De kunst van…...stra verstaat de kunst van smikkelen met de ogen. ‘… fantastisch! Zelfs het...

1118

e ja

arga

ng 1

2 ju

ni 2

013

reda

ctio

neel

ona

fhan

kelij

k m

agaz

ine

van

de H

anze

hoge

scho

ol G

roni

ngen

| w

ebsi

te: w

ww

.han

zem

ag.n

l | e

-mai

l: ha

nzem

ag@

org.

hanz

e.nl

| Ill

ustra

tie: G

rego

ry M

artin

a

checkHanzemag.nl

De kunst van…

16/17

ADVERTENTIES

@HanzeMag

/HanzeMag

Hanzemagazine

Colofon

Loco Video: Laura van Tongeren is langzwaardvechter!

HanzeMag Journaal:

wekelijks ’t laatste nieuws!

[11] 12 JUNI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 3

12/13

8/9

18/19/20 2int/3int

Marlot & Imre schrijven boek over studentenverenigingen ‘Zuipen, zingen, zooien en zoenen’

FlitscollegesDe essentie van het hoorcollege in een video van tien minuten

16/17

Barbara Stok over de kunst van het niets‘Lanterfanten is mijn grootste ambitie’

Architectuurstudenten ontwerpen nieuw campusgebouwVan een simpel cafétje tot een onder-water-paviljoen

INHOUD

The Art of… Saying GoodbyeA farewell gift from exchange art students

HANZEMAG WOENSDAG 12 JUNI 2013 [11]4

Tijdens de Nacht van Kunst & Wetenschap op 1 juni stond energie

centraal. Fietsen speelden daarbij een belangrijke rol. Zo kon je

al pedalerend bliksemflitsen opwekken, een smoothie bij elkaar

peddelen en een frikadel bakken op trapenergie. In de Der Aa

kerk was zelfs een stalen ros dat orgelpijpen aandreef.

Foto: Luuk Steemers

[6] 9 JANUARI 2013 WOENSDAG HANZEMAG 5


Het is druk in de werkplaats Grafiek van Academie

Minerva. Druk, druk, druk. Druk voor en druk na,

geen beperkingen, volop experimenteren en niks

weggooien. ‘Waarom… waarom is dit een drieluik?’

bij de les

Foto: Paul Hondtong

‘Ze hebben een gigantische reis ge-maakt’, fluistert Tjibbe Hooghiemstra vlak voordat de les begint. Een reis langs de even simpele als vruchtbare route die de Minerva-docent uitstippelde. Het startschot klonk zeven weken geleden achter de ambachtelijke drukpersen van de werkplaats Grafiek, waar de studen-ten kennismaakten met de verschillende druktechnieken. Oude technieken wor-den ze genoemd, maar voor de meeste studenten waren ze gloedjenieuw. Daarna namen de twaalf eerstejaars ei-gen tekeningen als basis voor drukwerk. ‘Als je over een tekening heen drukt, ontstaat er een heel ander werk. De ver-rassing die dat teweegbrengt, de teleur-stelling, de verbazing of wat dan ook… dat roept ideeën op’, legt Hooghiemstra uit. ‘Daar begint het leerproces: hoe reageer je op die veranderingen?’In de laatste fase is het drukresultaat uitgangspunt voor een tekening. Hooghiemstra (grijswit haar en baardje, blauw hemd en spijkerbroek, bruin bril-letjesmontuur met halvemaantjesglas,) hoeft niet veel te zeggen, deze laatste les op de avond van 3 juni. De studenten weten wat ze willen: aan de slag.

Linda kwast een drukplaat vol met rode smurrie en legt hem onder een pers die ze bedient door aan een soortement orgelwiel te draaien. Ze staat er om kwart voor zeven en tweeënhalf uur later staat ze er nog steeds (of beter: ze staat er weer). ‘Alles bewaren’, had Hooghiemstra gezegd, ‘ik wil zien hoe je hebt gereageerd op je probeersels. Alles is belangrijk.’ Hij schuifelt door de werkplaats, stopt bij een student en kijkt. Het is een denkend kijken, Hoog-hiemstra’s reactie komt, maar nooit binnen twintig seconden. Meestal is de reactie een vraag. ‘Dit wit’, zegt hij tegen Annemarie, ‘zie je dat het hier ineens werkt als een kleur?’ Natuurlijk had An-nemarie dat gezien, want ze speelt er al een tijdje mee in haar houtskoolportret-ten op felgekleurde gedrukte vegen. In het wit duikt soms een neus, een oog of oor op. ‘Het is niet, zeg maar, een por-tretding’, verklaart Annemarie. ‘Toch wel’, zegt Hooghiemstra, ‘als het beeld werkt, doen de juiste verhoudingen er niet toe.’ Hij doet een stap achteruit en peinskijkt. ‘Dit… dit werk werkt. Weet je, je zou het werk van René Daniëls eens moeten bekijken.’ Annemarie krast

de naam in viltstift op de rug van haar linkerhand.De studenten moeten experimenteren, geen beperkingen voelen. ‘Soms doe ik ze tips aan de hand: bekijk dit eens, bekijk dat eens, maar nooit dingen waardoor de mogelijkheden verkleinen.’ De met twee bussen ecologisch oplos-middel langs wandelende technisch instructeur Paul Hondtong plaatst deze opvatting pardoes in een passend pedagogisch-historisch kader. ‘Plutar-chus zei het al, ik vertaal het nu even vrij: “Een leerling is geen vat dat je moet vullen, maar een stapel hout die je mag ontbranden.”’De studenten drukken alles waarmee je maar kunt drukken. Gaas gaat onder de pers, doek, bladeren, her en der en aller-lei ander materiaal dat her der rond-slingert. Joey gebruikte het plastic van de schorten die de studenten dragen. Z’n afbeeldingen hebben iets weg van foto’s van het heelal. Hooghiemstra’s oog is ondertussen blijven haken aan Joey’s drieluik-op-romanpapier. Hij legt zijn hand voor de mond en strijkt over zijn zevendagenbaard. Hij zwijgt en zwijgt. Joey staat er wat verloren bij.

Hooghiemstra strekt z’n arm uit en heft z’n hand, waardoor hij het linkerwerk niet ziet, hij legt z’n hand horizontaal waardoor hij het midden- en rechter-werk niet ziet en herhaalt die handelin-gen tot twee keer toe. ‘Waarom… is dit een drieluik?’Joey weet het niet echt.‘Ze voegen niets aan elkaar toe… Inte-gendeel, samen doen ze minder dan apart. Apart zijn ze…’ Tjibbe Hooghiem-stra verstaat de kunst van smikkelen met de ogen. ‘… fantastisch! Zelfs het zwart flonkert.’ Joey kiest eieren voor z’n geld: ‘Ze zijn gelijmd, maar ik denk dat ik ze nog wel van mekaar kan krijgen.’De vakklas is bijna voorbij. Volgende week wil Hooghiemstra per student drie stapels zien: één met proefdruk-ken, één met druk op tekening en één met tekening op druk. ‘De werkplaats is donderdag en vrijdag open, Paul is er en verder alles wat je nodig hebt.’ Maar het belangrijkste zit in het hoofd van de studenten: Plutarchus’ vuur.‘Dit zijn geweldige studenten’, zegt Hooghiemstra als hij Academie Minerva verlaat.

Boudewijn Otten

Peinskijken met smikkelogen

[11] 12 JUNI 2013 WOENSDAG HANZEMAG

Twee studenten van de Hanzehogeschool willen de Groningse uitgaanscultuur veranderen: niet meer traditioneel laat op stap, maar hypermodern vanaf negen uur de kroeg in. Voel jij daar wat voor?

Vroeger de kroeg in?

Op 7 mei lanceerden we Vroeg Op Stap, een initiatief om de begintijden in het uit-gaansleven te vervroegen. Wij zouden het super vinden om ook te kunnen stappen als je de volgende dag verplichtingen hebt.Er zijn al veel van dit soort initiatieven geweest, maar het grote verschil met eerdere acties is dat Vroeg op Stap van de stappers zelf komt, en niet van de ouders, gemeente of kroeg. Daarnaast werd het probleem in het verleden vaak negatief benaderd. Men probeerde het vroege stappen af te dwingen, bijvoorbeeld door de kroegen eerder te sluiten. Vroeg op Stap benadrukt juist de positieve effecten. Ons idee: kroegen mogen best lang openblijven voor de late stappers, maar vergeet de vroege vogels niet. Eerder op stap gaan heeft veel voordelen. De uitgaansavond begint eerder, waardoor iedereen kan stappen zolang hij of zij wil. Stappers krijgen er een keuzemogelijkheid bij: van negen tot twaalf op stap en de volgende ochtend weer fris voor verplichtin-gen. Bovendien trekken de vroege staptijden een breder publiek wanneer je eerder gezelligheid in de kroegen hebt.We richten ons initiatief in eerste instantie op Groningen. Als we daar succes hebben, breiden we het uit. We denken namelijk dat andere steden er ook baat bij hebben. Sinds de oprichting van Vroeg Op Stap is het heel rap gegaan. We hebben veel media-aandacht gekregen en álle horecagelegenheden steunen ons. Door hun bereidheid om ons te helpen, vond de eerste Vroeg Op Stap Avond al op donderdag 6 juni plaats.Lijkt het je leuk om vroeg op de avond al even een dansje te maken en te genieten van het uitgaansleven? Like ons dan! www.facebook.com/vroegopstap.

Stefanie van der Weide (22), student Sociaal Juridische Dienstverlening‘Een vriendin van me nodigde me al uit om die Facebookpagina te liken. Best een goed idee. Als ik wil stappen, zit ik de hele avond al zo’n beetje te wachten tot ik eindelijk de deur uit kan. In Groningen is er pas wat te beleven na twaalven. Om negen uur begin ik dan al met m’n make-up-rituelen, en de rest van de tijd zitten we dan een beetje in te drinken. Ik zou wel wat eerder willen beginnen.’

Bouke Boomsma (23), ALO-student‘Vroeger de kroeg in vind ik oké, maar wat is vroeger? Ik ga meestal zo tussen twaalf en half twee de stad in. Voor die tijd ben ik aan het werk, of ik ga wat drinken met vrienden of op de tennisclub. Elf uur vind ik eigenlijk wel een beetje érg vroeg. Als je dan al begint, ga je natuurlijk langer door. Het klinkt misschien leuk, maar als je langer dan zes uur of acht uur doorgaat, heb je een nog grotere kater. Of dit idee dus zoveel gezonder is, vraag ik me af.’

Mirte Adema (22), student Human Resource Management‘Ik ben niet zo’n stapper. Op 26 september, mijn verjaardag, ben ik voor het laatst uit geweest. In Drachten. Daar begint het uitgaansleven trouwens eerder. Om drie of vier uur gaan de deuren weer dicht. Prima: je bent eerder thuis en minder brak.

Het idee van Vroeg op Stap spreekt me aan. Het komt goed uit, vooral als je werkt, zoals de meeste van mijn vriendinnen. Maar ik denk niet dat het in Groningen echt gaat lukken.’

Jan Willem Bouw (18), student Human Resource Management‘Ik vind het op zich een goed idee, maar om nou op zaterdag om negen uur al de stad in te gaan… Dan ben ik er nog niet aan toe. Meestal ga je even eten of is er een feestje. Om zo’n plan te laten slagen zou je niet alleen de studenten moeten motive-ren, maar heel Groningen. En tja, als je van tevoren ook nog met vrienden wilt gaan zitten, begin je ook wel heel vroeg met drinken.’

Rozemarijn Zijlstra (21), student Sociaal Juridische Dienstverlening‘Zo’n ingeburgerde gewoonte is lastig te veranderen, zeker als je zeker weet dat het pas na twee uur druk en gezellig wordt. Ikzelf ben meer van de feesten en paint party’s. Die beginnen vaak al om een uur of negen. Soixante Neuf, een heel leuk R&B-feest, begint meestal om een uur of elf. Dan is het om twaalf uur al gezellig. En tegen een uur of vier, vijf ben je weer thuis. Dat vind ik leuker dan om tegen zeven uur ’s morgens m’n bed in te duiken.’

Opinie

‘Vroeg stappen heeft Veel Voordelen’

Jolein HuisjesBedrijfskunde

Liselotte Westerveld Vastgoed & Makelaardij

RONDVRAAG

7


Zuipen, zingen, zooien

Marlot Oortman (21) en Imre Engbers (21) studeerden in november af bij Communicatie.

Voor hun scriptie schreven ze een boek. Alleen voor Leden zet de hermetisch gesloten deuren van

negen studentenverenigingen in Nederland op een kier. Ook die van Vindicat en Albertus.

Communicatiestudenten schrijven boek over studentenverenigingen

Een boek als scriptie, wat leuk.Imre: ‘We hebben allebei Communi-catie gestudeerd. Als je Mediastiek als specialisatie kiest, kun je afstuderen op een product. Dus ook op een boek. Marlot en ik wilden allebei een boek schrijven. Ik liep al een tijdje met dit idee rond. Ik woon vier jaar in Gronin-gen en was geen lid van een studenten-vereniging. Toch heeft het me wel altijd geïntrigeerd. Uiteindelijk vond ik het een geslaagd plan voor mijn scriptie. Omdat het een supergroot project was, heb ik Marlot gevraagd om het samen te doen.’

Het is een koffietafelboek voor stu-denten geworden.Marlot: ‘We schreven het in eerste in-stantie voor studenten die geen lid zijn. Maar juist de leden vinden het heel leuk en ik merk dat ouderen bij mij in het dorp het ook heel interessant vinden

wat er op de verenigingen gebeurd.’ Imre: ‘Een doorbladerboek met een hoog amusementsgehalte. We wilden een waarheidsgetrouw beeld schetsen van wat er achter die deuren gebeurt. We hebben de voornaamste mores, de tradities en ongeschreven regels naar buiten gebracht. Dat was nog niet eerder gebeurd.’

Alle vooroordelen over studentenver-enigingen zijn waar.Imre: ‘Balletjes met een rijke pappie en mammie, dat soort vooroordelen zijn

lang niet altijd waar. Wel vaak, maar niet altijd. De vereniging is een bedrijf dat door studenten wordt gerund. Een professioneel bedrijf met een bestuur en financiële zaken. Dat vond ik indruk-wekkend. De achterkant van de vereni-ging. Maar je hebt veel leden die niets anders doen dan zuipen.’Marlot: ‘Je hebt veel verplichtingen. Vooral als eerstejaars. Maar aan de andere kant: als je een tentamen hebt en je kunt echt niet, dan word je daardoor echt niet uit de groep gegooid.’

Ahum, we hebben het hier over onze toekomstige artsen, bankiers, juristen en ministers. Een zooitje seksistische arrogante zuipende zwijnen zijn het.Marlot: ‘Het zijn inderdaad de politici van de toekomst. Tijdens hun studen-tentijd gaan die jongens en meiden helemaal los en komt hun asociale kant naar boven. Maar we hebben ook ge-merkt: als ze er moeten staan, dan staan ze er ook. Ze staan hun mannetje en ze komen goed uit hun woorden.’Imre: ‘Voor onze boekpresentatie in

en zoenen

Wat er niet in mocht

‘Je mag er alleen bij als je een stevige

drinker bent. Je moet alles adten wat

los en vast zit. Als iemand een biertje

bestelt, moet jij er verplicht een

meedrinken. Als je de sessie niet goed

doorkomt, krijg je geen dasje. Heel

veel mensen rennen tussendoor naar

de wc om een braakje te leggen…’

Imke Egers (links) en Marlot Oortman


AVG Aaardappel-Vlees-Groenten-gerecht

DUIKbOOT bier-Flugel

EINDbAAs Onaantrekkelijk meisje dat aan het eind van de avond nog in de

kroeg zit omdat niemand haar wil hebben

GAlAMOs Verplichting voor een dame om bij haar date te blijven slapen

na een gala

HErT Naïef onschuldig meisje

HUT suf of tuttig meisje

KNOr Iemand die geen lid is van een vereniging

KWArrE Kwaliteitsscharrel

PAArDENKUT Apfelkorn-spa-rood

sOGGEN studieontwijkend gedrag vertonen

WAAKVArKE Dik meisje dat in de kroeg haar (dunnere, knappere) vriendinnen

beschermt tegen foute mannen

WIbrAsEK slechte one-nightstand

ZOOIEN Manier waarop studenten hun meningsverschil uitvechten

Vakjargon

boek

★★★

‘Studentenverenigingen vertellen’ is de on-derkop van het boek dat Imre Engbers en Marlot Oortman schreven als afstu-deerscriptie voor de opleiding Com-municatie. De twee Hanzestudenten werden vier jaar lang geconfronteerd met het verenigingsleven zonder er deel van uit te maken. De eindscriptie werd de aanleiding om op het laatste nipper-tje in de corpora te duiken. Het resultaat is een 175 pagina tellend kleurrijk bor-reltafelboek. Rijkelijk geïllustreerd en vormgegeven door Imre. In een half jaar bezochten de studievriendinnen negen corpora en studentenverenigingen in Amsterdam, Delft, Groningen, Leiden en Utrecht. Interviews met bestuursleden, jaarclubs, disputen en de bewoners van verenigingshuizen tonen de tradities en gebruiken van de verenigingen. Wist je dat zo ongeveer iedere vereniging een ‘heilige’ heeft die waakt over de mores? Als hij is geblinddoekt, gelden de mores even niet. Beeldend beschrijven de da-mes hun avondjes op kroegen, toko’s en andere naar verschaald bier stinkende zuipketen waar ze tussen de brallende ballen een paardenkut, een duikboot of een goudgele rakker adten. Participe-rende journalistiek met voldoende af-stand om er geen klef promowerkje van te maken.

LV

Uitgeverij Passage17,50 euro

Alleen voor leden

Amsterdam hadden we de besturen uitgenodigd. De uitgever vroeg of ze wat wilden vertellen en zonder enige voorbereiding pakten ze de microfoon en hielden ze een goed verhaal. Alsof ze niets anders doen.’

Je hebt meer kans op een goede baan als je lid bent van een vereniging.Marlot: ‘Je bouwt zeker een heel net-werk op. Dat komt ook door de reünis-ten. Lid van een studentenvereniging ben je voor het leven. Vrienden voor het leven, in voor- en tegenspoed, dat klopt echt. Je ziet dat veel leden later de politiek ingaan. Het kan duidelijk geen kwaad voor je carrière.’

Als je niet van alcohol houdt, kun je maar beter geen lid worden.Imre: ‘Als je geen stevige drinker bent, dan word je het wel. Of je moet echt heel stevig in je schoenen staan. Wij hebben onze ad-skills flink moeten ver-beteren. Het draait allemaal om de vier Z’s: zuipen, zingen, zooien en zoenen.’Marlot: ‘Studenten die geen lid zijn weten er ook wel raad mee, hoor. Drin-ken en studeren gaat blijkbaar prima.

Ik denk wel dat leden ietsje langer over hun studie doen’.

Jullie hebben hartstikke veel spijt dat jullie geen lid zijn geworden.Imre: ‘Studentenverenigingen heb-ben heel veel leuke kanten, maar de ontgroening en al die verplichtingen zijn dingen waar ik totaal niet van hou. Daartoe zou ik mezelf niet willen ver-lagen. Tijdens de ontgroening verlies je al je eigenwaarde en wordt je geleefd op commando. Pissen, slapen, eten, alles op commando. Bij het studentencorps van de Vrije Universiteit LANX schen-ken ze mooie meiden rode wijn en de minder knappe witte. Allemaal redenen om geen lid te worden.Marlot: ‘Zo’n jaarclub lijkt me echt su-pergaaf. Een vriendengroep van twaalf, dertien meiden waar je allemaal leuke dingen mee doet. En die 21-diners, ook heel leuk. Maar hoe ze eerstejaars behandelen, en al die regels… Nee, niets voor mij. Als je de ontgroening en het eerste jaar trekt, is het misschien iets voor je.’Imre: ‘In Groningen komen veel studenten uit Amsterdam of Rot-

terdam, die kennen hier niemand. Bij een vereniging leer je in een korte tijd veel mensen kennen. Als je zelf niet zo makkelijk contact maakt en je komt uit een hele andere stad, zou ik het zelfs wel aanraden. Ik zou trouwens ook niemand afraden om bij een vereniging te gaan.’

De leukste vereniging van Nederland zit in Groningen.Imre: ‘Misschien zijn we niet helemaal objectief, maar het is waar. Vooral Albertus. Albertus is heel open en ze wilden alles laten zien. Ze vonden het oprecht leuk om aan ons boek mee te werken.’

Wat hebben jullie moeten doen om binnen te komen?Marlot: ‘Het heeft miljoenen telefoon-tjes en evenzoveel mailtjes gekost. Ze waren in het begin allemaal huiverig en argwanend, maar ze stonden wel open voor een gesprek. We kregen in ieder geval de gelegenheid om ons idee te presenteren. Daarna vonden ze het eigenlijk allemaal prima.’

Jullie mochten alles publiceren.Marlot: ‘Ze wilden eerst alles inzien voor het naar de drukker ging. Som-migen waren heel relaxt en andere verenigingen gingen flink met de rode pen in de weer. Piepen over de kleinste woordjes.’ Imre: ‘Uiteindelijk hebben we achterin ons boek een hoofdstuk met: wat er niet in mocht. Daar staan de interessante quotes die de rode pen niet hebben overleefd, maar dan zonder naam en de vereni-ging.’

Loes Vader

Foute quote

‘Ik heb net aan de pik van mijn

vriend gezeten. Komen de ouders

van mijn feut langs, moet ik nou een

hand geven of niet?’


lezen, begrijpen,

Marit is wat men gerust een supersamenvatter mag noemen. De derdejaars verdient er zelfs

een leuk zakcentje mee. ‘De simpele vraag die ik mezelf stel, is: wat wil de schrijver vertellen?’

‘Ik lees nooit een samenvatting zonder het boek zelf te hebben gelezen. Daar ben ik te controlfreakerig voor. Of te wan-trouwig, ‘t is maar hoe je het bekijkt. Ik moet zeker weten dat het klopt. De enige manier om daar achter te komen is het boek zelf lezen.’ Dat is geen pro-bleem voor derdejaars HBO-Rechten Marit Klijnstra (20) uit Hoornster-zwaag. ‘Ja, pak de atlas er maar bij. Het is een lintdorp in de buurt van Ooster-wolde. Appelscha, Jubbega, die kant op. Twee uur met de bus van school. Voor mij is dat leestijd. De meeste studieboe-ken vind ik interessant, dus een straf is het sowieso niet. Thuis, met de compu-ter bij de hand, ga ik nog eens door de gelezen tekst heen om de samenvatting te maken. In de bus doe ik dat niet, nee. Daar maak ik niet eens aantekeningen. Thuis is samenvatten. De bus is lezen en lezen is begrijpen.’

Fluitje van een centMarit is wat men gerust een super-samenvatter mag noemen. En daar is een leuk centje mee te verdienen. Op

stuvia.nl staan inmiddels 26 samenvat-tingen van haar hand, kleintjes van drie pagina’s en langere waarin ze een pil van driehonderd bladzijden terug-brengt tot de essentie in een pagina of veertig, vijftig. 26 samenvattingen, de oogst van een jaartje werk. ‘Nou ja, werk. Ik doe niets meer of minder dan anders. Ik maak alleen samenvattingen van de teksten die ik voor de opleiding moet bestuderen. En dat deed ik altijd al. Kortom, ik zet ze alleen ook nog op stuvia. Een fluitje van een cent, en dat leverde me bij elkaar inmiddels zo’n tweehonderd euro op.’Het idee achter stuvia is even slim als simpel: studenten zetten samenvat-tingen van studieboeken op de site en iedere keer dat iemand zo’n samen-vatting downloadt, rinkelt de kassa-bel. Wanneer hij drie euro voor een samenvatting vraagt, krijgt hij 1 euro 60. De eigenaars van de site vangen de resterende 1 euro 40. ‘Ze zorgen goed voor zichzelf’, beaamt Marit, ‘maar oké, ze hebben een goede naam opgebouwd en het werkt. Ik hoef me nergens druk

over te maken, het zaakje loopt.’

Stampen is niet slimGoed samenvatten begint bij goed lezen. ‘De simpele vraag die ik mezelf stel is: wat wil de schrijver vertellen? Eigenlijk is het antwoord op die vraag al een samenvatting. Mijn aanpak dwingt me om steeds weer terug te keren naar de kern van de tekst. Het is mijn manier van leren: als ik een tekst heb samen-gevat, begrijp ik hem. Er zijn veel stu-denten die voor een tentamen dingen in hun hoofd proberen te stampen. Dat werkt naar mijn idee niet, je onthoudt het veel korter dan wanneer je de stof snapt.’Samenvatten is eenvoudiger als een tekst logisch is opgebouwd. Marit kan dat inmiddels vrij snel beoordelen. ‘Je ziet dan bijvoorbeeld uitweidingen over zaken die niet gaan over het hoofdon-derwerp. Dan weet ik al: die komen waarschijnlijk niet in m’n samenvat-ting. Toch lees ik ze, want je weet maar nooit. Bij beschrijvingen van arresten en andere gerechtelijke uitspraken zie

je vaak bespiegelingen over rechtsregels die niet in de uiteindelijke beslissing voorkomen. Dan spring ik vaak naar de concluderende paragraaf om het belang van die bespiegelingen al vooraf in te schatten.’

Keuterboer & advocaatMarit wilde heel lang advocaat worden, of journalist. ‘Maar nu zie ik eerder een toekomst als boerin. M’n vriend en zijn vader hebben een melkveehouderij. Meer dan tweehonderd koeien nu, met al het jongvee erbij. Het is een groot bedrijf, als keuterboer kun je de kost echt niet meer verdienen. Boerenbedrij-ven hebben te maken met verschrik-kelijk veel wetten en regels: melkquota, milieuvoorschriften en ga zo nog maar even door. Daarin zou ik m’n ei best wel kwijt kunnen. Maar toch denk ik dat ik er altijd een juridische baan bij wil hebben.’Ze zou het boerenvak kunnen combi-neren met een baan bij een juridische afdeling van een overheid. ‘Ik loop stage bij de gemeente Ooststellingwerf op

het samenvatten

uittikken en kassa


het samenvatten

de afdeling Toezicht & Handhaving. Deze afdeling ziet bijvoorbeeld toe op de naleving van bouwvergunningen en andere zaken waarbij veel weten regelgeving komt kijken. En als je inwoners goed wilt informeren, komen mijn schriftelijke vaardigheden goed van pas.’

Kennelijk is overduidelijkZeker als het om juridische kwesties gaat, want juristenjargon zit barstens-vol begrippen die gewone burgers niet

of nauwelijks doorgronden. (Zelfs gangbare woorden kunnen iets anders betekenen als een jurist ze gebruikt. Het onschuldige kennelijk, bijvoorbeeld. Als een jurist je schrijft dat je iets met de kennelijke bedoeling hebt gedaan, is dat een verwijt: in zijn taal betekent ken-nelijk overduidelijk.) ‘Ik denk wel dat ik inmiddels mag zeggen dat ik goed kan samenvatten’, zegt Marit. ‘Het was zelfs één van mijn klasgenoten, en tevens beste vriendin, Oshin, die er zo veel aan had dat ze me

aanraadde om ze op stuvia te zetten. Ik had daar nog nooit van gehoord. ‘Al is het mooi meegenomen, ik doe het niet voor het geld. Ik heb ook nooit overwogen om m’n klasgenoten er iets voor te vragen. Kom op, zeg. Die helpen mij weer als ik met één of andere opdracht vastloop. Hoewel…’, peinst ze, ‘dat gebeurt eigenlijk bijna nooit. Nou ja, het idee dat ik ze in dat geval makkelijk om hulp kan vragen, is mij al genoeg.’

Boudewijn Otten

Mark rutte lijkt niet alleen uiterlijk op

de man die mij enige jaren geleden een

woekerpolis aansmeerde. De minister-

president begint me danig op de zenuwen

te werken. ligt dat aan hem, of aan mij?

laat ik het bij mezelf houden: ik hou niet

zo van mensen die aan iemands sterfbed

heel hard Lang Zal Hij Leven zingen.

Heb ik het toch weer over hem.

Mark rutte. Een tijdje terug ontdekten een

clubje cijferaars dat de export ‘aantrok’.

Als een bok op de haverkist sprong rutte

voor de camera’s. Hij had ‘een groen

waasje’ gezien: ontluikend voorjaar in de

Noord-siberische winter.

Ik zag ook een waasje, maar dat was

bloedrood. rutte misbruikte z’n groene

waasje namelijk om oplettende burgers

een schuldgevoel aan te praten. Hij

spoorde ze aan om een nieuwe auto te

kopen, of een nieuw huis. Eén klein groen

waasje: zonnige toekomst, no worries:

leegschudden die portemonnee. De woe-

kerpolisslijter.

Als rutte op het journaal verschijnt, lijkt

het alsof het reclameblok al begonnen is.

Minister-president, bij zo’n ambt verwacht

je een eerbiedwaardig persoon die land

en burgers een beetje verder helpt. Geen

Markie Marketing.

Minister Edith schippers legde laatst uit

hoe je een stukje vlees moet braden.

‘Altijd goed doorbakken, hoor’, ried ze

moeder-de-vrouw aan. In het achtuur-

journaal!

Waar moet dat heen?

Onlangs protesteerden studenten tegen de

afbraak van de studiefinanciering. scien-

ceGuide zag hoe de demonstranten Mad

Man Mark tegen het lijf liepen. Al het geld

dat het kabinet door de verslechtering van

de studiefinanciering zou besparen, ging

volgens rutte rechtstreeks naar het hoger

onderwijs.

O ja?, brachten de stomverbaasde studen-

ten uit.

‘Euhhh, alles, nou nee, veel. Een fors deel

gaat naar hbo en wo. Het gaat in ieder

geval naar onderwijs!’

Mad Man Mark in optima forma.

‘Dan ga je toch lekker lenen’, zei hij. De

minister-president van het Koninkrijk der

Nederlanden spreekt tot een zeventienja-

rige scholier die bang is voor torenhoge

studieschulden: ‘Dan ga je toch lekker

lenen.’

Ich Bin Ein Berliner was een sterke tekst

en Tear Down This Wall, mr. Gorbatsjov,

mocht er ook zijn. Maar ze halen het niet

bij Dan Ga Je Toch Lekker Lenen. Dat kan

zo de geschiedenisboekjes in.

Of de reclamefolder.

Hajo Frick

frickMad Man Mark


flipping the classroom

Het begon als een experiment voor de deeltijd, maar werd zo'n succes dat ook voltijd-

studenten er nu gebruik van maken. Verpleegkundedocent Jan Schuurmans is f lipping the

classroom met videocolleges. ‘Je moet wel oppassen dat het geen Uitzending Gemist wordt.’

het digitaal doceren

‘Deeltijdstudenten hebben maar één contactdag per week. Voltijdstudenten meer dan het dubbele, wel zestien uur. Dan heb je dus als docent veel minder tijd om dezelfde hoeveelheid stof uit te leggen. Toch moeten ze net zulke goede verpleegkundigen worden als voltijders. ‘Voor voltijd heb ik twee uur hoor-college en één uur werkcollege, voor deeltijd slechts één uur totaal. Dat is dus niet te doen, je kunt dan gewoon niet alle stof behandelen. We besloten de oplossing te zoeken in blended learning: een combinatie van werkcolleges, acti-verende opdrachten, literatuurstudie en videocolleges. ‘De videocolleges zijn eigenlijk een verdichting van de hoorcolleges die ik aan voltijdstudenten geef. Alle franje is er af. Geen grapjes, weinig voorbeelden. Het gaat om de pure essentie van het hoorcollege in tien tot hooguit vijftien minuten. Liever nog korter, maar dat lukt me meestal niet.‘De video’s post ik op Blackboard, zodat studenten ze vóór hun contactdag kunnen bekijken. In het werkcollege bespreken we dan de stof. Behandelen hoeft niet meer, want ze kennen de stof al. En dat werkt heel goed. Tijdens het werkcollege ga ik met een stift voor het bord staan en vraag “Wat is nog lastig? Wat moet ik nog verder uitleggen?”‘Toen ik wat verder in de materie van videocolleges en blended learning dook, kwam ik de term flipping the classroom tegen. Wat bleek? Dat was dus eigenlijk wat ik deed! Ik ontdekte de Khan Academy, erg inspirerend. Een paar neefjes van Salman Khan, een Indiase

beursanalist in Boston, woonden aan de andere kant van Amerika. Ze vroegen zijn hulp bij hun wiskundetoets. Khan moest dus inventief de afstand overbruggen. Hij maakte een video met uitleg van de stof en zette die op YouTube. Al snel bleek dat zijn neefjes zijn filmpjes bijna leuker vonden dan hem in levende lijve zien. Waarom? Vanwege de controle die het studenten geeft. Ik maakte dat laatst zelf ook mee tijdens college. Een student riep ineens “Ho ho meneer, ik had u nu al drie keer stopgezet!” Met een video kun je herhalen, stop zetten, pauzeren. ‘In eerste instantie waren de videocol-leges onderdeel van mijn onderzoek om te kijken of er verschillen zouden op-

treden tussen deeltijd en voltijd. Maar de video’s werden zo’n succes, dat ik het niet ethisch vond om nog met het expe-riment door te gaan. De video’s moesten ook beschikbaar worden gemaakt voor voltijdstudenten. Die waren er ook erg enthousiast over. ‘Het gevaar bij voltijd kan zijn dat stu-denten gaan denken dat ze de gewone hoorcolleges wel over kunnen slaan. Je moet oppassen dat het niet een soort Uitzending Gemist wordt, waarbij vol-ledige hoorcolleges worden opgenomen en online worden gezet.‘Voorlopig zou ik hoorcolleges hand-haven, maar ik ben benieuwd voor hoe lang. Het gedrag van studenten is echt veranderd, ze zijn met zo veel dingen

tegelijk bezig. Flipping the classroom past misschien wel beter bij de tijdgeest. Positief is dat het studenten dwingt om van tevoren iets te doen. Nu komen ze nog te vaak volkomen onvoorbereid de klas in.‘In tegenstelling tot wat je misschien zou denken, is het niet zo dat je hiermee kunt besparen op docentenuren. Het moet een kwaliteitsslag zijn, geen bezuinigingsmaatregel. Het aantal contacturen moet gelijk blijven, maar de docent zal met kleinere groepen moeten werken. Het is intensiever.’

Chris Wind


het digitaal doceren

Hoe kwam je op het idee om videocol-leges op te nemen?‘Toen ik bij de International Business School (IBS) ging werken, kwam ik er al snel achter dat studenten niet verplicht waren om op te komen dagen bij Statis-tiek. Dat was problematisch, want veel van de stof die in de lessen werd behan-deld, was onderdeel van het tentamen en het uitvalpercentage bij Statistiek is behoorlijk hoog. Niet omdat de studen-ten dom waren, maar omdat ze te veel lessen misten.‘Statistiek is bij IBS een eerstejaarsvak, en veel, vooral niet-Europese, studenten beheersen het Engels in het begin nog niet zo goed. Statistiek is daarnaast ook erg theoretisch en maakt gebruik van vrij ingewikkelde terminologie. Iedere keer wanneer een student een term niet snapt, moet hij de betekenis opzoeken in zijn woordenboek. Maar tijdens het zoeken mist hij cruciale informatie. Videocolleges konden beide problemen oplossen, dacht ik.’

Hoe reageren studenten op de video’s?‘Erg positief, natuurlijk, maar niet alleen omdat het comfortabel is. De resultaten zijn ook verbeterd. Sinds we gebruik maken van videocolleges, zijn de cijfers voor Statistiek behoorlijk om-hoog gegaan. Vroeger lag het gemiddel-de rond de 5.0, nu zijn er klassen waar gemiddeld een 6.0 wordt gescoord.’

Het kost veel tijd om flitscolleges te maken. Waarom neem je hoorcolleges niet gewoon op?‘Dat is alweer achterhaald. Bij IBS

vinden we de interactie in de lessen heel belangrijk. Wanneer we volledige hoorcolleges online zetten, loop je het risico dat studenten niet meer naar school komen en die interactie missen. Daarom kozen we voor microcolleges: maximaal vijftien minuten, gestript van alle overbodige informatie.‘We hebben onderzocht of microcol-leges ook een effect op de aanwezigheid van studenten zou hebben. Er bleek geen verschil, studenten kwamen gewoon opdagen voor hun colleges. En het voordeel is dat docenten zich meer

kunnen focussen op interactie tijdens hun les, want de theorie is al behandeld in de video.’

Wat zal de rol van videocolleges zijn over vijf à tien jaar?‘Over vijf jaar ligt IBS volgens mij voor op veel andere business schools. We werken momenteel aan een plan dat nog een stap verder gaat dan alleen videocol-leges. We willen dat studenten tijdens het bekijken van de video’s kunnen chatten. Met elkaar en met de docent. Geweldig voor onze studenten, maar

'opnemen van hoorcolleges

ook voor scholieren die eens willen meemaken hoe het er tijdens een les bij IBS aan toegaat. Zij kunnen de digitale klas binnenstappen en deelnemen aan de conversatie. ‘Het opent ook deuren naar nieuwe mogelijkheden, zoals internationale videocolleges, waarbij je les krijgt van een deskundige uit een ander land. En andersom: studenten van buitenlandse universiteiten kunnen IBS-lessen volgen en communiceren met onze studenten.’

Chris Wind

Ning Ding geeft Statistiek aan buitenlandse studenten. In het klaslokaal, maar ook in

studentenkamers, bibliotheken, bussen, en op zonnige terrassen. Inderdaad, ook zij maakt

videocolleges die studenten via Blackboard op ieder moment van de dag kunnen bekijken.

Jorien van de Belt en Petra Collewijn-Held houden zich namens Stafbureau Onderwijs & Onderzoek bezig met videocolle-

ges. Zij begeleiden de docenten en hebben een speciale ruimte voor het opnemen van de video’s. Bewerking en editing doen

ze ook, maar vanaf oktober verandert dit. Dan komt er een officiële opnameruimte en zal iemand anders het technische

gedeelte overnemen. Voor docenten die overwegen om flitscolleges te maken hebben Petra en Jorien een paar tips.

• Maak de video’s niet te lang, liefst rond de tien minuten.

• Denk goed na over de kern van wat je wilt overdragen, maar kijk ook uit dat je betoog niet té droog wordt. Voorbeelden

gebruiken kost tijd, maar is ook verhelderend.

• Gebruik PowerPoint sheets, maar zet ze niet vol met tekst. Gebruik ook afbeeldingen.

• Zet jezelf, in ieder geval in het begin van de video, in beeld. Dat vinden studenten prettig. Daarnaast helpt het, zeker bij

docenten die iets minder duidelijk articuleren, om het gezicht te zien wanneer de docent praat.

• Schrijf niet je hele verhaal uit. Wees niet bang voor een verspreking of een uh’tje hier en daar. Dat is altijd beter dan een

monotoon verhaal of iemand die continu naar een papiertje kijkt.

• Zorg dat niet alleen je gezicht, maar ook je bovenlichaam in beeld is. Alleen een hoofd ziet er raar uit.

• Maak niet zomaar videocolleges, maar denk eerst goed na hoe je het integreert in je onderwijs.

• Beweeg niet te veel, maar ook niet te weinig.

• Maak je video’s (inter)actief. Stel bijvoorbeeld een vraag en laat de student de video pauzeren en het antwoord zoeken. Of

maak een digitale toets.

• Denk om je kleding: een fijn gestreept blouseje werkt heel storend.

• Refereer niet aan de actualiteit, dan is ook over een aantal maanden of zelfs jaren nog bruikbaar.

• Vermeld je bronnen in de PowerPoint presentatie.

is achterhaald'


Steeds meer hbo-opleidingen selecteren hun studenten. Waarop selecteren ze? Op

studievaardigheden of beroepsvaardigheden, of op allebei? En hoe doen ze dat? Een rondje

langs vier opleidingen met een toelatingsexamen laat opmerkelijke verschillen zien.

In naam van de hanze,

‘De kunstvakopleidingen selecteren al sinds jaar en dag aan de poort. Dat is eigenlijk nooit anders geweest’, doet interim-hoofd Wilma Prummel van de opleiding Vormgeving van Aca-demie Minerva uit de doeken. ‘Onze studenten hebben specifieke artis-tieke talenten en vaardigheden nodig. Lang niet iedereen beschikt daarover.’ Minerva volgt trouw de richtlijnen voor de selectie van kunststudenten van het Ministerie van Onderwijs. ‘We kijken naar beeldend vermogen, oorspronkelijkheid, eigenzinnigheid en kleur- en materiaalgevoel. De studenten doen thuisopdrachten en nemen een portfolio mee. Tijdens een toelatings-examen op de academie werken ze nog een dagdeel aan een opdracht. In het toelatingsgesprek komen het portfolio en de thuisopdracht aan de orde.’

Wettelijke beperkingenPrummel vindt het jammer dat het ministerie niet meer criteria heeft opge-nomen. ‘Studenten moeten ook kunnen plannen en samenwerken. En de docen-ten die we afleveren kunnen maar beter geen last hebben van dyslexie.’Dyslexie blijkt op Minerva, net zoals op enige andere opleidingen van de Hanze-hogeschool, relatief vaak voor te komen.

‘Net als stoornissen in het autistisch spectrum en ADHD, trouwens. Daarom hebben we relatief veel uitvallers en langstudeerders.’Minerva zou dolgraag willen selecteren op motivatie en studievaardigheid. ‘Hoewel je natuurlijk terughoudend moet zijn bij adolescenten in ontwik-keling.’Om binnen de richtlijnen toch iets aan de rendementen te doen, voerde de Opleiding Docent Beeldende Kunst & Vormgeving afgelopen jaar een project uit waarbij studenten verplicht werden om hun functiebeperkingen bij de start van het studiejaar te melden. In overleg met de mentor en het decanaat werd bepaald bij welke begeleiding en ondersteuning deze studenten baat konden hebben. De studenten moesten vervolgens cursussen of een training volgen om hun studievaardigheden op te krikken. Prummel: ‘Hoe eerder je de problemen in kaart brengt en afspraken maakt, hoe beter je studievertraging voorkomt. Je kunt het onderwijs zo inrichten dat je heel gericht kunt begeleiden.’ Omdat de ervaringen met het project positief zijn wil Academie Minerva verder met deze aanpak. ‘Al bij de aanmelding proberen we de func-tiebeperkingen van studenten in beeld

te krijgen. Maar het is ab-so-luut géén onderdeel van de selectie. We gebruiken die informatie alleen om studenten tijdens hun studie eerder op het juiste spoor te krijgen.’

Toetsing voor vwo’ersHet Hanze Institute of Technology in Assen selecteert wél op studievaardig-heden. Er is daar sinds een paar jaar een selectie aan de poort voor vwo’ers en internationale studenten die het eerste jaar willen overslaan.Voorzitter Esther Vertelman van de toelatingscommissie: ‘Ieder jaar doen vijf tot tien studenten de test die uit verschillende onderdelen bestaat. Niet meer dan vijf studenten slagen. De rest moet gewoon in het eerste jaar begin-nen.’Voordat de studenten tot de toets wor-den toegelaten, moeten ze aantonen dat hun Engels op niveau is door het afleg-gen van een taaltoets en het schrijven van drie essays over hun persoonlijk-heid, prestaties en motivatie. ‘We laten ze ook online testen van een assess-mentbureau dat kijkt naar motivatie, studievaardigheden en de persoon-lijkheid.’ Als dat in orde is, mogen de studenten theoretische en praktische toetsen doen in Wiskunde, Natuur-

kunde, Biologie en Scheikunde. Hierbij vallen de meeste kandidaten af. Dan volgt uiteindelijk nog een projectweek waarin ze moeten aantonen dat ze goed kunnen samenwerken en oplossend vermogen hebben. ‘Het is een strenge selectie’, geeft Vertelman toe, ‘minstens de helft valt af. Maar we willen dan ook een excellente opleiding zijn. Van de studenten die het tweede jaar halen, valt vrijwel niemand meer uit. We zien wel veel uitval onder de reguliere studenten in het eerste jaar. Daardoor hebben we wel eens discussies over de wenselijk-heid van selectie aan de poort voor álle studenten. Maar wettelijk mag dat mo-menteel alleen als je meer aanmeldingen krijgt dan je aankunt.’

Selecteren is moeilijkDat laatste is strijk en zet het geval bij Fysiotherapie, al jaren een fixus-studie waarvoor aanmelders moesten loten. De afgelopen jaren waren er rond de zes-honderd aanmelders voor 285 plaatsen. Dit jaar past de opleiding voor het eerst een eigen selectieprocedure toe. ‘We vinden het maatschappelijk onaccepta-bel dat gemotiveerde mensen werden uitgeloot, terwijl mensen met veel min-der motivatie wél toegelaten werden en na twee maanden toch maar wat anders

het selecteren

doe open de poort


gingen doen’, zegt Opleidingsmanager Karin Sulmann.Aspirant-studenten van Fysiothe-rapie moesten zich dit jaar uiterlijk op 1 februari inschrijven. In de week daarna ontvingen ze een digitaal inschrijfformulier waarop ze een CV moesten invullen en bewijzen van dat ze bepaalde vakgerichte en studievaar-digheden hebben zoals samenwerken, inlevingsvermogen, prestatiegericht-heid en motivatie. Daarnaast moesten ze kennisvragen over het beroep en de studie beantwoorden. Sulmann: ‘Tijdens de Open Dag in november hadden we studenten al voorbereid op de richting die de formu-lieren opgingen. De echt gemotiveerde studenten hadden zich dus al een paar maanden kunnen voorbereiden. De inschrijfformulieren moesten bin-nen een maand worden ingevuld en geretourneerd. Daarbij gold: hoe sneller, hoe beter. Ordelijkheid en goed time-management zijn namelijk goede voorspellers zijn van studiesucces. We

kregen 512 inschrijvingen, daarvan kwam vooral de eerste twee dagen meer dan de helft terug.’ Uiteindelijk zijn 409 studenten uitgenodigd voor een as-sessment in april. Ze kregen een cognitie-test over fysiologie en twee interviews met docenten, waarbij de competenties uit de inschrijfformulieren ook weer aan bod kwamen. Uiteindelijk kregen alle kandidaten een rating waarbij de cognitieve test dertig procent van de score bepaalde en non-cognitieve test de rest. ‘De selectieprocedure is een behoorlijke tijdsinvestering. Je hoopt natuurlijk dat die zich terugbetaalt. Bij de best practices die we in de voorbereiding bezochten, zagen we dat de rendementen sterk ver-beterden en de uitval in de propedeuse ook veel minder was. In het derde en vierde jaar zag je helemaal geen uitval meer. Meer diploma’s in vier jaar. Daar zit hem de winst.’ ‘Selecteren is moeilijk’, concludeert Sulmann. Je selecteert per slot van re-kening op een samenspel van persoons-

kenmerken van mensen op een leeftijd waarin ze nog volop in ontwikkeling zijn. De toekomst zal moeten uitwijzen of wij die kunst verstaan.’

Goede studenten: goede vaklui Ook Toegepaste Psychologie heeft een studentenstop (gemiddeld zo’n driehonderd aanmeldingen voor 192 plaatsen). Net als Fysiotherapie selecteren ze hun studenten dit jaar voor het eerst zelf. Zogeheten studiesuc-cesvoorspellers staan centraal. ‘Voor ons psychologen is assessment core business. We vonden dus dat we het zelf ook moesten doen’, zegt Dennis van der Honing, projectleider Decentrale Selectie. ‘De vraag was alleen: hoe voer je het uit? We hebben literatuuronderzoek gedaan naar persoonsgebonden kenmerken en factoren die studiesucces voorspellen. We besloten ons daarop te concentre-ren, ook al omdat er nog weinig testen zijn voor de specifieke beroepsvaardig-heden van Toegepast Psychologen. Het is een relatief nieuw vakgebied. Goede

studenten binnenhalen en daarvan goede vakmensen maken, is daarom ons devies.’Het literatuuronderzoek was het uit-gangspunt gebruikt voor pilot van het toelatingsassessment. Vierdejaars Sanne de Jonge ging ermee aan de slag. Ze nam het assessment af bij zestig eerste-jaars en onderzocht welke kenmerken succesvolle studenten hadden. Van der Honing: ‘Evidence-based onderzoek, dus. De inhoud van het uiteindelijke assess-ment is gebaseerd op Sannes onderzoek en de literatuur. Hoe de kandidaten scoren op de belangrijke voorspellers van studiesucces bepaalt de rangorde van toelating. De eerste testdag is nu net achter de rug, er volgen er deze maand nog vier.’ Van der Honing: ‘Uit het onderzoek van Sanne blijkt bijvoorbeeld dat zelfdiscipline en initiatiefnemen goede voorspellers zijn van studiesucces, veel meer dan persoonskenmerken als vrien-delijkheid of flexibiliteit. De intrinsieke motivatie van studenten is bepalend. De extrinsieke motivatie (die voortkomt uit het streven naar een hoger salaris, complimenten of een hogere sociale status) blijkt geen effect te hebben op het studiesucces.’ Naast persoonskenmerken en moti-vatie probeert Toegepaste Psychologie ook een idee te krijgen van het beeld dat kandidaten van de studie hebben. Van der Honing: ‘In de praktijk blijkt namelijk dat studenten vaak afknappen op een studie omdat ze, ondanks goede voorlichting, niet hadden verwacht dat er zoveel statistiek in zit of dat samen-werking zo belangrijk is.‘We vragen de geteste studenten toestemming om ze vier jaar te mogen volgen tijdens de studie en wellicht ook daarna. Op die manier kunnen we het assessment verder verbeteren, ook weer evidence-based. Wellicht blijken som-mige kenmerken die nu niet relevant lijken, later wel van belang. Het wordt natuurlijk helemaal interessant als we de studenten ook nog in hun loopbaan volgen. Uiteindelijk hoop ik dat het een erkende best practice wordt en dat we afstudeerders kunnen inzetten om dit soort onderzoek voor andere opleidin-gen uit te voeren.’

Luuk SteemersBron: Shutterstock


‘nietsdoen is een lege agenda

Luieren is een zeer ondergewaardeerde bezigheid, vindt stripmaker Barbara Stok (42). Ze

noemt zichzelf ervaringsdeskundige. ‘Door bewust niets te doen, neem je afstand van je

dagelijkse sores. Als je die afstand niet neemt, ga je belang hechten aan onzindingen.’Waarom is nietsdoen zo belangrijk voor Barbara Stok? Maakt ze betere stripverhalen omdat ze regelmatig lui op de bank hangt? Kan een dagje lanterfanteren je creativiteit verhogen? Wat verstaat de Groningse stripmaker eigenlijk onder niets doen? Kan ieder-een het of moet je er een boeddhistische monnik voor zijn? ‘Nietsdoen is lekker op de bank zitten, muziekje aan, telefoon uit, computer uit’, zegt Barbara, terwijl ze van haar thee nipt en haar stabij Whisky tot stilte maant. ‘Aan nietsen is niets moeilijks, iedereen kan het en iedereen kan er profijt van hebben. Door bewust niets te doen, neem je afstand van je dagelijk-se sores. Daardoor ga je helderder naar jezelf en naar je bezigheden kijken. Als je die afstand niet neemt, ga je belang hechten aan de verkeerde dingen. Aan hoeveel vrienden je hebt op Facebook of hoeveel volgers op Twitter, of je man de afwas wel heeft gedaan…, dat soort totaal onbelangrijke zaken.’

Lege agendaOp Barbara’s favoriete zondag staat er niets in haar agenda. De telefoon en de computer zijn uit. ‘Eerst voel ik me dan wat ongemakkelijk en verveel me een beetje, maar na een paar minuten ontstaat er iets. Ik loop naar de boeken-kast en zie een boek liggen dat ik al heel lang wil lezen. Door de muziek begin ik te mijmeren en na te denken. Niets-doen betekent voor mij dingen doen die niet passen binnen mijn dagelijkse dingen. Nietsdoen is eigenlijk iets doen

dat niet in je agenda staat. Mediteren bedoel ik daar niet mee, want dat is toch ook wel weer vrij actief. Nietsdoen is een lege agenda en kijken wat er gebeurt.’

Je kunt luiheid ontwikkelenJe vervelen is niet echt een prettige sen-satie. Met een smartphone in de buurt is het ook bijna onmogelijk. Toch vindt Barbara verveling pure noodzaak. ‘Je wordt er creatief van. Als ik me vroeger als kind verveelde, ging ik tekenen. En het werd altijd wel wat leuks. Potloden en papier zijn meestal wel voorhanden.’ Maar vervelen is toch eigenlijk alleen leuk als je wel iets te doen hebt? ‘Niets doen is überhaupt alleen maar leuk als je wel iets te doen hebt. Het is heerlijk om op zondag niets te doen als je weet dat je maandag weer hard aan de slag moet.’ Ook al ben je je ervan bewust dat aanrommelen goed voor je is, zodra de keuken een bende is, je je moeder moet bellen of de deadline voor een werkstuk in je nek hijgt, is het lastig om rust te vinden. ‘Je moet sowieso een bepaalde luiheid in je hebben om niets te doen. Ik kan heel goed op de bank liggen ter-wijl de afwas in de keuken staat. Maar je kunt luiheid ontwikkelen. Dat het huis aan kant moet, kan mij niet meer schelen. Dat heeft weer te maken met het stellen van prioriteiten. Van mij mag iedereen een rommelig huis heb-ben. Je moet je los kunnen maken van de drang dat alles perfect moet. In mijn werk ben ik heel perfectionistisch, maar

in mijn huishouden niet. Je kunt niet op alle vlakken perfectionistisch zijn.’ Barbara is liever een goeie stripmaker dan een goeie huisvrouw. Hoe deed ze dat toen ze zelf nog studeerde? ‘Toen ik twintig was, moest ik bij elk feestje en elk concert zijn. Zo’n gevoel van niets willen missen. Ik heb de indruk dat veel jonge mensen daar last van hebben. Maar dat is zo onzinnig. Bij mij kwam het voort uit het idee dat je maar één leven hebt en daar alles uit moet halen. Maar op een gegeven moment besef je dat je helemaal niet het beste uit je leven haalt als je achter ieder pleziertje aanrent. Nu ben ik ervan overtuigd dat je leven goed is als je je talenten ontwik-kelt en doet waar je plezier in hebt. En dingen waar anderen iets aan hebben. Ik ben er echt van overtuigd dat het je leven niet verrijkt, maar leeg maakt als je overal bij moet zijn. Niemand wordt daar echt gelukkig van. Ik leerde dat niet alles moet. Als ik geen zin heb, ga ik niet naar dat verjaardagsfeestje of naar dat concert. Lekker een filmpje kijken kan veel beter bestede tijd zijn.’

Met de hond het bos inBarbara creëert afstand en relative-ringsvermogen om dit soort dingen te bedenken als ze niets doet. ‘Als je maar doordraaft zonder rust te nemen, krijg je ook geen ruimte om eens rustig over je leven na te denken. Het is cruciaal om af en toe even stil te staan en niets te doen en je leven te overdenken. Dat hoeft helemaal niet zwaarmoedig te zijn. Een uurtje met mijn hond door

het bos lopen is ook zo’n moment. Dat doe ik iedere dag. De natuur schept ook afstand en relativeringsvermogen. In de stad is de mens heel prominent en daar word je heel belangrijk van, terwijl je in de natuur wat bescheidener wordt.’Je hoeft dus niet per se languit op de bank te liggen om baat te hebben bij nietsdoen. Barbara ziet voldoende alter-natieven. ‘In de trein kan het ook heel goed. Perfect zelfs: zet je telefoon uit, of beter nog: laat je telefoon thuis. Dat zal voor heel veel mensen moeilijk zijn. Tegenwoordig is mijn stelregel dat ik twee keer per week de computer aanzet en e-mail check, dat is voldoende. Het is een bewuste keus. Ik ben aan het eind van de dag gelukkiger als ik de computer niet heb aangezet. Veel achter dat scherm zitten vervreemdt je van de wereld. De computer doodt ook alle creativiteit.’

Druk zijn is statussymboolIs deze filosofie geen excuus om verve-lende dingen uit te stellen? ‘Door niets-doen krijg je juist zin in dingen. Aan het eind van de vakantie of aan het eind van een luie dag begint de creativiteit te stromen. Nietsdoen is eigenlijk enorm ondergewaardeerd. Het stomme is, ook omdat ik zelfstandige ben, dat druk zijn een soort statussymbool is. Als ik het niet druk heb, betekent dat dat de zaken slecht gaan. Dan heb ik blijk-baar weinig opdrachten. Om een soort schijn op te houden van “ik ben reuze succesvol” moet je ook een soort schijn ophouden dat je het reuze druk hebt.’

het niksen

en kijken wat er gebeurt’


In oktober vorig jaar verscheen Bar-bara’s strip Vincent, over de Zuid-Franse jaren van Vincent van Gogh. Een zeer arbeidsintensieve opdracht. ‘Om dat te maken, heb ik heel veel andere opdrachten geweigerd. Je moet rust en ruimte nemen voor zo’n grote opdracht. Rust en ruimte nemen om over dingen na te denken, geeft ook verdieping aan mijn werk.’

LanterfanterenEven praktisch: hoeveel tijd moet je uittrekken om te nietsen? Is een uurtje in de week rondlummelen voldoende? ‘Eén dag in de maand, minimaal. Liever nog een dag per week. Pik dat uurtje in de trein, zet je telefoon uit en richt je blik naar binnen. Een flink eind fietsen heeft ook effect. Een dagdeel in de maand is niet voldoende, omdat je dan in je hoofd al weer bezig bent met wat je moet doen. Je hoofd helemaal leegmaken is moeilijk, hoor. Dat kan eigenlijk niet eens. Ga gewoon eens op de bank zitten met een muziekje en kijk wat er gebeurt. Je gaat dingen doen die je normaal eigenlijk niet doet. Kleine onzindingen waar je blij van wordt. Het interessante is wat er ontstaat vanuit het nietsdoen. Ik ben er absoluut een betere stripmaker door geworden. Omdat ik tijd neem om na te denken, tijd neem om te lezen. Misschien is lanterfanteren wel mijn grootste ambitie. Ik zou wel een visitekaartje willen met Barbara Stok, lanterfant.’

Loes Vader

In september verschijnt er een nieuw stripboek van Barbara Stok. Het wordt een bloemlezing van werk dat Barbara de afgelopen twintig jaar publiceerde.

‘Misschien is

lanterfanteren

wel mijn grootste

ambitie. ’


Dertien studenten Bouwkunde & Architectuur ontwerpen in de Specialisatie Architectuur

de perfecte Gimmick. Gimmick is een virtueel gebouw voor studenten dat uiteindelijk echt zal

verrijzen op de Zernikecampus.

even uit de schoolvibe

‘We werken vanaf nul naar een gedetail-leerd gebouw toe.’ Derdejaars Archi-tectuur Anna Bruijn loopt rond door lokaal B050. Tien studenten zitten in-gespannen achter hun laptops te turen, te tikken en te klikken. ‘Onze opdracht is hetzelfde, maar iedereen kan er zijn eigen richting aan geven en zijn eigen gebouw ontwerpen’, legt Marlissa Trompert uit. Ze deed in een eerdere minor onderzoek naar de wensen van studenten om de voorzieningen op de Zernikecampus te verbeteren. Er bleek vraag naar Relax (25 procent), Café (23 procent) en Muziek (13 procent).

SO VO DODertien honoursstudenten van Archi-tectuur mochten van het bestuur van de Hanzehogeschool ideeën spuien en ontwerpen maken voor een nieuw campusgebouw. De studenten bor-duurden onder het wakend oog van

architect Geerhard Alders door op de onderzoeksresultaten en selecteerden mogelijke locaties. ‘Dat resulteerde al in een serie schetsontwerpen, SO’s’, zegt Marlissa. ‘Daarin leggen we onze concepten uit. We maakten artist impres-sions en doorsnedes van onze gebouwen, de voorlopige ontwerpen, VO’s.’ In een posterpresentatie legden de studenten hun ontwerpideeën voor aan Jan David, projectleider Vastgoed van het Facilitair Bedrijf. ‘Iedere twee weken komt hij bij ons langs om te kijken hoe ver we zijn.’ Het laatste kwartaal werken de studenten aan hun DO, het definitief ontwerp.

Breken uit de schoolvibeWilbert Steenhuis begon met vouwen, knippen en plakken voor het maken van zijn ontwerp. Hij noemde het Hanzeforum, een ‘simpel glazen cafeetje van honderd vierkante meter waar je

even kunt mindsetten’, pal voor de Van DoorenVeste. ‘Je kunt zo uit de grote gebouwen weglopen om in en om een kleiner gebouw uit de schoolvibe te breken.’ Wilbert integreert zijn gebouw in het landschap. ‘Ik wil het plein acti-veren en er een tribune situeren. Voor festiviteiten en natuurlijk om lekker te chillen bij mooi weer.’

Kennis delen onder waterAnna Bruijn pakte het grootscheepser aan. Haar vierkante, vier verdiepingen tellende Zernikepaviljoen ligt gedeeltelijk onder water. Maar liefst zeshonderd vierkante meter beton komt midden in de vijver bij de entree van de campus te liggen. ‘Pal tegenover de tentamenhal. De ontspanningsfactor voor en door studenten is belangrijk, maar dat vond ik niet genoeg. Ik wil dat er ook kennis-deling plaatsvindt. Daarom verwerk ik er een mini-theater, een muziekruimte

en een expositieruimte in.’ Iedereen moet kunnen genieten van haar prieeltje en pareltje op de campus dat vrijheid, openheid, en rust gaat uitstralen, schrijft ze in haar voorlopig ontwerp.

Duur en duurzaam paviljoen Tussen neus en lippen door moedigt Anna de Rijksuniversiteit en de Hanze-hogeschool aan om samen te werken. ‘We weten dat de Rijksuniversiteit ook studeert op dit idee. Gooi de budget-ten maar bij elkaar en verwezenlijk één ideaal.’ Wat de kosten van haar ontwerp zullen worden, weet ze nog niet. ‘Mijn ontwerp wordt ontzettend duur, denk ik. Het is geen fictieve opdracht, maar we zijn niet gebonden aan een maxi-mumbedrag.’ Wel houdt Anna rekening met de duurzaamheid van haar pavil-joen. ‘Het wordt gemaakt van beton en er komen uitneembare wanden in, zodat je het vrij kunt blijven indelen.’

het ontwerpen

op de Zernikecampus


Ook Saba Al-Janabi vind de combina-tie van een voorziening voor RUG- en Hanzestudenten logisch. Zij koos dus ook voor de locatie tegenover de Aletta Jacobshal, maar Saba gebruikt juist or-ganische, ronde vormen. ‘Mijn gebouw moet deel uitmaken van de loopbrug. De locatie is lekker rustig, daarom heb ik er een studieruimte ingepland.’

Samen de grond in Aziatische rijstvelden waren de inspi-ratiebron voor Elchan Koelijev. In zijn landschappelijk ontwerp voor de Van DoorenVeste loopt de bezoeker een vijf-entwintig meter lang gebied in, dat één meter onder het maaiveld ligt. In het midden ontwierp hij zijn cafeetje in de vorm van een doos. ‘Daarboven bevindt zich een verzamelplaats voor studenten, een tribune in terrasbouw. Het wordt

wIlbert steenhuIs

anna bruIjn

saba baghdad

marlIssa trompert

een stoer landschap van prefab beton en cortenstaal, maar het samenbrengen van studenten was mijn eerste prioriteit.’Marlissa Trompert en Boukje Klaver kiezen ook al voor de ruimte in de buurt van de Van DoorenVeste. Marlissa ont-wierp een paviljoen met een natuurlijk groen dak, liggend in een verdiept Zernike Plein. Boukje gaat liever de lucht in. Zij laat vlak bij de bushalte tegenover de Study Store een glazen gebouw verrijzen

dat een kweekkas van inspiratie zal worden, met als contrast met het glas een massieve gele doos als entree.

Hun buurman Chris Hulsebosch situeerde een paviljoen vlak voor de Van OlstToren. ‘In de verschillende gebouwen op de campus, studeren ver-schillende types studenten. Elke school heeft z’n eigen kantine, maar je komt niet gauw in andere gebouwen om wat

elchan koelIjeV

boukje klaVer


het ontwerpen

madelIne prIckett

amy stuIk

Imke werkman

te eten of te drinken. Een centrale plek brengt studenten gemakkelijker met elkaar in contact.’ Je kunt onder Chris’ paviljoen doorlopen. ‘Ik nam twee U-vormen als uitgangspunt. Zo ben je onderdeel van je omgeving. Ik wil een object creëren dat niet opvalt in grootte, maar in vorm.’

Een beetje een niemandsland Amy Stuik en Imke Werkman liepen een hele dag op de campus rond om een geschikte locatie voor hun ontwerpen te zoeken. Ook zij kwamen uit bij een vijver, maar dan de Lelievijver rondom de Bernoulliborg. Amy: ‘De loopbrug

en de oostelijke zijde van de vijver bij de bushaltes, tegenover de Appie To Go, is nu nog een beetje een niemandsland.’ Waar Amy zich onderscheidt met drie-hoeken, koos Imke juist afgeronde vor-men. ‘De gracht is een mooie centrale locatie. Onze gebouwen zijn bestemd voor alle studenten, RUG én Hanze.’

Uitklapbare stoelen in de gevelHet hoofd van Nienke Borgman staat vandaag even niet naar haar futu-ristische deconstructivistische ontwerp. Haar nog naamloze gebouw moet opdoemen op het grasveld tussen de Van DoorenVeste en het Willem-

Alexander Sportcomplex. ‘Ik zit midden in de vormgeving van een boekje met al onze voorlopige ontwerpen, voor de opdrachtgever.’ Ook Madeline Prickett bemoeit zich met de publiciteit. ‘We hebben plannen voor een bewegende expositie aan het begin van het volgend schooljaar. Het wordt een voorziening voor en door studenten, het is dus erg belangrijk om bekendheid en feedback te krijgen. Binnen twee jaar zal er een gebouw moeten staan. De opdrachtgever kiest voor één van de ontwerpen of hij zal elementen uit meerdere ontwerpen gebruiken.’ Madelines ontwerp, een zwarte doos, ziet ze voor zich op het veld

voor de VanOlst Toren. ‘Ik wil het alle-daagse doorbreken. Ik combineer kunst en bouwtechniek waardoor er meer innova-tieve ideeën kunnen ontstaan.’ Madeline voegde de daad bij het woord. ‘De studen-ten kunnen zelf inklapbare stoelen uit de gevels halen.’

Rina Tienstra

gimmickhanze.wix.com/gimmick

chrIs hulsebosch

nIenke borgman


‘Shir en ik zijn twee gekken in een hokje. Na een serieuze dag op onze stage-plekken, lachen we wat af. We doen typetjes en trekken gekke bekken naar elkaar. Ze is mijn vriendin en mijn maatje, het voelt veilig en vertrouwd. De eerste keer dat ik haar in levende lijve zag, dacht ik: wat een supermooie ogen. Die blik, waar denkt ze aan? Haar wil ik beter leren kennen. Ik was sprakeloos en had direct een goed gevoel, anders had ik de fiets naar huis wel gepakt. ‘Shireen is niet mijn eerste vaste vriendin. Ik heb twee vaste relaties gehad en wat scharrels.‘M’n eerste verkering had ik al op mijn veertiende. Het was niet moeilijk om uit de kast te komen en ik vertel openlijk over haar. Als je er zelf open over bent, krijg je bijna altijd een open reactie terug. We krijgen bijna nooit negatief com-mentaar en wandelen gewoon hand in hand over straat. Ze is ook zo’n mooie meid, ik ben echt trots op haar als ik naast haar loop. Jongens reageren zelfs lyrisch op ons: ik kom erbij!, roepen ze dan. De meeste mensen denken vrijer over homoseksualiteit dan vroeger. De sfeer is individualistischer, mensen volgen hun eigen koers. De sociale controle is daardoor ook minder. Hetero-meiden zoenen trouwens ook best vaak met andere meisjes, hoor. Shireen en ik doen veel samen, maar niet alles. We hebben ook onze eigen vrienden. We wil-len niet te afhankelijk van elkaar worden en je moet elkaar ook wat te vertellen hebben. Ik ben niet jaloers aangelegd, als Shireen alleen wil stappen, zit ik echt niet de hele tijd op de bank berichtjes te sturen om erachter te komen waar ze uithangt. Dan ga ik liever zelf ook op stap. We hebben onze eigens levens.’

Rina Tienstra

Lisanne Boersma (20)Tweedejaars Human Resource Management

Lisanne en Shireen ontmoetten elkaar online.

Ze wonen praktisch samen op zestien vierkante

meter en zoeken een huisje.

Item‘Ik zal eerlijk zijn. Lisanne en ik hebben elkaar via Hyves ontmoet. Op 7 april 2011 gaf ze me respect op mijn profiel. Haar buurjongen zat bij mij in de klas en ik was één van zijn online-vrienden. Ik reageer nooit op een privé-bericht, maar toen wel. We wisten niet van elkaar dat we op vrouwen vallen, ik was zo’n beetje net uit de kast. Lisanne en ik werden penvriendinnen met een beetje geflirt tus-sen de regels door. Soms ging ik eerder naar huis uit de kroeg om te wachten op een chat-berichtje. Daarom vroeg ik haar nummer om met haar te sms’en. ‘Lisanne woonde in Grootegast en ik in Roden. Op een nacht kreeg ik om een uur of vier een sms’je: ik wil je zien en sta met de fiets in Leek. Waar moet ik heen? Kom maar naar de kerk, schreef ik terug. Ik zat zonder make-up in mijn trainingspak in de kroeg na het voetballen en ging als een speer naar huis om me om te kleden. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht bij die face-to-face-ontmoeting, ik was al verliefd op haar innerlijk. We begonnen te daten, maar werden niet meteen een stelletje. In de Koninginnenacht gingen we met vrienden van Lisanne stappen in de Blauwe Engel. Er zat een jongen achter me aan, hij wilde met me mee naar huis. Ik zei dat ik op vrouwen viel, maar hij ge-loofde me niet. Ik zei: die meid daar, dat is mijn vriendin. Hij ging het checken en zij zei: heb ik iets gemist? Is het niet grappig dat jongens ervoor zorgden dat wij een relatie kregen? Lisanne en ik zijn allebei prettig gestoord. We zijn tegen-polen, zij is heel netjes en ondernemend, ik ben een chaotische, luie sloddervos. Lisanne is ook heel romantisch. We willen dolgraag samenwonen, mijn spullen staan te verstoffen in mijn kamer. Maar het is moeilijk om een betaalbaar huisje te vinden.’

Shireen Meulema (19)Derdejaars Sociaal Pedagogische Hulpverlening


ADVERTORIAL

locoADVERTORIAL

Laura van Tongeren (24), eerstejaars Medisch Beeldvormende en

Radiotherapeutische Technieken is langzwaardvechter.

‘Op een gothic & fantasy beurs in Zuidlaren gaf vechtschool Mars workshops lang-

zwaardvechten. Ik deed mee en raakte enthousiast. Daarom heb ik in Groningen een

proefles gevolgd. Toen was ik meteen verkocht. Wij leren voornamelijk technieken

met het langzwaard, dat met twee handen wordt gehanteerd. De technieken staan

beschreven in oude manuscripten uit de Middeleeuwen en de renaissance. Naast

zwaarden, vechten we met dolken en krijgen we training in worstelen. Voor de

trainingen gebruiken we geen stalen zwaarden maar nylon oefenzwaarden. Als extra

bescherming dragen we een schermhelm en stevige handschoenen. Natuurlijk blijft

het een vechtsport en loop je soms wat blauwe plekken op. Tijdens beurzen geven

we demonstraties met een scherp zwaard. Hierbij slaan we fruit of waterflesjes door-

midden. Juist omdat het een stoere en niet alledaagse sport is past het goed bij me.

http://www.mars-swordfighting.com

Tekst en foto: Luuk Steemers

Check out the loco video!


ep dvdboek dvd

★★★★★★★★ ★★ ★★★

Nooit hadden je ogen iemand gezien die zo mooi was. Ze had op z’n minst je verkering moeten zijn, denkt de achttienjarige Giovanni als hij zijn tweelingzuster Selvaggia voor het eerst van zijn leven ziet. Hun ouders scheidden toen ze nog baby’s waren en ze groeiden apart van elkaar op. In wonderschone zin-nen en subtiele stijl beschrijft de Italiaanse schrijfster Gaia Coltori in haar debuutro-man Le Affinatà Alchemiche de verboden liefde die tussen de tweeling opvlamt. De span-ning spat van alle pagina’s van haar haast Shakespeariaanse liefdesdrama af. Chemi-sche Affiniteiten is geschreven vanuit het per-spectief van Giovanni, die consequent in de derde persoon over zichzelf spreekt. Joh-nny noemt zijn zusje hem. Zijn alias moet afstand tussen broer en minnaar scheppen maar de chemische verbinding tussen hen volgens Selvaggia (Italiaans voor wild…) gruwelijk. De suffe ingeblikte sardien, zoals Giovanni zichzelf beschrijft, ontwikkelt een obsessieve liefde die hen tot ‘siamezen’ maakt. Eerst in het geheim, maar hoe ver-liefder ze worden, hoe nonchalanter. De onmogelijke geliefden stevenen af op een onvermijdelijke apotheose. Gaia Coltori schreef op haar zeventiende een volwassen, verslavend boek dat je liever niet wilt uitle-zen. Niet geschikt voor moraalridders.

RT

Ricky van Duuren is niet alleen stripteke-naar (voor HanzeMag maakt hij al vijf jaar Going Dutch), maar ook muzikant. In het verleden vooral van rammelende garage-rock (De Boegies, De Straaljagers), maar ook bij Ricky lijken de jaren te gaan tellen. Hij stort zich met zijn nieuwe band My Friend Television nu namelijk op mooie verstilde folkliedjes. Van ruige zaterdagnachtherrie naar mooie zondagochtendklanken als het ware. Maar geen ouwelullen-kopje-thee zondag, nee, eerder een katerige, melan-cholische zondagochtend, want hoewel de liedjes kalm klinken, zorgen zijn rauwe stem en de overstuurde mondharmonica-klanken voor een lekker rafelrandje. Dat maakt gelukkig ook dat het allemaal wat authentieker klinkt dan de hippe folk-bands van dit moment (Mumford & Sons, Mister and Mississippi). Nog een leuk de-tail: ook striptekenaar (en Ricky’s levens-partner) Barbara Stok zit in deze band. Op pagina 16-17 vind je een interview met haar over de kunst van het niksen. Op 18 juni staat My Friend Television op Oerol, op 6 juli in ‘thuisbasis’ Vera, en op 28 juli op Wel-come to the Village, een nieuw driedaags festival in Leeuwarden. De EP is volledig te beluisteren op myfriendtelevision.bandcamp.com

CW

Inspecteur Jack Regan (Ray Winstone) is een agent van de oude stempel: hij vecht liever met zijn handen dan met wapens, zuipt zich continu klem, en vloekt dat het een lieve lust is. Een soort Britse Dirty Harry dus, en dat is geen toeval, want The Sweeney is gebaseerd op een Britse serie uit de jaren zeventig. De film blijft trouw aan die tijd, want alle jaren-zeventig-clichés komen voorbij: meerdere absurde schoot-outs en een geweldige achtervolgingscene na een bankoverval op Trafalgar Square. De enige aanpassing zit hem in de karak-ters: de originele Jack was bepaald geen lieverdje, maar is een mak lammetje verge-leken met de 21e-eeuwse versie. Sweeney is straattaal voor wat officieel the Flying Squad heet: een groep meedogenloze agenten gespecialiseerd in het onderzoe-ken van gewapende overvallen. Er is een zijpaadje waarin Jack een verhouding krijgt met een vrouw die getrouwd is met de baas van de afdeling Interne Zaken (in-derdaad, altijd de aartsvijand van de agent die zich niets aantrekt van de regels), maar eigenlijk is het verhaal slechts een kapstok om heel veel overvallen, vechtpartijen en achtervolgingen te laten zien. Voor de lief-hebber dus.

CW

Het leven van schrijver en mannetjesput-ter Ernest Hemingway, tijdens zijn leven al een legende, lijkt te schreeuwen om ver-filming. Vooral zijn problematische relatie met oorlogscorrespondente Martha Gell-horn was in de jaren dertig en veertig een onuitputtelijke bron voor de roddelpers. Toch is ook weer niet zo verwonderlijk dat geen regisseur zich eerder aan deze episode waagde. De relatie tussen Gellhorn en He-mingway speelde zich immers af tegen de achtergrond van talloze oorlogen over de hele wereld. Regisseur Philip Kaufmann (The Unbearable Lightness of Being) durfde het toch aan, waarvoor lof. Laten we positief beginnen. Nicole Kidman schittert als de temperamentvolle, ietwat naïeve oorlogs-correspondente. Het verhaal is lang boei-end om naar te kijken. Aan de andere kant is Clive Owen als de thrill-seeking en womani-zing Hemingway zo tweedimensionaal als Lucky Luke, net als trouwens de figureren-de celebrities zoals onze eigen regisseur Joris Ivens en de beroemde oorlogsfotograaf Robert Capa. Na Spanje komen in tweeën-half uur nog uitgebreid de oorlogsconflic-ten in Finland, Normandië en China aan bod. Wel wat veel van het goede.

LS

Gaia Coltori

Chemische affiniteitenMy Friend Television

Joe The Sweeney Hemingway & Gellhorn


het Zwanenmeer live in 3d

Waar waren alle dansscholen, balletmeisjes en klassiek ballet-liefhebbers? Voor deze uitvoering van ‘s werelds meest geliefde ballet, het ballet der balletten, het Zwanenmeer, moest je op 6 juni naar St. Petersburg afreizen of naar een Wolff Bioscoop om het stuk via live-streaming te bewonderen. Ondanks dat er slechts een handjevol mensen in de zaal zat, het 3D-effect abominabel was (wel gefilmd door James Cameron, Avatar en Live of Pi) en het geluid ook niet om over naar huis te schrijven, was het een onvergetelijke ervaring. Het Zwanenmeer werd opgevoerd in het theater waar het allemaal begon, het zojuist gerenoveerde Mariinsky Theater. De bakermat van het Russische ballet waar alle grote dansers zoals Pavlova, Nureyev, Barishnikov zijn begonnen. Met deze voorstelling werd de 275-ste verjaardag van het Russische klassieke ballet gevierd.Op de melodieuze sprookjesachtige muziek van Pjotr Tchaikovsky en de romantische mierzoete choreografie van Marius Petipa en Lev Ivanov creëert het Mariinsky Ballet een wondere wereld waarin prins Siegfried en zijn zwanenprinses Odette hun liefde voor

elkaar uitspreken en samen vechten tegen het kwaad. Lyrisch, mysterieus en dramatisch. Onder een volle maan, die het zwanenmeer feeëriek verlicht, dansen balletdiva Ekaterina Kondaurova (Odette en Odille) en haar sprookjesprins Timur Askerov (Siegfried) de sterren van de hemel. De geliefden volgen schijnbaar moeiteloos de klanken van de sprankelende harp en de melodieuze viool. Zoveel gratie, souplesse en kracht in een subliem uitgevoerde pas de deux. Niet alleen de twee hoofdroldansers trekken alle blikken naar zich toe. De zwanen, de bruiden, de Napolitanen, de Spaanse dansers, de Hongaren, de mazurka’s en vooral ook de magistraal dansende nar krijgen open doekjes.Als je ooit de kans krijgt deze voorstelling te zien: doen! Voor balletliefhebbers, maar ook zeer zeker de moeite waard als kennismaking met klassiek ballet. Een volwaardig eerbetoon aan het Russische klassieke ballet en aan Tchaikovsky.

Loes Vader

Intakegesprekken, gewoon DOEN

OSR zoekt een nieuw bestuur!

FEESTJE: HANZE KICK OFF!

INgEZoNDEN mEDEDElINgEN

Afgelopen jaar stond de beleids-brief van de staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur & Weten-schappen (OCW) in het teken van de prestatie-afspraken die hij met het hoger onderwijs wilde maken over de strategische agen-da Kwaliteit in Verscheidenheid. Begin mei kwam de Hanzehoge-school (HG) met een voorstel voor die afspraken.Eén punt sprong er voor de HSV uit: studierendement. Eind 2015 zal het percentage studenten dat uitvalt 25 moeten zijn en het aantal studieswitchers zal twaalf

procent moeten zijn. Het studierendement moet dus flink omhoog. De HSV is ervan overtuigd dat dat gebeurt als ie-dere student zo snel mogelijk de juiste opleiding volgt. Zeker met het oog hierop moeten aspirant-studenten objectief en trans-parant worden voorgelicht. We zijn dan ook blij dat de huidige voorlichtingsbrochures aan die eis voldoen.Om studenten zo snel mogelijk op de juiste plek te krijgen, is het aanbieden van intakegesprekken erg nuttig. Tijdens een intakege-

sprek kijkt de opleiding naar de interesses en voorgeschiedenis van de student. Aan de hand van de intake kan de begeleider een aankomend student Com-merciële Economie bijvoorbeeld aanraden om ook eens bij een ondernemerschapsgerichte opleiding als Small Business & Retail Management te kijken. (Of andersom, het is maar een voorbeeld). Vanaf dag één de juiste opleiding! De HG-brochures zijn verbeterd. Daarnaast willen we dat aspirant-studenten een aantal standaard-

Het collegejaar is bijna afgelopen en nu moet elke student gaan naden-ken over wat hij of zij het komende collegejaar gaat doen. Dit geldt ook voor de Onafhankelijke Studenten Raad. Het bestuur van dit jaar zal in september worden vervangen door zes nieuwe bestuurders.Het is voor elke student belangrijk om actief te zijn naast zijn studie. Door te werken in een bestuur of commissie ontwikkel je vaardig-heden en ontmoet je een hoop nieuwe mensen. Daarnaast is het natuurlijk ook belangrijk om aan

je toekomstige werkgever te laten zien dat je ook opkomst voor de belangen van andere studenten en wilt samenwerken met mensen om problemen aan te pakken.Wat kunnen wij jou bieden? Ko-mend collegejaar heeft de OSR drie zetels in de hogeschoolmedezeg-genschapsraad en als bestuurder moet jij ervoor zorgen dat de frac-tie de belangen van de studenten zo goed mogelijk kan behartigen. Dit betekent dus dat jij als bestuurder evenementen organiseert om met mensen in contact te komen, bor-

rels van studieverenigingen afloopt en contact houdt met verscheidene instanties om medezeggenschap en de OSR bekender te maken en op de hoogte te zijn van actuele problemen van studenten.Het is niet alleen een belangrijke taak, maar ook een hele leuke taak. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik er achteraf heel veel lol aan beleefd heb en dat ik het zeker nog een keer zou willen doen als het zou kunnen. Ik kan het iedereen zeker aanraden.Wil je meer weten over wat je zou

kunnen doen bij de OSR? Je kunt een oriënterend gesprek of een informatiepakket aanvragen via [email protected].

Rik Koster, bestuursvoorzitter

Wellicht dat jullie er al eens van gehoord hebben, maar op 10 sep-tember vindt de officiële opening van de Hanzehogeschool plaats! Het evenement op het Han-zeterrein wordt dit jaar groter dan ooit. Word Actief is druk aan het plannen om deze dag naar jullie wensen in te richten. Onder andere gave dj’s, bandjes,

studieverenigingen en een hele chille loungehoek moeten ervoor zorgen dat jullie het collegejaar 2013-2014 goed van start gaan. Dit allemaal uiteraard onder het genot van een lekker drankje en een dito hapje. Graag horen wij ook van jullie wat jullie graag zouden willen zien op deze dag! Ideeën kun je mailen naar: voor-

[email protected] ook onze facebookpagina in de gaten: www.facebook.com/word.actief. Wij hopen jullie al-lemaal te zien. Dus pak je agenda en blok 10 september van elf uur ’s ochtends tot vier uur ’s mid-dags.

Met vriendelijke groet,

Charlotte Bakker,voorzitter Word Actief

vragen krijgen voorgelegd. Maar onze grootste wens is het invoeren van intakegesprekken. Binnenkort sturen we een notitie hierover naar het College van Bestuur.

Namens de fractie 2012-2013,Stefan Spanjer, fractievoorzitter

Aangebroken, mijn favoriete literaire maand.

Juni, de maand van het spannende boek.

Niet dat ik andere maanden ken met een

literair thema, maar dit terzijde. In deze

maand staat het spannende boek centraal.

Verhaallijnen die doorgaans antwoord geven

op de vragen: wie heeft het gedaan? En hoe

deed-ie dat? Kortom, boeken waarin een

goede spanningsopbouw essentieel is.

Een goede thriller of detective kan met een

goede dosis spanning uitgroeien tot een

juweeltje.

Op de Nederlandse boekenmarkt wordt dit

genre geregeerd door vrouwen. Denk aan

simone van de Vlugt en saskia Noort. Dit

hadden ze bij het tv-programma Editie.nl

ook door. Dus vroegen ze een man, Arjen

lubach, om een passage uit zijn eerste

thriller voor te lezen. Over dat boek (IV) ben

ik niet echt te spreken, maar editie.nl meldt

dat de filmrechten van IV al zijn verkocht.

Gek genoeg kijk ik wel naar de film uit. Ik

hoop dat de spanning daar meer naar boven

komt.

Hoezeer ik het werk van literaire-thrillerko-

ninginnen van eigen bodem kan waarderen,

is er maar één koning. Wat zeg ik? Koning,

keizer, admiraal! De twee boeken die ik van

hem las, hebben van mij een overtuigde

fan gemaakt. In beide boeken spatte de

spanning vanaf het eerste hoofdstuk van

de bladzijden. Net een ballon die wordt

opgeblazen en net voor het moment van

knappen wordt los gelaten. Ik heb het over

Dan brown: The Da Vinci Code en Angels &

Demons. Die boeken waren zo goed dat de

films die erop werden gebaseerd ronduit

een teleurstelling waren.

Het creëren van een spanningsboog in een

dik boek is een zeldzame gave die slechts

voor weinigen is weggelegd. En het doet mij

dan ook deugd om te zien dat in Nederland

het thrillertalent bij vrouwen ligt.

Habon Abdulahi

Spanningskunst

Habon

Heeft je beste vriendin gezoend met de jon-

gen waar jij al tijden vlinders van in je buik

krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je

je niet meer op je studie concentreren? Lig je

niet lekker in je projectgroep en begrijp je

niet waarom? Mail Loes, onze enige echte er-

varingsdeskundige. Inzenden mag zelfs ano-

niem. [email protected]

Lieve Loes,Je kent vast het programma Ik heb het nog nooit gedaan. Ik zou de ideale kan-didaat zijn maar ik zou het niet in mijn hersens halen om dat aan heel Neder-land op te biechten. Sterker nog, ik lieg er glashard over tegen mijn vrienden als ze in de kroeg opscheppen over hun seksuele uitspattingen. Ik heb best een grote bek en ben ook niet bang om op een meisje af te stappen. Maar verder dan zoenen durf ik gewoon niet te gaan omdat ik bang ben dat ze merkt dat ik geen ervaring heb. Nu ben ik verliefd geworden op een meisje van de hockeyclub en we gaan binnenkort op kamp. Volgens mij vindt ze mij ook wel leuk. Wat kan ik doen om niet af te gaan?Anonymus

Beste Anonymus,Gewoon eerlijk zijn is écht de allerbeste

oplossing. Als het hockeymeisje ook verliefd op jou is, vindt ze het geen punt dat je nog maagd bent. Misschien is zij het ook en hebben jullie een fantastische eerste keer. Of in ieder geval het plezier de eerste keer samen te beleven. Als dat echt geen optie is, heb ik eigenlijk maar één oplossing: betaalde sex. Ga naar een prostituee, vertel haar waar je mee zit en do it. Voor een paar tientjes helpt ze je van je koudwatervrees af. Vroeger was dat heel normaal. In bepaalde kringen namen vaders hun zonen mee naar de hoeren. Een tip: ga je niet van tevoren te veel moed indrinken. Veel drank en sex zijn geen succes. Veel jongens zou-den in jouw geval een hitsig dronken meisje mee naar huis slepen, die er de volgende dag niets meer van weet. Maar of dat nou zo fatsoenlijk is…? Geniet van je hockey-avontuur!

Lieve Loes,Mijn vriend zit in de politiek. Hij komt uit een erg geëngageerd gezin. Van de wereldpolitiek tot de windmo-lens in de Eemshaven, ze willen het naadje van de kous weten en ventile-ren luidkeels wat ze daarvan vinden. De hele familie twittert zich om ie-dere klapscheet een slag in de rondte. In hun kringen is het not done om er-gens geen mening over te hebben of te twijfelen. En dat doe ik dus wel. Ik ben echt niet oppervlakkig, maar ik snak

Lieve Loessoms naar geleuter over koetjes en kalfjes. Erger is, het politieke fanatis-me sluipt meer en meer in onze relatie. Bij het ontbijt zit mijn vriend al met zijn neus in zijn telefoon en op feestjes hoor ik hem overal boven uit oreren. Hij weet ook alles beter en dat begint mij en onze vrienden behoorlijk te ir-riteren. Hij vindt dat ik niet zo moet zeuren en dat ik niet zo kinderachtig en aandachttrekkerig moet doen. Wat zou jij doen? Ik vind hem nog steeds heel erg lief.Diana

Lieve Diana,Alleen iemand lief vinden, vind ik een karig motief voor een relatie. Een schaap is ook lief! Uit jouw woorden maak ik op dat je je rot ergert aan je geliefde. Dat hij een betweterige narcist is, die geen tegenspraak duldt. Een jongen met een eigen mening is leuk, maar hij moet die van anderen ook respecteren. Het poli-tiek fanatisme sluipt in jullie relatie en als klap op de vuurpijl noemt hij je nog kinderachtig en een aandachttrek-ker ook. Mij bekruipt ernstig het gevoel dat jullie helemaal niet bij elkaar pas-sen. Als je een reden zoekt om het uit te maken, heb je die nu. Slechte dynamiek, verkeerde chemie. Dumpen die gast die bij het ontbijt al met zijn neus in de te-lefoon zit in plaats van in jou. Tijd voor ongecompliceerde zomerzotheid.

C O l O F O N

Studies: International business studies

Native Country: Germany, 81 million

inhabitants, 8.7 times the size

of the Netherlands

Likes: techno- and house music,

beach volleyball

Hates: bad weather and indifference

about our environment

Motto: ‘Menschen kommen, menschen

gehen’ (People come and go)

Raik Klawitter (24)

lEGAl AlIEN

people. stay and go to the University of Groningen to do a master in supply Chain Management? Or move to rotterdam to work in an Energy business company that aims to raise the awareness about sustainability? They develop special products that I worked on for my final project. I can’t tell more, because it is still in progress.’

And outside the Netherlands? ‘sustainability is an important issue for me, I may go to Malmö in sweden to do a one-year master in leadership for

Why didn’t you stay in Berlin?‘For me and my family the wish to go abroad is deeply rooted. They lived in Eastern Germany, until the berlin Wall fell in 1989. It was not possible to leave to the West. There were lots of barricades and few opportunities. I got lucky, I got a German bafög scholarship. At an Open Day of the International business school I immediately appreciated the international flair of Groningen and the vibrant atmosphere with many young people. Compared to berlin which is big, rather sad, loud and noisy,

Groningen seemed the perfect place for me. And yes, it was. I would do the same thing again.’

Where will you go after graduation?‘It is sad to leave. I can’t be happier than I am now. I am living near the Noorder Plantsoen and I can do everything what I want. In ten or fifteen minuetes I am at the other side of the city to meet friends. but it is difficult to find a job here. Everybody is leaving for the randstad. so I have to make a difficult choice, as many young

sustainability, or choose a tri-national master in International Management in Dresden, Moscow and Paris. I can also go back to berlin where all my friends live. I also love the techno and house scene in berlin. In 1994, my mother took me to the Love Parade and I have liked this style of music ever since. It is in my soul. I think about my goals every day, writing my final paper. After graduation I will decide.’

Rina Tienstra

Photo: Luuk Steemers

Video lecturing

Ning Ding and Henk Jager teach at IBS. Not just in a classroom, but also in dorm rooms,

libraries, busses, and even in parks. They are part of a rapidly growing phenomenon: teachers

who create video lectures. ‘We need to adjust our education to the individual students’ needs.’

How did you come up with the idea to create video lectures?Ning: ‘When I started working at Hanze, I quickly found out that Statistics classes are not compulsory, but a lot of content discussed in class was part of the exam. The dropout rate in Statistics is quite high. That is not because of a lack of intelligence, but because students miss too many classes. ‘IBS is an international school. Statistics is a year-one class, and at that time many, mostly non-European, students do not do well at English yet. Moreover, Statistics is very theoretical, with a difficult terminology. So each time a student doesn’t understand a term, he or she has to use a dictionary. While searching, they miss crucial information. I thought video lectures could solve both these problems.’Henk: ‘I am fairly new to Hanze and I heard colleagues talking about the possibilities of recording lectures. I really liked the idea to offer students the opportunity to review lectures.’

How do students react to it?Ning: ‘Very positive, of course, but not just for convenience reasons only. Since we introduced video lectures for Statistics, the average grade went up quite significantly. It used to be a little above 5.0. Now we have classes where the average is around 6.0.’ Henk: ‘During a lecture, students have to process a lot of information. The pace of these lectures, combined with the fact that they are all in English, makes it very difficult for first- and second-

year students to keep up. By recording lectures, you allow them to process the information at their own pace.’

Creating video lectures requires a lot of preparation. Why not just record regular lectures?Ning: ‘That concept is outdated. The lectures at IBS are really focused on interaction. If we provide full lectures on video, students might not show up to class anymore. We chose to create micro-lessons: only fifteen minutes long and without the redundant information. We researched if the micro-lessons would also have an effect on student attendance. It showed no difference, students would still come to class. And the benefit is that teachers can focus more on interaction during regular classes.’

If students are so enthusiastic about the videos, why not have all teachers make them?Henk: ‘Teachers should do what they are best at. Video lectures are not a medicine that will cure some educational problem. It’s just another tool in the tool box that a teacher has. Some teachers are really at their best in front of a class, they might not need video lectures. ‘I worked at a small international school before and I firmly believe in very small groups, preferably one-on-one teaching. I hope that in the future we become coaches and help students develop their learning. That would be an ideal situation: to motivate students

to do the learning by themselves. We still partly take that away from them now. We are in a transitional stage.’

What will be the role of video lectures in five to ten years?Ning: ‘I think in five years we will be ahead of many other business schools. We are now working on a plan to not only create video lectures, but to also make it possible for students to chat with each other and with the teacher while they watch the lectures. This also means that in the future, prospective students can watch these video lectures and get used to the way of teaching at IBS. They can enter the digital classroom and join the conversation. This also opens doors to new

possibilities, like international video lectures, where you can have lectures from foreign experts from partner universities and be joined by students from all over the world.’

Sounds like we won’t need any more classrooms in five years…Henk: ‘Students should be able to choose in what way they want to learn. There will still be students who prefer to work the way we work now, but many will prefer to use different channels of information. We need to adjust our education to the individual needs of the students. And with modern technology, that is definitely possible.’

Chris Wind

rewind, replay and

[11] 12 JUNI 2013 WEDNESDAY HANZEMAG 4INT

Video lecturing

pause your teacher!

Source: Shutterstock

Last September seven artists came to

Academie Minerva. Soon these exchange

students will return to their far away homes.

As a farewell gift they show work they made

during their stay in Groningen. Such a nice

way to say goodbye.

SARA VIdIGAL (MAdRId, SpAIN)SARA VIdIGAL (MAdRId, SpAIN)

IReNe SáNCHez (MAdRId, SpAIN) - MeRkeL GRey SCALe

Saying goodbye

HANZEMAG WEDNESDAY 12 JUNE 2013 [11]2INT

Foto's: Pepijn van den BroekeFRANCeSCA LAI (TuRIN, ITALy) - pHoTo

ANNe MAILey (oHIo, uSA) - THe NIGHT Sky IN JuNe

eVA-MARIA peRNLeITeR (LINz, AuSTRIA)

INSTALLATIoN

MeTAMoRpHoSIS - LAyeRS oF LIFe

Saying goodbye

ALBeRT puIGCeRCóS (BARCeLoNA, SpAIN) MIxed MedIA oN Wood

[11] 12 JUNE 2013 WEDNESDAY HANZEMAG 2INT


Illustratie: Meike de Haas

11W

edne

sday

12

June

201

3 In

depe

nden

t Mag

azin

e of

Han

ze U

nive

rsity

of A

pplie

d sc

ienc

es |

web

site

: ww

w.h

anze

mag

.com

| em

ail h

anze

mag

@or

g.ha

nze.

nl |

Illus

tratio

n: G

rego

ry M

artin

a

checkHanzemag.com

the art Of…

De kunst van…...stra verstaat de kunst van smikkelen met de ogen. ‘… fantastisch! Zelfs het...

Documents

Transcript of De kunst van…...stra verstaat de kunst van smikkelen met de ogen. ‘… fantastisch! Zelfs het...