Samen strijden: bron of bedreiging

Waarom werken evangelische gelovigen samen met ongelovigen? Waarom ondertekenen we gezamenlijke petities met mensen van andere geloofsgemeenschappen? Waarom worden initiatieven van mensen met andere overtuigingen en achtergronden ondersteund door ons? Al deze vragen leiden tot een bezorgdheid onder de evangelische gemeenschap.

Het verhaal achter ‘samen strijden’

Francis Schaeffer (1912-1984) was een vooraanstaand christelijk denker die de uitdrukking co-belligerence in de hedendaagse christelijke woordenschat introduceerde. Deze term verwijst naar het Latijnse ‘bellus’ (oorlog), en wil zoiets zeggen als: samen oorlog voeren, of – wat gematigder vertaald - samen strijden. Gedurende de culturele overgangen van de jaren zeventig, moedigde S Schaeffer evangelische christenen aan samen te werken met mensen uit andere geloofsstromen die dezelfde specifieke problemen deelden waarop de samenleving bedreigd wordt door seculiere strekkingen.

Schaeffer definieerde dit als: "samen strijden slaat op de relatie met een persoon met wie ik het niet noodzakelijk eens ben over allerlei vitale zaken, maar die om welke reden ook toch aan dezelfde kant staat voor een aantal specifieke kwesties van publieke gerechtigheid en hiervoor gezamenlijk de strijd wil aangaan.

Het principe van samen strijden

Het Woord van God moedigt de kerk aan om goede relaties met de omgeving te ontwikkelen en te onderhouden om het welzijn van elkaar in stand te houden (Genesis 1:27-31; Jeremia 29:5-7; Titus 3:1-2). Om hieraan te gehoorzamen zullen wij altijd in contact staan met mensen die er andere wereldbeelden en levensstijlen op nahouden. We zijn geroepen om samen te leven met onze familieleden, collega's, huisgenoten en vrienden die niet gelovig zijn voor het welzijn van de gemeenschap. In deze zin is samen strijden nodig, nuttig en onvermijdelijk.

Het domein van samen strijden

In kwesties van godsdienstvrijheid bijvoorbeeld kunnen christenen samenwerken met seculiere mensen die ook geïnteresseerd zijn in het verdedigen van de mensenrechten. Over de waarde van het leven en het gezin gebaseerd op het huwelijk, kan er ‘co-belligerence’ met moslims of mensen van andere geloofsgemeenschappen worden aangegaan. Betekent dat dan dat christenen een islamitisch wereldbeeld goedkeuren? Niet per se, het betekent alleen dat er voor deze specifieke kwesties voldoende gemeenschappelijke basis is om samen voor te strijden.

In Europa zijn evangelische christenen een minderheid binnen een minderheid. Als we een invloed

willen uitoefenen binnen de samenleving en zo de Bijbelse en goddelijke waarden willen weerspiegelen moeten we werken met anderen die ons geloof niet delen, maar dezelfde bepaalde waarden als ons willen bepleiten.

De risico's van samen strijden

Uiteraard zijn aan het samen strijden ook risico’s verbonden. Bijvoorbeeld: verlies van controle over de loop van de actie, ongepast taalgebruik, verwarring in de media, veralgemening vanuit de publieke opinie, enz. Elke actie houdt risico's in. Om deze te minimaliseren is het verstandig om eerst ‘co-belligerence’ zo goed mogelijk te definiëren, zodat het woord tijdens de campagne door beide groeperingen wordt gevoerd, een voortdurende evaluatie plaatsvindt, voor kritiek wordt open gestaan en transparantie is in het herkennen van fouten en misverstanden. Als hier correct met wordt omgegaan zouden de risico’s, het hanteren van samen strijden niet mogen tegenhouden.

Dr. Leonardo De Chirico(Vice-voorzitter van de Italiaanse Evangelische Alliantie: www.alleanzaevangelica.org)