De Partituur · 2017. 3. 28. · 2 De Partituur - december 2011 Colofon De Partituur is een...

En verder:Jan EijkmanTurgay TankirGreet de Groot

Wijkblad voor Neerbosch-Oost - jaargang 16 - nummer 7 - december 2011

De Par tituur

Marlies van Leur-Nieuwenhuis

De Partituur - december 20112

ColofonDe Partituur is een onafhankelijk magazine voor Neerbosch-Oost. Het verschijnt zes keer per jaar en wordt gratis verspreid.De Partituur is mede mogelijk gemaakt door de gemeente Nijmegen. Er is een bijdrage verkregen uit het budget wijkactiviteiten/bewonersinitiatieven van de gemeente Nijmegen

AdresTubastraat 436544 NH NijmegenTelefoon: 06 36 56 11 05E-mail: [email protected]

RedactieRené van Berlo (hoofdredacteur)Leo AelbertsHatice Bölek-Tokgöz Niel van Daal Nico van DamLeonie HendriksGerrit Verbeek

Foto’sRon Disveld (www.fotoxtra.nl)Jacqueline van den Boom (www.jvandenboom.com)Leonie Hendriks en anderen (zie bij de artikelen)

VormgevingRené van BerloAleta Schuurman

MedewerkersAan dit nummer werkten mee: Sare Bölek, Susan Boonman-Berson, Bert Delmaar, Laura Derkse, Ger van Erp, Wim Fölker, Marlies Heijbers, Chris Hofman, Hans Kersten, Ingrid Koenen, Karin Kuipers, Leo Luermans, Marc Rutten, Gineke Schamp, Afiya Shafiq, Qader Shafiq, Michèle van der Steenstraten, Marijke Swinkels, Gon van der Werff, Gerrie van den Wollenberg

DrukwerkSenefelder Misset DoetinchemOplage: 4000 stuks

BezorgingCoördinatie: Gerrit Verbeek

Volgend nummerKopijsluiting: 15 januari 2012Verspreiding: vanaf 3 februari 2012

Foto voorpaginaMarlies van Leur-Nieuwenhuis in haar winkel (Foto: Jacqueline van den Boom)

De engelen in de kerstverhalen worden afgebeeld met een bazuin en of trompet.

Bazuin: ‘Als het bazuingeschal klinkt en Jezus komst is daar.’De bazuin is de voorloper van de trompet en bestond in de tijd van de geboorte van Jezus uit de hoorn van een ram of een berggeit. Nu wordt de bazuin gemaakt van koper. Het lijkt op een klaroen en wordt ook wel een signaal-trompet genoemd. (Zie foto in het vorige blad.)

De trompet is een koperen blaasin-strument. Deze heeft drie kleppen waardoor de klank geregeld kan worden en is daardoor uitgebreider dan de klaroen. In de bijbel wordt de trompet al genoemd, maar in de periode van de kruisvaarders en ook later werd de trompet gebruikt in het leger en mocht daarom niet meer ge-bruikt worden binnen de christelijke kerken. De Bazuin- en de Trompetstraat lig-gen tussen de Symfonie- en de Jacht-hoornstraat in.

Tekst: Leonie Hendriks

Onze straatnamen en instrumenten (2)

Sare Bölek

Bazuin

Trompet

De Partituur - december 2011 3

In dit nummer

Winter

5

En verder:Column Guillaume Alpino 4Tristan & Isolde 4Column Qader Shafiq 8Feestdagen 8 Verhaal: het land van de vetbollen 12Hoe overleef ik kerstmis? 13Column Hatice Bölek-Tokgöz 13Neerbosschenaren over kerstmis 16Burgemeester: jaarwisseling 18Brede school Neerbosch-Oost 19 Grote finale Olympiade 20Quintessens en Politiekapel 22Vrijwilligers Swon Salon gezocht 22Fantastische feesten bij SJANO 23Slagwerkgroep Neerbosch-Oost 24Het is zover... 25Jong musicaltalent in onze wijk 25 Hanna Kari is verhuisd 25Openingstijden Stadswinkel 26Doet u ook mee? 27Column Nijdas 27Agenda De Goede Herder 28Afscheid Catie ten Dorsthorst 28De maretak of mistletoe 29Verhaal Gerrie van den Wollenberg 29Brandveiligheid tijdens feestdagen 31Vrijwilligersfeesten 32

Marlies van Leur-Nieuwenhuis

Pater Jan Eijkman

Wethouder Turgay Tankir

Dagopvang De Larix

Greet de Groot

6

9

21

14

10


Marco van der Bol bij zijn muurschildering

Het gebouw Tristan

4

Even wachten…Een oud gezegde luidt ‘met passen en me-ten gaat de meeste tijd versleten’. We kunnen natuurlijk allemaal, buiten dit pas-sen en meten, meer situaties bedenken waarbij we enorm veel tijd moeten beste-den aan het ‘wachten’. Ofwel ergens op!Door wetenschappelijk onderzoek is ko-men vast te staan dat ieder mens per dag ongeveer twee á drie uur moet doorbren-gen met wachten. Je zou zelf een slogan kunnen bedenken, zoals ‘bij dag of bij nacht, je komt overal in de wacht’.

Beste mensen, het is overal wachten, soms zeer lang wachten. Waar wachten we dan op? Het is wachten bij de bushalte of het station op het openbaar vervoer, het wachten in winkels, bij loketten van de overheid, bij huisarts en tandarts. Het wachten in files, bij stoplichten en dan hebben we het nog niet over het wachten voor behandeling in een ziekenhuis. We moeten het allemaal ondergaan. Enkele weken geleden las ik in de column van Jaap van Essen in de Gelderlander dat een vrouw ruim drie uur heeft moeten wachten bij de Eerste Hulp tot het moment dat er een dokter beschikbaar was om haar on-gemak te laten onderzoeken. De uitslag was: morgen terugkomen! Het wachten vormt een grote ergernis bij alle burgers, waar en op welke plaats dat ook plaats-vindt.

Een grote ergernis van wachten is bij stop-lichten, waarvan er in Nijmegen honder-den aanwezig zijn. In de meeste gevallen zijn zij zeer noodzakelijk, want anders ko-men we nergens. Echter, enkele weken geleden heb ik een ritje gemaakt van Neerbosch-Oost naar Nijmegen-Oost. Ik kwam zo ongeveer 28 stoplichten tegen waarbij er slechts 9 op groen stonden. Doorstroming en een groene golf zijn in dit geval totaal niet aan de orde. Binnen onze gemeente zijn toch veel deskundigen aan-wezig die hebben gestudeerd. Zij zullen vast en zeker veel titels bezitten en een geweldig salaris ontvangen. Echter, ik kan mij niet aan de indruk ontrekken dat zij alles van achter hun bureau regelen en zij zullen dus blijkbaar nooit op de locatie aanwezig zijn geweest. Dat is nu mijn er-gernis!

Alle wegen worden smaller en/of voorzien van allerlei obstakels met vooral veel drempels et cetera. Bovendien, je kunt geen wijk inrijden of er zijn ‘wegwerk-zaamheden’. Zo op het eind van het jaar krijgt de burger het idee dat het geld voor dit soort zaken opgemaakt moet worden! Maar dit alles maakt het zeer onaange-naam voor onze inwoners. Het is en blijft een groot drama om met je auto naar an-dere wijken of het centrum te gaan. Veel inwoners kiezen dus voor diverse buiten-gebieden, zoals Kranenburg, Weurt, Beu-ningen, Kleef, Elst, Wijchen, waar men dichtbij de winkel kan parkeren. De ge-meente doet het zeer goed met dit par-keerbeleid! Ik zou zeggen, gemeente ga vooral zo door. De burger bepaalt zelf waar hij gaat wachten, dus niet in Nijmegen.

Guillaume Alpino

Tristan & IsoldeKennismaking met de bewoners van Tristan en Isolde, Henk van Tienhovenstraat. Op 1 december 2010, ruim een jaar geleden, werden de woontorens Tristan en Isolde op-geleverd, een initiatief van woningcorpora-tie Standvast Wonen en Huize Rosa.

Hulp inkopenDe beide torens hebben elk 37 appartementen voor senioren met en zonder zorgindicatie.Mensen met een indicatie die zorg nodig heb-ben, kunnen hulp inkopen bij de Van Zeeland-stichting via Huize Rosa. Er is een communi-catiesysteem met een noodoproepsysteem, waarbij hulp van Huize Rosa binnen vijftien minuten aanwezig is. De ervaringen hiermee zijn over het algemeen zeer positief. DuurzaamheidBij de bouw van Tristan en Isolde is zeer veel aandacht besteed aan duurzaamheid. In beide torens is voor de verwarming een warmte-pomp geïnstalleerd. Alle appartementen heb-ben vloerverwarming in de woonkamer, slaapkamers en badkamer. Radiatoren zul je er niet vinden.

OntmoetingsruimteIn elk van de torens is een ontmoetingsruimte voor activiteiten. Deze ruimte kan ook ge-bruikt worden door bewoners die iets te vie-ren hebben. Standvast Wonen had een budget ter beschikking gesteld voor de inrichting van deze ruimtes. Daarnaast heeft Standvast Wonen jaarlijks een budget voor enkele festi-viteiten voor de bewoners (kermis, kerst, bar-becue).

BewonerscommissiesIn zowel Tristan als Isolde is een bewoners-commissie actief. De commissie behartigt de belangen van de bewoners bij de verhuurder, beheert en houdt toezicht op de ontmoetings-ruimte, organiseert sociale activiteiten (knut-selen, kaarten, biljarten), heeft inspraak en/of geeft advies op het gebied van leefbaarheid, beleid, huur en servicekosten et cetera. De be-wonerscommissies zijn ook actief in overleg met andere bewonersverenigingen in het Plat-form Heseveld.

Als onderdeel van de inrichting heeft de Nij-meegse paintbrushkunstenaar Marco van der Bol in oktober in de entree van gebouw Tristan een muurschildering aangebracht. De schil-dering stelt voor de Waalbrug met de Waalkade en de Sint Stevenstoren. Tot nu toe zijn er alleen maar positieve reacties.

We wonen in een nieuw gebouw en er zijn natuurlijk een paar kinderziektes en proble-men. De communicatie kan beter, maar in het algemeen zijn bewoners zeer tevreden.

Tekst en foto’s: Bewonerscommissies Tristan & Isolde


Pater Jan is 78 jaar geleden geboren in het Waterkwartier en groeide op als een jonge jongen die zijn vrijheid opzocht.

Hij was in die tijd ook misdienaar tijdens de vieringen in de kerk. Toen Jan aan zijn moe-der vertelde dat hij graag naar het seminarie wilde, zei ze: ‘Jan, als je er niet voor kiest om het klooster in te gaan dan krijg je van mij een bokkenwagen.’ Zo erg vond zijn moeder het dat hij naar het seminarie wilde. Zij had ge-hoopt dat de bokkenwagen hem thuis zou kun-nen houden. Maar Jan laat zijn keuze vallen voor de priesters van het Heilig Hart, nadat de rector hem een doosje met pepermuntjes had beloofd. Want Jan wilde heel graag naar de missie.

SchooipaterToen Jan was afgestudeerd en priester was ge-wijd, bleef hij in Nijmegen in het Jozefkloos-ter aan de Kerkstraat. Hij werd benoemd als ‘schooipater’. Schooien wil zeggen bedelen, het bij elkaar schooien van voedsel, inkomsten en goederen voor de paters, broeders en pas-santen. In deze periode van vier jaar heeft hij heel veel geleerd voor later. ‘Dit is voor mij een goeie stageplek geweest,’ vertelt pater Jan gnuivend.Hij ging niet naar de missie, waar zijn droom lag, maar werd als kapelaan benoemd in Hel-mond, kwam in aanraking met Molukkers en werd landelijk pastor voor alle katholieke Mo-lukkers in Nederland. Daarna werd hij voor zes jaar benoemd als overste in het kloosterbe-jaardenoord in Asten, in Brabant. Daar woonden veel van zijn oud-docenten. Dit was een heel rijke ervaring voor hem. Hierna werd hij voor zeven jaar in een parochie in Vlaardingen geplaatst. Dit was een soort bui-tenland voor hem, maar ook weer niet, omdat ook hier veel Brabanders woonden.

Pater Jan wilde heel graag werken vanuit de visie van de stichter van de orde, pater Dehon. Zijn visie is: ‘Je inzetten voor die mensen in je eigen land of daarbuiten die het aan menswaar-digheid ontbreekt, die gekwetst en bedreigd worden in hun leven. Zoals bij armoede, asiel-zoekers, dak- en thuislozen.’

Missie Neerbosch-OostPater Jans droom werd werkelijkheid, op naar het missiegebied en nog wel in Nederland. Hij werd gevraagd voor de parochie de Goede Herder in Neerbosch-Oost. De andere helft van de tijd ging hij besteden aan het opzetten, samen met de communiteit aan de Banjostraat, voor de opvang van dak- en thuislozen. Hierin werd de schooipater weer actief. Hij heeft van alles gedaan, ook buiten de bureaucratie om, om deze kwetsbare groep te helpen. Hierin heeft hij intensief samengewerkt met de kra-kersbeweging en met pastor Fons Meijers van de Hulsen.

Voor pater Jan speelde religie ‘geen rol’ in de omgang met de dak- en thuislozen. Hij wist niet eens wie er katholiek waren en hoeveel. ‘Maar er is echt bijbels gevoel onder deze groep mensen,’ zegt hij. Pas toen de dak- en thuislozen er zelf om vroegen, kwam er een straatkerk in de Titus Brandsmakapel. Om-dat het roemruchte Flash Gordonproject niet doorging, kregen ze voor één gulden de Titus Brandsmakapel. Wim Hompe werd, na zijn wethouderschap, de voorzitter van het ‘Kruis-punt’ en behartigde daarmee de belangen van de dak en thuislozen. Onze gemeenschap van de Goede Herderkerk heeft meegewerkt aan zijn projecten voor de dak- en thuislozen. Pater Jan preekte er zeer vaak over en bracht daarmee zijn missiewerk onze kerk binnen. In die periode werd er ook aan uitgeprocedeerde asielzoekers tijdelijk

huisvesting geboden in onze kerk. Want pater Jan pleit voor een ‘recht op wonen’.Ook zag hij dat ieder mens in deze situatie te-recht kan komen. Hij heeft veel mensen, ook hoog opgeleide, op straat terecht zien komen. En mensen die ontslagen worden uit de psy-chiatrie worden vaak te vroeg aan hun lot over-gelaten. Vervolgens ontstaan er problemen en worden ze, in veel gevallen, hun huis uitgezet en komen op straat te staan.Langzaamaan nam de bureaucratie het over van het pionierswerk. Dit werd voor pater Jan het signaal om ‘weg te wezen’. Want hij doet vele malen liever aan veldwerk dan aan be-stuurlijke bureaucratie.

Weer terugSinds 2½ jaar is hij weer terug, nu als vrijwil-lig pastor in Neerbosch-Oost, en heeft het ge-voel weer thuis te zijn. Pater Jans hart gaat uit naar de kwetsbare mensen en nog iedere week gaat hij buurten bij de diverse opvanghuizen.

Tijdens het parochieoverleg van 8 november vertelde hij over de advent en de kersttijd: ‘Wij mensen vragen ons af, als we het over kerstmis hebben, waar gaat het over of wat verwachten wij van kerstmis? Je zou dit ook om kunnen draaien met: wat verwacht God van ons. En hier kun je nog lang of breed over praten. Maar wat hebben wij aan God te danken? Hij heeft ons een prachtige wereld gegeven, een land-schap dat we mogen onderhouden. Wij hebben er een puinhoop van gemaakt, hoe wij met el-kaar omgaan en dit kan God nooit zo bedoeld hebben. Maar Gods vertrouwen in ons blijft bestaan’. ‘Zorg goed voor de wereld, voor jezelf en voor elkaar,’ is de boodschap van pater Jan voor alle dagen van het jaar. En deze boodschap over-stijgt alle religies.

Tekst: Nico van Dam en Leonie HendriksFoto’s: Gineke Schamp

Pater Jan Eijkman is een echte Nijmegenaar

Pater Jan met Palmpasen Pater Jan met Adelheid


‘Neerbosch-Oost is een kwetsbare wijk.’ Dat zegt Turgay Tankir, wethouder van on-der meer wijken. Maar de rest van Nijme-gen kan er ook veel van leren: ‘Er is heel veel betrokkenheid van allochtone ouders en kinderen.’

Turgay Tankir is de eerste Nijmeegse wethou-der van allochtone afkomst. Hij is geboren in Turkije en opgegroeid in Istanboel. In 1975 kwam hij naar Nederland. Hij begon als fa-brieksarbeider en werkte zich op tot directeur van welzijnsorganisatie Het Inter-lokaal. Sinds 28 april 2010 is hij namens de PvdA wethou-der van Nijmegen.

Samenleving‘Bij Inter-lokaal werkte ik voor kwetsbare groepen. Als je voor hun belangen opkomt, kom je heel dicht bij de politiek. Omdat het altijd gaat om keuzes. Om voor die mensen wel of niet iets voor elkaar te krijgen. Ik heb mijn directeurschap bij Het Inter-lokaal altijd gezien als een politieke missie, niet vanuit de politiek maar vanuit de samenleving. Je moet de samenleving mobiliseren om voor die men-sen het nodige te realiseren.’

Nu zit u aan de andere kant van de tafel. Hoe doet u dat?‘Nu heb ik een heel andere rol. Ik ben niet

voor niks lid van de Partij van de Arbeid. Ik wil groepen ondersteunen die steun in de rug nodig hebben, die niet zelf in staat zijn om een toekomstperspectief te ontwikkelen. Ik heb nu te maken met veel meer belangen dan toen ik voor Het Inter-lokaal werkte. Ik ben bestuur-der van alle mensen die in de stad wonen, ook mensen die zelfstandig genoeg zijn en bedrij-ven die kapitaalkrachtig genoeg zijn. Door dingen met elkaar te verbinden, kun je voor iedereen iets betekenen.’

Burgerparticipatie‘Wat ik heel belangrijk vind, is hoe we in de wijken een vorm van burgerparticipatie krij-gen. Wij moeten zoeken naar een manier waar-op bewoners in hun diversiteit actief zijn en dat ze minder bemoeienis vanuit de gemeente hebben daarin. Vertrekpunt is de burger zelf. De bewoners zijn mondig. Als je alles op een klassieke manier organiseert, dan loop je het risico dat je altijd dezelfde mensen tegenkomt in de participatie.’

Neerbosch-Oost‘Neerbosch-Oost is een wijk met een hoog per-centage diversiteit. Het heeft heel veel groen langs het water en een mooi kerkje. Het is ge-ografisch gezien een gesloten wijk. Er is maar één ingang. Daardoor is het een overzichtelij-ke wijk. Maar het is ook een kwetsbare wijk, met name in de delen waar teveel concentratie is van mensen met lage inkomens. We moeten blijven investeren in voorzieningen. We heb-ben OpMaat geopend. Vanuit de Wmo gaan we drie pilots starten: in Neerbosch-Oost, Hatert en Meijhorst. Er komen wijkteams met daarin onder andere huisarts, wijkverpleging, jonge-renwerker en woningcorporaties. We willen de samenwerkende organisaties nóg dichter bij elkaar brengen, ook bij individuele zorg voor mensen. In bepaalde delen van de wijk moeten we in samenwerking met woningcorporaties en de politie zorgen dat het leefklimaat omhoog gaat. De bewoners moeten kunnen vertrouwen dat gemeente en maatschappelijke instellingen blijven investeren. Er zijn delen waar het goed loopt en het er goed uitziet. Neerbosch-Oost onderscheidt zich niet zoveel van andere wij-ken, met uitzondering van de geïsoleerdheid van de wijk zelf.’

VoorbeeldNeerbosch-Oost is omringd door het Maas-Waalkanaal, de Graafseweg en de Neerbos-scheweg. Die geïsoleerdheid is waarschijnlijk de reden dat het ook een echte wijk is. Er is een echt wijkgevoel. Velen noemen het zelfs een dorpsgevoel. In Dukenburg zijn op papier zeven woonwijken, maar in de praktijk zijn ze

‘In Neerbosch-Oost werken allochtonen en witten samen.

Zo moet je omgaan met diversiteit’

Wethouder Turgay Tankir


‘Allochtonen zijn veel meer buiten dan Nederlanders. Dat

zie je bijvoorbeeld bij jongeren’

Turgay Tankir is sinds april 2010 wet-houder Werk & Inkomen, Openbare Ruimte en Wijken.Tankir is in 1957 geboren in Turkije en opgegroeid in Istanboel. Hij kwam in 1975 naar Nederland en woonde twintig jaar in Deventer. Hij begon als arbeider in een papierfabriek, werd opgeleid als automonteur en kwam in het sociaal-cultureel werk terecht. Zes jaar was hij opbouwwerker in Deventer. Hij werd lid van de gemeen-teraad. In 1988 ging Tankir voor het ministerie van Welzijn, Volksgezond-heid en Cultuur werken, waar hij zich bezighield met vluchtelingen en asiel-zoekers. Na twaalf jaar bij het minis-terie stapte hij over naar de Nijmeegse Instelling voor Maatschappelijk Werk (NIM). Drie jaar later, in 2003, werd hij directeur van Het Inter-lokaal. Onder zijn leiding groeide Het Inter-lokaal van een vrijwilligersorganisatie met twee betaalde medewerkers naar een professionele organisatie met on-geveer 125 betaalde medewerkers, sta-giaires en vrijwilligers.Turgay Tankir woont zo’n tien jaar in Nijmegen; eerst in Dukenburg, nu in Lindenholt. Hij is lid van de PvdA.

dat niet. Zwanenveld-West heeft bijvoorbeeld geen enkele binding met Zwanenveld-Oost.‘Dat herken ik wel. De samenleving veran-dert, maar de structuren in een wijk zijn veel moeilijker te veranderen. Het straatbeeld is gekleurd, maar de activiteiten gebeuren nog op een witte manier. Je moet organisaties heb-ben die de veranderde samenstelling vertalen in de activiteiten. We moeten dat op de agenda zetten. We kunnen dan goed Neerbosch-Oost als voorbeeld gebruiken. Bijvoorbeeld het

sinterklaasfeest: hij komt op de brommer. Er zijn ook veel allochtone kinderen bij. Bij het kinderbouwdorp ook. Er is heel veel betrok-kenheid van allochtone ouders en kinderen. Je moet de juiste modus vinden om mensen geïn-teresseerd te krijgen. Het is niet vanzelfspre-kend dat je alle groepen gelijkmatig bereikt. Een goed voorbeeld is Blik in de Wijk in Lin-denholt: bewoners verwelkomen nieuwe be-woners met informatie over de wijk. Ze bellen aan en maken een praatje. Het gaat om de ge-baren: elkaar herkennen en herkend en erkend worden. In Neerbosch-Oost werken allochto-nen en witten samen. Zo moet je omgaan met diversiteit.’

WijkbezoekWethouder Frings zei in het vorige nummer van De Partituur: ‘Mijn beeld van Neerbosch-Oost is misschien wel verouderd.’ Zijn voor-ganger Floris Tas kende de wijk nauwelijks. Is het niet tijd dat het college van B en W een bezoek aan de wijk brengt?‘Dan ben je aan het goede adres. Ik doe in het college namelijk de voorstellen voor wijkbe-zoeken. Ik vind het een goed idee en zal het ook voorstellen. Daar kun je me aan houden.’

TrotsTurken en Marokkanen zijn trots dat uit hun kringen een staatssecretaris en een burge-meester zijn voortgekomen. Zijn ze ook trots op u?‘Wethouder zijn is voor mij geen job. Het is een soort maatschappelijke missie. Ten eer-ste omdat ik mij heel erg verbonden voel met deze stad. Maar je hebt in de samenleving ook voorbeeldfiguren nodig. Ook de allochtonen in deze stad - niet allemaal misschien - zullen trots zijn dat een man die in Turkije is geboren, deel uitmaakt van het stadsbestuur. Dat zal hun gevoel van verbondenheid met deze stad zeker versterken. Er zijn grote verwachtingen, maar aan de andere kant, ik voel ook dat veel men-sen trots op mij zijn.’

Tekst: René van BerloFoto’s: Laura Derkse


Inwijdingsfeest Chanoeka, voor Jo-den 21-29 december 2011.Tijdens Chanoeka herdenken Joden de inwij-ding van de tempel van Jeruzalem (165 voor Christus). In de apocriefe boeken 1 en 2 Mac-cabeeën staat het volgende:De Syrische koning Antiochus had het joodse geloof verboden. Het Joodse volk moest van hem Griekse afgoden gaan aanbidden. In de tempel van Jeruzalem werd het altaar van God vervangen door een altaar van Zeus. Nadat veel Joden in opstand waren gekomen en de overwinning hadden behaald onder leiding van Judas en zijn broers de Maccabeeërs, konden zij hun tempel weer inwijden. Om de tempel te verlichten staken zij de zevenarmige kandelaar aan. Maar zij hadden maar voor één dag olie, om de kandelaar te branden. Door een wonder echter bleef de kandelaar toch acht dagen branden. Dit wonder vieren Joden met Chanoeka. Een feest over licht.

Uit de Bijbel: Lucas 2, 1-7 (De Nieuwe Bijbelvertaling):In die tijd kondigde keizer Augustus een de-creet af dat alle inwoners van het rijk zich moesten laten inschrijven. Deze eerste volks-telling vond plaats tijdens het bewind van Qui-rinius over Syrië. Iedereen ging op weg, om zich te laten inschrijven, ieder naar de plaats waar hij vandaan kwam.Jozef ging van de stad Nazareth in Galilea naar Judea, naar de stad van David die Betle-hem heet, omdat hij van David afstamde, om zich te laten inschrijven samen met Maria, zijn aanstaande vrouw, die zwanger was. Terwijl ze daar waren, brak de dag van haar bevalling aan, en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek

en legde hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het nachtverblijf van de stad.

Uit de Koran: naar Soera 19, 17-34: Op een dag ging Marjam wandelen buiten het dorp. Ze ging even zitten op een rustig plekje. Er kwam een knappe man naar haar toe. Mar-jam schrok. Ze vroeg Allah om hulp. Ze zei te-gen de man: ‘Ga weg. Laat mij met rust.’Maar de man zei: ‘Allah heeft mij naar je toe-gestuurd. Hij wil dat je een zoon krijgt. Die zoon zal een profeet zijn. Toen de baby geboren moest worden, ging Marjam onder een boom zitten. Ze had pijn, honger en dorst. Allah maakte voor haar een beekje met fris water. Nu kon ze zich wassen en drinken. En uit de boom vielen rijpe vruchten om te eten.

De baby werd geboren. Het was een zoon. Zijn naam was Isa.Marjam ging met de baby naar haar dorp terug. Haar familie zei: ‘Marjam je hebt een baby! Hoe kan dat? Het is niet goed, als je een kind hebt maar geen man!’Toen begon de kleine baby te praten. Hij zei: ‘Ik ben een dienaar van Allah. Allah heeft gezegd, dat ik veel moet bidden en de arme mensen moet helpen. Ik ben een profeet. Allah wilde, dat ik werd geboren. Wat Allah wil, dat gebeurt ook. Wat Allah doet is goed. Het is ook Allah’s wil dat ik dood ga. Ook dat is goed.’ Het is ook Allahs wil dat ik weer levend wordt.Ook dat is goed.’

Ik wens u een fijn kerstfeest!

Tekst: Marlies Heijbers

Iedereen gelijkBent u weleens in de Valkhofzaal van de Lin-denberg geweest? Het is de moeite waard. Ik ben er meerdere keren geweest. Deze keer zat ik er met een klein gezelschap over een zeer belangrijk thema in onze samenleving te praten.Met de rug naar het raam, waardoor het he-dendaagse Valkhofpark - nu het toneel van klein wereldverzet Occupy - te zien was, keek ik naar de muurschilderingen voor me. De in de stijl van de ‘Gebroeders van Limburg’ ge-schilderde burcht van keizer Frederik Barba-rossa met de Donjontoren en een verdwaalde tram brachten de herinneringen uit de tijd toen Nederland een grondwet kreeg. ‘Hoe zagen de mensen er toen uit?’ ‘Waarom heeft het Arnhemse provinciehuis toen besloten om de katholieke Waalstad van haar glorie te be-roven door de Valkhofburcht te laten slopen?’ De implementatie van artikel 1 van de grondwet in de praktijk en dan nog langs de Europese meetlat, duwde de gedachten alle kanten uit. Wij maken ons zorgen over toename van dis-criminatie en uitsluiting. Uitzendbureaus die mensen met een andere etnische achtergrond weren. De homoseksuelen die gepest worden in hun wijken… Waarom worden mensen in voorbeeldfuncties die zich hier aan schuldig maken niet aangesproken?Aandacht voor burgerschap en herbevestiging van normen die Nederland gemaakt hebben tot het land van vrijheden zal de remedie zijn. Riepen wij toen. Volgens de grootste allochtoon van Nederland, leermeester Spinoza, is ongestoorde en ver-heven blijmoedigheid te bereiken door inzicht in hoe je in werkelijkheid bent en hoe je zou willen zijn. Je doet dingen omdat je omgeving jou die oplegt. Maar diep in je binnenste wens je datgene te doen wat je echt zou willen doen. Hij vergeleek de mens met een paard en zijn berijder. Het paard moet in het gareel worden gebracht door de berijder en worden wat hij eigenlijk niet zou willen zijn.Zou Johan Cruijff, een invloedrijke persoon-lijkheid - denk aan ‘Elk nadeel heb zijn voor-deel’ - het werkelijk bedoeld hebben? Beseft hij hoe groot zijn invloed op anderen kan zijn? Gelukkig las ik Edgar Davids woorden: ‘Ik heb nooit gezegd dat Cruijff een racist is.’

Qader Shafiq (Foto: Lilia Volkova)


Als ik voor het eerst binnenkom in dagop-vang De Larix voelt het aan als een warme douche. Het is een gezellige drukte vanwege de beauty- ofwel optutmiddag. De mannen genieten hier ook van, maar gaan verder hun eigen gang met het maken van een mo-zaïek en kaarten.

Na deze eerste kennismaking maak ik een af-spraak met Monique van den Berge voor een gesprekje. Zij is een van de begeleidsters van Swon het seniorennetwerk voor ouderen in Neerbosch-Oost.

De dagopvang is open van dinsdag tot en met vrijdag en zondag van 10.00 uur tot 16.00 uur.De mensen komen om 10.00 uur en worden gebracht door vrijwilligers met auto’s en ook wel met taxi’s. Ze komen vanuit heel Nijme-gen hier naartoe. Per dag zijn gemiddeld vijf-tien mensen aanwezig.

De mensen die gebruik maken van deze vorm van opvang, hebben een indicatie van CIZ ofwel het Centrum Indicatie Zorg. Op een dagopvang komen voornamelijk ouderen die behoefte hebben aan structuur in de week. Zij zijn al een tijd alleen en veel mensen om hen heen zijn weggevallen. De kinderen zijn druk met hun gezinnen en werk. De begeleid-ster van de dagopvang gaat met elke deelne-mer een persoonlijk gesprek aan om samen te kijken welke mogelijkheden er zijn voor een zinvolle dagbesteding. De bedoeling is om weer zin te krijgen in nieuwe initiatieven. Veel

Dagopvang De Larix in het wijkcentrum De Schalmei

deelnemers van de Larix komen een paar keer per week en vinden het prettig om elkaar te ontmoeten. Er ontstaan ook vriendschappen.

Alle mannen en vrouwen die hier naar toe komen, wonen zelfstandig thuis en kunnen zichzelf nog verzorgen met eventueel hulp van thuiszorg en/of familie.

Samenzijn‘Er wordt op de eerste plaats opnieuw een structuur in de dag aangeboden. En in het sa-menzijn zien we dat de mensen al veranderen, alsof er kleine wondertjes gebeuren,’ zegt Mo-nique. Mensen nodigen elkaar onbewust uit om meer aandacht voor zichzelf te hebben. Als de ander er goed en verzorgd uitziet, nodigt dit uit om het zelf ook te gaan doen. De mensen voelen zich beter als ze weer aandacht voor zichzelf hebben. Het gevoel van eigenwaarde wordt versterkt. Zij voelen zich weer nodig en worden daardoor belangrijk voor zichzelf en voor de ander. Als mensen hier voor het eerst komen, hebben zij vaak het gevoel niets meer

te betekenen en niets meer te kunnen. Monique geeft dan aan: ‘U kunt heel wat meer dan u denkt.’ Een positieve uitstraling is heel belang-rijk. Daarin ziet zij de mensen veranderen.

DagindelingDe dag wordt begonnen met koffiedrinken waarna er een individuele activiteit is. Elke deelnemer kan een eigen activiteit of een be-zigheid samen doen. De begeleiding stimuleert hen om iets op te pakken. Om 12 uur is er een lunch. Er wordt gezamenlijk voor die lunch gezorgd. ’s Morgens gaan sommigen mee om de boodschappen te doen voor de lunch, samen met een groepshulp. ‘En ieder werkt er op zijn of haar eigen manier aan mee,’ zegt Monique. Na de lunch is er een rustuurtje. Dat kan zijn dat mensen even op bed of in de stoel willen rusten, maar sommigen maken een wandelin-getje buiten.Na de rustpauze is er een gezamenlijke acti-viteit. Dit zijn echt leuke middagen, zoals deze week de beautymiddag, maar er zijn ook uitstapjes, bijvoorbeeld een bezoek aan een museum. Er wordt gewerkt met een thema en de seizoenen. Carnaval, Sint Nicolaas en een kerstfeest zijn er ook altijd.

De mensen bouwen als vanzelf een band met elkaar op. Men wordt vertrouwd met elkaar en soms zo betrokken dat, als er iemand ziek is, men contact met elkaar opneemt. ‘De betrok-kenheid groeit naarmate zij zich op hun gemak voelen,’ is Moniques ervaring.

Gebruik maken van de dagopvang betekent ook dat de mensen langer thuis kunnen blijven wonen. ‘Maar het allerbelangrijkste is dat ze lekker onder de mensen zijn. Ze gaan zo an-ders naar huis dan ze gekomen zijn en kunnen er dan thuis weer beter tegen,’ besluit Moni-que.

Tekst: Leonie HendriksFoto’s: Jacqueline van den Boom

‘Er wordt structuur in de dag aangeboden’

Mensen bouwen als vanzelf een band met elkaar op

Monique van den Berge vertelt


‘Heerlijk om helemaal weg te kruipen in een boek’

Marlies van Leur-Nieuwenhuis over haar liefde voor boeken en Neerbosch-OostHet is waarschijnlijk één van de best be-waarde geheimen van Neerbosch-Oost: het winkelcentrum de Notenhout heeft een bij-zondere winkel, waarvan er in heel Neder-land maar twee bestaan. Wat deze winkel uniek maakt, is dat er zowel tweedehandse als nieuwe boeken worden verkocht. Voor de eigenaresse, Marlies van Leur, is het een leuke wetenswaardigheid, maar ze heeft het niet nodig om nog meer van haar winkel te houden. ‘Ik ben er altijd mee bezig. Zelfs in de vakantie denk ik er aan hoe het allemaal beter zou kunnen voor de klanten.’

‘Ik ben een echte Nijmeegse. Mijn vader komt uit Hees en mijn moeder uit Neerbosch. Ze kwamen elkaar tegen op de schaatsbaan in de Hatertse Vennen. Mijn vader zag mijn moe-der van een afstand en was op slag verliefd op haar. Van haar kant kwam de liefde pas, toen mijn vader regelmatig in De Kiep verscheen. Dat café, in de Dennenstraat naast de kerk, was van mijn opa en De Kiep was zijn bij-naam, omdat hij heel klein en licht was.’

‘Ik ben met drie andere zussen opgegroeid in Nijmegen-Oost. Mijn vader was bakker en had een kleine, ouderwetse, ambachtelijke bakkerij aan huis. Dat betekende dat wij allemaal veel mee moesten helpen in de winkel. De klusjes

liepen uiteen van het brood rechtzetten tot en met bestellingen afleveren bij de mensen thuis.Het was bij ons thuis heel gewoon om mee te helpen in de bakkerij, alleen vond ik het niet altijd leuk en nodig om te helpen. Ik wilde ook wel eens iets anders doen, lezen bijvoorbeeld. Dat vond en vind ik nog steeds zalig. Maar elke keer als ik in een boek zat, werd ik er weer uitgehaald omdat er geholpen moest worden.’ Lezen‘Lezen is mijn passie. Toen ik een jaar of vier was, heb ik mezelf leren lezen door middel van de Donald Duck. Ik las alles. Thuis hadden wij de krant en die werd door mij helemaal uitge-plozen.’

‘Ik weet nog dat ik van mijn moeder voor straf de kelder in moest. Dat was geweldig! Wist mijn moeder veel dat het geen straf was, maar juist een zegen. Want in de kelder lagen tien-tallen boeken. Ik had eindelijk eens de tijd om ongestoord, uren achter elkaar, te lezen.’

‘De liefde voor boeken heb ik van mijn moe-der, maar ook van vader. Hij kon zo mooi vertellen, vooral over de oorlog. Hij werd te-werkgesteld in Duitsland en leerde daar het bakkersvak. Ik herinner me nog goed dat we samen uren aan de keukentafel zaten. Ik hing

aan zijn lippen terwijl hij het ene verhaal na het andere vertelde.’

‘Thuis heb ik ruim duizend boeken in de kast staan. Ik kan geen enkel boek weggooien. En ja, alles wat daar staat, is door mij en/of door mijn echtgenoot gelezen. Mijn top vijf van fa-voriete schrijvers? Philippe Claudel, Renate Dorrestein, Niccolo Ammaniti, John Irving en Adriaan van Dis. Maar ik weet dat boeken zeer persoonlijk zijn. Een boek dat ik prachtig vind, kan voor een ander erg saai zijn. Daarom zal ik niet zomaar boeken aan iemand aanbevelen.’

Zelfstandige‘Ik heb verschillende opleidingen gedaan en elke keer verveelde ik mij op school. Alleen cijfers konden mij boeien. Tot de geboorte van mijn eerste kind - ik heb drie kinderen: een dochter van 29 jaar en twee zonen, een van 27 en een van 25 jaar - werkte ik als boekhouder bij een accountantsbureau. Ik vond het gewel-dig om de cijfers kloppend te maken. Na de komst van mijn kinderen ben ik gestopt met die baan. Ik ben toen in deze winkel gaan werken. Ik had er nooit aan gedacht om een zelfstandige te worden. Maar toen de vorige eigenaar ermee wilde stoppen, vroeg hij aan mij of ik deze boekhandel wilde overnemen. Ik had geen zin in een nieuwe baas en ook door


mijn liefde voor boeken besloot ik zijn zaak over te nemen. Mijn moeder had mij zo vaak gewaarschuwd om vooral geen eigen zaak te beginnen. Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.’

Klanten in 23 jaar‘Deze boekenwinkel heb ik nu 13 jaar, maar ik werk hier 23 jaar en het is inderdaad hard wer-ken. Maar het blijft leuk, ook al komt het neer op 50 uur per week werken. Ik heb altijd hele lieve en vriendelijke klanten waar ik graag een praatje mee maak. In al die jaren heb ik maar vier klanten de deur gewezen. Dat valt toch mee, vier klanten in 23 jaar?’

‘Ik vind het contact met de klanten belangrijk, je moet er zeker tijd voor maken. Soms, als ik teveel aan mijn hoofd heb, kun je dat meteen zien aan mijn gezicht. Ik ben dan wat gesloten. Dat vind ik erg jammer en slecht van mezelf, want de klant kan er niets aan doen dat ik zor-gen heb. Maar ja, ik ben een open boek. Ik kan gewoon niet doen alsof. Zo zit ik nu eenmaal niet in elkaar.’

‘Of mensen minder lezen? Nou, volgens mij is dat niet waar. Ik heb elke dag wel tweehonderd betalende klanten die van alles kopen, van de krant, een nieuw boek tot aan stapels tweede-hands boeken toe. Naast de klanten uit de wijk, heb ik ook klanten uit andere wijken, andere steden en zelfs uit het buitenland. Zij komen vooral voor de tweedehands boeken en nemen soms dozen vol boeken mee.’

Liefde voor Neerbosch-Oost‘Ik heb zelf zeventien jaar in Neerbosch-Oost gewoond en ik ben nog steeds dol op deze wijk. Geen slecht woord over NBO, want dat duld ik niet. Ik heb nooit problemen gehad. En ja, natuurlijk is de wijk veranderd, maar zelf groei je mee. Het dorpsgevoel in de wijk is bijzonder en dat merk je ook in de winkel, als mensen een praatje komen maken en koffie drinken.’

‘Vroeger, ik heb dat van horen zeggen, veeg-den de ondernemers na sluitingstijd gezamen-lijk het winkelcentrum en daarna dronken ze samen een kop koffie, waarbij ze de dag met elkaar nog eens doornamen. Ik snap wel dat de tijden veranderd zijn. Iedereen wil nu snel naar huis na sluitingstijd. Ik hoor daar ook bij.’

Marlies, hoe lang wil je dit nog blijven doen?‘Ik hoop, dat ik dit nog minstens twintig jaar leuk mag blijven vinden.’

Tekst: Hatice Bölek-Tokgöz en Leo Aelberts

Foto’s: Jacqueline van den Boom


Hij hoorde het geluid van zijn voetstappen in de sneeuw. Het heeft goed gesneeuwd. De geur van de sneeuw is overal hetzelfde. Hoe zou de sneeuw hier smaken? Hij pakte een hap van zuivere vlokken van de tak van een pru-nus. Jawel, de smaak is hetzelfde. Hij herin-nerde zich zijn kinderjaren. Hoe hij met zijn zusje en kinderen uit de buurt probeerde thuis suiker en soms poedermelk te stelen om die vervolgens met de sneeuw te mengen. O, zij werden uitgescholden door hun moeders als zij betrapt werden: ‘IJs wordt alleen in de zomer gegeten!’En die kachels waarop gekookt werd, waar-naast hij graag zat. Soms, als het brooddeeg aan het rijzen was, stal hij stukjes en plakte deze op de hete kachel. Dat vond hij leuk. Hij wilde altijd al bakker worden. Werken met de geur van vers brood. Hij had een hekel aan het maken van bollen uit het steenkoolgruis. Als enige jongen thuis moest hij dat doen. Hij ver-veelde zich vaak. Jammer dat in de winter de scholen gesloten waren.De takken van de bomen, de pootafdruk-ken van de katten en honden en de vergeelde sneeuw met de urine van dieren… Hij heeft ontdekt dat er wel degelijk verschil is tussen de winter hier en daar: de lucht smaakt hier meer naar auto’s en daar naar schoorstenen. Sinds kort wist hij dat er in dit land vetbol-len worden opgehangen in de takken van de bomen om de hongerige vogels van voedsel te voorzien. Dit vond hij mooi.

Vandaag was hij minder somber. Lag dat aan de sneeuw? De afgelopen dagen had hij al-leen maar gehuild. Bij het zien van de vrolijke scènes wanneer kinderen met hun ouders uit-bundig Sinterklaas aan het vieren waren, dacht hij aan zijn dochtertje Shirin. Zou zij ook ooit Sinterklaas leren kennen? In het Winkelcentrum Dukenburg kwam hij niet meer. Hij zag daar dameskleren die hij voor zijn echtgenote Rona zou willen kopen, maar van wie hij de maat niet meer wist. Of als hij naar de reclameaffiches van D-reizen keek, waar vluchten werden aangeboden naar vele landen, maar waar zijn door de oorlog getroffen land nooit op voorkwam. De naam Schiphol liet hem altijd schrikken. Hij zou vijf jaar geleden uitgezet worden. Hij dacht aan de slachtoffers die, misschien met verlangens naar hun geliefden in hun ogen, waren verbrand. Hij huilde omdat hij zijn verantwoordelijkheid voor zijn eigen vrouw en kind niet kon nemen. Door zijn keuze om naar een menswaardig be-staan voor iedereen in zijn land te streven en over de misstanden van dictatuur te schrijven, heeft hij zijn geliefden verwaarloosd. Hij had bakker moeten worden en geen journalist.Om hem heen weerklonken de geluiden van de sleeënde kinderen. Hij wasemde zijn handen warm en haalde uit de binnenzak van zijn jas een tasje met een ingelijste foto van zijn doch-tertje en een geplastificeerde A4-tekening van zijn Shirin. Zij wordt over twee weken zeven en hij is al zeven jaar hier. Op de met de kleur-potloden getekende tekening stond een meisje tussen een vrouw en een man. Hij bewonderde

Het land van de vetbollen

Een kerstverhaal nogmaals de foto en keek naar de grauwe he-mel. Denkend aan zijn dappere Rona die alleen hun kindje opvoedde en die hem schreef dat zij trots op hem was. Bij de oliebollenkraam kocht hij twaalf olie-bollen. Hij was op die avond uitgenodigd om bij Thea te eten. Thea verving zijn moeder. Thea, die als vrijwilligster vluchtelingen hielp, leerde hem Nederlandse zinnen ontleden en bewaarde voor hem de artikelen over zijn land die in Trouw verschenen. Zij was zijn enige maatje hier die hem begreep. Bij Thea maakte hij kennis met Meryam, de dochter van Thea die in Zweden woonde. Voorafgaand aan het diner zijn ze naar de Ont-moetingskerk gegaan, waar hij voor het eerst kennis maakte met een oecumenische Kerst-dienst. Als niet religieuze man ervoer hij dat bijzonder. Op de terugweg naar zijn kamer, merkte hij absolute rust in de verlichte straten. Hij zong. Hij zong.Vier dagen later was hij in de Lidl boodschap-pen aan het doen, toen mevrouw Lammers hem belde. Hij schrok. Hij durfde de telefoon van zijn advocate niet op te nemen. Mevrouw Lammers vertelde hem meteen het goede nieuws. Huilend verliet hij de winkel. Huilend keek hij naar de prunussen die hem welkom heetten. Met betraande ogen voelde hij zich welkom.

Tekst: Qader ShafiqTekening: Afiya ShafiqAchtergrondfoto: Ron Disveld


Feestdagen Er bestaan twee soorten feestdagen in het be-staan van een persoon. De feestdagen die bij je cultuur, geloof en opvoeding horen en waar je mee bent opgegroeid. En dan heb je de feest-dagen die je als persoon in je latere leven hebt geadopteerd. Gewoon omdat je ze zo leuk vindt. Mijn Nederlandse adoptiefeestdagen zijn sinter-klaas en kerst. Al moet ik bekennen dat het con-tact met de goedheiligman enigszins verwaterd is nu de kinderen 12 en 14 jaar zijn. Echter, de pepernoten bakkende zwarte piet zal waarschijn-lijk eeuwig in mijn leven blijven, want december zonder pepernoten is ondenkbaar voor mij. Zodra de pepernoten verdwijnen, komt mijn volgende favoriete feest om de hoek kijken: het kerstfeest. Als kind vond ik dat al een geweldig feest. Soms, in een nostalgische bui, komt de herinnering terug dat ik als kind luidkeels ‘Gloria in excelsis Deo’ zong, met een brandende kaars in mijn hand. Dat was ergens in de derde klas van de lagere school. Ik kan me niet meer herin-neren of ik er snoezig uitzag met die kaars en de zelfgemaakte krans op mijn hoofd. Alleen het gevoel weet ik nog goed: trillend van geluk en vol verwachting voor de komende vakantie. Mijn ouders hebben er overigens nooit een punt van gemaakt dat in een moslimgezin een kerst-boom stond. Ook zij vonden zo’n boom in huis wel leuk, maar meer ook niet.

Omdat het kerstfeest niet in mijn opvoeding zit en ik de rituelen nooit eigen heb gemaakt, ga ik enigszins nonchalant om met de kerst. Dat komt neer op: niet piekeren wie waar en wanneer en hoe laat gaat eten op de eerste en tweede kerstdag, geen geren en gestoei in de overvolle supermarkt om de race te winnen die heet ‘alle ingrediënten voor het kerstdiner in-slaan voor het op is.’ Ook kwel ik mijzelf niet om culinaire toverstukjes te maken, ik maak gewoon makkelijk eten klaar. Nee, dat soort stress laat ik liever over aan vriendinnen die met het Ker-steest zijn opgegroeid en ergens begin december al beginnen te klagen over de komende stress-dagen. Maar wat doe ik dan? Stap één is het huis kerst-klaar maken door overal theelichtjes neer te zetten. Tot grote ergernis van mijn lief, die dat allemaal maar gevaarlijk vindt. Ook de wierrook is aangepast, zodat het huis naar kruidnagels en sinaasappelen ruikt. Vervolgens moet de den-nenboom in de tuin er aan geloven en wordt die versierd met kerstballen. Als laatste komt er een kerstkrans met kaars in huis, die een prominente plaats krijgt op tafel.

Stap twee betreft de voorbereiding op de ko-mende vrije dagen. Als eerste worden voldoende eten en lekkere hapjes ingeslagen om geen last te hebben van de dichte winkels. Daarna ga ik op zoek naar spannende kerstfilms op de televi-sie die we ’s avonds op de bank gaan bekijken. Vooral de zoetsappige Sissi en Scrooge zijn fa-voriet. In welke vorm dan ook, de kerstdagen zijn één van de mooiste dagen van het jaar. Daarom: een zalig kerstfeest voor iedereen.

Hatice Bölek-Tokgöz

De kerstdagen zijn bij veel mensen geliefd vanwege de gezelligheid en het samen zijn met familie en vrienden. Kerst brengt sfeer in huis.

Toch wordt er ook gemopperd over de kerst-periode, omdat het ook stress met zich kan meebrengen. Bovendien kunnen de kosten nogal drukken op het persoonlijk budget als er cadeaus worden gekocht of kerstkaarten verstuurd. Ook de inkopen voor het kerstdiner kunnen een behoorlijke aanslag zijn op het te besteden inkomen. Vooral in tijden dat het eco-nomisch niet goed gaat, is het niet verkeerd om enkele besparingstips te geven.

KerstkaartenHet klinkt zo simpel, maar in de praktijk vraagt het nog wat: maak zelf je kerstkaarten. Voordeel is dat zo’n kaart veel persoonlijker is en je mag ook nog eens creatief aan de slag gaan. Nadeel er van is: je moet er tijd voor vrij maken. Toch is het de moeite waard om zelf aan de slag te gaan met kleurrijk papier, knip-sels uit bladen, linten, veertjes en kralen.Geen zin in zelf plakken en knippen? Dan kun je ook kiezen om digitaal een kerstkaart te stu-ren. Op het internet zijn verschillende aanbie-ders die met één klik een kerstkaart zenden.

Liever toch een kaart per post versturen? Je bespaart op postzegels door kritisch naar je adressenlijst te kijken. Aan wie wil je echt een kaart sturen? En koop geen losse postzegels, maar de speciale decemberzegels.

CadeausMaak een lijst van namen voor wie je wat wilt kopen. Begin tijdig met je aankopen. Zo voor-kom je stress tijdens het winkelen in overvolle winkels in de dagen voor de kerst. Door je aankopen te plannen, loop je ook niet onnodig

veel winkels binnen, waar de verleiding om iets extra’s te kopen om de loer kan liggen.

Let je op de prijzen, dan is het zeker raadzaam om de tijd te nemen om alle aanbiedingen te vergelijken. Kijk ook op het internet, want soms kan online kopen goedkoper zijn. Het is wel raadzaam om van te voren te bepalen wat je aankoopbudget is, zodat je er niet overheen gaat. Het kan nog goedkoper door de cadeautjes zelf te maken. Je geeft een persoonlijke noot aan het cadeau en je weet zeker dat het origineel is.Voor diegenen die goed zijn in breien: zelfge-breide sjaals en mutsen zijn dit jaar erg in.Wat zeker niet raar is in deze tijd: spreek met je vrienden/familie af dat je dit jaar niet aan cadeaus doet.

EtenOok hier geldt de tip: bedenk ruim van tevoren wat je wilt koken en met welke ingrediënten. Wil je een totaal nieuw recept uitproberen? Doe dat zeker niet op kerstdag zelf. Beter is om het gerecht een keer van te voren uit te pro-beren, zodat je beter kunt inschatten hoeveel tijd het koken gaat kosten. Dat voorkomt zeker stress.

Wie wil besparen op het kookbudget is zeker goedkoper uit door de aanbiedingen van ver-schillende supermarkten te vergelijken. Ver-geet niet de zogenaamde huismerken. Deze zijn soms wel dertig procent goedkoper dan de zogenaamde A-merken.Meer tips voor goedkoper koken of makke-lijk klaar te maken recepten zijn te vinden op de volgende websites: www.keukenhelden.nl, www.eten-en-drinken.infonu.nl, www.my-idee.com en www.allrecipes.nl.

Tekst: Hatice Bölek-Tokgöz

Hoe overleef ik kerstmis?


Als actief lid binnen de kerkgemeenschap, is Greet de Groot een bekend gezicht. Ve-len kennen haar als een vrouw die krachtig overkomt, iemand met een scherp verstand en als het nodig is, met een scherpe tong. Benieuwd naar de persoon achter Greet de Groot en wat het geloof voor haar betekent, is zij geïnterviewd door Hatice Bölek Tok-göz en Leonie Hendriks.

‘78 jaar geleden ben ik in Makassar, Neder-lands-Indië, geboren. Het klinkt heel ver, maar het was gewoon een deel van Nederland, net zoals Maastricht of Groningen, maar dan veel verder weg. In die tijd was de afstand meer-dere weken varen met de boot.’‘Mijn moeder is een week na mijn geboorte gestorven. Mijn vader bleef met drie kinderen achter. Omdat er geen moeder was, werden wij kinderen met onze vader al snel opgenomen bij lieve buren, een echtpaar zonder kinderen. Toen ik 2 jaar was, is mijn vader met ons en de Baboe naar Nederland gegaan. Hij vond een lieve vrouw en een goede moeder voor ons. Zij zijn toen getrouwd en hierna weer naar Neder-

lands Indie vertrokken. Wij kwamen toen in Soerabaja te wonen.’

Een tweede gebeurtenis die bij de jonge Greet inhakte, was de Tweede Wereldoorlog. ‘Als kind wist je niets van de oorlog in Europa. Ik weet nog goed dat mijn vader en moeder naar de radio luisterden en opeens begonnen te hui-len. Ik schrok daarvan en wist meteen dat er iets ergs was gebeurd: de oorlog in Nederland was uitgebroken.’Toch bleef de oorlog in Europa op een afstand, totdat Japan Indonesië bezette en alles opeens in een stroomversnelling kwam. ‘Alle Neder-landers werden opgepakt en in kampen ge-stopt. Samen met mijn tweede moeder en mijn zusjes kwam ik terecht in een vrouwenkamp. Mijn vader moest naar het mannenkamp.’In het kamp heeft de jonge Greet elf maal in het kampziekenhuis gelegen en is meerdere malen ten dode opgeschreven geweest.

Terugkijken op dit stuk verleden is niet mak-kelijk voor haar. Maar aan de andere kant is er wel de behoefte om te spreken over wat zij

als negenjarig kind in het kamp heeft mee-gemaakt. ‘Ik kan er nog steeds niet makke-lijk over praten, terwijl de beelden je wel bij blijven. Honger, angst en vernedering door de Jappen. Alleen al het geschreeuw van die Jap-pen was vreselijk. Ik verstond er niets van. Ik kreeg tyfus en was ten dode opgeschreven. Ik weet niet hoe mijn tweede moeder het voor el-kaar kreeg, maar met ruilhandel vond zij een beetje Lourdeswater. Zij gaf mij er een druppel van en heel wonderlijk, die kon ik binnenhou-den.’ Het gevaar was geweken!

Nederland In 1948 keerde de jonge Greet terug naar Ne-derland, waar ze naar het Frans Pensionaat in Ubbergen ging, de huidige Refter. Voor haar was dit de mooiste tijd van haar leven. ‘Ik voelde me eindelijk ergens thuis, want nie-mand had op school zijn of haar ouders. Ie-dereen was gelijk. Mijn ouders kwamen pas definitief terug naar Nederland toen ik 24 jaar was. In de vakanties werden wij opgevangen door familie, vrienden en kennissen. Maar wel iedereen apart, want ons allen onderbrengen

‘Als alleenstaande ben ik het meest eenzaam met Kerstmis’

Greet de Grootover haar leven en geloof


bij één familie kon niet. Ik heb tot nu toe op vijftig verschillende adressen gewoond. Vanaf mijn kindertijd heb ik me nooit ergens thuis gevoeld. Ik miste mijn eigen familie, mijn va-der, moeder en zusjes. Nog steeds weet ik niet hoe het voelt om als familie onder één dak te wonen.’

Grote wensHaar grote wens was om kleuterleidster te worden. Dit was iets waar haar ouders erg op tegen waren. Greet: ‘Een geestelijke zei tegen mij dat ik nu eens voor mijzelf moest kiezen en de opleiding voor kleuterleidster moest gaan volgen. Dat was voor het eerst dat ik mijn zin door durfde te zetten. Ik ben 25 jaar kleuter-leidster geweest in Arnhem, Nijmegen, Geer-truidenberg en in Beek bij Nijmegen. In Ha-tert ben ik gestart met een nieuwe vierklassige kleuterschool. Ik was directrice van Kabouter-land, een naam die mijn kleuters mochten kie-zen. Het was een drukke tijd. Ik heb nooit tijd gehad voor een relatie. Ik was altijd druk met “mijn kinderen”. Ik hield zielsveel van die kin-deren. Zij zijn zo open en eerlijk. Je geeft ze een stippeltje liefde en je krijgt er zeeën liefde voor terug.’

Kwetsbaar‘Ik ben zonder gezinsleven opgegroeid. Dat heeft mij zelfstandig gemaakt, maar ook kwetsbaar. Ik ben erg gevoelig als mensen liefde tonen. Ik wil dan alles doen om ze te-vreden te stellen, gewoon omdat ik geen liefde heb gekend.’

Geloof‘Ik ben een diepgelovig mens. Ik kan niet zon-der de kerk en het geloof. Maar dat betekent niet dat ik niet sceptisch ben. Ik noem mezelf katholiek, let op, geen rooms-katholiek. Ik heb niks met de paus en zijn wetten en regels. Wet-ten zijn maar richtlijnen en zoals het nu wordt gebracht door de paus en de bisschoppen jagen ze juist mensen de kerken uit. Ik geloof in de kracht van de verhalen uit de Bijbel. Zo denk ik elke dag wel aan verhalen die erin voorko-men en weet dat wij mensen zelf verantwoor-delijk zijn voor het welzijn van de aarde. God brengt geen ellende. Dat doen wij mensen zelf. Het grootste geschenk van God is dat wij men-sen een vrije wil hebben gekregen, waarmee we kunnen bepalen of we goed of fout doen.’

KerstfeestKritisch is Greet ook op Kerstmis. Een feest dat ze nooit fijn heeft gevonden. ‘Ik vind het de meest rotte periode. Kerst moet iets zijn van samen zijn, gezelligheid en familie. Maar als je, zoals ik, al jaren alleen bent, dan voel ik me het eenzaamst met kerst. Ik ga ook niet naar de

nachtmis, want het is voor mij allemaal maar schone schijn. Dan is iedereen lief en aardig voor elkaar, maar thuisgekomen ben je toch weer alleen. Vorig jaar was ik met kerst bezig met engeltjes. Ik heb verschillenden afbeeldin-gen van engeltjes opgezocht via internet, die allemaal zo mooi waren dat ik er niet genoeg van kon krijgen. De kerstdagen zijn toen om-gevlogen.’

Contact met anderen‘Ik denk dat sommige mensen mij een katten-kop vinden, misschien wel omdat ik me teveel met dingen van de kerk bemoei. Ik doe al vijf-tien jaar veel voor de kerk, maar soms voel ik me niet gewaardeerd. Ik stop honderd procent van al mijn energie in de kerk. Ik maak elke week weer de kerkboekjes. Toch zou ik willen dat er ook persoonlijke aandacht voor mij is en dat mensen mij niet alleen weten te vinden als er iets gedaan moet worden.’Kritisch is ze ook op het vluchtige contact. Dat heeft voor haar geen waarde. ‘Maar wat ik met Tineke heb, is wel heel bijzonder. Elke vrij-dagochtend drink ik in het parochiecentrum koffie met haar. We praten en maken grapjes met elkaar. Daar geniet ik van. Tineke komt ook bij mij thuis en dan scrabbelen wij op de computer. Zij is een superleuke vrouw met veel humor. Ik ben altijd erg blij als zij er is en dat ik iemand heb leren kennen met dezelfde humor en interesses en om samen mee koffie te drinken.’

Hobby’sHobby’s heeft Greet ook, zoals lezen van misdaadboeken. Vroeger was tuinieren haar grote hobby. Ze heeft prijzen gewonnen met het ontwerpen van tuinen en gaf cursussen in bloemschikken. Nu ze ouder is en haar handen niet meer kunnen wat zij wil, zit zij veelal ach-ter de computer te surfen op internet. ‘Ik kan niet meer zonder internet. Ik kijk elke dag naar mijn e-mail. Daarna lees ik het nieuws en zoek dan plaatjes bij de bijbelteksten, waarmee ik de kerkboekjes en de oase kan illustreren.’

Heel erg aan het leven hangen, doet Greet niet. Zij is klaar voor de volgende fase in haar leven en kijkt uit naar de dood. ‘Voor mij hoeft het allemaal niet meer. Zodra ik weet dat ik bin-nenkort vertrek, hangt bij mij de vlag uit. Het is goed zo. Het is heerlijk om niet aan het leven te hangen.’

Toch heeft ze nog wel wensen die, hoe klein ook, haar dagelijks leven zouden kunnen ver-rijken. ‘Ik zou graag naar de stad willen gaan om te winkelen of om een voorstelling te zien in de schouwburg. Ik heb wel een rolstoel, maar geen begeleiding.’ De scootmobiel is voor Greet haar maatje, want daarmee is ze niet afhankelijk van ande-ren.

Tekst: Hatice Bölek Tokgöz en Leonie Hendriks

Foto’s: Leonie Hendriks

Het is bijna kerst. Overal zie je verlichte kerstbo-men achter uitbundig versierde ramen. De kerst-muzak in het winkelcentrum hóór je al bijna niet meer. En voor wie nog niet het hele huis vol eten en/of cadeaus heeft gehaald: je hebt nog een ruim een week...

De geboorte van Jezus wordt sinds de vierde eeuw gevierd. Het feest werd ingevoerd door keizer Con-stantijn de Grote en de bisschoppen van de vroege kerk. Gekozen werd voor 25 december, omdat op die dag het feest van Dies natalis Sol Invicus (verjaardag onoverwinnelijke zon) gevierd werd. Het was kort na de zonnewende, als de dagen begonnen te lengen. Sommige geleerden vermoeden dat er voor deze dag werd gekozen omdat Jezus ook Het licht van de we-reld wordt genoemd.

MidwinterMidwinter is in het westerse werelddeel sowieso altijd een belangrijke tijd geweest. De Germanen vierden al eerder het joelfeest, of zonnewendefeest, waarin de boze geesten werden verjaagd en het licht werd begroet. Ook onze kerstboom komt van de Germanen. Waarschijnlijk hadden zij rond de zonne-wende de altijd groene boom op hun erf of misschien al wel in huis, als vruchtbaarheidssymbool. Omdat het een heidens gebruik was, moesten de christenen er lange tijd niets van hebben. Maarten Luther, de grondlegger van de protestantse kerk, vertelde zijn volgelingen om de boom te zien als een symbool van het geloof: hij stond voor de appelboom in het pa-radijs, waar Eva van at, zodat zij en Adam uit het paradijs werden gezet. De kerstballen werden ook door hem uitgevonden. Die staan voor de appels. Het duurde overigens nog een lange tijd voordat men-sen de kerstboom in huis haalden. Dit gebeurde eind negentiende eeuw, en aanvankelijk alleen bij protes-tanten. Katholieken hadden blijkbaar een langere tijd nodig om de boom een plaats te geven. Dit blijkt wel uit het feit dat er pas in 1982 een kerstboom kwam te staan in het Vaticaan!

Christelijk gebruikHoe dan ook, Kerstmis is een christelijk gebruik. Betekent dit ook dat je christelijk moet zijn om het feest te vieren? Nee. Kerstmis is in hoge mate ont-kerkelijkt. Het is het feest geworden van veel eten, cadeaus en sentimentele kerstfilms op tv. O ja, de meeste mensen weten wel dat het ook iets te maken heeft met de geboorte van Jezus. En veel mensen be-zoeken de nachtmis, in ieder geval veel meer dan op andere dagen naar de kerk gaan, maar dit lijkt niet het allerbelangrijkste met kerst. Bovendien zijn hier in Neerbosch-Oost veel mensen die niet of nauwe-lijks aan kerst doen, simpelweg omdat ze uit een cultuur komen waarin het kerstfeest geen rol speelt, of omdat ze er een hekel aan hebben. Maar hóe kij-ken deze mensen aan tegen dit feest, dat alles lijkt te overheersen? Hoe wordt Kerstmis beleefd door mensen in onze wijk die zo verschillend van afkomst zijn?

Ayse ziet kerst als een mooie tijd, vol met licht en ge-zelligheid. Ze heeft een Turkse achtergrond en viert zelf geen kerst, maar voor haar dochtertjes haalt ze wel een kleine kerstboom in huis, want dat vindt ze wel zo leuk en gezellig. Wel vindt ze dat een kerst-feest dat alleen wordt gevierd vanwege het feest en de cadeautjes niet veel voorstelt. Het is juist de rol van het geloof dat het feest, in haar ogen, de moeite waard maakt.

Hind is een geboren en getogen Nijmeegse van Marokkaanse afkomst. Zelf viert ze geen uitgebreid kerstfeest, maar ze haalt wel de kerstsfeer met haar kinderen in huis door middel van lichtjes, tekeningen en kerstliedjes. Kerst viert ze vooral op haar werk. Als psychiatrisch verpleegkundige probeert ze elk jaar om haar cliënten, ondanks al hun problemen, een fijne en hoopvolle periode te bezorgen. Het feit dat de cliënten dat erg waarderen, is voor haar een bevestiging van de essentie van kerstmis, dat zij ziet als een feest van saamhorigheid, barmhartigheid en naastenliefde. Een moment waarin iedereen aan el-

kaar gelijk is. Of, zoals haar ouders haar leerden: we zijn allen kinderen van God, ongeacht je achter-grond, afkomst of geloof.

Ook Leonie ziet het kerstfeest breder als alleen het feest van de geboorte van Jezus. Voor haar kan kerst niet zonder de periode van de advent (de vier weken voorafgaand aan kerstmis, NvD). Die ziet zij als de periode waarin Maria zich vol vertrouwen overgeeft aan haar zwangerschap, en Jozef voor de keus wordt gesteld om Maria als zijn vrouw aan te nemen. Zij vertrouwen op de stem van hun hart en Leonie stelt zichzelf de vraag: vertrouw ik op en volg ik de stem van mijn hart of pas ik me aan, aan de verwachtingen van de buitenwereld?Leonie heeft een hekel aan de vercommercialisering van kerst. Voor haar geen groots kerstmaal, maar liever een stamppotje. Sinds het overlijden van haar moeder kiest Leonie ervoor kerstmis alleen te vie-ren. Tijdens deze dagen verbindt ze zich in gedach-ten met anderen en schrijft hen een nieuwjaarswens. Verder vindt ze het fijn om naar een nachtmis en een kerstviering te gaan, want: ‘In een volle kerk samen zingen is het mooiste dat er is.’

Olga, uit Rusland, versiert de kerstboom met rode lichtjes en bekroont hem met een rode ster als piek. Niet dat dit typisch Russisch is. Sterker nog, kerst wordt in Rusland niet zo uitbundig gevierd. Het valt niet eens op 25 december. Binnen de Russisch-Or-thodoxe kerk wordt kerstmis op 7 januari gevierd, met een dienst en een gezamenlijke maaltijd. De bo-men, lichtjes, versieringen en cadeaus horen bij het eindejaarsfeest.

Nico vierde als kind op eerste kerstdag altijd kerst-feest bij zijn oma. Daar heeft hij goede herinnerin-gen aan: ‘Alle kinderen in de woonkamer bij de grote kerstboom naar De laatste der Mohikanen kij-ken op de Duitse tv. De volwassenen aan de grote keukentafel, terwijl oma op het brikettenfornuis het kerstmaal bereidde.’

Later kreeg hij een hekel aan kerst. Geloof speelde geen rol meer in zijn leven en kerstmis vond hij een commercieel feest vol valse romantiek. Ook het ‘ge-dwongen’ feestvieren in het ouderlijk huis paste niet in Nico’s zoektocht naar persoonlijke vrijheid.Na de dood van zijn vader sprak Nico met kerst al-tijd iets met zijn moeder af. Hij deed het graag, maar vond het tegelijkertijd vervelend dat het ‘moest’. Met andere woorden: Nico zag kerstmis voor een groot gedeelte van zijn leven vooral als een lastige sociale verplichting. Hij begon zich echter langzaam te realiseren dat dit vooral aan hemzelf lag, aan een combinatie van onrust, ongeduld, en het gevoel niet opgesloten te willen zitten. De laatste jaren trekt zijn familie steeds meer naar elkaar toe en wordt het steeds gezelliger, of, zoals hij zelf zegt: ‘De kinderen van mijn broers zitten aan de buis gekluisterd, ter-wijl de volwassenen aan de eettafel de ellende van de wereld en vrolijkere onderwerpen doornemen. Het is weer een feest met kerstmis en de cirkel is rond.’

Judith uit Congo viert elk jaar uitbundig kerstfeest met haar man en drie dochters, bij de kerstboom en de kerststal. Judith is katholiek en als zij met de kerst naar de kerk gaat, is dit de Afrikaanse kerk. Sommi-ge jaren gaat zij ook naar familie in België of Duits-land. Ze heeft in ieder geval niet hoeven te wennen aan het feit dat het in Nederland met kerstmis donker is om vijf uur, want in Congo is het altijd donker om vijf uur. Zomer en winter.

Kerstmis is persoonlijk. Ieder heeft zijn eigen manier om het al dan niet te vieren. Maar de meesten zijn het er met elkaar over eens dat het een mooi feest is, een feest van vrede en verdraagzaamheid, van licht in donkere dagen. In Nederland hebben we, anders dan in andere landen, twee kerstdagen. Een dag extra om aardig te zijn voor de buren? Om de ander te ac-cepteren zoals hij is? Hopelijk niet, want als dat zo is, dan hebben we 363 dagen te weinig kerst.

Tekst: Niel van Daal


Gemeente, politie, brandweer, jongeren-werkers en woningcorporaties zijn met de hulp van Nijmegenaren zelf al geruime tijd druk bezig met de voorbereidingen voor de komende jaarwisseling. Want hoewel de jaarwisseling hét moment is om met zijn allen het jaar feestelijk af te sluiten en de komst van het nieuwe jaar te vieren, zijn er ieder jaar helaas weer een paar die het feest voor anderen verpesten.

Burgemeester Thom de Graaf

‘Jaarwisseling is feest voor alle Nijmegenaren’

Burgemeester Thom de Graaf vindt de gedach-te die bij sommigen leeft dat asociaal gedrag en vernielzucht ‘nou eenmaal bij de jaarwisseling horen’ onzin: ‘Van dat hele idee moeten we af. Wat tijdens de rest van het jaar niet deugt, kan ook niet rond oud en nieuw. Behandel mensen en hun spullen zoals je zelf ook behandeld wilt worden. Dus “verknal” het niet voor families, vrienden en buurtgenoten die veilig hun geza-menlijke feest in hun wijk en straat willen vie-

ren. Het lijkt soms allemaal relatief onschul-dig, maar als je ziet hoeveel voorbereiding en inzet van politie en brandweer een paar uren “feestvreugde” kosten, is dat buitensporig. Ook de financiële schade is onaanvaardbaar hoog. Het herstellen van de schade kost de gemeente, instellingen, bedrijven en bewoners veel geld. Ieder jaar wordt er voor tienduizen-den euro’s vernield. Dat is weggegooid geld, dat we ook hadden kunnen gebruiken om een speelplaats op te knappen, extra groen in de wijk te planten of een voetbalveld aan te leg-gen. Maar veel erger nog vind ik het feit dat mensen soms niet meer op straat durven te vie-ren omdat kleine groepen hun feest verpesten. Dat is onacceptabel. Zwaar vuurwerk, brand-jes en agressief gedrag brengen schade toe aan spullen, maar zijn soms ook levensbedreigend voor hulpverleners of omwonenden. Dat moet niemand willen.’

Maatregelen‘Ook dit jaar nemen we veel maatregelen om de aanloop naar oud en nieuw en de jaarwis-seling zelf goed te laten verlopen. Zo zijn er vuurwerkteams die illegaal vuurwerk aanpak-ken. Er is extra cameratoezicht en indien nodig leg ik gebiedsontzeggingen op aan raddraaiers. Maar repressie alleen is niet voldoende. Met instanties en buurtbewoners bespreken we ook hoe we sámen tot oplossingen kunnen komen. Uit dat overleg is bijvoorbeeld het idee ont-staan om extra activiteiten voor jongeren in de weken voorafgaand aan oud en nieuw te organiseren. Dat werkt goed. Daarom zijn er dit jaar opnieuw stadsbrede voetbaltoernooien, optredens en vuurwerkpreventieprogramma’s. Al deze maatregelen en afspraken zijn geen garantie voor een rustige jaarwisseling. Toch hoop ik dat het voor alle inwoners een echt feest wordt. Politie, hulpdiensten, brandweer, gemeente, jongerenwerkers en vrijwilligers doen er alles aan om daarvoor te zorgen. Maar ik reken ook op de inwoners zelf. Alleen zij kunnen er voor zorgen dat het een écht feestje voor álle Nijmegenaren wordt. Ik wens ieder-een een prachtige jaarwisseling toe.’

Kijk op www.nijmegen.nl voor meer informa-tie over de maatregelen rond de jaarwisseling.

Tekst: gemeente NijmegenFoto: Ron Disveld


Op 22 november hebben de kinderen van groep 5 een presentatie verzorgd voor de ouders. De 56 kinderen werden vergezeld door 94 ouders, opa’s en oma’s, leer-krachten en andere belangstellenden. Het was een drukte van belang en de opzet was zeer geslaagd.

Na een warm welkom werd een filmpje ver-toond, waarbij de ouders een indruk kregen wat de kinderen in de afgelopen tien weken allemaal hadden gedaan om het begrip pré-historie onder de knie te krijgen. Hoe leefden de mensen in die tijd en hoe gaat dat tegen-woordig. Wat heeft de moderne boer allemaal ter beschikking? Met workshops muziek, beel-dend, theater en creatief schrijven lieten de kinderen dat zien.

Stepping-stones

Sinds kort liggen er mooie gekleurde stoeptegels in de wijk.

De stoeptegels zijn door de kinderen zelf gemaakt. Zij wijzen de kinderen de weg, namelijk een veilige looproute naar school. Wij willen graag dat alle kin-deren en ouders hier gebruik van gaan maken.

Nog te vaak zien wij verkeersonveilige situaties voor onze kinderen:1. Hardrijdende auto’s.Wij willen alle wijkbewoners vragen om de snelheid te beperken. Zeker bij de school.2. Kerende auto’s.Wij willen ouders en wijkbewoners vra-gen ter wille van de kinderen een klein stukje om te rijden.3: Rennende kinderen op de straat. Willen de kinderen en ouders er op letten dat er niet gerend wordt bij het overste-ken? Altijd rustig oversteken vergroot de zichtbaarheid.4: Schuin de straat oversteken.In een rechte lijn oversteken en goed naar links en rechts en weer links kijken is gedrag wat kinderen zo vroeg moge-lijk zouden moeten leren.

OpeningOp 10 december hebben wij op het schoolplein aan de Fanfarestraat de Veilige looproute op een feestelijke manier geopend.

De Wijkleerplaats van het ROC

Nederlands en computerles voor volwas-senen. Ook na de feestdagen kunt u bij het ROC terecht.

Als u beter wilt leren schrijven of lezen, of als u computerles wilt. Ook als u niets van de computer weet bent u van harte welkom. Voor 28 euro heeft u tot aan het eind van het schooljaar een keer in de week een ochtend les in basisschool Het Octaaf. Meer informatie of aanmelden? U kunt van maandag tot en met donderdag ’s morgens van 10.30 tot 12.00 even binnenlopen in lokaal 11 van basisschool Het Octaaf. Of u kunt 0900 9609 bellen en vragen naar Mieke van der Coelen.

Tekst en foto: Marijke Swinkels

Bent u geïnteresseerd in de ontwik-kelingen van de Brede school in Neer-bosch-Oost?

U kunt het werkplan digitaal ontvangen door uw e-mailadres aan mij door te geven. U kunt mij bereiken middels mijn e-mailadres: [email protected] of telefonisch op nummer (024) 377 85 93.

SinterklaasWie kent hem niet? Elk jaar bezoekt de goedheiligman onze Brede school. In-clusief de altijd vrolijke en behendige (op onze school nooit gediscrimineerde) zwarte pieten.

De leerkrachten hebben gewerkt met een lespakket van het Sinterklaasjournaal. Dit jaar kregen wij via de post vlaggen van de Sint. De vlaggen werden opgehangen, zo-dat de pieten wisten naar welke school zij moesten gaan. Helaas zijn door een storm

Presentatie van de Verlengde Schooldag

de vlaggen weggewaaid. Gelukkig vonden de juffen de vlaggen op tijd weer terug en mochten de kinderen twee keer hun schoen zetten. Tot overmaat van ramp zijn de pie-ten het grote boek van Sinterklaas kwijtge-raakt in de pakjeskamer! Gaat dit nog goed komen voor pakjesavond? Vraag het maar aan de Octaafkinderen. Zij weten er inmid-dels alles van!

KerstvieringUiteraard sluiten wij het jaar weer af met een gezamenlijke kerstviering op 22 de-cember.

Zelf was ik zeer onder de indruk van de voor-drachten van de kinderen. Het valt toch niet mee om voor zo’n groot publiek te presenteren.Maar jong geleerd is oud gedaan. Ik hoop dat nu alle kinderen een heel goed cijfer krijgen voor het proefwerk over dat onderwerp.

Madeliefje: eenjarige plant

Distel: tweejarige plant

Neerbosch-Oost in winterse sferen

Als de winter invalt, breken voor veel plan-ten moeilijke tijden aan. Ze hebben ech-ter verschillende manieren ontwikkeld om deze periode te overleven. Ook wij hebben manieren bedacht om de winter heelhuids door te komen. De vraag is of beide manie-ren altijd samengaan.

Veel van de planten die we in de wijk tegen-komen ontkiemen in het voorjaar, bloeien in de zomer en sterven geheel af in de winter. Dit zijn de zogenaamde eenjarigen. Ze over-leven de winter in de vorm van zaad. Planten die echter in het eerste jaar ontkiemen en het jaar erop ook bloeien, worden tweejarigen ge-noemd. In het eerste jaar wordt slechts een ro-zet van bladeren vlakbij de grond gevormd, het wortelrozet. Deze wortelrozet overleeft de winterse kou vaak onder de sneeuw.

Zomer- en winterkledingVoor planten die als geheel overwinteren, de zogenaamde meerjarige planten, zijn vorst en uitdroging de grootste gevaren. Daarom val-len de meest kwetsbare en verdampende delen vaak af, zoals de bladeren. Veel kruidachti-ge planten sterven bovengronds zelfs hele-maal af. Dit levert geen problemen op, omdat de meeste groeiactiviteiten ’s winters stillig-gen. Bladeren van groenblijvende planten en winterknoppen van bladverliezende gewassen zijn speciaal beschermd tegen vorst en uitdro-ging. Ze bevatten meestal was- of harsachti-ge stoffen, of soms zelfs een soort antivries. Ook stevige schubben en haren geven extra bescherming. Bovendien bevatten planten in rust relatief weinig vocht, zodat ze niet snel kapot zullen vriezen.

Geen slaapmutsjes of wekkersDe afwisseling tussen activiteit en rust in planten wordt bepaald door een samenspel tussen vocht, temperatuur en licht. Dit samen-spel en de chemische processen die erbij een rol spelen, is complex. Veel bomen verliezen bijvoorbeeld hun bladeren in reactie op het korter worden van de dagen. Naast uitwendi-ge invloeden spelen ook erfelijke factoren een rol. Uiteindelijk verschilt de periode van winter-se rust per plantensoort. Zo verliezen veel bo-men hun blad vóór eind oktober, terwijl de els tot ver in november zijn blad behoudt.

Groeien bomen in de winter?Deze vraag wordt regelmatig gesteld en heeft een simpel antwoord. Naaldbomen en loofbo-men gaan in de winter in rust en als de tempe-ratuur laag is stoppen alle activiteiten. Wan-neer het warmer wordt dan is er wel het een en ander actief. Vooral de wortels zijn dan bezig de sapstroom in wortels, stam en takken onder druk te zetten voor het aankomende voorjaar. Vandaar dat nogal wat boomsoorten bloeden als ze beschadigd raken of gesnoeid worden in de vroege of late winter. Naaldbomen blij-ven echter wel verdampen via de naalden (hun bladeren) als het boven nul is en dan gaat de fotosynthese op een zeer laag pitje door. Fo-tosynhese is het proces waarbij glucose (drui-vensuiker) gemaakt wordt met behulp van lichtenergie in de bladeren. Uiteindelijk is van groei in de winter geen sprake.

Een snufje of een overdosis zout De vorst is ingetreden. De natte straten maken plaats voor spiegelgladde straten. Omdat nie-mand onderuit wil glijden of van de weg ra-ken, wordt er weer volop zout gestrooid. Op wegen, maar ook bij deuren, stoep en tuin-paadjes wordt zout gestrooid. Vele tientallen tonnen zout belanden alleen al op de wegen. Dat het noodzakelijk is om alles begaanbaar te houden, behoeft geen uitleg. Echter, er is ook een keerzijde aan al dat zout: Het is slecht voor boomwortels en bodemleven. Het strooizout spoelt uiteindelijk in de bermen, en via de bo-dem komt het zout in het grondwater terecht. Daar richt het schade aan bomen en andere ge-wassen aan. Niet direct, want in de winter is veel in rust, maar straks in het voorjaar. Tegen die tijd zijn we vergeten dat het een barre win-ter was en worden we geconfronteerd met bo-men die niet uitlopen, vreemd gevormde blade-ren geven, bladeren met een andere kleur dan we gewend zijn of verdrogingsverschijnselen.Is er een alternatief voor het strooien van zout voor uw deur en op tuinpaadjes? Jazeker, na-dat de meeste sneeuw aan de kant geschoven is, kan het gladde oppervlak ruw gemaakt worden met een laagje zand. Of gebruik wat kattenkorrels (wel deze na de dooi weer op-vegen!). En als het niet anders kan, het laatste beetje sneeuw of gladheid dat nog overblijft na het verwijderen van de meeste sneeuw, laten smelten met een ‘snufje’ zout.

Tekst en foto’s: Susan Boonman-Berson

De winter dient zich aan


Eerst even een terugblik: vorig jaar 16 no-vember zijn wij, bewoners en professionals, voor het eerst bij elkaar geweest op de bij-eenkomst van Kansrijk Neerbosch-Oost.

Het hoofdthema van die middag was de wijk aantrekkelijk maken om er samen te wonen en te leven. Er zijn toen heel wat suggesties ge-daan over wat er veranderd en verbeterd zou kunnen worden, waarin vooral het centrum, het hart van Neerbosch-Oost, om aandacht vraagt. Vervolgens is een oproep geplaatst in De Partituur van december 2010 om hierin mee te denken en te praten.Een groep bewoners is twee keer bij elkaar ge-weest in de Bewonersolympiade. Het verslag hiervan stond in De Partituur nummer 5. Op 30 november was het dan zover: de grote finale van de Olympiade.

Bewoners en professionals van welzijnsinstel-lingen, werkzaam in Neerbosch-Oost, waren uitgenodigd. Zoals u in het vorige verslag hebt kunnen lezen, gaat het om de volgende projec-ten binnen het hart van de wijk die om aanpak vragen: het gebied rond de vijver, waaronder het stuk grond achter het winkelcentrum, het wijkcentrum De Schalmei en het gebouw van Atlas en de Jukebox. Dit zijn en/of worden plaatsen in onze wijk waar bewoners elkaar kunnen ontmoeten. Daarnaast hebben we het gebied van de afval- en kledingbakken en het pad achter de Vocasahal met de grote muur van deze hal.

Wij zijn blij met de enorme opkomst van be-woners en professionals. Judith Heijmans van

De grote finale van de Olympiade op 30 november

Tandem leidde deze avond. Sarah de Jong en Willy Arts van Tandem hebben, samen met een deel van de actieve bewoners, de avond voor-bereid. In het eerste deel van de avond verstrekten Radia Eigarbi en Henk van de Woude van ar-chitecten bureau Remake informatie uit de vo-rige twee olympiades. De aanwezigen konden daarna kiezen voor een deelproject waar zij zich toe aangetrokken voelden. Daar konden vragen worden beantwoord die waren opge-hangen op een flap, zoals: ‘Wat kunnen bewo-ners en instellingen doen om extra middelen te realiseren voor een van deze projecten?’ ‘Pro-beer samen afspraken te maken over concrete dingen die je gaat doen en schrijf op wat ieders bijdrage is en zet erbij wie het gaat doen en wanneer je het gaat doen.

UitslagenDe antwoorden werden op flappen verzameld. Het voelde aan als een markt waar de projec-ten in de aanbieding waren! Een kleine greep uit de grote hoeveelheid antwoorden is:Bij het project ontmoeten gaat de gemeente uitzoeken wat de bezetting is van de ruimtes in het wijkcentrum. Swon wil een bijdrage leveren aan het vormen van ideeën en graag samenwerken met anderen. De Honinghoeve heeft een prachtig restaurant en stelt dit ook open voor de wijkbewoners. Er is mogelijk een ruimte beschikbaar voor een bibliotheek. Nou, dat klinkt goed in onze oren. Voor het gebouw van de Jukebox en Atlas gaat Tandem een aanvraag indienen bij ‘Maat-schappelijke Meerwaarde’ voor het opknappen van de buitenkant van het gebouw.

Voor de omgeving van het water is een afspraak gemaakt met wijkbeheer van de gemeente. Er zijn een bewoner die mee wil denken en een bewoner die mee wil helpen.Sjano, met de kinderen, wil graag activiteiten ontplooien voor het gebied rondom het winkel-centrum en de vijver. Er is een suggestie gedaan voor een culturele markt rondom het winkelcentrum.

Wat al gebeurtJolande Spierings van wijkbeheer laat een plaat met tekst plaatsen bij de flessen- en kle-dingbakken. Op het stukje grond, waar moge-lijk de buurttuin komt, zijn bewoners al begon-nen met opschonen. Het winkelcentrum krijgt nu ook een opknapbeurt aan de achterzijde. Aan de grote lege muur van Vocasa komt op 17 december een schilderij te hangen.

Afsluiting van de avondNu komt het erop aan: van plannen maken naar doen. Samen onze schouders eronder zet-ten. Iedereen erbij betrekken, zowel de kin-deren als de ouderen. En vooral niet vergeten waar het echt om gaat: met veel plezier elkaar ontmoeten.

Tekst: Nico van Dam en Leonie HendriksFoto: Leonie Hendriks

Oud- en Nieuwjaarsrecept

Neem van het afgelopen jaar:De glanzende momenten,

het laaiende enthousiasme,de boeiendste gebeurtenissen,maar ook, de kleine saaie uren,

het stille verdriet,een deel van de grote rampen.

Neem van vandaag:Een liefdevolle daad,een handjevol begrip.

Neem voor het nieuwe jaar:Vertrouwen en hernieuwde moed,

om kleine en grote bergen te verzetten.

Kneed dit alles tot een samenhangend geheel.Breng daarin zorgvuldig aan wat je wilt;

een holte om te schuilen,of een diep dal om uit omhoog te klimmen.

Een rechte lijn naar je doelof een breed vlak waardoor je gedragen wordt.

Ga door met fantaseren tot er in jezelf een vredig,goudglanzend mens ontstaat.

Koester deze mens geruime tijd in warm rood,en schik er tenslotte

het blauw van hoop en verwachting omheen.

Eet smakelijk

Voorbereidingsgroep Olympiade

Madeliefje: eenjarige plant

Distel: tweejarige plant

Neerbosch-Oost in winterse sferen

Als de winter invalt, breken voor veel plan-ten moeilijke tijden aan. Ze hebben ech-ter verschillende manieren ontwikkeld om deze periode te overleven. Ook wij hebben manieren bedacht om de winter heelhuids door te komen. De vraag is of beide manie-ren altijd samengaan.

Veel van de planten die we in de wijk tegen-komen ontkiemen in het voorjaar, bloeien in de zomer en sterven geheel af in de winter. Dit zijn de zogenaamde eenjarigen. Ze over-leven de winter in de vorm van zaad. Planten die echter in het eerste jaar ontkiemen en het jaar erop ook bloeien, worden tweejarigen ge-noemd. In het eerste jaar wordt slechts een ro-zet van bladeren vlakbij de grond gevormd, het wortelrozet. Deze wortelrozet overleeft de winterse kou vaak onder de sneeuw.

Zomer- en winterkledingVoor planten die als geheel overwinteren, de zogenaamde meerjarige planten, zijn vorst en uitdroging de grootste gevaren. Daarom val-len de meest kwetsbare en verdampende delen vaak af, zoals de bladeren. Veel kruidachti-ge planten sterven bovengronds zelfs hele-maal af. Dit levert geen problemen op, omdat de meeste groeiactiviteiten ’s winters stillig-gen. Bladeren van groenblijvende planten en winterknoppen van bladverliezende gewassen zijn speciaal beschermd tegen vorst en uitdro-ging. Ze bevatten meestal was- of harsachti-ge stoffen, of soms zelfs een soort antivries. Ook stevige schubben en haren geven extra bescherming. Bovendien bevatten planten in rust relatief weinig vocht, zodat ze niet snel kapot zullen vriezen.

Geen slaapmutsjes of wekkersDe afwisseling tussen activiteit en rust in planten wordt bepaald door een samenspel tussen vocht, temperatuur en licht. Dit samen-spel en de chemische processen die erbij een rol spelen, is complex. Veel bomen verliezen bijvoorbeeld hun bladeren in reactie op het korter worden van de dagen. Naast uitwendi-ge invloeden spelen ook erfelijke factoren een rol. Uiteindelijk verschilt de periode van winter-se rust per plantensoort. Zo verliezen veel bo-men hun blad vóór eind oktober, terwijl de els tot ver in november zijn blad behoudt.

Groeien bomen in de winter?Deze vraag wordt regelmatig gesteld en heeft een simpel antwoord. Naaldbomen en loofbo-men gaan in de winter in rust en als de tempe-ratuur laag is stoppen alle activiteiten. Wan-neer het warmer wordt dan is er wel het een en ander actief. Vooral de wortels zijn dan bezig de sapstroom in wortels, stam en takken onder druk te zetten voor het aankomende voorjaar. Vandaar dat nogal wat boomsoorten bloeden als ze beschadigd raken of gesnoeid worden in de vroege of late winter. Naaldbomen blij-ven echter wel verdampen via de naalden (hun bladeren) als het boven nul is en dan gaat de fotosynthese op een zeer laag pitje door. Fo-tosynhese is het proces waarbij glucose (drui-vensuiker) gemaakt wordt met behulp van lichtenergie in de bladeren. Uiteindelijk is van groei in de winter geen sprake.

Een snufje of een overdosis zout De vorst is ingetreden. De natte straten maken plaats voor spiegelgladde straten. Omdat nie-mand onderuit wil glijden of van de weg ra-ken, wordt er weer volop zout gestrooid. Op wegen, maar ook bij deuren, stoep en tuin-paadjes wordt zout gestrooid. Vele tientallen tonnen zout belanden alleen al op de wegen. Dat het noodzakelijk is om alles begaanbaar te houden, behoeft geen uitleg. Echter, er is ook een keerzijde aan al dat zout: Het is slecht voor boomwortels en bodemleven. Het strooizout spoelt uiteindelijk in de bermen, en via de bo-dem komt het zout in het grondwater terecht. Daar richt het schade aan bomen en andere ge-wassen aan. Niet direct, want in de winter is veel in rust, maar straks in het voorjaar. Tegen die tijd zijn we vergeten dat het een barre win-ter was en worden we geconfronteerd met bo-men die niet uitlopen, vreemd gevormde blade-ren geven, bladeren met een andere kleur dan we gewend zijn of verdrogingsverschijnselen.Is er een alternatief voor het strooien van zout voor uw deur en op tuinpaadjes? Jazeker, na-dat de meeste sneeuw aan de kant geschoven is, kan het gladde oppervlak ruw gemaakt worden met een laagje zand. Of gebruik wat kattenkorrels (wel deze na de dooi weer op-vegen!). En als het niet anders kan, het laatste beetje sneeuw of gladheid dat nog overblijft na het verwijderen van de meeste sneeuw, laten smelten met een ‘snufje’ zout.

Tekst en foto’s: Susan Boonman-Berson

De winter dient zich aan



Adverteren in De PartituurDe Partituur is een full-colourmagazine dat gemaakt wordt door bewoners van Neerbosch-Oost. Het verschijnt zes keer per jaar. Het wordt in de hele wijk huis-aan-huis verspreid.

Daarnaast is het blad gratis verkrijgbaar bij publiekstrek-kende organisaties, zoals OpMaat, Spar, De Honinghoeve, kinderboerderij, bibliotheek en wijkcentrum De Schalmei. De oplage is 4000 exemplaren.

Het is mogelijk om in De Parti-tuur advertenties te plaatsen. Indien u geïnteresseerd bent, kunt u contact opnemen via [email protected] of tele-foonnummer 06 54 645 175.

Kerstconcert Quintessens en Politiekapel

Op zondagmiddag 18 december zal Quin-tessens, het koor van de Goede Herderkerk dat onlangs 35 jaar bestond, samen met de Politiekapel Nijmegen een kerstconcert ge-ven.

De Politiekapel, die volgend jaar mei haar 65-jarig jubileum viert, zal het concert openen. Nadat ook Quintessens van zich heeft laten ho-ren, worden er een aantal liederen samen uit-gevoerd. Na een korte pauze, waarin de koffie

en thee met iets lekkers klaar zal staan, zullen beide opnieuw een blok van vier nummers la-ten horen om als laatste het concert gezamen-lijk af te sluiten.Het programma bestaat uit moderne, eigentijd-se kerstmuziek, afgewisseld met de klassieke bekende kerstwerken. In een gezellige ambi-ance zal het geheel een mooie opluistering zijn in de donkere dagen voor kerst.

Wilt u alvast in de kerstsfeer komen en genie-ten van honderd jaar gezamenlijke muzikale ervaring, dan bent u van harte welkom aan-staande zondag 18 december om 14.00 uur in de Goede Herderkerk aan de Fanfarestraat in Nijmegen! Kaartjes zijn te verkrijgen voor 3,50 euro aan de balie van de kerk.

Tekst: QuintessensFoto: Politiekapel Nijmegen

Politie verhuist

Het bureau van politieteam West ver-huist. Het pand aan de Tweede Oude Heselaan 181a is gesloten. Team West, waar ook Neerbosch-Oost onder valt, verhuist op 17 december 2011 naar het bureau aan de Muntweg. Voor bezoek aan het bureau moet men zich voortaan melden op deze nieuwe locatie. Het telefoonnummer 0900 88 44 en mijn mobiele nummer blijven gehandhaafd.

Tekst: Chris Hofman, wijkagent

Vrijwilligers Swon Salon gezochtHeeft u een beetje aandacht over voor onze bezoekers? Swon het seniorennet-werk is op zoek naar vrijwilligers voor de Swon Salon.

De Swon Salon is een van de jongste ac-tiviteiten georganiseerd door Swon het seniorennetwerk. Voor deze activiteit zoekt Swon vrijwilligers uit Neerbosch-Oost, die het leuk vinden om te helpen met de lunch en bij de activiteiten.

Swon SalonDe Swon Salon is een ontmoetingsplek in de wijk waar ouderen terecht kunnen om in een gemoedelijke sfeer samen met andere wijkbewoners te genieten van een lunch en een activiteit. De Swon Salon in Neerbosch-Oost is op maandagmiddag van 12.00 tot 16.00 uur in wijkcentrum De Schalmei.

Wat voor vrijwilligers?Als vrijwilliger bij de Swon Salon geeft u vooral aandacht. U heeft oog voor de individuele bezoekers en hun vragen en ondersteunt hen bij de activiteiten. Ver-der helpt u de beroepskracht een handje met de praktische zaken.

Wat staat er tegenover?U doet leuk en zinvol werk, dat zeer gewaardeerd wordt door de bezoekers. U werkt samen in een team met een be-roepskracht en collega-vrijwilligers. U bent tijdens de uitvoering van uw vrij-willigerswerk verzekerd (WA en onge-vallen). Swon biedt u adequate begelei-ding zodat u uw werk goed kunt doen.

Meer informatie via Swon-informatie-centrum, (024) 365 01 90 of e-mail: [email protected].

Tekst: Swon het seniorennetwerkFoto: Leonie Hendriks


We hebben een aantal fantastische feesten achter de rug! Allereerst Halloween. Dat de jeugd er echt zin in had, konden we merken aan de opkomst. 82 kinderen stonden bij het schoolplein (vaak heel eng verkleed en geschminkt) te trappelen om de griezelige speurtocht te beginnen.

Zoveel groepen, dat gaf soms filevorming bij de spelopdrachten. Bij de Honinghoeve wa-ren de senioren aan tafels gaan zitten om eens goed te kijken naar alle kinderen die binnen-kwamen. Drinken en snoep kwamen goed van pas, want daarna moest het enge bos betreden worden. Maar goed dat de kleuters er niet bij waren, want de groteren stonden soms al stijf van de schrik (haha!). Alle groepen wisten de opdrachten goed tot zelfs zeer goed uit te voe-ren, zodat iedereen mocht grabbelen. De kin-deren waren fanatiek bezig en door de grote aantallen liep de speurtocht in tijd uit. Maar niemand had deze spannende avond willen missen!

De woensdag erna was er natuurlijk weer de afterparty om af te kicken van de Halloween. Miniplaybacken en vampierballonnen van de grond houden, dreigend sluipen en gevaarlijk dansen…. Het kon allemaal weer.

SinterklaasEn toen het volgende fantastische feest: de in-tocht van Sinterklaas met dit jaar zelfs zeven-tien pieten in onze wijk. Iedereen was superblij dat de boot van Rijkswaterstaat weer gemaakt was, want wat is er mooier dan dat de Sint aan

komt varen in jouw eigen wijk? Wethouder Tankir zei terecht dat we trots mogen zijn op Neerbosch-Oost en op zo’n geweldige intocht. De wethouder had eigenlijk, bijna als een soort Sinterklaas, ook een cadeautje bij zich, want hij zegde toe dat op het jeugdwerk en het budget voor de wijk niet bezuinigd zal wor-den. Sinterklaas werd door hem en door heel veel zingende kinderen welkom geheten, die de Sint ook allemaal een handje wilden geven. En de zeventien pieten? Die deelden heel veel strooigoed uit. Sint stapte in de Zonnetrein (op zonne-energie; dat past goed in onze groene

wijk!) met de hoofdpiet, want het paard was niet meegekomen op de kleine boot.In de Notenhout heette Jos de Haas namens de winkeliers de Sint van harte welkom. Een klimpiet zat bovenop een nokbalk en de mu-ziekpiet toeterde steeds weer in de microfoon. Gelukkig hoefde niemand naar de dokterspiet, want gewonden vielen er niet. En daar kwa-men de baby’s en de peuters met hun ouders om de beurt bij de goedheiligman. Sommige kinderen vonden het zo eng, dat ze zo ver mo-gelijk van de Sint wegbleven, maar de meeste kinderen voelden dat hier een kindervriend was. Er zijn dan ook hele mooie plaatjes ge-schoten, soms wel van Sinterklaas met drie kinderen op schoot! Alle kleintjes kregen een pakje. En de grotere kinderen? Die moch-ten naar de feestmiddag in de Brede school. Samen met de pieten snoep versieren, pakjes gooien, liedjes zingen en raadsels oplossen, maar ook een dansbattle houden: 42 kinderen tegenover 17 pieten.

Kerst en verderDe laatste activiteit van dit kalenderjaar is op woensdag 21 december. Dan gaan we kerst-stukjes maken in het winkelcentrum tussen twee en vier uur.Driekoningen valt in de vakantie, dus dat doet SJANO dit jaar niet. Maar in januari gaan we iets moois over de winter maken en in februari ons warm dansen en voor carnaval iets maken, maar ook al aan carnaval wat doen.

Tekst: Michèle van der SteenstratenFoto’s: Karin Kuipers

SJANO jaaractiviteiten

Hierbij ons jaarprogramma: bewaar het goed of kijk op www.sjano.nl.Activiteiten met een ster worden in wijkcentrum De Schalmei gehouden. Leeftijd: 4-12 jaar. Entree: € 1,50. Tijd: 14.30-16.00 uur. Kijk voor de andere ac-tiviteiten op de posters en website.

• 21 december 2011: Kerststukjes ma-ken (in winkelcentrum).• 11 januari 2012*: WinterWereld.• 1 februari 2012*: Disco.• 15 februari 2012*: Kicken op Carna-val (knutselen en…). • 7 maart 2012*: Lente, dus ….• 4 april 2012*: Paasactiviteit.• 9 mei 2012*: Van Alles met Klei.• 13 juni 2012: Buitenspeeldag/Straat-speeldag (in de Harpstraat).• 4 t/m 9 augustus 2012: Zomer Bouw-week SJANO (op het Banjoveld).

Halloween

Sinterklaas

Fantastische feesten bij SJANO


Kom nu naar de showroom!

Profi teer nu van de

subsidie op verbouwing bij

Kroon Kozijn Nijmegen!

Uw voordelen op een rij:

1. Kunststof kozijnen zijn onderhoudsarm. 2. Kunststof kozijnen bieden een uitstekende isolatie. 3. Onze kunststof kozijnen zijn brandvertragend. 4. Kleurfolie met voel en zichtbare houtnerfstructuur. 5. Onze kunststof kozijnen zijn niet van hout te

onderscheiden. 6. Moderne fabricage in eigen productiebedrijf. 7. Maatwerk tot in detail. 8. Kunststof kozijnen zijn bij ons voorzien van

Politiekeurmerk Veilig Wonen®.9. Levensduur van meer dan 50 jaar. 10. 15 jaar garantie op kunststof kozijnen.

KROON KOZIJN NIJMEGENRAMEN - DEUREN - SCHUIFPUIEN

www.kroonkozijn.nl

Openingstijden: ma-za: 10:00-15:00, tevens op afspraakKerkenbos 13-13,(Lindenholt) Nijmegen, Tel.: 024-3886282

12 november heeft Slagwerkgroep Neer-bosch-Oost deelgenomen aan het mars/stilstaand concours in het Zeeuwse Hein-kenszand. In de sporthal waren ’s ochtends al diverse majorettekorpsen beoordeeld. ’s Middags was het de buurt aan vijf muziek-korpsen, allen slagwerkgroepen.

Slagwerkgroep Neerbosch-Oost mocht om 15.30 uur aantreden in een uitverkochte zaal. Na de opmars met Half Past 4 was de kop er af voor de slagwerkers. Vervolgens werd aller-eerst het concerterende werk gespeeld, Jungle Voodoo, en afgesloten met het beoordeelde marswerk Ultimate Drums. Na de afmars zat het concours er al weer op voor de slagwerk-groep en was het wachten geblazen op de uit-slag tijdens de finale.De jury kon het spel tijdens het concert zeer waarderen met een mooi puntenaantal van 90,33. De mars werd beoordeeld met 91,67, wat gecombineerd uitkwam op een mooie 91,0 punten! Opvallend was dat in de rapporten vaak het puike conga-spel tijdens Jungle Voo-doo werd benoemd.Slagwerkgroep Neerbosch-Oost won hiermee een eerste prijs, promotie naar de eerste divisie (hoogste niveau) met lof van de jury. Ook de tambour-maître Jurgen Gunsing kreeg een be-oordeling. Het debuut van de ervaren tambour-maître voor Slagwerkgroep Neerbosch-Oost leverde hem 92,0 punten op.Dit alles betekent dat 21 april 2012 in de agen-da’s vast is gezet. Dan vindt het TopConcours plaats, naar alle waarschijnlijkheid weer in Barneveld.Na dit prachtige resultaat is het nog lang on-rustig gebleven in de bus, bij de McDonalds in Goes en in Nijmegen...

Wilt u meer informatie over Slagwerkgroep Neerbosch-Oost, dan kunt u naar onze web-site. Hierop vindt u ook de agenda met optre-dens die nog komen, Tevens repeteren wij ie-dere vrijdag in wijkcentrum De Schalmei aan de Symfoniestraat. Zie www.neerbosch-oost.nl. Tekst: Hans Kersten, voorzitterFoto: Slagwerkgroep Neerbosch-Oost

Zeer geslaagd concours

Heinkenszand


Hanna Kari, onze actieve wijkbewoon-ster, is verhuisd. Jammer voor ons maar wel fijn voor Hanna dat ze een flatje heeft gevonden met een lift.

Een ieder die Hanna heeft gekend, zag ook hoe moeilijk het soms voor haar was om de trap te lopen of zelfs af te stappen van haar fiets. Maar optimistisch bleef Hanna! In die zin is ze een voorbeeld voor ons allemaal geweest. Hanna was de laatste vier jaar ac-tief in de bewonersgroep, de ontmoetgroep, buurthulp en was betrokken bij de voorbe-reidingen van OpMaat. Zij was een van de kunstenaars die met de kinderen samen de muur hebben beschilderd met trompetten en bazuinen. Hanna, we zullen je missen, maar voor jou heel veel geluk en heb het vooral goed in je nieuwe flatje.

Tekst en foto: bewonersgroep van de Klaroen- en Rapsodiestraat

Jong musicaltalent in onze wijk

Op 18 januari is er een speciale voorstel-ling van de musical Daddy Cool in de Stads-schouwburg. In deze voorstelling speelt de 12-jarige Kirsten Koens uit Neerbosch-Oost mee.

Deze rol heeft Kirsten te danken aan haar op-treden in het televisieprogramma My name is, waarin Kirsten de kleine zeemeermin nadeed. Dit programma is afgelopen augustus uitge-zonden op de televisie.Kirsten zit overdag op de SSGN. Na schooltijd danst en acteert ze en zingt ze de sterren van

de hemel. Toen Kirsten nog jong was leerde haar moeder haar een liedje dat zij zo goed kon zingen. En omdat ze het ook leuk vond om erbij te dansen, stimuleerden haar familie en haar vriendinnetje haar om verder te gaan met dansen en zingen. Dansen leert ze op de Art-Linesschool en zangles krijgt ze van Joke Majoor.

In het februari-nummer van De Partituur komt een uitgebreid interview met Kirsten, ons ‘ei-genste’ musicaltalent!

Tekst: Leonie Hendriks en Niel van DaalFoto: Ingrid Koenen

Het is zover…

Aanstaande zaterdagochtend 17 de-cember worden twee schilderijen van het project MensenWensen opgehan-gen: één aan de muur van de boven-bouw van de school Het Octaaf en één aan de lange muur van de Vocasahal.

En op 17 december zal om 14.00 uur met een kleine ceremonie het schilderij, dat hangt aan de muur van de Vocasahal, worden onthuld. De kunstenaar Michel Alders en mogelijk een wethouder zul-len hierbij aanwezig zijn. Maandagoch-tend 19 december vindt deze ceremonie plaats op Het Octaaf.

Ouderen en jongeren van Neerbosch-Oost zijn in dit project actief geweest. De jongeren van de bovenbouw van Het Octaaf, de moeders van El Ele en El Mouskabel en anderen hebben hieraan meegedaan.Aan de muur van de Brede school aan de Fanfarestraat hangt al het schilderij van de Poes met tekst. Het is een hele verras-sing welke foto’s met teksten worden ge-bruikt voor aan de muren van de school en de Vocasa hal.

Wordt u al nieuwsgierig? MensenWen-sen nodigt u uit om bij de kleine ceremo-nie op zaterdag 17 december om 14.00 uur aanwezig te zijn.

Tekst en foto: Leonie Hendriks

Hanna Kari is verhuisd

Kirsten Koens


Praktijk voor PsychotherapieWilbert Derks

Sint Annastraat 2826525 HC Nijmegen

t: 06-20218926e: [email protected] i: www.psychotherapiewilbertderks.nl

Heb je een probleem of klacht waaraan je wilt werken?

Wil je vanuit je kracht in het leven staan?

Wijkcentrum De SchalmeiSymfoniestraat 2046544 TN NijmegenTelefoon (024) 377 24 60

Wij zijn een centrum voor de wijk.Er is van alles te doen, maar we hebben nog ruimte voor activiteiten.Zoekt u een ruimte voor uw kaartclubje, vrouwengroepje, creativiteitsclub et cetera?Kom dan eens bij ons langs en misschien kunnen wij iets voor u betekenen.

Samen kunnen wij dan kijken welke ruimte er beschik-baar is voor uw groep.De prijzen zijn niet hoog en na afloop kunt u nog, tegen betaling, iets drinken in de ontmoetingsruimte.

In het weekend zijn we gesloten.Verder zijn we alle dagen vanaf 9.00 uur tot 16.30 uur en vanaf 18.30 uur tot 22.30 uur geopend.

We heten u van harte welkom.Kom gerust eens binnen voor verdere informatie.

Het beheer van De Schalmei, Mai van Beek

De gemeentelijke Stadswinkel gaat meer op afspraak werken. Bezoekers hoeven dan niet meer te wachten en het bespaart kosten.

Vanaf 1 januari 2012 kunt u daarom ’s mid-dags alléén op afspraak terecht in de Stads-winkel. ’s Ochtends kunt u gewoon bin-nenlopen. Dan moet u waarschijnlijk wel langer wachten. Het Steunpunt Stadswinkel in Meijhorst is vanaf volgend jaar beperkter opengesteld. Daarom adviseren wij u ook voor deze loca-tie een afspraak te maken. Dan kunt u altijd terecht en hoeft u niet te wachten. U kunt een afspraak maken via de Digitale Balie op www.nijmegen.nl of via telefoonnummer 14 024.

Vanaf 1 januari 2012 kunt u op de volgende tijden terecht:Stadswinkel: maandag tot en met vrij-dag van 9.00 tot 13.00 uur kunt u met of zonder afspraak binnenlopen; van 13.00 tot 17.00 uur alleen op afspraak (behalve voor het afhalen van reisdocumenten en rijbe-wijzen). Op donderdagavond kunt u vanaf 17.00 uur tot 20.00 uur met of zonder af-spraak binnenlopen. Steunpunt Stads-winkel Meijhorst: Op dinsdag- en vrij-dagochtend kunt u van 9.00 tot 13.00 uur met of zonder afspraak binnenlopen en op dinsdag- en vrijdagmiddag van 13.00 uur tot 17.00 uur alleen op afspraak.

Tekst: gemeente Nijmegen Foto: René van Berlo

Zaken doen met de gemeente? Maak eerst een afspraak!

Wijkcentrum in Meijhorst met rechts het steunpunt

Bowls bij Quick 1888

De afdeling Bowls van Quick 1888 is weer met het bowlsseizoen gestart.

Bowls is een behendigheidssport waar-bij met ballen (bowls) getracht wordt om dichtbij het doelballetje (de jack) te komen. Wij spelen op woensdag en vrij-dagochtend van 9.30 tot 12.00 uur in de O.C. Huismanhal aan de Dennenstraat. Nieuwe leden zijn welkom. Bent u in staat overdag te sporten? Kom gerust eens kijken. Meer informatie: Jan Boersbroek (024) 233 46 57.U kunt ook een kijkje nemen onder Bowls op de website: www.quick1888.nl.

Tekst: Quick 1888


Wilt u piepen of gewoon dag zeggen?

Van de week las ik in de krant dat bus-chauffeurs zich beklaagden dat de men-sen geen goede morgen of goede middag zeggen als ze instappen. Ze horen alleen nog maar een piep. Je piept jezelf de bus in en ook weer uit, waardoor het contact met de chauffeur minimaal is geworden.

Door dit beklag blijkt dat er behoefte is aan contact, een groet of een praatje. Dit is voor sommige mensen moeilijk. De taal kan een opstakel zijn, dus wie neemt het initiatief? Groeten is het eerste begin en samen met die vriendelijkheid ben je dan al een heel eind.

Vroeger, toen mannen nog hoeden (of petten) droegen, was er al de uitdruk-king: ‘Met de hoed in de hand komt men door het ganse land.’ Dat was vooral in een dorp te doen gebruikelijk. Nou men-sen, wij wonen toch in Neerbosch-Oost, de wijk waarvan we zeggen dat het een dorp is?En in ons dorp kunt u morgen al begin-nen (ook zonder hoed).

In ons overdekte winkelcentrum, de Notenhout, heb je grote kans dat je bekenden tegenkomt, waarmee je een babbeltje kunt maken. Dat geeft al een dorpsgevoel, maar het is geen echt Nederlands dorp meer. Je moet het zo zien dat er in de loop der jaren een paar buitenlandse dorpen bij gekomen zijn, die natuurlijk hun eigen dialect hebben meegebracht.

En als we wat gemoedelijker met elkaar zouden omgaan, dan zouden de proble-men tussen jong en oud, allochtoon en autochtoon minder zijn.Nou pleit ik er niet voor dat we allemaal bij elkaar op de koffie moeten gaan, want dat is het ook niet. Daarmee kom je op den duur ook op de koffie.

Bill Clinton, en hij kan het weten, heeft gelijk wanneer hij zegt dat het onmo-gelijk is om elkaar te negeren. Een gemeenschappelijke menselijke band is veel belangrijker dan het benadrukken van verschillen.Cultuur is door onze voorouders eeuwen geleden historisch opgelegd. Maar omdat we, populair gezegd, nu op elkaars lip zitten, moeten die cultuurverschillen plaats maken voor overeenkomsten.De afstand tussen allochtonen en autoch-tonen, want zo heten we vandaag, wordt al tijdens onze opvoeding geschapen en wordt vaak nog aangewakkerd ook. De één is elders gevormd, de ander is plaat-selijk gevormd, nou en!

Hoe gaan we dat varkentje wassen? Oei, varkentje!

Nijdas

30 november hebben wijkbewoonsters een begin gemaakt met het opschonen van het stuk grond aan de achterzijde van de No-tenhout.

Een actie die voortkomt uit de plannen die ge-maakt zijn tijdens de Olympiade in onze wijk. Dit stukje grond is van een projectontwikke-laar en deze voelt de plicht en de verantwoor-ding niet om het te onderhouden.

Dit gaan wij, bewoners van Neerbosch-Oost, doen. Wij willen, samen met andere bewoners, hier iets moois van maken, zodat we met z’n

Brasserie de Honinghoeve

Wilt u er even tussenuit, dan kunt u altijd terecht in de Brasserie van de Honinghoeve.

De brasserie is geopend de hele week van 9.30 tot 12.00 uur en van 14.00 tot 16.30 uur. Maandag, dinsdag-, woensdag- en donderdagavond ook van 18.00 tot 21.00 uur.

U kunt er gezellig zitten en gebruik ma-ken van een kopje koffie, thee, glaasje fris, wijn en zo nog veel meer, met heer-lijke kleine snacks. En voor wie wil biljarten, kom eens een kijkje nemen in de hal.


Een actie vanuit de bewoners

Doet u ook mee?

allen van deze buurttuin kunnen genieten. De muren en de trappen worden nu ook opge-knapt. Dit gebied rond de vijver is het hart van onze wijk en dat moet weer gaan kloppen.

AanmeldenU kunt zich aanmelden bij Werkgroep Groen van de Olympiade door een briefje achter te laten bij OpMaat in de Notenhout of via een e-mail naar [email protected], met vermelding van uw naam, adres en telefoon-nummer.

Tekst en foto: werkgroep Groen

Nieuwjaarsconcert met het koor De Bronzen Stemmen

Op 8 januari verzorgt de Honinghoeve een nieuwjaarsconcert met het koor De Bronzen Stemmen in de kerk van De Goede Herder.

Het 70-koppig koor uit Beuningen zal onder leiding van Mathieu van den Burgh een divers repertoire voor u zingen. De liederen zijn korte koorwerken van Piet Hein, Duitse volkszang en religieuze tot opera- en operetteliederen. Aanvang van het concert is om 15.00 uur. Entree: via de Honinghoeve. Voor mensen van buiten de Honinghoeve zijn de kosten 5 euro.



Agenda van parochie De Goede HerderHet parochiecentrum en de kapel zijn open van maandag tot en met vrijdag van 9.30 uur tot 12.00 uur. U kunt hier terecht met uw vragen of voor een ontmoeting onder het genot van een kopje koffie of thee.

De kapel is verder de hele dag te bereiken via de Honinghoeve. De parochie is op werkdagen van 9.30 uur tot 17.30 uur telefonisch bereikbaar onder nummer (024) 373 26 46. Buiten die uren kunt u inspreken via ons antwoordapparaat. In dringende gevallen wordt u verwezen naar pastor Van Gorp, telefoon (024) 355 86 65.

VieringenIn de maanden december en januari zijn de vieringen op zaterdagavond om 18.30 uur met samenzang. En op zondagmorgen om 10.30 uur onder begeleiding van een koor.

Vieringen tijdens de kerstdagen staan in het teken van het licht. Zaterdag 24 december: 19.00 uur de nachtmisgezinsviering met zuster Marlies en het koor Quintessens.21.30 uur de nachtmisviering door pater Jan Eijkman en het gemengd koor. Zondag 25 december: een kerstviering om 11.00 uur met pater Jan Eijkman en het koor Quintessens.Maandag 26 december: een kerstviering om 10.30 uur met pater Van Gorp en samenzang.De oudejaarsviering op 31 december is om 18.30 uur met zuster Marlies en samenzang.De nieuwjaarsviering op 1 januari is om 11.00 uur met zuster Marlies en het gemengd koor.Na deze viering is er gelegenheid om elkaar een goed nieuwjaar toe te wensen.

U kunt meer informatie vinden op www.goedeherder-nijmegen.nl.

Tekst en foto: parochie De Goede Herder

Aanwezig zijnin stille aandacht

Beginnersgroep zenmeditatieWijkcentrum “De Schalmei”, Neerbosch-OostEerste bijeenkomst dinsdag 17 januari 2012van 10.00 - 11.30 uur

Voor informatie en aanmelden:www.psychotherapiewilbertderks.nl/zenmeditatie

Afscheid voorgangster Catie ten Dorsthorst

Op 6 november hebben wij met pijn in ons hart als kerkge-meenschap afscheid genomen van onze Catie.

Catie, 2½ jaar ben jij in de vie-ringen voorgegaan. Maar door veranderde privé-omstandig-heden heb jij de keuze gemaakt om deze vrijwillige taak terug te geven aan de parochiege-meenschap.Catie, heel veel dank voor je in-zet. je hebt ons door een moei-lijke tijd heen geholpen. We zullen je preken en zang mis-sen. Maar ook wie jij in wezen bent. Je hebt nu gekozen voor je werk als mantelzorgster en kosteres in Huize Rosa. Dit vraagt, naast je gezin, veel tijd en aandacht van je.Catie, alle goeds voor je en zoals je de laatste viering zelf afsloot: Gods zegen zal op je rusten.

Tekst: parochiegemeenschap De Goede HerderFoto: Gineke Schamp


GabberGoedemorgen, goedemorgen. Mijn naam is Gabber. Ik ben een zeer grote, enigszins zware labrador en ben 11 jaar. Thuis heb ik in de kamer een hele grote mand, en als ik zomaar op de vloer lig en men struikelt over mij, roepen ze: ‘Gabber ga je mand in.’ En dat doe ik dan, want ik kan heel goed luisteren als het zo uitkomt. Kijk, ’t vrouw-tje doet haar jack aan en dat betekent dat wij een eind gaan lopen. Het leuke is dat ik precies weet waar ik heen wil. Het vrouwtje wil linksaf en ik wil rechtsaf, dus gaan we… rechtsaf. Een eindje verder wil ’t vrouwtje rechtdoor, nu wil ik linksaf en dus gaan we… linksaf. Ha, daar is de wetering, maak me nu maar gauw los want ik moet even een paar baantjes zwemmen. Heerlijk is dat en ik voel mij zo schoon, geen vlo blijft zitten hoor die zijn niet graag in het water. Het vrouwtje zegt: ‘Nu is het wel mooi geweest, Gabber, kom er maar uit, dan mag je mor-gen weer.’ Vooruit dan. Beloofd is beloofd. Ik moet me alleen nog even flink uitschud-den en blaf: ‘Aan de kant jullie, anders wor-den jullie ook nat.’ Dan gaan we richting huis, maar ik mag niet via de voordeur naar binnen, we gaan door de tuin. ‘Even hier wachten Gabber, ik moet je eerst goed af-spuiten.’ Zo’n onzin vind ik dat, ik was al-weer bijna droog. Dan zet ze de tuinslang op mij en spuit me helemaal nat. Ik laat niks merken maar ze plagen mij er echt niet mee, water, heerlijk! Aan de kant. Aan de kant. Ik moet mij even uitschudden. Oh, kijk nou eens, het hele raam zit onder de spetters. Nou, ik was toch al bijna droog en jij maakt mij weer nat en dan moet ik weer uitschud-den!Men begrijpt mij niet. Even later mag ik naar binnen en daar zit visite, dat vind ik zo gezellig en ik maai een keer met mijn staart ter begroeting dwars over de salontafel. Rinkeldekinkel! Gabber! In je mand. Dat doe ik dan maar gauw.

Gerrie van den Wollenberg

U heeft ze vast al eens zien hangen in de bomen: een maretak. Ze laten zich zien als bolle takken groen met bloesems en witte bessen.

De maretak is een halfparasiet. Hij vormt zijn eigen bladgroen en neemt energie op uit het zonlicht, maar voor water en mineralen is het afhankelijk van de gastheerboom. Dit kan een meidoorn, een esdoorn, een wilg, een linde maar ook een fruitboom zijn. Vooral op de ap-pelboom doet de maretak het goed. Op een eik is een maretak heel zeldzaam, vandaar dat de druïden en de Kelten de maretak op de eik als een heilige plant beschouwden. De eik staat voor wijsheid, kennis en kracht. In Nederland is de maretak een beschermende plant. Deze komt veel voor in Zuid-Limburg vanwege de kalkrijke grond.

Geneeskrachtige eigenschappenDe plant en bol zijn giftig. Maar toch heeft de plant veel geneeskrachtige eigenschappen en wordt verwerkt in geneesmiddelen. Zo wordt deze plant toegepast in de kankertherapie om zijn immuunstimulerende eigenschappen.

Een beetje geschiedenisBij veel volkeren speelt de maretak een be-langrijke rol in rituelen. De Kelten beschouw-den de maretak als een heilige plant en zagen deze plant als een universele genezer. Voor de komst van het christendom werd de maretak beschouwd als een heilige plant met magische krachten. Toen het christendom belangrijk

Het symbool van Kerstmis nodigt uit tot kussen en brengt geluk

Wat is maretak eigenlijk?

werd, was het niet mogelijk om de maretak zo maar te verbannen uit de huizen. Er werd geduld dat de maretak aanwezig was rond de kersttijd, maar met driekoningen moest al het groen uit de huizen weg. Bleef er na 6 januari nog groen in huis over, dan bracht dat onge-luk! En dus werd het groen verbrand. Onze kerstboomverbrandingen zijn een overblijfsel uit die tijd.

Kussen onder de mistletoeHet kussen onder de mistletoe is een eeuwen-oud gebruik. Het was een heilige plant die liefde op de wereld moest brengen. Iedereen die onder de mistletoe doorliep, moest de wa-pens laten vallen en vrede sluiten. Later bleef daarvan het gebruik van het kussen onder de mistletoe met kerst over. Mistletoe is lange tijd het belangrijkste groen geweest voor de kerst dat werd opgehangen in huis. Het staat voor vriendschap, liefde, geluk en het beloofde je een lang leven. Heel bijzon-der is dat, als je als vrouw onder de mistletoe staat, je gekust mag worden. Maar ook, kus je lief onder de mistletoe en je blijft verliefd.

Creatief met maretakJe kan een takje maretak boven een deurdrem-pel hangen in huis. Je kan het samen in een bosje met witte lelie aan de deurknop hangen. Verweef de maretak met witte besjes met hulst met rode besjes tot een kleine krans. Zet hierin een kaarsje en het is mooie tafelversiering.


De maretak of mistletoe


Belangrijke nummers

• Alarmnummer: 112• Politie: 0900 88 44• Brandweer: (024) 329 75 99• GGD: (024) 3 297 297

• Bureau Toezicht: 14 024• Bel- en Herstellijn: 14 024

bel&[email protected]• Grofvuilservice: (024) 371 60 26

• Meld Misdaad Anoniem: 0800 70 00• Straatcoaches: 06 29 14 98 95

[email protected]• Meldpunt Kindermishandeling:

(026) 442 42 22, 0900 123 123 0• Slachtofferhulp:

(024) 323 33 22, 0900 01 01• Advies- en Steunpunt huiselijk geweld:

0900 126 26 [email protected]

• Buurtbemiddeling Nijmegen: (024) 32 32 751 [email protected]

• Kindertelefoon: 0800 04 32• Discriminatie, Ieder1Gelijk: (024) 324 04 00• Maatschappelijk werk (NIM):

(024) 323 27 51, [email protected]• Het Inter-lokaal: (024) 344 85 57

[email protected]• Tandem: (024) 365 01 70

[email protected]• Swon het seniorennetwerk: (024) 365 01 90

[email protected]

• Huisartsenpost: 0900 88 80• CWZ: (024) 3 657 657• UMC St Radboud: (024) 361 11 11• Sint Maartenskliniek: (024) 365 99 11• Dierenambulance: (024) 355 02 22

• De Gemeenschap: (024) 381 78 [email protected]

• Portaal: 0800 767 82 25, [email protected]• Standvast Wonen: (024) 382 01 00

[email protected]• Talis: (024) 352 39 11, [email protected]• WoonGenoot: (024) 344 06 39

[email protected]• Woonzorg Nederland: 0900 123 49 96

[email protected]

• OpMaat: (024) 82 00 353 (in winkelcentrum De Notenhout)

• Wijkcentrum De Schalmei: (024) 377 24 60Symfoniestraat 204

• Jongerencentrum The Juke-Box:06 23 90 50 43, Bazuinstraat 1

• De Honinghoeve: (024) 371 67 17 • Basisschool Het Octaaf: (024) 377 12 50• Brede school: (024) 378 36 64• Sjano: [email protected]• Sportfondsenbad Nijmegen-West:

(024) 372 73 10, Planetenstraat 65• Parochie De Goede Herder:

(024) 373 26 46, Fanfarestraat 57• Islamitische Moskee: Klimopstraat 15• Gemeente Nijmegen: 14 024

[email protected]

De brandweer helpt u graag brandveilig feest te vieren.

Dit zijn enkele adviezen genomen uit de folder nummer 17 van de brandweer.

KerstbomenEen kunstboom die moeilijk brandbaar is, is veel veiliger dan een natuurlijke kerstboom. Kiest u voor een natuurlijke boom, zorg er dan voor dat de boom minder brandbaar is. U kunt een paar centimeter van de stam afzagen, waardoor de stam beter water kan opnemen, en zet de stam in een houder met vijf centime-ter water. Vul dit dagelijks bij. Ook een boom met kluit dagelijks water geven. Gebruik geen echte kaarsjes in een boom, want een moment van onoplettendheid kan uw boom in een fak-kel doen veranderen.

VersieringMoeilijk brandbaar versieringsmateriaal be-perkt de risico’s bij brand. Op de verpakking kunt u zien of de versiering brandveilig is. Zorg ervoor dat de versiering niet in aanraking komt met verlichting en apparaten die warm worden.

VerlichtingGebruik alleen goedgekeurde elektrische ver-lichting, bijvoorbeeld met een KEMA-keur. Controleer voor het gebruik of de bedrading niet is beschadigd. Rol kabelhaspels helemaal af. Deze worden anders te warm, waardoor er brand kan ontstaan. Schakel de verlichting uit wanneer u weggaat of gaat slapen.

KaarsenZet de kaarsen in een stevige houder. Zet de kaarsen niet bij een warmtebron, zoals op de vensterbank. De kaarsen kunnen week wor-den en ombuigen. Zet de kaarsen niet dichtbij brandbare materialen, zoals gordijnen. Kaar-sen in kerststukjes kunt u beter niet aanste-ken of laat ze niet te ver opbranden. Laat uw kaarsen niet zonder toezicht branden als u voor korte of langere tijd uit de kamer bent.

WaxinelichtjesZijn niet zo onschuldig als ze lijken. Plaats ze in een houder en niet in de buurt van brandend materiaal. Zij kunnen gaan spetteren, waar-door er brand kan ontstaan.

Fonduen en gourmettenZorg dat het fonduestel tijdens gebruik op een niet brandbaar onderblad met opstaande randen staat. Zo wordt de tafel niet te heet en vangt u gemorste olie op.

Gebruikt u spiritus? Vul de brander pas als deze helemaal is afgekoeld en doe dit niet op de tafel. Denk eraan dat een spiritusvlam nage-noeg onzichtbaar is. Hij kan nog volop bran-den terwijl u denkt dat hij uit is. Nog beter is het om een gelbrander te gebruiken. Deze is veiliger dan een spiritusbrander.

Net als bij het koken op het fornuis kan er een vlam in de pan ontstaan. Houd een passende deksel bij de hand die u er dan vanaf de zijkant op kunt plaatsen. Of houd een branddeken bij de hand. Houd kleine kinderen weg bij een fondue of gourmetstel.

Open haardGebruik een vonkenscherm en zorg ervoor dat binnen vijftig centimeter van de haard geen brandbare materialen zijn. Zorg voor een scho-ne schoorsteen en voor voldoende ventilatie in de woning waardoor er een goede trek is in de schoorsteen.

Wanneer toch brand uitbreektMocht er ondanks alle maatregelen toch nog iets misgaan, handel dan als volgt:1. Blijf kalm.2. Waarschuw de overige aanwezigen.3. Houd deuren en ramen gesloten en sluit de deuren achter u.4. Blijf bij rookontwikkeling dicht bij de grond.5. Bel, nadat u gevlucht bent, direct 112.


Brandveiligheid tijdens de feestdagen

De wijk

Op 21 oktober was in de Schalmei een feest-avond georganiseerd door vrijwillig(st)ers voor vrijwillig(st)ers van Neerbosch-Oost.

Thea Verdijk van de budgetgroep opende de avond. Wij werden met z’n allen in het zon-netje gezet door wethouder Turgay Tankir en wijkmanager Michiel ten Dolle. Met heel veel dank aan de organisatie van deze avond. Onze wijkagent Chris Hofman was te gast.

Wat zijn de bewoners van onze wijk actief, onder wie veel senioren die al vanaf het begin van onze wijk actief zijn. Dit is prijzenswaar-dig. Tijdens de avond werden we blij verrast met Anisha Najla, als oriëntaalse danseres. Zij be-toverde ons met haar buikdans en nam ons hier volledig in mee. Ook de drie meisjes, cursisten van haar dansschool, dansten mooi.

Frans Arntz begeleidde deze avond met zijn

ParochieEen gezellige avond voor alle vrijwillig(st)ers met hun partners van de parochie De Goede Herder.

Deze avond werd aangeboden door het paro-chiebestuur uit dank voor het vele werk wat door ons allemaal wordt verzet. Laten we niet vergeten dat onze hele parochiegemeenschap wordt gedragen door deze vrijwillige inzet, in-clusief die van het bestuur. Daarom was voor deze avond het muzikale gezelschap Klezmore uitgenodigd. Zij brach-ten een breed scala van zowel traditionele als eigentijdse klezmer. Maar, zoals de naam al zegt, er is ‘more’. Omdat joodse mensen in

Vrijwilligersfeesten

veel landen wonen, draagt hun muziek sporen van die landen. Ze begonnen met Jiddische muziek, hierna zigeunernummers uit landen als Roemenië, Bulgarije en Rusland met daar-na muziek uit Griekenland. Er werd met heel veel plezier muziek gemaakt. Wij begeleid-den hen met ons handgeklap. Heel voorzich-tig maakten enkelen een dansje op de Griekse muziek. Eerst ging er een jongetje ons hierin voor. Na de muziek was er volop gelegenheid om elkaar te ontmoeten onder het genot van een drankje en lekkere hapjes.Dank jullie wel parochiebestuur, wij hebben ervan genoten.

Tekst: parochie De Goede HerderFoto’s: Leo Luermans

muzikale kwaliteit. Hij zong en bespeelde al-les wat bespeelbaar is. Vooral de meezingers deden het goed. Het was aan ons een uitnodi-ging om te dansen en mee te deinen. We zijn vermaakt en hebben ons vermaakt.

En wat een buffet, smullen was het. Met als afsluiting een loterij met cadeautjes en voor ie-dereen een pen. Of het allemaal al niet genoeg was. Het kon niet op.

Volgend jaar zien we graag meer jongeren on-der de 55 jaar die in Neerbosch-Oost wonen en vrijwillig actief zijn. Het maakt een wereld van verschil als er op dit feest ook jongeren aanwezig zijn. Wij hebben elkaar nodig. Een volgende keer komen hoor. Met heel veel dank aan de organisatie van deze avond: Thea Verdijk, Hanny Lochtenberg, Gijs van Middendorp en Thom van Kolck.

Tekst: Leonie Hendriks. Foto’s: Bert Delmaar, Ger van Erp en Leo Luermans

De Partituur · 2017. 3. 28. · 2 De Partituur - december 2011 Colofon De Partituur is een...

Documents

Transcript of De Partituur · 2017. 3. 28. · 2 De Partituur - december 2011 Colofon De Partituur is een...