BIJLAGE 8: Activiteiten van Politie Amsterdam A. Nacht in cel en optreden politie

B. Verzoek gesprek GGD via politie

C. Selectie volgfoto‟s politie

BIJLAGE 8: A. Nacht in cel en optreden politie

De politie erkent dat zij klaagster hebben opgepakt en een nacht in de cel opgesloten vanwege verhoor over de

mogelijke vernieling van een kerstboom (zie de aan klaagster toegezonden brief gedateerd 16 juli 2012, bijlage 1).

Onderstaande blog doet verslag van wat er gebeurd is.

Achteraf blijkt dat een buurman aan de Nieuwe Prinsengracht de politie gebeld heeft over een denneboom die om

half 1 ‟s nachts uit de voorgeveltuin zou zijn gerukt. Deze denneboom heeft in december 2011 als kerstboom

gefungeerd binnenshuis en is daarna met kluit buiten in de gezamenlijke voorgeveltuin gezet. Kennelijk was de

denneboom niet goed geworteld. De volgende dag zag ik deze met kluit en al op de stoep liggen (geheel intact). De

heer Joop vd Wint had die nacht gezien dat de boom buiten de plantenbak lag en besloot deze niet terug in de aarde

te zetten, maar de politie te bellen en de politie via zijn achtertuin enkele uren toegang te verlenen tot de achtertuin

van klaagster.

Wat was het resultaat?

De achtertuin van klaagster is vernield, doordat de politie hier 1 á 2 uur lang (zonder toestemming) in heeft

rondgelopen met een team van vier agenten, omdat zij op zoek waren naar klaagster (die op dat moment sliep).

Klaagster is uiteindelijk om 3.00h in de nacht van haar bed gehaald, om verhoord te worden op het bureau.

Het verhoor vond plaats de volgende dag (na een nacht in de cel), zonder dat klaagster wist waarvoor zij was

meegenomen. De politie weigerde hier informatie over te verschaffen.

Ook tijdens het verhoor is niet duidelijk geworden wat de aanklacht tegen klaagster zou zijn.

Het heeft niet tot een aanklacht tegen klaagster geleid.

Er is klaagster geen vergoeding geboden voor de schade aan haar tuin en de nacht in de cel.

Hieronder volgt een kopie van een blog dat hierover geschreven is.

De politie, de buurman, de grens. (deel 1)

Posted on 6 August, 2013by maudoortwijn

De politie. Die zijn er als je ze nodig hebt, voor sommige mensen (lees: mijn buurman,

die informant is). Zelf spendeer ik een nacht in de cel vanwege: een struikje. En mijn

„arrestatieteam‟ kost de gemeenschap weer een fortuin. “Ga boeven vangen!”

Naast mij woont een lastige man (een van mijn stalkers) en hij is advocaat. Gezien de

historie van spullen „lenen uit mijn tuin‟; door hem gesnoeide beplanting in mijn tuin (nee, niet die

vlakbij de erfgrens) en fysiek stalkerig gedrag, besloot ik in 2009 dat het tijd was voor een hogere

schutting. Ik zocht uit bij het kadaster waar de erfgrens loopt en concludeerde dat de oude schutting

volledig op mijn grondgebied stond. Voor de aardigheid heb ik nog geconsulteerd bij de lastige

buurman, of hij wellicht nog voorkeuren had, waarmee ik eventueel rekening zou kunnen houden, bij

het vervangen van mijn schutting. Vanaf dat moment gaat het mis.

“Jij gaat in je hele tuin niets veranderen, totdat ik zeg dat het goed is!” (???)

Als ik aan de schutting begin te werken, belt meneer de politie. Ze komen langs. De politieman

concludeert dat het “geen politiezaak is”.

Wanneer ik twee dagen later weer aan de schutting werk, doet hij melding bij de politie van “een

verwarde vrouw”, wat een walgelijke wijze is van met mensen omgaan. Meneer is zelf in de war, want

hij had de politie gezegd dat ik met een bijl zijn schutting aan het afbreken was. Nu bezit ik geen bijl en

een klauw is veel handiger om de planken van mijn eigen schutting los te wrikken. Bovendien had hij

mij die ochtend juist bedreigd, dat als ik “ook maar iets in de tuin zou doen, dat er dan rake klappen

zouden vallen”. Dat gold ook, als ik iets anders zou veranderen aan mijn tuin, al was het 4 meter van

de erfgrens, aldus Joop. Dat is een rare opmerking voor een jurist. De bedreiging van hem naar mij wil

de politie niet opnemen. Ik ben uberhaupt verbaasd dat de politie tot twee maal toe langskomt voor

een schutting, wanneer deze buurman hen opbelt.

Om een lang verhaal kort te maken, het ging van kwaad tot erger…

Bedreiging van mijn werkmannen, zodat ik die letterlijk moest tegenhouden om geen fysiek

gevecht te beginnen met mijn buurman. Ik heb mijn werkmannen naar huis gestuurd (met geld,

zonder gewerkt te hebben), omdat de buurman geweldadig gedrag bij hen opriep. Dat is de

bedoeling: jarenlang agressief zijn, zodat je iets terug doet.

Lastercampagnes in de buurt, vanwege mijn „vreselijke gedrag‟ rondom de schutting. De vriendin

van de buurman heeft krijsend in de tuin gestaan. En nogmaals: ik had tot op dat moment nog

nooit iets verkeerd gedaan naar hen.

Een derde keer politie bellen, nu om 1.00h s nachts, vanwege beschadiging aan zijn voorgeveltuin.

Dus: 2 politie-auto‟s, die 2 uur lang voor mijn deur stonden, terwijl de politie mijn achtertuin

platgewalste, omdat ze me wilden spreken! Ik ben die nacht van mijn bed gehaald en meegenomen

voor verhoor. Het verhoor kon echter pas de volgende ochtend plaatsvinden, zodat ik een nacht in

de cel verbleef. Ja, het gaat over een mogelijke beschadiging aan een struikje in de voorgeveltuin

(ik zag niet eens schade), wat in dit geval voldoende reden was om a) mijn achtertuin plat te lopen

(de politie betreedde die zonder mijn toestemming via de achtertuin van buurman) en b) mij een

nacht op te sluiten. En nee, ik had nog nooit een politiebureau van binnen gezien, voor dit

gebeuren plaatsvond.

Hierna eiste de politie dat ik niets aan mijn hele tuin zou veranderen, zo lang het onderzoek loopt.

Ik heb de rommel enkele dagen laten liggen, mochten ze langs willen komen voor forensisch

onderzoek. Daarna heb ik de voicemails van de buurtregisseur genegeerd: Het was te belachelijk!

Een maand lang niets in mijn tuin mogen doen!

Uiteindelijk moest ook de buurman toegeven dat het kadaster leidend is. Volgens het kadasterkaartje

stond de schutting inderdaad op mijn grondgebied (wat ik al wist).

Links de rotzooi. rechts hoe het nu is.

Dit is niet normaal. De politie die tot drie maal toe langskomt, om een altijd lastige buurman

genoegdoening te geven. Ze zijn „s nachts twee uur bezig vanwege een struikje in een geveltuin. Om mij

van mijn bed te ligten, vernielen ze mijn tuin en houden ze de buurt een halve nacht wakker (met twee

politie-auto‟s en een team van minimaal 4 mensen). Ik moet mee voor verhoor en word daartoe een

nacht opgesloten! Dan heb je een andere agenda dan gebruikelijk. Het is bedoeld als intimidatie. En het

werkt even, want de meeste mensen -ik ook- luisteren naar politie. Dat kun je beter niet doen, lijkt het.

p.s. Naar aanleiding van de „in scene gezette‟ aanhouding voor de vernieling van een struikje in de

voorgeveltuin van de genoemde buurman (ik heb geen schade gezien), ben ik volgens de politie

opgenomen in hun HKS (Herkenningsdienst Systeem). Hierin worden „verdachten‟ opgenomen, zodat ze

snel door de politie herkend kunnen worden. Belachelijk! Als de criteria voor opname in dat systeem echt

zo simplistisch zijn, dan kan je iedere Nederlander in dat systeem stoppen, en mijn buren als eerste.

BIJLAGE 8: B. Verzoek gesprek GGD via politie

Mevrouw Inez Heeremans is de partner van Oortwijn‟s (voormalig) bovenbuurman Martijn Arts. Ik wil geen contact

met hen, omdat Martijn Arts al jarenlang betrokken is in gang stalking tegen mij. De heer Martijn Arts is een goede

vriend van agent X8 (destijds werkzaam bij Boer & Croon, zie bijlage 2). Daarnaast heeft de heer Martijn Arts vanuit

zijn bedrijf Total Active Media opdrachten gedaan voor de heer Jan-Peter Balkenende ten tijde van zijn

premierschap. Een lijst met agenten is opgenomen in bijlage 2.

Hoewel ik geen contact wil, blijven deze bovenburen met mij contact zoeken. Uiteindelijk belden ze zelfs de politie,

als zij –notabene dankzij eigen toedoen- en glaasje water over zich heenkrijgt. Zij besloten de politie te bellen, omdat

de buurtregisseur Fred Sterk hen heeft gevraagd om bij het minste of geringste contact op te nemen, zodat hij in actie

kan komen tegen mij. Vanwege „het glaasje water‟ is de buurtregisseur aldus meerdere malen aan mijn deur geweest

(ik deed niet open) en stuurde hij zelfs een GGD psycholoog bij mij langs. Hiertoe had de heer Fred Sterk besloten

zonder ooit met mij gesproken te hebben en met het verhaal van Inez Heeremans over een „glaasje water‟ als reden.

Hieronder treft u een kopie aan van twee blogs die hierover geschreven zijn.

Zij eisen een watertje en bellen dan de politie

Posted on 21 August, 2013by maudoortwijn

Ik heb een week geleden mijn bovenburen uiterst beleefd laten weten geen enkel contact met ze te

willen. Vanaf dat moment heb ik hen genegeerd, zonder ook maar iets te zeggen of ook maar op te

kijken als ze langslopen. Dat zint ze niet! Zij wil persee wél contact!

Vandaag vertelde de buurvrouw me, dat ze het niet accepteert dat ik hen negeer. Ik probeerde dat

natuurlijk te negeren, maar ze hield niet op. Toen heb ik gezegd, dat als ze verder contact zou zoeken,

dit stalking is. Daar had ze geen boodschap aan en moest er hartelijk om lachen.

Links de verwaterde buurvrouw. Rechts het gebroken servies (met haar vingerafdrukken).

Toen ik naar buiten wilde lopen om de planten water te geven, dacht ik -eerlijk toegeven- dat als ze nu

vervelend zou doen, ik tenminste water zou kunnen gooien (of daarmee dreigen). Wat gebeurde er? De

dame in kwestie (ze zat op het trapje voor mijn deur) pakte de schaal met water uit mijn hand, kreeg het

water over zich heen (vervelend!) en gooide de schaal stuk tegen mijn voordeur. De enige reden dat ikzelf

geen servies naar mijn hoofd kreeg, was omdat ik de voordeur snel dicht deed.

Ze belde inderdaad de politie. Ik hoorde haar letterlijk zeggen dat het probleem was dat ik “haar uitgescholden had” en ze “water over zich heen had gekregen”.

Aangezien de politie niet komt opdagen als iemand in mijn huis inbreekt en schade aanricht van meer dan

€ 15.000,- (ja, geen thuis bij de gendarmerie) was ik verbaasd (maar niet echt) dat er voor dit enorme

drama gelijk twee politie-agenten met auto voor de deur staan, die deze dame een uur lang emotioneel

bijstaan.

Na een uur babbelen met de bovenburen, belden ze bij mij aan. Mijn huisgenoot (een Italiaan) was wat

verbaasd over de gang van zaken, omdat de politie-agent gelijk aan hem vroeg “Is she a crazy person?”.

Dat is natuurlijk een belediging en op niets gebaseerd. Gelukkig gaf mijn slimme huisgenoot dat keurig

aan „This is offensive! No!”. Ook hij vond de situatie uiterst bevreemdend en wilde de politie-agenten

(zonder bevel) niet binnenlaten. Het gaat nergens over. Mijn situatie is wel serieus: gang stalking en de

zoveelste vernieling.

Toen ikzelf aan de deur kwam, heb ik gewoon uitgelegd hoe ik het zag. Maar na 2 minuten concludeerden

de dames al dat ik wellicht psychische problemen had en verplicht met een psycholoog zou moeten praten.

[Volgens mij stalken zij mij en was het duidelijk dat zij mijn servies/schaal stuk hebben gegooid] Ook

vonden de politie-agentes dat de buurtregisseur maar eens langs moest komen.

Nou, nou, het is me wat. Wie heeft zoveel geld en zoveel macht om de politie middelen hieraan te

besteden? Ga boeven vangen! En mijn buurvrouw moet me gewoon met rust laten.

Fred S. – Buurtregisseur. Zorgt dat het rustig blijft in mijn buurt, of niet.

Posted on 11 September, 2013by maudoortwijn

Wie is er nu gek?

Even een kort chronologisch overzicht.

Ik heb mijn bovenburen beleefd laten weten geen contact met ze te willen (4 aug. jl.).

Bovenbuurvrouw Inez geeft 21 augustus aan persee wél contact te willen en uit dit dan in een

bipolaire relatie met een glasje water. De politie wordt gebeld en zij staan Inez een uur emotioneel

bij. De agentes bellen vervolgens de buurtregisseur (dat hoorde ik). Daarna gaan ze kort een

gesprek aan met eerst mijn huisgenoot en vervolgens twee minuten met mij. Op basis van deze 2

minuten concludeert de agente dat ik met een psycholoog moet praten (dit is natuurlijk puur

gebaseerd op de coaching van de buurtregisseur, want ik gaf geen enkele aanleiding).

Enkele dagen later staat de buurtregisseur agressief bonkend en bellend voor mijn deur. Er wordt

zelfs herhaaldelijk geroepen dat zij mijn deur open gaan maken. Dit is geen normale

handelingswijze voor een buurtregisseur, dus ik begrijp dat ze weinig goeds van plan zijn. Zonder

formeel papiertje met uitleg, is dit een vreemde handelingswijze.

De volgende dag wordt er weer agressief gebeld en gebonkt een half uur lang. Daarna ligt er een

berichtje van een GGD hulpverlener. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand ooit iets gehad heeft

aan een geestelijk raadsman, die niet in staat is gewoon aan te bellen en die ook geen keurige

formele brief stuurt met onderbouwing. Dit negeer ik, want ik ben volgens mij psychologisch beter

onderlegd dan dit heerschap.

Ik krijg ondertussen reacties van Fred S. de

buurtregisseur op het blog (link dada

2013). Hij gaat “het blijven proberen”.

Omdat het voor mij duidelijk is wie hem

gestuurd heeft en er psychologisch niets

mis met me is, weet ik dat ik dit moet

negeren. Een rechter hecht namelijk

waarde aan het oordeel van een

hulpverlener, hoe die zich ook gedraagt. In

mijn situatie moet je uit de buurt van de -

per definitie- partijdige hulpverleners

blijven.

Nadat ik enkele dagen door Fred S. en zijn

kompanen ben achtervolgd op straat (stiekem volgen), reageert agent Fred S. nu ook anoniem op mijn

site onder de naam “dada”. Hier zijn de reacties (link dada 2013). Allemaal met hetzelfde IP adres.

Als ik hem dan eindelijk tegenkom in mijn straat, 10 meter bij mijn voordeur vandaan (dank buren,

voor het snel bellen dat ik

eraan kom, fijne

mensen!), dan gebeurt er iets

bijzonders. Agent Fred

probeert gewoon als een leuke

buurtregisseur met me in

gesprek te komen: “Zullen we

mekaar nu eindelijk eens een

hand geven? Ik probeer

gewoon een gesprek met je te

hebben”. Ik ben bang dat er

nette burgers zijn die er wél

zouden intrappen.

Vanwege de vreemde

voorgeschiedenis besloot ik

niet in gesprek te gaan.

Foto 1 (boven) is de heer Fred Sterk die bij Oortwijn thuis langs fietst.

Foto 2 is het briefje van de GGD.

BIJLAGE 8: C. Selectie van volgfoto’s politie

De politie volgde klaagster ook regelmatig openlijk, zonder dat ooit duidelijk werd wat de motivatie was/is.

Hieronder volgt een selectie van de vele volgfoto‟s die klaagster in haar bezit heeft.

3 september 2013, Amsterdam

Op 3 september 2013 is klaagster slechts 15 minuten de deur uit geweest om in de Utrechtsestraat inkopen te

doen. Direct wanneer zij het huis verlaat, komen twee agenten haar al tegemoet lopen op de brug van de Nieuwe

Prinsengracht met de Amstel.

De foto’s boven laten zien hoe beide agenten op de brug staan te wachten.

Hoewel klaagster deze beide agenten nog niet

gesproken had, herkenden zij haar wel. Nadat

klaagster hen 10 meter gepaseerd was, hoorde zij de

politieman zeggen “mevrouw Oortwijn, ja, we kennen

u wel”.

Beide agenten bleven vervolgens nog 5 minuten op de

brug staan wachten, om te zien waar Oortwijn

heenging. De foto links is genomen vanaf de Magere

Brug over de Amstel.

Op de terugweg van de Utrechtsestraat naar huis werd klaagster weer gevolgd en ditmaal door twee

motormuizen. Zij bleven enkele minuten rondom klaagster rondjes rijden, maar spraken haar niet aan.

Daarna is klaagster huiswaarts gegaan.

5 september 2013, Amsterdam

In de avond is klaagster slechts 10 minuten buiten geweest om met de fiets naar een vergadering te gaan, hierbij

is zij continue gevolgd door politie. Hieronder volgen enkele foto‟s die klaagster in die 10 minuten heeft kunnen

maken.

De eerste foto is genomen op de Nieuwe Prinsengracht ter hoogte van de Weesperstraat. De tweede foto is

genomen op de Nieuwe Prinsengracht ter hoogte van de Roeterstraat. Daarna reed klaagster de sarphatistraat uit

tot de Zeeburgerstraat, waar zij opnieuw politie tegenkwam.

5 september 2013, Amsterdam

Als klaagster die dag de voordeur uitloop, ziet zij al drie heren aan het eind van de straat haar kant op kijken. Ze

besluit daarom een blokje om te lopen, om te zien wat er gebeurt.

Op de Weesperstraat word klaagster langzaam ingehaald door een politie-auto die rechtsaf de Nieuwe

Achtergracht inslaat. Deze politieauto met een politieagente als bestuurder volgt haar gedurende 10 minuten.

Wanneer zij rechtsaf de Nieuwe Achtergracht inloop, maakt dezelfde politieauto een rondje over de Nieuwe

Achtergracht en wacht daarna op de hoek met de Weesperstraat om te zien waar klaagster heenga. De

politieagente rijdt enkele meters op de stoep, zodat ze zicht op mij blijft houden.

In de foto hierboven staat de agente te wachten op het kruispunt Nieuwe Achtergracht – Weesperstraat.

Wanneer klaagster (voor de agent uit het zicht

verdwijnt) wanneer zij de roeterstraat oploopt, staat er

al een jongeman klaar met een scooter om haar te

volgen tot café Koosje.

De rest van de dag is klaagster gevolgd door agenten

incognito. Desgewenst kan klaagster meer foto‟s doen

toekomen.

Intimidatie politiehelikopters na publicatie rom ‘Dag Licht’

Juli-augustus 2011

Op 18 juli 2011 verzond klaagster haar roman „Dag Licht‟ naar kennissen en contactpersonen in politiek Den Haag.

Een dag later werd zij gevolgd door helikopters, die intimiderend dichtbij kwamen. Het leek zelfs alsof zij wilden

landen op het dak van het pand waar klaagster woont. Dit bevestigt het verhaal van klaagster, welke zij op dat

moment nog slechts als fictie bracht. Iemand had zich in het boek herkend en besloot hierop haar/zijn macht en

middelen te gebruiken om klaagster maandenlang te intimideren met helikopters.

Op twitter zijn in die periode vele

opmerkingen gemaakt over de helikopters

die boven dit deel van de stad vlogen.

Royalty watcher Marc van der Linden

heeft er zelfs over getweet destijds (zie

tweet vd Linden): Wat al die helikopters

de laatste tijd toch in Amsterdam doen?

Femke Halsema -die vlakbij klaagster

woont- probeerde de aanhoudende

helikopterplaag te „down-playen‟ door te

beginnen over de Hells Angels (zie

tweets Halsema). Wat zij schreef klopte

niet, omdat de motorclub volgens het

nieuws juist de dag erop door Amsterdam

zijn gereden.

Op de foto boven volgt

een helikopter Oortwijn

als zij door de stad fietst.

De helikopter is te zien

boven het donkere

grachtenpand met 3

ramen per verdieping.

De onderste foto is

genomen vanuit de

voordeur van Oortwijn.

Een helikopter vliegt

links van de boom ter

hoogte van de wolk.

In de zomer van 2011

werd Oortwijn

maandenlang

intimiderend gevolgd

door helikopters.

Foto 1: Een helikopter komt aanvliegen

vanachter het pand 105A aan de

Weesperstraat, wanneer Oortwijn net

vanuit de Nieuwe Prinsengracht de

Weesperstraat oploopt.

Foto 2: De foto is genomen vanaf de

veranda van Oortwijn‟s woning. De

helikopter hangt in de lucht achter haar

huis en kan zo haar woning inkijken. De

helikopter bleef daar „rond hangen‟.

Foto 3: De foto‟s is genomen aan de

Amstel op de brug over de Nieuwe

Prinsengracht. Als Oortwijn haar huis

verlaat en loopt richting de Amstel,

verschijnt er opnieuw een helikopter.

Klaagster kan desgewenst vele

vergelijkbare foto’s overhandigen.