De geluks-jas · kleding kopen die we eigenlijk niet nodig hebben of gewoon weg niet dragen....

Inhoudsopgave

Maud Renkens | Graduation Research Paper | P1 Maud Renkens | Graduation Research Paper | P2

Voorwoord P.4

Inleiding P.6

Het ontstaan van Fast-Fashion P.7

Fast-Fashion P.8

Gelukssyndroom P.9

Hedendaagse mode-industrie P.10

Slow-Fashion P11 Visie P.12

Bibliografie P13-14


#WhoMadeMyClothes? Dit is de vraag die meer gevraagd moet worden aan modemerken.Vijfjaargeleden,op24april2013,stortteinBangladeshdekledingfabriekRanaPlazain.1135mensenkwamenomhetlevenenervielenmeerdan2500gewonden.AlsnelbleekdatdekledingdiewijinhetWestendragen, in deze onveilige fabriek gemaakt werden. Het instorten van Rana Plaza werd wereldnieuws (Fashion Revolution, 2018). Onveilige fabrieken, extreem lange werktijden, veel te lage lonen, kinderarbeid, milieuvervuiling en mensen weghalen bij families was kennelijk normaal in de mode-industrie. Mensen kregen eindelijk beeld te zien van fabrieken waar onze kleding geproduceerd werd. Dit tragische incident vroeg om een revo-lutionaire verandering in de mode-industrie. Want niemand zou voor kleding moeten sterven.


Inleiding

De documentaire ‘The True Cost’ stipt dit probleem aan. De documentaire laat elk gedeelte van de mode-industrie zien, de arbeiders die mensonterend behandeld worden, onderbetaald, mishandeld en weggehaald bij families tot aan de catwalk. De ramp in Bangladesh en wat de kledin-gindustrie in het milieu aanricht. Het verhaal heeft mij erg ontroert, met tranen in mijn ogen kwam ik tot het volgende inzicht; deze vervuilende mode-industrie moet veranderen. Het probleem dient daarom bij de bron te worden aangepakt, namelijk het waarderen van je kledingstuk. Het probleem is dat de grote Fast-Fashion merken niet bereid zijn te investeren in de meest normale mensenrechten: een veilige werkomgeving, men-sen met respect behandelen en een leefbaar loon. Het is beschamend om te bedenken dat wij hier-aan mee werken, door goedkope kleding te blijven kopen. De meeste consumenten hebben namelijk geen idee hoe een kledingstuk tot stand komt, ze weten in hun achterhoofd wel dat een kledingstuk van 10 euro misschien niet op een humanitaire manier gemaakt kan worden maar zien het probleem hier niet van in. Hierdoor zijn ze nog steeds niet bereid om iets meer te betalen voor een kledingstuk. Dit weten ook de Fast-Fashion modemerken en zij zullen dus doorgaan met het produceren van kleding die zo goedkoop mogelijk moet zijn. Hierdoor wordt er jaarlijks ongeveer 100 miljard aan kledingstukken wereldwijd gemaakt, waarvan 90% verkocht wordt. Dit betekend dat er een overschot van 10 miljoen is (Kirchain, Olivetti, Miller,&Greene,2015).UitonderzoekvanhetBrit-se Mycelebrityfashion (2009) kwam naar voren dat ruimeenkwartvandevrouwentussen15en40jaar slechts 10% van haar garderobe draagt. 79% geeft toe weleens iets gekocht te hebben waarvan ze vooraf al wisten dat ze het nooit zouden dra-gen. Doordat we elke maand weer geconfronteerd worden met nieuwe etalages, nieuwe collecties, lage prijzen en goede aanbiedingen blijven we kleding kopen die we eigenlijk niet nodig hebben of gewoon weg niet dragen. (Pereira, 2009)

De komst van Fast-Fashion heeft ervoor gezorgd dat mensen anders met kleding omgaan: kleding is een wegwerpproduct geworden, in de wegwerpmaatschappij waarin we leven. De prijs en de waarde die men aan kleding hecht is te laag. Een topje wordt soms maar een keer gedragen, waarom ook niet? Voor een tientje heb je een nieuw topje in de kast vanuit de nieuwste trend. Deze mindset is erg schadelijk voor de wereld. Niet alleen voor de Fast-Fashion merken maar ook voor de High-end industrie, die laatste wordt namelijk gedwongen om continu nieuwe collecties uit te brengen, en de prijzen en dus ook dekwaliteittedrukken(Thomas,2008).Alsjongeontwerpster is het voor mij belangrijk dat kleding weer wordt gewaardeerd. Volgens Cobbing (2016) bestaat het koesteren en behouden van echt waar-devolle kledingstukken niet meer. Dit mede doordat trends continu aan het versnellen zijn, het seizoen weer verkort wordt en de consument aangezet wordt om zo goedkoop mogelijk te winkelen. Con-sumenten gooien hierdoor sneller hun kleding weg, omdat dit simpelweg uit de mode is of kapot is door de slechte kwaliteit, hierdoor ontstaat er een afvalberg die niet meer te overzien is (afbeelding2). Hoe kan dit anders? Waarom hebben we continu de drang om meer kleding te kopen? Want waarom kopen we zoveel kleding als er al zoveel is, bestaat de mogelijkheid dat we voor een langere tijd geluk-kig kunnen zijn met een kledingstuk?


Het ontstaan van Fast-Fashion

In het verleden had kleding meer een praktische en beschermende functie, namelijk het beschermen van je lichaam tegen invloeden van buitenaf. Het is mogelijk dat we kleding gingen dragen om het verlies van lichaamshaar te compenseren, zegt Ian Gilligan (2017) Rond 1800 was de keuze er niet voor het willen of het echt nodig hebben van kleding. In de loop der jaren maakte kleding zichtbaar uit welk milieu je kwam, kleding maakte de mens onderscheidend van elkaar. Kleding werd gedragen totdat dit niet meer draagbaar was. Het alledaagse, zondagse en rouwkostuum werden het meest gedragen. Het zondagse kostuum was het meest kostbaar en mooier dan de andere kleding. Zondagse kleding werd daarom niet gewassen. Dan was ‘de zondag eraf’ (Klederdracht Museum, 2018).Aangezienkledingtoenzoduurwashadden mensen maar een zondagskleed. Waar we vandaag de dag nog wat van kunnen leren is hoe zuinig de mensen waren op het kledingstuk, als het stuk of versleten was, werd het zo goed mogelijk gerepareerd. Was dit niet meer mogelijk, dan werden de delen gebruikt als versiering voor de alledaagse kleding (Rijksmuseum, 2018).Daarnaast werd het nog gebruikt als werkkleding als het te veel slijtage bevatte. Vroeger was het dus zeer gebruikelijk om kleding zo lang mogelijk mee te laten gaan. Er werd continu gezocht naar oplossingen om het kledingstuk niet weg te gooien. Aanelkstukwerdhierdooreenstukpersoonlijk-heid toegevoegd door de drager, omdat iedereen een eigen manier van repareren had (Klederdracht Museum, 2018). In de loop van de 19e eeuw veranderde dit, de industrialisatie kwam opgang en werden de naaimachines uitgevonden hierdoor was de mas-saproductie van kleding mogelijk. Mode was niet langer alleen de zaak van de elite. Hierdoor kwam mode binnen het bereik van de rijkere burgers en zo maakte ze kennis met de eerste warenhuizen en het fenomeen ‘shoppen’ (Teunissen, 2016). Tot die tijd werd kleding vooral op bestelling gemaakt, maar vanaf nu konden ze luxe spullen kopen, hierdoor werd er geld uitgegeven aan kleding die men eigenlijk niet nodig had (Lipovetsky, 2012). Het maakproces veranderde in het begin van de 20e eeuw wanneer de damesmode onder invloed van Paul Poiret en Coco Chanel versimpelt en praktischer wordt. In die tijd komt de confectie-in-dustrie op gang en vindt de mode zijn weg naar een veel breder publiek (Teunissen 2016). In deze tijd was ook de opkomst van de elektrische naai-machine waardoor de productie werd verhoogd.

Ondanks deze veranderingen blijft confectie voor de meeste mensen te duur. Hierdoor zijn gezinnen genoodzaakt een andere oplossing te gebruiken, zoals een naaister. De familieleden konden zo zelf de stoffen, patronen en fournituren uitkiezen en creëerden hiermee een uniek kledingstuk (Teunis-sen 2016). In 1960 kwam de grote stap om te gaan produceren in lageloonlanden. In de 20e eeuw ver-spreidde de industrialisatie zich in een hoog tempo overdewereld,tebeginnenmetAzië.Doordeuit-besteding naar landen met lagere lonen is tussen 1980en1995detextielproductievanAziëmet98%gestegen, terwijl productie in Europa alleen maar daalde (Schone Kleren Campagne, 2009). Doordat de productie van grote aantallen mogelijk was, kon-den winkels voorraden creëren, hierdoor maken we kennis met de Fast-Fashion. Met de komst van kleine winkeltjes in de jaren zestig ontstaat er voor het eerst meer varia-tie in prijs en aanbod. Wanneer in de jaren tachtig en negentig de eerste echte merken zoals Esprit, Sandwich, H&M en Zara op de markt komen, scha-kelt een grotere groep over op het kopen van con-fectie. Hierdoor verliezen naaisters terrein en raken consumenten daarmee ook de waardering van het ambachtelijkeproceskwijt.Uiteigenervaringweetik dat in de jaren 90 op basisscholen kinderen niets meer leren over handwerktechnieken en ook thuis wordt de kennis van naaien en handwerktechnie-ken niet meer van moeder op dochter overgedra-gen.LidewijEdelkoort(2015)zegthieroverinhaarmanifest Mode is Dood; De situatie van de ateliers die geofferd zijn op het altaar van de globalisering maakt het leren van technieken nog moeilijker: “dat leidt ertoe dat men tegenwoordig fashion designers opleidt die de stoffen niet kennen, die niet weten hoe de textielindustrie werkt, noch hoe vezels reageren(Edelkoort,2015).Personendiediekennis over de kwaliteit van stoffen zouden moe-ten hebben, weten nog nauwelijks de verschillen. Laat staan de gemiddelde consument. Hierdoor is niet alleen de persoonlijke kennis over het maak-proces van kleding verloren gegaan, maar is de consument elk gevoel van waarde van het product kwijtgeraakt. Door de opkomst van de globalisering en het internet heeft Fast-fashion zich kunnen ont-wikkeling tot een stadium waar het zich nu bevindt (Modemythes,2013).

Fast-Fashion

Jose Teunissen (2011) vertelt dat sinds de demo-cratisering van de jaren zestig er verschillende modetrends ontstaan, er wordt niet meer een trend nageleefd. Vanaf dat moment is er langzamerhand een systeem ontwikkeld wat bij ons bekend staat als Fast-Fashion. Tegenwoordig zien we overal massaproductie en kleding. Dit moet allemaal zo snel mogelijk, omdat je buurman anders datgeen dat je nog moet produceren al op de toonbank heeft liggen. Het is algemeen bekend dat Fast-Fashion staat voor mode die gekopieerd wordt van de grote modehuizen en labels en daarna zo snel mogelijk in de grote modewinkels moet hangen, zo-als H&M en Zara. Hierbij wordt niet meer gekeken naardetraditioneleseizoenen.Alleenhetuiterlijktelt. Op social media wordt kleding aangeprezen als een luxeproduct terwijl het in de winkel amper iets kost. Ziedaar de paradox van de hedendaagse mode (Teunissen, 2016). Zowel de kwaliteit van de producten als het gedrag van de consument leiden tot deze ontwikkeling: mensen zijn snel verveeld door hun kleding en hebben niet het vermogen en behoefte het te behandelen of te repareren zoals dit vroeger gebeurde. Naar mijn mening ontneemt de snelheid van Fast-Fashion alle ruimte voor vraag en aanbod, naar persoonlijkheid, identiteit, diversiteit en ambacht.

Het systeem kon ontstaan door de uitbe-steding van de productie naar lagelonenlanden, waardoor de productiekosten enorm daalde. Mode-bedrijven zoals H&M en Zara hebben deze kan-sen benut om in een korte tijd uit te groeien tot de grootste Fast-Fashion bedrijven ter wereld. De vier elementen waaraan Fast-Fashion te herkennen is; lage prijs, laatste trends, snelheid en kwantiteit. De Fast-Fashion ketens kunnen voor extreem goedko-pe prijzen de laatste trends produceren, distribue-ren en verkopen. Dit hele proces duurt hoogstens een paar weken. Hierdoor is de kwaliteit niet de hoogsteprioriteit(Worldfinancereview,2014).Hetis dan ook zeer herkenbaar dat kleding naar een paar keer wassen of dragen gaatjes bevat. De keuze om kwaliteit niet als prioriteit te stellen is een bewuste actie. Zo komt de consument telkens weer terug om een nieuw kledingstuk aan te schaffen. Hierdoor is de mode-industrie de op één na meest vervuilende industrie ter wereld, dit is te danken aan het feit dat kleding als wegwerpproduct wordt beschouwd. Het label Vetements maakte hier vorig jaar een statement mee door de ramen van Saks FifthAvenueinNewYork-eenvandecommerci-ele hotspots van de wereldwijde modewinkel – te vullen, niet met de nieuwste collectie, maar met afgedankte kleding. Om zo de consumenten een inzicht te geven van hoeveel kleding er wegge-gooid wordt (Siegle, 2017).


Gelukssyndroom

De consument wordt hierdoor continu aange-spoord om iets nieuws te kopen waardoor een kort geluksmoment wordt gecreëerd. Tijdens een lezing van Irene Maldini (2017) bij het modemerk iNDiViDUALSwerduitgelegddattijdenshetkopenvan een nieuw kledingstuk het stofje dopamine vrijkomt waardoor je een geluksmoment ervaart. Dit geeft een verslavend effect waardoor mensen terug blijven komen om telkens weer dit geluk-smoment te evenaren (Maldini, 2017). Volgens AprilLaneBenson(2008)auteurvan‘ToBuyorNot To Buy’ komt dit door de manier waarop we onze levens leven. “Shoppen is een manier waar-mee we onszelf identiteit geven, een plek in deze wereld. Veel mensen verwarren de zoektocht naar zichzelf met een zoektocht naar spullen.” Hierdoor is shoppen een oplossing voor onze problemen, als je jezelf ongelukkig voelt is het makkelijk om ietstedoenwaarvanjegelukkigwordt.Alleenalsje eenmaal het product hebt, verlies je langzaam dit gevoel en eindig je met leeg gevoel (Benson, 2011). In 2007 onderzochten wetenschappers van Stanford MIT en Carnegie Mellon dit verschijnsel met FMRI technologie. En wat bleek, tijdens het shoppen gebeurt er iets in het brein, het ‘’plezier-centrum’’ in de hersenen is overactief wanneer mensen winkelen (Knutson et al., 2007). Tijdens het onderzoek was te zien dat de prefrontale cortex (betrokken bij beslissingen nemen, sociaal gedrag en impulsbeheersing), en de Insula (het deel in je hersenen wat pijn waarneemt) aan de slag gingen wanneer de onderzoekers prijzen van kleding aan deelnemende consumenten liet zien (Enfait, 2018). De hersenen moesten een keuze maken tussen het plezier van kopen of het pijn van geld uitgeven, uiteindelijk wint geluk van de pijn. Misschien twij-felen we daardoor ook zoveel voor een aankoop. Dit verklaart ook de drukte bij Black friday, waarin jefilmpjesvoorbijzietkomenwaarmensenelkaaropzij duwen om maar als eerste bij de goedkoopste spullen te zijn. Hierdoor slaan mensen dus veel va-ker goedkope dingen in, die je laten we eerlijk zijn eigenlijk totaal niet nodig blijkt te hebben. Want hoe vaakeindigjemeteenmiskoop?Uiteigenervaringweet ik dat veel vrouwen, kleding in de kast heb-ben hangen die ze nooit dragen. En hoe vaak zie je in kringloopwinkels kleding waar de prijskaartjes nog aanzitten, veel te vaak. The Council of Textile RecyclinginAmerikaschatdatAmerikanenonge-veer32kiloaankledingweggooien,perpersoonper jaar (Weardonaterecycle.org, 2018) .

Hedendaagse mode-industrie

Door de komst van de Fast-Fashion bevindt de mode-industrie zich in een onzekere tijd. Door de snelheid waarmee we consumeren en de opkomst van social media ontstaat er een enorme druk op de toonaangevende merken en de ontwerpers (Illingworth, 2016). Deze modehuizen bestonden al voor de digitale revolutie en hebben het moeilijk met de veranderingen. Gevestigde modehuizen volgen nog steeds de regels van decennia gele-den, omdat zij bang zijn om veranderingen door te voeren die te veel invloed zullen hebben op het bestaande bedrijf (Illingworth, 2016). Gelukkig zijn grote merken zich steeds meer bewust van dit probleem, zo koos Vetements ervoor om vanaf 2016 de vrouwen- en mannenlijn in één show te presenteren. “Hun doel is om de overbodigheid van pre-collecties, de copycats en de overproductie te stoppen en anderen te overtuigen om hetzelfde te doen,” schreef Mower (2016). Maar ook het tempo van de huidige modekalender zorgt er ook voor dat ontwerpers zich uitgebrand voelen, het lijkt alsof ze voortdurend moeten streven naar een soort uiterlijk dat binnen zes maanden weer verouderd is. Zo gaf Raf Simons bij Dior al aan dat de druk te hoog was door middel van plotselinge walk-out (Illingworth, 2016). Wanneer hem wordt gevraagd waarom hij nu precies vertrok, zegt Simons dat hij wegliep van de snelheid. “Het hele systeem is fucked up.

Op het einde deed ik acht collecties per jaar. Zes runwayshows. Ondoenbaar, maar we deden het enhetlukte.”(Alper,2016).Degrotemodehuizenproberen mee te gaan met de snelheid die Fast-Fashion aanhoudt, maar dit is niet haalbaar. Naast designers die zich op een eerlijke en trans-parante mode-industrie richten, zijn er ook grote bewegingen mee aan de slag zoals Fashion Revo-lution, waarmee ik mijn verhaal begon. Zij richten zich op een veilige, eerlijke, schone en transpa-rante mode-industrie. Zij willen dat de consument meer waarde gaat hechten aan de kleding die ze dragen en vinden dat meer transparantie bieden in de gehele modebranche hiervoor het begin is. Door campagnes willen zij de consumenten meer be-wust maken van de kleding die zij dragen en door wie het gemaakt wordt. De visie van de ontwerper en het koopgedrag van de consument zullen beide moeten veranderen, zodat de Fast-Fashion zal vertragen en de mode weer te begrijpen is (Hall, 2016).


Slow-Fashion

De afgelopen jaren is er binnen de mode-industrie het besef gekomen, dat het tijd is voor een veran-dering(Rose,2015).NamelijkSlow-Fashion,dieeen andere invulling en waarde aan het begrip mode probeert te geven. ‘Een wereld waarin er kle-ding op een duurzame en minder gejaagde manier wordt ontworpen en vervaardigd’ (Clark, 2008). Een relevante uitdaging in de mode-industrie waar de levensduur van producten continu achteruit blijkt te gaan. In de Slow-Fashion staat niet langer het nieuwe, trendgerichte voorop, maar ligt juist de nadruk op, kwaliteit, handgemaakt, tijdloos en klas-siek. Hierdoor zou de levensduur van kleding ver-lengt moeten worden. De betere kwaliteit van het kledingstuk, dat er met liefde aan gewerkt is, maar ook het tijdloze ontwerp zijn hierbij van belang. Dit is vooral zichtbaar in de uitgesproken voorliefde voor de tijdloze classic items, die al generaties lang meegaan.Alsjedezekledingstukkenaanschaftvan hoge kwaliteit zijn dit de basiskledingstukken die voor langere tijd meegaan. Deze kledingstuk-ken zijn ook nog eens gemakkelijk te combineren en met kleine accessoires aan te passen op ieder seizoen.

Visie

Zijn mensen bereid om meer te betalen voor een kledingstuk, ik weet het niet. Maar ik denk dat er een manier bestaat om mensen weer meer waarde te laten hechten aan kleding. De manier waarop we ons nu kleding heeft namelijk niks meer te maken met het gedrag van vorige generaties, voor wie een kledingstuk tientallen jaren gedragen kon worden. Het probleem is dat de consument kleding te vaak en te snel weggooit en hierdoor geen waarde hecht aan kleding (Flecther, 2016). Het inspireert mij dan ook enorm om hier iets aan te doen.Bestaat er een mogelijkheid om tegelijkertijd iets aan het afval te doen, maar ook een kledingstuk creëren waar je continu een geluksgevoel van krijgt? Een kledingstuk creëren wat tijdloos is en jaar in jaar uit gedragen kan worden, maar wat ook meerdere draagmogelijkheden biedt. Ik als desig-ner creëer een kledingstuk waarbij je elke keer een geluksmoment ervaart. Hierdoor is het mogelijk dat we geen of minder behoefte hebben om elk seizoen een nieuw kledingstuk aan te schaffen, wat weer beter is voor het milieu en de giganti-sche afvalberg. Ik zal dit doen door een tijdloos kledingstuk zoals een trenchcoat te ontwikkelen, deze klassieker wordt namelijk al generaties lang gedragen. Het wordt een jas met multifunctionele elementen, zoals een kraag, manchet, riem en zak die je los kan koppelen en ook kan dragen op andere kledingstukken, dit biedt de mogelijkheid omjeoutfitteveranderennaareenanderestijlofgelegenheid. Op die manier hoop ik de vraag te beantwoorden die ik mezelf heb gesteld; Waarom kopen we zoveel kleding als er al zoveel is, be-staat de mogelijkheid dat we voor een langere tijd gelukkig kunnen zijn met een kledingstuk? Door de losse elementen te maken van overstock en gebruikte kledingstukken, probeer ik te voorkomen dat de gigantische afbelberg steeds groter wordt. Tijdens het ontwikkelen van de elementen zal ik de techniekenfilmenomdatikdenkdathetbelang-rijk is dat mensen het proces van kleding maken weer leren kennen en de waarde van kleding weer realiseren.

Verder staat Slow-Fashion bekend om zijn transparantie, hierdoor komt de consument dichter bij het maakproces en krijgen ze inzicht in de am-bachtelijke kenmerken hoe kleding nu eigenlijk tot stand komt. Het kledingstuk zelf is weer belangrijk i.p.v.hetimagovanhetmerk.KateFletcher(2015)zegt dat Slow-Fashion de nadruk legt op de her-komst en het lokale van het product: het maakt het productieproces transparant zodat te achterhalen is hoe en onder welke condities het kledingstuk is gemaakt en het probeert het systeem te vertra-gen. (Fletcher, 2007) Slow-Fashion vestigt zo de aandachtopvroegeredefinitiesvanhetbegrip‘mode’ die ik eerder in dit paper heb benoemd, waarin het gaat om het maken van kleren en iemands identiteit, en niet alleen om het showen, steltClark.’(2008)‘Aldezezakenvragenomeen“aandacht hebben voor” dat typerend is voor een onthaaste aanpak’.


Bibliografie

Websites

Alper,R.(2016).waaromrafsimonsdiorverliet.[online]I-d.vice.com.Availableat:https://i-d.vice.com/nl/article/mbgxkv/waarom-raf-simons-dior-ver-liet[Accessed5Apr.2018].

Enfait. (2018). Fast Fashion onder de loep: waarom kopenwezomassaal?|Enfait.[online]Availableat:http://www.enfait.nl/fast-fashion-onder-de-loep-waarom-kopen-we-zo-massaal/[Accessed23Apr.2018].

Fashionunited.nl.(2015).LiEdelkoort:‘Demodeisdood.Levehetkledingstuk.’.[online]Van:https://fashionunited.nl/nieuws/mode/li-edelkoort-de-mo-de-is-dood-leve-het-kledingstuk/2015021623031[Accessed20Oktober2017].

Fashion Revolution. (n.d.). Home - Fashion Revolu-tion.[online]Availableat:https://www.fashionrevo-lution.org[Accessed2Feb.2018].

Fletcher, K. (2007). Slow fashion. [online] The Eco-logist.Availableat:https://theecologist.org/2007/jun/01/slow-fashion[Accessed5Apr.2018].

Hall, J. (2016). Why we need a fashion revolution – now.[online]Dazed.Availableat:http://www.dazed-digital.com/fashion/article/30786/1/why-we-need-a-fashion-revolution-now[Accessed5Apr.2018].

Hogenboom, M. and Gilligan, I. (2016). We did not invent clothes simply to stay warm. [online] Bbc.com.Availableat:http://www.bbc.com/earth/sto-ry/20160919-the-real-origin-of-clothes[Accessed20Apr.2018].

Illingworth, G. (2017). How Can Emerging Desig-ners Beat the Fashion System?. [online] Notjus-talabel.com.Availableat:https://www.notjustalabel.com/editorial/how-can-emerging-designers-beat-the-fashion-system[Accessed11Apr.2018].

Kirchain, R., Olivetti, E., Miller, T. & Greene, S., 2015,SustainableApparelMaterials.[online]Availableat:http://msl.mit.edu/publications/Sus-tainableApparelMaterials.pdf[Accessed18Feb.2018]

Knight, H. (2017). why-do-we-need-a-fashion-revo-lution.[online]Availableat:http://fashionrevolution.org/about/why-do-we-need-a-fashion-revolution/[Accessed2May2018].

Modemythes,(2013).FastfashionArchives-Mode-mythes.[online]Availableat:http://www.modemy-thes.be/tag/fast-fashion/[Accessed8Apr.2018]

Mower,S.(2016).VetementsHasaUnilateralPlantoShakeUptheShows.[online]Vogue.Availableat:https://www.vogue.com/article/vetements-sche-dule-change[Accessed20Apr.2018].

Pereira, K. (2009). Merendeel vrouwen draagt slechts klein gedeelte van garderobe. [online] Textilia.Availableat:https://www.textilia.nl/Nieuws/merendeel_vrouwen_draagt_slechts_klein_gedeel-te_van_garderobe-091221140000#.WuxdhS-iE1g [Accessed20Apr.2018].

Schone Kleren Campagne. (2009). Kledingindus-trie.[online]Availableat:https://schonekleren.nl/informatie/de-kledingindustrie/kledingindustrie[Ac-cessed15Apr.2018].

Seeney, G., 2017, Fast Fashion Is the Second Dirtiest Industry in the World, Next to Big Oil. [on-line]Availableat:https://www.ecowatch.com/fast-fashion-is-the-second-dirtiest-industry-in-the-world-next-to-big--1882083445.html[Accessed7March2018].

Siegle,L.(2017).[online]Availableat:https://www.theguardian.com/fashion/2017/jul/29/fashion-must-fight-scourge-dumped-clothing-landfill[Accessed15Apr.2018].

Temporary Fashion Museum. (2016). José Teunis-sen: Fashion Data: Over het falende modesysteem enalternatieveoplossingen.[online]Availableat:https://tijdelijkmodemuseum.hetnieuweinstituut.nl/jose-teunissen-fashion-data-over-het-falende-mo-desysteem-en-alter-natieve-oplossingen[Accessed4 Nov. 2017].

Weardonaterecycle.org. (n.d.). Council for Textile Recycling.[online]Availableat:http://www.weardo-naterecycle.org[Accessed20Apr.2018].

Worldfinancialreview.com,(2014).FastFashion,Luxury Brands, and Sustainability | The World FinancialReview.[online]Availableat:http://www.worldfinancialreview.com/?p=3466[Accessed8Apr.2014].

Boeken

Benson,A.(2011).Tobuyornottobuy.Boston:ShambhalaPublications,pp.15-23.

Fletcher, K. (2008). Sustainable Fashion & Textiles. 1st ed. London: Earthscan. Fletcher, K. (2016). CraftOfUse.1sted.NewYork:Routledge.

Gilligan, I. (2017). Clothing and Hypothermia as Limitations for Midlatitude Hominin Settlement du-ringthePleistocene:ACommentonHosfield2016.CurrentAnthropology,58(4),pp.534-535.

Lipovetsky, G. 2012. Luxe en het zesde zintuig. In: Teunissen, J & Brand, J. 2012. Mode & accessoi-res.Nederland:TerraArtEZpress,pp.24-27.

Lipovetsky, G. 2012. Moderne luxe, postmoderne luxe. In: Teunissen, J & Brand, J. 2012. Mode & ac-cessoires.Nederland:TerraArtEZpress,pp.28-41.

Artikelen

Clark,H.(2008).SLOW+FASHION—anOxy-moron—oraPromisefortheFuture…?.FashionTheory, 12(4), pp.427-446.

Cobbing, M. (2016). Timeout for fast fashion. Greenpeace. Kirchain, R., Olivetti, E., Miller, T. & Greene, S., 2015,SustainableApparelMaterials.http://msl.mit.edu/publications/SustainableApparelMaterials.pdf

Knutson, B., Rick, S., Wimmer, G., Prelec, D. and Loewenstein, G. (2007). Neural Predictors of Purchases.Neuron,53(1),pp.147-156.

Maldini, I. (2017). Reducing clothing production volumes by design: a critical review of sustainable fashion strategies..

Film / Documentaire

Deslagomdeklerewereld,(2015).[TVprogramma]Directed by R. Duong and T. Van de Keuken NPO1: VPRO.

TheTrueCost.(2015).[Film]DirectedbyA.Morganand M. Ross. Life Is My Movie Entertainment.

Lezing / Musea

KlederdrachtMuseumAmsterdam(2018).Bezocht12 Maart 2018.

Maldini, I. (2017).

RijksmuseumAmsterdam(2018).Bezocht12Maart2018.

Afbeelding

AmaellaEthicalLingerie.(n.d.).It’stimetoSlowFashionwithAmaElla,areyougoingtojoinus?.[online]Availableat:https://www.amaella.com/slow-fashion/[Accessed6May2018].

Bellman,E.andJoyce,A.(2016).Fast-FashionCastoffs Fuel Global Recycling Network. [online] WSJ.Availableat:https://www.wsj.com/articles/fast-fashion-cast-offs-fuel-global-recycling-net-work-1466962488[Accessed6May2018].

Fashionrevolution (2018). FashRev_Campaign_posters24.[image]Availableat:https://drive.google.com/drive/folders/1qVWfwbqhJT-P-7rIVpFrqSJd-VE-LW9DT[Accessed5May2018].

Slowing Down Fast Fashion. (2016). [DVD] Directed byA.James.

Eigen Beeld (Renkens, 2018)

De geluks-jas · kleding kopen die we eigenlijk niet nodig hebben of gewoon weg niet dragen....

Documents

Transcript of De geluks-jas · kleding kopen die we eigenlijk niet nodig hebben of gewoon weg niet dragen....