Somseblad Truckstar. Het blad organiseert al vanaf het begin eens per jaar een grote hap-pening voor...

m Kom in 2007 naar de 3e Somsen reünie!

m Somsen-Truckers

m Bitter koud Nederland

m Mimi inspecteert de dijken

m Marco trotseert een orkaan

m Bevrijd, maar niets om aan te trekken

m Een Naamvers uit 1901

m Herinneringen aan Woodville, WI.

m 60 jaar bevrijding

Halfjaarlijks familiemagazine

Jaargang 8 - nummer 16 - November 2005

Somse

Verleden, heden en . . . toekomst:

SOMSEN HORIZON Jaargang 8 nr. 16 - november 2005

2

Bestuur Somsen Stichting

Johan Somsen [1089], voorzitter en vertaler (Engels)Schietbaanweg 11, 8162 GP Epetel.: 0578-629 893 / 06 290 324 84E-MAIL: [email protected]

Margriet Iserief-Somsen [2878], secretarisJan Tooropstraat 2, 3817 PZ Amersfoorttel.: 033-461 96 43E-MAIL: [email protected]

Jan van Daatselaar [679]penningmeesterEsstraat 22, 7131 CT Lichtenvoordetel.: 0544-375 783E-MAIL: [email protected]

Gree van Daatselaar-Somsen [53]vice-voorzitterEsstraat 22, 7131 CT Lichtenvoordetel.: 0544-375 783E-MAIL: [email protected]

Wim Somsen [518], 2e secretarisHoge Heurnseweg 8, 7095 CJ De Heurnetel.: 0315-652 115E-MAIL: [email protected]

Berto Somsen [423], 2e penningmeesterBurg. Wilhelmweg 27, 7151 AA Eibergentel.: 0545-476 272E-MAIL: [email protected]

Helmut Somsen [1562], lidProvinzialstrasse 70, 46499 HamminkelnBundesrepublik Deutschland (BRD)tel.: 0049-287 35 36E-MAIL: [email protected]

Ada Somsen [75], lidLeusdenhof 298, 1108 DP Amsterdam Zuidoosttel.: 020-696 18 34E-MAIL: [email protected]

Theo Somsen [227], lid en redactie Somsen HorizonHindenhoek 11, 8172 AC Vaassentel.: 0578-572 867E-MAIL: [email protected]

Adviseurs Somsen StichtingDick Somsen [130], genealogische bestandenMonteverdilaan 175, 8031 DL Zwolletel.: 038-454 23 60E-MAIL: [email protected]

John Somsen [2353], USA en Internet35 Springdale Avenue, Holyoke,MA. 01040-3421, USAtel.: 001 413 538 77 24E-MAIL: [email protected]

Ben Somsen [396], audio-visuele ondersteuningLariksweg 1, 7151 XW Eibergentel.: 0545-472 546, fax.: 0545-475 359E-MAIL: [email protected]

InternetSomsen website: http://www.somsen.org

Bankzaken USAMrs Marieke Edwards-Jager Gerlings [725]920 East Bay Dr. NE# 3D301, Olympia, WA. 98506-1222, USAtel.: 001 360 786 15 83E-MAIL: [email protected]

Doelstelling Somsen Stichting

De Stichting heeft ten doel:het bewaren en bevorderen van de saamhorigheid tussen personen welke defamilienaam Somsen dragen, aan hen gerelateerd zijn of waren dan wel inhen geïnteresseerd zijn.

De Stichting tracht haar doel onder meer te verwezenlijken door:w het verrichten van historisch onderzoek naar de regio- en familie-

geschiedenis;w het verzamelen van historische documentatie en genealogische gegevens;w het aanleggen en beheren van een (familie)archief en databestanden;w het uitgeven van een periodiek;w het verstrekken van informatie aan personen, instellingen en instanties;w het organiseren van activiteiten ter realisering van het doel van de stichting.

Colofon

Somsen Horizon is een uitgave van de Somsen Stichting

Verschijningsfrequentie: 2 x per jaar, in mei en novemberOplage: Nederlands: 200, Engels: 100

DonateursHet blad wordt gratis toegezonden aan de donateurs van de Somsen Stichting,die jaarlijks minimaal e 15,= overmaken op: giro 79 09 885 t.n.v. Somsen Stichting, Amsterdam

Redactie Somsen HorizonE-MAIL: [email protected] voor de volgende editie aanleveren vóór 1 maart 2006

Lay-out: Bep Berkhoff-van den BoomDruk : Feluagroep, Apeldoorn

We staan overname van tekst graag toe,mits met bronvermelding.

Op de omslag

Inhoud

Bestuur en Adviseurs, Colofon en Doelstelling, Inhoud 2Voorwoord 3Kom in 2007 naar de 3e Somsen-reünie 4Somsen-Truckers 5Bitter koud Nederland 6Mimi inspecteert de dijken! 8Marco trotseert Jeanne 9Bevrijd, maar niets om aan te trekken 10Zoekplaatje 11Een Naamvers uit 1901 12Crashmuseum te Lieveld 13Van Dinxperlo naar St. Catharines (vice versa) 14Campingweekeinde IJzerlo 16Herinneringen aan Woodville, Wisconsin, USA 17Familieberichten 19

Isolde Hogervorst-Somsen{505] met zoontje Jona[4934] en baby Isabel [5428](zie ook pag. 19)

Voorwoord

In het vorige nummer van SomsenHorizon heb ik een beroep op ugedaan om hulp voor het treffen vanvoorbereidingen voor de derdeWERELDWIJDE SOMSEN REÜNIEin 2007. De reacties waren over-weldigend: massaal hebben deSomsens zich aangemeld, er komtzelfs een heel team Amerikaanse

Somsens van te voren naar Neder-land om zich verdienstelijk te maken.Helaas, dit zou een prachtige droomgeweest kunnen zijn, maar derealiteit is anders: er heeft zich tot opheden nog niemand gemeld.Natuurlijk begrijpen we dit ook wel,want iedereen is al druk genoeg metzijn eigen leven en de daarinvoorkomende besognes. Dat neemtechter toch niet weg dat we deuitdaging aangaan deze derdereünie op stapel te zetten.De eerste grote reünie van 1997staat velen nog helder voor ogen.Het was een geweldige happening,die zich uitstrekte over een grootaantal dagen en we beseffen heelgoed dat zoiets nooit meer teevenaren is – we willen er dan ookniet naar streven dit te herhalen. In augustus 2002 werd in Baldwin,WI, USA de tweede wereldwijdeSomsen reünie gehouden. Circa 130Somsens uit de hele USA enNederland kwamen daar bijeen en ergroeide daar een prachtige sfeer dieook die reünie tot een bijzonderhoogtepunt maakte. Daar werd ookhet zaadje gezaaid voor een vol-gende reünie in 2007.


3

Reünie 1997

De oudst aanwezige Somsen, HenryNorthrop [2456], die toen 92 was,maar nog uiterst vitaal, was daarvoorverantwoordelijk. In een indruk-wekkende toespraak hield deze oud-advocaat een vlammend pleidooivoor een reünie in 2007 en hijmeldde zich als eerste deelnemeraan. Het was niet alleen ontroerenden hartverwarmend, maar het ver-plichtte ons ook hieraan gevolg tegeven. Uiteraard zijn we dit nietalleen aan hem verplicht, maar meernog aan onszelf. Het is zaak dezeprachtige traditie voort te zettenzodat ook de nieuwe generatiesSomsen hieruit inspiratie kunnen putten voor de toekomst.

Elders in dit blad treft u meer infor-matie aan over de reünie op 18 en19 augustus 2007 in Aalten.Schroomt u vooral niet uw hulp aante bieden bij één van de bestuurs-leden! Elke bijdrage, hoe klein ook, is meer dan welkom.

Namens het bestuur,Johan F. Somsen

Na de eerste onvergetelijke reünie van1997 in Aalten en de al niet minderprachtige reünie van 2002 in Baldwin,Wisconsin, USA, vindt na 10 jaar inNederland opnieuw een familiereünieplaats. Daar móet je bij zijn! Dat móetje later aan je kinderen enk l e i n k i n d e r e nkunnen vertellen!Een unieke kans bovendien voor allejonge Somsen-nazaten (en hunkinderen!) om zich vertrouwd te makenmet het ‘Somsen-gevoel’.Het wordt onvermijdelijk anders, maarz e k e rén opnieuw: onvergetelijk.Een greep uit het voorlopige (!) program-m a :

Vrijdagmiddag 17 augustus2007Informele ontvangst voor alle niet-Neder-landse Somsens én alle andereenthousiaste-lingen in de camping-boerderij ‘t Hoft-ijzer in IJzerlo(Aalten); om alvast in de juiste sfeerte komen!

Zaterdag 18 augustus 2007Feestelijk ochtendprogramma inzalencentrum De Pol in Aalten.Kinderopvang en -programma.Gezamenlijke lunch.Wandelingen, bijv. door Aalten,Bredevoort en/of de moerassen.Veeltijd en gelegenheid om elkaar te ontmoeten.Een avondprogramma vol verrassin-

gen.

Zondag 19 augustus 2007Feestelijke herdenkingsbijeenkomst bijde Somsen Lindeboom in IJzerlo, deplek vanonze oorsprong.Ballonvaarten of Rondvluchten bovenA a l t e nen IJzerlo.Oud-hollandse spelen (ook voorkinderen!) Gondel-vaart in Bredevoortof ‘Dropping’. Gezamenlijke maaltijd ter afsluiting.Lang natafelen ‘verplicht’!

Vanaf maandag 20 augustus2007Wil je méér van Nederland zien ene r v a r e n ?Wij bieden je 2 mogelijkheden:1. Een 3-daagse rondrit per bus door


4

Kom naar de 3e wereldwijde SomsenReünie

17 - 19 augustus 2007(en zeker als je jong bent!)


5

Tjidens het laatste weekend van julivond ook dit jaar weer het TRUCK-STAR FESTIVAL-weekeinde plaatsop het TT circuit te Assen. Voordiegenen onder u die niet weten watdit betekent zal ik proberen uit te leggen wat dit dan wel is.Truckstar is een maandelijks maga-zine voor de chauffeurs. En zoals ineen vorige Horizon (jaargang 4, nr.8)al was te lezen woont in Slaghareneen aantal van deze chauffeurs. Mijnbroer Willem [1378] en ik zijn algeruime tijd beiden abonnee op hetblad Truckstar.

Het blad organiseert al vanaf hetbegin eens per jaar een grote hap-pening voor en met chauffeurs. Heteerste festival was in 1980 en vondplaats in de Groenoord-hallen inLeiden. Vanaf 1982 tot en met 1991was het racecircuit van Zandvoort delocatie voor dit steeds groter wor-dende Festival. Sinds 1993 is het TTcircuit de plek waar Europa’s groot-ste truckshow plaatsvindt. Tijdenszo’n weekend kun je kijken naaralles wat met transport en trucksheeft te maken. Alle grote fabrikan-ten van trucks zijn aanwezig. Er is een grote ‘truckermarkt’. Uiteraard is er een truckshow waarveel prachtig gespoten en/of ver-

Somsens op het 25e Truckstar Festivaldoor Chris Somsen [1382]

Nederland dankt zijn welvaart aan de handel. Overal op de wereld wor-den goederen ingekocht en vervolgens elders weer verkocht; metwinst natuurlijk! Dus slepen de Hollanders al die goederen alsmaar vanhot naar her; per boot, vliegtuig, trein en… vrachtauto (truck). Een aantal Somsens houdt die traditie volop in stand: de Somsen-Truckers. Zij genieten van het besturen van die kolossale trucks. En eenmaal per jaar, samen met hun gezin, van het Truckstar Festival!

TruckstarMagazine

bouwde trucks zijn te zien. En voorde hoofdtribune van het circuit kun jekijken naar allerlei spectaculaireacties met voornamelijk trucks in dehoofdrol zoals: go and stop races,achtervolgingsrace, slalom en auto-transporter laden en lossen. Maarhet mooiste van het weekend is voorde meeste chauffeurs het bivakkerenmet je eigen truck langs het circuit.

vervolg op pag. 15

Truckers en familiel-r: Chris, Bart Smit, Miranda Somsen-Bouwhuis, Dave, Chiel, Koen en Willem Somsen

Onder het genot van een hapje en een drankje (Grolsch-bier!)l-r: Koen, Bas Smit (vriendje), Willem, Chiel en Dave Somsen (zoon van Willem)


6

...Toen gingen we terug naar Brusselen Emily en ik begonnen met hetSomsen gedeelte van onze reis.

Johan Somsen [1089] en YvonneReijs-Edel [3926] haalden ons op inAmsterdam en we brachten daareen geweldige, maar bitter koude, middag door. We dronken koffie met verrukkelijkeappeltaart in het oudste café van destad, daarna hebben we een rond-vaart gemaakt door de grachten entenslotte bezochten we het VanGogh Museum, waar Emily mij konlaten delen in haar grote kennis overkunst. Het was een erg leerzameervaring. Door de straten vanAmsterdam wandelen was ook al zobijzonder: de huizen zijn schitterend.Yvonne was onze gastvrouw voor denacht. We genoten van een tradi-tionele Nederlandse maaltijd: stamp-pot andijvie, wat erg lekker was bijde extreem lage temperaturen diewe hadden moeten verduren. Ikgeloof dat we het koudste weer in degeschiedenis van Europa hebbenmeegemaakt (ik weet dat ik geweldigoverdrijf, maar zo voelden we het

toen wel) maar we hebben er toch elke seconde van genoten!Na 10 dagen in verschillendejeugdherbergen te hebben gelo-geerd hebben ten volle genoten vande luxe van het koken van Yvonneen haar gastvrijheid. De volgendemorgen werden we overgedragenaan Theo Somsen [227] en genotenwe van nog een aantal dagen metfantastische Somsen gastvrijheid.De eerste dag hebben we uren overdijken gereden, van het uitzichtgenoten en we stopten in diverse prachtige dorpen.

Bitter koud Nederlanddoor Coby Somsen [2699]

Vier maanden lang reisde CobyLynn Somsen uit Fort Dodge ,Iowa, de wereld over. VanuitAmerika, via Europa naar Afrika.Maar eigenlijk ontdekte ze datNederland toch wel het mooisteland van Europa is, zelfs al washet daar van 6 -8 maart 2005 bitterkoud!

Emily, Coby en Yvonne

Kasteel De Cannenburgh

Klompen uit Oene

Tulpen uit Elburg

Theo bleek een geweldige gids tezijn en we kregen veel plaatsen tezien buiten de gebaande paden om.Een van onze bezoekjes was aanhet kasteel in Vaassen

Ik was vooral verrukt over al die dor-pjes in Nederland die een eigen kas-teel hebben, een geheel nieuwewetenschap voor deze Ameri-kaanse. We bezochten ook eenklompenfabriek waar ik verschei-dene paren aanschafte voor mijnneefjes en nichtjes, wat me bij terug-keer in Amerika erg populair maakte. Na wat foto’s van onszelf tehebben gemaakt op klompen, beslo-ten we dat we ook nog tulpenmoesten zien te vinden; we wildendan ook graag geen enkel toeris-tische must missen!

De volgende morgen gingen we opeen Somsen bedevaartstocht naarAalten en brachten een bezoek aanhet Somsenhuus , de plek waar deeerste persoon met de naamSomsen woonde. We gingen ooknaar de huizen van mijn overg-rootouders: Jan Hendrik en JannaSomsen-Rauwerdink [308+309], diein 1881 naar de Verenigde Statenemigreerden. Het was geweldig entoch ook wel een beetje emotioneelom daar te staan waar zijn gestaanhebben en te zien waar zij warenopgegroeid.


7

Coby en Theo voor boerderij ‘Pakkebier’,waar Jan Hendrik en Janna woonden

vóórdat zijn in 1881 emigreerden naar deUSA

Het was op zijn minst zeer gedenk-waardig. In Amerika is Somsen nieteen veel voorkomende naam; ikmoet hem steeds herhalen, spellen,en dan weer herhalen. Het was eenbijzondere ervaring deze naam hierzoveel tegen te komen, zelfs in grote letters op een aardappelboerderij!

Na een heerlijke maaltijd die bestonduit een uitsmijter, reden we door naarDuitsland om daar ook nog een paarSomsens op te zoeken: Helmut enLiesel Somsen-Blecking [1562+1569] en hun dochter Julia [1571],die ons ook geweldig onthaalden.

Aardappelboerderij Prinzen-Somsen in IJzerlol-r: Coby, Helmut en Theo

Ik ben zo dankbaar voor mijn familie!Ik betrapte mijzelf erop dat ik beseftehoe trots ik ben om lid van deze fam-ilie te zijn, om zo’n rijke en grondigefamiliegeschiedenis te hebben.Emily heeft verschillende kerengezegd dat ze jaloers was op mijnfamilie contacten. Theo heeft noggeprobeerd een Somsen voor haarte vinden om mee te trouwen, maarwe hadden daarbij geen geluk. Natwee weken van Europese avon-turen ging ik op weg naar mijn derdewerelddeel, op weg naar Afrika!

Afscheid op station Haldern (D)l-r: Julia, Liesel , Coby en Emily


88

Overdag of ’s avonds loop ik graageen ommetje van zo’n 10 km.Heerlijk is dat en als ik weer bijnathuis ben denk ik vaak: als ik dit ofdat pad nog even neem kan ik er nognét een stukje bij doen. ‘Weer bijnathuis zijn’ is de laatste jaren voor ons een weids begrip. De laatste tienjaren die wij nog in Ede en half inSpakenburg woonden, wandelde ikook al heel wat af. Soms met mijnman Marien [446] maar vooral metanderen, voor wie wandelen eentherapeutische waarde had. In 2000zijn wij naar Kampen verhuisd waarzich een heel ander wandelpatroonontwikkelde. Niet alleen had ik daaralleen Marien nog, die wel eens meekon of wilde wandelen, maar ook deparcoursen waren heel anders.Variërend van: op de dijk naar de rivier de IJssel (ca. 4 km.) of naar denieuwe brug (ca. 7 km.), tot de pol-

der in naar het Roggebotsebos; dankun je al gauw een rondje makenvan 10--15 km. Heerlijk hoor, en nogsteeds denk ik als ik bijna weer thuisben: nog even een stukje over de dijk!

Toen wij naar Kampen verhuisdenwoonden onze beide kinderen Jobim[2034] en King [2035] al in het nabij-gelegen Zwolle. Daardoor leerde ikal fietsend en lopend het ‘rondjeZwolle’ kennen. Geweldig! Beurte-lings over de dijk langs de IJssel enhaar uiterwaarden dan weer door depolders, soms een bosgebied; maarook het sluizencomplex, het EngelseWerk en de Oude Mars met het ernaast gelegen bos.In de wintermaanden zit het er inKampen niet zo in om ’s avonds nogeven een rondje te gaan maken. Inhet donker op de dijk is het vooralmet maan en sterren (en zelfs meteen stortbui) heel aardig, maar datdoe ik niet zo vaak. Wel ontdekte ikbij toeval, dat je in de schemeringhier in de bossen o.a. ook reeën envossen kunt zien!

Sinds augustus 2003 woont onzedochter King met haar gezin in hetDoorwerth. Toen ik voor de eerstekeer naar hun nieuwe huis gingkijken en in de omgeving ging fiet-sen, kreeg ik meteen de behoefteom ook weer in de bossen te gaanwonen en bij de mensen te zijn waarik, voordat wij naar Kampen verhuis-den, mee kon wandelen. Inmiddelszijn wij in de winter van 2004-2005‘even’ naar Amersfoort verhuisd enhebben wij daar weer wat Spaken-burgse herinneringen opgehaald, alwandelend en fietsend. In februari2005 waren wij weer terug inKampen maar zijn wij wél op zoeknaar een stek op de Veluwe!

Noot van de redactie:

In oktober 2005 zijn Mimi en Marien verhuisdnaar Doorwerth (gelegen aan de zuidelijkeVeluwezoom én aan de Rijn-rivier). Eenmooie kans voor Mimi om voortaan ook deRijndijken te inspecteren!

Mimi inspecteert de IJsseldijkendoor Mimi Zwarts-Somsen [445]

Zonder dijken zou Nederland voor meer dan de helft onder water staan.Maar: wie inspecteert eigenlijk de toestand waarin die dijken zichbevinden? Neem bijv. Willemina Hendrika (Mimi) Zwarts-Somsen, alnoemt zij (uit bescheidenheid?) het woord ‘inspecteren’ niet!

Mimi inspecteert de IJsseldijk bij Lathum (Gelderland)


9

Florida 24 september – 5 oktoberOp 23 september vlogen mijn vaderBernard Somsen [513] en ik vanAmsterdam naar Orlando, Florida.Mijn broer Herbert [543], die inFlorida woont, bracht ons naar zijnhuis in Port Saint Lucie. In dat fraaiehuis logeerden wij. Maar het waseen verkeerde tijd om in Florida tezijn. Wij waren nog maar net bijHerbert toen we via de televisie werden gewaarschuwd: HurricaneJeanne raasde richting Port SaintLucie! Al gauw waren wij druk bezigmet het barricaderen van de ramenen beschermden wij het dak metblauw plastic. Toen de orkaandichterbij kwam namen wij zoveelmogelijk mee en reden wij naar een‘shelter’ (schuilplaats). Wij kwamenin een stevig schoolgebouw waar alruim 100 mannen,vrouwen en kinde-ren voor de orkaan schuilden. Langsde muur hadden wij een plekje vooronszelf. Eten en drinken konden wij halen in een gaarkeuken óf wijaten het voedsel dat we hadden meegenomen.

Die nacht, toen de orkaan over destad raasde, sliep ik slecht. De vol-gende dag, zondag 26 september,kregen wij ontbijt en praatte ik met andere evacués. Rond 12 uur mochten wij weer naarhuis. Wij reden naar Herbert’s huisdat er goed uitzag; zo leek het tenminste.

Toen wij n.l. om het huis liepenzagen wij de ravage van wat eenshet afdak om zijn zwembad was.Overal lagen stukken sintels in hetgras, afkomstig van het dak. Hetblauwe plastic op het dak was ver-scheurd. Een palmboom stond schuinover de tuin. De dagen na hurricaneJeanne waren wij druk bezig met hetopruimen van de troep rond Her-bert’s huis. Ook de fabriek waar hij werkt was beschadigd.

Na al dit opruimen werd het tijd voor échte vakantie! Op dinsdag 28 september reden wij naar Miami.Daar liepen wij over het beroemdestrand van Miami Beach. Een daglater bezochten wij een safaripark(Billy Swamp Safari). Samen metde andere toeristen voeren wij ineen ‘airboat’ door een moeras vol alligators.Bij Bonita Beach liepen wij langs de

Golf van Mexico over een strand volschelpen. Ook bleven wij een dagdicht bij huis en reden door Herbert’swoonplaats Port Saint Lucie enplaatsen in de omgeving.Op vrijdag 1 oktober reden wij dwarsdoor Florida naar St. Petersburg enTampa, waar wij over de enormeSkyway Bridge kwamen. In hetweekend van 2 en 3 oktober gingenHerbert en ik vissen in een rivier bij de stad (niets gevangen!). Eénkeer zwom ik in het zwembad achterHerbert’s huis. En: de baas vanHerbert nam ons een keer mee vooreen boottocht door de waterrijke omgeving.

Op maandag 4 oktober pakten wijonze koffers en reden wij naarOrlando. Daar zochten wij naar hethuis van Jon en Karen Somsen-Ryan [2389+3873] en even laterzaten wij met hen in hun woonkamer.Jon’s ouders, Roger en MarilynSomsen-Dallman [2387+2388] warenook aanwezig; net terug van eenbezoek aan Wisconsin (zie SH-15,pag. 8 voor de foto van hun ont-moeting). Samen hebben wij lekkergepraat én gegeten. Toch moestenwij écht op weg naar het vliegveld,waar Herbert ons naar de goede‘gate’ bracht. En zo vlogen mijnvader en ik midden in de nacht terugnaar Nederland: na een onvergete-lijke Florida-reis!

Marco trotseert Jeannedoor Marco Somsen [545]

Als je Nederlandse broer in Florida woont en werkt dan wil je weleens zien waar en hoe hij woont. Dus: op naar het mooie Florida inhet najaar van 2004.Maar dat je ook die rampzalige Jeanne zou ontmoeten had je broer jeniet verteld…

Marco trotseert Jeanne

Eens was dit een afdak

Miami Beach: Herbert, Marco en BernardSomsen

Herbert’s huis na de orkaan


10

Bevrijd, maar nietsom aan te trekkendoor Theo Somsen [227]

Na de bevrijding van Nederlanddoor de geallieerden in het voor-jaar van 1945 braken er magerejaren aan voor de Nederlanders.De wederopbouw van het land ende economie kreeg de hoogsteprioriteit, waardoor de burgersjarenlang de broekriem moestenaanhalen. Er was een groot tekortaan van alles en nog wat. Veelgoederen gingen op de ‘bon’ enwerden gedistribueerd. DeSomsens in Baldwin wisten hier-van en begonnen o.a. kleding-pakketten te zenden naar hun innood verkerende familie in deprovincie Gelderland.

Jan en Anna Somsen-Kemink [352+353] bezochten in de zomer van1949 de neven en nichten van Jan inBaldwin, Wisconsin. Uit het door henbijgehouden dagboek selecteerde ikeen aantal van hun belevenissen(zie SH-15). Naar aanleiding van datartikel reageerde Sien Overduin-Somsen [400], die in 1949 15 jaarwas:Het artikel over oom Jan en tanteAnna in Baldwin riep bij mij veelherkenning op. Ik hoor nog hun ver-halen tijdens een bezoek aanEibergen, met name over de eet-gewoonte: hangend op de tafel meteen arm om het bord en in de anderehand de lepel of vork. Nette tanteAnna vond dat maar niks!We kregen kort na hun bezoek eenpakket kleren voor de (oorlogs)nicht-jes in Eibergen. De meisjes Somsenen Klijn Hesselink kregen o.a. ‘man-telpakjes’ van de verre nichten uitBaldwin.In mijn fotoalbum zit nog een fotovan Riek Klijn Hesselink, mijn zusWil en ik in die (stijve) kleding. Ikdenk dat Arnhem ook wel een zen-ding heeft gehad.

En ja hoor, ook de familie van Johanen Marie Somsen-Meijnhardt [226+354] uit Arnhem kreeg zulke kleding-pakketten.

Vol trots lieten zij zich portretterenwaarbij zij zich zoveel mogelijkhulden in de ontvangen kleding enschoeisel. Hun oudste dochterAriaan Rodenburg-Somsen [389],toen 10 jaar oud, herinnert zich nogdat haar moeder op de foto schoe-nen draagt, die eigenlijk te krapzaten. De gezinsfoto werd als ‘bewijsvan ontvangst’ én als uiting vandankbaarheid gezonden naar denichten in Baldwin: Jennie, Dena enElla [335+337+339], drie professio-nele naaisters!

De Somsens uit Baldwin verzondenniet alleen kledingpakketten. Ookstopten zij tussen de kleding (eenprima verpakking!) huishoudelijkeartikelen zoals een bessenschaaltje,waarvan Riek de Groot-Klijn Hesse-link uit Emmen zich nog herinnert:

Het schaaltje heb ik altijd gebruiktvoor bessensap. Toen mijn moeder,Johanna Berendina Klijn Hesselink-Somsen [358], nog in de Whemerhofwoonde in Eibergen waren er tweetoetjes die zij nooit kreeg. Dat waren‘tutti frutti’ en griesmeelpudding met bessensap.Logeerde moeder in Nijkerk danmaakte mijn zuster Gesina Hendrika(Sina) Vermeiden-Klijn Hesselink[609] ‘tutti frutti’ voor haar en was zebij ons in Emmen dan maakte ikgriesmeelpudding met bessensap.De bessensap deed ik dan altijd inhet schaaltje uit Amerika. En datschaaltje gebruiken we nu nog altijd alléén voor de bessensap!

De drie Eibergse gratiën 1949l-r: Willemina Hendrika (Wil) Somsen[398], Hendrika (Riek) Klijn Hesselink

[611] en Gesina Johanna Theodora (Sien)Somsen [400]

Fam. Somsen-Meijnhardt, Arnhem 1947l-r: Ariaantje Klaasje [389], Johanna

Berendina [392], Johannes Theodorus[226], Theodorus Dirk Frederik [227].

Maria Johanna Meijnhardt [354] en DerkJan Willem [391]

Het bessensapschaaltje


11

van boven naar beneden en van links naar rechts:

rij 1 : Jan Hoopman (1886-1950), Willy Veldhorst-Kemink, Riek Kempel-Kemink, N.N., Johannes Theodorus (Johan) Somsen (1894-1967), Derk Jan (Jan) Bussink (1911-1984), N.N. Willemina Hendrika (Drika) Somsen-Smits (1908-1993), Dirk Johan (Dirk) Somsen (1905-1988), N.N., N.N.

rij 2 : Rudolf Kemink, Hanna Kemink-Westerfeld, Fritz Alofs, Gerrit Kemink, N.N., Lisa Kemink-Schalthoff, Maria Johanna (Marie) Somsen-Meijnhardt (1906-1990), N.N., N.N., Gerd Alofs, N.N., Johan Meinen Sr. (1884-1961), N.N., N.N., Jan Bakker, Jan de Vries (Amsterdam).

rij 3: Wilhelmina Johanna (Jo) Somsen-Kämink (1882-1976), Lies Alofs-Kemink, Johanna Willemina (Anna) Hoopman-Somsen (1889-1962), N.N., Engelina Kemink-Koskamp(3de vrouw van Frits Kemink, de vader van de bruid), N.N., Jan Willem (Jan) Somsen(1892-1974), Johanna Frederika (Anna) Somsen-Kemink (1893-1992), Berendina (Dina)Bussink-Somsen (1883-1957), Hendrina (Drika) Meinen-Somsen (1886-1958), N.N., Harmina Hendrika (Riek) Heinen-Rots (1904-1998), Sientje de Vries-N.N. (Amsterdam).

Zoekplaatje

Vlak na de Tweede Wereldoorlog vierden Jan en Anna Somsen-Kemink [352+353] hun 25-jarig huwelijks-feest in restaurant Stegers aan de Markt in Aalten. Hoewel zij in 1920 trouwden op 3 september werd het feest alvast gevierd in augustus 1945.Tal van familieleden en vrienden waren aanwezig en van het complete gezelschap werd een fraaie groeps-foto gemaakt. Op de foto is overigens nog te zien dat ook het restaurant tijdens de oorlog werd beschadigd.Van veel feestvierders is de naam bekend, maar niet van iedereen. Daarom roepen wij uw hulp in. Vooral oponze lezers in Aalten, Dinxperlo, Suderwick (D) en Bocholt (D) is onze hoop gevestigd. Voor iedere nieuwe aanvulling beloont de Somsen Stichting u met een verrassing!Uw ‘oplossing(en)’ kunt u telefonisch of per e-mail doorgeven aan de eindredacteur Theo Somsen (zie deColofon).

Feestgangers 25-jarig huwelijksfeestJan Willem (Jan) Somsen en Johanna Frederika (Anna) Kemink


12

Een Naamvers uit 1901door Gus Somsen [97]

Bij een huwelijk horen cadeaus en soms worden die zelf gemaakt, zoals bijv. een gedicht. Maar wie neemt tegenwoordig nog de tijd om een acrostichon te maken, een gedicht waarvan de begin-letters van iedere regel samen je achternaam vormen? Of zelfs een dubbelacrostichon? Zo’n mooihuwelijkscadeau ontvingen Gerrit en Geertje Somsen-van Driel in 1901. Misschien een idee om zelf meeaan de slag te gaan?!

Mijn grootvader en naamgenootGezinus Somsen [19], geboren op10 maart 1868 in Aalten, behaalde alop achttienjarige leeftijd de Akte vanBekwaamheid als onderwijzer. Naeen korte periode in Aalten voor deklas te hebben gestaan trok Gerrit,zoals hij genoemd werd, naar hetwesten door een benoeming inCharlois, een in 1870 door Rotter-dam geannexeerde gemeente aande zuidwestelijke rand van de stad. Naast zijn werk bleef hij stud-eren en op 24 augustus 1893slaagde hij in Breda voor de Akte vanBekwaamheid als hoofdonder-wijzer.Kort daarop aanvaardde hij eenbenoeming als onderwijzer aan deBijzondere School voor ChristelijkNationaal Onderwijs te IJsselmonde,een randgemeente van Rotterdam.Dat hij een positie als hoofdonder-wijzer ambieerde, blijkt uit een aan-bevelingsbrief in 1895 van een be-stuurslid van de school in IJssel-monde, H. van Winkelhof, gerichtaan de christelijke school in Noorde-loos. Gerrit werd daar echter nietbenoemd. Enkele jaren later luktehet wel. Per 1 april 1898 werd hijdoor het bestuur van de Hulpver-eniging voor Gereformeerd Onder-wijs te Bolnes benoemd tot hoofdvan de School met den Bijbel. Nietlang daarna leerde hij Geertrui(Geertje) van Driel [79] kennen. Op31 januari 1901 traden zij in hethuwelijk. Kort voor hun trouwdagontving Gerrit uit Friesland eengedicht van zijn vriend GideonBoekenoogen. Deze was van 1896tot 1898 gereformeerd predikant inRozenburg geweest en stond sinds1898 in Sint Anna-parochie. Hetgedicht is een dubbelacrostichon,een Naamvers waarbij zowel debegin- als de eindletters van deregels een naam vormen. Geliefddoor de vroegere Rederijkers enkennelijk ook door ds. Boekenoogen.

School met den Bijbel – Bolnes 1902rechts: Gezinus (Gerrit) Somsen

Het naamvers luidde:

Somsen

Soms en geeft het niet dan zegeNOp wat wegen onze God ons leidt; van ’t weEMerkt men niets, van ’t wel des levenSSmaakt de ziel véél zoets; toch kwaMEvenals de zon na regen,’t lief na ’t leed, zoONu ook: God kroont ’t werk na ’t kruiS

Soms, en nú vooral, mag ’t klageNOp uw “Slagen” allerminst geschiên, die ’t dêEMaakte ’t aambeeld stut des mookerSStil dies ’t Staal gewet ! Al kwaMEerst na ‘t “blokken” ’t blij genieten;’t goud uit schuim; zoONeemt nu ’t lied toch ’t kleed des lofS

Somsen U gelukkig prijzeNOp wat wijzen’t hart de snaren stemt - ‘k doe meEMocht g’als Hoofd in ’t vuur uws geesteSStalen Hollands knapendoM!En wees dra - “in éigen kring - Souverein” ! ZoONoem ‘k u hoofd van “School” èn “HuiS”

t.t.Gideon


13

Al komt het vers nu wat gekunsteldover, het zal in negentiende-eeuwseoren waarschijnlijk anders hebbengeklonken. Want Gideon Boeken-oogen was allesbehalve een gekun-steld mens. Als predikant ging hijmet alledaagse taal altijd recht opzijn doel af. Dat valt te lezen in eenartikel van A.J. Klei in het dagbladTrouw van 13 augustus 1983 naaraanleiding van een in SintAnnaparochie uitgegeven boekjeGideon op de dorsvloer waarin overdominee Boekenoogen wordtverteld. Aan het artikel van Kleiontleen ik twee gebeurtenissen.Als na een classisvergadering ergezamenlijk in een koffiehuis vrij prij-zige broodjes genuttigd worden,dankt Boekenoogen na de maaltijd:‘Wij danken U voor deze broodjes, alkosten ze dan ook een daalder.’En bij een feest zorgt Boekenoogenvoor een feestlied: “Wij zingen opons feest, ter eer van God het meest!Doch hebben ook veel smaak, in snaakse samenspraak.”Mijn grootvader vierde zijn vijfen-twintigjarig jubileum als hoofd van deschool in Bolnes in 1923 en overleedin 1925 kort voor zijn zilveren huwe-lijksfeest. Gideon Boekenoogendiende Sint Annaparochie tot zijnemeritaat in 1928. Hij overleed in1937.

Tot slot: de bovengenoemde H. vanWinkelhof was de grootvader van deHendrik van Winkelhof [116] diein 1946 in het huwelijk trad metGeertrui Gezina Somsen [88], dejongste dochter van Gerrit. De geschiedenis weeft soms won-derlijke patronen!

Crashmuseum te Lieveldedoor Johan Somsen [1029]

Tijdens het Somsen Campingweekeinde in augustus te IJzerlo bracht eengroep van 21 Somsens een bezoek aan het Crashmuseum in Lievelde,waar men een rondleiding kreeg van de zeer enthousiaste beheerder, dhr. J. Geerdinck. Het Crashmuseum heeft een grote collectie die is opge-bouwd uit overgebleven resten van vliegtuigen die in de Tweede Wereld-oorlog in de Achterhoek zijn neergestort. Verder vervult het museum een belangrijke rol bij het completeren van de lijst van vermisten.

In de Tweede Wereldoorlog zijn in Nederland 7.500 vliegtuigenneergestort, waarvan er ongeveer 400 in de Achterhoek zijn terechtgekomen. Er is in de Achterhoek een stichting opgericht, de AVOGStichting (Achterhoekse Vliegtuig Opgravers Groep), die zich sinds 1972bezig houdt met het opsporen en bergen van vliegtuigwrakken. Door devondst van vele wrakken wordt ook de identiteit van vele bemanningsledenachterhaald en de heer Geerdinck kon daar met verve over vertellen. De vele contacten met oud-piloten en ook met vele familieleden van veron-gelukte luchtmachtmensen geven het museum, waar in eerste instantie deblik wordt gevangen door een grote verzameling oude vliegtuigmotoren,een warm en menselijk gezicht.Het bezoek was zeer de moeite waard en dat was niet in de laatste plaats te danken aan het enthousiasme van de verteller.

Crashmuseum

KOMNAAR DE

REÜNIEIN 2007


14

Op dinsdag keren wij terug naar St.Catharines waar wij voor het avon-deten zijn uitgenodigd bij Teun’sdochter Jane [189] en schoonzoonBert de Bolster [192]. Natuurlijkbezichtigden wij ook de kassen van Bert.Donderdag: naar de Niagara Water-vallen! Hoe indrukwekkend en wateen belevenis!Vrijdagavond woonden wij een con-cert bij in een heel leuk stadje en devolgende avond dineerden wij in eenrestaurant met uitzicht op het water.Zondag ontmoette ik in de kerk Ne-derlanders die nog familie in Dinx-perlo bleken te hebben: wat is dewereld toch klein! Op maandag zitmijn verblijf bij Teun er weer op envertrek ik naar mijn volgende logeer-adres bij Gerrie Hengeveld, afkom-stig uit Dinxperlo, die mij enkele

jaren geleden al had uitgenodigdvoor een bezoek aan haar inMissisauga, een buitenwijk vanToronto (heb ik nog meer van zulkeleuke klanten, die je uitnodigen vooreen bezoek?). Met haar bezoek ikToronto, de CN Tower en eenIndianendorp, zoals het er tegenwo-ordig uitziet en zoals het vroegerwas. Op vrijdag zit mijn reis naarCanada er op en ja hoor: op zater-dagmorgen ben ik weer heelhuids terug in Dinxperlo.

Juni 2005: Op naar de AchterhoekVoor de lunch op zaterdag 11 junihad Emma ‘wentelteefjes’ gemaakt: oer-Hollands!

’s Middags gingen wij fietsen enbezochten wij eerst het Grensland-museum in Dinxperlo. Daarna fiet-sten wij langs het riviertje de AA-strang naar Anholt in Duitsland, waarwij de tuin van het kasteel SchlossAnholt bezichtigden. Ook fietsten wij door Klein Zwitser-land, de Anholter Schweiz, een bio-topisch natuurpark met o.a. beren enwolven! Wij besloten de dag bijEmma thuis met het eten van Nasi Goreng.Zondagmiddag reden wij met deauto eerst naar het grensplaatsjeSuderwick in Duitsland, langs debeelden van de smokkelaar. Daarnabekeken wij in Dinxperlo het kleinstekerkje van Nederland: De Rietstap.

September 2004: Op naar CanadaNa een goede vlucht haalt Teun mijaf van het vliegveld in Toronto. ’sAvonds lenen wij een fiets van eenbuurvrouw en verkennen wij deomgeving; vooral de haven van St. Catharines.De volgende dag halen we proviandvanwege een lang weekend in eenvakantiehuis van vrienden van Teun,zo’n 4-5 uur rijden naar het noorden.Halverwege pauzeren wij en drinkenwij koffie bij Teun’s zoon Tom [191]en zijn gezin. Hoe verder wij naar hetnoorden komen, hoe mooier denatuur (vooral de herfstkleuren vande Indian Summer). Het vakantie-huis ligt in een stil gebied, een mooiwandelgebied met veel meren.Wij gaan vissen, wat niet erg lukt,maar het boottochtje is ook heel mooi.

Van Dinxperlo naar St. Catharines(vice versa)door Emma Somsen [1190]

Emma Somsen [1190] en Teun Hunse [68] waren beiden aanwezig opde reünie in 1997. Teun bezocht die reünie samen met zijn inmiddelshelaas overleden echtgenote Jo Somsen [63]. Samen met Jo verruildeTeun in 1950 Nederland voor Canada. Na de reünie keerde Teun Hunsegeregeld terug naar zijn geboorteland. En zodoende ontmoetten Emmaen Teun elkaar, o.a. op een campingweekeinde of een boottocht. Geenwonder dus dat er afspraken werden gemaakt om elkaar maar eens eenbezoek te brengen.

Emma voor het vakantiehuis

Teun passeert de ‘groene grensovergang’ aan de Essinkweg in IJzerlo


15

Onze tocht ging verder naar hetIJzermuseum in Ulft, het kasteelBergh in ’s-Heerenberg en hetheuvelachtige Montferland, waar wijeen wandeling maakten. Via Beeken Elten reden wij naar Hoch Elten(Duitsland) waar wij een pannenkoekaten. Wij toerden nog naar de Duitsestad Emmerich aan de Rijn om tenslotte via de dorpen Netterden,Mechelen, Gendringen en Voorstterug te keren naar Dinxperlo.Op maandag aten wij ’s avonds inhet Joegoslavische restaurant ‘Milo’,dat aan de Heelweg in Dinxperlo ligt;d.w.z. in Suderwick, nét aan deDuitse kant van die weg. DeHeelweg zelf vormt n.l. de grenstussen Nederland en Duitsland.Heel bijzonder!

Fietsen deden wij opnieuw op dins-dag. Langs de grens op Nederlandsgebied, richting Winterswijk. Wijpasseerden diverse ‘groene gren-sposten’ (grensovergangen waarvroeger geen douane aanwezig wasen die toen alleen door de in dedirecte nabijheid wonende boerengebruikt mochten worden, redactie) .Na een lunch bij het biologischdynamisch bedrijf De Ypenburg, opde grens van de gemeenten Aaltenen Winterswijk, koersten wij naar hetnatuurgebied De Bekkendelle.Zittend op een bankje genoten wijvan de mooie natuur en aten wij eenbanaan en een appel. Nog was onzefietstocht niet ten einde, want via de‘Italiaanse meertjes’ en de kaas-boerderij De Harminehoeve redenwij via een groene grensovergangnaar Barlo in Duitsland. Daar ligt hetkasteel Schloss Diepenbrock waar jeheerlijk kunt eten en dat deden wij dus!

Voldaan fietsten wij nadien via deDuitse plaatsen Bocholt, Holtwick enSuderwick terug naar… Dinxperlo!

vervolg van pagina 5

Want met uitzondering van het gedeelte voor de hoofdtribune is de restvan het circuit gereserveerd voor de abonnees van Truckstar om met ‘hun’truck te staan en het weekend door te brengen met familie, kennis-sen en collega’s.

Het slapen en eten (barbecuen)gebeurt op en rondom de truckwaarbij de oplegger word ingerichtals slaap- en eetzaal. Vooral dezaterdagavond is speciaal. Wantals de dagjesmensen weg zijnbegint het feest met barbecue omdaarna het rennerskwartier tebezoeken waar veel optredenszijn met als jaarlijks hoogtepuntHenk Wijngaard waarvan ieder-een zegt geen muziek te hebbenmaar als De vlam in de pijp overde Drentse heide klinkt word erluidkeels mee-gezongen op eenmanier waar menig mannenkoor stil van wordt. Ook de kermis wordt bezocht omvervolgens huiswaarts te gaan, detruck in dit geval. De rest van deavond wordt besteed aan het ont-

moeten van en praten met bekende collega’s onder het genot van eenhapje en een drankje. Als op zondag de gebakken eieren naar binnen zijngewerkt maken we nog een ronde langs de diverse stands, showtrucks endemonstraties. Om vier uur gaan de poorten van het circuit weer openwaarna de trucks in konvooi huiswaarts gaan, uitgezwaaid door honder-den mensen op de viaducten en langs de snelweg A28. Alleen al dezeterugweg geeft je zo’n goed gevoel dat je de rest van het jaar alle verwensingen die je naar je hoofd krijgt weglacht. Wel is het elk jaar afwachten of je wordt ingeloot om op het festival testaan. Er is plaats voor 2.000 trucks waarvan er 500 plaatsen al zijn gere-serveerd. De overige 1.500 plaatsen worden verloot onder de ongeveer4.000 chauffeurs die zich hebben opgegeven. Voorwaarde is wel dat jeabonnee bent van Truckstar. Zelf heb ik inmiddels acht keer het gelukgehad om te worden ingeloot.

En omdat er dit jaar maar liefst zeven Somsens aanwezig waren leek hetmij een mooi moment om u te laten lezen dat het Truckstar Festival ookdoor de Somsens wordt bezocht. Mét dank aan Oegema Transport voor het beschikbaar stellen van ‘mijn’ auto!

KOM

NAAR DE REÜNIE

IN 2007


16

CampingweekeindeIJzerlodoor Wim Somsen [518]

Het weekeinde was anders dananders. Zelf heb ik niet op de camp-ing gestaan en de activiteiten opzaterdag niet meegemaakt. Desfeer mis je dan, je komt meer opbezoek. Ook trokken er fikse regen-buien over de camping, zodat ‘ten-ters’ te maken kregen met door-weekte slaapzaken.

Het meest onthutsende berichtbereikte ons vrijdagmorgen. Deheer Veerbeek van het Japikshuiswas donderdag overleden. De fa-milie Veerbeek ontving ons elkSomsenweekeinde gastvrij om onzeLindeboom te kunnen bewonderen.Gerekend vanaf de reünie zou hetde 10e keer worden. Het gemis bin-nen de familie Veerbeek zal grootzijn, maar ook wij ervaren bij hetoverlijden van de heer Veerbeekeen leegte. De vrolijke ontvangst,het welkomstdrankje, het gezelligesamenzijn; het blijft een goede herinnering.

Zoals gewoonlijk begint het week-einde op donderdagavond met debestuursvergadering, dit keer bijBen Somsen in Eibergen. Er zijnstoute plannen geformuleerd, eldersleest u er vast meer over. Opvrijdag loopt de camping redelijk volals alle vaste gasten arriveren. Hetis de harde kern die nooit versteklaat gaan, hoewel overtrekkendezware buien sommigen nopen omzaterdagavond de boel al weer in te pakken. Op zaterdag vertrekt Theo al vroegnaar de boekenmarkt in Bredevoort.Sinds Theo met FPU is en hij zijneigen belastingaanslag niet meerkan invullen moet hij zijn inkomenaanvullen met het verhandelen vantweedehands boeken. ’s Middagsbezoekt een behoorlijk aantal men-sen het Crash-museum in Lievelde.Ik hoor later alleen maar enthou-siaste verhalen over dit bezoek.

Na de regen van donderdag op vrijdag

Johan en Hanna VerbeekReünie 1997

Rond de 40 mensen doen mee aande gebruikelijke barbecue. RudolfBrunsveld heeft, ondanks de druktevan het IJzerlose feest en het regis-seren van het open luchtspel, weerkans gezien een smakelijk geheel opte dienen. Wij zijn blij met onze oud-ste deelnemer: tante Zus en zelfskunnen we gasten uit Zwitserlandverwelkomen. De sfeer is zoals altijdontspannen, banden worden aange-haald, herinneringen opgehaald entussendoor genieten van je eigengeroosterd stukje vlees en je zelf gekozen drankje.Ondanks de oproep dat de mannenzich ook met de afwas mogen be-moeien zijn het onze vrouwen die bijdeze activiteit weer oververtegen-woordigd zijn. De mannen zijn tedruk in gesprek of kunnen maarmoeilijk afscheid nemen van hundrankje. De emancipatiegedachte isdan even zoek. Dank aan ons vrijvaste afwasteam, het was weer gaaf!

Het wordt toch weer laat. Voor eenaantal volgt nog een lange autorit.De ‘die-hards’ verdwijnen richtingcamping. Joke en ik verdwijnen per fiets richting De Heurne.

Tot volgend jaar in het tweede week-einde van augustus!

Toen ik het februarinummer van deWoodville Leader ontving en deeerste kop las: “Waarom Staat DitGebouw Er Nog?????”, voelde ik meerg verdrietig. Dat kwam in de eersteplaats omdat de Woodville Elevator(molen) van mijn vader was geweesten dat bedrijf maakte het hemmogelijk de kost te verdienen en vijfkinderen groot te brengen. Detweede reden is dat het een van delaatste karakteristieke gebouwen inhet dorp is. Velen van ons worden er door dit gebouw aan herinnerdhoe Woodville eruit zag en hoe degeluiden van Woodville klonken.

Als ik met mijnzusters enbroer naar demolen kijk hoedeze er nu uit-ziet (we wande-len nog weleens door hetdorp, gaan danop het bankjezitten voor hetgebouw van deCitizen’s StateBank met het

matglas in de deur en kijken dannaar de molen) komen vele herinne-ringen naar boven. We waren alskind met onze vriendjes en vriendin-netjes altijd welkom op de molen. Wekeken dan hoe Papa, Opa en OomHarry de klanten hielpen (toen wenog heel klein waren, konden werechtop op de open plek onder detoonbank staan, verborgen voor deboeren terwijl ze door Papa en Opageholpen werden); verder waren ernog volop mogelijkheden om in hetgebouw te spelen. Als we nu naarhet gebouw kijken en zien hoe hetinmiddels half vervallen is, zijn we

toch nog verbaasd dat alles er nogwel is. De deur bij het trottoir is nogsteeds dezelfde deur waardoor we ’savonds altijd binnenkwamen. Ikvraag me af of de sleutel van de deurboven aan de trap nog steeds op het

richeltje ligt boven bij de overloop.Omdat het metaal van het gebouw isgesloopt, kunnen we de lichtblauwekleur weer zien op sommige delenvan het gebouw. We waren helemaalvergeten dat het hele gebouw vroe-ger die kleur had. De deuren naar deopslagruimte aan de zuidzijde warenhelemaal bekleed en het was inte-ressant te zien wat er onder vandaankwam en we herinnerden ons weerhoe ze er vroeger hadden uitgezien.

Wat de molen zelf betreft: dezebetekende echt iets voor Woodville,hij was een van de zakelijke mid-delpunten van het dorp. De molenwas vijfeneenhalve dag per week in werking.


17

Herinneringen aan Woodville,Wisconsin, USAdoor Paula Crist-Somsen [816]

Toen Paula Crist-Somsen een alarmerend artikel las in een lokale krantin Woodville over de molen van Woodville schreef ze haar herinnerin-gen op aan de plaats van haar geboorte en haar jeugd. De molen diedoor haar grootvader Willem (William) Somsen [326] was opgericht enlater door haar vader, Raymond Adrian (Ray) Somsen [810], werdgerund, neemt een belangrijke plaats in haar verhaal in. Voor SomsenHorizon hebben we het verhaal ingekort en die passages gebruiktwaarin een klein stukje van de geschiedenis van een AmerikaanseSomsen naar voren komt.

Woodville Elevator 1934

William Somsen 1934

Somsen-Forman familie, ca. 1960l-r: Sally Somsen-Forman [811], Paula [816], Jan [818], Cindy [814],

Bill [815], Mary [820] en Ray Somsen [810]

Woodville Elevator 2005

17-19augustus

2007

3ewereldwi-

jdeSomsen

18


18

Zet alvast in

uw agenda!

Ik herinner me nog welke toon hetgeluid van de molen produceerdedoor dat op de piano te controleren.Het was soms een G en soms eenA). De boeren kwamen regelmatignaar het dorp. Vooral op vrijdag kwa-men ze met hun hele gezin ominkopen te doen.

Er was iemand die op vrijdagavondeen film regelde voor ons kinderen.Er werd dan naast het huis vanMevrouw Gossel in de Hoofdstraatbij het gebouw, dat we de ‘augurken-fabriek’ noemden, een groot witdekzeil tussen twee hoge stakengespannen. Als kind namen we dandekens mee, we kochten voor eendubbeltje snoep bij de drogist, wevroegen onze moeders popcorn temaken en we keken naar films zoals‘Ma and Pa Kettle’ en ‘North toAlaska’, terwijl de volwassenen hunboodschappen deden en elkaar trof-fen op verschillende plekken in deHoofdstraat. De boeren zorgdenervoor dat het er met de zaken inWoodville goed voorstond.

Er zijn ook twee spoorweghaltes inWoodville, één aan elk eind van hetdorp. De trein was een regelmatigterugkerend verschijnsel in ons dorpen de graanleveranties voor demolen kwamen altijd over het spoor.Het graan werd naar binnengebracht door de achterdeur aan dezuidzijde. Het was voor ons kinderenheel gewoon dat er een aantal wa-gons op de rails naar de molen ston-

den. En zo was het ook heel gewoonvoor ons erin te klimmen als er evenniemand keek. We wilden altijd zograag in de rijtuigwagons zien tekomen, maar we kregen slechts dekans er door de ramen naar binnen te kijken.

Zoals ik al zei waren het de boerendie voor bedrijvigheid in Woodvillezorgden. Als ik dan nu naar degebouwen van de molen kijk, kan ikniet begrijpen dat het nu voor zovelen zo’n afzichtelijk gebouw isgeworden. Het is een van de laatstovergebleven herinneringen aan hoeWoodville er vroeger uitzag. Ik werdbedroefd door die gevoelloze kran-tenkop net zoals ik ook bedroefd bendoor de dreiging dat het gebouwgaat verdwijnen, omdat het zoveelbetekend heeft, in ieder geval voormij en mijn familie. Het oudegezegde: ‘Schoonheid bevindt zichin degene die het wil zien’, blijktzoveel waarheid te bevatten in hetgeval van dit vervallen gebouw datdaar nog steeds aan het eind van deHoofdstraat staat.

Pappa, Opa, Oma en Jan zijn er nietmeer; Mamma is 90 en woont inPark View. Onze persoonlijke bindin-gen met Woodville zijn wat mindergeworden, maar in ons hart is hetnog steeds ons thuis en dat zal hetook altijd blijven. In ons huis woontnu een ander gezin met kinderen. Enzo moet dat huis ook gebruikt wor-den: vooral met kinderen. Het waseen geweldig thuis voor ons en wezullen altijd diepe, emotionele herin-neringen bewaren aan onze idylli-sche en liefdevolle kinderjaren. Alsonze kinderen constateren wat erallemaal NIET gebeurt in Woodville,dan vertellen we ze met liefde wat ervroeger WEL gebeurde en ik weetzeker dat wij niet de enigen zijn diedit soort verhalen kunnen vertellen.Woodville was een geweldig kleindorp om in op te groeien. Ik bendankbaar dat de molen er nog staatal was het alleen maar dat het meeen mooie gelegenheid bood om ditstuk te schrijven.

l-r: Paula, Sally en Bill 2005


19

Familieberichten

In deze rubriek attenderen wij u op de familieberichten die ons bereikten. Wij geven deze graag aan u dooren bedanken iedereen, die de moeite nam ons op de hoogte te stellen van de blijde of droevige gebeurtenis-sen in hun en onze familie. Dit stelt onze adviseur, Dick Somsen uit Zwolle, in staat ons genealogischbestand ‘up to date’ te houden en wij hierover kunnen berichten in Somsen Horizon. Wij stellen het zeer op prijs als u uw familieberichten (als kan mét een foto!) toezendt aan ons secretariaat:Somsen Stichting, Jan Tooropstraat 2, 3817 PZ Amersfoort.

Overleden

15-03-2005Wilhelmina Luiten-ter Horst

[992], 92 jaarAalten

12-07-2005Leida Voltman-de Jong

[3039], 81 jaar Aalten

19-07-2005Mary Janet Somsen-Flaskamp

[2324], 90 jaarAvon, Connecticut, USA

05-09-2005Willemina Hendrika(Wieke) Overduin

[417], 43 jaarUtrecht

50 jaar gehuwd

23-09-2005: Bernardus ChristiaanSomsen [513] en Hermina Johanna Klanderman [515]

Achterpagina:

1945-2005: 60 jaar bevrijding

Op de achterpagina is een fotocollage opgenomen van een aantal postersen teksten, die vlak na de bevrijding in 1945 wijd en zijd werden verspreid.

Geboren

11-03-2005: Isabel Raven [5428] d.v. Franck Hogervorst [4933] enIsolde Elise Somsen [550]12-06-2005: Nathan Daniel [5427]z.v. Marcel Raymond Somsen [1196]en Paulina Jochiema (Lione) van Klij [4961]17-08-2005: Friso Theodorus Coert[5429] z.v. Marnix Johannes CornelisSomsen [228] en Allette WillemineZoethout [3757]

Geregistreerd Partnerschap

24-02-2003: Christopher JohanHerman Somsen [529] en LéontineMarquerite Hélène Kalmijn [5424]

Samenlevingscontract

10-12-2004: Jan Dijksterhuis [5421]en Willemina Johanna (Jos) Somsen[1426]

Janet Somsen-Flaskamp

Hermien en BernardSomsen-Klanderman

Friso Somsen

1945 - 2005 1945 - 2005 60 jaar bevrijding60 jaar bevrijding

Somseblad Truckstar. Het blad organiseert al vanaf het begin eens per jaar een grote hap-pening voor...

Documents

Transcript of Somseblad Truckstar. Het blad organiseert al vanaf het begin eens per jaar een grote hap-pening voor...