26

maa

rt |

april

‘1

2

“Of we iemand met een visuele handicap een

stageplaats wilden bieden. Die vraag kregen

we vorig jaar van de personeelsdienst”, legt

verantwoordelijke onthaal Katleen Dehasque

uit. “We zijn daar niet zomaar op gesprongen

maar hebben de beslissing heel doordacht

genomen en ook de mening van collega’s

gevraagd. Het vergt een aanpassing en een

inspanning van beide kanten, maar de balans

is positief. Ook wij leren van Brenda”.

Brenda Vanvoorden volgt een kantooroplei-

ding in een speciale school voor blinden in

Brussel en zit nu in haar laatste jaar. “Sinds

september loop ik hier stage,” vertelt Brenda.

“Dankzij de hulp van de collega’s valt dat heel

goed mee.”

Alles in brailleBrenda is volledig blind sinds haar geboorte.

“Het enige wat ik kan onderscheiden is licht

en donker. Kleuren, schimmen of schaduwen

zie ik niet. Ik doe alles dus in braille. Daarvoor

heb ik een speciale computer met spraak. Een

stem leest alles voor wat je typt. Daaronder

heb ik een brailleleeslijn, een platform waar

puntjes uit komen. Zo hoor ik niet alleen de

fouten, maar kan ik de tekst ook waarnemen

met mijn vingers. Op die manier kan ik les vol-

gen, verslagen maken, mailen en informatie

opzoeken op het internet.”

Takenpakket “Mensen die zich aan de balie aanmelden,

maak ik wegwijs of verwijs ik door naar de

inschrijving. Ik help met het activeren van

parkeertickets, wissel geld voor de parkeerau-

tomaat en beantwoord telefoons. Maar omdat

de telefooncentrale niet aangepast is, heb ik

de hulp van collega’s nodig. Postverdeling doe

ik ook. In het postlokaal hebben we de post-

vakjes voorzien van een braillelabel. Zo weet

ik precies welke post in welk vakje hoort. Ik

kopieer en fax en af en toe woon ik vergade-

ringen bij en daar maak ik dan notulen van.”

Veel kan, maar niet alles“Uiteraard maak ik gebruik van een aantal

hulpmiddelen om mijn visuele beperking te

compenseren. Naast mijn aangepaste compu-

ter werk ik ook met een eurobiljetherkenner.

De muntjes kan ik zo onderscheiden. Ze heb-

ben een andere grootte en karteling. Natuur-

lijk kan ik ook een heleboel dingen niet. Men-

sen inschrijven en telefoonkaarten aanmaken,

bijvoorbeeld. Dat gebeurt met formulieren en

is niet gedigitaliseerd. Gegevens aflezen van

een gewoon computerscherm lukt ook niet

en ik kan ook geen patiënten begeleiden naar

een afdeling. Soms voelt dit wel aan als een

beperking. Als het heel druk is, zou ik mijn col-

lega’s taken uit handen willen nemen en dat

gaat dan niet. Jammer, want ik ga graag met

mensen om en ik help ze graag verder.”

Aanpassing van 2 kanten“In het begin was het onwennig. Ook voor de

collega’s omdat ze nog nooit een blinde col-

lega hadden gehad. Het is soms moeilijk in-

schatten wat kan en wat niet en je moet even

zoeken hoe je best met elkaar omgaat. Maar

nu laten ze me heel zelfstandig werken. Ze

willen me ook van alles leren en stimuleren

me om vragen te stellen. Het zijn leuke col-

lega’s en de sfeer is goed. Ik ben blij dat ze me

deze kans geven!”

Mensen reageren“Ik krijg ook reacties van mensen aan de balie.

Zowel positieve als negatieve. Er zijn mensen

die onbeschoft reageren of die niet goed we-

ten hoe ze met mij moeten omgaan. Er zijn

ook mensen die denken dat ik nog zie terwijl

er een bordje aan de balie staat met daarop:

‘Spreek me gerust aan, ook al zie ik u niet’. Wel

vervelend is als mensen me een papier willen

geven zonder iets te zeggen. Dan reageer ik

natuurlijk niet.”

Groeien in vertrouwen en zeker-heid“De stage is heel leerrijk, ik leer elke dag bij.

Niet alleen praktische en werkgerelateerde

zaken maar ook initiatief nemen, omgaan met

mensen en voor mezelf opkomen. Ik ervaar wat

het is om in het actieve beroepsleven te staan.

Ik groei hier in vertrouwen en zekerheid.”

Hoe Brenda haar toekomst ziet? “Ik zou eerst

nog willen verder studeren om mijn informa-

ticakennis bij te schaven. Verder zou ik het

gebruik van internet beter in de vingers wil-

len hebben en ik moet dringend mijn huishou-

delijke vaardigheden opkrikken,” lacht Brenda.

“En daarna? Ik zie in dat het een redelijk harde

maatschappij is waarin iedereen voor zich-

zelf moet opkomen. Het is heel moeilijk voor

iemand met een beperking om werk te zoe-

ken. Dat is tegenwoordig zelfs al moeilijk voor

ziende mensen. Liefst van al zou ik iets in de

sociale sector willen doen. In ieder geval iets

met mensen.”

Blinde stagiaire wijst bezoekers de weg

asseerde je op een donderdag of vrij-dag aan de balie van campus SA, dan heb je haar misschien al opgemerkt; Brenda, een stagiare met een visuele handicap. Deze 21-jarige stu-dente uit Schakkebroek loopt twee keer per week stage en dit nog tot het einde van het schooljaar.

P

Ik ben zó blij dat Jessa me deze kans geeft.“ "