10.G C o l s o n

Update 1

Jonathan

Het is eindelijk zover! Mijn

eerste dag bij de „Tien

Generaties Challenge‟. Ik moet

even denken aan wat mijn

moeder heeft gezegd.

“Onderschat het niet want dat is

zwaar werk!”

Dat ondervind ik zelf wel!

Dit huisje heb ik gratis en voor

niets gekregen. Alleen de

rekeningen die toe komen, moet

ik met mijn eigen budget

betalen.

Ik moet wel even slikken van de

inrichting. Moet ik in dit

hondenhok wonen? Tja, het is

beter als niets. Ik ga een baantje

zoeken en zodra ik genoeg geld

verdien, kan ik de inrichting in

handen nemen.

Buiten hoor ik iemand zijn

voetstappen. Het is de

krantenjongen.

“Goedemorgen, meneer.” lacht

die jongen vriendelijk.

“Goedemorgen.” zeg ik terug,

“kun je ook werk vinden in de

krant?”

De krantenjongen knikt.

“Natuurlijk!” zegt hij, “maar ik

moet voort. Doei!”

Hij gaat weg.

Zie zo, de krant! Nu nog een

baan vinden die bij mij past.

Geen enkele baan van de

carrière Gezondheidszorg, mijn

levenswens maar ik moet toch

geld verdienen?

Dan kies ik voor

„speeltuinbeheerder‟ in de

carrière Onderwijs. Misschien is

dat ook leuk.

Het is misschien wel laat om te

vertrekken naar het werk maar

ik heb de rest van de dag niets

te doen. Dus?

Om drie uur ben ik terug thuis

van het werk. Ik heb geen enkel

klacht te horen krijgen dat ik

iets te laat ben gekomen. Ik heb

geen promotie gekregen, wel

een gewone salaris van 215

simdollars. Niet veel maar beter

als niets.

Snel neem ik een verfrissende

douche.

Mijn maag knort van de honger.

Ik zal maar een boterham met

hesp maken, meer eten heb ik

niet in huis.

Buiten hoor ik weer iemand

afkomen. Ik vloek tegen mezelf.

Kan niemand me met rust laten?

Er staat een vrouw voor de deur

die me een hand schudt.

“Goedendag. Ik ben Marie

Rommeldam.” stelt de vrouw

zich voor. Wauw, wat een

verschijning…

“Ik ben… euh… Jonathan

Colson.” stotter ik, toch kom ik

er heel vlotjes uit.

“Oh, die van het challenge!”

zegt ze.

Ik slik, hoe weet ze dat?

Na een tijdje over van alles

praten en het uitleggen hoe de

„Tien Generaties Challenge‟ in

elkaar zit, komen we aan

complimentjes aan elkaar geven.

“Bedankt.” bloost Marie.

“Dat is heel graag gedaan.” knik

ik. Wat een verschijning van een

vrouw en ik lieg niet.

Ik snap niet dat ze een vrijgezel

is. Zo‟n prachtvrouw kan een

iedere man krijgen én behouden.

- Met veel twijfel - flirt ik

haar, hopelijk loop ik geen

blauwtje.

Blijkbaar niet want ze is heel

gecharmeerd over mij, dat ze

bijna tegen mij valt.

“Gaat het?” lach ik zachtjes.

“Euh… ja ja.” Ze ziet er

knalrood uit.

“Oké. Ik moet ervandoor want ik

moet nog naar mijn werk.”

besluit Marie.

“Da‟s jammer. Maar we blijven

zeker contact houden.” stel ik

voor.

“Zeker!”

Vluchtig geeft ze me nog een

knuffel en vertrekt uit het zicht.

Zal het ooit iets worden tussen

ons?

De volgende ochtend om zeven

uur word ik weer gewekt door de

carpool. Alweer werken…

„s Middags kom ik weer met een

enthousiast gevoel thuis, ik heb

een vette bonus op zak! Hoe

geweldig is dat!

Eens dat ik het huis binnen kom,

is mijn telefoon aan „t gaan.

“Met Jonathan.” klink ik

afwezig.

“…” hoor ik een vrouwenstem.

Ik schrik. “Oh Marie, ik heb je

niet verwacht!”

“…”

“Nee, ik was op het werk.”

“…”

“Ja, natuurlijk mag je komen.”

“…”

“Dan zie ik je straks!”

Yes, yes! Marie komt zo meteen

langs!

Ik ben niet langer dan een

minuut buiten en Marie begint

me al te charmeren.

Dan zet ik een stapje verder tot

het strelen en dat laat ze

blijkbaar toe.

Binnen hebben we veel bij

gepraat, over mijn werk en die

van haar. Helaas moeten we

weer afscheid nemen.

“Hopelijk zie ik je weer.” zucht

ik.

“Zeker zie je me terug!”

glimlacht ze.

Ik wil haar een knuffel geven als

afscheid maar ze snoert me op

de mond.

*Ja… het kan wat worden!*

De volgende dag moet ik alweer

werken… hoe saai is dat wel

niet.

Thuis aangekomen heb ik weer

een vette bonus. Het gaat goed!

In de liefde, op het werk.

Marie heeft me voorgesteld dat

ze bij mij komt wonen. Zo‟n

aanbod mag ik zeker niet

afslaan. We hebben genoeg geld

bijeen geraapt om het huis te

verbouwen.

In onze nieuwe woonkamer zijn

we nog eens aan het bijpraten…

En het gesprek wordt voort gezet

in de slaapkamer…

Enfin, wat je een gesprek kunt

noemen…

De volgende ochtend word ik

wakker, met Marie naast mijn

zijde. Dat doet me eens een

keer goed!

Maar Marie is snel uit mijn

armen gegaan en naar de

badkamer gerend. Waarschijnlijk

mankeert er iets…

Ik ben wel een beetje bezorgd

over haar. “Gaat het?”

“Euh… ja ja.” knikt ze niet zo

zeker.

*Nee nee, zal je bedoelen*

Met veel tegenzin vertrek ik naar

het werk. Ik blijf nog veel liever

bij Marie, zeker als ze zich niet

zo lekker voelt.

Om drie uur kom ik terug thuis.

Wat heb ik mee gebracht? Je

kunt het al raden, een promotie!

Daarna is Marie aan de beurt om

naar het werk te gaan. Zal ze

dat wel doen in haar toestand?

Enfin, ze doet waar ze lekker bij

voelt.

Aan de deur vind ik iets vreemds

staan.

*Een lamp? We zitten toch niet in

India?*

Dan komt er een geest uit de

lamp.

“WAAH!” schreeuw ik. De geest

begint me uit te lachen, “lach

me maar uit maar je moet me

niet zo verschieten!”

“Je schreeuwt als een meisje!”

lacht de geest.

Ik voel me beledigd. “Bedankt.”

“Grapje. Je mag drie wensen

kiezen, wat je maar wil.”

Even denken… wat zal ik kiezen?

“Euh… geef me rijkdom?”

Zelfzeker knikt de geest.

“Dat komt in orde!”

Er komt een zak geld uit de

lucht.

“WAAH!” schreeuw ik opnieuw

en achter mij lacht de geest

weer.

“Hou je mond en scheer je

weg.” snauw ik.

De geest moppert wat en

verdwijnt in de lamp. Eindelijk

van die stoorzender af!

Wanneer ik het geld pak, komt

er 10,000 simdollars uit. Wauw!

Wat ik allemaal met dat geld kan

doen!

Een tijdje later komt Marie terug

van haar werk. Dat is vreemd, ze

heeft pas gedaan om negen uur.

Marie zakt ineen op de grond.

“Wat is er gebeurd?” raak ik in

paniek.

“Ik ben ontslagen.” jammert ze.

Dat meen je niet!

“Wat? Waarom?”

“Door een stomme vaderskindje

van een Dirk Landgraaf. Hij wil

niet betalen en ik ben bij de

directie gaan klagen. Blijkt de

baas zijn vader te zijn.

Natuurlijk heeft Dirk gevraagd

dat de baas me kan ontslaan en

dat heeft die gedaan!”

Ik moet even slikken.

“Je verdient veel beter werk!

Dat weet ik zeker!”

“Echt?”

“Natuurlijk! Vind maar op het

internet een leuke baan!”

Marie kruipt snel achter de

computer en raast door de

jobsites heen. Terwijl zakken

geld uit de lucht vallen.

“Kijk, ik kan morgen beginnen

als aerobics-instructrice!” zegt

Marie.

“Als aero-wat?” heb ik het niet

kunnen verstaan.

“Aerobics-instructrice.” herhaalt

ze.

Wat een naam voor een baan!

Maar dat ze morgen kan

beginnen… is een twijfel. Midden

in de nacht wordt ze wakker en

krijgt een dikke buik. Eén ding is

zeker: ze is zwanger!

Met het geld kunnen we nog een

keer ons huis uitbreiden en een

tuin zetten. Het resultaat is

mooi gelukt!

Ik kan ook niet meer lang

wachten om met Marie in een

huwelijksbootje te treden. Na de

verloving zijn we ook direct

getrouwd…

Op het internet heb ik een dikke

vis gevangen… een baan in

Gezondheidszorg, mijn

levenswens!

Marie haar buik blijft

ondertussen groeien als een

kool…

Maar haar tijd om te bevallen is

ook gekomen…

En ze krijgt uiteindelijk een

baby in haar armen…

“Oh kijk!” glundert ze,

“we hebben een zoon!”

“Echt?” Ik sta er geweldig stom

van!

“Ja!” glimlacht ze

breed, “zullen we hem de naam

Cody geven?”

Even denken…

Cody Colson…

dat klinkt niet slecht, vind ik.

Ik kan zomaar geen nee zeggen.

“Mijn zoon.” glunder ik van

blijdschap.

“Euh… ONZE zoon.” corrigeert

Marie.

“Ja, dat klopt.” lach ik. Marie

„duwt‟ Cody in mijn armen.

10.G C o l s o n

Wordt zeker vervolgd!