1

Nr. 17 januari/februari 2015 (ed. 1) jaar 4

Beste knotter, Bij deze het 17e nummer van ons Buiten-blad en het is een gevuld exemplaar ge-worden van maar liefst 12 blz. Voor diegenen, die daar moeite mee hebben, het hoeft niet in één keer uitge-lezen te worden. ● De meidoorn stelt zich voor op blz. 1 en 2….. ● de Boomstam wordt dit keer door Ad van Nuenen meegedragen; een zware last ? Lees en huiver mee op blz. 2 en 3. ● Van de werkvloer is een rubriek, die wellicht graag gelezen wordt door die leden, die daadwerkelijk bij een bepaald project aanwezig geweest zijn; maar lijkt ook een goed medium om op de hoogte te blijven wat er zoal gedaan wordt in het veld….. ( blz. 3 t/m 7 ) ● Koos heeft een heel eigen stijl van schrijven. Soms lijkt het wel een script. Wat er soms op een doornatte dag kan gebeuren, lees je op blz. 8 en 9. ● Onze voorzitter heeft weer een toe-spraak gehouden op de zgn. nieuwjaars-brunch. Als je het niet helemaal hebt kunnen volgen, hier is de herkansing vanaf blz. 9. Tevens nam hij afscheid van een zeer ge-waardeerd lid, Miek Vaarten. Ook dit verhaal staat in deze nieuwsbrief. ● Coen de Waal stond met een stand op 18 januari tijdens de brunch ( nou ja, diner ! ) om een proeve van zijn bekwaamheid te tonen. Een kort verslag-je op het laatste blad. ●bijdragen aan ’t Buitenblad zijn van harte welkom. Artikelen, foto’s, interviews enz. enz. Liefst per mail: aartr006@planet.nl Deadline: half maart 2015.

Aan sommige planten zal menigeen een flinke hekel hebben, omdat ze kunnen verwonden of pijn veroor- zaken; denk aan de brandnetel, roos en braam. Een haat-liefdeverhouding zal op zijn plaats kunnen zijn, als we de meidoorn bij ons werk in het veld gevoelig tegenkomen. Haat vanwege de venijnige doorns, liefde om de fraaie verschijningsvorm…. Kortom aandacht voor: Meidoorn ( de eenstijlige ): (Crataegus monogyna) Familie: rozenfamilie In Nederland komen 3 soorten meidoorns voor. In een groot deel van Europa is een bastaar- deringsproces bezig tussen de eenstijlige en de tweestijlige meidoorn, waardoor de tweestijlige in zuivere vorm dreigt te verdwijnen. In ons werkgebied heb- ben we te maken met de eenstijlige meidoorn. Deze soort komt veel voor in hagen, bosranden, hout- kades en kan opgroeien tot een 10 meter hoge boom. Hij groeit langzaam, kan echter een hoge leeftijd be-reiken ( exemplaren van 200 jaar oud zijn geen uit-zondering ), dus kan dan een vrij zware stam hebben. De eenstijlige meidoorn heeft sterke takken, die eerst viltig behaard zijn en vervolgens rood-bruin en kaal, bezet met puntige stekels, ongeveer 1 cm lang. De bladeren zijn ovaal, meer ei- vormig, aan de basis wigvormig, geveerd en diep ingesneden. Het blad aan de boomvormige variëteiten wordt in een goede herfst oranje, rood dan paars. Toen de Romeinen Engeland (Brittanië) bezetten, ge-bruikten zij meidoornhagen als afscheiding tussen de akkers vanwege het stevig verweven takkenpatroon. Pas in de 17e eeuw begon men de meidoorn als park en hegge-

plant te kweken.

2

De meidoorn gedijt op alle bodemtypen, behalve de voedselarmste en de uitgesproken natte gronden. In kleigebieden staat de 1-stijlige veel in lichte essen-iepen bossen, in laagveenstreken komt hij schaarser voor, het meest in bosjes met es en zwarte els. Verder verschijnt hij nogal eens op knotwilgen. De meidoorn bloeit in mei (!). de rijke eindstandige bloeiwijze zit aan gladde takjes. Alle bloemen hebben één stijl. Behalve de normale, witbloemige vorm zijn ook struiken met roze bloemen in cultuur. De rode, vlezige steenvruchtjes worden in september en oktober rijp. Soms verwerkt men de vruchtjes tot een hartversterkend middel. Het geneesmiddel wordt ook gewonnen uit de bloemen, die geoogst worden, zodra de bloemtros opengaat. Het heeft spierontspannende en kalmerende eigenschappen, die vooral goed van pas komen bij nerveuze hartstoornissen. Het heeft geen schadelijke nevenwerking. In het begin van de 16e eeuw zag men de meidoorn ook heilzaam bij oedeem en “inwendige pijnen”. Meidoornaanplantingen langs wegen en in de bebouwde kom – helaas door bacterievuur of perenvuur in diskrediet geraakt ( lees ook ‘t Buitenblad nr 3 mei/juni,jaar 2 of via de site buitenblad 07 ) maken vaak de vestiging van bosplanten ( bv. gewoon nagelkruid, muskuskruid en gevlekte aronskelk ) mogelijk. Uiteraard vormt de meidoorn alleen een volwaardige struweelbiotoop als hij vrij kan uitgroeien, niet als hij op een hoogte van 1 à 1½ meter wordt afgeknipt. Tenslotte, het hout is dicht, rozig, hard en heeft een hoge waarde als brandhout en is geschikt voor houtdraaien. En daar weet Coen weer alles van ! meidoorn aan ‘t Lint bij De Tol

Fotocartoon: Hans van Aartrijk

Bronnen: Een paar volksnamen: Nederlandse oecologische flora deel 2 ( Weeda, Westra e.a. ) haagappel

Gids van bomen in Europa ( A. Mitchell en J.H. Wiersma ) hagedoorn De plant in de geneeskunst ( F. Bianchini e.a. ) pikkerboom

Bomen en struiken ( V. Vetvicka ) smoorbei Wikipedia ( beeldmateriaal )

In de rubriek De Boomstam wordt een (aspirant)lid uitgenodigd te verhalen wat de beweegredenen zijn een deel van de vrije tijd in te zetten voor het landschapsbeheer…..

Toen Hans zijn eerste Buitenblad uitbracht, was ik overdonderd. DE BOOMSTAM en wel op Hans zijn eigen humoristische wijze. Dit was voor mij duidelijk een brug te ver.Ik dacht dan ook iedereen behalve ik a.u.b., voor mij geen boomstam. Alex bedankt, maar niet heus.

In deze nieuwsbrief verhaalt Ad van Nuenen…

Ad aan het werk in het “kraaienbos”…

Foto: Hans van Aartrijk

3

Een jaar of 5 geleden begon ik aan vrijwilligerswerk te denken. Ik had echter geen idee in welke richting. Via internet kwam ik bij Frans terecht, die hielp mij snel uit mijn droom. Nooit vergeet ik nog zijn eerste woorden: Kom even kijken dan laat ik je alles zien. Zien betekende voor hem even naar de Keet kijken en aan het werk. Ik was verkocht. Leuke (bebaarde) mensen en meestal ietsje ouder dan ik. Mijn idee bij Landschapsbeheer lag toen niet direct bij groen, maar meer bij doen. Oftewel mijn handjes laten wapperen. Ook hier werd ik na enkele maanden uit mijn droom geholpen. Hans en Ruud, dit was duidelijk voorgekookt, vroegen mij voor het bestuur. Voor mij gold, er zijn zoveel anderen. Besturen had ik namelijk mijn hele leven al gedaan. Zij lieten zich echter niet uit het veld slaan. Kom dan gewoon eens kijken. En ja hoor. Altijd ben ik wel bij de natuur betrokken geweest. Ik ben via, een wel heel getrapte manier, tuinbouwkundige en leraar geworden. Niet gericht op landschap, maar op boomteelt, fruitteelt en vooral glastuinbouw. Specifiek kamerplantenteelt was mijn business. Aanvankelijk onder een baas. Echter mijn behoefte aan zelfbeschikkingsrecht (lees eigengereidheid), stond ondergeschiktheid in de weg. We zijn neergestreken in Vleuten en zijn daar een eigen kamerplantenkwekerij begonnen. Op de Hogere Tuinbouwschool was een van mijn specialisaties bedrijfskunde geweest. Daar wilde ik wel meer van weten. Onder vrij hectische omstandigheden (eerste kind op komst, eigen huis ontworpen en gebouwd , bedrijf in oppervlakte en personeelsbestand verdrievoudigd) een parttime opleiding bedrijfskunde begonnen. Ik mocht mij daarna dus uitleven op cijfertjes. Nadat het bedrijf is verkocht aan de gemeente heb ik nog ruim 10 jaar diverse bedrijven en organisaties mogen adviseren soms op teelttechnisch gebied, maar meestal op het gebied van strategie, personeelsbeleid, planning en dergelijke. Ondanks dat adviseren mij veel heeft gebracht, blijft mijn hart bij het direct werken met mensen. Ondertussen is ook mijn focus bij de vereniging knapjes bijgesteld. Was het aanvankelijk vooral doen, nu is het duidelijk meer groen. Zonder iemand tekort te doen zou ik Reint graag bedanken voor het in mij gestelde vertrouwen om een gedeelte van zijn taken over te nemen. Uit de grond van mijn hart: een onmogelijke opgave. De vereniging biedt mij een mooie balans tussen hoofd, hart en handen (vooral machinaal). Ik hoop dat een en ander nog vele jaren zo kan blijven. Aangezien Frans Compeer mij hier heeft “ingeluisd”, geef ik de boomstam met alle plezier aan hem door. Succes, Frans.

Van de werkvloer De landelijke natuurwerkdag op 1 november voor onze vereniging op de Geertjeshoeve in Haarzuilens was een zeer bijzondere: extreem hoge temperatuur, zo’n 60 werkers/gasten en SBS, die opnamen kwam maken.Truusje had voor deze gelegenheid speciaal een rolstoel aan laten rukken. Zie voor een verslag van deze dag ‘t Buitenblad 16. Voor het eerst waren we aan het werk op een terrein aan de Parkweg in Vleuten , een bosje dat bekend staat als het “kraaienbos”. Op 6 november waren elf leden actief met het terugzetten van de oostelijke rand met voornamelijk els en es. Zoals wellicht bekend pakken we dit seizoen het essenhakhoutbeheer weer op. eerst een bakkie koffie….

op het Dijkgraafpad

en in de

slotgracht van de

Hamtoren balan-

cerend….

Foto’s: Hans van

Aartrijk

Op 7 november werd voorbereidend werk gedaan bij de familie Vlooswijk in Achthoven. Acht knotters hielden zich bezig met de wilgen in miezerig, guur weer; met één aan-maakblokje werd met het nodige geduld een aantrekkelijk vuur opgebouwd , waaraan men zich kon warmen.

Foto: Hans van Aartrijk

4

De dag erna was de officiële opening van het knotseizoen bij Vlooswijk, afgesloten met de traditionele boerenkoolmaaltijd.

Foto’s: Jan Kleymans

Na het weekend was Lange Hans nog een paar uur bezig met het snoeien van een 10-tal jonge knotwilgjes. Voor de 2e maal werd het “kraaienbos” ( van Natuurmonumenten ) bezocht op 13 november. Met 12 actievelingen was het nog hard pezen om de hele rand over zo’n 125 meter af te zetten. Totaal werd er zo’n 11 kuub els en zo’n 2½ kuub hard hout af- gevoerd.

Tim Kreetz , verantwoordelijk voor de terreinen van Natuurmonu- menten in de omgeving van Haarzuilens toonde zich per e-mail enthousiast over de verrichte werkzaamheden. Waarvan acte !

Ad nog steeds aan het werk in het “kraaienbos”…

Foto: Hans van Aartrijk

Zoals bekend is, zal een tweetal percelen van Queeckhoven weer in- geplant worden met een 5-tal soorten bosplantsoen. Dit om de ontstane kaalslag, veroorzaakt door de essentaksterfte te ondervangen. Op vrijdag 14 november toog een tiental werkers naar Queeckhoven. Met bosmaaiers ging men o.a. de bramen te lijf, anderen harkten het gemaaide op grote hopen en een paar notoire zagers hielden zich bezig met ( grote ) esdoorns. In december zullen we terugkomen om het restant te maaien en in te planten. Een klein geriefbosje aan de Gerverscop van de familie Van Soest was op de zaterdag aan de beurt. Door het druilerige, gure weer was maar een kwartet leden aanwezig om het zeer verwaarloosde bosje weer enigszins toonbaar te maken. Een half dozijn knotwilgen werd van hun pruiken verlost en snoeihout van eerdere “onderhoudsbeurten”, dat schots en scheef in het bosje lag, zo verwerkt dat men in het bosje weer van wilg naar meidoorn kon lopen. Ondanks het geringe aantal werkers kon de klus binnen een dag geklaard worden.

Op deze dag waren er aan-zienlijk meer leden; 14 toon-den zich min of meer actief met en in de bomen. Tien anderen kwamen op de boerenkool van Tabe af.

knotvuur 7 nov 8 nov

Zie voor een verder verslag van met name het officiële gedeelte ’t Buitenblad 16.

Koos aan ’t bos-

maaien…

Foto: Hans

van Aartrijk

Danny en

Jan de tolk

bezig aan de

grote schoonmaak

… Foto: Hans

van Aartrijk

Op donderdag 20 november werd ’s morgens een aantal bomen in de Buitenhof geplant. In de buurt van de plantlocatie werd een oud nest van de eiken-processierups ontdekt. Uiteraard werd een en ander aan een nader onderzoek onderworpen en met een stokje gepeurd. Een paar leden, Tom en Sjaak, bleken de volgende dag al de vervelende gevolgen daarvan te ondervinden. (zie de cartoon op de volgende bladzijde )

5

‘s Middags werd nog zo’n 3 kuub eik van het terrein van O.S.M. opgehaald, kreeg BP een opknapbeurt en werden de kettingzagen geslepen. De dag erna was het fraai weer. Wellicht was dit en het aangekondigde bericht op de website, dat er soep met brood door de gastheer Bekedam aan de Joostenlaan in Haarzuilens verzorgd zou worden, er de oorzaak van dat er op een gegeven mo- ment maar liefst 18 (!) werkers bezig waren. Truusje had haar rolstoel weer ingeleverd Ruud overziet het zaagveld een allergische reactie….

en liep weer als een jonge hinde. Foto: Hans van Aartrijk fotocartoon: Jan Kleymans

Uw werkvoorbereider moest voor de zater- dag in ieder geval een andere klus regelen, omdat het knotwerk crescendo ging. Zo’n twintig wilgen werden in recordtijd geknot, het snoeihout netjes neer gelegd om later versnipperd te worden. Gelukkig konden we de dag erna terecht bij Den Hartogh in Linschoten. Bij de vervallen schuren werden 2 gigan- tische knotwilgen en 2 enorm uitgegroeide en ver- verwaarloosde vlieren onder de zaag ge- nomen. Omdat er nog wat tijd over was, werd in ‘t Schansbos met 6 man een begin gemaakt met het afzetten van het hakhout. Later in het winterseizoen zullen we daar nog een paar dagen werken; ook om de partij snoeihout te verbranden.

Frans had er al jaren een oogje Lange Hans aan het vlierefluiten… Koos kon met zo’n 1½ kuub vlier fier op en eindelijk…(met de helm Foto: Hans van Aartrijk terug naar de Buitenplaats. van Ad van Nuenen)

Foto: Jan Kleymans

De familie Jansen aan de Mastwijkerdijk heeft een groot perceel, waar de vereniging al vele jaren heeft gewerkt, daarbij soms voor de voeten gelopen door een kleine kudde Schotse hooglanders. Dit jaar stonden er ca 90 knotbomen op het programma om van hun takken verlost te worden, tot grote vreugde van de zeer harige, bruine viervoeters, die graag nog van de aanwezige wilgeblaadjes kwamen snoepen. Voor een ieder was er wat “wils”, van licht (handzaag) tot redelijk zwaar hout (kettingzaag). De geplande vier dagen bleek dankzij het keiharde werken werkelijkheid te kunnen worden. Een prestatie, ook gezien de omstandigheid, dat er voor het nodige grondverzet voor een nieuw te bouwen huis een aan- tal zware bomen was omgelegd en onze kettingzaagbrigade, Sjaak en Frans, aan de slag moest om dit hout ( geschonken door dhr. Jansen ) vervoersklaar te krijgen. Coen had zijn autosleutel ergens geparkeerd, maar waar ? dus naar Maartensdijk getogen voor de reserve. Frans met eigen muts

Foto: Jan Kleymans

Het werd zo langzamerhand wel weer eens tijd voor een flinke fik en op vrijdag 5 december werd die gestookt bij de familie Ebskamp aan de Breudijk. Eigenlijk had deze klus in het vorige winterseizoen uitgevoerd moeten worden, maar door tijdgebrek was dat er niet van gekomen.

De 9 knotwilgen gaven echter zoveel snoeihout, dat pas redelijk laat in de middag het sein brandmeester kon worden gegeven. Veertien knotters lieten zich de erwtensoep, die boerin Ebskamp had gemaakt, goed smaken.

Truusje bracht een vriendin, Mea, mee om eens kennis te maken met ons werk in het veld. Mea, welkom !

6

Ad Nederpelt beklimt een wilg brandmeester…….

Foto’s: Jan Kleymans

Zaterdag blijkt steevast een bescheiden dag te zijn w.b. het aantal werkers. Daarom toog op 6 december de keet naar Van Kooten in Mastwijk, omdat daar een niet al te zware klus wachtte. Een relaxt dagje voor 7 leden. Vier dode iepen werden uit de hout- singel verwijderd, waarbij Dries weer eens de kettingzaag hanteerde.

Dries en Sjaak aan het werk Foto: Hans van Aartrijk Foto: Jan Kleymans

De herfst dit jaar startte in december; in ieder geval was het op de 11e dermate nat en winderig dat het reguliere programma ( fort Tienhoven ) niet door kon gaan. Toch nog 7 fanatiekelingen waren op de Buitenplaats aanwezig en wisten deze depressieve dag toch zinvol te besteden. Zie voor een verslag blz. 8 en 9 , gemaakt door onze ploegbaas. Hoewel de vrijdag niet echt uitnodigend was om buiten te vertoeven, waren er 11 werkers present. In 2 groepen ging men aan de slag: een groep van 6 hield zich bezig met de Saray en een groepje van 5 toog naar fort Tienhoven om een begin te maken met het knotten van 14 knotwilgen.

Nat, nat, nat bij het fort broodjes en soep na afloop langs

foto: Hans van Aartrijk t Lint bij de Tol (foto: Hans v. Zuylen)

Ad van Nuenen tobde de afgelopen weken met de rug en moest nogal eens snel afhaken, maar kon zijn creativiteit in ieder ge-val kwijt , zoals blijkt uit onderstaande : een dichterlijke weergave van de werkdag bij Ebskamp…

5 december is wel een gedichtje waardig Hans vertelde waarom het ging; hij deed dit aardig Wel vertelde hij erbij dat de klus af moest Tenslotte weet iedereen, zei hij, rust roest Negen bomen waren het slechts, maar geen kleintjes Heel veel werk, vertelde Hans fijntjes De erwtensoep deed heel veel goed Sommige boeren weten hoe dat moet Met enige overuren werd de klus geklaard Ja, het was weer voor de vereniging de moeite waard

dat

gaat

lekker

zo

Naast de paardenstal werd een aantal knotwilgen geknot en een tiental elzen op hun stoof terug-gezet. Op verzoek werd ook nog een in slecht staat verkerende, opgaan-de wilg omgezaagd. Een volle wagen ( 3 kuub hard en een ½ kuubje els ) was het resul-taat. We halen later het hout van de wilg op.

Traditiegetrouw is er één zaterdag in december dat we de Vrienden van het Maximapark assisteren bij hun werkzaamheden. Door de slechte weersomstandigheden eerder die week werd afgezien van ’t werken in de Binnenhof en werd op de 13e uitgeweken naar de elzensingel langs het Lint bij de Tol. Zes leden hielpen zo’n 15 Vrienden en er werd ca 2 kuub els afgevoerd.

7

De gemeente Stichtse Vecht had op 18 december zo’n 600 stuks bosplantsoen bij de Scheendijk afge-leverd. Na een stroef begin ( problemen wederom met de auto ) kon men eindelijk moeizaam met krui-wagens door het zompige land met de hele handel naar Queeckhoven.

Sop, sop, sop ruimte is er na het werk met de bosmaaier

Foto’s: Jan Kleymans In overleg met de landschapscoördinator van Stichtse Vecht zal bepaald worden wat er met het restant van het bosplantsoen moet gebeuren. Later in het seizoen gaan we terug om het essenhakhoutbeheer weer op te pakken en met name esdoorns te verwijderen. Vrijdag de 19e was een miezerige dag. In de loop van de dag waren er toch nog 6 diehards actief bij het fort Tienhoven. Tom en lange Hans zaten in de knotwilgen, de rest hield zich bezig met het terugzetten van een stuk elzenbroekbos. Lichtpuntje was Liesje, die het gezelschap kwam verblijden met gebak.

Ha

Foto: Jan Kleymans Hans van Aartrijk Jan Kleymans

De laatste werkdag van dit jaar werd besteed aan het planten van drie, al redelijk uit de kluiten gewassen kastanjes in de Buitenhof. Zeven planters maakten kennis met Roger.

Foto’s: Hans van Zuylen

Voor de administratie:

november en december telde 22 werkdagen, waarop 212 leden actief waren. Een gemiddelde per werkdag van bijna 10 leden; tevens waren er ruim 50 volwassen gasten aan het werk ( natuurwerkdag en “vrienden” ). Er werd ruim 800

uur gewerkt. Daarnaast werd door lange Hans naar eigen opgave 126,5 uur op de Kievit gewerkt gedurende zo’n vier maanden.

Gelukkig waren er vol-doende leden ( 10 ) om e.e.a. in het bos te krijgen. Sjaak en Jan de tolk hielden de bos-maaier vast, de rest plantten de boompjes in twee percelen. Zo’n 500 stuks zijn er deze dag in de grond gegaan, de rest kon er niet meer bij en is mee terug gegaan en staat nu opgekuild op de Bp.

De gemeente Utrecht had eerder deze week zo’n 10 kuub beuk bij de voordeur neergelegd. ’s Middags werd door Frans en Koos met de kettingzaag al een deel verzaagd, zodat het met ver-eende krachten naar de houtopslag versleept kon worden.

8

Beste lezer, Na vele jaren van verlangen heb ik één van mijn grootste wensen vervuld: we hebben een overdekte stalling gemaakt voor ons gekloofde hout. Na irritante en lange discussies, gedelibereer ( let op !, hierin zit bijna het word “debiel” ), alle voors en tegens tegen elkaar afwegend en vooral het door mij zo ge-hate gepolder staat het ding er. Gewoon een opslagplaats voor gekloofd hout, dat niet moet weg-schimmelen tijdens de winterperiode. Dat proces naar de uiteindelijke voltooiing verloopt ongeveer als volgt: Lang geleden stelde ik de volgende vraag: Zullen we ons gekloofde hout afdekken met zeil ? Waarom ? Dat hout kan prima buiten liggen. Ja, maar het is zeiknat en gaat schimmelen. Dat ga ik niet aan de klant verkopen. Nee, zeggen de deskundigen dan, want als je gaat afdekken, dan gaat het eronder schimmelen. Zullen we er dan astbestvrije platen bovenop leggen ? Nee, want dan schimmelt het nog. En het ziet er niet uit. Als je dat wilt doen, moet er ook iets onder liggen, waardoor de lucht er onderdoor kan. Zullen we dan pallets erop leggen met daarop een zeiltje ? Nee, want dan waait het zeiltje weg, nee, het moet vast liggen. Foto: Hans van Aartrijk

Zal ik dan het zeiltje vastkloppen met wat spijkers ? In die pallets. Nee, want het ziet er niet uit, zo’n zeiltje. Oh. Bestaat er zoiets als zeil met luchtgaatjes erin ? Ja, dat bestaat, maar daar komt het water ook door naar binnen. En dan gaat het schimmelen. Zullen we dan maar een soort schuurtje maken, wel een mooie natuurlijk. Nee, want dat is permanent. En dan kunnen we niet meer manoeuvreren met de bus. Ja, maar dat gaat sowieso al niet makkelijk op die postzegel, die wij de Buitenplaats noemen. Ja, maar dan gaat het nog moeilijker. Zullen we die opstal dan op het eind van het eiland bouwen ? Daar kom ik niet. Niet met bus, niet zonder bus. Nee, we moeten er wel makkelijk bij kunnen. Ik vind het maar niks, roept iemand achter uit de groep. Nou, zeg dan wat jij wilt ! Nee, ik bemoei me er niet mee. Dat moet Geert Wilders geweest zijn. Tsjonge jonge,tjonge jonge, roept iemand anders. We zijn wel lang bezig over dit onderwerp. Ja, zeg ik, ik probeer het alleen maar goed te doen.

Dus wij verder werken. En verdomd, het liep als een tierelier. De dragende constructie stond binnen een mum van tijd.

Het is volbracht !!!

Koos, de ploegbaas

1

2

En toen was er die heerlijke dag, dat we tijd hadden. En dan ga ik zitten broeden. Dan zit ik sneaky uit mijn ogen te kijken waar die overwinteringsplaats zou moeten komen. De locatie. Zullen we hem in het midden zetten ?, roep ik. Nee, want daar staat de keet. Oh. Ja, maar die heeft wielen. Die kan aan de kant. Ik vind het allemaal maar niks, roept iemand. En toen kwam het grote moment. Kom jongens, we gaan iets bouwen. Wat dan ?, roept een laatkomer. De lezer wordt verzocht op dit moment weer terug te keren naar boven om bovenstaande opnieuw tot zich te nemen. Kom op, jongens, we gaan het gewoon doen. Bij de jachtwerf van Nico hebben we stalen golfplaten opgehaald. Gratis. Her en der op ons terrein lagen mooie planken en hebben we gemonteerd. Met behulp van de Heilige Drie-eenheid Krijn (vader), Henk (zoon) en Theo (Heilige Geest) plus anderen hebben we de constructie opgebouwd. Volgens het filosofisch principe van Ockham. Het scheermes van Ockham: als je een probleem hebt en je hebt meerdere oplossingen, kies dan de eenvoudigste. Maar Ockham kent onze Sjaak nog niet. Die begon op het krijtbord, ondersteund met een soort kaartenhuis van folders van de vereni-ging, iets te ontwerpen, waar we alleen maar respect voor konden hebben. De architect van de piramide van Cheops verbleekt erbij. Iedereen keek dol uit zijn ogen. Behalve Sjaak. Die begreep het wel.

9

De platen erop, keurig op maat gemaakt door Tom, een stevig gaas eromheen om lekker makkelijk het hout erin te kunnen kwakken en een stabiel vloertje een stuk van de grond.

Foto’s: Jan Kleymans

Nieuwjaarstoespraak 18 januari 2015 door Dries Willems, voorzitter Terugblikkend op het afgelopen jaar heb ik jullie veel positieve zaken te melden. Op de eerste plaats de gestage toeloop van nieuwe mensen binnen de Vereniging. Op de een of andere manier lukt het ons steeds weer om nieuwe mensen te interesseren voor ons werk. Het lijkt erop dat de misschien wat ouderwetse methode van mond tot mond reclame nog steeds het beste werkt. Nieuwe mensen moet je koesteren: ervoor zorgen dat ze goed worden foto: Ad van Nuenen

ingewerkt, dat ze gewaardeerd worden voor hun inzet, en dat ze stukje bij beetje betrokken worden bij het werk van de Vereniging. Het is dan ook een bemoedigend aanbod van Martin Bakker Arkema, één van onze oudste leden, om nieuwe mensen - als zij daar prijs op stellen uiteraard - na een inwerkperiode in het veld thuis op te zoeken en wat meer te vertellen over geschiedenis en achtergrond van de vereniging. Een soort keukentafelgesprek dus, met de laarzen aan! Dank daarvoor! Werk in het veld We kunnen ook constateren dat er met veel plezier en naar grote tevredenheid wordt gewerkt op de drie werkdagen. Er hebben zich fijne ploegjes gevormd, vooral op de donderdag en vrijdag. Op de zaterdag is de opkomst misschien wat minder, maar ook dan wordt er met veel plezier en inzet gewerkt, zo is mijn

3

4

5

En als finishing touch: een camouflagenet op het dak om dat lelijke metaal te verhullen. Hoe moeten we dit ding noemen ?, roept iemand. Jan de Tolk kwam met het voor de hand liggende “Saray”. Dat betekent in het (oud) Perzisch schuur of stal. Dus we noemen hem de Saray. En toen moest ik het voorgeschoten bedrag van € 150,- declareren bij Dagobert Daan. Ja, zegt Hans v A., als ie dat maar wil betalen ! Je had eerst toe-stemming moeten vragen, Koos. Oh, zeg ik, handig manoeuvrerend als altijd, ik dacht dat we op de algemene ledenvergadering hadden afgesproken, dat bedragen tot € 4000,- of zoiets een niet al te groot probleem waren. Hoe dan ook, ik Daan sms’en, dat ie die 150 euro snel (!) aan me moest overmaken. Dat er bonnetjes in zijn kast lagen. En zo geschiedde het. Het was volbracht. Tevreden keek ik op het werk neder en besloot het verder een beetje rustig aan te doen. Dit laatste heb ik vele jaren eerder ook al eens gedaan en werkelijk: de mensen hebben het er nu nog over. En ik ben er zo blij mee. En als ik dat hardop zeg, is er altijd wel eentje, die vanuit het niets roept: ik vind het maar niks.

6

7

10

persoonlijke ervaring.Het werk ligt ook op schema, wat niet alleen wil zeggen dat er goed wordt gewerkt, maar ook goed wordt gepland. Hans, je hebt een heel zwaar jaar achter de rug, en nog steeds zijn er onzekerheden met betrekking tot je gezondheid, maar je hebt de draad van de werkvoorbereiding weer op kunnen pakken, met een uitstekend resultaat. We hopen dat we je in 2015 verder kunnen ondersteunen bij je voorbereidend werk. Grote projecten Ons streven was om in 2014 grotere projecten binnen te halen, temeer omdat het werk bij individuele landeigenaren minder en minder lijkt te worden. Dat lijkt in 2015 te gaan lukken. Zowel met StaatsBosBeheer als met Natuurmonumenten voert Hans verkennende gesprekken, terwijl ook Vitens ons heeft gepolst om in het oostelijk deel van de provincie Utrecht (Driebergen en Soesterberg) projecten op ons te nemen. Misschien wat langere reistijd, maar voor ons een uitgelezen kans om ons werkgebied verder te verruimen. Een ander streven was om de inkomsten uit ‘te hooi en te gras’ (het zomerprogramma dus) structureel te maken. Dankzij de inspanningen van vooral Ad van Nuenen en Reint gaat het misschien lukken om vijfjarencontracten af te sluiten. Financiën Dat brengt mij op de financiën. Daan onze penningmeester, laat ons weten dat we 2014 waarschijnlijk met een batig saldo van €1.000,- afsluiten, na aftrek van de nog niet betaalde maaimachine; geen grote kapitaalgroei dus, maar ook geen interen op de reserves. We hebben afgesproken dat we jaarlijks €5.000 reserveren voor groot onderhoud aan het gebouw. Dat is gelukt. De houtinkomsten zijn wat minder dan begroot. Er was veel wilgenhout en dat verkoopt toch minder goed dan het gemengde hardhout. Dit ondanks een groot project in het Gagelbos bij Westbroek, waar we in korte tijd zo’n 45m3 hout wisten weg te slepen over een ingenieus aangelegd planken pad. De oproep van Ad voor extra hulp die dagen heeft zeker respons gehad. Materiaal Jullie hebben ons laten weten akkoord te gaan met de aanschaf van een nieuwe maaimachine. Die komt er dan ook binnenkort. De vrachtwagen is weliswaar door de APK van 2014, maar vertoont nu zo regelmatig kuren, dat we echt moeten omzien naar een andere. Een werkgroep met Alex en Frans van Doorn kwam met het advies een geheel nieuwe wagen aan te schaffen, en deze in een BV onder te brengen. Binnen het bestuur hebben we geconcludeerd dat een nieuwe wagen een te grote aanslag op onze reserves is (ruim een derde zou eraan op gaan). Een BV hebben we uitgebreid onderzocht maar daar zitten teveel juridische en financiële onzekerheden aan. Onze hoop is nu gevestigd op een goede tweedehandse, op benzine. Over de grens in Duitsland lijken ze gemakkelijker te vinden dan hier. Koos en Jan Kleymans zijn er samen met Daan druk naar op zoek. Buurtbewoners Ons streven in 2014 was ook om meer buurtbewoners bij ons werk te betrekken. We moeten helaas constateren dat dat niet is gelukt. Bij de Hollandse Kade was er geen animo. We denken dat De Tol misschien een geschiktere locatie is. Buitenblad Ik wil even stilstaan bij het Buitenblad. Hans geeft dat steeds weer vorm, dankzij de vaste bijdragen van enkele leden. Maar het Buitenblad is er niet alleen vóór de leden, maar ook ván de leden. Kijk eens waar je goed in bent, waar je interesses naar uitgaan op het gebied van natuur en landschap, wat je met andere leden wilt delen en meld het aan Hans. En als je minder goed schrijft dan praat, dan kunnen we je ook interviewen! Lief en leed Er zijn niet alleen nieuwe mensen bij gekomen, maar ook mensen ons ontvallen. Henk Kelders, oud-voorzitter is dit jaar overleden, evenals Loo Huizinga en Jan van Leeuwen, ons ‘eerste’ lid in 1974. Gelukkig konden we aanwezig zijn op hun afscheid en ons medeleven betuigen. Eén lid heeft het lidmaatschap van de Vereniging eind 2014 opgezegd maar daar kom ik na mijn toespraak nog op terug. Jan Grimbergen, een van onze meest trouwe leden, heeft in 2014 af moeten haken en is een tijdje vanwege gezondheidsklachten opgenomen geweest. Jan is inmiddels in de weekenden weer thuis. We hopen dat hij zich met extra begeleiding thuis staande kan houden. Het is een verrassing Jan, om je vanmiddag hier weer te zien!

11

Plannen voor 2015 Bijna tot slot van mijn verhaal wil ik jullie iets vertellen over onze plannen voor 2015. Naar aanleiding van de interviews die Inge Poorthuis onder een aantal leden heeft gehouden naar het wel en wee (op de ALV van mei hebben we daarover verslag gedaan) is een werkgroep ‘toekomstbestendig landschapsbeheer’ aan de slag gegaan. Een eerste resultaat van deze werkgroep is al zichtbaar: een lijst van taken is samengesteld. Op deze manier krijgen we beter in beeld wie wat doet, en vooral, waar we – nu en in de toekomst – verder behoefte aan hebben. Deze lijst hebben we hier opgehangen. Mag ik jullie vragen, straks naar deze lijst te kijken, en hem aan te vullen, het liefst met je eigen naam? Zodra de werkgroep verslag heeft uitgebracht gaan we met de uitkomsten in 2015 verder. We zijn al langer op zoek naar ondersteuning van Koos in de persoon van een tweede ploegbaas. Voor Koos is het best lastig om het hele jaar door drie dagen per week aanwezig te zijn. Zijn vriendin Liesje wil ik ook wel eens wat met hem alleen! We hopen dat we dit jaar iemand kunnen vinden, het liefste uit eigen gelederen. Wijkgroenplannen Tabe heeft ons geïnformeerd over de wijkgroenplannen. Hierin kunnen bewoners per wijk plannen indienen voor meer groen. Er is vier ton per wijk beschikbaar. Vleuten en Leidsche Rijn zijn twee van die wijken. Bewoners constateerden op de consultatieavonden dat er zo weinig vogels waren, ook geen egels of ander kruipend spul. Niet zo vreemd natuurlijk als je eerst alle levende natuur met een grote zandlaag bedekt en daar huizen en wegen op bouwt. Er zijn gelukkig goede plannen ingediend, om die levende natuur weer terug te krijgen, zoals het aanleggen van voedsel- en schuilbosjes in groenstroken, verruigen van vegetatie, aanleggen van takkenrillen e.d. Als Vereniging willen wij graag een actieve rol spelen in 2015 bij het uitvoeren van die plannen, als adviseur of als leverancier van menskracht en materialen. Tabe is ook in 2015 de verbindende schakel tussen Vereniging en de stad. 40-jarig bestaan op 6 juni En dan ons 40-jarig bestaan, eigenlijk 41-jarig bestaan. Op 16 december ’14 organiseerde Tabe vanuit het Natuur en Milieu Platform Leidsche Rijn een informatieve thema-avond over verbindingszones in en buiten de stad. Dan moet je niet alleen denken aan de grote ecoducten over snelwegen, maar ook aan tunneltjes en buizen onder de wegen. Er zijn er meer dan je denkt. Een interessante invalshoek lijkt ons hoe je het westelijk buitengebied beter kunt aan laten sluiten bij de randen van de stad, zodat het leefgebied van plant en dier met niet al te dure ingrepen verder verruimd kan worden. En welke bijdrage bewoners en vrijwilligersorganiaties zoals wij daaraan kunnen leveren. Op zaterdag 6 juni willen we zo’n dag organiseren, voor de leden, voor onze relaties, maar ook voor onze eigen buurtbewoners, op de Buitenplaats. Dus zet in je agenda! En wil je mee helpen voorbereiden aan deze dag, dan horen wij het heel graag. Namens het bestuur wens ik jullie allemaal een gezond, gezellig, geestig en groenrijk 2015 toe! Miek Vaarten nam op de Nieuwjaarsbijeenkomst in fort Blaucapel na 17 jaar lidmaatschap afscheid van de Vereniging. Dries Willems sprak haar toe: Beste Miek, Toen wij jouw bericht kregen dat jij je lidmaatschap van de Vereniging per 1 januari 2015 opzegde, verbaasde ons dat niet heel erg. Het tekent jou dat je zegt: als je geen actieve bijdrage aan de Vereniging wilt of kunt leveren, moet je er ook geen lid van zijn. En toen ik je uitnodigde om toch op de Nieuwjaarsbijeenkomst aanwezig te zijn, was je reactie: “Hoezo, er gaan toch wel meer mensen weg? Waarom word ik dan uitgenodigd?” Typisch Miek, dacht ik meteen. Miek, je hebt teveel voor de Vereniging betekend om met stille trom te vertrekken. Sinds 1998 sta je op de ledenlijst, maar ik heb de indruk dat je al veel langer lid bent, zo betrokken ben je geweest bij de club. Mijn eerste kennismaking met jou was een heel bijzondere. Op mijn eerste ALV die ik meemaakte – Otto was toen nog voorzitter – liet je duidelijk merken nogal ontstemd te zijn, dat niemand je had gefeliciteerd met je verjaardag. Terwijl je toch had aangegeven dat foto: Martin Bakker Arkema

12

je eerder weg moest vanwége je verjaardag! Ook dat is typisch Miek: aandacht voor het persoonlijke, het wel en wee van mensen. Je kunt verbinden, je bent slim, je bent kordaat. Je bent gevoelig voor sfeer, maar je brengt zelf ook veel sfeer. Je bent kritisch, maar altijd positief. En je bent óók goed in zaken. Je bent door Reint opgeleid om het winterprogramma te gaan maken. Maar toen je problemen met je knie kreeg, moest je daarmee stoppen. Over knieën gesproken: toen in het Schansbos Hans zijn knie weer eens op slot sprong, kreeg je die wonderwel snel weer open. Rond de inrichting van de Buitenplaats kreeg je alles voor elkaar. Toen het gebouw eenmaal af was, nam jij het beheer op je. Je stelde eisen aan een net gebruik ervan (“ruim je eigen teringzooi op!”), maar vaak was het vechten tegen de bierkaai: die vieze mannen hadden geen fatsoen in hun donder! Uiteindelijk heb je het beheer uit handen gegeven. Bij het grote onderzoek naar het wel en wee van de Vereniging heb jij samen met Luisa Botman geschiedenis geschreven. Voor het eerst in haar 35-jarig bestaan deed de Vereniging aan zelfonderzoek. Nog steeds plukken we daar de vruchten van. Op zeker moment moest je concluderen dat jouw cluppie niet meer de oude club was. Je binding werd minder en er zijn zeker zaken waar je een katerig gevoel aan overgehouden hebt. Toch zie je dat de Vereniging nog steeds springlevend is, en we groeien weer. En dat is mede dankzij jou! Namens de Vereniging wil ik je heel erg bedanken voor alle energie die je aan de Vereniging gegeven hebt. Dat is meer dan je zelf misschien denkt. Als blijk van waardering wil ik je nu uitnodigen om samen met Charlotte, het jongste lid, een laatste daad voor de Miek op de burendag in september 2013

Vereniging te verrichten, namelijk de onthulling van het foto: Daan v.d. Elst

informatiepaneel!

Coen en zijn master-class

Coen en zijn master-class houtdraaien Foto: Martin Bakker Arkema

Na de onthulling van het zeer fraaie informatiepaneel, dat een plaatsje krijgt bij de Buitenplaats in de Buitenhof, was het tijd voor een glaasje van het een en ander. Omdat het bepaald geen uitnodigend wandelweer was en het bestuur dat al vermoedde (!) en een binnen-alternatief had bedacht, duurde niet lang of Coen de Waal kwam de aandacht van de bijna 40 aanwezigen vragen voor zijn bijzondere hobby: het houtdraaien. Als eerste liet Coen een paar fraaie wandelstokken zien, waarbij de natuur een zeer bepalende invloed had gehad. In het voorportaal had Coen een flink aantal voorwerpen uitgestald en troonde de belangstellenden (en dat waren er velen ) naar zijn toko. Ter plekke werd van een stuk taxus een fraaie paddenstoel gemaakt, dat later als prijsje werd uitgereikt. De aanwezigen konden het een en ander zeer waarderen en menig lid kocht na afloop een product van Coen.

13