Ik ben een geboren en getogen Utrechtse,

Column door Vanetta Smit

Ik ben een geboren en getogen Utrechtse, al geloven een

hoop mensen mij niet vanwege mijn accent (Dan hoef ik

daar tenminste niets meer over te zeggen...)

‘Uteregs’ spreken kan ik al helemaal niet. Ik woon hier

al mijn hele leven en dat maakt het soms lastig

vergelijken.... Want wat maakt Utrecht nu zo Utrechts?

Wat maakt Hoograven nu Hoograven?

Tussen neus en lippen door.... Toen mij gevraagd werd om

vanavond een verhaaltje te houden, was mijn antwoord

meteen ja. Op deze manier zou ik een ingang hebben om

daadwerkelijk op onderzoek te kunnen gaan in de wijk, en

contact kunnen hebben met andere bewoners en horen over

het reilen en zeilen in Hoograven. Ik zou daarna vast ook

niet meer verlegen zijn of twijfelen om mensen op straat

‘goeiedag’ te zeggen. Deze zoektocht werd echter bruut

gestaakt, zodra bleek dat ik mijn verhaal zou vertellen

vanuit het perspectief van een ‘ongebonden’ wijkbewoner,

iemand die (nog) geen tot weinig binding heeft met zijn

wijk.

Wat maakt Hoograven dan nu Hoograven? (Schouderophalend)

Wat ik wel weet, is dat ‘wijken’ nog nooit zo hot zijn

geweest. Denk aan de huidige vrouwelijke minister die

probleemwijken op een zodanige manier aan zich verbindt

dat ze zelfs haar naam hebben gekregen... (de

Vogelaarwijken). Ik woon nu bijna 30 jaar in deze stad,

maar tot een paar jaar geleden had ik nog nooit van

sommige (reeds lang bestaande) wijken en hun (nieuwe)

namen gehoord. Zou dit misschien de verbondenheid met de

wijk moeten vergroten?

Hoograven kende ik wel, met haar geschiedenis een bekende

wijk in Utrecht. De wereldberoemde, Utrechtse architect

Rietveld heeft hier zelfs iets in de melk te brokkelen

gehad.

Ik vind het belangrijk om mij verbonden te voelen met de

plek waar ik woon. En waarom? Om me er thuis te voelen,

door te weten wat er leeft in mijn omgeving, contact te

hebben.

Ik ging op onderzoek uit. Maar op een paar punten ging

dit mis:

Ruim een jaar geleden kwam ik hier wonen en vroeg mij af:

wat valt er in Hoograven allemaal te beleven? Behalve een

fantastisch gerenoveerd winkelcentrum waar je kan

winkelen op de maat van de muziek, viel het mij eigenlijk

een beetje tegen... Alle bekende en onbekende, nieuwe

wijken in Utrecht hebben een eigen website. Zelfs

Lunetten heeft er een! Met alle respect overigens... Maar

Hoograven niet hoor. Hier laat men een gedegen kans

liggen en hoop ik dat iemand zich bij deze opwerpt om een

eerste aanzet hiertoe te geven. Ik sluit me meteen aan!

Aan de andere kant, bij politieberichten staat er dan ook

weinig over Hoograven. Lekker rustig hier, dat is wel

eens anders geweest. Ook hebben we een geweldig

enthousiaste historische kring, trouwens. Omdat de wijk

ook een fascinerende geschiedenis heeft. Maar smeuïge

Utrechtse gebeurtenissen op buurtlink.nl bijvoorbeeld,

gaan alleen maar over de pioniersproblemen in Leidsche

Rijn, waar de lantaarnpalen niet werken. Mag Hoograven

dan misschien wat minder bescheiden?

Wegens dit gebrek aan informatie op een website, belandde

ik ook nog eens in een identiteitscrisis, want woonde ik

nu in Hoograven of in Tolsteeg? Tolsteeg klinkt namelijk

wel sjieker, omdat het dichter tegen het centrum

aangeplakt zit en zelfs mensen van buiten Utrecht deze

naam kennen. Op mijn zoektocht naar de identiteit van

mijn wijk antwoordde het CBS (Centraal Bureau voor de

Statistieken) dat ik in Tolsteeg woon. Een Utrechtse

taxichauffeur die mij op een avond naar huis bracht,

vertelde me dat ik in Hoograven woon. Ondanks dat ik mijn

gegevens van het CBS met hem uitwisselde, ontaardde dit

zowat in een ruzie. Ik hoop deze taxichauffeur dan ook

nooit meer tegen te komen....

Mijn zoektocht ging verder, op zoek de identiteit van de

wijk en mijn (mogelijke) connectie hiermee. Op een

gegeven moment bedacht ik me wat er voor mij in deze wijk

ontbreekt. Namelijk een plek waar (nieuwe) verhalen

ontstaan. Een plek waar mensen zich verzamelen, of je nu

Utrechter of een overgelopen Amsterdammer of

Sterrenwijker bent, een ontmoetingsplek. Bij deze maak ik

ook van de gelegenheid gebruik om, naast het bepleiten

van een website van de wijk, eveneens te pleiten voor een

kroeg, een café waar je niet verlegen hoeft te zijn om

hier naar binnen te lopen en waar je met je bezoek naar

toe kan, maar ook na een muzikale wandeling door het

winkelcentrum. En...volgens mij kan je hier goud geld mee

verdienen!

Ondanks dat ik die desbetreffende avond boos was op de

taxichauffeur omdat hij niet luisterde naar wat ik hem

vertelde, had hij wel gelijk. Ik woon in Hoograven. Een

wijk waar mensen elkaar wel soms ‘goeiedag’ zeggen op

straat. En ik dus ook. Als ik durf....Waar men in het

winkelcentrum wel een praatje met je probeert aan te

knopen....Uit interesse of nieuwsgierigheid wellicht.

Net zoals ik nu weet dat het niet de naam is die mensen

met de wijk verbindt, het is haar geschiedenis, de

anekdotes en de gedeelde toekomst. En daarmee is mijn

persoonlijke zoektocht op papier in ieder geval ten

einde....

Dit doet me nu beseffen dat ik misschien toch wel meer

geïntegreerd ben in mijn wijk dan ik op voorhand zelf

dacht. De wil is er om goed voor mijn wijk te zijn, maar

dan wil ik wel de verhalen leren kennen. Dus meneer de

taxichauffeur, kom maar op, u weet tenslotte waar ik

woon!