Colson #14
Transcript of Colson #14
Op een vroege ochtend word ik
wakker gewekt door de
medestudenten die lawaai maken.
“Goh, zijn die al lang wakker?”
mopper ik wat. Met tegenzin kruip
ik uit mijn bed.
Gwendolyn
Ik heb de laatste tijd het gevoel
dat Amalia altijd naar mij kijkt, als
ik haar buurt ben. Dat vind ik…
zeer creep. “Heb ik iets aan van
jou?” vraag ik.
Amalia deinst wat achteruit en
denkt na. Ik zie haar rood worden.
Scheelt er iets met haar? “Hmm…
nee. Ik vind je gewoon een
prachtvrouw!” is haar antwoord.
“Ooh…” kijk ik verbaasd op, “dank
je. Je bent ook niet mis hoor!”
Amalia kijkt verlegen naar de
grond. Ze doet echt zo raar… In
het begin was ze zo een bitch. Nu
als ik haar aanspreek, doet ze zo.
We praten over verschillende
onderwerpen: jongens, mode,
studie enzoverder. We komen
elkaar heel goed overeen of
misschien te goed. Onze lippen
vinden elkaar…
Dan opeens… raken de lippen
elkaar en vormt zich een kus. Ik
voel een raar gevoel in mijn buik
en mijn hart fel kloppen.
We gaan nog verder, dat we in mijn
slaapkamer belanden en bijna al
onze kledingstukken door de kamer
zijn gegooid. Heel diep in mij voel
ik me raar, om seks te hebben met
een vrouw. Tegelijkertijd voelt het
toch goed aan. Ik moet ineens
denken aan Gerard maar ik wil
Amalia niet afwijzen…
Na een tijdje gekreund van genot
te hebben, eindigen we naakt. Ik
zie aan Amalia haar gezicht dat ze
ervan genoten heeft. Ik ook, aan
de andere kant leer ik meer
„schuldgevoelens‟ kennen. Ik heb
een vriend en ben met een vrouw
naar bed geweest.
Weet ik eigenlijk wel wat ik wil? Ik
moet ook gevoelens hebben voor
Amalia, anders heb ik haar dan
afgewezen en niet met haar naar
bed geweest. Ik moet nu kiezen
tussen Gerard of Amalia, dat is
best lastig.
“Dat was zalig.” is Amalia haar
mening. Ze duwt me lichtjes op
het bed en knielt tegenover mij.
“Ik vind het ook, ik vind het ook.”
mompel ik wat en geniet nog van
het laatste moment, “moet je naar
je college?” Ik zie Amalia‟s
geschrokken gezicht. “Dat was ik
vergeten! Sorry schatje…” Ik moet
slikken. Schatje?! “Euh… het is
niets. Ga maar, ik red me wel.”
lach ik wat ongemakkelijk. Amalia
knikt. Ze staat recht, kleedt haar
om, geeft me een zoen en
verdwijnt dan in de verte.
Onderweg naar de
gemeenschappelijke kamer, rinkelt
mijn mobieltje in mijn broekzak.
Op het display staat „Gerard‟. Oh
nee, belt die me nou? “Met
Gwendolyn.”
Blijkt het dat Gerard wil
langskomen. Ik voel een dikke
knoop in mijn buik vormen, moet
dat nu echt? Ik kan dat echt niet
weigeren dus moet dat zo maar.
Buiten zie ik Gerard aankomen…
met een grote smile op zijn
gezicht. Hij komt dichterbij en wil
me flink vastpakken maar ik duw
hem ver weg. “Zeg chick, wat heb
je nu?” klinkt hij verontwaardigd.
Ik voel de kwaadheid in mij
opkomen. “Ik ben geen chick,
jongeman. Je liet je een tijdje
niets van je horen.” Gerard lacht
spottend. “Jij ook niet.”
“Oké, ik heb er genoeg aan.”
mompel ik en loop terug naar
binnen, Gerard achterlatend.
“Hey, wat ga je doen?” hoor ik
hem nog roepen. “Het is uit tussen
ons.” floept eruit. Even later
schrik ik ervan, wat heb ik gezegd?
Om gezeur te voorkomen, loop ik
snel naar binnen.
Van al dit gedoe heb ik honger
gekregen. Ik loop naar de keuken
en neem een bord pannenkoek.
Wat me opvalt aan tafel, is Amalia
die haar opdracht maakt. Ik kan
mijn tranen in de ooghoeken niet
tegenhouden. “Wat is er? Heb je
ruzie gehad?” klinkt ze bezorgd.
“Hoe… hoe weet je dat?” stotter
ik. Amalia lacht vriendelijk. “Ik
hoorde je schreeuwen buiten
tegen iemand.”
“Oh, dat was mijn ex. Die zei dat
hij steeds van me hield maar ik
geloofde dat niet.” lieg ik.
“Schatje, negeer hem toch.” zucht
Amalia, “hij is je niet waard.
Daarbij, je hebt me toch?” Opeens
komt er een brede glimlach op
mijn gezicht en zeg “Dat is waar.”
Amalia lacht wat en werkt verder
aan haar opdracht, “maar ik moet
naar mijn college.” Ik geef haar
vlug een zoen, leg mijn bord weg
en vertrek.
De volgende dag staan de examens
alweer voor de deur. Vol zenuwen
ben ik mijn examens gaan afleggen
en kom weer thuis met een prima
cijfer en een beurs.