DE MOESKROEN GAZET Nummer 38

@

SPECIAL

Ter gelegenheid van het afscheid van Ad Grooten van Pater Moeskroen

2

3

VAN DE REDACTIETOOG Beste lezers, Met gepaste trots presenteren wij jullie een verrekes dikke gazet, ter ere van het afscheid Ad Grooten, ofwel De @(Ad)Special. Dat zo veel mensen zo blij zouden zijn dat Ad ging, hadden wij niet verwacht, de copy stroomde binnen! Samen met met Ad kijken we terug op 26 jaar Pater Moeskroen. Vrienden, familie, collega’s en fans vertellen leuke anekdotes over Ad. Wij geven geen garantie op de waarheid, maar wel veel leesplezier… Het is een bijzonder nummer geworden waar we met veel plezier aan gewerkt hebben. We sluiten de Gazet af met Ads eigen Weggaan lied, want beter als Ad componeren dat kunnen wij toch niet! Vanuit Uje, hét muziekhart van Nederland, heel erg veel lees plezier! de redactie

Het is Het Reizend Stamcafé Elke dag op een andere stek

En de klanten reizen mee want die vinden dat te gek.

Het is Het Reizend Stamcafé Dat overal al kwam

In Paterswolde , Monnickendam. Joho, with a bottle of rum

Colofon - Gazet 38 Jaargang 11 – april 2012 Redactie:

Joris, Peter, Spencer, Henk en Erik Met zeer veel dank aan:

Alle mensen en sponsors die bijgedragen hebben aan deze speciale Gazet Lezer en nog geen lid?

Surf naar www.hetreizendstamcafe.nl en schrijf je in!! Lidmaatschapsinformatie

Dit blad is het officiële verenigingsorgaan van “Het Reizend Stamcafé”. Een lidmaatschap kost € 15 per kalenderjaar. Betalingen kunnen worden opgestuurd naar: ING bank 4206618 t.a.v. Het Reizend Stamcafé Kopij

Alles wat direct of indirect met Pater Moeskroen te maken heeft kan, het liefst digitaal, worden gestuurd naar Redactie@hetreizendstamcafe.nl

Of sturen naar: Het Reizend Stamcafé p/a Rijnweg 115 2681 SE MONSTER

www.hetreizendstamcafe.nl

4

INHOUDSOPGAVE

Van de Redactietoog .............................................................................................. 3

Van de bestuurstafel ............................................................................................... 5

Bedankt voor alles! ................................................................................................. 6

Het Grooten Adscheidsinterview............................................................................. 7

Meer dan 26 jaar! .................................................................................................. 21

Kkkkk ggga je mmmmmisssen! ............................................................................ 22

Naar Pee Pastinakel in de Bommel saga ............................................................. 23

Pom pom pi-dom acties door de jaren heen. ........................................................ 24

De rattenvanger van Niftrik ................................................................................... 26

Het Rackje............................................................................................................. 27

Carpoolen bij de Mac ............................................................................................ 28

A narrow escape… ............................................................................................... 29

Stotteren ................................................................................................................ 31

Waar woon je? ...................................................................................................... 32

Altijd weer leuke en pakkende muziek .................................................................. 32

Ad, bedankt ........................................................................................................... 33

Ik ga je zeker niet missen! .................................................................................... 33

Overal komt een oplossing voor ........................................................................... 34

Ad, met Schots bloed in de aderen ....................................................................... 35

Pater Are MC ........................................................................................................ 39

Dol op bier en een stukske vette meziek ............................................................. 40

Slotakkoord? ......................................................................................................... 41

De avonturen van Ad en de vijver ......................................................................... 42

Een uitzonderlijk talentje ....................................................................................... 43

Een zeer Aimabel mens, met mooie Dromen ....................................................... 44

Ad zoekt het 'verderop' ......................................................................................... 45

De allerlaatste Darwin ........................................................................................... 46

5

VAN DE BESTUURSTAFEL

Beste mensen,

Met teleurstelling maar ook ergens wel verwacht nam het bestuur kennis van het afscheid van de Pater @(d). Een Pater die aan de wieg stond van deze band. Vandaar dat we deze gazet helemaal willen wijden aan deze gebeurtenis en onze keuze ook om maar eens met pen en papier, video camera’s en microfoons op pad te gaan en hem het hemd van het lijf te vragen. Soms waren de antwoorden verrassend en soms bekend. We hebben nu inmiddels wel geleerd dat Ad een spraakwaterval is waar geen einde aan komt. Vele verhalen heeft hij waar je eindeloos naar kan luisteren. In deze gazet kan je het interview terugvinden. Later zal ook de video te zien zijn op de site. Ad was voor ons een persoon waar je prettig mee kon samenwerken als bestuur en als er dingen gedaan moesten worden dan zorgde Ad altijd dat het gebeurde, zo ook voor het aandragen van nieuwe stukjes voor de gazet, tekeningen, foto’s. Eigenlijk gewoon alles. De tomeloze energie die Ad heeft komt gewoon in alles terug. Misschien ook dat we hem daarom wel zullen missen bij de Paters. Gelukkig hoeven we hem niet te missen op het podium omdat hij gelukkig nog wel actief blijft met de ‘Mannen van Naam’. Binnenkort hebben we een bijeenkomst met Pater Moeskroen, we hopen dan kennis te maken met de nieuwe bas-Pater. De volgende Gazet stellen we hem aan jullie voor! En wellicht nog een diepte interview met Bart, nu hij naast Marcel voorPater is geworden en op eens heel veel nieuwe instrumenten moet spelen.

Wil de nieuwe Pater live en de levend in actie zien, spreken of voelen? Zet dan alvast 20 mei in je agenda, dan is weer de fanclubdag in De Pul in Uden. Meer

details volgen snel, via e-mail, Facebook en de website.

Zoals je merkt is dit de tweede gazet op rij is die ook in kleur is. Een bewuste keuze vanwege deze @ Special. We zijn aan het kijken of we dit ook in de toekomst zo kunnen continueren omdat het natuurlijk veel mooier is dan in zwart-wit! Veel plezier met het lezen van deze speciale editie van de gazet. Namens het bestuur, Joris Ammerlaan.

6

MET PIJN IN HET HART… We hebben zesentwintig jaar geleden een huis gebouwd. Een mooi huis dat bol stond van de creativiteit. Een huis waarin we een hoop lol beleefden, waarin plannen werden gesmeed en zelden een onvertogen woord viel. In de loop van de jaren ging liep er wel eens iemand naar buiten. Dat deed altijd zeer, maar gelukkig kwamen er anderen in het huis wonen. Het huis bleef altijd hetzelfde huis. Af en toe kreeg het een likje verf, maar het stond en staat nog steeds stevig op zijn grondvesten. Nu heb ik de deur opengezet en met pijn in het hart loop ik op 1 april naar buiten. Want daar buiten het huis is nog een hele wereld te ontdekken.

BEDANKT VOOR ALLES! In september 1989 plakte ik eigenhandig de eerste Moeskroengazet in elkaar. Iedereen die bij de live-cd-opnames in Schijndel aanwezig was, mocht een exemplaar meenemen. Achterop het blaadje stond de volgende zin: ‘Uitgebracht ter gelegenheid van de oprichting van de Vrienden van Pater Moeskroen’. Dat was een grapje. Die club bestond helemaal niet, maar we hoopten dat een paar rijke stinkerds zoiets zouden oprichten, om wat meer geld in het laatje van ons armlastige bandje te brengen. Nog geen week na die memorabele avond werd stichting ‘Vrienden van Pater Moeskroen’ inderdaad opgericht. Maar het was geen rijkeluisclub. Het was een fanclub. Ook mooi! Sindsdien zijn er heel wat Moeskroenblaadjes verschenen. Hoeveel precies is moeilijk te zeggen. Op een gegeven moment is de stichting overgegaan in ‘Het Reizend Stamcafé’ en kreeg de eerstvolgende gazet weer nummer 1. Het zijn er meer dan zestig, sowieso. Met als hoogtepunt het prachtige boekwerk dat werd uitgegeven ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van Pater Moeskroen. Dat is zo’n boek dat ik later, als oude opa, nog wel eens door zal bladeren, om herinneringen op te halen aan prachtige tijden. Alle enthousiastelingen die daar toen aan meegewerkt hebben, kunnen mijns inziens niet genoeg bedankt worden. Bij deze wil ik sowieso iedereen bedanken die zich jarenlang voor de ‘Vrienden’ en ‘Het Reizend Stamcafé’ heeft ingezet. Zonder de ‘aanjagers’ van de fanclub zou Pater Moeskroen niet zo’n goede band zijn. Een schare trouwe volgelingen is ontzettend belangrijk voor een pater met een missie! Ik hoop dus dat jullie doorgaan met je goede werk, ook nu ik geen deel meer zal uitmaken van de leukste band van Nederland. Uiteraard blijf ik lid van Het Reizend Stamcafé! Het ga jullie goed. Tot gauw!

Ad Grooten

7

HET GROOTEN ADSCHEIDSINTERVIEW Door: Erik de Wild Na 26 jaar heeft Ad besloten zijn carrière elders te vervolgen en geen actief lid meer te zijn van Pater Moeskroen. In de afgelopen 26 jaar is hij zeer belangrijk geweest voor de Paters en heeft met zijn unieke talenten een stempel gedrukt op Pater Moeskroen. Samen met Ad kijken we terug op deze belangrijke periode in zijn leven. Als tekstschrijver en belangrijke man achter de schermen is in de jaren al veel geschreven door en over Ad, om te veel herhaling van verhalen te voorkomen, kozen we er voor om aan de hand van de discografie van Pater Moeskroen nog een keer door de geschiedenis van Pater Moeskroen te lopen, met natuurlijk de nadruk op hoe Ad die perioden persoonlijk heeft beleefd. We nemen jullie mee naar het theater van het sentiment:

HRS: Ad, na 26 jaar heb je gezegd op je hoogtepunt te willen stoppen, voor ons als fans is dit begrijpelijkerwijs toch een dieptepunt. Bij afscheid nemen hoort terug kijken, maar ook vooruit kijken. Omdat je door de jaren heen de belangrijkste tekstschrijver bent geweest en het bijna niet anders kan dat er in veel liedjes een autobiografisch karakter zit, willen we graag je Moeskroen loopbaan aan de hand van discografie met je doorlopen. Ad: Leuk bedacht en dat in Uden, back to my roots, zo komt het voor mij ook allemaal weer terug.

8

In 1986 is het allemaal begonnen.

Eigenlijk kun je wel stellen dat het in de zomer van 1985 is begonnen. We hadden toen een VW busje gekocht, met de polyester boot van mijn vader op het dak, om als straatmuzikanten (toen nog onder de naam Pardoes) op tournee te gaan. Met drie man en twee vrouwen zijn we door Frankrijk getrokken, uiteindelijk zelfs in San Sebastian terecht gekomen, een foto uit die tijd zie je hier onder, waar de politie ons wegstuurde omdat we daar niet mochten spelen, Ties toen nog op de drums en verstond de politie gelukkig niet.

Deze tour is de voorloper van Pater Moeskroen, we hadden al afgesproken dat na deze tour Ton zich bij ons zou aansluiten. Op de terugreis van die tour is de naam Pater Moeskroen verzonnen, weliswaar als biermerk want we waren erg in het bier in die tijd. Ook hebben we toen direct Marcel erbij gevraagd, die speelde toen ook nog in een ander bandje, we hadden iemand nodig die goed in percussie was, bleek hij ook nog goed te kunnen zingen…. Ons eerste optreden als Pater Moeskroen was op 26 januari 1986, maar ik ben dus eigenlijk al bijna 27 jaar bezig … In 1987 volgde de eerste CD, alle 7 tips Toentertijd uiteraard was het nog een cassettebandje, later wel op CD gezet, maar we konden een lp niet betalen dus was het normaal om voor het cassettebandje te kiezen. Op dat eerste bandje staat al Roodkapje, het liedje wat zeer belangrijk voor Pater Moeskroen zal worden. Realiseerde je toen al dat je een hit geschreven had? Nee, geen idee het was gewoon een leuk nummer. We hadden er veel succes in de cafés wegens het gekke toneelstukje van Ton en Marcel. Het melodietje heb ik eerlijk gejat van de oude band van Ton (Ranokel), die dit deuntje speelde op hun afscheidsconcert. Ik vond dit deuntje, gecomponeerd door Ton, zo leuk dat ik er het liedje omheen verzonnen heb.

9

Dus toen was je al in de sprookjes? Tja, nu je dat zo zegt, de cirkel is inderdaad rond. Maar dat is toch onbewust, als kind had ik voor mijn gevoel niets met sprookjes. Kleine Adje schreef wel schriften vol met spannende verhalen die hij verzon en tekende vanaf mijn twaalfde jaar Tarzan-strips. Ik ben dus altijd wel creatief bezig geweest en toen ik op mijn veertiende een gitaar in mijn handen kreeg was het een logisch gevolg dat ik liedjes ging schrijven. Nummer: Fijn Inderdaad geeft dit nummer aan hoe ik toen en nu eigenlijk ook nog wel in het leven sta. We hielden toen van absurde humor. Zinnen als ‘het is fijn te zijn!’ en flauwekul als ‘Ver voor mijn geboorte toen, was ik nog niets; nu sta ik hier te zingen en buiten staat mijn fiets’. Nu zijn er meer woordkunstenaars maar toen was het toch wel speciaal. We waren in die tijd fan van de Kamagurka strips en natuurlijk Monty Python. Mijn favoriete film en ook die van Marcel is dan ook ‘the Life of Brian’, Marcel is dan ook een beetje een John Cleese.. haha. Fijn is echt een flauwekul nummer, heerlijk, zo kan ik ze nu niet meer maken. De eerste erkenning kwam, in 1988 wonnen jullie je eerste aanmoedigingsprijs bij een voorronde van de Ronde van Nederland. Ja geweldig, muzikaal waren we toen nog niet zo goed, maar de vreugde straalde we af. Door de professionele jury verguist maar door het publiek geprezen. Instrumentaal waren we nog aan het experimenteren, Jan had net zijn sax gekocht, Ties was nog met de trommels bezig. Maar wat hadden we een plezier, we straalde feestvreugde uit, daarom wonnen we ook de publieksprijs. Toen de eerste echte CD, Nooit van gehoord Ja, uiteraard nog in eigen beheer uitgegeven. De hoes en cd titel zijn gemaakt en verzonnen door Hein de Kort, geeft ook duidelijk de tand des tijds aan. Het was een gezellige bende. Als ik er nu naar terugkijk, was wat we maakte niet allemaal goed, maar vreugde verkocht, we hadden veel optredens. En met Koert erbij op de drums werden we langzaam aan muzikaal beter. Ook toen probeerde ik wel serieuze nummers te schrijven, maar die kregen niet het “Pater waardig”-stempel. Ik zat toen ook nog in andere bandjes waar ik die serieuze nummers mee wilde maken en waar ik beroemd mee wilde worden, dat lukte niet, maar Moeskroen ging als een speer! Nummer: Oh oh Oh oh is oorspronkelijk geen Moeskroen nummer, dit schreef ik al in de Pardoes tijd, uiteraard is het wel autobiografisch. Helaas is het mij niet gegeven om zo mooi als Ton, Marcel en Bart te kunnen zingen.

10

Soms is dat wel frustrerend, want omdat inderdaad veel nummers over mezelf gaan kan een ander nooit echt mijn gevoelens bezingen. Dit verwijt ik de mannen uiteraard niet maar het knaagt soms wel. Zo is Darwin een lied voor mijn vriendin, maar Marcel zingt deze lofzang…. Ook op Eilandskind heb ik dan ook verschillende nummers moeten herschrijven om ze zingbaar te maken voor de anderen, sommige nummers zijn echter zo persoonlijk dat dat niet kan en dan zing ik toch zelf. De laatste jaren gaat dat overigens steeds beter en kan het lied zingen zoals ik dat wil. Het nummer Gruun Zieup, is overigens zeer autobiografisch, zolang ik dat niet goed uit kon spreken mocht ik van mijn schoonvader, niet vrijen met zijn dochter.. haha. Maar toen ik de gruun zieup onder de knie had, legde de man een grindpad aan, zodat we toch niet meer ongehoord te laat konden thuis komen.. In 1990 nog meer erkenning, de NCRV Popslagprijs Inderdaad het ging lekker, wellicht door die prijs en de publiekserkenning konden we toen kiezen uit 3 platenmaatschappijen om bij te tekenen. In die tijd was dat zeer belangrijk. En volgde de CD, Aan de Macht We hebben toen gekozen voor HKM met Peter Koelewijn als producer. Roodkapje moest van Peter op de CD, we speelde het toen eigenlijk al niet meer, maar hij had gelijk het werd een hit. Wat was ik trots op het succes dat we hadden. Ik herinner me nog een volle kuip waar Feyenoord John de Wolf als aanvoerder had, voor de wedstrijd draaiden ze Roodkapje en de hele kuip riep: “Wie is er bang voor de Boze Wolf”, dat was kicken. Toch zijn we gewoon gebleven, we toerden langs de discotheken, geweldig dat succes maar de stampende massa wilde maar één nummer horen, terwijl we zoveel meer konden. Marcel en Ton kregen toen ook aanbiedingen om met Carnaval 16 keer als duo op te treden, gelukkig gingen ze er niet op in, wij waren een band, geen act. Nummer: Werken is ongezond Absoluut niet autobiografisch qua tekst, ik ben een workaholic, maar het past wel in de flauwekul, dwarse, periode waarin ik zat. Het nummer verkocht slecht, maar de T-shirts liepen geweldig. Het nummer liep slecht omdat dit voor mij één van de minder geproduceerde nummers is op die CD, ze hadden beter Tips of De Verhuizer, uit kunnen brengen.

11

Nog steeds als ik Aan de Macht draai, vind ik verschillende nummers niet goed klinken, misschien luister ik er ook met de oren van nu naar, we kunnen nu natuurlijk veel beter spelen dan dat we toen konden. Toch is het onze best verkochte CD door de singletjes. De productie discussie laait op binnen de band, we hadden succes met deze producent maar we waren niet allemaal even blij met de productie. Kies je voor ‘de winning sound’ of je ‘eigen sound’, we kozen voor het laatste. Daarop volgde jullie CD: Heidens Kabaal We hadden gekozen voor de producer Jakob Klaasse, die muzikaal geweldig is, de meeste nummers vind ik nu nog steeds te gek klinken. Hij paste perfect bij ons. Op deze CD staat ook ons eerste serieuzere nummer Darwin. Of ik nu de producer switch weer gemaakt zou hebben, dat is altijd moeilijk te zeggen, ik sluit me maar aan bij de wijsgeer Gerard van Maasakkers, ”Het gaat zoals het gaat”. Nummer: Nobody is Perfect Ja, een geweldig nummer alles klopt eraan, stoere lollige folk, ik werd toen geïnspireerd door The Pogues. Dit is het eerste nummer waar me dat bij gelukt is, later natuurlijk ook bij Dansen, Dat komt er van, Allemaal voor jou. Stoere nummers. Bij Nobody is Perfect natuurlijk ook een tekst om te laten blijken dat ik schijt aan alles had en toch mijn eigen gang ging, het straalt de positieve levenshouding die ik heb uit, dat zit in veel mijn teksten. Darwin was in een bepaalde zin wel een omslagpunt voor Pater Moeskroen, Wilbert en Jan vonden het geen Moeskroen nummer en ik wilde het toch. Achteraf gezien hadden ze wellicht gelijk, door het twee sporenbeleid weet Hilversum niet goed wat ze aan Moeskroen hebben. De mensen in de feesttenten komen niet naar de theaters en in de theaters snappen ze niets van onze feestband. Voor mij is het wel erg belangrijk geweest om beide vormen van muziek te maken, het gaf en geeft mij de vreugde om bij Moeskroen te zitten. Jullie collega’s vonden in ieder geval dat jullie op het goede spoor zaten, in 1993 kreeg je de Gouden Notenkraker. Dat was echt leuk omdat het een prijs van vakbroeders is. We maakten toen iets unieks met humor en de vele instrumenten, tegenwoordig zijn er meer van dit soort bands, bij voorbeeld een Jan van Brusselband of de Wereldband. Maar toentertijd waren we echt uniek. De erkenning voelde geweldig.

12

Humor met veel instrumenten, dat was toen iets on-Nederlands, ik ben daar heel trots op. En wordt nog trotser als ik in biografieën van andere bands te lees dat wij een inspiratiebron voor ze zijn. Zo heet BZB (Band zonder Banaan) zo wegens mijn Ode aan de banaan, dat is toch geweldig! We hadden toen de classic-line-up van de band, het fundament was gestort, natuurlijk moet een band van leden wisselen om verder te bouwen en door te kunnen gaan, dat hebben we gelukkig altijd goed gedaan. Jullie gingen door en kwamen met de CD: Steelt de Schouw Wij lieten toen het maken van de titels over aan de maker van de hoes, toen Kamagurka en Herr Seele, oorspronkelijk was de titel Pater Moeskroen trakteert, met een tekening er bij van een Pater op een tractor, die titel was té goed en ze gebruikte die titel voor hun eigen strip ‘Cowboy Henk trakteert’. In het Belgisch is de woordspeling Schouw op Show veel herkenbaarder dan in Nederland. Wij associëren het woord schouw meer met de open haard dan met de schouwburg. Ook een leuke wetenwaardigheid van deze CD is dat de Schots en Scheef pianosolo gespeeld is door Pim Koopman. Helaas is Pim overleden, we missen hem nog allemaal, we hebben samen mooie dingen gemaakt, natuurlijk de Heimwee CD, maar ook De Sprookjesboom. Toen de theaters in Ja, dat was kicken! Het mooiste wat je kunt doen. Financieel een wat mindere keuze want je verdient per optreden de helft, immers de garderobe juffrouw moet

ook betaald worden en er zitten minder mensen in een theater dan er in een feesttent staan. We hebben de theaters opgezocht omdat we misten te kunnen laten zien dat we iets moois konden maken, dat wij echt muziek kunnen maken. De eerste show was wel het verlengde van de feesttentenshow, we kwamen er ook achter dat dat niet de weg was.

Na 9 voorstellingen Psalmenzand kwam dan ook herziende Psalmenzand (14 voorstellingen). We waren ook hier vernieuwend om als band de theaters op te zoeken. De tweede ronde was overigens de eerste tour met Thomas.

13

Nu kunnen we theater maken, toen nog niet, de eerste twee rondjes die we speelden verdiende we niets maar we wilde hier een voet aan de theatergrond krijgen. Initieel vond onder andere Jan het idee niets, maar toen ook hij eenmaal de theaters gezien had, wilde hij hier ook op verder, hij is zelfs acteur geworden! Nu dus niet meer uit de theaters te slaan. Gaande weg werd het theater werd helemaal ons ding, die spanning blijft, het publiek wordt stil en laat je ding maar zien, zeker als het uitverkocht is! Dit werd vastgelegd in de CD: Wilde Liefde Mooie liedjes, maar het klinkt niet best, het eerste optreden van Thomas legden we direct vast op CD. Voor hij bij ons kwam was hij nog ergens anders op tournee, volgens mij in Turkije, en had niet met ons kunnen oefenen. Hij deed het fantastisch maar misschien hadden we beter eerst kunnen repeteren. Maar we moesten wel, want voor een theatertour wil je een CD hebben, er moet natuurlijk wel verkocht worden. Muzikaal gezien kun je de CD het beste opnemen aan het einde van de tour, dan speel je de liedjes toch het mooiste. Nummer: De s..s..stotteraar Ja, ik s..s..stotter gelukkig steeds beter, mijn leukste herinnering aan dit nummer is dat ik dit samen met de big band van Cor Bakker heb gezongen in een volle Rijswijkse schouwburg voor de NCRV-radio. Ik kwam helemaal in de wolken van het podium af en viel in de armen van Stef Bos. Helemaal te gek! Een hoogtepunt in mijn carrière. De eerste verzamelaar, 10 Jaar dikke pret Ja samengesteld door de platenmaatschappij, maar door de timing ook een soort afscheids-CD voor Koert. Rond die tijd een nieuw fenomeen geboren, Cowboy Billie Boem Ja, ik had in 1994 mijn eerste kind gekregen en Bart Pullens ook. Bart kende ik ook van Middeloo, hij belde me op met de vraag of we een keer iets samen konden doen, want hij moest voor een kinder-cd maken. De verkoop van de eerste 1000 exemplaren ging naar een goed doel en alles wat daarna verkocht werd mochten we zelf houden. De CD hebben we hebben we in 1 week opgenomen en het werd een hit. Zigeunermeisje verkocht geweldig. We traden op bij Telekids, heerlijk tussen Carlo en Irene! Inmiddels hebben we de 10de CD gemaakt, Marcel en Bart doen het meeste maar ik zit er ook nog vol in.

14

Terug naar de Paters, de CD: Spanning en Spinazie, Nummer: Als je niets hebt Inderdaad een autobiografisch nummer, ik heb wel regelmatig op zwart zaad gezeten, maar zat niet bij de pakken neer. Als je niets hebt, heb je niets te verliezen, blijft een mooi gezegde, daarom verwerkt tot een liedje. Nu ik er zo over na denk, eigenlijk wel een heerlijk nummer, moet ik eigenlijk maar weer eens gaan spelen, maar ja we hebben zoveel mooie nummers, jammer dat je altijd moet kiezen. In deze CD krijgt het serieuzere werk krijgt de overhand Ja, ik was de flauwekul een beetje zat, inmiddels vader en werd serieuzer. Bij sommige nummers weet ik nog precies wat ik toen deed. Zo las ik voor het nummer Lethe in de krant over een verkrachting, dit maakte een diepe indruk op mij en dacht er over na dat je iets kan overkomen wat levenslang een bepalende indruk op je kunt maken, als positivo had ik hiervoor daarover nooit nagedacht. Ik geloof dat je ondanks alles er toch altijd wel positieve dingen uit kunt halen en vind daarom ook Lethe best een positief liedje, ondanks ik de sporen in haar ziel begrijp. Voor Moeskroen was het nummer misschien iets te zwaar. Maar dat komt ook een beetje dat we toen roofbouw pleegden, ieder jaar moesten we een nieuwe CD en theater programma, ik was al blij dat we 14 goede nummers bij elkaar kregen. We speelden het ene theaterprogramma en repeteerden voor het nieuwe, ook moesten we nog een CD maken, dat deden we tussendoor in een paar dagen, wellicht iets te snel. Achteraf heb ik spijt van die theaterplaten, ze zijn te vlug gemaakt, dat hadden we beter gekund, als we daar toen de rust voor hadden genomen. We moesten door en door, daarom gaven we toen maar “The Best of” uit (on)gewenste ultimiteiten, allemaal bekende theaterliedjes op een nieuwe CD. Een brandende vraag blijft ben je bang in het donker? (liedje: Een lichtje aan) Nee, ik ben niet bang in het donker. Ik vind het een mooi nummer, maar weet niet waar ik de inspiratie vandaan heb gehaald. Misschien omdat Floortje een lichtje aan had op haar kamer, het deel over Vietnam gaat natuurlijk wel over mezelf, als jongetje hoorde ik voor het eerst over oorlog op de TV, daar was ik tot die tijd nooit mee bezig geweest. Maar ik slaap nooit met een lichtje aan. Als het licht aan is op de slaapkamer dan…. Slaap ik niet .. haha. Maar wat je bij Ultimiteiten, natuurlijk wel hoort is dat we de liedjes goed kenden en het was ook daardoor een CD waar we mooi op speelden, ondanks dat deze maar in twee dagen opgenomen is, dit keer geproduceerd door Han Nuyten. Maar je hoort dat we de nummers goed kenden. Han Nuyten, is natuurlijk een geweldige producer. Toen ook realiseerden we ons dat een goede producer en maar ook regisseur een versterking kon zijn voor de band.

15

Wat ook in die tijd speelde is het vertrek van Jan uit de band. Dat was de eerste keer dat er een barstje in Moeskroen kwam, het was natuurlijk de eerste Pater van het eerste uur die de band verliet. Nu snap ik het wat beter, hij was moe gespeeld. Een band is een soort van huwelijk, met een cadans mooie en mindere dingen, ze zullen ongetwijfeld ook vaak over mij hebben gedacht, ja hoor, daar issie weer met zijn tekstjes. De vervanging van Jan was overigens niet gemakkelijk, we hebben zelfs nog overwogen om een violist(e) aan de band toe te voegen, maar de fluit is toch te belangrijk in de liedjes die we hadden. Toen verteld Ton over ene Jeroen Goossens en we zijn gaan een Flairck concert in Den Bosch, we wisten het, die moeten we hebben. We hebben Jeroen toen weggekaapt bij Flairck, een transfer vergelijkbaar met het weghalen van Sneijder bij Inter. De sound van Jeroen is geweldig, een verrijking voor de band, helaas paste de feesttenten iets minder bij Jeroen dan het theater, waar hij ook tegenwoordig weer schittert met Flairck. Toen volgde de CD Heimwee, je had duidelijk de tijd genomen om te schrijven.

Dat klopt, ik denk dat als ik over tien jaar terug kijk dat ik het meest trots ben op deze CD, de liedjes, de productie door Pim Koopman, die ook meezingt op Whisky is de duivel. De hele balans van de CD klopt, de serieuze nummers zijn toch echt Moeskroen. Een mooi voorbeeld hiervan vind ik De Ochtendzon, drinken, feesten en toch serieus. Ik vind eigenlijk die hele CD goed. Misschien past Een

vrolijk Lentelied wat minder goed op de CD qua sfeer, een geweldig nummer, maar niet Keltisch. Jeroen nam een vrachtwagen vol blaasinstrumenten mee, ik leerde toen doedelzak spelen, op de CD doet Dick van Schaijk dat nog voor mij, maar het was een geweldige tijd. Dick Hauser, de man die in zijn eentje het muziektheater heeft uitgevonden en gemaakt heeft, ging ons toen helpen met het neer zetten van de nieuwe theatershow.

16

In de Diddelidee show die we toen speelden herkende je zijn hand. Toen wisten we het, zo moeten we theater maken! Dat gekke Ierse dansje met z’n zeven op een rij, dat was een Gouden tijd! De shows werden inderdaad steeds mooier in Sprookjes, voor het eerst een muzikaal verhaal op de planken. Inderdaad Sprookjes vind ik ons beste programma, qua niveau vergelijkbaar met het huidige Kelten programma…. Ton als geweldige verteller, ik “mocht” ook een liedje zingen Verder dan dat. De versie van Carabas op bijbehorende CD Niets is wat het lijkt, vind ik echt fantastisch! Nummer: Roofvogel Het zal je verassen waar ik dat geschreven heb, namelijk in Slovenië! In de jaren 80 gingen wij vaak naar toen nog Tsjecho-Slowakije . Na de oorlog ben ik er weer een keer terug gegaan naar het nu Slovenië, er is daar verschrikkelijk gevochten. Ik vind het een mooi liedje en blij er mee, oorlog maakt meer kapot dan je lief is, is hier wel op van toepassing. Er zitten wel een paar extreme beelden in als het witte kruis, maar dat maakt het waarschijnlijk ook zo mooi. Er zat nog een soldaat op de brug met de laarzen in maar, die is inmiddels weggelopen. Dat is overigens vaak het geval, een liedje groeit. Soms kloppen daarom de songteksten niet helemaal er bestaan verschillende versies van ieder nummer. Maar Roofvogel vind ik een te gek nummer, ik wil dit eigenlijk ook nog een keer gaan doen met Coen in mijn rap-en-folk-project. Met Sprookjes sloten we weer een markant hoofdstuk bij Moeskroen door het afscheid van Ton en Wilbert, zij stopten ook op een hoogtepunt! We hebben toen serieus naar elkaar gekeken of we wel door moesten gaan met de band. We besloten ze te vervangen door één bassist die moest kunnen zingen, als we die niet konden vinden dan zouden we er een punt achter zetten. De auditie vergeet ik nooit, bij Stagelight, zagen we de schaduw van Obelix aankomen. (Doordat Bart zijn contrabas op zijn rug droeg, leek hij net op Obelix met menhir.) Marcel zei bij het zien van die schaduw direct daar komt onze nieuwe bassist aan! Bart speelde een geweldige versie van Bertus op zijn contrabas en zong als Ton…. De overige audities waren uit fatsoen. Die avond belde ik Bart op om te zeggen dat hij mocht komen, hij geloofde niet dat ik Ad was, maar zijn vriend Ernst. Het was wel ernst maar niet Ernst .. haha, een leuk misverstand! Ernst leerde we later ook kennen als fotograaf van de foto’s voor Zee. En wat een geluk dat Bard Bart bij de band is gekomen. Daarop volgde Zee Dit was natuurlijk een moeilijk project, we moesten door, met zijn zessen. Dick Hauser bleef gelukkig de regisseur en Bart bleek ook een goed acteur.

17

Vandaar toen het idee van de zebbatalk, Bart en Marcel kende elkaar natuurlijk nog niet zo goed, maar vormden een fantastisch vissers duo en speelden goed op elkaar in. Maar door de bandwisseling, de druk om te produceren, ben ik ook wat minder tevreden over de CD wel trots op een paar liedjes die er opstaan. Geeft de Vriendschap niet precies aan hoe je je toen voelde? Ja, klopt precies, de versie op de CD vind ik overigens wat minder gelukt, we hadden een mooiere, stoerdere versie met doedelzak erin, die heb ik toen nog rond gemaild, maar helaas is die bij mij verloren gegaan. Mocht iemand deze versie nog hebben dan houd ik me aanbevolen! De Maatschap komt overigens van de bestuursvorm van Moeskroen die we toen net hadden opgericht, in de scheepvaart kom je ook veel maatschappen tegen, daarom is dit voor ons indertijd een logische titel. Ik was ook erg blij met De wolk en de rivier, dat vind ik nog steeds één van de betere liedjes, mijn eerste aanzet tot een kinderboek. Een vriend van heeft er zelfs al hele mooie tekeningen bij gemaakt, het was dus een gedicht vandaar ook dat er geen refrein zit in dit lied zit. Na Zee, weer een afscheid, Jeroen stopte er mee. Ja, dat was een domper, gelukkig vonden we een goede vervanger in Vincent. We kenden Vincent overigens al langer. Hij speelde wel als een eerder bij ons op zijn toeter en ook bij mijn Liedjes op maat. Toen Jeroen stopte belde ik Vincent op met de vraag of hij dwarsfluit speelde, hij zei ja, maar nam lessen … haha .. inmiddels weten we dat hij het fantastisch kan en doet. Toch ging je het zelf weer moeilijk maken door het drieluik te produceren Tja, eigenlijk natuurlijk een tweeluik met de XX-en en NU, het basis idee was natuurlijk goed, maar qua budget konden we niet zo veel. Je zet jezelf daarom te veel onder druk, we gingen weer te veel zelf doen en dan moet je het weer leren. De XX-2 klinkt daarom ook beter als de XX-1. Het mooie van het XX concept is natuurlijk het weer opnemen van oude en nieuwe nummers. Ook moesten we toen nog even het theater programma NU maken, de CD NU is toch weer te snel opgenomen, maar ook hier weer mooie nummers. Het lied Mijn Schaduw lijkt me hét autobiografische nummer van deze CD Ja, grappig dat je die selecteert, eigenlijk was dit een nummer voor Eilandskind. Ik heb eerst het liedje willen opnemen met mijn gezin, waar er per couplet een gezinslid bij kwam. Mijn Schaduw staat voor de ontwikkeling die iedereen doormaakt, je loopt door het leven en er komt steeds meer bij en uiteindelijk gaat

18

de zon onder, de symboliek is geweldig in dit nummer. Als persoon wil je graag iets achterlaten. Dit is voor mij zo’n erfenisliedje, ik vond het ook erg moeilijk het door iemand anders te moeten laten zingen. Tja, Eilandskind, wat is hier niet autobiografisch aan

Inderdaad, deze CD is een verzameling van mooie persoonlijke liedjes die ik in de jaren daarvoor heb geschreven, die zo veel over mij als persoon gingen dat ik ze graag een keer wilde bundelen. Toen gingen jullie van het Dak af! Ja, dit kwam ook doordat we al acht theater programma’s hadden gedaan en we merkten dat de

boekingen terugliepen. De theaterdirecteuren dachten daar komt Pater Moeskroen weer, die hebben we al eens gezien. We kregen toen het advies van Ruud de Graaf om iets nieuws te gaan doen, bijvoorbeeld om samen met een beroemdheid op te gaan treden of vertolk de Vier jaargetijden van Vivaldi. Ik had nog wel een Drs. P. project liggen, maar dat werd het niet. Martien en ik een keer samen voor een optreden en kwamen op het Koelewijn idee, we hadden het over 50 jaar popmuziek en waar we het allemaal aan te danken hebben is die eerste single van Koelewijn (Kom van dat dak af). En we hadden natuurlijk al eerder gewerkt met Koelewijn, dus toen ik hem opbelde vond hij het geweldig en zond direct een stapel CD-R’s door van zijn nummers. We hebben besloten alleen voor zijn Nederlandse repertoire te gaan, hij had te veel gemaakt. Hier kan natuurlijk niets autobiografisch tussen zitten, hoewel Je wordt ouder papa.. Ja, en ik heb hier en daar er toch wel wat stiekem bij geschreven om de liedjes iets te verMoeskroeniseren.. het nummer Zie je vond ik zo mooi dat ik het ook zelf zong, met die akkoorden het ik dan Xinix gemaakt, een echte Moeskroenewijn. We hebben de Moeskroen lol in de Koelewijn liedjes gebracht. Maar het blijft moeilijk om andermans repertoire uit te voeren. Toen namen jullie een sabbatical en dat gaf jou de ruimte voor je hoogtepunt De Kelten Absoluut, in 2010 hebben bewust wat maanden rust genomen.

19

We hebben rond de tafel gezeten, wat kunnen wij het beste in de theaters, dan dat is een mengeling van het Ierse Diddelidee en het verhaal vertellen van Sprookjes geworden. Ik heb me heerlijk kunnen terug trekken om te schrijven. Met een map met 35 liedjes, een paar kratten bier, gitaar en accordeon naar de mannen getogen naar een hutje op de Drentse heide heb ik toen mijn ideeën voorgespeeld. Van die 35 zijn de beste 12 op de CD gekomen en de 13de is uiteraard Joost van Bart. En de show hetzelfde verhaal, onze beste liedjes uit onze Ierse tijd, zoals Het laatste water en Het Weggaan aangevuld met nieuw materiaal. Ik vind het zelf een ontzettend goed programma geworden. Het werd me toen natuurlijk wel langzaam duidelijk dat ik schrijven het leukste vond, ik schreef toen ook al voor De Efteling. Gaf je met Doe het nu indirect al aan dat dit je laatste CD was, je de beslissing om weg te gaan genomen had? Nee hoor, dat is gewoon een mooi nummer wat mijn basis levenshouding aangeeft, leef nu! Pak je kansen, spring in het diepe. Heerlijk. Zo ben ik ook aan het herschrijven van de Efteling sprookjes begonnen en heb ik nu ook gezegd dat ik kan regisseren. Het denken aan stoppen dat begon pas na de première in Gorinchem. De show zat geweldig in elkaar, met als basis mijn voorstelling, die we speelden in Nuenen voor Michelle van Daalhoff, zij heeft er toen een prachtshow van gemaakt… hoewel alweer haalde het Drinklied het niet… Dick Hauser heeft het vervolgens afgemaakt, tot een prachtshow, een waar meesterwerk! Maar na de première deelde ik niet mee in het enthousiasme om deze show nog 60 keer uit te voeren, mijn Kelten project was eigenlijk al klaar, ik had zo hard gewerkt om de show zo te maken, ik was leeg. Toen bedacht ik me, ik ben langzaam meer een achter de schermenman was geworden dan op de planken. Vanaf dat moment ben ik gaan twijfelen, je praat er over met deze en gene. De komende feesttenten trokken ook minder en voor ik op vakantie ging in juli heb ik voor mezelf het besluit genomen, ik wilde niet malend op vakantie. Het was de moeilijkste beslissing in mijn leven tot nu toe, je neemt toch afscheid van je kindje, maar ik denk de beste beslissing genomen te hebben.

20

Het doorhakken van de knoop werkte wel bevrijdend, ik heb een heerlijke vakantie gehad en heb vijf of zes nieuwe liedjes geschreven… Maar het doet nog steeds zeer en hoe dichter het einde komt, hoe zeerder het doet. Blijf je je wel bemoeien met de teksten van Pater Moeskroen? Gelukkig gaat Pater Moeskroen door, ze zijn met een geweldig nieuw programma bezig, mijn vertrek geeft ze natuurlijk ook de ruimte om zichzelf verder te ontplooien, ik was uit traditie de schrijver, maar ook nieuwe garde is natuurlijk ook zeer talentvol! Wat ik zo zie zijn ze met hele mooie dingen bezig. Later wil ik graag weer een liedje voor ze schrijven, maar nu moet ik me er even niet mee bemoeien, je gaat weg of niet… Maar bij de première zit ik vooraan, ik blijf hun grootste fan! Ze hebben ook al weer 35 theateroptreden staan en dat is in deze tijd toch zeer goed. Wil je je fans nog iets mee geven? Ja blijf lid van Het Reizend Stamcafé! Jullie herinneren jullie natuurlijk nog wel dat we het Reizend Stamcafé lied hebben opgenomen op de laatste GEO dag in De Pul. Daar moeten we nog iets mee gaan doen. En ik, ik blijf natuurlijk komen op de GEO-dagen! Je toekomst, als schrijver, je komende project gaat zeker over kamelen in Egypte? Nee, ik heb in Egypte wel heerlijk gewerkt maar het zijn ‘gewone’ sprookjes geworden. Ik heb er 70 geschreven voor De Efteling. Het viel me op dat er geen ouderwetse sprookjes meer geschreven worden, in een middeleeuwse setting, met de zeven klassieke kenmerken van een sprookje. Ik ben nu een heel eind op weg met dit boek en hoop dan ook nog een uitgever te vinden voor al mijn verhaaltjes, maar dat gaat me lukken, als het de ex-procureur generaal Docters van Leeuwen lukt met zo’n sprookjesboek, dan lukt mij het zeker! Ik heb zelfs een kantoor gehuurd, zo dat ik naar mijn werk kan fietsen, daar ik ga schrijven en componeren, voor mijn bedrijf Teksten op Maat, De Mannen van Naam en voor wie het maar wil! Ik bruis nog van de ideeën voor verschillende kinderboeken en verhalen, maar ik moet eerst mijn Sprookjesboek afmaken. Ik heb nog zo veel te doen, eigenlijk is schrijven ook keihard werken, maar…. vanaf 1 april ben ik (Sprookjes)schrijver!

21

MEER DAN 26 JAAR! Langer dan elk van mijn relaties heeft geduurd, meer dan de helft van mijn leven, langer dan de meeste mensen hun baan houden: zo lang ken ik Ad nu. Onze eerste ontmoeting dateert zelfs nog van vóór de Pater Moeskroentijd. In Amersfoort had ik een muzikale kennis, Paul Walker Smith, bij wie ik regelmatig kwam die mij vertelde over een muzikant die hij kende en met wie hij in een band speelde. Ze zochten nog iemand erbij voor percussie en zang. En dat bleek ik te zijn. Enfin, ik zat dus op die kamer van Paul. Die woonde toen, zoals dat een rechtgeaarde muzikant betaamd in een armoedig kamertje waar het wasgoed midden in de ruimte hing, het bed onopgemaakt was en de vuile borden overal en nergens rondslingerden. En daar kwam Ad binnenlopen: klein manneke, veel krullen, petje op en een rugzak fluitjes met zich meedragend. Die avond begon de samenwerking die tot 1 april 2012 zou gaan duren, maar wie wist dat toen al? Wat hebben we een hoop gedaan in die jaren! Renegade, Pater Moeskroen, Straatmuziek met Wilbert in Zuid Frankrijk, nog wat losse schnabbeltussendoortjes. Sjongejonge wat kan een mens toch een hoop leren in zo’n lange tijd. Ik zie me nog staan in de oefenruimte achter mijn percussie, bij god niet wetend hoe al die moeilijke liedjes in elkaar staken. Ach wat, ik probeer maar wat en hoop dat ik het de volgende keer nog weet. En wat was ik jaloers op Ad die dat van noten las en kon onthouden… En dan die eerste optredens van Pater Moeskroen, als ik geen bier op had durfde ik niet eens het podium op, laat staan te gaan zingen: “Wamakiemenoe” bracht ik al hangend op mijn conga’s ten gehore. Nee, dan Ad en Ton die daar vooraan stonden en maar gewoon alles tegen het publiek durfden te zeggen wat ze voor de mond kwam, wauw, dat zou ik ook wel willen durven. Mede wat dat soort dingen betreft heb ik heel veel van Ad geleerd. Soms botste het, meestal niet. En áls het al botste, was het muzikaal, nooit een egostrijd. En nou gaat ie weg! Na alle bezettingswisselingen die we al gehad hebben, heb ik er voor ’t eerst écht moeite mee. Stiekem hoop ik dat de ware Adje zich niet verloochend en dat ie zich toch nog een beetje met de dingen blijft bemoeien. Marcel

22

KKKKK GGGA JE MMMMMISSSEN! Voor Adje Zoveel anekdotes, zoveel avonturen in de magische wereld van muziek, en alles wat daar mee te maken heeft, hebben we meegemaakt, gedeeld en geleefd. Ik houd het kort: Kkkkk ggga je mmmmmisssen!

Thomas

(Foto: Ad met laatste restje ‘De Kelten-taart’ na de première)

23

NAAR PEE PASTINAKEL IN DE BOMMEL SAGA Als je mij vraagt een verhaal over Adje te schrijven, dan weet ik niet waar ik moet beginnen! Niet omdat ik niks te vertellen heb, maar omdat er juist zoveel te vertellen is over die rakker! Ad was vanaf het begin dat ik bij de band kwam meteen een ontzettend inspirerende man, steeds bomvol met ideeën, ontzettend creatief, een karrentrekker en altijd wel in voor een gezellig avontuur! Ad weet van een saai middagje wachten bij één of andere radio of tv studio altijd een gezellig koffiekransje te maken, met verhalen over voeger, de complete Lucky Luke en Asterix en Obelix bundels die hij letterlijk per bladzijde weet te citeren en feitjes waar een gemiddeld mens normaal overheen leest, maar die Ad dan weer ontzettend intrigeren. Ik wil Adje ook bedanken voor de ongelofelijk vele bandjes waar hij me kennis mee heeft laten maken, bandjes waar ik anders niet eens van gehoord zou hebben en van elke band wist hij dan natuurlijk ook weer bizar veel triviale feitjes. Dan de avonturen “on te road” de vele optredens die we samen hebben beleefd, de hotelletjes die we onveilig hebben gemaakt, maar vooral de muzikaliteit en de mooie theatrale momenten ga ik zeker missen! Het is echt een eer om met deze man het podium te mogen delen en deel uit te maken van zijn ontzettend grote muzikale denkraam (naar Pee Pastinakel in de Bommel saga). Toen Ad me vertelde dat hij met Pater Moeskroen ging stoppen besefte ik amper wat hij me zei, Adje stoppen met Pater Moeskroen, dat KAN toch helemaal niet! Naarmate we naar 1 april toeleven besef ik het des te meer en eigenlijk wil ik er nog helemaal niet over nadenken! Gewoon nog genieten met Adje op de planken en als het laatste optreden is gespeeld, dan zal ik beseffen dat ik 8 jaar met een man op de planken heb mogen staan die mijn leven absoluut verrijkt heeft, met vriendschap en muziek! Dan zal ik zeggen dat ik dol op hem ben, dat ik hem zal missen en zal ik hem bedanken voor een hele mooie tijd! Adje, je bent een TOPVENT!

Dikke knuffel x Bar(d)t

24

POM POM PI-DOM ACTIES DOOR DE JAREN HEEN. Er zijn de afgelopen 27 jaren heel wat uitspraken, afkortingen en codes een eigen leven gaan leiden in ons gezelschap. "De Groot!!", "...die met dat lange hoofd", "de weddenschap van 600 gulden", "TFB-acties", "pak die zus", "hou da verken vast" en zo is er nog een hele lijst met uiterst geheimzinnige codewoorden, die vooral binnenskamers moeten blijven. Een ieder die wel eens in de buurt van onze kleedkamer komt weet hoe dat gaat!? Er kan er maar een het hoogste woord hebben en die heeft nu vrij spel…. Ik vertrouw er dan ook op dat Ad's eerst komende pennenvrucht een autobiografie zal zijn. Waarin hij ruimhartig al deze geheimen wereldkundig maakt. Want, je kunt veel van Ad zeggen, maar een geheim kun je echt aan hem toevertrouwen. Ad's lips are sealed! Maar voordat de eerste officiële geautoriseerde biografie uit komt, is dit afscheid natuurlijk een mooie gelegenheid om een tipje van de sluier op te lichten. Behalve om zijn grote kwaliteiten als schatbewaarder, staat Ad in ons gezelschap vooral bekend als degene die het altijd gedaan heeft als er iets omvalt, kapot gaat, begint te roken, etc. In koor roept heel Pater Moeskroen dan: "De Groot!!". En dat is natuurlijk niet zonder reden. Zoiets gaat opvallen in de loop van 26 jaar. Hoeveel koppen koffie en gitaarversterkers er al niet gesneuveld zijn in die jaren?! Dat rechtvaardigt ons om bij iedere storing of schade van welke aard dan ook, zonder hoor of wederhoor, direct en masse naar onze Ad te wijzen: "De Groot!". Dat kwam menig Pater goed uit, jullie zouden eens moeten weten hoeveel kabels wij niet kapot getrokken hebben in al die jaren.... En altijd konden wij naar Ad wijzen en in koor uitroepen: "De Groot!!". In die 26 jaar tijd hebben wij ook als drinkebroers een eer hoog te houden (gehad). Dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Wij schreven er zelfs ooit een lied over met de pakkende passage: "....Wat een manier om een laatste eer te brengen..... een leven met zo'n lever, was nooit meer te verlengen". Ik zal jullie de details besparen, maar ik heb het geweten! Ad moet daar ook een zekere voorzienigheid voor ontwikkeld hebben, 26 jaar geleden was dat natuurlijk onmogelijk voor te stellen, maar de laatste jaren had Ad ook wel eens moeite met de vocht-inbreng. Zo was er eenmaal dat verloren moment waarbij Ad uiteraard geen gezichtsverlies wilde leiden ten overstaande van zijn drinkebroers. Ad dacht dit op te lossen door iets goeds te doen voor de groen-decoraties in het etablissement waar wij ons die nacht begaven. De meeste drinkebroers waren al afgehaakt. Ad greep die gelegenheid te baat door met een (zeker voor Ad en dat tijdstip) uitermate soepele beweging zijn laatste glas overheerlijk Belgisch bier te ledigen in de lokale groen-decoratie. Een uitermate charmante oplossing zou je zo denken, goed bedacht, zeker voor Ad - en dat tijdstip: 's lands eer gered! Ware het niet dat Ad's zicht op dat bewuste tijdstip al niet meer zo helder was. Geheel onverwacht maar, precies op dat moment kwam een van de andere drinkebroers

25

binnen! Waarop Ad zich enigszins betrapt oprichtte en zijn collega drinkebroer plachtte af te leiden met een triomfantelijk: "Pom pom pi-dom!". Sinds die nacht is het begrip "Pom pom pi-dom-acties" aan onze lijst met geheime codes toegevoegd. Het bijzondere van de "Pom pom pi-dom-acties" is in dit geval dat deze code ook weer een geschiedenis op zich heeft. Een code voor een code zal ik maar zeggen. Op een gegeven moment is gewoon insider zijn niet meer genoeg. Nieuwe bandleden worden al ras ingeleid in de historie van ons illustere gezelschap. Eén van die verplichte werkjes is natuurlijk deze pre-Moeskroen anekdote: Ad, Wilbert en ik stonden zo'n kleine 27 jaar geleden klaar voor ons eerste grote open lucht concert op een bekend plein voor een bekend nogal opvallend modern museum in hartje van Parijs. We hadden de rollen nog niet geheel verdeeld; op de een of andere manier waren we er nog niet over uit wie de aankondigingen mocht doen. Het zal jullie niet ontgaan zijn dat Wilbert en ik het niet ver geschopt hebben in die rol. Een verhaal over een Chinees in een klein rood autootje en het begin van een boodschappenlijstje met "één paprika" waren wel zo'n beetje onze hoogtepunten. Maar niet voor Ad, Ad was niet voor een kleintje te vangen. Zo stond hij dus 27 jaar geleden in Parijs. Ad had die dag overduidelijk goede zin en kondigde als een groot artiest (27 jaar geleden!!) ten overstaan van de verzamelde menigte ons imposante straatorkest aan met de onvergetelijke woorden: "Hallo! Centre Pom Pom ... Pom Pidou!" Zo kun je je voorstellen dat ik nog altijd de toegift als straatorkest in de foyer met een heimelijke glimlach doe! Ad, wanneer we gaan we nog eens? Nog één keer naar Place Georges Pompidou?

Martien van Oostrom

26

DE RATTENVANGER VAN NIFTRIK Op een schitterende voorjaarsdag verzamelde de zuidelijke helft van Pater Moeskroen zich op een carpoolplaats in Niftrik. Marcel liet nog heel even op zich wachten en dus namen Ad en Vincent nog even de noten door voor het allereerste promotie optreden van Pater Moeskroen en de Kelten in Lochem. Aangezien Ad de componist was van het nummer "Zingen als een Ier" waren de noten voor hem gesneden koek, Vincent nam zijn dwarsfluit uit de kofferbak van de band Zafira en studeerde de nieuwe deun nog even in, in het zonnetje. Al grappend en grollend stonden Ad en Vincent met de kofferbak open wat deunen te trekken zoals dat in vakjargon heet. Deze term kreeg een hele andere betekenis toen er op dat zelfde moment 4 heren uit het bos aan de rand van de parking kwamen lopen. Die hadden daar niet een deun, maar........ ja ook getrokken zullen we maar zeggen. Waren zij geschrokken van de aanwezigheid van andere mensen..... Nee hoor ze kwamen gewoon af op het fluitje van de rattenvanger van Nichtpik. Eenmaal terug bij de auto na het optreden bleek er een ruit uit de band Zafira geslagen te zijn, zonnebril, cd's van Pater Moeskroen, Radio, stripboeken van Jip alles was weg. Eenmaal van de ergste schrik bekomen zag Ad tot zijn grote schrik een lege plek op het dashboard........ DAT was de plaats waar de bladmuziek van de deun lag......... Bevestigen kunnen we het helaas niet, maar we denken dat er nu iemand anders de sier maakt met Ad zijn melodie en zich helemaal suf staat te trekken in de bossen rond Nichtpik! Adje.... Bedankt voor het trekken der deunen!!!

Vincent van Lent

27

HET RACKJE

Al menig maal is Adje geroemd om zijn veelzijdigheid als muzikant. Naast saxofoon, lepels en vele snaarinstrumenten, heeft hij het in de 'sprookjes' show ook nog geschopt tot bespelen van een kikker... Het betreffende dier, in holle houten vorm, werd met een stokje over de rug 'geraspt' en maakte dan het geluid van meerdere kwakende kikkers, zoals dat op een zwoele zomeravond gehoord kan worden. Elke nieuwe (theater) show was het aan mij, en mijn voorgangers, om een plan te maken waarmee alle (nieuwe) instrumenten uitversterkt konden worden. In het pre-digitale tijdperk was vaak het aantal beschikbare kanalen op de mengtafel een beperkende factor. Tevens diende de 'mobiliteit' gewaarborgd te zijn. Voor Ad is toen het volgende plan bedacht om al zijn instrumenten te kunnen doorversterken, zonder daarbij voor elke gitaar een eigen kanaal nodig te hebben en dat hij ook zonder kabels vrij rond kon bewegen. Zodoende is het 'beroemde' en ook wel 'beruchte' 'rackje van Ad' ontstaan. Een woord van dank gaat bij deze ook nog uit naar Gilian Donders, die de nodige uren soldeerwerk in het project heeft gestoken; Het signaal van Ad z'n zender/ontvanger komt via een stemapparaat in een drukknop unit, zoals die vroeger op radio's te vinden was. Met het indrukken van één van die knoppen komt de vorig ingedrukt knop automatisch terug naar boven. Elke knop vertegenwoordigt een instrument. Dit kan zijn z'n banjo, mandoline, akoestisch gitaar, bouzouki, cister of zelfs een doedelzak. Het signaal wordt dan naar een mengpaneel gevoerd, waar elk kanaal correspondeert met de gekozen knop. Zodoende kan, per instrument, een instelling gemaakt worden. Tot zover lijkt alles zonder problemen, ware het niet dat de praktijk van een optreden weerbarstiger is... Gebrek aan licht, verkeerde instellingen, losschietende verbindingen, aardlussen en andere vormen van narigheid achtervolgen sindsdien met regelmaat dit systeem. Menig maal ben ik aangetroffen door de band om, gepaard gaande met het de nodige verwensingen, het rackje weer tot leven te brengen... Uiteindelijk komt het, bijna altijd wel, weer goed, maar naar aller waarschijnlijkheid zal het afscheid van Ad ook het einde van het 'rackje' bij Pater Moeskroen betekenen en ik zou dan ook via deze weg, namens alle technici en de rest van de band, een moment van overdenking willen vragen voor dit wonder van vernuft. Het ga je goed, rackje en Ad!

Matthijs van Nahuijs

28

CARPOOLEN BIJ DE MAC Toen ik me in 2009 als manager aansloot bij het leger van de Pater wachtte mij een warm welkom. Al snel was ik one of the guys, vooral Ad had hier een groot aandeel in. Door onze gezamenlijke Brabantse en Udense roots (inclusief connectie met dorp Zeeland; ik was destijds woonachtig in Zeeland en Ad’s grote liefde Gerrie is afkomstig uit het pittoreske dorpje) was er gelijk een klik. Het was dan ook Ad die mij bij onze eerste ontmoeting de Moeskroen-discografie overhandigde. Met mijn start als manager begonnen ook de vele tripjes naar vergaderingen, repetities en optredens. Het is niet zo dat we met de Moeskroeners in een gezamenlijk huis/commune wonen, nee de heren komen uit alle hoeken van Nederland. Roadtrips startten dan ook regelmatig met de nodige carpool-dates. Ad en ik waren met Brabant als onze standplaats vaak op elkaar aangewezen, afspreken deden we bij de McDonalds bij Rosmalen. Tijdens de vele carpoolsessies, in het begin van onze samenwerking, praatte hij me bij over het verleden van Moeskroen; de beginperiode, de doorbraak na het uitbrengen van Roodkapje, de daar op volgende tournees langs tenten en discotheken, de platendeal met HKM, de Waddeneilandtour, de “rock ’n roll” verhalen, het uittreden van oude bandleden, het toetreden van de nieuwe en ga zo maar door. Ik was binnen no time up-to-date. Als manager bouw je binnen de band met ieder lid een persoonlijke relatie op, met Ad is die altijd gebaseerd geweest op die eerste carpoolsessies. Ad is voor mij de lopende Moeskroen-encyclopedie, iemand met een enorm hart voor de Moeskroen sound en identiteit. Eigenlijk logisch als je beseft dat een groot gedeelte van het oeuvre uit zijn pen is gevloeid. We hebben in onze korte tijd samen heel wat mooie dingen meegemaakt, wat creatief resulteerde in de Kelten cd en tournee. Off-stage resulteerde het vooral in ongein, vuile praat, maar boven alles een ongekende gezelligheid. Na het uitkomen van Pater Moeskroen en de Kelten en de lancering van de Kelten tour, met als hoogtepunt de première in De Nieuwe Doelen te Gorinchem, gingen onze gesprekken tijdens het carpoolen en daarbuiten steeds meer over de nevenactiviteiten van Ad. Vol bewondering hoorde ik de verhalen aan en kon niets dan bewondering tonen voor het talent en de ambitie die Ad in al zijn werken stopt. Terwijl mijn hoofd vol ideeën over nieuwe Moeskroen-plannen zat besef ik achteraf dat Ad vooral met nieuwe dingen bezig was en is. Hartstikke jammer vind ik het dat Ad Moeskroen gaat verlaten; we zullen zijn creativiteit en gezelligheid gaan missen. Het is een moedige beslissing, maar waarschijnlijk de beste... Ad ge bent ’n mooie mins! Ik zal proberen nog iets van de Brabantse gezelligheid in Moeskroen te laten leven. Heel veel succes en plezier met je wilde plannen!

Hugo Berends

29

Terugkijkend op heel veel avontuurlijke jaren met Ad komen er een hoop hilarische herinneringen bovendrijven. Natuurlijk de vele muzikale hoogtepunten, hoe vaak hebben we elkaar niet glunderend aangekeken onder het spelen omdat we de zaal weer eens ‘plat’ kregen, hoe vaak hebben we in de auto niet zitten nagenieten van weer een weergaloze feestavond. Maar meer dan dat kan ik ook nog altijd nagenieten van alle verhalen daaromheen, voor- of na het optreden. Van de waddentoertjes, van de overnachtingen op de Rambonet, van de BeNetoer, onze trip naar de V.S., de theatertourneetjes in België, van de radio en TV optredens (het interview met Marco Borsato waarin de hond van Adeline van Lier zo raar bleef blaffen). Het zal de lezer niet verbazen dat er een boek gevuld kan worden met mooie herinneringen waarin Ad een belangrijke rol speelde, maar laat ik er eentje kiezen. Ofschoon het zich afspeelt in Vlaanderen krijgt het van mij toch een Engelse titel:

A NARROW ESCAPE… Het was tijdens een theatertoertje in België. Spannende trip, ‘ Vlaanderen uit’ is immers altijd lastig. Dat hadden we al gemerkt toen we in de ‘Roodkapje tijd’ een aantal TV en radio optredens deden bij onze zuiderburen. Het Vlaams publiek is heel beleefd, maar gereserveerd en heel eerlijk. Aan het applaus bij elk nummer hoor je wat ze er van vinden en een staande ovatie krijg je alleen als het echt geweldig was, je wordt dan ook gefeliciteerd door mensen van het theater. Spannend dus. Ook omdat er oorverdovende stiltes kunnen vallen als een grap of lied niet gewaardeerd wordt. De ontvangst in het theater was zonder uitzondering geweldig; zeer gastvrije mensen, rijkelijk gevulde koelkasten, een heerlijke warme maaltijd met wijn, kortom: niets mis mee. We hadden telkens voor een week een huis gehuurd zodat we niet elke keer terug naar huis hoefden en er een echt ‘tournee gevoel’ ontstond (ofschoon sommige bandleden dikwijls dichter bij huis waren dan bij menig Nederlands optreden, maar dat terzijde). Het leuke van gezamenlijk overnachten is dat er veel tijd is voor teambuilding en dat deden we veelal ’s nachts na de voorstelling. Zo zaten we een keer in een gezellig oud herenhuis ergens een beetje achteraf richting Gent na te genieten van een staande ovatie. In een soort woonkeuken aan een oude houten tafel, mooie stenen vloer, zaten we aan een hoop lekkere Belse biertjes en er werd erg veel gelachen, al ben ik vergeten waarom. Het werd laat en rumoerig, maar niemand had last van ons, er zijn tenminste geen buren komen klagen. Zoals altijd zorgde Matthijs voor de gebakken eieren met spek.

30

Niet te versmaden en goed tegen een eventuele kater. Tegen de ochtend (de haan achter het huis deed het al) vertrok de een na de ander richting bed. Ad en ik zijn nog even blijven zitten, hebben nog een nummer geschreven (waarvan de volgende dag bleek dat we dat al op CD hadden staan…) en tenslotte ben ook ik in mijn bed gerold. Nou val ik meestal snel in slaap, maar deze keer duurde het even. Plotseling hoorde ik een enorm gestommel, een vette klets en even later een hoop consternatie van twee mannen. Nieuwsgierig als ik ben ging ik kijken en zag Matthijs met een emmer en een dweil aan komen lopen. Een rotte, zure lucht hing in de keuken. Ad zat op een stoel met zijn broek nog op zijn knieën. In horten en stoten komt het verhaal naar boven. Matthijs had in bed liggen draaien en had zich niet zo lekker gevoeld. Opspelende maag, je kent dat wel. Dat negeer je eerst, daarna ontken je het en tenslotte moet je heel snel maken dat je op een acceptabele plek je maag kunt legen (‘achteruit eten’ noemt Matthijs het zelf). Die laatste fase had Matthijs (begrijpelijk) zo lang mogelijk uitgesteld, was tenslotte met gevaar voor eigen leven een steile houten trap afgedonderd, de woonkeuken binnengestormd, in het donker over een stoel gelazerd en uiteindelijk net een meter voor de WC deur over zijn nek gegaan. Ad zat al die tijd nietsvermoedend met een cryptogrammetje op de WC, achter een plastic vouwdeurtje met een niet al te best plakkend magneetsluitinkje…. Ton Smulders

31

STOTTEREN

Met stotteren mag je niet spotten. Dat weet iedereen, en dat doet ook niemand. Dat is net zoiets als iemand in een rolstoel uitlachen of een mongool voor de gek houden. Daar hoef je verder niet over te discussiëren, daar spot je gewoon niet mee. En wat je ook nooit mag doen bij stotteraars is aanvullen wat jij denkt dat ze willen gaan zeggen. Je moet een stotteraar de tijd en de ruimte geven zijn zegje te doen. Ook dat weet iedereen. Het bandje bestond nog maar kort. We waren aan het repeteren in het muziektherapie lokaal van Adje zijn stage plaats ergens in Ermelo. We wisten nog maar weinig van elkaar dus er was nog voldoende ruimte om ervaringen, gebeurtenissen en vooral sterke verhalen te wisselen. Een van die verhalen ging over het maken van straatmuziek in Parijs (zoals bekend is tijdens dit ritje de naam Pater Moeskroen bedacht). Ik was hier niet bij geweest, en Adje vertelde in geuren en kleuren wat ze allemaal meegemaakt hadden. Tot hij bleef steken in de zin "En toen stonden we straatmuziek te maken in Parijs op het Centre pom..pom..pom...pom. Ik denk dat het bij de vierde pom was dat iemand het niet meer opbracht zijn lach te houden en dat werd erger naarmate er nog een aantal poms volgden. pom..pom...pom. Ad zag dit ook gebeuren en werd kwaad. Heel erg kwaad..... en terecht. Desalniettemin lagen we allemaal op de grond van het lachen. Het klonk ook zo muzikaal al die pommetjes achter elkaar. Ik weet het, het hoort niet en het mag niet, maar eigenlijk schiet ik nu weer in de slappe lach als ik eraan terug denk. We lachten om de pommetjes maar waarschijnlijk vooral omdat we niet mochten lachen. Vanuit goed fatsoen mocht dat niet en van Adje mocht het niet. Tja probeer dan je lach nog maar eens te houden. Wat we in ieder geval niet gedaan hebben is "pidou" zeggen. Dat zei Ad op een gegeven moment zelf. Maar wat er op het Centre Pompidou gebeurt is, dat weet ik nog steeds niet. Dus misschien zou je dat nog een keer kunnen vertellen Ad. Jan Evers

32

WAAR WOON JE? Beste mensen, Allereerst is het natuurlijk reuze jammer dat Ad de Paters gaat verlaten, ik dacht echt nog even aan een 1 april grap maar het ziet er nu erg serieus uit. Omdat ik fan ben vanaf zomer 2003, heb ik van de beginjaren weinig meegemaakt. Erg leuk vond ik het dat Ad tijdens de ledenvergadering in de Pul werd geïnterviewd door Omroep Brabant en dat ging er gewoon lekker tussendoor! Iedereen stil en meeluisteren en daarna gewoon de draad van de vergadering weer oppakken. Geen probleem ! Ook herinner ik mij de CD van Eilandskind die ik bij Ad bestelde....... Keurig betaald, maar.......ik had geen adres vermeld....... Wat later stond er op de website van Ad een berichtje dat hij mij de CD graag wilde opsturen maar WAAR WOON JE M.Geers ? In Boskoop dus, sorry ! Het zal best even wennen zijn, de Paters zonder Ad. Maar het was volgens mij een weloverwogen beslissing en die moet natuurlijk gerespecteerd worden. Ad, het ga je goed !

Liefs, Marga Geers

ALTIJD WEER LEUKE EN PAKKENDE MUZIEK

De paters gaan ‘m missen en zijn fans nog veel meer

Groot is hij niet, groots zeker wel

Roodkapje? Waar ga je heen???

Optreden zal hij nog vaak, met de Mannen van Naam

Ook als solo artiest telt hij mee, Eilandskind is een prachtig album

Teksten schrijven doet hij als geen ander

Efteling, zelfs daar is zijn werk te horen

Nou Ad, bedankt voor alles wat je met de Paters gedaan hebt!

Erik Heirbaut

33

AD, BEDANKT Zoals ik al eerder heb vermeld volg ik de Paters sinds de eerste tour van Diddelidee. Ieder jaar trouw geweest, ook de reprise. Sinds een jaar of vier is het virus helemaal toegeslagen en ga ik naar zoveel mogelijk voorstellingen. Dan is het logisch dat je na afloop de bandleden ziet in de foyer en op een gegeven moment sprak ik Ad aan . Fijn gepraat en zo kletsten we elke voorstelling wat. Ad is echt een fijn persoon om mee te praten en ook heel open. Zo kreeg ik een uitnodiging van Ad om met mijn gezin de première bij te wonen van de Sprookjesboom musical in het Efteling theater, waarvan Ad medeauteur is. Kijk, dat is Ad. Voor Pater Moeskroen heeft Ad ontzettend veel betekend . Ze (we) zullen hem ontzettend missen bij de Paters, maar gelukkig is Ad niet verloren voor de muzikale geschiedenis. Ad , heel erg bedankt voor 26 jaar Pater Moeskroen en de mooie muziek. Succes in de toekomst met alles wat je gaat doen.

Henk Engel

IK GA JE ZEKER NIET MISSEN! Ik volg de Paters nu zo’n 15 jaar, telkens weer blijken de CD’s voor mij het ultieme medicijn na een harde dag werken. Mijn stemming is soms niet helemaal okselfris, maar een paar kilometer zingen met je swingende onzin of meehuilen met die schapenblaas op stokken, begeleid door telkens weer mooie woorden, blijkt een prima stemmingsdeodorant. Mooie woorden gemaakt door een waar artiest, een schilderij van woorden, een niet stil leven dus. Je CD’s worden dus erfstukken en mijn achterkleinkinderen zullen nog genieten van kunstenaar Ad Grooten! Ad, bedankt voor de eerste 26 jaar, op naar fase 2. Ik zal jou, je muziek en Pater Moeskroen blijven stalken, ik ga jullie echt niet missen!

Houdoe en da ge bedankt zijt, da witte!

Erik de Wild

34

OVERAL KOMT EEN OPLOSSING VOOR Nu krijg je een Gazet die alleen aan jou is gewijd. Allemaal verhalen over jou en over jouw tijd bij Pater Moeskroen. Het doet pijn, pijn voor jou maar ook pijn voor ons. Ook pijn voor mij maar ik weet zeker dat de overige leden van de band de kracht hebben om het Pater Moeskroen gevoel vast te houden. Ik heb genoten van je gitaarspel, de overige instrumenten die je bespeelde en van je geschreven nummers. Mijn vader is helaas vroeg overleden in 2000 en heb heel veel steun aan jullie muziek gehad. Vooral het positieve van jouw liedjes heeft me veel steun in die tijd gebracht. Dat heeft me heel veel geholpen in een tijd die niet zo leuk was. Mijn vader zei altijd “overal komt een oplossing voor” zo nu ook jij gaat weg maar de overige bandleden nemen het over dus het komt goed dat weet ik zeker. Aangezien ik altijd over het algemeen een positief mens ben waren de teksten soms wel van jullie op mijn vader van toepassing of op het verdriet dat ik had op dat moment. Als ik het moeilijk had zetten ik liederen op van de Paters om me vrolijk te maken.. Ik werk in ploegen en dan ga ik vroeg naar het werk en zie de zon opkomen en dan het liedje Ochtendzon opzetten …. heerlijk mijn dag kan niet meer kapot. Ik ga de Gazet drukken wat jouw gazet gaat worden en dat is voor mij een eer. Onze beroepen kruisen dus toch nog, ik mag jouw Pater Moeskroen verleden op het papier te brengen! Het gaat je goed Ad en ik hoop dat we elkaar nog eens tegenkomen. Dank je voor alles: je mooie muziek, je teksten en blijf vooral mooie dingen doen. Spencer Onink

35

AD, MET SCHOTS BLOED IN DE ADEREN Onderstaande foto symboliseert ongeveer het gevoel dat er in huize Grooten begin jaren ’80 was. De doedelzak was niet voor iedereen weggelegd. Daarover dadelijk meer.

(<Foto1: links Ad op de doedelzak, rechts Coen die het niet kan aanhoren)

In het huis aan de Duizendschoonstraat in Uden had vrijwel iedereen van de zes kinderen een eigen kamer. Ad deelde de zolder met zijn één jaar oudere broer Henk. Uit elke kamer was een aparte muziekstroming waar te nemen.

(Foto 2>: Het huis aan de Duizendschoonstraat in Uden waar de familie Grooten zo’n 35 jaar heeft gewoond.)

Uit de kamer van Herman, de oudste, kwamen de klanken van de symfonische rock (Yes, Genesis) maar ook van de bekende rockbands uit de ’70-er jaren, Deep Purple, Led Zeppelin en Black Sabbath. Onze zus Noor had zich het pianospel eigen gemaakt, bij haar waren de klassieke muziek, maar ook enige volksdansinvloeden merkbaar. Zij bediende de piano vanaf het blad. Bij Henk stond de hardrock en de heavy metal centraal. Ik heb Van Halen, the Scorpions vaak gehoord. Daarvoor was het nog Status Quo wat de klok sloeg. Henk speelde onder meer in de bands Atomic Rock en Hard Times. Met de laatste band kwam hij nog heel ver in de Grote Prijs van Nederland. Pikant detail: zij traden op dezelfde avond in Arnhem op met Pater Moeskroen en werden (als ik me het goed herinner) tweede en derde op deze avond, die in het kader van de halve finale van de Grote Prijs was georganiseerd.

36

(Foto 3: Henk als hardrockgitarist bij Atomic Rock, een Brabantse band)

Ad ging al snel richting de Folk. De Schotse en Ierse klanken teisterden de oren van de anderen. Eerst bij Pardoes en later natuurlijk ook van Pater Moeskroen. Ad ontwikkelde zich als een bekwaam muzikant die meerdere instrumenten leerde beheersen. Hij verdiende op de middelbare school zijn sporen overigens door het beroemde nummer Close to the Edge van Yes te analyseren en dat als een soort stroomschema aan zijn leraar aan te bieden. Ik meen dat Ad daarvoor een 10 op zijn rapport kreeg en dat bleek terecht, want hij heeft later van zijn hobby zijn beroep gemaakt. De op een na jongste broer Wim ontpopte zich al snel tot een geweldige pianist/toetsenman. Hij

leerde zich via zijn ‘mentor’ bij de cabaretgroep Mandarijn piano spelen en al gauw verdiende hij als student een aardig centje bij door in restaurants en hotels voor de muzikale omlijsting te zorgen. Dat de gasten medleys voorgeschoteld kregen van bijvoorbeeld Earth Wind & Fire of Stevie Wonder, zal niemand hebben gemerkt. Daarmee was ook duidelijk dat hij een grote voorliefde had voor de funk en de disco.

(Foto 4: Wim tijdens zijn studententijd, die klaar staat om in smoking naar een chique hotel te gaan om de muzikale omlijsting te verzorgen. Maar eerst moet de afwas nog weggewerkt worden)

Het kon bijna niet anders of onze jongste broer Coen zou ook een andere richting kiezen. En ja hoor, dat werd de hiphop, hoewel ook bij hem de funk niet ver van zijn bed stond. Coen onderscheidde zich van de rest door te leren drummen en het kon bijna niet anders of hij zou ook gaan rappen. Nu gaat hij door het leven als rapper Are MC. Hij speelde voor

Dope Posse en de funkbank Seven Eleven. Even resumerend: het huis werd bevolkt door een drummer, twee pianisten, een multi-instrumentalist en een (hardrock)gitarist.

37

(Foto 5: Coen als rapper bij een optreden van Pater Moeskroen)

O, u mist nog iets. Ja, inderdaad. Ondergetekende speelt als enige geen instrument. Ooit een gitaar gekregen maar nooit het geduld kunnen opbrengen om het instrument onder de knie te krijgen. Dus maar snel aan mijn broer Henk gegeven en die speelt in mijn ogen prachtig gitaar dus dat is een goede actie geweest.

(zie Foto 6: de “Grootenband” op een feestje. Van links naar rechts: Coen,

Ad, Henk en Wim)

38

Maar ik had wel jarenlang de beste muziekinstallatie, dus was ik toch ergens baas boven baas. Van muziek heb ik altijd erg gehouden, het speelt een belangrijke rol in mijn leven. Het was wel duidelijk dat de “Grootenband” ook nummers ten gehore kon brengen en dat gebeurde bij gelegenheid ook. Terug naar de doedelzak op de foto. Ik hou van veel stromingen in de muziek. Maar helaas voor Ad heeft de Folk mij nooit kunnen bekoren, ondanks alle leuke liedjes met geestige teksten die Ad heeft geschreven. Maar ik kan veel hebben en ben zelfs naar concerten en theateruitvoeringen van Pater Moeskroen geweest. Bij ons thuis kwam er echter een belangrijk breekpunt toen Ad besloot dat hij doedelzak wilde leren spelen. Ik heb mijn ouders en Ad zelf gewaarschuwd: het is de doedelzak of ik, maar een van de twee is teveel in dit huis. Toen de doedelzak er toch kwam, ben ik onmiddellijk op kamers gaan wonen. Dit hartverscheurende geluid ging mij teveel door merg en been. Ik kreeg er weer last van toen ik ooit met mijn vriendin Petra een tiendaagse rondreis door Schotland maakte. Overal kwamen de doedelzakken op mij af en het bleek bijna een trauma geworden te zijn. De foto waarop onze rapper Coen zijn horen dicht doet bij het aanhoren van de doedelzak zegt meer dan duizend woorden.

(Foto 7: De Pater in een eerste jaren, ditmaal in het ‘voor programma’ van de cabaretgroep Mandarijn waarin Wim zat.)

Ik heb Ads voorliefde voor de doedelzak nooit begrepen. Maar pas geleden werd duidelijk waar de roots hiervan liggen. Mijn moeder blijkt Schotse voorouders te hebben, zelfs het rode haar zit in de familie. Het kan bijna niet anders of dit moet zijn invloed hebben gehad, ook op de folk invloeden in zijn muziek. Ad is echter de enige bij wie dit een dominant gen is geworden. Hij is er wel beroemd

mee geworden. En die beroemdheid gaat zelfs heel ver. Zo ver dat ik laatst een stukje van het liedje Dr. Livingstone van Pater Moeskroen hoorde bij een Carnavalsgroep die in mijn woonplaats Eindhoven deelnam aan de optocht met een sketch waarin het consumeren van apenvlees op de hak genomen werd. Als je dat bereikt hebt, moet je wel een hele Gro(o)te(n) zijn.

Herman Grooten

39

PATER ARE MC “Het broertje van de Pater, altijd later met een kater…” Rapte ik al bij het 15-jarig jubileum van Pater Moeskroen in de Melkweg tijdens Roodkapje (Roodrapje voor insiders). Talkin’ bout Roodkapje; toen ze dat gingen spelen dacht mijn funkhartje echt; “Dit gaat het zeker nooit worden! Een keertje meedoen met de Grote Prijs, hier en daar een gig, de straatmuzikant-hangjeugd uithangen en ‘that’s it’. Opdoeken die band en lekker aan de gang in de zorg als muziektherapeut. Niks was minder waar. Ongelooflijk fout zat ik. Hit na hit en 26 jaar later gaan ze wederom doorbreken, verlost van die vastgeroeste muziek- en tekstschrijver maken ze vast weer een spetterend theater programma. Da’s een grapje natuurlijk Ad, ik heb je heel hoog zitten als muzikant en schrijver en ons folk-rap project gaat nu echt los, het is gaan met die banaan. Over bananen gesproken, heeft Adje niet BZB geïnspireerd met dat bananenlied? Big up to BZB, zoals wij hip hoppers dat zeggen, is ook een Udense band net als Pardoes destijds en net als al mijn eigen hip hop en funk projecten die het grote publiek nog niet bereikten. Uden is toch altijd wel een belangrijke basis geweest voor de Pater. Met onze Ad en Wilbert van Duijnhoven natuurlijk, poppodium de Pul voor veel GEO-dagen en nu Hugo Berends ook nog erbij als nummer één-regelaar. Zo had ik zelf, als Udense oldschoolrapper, regelmatig de eer om aan te treden als special guest a.k.a. ‘Het Broertje van de Pater’ en dat was altijd een Groot(en) feest! Altijd werd ik goed ontvangen door deze gezelligste band van Nederland én betaald! Voor 2 X 16 maten rap verdiende ik al meer dan 2,5 uur lang funken met mijn eigen band Seven Eleven. Ook één van de gezelligste bands van NL trouwens. Ik kan een paar A4-tjes vol schrijven over deze gigs, maar ik zal er één ding uitlichten. Want wat was het leuk om te zien hoe een bekende van mij, MC Brainpower, vreemd op keek toen ik in zijn na-programma het podium beklom als rapper bij Moeskroen. Weet hij veel dat ik het broertje ben van… In de jaren ‘80 schreef hij nog als puber en fan van onze rapgroep Dope Posse onze naam trots op zijn boekentas en later werd hij zelf BN-er en scoorde meerdere top 40 hits. En toen zag hij die ouwe Dope Posse rapper ‘dope rhymes spitten’ over folkdeunen? “Ja” zei ik, “had je niet gedacht hè?” Ook ik werd een tijdje aangestoken door Adje met het doedelzakken-virus en luisterde regelmatig het radio programma Folk Live, waarna ik later toch door broer Wim werd geconfronteerd met Ferry Maat’s Soulshow en daar de eerste raphits hoorde van Grandmaster Flash en Sugarhill Gang e.a. Het tij was gekeerd.

40

In ieder geval heb ik altijd veel lol gehad met de Pater en ze kunnen me natuurlijk altijd blijven bellen. Al is het alleen maar voor een paar keukenhanddoekjes die ik nog steeds krijg van Marcel die hij ongevraagd kapot sneed voor zijn ‘pater op stelten-act’ haha! Nee hoor, de Pater is mij niks verschuldigd, eerder andersom en het was een eer om mee te mogen rappen. Zo ook op de laatste cd bij het nummer ‘Doe het nu’. I.i.g. Adje succes met alles en boys hartstikke bedankt. Pater… ik zie je later!

Coen ‘Are MC’ Grooten

DOL OP BIER EN EEN STUKSKE VETTE MEZIEK Henk en Adje werden door onze muzikale moeder altijd ‘de tweeling’ genoemd. Niet alleen omdat ze weinig schelen in leeftijd, ruim een jaar, maar ook vooral omdat ze uren lang met elkaar konden kletsen over muziek en vooral ook muziek maakten samen. Henk, de hardrocker onder ons en Ad de sympho-rocker en later de folk liefhebber, sliepen bij elkaar op zolder in het ouderlijk huis in Uden. De zolder was bekleed met lege eierdozen tegen de muur tegen het lawaai, wat overigens niet hielp tot grote ergernis van de buren en het was er altijd gezellig. Daar hoorde iedereen tot laat nog muziek en gelach i.p.v. dat er gestudeerd of geslapen werd. Henk ontpopte zich tot een geweldige gitarist en menig hardrockbandje heeft hij versleten. Nu is hij nog regelmatig op Youtube te horen met zijn eigen hardrock composities met zelfgemaakte onderwaterbeelden uit Curaçao, waar Henk nu wederom alweer een hele tijd woont. Duiken is ook een gezamenlijke passie van ‘de tweeling’. Op één van Ad’s duikvakanties naar Curaçao namen hij en Henk stukken op voor de cd ‘Eilandskind’ van Ad. Met allebei Curaçaose roots is dat uitstekend gelukt. Zelfs Henk’s buurvrouw hoor je op de cd gillen in het Papiamento. Henk heeft vóór de deadline van de Gazet helaas niks kunnen schrijven door drukte, maar zegt daarover; “Herman heeft al een gedeelte van de Grote Prijs van NL beschreven. Ik kan me zelf ook niet meer helemaal herinneren hoe dat toen is gelopen het was in elk geval nog voordat Roodkapje een hit werd. En het was in Arnhem en erg gezellig. Volgens mij mixen Hardrockers en Folkers uitstekend met elkaar. Dol op een groot glas koud bier en een stukske vette meziek.... hahaha!”

Henk Grooten

41

SLOTAKKOORD? Nu is het de beurt aan familielid nummer vijf uit de familie Grooten (Herman, Nora, Henk, Ad, Wim & Coen) om even wat op te schrijven in het verband met Adjes afscheid van de Pater. Adje heeft nooit gebrek aan inspiratie of creatieve ideeën. Op elk groot feest, bijvoorbeeld de 25-, 40- en 50 jarige bruiloften van onze ouders, of een verjaardagsfeest werden er wel een paar nieuwe liedjes geschreven. Ook toen ik een groot feest gaf omdat ik doctor werd aan de faculteit medicijnen in Zweden, had Adje een leuk lied geschreven. In dat lied was Ad verkleed als een pastoor uit een religieuze sekte die met mijn proefschrift iedereen op de kop liep te slaan. Daarmee kon hij namelijk elk medemens van nekklachten genezen, maar alleen als die echt in het nieuwe boek geloofden. Halleluja! Eigenlijk psychologisch interessant dat Adje vaak religieuze typetjes neerzet, waarschijnlijk als een reactie op de harde katholieke opvoeding waar alle kinderen aan moesten geloven. De enige religieuze personen die hij als voorbeeld kon zien, waren de paters die bier brouwen. Daarom is het misschien geen wonder dat hij juist deze band oprichtte. Maar misschien nu Adje 50 wordt is hij eindelijk klaar met zijn opstand tegen het katholicisme. Het was een andere keer ontzettend fijn om een broer als Adje te hebben bij het overlijden van ons pa. Hoewel we wisten dat het einde van de ziekte van ons pa nabij was, was het toch altijd een enorme stress om binnen een week een hele begrafenis te organiseren. Ondanks die enorme drukte lukte het Adje om een fantastisch nieuw liedje te schrijven en de hele begrafenis te regisseren. Hij maakte een prima balans tussen de “moetjes van de kerk” en hoe we het zelf wilden hebben. In de kerk konden daarom de mensen voor het eerst heel wat Ierse tonen, jazzakkoorden en een rap horen. Adje is iemand die altijd klaar voor je staat. Hij heeft mij akkoorden geleerd en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Alleen moet hij me nog eens vertellen, welke akkoorden nu de beste zijn. Als ik muziek maak, probeer ik zoveel mogelijk akkoorden te gebruiken omdat dan de kans groter wordt dat er een mooi akkoord bij zit, terwijl Adje juist de laatste tijd precies de andere kant op gaat – hoe minder hoe beter. Op Facebook had hij deze cartoon neergezet, en misschien is het wel daarom dat hij toch iets meer publiek heeft als ik. Wim Grooten

42

DE AVONTUREN VAN AD EN DE VIJVER Het was een mooie zomerse avond en Pater Moeskroen was uitgenodigd een tuinfeest in Drimmelen op te komen luisteren. Het betrof een privétuinfeest dus dat betekende: chique. Alle notabelen van het dorp (inclusief de barones en de postbode) waren uitgenodigd én aanwezig. Het podium bevond zich achterin de lange, groene tuin en was deels over een vijver heen gebouwd: een schitterende en sfeervolle locatie en uitermate geschikt voor een leuk feestje. Dat feestje kwam al vlot op gang en de sfeer zat er vanaf het eerste nummer lekker in. Omdat het zo’n gemoedelijk sfeertje was, werd het ook steeds joliger en de drank vloeide rijkelijk. Zelfs de barones waagde zich aan een dansje. Vooraf had Ton, toen nog bandlid, Ad attent gemaakt op het feit (of moet ik zeggen het vermoeden) dat de vijver waarover het podium zich uitstrekte niet al te diep was. Om dat te demonstreren had hij nog even met een stok gevoeld en ja hoor: enkeldiep! Dat opende perspectieven op een mooi spektakelstukje. Tijdens “Nog Eén Keer” zag Ad zijn kans schoon: het prachtige en gevoelige, bijna on-Moeskroense rocknummer word op dramatische wijze versterkt door een intense gitaarsolo van onze eigen Ad. De enige echte gitaarsolo in de twee uur durende show. En hoe mooi zou het zijn om dat dramatische effect nog eens te bekrachtigen door al solerend als het ware “over” het water van de vijver (inmiddels badend in het kunstlicht en voorzien van een heuse grondnevel) heen te lopen. Voorzichtig zette Ad zijn voet in de vijver en inderdaad: enkeldiep! O hoe mooi zou dit gaan worden! Op naar de volgende schrede. Langzaam en behoedzaam zette Ad zijn voet op het water en bracht voorzichtig zijn gewicht naar voren…..om vervolgens compleet kopje onder te gaan. En met compleet bedoel ik ook compleet: Ad zelf, zijn Fender Stratocaster, zijn zendertje: ALLES verdween onder het wateroppervlak. Luchtbelletjes waren het enige teken van waar Ad zich ergens moest bevinden. Nog voordat iedereen was bekomen van zijn eerste schrik, kwamen de waterlelies omhoog en zagen we het hoofd van Adje en vervolgens zijn bovenlichaam weer opdoemen. Maar wat was het mooiste: Hij speelde nog!! Druipend van het water, behangen met stukken wier, kroos en andere waterplanten maakte Ad keurig zijn solo af. Als enige trouwens, want van de rest van Pater Moeskroen was niets meer te horen. Die lagen allemaal over de grond of naast het podium te rollen van het lachen. Nog nooit heb ik tijdens een optreden zó gelachen als toen die keer in Drimmelen. Overigens zouden later op de avond de postbode en de barones ook nog een gezamenlijke duik in de vijver nemen, maar dat is een ander verhaal…

Marcel Sophie

43

EEN UITZONDERLIJK TALENTJE EÉN EN TWINTIG JAAR GELEDEN BELDE MIJ HANS KUSTERS EN HIJ ZEIDE: "IK HEB IETS MOOIS HIER VOOR ONS BEIDEN, EN IK BEL NOOIT ZONDER GOEDE REDEN" HIJ SPRAK VAN EEN BANDJE MET POTENTIE MET EIGEN LIEDJES EN ZO VERDER HIJ WAS ENTHOUSIAST, DE HKM HERDER DAT SPRAK MIJ AAN, IN ESSENTIE PATER MOESKROEN, IN HET KORT "DE PATER" VOND IK METEEN EEN JOLIG BANDJE MET DAARIN EEN UITZONDERLIJK TALENTJE EEN ALLES KUNNER, BLEEK MIJ LATER JA, ADJE WAS EEN BEDRIJVIG VENTJE HIJ SCHREEF HEEL ORIGINELE LIEDJES EN SPEELDE ALLES OP Z'N MELODIETJES VOOR MIJ DE SPIL TOCH VAN HET BANDJE GEEN SNAARINSTRUMENT WAS HEM TE MACHTIG ADJE EN SNAREN, EEN HEEL GOED HUWELIJK ALLEEN ZIJN ZINGEN BLEEK AFSCHUWELIJK MAAR Z'N LIEDJES VOND IK MEESTAL PRACHTIG EN NU HEEFT ADJE DAN BESLOTEN OM DE PATER UITEINDELIJK TE VERLATEN MAAR NOG LANG ZULLEN ZE OVER HEM PRATEN WANT ADJE WAS, IS EN BLIJFT EEN "GROOTE" ! PETER KOELEWIJN

44

EEN ZEER AIMABEL MENS, MET MOOIE DROMEN

Ad Grooten:

Een zeer Aimabel mens, met mooie Dromen. Hij is erg Gastvrij, Ruimdenkend, Oorspronkelijk, Onbaatzuchtig, Talentvol, Energiek en op het gebied van taal heel goed en Nauwgezet. Mijn ‘geschiedenis’ met Ad loopt van 1994 – het jaar waarin ik kennis maakte met de band – tot 2009, het moment waarop ik als manager afscheid nam. In de eerste paar jaren zag ik hem af en toe bij optredens en feestjes maar toen ik als manager begon spraken we elkaar dagelijks. Ad was mijn aanspreekpunt binnen de band en in die hoedanigheid hebben we úren met elkaar doorgebracht; vooral aan te telefoon maar ook tijdens vergaderingen en uiteraard bij optredens. En we vormden een goed team: in het uitwisselen van ideeën, in het bespreken van alles wat ter tafel kwam en niet te vergeten in het praten; want dat deden we (en doen we nog steeds) beiden graag en veel :-). Naast alle werkzaamheden voor Pater Moeskroen hebben we ook samengewerkt bij de totstandkoming van Ad’s solo-album ‘Eilandskind’. Met in juni 2007 - toen de cd gepresenteerd werd - eveneens een mooie en bijzondere avond in het Koningstheater. Lieve Ad, ik wens je heel veel mooie nieuwe opdrachten toe! En daarnaast natuurlijk alle goeds, geluk en gezondheid. Liefs en een dikke zoen van je ‘oude’ manager! Nina van der Kley

45

AD ZOEKT HET 'VERDEROP' Of ik iets wilde schrijven over 'Adje'. Hij gaat namelijk z'n vertrouwde nest verlaten. Pater Moeskroen moet verder zonder Ad. Ooit dacht ik dat Pater Moeskroen zonder Ton niet mogelijk zou zijn. Ton zelf zei me dat iedereen vervangbaar is. Een feit dat ik sindsdien veel gebruikt heb in gesprekken met Jan en alleman. Maar nu gaat Ad weg. De schrijver van een enorme berg aan liedjes en teksten. Vijftig wordt ie. Te oud voor Moeskroen? Dat niet natuurlijk, maar een lang overwogen tijdstip om de boel om te gooien. Alhoewel omgooien niet het juiste woord is. Immers.. Ad werkt al lange tijd aan diverse andere projecten. Samen met Gerrie van Dongen schreef hij onder andere 'Het Sprookjesboek van de Efteling' en het script van 'Sprookjesboom de Musical'. Het bericht dat mijn held bij de Pater ging stoppen verraste me dan ook allerminst. Niet lang geleden zag ik plotsklaps in een aftiteling van een kinderprogramma op televisie de naam van dit veelzijdige persoon voorbij flitsen. Toen wist ik het zeker, Ad zoekt het 'verderop'. We bellen af en toe, Ad en ik. Niet voor prietpraat, maar voornamelijk 'zakelijk'. Al voelt dat niet zo. Alles gaat met handjeklap links en een 'komt goed' rechts. Deze gemoedelijke samenwerking biedt leuke voordelen. De diverse MP3 services bijvoorbeeld die we samen opgezet hebben, zorgen er voor dat ik hier ongeveer aan vier CD's aan uniek -voornamelijk Pater- materiaal heb. Ook sta ik altijd op de gastenlijst.. als ik daarom vraag. Dat is erg leuk, vooral als Ad het vergeet te regelen en je staat tussen tweehonderd man te wachten tot je de feesttent in Nieuwveen in mag. Hoongelach om me heen als ik de stevige uitsmijter zeg dat ik op de gastenlijst sta en deze me hoofdschuddend afwijst. Natuurlijk komt zoiets dan goed. Lang leve de mobiele telefoon en Adje zou Ad niet zijn als hij me persoonlijk even binnen komt laten bij de ingang. Met de schouders recht en een lach van oor tot oor passeer ik tweehonderd man. In 2011 ging dat heel anders. Dankzij Facebook zag Ad dat ik bokbier zat te drinken ergens in een voetbalkantine tijdens een warme zomermiddag. 's Avonds zou de feesttent in Blokland voor de 'honderdste' keer het toneel zijn voor een avondje zweten bij de Pater en de BZB. Daar ik slechts één keer verstek heb laten gaan dankzij een protesterende blinde darm, was het hoog tijd om een traditie te breken. Ik ga niet naar het Bloklandfeest! Maar als Ad je dan belt dat hij je zojuist op de gastenlijst heeft gezet, dan sla je je zesde bokbier snel achterover, pak je de fiets en trap je vijftien kilometer met plezier in je eentje weg om te ontdekken dat het publiek opeens een stuk jonger is geworden. Of ben ik net als Ad ouder aan het worden? Ad spreidt zijn vleugels steeds verder. Vleugels die al eerder zijwegen ingeslagen waren als adgrooten.nl, liedjesopmaat.nl en het altijd vrolijke, maar inmiddels ter ziele gewaande muziekaalafscheid.nl. En wat te denken van zijn solo CD (en dubbele DVD) Eilandskind? Komt daar nog een vervolg op? Er schijnt ook nog een project met zijn broers in de steigers te staan... Laat ik Mannen van Naam niet vergeten. Ad is druk. Druk met creëren. Hij is scheppend bezig. We zijn nog lang niet van hem af! Gelukkig maar! Sander Voorn

46

DE ALLERLAATSTE DARWIN

47

Management Pater Moeskroen | A&A Theaterproducties | A&A Events | DZV Records

www.aroundandaround.nl

48

Ad Bedankt, namens al je fans!

Het weggaan

Het zweet in z’n handen, een brok in z’n keel De grote dag was eindelijk daar

Dat z’n ouders konden huilen, zag hij nu voor het eerst Maar z’n vliegtuig dat stond al klaar

Waarom valt het weggaan ons vaak zo zwaar?

‘t Is op zich zo’n eenvoudige stap ‘t Is de prijs die de ander betalen moet

Voor wat jij al lang besloten had...

Dat ze dit gevoel nu nog hebben kon Veertig jaar en smoorverliefd

En ze hoorde hem schelden door de telefoon Ze smeekte: Begrijp het alsjeblieft...

Waarom valt het weggaan ons vaak zo zwaar?

‘t Is op zich zo’n eenvoudige stap ‘t Is de prijs die de ander betalen moet

Voor wat jij al lang besloten had...

De motor ronkt, de verte lonkt en recht zo die gaat De vrijheid heeft sexappeal

De wereld wacht, het leven lacht, maar het afscheid slaat Altijd weer de barsten in je ziel...

Waarom valt het weggaan ons vaak zo zwaar?

‘t Is op zich zo’n eenvoudige stap ‘t Is de prijs die de ander betalen moet

Voor wat jij al lang besloten had...