BDW - editie 1480

N° 1480 VAN 25 JUNI TOT 2 JULI 2015 ¦ WEEK 26: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

FO

TO: ©

BA

RT D

EW

AE

LE

extra dik zomernummer Boordevol muziek, film, expo, street art en terrasjes.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

25 0615

ADIEU!Het heeft wel iets weg van Caïro, of beter nog, van Moskou in de jaren 1970, zoals MR-politicus Alain Courtois in 2011 nog wist, maar vergis u niet: het zijn wel degelijk de centrale lanen in onze hoofd-stad, zoals ze er nu bij liggen.Dat verandert. Vanaf maandag 29 juni. Tussen het De Brouckèreplein en het Fontainasplein zal de voetganger heer-sen. In 2016 begint de renovatie van de centrale lanen: er is meer nodig dan een likje verf en nieuwe bloembakken.Adieu, zeggen we dan. Maar zeg nu zelf: het wordt toch een beetje schrikken, zonder al die chaos.

Lees pagina 15: ‘Stappen maar, vanaf 29 juni’ CD

LEVEN IN DE HOOGSTE WOONTOREN VAN HET LAND

REPORTAGE

LEES P. 8-9

‘DE HOOFDDOEK IS EEN POLITIEK SYMBOOL, GEEN RELIGIEUS’

SAM TOUZANI EN NADIA GEERTS OVER VRIJE MENINGSUITING

LEES P. 6-7

BDW 1480 PAGINA 2 - DONDERDAG 25 JUNI 2015

VAN DE REDACTIE

Kaarten op tafelWat iedereen al lang ver-moedde, wordt nu beves-tigd: er gaat in de toekomst wel degelijk belastinggeld naar het nieuwe stadion op Parking C. De komende de-cennia vier miljoen euro per jaar. Is dat veel geld? Ja, dat is heel veel geld. Is dit de schande van de eeuw? Nee, natuurlijk niet. Het probleem is dat burgemeester Yvan

Mayeur (PS) en eerste schepen Alain Courtois (MR) al jaren zeggen dat er geen eurocent publiek geld naar het stadion zou gaan. Nu luidt het dat ze altijd ge-zegd hebben dat er geen eurocent naar de bouw zou gaan. En dat is flauw. Dat de verenigde oppositie dan alle registers opentrekt, mag niet verwonderen. Op de voornaamste vraag kwam geen antwoord: waarom moet de Stad Brussel die vier miljoen ophoesten? Het gaat hier over een nationaal stadion, een forse inbreng van de federale overheid ware normaal geweest. Maar omdat Anderlecht naar Parking C moet afzakken om het boeltje rendabel te houden kan de federale er (mis-schien) buiten blijven. Blijft de vraag: waarom betaalt het gewest die vier miljoen niet? Binnen de Brusselse regering zijn er evenveel voorstanders van Parking C en de verhuis van Anderlecht als er binnen het sche-pencollege zijn. Mayeur verwees tijdens de gemeente-

raad verschillende keren naar de Lombardstraat 69, het adres waar het Brussels parlement huist. Parle-mentairen van oppositie en meerderheid weten wat hen te doen staat. Ecolo en N-VA willen weten hoeveel huur RSC Anderlecht betaalt. Als de overheid betaalt mogen we weten hoeveel Anderlecht betaalt. Ook dat mogen voetbalgek en belastingbetaler weten. Is het fout om ambitie te hebben met voetbal? Na-tuurlijk niet. Is dit de slechtste deal ooit? Heel zeker niet. Alvast niet als je ziet hoeveel overheden in de ons omringende landen in sportinfrastructuur investeren. Het is het totale gebrek aan transparantie dat onbeta-melijk is. Iedereen weet dat topvoetbal een wereld is waar obsceen veel geld omgaat. En voetballiefhebbers schijnen daar ook geen moeite mee te hebben - zolang hun club wint. Reden te meer voor transparantie. Mi-nister-president Rudi Vervoort heeft ook de verlenging van de metro aangekondigd. Vliegensvlug, en niet eens onverdedigbaar. Alleen: hoeveel jaar wacht het UZ in Jette al op een goede verbinding met het open-baar vervoer? De ellende met het voetbalstadion is al in 2000 be-gonnen – met Euro 2000 werd het Koning Boudewijn-stadion opgelapt, niet deftig aangepakt. Het zou van goed fatsoen getuigen om alle gemaakte en te maken kosten - ook de voorstudies – voor het nieuwe stadion op een rijtje te zetten. En dan met opgeheven hoofd te zeggen: zoveel hebben wij over voor een nieuw sta-dion. Daar gaan wij voor.

WAUTER MANNAERT

RAAD VAN EUROPA OVER ONTSLAG ANNE BRUMAGNE

‘België intimideert journalisten’

BRUSSEL - Het ontslag van hoofdredacteur Anne Brumagne van BDW/Agenda is een intimi-datie van journalisten door de overheid. Dat stelt de Raad van Europa.

Die verzamelt op haar website voorvallen in Europa waarbij de persvrijheid bedreigd is. Meestal gaat het om landen als Turkije of landen uit het voormalige Oost-blok. Hier wordt België met de vinger gewezen. “Anne Brumagne is ontslagen omdat ze kritiek gaf op een herstructureringsplan dat de commerciële belangen boven de journalistieke belangen stelt,” zo klinkt de aanklacht.De Raad van Europa geeft het voorval een dreigingsniveau 2 mee. Dat niveau is van toepassing wanneer er sprake is van intimida-tie van journalisten door de over-heid. Er zijn drie dreigingniveau’s.De Raad van Europa vermeldt ook

het feit dat de journalisten geen inspraak kregen in de herstruc-tureringsplannen en dat er geen redactiestatuut is dat de journa-listieke onafhankelijkheid garan-deert. Anne Brumagne had daarop aangedrongen. Intussen is, na massaal protest van Brusselaars en van het voltal-lige personeel, de controversiële CEO van de VBM, Michel Tubbax, ontslagen en blijft het bedreigde FM Brussel in de ether. Het ont-slag van Anne Brumagne is niet ongedaan gemaakt. Een Face-bookgroep, die meer dan duizend leden telt, roept op om dat wel te doen. Minister Sven Gatz (Open VLD), in Vlaanderen bevoegd voor media, wil niet reageren op het bericht. “Dit is de autonome beslissing van de Raad van Bestuur,” zegt woord-voerster Eva Vanhengel.

SVG/HUB

A l enkele jaren streeft de Franstalige huisartsen-kring FAMGB naar één

tweetalige wachtdienst voor Brus-sel. Het begon toen de FAMGB aan het Riziv financiering vroeg voor een grootscheeps hervor-mingsproject voor haar wacht. Het Riziv stelde als voorwaarde dat de wachtdienst tweetalig zou worden.Om de tweetaligheid te garande-ren, klopte de FAMGB aan bij de – Nederlandstalige – Brusselse Huisartsenkring (BHAK). Bleek dat een deel van de Nederlandsta-lige artsen wel oren had naar het plan. Vooral de jongeren, die over het algemeen ‘Brusselser’ denken en ook hopen op die manier min-der wachten te moeten draaien. Anderen vreesden echter dat de tweetaligheid niet gegarandeerd zou zijn.Eind vorig jaar was er binnen de BHAK een onvoldoende meer-derheid voor een eengemaakte wachtdienst. Enkele maanden later raakte het project wel goed-gekeurd. De afspraak is nu dat de BHAK in 2016 toetreedt tot de nieuwe vzw Garde Bruxelloise Brusselse Wachtdienst, opgericht door de FAMGB en sinds eind vorig jaar operationeel. De wachtdienst werkt met een nieuw telefoon-nummer (02-201.22.22) en een nieuwe centrale wachtpost, Athé-

na, van waaruit de artsen van wacht hun ronde doen. “Wij zijn nu de officiële wachtdienst van het Riziv en moeten daarom tweeta-lig zijn,” zegt dokter Thomas de Cartier, bestuurslid van de Garde Bruxelloise Brusselse Wacht-dienst. “Maar het is moeilijker dan gedacht. Voor de mobiele wacht is de tweetaligheid in het weekend en op feestdagen volledig gegaran-deerd. Op weekavonden nog niet want dat is geen officiële wacht. Maar we zitten ook daar op 90 procent en dat zal verbeteren als volgend jaar de BHAK meedoet. Dan zal ook de vaste wachtpost Athéna honderd procent tweetalig kunnen functioneren. Voor onze andere twee posten, in Molenbeek en Woluwe, kunnen we die garan-tie niet bieden.”

Niet scheutigAthéna is gelegen in de De Brou-chovestraat, op een boogscheut van de Asstraat waar Terranova gevestigd is. Twee tweetalige wachtposten vlakbij elkaar heeft weinig zin, dat besefte Terranova ook. En dus wilde de wachtpost zichzelf eind deze maand opdoe-ken. Maar het bestuur vindt het toch te voorbarig. “Wij hebben acht jaar lang een wachtpost gerund, die in de praktijk drietalig is,” zegt voor-zitter Erik Loosen. “De Franstali-gen waren al die tijd niet in staat

BRUSSEL – De vzw Terranova, de huisartsenwacht-post in de Asstraat die acht jaar geleden door Vlaam-se artsen werd opgericht, doekt zichzelf voorlopig niet op. “Voor de nieuwe, door de Franstalige kring opgerichte wachtpost echt tweetalig is, gaan we de oude niet wegsmijten,” zegt voorzitter Erik Loosen.

door Danny Vileyn


NIEUW IN BRUSSEL: SCHOOL VOOR JONGEREN MET SCHOOLFOBIE

‘Een op de honderd kinderen lijdt eraan’

BRUSSEL – Enkele weken geleden ging in Laken Les Ado de Robert Dubois open, bedoeld voor jonge-ren met een schoolfobie. “Je kan deze aandoening vergelijken met een burn-out bij volwassenen.”

Schoolfobie. Volgens Julie Bruyère, kinderpsychiater van het Univer-sitair Kinderziekenhuis Koningin Fabiola, lijdt een op de honderd jongeren eraan. “Deze kinderen hebben een panische angst voor de school,” zegt Bruyère. “Zolang ze thuis zijn, bijvoorbeeld tijdens de vakanties, functioneren ze nor-maal, maar als ze naar school moeten, ontstaat er een irratio-nele paniek. Die kan zich uiten op verschillende manieren: agressie,

huilbuien, overgeven, buikpijn.”De oorzaken zijn divers. Het kan te maken hebben met de jongere zelf, zijn familiale omstandigheden of zijn schoolsituatie. Zo kan pesten uitmonden in een schoolfobie. Bruy-ère: “Het heeft dus niets te maken met spijbelen. Spijbelaars blijven bewust weg van school omdat ze iets anders leuker vinden.”Volgens de kinderpsychiater neemt het aantal kinderen met schoolfobie toe. “Binnen onze praktijk kampt een op de twintig van de patiëntjes ermee, vooral pubers. Het komt in alle milieus voor en zowel bij jon-gens als bij meisjes. Wij zien het als een maatschappelijk fenomeen, dat te maken heeft met de steeds hogere eisen die aan kinderen gesteld wor-

‘WE SMIJTEN ONZE DRIETALIGE WACHTPOST NOG NIET WEG’

GEZONDHEID > TERRANOVA WIL VOORLOPIG NIET WIJKEN VOOR ‘TWEETALIGE’ WACHTPOST VAN FRANSTALIGEN

Athéna, de centrale wachtpost van de nieuwe Garde Bruxelloise Brusselse Wachtdienst, vlakbij de Pachecolaan.

© IVAN PUT

om hun drie wachtposten tweetalig te maken. En nu zouden zij het over-nemen?”Volgens Loosen is een te klein deel van de activiteiten van de nieuwe Brusselse Wachtdienst tweetalig. “De mobiele wacht is alleen volle-dig tweetalig in het weekend en op feestdagen. En slechts een van de drie vaste wachtposten wordt twee-talig. Ook was drie jaar geleden af-gesproken dat de hele structuur van de vzw tweetalig zou zijn. Blijkt dat de coördinatrice nu nog een spoed-cursus Nederlands moet doen. Voor ons is dat allemaal niet voldoende.”Dus blijft Terranova voorlopig open, ook al is het Riziv niet scheutig om de Nederlandstalige wachtpost nog langer te financieren. Pas onlangs ging de dienst ermee akkoord om voor de eerste zes maanden van 2015 te betalen. Loosen: “We hopen dat het Riziv ons blijft steunen en de Nederlandstalige patiënt niet in de kou laat staan.”

Bettina Hubo

ERIK LOOSEN, VOORZITTER TERRANOVA:

“Blijkt dat de coördinatrice nu nog een spoedcursus Nederlands moet volgen”

BDWVOORGROND

den. Je kan het dan ook vergelijken met een burn-out bij volwassenen.”Tot dusver zaten deze kinderen thuis, met een ziektebriefje, of gin-gen ze naar de ziekenhuisschool. Bruyère: “Jongeren die opgenomen waren, konden terecht in onze zie-kenhuisschool Robert Dubois. Om-dat daar op den duur zoveel jongeren met deze aandoening zaten, hebben we besloten een aparte afdeling te maken, Les Ados de Robert Dubois.”

‘Hoogstens tien maanden’Stad Brussel stelde hiervoor een voormalig kleuterschooltje in de Stevens-Delannoystraat ter be-schikking. Daar lopen sinds ander-halve maand twintig adolescen-ten tussen twaalf en achttien jaar

school. Ze krijgen les, individueel of in kleine groepjes, maar hebben ook groepsgesprekken en sessies therapeutisch knutselen of koken. Bruyère: “Het is dus een mix van on-derwijs en therapie. Op die manier willen we de jongeren zo snel moge-lijk terug naar hun oude school krij-gen. De ervaring leert immers dat hoe langer de jongere wegblijft, hoe moeilijker het wordt om terug naar school te gaan. Hij voedt dan als het ware zijn fobie. We houden hen hier dan ook hoogstens tien maanden.”Voorlopig kunnen alleen jongeren uit het Franstalig onderwijs terecht in het nieuwe centrum.

Bettina Hubo

“Met een mix van onderwijs en therapie willen we de jongeren zo snel mogelijk terug naar hun oude school krijgen”

De originele aanpak van deze dak-loze heeft veel succes. Om geld bij elkaar te sprokkelen, gebruikt hij een vislijn met een echte nylon-draad. Binnen een week kan hij zijn lijntje over de hele Ortsstraat werpen, want die wordt vanaf zondag – net zoals een groot deel van de binnenstad – autovrij.

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

PENSIOENFONDSEN VOOR DE GEVANGENIS

UITGELICHT > ONDERHANDELINGEN HAREN IN CRUCIALE FASE

D e Franstalige voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, Luc Hennart, was

tijdens een persconferentie vorige week stellig: hij zou niet zetelen in een van de rechtbanken die voorzien zijn in het nieuwe gevangeniscom-plex van Haren. In de nog te bou-wen gevangenis is plaats voorzien voor een raadkamer en een kamer van inbeschuldigingstelling. Hen-nart wil geen recht spreken in een gevangenis omdat dat volgens hem een aanfluiting van de mensenrech-ten is: recht spreekt men in een Jus-titiepaleis, een gebouw weg van de gevangenis. Principieel valt er voor de zienswijze van Hennart natuurlijk iets te zeg-gen, al is het nu al zo dat er rech-terlijke uitspraken vallen in de ge-

vangenis van Sint-Gillis, waar al een strafuitvoeringsrechtbank is. Maar

ook praktisch zijn er argumenten tegen de bouw van de gevangenis in Haren: de magistratuur ziet het niet zitten om dagelijks de dertien kilometer van het Justitiepaleis naar de nieuwe gevangenis af te leggen. Hoewel dus in enkele rechterlijke kamers wordt voorzien in Haren,

zal een belangrijk deel van de recht-spraak nog altijd plaatsvinden in het Justitiepaleis. Dat is ook een probleem voor de Brusselse politie: het is een logis-tieke nachtmerrie om gevangenis-transport te organiseren doorheen de stad, om nog maar te zwijgen over de potentiële overlast die de ge-vangenentransporten met zich zul-

len meebrengen. Welke weg zullen die transporten nemen: de drukke en smalle Haachtsesteenweg? In politiekringen valt wel te horen dat men op zich niet tegen de bouw van de gevangenis is, maar dat het logis-tiek niet verantwoord is om in Haren ook mensen in voorlopige hechtenis

op te sluiten. “Het zou makkelijker zijn mocht men in Sint-Gillis men-sen opsluiten in afwachting van hun proces, en eenmaal recht is gespro-ken, ze over te hevelen naar Haren. Alleen zo is het werkbaar,” klinkt het.

UitspattingenTot zover de alliantie tussen politie en gerecht. Het verzet tegen Haren is oorspronkelijk een burgerbewe-ging, die de jongste jaren aangevuld is met mensenrechtenactivisten, localisten naar het Franse model van een ‘ZAD’ (Zone à Défendre, een bezetting van een terrein waar over-heid en/of privé bouwplannen mee hebben). Een ZAD is per definitie antikapitalistisch. Daarom ook dat extreemlinkse groeperingen zich hebben gemoeid met het protest te-gen de bouw van de gevangenis in Haren. Dat gaat ver: sinds een jaar duiken in de stad slogans op muren op die zelfs gevangenissen in vraag stellen, en onlangs nog werd het huis van een van de architecten van de gevangenis in brand gestoken.

HAREN – Tegen de bouw van de megagevangenis van Haren verzamelt zich een onnatuurlijke coalitie van mensenrechtengroeperingen, localisten, extreemlinks, de Brusselse politie en het Brusselse gerecht. Ondertussen gaan de onderhandelingen over de bouw door, en blijft de financiering schimmig.

In magazines voor beleggers wordt opgeroepen om te investeren in niet-conjunctuurgevoelige sociale infrastructuur, zoals gevangenissen.

© J

EA

N-M

AR

IE N

ŒR

DIN

GE

R


De Brusselse tak van deze anar-chisten bevindt zich in Anderlecht, maar ook hier zouden er banden met Frankrijk zijn. Op het internet vindt u na een beetje zoeken de nodige an-tikapitalistische en anti-autoritaire pamfletten van deze groep. Ondanks het gemeenschappelijke

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 17 JUNIRVB ONTSLAAT CEO VBM. De raad van bestuur van de Vlaams Brusselse Media beslist de samenwerking met huidig CEO Michel Tubbax stop te zetten. Tubbax kondigde vorige week de stopzetting van FM Brussel en het ontslag van Anne Brumagne aan, hoofdre-dacteur van deze krant. Het voltallige personeel en het management eisten daarop zijn ontslag.

VOORSTELLING STRATEGIE 2025. Minister-president Rudi Vervoort (PS) stelt in het Atomium de ‘Strategie 2025 voor Brussel’ voor. Het ambitieuze toekomstplan moet via achttien doelstellingen een antwoord bieden op de sociaal-economische uitdagingen van Brussel en de Brusselse economie aanzwengelen. De Vlaamse rege-ring ondertekent het plan niet.

VOETGANGER KONING. Stad Brussel maakt zich op voor de inhuldiging van de voetgangerszone. Op zondag 28 juni wordt het startschot gegeven. De centrale lanen worden opgedeeld in verschil-lende zones, waaronder een sportzone, een urban-scene-zone en een stadssalon.

DONDERDAG 18 JUNIIN GEVANGENIS GEEN PLAATS VOOR RECHT. De voorzitter van de Franstalige Brusselse rechtbank spreekt zich kritisch uit over de nieuwe gevangenis in Haren. Een pro-ces moet op neutraal terrein gevoerd worden

in een justitiepaleis, volgens voorzitter Hennart.

PROTESTACTIE TRANSPORTSECTOR. Verschillende beroeps-federaties van de transportsector protesteren in Brussel tegen de kilometerheffing. Een colonne van 300 vrachtwagens trekt over de Kleine Ring. De verkeershinder blijft beperkt.

RAMADAN VAN START. De jaarlijkse vastenmaand van moslims begint. Tot 17 juli mogen moslims niet drinken, eten, roken of seks hebben tussen zonsopgang en -ondergang. Door de lange zomerda-gen belooft het een zware editie te worden.

VRIJDAG 19 JUNIOOK LOKETTEN IN BRUSSELSE STATIONS TOE. De spoor-vakbonden protesteren tegen de aankondiging van NMBS om bijko-mend een dertigtal loketten te sluiten. Overal heel het land sluiten heel wat loketten voor één dag uit protest. Ook de loketten van de drie grootste stations van Brussel blijven gesloten.

ZATERDAG 20 JUNIAKKOORD OVER NIEUW STADION. Het nieuwe Eurostadion op Parking C komt er tegen 1 juli 2019, zeggen RSCA, Stad Brussel en bouwheer Ghelamco. Het Koning Boudewijnstadion moet een jaar later afgebroken zijn. Stad Brussel komt niet tussen in de huur, het Gewest zou wel instaan voor de kosten aan de metrolijn.

ZONDAG 21 JUNI VEEL VOLK VOOR WERELD YOGA DAG. 3.500 deelnemers, het merendeel in het wit gekleed, verzamelen in Ter Kamerbos om samen de zonnegroet te brengen. Dat gebeurt ook in 191 andere landen. In de Indiase hoofdstad New Delhi wordt met 37.000 deelne-mers het wereldrecord verbroken.

STEUNBETOGING GRIEKENLAND. 3.500 betogers willen een economisch en sociaal herstelplan voor Griekenland en de stopzet-ting van het soberheidsbeleid van de EU. Volgens de betogers stellen de EU, de Centrale Bank en het IMF onhoudbare en oneerlijke eisen aan Griekenland.

MAANDAG 22 JUNI MEMORIAL ZOEKT PISTE. De Memorial Van Damme denkt aan uitwijken naar het buitenland, als het Koning Boudewijnstadion al in 2020 verdwijnt, stelt Memorialbaas Bob Verbeeck. De bevoegde politici zouden zich niet aan hun woord gehouden hebben. Er wordt volop naar oplossingen gezocht, ook in het buitenland.

DINSDAG 23 JUNICIPIERS VERDACHT VAN SLAGEN EN VERWONDINGEN. In de gevangenis van Vorst worden drie cipiers voorgeleid bij de onderzoeksrechter. Ze zouden gevangenen gepest, geprovoceerd en vernederd hebben. De cipiers worden in verdenking gesteld van opzettelijke slagen en verwondingen.

Samengesteld door Hanne De Valck

Haren: een ZAD naar Frans model, en een verbond tussen gerecht, politie en actievoerders.

protest tegen de bouw van de gevan-genis werden leden van deze cel een paar weken geleden aangehouden door de politie.Natuurlijk betreft het hier uitspat-tingen: het vreedzame verzet te-gen de bouw van de gevangenis is eerbaar, net zoals het noodzakelijk

is voor de federale staat om in mo-derne gevangenissen te voorzien om de samenleving te beschermen. Maar daar wringt het schoentje: het is niet de staat die voorziet in de ge-vangenis van Haren, maar een con-sortium van Spaanse en Belgische bouwfirma’s en architecten, gefi-

Dit vertrek is een aanslag op de sociaalculturele identiteit van de Anderlechtenaar. Voetbal was ons leven, als kind, als adolescent en als volwassene”

Anderlechts CD&V-gemeenteraadslid Walter Vandenbossche betreurt in een persbericht het vertrek van voetbalclub RSC Anderlecht naar de Heizelvlakte.

Ik heb nog geen enkel teken gezien dat het deze regering echt menens is met de strijd tegen financiële criminaliteit”

Brussels onderzoeksrechter Michel Claise is ongemeen hard voor de federale regering (in De Standaard).

Brussels schepen van Sport Alain Courtois (MR) heeft zijn buik vol van de kritische opmerkingen over het sta-dion. Hij vraagt iedereen om wat positiever voor de dag te komen. Op een persconferentie vorige zaterdag liet hij zich voor de camera’s van tvbrussel en RTBF verleiden tot opmer-

GnagnagnaHETWOORD

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

kelijke uitspraken. Courtois doet bij dat laatste medium een beroep op minder courante uitdrukkingen, zoals ‘gnagnagna’. Cosmos 963 maakte daar graag gebruik van en zette die zinnen meteen op muziek. De remix is te vinden op brusselnieuws.be. KV


nancierd door de Australische in-vesteringsbank Macquarie Capital. Eens de gevangenis is gebouwd zal de federale staat gedurende 25 jaar een vergoeding betalen aan dit con-sortium om de gevangenis te mogen gebruiken. Na 25 jaar dan wordt de gevangenis kosteloos eigendom van de staat. In theorie. Zoiets heet een publiek-private samenwerking.Zowel de Regie der Gebouwen – die staatseigendom beheert – als Mac-quarie Capital weigeren elke com-mentaar over het contract voor bouw en onderhoud van de gevangenis. Jo-han Vanderborght, de woordvoerder van de Regie, zegt wel dat het con-tract openbaar zal worden gemaakt wanneer het definitief afgesloten is. “De onderhandelingen lopen nog, en we zitten in een cruciale fase om-dat we binnenkort de bouwvergun-ning zouden moeten krijgen van het Brussels Gewest.”De stilte bij Macquarie Capital doet alvast niet veel goeds vermoeden. In magazines voor beleggers wordt opgeroepen om te investeren in sociale infrastructuur die niet ge-voelig is voor economische con-junctuurschommelingen: scholen, ziekenhuizen en… gevangenissen. Macquarie maakt zeker gebruik van Belgische pensioenfondsen – van KBC bijvoorbeeld – om de gevange-nis van Haren te financieren. Hoe dat in zijn werk gaat is schimmig: de vergoeding die de federale staat zal betalen om gebruik te maken van de gevangenisinfrastructuur – be-lastinggeld, dus – zal hoogstwaar-schijnlijk worden gebruikt om de lening af te betalen die Macquarie is aangegaan om de gevangenis te bouwen. De onderhoudskosten ten laste van het consortium zijn dan zo klein mogelijk, en liefst winst. Christophe Degreef

SAM TOUZANI EN NADIA GEERTS OVER VRIJE MENINGSUITING

S am Touzani is de uitbundige artiest en televisiepersoonlijkheid, een Brusse-laar met Berberachtergrond, en atheïst.

Nadia Geerts de bedachtzamere filosofe en onderwijzer aan de Haute École de Bruxelles (HEB). De ideologische etiketten die ze zich-zelf gunnen zijn veelvuldig: militant vrijzin-nig, antiracist, antifascist, anticommunauta-rist.De vrije meningsuiting is hun beider dier-baarste bezit, de horizon waar niemand aan mag raken. Maar hun vrijzinnige stem wordt vaak geïsoleerd in het debat over de islam en vrijzinnigheid, merken ze. Of nog: ze worden door links verweten extreemrechts in de kaart te spelen of islamofobie te prediken. “Het in-ternet bulkt van de bedreigingen tegen mijn persoon,’ zegt Touzani. ‘Ik heb daar tien jaar amper op gereageerd, niet uit angst, maar om racisten geen extra munitie te geven.” De aanslag op Charlie Hebdo was de aanlei-ding voor een gezamenlijk boek, Je pense donc je dis. De vrije meningsuiting uitgelegd aan jongeren. Geerts en Touzani willen zaken zo-als blasfemie, atheïsme en spot bespreekbaar maken onder jongeren. Beide staan dicht bij de jonge generatie Brusselaars. Ze komen vaak in scholen en zien een evolutie, een bepaalde is-lamisering. “We zijn in dertig jaar geëvolueerd van Touche pas à mon pote (de slogan van de brede antiracismebeweging in de jaren 1980, KV en CD) naar Touche pas à mon foulard,” zegt Touzani. “Waar we dertig jaar geleden samen streden tegen racisme, plooien gemeenschap-pen zich nu terug op zichzelf en claimen ze za-ken met betrekking tot identiteit. Politici laten dat gebeuren om electorale redenen.”Daags voor ons gesprek is Touzani voor een conferentie te gast in het Joods museum, dat zich sinds de aanslag opener wil opstellen je-gens allerlei stemmen in de samenleving.

Van de aanwezige joodse progressieven van de CCLJ of UPJB in de zaal kreeg u weinig tegenkanting, maar de acte de présence op zich is toch gedurfd, nietwaar? Als vrijzinnig atheïst met

Berbers-Marokkaanse roots gaan spreken in het Joods museum, een jaar na de aanslag? Waarom doet u dat? Sam Touzani: “Waarom niet? Kijk, ik had nooit gedacht dat anno 2014 in Brussel joden vermoord zouden worden omdat ze joods zijn. Al van jongs af aan voer ik een strijd tegen an-tisemitisme, vanuit het gezond verstand.”Nadia Geerts: “De joodse gemeenschap is het vaak met ons eens. Zij geven zich reken-schap van de uitspattingen van het islamisme, want ze zijn er vaak de eerste slachtoffers van.”Touzani: “Weet u dat wie in een moslim-gezin wordt grootgebracht, opgroeit met het woord ‘jood’? Maar het is een scheldwoord! Ik spreek uit ervaring. Als vijfjarige knaap voel je al aan dat er een spanning leeft ten aanzien van de joodse gemeenschap. En dan gaat het al snel over het conflict in het Midden-Oosten, dat gebruikt wordt om haatgevoelens te ver-woorden.”

Zegt u nu dat antisemitische gevoelens bij moslims niet zozeer te maken hebben met het conflict Israël-Palestina, maar essentieel zijn? Touzani: “Ik ben overtuigd pro-Palestijns en ik bekritiseer complexloos de Israëlische po-litiek. Maar ik erger mij aan antisemitische gevoelens die verscholen zitten achter het zogenaamde ‘antizionisme’ van veel mensen. Ongetwijfeld zijn velen gewonnen voor een tweestatenoplossing. Maar evenveel jongeren betogen om de verkeerde redenen voor de Pa-lestijnse zaak. Ze weten vaak niet eens waar Gaza ligt. Ze verdedigen Palestina alleen maar omdat het aangevallen wordt door Israël, de gemeenschappelijke vijand. Maar is er iemand onder hen die in de bres springt voor aller-hande mensenrechtenschendingen in Syrië, Irak, Afghanistan of de Westelijke Sahara in Marokko, nota bene stuk voor stuk dictatori-ale regimes?”“Die selectieve verontwaardiging, en dat de mensen de zaken niet juist benoemen, storen mij. Camus zei: ‘Wie de zaken slecht benoemt,

“Weinigen slagen erin de zaken juist te benoemen als het over Joden gaat”


‘DE HOOFDDOEK IS EEN

POLITIEK SYMBOOL,

draagt bij tot het kwaad in de wereld.’ Is het je opgevallen dat in de onmiddellijke nasleep van de aanslag op Charlie Hebdo niemand zei dat het om een islamistische en antisemitische aanslag ging?”

Niemand durfde?Touzani: “Maar dat is toch verschrikkelijk voor ons, democraten, dat we op dat punt zijn aanbeland in de eenentwintigste eeuw, na al-les wat de geschiedenis ons heeft geleerd? Mos-limjongeren verschuilen zich bij aanslagen à la Charlie Hebdo meer achter het ‘zionisme’, dat er dan zogezegd voor zorgt dat moslims wereld-wijd haast niet anders kunnen dan aanslagen plegen, of zeggen al gauw dat zulke aanslagen complotten zijn van Westerse of Israëlische vei-ligheidsdiensten. Trouwens, over dat zionisme: ik bekijk het als een maatschappijproject zoals het socialisme, communisme, liberalisme of kapitalisme. Waarom zou iedereen staten mo-gen creëren, behalve Israël? Maar weet je, in de-batten met jongeren met migratieroots gaat het na twee minuten, wat zeg ik, dertig seconden, over het Midden-Oosten. En altijd heeft Israël alle schuld.”

Dan verbergt dat toch een niet te negeren frustratie? Vanuit menselijk oogpunt is het begrijpelijk dat jongeren de Palestijnen steunen.Touzani: “Ja, maar die frustratie onder Ara-bieren dateert niet van gisteren. Sinds enkele eeuwen leven vele artiesten en intellectuelen uit de Arabische wereld in ballingschap, vaak in

het Westen. En dan mogen ze zich hier nog niet positioneren over religieuze kwesties, laat staan over het islamisme. Kijk naar wie vandaag allemaal een fatwa over zich heen heeft. Mijn Marokkaans-Franse vriendin Zineb El Rhazoui, die de aanslag op Charlie Hebdo heeft overleefd, heeft 24 uur op 24 poli-tiebescherming nodig. De islam heeft zijn ag-giornamento (modernisering) gemist. Dat zou in Europa geen probleem mogen vormen voor het samenleven, maar dat is het wel. Jammer genoeg is vooral de linkerzijde behoorlijk laks in het benoemen van de zaken.”

Jullie definiëren zichzelf als vrijzinnig, maar ook als feminist. Zien jullie dat we in de richting van twee extremen aan het evolueren zijn? Neem nu de hoofddoek. Men kan tegen zijn, maar man kan ook voor zijn in naam van de emancipatie. Hoe verklaar je zo’n spreidstand? Geerts: “Voor mij leidt de hoofddoek af van waar het om gaat. De hoofddoek lijkt mij on-vermijdelijk een politiek symbool, geen reli-gieus. In de Koran zegt geen enkele tekst dat de vrouw een stuk stof op haar hoofd moet dragen. In deze eeuw zien we een opgang van het islamisme. Regimes die de vrije menings-uiting weren, die tegen homoseksualiteit zijn, zijn ook diegene die de sluier opleggen.”Touzani: “Voor mij is de boerka of de hoofd-doek - het is me eender - een onderwerping van de vrouw aan de man, of een teken van dominantie van de man over de vrouw.”

Dus jullie zien de hoofddoek niet als een identiteitskwestie? Geerts: “Opgelet, voor de vrouwen die een hoofddoek dragen, is het uiteraard wél een identiteitskwestie. Maar velen beseffen niet welk discours er meespeelt. Islamitische ge-leerden steken best veel energie in publicaties over de vrouwelijke verplichtingen. De sluier hoort altijd in het rijtje thuis. Maar voor mij is de sluier een controle-instrument, dat ten allen tijde uitdrukt dat je getrouwd bent of al-leszins niet te verleiden. Een hoofddoek ont-zegt je ook onmiddellijk een aantal zaken, zo-als bepaalde sporten beoefenen bijvoorbeeld. Het feminisme kan en mag zich daar niet bij neerleggen.”

Wat te denken van de lange rok-rel onlangs in een Brusselse Franstalige middelbare school, waar meisjes met donkere rokken tijdelijk de toegang tot de school werd ontzegd?Geerts: “Een dergelijk verbod wordt algauw misbegrepen. En ook wel terecht: we leven in een democratie, dus we verbieden best niet te veel. Maar ik kom vaak in scholen. Ik voel ef-fectief een zekere verplichting tot vroomheid als het op kledij aankomt. Dat vertaalt zich in het dragen van een sluier, maar ook van lange rokken, lange mouwen en gesloten hals, ook al is het dertig graden buiten. Wat doet dat met niet-moslimmeisjes in de klas? De druk wordt groot. Het is een complexe zaak, want lange rokken zijn in se geen religieuze voor-schriften.”Touzani: “Maar ze zijn wel een veruiterlijking van een religieuze norm binnen de schoolmu-ren, die niet zo benoemd wordt. Hetzelfde zien we gebeuren in publieke instellingen. Mahinur Özdemir, de CDH-politica die on-langs uit haar partij werd gezet, die met haar hoofddoek in het Brussels parlement zetelde, ik vond dat verschrikkelijk.” Geerts: “Ook de aanmoediging van linkse politici valt af te keuren. Alsof een gesluierde vrouw in het parlement een vooruitgang is!”

Kan je de hoofddoek ook niet zien als een symbool van vrije meningsuiting? Geerts: “Ja. Maar geen enkele vrije menings-uiting is absoluut. Ik heb niets tegen vrouwen

SCHAARBEEK – Iedereen is voor de vrije meningsuiting. Nochtans krijgen Sam Touzani en Nadia Geerts vaak tegenwind. Zes maanden na de aanval op Charlie Hebdo en een jaar na de aanslag op het Joods museum, wijzen ze jongeren op de gevaren van het islamisme en een valse emancipatie. “Wie de zaken slecht benoemt, draagt bij tot het kwaad in de wereld.”

SAMENLEVING >

GEEN RELIGIEUS’

die voor de hoofddoek kiezen, maar vanuit sociologisch oogpunt maakt het me ongerust. En als je je vrije meningsuiting gebruikt om de hoofddoek te dragen, moet je niet verbaasd zijn dat je stem erover gehoord wordt.” Touzani: “Of dat je met stigmatisering te ma-ken krijgt.”

Veel jongeren zien in figuren als de Franse komiek Dieudonné de belichaming van de vrije meningsuiting, omdat hij joden viseert. Wat zeggen jullie daarop?Geerts: “In ons boek wilden we het niet over

hem hebben, maar we kunnen er niet omheen als we met jongeren praten. Dieudonné is niet vergelijkbaar met Charlie Hebdo. Wat Dieu-donné in zijn comedy shows vertelt over de gaskamers, herhaalt hij op serieuze toon op de Iraanse televisie. Dan is hij geen komiek meer, maar een politicus die de scène gebruikt voor een politiek discours, verpakt in grapjes.” Touzani: “Dieudonné spreekt niet over het jodendom, maar over uitgemoorde families. Terwijl Charlie Hebdo zijn pijlen richt op alle religies. Er zijn drie karikaturen verschenen over de profeet, zeven over het jodendom en

37 over extreem-rechts. Het is interessant om die cijfers erbij te halen. En voor Dieudonné gaat het om business, geld.”

Geloven jongeren jullie als jullie de zaken genuanceerd uitleggen? Als ze een overtuigend Youtube-filmpje van Dieudonné bekijken, is het terug naar af. Complottheorieën zijn legio op het internet, en ze zijn populair bij moslims.Touzani: “Complottheorieën hebben een grote kracht: ze leggen àlles uit.”

Nadia Geerts en Sam Touzani leggen in hun boek het begrip ‘vrije meningsuiting’ uit aan jongeren.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E


Geerts: “Op school leren jongeren mediadis-cours te deconstrueren. En ze worden daar-door effectief achterdochtig over wat in de media verschijnt. Het is spijtig dat ze dat niet toepassen als het over complottheorieën gaat. Eerst geloven ze wat ze willen geloven, om erna een argumentatie op te bouwen.”

Ligt hier geen grote rol voor leraren? In recent onderzoek van de Koning Boudewijnstichting werd aangekaart dat veel leerkrachten moeite hebben met bepaalde gevoelige thema’s zoals de evolutietheorie of homoseksualiteit. Geerts: “Veel leerkrachten begrijpen niet goed hun verplichting om neutraal te zijn. Neutraal zijn betekent geen positie innemen over zaken die de publieke opinie verdelen. Maar er zijn limieten aan die neutraliteit, meer bepaald wanneer de democratische principes bedreigd worden. Bij een aanslag moet de leerkracht duidelijk stellen dat zoiets onaanvaardbaar is, zonder enige ambiguïteit. Het debat openen in je klas, en de leiding nemen.” “Daarnaast is er nog een ander probleem in Brusselse scholen, en dat is de gettovorming. Van de kinderen in lagere scholen in Brussel groeit tot 45 procent op in een moslimgezin. Er zijn klassen waar de leerkracht de enige niet-moslim is, en waar de leerlingen het on-der elkaar eens zijn.”

Begrijpen jullie jongeren die naar Syrië gaan strijden? Touzani: “Jongens die naar Syrië gaan, voe-len zich belazerd. Ze wantrouwen Belgen, en dus ook zichzelf. En daarbovenop blijft men het beeld van hen hebben als tweederangs-burger. Vandaag vertrekken zelfs jongeren die gestudeerd hebben.”Geerts: “Ik ben het niet eens met de pessi-mistische visie dat als jongeren zich terug-trekken tot een radicale islam, dat is omdat wij hen niet goed geïntegreerd hebben. Ik heb de indruk dat in Vlaanderen, waar extreemrechts sterker staat, linkse partijen erg voorzichtig zijn. Als willen ze voortdurend bewijzen dat ze tolerant en open zijn. Volgens mij gaan ze te ver in hun diversiteitspolitiek.”

Onze indruk is dat, net omdat extreemrechts er afwezig is, men langs Franstalige politieke zijde nog lakser omgaat met het diversiteitsdebat. Terwijl het woord ‘integratie’ niet per sé rechts of links is.Touzani: “Ik heb geen enkel probleem met integratie. Iedereen moet zich integreren, al-tijd en overal, bij een nieuwe job, als je in een nieuwe samenleving terechtkomt. Ik zou het niet erg vinden mocht het integratiedebat rui-mer benaderd worden en men over verschil-lende vormen van integratie spreekt: culture-le, politieke, socio-economische, enzovoort.” Geerts: “Het stoort mij dat we bij Belgen van de derde of vierde generatie nog altijd over in-tegratie moeten spreken. Er is niemand om met de vinger te wijzen, maar het is wel een onrustwekkende realiteit. De vraag is: hebben wij gelijk dat we derde of vierde generaties nog over aanspreken over integratieproblemen? Of zijn zij vaak echt niet geïntegreerd? Het is een combinatie van de twee factoren. Reportages zoals die van Sofie Peeters (Femme de la Rue, nvdr.) tonen aan dat er bijvoorbeeld in de pu-blieke ruimte verschillende codes gelden naar-gelang men een migratieachtergrond heeft.”

Kim Verthé en Christophe Degreef

‘Je pense donc je dis.’ Uitgeverij Renaissance du Livre (2015), 12,90 euro. Te koop bij Filigranes of via webshop Renaissance du Livre: http://eshop.renaissancedulivre.be

Michel Delsaux en Jean-Luc Petit (met Nymphée) in hun nieuwe optrekje op de eenentwintigste verdieping van de Up-site. © SASKIA VANDERSTICHELE

LEVEN IN DE HOOGSTE WOONTOREN VAN HET LAND

‘HIER WONEN VOELT ALS VAKANTIE’


“De spa kost nog eens honderd euro per maand, maar voor die prijs kan ik wel in mijn badjas de lift instappen en gaan zwemmen”

BRUSSEL – Precies een jaar geleden werd de Up-site, de hoogste woontoren van het land, voltooid. De helft van de appartementen is intussen bewoond. De bewoners zijn enthousiast. Slechts hier en daar valt een minpuntje te noteren. “Soms zit er niemand aan de receptie om mijn krant in ontvangst te nemen,” moppert mijnheer Van Damme.

D e Up-site kom je niet zomaar binnen. Het stevige zwarte hek dat toegang biedt tot het terrein, kan alleen door

de bewoners en de receptioniste geopend worden. De receptie zelf is een lichte ruimte met wit leren zetels. Aan de muur hangt een opvallend schilderij van Rinus Van de Velde.“Zoekt u Jean-Luc Petit?” vraagt het meisje achter de balie. “Hij kan niet ver zijn. Ze zijn even de hond gaan uitlaten.” En ja, daar ko-men Petit en zijn vriend Michel Delsaux aan-gelopen vanuit de binnentuin. Ze hebben even een ommetje langs het kanaal gemaakt met hun dwergteckel Nymphée. Na een jaar begint ook de omgeving rond de toren tot leven te

komen. Er is intussen een kranten- en brood-jeszaak, een Italiaans restaurant en ook een nieuw café. Bovendien werd de kade verbouwd tot een hippe houten promenade.Bij de receptie pikken Petit en Delsaux twee grote dozen op, die net door een pakjesdienst geleverd werden. Het stel verhuisde pas an-derhalve week geleden en is nog niet helemaal geïnstalleerd. “Handig, zo’n conciërgedienst,” zegt Petit als we in de lift zitten. “Al was het ons daar niet om te doen.”De twee vijftigers woonden voorheen in een art-deco-appartement in Vorst. “We wilden iets groters en zochten eerst naar een appar-tement in dezelfde stijl en dezelfde buurt. Aan de Up-site dachten we niet. Het leek ons ook niet betaalbaar,” vertelt Petit, die als histori-cus in het Broodhuis-museum werkt. “Toen we niet meteen iets in art deco vonden, zijn we naar nieuwbouw gaan kijken. Maar dan moest het echt speciaal zijn.”Zo kwamen ze terecht in dit hoekappartement op het noordoosten, 21 hoog. Lang nadenken over verdieping en oriëntatie was er niet bij. “Dit was zo’n beetje wat er binnen ons budget

overbleef,” zegt Delsaux. Maar de twee zijn in hun nopjes met hun nieuwe woonst. “We had-den misschien liever het zuiden gehad, maar het is nu al zo warm binnen. En ons uitzicht is geweldig,” zegt Petit. Vanuit de woonkamer hebben Petit en Michel inderdaad een pano-ramazicht dat reikt van het Atomium tot de triomboog van het Jubelpark en het Justitie-paleis. Vanop hun terras kijken ze recht op de Noordwijk. “Heel urban,’ vindt Petit. “Grap-pig ook, met die treinen die door Schaarbeek kruipen als ware het miniatuurtreintjes.”

Hotel in Kuala Lumpur Hoe ze zich voelen, na anderhalve week in de toren? “Het is net vakantie. Toen we inhuis-den was het bloedheet. Die drukkende hitte, het uitzicht op de hoogbouw aan Noord, het internationale publiek van de Up-site, we waanden ons in een hotel in Kuala Lumpur.”Toch is het niet al rozengeur en maneschijn, dat hebben ze al ondervonden. “Er is hier geen supermarkt vlakbij, dat is lastig,” zegt Petit. “En ons terras is toch wel lawaaierig. We hebben al bedacht dat we bij mooi weer

met onze ligstoelen naar het 42ste gaan.”Het 42ste, dat is het schitterende dakterras, dat omgeven is door een geluidswerende gla-zen balustrade. In de verkoopsbrochure staat het omschreven als skydeck. Het is maar één van de troeven waarmee projectontwikkelaar Atenor zijn 140 meter hoge toren extra aan-trekkelijk heeft willen maken voor de kopers. Op de derde verdieping is ook een wellness-centrum met zwembad en op de tweede een mini-bioscoop en een kinderspeelzaal. De conciërgerie beheert niet alleen de receptie, ze kan ook ingeschakeld worden voor het bestel-len van bloemen, een maaltijd of een vlieg-tuigticket, het bellen van een loodgieter of het regelen van de was en de strijk.Alleen het beloofde restaurant is er nog niet. Dat was aanvankelijk gepland op het dak maar komt, na verzet van de brand-weer, op het gelijkvloers. Na lang zoeken is er inmiddels een kandidaat-uitbater: Ilys

© SASKIA VANDERSTICHELE

ADVERTENTIE

Events, dat onder meer het Kaaicafé runt.Voor mijnheer Van Damme, die samen met zijn echtgenote sinds september op het ne-gende woont, behoren al die extra’s gewoon tot de verkoopspromo. “Ik ben één keer met mijn kleinkinderen in het fi lmzaaltje ge-weest. Het was er koud en je kon geen dvd’s insteken, alleen een usb-stick. Ook de kin-derspeelzaal stelt niet veel voor, er liggen wat kussens. Hier wonen natuurlijk ook niet veel kinderen.”De Van Dammes, beiden rond de 65, koch-ten hun stekje in de Up-site aanvankelijk als investeringsappartement. Maar omdat hun huis in Ukkel te groot geworden was en ze nog een vakantiehuis hebben in Bretagne, wilden ze het appartement toch zelf uittes-ten. “En het bevalt, het licht en de luchten, de keuken, de isolatie, de nabijheid van het centrum.”Minder tevreden zijn ze met de lawaai- en stofoverlast van Interbeton. “En de ramen worden voorlopig niet vaak genoeg gewas-sen.” Ook maakt de conciërgedienst het in

ADVERTENTIE

ID# 2015INNOVATIVE

DISPLAY

0 4 . 0 6 > > 1 8 . 1 0 ATOMIUM Atomiumsquare - 1020 Brussel - metro Heizelwww.atomium.be/id2015

WW

W.D

ES

IGN

BY

SIG

N.C

OM

THE POWEROF LIGHT

OP ZOEK NAAR EEN OPLEIDING?ONTDEK SNEL ONS NIEUW AANBOD.

MODESHOWVR 26.06.2015 | 19u00De Markten | Oude Graanmarkt 5 | 1000 Brussel

Surf naar www.syntrabrussel.be en schrijf je in.

-10%*

bij inschrijving

& betaling voor

1 juli 2015.

* Deze korting is niet cumuleerbaar

met andere kortingen en enkel

geldig voor inschrijving van

een nieuwe opleiding.

hun ogen niet helemaal waar. “De basisservice is ok, maar er worden geen spectaculaire initiatieven geno-men. Bovendien is er één dag op twee niemand aanwezig om ‘s ochtends mijn krant in ontvangst te nemen.”Voorts zijn ze bezorgd om de ‘geme-ne delen’, het dakterras, de liften, de parkings. “Er moeten camera’s ko-men. Deze buurt is niet al te proper. Dat mag niet binnenkomen in het ge-bouw. Ik heb op het uitkijkplatform al eens lege blikjes aangetroffen. Als je je niet beschermt tegen het asociale gedrag van anderen, gaat de waarde van je eigendom achteruit.”

Droom Kritiek op de toren is aan Nicolas Van Bol (31) niet besteed. Hij geniet na een jaar nog elke dag van het feit dat hij een ruim hoekappartement in de Up-site kon kopen. Weliswaar ‘slechts’ op de tweede verdieping maar met prachtig uitzicht op het kanaal en het zuidwesten. Het was een soort droom die in vervulling ging. “Ik werkte ooit in het Hilton, waar toen nog mensen permanent in een suite woonden. Dat leek me het einde.”Van Bol, die zelf in een immokantoor werkt, pakte het slim aan. Hij kocht drie jaar geleden al, toen er nog be-taalbare appartementen op het zuid-westen te koop waren. “Ik betaalde, zonder kosten, 240.000 euro. Als ik meer geld gehad had, was ik boven in de toren gaan wonen, maar één verdieping hoger kostte meteen al 30.000 euro meer.” Hij is hier heel ge-lukkig. “Dit gebouw is echt gemaakt voor mij. Ik heb een geweldig uitzicht en ik kan gebruiken maken van exact dezelfde service als de bewoners van de hoogste verdiepingen.”Van Bol profi teert optimaal van alle extra’s. Hij gaat dagelijks naar de

spa. “Dat kost me nog eens honderd euro per maand, maar voor die prijs kan ik wel in mijn badjas de lift instappen en gaan zwemmen.” De conciërgerie vindt hij fantastisch. “Ik bestel soms een kookpakket bij Fox Cuisine. De re-ceptioniste zet dat dan gewoon bij mij in de koelkast. Geweldig toch.” Die service leidt volgens hem niet tot hele hoge huurlasten. “Het is wel iets meer dan elders, maar niet veel. Door de zonnepanelen en de goede isolatie hebben we immers nauwelijks verwarmingskosten.” En dan zijn er, niet onbelangrijk, de mede-bewoners, een mix van Belgen en expats. “Iedereen is nieuw, dus iedereen is erg open. We hebben hier al enkele feestjes gehad.” Uit enthousiasme maakte Van Bol een Facebook-groep speciaal voor de toren. “Veel bewoners posten wel eens iets, een tip voor een restau-rant, gratis tickets voor een beurs in Thurn & Taxis of gewoon een foto van een mooie zons-ondergang.”

Bettina Hubo

Na drie jaar blijven nog steeds 53 van de 251 appartementen in de Up-site onverkocht. Ze zijn gelegen op de hogere en dus duurdere verdiepingen. Lager dan het 25ste schiet vrijwel niets meer over. Ook zijn er nog am-per appartementen op het zuiden.Wie nu nog een stekje met veel zon zoekt, komt al gauw in de categorie ‘uitzonderlijk vastgoed’ terecht, waar nog behoorlijk wat keuze is. Zo is er op het 33ste een apparte-

ment van 177 vierkante meter met een terras van 110 vierkante meter pal op het zuiden voor 899.000 euro. Wil je meer ruimte, is er op het 29ste een optrekje van 229 vierkante meter voor 949.000 euro. Dat is dan telkens zonder kosten en zonder autostaanplaats.Neem je genoegen met minder, dan kan je voor 325.000 euro (plus kosten) eigenaar worden van éénslaapkamer-appartement, 36 hoog, op het noorden. HUB

DE DUURSTE ZIJN NOG OVER

Nicolas Van Bol: “Ik woon maar op de tweede verdieping maar ben heel gelukkig. Dit gebouw is echt gemaakt voor mij.”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

‘Brussel mist een fietscommunity’MOBILITEIT > CYCLEHACK LEVERT CONCRETE IDEEËN OP OM FIETSEN LOKAAL OP TE LEUKEN

BRUSSEL - Ideeën moeten rijpen voor ze concreet worden. Niet zo op Cyclehack, het evenement dat afgelopen weekend in Brussel een veertigtal creatieve breinen, van student tot diplomaat, samen-bracht rond de vraag: ‘Hoe kunnen we fietsen in Brussel aangenamer maken?’ Op zondagmiddag waren zes prototypes af.

De sfeer die op zaterdagmiddag in de lucht hangt in het Cyclo-atelier in de Koolmijnenkaai, is ernstig. De lunchtijd is amper voorbij, en-kele lege papieren borden slingeren naast laptops waarop mensen al-weer toegewijd zitten te tokkelen. Er wordt zachtjes gediscussieerd. In het fablab van IMAL, dat er vlak naast ligt, doet de 3D-printer over-uren. De avond voordien delen de aanwe-zige cyclehackers zich op in zeven groepen, verzameld rond een inno-vatief idee. “De motivatie is aanste-kelijk. Ik kan er amper van slapen,”

Cyclehack leverde haal wat concrete ideeën op. Linksboven: de bedenkers van het meest innovatieve idee onderzoeken hoeveel een fietspad mag inclineren opdat het voor fietsers comfortabel blijft, maar voetgangers elders doet wandelen. Rechts: een alternatieve fietrsroutekaart.


ADVERTENTIE

Info T 02/242 36 02 E [email protected] • Volg ons op facebook • www.deMens.nu

Brussel

Deelname: kosteloos

Iedereen welkom!

Qi GongBegeleiding Badema Woensdag 12.30 u. - 13.30 u.

Zang vanaf 4 maartBegeleiding Ciska Woensdag 14.00 u. -16.00 u.

Breien - TextielBegeleiding dagmara Donderdag 14.00 u. - 16.00 u.

Percussie en muziekBegeleiding matias Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

dansBegeleiding Noelia Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

Foto/filmBegeleiding iNge Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

Koken vanaf 12 maartBegeleiding semy & thomas Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

* Voor alle data, zie achterkant

Vanaf februari 2015

Brusseltalentvan de mens

TalentvandeMens Brussel presenteert zijn ateliers op8 juli en 6 augustus!

Waar: Brussel Bad, Akenkaai, BrusselWanneer: Qi gong: 8 juli, 12.30 tot 13.30 uur Percussie: 6 augustus, 18.30 tot 20.30 uur

De ateliers worden georganiseerd door huisvandeMens Brussel en TOPAZ en gaan wekelijks door op woensdag of donderdag. Voor meer informatie kan u terecht op T: 02/242.36.02 of E: [email protected]

www.beeldenstorm.be

Bra

m V

erm

eu

len

ge

tek

en

ddoor B

ert de Keyser

Vernissage op

30 juni 2015 met

Jan Hautekiet

Niels Boutsen

Tijl Bossuyt

TENTOONSTELLING

Waar: huisvandeMens Brussel, Sainctelettesquare 17, 1000 BrusselWanneer: De Vernissage zal doorgaan op dinsdag 30 juni om 19.30 uur.De tentoonstelling loopt van 3 juli – 23 juli, op week-dagen van 13 tot 16 uur en op zaterdag 4 juli van 13 tot 16 uur. Inschrijven voor de opening via E: [email protected] of T: 02/242 36 02

Deze tentoonstelling wordt georganiseerd door: huisvandeMens Brussel, Beeldenstorm, August Vermeylenkring, Uitstraling Permanente Vorming, HVV Brussels Gewest, Oudstudentenbond VUB en Willemsfonds BHG.

de menstalentvan

BRUSSEL

Wekelijks komen jongeren en ouderen uit de buurt samen in het huisvandeMens Brussel. Ze ontmoeten mekaar tijdens ateliers en onder begeleiding van artiesten en vrijwilligers ontwikkelen ze hun talenten in één van de vele aangeboden disciplines: zang, muziek, foto/film, breien/texiel, koken, qi gong, enz. Deelnemen is gratis!

Op 8 juli (qi gong) en 6 augustus (percussie) demonstreren we twee ateliers aan het grote publiek op het podium van Brussel Bad.

ADVERTENTIE


vertelt medeorganisator Zoé Kruch-ten. Ze werkt voor de European Cy-clist Federation, een lobbygroep die op Europees niveau de belangen van de fietser verdedigt. “Het is voor mij een manier om betrokken te gera-ken bij de lokale fietsgemeenschap, en het lokale beleid.” Cyclehack komt overgewaaid uit Glasgow, en werd vorig jaar voor het eerst op drie plekken georganiseerd: Glasgow, Beiroet en Melbourne. Dit jaar is het evenement ferm ge-groeid: 25 steden doen mee, waar-onder Brussel. “We doen dit volledig vrijwillig,” zegt Sara Van Elsacker, fietsmechanicus en ook lid van de vierkoppige kerngroep in Brussel. “We weten allemaal dat de drie be-langrijkste hindernissen voor aan-genaam fietsen in Brussel te maken hebben met slechte fietspaden, te weinig fietsparkeermogelijkheden en de schrik dat tweewielers gesto-len worden. Maar het doel van Cy-clehack is vooral om te sensibilise-ren, om bottom-up met leuke ideeën op de proppen te komen om hinder-nissen voor fietsers weg te werken,” aldus Van Elsacker.

Hellend fietspad Dat Cyclehack-prototypes com-mercieel leefbaar zijn, is vorig jaar al bewezen. Het idee Penny in Yo Pants, dat een rok met een muntje en elastiekje omtovert tot een short, is intussen uitgegroeid tot een com-mercieel product. Ook de eerste Brusselse Cyclehack leverde veel potentieel af. Kodazur,

het idee dat op de slotdag geroemd werd als ‘beste innovatie’ is een hel-lende okergeel-blauwe fietsprome-nade, vandaar de naam. Bedenker Ivan Feys, diplomaat, schuift het sa-men met medebedenkers Pieterjan Volckaert en Dries Verhaeghe zelfs naar voren als idee om de 28 meter brede nieuwe voetgangerszone in Brussel fietsvriendelijker te maken. Het drietal onderzocht hoe fel een fietspad mag inclineren, opdat het voor fietsers comfortabel blijft maar voetgangers elders doet wandelen. “Een hellingsgraad van 8,8 procent. Zo krijg je een natuurlijk vaarwater voor fietsers,” zegt Volckaert. Het idee kost weinig, is lowtech en niet agressief. “Je vermijdt voortdurend belgerinkel.” Feys: “We willen graag dat het opgenomen wordt in de test-fase.”De prijs voor het Most Likely to Happen-idee ging naar Bike Brussels Better, een upgrade van de bestaan-de bewegwijzering voor de fietsrou-tes in Brussel, geïnspireerd op de visuals van metrokaarten (zie foto). “Brussel staat vol symbolen voor fietsers, maar niemand gebruikt ze,” zegt Ben McEldowney.De Best Digital Solution ging naar BikeSphere, een programmeerbaar fietslicht dat zichtbaarheid creëert en fietsers connecteert via een bij-horende app. Zo kunnen ze elkaar helpen bij problemen en krikken ze het ‘communitygevoel’ op. Het team krijgt de kans om hun idee op Smartcity Brussels te presenteren. � Kim�Verthé

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Bon, u weet het dus: onze CEO Michel Tubbax is ontslagen en werkt nog enkele maanden enkele dossiers af voor de Vlaams-Brusselse Media. Dossiers waar alleen hij het fijne van weet. Uiteraard denkt u dan meteen: ‘hoezo, en voor de rest is daar bij die Vlaams-Brusselse Media niemand die iets van die dossiers kent?’ De vraag st... Ring Ring. (telefoon gaat) “Hallo, met uw p-praatcommentator. Wat? Euh... Jazeker, meneer. U kan op me rekenen. G... Geen probleem meneer. Daag. Nog een prettige dag.” Euhm, waarde lezer: u hebt dus niets over een dossier gelezen.

Wat een geheimzinnige tijden. Doet een beetje denken aan het kabinet van CDH-politica Joëlle Milquet, de Franstalige minister van Onderwijs, die tijdens de verkiezingen van vorig jaar, toen ze nog federaal minister van Binnenlandse Zaken was, een paar jongelui voor haar liet werken om campagne te voeren. Mag niet dus, en daarvoor loopt er nu een onderzoek tegen haar. Milquet ontkent, maar gelukkig hebben we een onverdachte bron die kan bevestigen dat zulks de regel is bij het CDH: uw commentator zelf. Werd op een blauwe vrijdag net voor de verkiezingen ontboden op een CDH-kabinet, god weet waarom, en was toen getuige van een CDH-politicus die door de telefoon Brusselaars met een migratie-achtergrond moest uitleggen in welke wijken er foldertjes gebust moesten worden. In wijken met een migratie-achtergrond dus, maar die boodschap was, euh, moeilijk subtiel over te brengen, herinnert uw commentator zich nog.

Oké, de kust is veilig nu. Vergeet het CDH, dat is zo transparant als wat. Weet u wat écht geheimzinnig is: de Hotel-Gossetakkoorden. Welke akkoorden? Hotel Gosset, in Groot-Bijgaarden. Als u het ons vraagt is daar een en ander besproken. Wat, dat vraagt u best aan Michel Tubbax. Liefst per telefoon, want hij doet momenteel aan telewerken. Michel Teletubbax, noemen kwatongen hem daarom al.

Herinnert u zich nog dat we enkele jaren geleden in deze rubriek al ruimte lieten voor reclame? Hoe visio-nair! En dan durft een batterij consultants nog beweren dat we oubollig zijn. Maar goed: in het licht van de toenemende advertentiedruk proberen we het opnieuw, maar dan volledig volgens het hemelse adagium van marketeer Jan Callebaut: wat telt is hoeveel iets teweeg heeft gebracht. Dus (haalt diep adem):

Je suis poli, courtois et un peu fort bourré, zo riepen enkele jongelui vorige week op de Louizalaan, daar waar een bekende Brusselse popster eerder een videoclip had opgenomen in dezelfde toestand. Kijk eens aan, Jan, wij zijn echt mee met onze tijd, want wij weten wat er leeft in de stad, en sterker nog, wij hebben het gehoord! De rest van Facebook, Twitter, Snapchat, WhatsApp, Instagram en MSN Hotmail niet, dus. Enig! Tof! Echte content! Iedereen content! Geef ons meer papierruimte voor meer van dat!

BRUSSELDANSTBRUSSELS DANCES / BRUXELLES DANSE

ZA 11.07

VLAANDEREN FEEST

Muntplein • Monnaie

BLOCK PARTY MET TLP & RAKESH dance battlesstreet food

Info & inschrijvingen • wandelingen & dance battles Info & registrations • Info & inscriptions

brusseldanst.be • brussel danst

GRATIS13:00 - 02:00

Grote Markt • Grand-Place

RADIO MODERN LIVESHOW met Nathalie Meskens Pieter Embrechts Lucas Van den Eynde

RADIO 2 MET DE VLAAMSE 100 LIVE wandelingen rondleidingenkinderanimatie

BrusselDezeWeek

ADVERTENTIE

Surf snel naar jobs.mivb.be

Beantwoord je aan dit profiel?

• Minstens 21 jaar oud• Diploma hoger secundair onderwijs• Rijbewijs B• Nederlandstalig met een basiskennis van

de Franse taal• Klantgericht en gemotiveerd• Variabel uurrooster is geen probleem

Dan bieden wij:

• Een verrijkende job in een dynamische onderneming

• Een goed loon• Extralegale voordelen• 35 verlofdagen

WORD BUS- OF TRAMCHAUFFEUR BIJ DE MIVB. Als MIVB-chauffeur rij je niet zomaar met de tram of de bus. Brussel is jouw dagelijkse bron van inspiratie en jij bepaalt het ritme van het leven in onze hoofdstad. Je ontdekkingszin motiveert je om dagelijks meer dan een miljoen

passagiers te vervoeren en te begeleiden. Van date naar trouwfeest, van geboorte naar begrafenis en van café naar huis. Zin om Brussel mee te laten bruisen?

Beantwoord je aan dit profiel?

• Technisch diploma (elektriciteit, elektromechanica, elektronica, bouw,…)

• Flexibel en durver• Ambitieus• Liefde voor Brussel

Wat wij aanbieden:

• Een verrijkende job in een dynamische onderneming

• Een interessant salaris• Extralegale voordelen• 35 dagen verlof

WORD TECHNICUS BIJ DE MIVB.Een buschauffeur zonder bus, dat is eigenlijk gewoon een wandelaar. Daarom werken er bij de MIVB meer dan 2000 mensen die een technische functie uitoefenen. Mensen die ervoor zorgen dat alles bij MIVB optimaal werkt en dat zo heel Brussel in beweging blijft, ook onze chauffeurs. Zij werken elke dag zodat andere mensen op tijd op hun werk geraken, of op café, bij vrienden, in het park of gewoon terug veilig thuis. Dus…

Breng Brussel in vervoeringBreng Brussel in vervoering

Ben je aangeworven, dan zorgen wij voor de volledige opleiding. Je hebt dus geen rijbewijs D nodig!

Solvay als voorbeeldWetenschap > Fadila Laanan wil Brussels kenniscentrum

BRUSSEL – Staatssecretaris voor We-tenschapsbeleid Fadila Laanan (PS) wil tezamen met Brusselse bedrijven inzet-ten op kennis en onderzoek. Chemiereus Solvay uit Neder-over-Heembeek is daarbij een voorbeeld.

Tijdens een bezoek aan de 23 hectare grote Solvaysite in het noorden van Brussel heeft Brussels staatssecretaris Laanan de wens uitgesproken om Brussel op de onderzoeks-kaart te zetten. Daarbij hoopt zij op de mede-werking van bedrijven als Solvay, maar ook Sabca in Evere en Audi Brussels.Concreet denkt Laanan, tezamen met haar

administratie Innoviris, aan stageplaatsen voor jongeren, steun aan wetenschappelijke start-ups en samenwerkingen met univer-siteiten en andere gewesten. Solvay zelf is vragende partij. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het chemiebedrijf hebben bijvoor-beeld projecten lopen ter waarde van ander-half miljoen euro subsidie. Solvay benadrukt ook dat het al nauw samenwerkt met vooral de Vrije Universiteit Brussel, en dat het in fondsen wil voorzien om wetenschappelijk onderzoek aan te moedigen.Innoviris, de gewestelijke wetenschapsad-ministratie, heeft een totaalbudget van 40 miljoen euro.� CD

Laanan in een montagehal bij Solvay.

© IVA

N P

UT

ADVERTENTIE

OPERA > DE MUNT NOG LANGER EXTRA MUROS

NAAR DE OPERA IN EEN TENTBRUSSEL – Faut le faire, een jaarprogramma ineen draaien en uitvoeren waarbij een heleboel parameters onzeker zijn. Bovenop de financiële onzekerheid voor het nationale operahuis kwam er eind vorige week nog een andere aap uit de mouw: de ingrijpende renovatiewerkzaamheden konden door een absurd, only in Belgium-misverstand niet op tijd van start gaan.

Gevolg: de extra muros-periode, waarin de producties van De Munt noodgedwongen buiten het eigen gebouw plaatsvinden, wordt met drie à vier maanden verlengd. De geplande voorstellingen verhuizen naar… een tent op het terrein van Thurn & Taxis.

AanbestedingsprocedureDie piste pleit alleszins voor de flexibiliteit en het probleemoplos-send vermogen van algemeen direc-teur Peter de Caluwe. Normaalge-sproken moest de renovatie van de

Munt (met onder meer een grondige opknapbeurt van de technische in-stallaties van de scène, een nieuw

ventilatiesysteem en de vervanging van de versleten, oncomfortabele stoelen in de zaal) op 1 juni van start

gaan. Meteen ook de reden waarop het (lopende) ‘Troika’-drieluik van Rachmaninov moest uitwijken naar het Théâtre National.

PrijskaartjeOnnodig, zo blijkt nu. Aan de basis van het uitstel ligt een ongelukkige vertaling. In de openbare aanbeste-ding was ‘scenische werken’ vertaald als des travaux scénographiques. In het Frans heeft die omschrijving blijkbaar een potentieel artistieke lading, waardoor kon geïnterpre-teerd worden dat de aannemers voor het operabedrijf zelf zouden kunnen ingeschakeld worden. “Dat verschil maakte dat de openbare aanbeste-ding werd aangevochten bij de Raad van State,” zegt de Caluwe. “Het ge-volg is dat de Regie der Gebouwen de hele aanbestedingsprocedure over moest doen. En volgens het boekje, met geen millimeter verschil. Als al-les nu goed gaat kunnen de werken in oktober, uiterlijk november dan eindelijk beginnen.” “In plaats van daarover te kniezen

hebben we gezocht naar een cre-atieve oplossing,” gaat de Caluwe verder. “Voor onze laatste drie pro-ducties, Béatrice et Bénédict, Fran-kenstein en Mitridate wijken we uit naar het ‘Muntpaleis’, een tent op de terreinen van Thurn & Taxis. Die heeft een capaciteit van 1.100 plaat-sen, en is gebouwd voor de renova-tie van La Fenice in Venetië. Daarna deed deze ook dienst tijdens de slui-ting van de Opéra de Wallonie.” Maar aan de hele operatie hangt ook een (stevig) prijskaartje. En het is allerminst een uitgemaakte zaak waar dat geld vandaan moet komen. Bovendien moet er ook gesleuteld worden aan de producties. Zo is het decor van Mitridate veel te groot voor de tent, en de productie wordt dan ook radicaal herdacht. Daarom schrijft De Munt op 25 juni een wedstrijd uit voor regisseurs en ar-tistieke teams. Een jury kiest op 28 september het winnende concept. Faites vos jeux!

Roel�Daenen

De Opéra Royal de Wallonie bracht tussen juni 2009 en juni 2011 voorstellingen in de tent op de esplanade Saint-Léonard in Luik.

© P

RO

XILIE

GE


VISHANDELDE NOORDZEE

HEEFT EEN VACATUREVERANTWOORDELIJKE

VERKOOPVishandel De Noordzee aan het Sint-Katelijneplein zoekt een medewerker

als een vis in het water op de werkvloer, niet zo gesloten als een oester en een echte haai in verkoop. M/V. Mossel noch vis.

En met meer hersenen dan een garnaal. Een tweetalig maatje en een hardwerkend enthousiast neusje van de zalm.

De verloning is beter dan boter bij de vis.

Bel Veronique op 0475-687908 of mail je cv naar [email protected]

(m/v)

DEZE WEEK IN HAREN > LOUIS STRIJDT MET DE MOED DER WANHOOP TEGEN ‘ZWAAR VERVUILD’ TERREIN

BANGE BUURTBEWONERS, BOTTE BUREAUCRATIE

Louis Van Acker hoopt dat het terrein niet zwaar vervuild is. © BART DEWAELE

L ouis Van Acker en zijn echtge-note Yvette hadden zich hun verhuis naar de Verdunstraat

258 in Haren heel anders voorge-steld. Tot drie jaar geleden woonde de schoonmoeder van Louis in het huisje. Na haar overlijden zijn Louis en zijn echtgenote er ingetrokken, maar niet vooraleer Louis het huis piekfijn opgeknapt had. Ook de tuin ligt er pico bello bij, twee honden komen enthousiast groeten. De echtgenote van Louis heeft in Haren 47 jaar lang een krantenwinkel uit-gebaat, Louis heeft heel zijn leven als arbeider gewerkt.Maar de zaken liepen anders dan verhoopt. Louis had al gemerkt dat bomen achteraan in de tuin afstier-ven, maar nadat hij de grond had af-gegraven en er nieuwe had geplant, leken de problemen opgelost. Tot Louis op een dag de dennenbomen

inventaris opgemaakt van de smur-rie op het terrein waar vroeger een transportfirma was gevestigd. Hij telde onder andere ook afvalolie-resten: zes volle vaten van 200 liter en tientallen vaten en bussen van 150 liter. Lege en volle gasflessen en skeletbeenderen waarvan Louis hoopt dat ze van dierlijke oorsprong zijn en honderden kilo’s chemische afvalkorrels. Ook de 600 eternit-golfplaten waarvan bij onderzoek bleek dat ze asbestvezels bevatten, maken Louis ongerust: “Ik moet me zogezegd geen zorgen maken over asbest dat ingesloten is, maar wat als spelende kinderen een stuk eter-nit kapotslaan en er komen asbest-vezels vrij?”Louis en zijn echtgenote slapen al een jaar niet meer. “Ik ben er kapot van, er zijn weken dat ik drie keer naar de dokter of het ziekenhuis moet.” Dat geen enkele gespeciali-seerde firma het terrein wil schoon-maken – zoals het Woningfonds zelf schrijft – maakt Louis alleen maar banger: “Waarom willen die bedrij-ven geen geld verdienen?” Het Wo-ningfonds had een offerte gevraagd aan acht firma’s.

Beperkt bodemonderzoekDe brief van Cathérine Scheid ein-digt met: “Wij hopen met onze brief uw ongerustheid weg te nemen en wij dringen erop aan dat u met ons contact zal opnemen vooraleer u opnieuw met journalisten of politici praat. Uw ongegronde acties scha-den onze reputatie.”Cathérine Scheid heeft met haar brief voor nog meer ongerustheid gezorgd. Louis is er meer dan voor-heen van overtuigd dat het Woning-fonds een kat in een zak gekocht heeft: omdat de lap grond niet op de lijst van potentieel vervuilde gron-den stond, heeft het Woningfonds maar een beperkt bodemonderzoek gevraagd en zit de instelling nu met de gebakken peren, zegt hij.Maar er is uiteindelijk beterschap in zicht. Op 6 juni is er een firma aangeduid die de smurrie gaat op-ruimen, zegt woordvoerder van het Woningfonds Dunia Oumazza. Dat zou vlug moeten gebeuren, de bouw moet normaal in september begin-nen. En over de brief: “Meneer Van Acker stond met een grote schaar op ons terrein op een foto in de krant La Capitale. Onze juridische dienst moest wel reageren, uit de foto leid-den wij af dat hij de omheining had doorgeknipt.”�

Danny�Vileyn

BD

W R

EGIO

HAREN – Een ‘vervuild’ terrein dat volgens het Brussels Instituut voor het Leefmilieu (BIM) niet vervuild is, jaagt Louis Van Acker en zijn echtgenote Yvette al meer dan een jaar schrik aan. Met halve bedreidingen maakt het Woningfonds van het Brussels Gewest, dat eigenaar is van de site, de situatie alleen maar erger.


achterin de tuin snoeide en gecon-fronteerd werd met een ongelooflijk stort met – dixit Louis – gevaarlijke

stoffen. Hij laat me de foto’s zien die hij op het terrein genomen heeft. “Lekkende olie- en verfbussen, che-misch afval, lekkende vaten, ver-vuilde olie die in de muren en vloer van een gebouwtje gedrongen is.”Slechts een gedeelte van de gebou-wen op het terrein werd afgesloten, vroegere paardenstallen zijn vrij

toegankelijk, anarchistische slo-gans en matrassen wijzen op aan-wezigheid van zwervers, en meer-

maals heeft Louis er kinderen zien spelen. “Dat is toch onverantwoord. Waarom sluit het Woningfonds het terrein niet minutieus af?”

AsbestvezelsLouis heeft al brieven geschreven naar het Woningfonds, het BIM, de Stad Brussel, minister-president

Rudi Vervoort (PS) en minister van Financiën Guy Vanhengel (Open VLD). Maar tot dusver zonder resul-taat, op twee brieven na, één van het BIM die correct is van toon en één van het Woningfonds die Louis als bedreigend ervaart. Wij citeren uit de brief die ondertekend is door di-recteur-generaal Cathérine Scheid: “Een volledige afsluiting van het terrein is onrealistisch, wie ergens wil binnendringen doet dat gewoon. Gelet op de foto’s die in de pers verschenen zijn, bent u zonder toe-stemming van onzentwege in onze eigendommen binnengedrongen.” En dan komt het: “Wij houden ons nog altijd het recht voor om klacht in te dienen tegen u.” Een zin die als een natte dweil in het gezicht van Louis is terechtgekomen. Het Woningfonds laat weten dat een betere afsluiting helemaal niet no-dig is: binnen afzienbare tijd bouwt het Woningfonds er 78 woningen, vermits de grond volgens het Wo-ningfonds niet vervuild is en er geen gevaar is voor de omwonenden.Louis heeft in de brief een volledige

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]

“Ik ben er kapot van, er zijn weken dat ik drie keer naar de dokter of het ziekenhuis moet”

ADVERTENTIE

Vanaf maandag 29 juni wordt een groot deel van het centrum van Brussel autovrij. Een overzicht.

De ‘grootste voetgangerszone van Europa’ is de voorbije maanden druk besproken door vriend en vijand. Vooral de beslissing van de stad om eventueel nieuwe onder-grondse parkings aan te leggen zette kwaad bloed, evenals het nieuwe circulatieplan dat volgens sceptici de auto nog te veel plaats geeft. Maar er komen wel een voetgangers-zone van 50 hectare en een heleboel nieuwe fietsmarkeringen.

n De voetgangerszone begint aan het De Brouckèreplein (komende vanaf de Jacqmainlaan) en reikt tot aan het Fontai-nasplein. Als u met de auto komt wordt u via de circulatielus omgeleid via de Arte-veldestraat en de Zespenningenstraat (bei-de één richting), de Cellebroersstraat (één richting), de Keizerlaan en de Wolvengracht (één richting). Op dit traject worden in de toekomst misschien nieuwe parkings voor-zien, naast de al bestaande. U kan de stad opnieuw verlaten via de Adolphe Maxlaan en de Lemonnierlaan, die eenrichtingsstra-ten zijn. De Stalingradlaan wordt een in-valsweg voor het centrum, maar blijft twee rijrichtingen behouden. De Lakensestraat eveneens.

n Wie van het oosten komt kan de stad binnen- en buitenrijden via de Wet- en Ko-loniënstraat. Die laatste straat blijft twee rijrichtingen behouden. Wie via het Westen komt – al valt dat sterk af te raden omdat beide straten meer plaats geven aan de fiet-ser – kan via de Gentsesteenweg en de Dan-saertstraat tot op de circulatielus geraken, of via de Ninoofsesteenweg en de Kleine Ring tot één van de inrijstraten.

n De voetgangerszone rond de Grote Markt blijft uiteraard bestaan.

n Er komt een zogenaamde ‘lusbus’ met lijnnummer 86 die het traject van de auto-circulatielus volgt en rond de voetgangers-zone rijdt.

n Buslijnen 29, 47, 66, 71 en 88 hebben hun terminus op de verschillende hoeken van het De Brouckèreplein. Lijnen 48 en 95 houden halt aan de Grote Markt, maar blijven het Beursplein bedienen via de Lombardstraat.

n Er komen nieuwe fietsvoorzieningen op talloze kleine invalswegen naar de verkeers-vrije zone, zoals op de Vlaamsesteenweg, de Antoine Dansaertstraat, de Accolaystraat, de Putterij, het Paleizenplein, de Zilver-straat en de Asstraat.

n Bewoners van de voetgangerszone die een auto hebben kunnen een speciaal door-gangsbewijs vragen in combinatie met hun bewonerskaart, tegen betaling. Leveran-ciers of mensen die tijdelijk met de auto in een voetgangerszone moeten zijn kunnen ook tegen betaling een tijdelijke toelatings-code aanvragen. U moet zich als bewoner richten tot de Cel Verkeer in het administra-tief centrum van de stad (Anspachlaan 6) op de nummers 02-279.62.32 en 02-279.62.33 of via [email protected]. Wil u een tijdelijke toelatingscode, dan kan u terecht op de dienst verkeer van de poli-tiezone Brussel-Hoofdstad (Paleizenstraat 321) op 02 279 83 51 en 02 279 83 50 of op [email protected].

n Doorheen de stad leiden nieuwe ver-keersborden en wegwijzers u naar de juiste plaats. Hou in het achterhoofd dat het circu-latieplan gemaakt is om autoverkeer zoveel mogelijk uit de stad te weren. De voetgan-gerszone zal immers permanent blijven en kadert in een toekomstige heraanleg van de centrale lanen die normaal gezien volgend jaar begint. Het circulatieplan wordt binnen acht maanden geëvalueerd.

n Er zijn verschillende feestelijkheden en optredens voorzien in het stadscentrum op zondag 28 juni ter inhuldiging van de voet-gangerszone.

n Wie nog vragen heeft kan terecht op het nummer 0800-85.585, op www.circulatie-plan.be of op [email protected].� CD

STAPPEN MAAR, VANAF 29 JUNI

BRUSSEL > VOETGANGERSZONE EN CIRCULATIEPLAN: HET IS ZOVER

Het wordt prettiger op de centrale lanen.

© IVA

N P

UT


ADVERTENTIE

In toep. van art. 5.2.6. V

CR

O: V

g - W

g - g

dv - g

vkr - Vv. E

PB

-attest beschikb

aar binnen 6 m

aanden na voorlop

ige op

levering.

Contacteer Guy Van de Velde

T 0475 39 45 69www.matexi.be - [email protected]

DROGENBOS KUIKENPAD

KRAAINEM BOOMGAARDSTRAAT

28 nieuwbouwwoningen halfopen en gesloten bebouwingen energiezuinig centrale ligging

12 wooneenheden à la carte woningen en bouwgronden zonder bouwverplichting mogelijk goede verbinding met de snelweg

TE KOOP NIEUWBOUWWONINGEN

75%

VERKOCHT

Bekijk ons volledige aanbod op www.matexi.be/vlaamsbrabant!

150617_ADV_DE STREEKKRANT-B5_125x178.indd 1 16/06/2015 10:40:26

– RHoK TOONT ! –werk van studenten 2015

zaterdag 27 – zondag 28 juni 201511 – 18 uur

Opening + proclamatie in RHoK ETTERBEEK op vrijdag 26 juni 2015 vanaf 18 uur

Opening + proclamatie in RHoK WOLUWE op zaterdag 27 juni 2015 om 12 uur

RHoK ETTERBEEK (E)Edouard de Thibaultlaan 2 1040 EtterbeekT +32 2 733 45 51

RHoK WOLUWE (W)Kleine Kerkstraat 12–14 1150 Sint-Pieters-WoluweT +32 2 770 06 24

[email protected]

goed voor een gratis proefles Deze aanbieding is geldig van 1 tot 30 september 2015.

zie www.rhokacademie.be/nl/inschrijven

–WILD CARD–

Animatiefilm/Animation (E)Beeldhouwkunst/Sculpture (E+W) Fotografie/Photography (E) Grafische vormgeving/Graphic Design (E) Kunstgeschiedenis/Art History (E+W) Monumentale kunst/Monumental Arts (E) Projectatelier/Project Workshop (E) Schilderkunst/Painting (E+W) Tekenkunst/Drawing (E+W) Vrije grafiek/Graphic Arts (E+W) Jeugdateliers 12-17 jarigen (E+W)Kinderateliers 6-11 jarigen (E+W) RH

oK A

CAD

EMIE

VO

OR

BEEL

DEN

DE

KUN

STEN

ETT

ERBE

EK

ADVERTENTIE

BRUSSEL – De Brusselse sche-pen van Sport Alain Courtois (MR) bekijkt of een vrachtwagen met zwembad soelaas biedt voor het tekort aan zwembaden. “Ik ben enthousiast.”

Niet alle inwoners van Stad Brussel hebben een zwembad ter beschik-king in hun buurt. In het zuiden is er geen, in het zwembad van de Marollen en Neder-Over-Heembeek komen veel mensen langs en Laken is nog enkele maanden dicht. Om alvast scholen, watersporters (zo-als aquabike) en mensen op leeftijd, met een handicap of in revalidatie tegemoet te komen, speelt schepen Courtois met het idee van een ‘rei-zend zwembad’.Dat is een zwembad bevestigd op de oplegger van een vrachtwagen. Het bestaat uit een overdekt bad, kleed-kamer en technische ruimte. Wan-neer een chauffeur de vrachtauto verplaatst, gebeurt dit zonder water in het bad. Dat staat te lezen in de brochure van het Zwitserse bedrijf

COURTOIS KIJKT NAAR ‘REIZEND ZWEMBAD’

BRUSSEL-STAD > SCHEPEN WIL ZWEMGELEGENHEID CREËREN

Een reizend zwembad is een zwembad bevestigd op de oplegger van een vrachtwagen.

© WWW.AQWAITINERIS.CH


waarmee Courtois momenteel ge-sprekken voert.

‘Enthousiast’Praktisch bekeken komen bezoe-kers eerst in de kleedkamer terecht. Naast een cabine voor mensen met een handicap zijn er nog twee an-dere cabines. Verder zijn er een douche met koud en warm water en enkele kledingkastjes. Daarna komt het zwembad. Via een ladder of lift kunnen gebruikers het water in. De lengte van het bad bedraagt acht meter, de breedte twee meter en de diepte is aanpasbaar tot maximaal 1,20 meter. Courtois schat dat er te-gelijkertijd een tiental mensen in het bad kunnen. Langs de gehele lengte van het bad is ruimte voorzien waar bijvoorbeeld leerlingen of leerkracht kunnen staan.De schepen ziet een dergelijke vrachtauto in de stad circuleren. “Eén, twee of drie dagen hier, dan naar de volgende wijk. De techni-sche informatie, inclusief die over de waterkwaliteit, is geruststellend. Ik ben enthousiast.”De eerste vrachtwagen met zwem-bad moet wel nog van de band rol-len. Intussen bestudeert de schepen onder welk soort contract én voor welke prijs zo’n trekker met opleg-ger naar Brussel kan komen. Als ook de rest van het college zich achter dit project schaart, hoopt de schepen eind 2016 een reizend zwembad in te kunnen zetten.

Steven�Vandenbergh

Brussel autovrij

Ieder spreekt zijn taal. Online of op tvbrussel en Télé Bruxelles, op 27 en 28 juni.

Volg het debat met Yvan Mayeur, Pascal Smet, Els AmpeJoëlle Milquet, Marie Nagy en Johan Van den Driessche.

Eind juni worden de centrale lanen in Brussel autovrij.

Zowel Anderlecht, Molenbeek als het Brussels Hoofdstedelijk Gewest willen de autohandel weg uit de Heyvaertwijk. Maar de wetgeving blijkt niet aangepast, waardoor het gewest ver-plicht is vergunningen te blijven afleveren voor handelaars in de wijk.

Molenbeeks oppositieraadslid Jef Van Dam-me (SP.A), tevens Brussels parlementslid in de meerderheid, heeft eind mei schriftelijk cijfers opgevraagd over de belastinginkomsten uit de autohandel in zijn gemeente. De Heyvaertwijk is gekend voor de handel van tweede- en meerdere handsauto’s naar Afrika. Jaarlijks worden er on-geveer 120.000 verscheept.De belastingopbrengst uit autohandel blijkt niet erg hoog, rond de 350.000 euro per jaar voor Mo-lenbeek. Volgens Jef Van Damme een reden te meer om de talrijk aanwezige autohandelaars uit de Heyvaertwijk aan het kanaal te verhuizen. Ie-dereen is het daar nagenoeg mee eens: autohandel heeft geen plaats meer in een dichtbevolkte wijk. Er is te veel overlast met vrachtwagens die auto’s af- en aanvoeren, en de sector staat niet meteen bekend als zachtaardig en erg legalistisch. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voorziet daarom in een verhuis naar het industriële Schaarbeek-Vorming, waar een nieuwe rol on-rol offterminal moet komen op maat van de handelaars. Daarom vernieuwen de gemeentes Molenbeek en Ander-lecht de milieuvergunning voor handelaars in de Heyvaertwijk systematisch niet.

VergunningencarrouselMaar: handelaars tekenen vaak beroep aan tegen deze weigering bij het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Waarop het gewest wel een vergun-ning afl evert voor 15 jaar. Het kan niet anders, zo klinkt het, want een milieuvergunning kan niet geweigerd worden om andere redenen dan milieu-argumenten. De toekomstige verhuis van een handelaar naar een locatie die nog lang niet klaar is, is met andere woorden geen argument om een milieuvergunning te weigeren. En het gaat verder: de gemeentes Anderlecht en Molenbeek kunnen op hun beurt een beroep aan-tekenen tegen een vergunning die wordt afgele-verd door het gewest. Er zijn zo bij Anderlecht en

Molenbeek telkens vijf à zes dossiers die terecht-komen in dit juridisch-bureaucratische conti-nuüm. Bovendien is er ook nog eens een verschil tussen vergunningen voor kleinere handelaars, die de gemeenten afl everen, of vergunningen voor grote opslagplaatsen die rechtstreeks worden af-geleverd door het gewest.Volgens Molenbeeks schepen van Stedenbouw Olivier Mahy (MR) is er een aanpassing van de wetgeving nodig. Molenbeek wil namelijk snel werk maken van een heropleving van de Heyvaertwijk met behulp van het wijkcontract

Zinneke. Maar de vergunningencarrousel steekt daar dus een stokje voor. “Er is een politieke af-spraak over de verhuis, maar met de vergunnin-genpolitiek van het gewest komen we er niet toe.”Brussels minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) zegt op de hoogte te zijn van het probleem, en zegt dat ze de beroepdossiers die door de ge-meenten Anderlecht en Molenbeek zijn ingesteld onderzoekt. Fremault zegt echter ook dat ze over lopende dossiers geen uitspraken kan doen, en dat de verhuis van de Heyvaertwijk een dossier is van minister-president Rudi Vervoort (PS). “We hebben Vervoort op het probleem gewezen,” klinkt het op het kabinet-Fremault. De vraag of Fremault zelf een voorstel tot wij-ziging van ordonnantie zal indienen werd niet beantwoord. Dat vereist dat de meerderheid op één lijn zit. Volgens geruchten zou de tweede-handssector ook een lange arm hebben omdat ze voor laaggeschoolde jobs zorgen in de arme Heyvaertwijk.� CD�

VERGUNNINGEN VOOR AUTO’S DIE NIEMAND MEER WIL

SINT-JANS-MOLENBEEK > JURIDISCH PROBLEEM NEKT VERHUIS AUTOHANDEL

Iedereen wil het, niemand slaagt erin: de verbanning van de autohandel uit de Heyvaertwijk.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

“We hebben de minister-president op het probleem gewezen”


ADVERTENTIE

Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk of plaatsen nog overeenkomen met de kaarten die het NGI heeft. Indien nodig past het NGI de gegevens aan.Het NGI beschikt ondertussen al over een indrukwekkend archief luchtfoto’s. Een selectie hiervan vindt u week na week terug in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’. Het gaat steeds om (oude) foto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Raden waar we zijn, en bij uitbreiding, wanneer een foto is genomen, is een bezigheid die de geest van kaartliefhebbers, geografen, maar ook ‘gewone’ Brusselliefhebbers, scherp houdt.Vorige week zag u het Brugmannziekenhuis in Laken, aan de Van Gehuchtensquare. Deze week zoeken we opnieuw een groots complex, zij het voor andere doelein-den. U ziet duidelijk een stadion, en neen, het staat niet op parking C. De foto dateert uit de jaren 1970. Waar zijn we? CD

UIT D

E LUC

HT G

EGRE

PEN

© N

GI

Op donderdagnamiddag 11 juni hielden ministers Sven Gatz (Open VLD) en Pascal Smet (SP.A) een persconferentie over de toekomst van radiozender FM Brussel.

© IVAN PUT

MEDIA > TEUN VOETEN OVER DE VERPLATTING VAN DE VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA

H et waren weer droeve we-ken voor de media, zowel voor consumenten als pro-

ducenten. De Persgroep gaat voet-balcolumnist Jan Mulder schanda-lige bedragen betalen terwijl hun fotografen een wurgcontract op-gedrongen wordt. Bezuinigingen, weet u wel? De uitholling van het medialandschap dendert onverbid-delijk voort. Was de Nederlandsta-lige VRT al eerder ten prooi gevallen aan imbeciliseringsstrategieën door een cultureel programma als Joos te schrappen en het journaal te trans-formeren tot een schertsvertoning die eerder in Plopsaland thuishoort dan in een ontwikkelde Westerse democratie, nadat De Morgen door afslankingsoperaties een schaduw

werd van wat zij ooit was, is het nu dus de beurt aan de Brussels me-dia om te worden gekortwiekt, ver-kracht, gebanaliseerd en definitief in de grond getrapt te worden. FM Brussel verdwijnt, Brussel Deze Week verwordt tot een soort Kruidvatma-gazine. Politiek gekonkel en belan-genverstrengeling spelen een rol, maar wie zich in dit onwelriekende moeras verdiept verliest de grote lijn uit het oog. Het is gewoon weer de zoveelste uiting van een heilig ge-loof in het vrije-marktdenken dat nu ook de mediawereld volkomen geïn-filtreerd heeft.

Onwelriekende stegenDe vrije markt is een schitterend mechanisme voor het midden en

kleinbedrijf, voor bakkers en stof-zuigerfabrikanten. Als vanzelf ont-staat de gunstigste prijs-kwaliteit-verhouding en komt het mooiste in de mens bovendrijven. Toegepast op de media ontstaat er precies het tegenovergestelde. Dan gaat de grootste gemene deler overheersen, dan wordt op het laagste en goed-koopste in de mens ingespeeld en komen de meest onsmakelijke en banale dingen bovendrijven. De apostelen van het vrijemarktfun-

damentalisme, hun loopjongens en huurlingen, dat zijn de consulenten die met holle praatjes gebakken lucht verkopen en als loopse teven achter trendy mantras als ‘synergie’ en ‘user generated content’ aanhup-pelen. Directies, CEO’s, aandeel-houders laten zich de stroop om de mond smeren en trekken als on-nozelaars de kleren van de keizer aan. Het meest degountante is nog wel de cynische minachting die de modale consultant en zijn opdracht-gevers voor het publiek hebben: dat zijn platte, achterlijke individuen die ook met platte banale kost gevoe-derd dienen te worden omdat ze nu eenmaal niks beter verwachten en kunnen verdragen. Mediacriticus Mort Rosenblum beschreef deze self-fulfilling prophecy schitterend in zijn Who Stole the News?Terug naar Brussel, die gefaalde stad, dat monster van Frankenstein van verscheurde gemeenschappen die nauwelijks met elkaar communi-ceren. In het westen van het kanaal zinken buurten weg in armoede en

een zelfgekozen isolement van reli-gieus obscurantisme, in het oosten zijn er enclaves van obsceen over-betaalde Eurocraten die nauwelijks belasting afstaan. Bourgeois Fran-cofonen en Dansaert-Vlamingen, ontspoorde clochards, illegalen en Chinese toeristen klonteren samen in de naar pis riekende stegen in het pittoreske centrum. Deze stad wordt bestuurd door negentien burge-meesters en honderden schepenen en gemeenteraadsleden, waarin het statistisch hoogst onwaarschijnlijk is dat er een meerderheid van com-petente lieden tussen zit. Een arme stad die door een meedogenloze vastgoedsector, het heet niet voor niks zo, compleet verbrusseld werd en wordt. Natuurlijk heeft zo’n stad behoefte aan kritische en onafhan-kelijke berichtgeving.

Anti-MidassenBDW had die onafhankelijkheid en presenteerde op onverwachte momenten een heerlijk onbevan-gen kritische blik. Ja, soms werd er drammerig het multiculturele evangelie gepreekt, maar er was ook ruimte voor andere geluiden- onder-getekende kreeg eerder dit jaar twee volle pagina’s om zijn bezorgdheid over de islamisering van Molenbeek te uiten. FM Brussel en BDW zijn kweekvijvers voor aanstormend ta-lent, bewezen door de juweeltjes van foto’s, uitblinkende reportages en artikelen die er soms uitspatten, een krant en radio gemaakt door men-sen met passie. En dat is het pro-bleem. Passie, dat is een moeilijk te verzakelijken kwaliteit die vreemd en verdacht is voor de gemiddelde consultant. Sommige voeren het subsidieargument aan. Hou toch op! Die paar kruimels die BDW en FM Brussel krijgen staan in schril con-trast met de fortuinen die de meest ondersteunde sector van dit land, het noodlijdende bankwezen, toe-geworpen krijgt. Is er trouwens ook bekend hoeveel die consultant heeft opgestreken om de Vlaams-Brussel-se Media tegen het licht te houden?Eens in de zoveel tijd staat er een schitterend individu op, een staats-man, een filosoof, een uitvinder, een activist, een zakenman, een kun-stenaar, die generaties van mensen weet te verrukken en inspireren. Het zijn de katalysatoren der cultuur. Nu zien we het tegenovergestelde. Nu zien we een opmars van banalisato-ren, die als naaktslakken alles wat op hun weg komt gulzig opvreten en een slijmerig spoor van middelma-tigheid en viezigheid achter zich aan trekken. Het zijn de hedendaagse anti-Midassen, die alles wat ze aan-raken niet in goud, maar in stront veranderen. Het is triest. De anti-Midassen, de banalisatoren en hun kontenlikkers hebben de media in handen gekregen. Het is aan ons om ze weer terug pakken.

Teun Voeten,

Antropoloog en oorlogsreporter

“We zien een opmarsvan banalisatoren, die als naaktslakken alles wat op hun weg komt gulzig opvreten”

© H

EL

EE

N R

OD

IER

S

BRUSSEL – Een stad als Brussel heeft behoefte aan kritische en onafhankelijke berichtgeving die met passie wordt gemaakt, vindt antropoloog en oorlogs-reporter Teun Voeten. Helaas is passie een moeilijk te verzakelijken kwaliteit die vreemd en verdacht is voor de gemiddelde consultant, schrijft hij.


BDWOPINIE

TRIOMF DER BANALISATOREN

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Mobiliteit

Binnen afzienbare tijd word ik tijdelijk fysiek immobiel.Ik woon aan de KVS, en dus kan ik moeilijk te voet naar de An-cienne Belgique, Beursschouwburg of Zuidstraat gaan.Brusselse taxi’s weigeren je mee te vervoeren, tenzij tegen woekerprijzen. De afstanden zijn zogezegd te kort om uit hun kosten te geraken.Metrotrips, als je er al geraakt, worden een hel.Toeristen zullen, taxichauffeurs kennende, in dezelfde val ge-lokt worden. Chris Prouve, Brussel-Stad

Tweetaligheid

Ik lees met belangstelling het artikel van Liesbet Dhaene en Koen Daniëls in BDW 1474 met als titel Tweetalige scholen zijn taalarme scholen .Fundamenteel hebben Liesbet Dhaene en Koen Daniëls ge-lijk. Het heeft geen zin de Nederlandstalige scholen, waar op dit ogenblik al vele leerlingen van huize uit anderstalig zijn, en vaak Franstalig, nog te belasten met tweetalig onderwijs. Het Vlaamse onderwijs levert leerlingen af die, en niemand denk ik zal dit tegenspreken, in de allermeeste gevallen zich ook behoorlijk in het Frans uit de slag kunnen trekken. Ikzelf bijvoorbeeld heb met mijn kennis van het Frans uit het Neder-landstalig onderwijs, alle vakken in het Nederlands gegeven (behalve de taalvakken), het examen niveau 1 doorstaan bij het Vast Wervingssecretariaat (nu Selor) zodat ik zelfs een Frans-talig ambtenaar kon zijn.Er is geen behoefte aan versterking van het Frans in de Ne-derlandstalige scholen te Brussel. Indien minister Vanhengel tweetalige scholen wil oprichten, zou hij zich beter richten tot de Franstalige Gemeenschap, die leerlingen afl evert waarvan het taalniveau Nederlands beneden alle peil blijft – enkele zeldzame uitzonderingen niet te na gesproken.Indien de Franse Gemeenschap dat niet wil, tot daar. Maar dat is geen reden om ons eigen onderwijs naar een lager kwalitatief niveau te trekken wat betreft de uitdrukkingsmogelijkheden in het Nederlands voor de verschillende onderwezen vakken. Kortom, indien er tweetalige scholen komen in Brussel, dan moeten het eigenlijk alleen de scholen zijn die door de Franse Gemeenschap worden ingericht.

Prof. Dr. Joost RampelbergVoorzitter Vlaams Komitee Brussel

De toekomst van BDW (1)

Blijkbaar moet ik vanaf nu iedere donderdag verwachten even-tjes goed te schrikken als ik naar huis kom en BDW in mijn brievenbus zit. Dat is natuurlijk niet jullie schuld, we weten waar de verantwoordelijken zitten. Maar nu moet ik me toch eventjes kwaad maken over het gebeuren bij de VBM.Ik ken Anne Brumagne niet persoonlijk en wist niet dat ze zo geliefd was door haar collega’s. Maar ik heb wel haar invloed op BDW kunnen zien deze laatste jaren. BDW werd meer een krant voor mensen van alle leeftijden en niet alleen maar voor oudjes: Zazie, Protestfl its, Vadrouille, uitgebreide opiniepa-gina en al de toffe series die iedereen Brussel van alle kanten laten leren kennen. Ik heb sinds ze begon als hoofdredactrice BDW altijd liever gelezen, om te weten wat er leeft in mijn stad, om de inclusieve, positieve beeldvorming, om het kritisch on-derzoek achter de beleidsschermen. Ook FM Brussel ken ik niet omdat ik geen radioluisteraar ben, maar als het even levendig en geëngageerd over onze stad bericht, het leven makkelijker maakt voor Brusselaars van alle kleuren en afkomsten en niet aarzelt om ook de moeilijke vragen te stellen, net zoals BDW doet, dan moet FM Brussel zeker blijven.Ik verschoot ervan te lezen dat Pascal Smet meent een media-huis te moeten uitvinden dat dé informatiebron over de stad

moet zijn. Sorry, maar dat bestaat er al, draait goed en heeft veel vrienden: BDW ! Langs Franstalige kant is er geen verge-lijkbaar goed product. En nu mensen – op die manier ook nog! – buitengezet worden, betekent dat het verlies van hun know-how en van de motivatie en het vertrouwen van het resterend personeel. Dat had iedereen met een beetje benul van manage-ment vooraf kunnen zien. En vermijden.Maar dat is niet de enige reden waarom de genomen beslis-sing kortzichtig is. Meneer Callebaut heeft door de manier van doen duidelijk gemaakt dat hij niet veel afweet van com-municatie (zo ga je toch niet om met mensen!) en marketing, want zo veel negatieve publiciteit voor zijn bedrijf op zo kort termijn is moeilijk met opzet te verkrijgen. En de heren politici die braafjes hebben meegestemd, gaan een heleboel stemmen verliezen. Van de Vlaamse Brusselaars die zich opnieuw de dupe moeten voelen als het over hun belangstellingen gaat. En van mensen zoals mij die ze waarschijnlijk graag als kiezers hadden gehad: een relatief jonge, hoogopgeleide, anderstalige allochtone die meewerkt aan een leefbaarder Brussel (in mijn geval door tegen geweld en onveiligheid op een sociaal ver-draagzame manier te vechten), in beide stadstalen leeft, werkt, vrijt en uitgaat en die na vijftien jaar nog steeds niet goed weet of ze beter op Franstalige of Nederlandstalige partijen moet stemmen. Veel van wat Vlaamse partijen in Brussel kunnen betekenen en waarmaken wordt met deze beslissing verspeeld, want wie gaat de politieke analyse van een consumer generated contentmachine die door adverteerders gestuurd wordt nog ge-loven? Noch Franstalige, noch Vlaamse media gaan Vlaams-Brusselse politici zichtbaar maken, zo veel staat nu al vast.En als de eindgebruiker het laatste woord heeft, zoals meneer Callebaut dat meent, dan is het mijne: handen af van BDW en FM Brussel ! Redactionele aandacht in ruil voor adverten-ties, dat bestaat al en moet niet meer uitgevonden worden: de Streekkrant . En die ga ik zeker niet beginnen te lezen. Irene Zellinger, Schaarbeek


Bij een huiselijke opruimactie vond ik een exemplaar van Brus-sel Deze Week daterend van 5 juli 2000.Uit curiositeit vlooide ik die krant eens uit en vergeleek met wat BDW ons anno nu zoal serveert. In het licht van de ont-slagencarrousel bij de Vlaams-Brusselse Media en het totaal onbegrijpelijke ontslag van hoofdredactrice Anne Brumagne loonde dit overigens best de moeite.Als de krant de spiegel van onze stad is dan leven we, voortgaande op wat voor me ligt, inmiddels in een to-

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


taal andere stad, in een ander era en onder een ander aura! BDW toen: een grootformaatgazet met op de voorpagina nog dik in de verf gezette ster-reclames (van mammoetgsm’s in Belgische franken!), morsige foto’s en lay-out als kwatta-choco op een blad papier geëtaleerd, redelijk weinig artikels en grof geannexeerd door een dikke bundel reclame. Hoe vaak heb ik in die tijd mijn aardappelen niet geschild op die smakeloze BDW ? Ongeloofl ijk dat dit exemplaar het heeft overleefd. BDW 2015 staat voor mij voor: een handig en openbaarver-voersvriendelijk formaat met foto’s, gemaakt door echte vaklui en de laatste tijd eindelijk ook in kwaliteitsvolle druk en groot formaat geprint. Met reclame herleid tot aanvaardbare pro-porties en minder storend interfererend met de inhoud. The-manummers, interessante opiniebijdragen, lezersrefl ecties en interviews die bulken van een stadsvisie en een groot boontje voor het boeiende laboratorium waarin wij hier in Brussel le-ven. Vinger aan de pols. Elk nieuw initiatief, elke interessante urbane oprisping, verbouwing, plan, burgerinitiatief, voorne-men of utopie lijkt razendsnel gedetecteerd en ook in beeld ge-bracht. Dit duidt op een redactie met goede antennes en een lezerspubliek dat zaken wenst en weet te signaleren. De laatste tijd zie ik gelukkig ook meer en meer gewone Brus-selaars in the picture komen en worden de Brusselse Bobo’s wat beter geproportioneerd. Ik dank de redactie ook voor de nieuwe cartoonist die me een echte Ket lijkt te zijn.Wat ik wel met de week meer en meer mis zijn bijdragen van auteurs met namen die ver uit de buurt van Kevin Janssens en Ronny Peeters liggen. Ze bestaan en ze schrijven voor andere kanalen vaak vlammende bijdragen. Waarom dan niet voor en over deze superdiverse stad?Ik zie ook dat de kettenbijlage Zazie beetje bij beetje meer body begint te krijgen maar eigenlijk is het jammer dat het voorlopig een aanhangsel blijft. Brusselse ketten zouden hun eigen gazet met gemak voor elkaar moeten kunnen krijgen en ze verdienen hun eigen kanaal.Tegenwoordig wordt vanuit overheden het dogma van schaal-vergroting gehuldigd en ook BDW zit blijkbaar in een fusie-operatie. Ik heb twijfels bij alles wat groot is. Small is beautiful . Groot is arrogant en schrijft vaak haar eigen glorifi ërende ge-schiedenis wegens too big too fail . Ik wens deze redactie dus een welgemeend profi ciat, guts in de nakende fusie en hoop dat ze de lat op dit niveau kan blijven leggen. Ik ga er vanuit dat een krant geleid moet worden en ik zie dat de redactie en de lezers op hartverwarmende partij kiezen voor Anne Brumagne die met haar team professioneel voort-gebouwd heeft aan een kwaliteitskrant voor Brussel. Krijgt ex-CEO Tubbax, inmiddels ook al zijn kop kwijt, ook dit soort steunbetuigingen? Kris Kaerts, Jette


Nieuwsgierig naar alles wat mijn stad aangaat, is Brussel Deze Week voor mij een niet te missen medium.De artikels zijn goed onderbouwd, de interviews zijn interes-sant. Zeer gevarieerd komt de specifi ek Brusselse actualiteit aan bod, wat zelden het geval is in de andere pers.Als Franstalige droom ik van een blad zoals BDW , een medium dat alle nieuws groepeert over het leven van deze stad en haar inwoners, een blad dat helaas niet bestaat aan Franstalige kant. Als Brusselse van buitenlandse origine vind ik het ook ontzet-tend belangrijk dat de diversiteit van deze stad belicht wordt: Brusselaars uit alle windstreken die Brussel mee opbouwen en verrijken op cultureel, sociaal en economisch vlak. Stad, cul-tuur, inwoners en economie vormen de actualiteit voor BDW .Ik wil uitdrukkelijk de redactieploeg bedanken en wens mijn solidariteit uit te spreken voor uw hoofdredactrice die om voor mijn onbegrijpelijke redenen werd ontslagen.De pers beleeft moeilijke tijden, nochtans heeft onze democra-tie echt nood aan toegankelijke en kwaliteitsvolle pers.Hetzelfde geldt voor FM Brussel , een radio zoals Brussel zelf: boeiend, cultureel, amusant, veelzijdig en jong. Hopelijk blij-ven ze beide bestaan, BDW en FM .

Marie Nagy, fractievoorzitter Ecolo-Groen gemeenteraad Brussel

Stadstuinen > Voor elk stedelijk tuinprobleem een oplossing

Een kamer onder de hemel

E igen aan de grootstad is de beperkte typologie aan stadstuinen. De hoog ommuurde schoendoos, liggend tegen

buurmans tuin, is het meest voorkomende model in Brussel. Nadien volgt het gamma

van driegevels en villa’s in de residentiële ge-meenten. Gevolgd door een divers aanbod aan voorschoot grote tuintjes, koeren, terrassen en balkons van huizen met appartementsin-deling.

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK


dakconstructies op achterbouw en keukens, veel saaie tuinen met ongezond ros en te nat gras,... Het zijn maar enkele van de constan-ten.” Toch is Verstreken heel positief. “Denk niet dat een stadstuin herinrichten moeilijker is dan een groot terrein. Alle functies die de ge-bruiker graag wil in de tuin, vallen met enig creatief denkwerk ook te verenigen of te ver-zoenen op een kleine oppervlakte. Ik begin altijd met een goed kennismakingsgesprek

Erik Verstreken, (stads)tuinarchitect van Green!Mind (www.greenmind.be) met tien jaar ervaring, ziet dit overal genoeg. “Typisch aan Brussel zijn de hoogteverschillen. De stad ligt op hellingen, ook rond het centrum. Platte

De zitbakken (inzet) vervullen twee behoeften: ze laten licht en regen door voor bloeiend groen (sedum) en zorgen met kussens voor een meubelvrij lees- en drinkterras.

BRUSSEL – Heeft u een koertje van niemendal of een grote lap groen waar geen grasspriet op groeit? Het doet er niet toe. Een oude stadstuin beantwoordt veelal niet aan uw ideaalbeeld. Maar het kan anders. We namen een tuinarchitect met roze bril onder de arm en vonden oplossingen. Een nietszeggend asfalten dak, een te hellend grasveld en een donker zithoekje werden gebruiksvriendelijke buitenkamers.

Waar amper iets groeide boven steengruis, kwam een rustgevend groen hoekje.

de stad. Het is gezond en herbergt veel mi-neralen, zodat er minder slakken voorkomen. Waar er natte bodem is – en dat is vaak in Brussel, ook in de schaduwtuinen – laat lava het vocht beter doorsijpelen. Sedum vraagt als daktuinbegroeiing weinig of geen onderhoud en zorgt eens in bloei voor voedsel voor bijtjes. Ook belangrijk voor het milieu. Dus alles is zeer ecologisch.”Dat groendaken in de mode zijn, is meegeno-men. Verschillende gemeenten in het Brus-selse Gewest geven een subsidie voor wie dit aanlegt. Een daktuin biedt in het algemeen voor meer ‘kijkers’ dan de eigenaar een groen uitzicht. Het biedt een extra gebruiksruimte aan. En de fauna, van spinnen tot vogels, heeft er wat aan. Wat ons meteen opvalt aan deze daktuin is het gebruikerscomfort. Om de inkijk van omringende appartementen te verminderen, werden zuiderse wimpels aan

spandraden gehangen. Zeer goed om het zon-licht te filteren en meteen veiliger dan een grote parasol die kan omwaaien. Het plankier van het terras is van onderhoudsvriendelijk accoya, een duurzaam bewerkte zachte hout-soort behandeld met zuren. Dezelfde zuren worden gebruikt om augurken in te bewaren. Als vast meubilair bedacht de tuinarchitect bakconstructies die over het sedum werden getimmerd. Zo krijgt het groentapijt toch nog altijd licht- en waterinval, terwijl zitkussens volstaan om er een handige bank van te ma-ken.

ComputerruimteOp naar een echte gelijkvloerse tuin. Of er buiten het groendak nog modetendensen zijn in stadstuinen, willen we eerst weten. Verstreken: “Ik noteer toch meer en meer milieubewustzijn bij de Brusselse tuinlief-


hebber. Ik geef tuinen een statistische score inzake natuurwaarde. Inheemse planten gaan voor exoten. Exoten die een rol spelen in het ecologische gegeven gaan voor andere uitheemse planten. Hoe meer verharding in de tuin (terras, paadjes, constructies,…) hoe minder ruimte voor natuur. En ook de onder-houdsvriendelijkheid telt mee. De intensiteit daarvan wordt bepaald door de aanwezigheid van energie-vragend gazon (wekelijkse snoei), hagen (tweemaal per jaar een snoei) en vaste planten die snel andere planten overwoekeren (moeten na jaren weggehaald worden). Nieuw gegeven is echter dat meer stedelingen expli-ciet meegeven dat ze wel wat willen werken in de tuin. Onderhoud is minder hun grote zorg, omdat tuinarbeid voor rust, ontspanning en voldoening zorgt.”Bij een Oudergemse driegevelwoning (Lam-bermontlaan), zoals er zoveel zijn in groe-nere woonwijken, was het probleem van een andere orde. De bewoners met kinderen had-den een sterk hellend stuk gazon, met daar-naast een steile tuintrap die de voortuin met de achtertuin verbond. Dat wou de dame des huizes absoluut weg. Verstreken: “We hebben de steile trap naar haar idee in 2012 vervan-gen door grote stapstenen (betonstenen op maat). Het zonnig talud bleef toch behouden. Daarin kronkelt nu een kruiden- en moestuin, waarvan de perceeltjes goed te bereiken zijn. Achteraan kwam een composteerruimte. Het hellend hoogteverschil opvangen leidde tot de tuinnaam: Up lift your garden. Het bergop zeulen met de grasmaaier is voorbij en nu kan een partijtje badminton of petanque horizon-taal plaatsvinden. Het terras werd in grootte verdubbeld. En onder een gedeelte dat als tuinzitbank kan dienen kwam heel wat op-bergruimte voor tuingerief, de grasmaaier en speeltuigen (inzetfoto rechts).”

Schilfers leisteenNog moeilijker leek ons een concept te be-denken voor een 15 vierkante meter koertje-tuintje in Elsene waar geen gras of plant op overleefde omdat er tot diep een laag steenslag van vorige afbraakwerken lag. Het lapje ‘ach-teruit’ in de Graystraat, dat enkel met een trap vanuit de woonkamer bereikbaar was, had de eigenares al veel geld aan planten gekost, zon-der resultaat. Verstreken over de tuin Regarden: “Om bijko-mende ruimte te hebben, werd een stuk haag weggehaald. De achterliggende oude muur bleef bewaard. De dame wilde vanuit haar ze-tel iets moois, en rust vanuit de tuin ervaren. Buiten eten hoefde niet meer, nu de kinderen uit huis waren. Het ontwerp van 2014 voor-zag in recyclageboordstenen op hun dwars-zijde, die als lange strips een patroon tekenen. Schilfers leisteen liggen ertussen, samen met de nieuwe plantjes die op lava goed gedijen. Onder de trap kwam opbergruimte. De scha-duwplanten nodigen uit om ertussen te flane-ren en er een stoeltje bij te zetten voor wie wil roken of lezen. Iedereen content.”

SerrebibliotheekVoor elke probleemtuin lijkt er dus wel een oplossing te zijn. Hoe ver moet die creativiteit nog gaan? “Iemand die haast geen streepje zon op de grond kreeg, wou absoluut proven-çaalse lavendel in de tuin. De lavendel hebben we dan in potten op hoge schappen tegen de tuinmuren gezet. Zo vingen ze toch zon.”“Het vreemdste dat ik onlangs mocht beden-ken, was iets voor een te groot geworden bibli-otheek. De eigenaars konden hun kookboeken niet meer kwijt in huis, de muren stonden vol. Dan maar een serre in de tuin bedacht, met een afsluitbaar gedeelte waar de collectie een plek kan krijgen. Of die er al staat, weet ik niet.”

Jean-Marie BinstFoto’s: Marc Gysens

waarin de verzuchtingen en ideeën van de tuinbezitter meegenomen worden naar mijn tekentafel. Belangrijk is dat bij kleine opper-vlaktes verschillende functies overlappend worden gedeeld. Noem het twee vliegen in één klap, getuige een zitbank op het groendak waaronder de beplanting gewoon kan doorlo-pen.”

GroentapijtDaar willen we het resultaat van zien. Boven op zijn achterhuis in de Locquenghienstraat zien we wat Verstreken bedoelt, met wat hij Endless Roof doopte, zijn nieuwe daktuin zon-der balustrade. Het oneffen asfaltdak kreeg in november 2014 een anti-worteldoek, een drai-nage en een laag lava van 7 tot 25 centimeter dik die alles egaliseerde. Daarop kwam nog een doek, substraat en sedum in matten. Verstreken: “Lava is een ideaal product voor

“Lava is een ideaal product voor de stad. Het is gezond en herbergt veel mineralen, zodat er minder slakken voorkomen”

Geen hellend grasveld meer, wel een wandelmoestuin in het talud en opbergruimte voor tuingerief onder het terras (inzet).

GASTRONOMIE > NIEUWE BRUSSELSE BROUWERIJ OPENT DE DEUREN

EN STOEMELINGS BROUWT IN EEN VITRINE

D e nieuwe brouwerij, na Can-tillon en Brasserie de la Sen-ne de derde die echt zelf op

Brussels grondgebied brouwt, is het werk van de jonge Brusselaars Denys van Elewyck - de brouwmeester - en diens compagnon Samuel Languy. Je vindt ze makkelijk, aan de achter-kant van de Kapellekerk en het ge-lijknamige station. De niet overdre-ven grote maar volledig ingerichte ruimte heeft een gevelbrede vitrine, waarachter je het duo aan het werk kan zien tussen de inox kuipen, de zakken mout en de flessen die al klaar zijn voor de verkoop. We mo-gen er hun eerste en voorlopig enige bier proeven, de uitstekende blonde Curieuse Neuse, die inderdaad een speciale neus heeft, en de aroma-tische kwaliteiten van gist, hop en mout evenwichtig combineert tot

een frisse tripel die niet te zoet en niet te bitter is en 7,5 procent alco-hol bevat. De brouwerij werkt zoveel mogelijk met Belgische producten. Eén van de twee gebruikte hopsoorten, de cascade, komt van het familiebedrijf Hoppecruyt uit Poperinge. Maar met de mout van Malterie du chateau in het Henegouwse Belœil zet En Stoe-melings in volle hophype ook in op een uitgesproken moutsmaak. “We hebben nog veel ideeën voor andere recepten en experimenten die onze vaste klanten hier ook al wel eens zullen kunnen proeven. Maar nu ligt de focus op het lanceren van de Cu-rieuse Neuse.” Vanaf 4 juli kunnen geïnteresseerden het bier ter plekke komen kopen in flessen van 75 cen-tiliter. Er is ook al concrete interesse van de Brusselse horeca om af te ne-

BRUSSEL - Na een jaartje administratieve voorberei-ding, fondsen zoeken en proefdraaien is brouwerij En Stoemelings in de Marollen klaar voor het echte werk. Vanaf 4 juli kunnen bierliefhebbers hun nieuwsgierige neus aan het venster van de brouwerij en in een glas van hun Curieuse Neuse steken.

Denys en Samuel zagen snel de mogelijkheden van brouwen in een vitrine in.

© IVA

N P

UT


ADVERTENTIE

OPEN I OUVERT: 07:00 > 14:00

www.foodmet.brussels

Vrijdag, zaterdag en zondagVendredi, samedi et dimancheOp de site van | Sur le site de l’ Abattoir, Rue Ropsy Chaudronstraat 24 1070 AnderlechtParking : Delacroix rue Jules Ruhlstraat Metro : Clemenceau, Delacroix

Een markthal vol smaakVotre marché gourmand

Foodmet_BDW_120x255_02.indd 1 20/05/15 15:40

Ik hoop dat het warm weer is wanneer u dit leest. IJs, en dan bedoel ik de blokjes of de scherfjes, niet het dessert of snoepje, is een relatief nieuw fenomeen.

Waarom willen we altijd koud drinken? Dat is ons opgelegd door de (Amerikaanse) televisieseries. Toen ik klein was, werd er, wanneer ik na het zo-merse ravotten om drank vroeg, altijd op geha-merd: “Niet te koud drinken.” Oma’s en tantes vonden koude drank levensgevaarlijk, net zoals zwemmen na de maaltijd. Kinderdrank stond nooit in de ijskast.Al sinds de oudheid gebruiken mensen ijs. In de bergen buiten Rome kan het in de winter behoorlijk vriezen, en die slimme Romeinen hadden al spoedig technieken om ijs ongeveer het hele jaar door te be-waren. In heel Italië is er trouwens haast geen plek te vinden vanwaaruit je geen sneeuwtop kan zien. De hoogste berg van de Abruzzen (2900 m) met de meest zuidelijke gletsjer van Italië (nu ook van Eu-ropa) ligt maar 124 kilometer ten noordoosten van de Eeuwige Stad. Later, in onze koudere streken, oogstte men elke winter het ijs op alle vijvers, die dan in prachtige ijskelders werden bewaard. Maar dat was enkel voor de rijken. Tot de Eerste Wereld-oorlog verkocht men het ijs van de vijvers in Brussel aan de hoogste bieders. De ijskelder van Oudergem, bijvoorbeeld, werd daarvoor gebouwd.Voor professionelen zoals artsen, vissers en room-ijsfabrikanten werd ijs vervaardigd in grote fabrie-ken zoals die van Strombeek. IJs werd er gemaakt door water in diepe metalen bakken in een onder-koeld pekelbad te hangen. De installatie in Strom-beek leek wel zo groot als een zwembad, kranen haalden de bakken er één voor één uit en de grote blokken ijs werden er dan uit gekanteld. Voor ge-bruik konden die blokken dan nog door een mo-len worden gehaald of op lengte gezaagd, naarge-lang de behoefte. Een andere manier is om water langs buizen met koelvloeistof te laten lopen; het ijs groeit aan de buitenkant van de buizen aan tot de gewenste dikte en dan wordt er warme vloeistof door de buizen gespoeld waardoor het ijs springt en in stukjes naar beneden komt. Dat gebeurt in hoge fabrieksgebouwen met bovenin die lange verticale buizen. Je moest wel zien dat je er niet onder staat

wanneer enkele tonnen ijsbrokken naar beneden komen. Ooit stond

er zo’n fabriek langs de Werkhuizen-kaai, niet ver van de familistère van Go-

din, waar nu de Vroegmarkt is.Voor thuisgebruik bij de rijken, of bij de slager, werd zo’n balkvormige blok ijs in de bovenkant van een met zink gelijnde houten kast gelegd. Dat was de oorspron-kelijke ijskast (in tegenstelling tot de mo-derne koelkast). Ze zijn alleen nog hier en daar te zien in een museum. Het ijs hing bo-ven de te koelen waren, want zoals iedereen weet: “de kou zakt.” Vis die vandaag op ijs ligt in de winkel heeft daar nauwelijks baat bij, dat is puur cosmetisch. Vis hoort onder het ijs te liggen, maar dan kunt u hem natuur-

lijk niet zien, wat oninteressant is in de handel.Wij kunnen het ons haast niet meer voorstellen:

niet zo gek lang geleden werd gewone drank zo goed als nooit actief gekoeld. IJskasten waren tot de jaren 1960 in Europa een zeldzaamheid en ijsblok-jes waren al helemaal onbekend. Bier op café heette koud wanneer het uit de kelder kwam. Daar stond dan ook het vat waaruit naar de gelagzaal werd ge-pompt, maar de betere bieren stonden in fl essen op ‘t schap en werden nooit koud gedronken.Waar komt het drinken met ijsblokjes dan van-daan? Ik vermoed uit Amerika. En waarom? Hier is mijn gok: geuren en smaken ontwikkelen zich in de warmte. Wanneer een drank niet lekker is, van slechte kwaliteit, dan zijn er twee mogelijkheden: suiker bijdoen of steenkoud serveren. Alle slechte smaken worden gedempt op onze verdoofde smaak-papillen. Jonge – slechte – jenever of wodka wordt vanuit de diepvries geserveerd. De wrange en sterke drank smaakt plots mild en fl uwelig. De winst is voor de kastelein: de klant drinkt sneller en wil er nog wel één. Met een niet gekoelde borrel gaat het nippend. Time is money! Hebt u ooit weleens een niet gekoelde pils geproefd? Wanneer men bieren proeft en vergelijkt, zou dat de norm moeten zijn. Als hij ‘warm’ lekker is, dan is hij dat koud ook, omgekeerd kan het tegenvallen! Onge-

koelde softdrinks zijn dan weer onaangenaam zoet, de kou doet er je meer van drinken. Fuchsia Dunlop, de Britse experte van de Chinese keuken, vertelde op haar blog hoe verwonderd zij was over de obsessie voor ijs in Amerika: “Het eerste wat de liftjongen je vertelt wanneer je op de juiste verdieping van het hotel bent aangekomen, is waar de ijsmachine staat. Zelfs in de winter in New York. In China daarentegen brengt men een ther-mos met heet water naar je kamer.” Waarop een Chinese lezeres meldde dat in haar ouderlijk huis ook altijd een thermos met lauw water gereed stond om te drinken. Koud heette ook daar ongezond. Een Amerikaanse reageerde dan weer hoe vreemd ze het vond dat thee in Europa heet wordt gedronken. Dat kende ze niet.Sta er gewoon eens bij stil. Is al die kou wel nodig? Al geef ik toe dat een koel glas op een hete dag heer-lijk is. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

IJs

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachetmen van de nieuwe brouwers, maar

ook dat is voor later. De ambachtelijke – want niet geau-tomatiseerde – productie ligt nu op 500 liter per week. Denys en Samuel gebruiken om te roeren zelfs een echte houten roerstok - het antieke werktuig en embleem van de brou-wers dat bijna nergens nog wordt ge-bruikt, maar dat zij door een vakman hebben laten maken.

Poetsman en zakenman Ook afvullen, bottelen, stockeren, inkopen, verkopen en schoonma-ken doen ze zelf. “Als brouwer ben je ook halftijds poetsman,” weten ze ondertussen, en dan maken ze nog abstractie van de zakelijke kant van de zaak. Samuel: “De passie voor het bier is er altijd geweest. We zijn allebei Brusselaars en toen we een jaar of vijftien waren, zaten we al in Delirium café om zoveel mogelijk bieren te proeven.” Denys: “Rond 2008 ben ik zelf beginnen brouwen als autodidact en omdat de reacties van vrienden goed waren ben ik in

ADVERTENTIE

“Hebt u ooit wel eens een niet gekoelde pils geproefd? Wanneer men bieren proeft en vergelijkt, zou dat de norm moeten zijn”


Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

2013 de brouwersopleiding aan het Institut Meurisse gaan volgen. Maar de volgende stap was geld bij elkaar zoeken en de administratie in orde brengen. Tussen het en stoemelings brouwen in onze eigen keuken en het installeren van onze brouwerij hier zaten maanden papierwerk: in-schrijving bij douane en accijnzen, de zoektocht naar een gebouw, ver-gunningen, brandweer,…” Samuel: In vergelijking met zo’n zakelijke start is brouwen eigenlijk eenvou-dig. Zelfs de zoektocht naar fi nan-ciën verliep vlotter. “We hebben zelf wat geïnvesteerd. De crowdfun-ding eind vorig jaar heeft ongeveer 15.000 euro opgebracht. Daarnaast kregen we een beurs van OpenSoon dat de handel in bepaalde wijken ondersteunt, en een gunstige lening van het gewest via Brusoc.”De locatie waar En stoemelings uit-eindelijk terechtkwam, is een paar stappen verwijderd van de statige Les Halles des Tanneurs, dat begin-nende Brusselse bedrijven onderdak biedt, en ook dit pand in de aan-bieding had. “We hadden natuur-lijk niet gedacht dat we achter zo’n vitrine zouden brouwen, maar we zagen snel de mogelijkheden van de ruimte in. Meestal zit een brouwerij wat verstopt, maar hier heb je veel direct contact met voorbijgangers.”En ook de relaties met Cantillon en Brasserie de la Senne zitten goed, getuige de gezamenlijke traktatie van de drie brouwers aan Manneken Pis een paar weken geleden. “Wij zijn zowat hun kleine broertje. Zo-dra ze zagen dat we echte brouwers waren en de Brusselse brouwerswe-reld konden helpen herleven, heb-ben ze ons gesteund.”

Michaël Bellon

Spiegelstraat 1, Brussel, open vanaf 4 juli van dinsdag tot donderdag, www.enstoemelings.be

SAMUEL LANGUY:

“Toen we een jaar ofvijftien waren, zaten we al in Delirium café om zoveel mogelijk bieren te proeven”

er zo’n fabriek langs de Werkhuizen-kaai, niet ver van de familistère van Go-

din, waar nu de Vroegmarkt is.Voor thuisgebruik bij de rijken, of bij de slager, werd zo’n balkvormige blok ijs in de bovenkant van een met zink gelijnde houten kast gelegd. Dat was de oorspron-kelijke ijskast (in tegenstelling tot de mo-derne koelkast). Ze zijn alleen nog hier en daar te zien in een museum. Het ijs hing bo-ven de te koelen waren, want zoals iedereen weet: “de kou zakt.” Vis die vandaag op ijs ligt in de winkel heeft daar nauwelijks baat bij, dat is puur cosmetisch. Vis hoort onder het ijs te liggen, maar dan kunt u hem natuur-

lijk niet zien, wat oninteressant is in de handel.Wij kunnen het ons haast niet meer voorstellen:

niet zo gek lang geleden werd gewone drank zo goed als nooit actief gekoeld. IJskasten waren tot de jaren 1960 in Europa een zeldzaamheid en ijsblok-Nick

ADVERTENTIE


BRUSSEL – Deze zomer vindt wie woont, werkt of gewoon vertoeft in de Europese wijk, op zeven verschillende mooie plekjes picknicktafels waar hij of zij kan aanschui-ven om zijn lunch- of koffiepauze door te brengen.

De Europese wijk aantrekkelijker en gemoe-delijker maken door de publieke ruimte beter te benutten en evenementen te organiseren, dat is de doelstelling van de Brusselse vzw eQuama. In dat kader lanceert de vereniging deze zomer European Canteen, een experi-ment waarbij iedereen wordt uitgenodigd om grote publieke tafels te delen voor een lunch, een koffi epauze of een ontmoeting met vrien-den, collega’s of bewoners.

Mama CanteenDe picknicktafels zijn modulair en kunnen dus op verschillende plekken en in verschil-lende formaties opgesteld worden. Rond een standbeeld, met zicht op een vijver of in een mooie hoek in het park. In totaal kunnen zeventig tafels tot grote ge-helen aan elkaar geschakeld worden. Die vind je deze zomer op deze zeven mooie plekjes: het Frère Orbansquare (22 juni tot 15 okto-

ber), het de Meeûs Square (1 tot 30 augustus), op de esplanade van het Europees Parlement (17 juni tot 15 oktober), het Leopoldpark (van nu tot 30 augustus) het Jean Reyplein (vanaf nu tot 30 september) en het Schumanplein (van 1 september tot 15 oktober). In het Ju-belpark staat vanaf nu tot eind september de Mama Canteen, waar plaats is voor liefst hon-derdvijftig personen.

MB

Europawijk aan de picknicktafel

PUBLIEKE RUIMTE > PLAATS VOOR 150 PERSONEN IN MAMA CANTEEN EXPO > SCHAARBEEK LEVERT BLIKVANGERS VOOR 20 JAAR COLOMA

VLAAMSE TOPKUNST EVEN UIT DEPOTSINT-PIETERS-LEEUW/SCHAARBEEK - Uit de enorme collectie van 18.000 kunstwerken van de Vlaamse overheid, ondergebracht in depot in Schaarbeek, krijgt ongezien werk het daglicht te zien. Curator Els Stubbe koos 30 topstukken uit als paradepaardje voor de ‘Rozenda-gen - 20 jaar Coloma’ in het rozenpark-kasteel van Sint-Pieters-Leeuw.

Europa’s grootste rozentuin viert haar twintigste verjaardag. Dat wordt gevierd met open dagen, een nieuwe duurzame roos Coloma en een unieke tentoonstel-ling van Vlaamse kunst in combinatie met bloemschikcreaties, uiteraard van rozen. Eerst de tentoonstelling. Curator Els Stub-be, in een vorig leven expo-coördinator van het Vlaams cultuurhuis Brakke Grond in Amsterdam, werd ingezet voor het ex-positieconcept. De Vlaamse Gemeenschap dacht aan ontsluiting van haar kunstver-zameling en vroeg Stubbe om kunst die past bij het rozenthema bijeen te schar-relen. Daarvoor trok de curator naar de Vlaamse reservecollectie van Kunst en Erfgoed.

Extra dimensieDe Vlaamse Gemeenschap heeft zowat 18.000 kunstwerken in bezit. De meeste staan of hangen netjes in het depot, de topstukken zijn grotendeels uitgeleend ter verfraaiing van ministeries, kabinetten en andere panden. Stubbes ogen vielen er open. “Jammer dat ik geen weet had van deze collectie, anders had ik hieruit des-tijds in de Brakke Grond wel wat geëx-poseerd. Spijtig dat er geen actief beleid rond de circulatie van deze kunstwerken bestaat.” Toch vond de curator in de beperkte tijd die ze kreeg een unieke verzameling. “Ik ben vertrokken uit het thema rozentuin: de schoonheid van de bloem, de natuur, het verwelken,... Ik wou niet vervallen in de clichés van geuren en kleuren die rozen oproepen, maar kon wel associatief tewerk gaan. Extra moeilijkheid was dat samen met de kunst een bloemstukkenexpositie is geëtaleerd.“ Die bloemsierkunst komt van de hand van het Edingse echtpaar Stefan en Françoise Roosen-Vandonink, gespecialiseerd in rozen en al meermaals nationaal kampioen bloemschikken. “We proberen om elkaar een extra dimensie te gunnen, zodat de bloemensierkunst niet louter decoratief is; de dialoog lijkt me goed gelukt,” aldus Stubbe. Blikvanger van de expositie is een kera-mieken torso met roosachtige blaadjes van Johan Creeten (foto). Creeten krijgt nu ook in de expo Vormidable, hedendaagse Vlaamse beeldhouwkunst in Den Haag een centrale plek. Verder is er grafi sch werk van Panamarenko, schilderwerk van Dirk Braeckman, Antoine Mortier, Joris Ghekiere en sculpturen van Wilfried Pas (teloorgang van de natuur), Roland Mon-teyne, Koenraad Tinel en Jan Dries. Brusselaar Walter Swennen vormt wat he-dendaags tegengewicht. Lettertjes van een gedicht van Koen Van Synghel hangen in een glazen lichtbak (bleek door zijn fra-giliteit moeilijk uit te lenen). Van coryfee

Torso van Johan Creeten.

© C

OLO

MA

Hoe blijf jij Fit in je Hoofd?

Versterk jouw veerkracht!www.fitinjehoofd.be

Camiel Van Breedam koos de curator een as-semblage ‘redenaar op kruiwagen’, met een knipoog naar het element tuinarbeid.

PuzzelstukjesOver haar ervaring in het depot wil Stubbe dit kwijt: “Beperkte of geen beschrijving van de werken zorgde al voor een uitval van de selec-tie die ik kon maken. Een deel van de verza-meling is gedigitaliseerd, veelal zijn er echter geen foto’s bij.” “De klimatologische omstandigheden voor conservatie en de ophangingsystemen zijn in orde. Maar ik heb het gevoel dat heel die col-lectie te weinig circuleert. De onderbezetting aan personeel maakte dat ik beperkt werd in mogelijkheden. Van een installatie kon men de puzzel niet meteen in elkaar zetten. En werk dat ik buiten wou zien, kon niet worden verplaatst. Ik zag kunst met een stuk af, ander werk waar het glas van gebroken was en nog meer onvolledig werk, al kunnen de onderde-len wel verspreid liggen in het depot. De op-volging van de catalogi is stopgezet.” Stubbe kreeg ook geen tuinsculpturen mee; een werk van de pluridimensionale artiest Honoré d’O bleek te fragiel om uit te lenen. Buiten in de rozentuin is tussen het driedui-zendtal rozenvariëteiten uit vier continenten en gans Europa een nieuw parcours aange-legd. Een selectie van de 101 beste rozen (naar ziekteresistentie, sterkte, geurkracht en onderhoudsgemak) is het kroonstuk van twintig jaar noeste rozentuinarbeid, dankzij Marcel Vossen.

Jean-Marie Binst

Rozendagen – 20 jaar Coloma, van 27 juni tot 6 juli, Joseph Depauwstraat 25, Sint-Pieters-Leeuw. Rozentuin open van dinsdag tot zondag van 10 tot 20u. Expositie ‘Verborgen kunstschatten tussen de rozen’ in het kasteel, alle dagen open van 10 tot 17 uur, www.rozendagen.be

ADVERTENTIE

De oorsprong van het Beatleskapsel

BRUSSEL – Hoe Liverpool? Wat Liverpool? Waar Liverpool? “I might have been born in Liverpool - but I grew up in Hamburg.” Dat zei John Lennon - die in zijn thuisstad toch ook al wat had meegemaakt - over zijn Duitse periode, waarin The Beatles echt The Beatles werden.

Hamburg is een havenstad – de tweede groot-ste van Duitsland en de tweede grootste haven van Europa – en bij havensteden horen uit de kluiten gewassen rosse buurten. In Hamburg ligt die in de wijk Sankt Pauli, en de beroemde Reeperbahn vormt er de levensader van. De Reeperbahn, inmiddels ook bezongen door

The Police, Elvis Costello en Tom Waits, is goed voor een kilometer aan seksclubs, gok-tenten, discotheken en muziekclubs, al werd hij ondertussen wel al aardig opgeschoond en gegentrificeerd. Tussen 1960 en 1962 wer-den vier musicerende jongetjes - die spoedig de wereld zouden veroveren als The Beatles - mannen en muzikanten. In Hamburg hebben de Fab Four letterlijk en figuurlijk hun naam gevestigd. Al waren ze aanvankelijk nog met vijf en nog niet helemaal compleet toen hun manager Allan Williams hen erheen stuur-de. In Hamburg kon je als beginnend bandje een iets grotere habbekrats verdienen dan in Liverpool, dus gingen John Lennon, Paul

McCartney, de nog minderjarige George Har-rison, drummer Pete Best en bassist Stuart Sutcliffe er op 17 augustus 1960 voor een lang verblijf naartoe dat met enkele onderbrekin-gen meer dan twee jaar en 281 soms erg lange concerten zou duren. Op die zeventiende augustus 1960 gaven ze ook al meteen hun eerste optreden als The Beatles, een naam die de groep pas in Hamburg aannam, in de nog steeds bestaande ‘Indra Club’ aan Grosse Freiheit. Die dwarsstraat van de Reeperbahn, werd in de zeventiende eeuw


Artists in residence The Beatles in HamburgEen daarvan was vormgever Klaus Voormann die later de hoes van het Revolver album zou maken en in Hamburg ook de foto nam die Lennon voor de hoes van zijn solo-album Rock-‘n-Roll zou gebruiken. Voormann diende ook als model voor het later wereldberoemde Beat-leskapsel, want het is naar zijn coupe dat zijn vriendin Astrid Kirchnerr in Hamburg ook de kapsels knipte van Lennon en McCartney, die daarmee afscheid namen van de brylcreem.

SilhouettenDe vijf Beatles doken in Hamburg ook voor het eerst de studio in met Ringo Starr, die op dat moment nog de drummer was van Rory Storm and the Hurricanes, die eveneens in Hamburg rondhingen. Nog in de Hamburgse periode zou Sutcliffe overlijden aan een aneu-rysma en werd Best tijdens een tussenstop in Liverpool ontslagen, waarna Ringo in novem-ber drummer van the Beatles werd. Inmiddels speelde de groep al in de grotere Star Club. Die brandde later af, maar leeft verder door de ge-luidsopnames die daar van de laatste Beatles-optredens gemaakt zijn. Hamburg heeft lang niets gedaan met dat Beatlesverleden omdat het van de stad niet prioritair werd geacht bij het vermarkten ervan. Maar vandaag kan je in Sankt Pauli rondleidingen volgen die je langs de plekken voeren waar de Beatles allemaal speelden en ondertussen is op Beatles-Platz, het kruis-punt van Reeperbahn en Grosse Freiheit, ook het museum Beatlemania te vinden. Op het kitscherige plein in vorm van een vinylplaat laten toeristen zich nu ook fotograferen in de stalen silhouetten van The Beatles die er staan.

Michaël Bellon

www.brusselnieuws.be/inresidence

VLAAMSE TOPKUNST EVEN UIT DEPOT

STUDENTENFLATS

> Volledig gerenoveerd> Studio’s en appartementen > Vlakbij universiteiten

> Beste investering> +4% rendement> Elke studio: douche & kitchenette

verkoopgestart

Bouwpromotor / Verkoop :

www.elad-brody.be 03/ 663 88 07

Residentie FAB

PRIJZEN vanaf €119.000

FABOudergem

Residentie

zo genoemd omdat niet-protestanten er hun godsdienst mochten belijden, maar was op dat moment al lang een compleet goddeloze aan-gelegenheid geworden. The Beatles traden er nadien verschillende keren per avond en nacht op tegen een karig loon en een luizige slaap-plaats achter het scherm van het leegstaande cinemazaaltje Bambi Kino. Van daaruit maak-ten The Beatles op een uitvoerige manier ken-nis met seks, drugs en hun eigen rock-‘n-roll. Hun veelvuldige optredens voor een soms ru-moerige publiek leidden er immers toe dat ze er als muzikanten snel op vooruitgingen, dat ze aan podiumprésence wonnen, en dat ze en-kele interessante vrienden tegen het lijf liepen.

Links: De originele Beatles op het podium van de Hamburgse Indra Club.

Rechts: In Hamburg waren ze nog met vijf. Drummer Pete Best (links) zal later vervangen worden door Ringo Starr. Ook gitarist ‘Stu’ Sutcliffe zou de band nog verlaten.

© V

GM

8383

© JO

HN

HA

LBR

OO

K

B etty Nicaise is geen vrouw van twaalf jobs en dertien ongelukken. Wel een die steeds haar hart heeft gevolgd, dat zo

groot is als de wereld voor de sociale sector. Nicaises familiegeschiedenis heeft daar onte-gensprekelijk veel mee te maken.“Mijn oma is, na de dood van mijn grootvader, samen met mama naar België gevlucht voor de gesel van Francisco Franco. Grootvader had als anarchist zijn leven gegeven voor de

goede zaak tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Zij zijn hier in België aangekomen, bij wijze van spreken, met enkel de kleren aan hun lijf. Ze hebben honger geleden en enorme proble-men gekend voor ze hun leven weer op de rails hebben gekregen. In Charleroi, waar moeder mijn vader heeft leren kennen, een Waalse arbeider.” Daar in Charleroi heeft Betty Nicaise het le-venslicht gezien. Ze is er tot haar achttiende

Betty Nicaise: “Waarom gaat men in Brussel niet op zoek naar alternatieve oplossingen voor sluikstorten?” © MARC GYSENS

ANDERLECHT – De strijd tegen de armoede in Brussel is als water naar de zee dragen, als een vinger in de dijkbreuk. Het zal moeilijk zijn om iemand te vinden die het beter weet dan Betty Nicaise. Dagelijks wordt ze ermee geconfronteerd in haar functie bij de Federatie van de Bicommunautaire Maatschappelijke Diensten.

‘VINGER IN DE DIJK’

BETTY NICAISE STAAT OP DE BARRICADEN TEGEN ARMOE


gebleven. Daarna koos ze voor Brussel. Om te studeren. Journalistiek, gecombineerd met Criminologie. “Dat heb ik twee jaar gedaan, daarna heb ik er de brui aan gegeven. Met enkel mijn kandida-turen op zak. Pas tien jaar later heb ik er mijn schouders opnieuw ondergezet. Omdat een volwaardig diploma (Criminologie, nvdr) mij betere professionele vooruitzichten bood. Die hernieuwde studies combineerde ik met vol-tijds werken. Allerminst simpel: nu zou ik de moed niet meer kunnen opbrengen om eraan te beginnen.” Brussel voor altijdDe constante in die ondertussen 48 jaren, is Brussel. “Mijn roots zal ik echter nooit verloo-

chenen. Ik ga graag terug naar Charleroi, al is het maar om vrienden uit de oude tijd weer te zien. Maar om te leven verkies ik Brussel. Een keuze waar ik onmogelijk spijt kan van heb-ben. Bij mij in de straat kent iedereen ieder-een; vraag je een dienst, dan sta je nooit voor een gesloten deur. Er is groen op drie minuten wandelen van bij mij thuis. En zo zijn er nog veel wijken in Brussel, ondanks dat het een grootstad is. Het centrum? Ik stap de metro in en enkele haltes verder ben ik er. Daar is al-les voorhanden. In een stad als Brussel heb je gewoonweg geen auto nodig. Zalig. Zeker voor mij: een auto heb ik niet, zelfs geen rijbewijs.” “Je zou dan ook denken dat iemand als ik, die in zekere zin sociaal gehandicapt is, de ver-keersvrije zone aan de Beurs zou toejuichen. Het omgekeerde is waar. De politiek heeft met die zone enkel een trekpleister voor toeristen voor ogen. De lasten worden afgewenteld op de rug van de bewoners van de buurt van de Van Arteveldestraat, Anneessens, de Ander-lechtsepoort. Door plannen voor parkings, om de bezoekers toe te laten hun auto zo dicht mogelijk bij verkeersvrije geneugten te stallen. De nabijheid van de dienstverlening van het openbaar vervoer wordt daarentegen afgebouwd. Een staaltje van politiek blind is voor de noden van de bewoners zelf. Net als de plannen die er waren om het Vossenplein om te toveren tot één grote parking.” “Wat me zo mogelijk nog meer stoort, is de vuiligheid in tal van veel wijken, zoals hier in de Gouden Driehoek. Ondanks de nijvere inspanningen van de straatvegers. En het zal niet het plan van mevrouw Fadila Laanan zijn dat een oplossing zal bieden. Waanzin, net het omgekeerde van wat er zou moeten ge-beuren. Ten eerste lijkt het me logistiek ge-zien een onmogelijke operatie. Ten tweede het is een kaakslag voor de mensen die moeten

leven op hun schamel appartement, dikwijls met kinderen. Het resultaat? Er zal nog meer aan sluikstorten worden gedaan. Waarom niet zoeken naar alternatieve oplossingen? Zoals het installeren van containers waar de mensen hun vuilnis kunnen kwijtraken? En waarom niet meer volk inzetten voor het on-derhoud van de straten, de parken? Dat laatste

zou een uitweg kunnen bieden voor mensen met een lage opleiding, die nu in de werkloos-heid wegkwijnen.” MolensteenMensen die het moeilijk hebben: zo zijn we aangekomen bij de grootste bekommernis van Betty Nicaise. Nu, al 15 jaar lang binnen de Federatie van de Bicommunautaire Maat-schappelijke Diensten. Een federatie met als grootste uitdaging de strijd tegen de armoede in het Brusselse. Een strijd waaraan Nicaise meer dan haar steentje bijdraagt, terwijl ze zich ook nog eens bezighoudt met het patro-nale aspect dat bij vzw’s speelt. Als voorzitter van de FASS, La Fédération des Associations Sociales et de Santé. Dat laatste: onderhan-delingen met de syndicaten over collectieve arbeidsovereenkomsten en dergelijke, juridi-sche beslommeringen. En daarbovenop is ze ook nog eens militante bij de PTB, Parti du Travail de Belgique.“De strijd tegen de armoede hangt als een mo-lensteen rond de nek van Brussel. Alsof we en-kel maar een vinger in de dijk kunnen steken. Eén kind op vier leeft onder de armoedegrens, de jeugdwerkloosheid loopt de spuigaten uit. Hartverscheurend om te zien is het hoe de leeftijdsgroep van 18 tot 25 hopeloos verlo-ren loopt. Allemaal jonge mensen die, door verschillende omstandigheden, nooit hebben geleerd wat het is om op eigen benen te staan. En er is meer dan die jongeren die geen toe-komst in hun hoofd hebben. Je hebt de dak-lozen, de asielzoekers uit andere continenten, Europese onderdanen voor wie hier een beter lot zoeken de lange leegte is. Die laatste groep heeft zelfs geen recht op sociale hulp. We zien hoe Fransen en Italianen weer naar hun thuis-land worden gestuurd, omdat hen helpen een te zware last voor de staat is. De Roma heb-

“Voor mij staat het als een paal boven water: de strijd tegen de armoede is de verantwoordelijkheid van de politiek”

BRUSSEL - Nadat eerder bekend was geraakt dat Michael De Cock zijn functie als artistiek leider van het Mechelse theater ‘t Arsenaal medio 2016 inruilt voor diezelfde functie in de Brusselse KVS, maakt ‘t Arsenaal nu wereldkundig dat KVS-acteur Willy Thomas de omgekeerde beweging maakt. Hij trekt in 2016 naar Mechelen, waar hij als artistiek leider een team zal vormen met theatergezelschap Lazarus rond Günther Lesage, Ryszard Turbias, Koen De Graeve, Pieter Genard en Joris Van den Brande.

Was deze opmerkelijke ‘personeelswissel’ een onderdeel van één goed voorbereid plan?Willy Thomas: “Integendeel. Het verhaal begon bij Lazarus, dat door de raad van be-stuur van ‘t Arsenaal was weerhouden om Michael op te volgen. Zij hebben vervolgens een voorstel gedaan om mij als artistiek lei-der in hun verhaal mee te nemen. Enerzijds omdat zij als collectief die taak niet op zich wilden nemen, en anderzijds omdat we met mij erbij een complementair verhaal konden vertellen waarin ook de sterfelijkheid aan bod komt - een pijler die ‘t Arsenaal zeer dierbaar blijft.”“Toen ik die vraag kreeg, viel ik ook bijna van mijn stoel. Het is inderdaad een won-derlijke samenloop van omstandigheden. Maar als je het loskoppelt van het feit dat Michael De Cock naar de KVS komt, dan zie je vooral een fijne combinatie: Lazarus die als degelijke maar ook speelse en toegan-kelijke verhalenvertellers een breed publiek aankunnen, en ik die een wereld meebreng die zij nog minder hebben verkend. Boven-

dien ken ik hen al goed. Ik heb al met hen samengespeeld, ik kan goed met hen dis-cussiëren, en ik hou enorm van de lichtheid en de anarchie waarmee ze ook heel seri-euze dingen kunnen aanpakken.”

Was u op dezelfde jobaanbieding in de KVS ook ingegaan?Thomas: “Dat was evenmin mijn plan. Er zijn wel een paar mensen en vrienden die vroegen of ik me geen kandidaat zou stel-len, maar ik had in eerste instantie vooral zin om nog te spelen. We hebben al die ja-ren al pittig gewerkt in de KVS en het was niet in mij opgekomen om dat huis daarna nog eens te gaan leiden. De stap naar ‚t Ar-senaal is behalve onvoorzien toch ook nog iets anders. Hun vraag heeft mij opnieuw wakker geschud en zin gegeven om iets meer vanuit de luwte en vanop wat afstand van Brussel - wat op dit moment misschien niet slecht is - ook andere inhouden en sa-menwerkingsverbanden te ontdekken.”

Met u verliezen stad en theater wel heel wat ‘stadstheater’-knowhow.Thomas: “Maar die is niet gebonden aan deze stad alleen. Ik denk zelfs dat het tijd wordt dat zulke knowhow ook tussen ste-den en zelfs internationaal gedeeld wordt, waar ze nu dikwijls wat te lokaal verankerd blijft. Ik heb niet het gevoel dat ik naar de achtertuin verhuis. Ik zit daar op een boog-scheut van Antwerpen en Brussel dus de mogelijkheid om verbanden te leggen met Brussel is er zeker. Dat Michael De Cock ondertussen in de KVS zit, kan op dat vlak alleen maar een voordeel zijn.” Michaël Bellon

Stokwissel tussen ’t Arsenaal en KVS

Willy Thomas: “Ik verhuis naar de achtertuin.”

© V

ICK

Y B

OG

AE

RT

3 VRAGEN AAN WILLY THOMAS


ben recht op helemaal niets. Zelfs niet om het statuut van politieke vluchteling aan te vragen, omdat ze uit een Europees land komen. Al is het een land waar ze als paria’s worden behan-deld. Denkt men nu echt dat die mensen hier voor hun plezier op straat of ergens in een park komen slapen?”“Miserie in overvloed. En het ergste van al is nog dat we geen echte soelaas meer kunnen bieden: de tijd dat de sociale diensten in Brus-sel de mensen mogelijk op pad konden zetten naar min of meer een toekomst is verleden tijd. We gaan u helpen aan werk te geraken, wij gaan u helpen een deftig onderkomen te vinden. Vergeet het. Er is geen werk. Onderdak vinden voor de mensen die in de marge leven: compleet onbetaalbaar. Zelfs toevlucht vinden bij het OCMW is allerminst een vanzelfspre-kendheid.”

Exorbitante mensenDat maatschappelijke werkers zich onmachtig voelen bij de huidige gang van zaken is duide-lijk een understatement. “Zij lopen dag in dag uit met het gevoel rond dat ze nog weinig of niets kunnen doen. Dat ze machteloos staan. Voedselhulp verstrekken: je zou bijna kunnen stellen dat het zowat het enige is dat nog in hun macht ligt. En dat nu sinds al een tiental jaren. Vreselijk, als je het echt goed bekijkt: in 2015, in Brussel, de hoofdstad van Europa, moest voedsel worden uitgereikt aan mensen. Niet alleen aan vreemdelingen. Ook aan Bel-gen. Daklozen, ouderen die moeten rondko-men met een schamel pensioen. Zelfs mensen die werken, maar wier loon zo schamel is dat ze er met de beste wil niet van kunnen rondko-men. En dan maar orakelen dat werk hebben het belangrijkste is, dat het dan wel allemaal goed komt. Het is zelfs zover gekomen dat –bij gebrek aan structurele hulp– vzw’s voedsel gaan aankopen in de Colruyt om te bedelen.” “Als je dan hoort dat de Brusselse minister van Werk, Céline Fremault, in Le Soir zegt dat de vzw’s er niet zijn om aan de baxter van de overheid te liggen als het om financiering gaat, dan gaan mijn haren overeind staan. Omdat het net de vzw’s die in Brussel in de sociale sector aanwezig zijn het werk van de openbare overheid doen. Mocht dat niet het geval zijn, dan zouden we frontaal op een catastrofe af-stevenen. Voor mij staat het als een paal boven water: de strijd tegen de armoede is de verant-woordelijkheid van de politiek. Dat grote be-drijven die exorbitante winsten maken amper meer belastingen betalen dan de gewone bur-ger, is en blijft van de pot gerukt.”

Karel Van der Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

RADICALE VERNIEUWERS. De Standaard en de Sociale InnovatieFabriek selec-teren tien nieuwe, andere en positieve oplossingen voor maatschappelijke uitda-gingen als radicale vernieuwers. Bekendmaking 26/06 van 10 tot 12 uur in het Kaaitheater. n SCHWOBFEST PASSA PORTA. Maak kennis met tien vergeten en te herontdekken klassiekers, win het pakket of snuister op de tweedehands boe-kenmarkt tijdens het eerste Schwobfest van Passa Porta. 28/06 om 12 uur in De Markten. n DEADLINE BEZET DE STAD. Saskia De Coster, curator van stadsfesti-val Andermansland, wil jong geweld op haar podium. Een voorstel indienen kan tot 30 juni. Meer info op www.bezetdestad.be. n DE MUNT IN DE PRIJZEN. De associ-atie van Franse cultuurrecensenten prijst Penthesilea als beste wereldcreatie. De dvd-opname van Lulu wint de prijs voor beste audiovisuele opname.

Samengesteld door Hanne De Valck

‘IK BEN BOEDDHISTE’Boeddhisme is een pijler in het leven van Betty Nicaise. “Het past perfect bij wie ik ben, wat ik doe. Een levenshouding –geen godsdienst– die op het welzijn van de andere is gericht, begaan is met wat rondom leeft. Die zegt: niets is voor eeuwig, verkrampt vasthouden is verloren moeite. Alles is met mekaar verbonden... Ik heb het Boeddhisme pas op latere leeftijd volledig omarmd, toch is het een filosofie die me al van jongs af heeft aangespro-ken. Het is begonnen met het lezen van een boek toen ik amper tiener was en ik weet nog goed dat ik toen heb gezegd: Ik ben boeddhiste.” “Als onvervalst kind van de jaren 1970, uitloper van de hippieperiode, boei-den exotische filosofieën me enorm. Op een bepaald moment heb ik tai chi omarmd. De stage die mijn leraar heeft georganiseerd in Karma Ling was een belevenis die me binnenste buiten heeft gekeerd. Elke dag weer heb ik mijn moment van meditatie op mijn kussentje. Het schenkt me geluk en energie.” CULT

UU

R K

ORT

EVERE – Van een droomdebuut gesproken: tijdens zijn eerste seizoen bij het Nederlandse Oranje Zwart heeft Vincent Vanasch (27) zowel de kampioenstitel als de Euro Hoc-key League op zak gestoken. Op clubniveau heeft hij dus al heel wat eremetaal verzameld, en nu is het

tijd om met de nationale ploeg te scoren. Te beginnen met de World Hockey League in Brasschaat. “Uit moeilijke momenten kan je kracht put-ten, dat heb ik geleerd tijdens het seizoen bij Leuven,” vertelt de Brusselaar. “Vertrouwen bepaalt voor een groot deel hoe een keeper presteert, en net dat kreeg ik er niet. Men is er niet altijd correct geweest met mij, ik heb gezien wat er gebeurt als men achter je rug spreekt. Uit dat allemaal heb ik kracht geput die ik nog altijd in mij draag.”Tot dan toe was de carrière van Vanasch noch-tans vlot verlopen. Als zoon van de oprichter van de jeugdschool van White Star Hockey groeide hij zowat op met de stick in de hand. Dat was aanvankelijk als veldspeler en als keeper tegelijkertijd, maar toen White Star uit de hoogste divisie zakte, besloot hij naar Nijvel te trekken. Als doelman. “Ik heb tijdens mijn jeugd het geluk gehad dat in mijn ploeg nog een andere keeper was waarmee ik de goal deelde. En dan bedoel ik: tijdens wedstrijden elk één helft in de goal en één als veldspeler. De knoop om definitief keeper te worden, werd doorgehakt toen Nijvel mij als doelman aantrok.”“Dat verleden als veldspeler levert me vandaag nog steeds voordelen op. Ik weet wat er om-gaat in het hoofd van aanvallers en gebruik dat.”Bij Nijvel deed Vanasch twee seizoenen lang ervaring op in de eredivisie, en toen vertrok hij naar Leuven. Dat het daar niet goed ver-liep, las u al. In de loop van het seizoen 2009 – 2010 verbrak hij er dan ook in onderling overleg zijn contract. “Nadat mijn contract bij Leuven vroegtijdig werd stopgezet, ben ik blij-ven trainen. Het seizoen erna heb ik bij Wat-ducks kunnen tekenen, een Belgische topper.”“Ik had het geluk dat hun keeper stopte. Dat hij de doelman was van de nationale ploeg, zorgde wel voor enige druk. Maar de club ge-loofde in mij. Zelfs al was ons eerste seizoen niet meer dan degelijk, met een uiteindelijke vierde plaats. Hun steun heb ik de seizoenen erna terugbetaald door mijn deel van het werk te doen in onze drie opeenvolgende titels.” Ondankbare rolVanasch bewees met zijn opmars nogmaals hoe belangrijk vertrouwen is. Toen hij in 2012 met de Watducks op schema lag om zijn eerste titel te pakken, werd hij terug opgeroepen voor de nationale ploeg. Die had hij even opzij laten liggen na zijn moeilijke periode bij Leuven. ”Ik werd in februari uitgenodigd voor een stage en heb dankzij goede prestaties mijn plaats in de ploeg afgedwongen, en niet meer afgegeven. Op een paar maanden tijd ben ik dus in de ploeg geraakt die aan de Olympische Spelen in Londen heeft deelgenomen. Ongelooflijk, wie weet schrijf ik ooit een boek over die opmars (lacht).”

Vincent Vanasch: “Het is fantastisch om te zien dat bijvoorbeeld de Duitsers, die vroeger uit de hoogte naar ons keken, nu echt wel rekening met ons houden.”

© PHILIPPE DEMARET / BELGAIMAGE

‘WE MOETEN LEREN WINNEN’HOCKEY > VINCENT VANASCH WIL NA TOPSEIZOEN OOK SCHITTEREN MET RED LIONS

“2016 is dé afspraak voor onze ploeg. We gaan voor de top drie naar de Spelen”

BDW

SPOR

T

“Die Spelen waren uiteraard fantastisch. De sfeer, onze supporters die talrijk aanwezig wa-ren. Het blijft een belangrijk moment uit mijn carrière. Alleen denk ik dat we, indien het ge-loof in onszelf groter was geweest, dichter bij een medaille hadden kunnen komen.”Uitspraken als deze laatste durft de Brusse-laar vandaag zonder problemen te doen. En daar zit zijn transfer naar het Nederlandse Oranje Zwart voor iets tussen (zie kaderstuk). Hij ging dit seizoen op zoek naar een nieuwe sportieve uitdaging bij de club uit Eindhoven, ging die aan, en sloeg met brio.“Ik kwam er in een volledig ander systeem terecht. Bij Watducks speelden we vanuit een goede organisatie, maar in Nederland denken

HOLLANDS LEF

ze vooral aan aanvallen. Het is wel leuk dat ik meer ballen moet pakken, want tijdens mijn laatste seizoenen in België moest ik per match nog maar twee à drie keer in actie schieten.”“Beter doen dan afgelopen seizoen wordt moeilijk. We zijn zowel landskampioen als Eu-ropees kampioen geworden. In de finale van de Euro Hockey League, tegen het Duitse UHC, heb ik in de shoot-out ook nog een paar bal-len gepakt die ons de zege hebben opgeleverd. Dat is leuk, want als keeper heb je meestal een ondankbare rol.” Schrik van de leeuwenOok onze Red Lions vormen een hechte groep. Dat kan ook moeilijk anders, want ze trainen maar liefst drie dagen per week samen. Daar-door is het programma van Vanasch bij zijn club beperkt tot twee trainingen en een wed-strijd. “Ons programma is nogal druk. Behalve zaterdag is het al hockey dat de klok slaat. Ik zit in mijn laatste jaar kinesitherapie aan het Isek, in Oudergem. Maar ik spreid dat over drie jaar, tot na de Spelen in Rio. Ik zou een paar maanden stage moeten doen en dat valt niet te combineren met ons drukke programma.”“Het is uitzonderlijk dat sporters meer met hun nationale ploeg trainen dan met hun club. En er zal, indien we ons plaatsen voor de Olympi-

De overstap van Vincent Vanasch naar Nederland heeft zijn ogen geopend. Hij heeft er een andere mentaliteit ontdekt die hem naar betere prestaties leidt. “Als wij Belgen iets weten, zeggen we dat we het niet echt weten. Nederlanders zeggen daarentegen altijd dat ze het weten, zelfs als dat niet zo is. Dat is het verschil,” aldus de Brusselaar. “Ze hebben meer vertrouwen in zichzelf en hebben een veel grotere winnaarsmentaliteit. Ook op training. Elk spelletje willen ze winnen. Dat is iets waar we als Belgen nog veel van kunnen leren.”

sche Spelen, later nog een vierde trainingsdag bij komen. Dat vinden de clubs niet zo leuk, maar ze krijgen wel spelers terug die nog be-ter zijn geworden.”Het harde werk en de combinatie van jonge spelers en mannen die ervaring hebben op-gedaan in het buitenland, moet de Red Lions eremetaal opleveren. Hun collectief blok moet de tegenstanders schrik aanjagen.“Het is fantastisch om te zien dat bijvoorbeeld de Duitsers, die vroeger uit de hoogte naar ons keken, nu echt wel rekening met ons hou-den. Ik wil dat de tegenstanders schrik van ons hebben. Daarom moeten we leren win-nen en prijzen pakken. Om te winnen moet je stappen zetten, dat komt niet zomaar. Je moet de nodige maturiteit tonen.”Dat proberen onze Red Lions, net als de da-mes van de Red Panthers, momenteel in de praktijk te brengen tijdens de World Hockey League, die nog tot 5 juli plaatsvindt in Bras-schaat. Een plaats in de top drie volstaat voor het behalen van hun ticket voor de Olympi-sche Spelen van volgend jaar. “Al wil ik het daar niet bij laten. Indien we aanspraak ma-ken op de overwinning, moeten we die pak-ken. Maar we zijn er nog niet. Iedereen doet alsof we al in Rio zijn, maar eerste moeten we ons langs een paar sterke tegenstanders ma-noeuvreren.”“2016 is dé afspraak voor onze ploeg. Als we gaan, is het minstens voor de top drie. Een zevende plaats zou een ontgoocheling zijn. Ik hoop eigenlijk ook nog op de Spelen van 2020 in Tokio, om daarna rustig uit te bollen. Voor ik ermee stop zou ik graag een jongere keeper opleiden als opvolger. En dan mijn carrière af-sluiten als veldspeler. Dat zou een mooi einde zijn.”� Tim�Schoonjans


BRUSSEL – De perfecte mix tussen cul-tuur, toerisme en sport. Met deze om-schrijving wordt de première van de Brus-sels Urban Trail aangekondigd. Het belooft wat te worden, op zondag 5 juli. “Alles draait rond beleving,” vertelt Greg Broekmans, verantwoordelijke van de run-ningevents bij organisator Golazo. “Tijdens de Brussels Urban Trail zul je de stad op loopschoenen ontdekken. Na de start aan de Kunstberg duiken de lopers onder meer de Koninklijke bibliotheek in, lopen ze langs de Zavel, ontdekken ze een stukje Zenne dat nog open ligt, lopen ze in cinema Eldorado, etc. Er zal heel wat te zien zijn.”De ontdekkingstocht verloopt dus binnen en buiten, en is zo opgesteld dat zowel Brus-selaars als toeristen nieuwe plekken leren kennen. De urban trail heeft onder meer in Antwerpen al bewezen dat het een succes-formule is, en komt na de nodige onderhan-delingen dus naar de hoofdstad.“We beseffen dat het niet evident is om dit te organiseren in een stad als Brussel. Ge-lukkig heeft de schepen van Cultuur haar schouders er onder gezet. En het helpt ook wel dat het centrum voor een deel auto-vrij wordt. We hebben de tijd genomen om aan het parcours te werken en de bewoners zo weinig mogelijk te hinderen. Er zal veel

op stoepen en in parken gelopen worden.”“Om het loopcomfort te verzekeren, hebben we het maximum aantal lopers vastgelegd op vijfduizend. Zij zullen in golven van dui-zend starten. Er zijn nog plaatsen over, dus inschrijven kan zeker nog.”

Naar KopenhagenHet niet-competitieve karakter van de Brus-sels Urban Trail zorgt ervoor dat er een uit-eenlopend deelnemersveld aan de start zal staan. Er zijn ongeveer evenveel mannen als vrouwen ingeschreven, en zowel Vlamingen, Brusselaars, Walen als expats zullen goed vertegenwoordigd zijn.“Dat doet ons uiteraard plezier. Lopen is zeer populair. Onderzoek heeft bijvoorbeeld uit-gewezen dat één op de vijf Vlamingen loopt, er is dus zeker vraag naar loopevenementen. En dan zeker naar innovatieve zoals deze. We hebben de verschillende urban trails die we organiseren gebundeld in de Urban Trail Series en trekken op 27 september voor het eerst naar het buitenland, meer bepaald naar Kopenhagen. Het is iets dat aanspreekt en echt wel de moeite waard is, dat zal Brussel op 5 juli ontdekken.”

Tim�Schoonjans

Meer info op www.sport.be/brusselsurbantrail

Beste papa’s en mama’s van Brussel, vertelt u mij eens: hoe doet u het? En wanneer doet u het? En wat doet u dan precies? En hoe in-tens? Doet u het alleen of is uw wederhelft actief betrokken? Doet u het dan godbetert samen of om de beurt? Ik wil het weten. Doodgraag. Fans van het sportkatern van deze krant herinneren zich uiteraard nog het stukje tekst uit maart 2014 getiteld ‘Wat met het weekend?’. Daarin deed ik - geheel intiem, zoals u dat inmiddels van mij gewoon bent - een deel van onze huishoudelijke plan-ning uit de doeken. Het kwam er in het kort op neer dat sinds de geboorte van onze zoon mijn vriendin en ik onze sportmomen-ten wat bewuster zijn gaan plannen. Maandag en woens-dag voor haar. Dinsdag en donder-dag voor mij. Dat was de deal. Ik maar lopen. En zij maar naar de fitness. Voor ons geen hangbuik of flubberkont. Neen, strakke fitte jonge ou-ders zouden we zijn. Met een fulltime job, tijd voor elkaar en onze vrienden én sta-len buikspieren. Want hoe leuk en lonend ook dat ouderschap, het leven is meer dan alleen maar moederke en vaderke spelen. Dat dacht en schreef ik toen. Ondertus-sen zijn we meer dan een jaar verder. Die buikspieren zijn inmiddels eerder van kar-ton. Onze vrienden zijn zo beleefd om ons via WhatsApp op de hoogte te houden van braspartijen, terrasjes, reisjes en meer lek-kers. Tijd voor elkaar is herleid tot samen een serietje kijken alvorens we de – veel te korte – nacht aanvatten. Die flubberkont en de hangbuik zijn er nog niet. Maar dat is slechts een kwestie van enkele maanden en een occasionele trappist. Ik ben nu al be-nieuwd wat ik hier over een jaar ga schrijven.Kon ik nog naïever zijn? De huidige ik lacht even hard in zijn vuist bij het lezen van wat ik vorige lente nog durfde te schrijven. Veel ‘vaderke’ moest ik nog niet spelen.

Onze zoon was ocharme drie maand oud en had enkel oog voor zijn wieg en de bo-venbouw van zijn moeder, die nota bene nog in zwangerschapsverlof was. Een job minder om rekening mee te houden. Geen gependel van en naar kinderdagverblijven. Geen papjes klaarmaken. Vaneigens dat er dan nog tijd vrij is om baantjes te trek-ken, rondjes te lopen of ijzers te pompen. Medio 2015 liggen de kaarten net wat an-ders. Zoon is het kruipen goed en wel ont-groeid. Rennen, springen, vliegen, duiken,

vallen, opstaan en weer doorgaan zijn meer zijn ding. En kat en

muis spelen. U mag zelf de rolverdeling raden.

Ook afmattend. Maar mijn hang naar en-dorfines wordt met dat spelletje niet bevredigd.Vandaar de vraag: wanneer doet u het? Of zijn wij de

enige ouders die ons sportmoment

langzaam maar zeker als los zand door onze

vingers voelden glippen? Natuurlijk niet. Maar als Kind en

Gezin ergens een geheime balie heeft waar jonge ouders tijd kunnen kopen, mag u mij steeds het adres mailen.Ach, waar maak ik me zorgen om? Mis-schien lost het probleem zichzelf op. Als de raad van bestuur van de Vlaams-Brusselse Media alsnog de stekker uit mijn favoriet Brussels merk trekt en ik radiomaker zon-der radio word, kondigt zich na de zomer mogelijk een zee van tijd aan. Die stalen buikspieren en billen van beton komen dan vanzelf. Vergeef mij dat cynisme, maar het maakt leven des te draaglijker. Een les die ik mijn zoon over enkele jaren ook zal meegeven. Maar eerst moet hij leren dat papa-kat het altijd wint van de muis.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

Rennen, springen, vliegen

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE@FlorVDE Brussel gaat 4 milj. euro/jaar betalen voor huur RSCA-stadion in Grimbergen. RWDM kan intussen niet eens op C-terrein eigen stadion spelen.

De twee stadiondossiers die de Brusselse voetbalwereld bezighouden, lokken uiteenlopende reacties uit. In Molenbeek moet RWDM nog steeds vechten om een eigen veld te bemachtigen binnen het complex van het Edmond Machtensstadion. En dat terwijl hun project steeds meer vorm krijgt: afgelopen weekend werden onder meer de technische staf, het shirt en de eerste spelers voorgesteld. Voor Anderlecht lijkt er dan weer geen vuiltje aan de lucht: zij hebben een akkoord afgesloten met Ghelamco en zouden in 2019 hun eerste wedstrijd kunnen afwerken in het nog te bouwen Eurostadion. TS

© A

LA

IN B

UYC

K

De zomer is in aantocht, dus daar zijn ook de festivalletjes. Die beper-ken zich niet meer tot enkel muzie-koptredens, maar bieden rond het podium ook heel wat animatie aan. Zoals PLAZEY bijvoorbeeld, dat van woensdag 24 tot en met zondag 28 juni plaatsvindt in het Koekelbergse

Elisabethpark. Op woensdag kunnen jong en oud zich onder meer uitleven tijdens sportie-ve workshops. Voor de ketjes is dat bijvoor-beeld een workshop worstelen, terwijl de ouderen zich aan country dance kunnen wa-gen. Op zondag zal er een klimmuur zijn, een minigolfparcours, gekke fietsen en er kun-nen verschillende volkssporten beoefend worden. Meer info op www.plazey.be. Ook TOURNEE GENERAL heeft aandacht voor de sportievelingen. Komende zaterdag kunt u op het Anderlechtse Dapperheidsplein onder meer springen op de air track, een twintig meter lange luchtmatras. U kunt een leven-

de tafelvoetbalspeler worden, of een van de dansworkshops volgen. Meer info op www.tourneegeneral.be. Gemeenschapscen-trum De Markten zet de zomer eveneens in met een sportief evenementje. Op woensdag 1 juli organiseert het vanaf 18 uur een PE-TANQUE- EN BADMINTONAVOND. Plaats van afspraak is de Pantsertroepensquare. Wie zelf geen materiaal heeft, kan dat van De Markten gebruiken.. De Brussels Black Angels en de Brussels Tigers spelen zondag de finale van het kampioenschap American Football, de BELGIAN BOWL,in het Puyen-bekestadion in Sint-Niklaas. Voor de aftrap (om 19 uur) is er een baseballmatch, muzie-koptredens, enzovoort. Meer info op www.belgianbowl.be. De BRUSSELSE ATLE-TIEKVERENIGING organiseert op vrijdag 26 juni een MEETING op de atletiekpiste van de VUB in Elsene. Ook niet-leden kunnen er van 18.30 tot en met 20 uur de club beter leren kennen. TS

SPOR

T K

ORT

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-650.10.66, 0474-67.03.84, fax 02-650.10.38 MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Steven Van Garsse (ad interim). COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL BELEVEN OP LOOPSCHOENEN

URBAN TRAIL OP 5 JULI

BDW - editie 1480

Documents

Transcript of BDW - editie 1480