D.D.Trans infidels

D.D.Trans infidels

D.D.Trans infidels

4

De Belgische kunstenaar DD Trans (°1963) hoort tot de generatie kunstenaars zoals Honoré d’0, Wim Delvoye, Michel François en Ann Veronica Janssens. Hij debuteerde met

een groepstentoonstelling die in 1990 in CC Gildhof in Tielt werd samengesteld door Dirk

Snauwaert. Al gauw werd hij opgepikt door de toonaangevende Richard Foncke Gallery in

Gent. In 2005 gaf hij echter de brui aan zijn kunstenaarschap om in 2014 zijn come-back voor

te bereiden.

De naam DD Trans is een pseudoniem dat werd ontleend aan een ondertussen op-

gedoekt transportbedrijf. Zoals de naam aangeeft, werkt de kunstenaar rond de notie van

transformatie: dagdagelijkse, vaak huiselijke objecten worden uit hun context gehaald en

met een lichte ingreep omgesmeed tot kunstwerken. Het resultaat is soms formeel, dan

weer poëtisch of humoristisch. Doorgaans gaat het om minimalistische ingrepen. Zo wordt

een rubberen deurbuffer die in het midden van een lege galerie wordt opgesteld een strui-

kelblok, vormen metalen vleeshaken een hart (een werk dat te zien was op Kunstenfestival

Watou 2016), of wordt een kapstok opgebouwd uit verschillende kleerhangers. Inspiratie

haalt de kunstenaar door te flaneren in doe-het-zelf-zaken. Zijn vocabularium omvat onder

andere keukenpapier, schuurborstels en vloertrekkers. Het werk sluit dan ook aan bij de leef-

wereld van René Heyvaert (1929-1984), een kunstenaar die eveneens door Richard Foncke

Gallery werd vertegenwoordigd, hoewel DD Trans maar later het werk van Heyvaert leerde

kennen.

Werk van Heyvaert was dan ook te zien op de groepstentoonstelling ‘A Simple Plan’. De

tentoonstelling vond plaats in het huis van de kunstenaar, een door Stéphane Beel ontwor-

pen villa. Maar de link met Heyvaert blijkt ook uit een residentie die hij in 2015 doorbracht in

een door de kunstenaar/architect ontworpen woning uit 1955 in Destelbergen. Ook voor zijn

residentie in Villa Van Wassenhove van Juliaan Lampens in december 2016 blijkt de invloed

die architectuur uitoefent op zijn praktijk.

Zijn tentoonstelling bij Galerie Valerie Traan in Antwerpen in 2015 was zijn eerste solo-

show na een rustperiode van tien jaar. DD Trans brak niet radicaal met zijn verleden, maar

pikte de draad opnieuw op. Een aantal motieven kwamen na al die jaren terug maar zijn

verder uitgewerkt. De huiselijke objecten werden van onder het stof gehaald, als voor een

lenteschoonmaak. Zo pakte de kunstenaar opnieuw uit met een schrobber. Die hing hij niet

langer gedemonteerd aan de muur als in een vorige sculptuur, maar voorzag hij van twee

stelen. Tientallen schuursponsjes gooit hij in de lucht als was het confetti. De vormtaal van

DD Trans sluit aan bij het minimalisme. Maar die is niet klinisch, kil of koel. Maar speels,

kleurrijk en fris.

5

Een boompje schiet niet alleen twijgjes, maar ook kleurpotloden. Zo keert het hout dat

werd gebruikt voor de kleurpotloden terug naar haar oorsprong. De kunstenaar speelt wel

vaker met omkeringen. Maar tegelijk zit er steeds een interne logica in zijn werk. Ragebollen

die worden gebruikt in schuurborstels, voegt hij samen tot grote bollen. Die stapelt hij op el-

kaar, in een precair evenwicht en quasi onmogelijke balans. Ze lijken elk moment te kunnen

omvallen. Uit het werk van DD Trans spreekt wel vaker een gevoel van kwetsbaarheid, naast

een onderhuidse sfeer van gevaar.

Op een reeks deksel van verfpotten monteerde hij spiegels. Een werk dat moeiteloos

de grens tussen kunstwerk en designstuk overstijgt, en dat dan ook werd uitgegeven in een

editie bij valerie_objects en onder andere op de designbeurs Salone del mobile in Milaan te

zien was.

SAM STEVERLYNCK, 2017

6

The Belgian artist DD Trans (°1963) is part of the same generation of artists as Honoré d’O, Wim Delvoye, Michel François and Ann Veronica Janssens. He made his debut with a

group exhibition curated by Dirk Snauwaert in CC Gildhof in Tielt in 1990. As a result he was

selected by the leading Richard Foncke Gallery in Gent. However In 2005 he abandoned art,

but in 2014 he prepared his comeback.

The name DD Trans is a pseudonym borrowed from a now defunct transportation

company. As the name suggests the artists works with the notion of transformation: every

day-like, often domestic, objects are taken out of their context and with a small alteration

transformed into works of art. The result is at times formal, in other cases poetical or funny.

Usually the changes are minimal. A rubber doorstop is placed in the middle of an empty

gallery as a stumbling block, metal meat hooks are used to form a heart (a work shown at

the Kunstenfestival Watou 2016), or a hat stand is turned into a cloth hanger itself consis-

ting of different cloth hangers. The artists finds his inspiration in DIY-shops. His vocabulary

includes paper towels, scrubbing brushes and squeegees. The work is close to world of

René Heyvaert (1929-1984), an artist also represented by the Richard Foncke Gallery, alt-

hough DD Trans only later got acquainted with his work.

The work of Heyvaert was also present at the group show ‘A Simple Plan’ that took

place at the home of the artist, a country house designed by Stéphane Beel. But the link

with Heyvaert is also evident in a residence he took in 2015 in a by artist/architect Heyvaert

designed house from 1955 in Destelbergen. The influence of architecture on DD Trans’

practice is also evident from a residence in Villa Van Wassenhove designed by Juliaan Lam-

pens in december 2016.

His exhibition in Gallery Valerie Traan in Antwerp in 2015 was his first solo show after

a sabbatical of ten years. DD Trans didn’t make a radical break with his past, but picks up

where he left off. Some ideas returned after all those years, but were further developed.

The domestic objects were dusted of, as for a spring cleaning. The artist for example made

a new scrubbing brush. He no longer showed it dismounted on a wall as in an earlier sculp-

ture, but gave it two handles. He throws tens of scourers in the air as if it is confetti. The

formal language of DD Trans is close to minimalism. But isn’t clinical, chilly or cold. It is play-

and colorful and fresh.

7

A tree branches out not only in twigs, but also in color pencils. Thus the wood used for

the color pencils returns to its origin. The artist often plays with the reversal of things. But at

the same time there is always an intern logic present in his work. Tousles as used in scrub-

bing brushes are brought together to form large balls which he stacks to form precarious

assemblages in an impossible balance. They look as if they could fall over any moment. The

work of DD Trans often expresses a sense of vulnerability and/or a hidden atmosphere of

danger.

On a series of painting jars he mounted mirrors. It’s a work that effortless trans-

gresses the border between art work and design object, and it was given an edition by

valerie_objects and was shown during the design fair Salone del mobile in Milan.

SAM STEVERLYNCK, 2017

10

14 15

16

20

24

27

30

34

36

38

40 41

42 43

46

49

50

54

56 57

60

63

70

74

79

80 81

82 83

84 85

86

89

98 99

104 105

106

108 109

110

118 119

123

124 125

128 129

132

136

140 141

p 10 Coup de foudrep 12 Miroir p 17 En deuxp 19 Twinsp 21 Couleursp 25 Z. T. (Style Flamand)p 26 Softp 28 F-Y p 30 Z. T. (Caroline)p 31 Couple - Rouge blancp 32 De Verloren Zoonp 33 Z. T.p 35 Assiette seul - Assiettep 37 Qp 39 Z. T. (Illusion)p 40 Z. T. (Certains jours) p 42 Intop 44 La fêtep 47 Z. T. (Jaune)p 48 Sur le mêmep 51 Dancep 52 Cornerp 55 Cadrép 57 Sur placep 58 Pleurerp 59 Noirp 61 Heart (Noir)p 62 Carré (Noir)p 64 Pour V.p 67 Sabre (Noir)p 68 Sabre (Rond)p 71 Flowp 73 Mémoire de la forêt noirep 75 Trianglep 76 Heartp 78 Dessinp 80 Z. T. (‘Performance’ video still)p 84 En boisp 85 Bandage - Z. T.p 86 Tatouage en boisp 88 Souvenirp 90 Souvenir (Residentie Woning Van Wassenhove)p 92 Couronne en papierp 96 Réliquep 98 Couvertsp 100 Candle Light p 102 Saucisse (En tabac)p 103 Plâtrep 105 Orangep 107 Robotp 108 Couronne (Electricité)p 111 Carré (En couleurs)p 112 Carré (En couleurs) (Residentie Woning Van Wassenhove)p 113 Châtaignep 117 Tambourp 118 Point rouge p 122 Peinture en plastiquep 124 Cadrep 126 Fuck You (Residentie Heyvaert)p 129 Escargotp 130 Arbre en couleurs (White-Out Studio)p 133 Z. T.p 134 Z. T. - Z. T.p 137 Une fleur pour moi-même

143

2017

WWW.DDTRANS-ART.BE

PUBLISHER: FRANK TUYTSCHAEVER

TEXTS: SAM STEVERLYNCK

PHOTO’S: FILIP DUJARDIN, DAVID SAMYN, LUCA BEEL, PAUL GARSBEKE

GRAPHIC DESIGN: KATRIEN VAN DE STEENE - WHITESPRAY

PRINTED BY: GRAPHIUS

ISBN-NUMMER: 9789090302027

WWW.VALERIETRAAN.BE

9 789090 302027