165 • 2010 25

Nu zien we uit naar de volgende Wereld-jongerendag die in augustus 2011 inMadrid wordt gehouden. Eertijds in 1989,enkele maanden voor de historische valvan de Berlijnse muur, voerde de jonge-renpelgrimstocht naar Santiago de Com-postela in Spanje. Nu, in een tijd waarinEuropa sterke behoefte heeft aan heront-dekking van zijn christelijke wortels, zalonze ontmoeting in Madrid plaatsvinden.Het thema is: “In Jezus Christus gewor-teld, op Hem gebouwd, steunend op hetgeloof” (vgl Kol 2:7). Ik moedig jullie aan,om aan dit voor de Kerk in Europa envoor de universele Kerk zo belangrijkeevenement deel te nemen. Ik zou willendat alle jongeren die net als wij in JezusChristus geloven, maar ook zij die twij-felen, het nog niet weten, of niet in Hemgeloven, deze ervaring meemaken. Ze kanbeslissend voor hun leven blijken te zijn.Het is een ervaring van Jezus, de verrezen

en levende Heer, en van zijn liefde voorieder van ons.

1. Aan de bron van onze diepste verlangens

In iedere periode van de geschiedenis, ookdie van ons, voelen vele jongeren een diepverlangen naar persoonlijke relaties diegekenmerkt worden door waarheid en soli-dariteit. Velen zien uit naar echte vriend-schap, de ware liefde, een eigen gezin datbij elkaar blijft, persoonlijke levensvervul-ling en echte zekerheid. Allemaal garantiesvoor een vredige en gelukkige toekomst.Als ik aan mijn eigen jeugd denk, besef ikdat vastigheid en zekerheid niet de dingenzijn die de gedachten van jongeren hetmeest bezighouden. Natuurlijk is hetbelangrijk om werk te hebben en zo vastegrond onder je voeten. Toch zijn onzejeugdjaren ook een tijd waarin we het

Boodschap van paus Benedictus XVIvoor de 26ste Wereldjongerendag (2011)

“In Jezus Christus geworteld, op Hem gebouwd,

steunend op het geloof” (vgl. Kol 2:7)

Beste vrienden,

Ik denk vaak terug aan de Wereldjongerendagen in Sydney 2008. Daar hebben we een groot

geloofsfeest meegemaakt. Gods Geest was daar actief werkzaam in de diepe verbondenheid van

deelnemers uit de hele wereld. Die samenkomst, als bij vorige keren, heeft rijke vrucht gedragen

in het leven van vele jongeren en in dat van de hele Kerk.

meeste uit ons leven willen halen. Als ikterugdenk aan die tijd, herinner ik mijvooral dat we geen genoegen namen methet streven naar een conventioneel mid-denstandsleven. We wilden iets groots, ietsnieuws. We wilden het leven zelf ontdek-ken, in al zijn omvang en schoonheid.Natuurlijk kwam dat deels door de tijdwaarin we leefden. Tijdens de nazidictatuuren de oorlog waren we zogezegd "ingeslo-ten" door de overheersende machtstruc-tuur. Dus wilden we uitbreken naar buitenom het hele scala van menselijke mogelijk-heden te ervaren. Ik denk dat deze drangom uit het gewone uit te breken tot opzekere hoogte in iedere generatie aanwezigis. Deels verlangt jeugd iets dat verder reiktdan het leven van alledag en een vastebaan. Het is uitzien naar iets dat echt enwezenlijk groter is. Is dat gewoon maar eenijdele droom, die weer verdwijnt naarmatewe ouder worden? Nee! Mannen en vrou-wen zijn geschapen voor iets groots, voorde eeuwigheid. Iets anders zal nooit genoegzijn. De heilige Augustinus had gelijk toenhij zei “ons hart is onrustig tot het rustvindt in U”. Het verlangen naar een zinvol-ler leven is een teken dat wij door Godgeschapen zijn en zijn “afdruk” meedra-gen. God is leven, en daarom richt elkschepsel zich op leven. Als mensen naarGods beeld doen wij dat op een unieke enbijzondere wijze. We streven naar liefde,vreugde en vrede. Zo kunnen we zien hoeabsurd het is te denken dat we echt kun-nen leven door God uit beeld te verwijde-ren! God is de bron van het leven. God ter-zijde schuiven is onszelf scheiden van diebron en, onvermijdelijk, onszelf berovenvan vervulling en vreugde. “Zonder deSchepper verdwijnt het schepsel in hetniets” (Vaticanum II, Gaudium et Spes, 36).In sommige delen van de wereld, metname het Westen, neigt de hedendaagsecultuur ertoe God uit te sluiten en geloof

als een pure privézaak te beschouwen,irrelevant voor de maatschappij. En hoe-wel haar basiswaarden uit het Evangeliestammen, zoals de waardigheid van depersoon, solidariteit, werk en gezin, zienwe een zekere "Godsverduistering", eensoort geheugenverlies. Weliswaar geendirecte verwerping van het christendom,maar toch een ontkenning van de schatvan ons geloof. En dat kan leiden tot ver-lies van onze diepste identiteit.

Om deze reden, beste vrienden, moedig ikjullie aan je geloof in God, de Vader vanonze Heer Jezus Christus, intensief tebeleven. Jullie zijn de toekomst van demaatschappij en van de Kerk! Zoals deapostel Paulus schreef aan de christenenvan Kolosse, het is heel belangrijk wortelste hebben, een stevig fundament! Datgeldt in het bijzonder vandaag. Veel men-sen hebben geen vaste oriëntatie voor hunleven en zijn daarom uiteindelijk diep vanbinnen onzeker. Er heerst een groeiendementaliteit van relativisme. Dat houdt indat alles gelijkwaardig zou zijn, dat abso-lute waarheid niet bestaat. Maar dezemanier van denken leidt niet tot ware vrij-heid, maar veeleer tot onevenwichtigheid,verwarring en blinde conformiteit aan dewaan van het moment. Als jongeren heb-ben jullie het recht om van vorige genera-ties vaste oriëntatie te ontvangen voor jekeuzes en basis van je leven. Als eenjonge plant die vaste steun nodig heeft tothij diep wortel kan schieten en een sterkeboom kan worden die vrucht kan dragen.

2. In Jezus Christus geworteld, op Hemgebouwd

Om de betekenis van het geloof te bena-drukken in het leven van gelovigen, wilik graag met jullie nadenken over elk vande drie woorden die Paulus gebruikt als

26 2010 • 166

hij zegt: “In Jezus Christus geworteld, opHem gebouwd, steunend op het geloof”(vgl Kol 2:7). We kunnen drie beeldenonderscheiden. “Geworteld” doet denkenaan het planten van een boom met wor-tels die hem voeden, “gebouwd” verwijstnaar de constructie van een huis en “steu-nend” wijst op groei van fysieke en more-le kracht. Deze beelden zijn zeer spre-kend. Voordat ik er commentaar op geefwijs ik erop, dat ze in de oorspronkelijketekst alle drie de passieve grammaticalevorm hebben. Dat betekent dat het Chris-tus zelf is die het initiatief neemt omgelovigen te planten, te vormen en testeunen.

Het eerste beeld is dat van een boom diestevig geplant is dankzij zijn wortels diehem recht houden en voeden. Zonder dezewortels zou hij omwaaien en doodgaan.Wat zijn onze wortels? Natuurlijk zijnonze ouders, familie en de cultuur van onsland heel belangrijke elementen van onzepersoonlijke identiteit. Maar de bijbel ont-hult nog een element. De profeet Jeremiasschreef: “Gezegend is hij die op de Heervertrouwd, en zich veilig weet bij Hem. Hijis een boom aan een rivier, met wortels totin het water. Hij heeft geen last van dehitte, zijn bladeren blijven groen. Een tijdvan droogte deert hem niet, hij blijftvrucht dragen” (Jr 17:7-8). Wortel schietenbetekent voor de profeet zijn vertrouwenop God stellen. Van Hem krijgen wij onsleven. Zonder Hem kunnen we niet echtleven. “God heeft ons eeuwig leven gege-ven, en dat leven is in zijn Zoon” (1 Joh5:11). Jezus zelf zegt ons dat Hij ons levenis (vgl Joh 14:6). Dus is christelijk geloofniet alleen een kwestie van geloven datbepaalde dingen waar zijn, maar bovenaleen persoonlijke relatie met Jezus. Het iseen ontmoeting met de Zoon van God dienieuwe energie geeft aan heel ons bestaan.

Als we met Hem een persoonlijke relatieaangaan, onthult Christus onze ware iden-titeit en groeit, in vriendschap met Hem,ons leven naar volledige vervulling. Er iseen moment dat ieder van ons zich alsjongere afvraagt: wat is de zin van mijnleven? Welk doel en welke richting moet ikhet geven? Dat is een heel belangrijkmoment en dat kan ons zorgen baren, mis-schien voor enige tijd. We beginnen ons afte vragen wat voor werk we zullen kiezenen welke kontakten of vriendschappen wezullen aangaan. Hier denk ik weer aanmijn eigen jeugd. Op een of andere manierwas ik mij er al heel vroeg van bewust datde Heer mij priester wilde laten worden.Later na de oorlog, via het seminarie en deuniversiteit op weg naar dat doel, moest ikdie zekerheid opnieuw veroveren. Ik moestmezelf afvragen: is deze weg echt voor mijbedoeld? Is dit werkelijk Gods wil voormij? Ben ik in staat Hem trouw te blijvenen volledig te dienen? Zo’n beslissingvraagt een zekere strijd. Dat kan nietanders. Maar toen kwam de zekerheid: ditis het! Ja, de Heer heeft me nodig en zalme kracht geven. Als ik naar Hem luisteren met Hem ga zal ik echt mijzelf worden.Wat telt is niet de vervulling van mijn ver-langens, maar van zijn wil. Zo wordt hetleven authentiek.

Net als de wortels een boom vast in degrond planten, zo geeft de fundering aaneen huis blijvende stabiliteit. Door hetgeloof zijn we op Christus gegrondvest(vgl Kol 2:7), zoals een huis op zijn fun-dering. De heilsgeschiedenis biedt velevoorbeelden van heiligen die hun levenop Gods woord bouwden. AllereerstAbraham, ons aller vader in het geloof.Hij gehoorzaamde toen God hem vroeghet land van zijn voorouders te verlatenen op weg te gaan naar een onbekendland. “Abraham geloofde God en het werd

27167 • 2010

28 2010 • 168

hem als gerechtigheid aangerekend, en hijwerd Gods vriend genoemd” (Jac 2:23).Op Christus gebouwd zijn betekent Godsroep met ja beantwoorden, op Hem ver-trouwen en zijn woord in praktijk bren-gen. Jezus zelf berispte zijn leerlingen:“Waarom roepen jullie Heer! Heer! tegenmij en doen jullie niet wat ik zeg?” (Lc6:46). Hij bleef bij het beeld van het bou-wen van een huis: “Iedereen die bij Mijkomt, Mij hoort en doet wat Ik zeg - Ik zaljullie laten zien op wie zo iemand lijkt.Hij lijkt op iemand die bij het bouwenvan zijn huis een diep gat groef en defundering op de rots legde. Toen kwam ereen overstroming en de rivier beuktetegen het huis, maar kon het niet aan hetwankelen brengen, want het was goedgebouwd” (Lc 6:47-48).

Beste vrienden, bouw je eigen huis oprotsbodem, zoals de man die “diep gegra-ven” had. Probeer elke dag Christus’woord te volgen. Luister naar Hem als eenechte vriend met wie je je levensweg kuntdelen. Met Hem naast je zul je moed enhoop vinden bij moeilijkheden en ookteleurstellingen en tegenslagen te bovenkomen. Constant houdt men jullie ge-makkelijkere keuzes voor, maar je weetzelf wel dat deze uiteindelijk teleurstellenen geen tevredenheid en vreugde kunnenbrengen. Alleen Gods woord kan ons deware weg wijzen, en alleen het geloof datwe ontvangen hebben is het licht dat onspad beschijnt. Neem dit geestelijke ge-schenk van jullie gezin dankbaar aan.Probeer verantwoordelijk in te gaan opGods roepstem en te groeien in je geloof.Geloof degenen niet, die zeggen dat jeanderen niet nodig hebt om je leven vormte geven! Zoek steun in het geloof van jedierbaren, dat van de Kerk en bedank deHeer dat je dat gekregen hebt en jezelfeigen kunnen maken!

3. Steunend op het geloof

Jullie zijn “In Jezus Christus geworteld,op Hem gebouwd, steunend op het geloof”(vgl Kol 2:7). De brief waaruit deze woor-den genomen zijn is geschreven door deheilige Paulus als een antwoord dat dechristenen in de stad Kolosse speciaalnodig hadden. Die gemeenschap werdbedreigd door de invloed van bepaaldeculturele trends, die de gelovigen van hetEvangelie afhielden. Onze eigen cultureleomgeving, beste jongeren, is niet zo ver-schillend van die van de oude Kolossen-sen. In feite heerst er een sterke seculari-satie die God naar de marge van het levenen de maatschappij wil drijven en wilproberen een “paradijs” zonder Hem tecreëren. Toch leert ons de ervaring dateen wereld zonder God tot een “hel”wordt. Namelijk vol egoïsme, gebrokengezinnen, haat tussen individuen en vol-keren, en een groot gebrek aan liefde,blijdschap en hoop. Daarentegen, waarindividuen en volkeren Gods bestaanaanvaarden, Hem echt aanbidden en lui-steren naar zijn stem, daar wordt debeschaving van liefde opgebouwd, dewaardigheid van allen geëerbiedigd, ensaamhorigheid gevormd met al zijnvruchten. Toch laten sommige christenenzich verleiden door de secularisatie ofdoor religieuze stromingen die hen vanhet geloof in Jezus Christus wegvoeren.Weer anderen geven wel niet toe aan dezeverlokkingen, maar laten eenvoudig hungeloof verflauwen, onvermijdelijk metnegatief effect op hun morele leven.

Tot die christenen, beïnvloed door ideeëndie vreemd zijn aan het Evangelie, sprakde apostel Paulus over de kracht vanChristus' dood en verrijzenis. Dat mysterieis het fundament van ons leven en de kernvan het christelijk geloof. Alle filosofieën

29169 • 2010

die dit veronachtzamen en “dwaasheid”noemen (1 Cor 1:23), laten hun beperkin-gen zien waar het de grote vragen diep inhet hart van de mens betreft. Als deopvolger van de apostel Petrus wil ook ikjullie bevestigen in het geloof (vgl Lc22:32). Wij geloven vast dat Jezus Chris-tus zichzelf aan het kruis geofferd heeftom ons zijn liefde te geven. In zijn lijdendroeg hij ons lijden, nam onze zonden opzich, verkreeg vergeving voor ons, ver-zoende ons met God de Vader en opendevoor ons de weg naar het eeuwige leven.Zo werden wij verlost van wat ons levenhet meest blokkeert: de slavernij van dezonde. We kunnen nu iedereen liefhebben,zelfs onze vijanden, en deze liefde delenmet onze armste broeders en zusters enieder die in moeilijkheden zit.

Beste vrienden, het Kruis schrikt ons vaakaf, omdat het een ontkenning van hetleven lijkt. In feite is het tegendeel waar!Het is Gods “ja” tegen de mensheid, deopperste uiting van zijn liefde en de bronwaaruit het eeuwige leven voortvloeit.Juist uit Jezus' doorboorde hart op hetKruis stroomt dit goddelijke leven voort,altijd toegankelijk voor wie zijn ogenopheft naar de Gekruisigde. Ik kan julliealleen maar aansporen om Jezus' Kruis teomarmen als teken van Gods liefde en debron van nieuw leven. Buiten JezusChristus, opgestaan uit de dood, kan ergeen redding zijn! Alleen Hij kan dewereld bevrijden van het kwaad en degroei bewerken van het Koninkrijk dergerechtigheid, vrede en liefde waar wijallemaal zo naar verlangen.

4. In Christus geloven zonder Hemgezien te hebben

In het Evangelie vinden we een beschrij-ving van apostel Thomas' geloofserva-

ring, toen hij het mysterie van het Kruisen Christus' opstanding aanvaardde. Tho-mas was een van de twaalf apostelen. Hijvolgde Jezus en was ooggetuige van zijngenezingen en wonderen. Hij luisterdenaar Zijn woorden en ervoer ontzettingbij Jezus' dood. Op die Paasavond toen deHeer aan zijn leerlingen verscheen wasThomas er niet bij. Toen hem verteld werddat Jezus leefde en zich had laten zienverklaarde Thomas: “Ik wil Zijn handenzien met de gaten van de spijkers erin; ikwil ze met mijn vingers voelen. Ik wil metmijn hand de opening in Zijn zijde voe-len. Anders geloof ik niet” (Joh 20:25).

Wij willen ook graag Jezus kunnen zien,met Hem praten en, zelfs nog sterker, zijnaanwezigheid voelen. Voor veel mensentegenwoordig is het moeilijk gewordenom tot Jezus te komen. Er zijn zoveelJezusbeelden in omloop met de claim vanwetenschappelijkheid, losgemaakt van degrootheid en uniciteit van zijn persoon.Daarom heb ik gedacht, na vele jaren stu-deren en nadenken, om iets van mijneigen persoonlijke ontmoeting met Jezuste delen door een boek te schrijven. Hetwas een manier om anderen te helpen deHeer te zien, horen en aanraken in wieGod tot ons kwam om zichzelf bekend temaken. Jezus zelf, toen hij een week laterweer verscheen aan zijn leerlingen, zeitegen Thomas: “Kijk maar, hier zijn mijnhanden; kom nu maar met je vinger. Enkom met je hand om de opening in mijnzijde te voelen. Wees niet langer ongelo-vig, maar gelovig” (Joh 20:27). Ook wijkunnen tastbaar contact met Jezus hebbenen zo te zeggen onze hand leggen op detekenen van zijn Lijden, de tekenen vanzijn liefde. Het zijn in het bijzonder desacramenten waarin hij dichtbij komt enzich aan ons geeft. Beste jonge mensen,leer Jezus te “zien” en te “ontmoeten” in

de Eucharistie, waar Hij aanwezig endichtbij ons is, en zelfs tot voedsel vooronze reis wordt. In het sacrament van deboete openbaart de Heer zijn barmhartig-heid en schenkt ons altijd zijn vergeving.Herken en dien Jezus in arme mensen, inzieken, in onze broeders en zusters metproblemen en hen die hulp nodig hebben.

Ga een persoonlijke dialoog aan met JezusChristus en onderhoud die in geloof. LeerHem beter kennen door de Evangeliën telezen en de Catechismus van de KatholiekeKerk. Praat met Hem in gebed en stel jevertrouwen op Hem. Hij zal nooit dat ver-trouwen beschamen! “Het geloof is op deeerste plaats een zich persoonlijk bekennenvan de mens tot God; het is tegelijkertijd,en hiermee onlosmakelijk verbonden, devrije instemming met geheel de waarheiddie God geopenbaard heeft” (Catechismusvan de Katholieke Kerk, 150). Zo zullenjullie een volwassen en vast geloof verkrij-gen. Een geloof dat niet simpelweg op reli-gieus sentiment is gebaseerd, of op eenvage herinnering aan de catechismus die jeals kind hebt bestudeerd. Je zult God lerenkennen en authentiek in vereniging metHem leren leven, net als de apostel Thomasdie zijn vaste geloof in Jezus liet zien in dewoorden: “Mijn Heer en mijn God!”.

5. Gesteund door het geloof van de Kerk,om getuigen te zijn

Jezus zei tegen Thomas: “Omdat je Megezien hebt geloof je? Gelukkig zij die zon-der gezien te hebben toch tot geloofkomen” (Joh 20:29). Hij dacht aan de wegdie de Kerk moest volgen, gebaseerd op hetgeloof van ooggetuigen: de apostelen. Zokomen we ook tot het inzicht, dat ons per-soonlijk geloof in Christus, ontstaan dooronze dialoog met Hem, verbonden is methet geloof van de Kerk. We geloven niet als

geïsoleerde individuen, maar we zijn vee-leer, door het Doopsel, leden van zijn grotefamilie. Het is het geloof door de Kerk bele-den dat ons persoonlijke geloof versterkt.Het Credo dat we in de Zondagsmis uitspre-ken behoedt ons voor het gevaar dat we ineen andere God geloven dan ons doorChristus geopenbaard: “Iedere gelovige isals een schakel in de grote keten van gelo-vigen. Ik kan niet geloven zonder gedragente worden door het geloof van anderen endoor mijn geloof draag ik ertoe bij hetgeloof van anderen te dragen” (Catechis-mus van de Katholieke Kerk, 166). Laten wealtijd de Heer bedanken voor de gave vande Kerk. Immers de Kerk helpt ons veiligvoort te gaan in het geloof dat ons het wareleven geeft (vgl Joh 20:31).

In de geschiedenis van de Kerk hebben deheiligen en martelaren altijd aan het glo-rievolle Kruis van Christus de kracht ont-leend om God trouw te blijven. Zelfs tothet punt dat zij hun eigen leven moestenofferen. In het geloof vonden zij dekracht om over hun zwakheid heen tekomen en elke tegenslag te overwinnen.Vandaar dat de apostel Johannes zegt“Wie anders kan de wereld overwinnendan hij die gelooft dat Jezus de Zoon vanGod is?” (1 Joh 5:5). De overwinning dievoortkomt uit het geloof is die van deliefde. Er waren, en er zijn nog steeds,vele christenen die in de naastenliefdegetuigen van de kracht van het geloof.Dat zijn vredestichters geweest, voor-vechters van gerechtigheid en werkersaan een menselijker wereld. Een wereld inovereenstemming met Gods plan. Compe-tent en vakbekwaam hebben zij zichingezet in verschillende sectoren van hetmaatschappelijke leven en effectief bijge-dragen aan het welzijn van allen. Denaastenliefde vanuit het geloof brachthen tot concreet getuigenis door hun

2010 • 17030

woord en daad. Christus is geen schatbedoeld voor onszelf alleen. Hij is dekostbaarste schat die we hebben, een diebedoeld is om te delen met anderen.Weest over de hele wereld getuigen vanchristelijke hoop in deze tijd van globali-sering. Hoevelen verlangen er niet naarom deze hoop te krijgen! Staande voorhet graf van zijn vier dagen tevoren over-leden vriend Lazarus, en op het punt hemuit de dood weer tot leven te roepen, zeiJezus tegen Lazarus’ zus Martha: “Je zultde heerlijkheid van God zien als je maargelooft” (vgl Joh 11:40). Op dezelfdemanier, als je gelooft en in staat bent jegeloof te beleven en er elke dag van tegetuigen, zul je voor andere jongeren alsjij een hulp zijn bij het vinden van de zinen blijheid van het leven, die ontstaan uiteen ontmoeting met Christus!

6. Op weg naar de Wereldjongerendagin Madrid

Beste vrienden, ik nodig jullie nogmaalsuit de Wereldjongerendag in Madrid bij tewonen. Ik verwacht ieder van jullie metgrote blijdschap. Jezus Christus wil julliedoor de Kerk sterken in het geloof. Hetbesluit om in Jezus Christus te geloven enHem te volgen is niet gemakkelijk. Hetwordt gehinderd door onze persoonlijkefouten en door de vele stemmen die onsgemakkelijkere wegen wijzen. Laat je nietontmoedigen. Zoek liever de steun van dechristelijke gemeenschap, de steun van deKerk! Bereid je heel dit jaar zorgvuldigvoor op de ontmoeting in Madrid, met debisschoppen, priesters en jeugdleiders inde bisdommen, parochies, verenigingenen bewegingen. De kwaliteit van onzeontmoeting zal vooral afhangen van onzegeestelijke voorbereiding, ons gebed, onssamen luisteren naar het woord van God,en van onze wederzijdse steun.

Beste jongeren, de Kerk hangt van jullieaf! Zij heeft jullie levende geloof nodig,jullie creatieve naastenliefde en de ener-gie van jullie hoop. Jullie aanwezigheidvernieuwt, verjongt en geeft nieuwekracht aan de Kerk. Daarom zijn deWereldjongerendagen een genade, nietalleen voor jullie, maar voor het geheleVolk van God. De Kerk in Spanje is actiefjullie verwelkoming en blije gezamenlijkegeloofservaring aan het voorbereiden. Ikdank de bisdommen, parochies, bede-vaartsoorden, religieuze gemeenschap-pen, kerkelijke verenigingen en bewegin-gen, en allen die hard aan het werk zijnbij de voorbereiding van dit evenement.De Heer zal niet nalaten hen zijn zegen tegeven. Moge de Maagd Maria jullie bij-staan op deze weg daarheen. Zij ontvingGods woord in geloof bij de boodschapvan de engel. Het was ook in geloof datzij toestemde in wat God in haar zou vol-brengen. Door haar “fiat”, haar “ja”, ont-ving ze de gave van onmetelijke naasten-liefde, die haar ertoe bracht zich helemaalaan God te geven. Moge zij de voor-spreekster zijn voor ieder van jullie, opdatje de komende Wereldjongerendag maggroeien in geloof en liefde. Ik beloof jullievaderlijk te gedenken in mijn gebeden engeef jullie van harte mijn zegen.

Vanuit het Vaticaan, 6 augustus 2010,Feest van de Gedaanteverwisseling van deHeer.

BENEDICTUS PP. XVI

© 2010 - Libreria Editrice Vaticana / Secretariaat RK Kerk

Vertaling: Herman Lohman MA

171 • 2010 31