10.G Colson

Update 2

JonathanMarie is heel snel naar haar werk gelopen. Ik maak me wel zorgen om haar… zal ze de drukte aan kunnen na de geboorte?Enfin, ik geef Cody de fles.“Ja, dat vind je lekker hè.”

Voor Cody is het tijd om te gaan slapen…“Slaapwel, kleintje.”

Eens dat ik naar beneden ben gekomen, rinkelt de telefoon.“Hallo, met Jonathan.”“…”“Ah, Christine!” Een collega.“…”“Met Marie is alles in orde. We hebben een zoontje.”“…”“Cody heet hij. Als je wil, mag je nu op bezoek komen.”“…”“Ah, je hebt het druk. Een andere keer misschien?”“…”“Oké, tot de volgende keer!”

Even later is Marie terug thuis van haar werk. Ze heeft een promotie gekregen en mag nu als achtergronddanseres werken.“Nog gefeliciteerd met je zoon.” roept de chauffeur naar Marie.“Bedankt.”

En we zijn weer van plan om ‘de liefde te bedrijven’…

De volgende ochtend is het zover… ik mag voor het eerst naar het ziekenhuis (om te werken). Wat er niet mag ontbreken, is een dikke zoen voor Marie…

En nu… met de auto naar het werk! Yeah!

Ondertussen houdt Marie zich bezig met ons zoontje Cody. De rol als moeder staat zeker op haar lijf geschreven.

Paar uurtjes later kom ik thuis met natuurlijk een promotie. Vanavond om acht uur moet ik terug beginnen maar er is een probleem… Over twee uur moet Marie vertrekken en om negen uur komt ze terug. Dan is Cody ‘s avonds een tijdje alleen thuis… oh nee!

Dat wordt… een babysitter huren.“Goedendag. Het is voor mijn zoon. Ik ben vandaag van zeven uur ‘s avonds uit huis en mijn vrouw komt pas terug om negen uur ‘s avonds. Past dit bij jou?”“…”“Prima! Hoeveel kost het?”“…”“Dat is goed. Bedankt. Tot ziens!”Met een opgelucht gevoel hang ik op.Ziezo, dat is weer opgelost.

Ik stommel naar boven richting de kamer van Cody. Daar ligt hij zo mooi in zijn wiegje. Voorzichtig pak ik hem uit zijn wiegje en geef een kusje op zijn voorhoofd.“Jongen, ‘s avonds is er niemand thuis. Er komt een babysitter, die let op jou. Om negen uur is mama thuis, oké?”Dan hoor ik wat gebrabbel.“Ah, dan is het goed als jij het goed vindt!”

Laat in de avond kom ik terug thuis van mijn werk. Ondanks dat ik niet met mijn gedachten bij het werk zit – ik voel me weer zo misselijk – heb ik een vette bonus gekregen en mag ik als jazzballet-instructrice werken.

Marie

In de woonkamer is er één of ander oude dame naar televisie aan het kijken. Ik kan het niet laten om te schrikken… wat doe ze hier?

Heel stilletjes staat de oude dame op. Als eerste begin ik te spreken.“Wie ben jij en wat doe je hier als ik mag weten?”“Ik ben Klazien en ben de babysitter.”Huh, babysitter? Waarvoor is dat nodig,“je man moet gaan werken en jij ook en Cody kan toch niet alleen thuis blijven of wel?”

“Mijn man is nu aan het werken of wat?”Klazien knikt. Oh ja, Jonathan zal weer een promotie gehad hebben en moet nu in de avond gaan werken.“Euh… oké. Hoe is het met mijn zoon?”“Heel goed. Ik heb zijn luier verschoond, eten gegeven en nu slaapt hij als een roos. Zeg, hij huilt nauwelijks en is zó lief.”“Blij om te horen, hoeveel moet ik je?”

“30 simdollars, alsjeblieft.”Ik duw een briefje van 20 simdollar en 10 simdollar in haar handen,“bedankt. Als je nog een babysitter nodig hebt, mag je altijd bellen.”“Zal ik doen. Tot ziens!”Dan vertrekt Klazien. Eigenlijk is ze wel een lieve dame…

Ik heb een kijkje genomen bij Cody en alles is in orde met hem. Daarna ben ik snel in bed gekropen, zo kapot dat ik ben!

Weer midden in de nacht word ik wakker ‘gemaakt’ door mijn buik die groeit. Oh, ik ben nu voor de tweede keer zwanger!

En komt Jonathan neuriënd thuis van zijn werk. Heeft hij weer een promotie gekregen, zeker…

En we krijgen toevallig een heel leuk ‘bezoek’… Enfin, echt leuk kun je niet noemen…

Later hoort de inbreker onze handige inbraaksysteem.“G*dverd*mme, waarom heeft iedereen tegenwoordig dat STOM ding?” roept ze kwaad door het huis heen.

De politie heeft de inbreker op tijd kunnen pakken.“Zo mevrouw Wiedan. Weer in elders huis kraken zeker?” lacht de politieagente spottend.“Argh… ***!” spreekt de inbreker wat kwetsende woorden.

“Kom, de cel staat vrij voor je.”De inbreker vloekt wat, maar de politieagente heeft er geen oren naar.

De volgende ochtend is Cody zijn verjaardag en het resultaat mag er wezen. De kleine kindjes worden snel groot!

Het is natuurlijk belangrijk dat een kind wat vaardigheden leert… ook Cody, ook al kijkt hij er niet echt naar uit. Dat komt ooit nog wel.

De rest neemt Jonathan over. Hoe graag ik ook voor Cody wil zorgen maar door mijn zwangerschap kan ik het niet meer aan.

De papa leert hem lopen… Kijk, hoe schattig de kleine staat!

We merken ook dat Cody zeer geïnteresseerd is in creativiteit… bijvoorbeeld tekenen.

‘s Avonds…“Nu is het tijd om te gaan slapen.” zegt Jonathan.“Nhee nhee, ikke spwele!” brabbelt Cody.“Morgen, maar nu moet je slapen. Wil je mama nog zien?”“Jhaa jhaa!” kraait Cody. Wat schattig als hij lacht!

Jonathan komt de slaapkamer binnen met Cody in zijn armen.“Zeg eens ‘dag dag’ tegen mama.” zegt Jonathan.Hij ‘duwt’ de kleine in mijn armen.“Dhaag dhaag!” kraait de kleine Cody.“Dag lieverd!” Ik geef een klein zoentje op zijn wang,“breng je hem naar zijn bed?”Jonathan knikt.

De volgende ochtend is Jonathan al vertrokken naar zijn werk en zo te horen van boven is Cody al wakker.“Zeg, je kunt nogal schreeuwen hè!” lach ik wat, terwijl Cody me poeslief toekijkt.“Ikke spwele spwele!” brabbelt hij.Ah, hij wil spelen…

“Natuurlijk, maar eerst ga ik je kleedjes aantrekken…”Zo gezegd zo gedaan!

Daarna zit hij weer op zijn blokken te bijten, wat dus niet mag!

Ineens krijg ik felle schoppen in mijn buik en begin te schreeuwen. Was Jonathan maar hier… en Cody, die trekt zich niets van aan!

Dan ligt er een meisje in mijn armen. Mijn dochter, Jonathan’s dochter en Cody’s zus.Ze krijgt de naam Chiara.

10.G Colson

Wordt zeker vervolgd!