff
Jowie Robbemond
Nellie Terwiel
Geera Poot-Toren
Leo van der Aa Thomas Hordijk
Kees Nieuwstraten
Daan Verlinden
23
AV Fortuna 65 jaar
Jan van Pelt
Jan Pluimgraaff
Marieke Verlinden Femke Noordam
Willem van der Vaart
Devi Robbemond
Ruud van Es
Carla en Leo Stans Nellie Terwiel
Lilian van der Steen
Furore
24
Het zal je maar gebeuren! Daags voor
Koninginnedag 2013 vertrek je in je
beste goed naar het stadhuis. Je bent
gevraagd om aanwezig te zijn bij de
huldiging van een van je clubgenoten.
Jarenlang heb je je samen met die club -
genoot ingezet voor atleten van allerlei
leeftijden, aspiraties en niveaus. Je
hebt je clubgenoot gevolgd in al zijn
functies en vaardigheden bij Fortuna.
En hij krijgt nu een lintje, het laatste
dat onze koningin uitreikt. En jij kijkt
toe. Dat is schraal…
Maar als je aankomt bij het stadhuis,
staat daar je halve familie, je vrienden
en een flink aantal Fortunezen. Niet
alleen hij, maar ook jij blijkt te worden
gehonoreerd! Voor je inzet in sportend
Vlaardingen. En hij? Hij is gekomen voor
jou! Lid in de Orde van Oranje-Nassau:
Jan Wielaart en Gert van den Berg.
Een tweeluik door Dinah Heinsbroek.
JanFORTUNA TOENHoe is jouw historie bij Fortuna? Ik ben in
1974 bij Fortuna gekomen. Samen met
Huib Boeren. Ik liep al bij Tino Hoogendijk,
maar ik wilde me nu echt op het lange
lopen gaan toeleggen. De marathon werd
het doel. Ik vond al dat lange lopen leuk
en wilde proberen om een gemiddelde van
15 km/uur te halen. Dat is me gelukt tot en
met de 30 km. Uiteindelijk heb ik 12 mara-
thons gelopen, waarvan 7 onder de 3 uur.
Het zijn prestaties om trots op te zijn.
Wat zijn jouw kaderervaringen? Na een
aantal jaren ben ik trainer geworden. Er
was in de jaren ’80 belangstelling voor
recreatiesport. Sjaak Hoogendijk was een
van de gangmakers van het eerste uur. Er
was net als bij de wegatletiek veel inte-
resse voor en al snel gaf ik training op
woensdagavond aan een flinke groep
dames. Op een niet-wedstrijdgerichte
manier maakten zij kennis met alle onder-
delen van atletiek. De baanatletiek zelf
was wel een beetje in het slop geraakt en
maakte een doorstart in de jaren ’90. Ik
werd voorzitter van de jeugdcommissie en
na verloop van tijd werd ik ook trainings-
coördinator. Ook begeleidde ik de dames-
competitieploeg. Eigenlijk ben ik altijd wel
iets blijven doen voor Fortuna, denk maar
aan de W.O.C., de ledenadministratie, de
schoolsportdagen, ja wat eigenlijk niet?
Wat heb jij dus allemaal gegeven aan
Fortuna? Tijd, enthousiasme, kennis, mijn
ziel en zaligheid met natuurlijk de inzet
van mijn hele gezin.
Wat heb je gekregen van de Fortuna?
Hoofdbreeksels, slapeloosheid, spierpijn
Interview met Gert van den Berg en Jan Wielaart
AV Fortuna 65 jaar
25
maar vooral plezier, stabiliteit, zelfvertrou-
wen, zelfverzekerdheid, veerkracht en
bovenal een goede gezondheid en heel
veel goede sociale contacten.
Waar bewaar je de beste herinneringen
aan? De leukste tijd was mijn marathon-
tijd en dan als deelnemer. Een tijd waarin
je wel het plezier in sport hebt ervaren,
maar niet de druk van de organisatie met
je meedroeg.
Wat zou je overdoen en wat zou je laten?
Ach, Fortuna bepaalde wel je leven. Je
gaf veel en je kreeg er ook veel voor terug.
Maar als ik het overdeed zou ik mijn ge-
zinsleven iets minder de dupe laten zijn
van mijn hobby. Gelukkig heeft mijn gezin
ook zijn weg in de club wel gevonden.
FORTUNA NUWelke rol speelt Fortuna nu in je leven?
Ik heb wel wat meer afstand genomen.
Natuurlijk ben ik nog actief binnen het
kader van de W.O.C. Ook doe ik de leden-
administratie en verder geef ik nog wel
trainingen, maar niet meer bij de club.
FORTUNA STRAKSHoe zou de club volgens jou zich moet
gaan ontwikkelen? Als het aan mij lag
dan zou Fortuna een 2-sporen beleid
moeten voeren: een prestatie – versus
recreatiespoor. Voor beide is plek, denk ik.
Welke speerpunten zou jij de club willen
meegeven? De huidige accommodatie
heeft heel veel mogelijkheden. In een goede
dialoog tussen de gebruikers onderling
ligt toch nog steeds de uitdaging, denk ik.
Welke rol zou jij daar in willen spelen? Ik
wil wel meedenken en betrokken blijven,
maar geen blokkade vormen voor
anderen. Deze huidige tijd geeft andere
inzichten en uitdagingen, dus iets meer
afstand is wel beter.
Wat zou je de hedendaagse atleet willen
meegeven? Stel je doelen en zeker ook je
levensdoelen reëel!
Tot slot een Quote. Ik had/heb een Top-
tijd bij Fortuna omdat… ik mijn passie
over heb mogen brengen op zoveel andere
mensen!!
GertFORTUNA TOENHoe is jouw historie bij Fortuna?Mijn
eerste passie was de basketbalvereniging
Basket Boys. Jarenlang heb ik me voor deze
vereniging ingezet, maar toen de club werd
opgeheven door gebrek aan kader, kwam ik
in september 1985 bij Fortuna terecht. Ik
liep al een tijd voor mezelf en had me voor-
genomen om echt alleen maar te gaan
lopen. Niks organiseren, gewoon lekker
trainen voor marathons. Voor de marathon
van Maassluis bijvoorbeeld of voor Eind -
hoven (mijn snelste in 3.00 u!). Of voor een
rondje Voorne over 50 km. Ina zijn vrouw
en beste loopmaatje van Gert, weet zich
die uitspraak ook nog goed te herinneren:
Gert zou alleen maar lekker voor zich zelf
gaan lopen. Het liep al snel anders..
Wat zijn jouw kaderervaringen? Er was in
die tijd een flinke groei binnen de weg -
atletiek. Enorme groepen van meer dan
45 lopers vertrokken vanaf de Marnixlaan.
Arie van Emden was een van de trainers en
toen de groep gesplitst werd, nam ik in
1991 een deel van de groep over. Ik ver-
diepte me in de lopers van mijn groep en
kende al snel hun kwaliteiten. Dat is denk
ik wel een sterke kant geweest. Zo is mijn
trainersloopbaan begonnen. We hadden
goede collega-trainers met ieder hun
eigen kwaliteiten zoals o.a John van der
Pas, Aad Bergsma en Leen Barendregt.
De loopschool kwam met Theo van Duike-
ren en Peter van der Windt en zelf heb ik
vorm gegeven aan het Fortuna Run Circuit.
Daar ben ik wel trots op. Het was een
hoop werk, maar het was het waard. Het
FRC draagt de Fortunakleuren overal uit.
De age-grading van tegenwoordig is daar-
bij ook echt een aanwinst.
Wat heb jij dus allemaal gegeven aan
Fortuna? Aan Fortuna had ik soms wel een
dagtaak. Dat kon gelukkig met mijn werk-
gever. Ik maakte boekjes en trainings -
schema’s voor de atleten, organiseerde en
gaf trainingen. Ook was ik trainerscoördi-
nator van de langeafstand groepen
Wat heb je gekregen van de Fortuna? Ik
heb er heel veel plezier aan beleefd en soms
was het ook wel stressen omdat ik heel
nauwkeurig ben. Ik houd ervan dat alles
heel precies verloopt, dus dat vraagt nogal
wat bij wedstrijden. Staat iedereen wel op
het goede moment op de juiste plek? Ja
dan loopt je bloeddruk wel eens op.
Waar bewaar je de beste herinneringen
aan? Aan mijn eigen marathontijd.
FORTUNA NUWelke rol speelt Fortuna nu in je leven?
Ik heb nog geprobeerd om de trainingen
te begeleiden, maar dat lukt me na de
beroerte niet goed. Ik kan het niet meer
opbrengen. Eigenlijk kom ik wel te weinig.
Met de feestavond zijn we op vakantie,
dus dan ben ik er ook niet.
FORTUNA STRAKSWelke speerpunten zou jij de club willen
meegeven? Het zou fijn zijn als er een
eigen ruimte voor de sociale contacten
komt. De jeugd heeft dat nodig. Ook voor
vergaderingen missen we dat.
Wat zou je de hedendaagse atleet willen
meegeven? Plezierig trainen en toch pres-
tatiegericht bezig zijn kan goed samen-
gaan. Om wat te bereiken moet je wat
doen en er veel voor laten. Zonder goede
training krijg je geen prestatie.
Tot slot een Quote. Ik had/heb een Top-
tijd bij Fortuna omdat… ik waar ik goed
in ben, heb kunnen overbrengen aan an-
dere mensen. En als het organiseren goed
gegaan is, ben ik een tevreden mens.
Jan en Gert, Havenloop 1986.
Furore
26
e Roparun is een non-
stop estafetteloop die,
sinds 1992, tussen Parijs
en Rotterdam loopt en
waarbij in drie dagen
meer dan 500 km wordt afgelegd. Van-
wege de populariteit van de loop wordt er
sinds 2012 tegelijkertijd ook van Hamburg
naar Rotterdam gelopen. In een team van
maximaal 8 personen lopen de individuele
deelnemers gemiddeld 65 km. Al met al is
deelname aan de Roparun een enorme
sportieve prestatie die voor veel lopers een
hoogtepunt in hun hardloopcarrière
vormt.
Voor de organisatie van de Roparun is het
belangrijkste doel het ophalen van geld
voor zorg aan mensen met kanker. Het
motto van de Roparun is ‘Leven toevoegen
aan de dagen, waar geen dagen meer
kunnen worden toegevoegd aan het
leven’. Sinds het begin van de Roparun is
er al meer dan 57 miljoen Euro opgehaald!
In dit artikel vertellen Gert, Edwin, Lucia,
Esther en Johan over hun persoonlijke
motieven om deel te nemen en hun
er varingen met deelname aan de Roparun.
Wil je meer weten over de Roparun, kijk
dan op www.roparun.nl.
Gert Wit: “Je moet een beetje gekzijn om er aan te beginnen!”In mei dit jaar heb ik meegelopen met de
Roparun met het team van mijn werkge-
ver, de provincie Zuid-Holland. Belangrijk-
ste motivatie was dat bij mijn moeder
vorig jaar eierstokkanker is geconstateerd.
Ze heeft een zeer zwaar traject van opera-
tie en chemo’s achter de rug. Helaas is,
ondanks een relatief goede periode, recent
bekend geworden dat ze niet meer beter
zal worden.
Naast de zorg voor m’n ouders kreeg ik de
behoefte om me positiever in te zetten
voor mensen die te maken hebben met
kanker. Sinds een paar jaar loop ik fanatiek
hard en de laatste tijd boek ik goede voor-
uitgang bij groep 3 van de loopschool van
Fortuna. Dan is de keus voor de Roparun
snel gemaakt. Toch maakte ik me, naar-
mate de startdatum dichterbij kwam, wel
wat zorgen: moet ik hier nog wel aan be-
ginnen op mijn leeftijd (47), heb ik wel de
discipline om meer te trainen, kan ik wel
zo lang zonder slaap? Conclusie: je moet
een beetje gek zijn om er aan te beginnen.
Toch is het gelukt en het was een hele
indringende ervaring. Het weer was matig:
miezerig en koud. En de finish was zelfs in
de stromende regen. Bij de laatste etappe
ROPARUNRun voor het leven‘Meelopen met de Roparun heeft een diepere betekenis’
Gert Wit, Edwin Heuvelman, Lucia de Vette,Esther Verkoelen en Johan Struijs zijn vijf vannog veel meer Fortuna-leden die in diverseteams deel hebben genomen aan de Roparun.De sportieve prestatie, het lopen in een team, de voorbereiding er naartoe en vooral de dieperebetekenis die Roparun heeft, maakt het eenintense ervaring voor de deelnemers.
D
27
van Dinteloord naar Rotterdam verging ik
van de spierpijn iedere keer als ik het
busje uit strompelde voor mijn laatste
etappestukjes van 1,5 km. Maar wat staat
daar tegenover: de enorme ontlading dat
je het met je hele team de finish haalt. De
hartverwarmende reacties van familie en
vrienden op de Coolsingel en de dagen
daarna.
De dag na de finish kon ik bijna niet meer
lopen van de spierpijn. Vooral traplopen
was pijnlijk. Maar dat is na één dag weer
over. En wat zijn een paar dagen van mijn
gezonde leven in vergelijk met iemand die
niet zoveel dagen meer heeft.
Edwin Heuvelman: “Die Roparunmedaille heeft voor mij een heeldiepe betekenis.”In 2012 heb ik voor het eerst met een aan-
tal loopmaatjes van Fortuna de Roparun
meegelopen. Het was altijd al een wens
om een keer mee te lopen. Dus toen mij
werd gevraagd of ik mee wilde doen met
team 029, het team van Woonplus uit
Schiedam, hoefde ik daar niet heel lang
over na te denken. Maanden werk je er
naar toe, lootjes verkopen, een vrijmarkt
in Kethel en zelfs een heuse Spinning -
marathon. En dan is het eindelijk zo ver.
De Roparun zelf is heel apart om mee te
maken. Leuk om tussen die paar duizend
man ook Fortunezen van andere teams
tegen te komen. Hoe dichter bij huis, hoe
mooier het wordt. Menigmaal met een
dikke strot door dorpjes gelopen waar de
mensen langs de kant stonden. Zelfs mid-
den in de nacht stonden ze je toe te jui-
chen. De ontlading bij de finish is een
unieke ervaring die je volgens mij alleen
bij de Roparun kan meemaken.
En of je nou fietser, loper, catering of
chauffeur bent, iedereen is onderdeel van
het geheel om met zijn allen het doel te
halen. Ik ben dan ook zeer trots op deze
medaille, die echt wel een heel diepe bete-
kenis heeft gekregen. Hij hangt tussen al
mijn hardloopmedailles die ik in de loop
der jaren heb verzameld. Maar eigenlijk is
het zoveel meer: met een team probeer je
zieke mensen, die geen uitzicht op leven
meer hebben, een beetje leven te geven.
Ik ben Woonplus en zijn Ropateam dan
ook nog steeds heel dankbaar dat ik deze
kans gekregen heb. Het was een absoluut
unieke ervaring.
Furore
28
Lucia de Vette: “Deelname vanons familieteam was een symbo-lisch cadeau aan de vrouw vanonze overleden broer Aad.”Op 9 november 2005 is mijn broer Aad
overleden aan de gevolgen van longkan-
ker. Aad heeft ons als familie enorm be-
trokken in de laatste fase van zijn leven.
Dat was voor ons een hele waardevolle
tijd. Op de dag dat hij 60 zou zijn gewor-
den, hebben we een symbolisch cadeau
aan zijn vrouw aangeboden: onze deel-
name aan de Roparun 2007. Een passend
geschenk, want Aad was altijd erg sportief
en maatschappelijk betrokken.
En zo trad in 2007 Team Familie van Aad
de Vette aan in Parijs: 32 man sterk, op
drie personen na allemaal familie van Aad.
Het was voor ons een heel speciale en
emotionele ervaring. Inmiddels hebben
we zes edities op onze naam staan. Helaas
heeft kanker ons afgelopen jaren weer
naaste familieleden ontnomen. Wij heb-
ben het geluk dat wij uit een grote familie
komen en elkaar voldoende ondersteunen
wanneer dit nodig is. Maar er zijn legio
mensen die daarvoor een beroep moeten
doen op Stichting Roparun. Daarom zullen
wij ook in 2014 weer deelnemen.
Binnen ons team heb ik diverse functies
bekleed: teamcaptain, fietser, bijrijder. En
de laatste twee keer als loper, de zwaarste
en wat mij betreft mooiste rol. Het lopen
op zich is niet eens zo zwaar. Het weinig
slapen en een veranderd ritme eisen ech-
ter zijn tol. De laatste shift, wanneer je
‘haast thuis’ bent, is een fantastische be-
levenis. Met als voor ons team het meest
emotionele moment: de passage langs het
Daniel den Hoed ziekenhuis.
Wil jij meer lezen over Team Familie van Aad
de Vette? Kijk dan op www.familievanaad
devette.nl.
AV Fortuna 65 jaar
29
Esther Verkoelen: “De opbrengstvan de Roparun is nooit genoeg.”Op de afdeling bij mij in het ziekenhuis
(Sint Franciscus Gasthuis) liep een collega
mee in team 225, de SFG-runners. Na
terugkomst was ze zo enthousiast, dat ik
dacht: dat wil ik ook! Dus toen er om lo-
pers werd gevraagd, heb ik me gelijk opge-
geven. Vervolgens sloeg de onzekerheid
toe: kan ik dat wel, ben ik hier niet te oud
voor, loop ik niet te langzaam, enzovoort.
Voorwaarde was een gemiddelde snelheid
van 11.2 kilometer per uur. Ik heb toen een
mail gestuurd naar de loopschool van
Fortuna met de vraag of ze me konden
helpen mijn loopsnelheid te verbeteren.
De trainer van groep 4 nodigde me uit,
maar dat ging me echt te snel. Na vijf trai-
ningen ben ik overgestapt naar de 3b, de
groep van René van Teijlingen. Dat ging
beter, een hele opluchting.
De belangrijkste reden dat ik meedoe is
uiteindelijk het goede doel. Mijn vader is
op 44-jarige leeftijd overleden aan kanker.
Mijn moeder heeft ook kanker gehad,
maar zij is er gelukkig nog wel. Om zoveel
mogelijk geld bij elkaar te krijgen heb ik
onder anderen loten verkocht en met de
collectebus in winkelcentra gestaan.
Er zijn zoveel mensen die met deze
vreselijke ziekte te maken hebben, de op-
brengst van de Roparun is nooit genoeg.
Uiteindelijk was het een geweldige erva-
ring om mee te doen. Die spanning bij de
start in Parijs, al die gemotiveerde men-
sen, allemaal bezig met dit ontzettend
goede doel. En dan die slinger van rode
lampjes in Frankrijk en België, je kijkt voor
je en denkt: daar moet ik heen. Achter
word je gevolgd door de andere lampjes:
een geweldig gezicht. De mensen onder-
weg, in de stromende regen staan ze er, ze
klappen, juichen en bedanken je... Hele
dorpen zijn versierd en is er feest, zo moti-
verend om door te gaan.
Kortom deelname aan de Roparun was
een super geweldige ervaring. Met dank
aan de loopschool heb ik dit traject zonder
blessures gelopen en de gemiddelde snel-
heid van 11.2 kilometer per uur gehaald. En
ik heb me voor 2014 ook alweer opgege-
ven!
Johan Struijs: “De gedachte aande mensen met kanker sleept mijer tijdens de run doorheen.” Sinds 2004 doe ik al mee aan de Roparun
bij team 126 (ABNAMRO). Mijn eerste jaar
ben ik gestart als chauffeur op de camper.
Het volgende jaar wilde ik graag als loper
mee. Ondanks dat ik geen binding heb
met de ABNAMRO als werknemer, werd ik
toegevoegd tot de vaste kern van lopers.
Inmiddels heb ik negen edities meege-
maakt en 2014 gaat mijn tiende worden.
Sinds enkele jaren train ik bij de mara-
thongroep van Fortuna, waardoor ik snel-
ler ben gaan lopen. Het is fantastisch om
bij de start, tijdens de run en bij de finish
zo veel Fortunezen tegen te komen en
daar lief en leed mee te delen.
De 2014 editie gaan we voor het eerst van-
uit Hamburg starten. We zijn daarom nu
al druk met de voorbereiding van deze edi-
tie. 23 November gaan we de route
verkennen en de stops indelen.
Helaas is er bijna ieder jaar wel iemand
binnen de kennissenkring die kanker
heeft, waardoor je makkelijk de motivatie
kan vinden om een dergelijke run te vol-
tooien. Ook dit jaar is dat helaas het geval.
Een kernteamlid van ons team is afgelo-
pen jaar (na vele edities) gestopt. Kort
daarna kreeg hij te horen dat ook hij kan-
ker heeft. Tijdens de run denk ik vaak aan
de mensen die deze ziekte hebben en het
vast veel moeilijker hebben dan ik op dat
moment. Dat sleept mij er altijd weer
doorheen.
Furore
30
The making of...Het plan om een full-colour Jubileum Furore te maken is ontstaan in mei van dit jaar.
Het resultaat dat jullie voor jullie zien is dus gemaakt in relatief korte tijd (er zat ook
nog een vakantieperiode tussen). Een heleboel leden, en zelfs ook een paar niet-leden,
hebben er belangeloos aan meegewerkt. Bedankt allemaal! Bijzondere dank gaat uit
naar Ernst de Jonge die fantastisch heeft geholpen dit magazine te realiseren.
Hij heeft me geadviseerd, de vormgeving gedaan en het hele magazine opgemaakt.
Judy Meerman is al enige tijd geen lid meer, maar heeft toch een feestelijk jubileum -
logo voor ons ontworpen. En speciale dank voor Selene Verdouw, die geen lid is van
Fortuna, ook nooit is geweest, en toch zo sportief was alle artikelen met mij te
redigeren om ze zodoende vlot leesbaar te maken.
Veel leuke onderwerpen zijn de revue gepasseerd, sommige zijn uitgewerkt, sommige
waren helaas niet haalbaar. We zijn ons ervan bewust dat daardoor sommige
Fortuna-onderdelen onderbelicht zijn. Ik kan me indenken dat er mensen zijn die het
jammer vinden dat juist hun activiteit of groep minder uit de verf komt. En dat spijt
me dan ook oprecht. Ondanks dat hoop ik dat iedereen kan genieten van het
magazine. En in de toekomst is er zeker gelegenheid hier wel meer aandacht aan te
besteden, bijvoorbeeld in de Furore. Iedereen heeft daar altijd de mogelijkheid een leuk
artikel in te dienen ([email protected]).
Karin de Jong, eindredacteur Jubileum Furore,
Jubileumcommissie en bestuurslid AV Fortuna.
Colofon
Artikelen
Dinah Heinsbroek, Karin de Jong,
Michel de Maat, Marloes Scheek,
Peter Spek, Joop Terwiel, Ben van
der Velde en Ellen Voogt.
Jeugdredactie
Martijn Borg meijer, Robin Hassing,
Femke Noordam, Femke Slooff,
Martijn Slooff en Daan Verlinden.
(Met medewerking van: Marjolein
van Leeuwen en Nel van der Meijs.)
Foto's
(uitgezonderd de vakantie kiekjes):
Petra Blomsteel, Jan van der Burg,
Aad van Dalen, Aad Davidse, Jaap
van Eijk, Ruud van Es, Karin de
Jong, Dennis Lansbergen, Ilse en
Marjolein van Leeuwen, Remco
Vervloet en nog vele bij ons niet
bekende fotografen.
Bijdragen Roparun
Edwin Heuvel man, Johan Struijs,
Esther Verkoelen, Lucia de Vette en
Gert Wit.
Geïnterviewden
Gert van den Berg, Erna van der
Gaag, Els de Jong, Jim van Marwijk
van Toorn, Sander Ringelberg en
Jan Wielaart.
Ontwerp jubileumlogo
Judy Meerman.
Ontwerp jubileum Furore
Ernst de Jonge.
Opmaak
Karin de Jong, Ernst de Jonge en
Cor Smit.
Redigeerwerk
Sandra van Beek, Karin de Jong en
Selene Verdouw.
Uitzoekwerk
Henk van Nieuw kerk en Antoinette
Roelink.
Jubileumcommissie
Dinah Heins broek, Henk Hoks,
Karin de Jong, Ernst de Jonge, Judy
Meerman, Joke Rietdijk, Cor Smit,
Selene Verdouw en Ellen Voogt.
Fotojury
Louis Haagman, Karin de Jong,
Ernst de Jonge, Judy Meerman, Joke
Rietdijk, Cor Smit en Ellen Voogt.
Drukwerk
Drukkerij Plusprint.
Furore
2
Inhoud3 65 jaar AV Fortuna – Voorwoord van Ben van der Velde, voorzitter van AV
Fortuna, die filosofeert over hoe oud een vereniging eigenlijk kan worden.
4 Atletiekcarrière – In deze column gaat Peter Spek terug in de tijd toenFortuna nog een voetbalvereniging was.
6 De Vrijwilliger – Zonder onze vrijwilligers geen AV Fortuna. In dit artikelzetten we de schijnwerpers op de vele vrijwilligers die zorgen dat al onzesportieve en gezellige activiteiten een succes zijn.
10 VB-groep – In de VB-groep trainen verstandelijk beperkte atleten, zijwerken zo aan hun motoriek en uithoudingsvermogen. In de interviewsmet trainers Els en Erna en leden Jim en Sander krijg je een beeld van dezebijzondere groep.
12 Trailrunning in Nepal – In 2012 en 2013 liep Joop Terwiel een trail van 50kilometer in de uitlopers van de Himalaya. Geniet van zijn verhaal en deprachtige foto's.
15 WOC-Baan – Zonder dalen geen pieken. Marloes Scheek vertelt hoe eendieptepunt in de geschiedenis van AV Fortuna leidde tot de weder -opstanding van de commissie voor wedstrijdorganisatie baanatletiek.
16 Jeugdredactie – Een zestal jeugdleden vertelt op eigen wijze hoe zíj noueens aankijken tegen onze club.
20 Off-road hardlopen – Prominent AV Fortuna lid Michel de Maat daagtiedereen uit zich over te geven aan 'een beetje modder'.
22 Vakantiekiekjes – Na een oproep op internet en in de Furore hebbendiverse leden hun sportieve of soms juist luie vakantiekiekjes opgestuurd.Geniet van de foto's en kom weer even terug in zomerse sferen.
24 Lintjes – Twee leden kregen dit jaar een lintje van de koningin. DinahHeinsbroek interviewt de nieuwe leden in de Orde van Oranje-Nassau, Jan Wielaart en Gert van den Berg.
26 Roparun: Run voor het leven – Tientallen Fortuna-leden doen inverschillende teams mee aan de Roparun van Parijs of Hamburg naarRotterdam. In dit artikel vertellen vijf leden over hun ervaringen enbeweegredenen om aan deze uitdaging mee te doen.
30 Colofon, The making of... – En natuurlijk eindigen we dit magazine meteen na- en dankwoord van de hoofdredacteur, een opsomming van allebetrokkenen en een bedankje aan de adverteerders van ons clubbladFurore.
4
6
16
20
26CoverfotoJeugdleden tijdens de Onderlingeopeningswedstrijd op 7 april 2013. Fotograaf: Dennis Lansbergen.
AV Fortuna 65 jaar
31
Wij bedanken onze trouwe Furore-adverteerders!
A. de Reus Aannemersbedrijf bvBloemsierkunst “Vergeet-mij-niet”De Buitenplaats VlaardingenFeestband “De Hamstrings”Inkt en Toner ShopIntersport BiesheuvelMeer OptiekM-Design BeletteringPizzeria Gallo d’OroRunningpoint Michel de MaatSportprijzenhuis De BokaalSportXL.nlSport 2000 VlaardingenTweewielerspecialist KoevermansVitaminstore
De Vrijwilliger
Trailrunning in Nepal
Jeugd aanhet woord
Vakantiekiekjes
Roparun: Runvoor het leven
AV Fortuna65 jaar sterk inbeweging
AV Fortuna
Watersportweg 11a
3138 HD Vlaardingen
www.avfortuna.nl
13-5 ATLETIEKCARRIÈRE • DE VB-GROEP • LINTJES • OFF-ROAD • WOC-BAAN
