Openbaringen/persoonlijke uitwerking van de gelijkenis van de verloren zoon, n.a.v.

Lukas 15: 12-32

De verloren zoon en ik De gelijkenis van de verloren zoon, ik

had er al zoveel over gehoord en kende het verhaal van binnen en van buiten. Dacht ik. Totdat de Vader zei dat ik dit verhaal eens echt moest gaan bestuderen en persoonlijk moest maken. En terwijl ik daar mee bezig was, besefte ik dat er veel meer in deze gelijkenis zit dan ik in het begin dacht. Ik heb nu nog steeds lang niet alle waarheden achter dit verhaal ontdekt. En dan te bedenken dat de Bijbel bestaat uit 66 boeken vol met verhalen van/over God, waar allemaal kostbare schatten van wijsheid achter verborgen zitten. Het is duidelijk, wij hoeven ons nooit te vervelen met Gods woord binnen ons bereik!

De verloren zoon ben ik. De verloren

zoon ben jij. De oudste zoon ben ik. De oudste zoon ben jij. De barmhartige vader is God de Vader, de Koning der Koningen en de Schepper van hemel en aarde. Die grote God is onze Vader en wij mogen Hem Papa noemen. Die liefdevolle Vader noemt ons Zijn kinderen, omdat wij door Jezus offer bij Hem mogen komen.

Wij zijn gemaakt om bij Hem te zijn, in Zijn aanwezigheid te zijn, en te genieten van Zijn liefde. Wij zijn gemaakt om in Zijn huis (= de plek waar God is) te leven en een persoonlijke band met Hem te krijgen, een relatie tussen een geliefd kind en een liefhebbende Vader. Maar wij lopen zo vaak weg, wij nemen niet de tijd om bij Hem te zijn en doen onszelf daarmee zo tekort. Want Hij wilt en kan ons veel meer geven dat wij ooit kunnen beseffen. Hij is een liefdevolle Vader, die altijd voor ons klaar staat.

De verloren zoon is een prachtige gelijkenis die laat zien hoe genadig God de Vader is, en hoeveel Hij van ons houdt.

Door Eline Millenaar.

Het verhaal (Lukas 15:11-32):

11 En Hij zei: Een zeker mens had twee zonen. 12 En de jongste van hen zei tegen zijn vader: Vader, geef

mij het deel van de goederen dat mij toekomt. En hij verdeelde zijn vermogen onder hen.

13 En niet veel dagen daarna maakte de jongste zoon alles te gelde en reisde weg naar een ver land en verkwistte daar zijn vermogen in een losbandig leven.

14 En toen hij er alles doorgebracht had, kwam er een zware hongersnood in dat land en begon hij gebrek te lijden.

15 En hij ging heen en voegde zich bij één van de burgers van dat land, en die stuurde hem naar zijn akkers om de varkens te weiden.

16 En hij verlangde ernaar zijn buik te vullen met de schillen, die de varkens aten, maar niemand gaf hem die.

17 En nadat hij tot zichzelf gekomen was, zei hij: Hoeveel dagloners van mijn vader hebben brood in overvloed en ik kom om van honger.

18 Ik zal opstaan en naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u.

19 En ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Maak mij als één van uw dagloners.

20 En hij stond op en ging naar zijn vader. En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem.

21 En de zoon zei tegen hem: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u. Ik ben niet meer waard uw zoon genoemd te worden.

22 Maar de vader zei tegen zijn slaven: Haal het beste gewaad tevoorschijn en trek het hem aan en geef hem een ring aan zijn hand en sandalen aan zijn voeten.

23 En breng het gemeste kalf en slacht het, en laten we eten en vrolijk zijn.

24 Want deze, mijn zoon, was dood en is weer levend geworden. En hij was verloren en is gevonden. En zij begonnen vrolijk te zijn.

25 Zijn oudste zoon nu was op de akker. En toen hij dichter bij huis kwam, hoorde hij muziek en reidans.

26 En nadat hij één van de knechten bij zich geroepen had, vroeg hij wat er aan de hand was.

27 Deze nu zei tegen hem: Uw broer is gekomen en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem weer gezond teruggekregen heeft.

28 Maar hij werd boos en wilde niet naar binnen gaan. Toen ging zijn vader naar buiten en spoorde hem aan.

29 Maar hij antwoordde en zei tegen zijn vader: Zie, ik dien u al zoveel jaren en heb nooit uw gebod overtreden en u hebt mij nooit een bokje gegeven om met mijn vrienden vrolijk te zijn.

30 Maar nu deze zoon van u gekomen is, die uw bezit met hoeren opgemaakt heeft, hebt u voor hem het gemeste kalf geslacht.

31 En hij zei tegen hem: Kind, jij bent altijd bij mij en al het mijne is van jou.

32 Wij zouden dan vrolijk en blij moeten zijn, want deze broer van jou was dood en is weer levend geworden. En hij was verloren en is gevonden.

Het vertrek van de jongste zoon (vers 13a) Niet lang nadat de jongste zoon zijn deel heeft gekregen, vertrekt hij. De zoon gaat weg bij zijn vader en gaat zijn eigen wil/leven volgen. Hij gaat naar een ver weg, onbekend land. Weg van de invloed en de regels van zijn vaderlijk huis, maar ook ver weg van de onvoorwaardelijke liefde van de vader. Zo gaan wij ook zo vaak weg bij onze Vader omdat wij onze eigen wil willen doen, zonder de invloed van de Vader. Wanneer vertrekken wij uit het huis van de Vader? Iedere keer wanneer we onze eigen wil willen doen, Gods gaven voor onszelf willen gebruiken en onze verlangens ergens anders proberen te vervullen dan bij Papa, gaan wij weg uit ons Vaderlijk huis, naar ons eigen verre land.

Opeisen van de erfenis (vers 11, 12):

De jongste zoon zegt tegen de Vader: “Pap, geef mij het deel van uw rijkdom die mij toekomt”. Wat brutaal! Hij vindt wat de Vader geeft belangrijker dan zijn relatie met de Vader. Hoevaak doen wij niet precies hetzelfde? Hoe vaak hebben wij niet liever alleen de dingen die God geeft, zoals zege, gezondheid, vreugde, talenten, tijd, dan een relatie met Hem opbouwen? Eigenlijk zegt de zoon hiermee: “ik wou dat u al dood was.” Iedere keer wanneer wij meer naar Gods gaven streven dan naar een relatie met Hem, maken wij een stukje van Hem in ons dood. Vervolgens eist die zoon op wat volgens hem aan hem toebehoort. Wij denken ook vaak dat de dingen die God ons heeft gegeven van ons zijn. Maar dat is niet zo! Het is van God! En het is puur genade dat Hij die dingen aan ons gegeven heeft! Onze tijd, talenten, leven, lichaam, zegeningen, geld, dromen en verlangens zijn niet van ons, maar van de Vader!

De Vader heeft ons die dingen gegeven, om ze voor Hem te

gebruiken, om Hem daar mee te dienen en te doen wat Hij ons opdraagt! Maar in plaats ze voor Hem te gebruiken, gebruiken we onze erfenis voor ons eigen plezier. We gebruiken de dingen die God ons in Zijn genade heeft gegeven om onze eigen verlangens te vervullen, in plaats van Zijn wil ermee uit te voeren. Maar de Vader is zo lief en Zijn liefde gaat zo ver, dat Hij ons een eigen keuze heeft gegeven. Hij geeft ons Zijn bezit, de dingen die Hij aan ons wilt geven

Iedere keer wanneer we onze eigen wil doen, Gods gaven voor onszelf gebruiken en onze verlangens ergens anders proberen te

vervullen, lopen wij weg uit ons Vaderlijk huis.

Het leven en de verspilling in het verre land (vers 13b) De jongste zoon vertrok uit zijn ouderlijk huis om te proberen met zijn bezittingen zijn verlangens te vervullen. Hij

verspilt zijn bezittingen aan een losbandig, roekeloos, wild leven. Hij gebruikt al zijn bezittingen om zijn verlangens mee te bevredigen. Hij gebruikt alles om te leven in zogenaamde overvloed. Zogenaamde overvloed, want later zal blijken dat die overvloed maar voor heel even was.

We verlangen van de mensen om ons heen dat ze onze leegte vullen, door ons te geven waar we naar verlangen, zoals liefde en bevestiging. Maar we zullen erachter komen dat andere mensen niet in staat zijn onze leegte te vullen en we dit ook niet van hen mogen verlangen, alleen de Vader kan ons echt vervullen.

Wij kiezen er vaak ook voor om onze eigen wil te doen, onze ‘bezittingen’ te gebruiken om onze eigen verlangens te vervullen. Want er is een leegte in ons, een leegte vol onvervulde verlangens, die ernaar verlangen vervuld te worden.

Alle verlangens komen neer op 1 gemeenschappelijk verlangen; een verlangen naar onvoorwaardelijke liefde. Maar we beseffen ons nog niet dat we die vervulling op de verkeerde plek zoeken; in de wereld. We zijn bereid al

onze bezittingen (al onze tijd, talenten, leven, dromen, lichaam en omgeving) te gebruiken en op te geven om dat verlangen naar liefde vervuld te krijgen. We verspillen onze erfenis, de kostbare gaven die we van de Vader gekregen hebben, in de wereld.

Gebrek (vers 14) Ook de jongste zoon wordt hard met

zijn neus op de feiten gedrukt. Hij komt erachter dat zijn zogenaamde overvloed, geen overvloed is. Zijn bezittingen zijn op en hij begint gebrek te leiden. Alle dingen die zijn verlangens eerst een klein beetje konden vervullen, vallen weg. Hij komt erach

We zijn zo druk opzoek naar die onvoorwaardelijke liefde in de wereld, dat we niet zien dat de zogenaamde liefde die we vinden, alleen maar voorwaardelijk is.

Er wordt van je gehouden als je mooi bent, als je sociaal bent, als je meedoet met de menigte, als je niet anders bent, als je alles doet wat er van je verwacht en gevraagd wordt, als je rijk en succesvol bent, als je gezond bent, als je geen problemen hebt.. Zoveel als-en, zo voorwaardelijk. Al die voorwaarden om liefde te ontvangen zijn als ketens om ons heen, waardoor we ons in steeds meer bochten moet wringen om die liefde te krijgen.

Gebrek (vers 14, 15, 16) Ook de jongste zoon wordt hard met zijn neus

op de feiten gedrukt. Hij komt erachter dat zijn zogenaamde overvloed, geen overvloed is. Zijn bezittingen zijn op en hij begint gebrek te leiden. Alle dingen die zijn verlangens eerst een klein beetje konden vervullen, vallen weg. Hij komt erachter dat hij in een wereld vol gebrek leeft. Iedereen laat hem in de steek. Zijn bezittingen zijn verspild, hij heeft niets meer over.

Ook wij komen erachter dat onze verlangens

nergens anders vervuld kunnen worden dan bij Papa. Ook wij zullen er op een moment achter komen dat de leegte in ons niet gevuld kan worden in de wereld. Ook wij zullen er op een moment achter komen dat wij niet zelf onze verlangens kunnen vervullen.

De wereld met haar dingen lijkt misschien dezelfde overvloed te bieden als de Vader, maar het is een wereld van gebrek en hongersnood.

De zoon krijgt honger. Hij heeft voedsel nodig

om lichamelijk in leven te blijven. Wij hebben liefde nodig om geestelijk in leven te blijven. Weg van onze Vader krijgen wij honger, honger naar liefde, naar acceptatie, naar zegen.

De zoon had zelfs zo’n honger, en had zo’n gebrek, dat hij er alles voor over had om wat te eten te krijgen. Hij liet zich gebruiken, verlagen en vernederen door de mensen van de wereld. Hij daalde af naar de meest onreine plek, bij de meest onreine dingen; varkens. Hij had zo’n honger dat hij zelfs verlangde naar het voer van de varkens!

Onze honger naar liefde en genegenheid zal zo

sterk worden, en het gebrek in de wereld zo erg, dat we er alles voor over hebben om te krijgen wat we nodig hebben. We zullen zelfs onze principes, waardigheid en reinheid ervoor overboord willen zetten, om maar een beetje eten te krijgen.

We verspillen onze kostbare erfenis in de wereld en

beschadigen en bevuilen onszelf.

©Eline Fotografie

Bezinning (vers 17, 18, 19) En daar tussen de varkens, uitgemergeld en op sterven na

dood, daar beseft de zoon dat er meer is. Hij komt tot zichzelf, hij komt tot bezinning, hij kijkt eens even goed naar zichzelf en de belachelijke positie waar hij in terecht gekomen is, en de manier waarop hij daar in terecht gekomen is. Hij beseft dat er meer is dan dat deze wereld hem biedt. Hij herinnert zich opeens zijn vader. Hij beseft dat bij zijn vader zo’n overvloed is, dat zelfs zijn knechten in die overvloed kunnen delen! Zelfs de knechten van de vader hebben meer te eten dan hij op dat moment heeft! Ook komt er bij ons een moment dat we tot bezinning komen en beseffen dat er meer is dan waar we nu genoegen mee nemen. We hebben altijd de mogelijkheid om onze Vader te herinneren, om te beseffen dat er bij Hem veel meer dan het gebrek van de wereld is. Dat moment van besef komt als we de tijd nemen om tot onszelf te komen. Dat moment komt als we in de geestelijke spiegel duren te kijken, de tijd duren te nemen om in ons hart te kijken en naar de situatie waarin we zijn. Deze zoon had er de meest lage positie voor nodig om tot bezinning te komen. Hoe ver laten wij het komen, hoe ver dwalen wij van Papa af, voordat wij beseffen dat we God de Vader nodig hebben?

We think we destroyed our royalty.

©Eline Fotografie

In dat moment van bezinning geeft de zoon toe dat hij omkomt van de honger, dat hij gebrek lijdt, dat hij het niet zelf kan, dat hij zijn eigen verlangens niet kan vervullen, dat zijn eigen wil niet beter is dan die van zijn Vader. Als wij durven toe te geven dat we het niet zelf kunnen, dat we onze eigen verlangens niet kunnen vervullen en onze wil niet beter is dan Papa’s wil, zijn we in staat terug te keren naar onze Vader. Bezinning, beseffen en toegeven is dus de allereerste stap.

De terugkeer (vers 19, 20) En nadat de zoon beseft en toegeeft dat hij er een

potje van heeft gemaakt, maakt hij een besluit. “Ik zal opstaan en naar mijn vader gaan.”

Na de bezinning, het besef, en het toegeven van zijn gebrek, komt er dus een besluit om op te staan en terug te keren.

Opstaan, dat betekent niet meer genoegen nemen met de situatie. Hij was letterlijk bij de pakken neer gaan zitten, maar nu neemt hij een besluit dat hij in actie komt. Wij moeten ook het besluit maken om geen genoegen meer te nemen met de huidige situatie van ons hart. We staan op, we nemen geen genoegen meer met minder, omdat we weten dat er meer is, overvloed, en dat dat binnen ons bereik ligt.

De zoon beseft hier dus dat hij nog steeds de zoon

van zijn vader is. Die waarheid, dat hij de zoon van zijn vader is, waar hij in zijn wilde leven in Verweggistan alles aan gedaan heeft om die waarheid te negeren, die waarheid beseft en accepteert hij nu.

Hij beseft dat dat zijn enige redding is. Hij beseft dat hoe diep hij ook gezonken is, hoe erg zijn situatie ook is, hoe vies hij ook is en wat voor foute dingen hij heeft gedaan, hij nog steeds de zoon van zijn vader is.

Het enige wat hij daarbij totaal over het hoofd ziet, is

dat die vader nog steeds van hem houdt. Nee, de zoon is er stellig van overtuigd dat de vader hem niet meer als een zoon zal behandelen, omdat hij dat niet waard is. Hij is ervan overtuigd dat hij de vader zal moeten overhalen om hem aan te nemen als een knecht.

We zullen opstaan, geen genoegen meer nemen met de situatie van ons hart, en

naar onze Vader gaan, waar overvloed is.

De zoon denkt dat hij zijn bevoorrechte positie als zoon van zijn rijke vader voorgoed om zeep geholpen heeft. Wij denken ook vaak dat we met onze fouten onze koninklijke positie als (konings)kind van de Vader voorgoed verwoest hebben. Ons beeld van de onvoorwaardelijke, nooit-stoppende, megagrote liefde van Papa voor ons is vaak veel te klein, dat we denken dat als we het maar goed genoeg verpesten, Hij ons niet meer als Zijn kind zal behandelen. De zoon, en wij zo vaak met hem, denkt dat hij te veel fouten heeft gemaakt om nog een vertrouwelijke liefdevolle relatie met zijn Vader te hebben, en alleen nog maar keihard zal moeten werken om Zijn liefde weer terug te verdienen. En met die gedachte gaat de zoon op weg, dat zelfs als hij zijn hele leven keihard zal moeten werken voor om voedsel (=de dingen die hij nodig heeft en waar hij naar verlangt) te krijgen, dat beter is dan de leegte die de wereld hem geeft.

De aankomst. (vers 20, 21) Na een lange tocht, komt de zoon eindelijk bij zijn

bestemming, hij is bijna thuis. Zijn voornemen om zich als slaaf op te stellen bij zijn vader houdt hij in zijn achterhoofd. Bij iedere stap die de zoon dichter naar de vader zet, beseft hij meer hoe onwaardig hij is. Hij verwacht dat hij zo zijn vader zal moeten smeken om hem terug te nemen en ik kan me goed voorstellen dat hij met lood in zijn schoenen de weg naar huis loopt.

Wij durven vaak bijna niet meer naar Papa terug te

keren, omdat we denken dat onze fouten te groot zijn geweest om nog als Zijn kind geaccepteerd te worden.

Maar wat heeft de zoon het fout! Hij is nog ver weg

van huis en ik beeld me in dat hij kapot is. Hij heeft dagen niet meer gegeten en heeft een lange, uitputtende reis gehad. Lichamelijk gezien moet hij kapot zijn, strompelend en struikelend zijn weg vervolgend. Om nog maar niet te spreken van zijn geestelijke toestand, schaamte, schuldgevoel, twijfel of de vader hem terug zal nemen, wanhoop en een gebrek aan liefde moet hem van binnen aan stukken gescheurd hebben. De laatste loodjes zijn altijd het zwaarst, dus ik denk dat hij nog maar nauwelijks vooruit kwam op die laatste weg naar huis. En dan gebeurt er iets geweldigs! De vader stond al op de uitkijk, te wachten tot zijn zoon thuis zou komen. Dat getuigt van een ongelooflijk verlangen, eindeloos geduld, grenzeloze liefde, hoop en vertrouwen dat zijn zoon weer terug zal keren.

De Vader staat niet klaar om met zijn vinger te zwaaien als wij met hangende pootjes,

uitgeput en beschadigd, terug komen bij Hem. We hoeven niet urenlang te smeken om vergeving en acceptatie. Hij verlangt naar ons, Hij wacht op ons, Hij heeft geduld met ons, Hij houdt onvoorwaardelijk van ons en Hij hoopt met heel Zijn hart dat wij naar Hem terug zouden keren. Hij kijkt naar ons uit!

De Vader huilt van binnen als hij ons daar zo aan

ziet strompelen, Hij heeft medelijden met ons. Geen spoortje van veroordeling, van boosheid, alleen maar innerlijke ontferming! Hij verlangt ernaar zich over ons te ontfermen, voor ons te zorgen, ons weer in Zijn armen te sluiten. De Vader verlangt ernaar ons te vergeven!

En het mooie is dat de vader niet wacht tot de

zoon met ontzettend veel moeite het laatste stukje naar huis aflegt. Nee, de vader rent naar de zoon toe! Hij loopt niet rustig naar hem toe, nee, hij wil zijn zoon zo snel mogelijk in zijn armen sluiten!

De Vader rent naar ons toe, Hij komt naar ons toe om ons in Zijn armen te sluiten, zo verlangend is Hij naar ons! Hij neemt ons in Zijn armen, om ons te verwarmen, te verwelkomen en thuis te brengen. Hij omhelst ons en Hij kust ons als welkom. Uitingen van liefde, genegenheid, intimiteit, een warm welkom, als bevestiging tussen de intieme band tussen ons. Papa veroordeelt ons niet als wij bij Hem terug komen, Hij is niet boos of teleurgesteld, Hij is alleen maar intens blij dat Hij ons weer in Zijn armen kan sluiten!

Nehemia 9: 17: U bent een God van vergeving, genadig en liefdevol,

geduldig en zeer trouw: U verlaat ons niet.

© Eline Fotografie

En dan begint de zoon met zijn geoefende betoog: “Vader ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Ik heb gezondigd. Maak mij als één van uw dagloners.” De zoon beseft nog meer door het warme welkom van zijn vader dat hij dat niet verdiend. Hij geeft toe dat hij gezondigd heeft en dat hij de liefde en relatie met zijn vader niet meer verdiend. Maar de Vader laat hem niet eens uitpraten. Er is geen spoortje veroordeling in Zijn omarming als wij Hem vertellen dat we gezondigd hebben, en Zijn liefde niet waard zijn. Alleen vergeving en onvoorwaardelijke liefde. Hij neemt ons in Zijn armen en draagt ons naar huis…

Echte bevestiging (vers 22) De vader reageert compleet tegenovergesteld als dat

de zoon had verwacht. Papa reageert vaak heel anders als dat wij denken, want wij denken nog zo vaak te klein over Hem en Zijn liefde. De vader roept zijn knechten en geeft hen de opdracht om een feestmaal voor te bereiden! ‘Haal de mooiste kleren en trek deze mijn zoon aan.” Als wij naar Papa terug gaan, is Hij zo intens blij, dat Hij ons het allerbeste wil geven. Hij wil onze vieze, gescheurde kleding omruilen voor een prachtige, nieuwe, schone koningsmantel. Als wij aan Hem toegeven dat we ongelooflijk fout zaten en Hem om vergeving vragen, zal Hij ons thuis brengen en ons niet alleen vergeven, maar ook compleet schoon wassen, nieuwe schone kleding aantrekken.

“Geef mijn kind een ring om zijn hand en sandalen om zijn voeten.” De Vader wil onze status als Zijn koningskind benadrukken. Je bent nog steeds Zijn kind! Zoals een bijbeluitleg zegt over de ring en de sandalen: “These show that the young man's father fully accepted him as his son. A ring was a sign of high position in the family. Sandals showed that he was a son instead of a slave, since slaves did not usually wear sandals.”

Hoeveel wij ook fout doen, Papa blijft ons bevestigen als Zijn kind! We hebben nog steeds die hoge positie bij Hem, Zijn liefde voor ons staat vast, wat wij ook doen! Hoewel de zoon gevraagd heeft hem aan te nemen als een slaaf en zei dat hij niet meer waard was een zoon te zijn, doet de vader precies het tegenovergestelde! Hij benadrukt dat hij zijn zoon is, en geen slaaf, en dat niets daar verandering in kan brengen! Wat een genadige Vader!

Als wij weer bij de Vader zijn teruggekeerd, zal Hij ons

herstellen, vergeven, schoonwassen en bevestigen

als Zijn kind.

© Eline Fotografie

Het feestmaal (vers 23, 24) En de Vader geeft de opdracht om een feestmaal voor

te bereiden, met het beste eten. Als wij terug naar Papa komen, heeft Hij niet nog een appeltje met ons te schillen, maar Hij wil maaltijd met ons houden, feestvieren, blij zijn en samen genieten van Zijn overvloed. De zoon had honger en dagenlang niets gegeten, maar bij zijn vader krijgt hij overvloed aan eten, en niet zomaar wat eten, maar aan het beste eten wat je maar kan krijgen. Bij Papa is echte overvloed, Hij geeft niet alleen meer dan genoeg om onze verlangens te vervullen, maar Hij geeft ook het beste van het beste voor ons! We hoeven nooit gebrek te leiden, want Papa laat ons in Zijn rijkdom delen. Hij wil ons het allerbeste geven, in overvloed!

En waarom is Papa zo blij? Omdat wij verloren waren, en niet meer wisten hoe we thuis moesten komen. Omdat we dood waren, want het koningskind in ons sterft op het moment dat we van huis weg lopen. Maar nu zijn we weer levend geworden, in de armen van de Vader werd het koningskind in ons, die geen genoegen neemt met minder, weer levend! Het koningskind werd weer gevonden in de liefhebbende omhelzing van zijn Papa! En ze gaan feestvieren, ze gaan het vieren!

naar verlangen en nog veel meer. In Papa’s armen is ons thuis, daar horen wij thuis. Op het moment dat Papa ons in Zijn armen sluit, vindt er de Ruil plaats. Wij geven alles van ons aan Hem, zodat Hij alles van Hem aan ons kan geven.

Wij geven alles van ons aan Hem, al onze bezittingen, die in de eerste plaats al van Hem waren maar die Hij aan ons heeft gegeven. Al onze tijd, verlangens, leven, dromen, aandacht, energie, talenten, gezondheid, zegeningen, geld, plannen, sociale status, relaties, vriendschappen, emoties, karakter, gaven en rechten geven we in Zijn handen. En in ruil daarvoor kan Hij ons alles van Hem geven. Al Zijn vreugde, Zijn acceptatie, Zijn geduld, Zijn zegeningen, Zijn karakter, Zijn hart, Zijn leven, Zijn vrijheid, Zijn emoties, Zijn vrede, Zijn rust, Zijn trouw, Zijn genezing, Zijn herstel, Zijn kracht, Zijn doel, Zijn plannen en Zijn onvoorwaardelijke liefde kan Hij aan ons geven. Al onze verlangens worden vervult in die dingen die Hij ons kan geven tijdens die Ruil, in Zijn armen. Die Ruil is thuis komen. Als wij onze tijd en energie willen inzetten om tijd met Hem door te brengen, en alles wat we hebben en wie we zijn aan Hem willen overgeven, zodat we volledig van Hem zijn, kunnen wij thuis komen!

Echte overvloed En daar in Zijn armen, daar alleen is echte overvloed. Alleen bij Hem worden onze verlangens vervult. Thuis ontvangen we alles wat we nodig hebben, alles waar we

In Papa’s armen zijn wij thuis, daar is echte overvloed, daar vinden we alles waar we

naar verlangen.

Ons verlangen naar die onvoorwaardelijke liefde, waar we naar opzoek gingen in de wereld, maar niets anders vonden dan voorwaardelijke nep-liefde die ons nog hongeriger maakte, die onvoorwaardelijke liefde vinden we in de armen van Papa. En hoe langer we thuis zijn, in Zijn armen thuis zijn, hoe meer we kunnen beseffen en ervaren hoeveel Hij van ons houdt. Zijn liefde is onvoorwaardelijk, wat we ook doen, Hij houdt van ons.

Papa houdt van ons met een onvoorwaardelijke liefde. Dat besef vervult al onze verlangens! En nóg belangrijker dan alle dingen die de Vader aan ons kan geven als we thuis zijn, is dat we mogen genieten van wie Hij is! We mogen een vertrouwelijke omgang met Hem hebben.

Wij geven alles van ons aan Hem, zodat Hij alles van

Hem aan ons kan geven.

We zijn zo druk bezig dat we vergeten thuis te zijn, gewoon bij Papa te zijn, en van Zijn overvloed te

genieten. Natuurlijk vraagt God van ons om dingen te doen, voor Hem of simpelweg dingen te doen om te kunnen blijven leven hier op aarde. Maar nog veel belangrijker is voor Hem, en dat moet ook het belangrijkste voor ons worden, om een vertrouwelijke omgang met Hem te hebben.

Het belangrijkste is dat we regelmatig thuis komen, om onze verlangens te laten vervullen door Hem, te genieten van Zijn overvloed, ons hart uit te storten bij Hem en te horen wat er in het hart van Papa leeft. Vanuit die momenten thuis, die tijd met Hem, kunnen wij gaan werken/leven.

De knecht vertelt enthousiast dat er feest gevierd

wordt, omdat zijn broer weer thuis is. Het beste van het beste is uit de (voorraad)kast getrokken om zijn thuiskomst te vieren. De vader is ongelofelijk blij, en hij wilt dat iedereen daarin kan delen. Ook zijn oudste zoon. Maar de oudste zoon was helemaal niet blij voor de vader.

De afstand tussen de vader en de zoon had de zoon

zo groot laten worden, dat de emoties van de vader hem niet meer konden raken. De afstand tussen de vader en de zoon was zo groot geworden, dat de zoon het niets meer kon schelen wat de vader belangrijk vond, omdat hij te druk bezig was met zichzelf. Die afstand had hij zo groot laten worden, door het werk boven de relatie met de vader te zetten. Hij was te druk geweest, in plaats van regelmatig thuis te zijn, dicht bij de vader, en nu was hij niet meer gewend om te delen in de overvloed die de vader met zijn broer aan het vieren was. De oudste zoon blijft buiten staan mokken, in zijn gebrek en teleurstelling en onbegrip, en neemt zo geen deel aan de overvloed van de vader.

We zijn zo druk bezig dat we vergeten thuis bij de

Vader te zijn, en van Zijn overvloed te genieten.

De Vader komt naar de oudste zoon (vers 28, 29, 30)

Maar de vader ziet ook de oudste zoon. De vader komt uit zijn huis, net zoals hij naar de jongste zoon toe was gerend. Hij komt naar de oudste zoon toe, en probeert hem over te halen. De vader probeert hem op andere gedachten te brengen, in sommige Bijbelvertalingen staat zelfs dat de vader hem smeekte.

De Oudste Zoon (vers 25, 26, 27) Dan komt in het verhaal de oudste zoon van de vader

naar voren. De oudste zoon staat ook voor een deel van ons. Een deel van ons is geneigd om als de jongste zoon weg te lopen naar de wereld, om daar de vervulling van zijn verlangens te zoeken. Maar een deel van ons is ook geneigd om te zijn als de oudste zoon, hard werkend voor de vader, maar daarmee vergetend te genieten en te leven vanuit de overvloed van de vader.

De oudste zoon was op de akker, op het veld, aan het werk. Hij was hard aan het werk voor zijn vader, ver weg van huis. Toen hij, waarschijnlijk na de hele dag op het veld te zijn geweest, dus niet thuis geweest te zijn, terug kwam naar huis, hoorde hij muziek en feestvierende mensen. Hij laat een knecht bij zich komen die hem komt vertellen wat er aan de hand was, want hij weet van niks.

Wat een vreselijk afstandelijke relatie heeft deze zoon

met zijn vader! Hij is hard aan het werk, maar hij heeft geen idee wat er thuis zich afspeelt. Hij heeft geen idee hoe de vader zich voelt, wat hij aan het doen is, of wat de vader wilt dat de zoon gaat doen. De zoon is zo druk aan het werk, schijnbaar voor de vader, dat hij vergeet dat hij als zoon een vertrouwelijke relatie met zijn vader mag hebben. Hij is de hele dag zo druk bezig geweest, dat hij niet eens doorhad dat de vader een feestmaal heeft georganiseerd, vol overvloed om van te genieten, en dat iedereen daarbij mag zijn, juist ook zijn oudste zoon. En de relatie tussen de vader en de oudste zoon is zo slecht, dat de zoon niet eens zelf naar de vader toe gaat om te vragen wat er aan de hand is. Hij vraagt via een knecht, die het nog beter weet dan de zoon zelf, wat er aan de hand is.

Wij zijn ook vaak zo druk bezig, zo hard aan het werk, soms voor Papa, maar veel vaker nog gewoon voor onszelf of om mensen te pleasen.

.

Wat een omgekeerde wereld. De oudste zoon verkoos het werken boven de relatie met zijn vader, heeft er zelf voor gekozen om de afstand zo groot te laten worden, en nu smeekt de vader de zoon om binnen te komen om te genieten van zijn overvloed. Wat een genadige Papa!

Maar de zoon is koud geworden voor het vragen

van zijn vader, hij is onverschillig geworden door het gebrek aan relatie. Hij antwoord zijn vader door een opsomming te geven aan alle goede dingen die hij voor zijn vader heeft gedaan. Hij antwoord zijn vader door te benadrukken dat hij nog nooit iets ‘echt slechts’ gedaan heeft, altijd heeft hij zich aan vaders geboden gehouden. En mokkend voegt hij eraan toe: ‘voor mij is er nog nooit een bokje geslacht, nog nooit heb ik feest mogen vieren en mogen genieten van uw overvloed. En nu komt mijn broertje thuis, die alles heeft gedaan wat verkeerd is, en hem geeft u een feestmaal. Het is niet eerlijk.’

De oudste zoon begrijpt de onvoorwaardelijke

liefde van de vader niet. Hij begrijpt de onvoorwaardelijke liefde van de vader voor zijn jongere broer niet, maar dat is alleen maar een teken dat hij de onvoorwaardelijke liefde van de vader ook voor zichzelf niet begrijpt. De zoon benadrukt al zijn goede daden, en het ontbreken van zijn slechte daden. Wat de zoon hier eigenlijk wilt zeggen is dat hij met al zijn werk de liefde van de vader wel verdiend heeft. De zoon benadrukt al de slechte daden van de zoon. Wat de zoon hier eigenlijk mee wilt zeggen is dat de jongste zoon absoluut niet de liefde van de vader verdient. En daarom staat hij nu buiten het feest te mokken, omdat het precies andersom is. Voor zijn gevoel krijgt degene die het verdiend heeft de liefde niet, en degene die het niet verdiend heeft de liefde wel. De oudste zoon begrijpt het niet.

De oudste zoon begrijpt de onvoorwaardelijke liefde van de vader niet. Want die Liefde, die Papa kijkt niet naar daden, naar goede of slechte daden, die kijkt daar dwars doorheen, en houdt van Zijn kinderen omdat ze Zijn kinderen zijn.

Het maakt de Vader geen klap uit wat zijn kinderen

doen, Hij blijft van ze houden. En natuurlijk wil Hij hen in die liefde het beste geven, wat alleen kan als ze gehoorzaam aan de Vader zijn.

De oudste zoon smacht net zo erg naar liefde als de jongste zoon. De jongste zoon ging ernaar opzoek in een ver, vreemd land. De oudste zoon probeerde het te verdienen door keihard te werken. Beide mistten ze de kern; ze konden thuis, in de armen van de Vader alle onvoorwaardelijke liefde ontvangen die ze nodig hadden. De jongste zoon realiseerde zich dat en keerde terug naar huis. En de oudste zoon moet dat nog leren.

De onvoorwaardelijke liefde van Papa kan niet verdiend worden door goede daden, of verloren worden door slechte daden, want Papa blijft van ons houden ondanks onze daden.

“Al het Mijne is het uwe” (vers 31)

Papa wil zijn beide zonen thuis hebben. Papa wil die beide, opstandige delen in ons, thuis brengen. Papa zegt; ‘Kind, jij bent altijd bij Mij. Al het mijne is het jouwe.’ Wow! Dat hebben de beide zonen allebei flink over het hoofd gezien, en wij vaak met hen. Beide zonen voelden een gebrek, een honger naar de liefde van de vader. Ze probeerden die op hun eigen manier te verkrijgen, maar ze zagen het belangrijkste over het hoofd.

Lukas 15: 31: Mijn kind, jij bent altijd bij Mij en al het

Mijne is van jou.

We mogen nu vanuit die overvloed onze bezittingen inzetten om bij Hem te zijn en Zijn wil uit te voeren.

© Eline Fotografie

.

Kind, jij bent altijd bij Mij. We mogen altijd bij Papa zijn. Papa is altijd bij ons. Wij mogen altijd thuis zijn. En Zijn thuis mag altijd in ons zijn. En als wij heel dicht bij Hem blijven en thuis blijven en een vertrouwelijk papa-kind-relatie met Hem opbouwen, worden al onze verlangens vervult. Want als wij dicht bij Hem blijven, is alles van Hem, van ons! ALLES VAN PAPA IS OOK VAN ONS! In het huis van onze Vader bestaat er niet iets wat van de een is, en niet van de ander, alles is een, alles is van elkaar. Alles van ons is van Papa, en alles van Papa is van ons!

Daarom moeten wij thuis komen, thuis zijn en

vooral thuis blijven. Want vanuit die overvloed van Papa waar wij vanuit mogen leven, worden al onze verlangens vervuld. Onze verlangens om geliefd te zijn, verlangen om speciaal te zijn, verlangen om gezien te worden, verlangen om iets te betekenen, verlangen naar een omarming, verlangen naar onvoorwaardelijke liefde, verlangen om onszelf te kunnen zijn, verlangen om geaccepteerd te worden, verlangen om onbezorgd te kunnen genieten, verlangen om gekend te zijn, verlangen naar iemand die naar ons verlangt, verlangen naar iemand die in ons geïnteresseerd is en ons wil leren kennen, verlangen naar vergeving, verlangen

naar een doel, verlangen om belangrijk te zijn, verlangen om op te vallen, verlangen om mooi gevonden te worden, verlangen naar bevestiging en respect, verlangen om bewonderd te worden, verlangen naar zorgzaamheid, verlangen naar een vertrouwelijke relatie, al onze verlangens worden vervult door Hem! Hij geeft meer dan genoeg!

En nu mogen de zonen hun bezittingen inzetten voor de vader, om voor hem te ‘werken’, uit liefde en uit gehoorzaamheid naar hun Vader. En zo mogen wij nu, vanuit de overvloed die Hij ons geeft, onze bezittingen (tijd, geld, talenten, leven, dromen, mogelijkheden, aandacht, energie enz.) inzetten om steeds meer van Hem te ontdekken. Waar we eerst al onze bezittingen inzetten om onze verlangens vervuld te krijgen in de wereld, mogen we het nu inzetten om Zijn hart te ontdekken, en uit gehoorzaamheid naar Papa toe, Zijn wil uit te voeren. Heel dichtbij Hem blijvend, altijd thuis zijn. Want dat is onze basis, de overvloed van onze Papa die zegt: “Alles wat van Mij is, is ook van jou.”

De Vader geeft meer dan genoeg om onze

verlangens te vervullen

1 Timotheus 1: 14: Onze Heer heeft mij zijn genade in

overvloed geschonken, evenals het geloof en de liefde die we in Christus Jezus

bezitten.

1 Johannes 2: 1: Hoe groot is de liefde die de Vader ons

betoond heeft! Wij worden kinderen van God genoemd, en we zijn het ook!

Songtekst van “I could run away”: I could run away,

But You will never leave me, You will always stay right by my side,

Everything I’ve ever wanted, I found in You,

For only You can satisfy my hearts desires

Eline Fo

tog

rafie

We lo

pen

weg

Vormen van weglopen: Om te herkennen dat we aan het weglopen zijn, moeten

we onze ‘vluchtwegen’ kennen. Deze zijn voor iedereen weer anders, en kunnen van alles zijn. Het is goed als we bij onszelf nagaan en opschrijven wat onze vluchtwegen zijn. Bijvoorbeeld:

- Escaping from reality

Bijv. boeken lezen, films kijken, tv kijken,

computeren, dagdromen enz. Het komt er op neer

dat we willen wegdromen in een fantasiewereld om

niet naar de werkelijkheid te hoeven kijken. Deze

dingen zijn in principe niet slecht, maar als we het

regelmatig gebruiken om te kunnen ontsnappen aan

de werkelijkheid, kan het een vluchtweg worden.

- Hard werken

Dit is wat de oudste zoon ook deed. Hij werkte zo

hard, zelfs voor de Vader, dat hij niet met zichzelf of

met Papa bezig hoefde te zijn.

- Contact opzoeken met andere mensen, zorgen dat

we niet meer alleen zijn, zorgen dat er geen stilte om

ons heen is.

Als we zorgen dat we niet alleen zijn, niet in de stilte

zijn, dan hoeven we niet na te denken over onszelf en

over Papa en hoeven we onze pijn/rotgevoelens niet

te voelen. Contact met anderen is goed, en hebben

we broodnodig, maar als we het regelmatig

gebruiken om aan de stilte te ontsnappen, kan het

een vluchtweg zijn.

En er zijn nog veel meer vluchtwegen!

Waarom lopen we weg? We lopen vaak weg als we ons alleen, rot, negatief of ontevreden voelen. Er is altijd een oorzaak voor onze ‘wegloopacties’. Dit zijn 6 oorzaken die er voor kunnen zorgen dat we weglopen.

1. We willen vluchten voor het besef dat we onwaardig

zijn om Zijn liefde te ontvangen/verdienen

2. Schaamte, schuldgevoel

3. We hebben de heerlijke overvloed van de Voorziener

nog niet ontdekt en nog niet beseft dat al onze

verlangens in Hem vervuld kunnen worden.

4. We zijn op een ‘lokker’ ingegaan.

5. We willen zelf de controle houden. We willen ons niet

overgeven aan hem. We willen voor onszelf zorgen en

in onze eigen noden voorzien.

6. Ongehoorzaamheid.

De gelijkenis van de Verloren Zoon is meer dan een gewoon verhaal. De jongste zoon is namelijk niet de enige die wegloopt. Wij lopen ook vaak weg, en we hebben het meestal niet eens door. Door weg te lopen doen we onszelf zo tekort, omdat we thuis horen bij de Vader, in Zijn huis.

Oorzaak 1: We lopen vaak weg als we hebben geprobeerd Zijn

liefde te verdienen door bijv. goede daden te doen, maar we merken (gefrustreerd) dat we niet de beloning krijgen die we denken te ‘verdienen’. Door frustratie lopen we dus weg, net als de oudste zoon ook niet mee wilde doen met het feestmaal van zijn vader, omdat hij het gevoel had dat de liefdesuitingen van de vader niet rechtvaardig waren. Zolang we de onvoorwaardelijke liefde van Papa niet willen bevatten, zullen we blijven weglopen, omdat we niet beseffen dat we die liefde niet kunnen verdienen, omdat het gegeven wordt uit genade.

Oorzaak 2: Dit is misschien wel de meest voorkomende oorzaak om

weg te lopen. We schamen ons en voelen ons schuldig over de verkeerde dingen die we gedaan hebben, en de goede dingen die we niet gedaan hebben. We lopen weg omdat we niet in de spiegel van Jezus’ heiligheid willen kijken. Ook dit komt omdat we ons nog niet voldoende bewust zijn van het feit dat de Vader met open armen op ons staat te wachten om ons te reinigen, te vergeven en te herstellen met Zijn liefde.

Oorzaak 3: Als we niet weten, beseffen en ervaren hebben dat

Papa onze verlangens kan vervullen, zullen we ergens anders opzoek gaan naar vervulling, waardoor we (soms onbewust) weglopen. Er zijn verlangens in ons, sommige verlangens hebben we zelf nog niet eens ontdekt dat we ze hebben, die vervuld moeten worden. De Vader heeft ons gemaakt vol verlangens die naar vervulling verlangen. Het was Zijn bedoeling dat die verlangens ons dichter naar Hem zouden brengen en afhankelijk van Hem zouden maken. Maar als we onze verlangens proberen te vervullen in de wereld, hebben ze het tegenovergestelde effect. Ze houden ons van Papa af en ze maken ons afhankelijk van de wereld. We moeten ons allereerst bewust worden van de diepste verlangens in ons hart, en op welke manieren we die proberen te vervullen. Dan mogen we de verlangens in Zijn handen overgeven en tijd met Hem doorbrengen, zodat Hij ons volledig kan vervullen.

Oorzaak 4: We zijn op een ‘kinderlokker’ ingegaan. Een lokker

probeert een kind van God af te leiden, te verleiden of te misleiden. Een lokker kan een leugen zijn, een ontevredenheid, afleiding, drukte, zinloze tijdsbesteding enz. Een lokker is een aanval van de duivel, en heeft 1 doel; ons van de Vader afhouden, ons laten weglopen, steeds verder van de Vader, zodat Zijn liefde steeds minder invloed op ons kan hebben. Maar we hebben een machtige Vader, en we hebben overwinning in het bloed van Zijn Zoon!

Lokkers moeten we herkennen, en regelmatig tijd nemen om Papa’s licht in ons hart te laten schijnen, om te checken of we niet op een lokker zijn ingegaan. Checken of we in een bepaalde leugen zijn gaan geloven (zoals: God houdt niet van mij. Die ander is beter dan mij. Ik zal altijd blijven worstelen met dit probleem. Enz) of door een bepaalde situatie/activiteit/persoon afgeleid, verleid of misleid worden. Soms zullen we een aantal praktische stappen moeten ondernemen om die lokker uit ons leven te schoppen.

Oorzaak 5: We willen zelf de controle houden, zelfstandig en

onafhankelijk zijn en ons daardoor niet overgeven aan de Vader. Thuis zijn betekent overgave, ‘al het mijne is van U’, dus als wij ons niet willen overgeven, kunnen we niet thuis zijn en lopen we dus weg. Waarom willen we zelf de controle houden en voor onszelf blijven zorgen? Omdat we meer vertrouwen hebben in onszelf dan in Papa. We denk vaak te groot van onszelf (we denken dat we in staat zijn voor onszelf te zorgen) en te klein van de Vader (we denken dat we Hem een handje moet helpen met het maken van beslissingen). We hebben te weinig vertrouwen in Papa(’s voorzienigheid) en proberen daarom het zelf te regelen, zelf onze problemen op te lossen, zelf in onze eigen noden te voorzien. We denken dat onze wil beter is dan die van de Vader, en door die zelfstandigheid worden we afhankelijk van onze eigen kracht in plaats van Papa’s kracht. Maar onze eigen kracht zal vroeg of laat wankelen en dan komen we er achter dat we niet voor onszelf kunnen zorgen en dat we de Vader hard nodig hebben! Zelf de controle willen houden kan bijv. door besluiten maken zonder overleg met Papa (ook kleine ‘onbelangrijke’ beslissingen), voorwaarden stellen aan God (Heer, als U dat doet, zal ik dit doen), niet bereid zijn Hem ons leven te laten leiden, niet bereid zijn volledig onze zekerheid op te geven enz.

Oorzaak 6: Ongehoorzaamheid zorgt voor weglopen, want thuis is

gehoorzaamheid. Kijk maar naar Jona, God gaf aan Jona een opdracht en Jona deed niet wat God zei. Wat deed hij? Hij liep weg! Ongehoorzaamheid is het niet uitvoeren van Gods wil. Iedere keer wanneer wij, ook in de kleine, dagelijkse dingen, niet gehoorzaam zijn naar God, lopen we weg en staat die ongehoorzaamheid tussen ons en de Vader in.

De

Va

der

hee

lt e

n v

ervu

lt o

ns

leg

e, b

esch

ad

igd

e en

geb

roke

n h

art

. Eline Fotografie

Als we merken dat we een van deze vluchtwegen aan het bewandelen zijn, moeten we ermee stoppen en het tegenovergestelde gaan doen. (bijv. de film uitzetten en stille tijd gaan houden). We moeten de oorzaak nagaan waarom we zijn gaan weglopen en terug naar Papa rennen, dichtbij Hem zijn. Misschien is het nodig dat we een tijdje de vluchtweg blokkeren, bijvoorbeeld door te vasten of een dag in afzondering door te brengen.

Ook al kunnen deze vluchtwegen ons misschien tijdelijk een beter gevoel geven, onze leegte misschien tijdelijk vervullen, we mogen niet vergeten dat de Vader iets veel beters voor ons heeft! Als we tijd met Hem doorbrengen, naar Zijn stem luisteren, Zijn kostbare waarheden in Zijn woord gaan ontdekken en Zijn liefde leren ontvangen, zullen we ervaren dat Hij onze lege, gebroken, beschadigde harten niet alleen kan herstellen en vervullen, maar dat Hij ons zoveel liefde wilt geven dat we zullen overstromen naar de mensen om ons heen! Hij staat klaar voor ons, wij hoeven alleen maar bij Hem te komen, en al het andere vloeit daaruit voort.

De Vader spreekt. Dit is een woord wat de Vader tot de zendelinge Amy Charmichel sprak en ook op dit moment tegen ons wil zeggen:

“Vertrouw Mij, Mijn kind. Vertrouw Mij

met meer overgave dan je ooit eerder

gedaan hebt. Vertrouw Mij, elke dag van

je leven. En als je merkt dat iets onze

relatie in de weg staat, doe Mij dan geen

pijn door je van Mij af te keren. Kom nog

dichterbij Mij, ren naar Mij toe. Sta Mij

toe je te verbergen, je te beschermen,

zelfs tegen jezelf. Vertel Mij je diepste

zorgen, alles wat je dwars zit. Vertrouw

dat Ik mijn handen op je houdt. Ik zal je

nooit verlaten. Ik zal je vormen, kneden

en volmaken. Wees niet bang, kind van

Mijn liefde. Ik houd van je.”

Jesaja 55: 2, 3a:

Waarom geld betalen voor iets dat geen brood is,

Je loon besteden aan iets wat niet verzadigen kan?

Luister aandachtig naar Mij, En je zult ruimschoots te eten

hebben En genieten van een overvloedig

maal Leen Mij je oor en kom bij Mij,

Luister, en je zult leven. Muziek Dit zijn een aantal mooie liedjes die over dit onderwerp gaan:

Tenth AvenueNorth – Beloved

Tenth Avenue North – By your side

Matt Gilman (Ihop) – I could run away

(origineel door Waterdeep)

Brian Littrell – Welcome home you

Fireflight – Wrapped in Your arms

Tenth Avenue North – Times

Ze zijn te beluisteren in video’s op Youtube met de songtekst erbij in deze afspeellijst: http://www.youtube.com/playlist?p=PL2ED275F8C6E42712