BDW - editie 1314

N° 1314 VAN 2 TOT 9 FEBRUARI 2012 ¦ WEEK 5: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

N a de muzikale basisschool, die afgelopen september openging, ook al in Schaar-

beek, komt er nu dus een ‘artistieke’ basisschool. Volgend schooljaar begint Sint-Lukas met een ont-haalklas, een eerste kleuterklas en een eerste leerjaar. Inschrijven kan vanaf deze week. “We hopen op een gezonde Brusselse mix, deels kin-deren uit de buurt, deels kinderen van ouders die bewust kiezen voor het project,” zegt Paul Corthouts, voorzitter van de vzw. ‘Ieder kind is een kunstenaar, de moeilijkheid is er een te blijven als je groot wordt.’ Deze uitspraak van Pa-blo Picasso staat op de affi che waar-mee Sint-Lukas het nieuwe initiatief promoot. Vond de kunsthumaniora dat er te laat met artistiek onderwijs werd begonnen? “Niet echt,” zegt Corthouts, “hoewel vroeg beginnen een voorsprong geeft. Maar bij de

leerkrachten is er veel enthousias-me om ook kinderen op de campus te zien. Wij zijn een van de weinige kunstscholen die een eerste graad middelbaar aanbieden. We hebben dus al de gevoeligheid om met jonge leerlingen te werken.”In de nieuwe basisschool zullen de leerlingen met kunst opgevoed wor-den, niet alleen beeldende kunsten, ook muziek, dans en theater. “Het is belangrijk dat jonge kinderen een zo breed mogelijk artistiek aanbod krijgen,” zegt Kris Bauwens, de di-recteur van de kunsthumaniora. “Nochtans is het niet de bedoeling dat we leerlingen opleiden in een artistieke richting. Taal en rekenen staan voorop, zoals in elke basis-school. Maar alles wordt op een creatieve manier gegeven. Hiervoor gaan we onze eigen pedagogische methode ontwikkelen.”Corthouts: “Die creatieve aanpak

SCHAARBEEK – Sint-Lukas Kunstschool, de vzw die in de Groenstraat de kunst-humaniora en de academie organiseert, begint vanaf september met een ‘artistieke’ basisschool. Een primeur in het Vlaamse onderwijs.

Taal en rekenen staan voorop, zoals in elke basisschool

OSCAR VAN DEN BOOGAARD OVER DE LIEFDE TIEN JAAR LATEREn ook: Urban Trad, Vadim Repin en Gisèle Vienne.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

02 0212

hebben we besloten om de plannen aan te passen en een basisschool te integreren,” zegt Corthouts.Hoewel het nieuwbouwproject al helemaal in de steigers staat – de benodigde 8 à 10 miljoen euro is er, de gemeente keurde de eerste plan-nen goed –, zal het toch nog drie jaar duren voor alles klaar is.In afwachting richt Sint-Lukas, met 362.000 euro steun van het Brussels Gewest, een voorlopige basisschool in. Van het huidige beeldhouw lokaal, de linoklas en de etsruimte worden tegen september vier klasjes gemaakt. De kleintjes krijgen ook een eigen speelplaats en een eigen ingang.

Bettina Hubo

ADVERTENTIE

zal het knutselen van andere scho-len overstijgen. De kinderen kunnen gebruikmaken van de ateliers en de materialen van de kunsthumaniora. En van de expertise van de leer-krachten.”

Drie jaar Voor het allemaal zo ver is, moet er eerst nog een en ander verbouwd worden. De aanpalende Hogeschool Sint-Lukas, die overigens een apar-te entiteit vormt, werd onlangs verbouwd door het prestigieuze architectenbureau Poponcini &

Lootens (Polo), maar de kunst-humaniora en het deeltijds onder-wijs zitten nog altijd in afgeleefde bedrijfspanden. Sommige stukken zijn te bouwvallig om nog te gebrui-

ken. Sint-Lukas had dan ook een plan, ook getekend door Poponcini & Lootens, voor een nieuwbouw en verbouwing. “Toen de vraag van de VGC kwam voor meer basisscholen,

ADVERTENTIEADVERTENTIE

in het midden van deze krant.

Lees de Gazet v/d Vrijwilliger

Chique rijden tegen een klasseprijs?Ontdek hoe in deze krant.

Een klus in huis ? Wij doen ze gratis ! Kijk snel op p

00000578954-01

37

DB

11/1

9543

4A2

Primeur: kunstschool voor kinderen

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

© P

OLO

AR

CH

ITE

CTS

/ S

INT-

LUK

AS

KU

NS

TSC

HO

OL

BDW 1314 PAGINA 2 - DONDERDAG 2 FEBRUARI 2012

Zouden ze aan de academie in de Zuidstraat al aftellen naar Sint-Valentijn? © SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Elsene wil een eigen metroUitgelicht > Meerderheidspartijen zetten tram Elsensesteenweg op helling

O p initiatief van het MR-gemeenteraadslid Gautier Calomne keurden de meer-

derheidspartijen vorige week in de gemeenteraad een motie goed waar-in de gemeente zich uitspreekt voor een metrolijn onder haar grondge-bied. Die lijn zou onder de Elsense-steenweg langs het Fernand Cocq-plein en het Flageyplein lopen, om vervolgens haar weg voort te zetten naar de campussen van de ULB en VUB.Concreet was het allemaal nog niet, maar toch drukte Calomne expliciet de wens uit om “een dialoog te be-ginnen nu er een nieuw beheerscon-

tract wordt opgesteld met de MIVB, wat onze kans op slagen vergroot.”Volgens de meerderheid moet de oproep tot een metrolijn voorname-lijk gezien worden in het licht van de bevolkingstoename in Brussel en de belangrijke plaats van Elsene in het Brusselse gewest. Volgens de PS-burgemeester is een metro ook nodig om de studentenbuurt rond het kerkhof van Elsene en de twee nabijgelegen universiteiten beter te bedienen.Aan de goedkeuring van de motie ging een stevig debat vooraf met de oppositie, die de meerderheid ver-kiezingskoorts verweet. Yves Rouyet

(Ecolo), naast gemeenteraadslid ook stedenbouwkundige, trok stevig van leer: “Vijf minuten realiteitszin, is dat mogelijk? Een metrolijn is veel te duur, en Brussel is een veel te kleine stad om het metronet nog uit te breiden in deze richting. Bo-vendien zal de nieuwe metrolijn er niet komen voor 2030 ten vroegste.

Tegen dan kunnen we beter werk maken van een verdichting van het bovengrondse vervoersnet.”CDH sloot zich bij de kritiek aan en stelde de vraag van één miljoen: “Wie zal dat betalen?” Burgemees-

ter Decourty (PS) counterde de kri-tiek door te zeggen dat een metro veel werkgelegenheid met zich mee-brengt en dat de MIVB de grootste werkgever van heel Brussel is. De oppositie vroeg zich nog af waarom een gemeentebestuur “dat normaal gezien de MIVB tegenwerkt, nu plots pro metro is.” In de stemming die volgde, onthield alleen de kleine FDF-meerderheidsfractie zich.

Broos compromisDoor te wijzen op die plotse liefde voor de MIVB heeft de opposi-tie een argument. Want voor de Elsensesteenweg heeft Brussels minister van Vervoer Grouwels al plannen. De gewestweg wordt her-aangelegd na een moeizaam tot stand gekomen, maar nog altijd broos compromis tussen Gewest en gemeente. En op de langere termijn is het kabinet-Grouwels bezig met een vertramming van de steenweg:

ELSENE – De Elsense politieke meerderheid wil dat er een metrolijn onder de Elsensesteenweg komt. PS en MR hebben daarvoor een motie goedgekeurd. Het ge-meentebestuur komt hiermee lijnrecht tegenover Brus-sels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) te staan, die een tram wil.

“Wij zijn een belangrijke gemeente”

1 MILJOEN VOOR 20 BREDE SCHOLEN

BRUSSEL – De Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie trekken samen jaarlijks één miljoen euro uit om twintig nieuwe brede scholen mogelijk te maken.

Een brede school biedt schoolse activiteiten samen met zorg, opvang, sport, spel en kunst. Het concept moet kinderen een bredere ontwikkeling geven. Brussel heeft al zo’n school, op campus Nieuwland. Maar de Vlaams-Brusselse beleidsma-kers willen er meer. Ze zien in dit model een uitgelezen kans om anderstalige kinderen een Nederlandstalige leefomgeving aan te bieden.Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) wil dan ook jaarlijks 750.000 euro besteden aan bredeschoolprojecten in Brussel. De VGC legt er 250.000 euro bovenop en zal instaan voor de coördinatie.Van dit miljoen kunnen twin-tig projecten bekostigd worden. Alle zestien Brusselse gemeen-ten met een lokaal cultuurbe-leid worden uitgenodigd om een voorstel in te dienen. Daartoe moeten ze scholen, minstens van twee netten, het gemeen-schapscentrum, de bibliotheek en geïnteresseerde welzijns-, sport-, jeugd- en culturele ver-enigingen samenbrengen rond een project. Als het dossier ge-selecteerd wordt, krijgt de ge-meente een subsidie van maxi-maal 50.000 euro waarmee een coördinator voor het brede-schoolproject kan worden aan-geworven. De bredeschoolcoör-dinatoren hoeven niet per se via de gemeenten te opereren. Als een gemeente zelf geen initiatief neemt of geen lokaal cultuurbe-leid heeft, dan kunnen scholen of andere organisaties het voor-touw nemen.De focus zal, behalve op net-werking, op taal liggen, met name op het opgroeien in een meertalige omgeving en het ver-sterken van de kennis van het Nederlands. “Leren doe je niet alleen tijdens de lesuren. Ook in de vrije tijd kun je heel wat opsteken,” zegt minister Guy Vanhengel (Open VLD), binnen de VGC bevoegd voor onderwijs. Volgens Smet wordt elke extra plaats in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel ingenomen door een kind dat de schooltaal thuis niet spreekt. “We kunnen niet blijven groeien zonder gro-tere inspanningen in kwaliteit.”� HUB

OPMERKELIJK

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BDW 1314 PAGINA 3 - DONDERDAG 2 FEBRUARI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�25�JANUARINOORDElIJkE�RING:�DE�OPTIES. Het milieueffectenrapport voor de Noordelijke Ring tussen Zaventem en Groot-Bijgaarden houdt rekening met een dubbeldekscenario (met onder meer een tunnel of een viaduct voor extra wegcapaciteit) of met een scheiding van lokaal en doorgaand verkeer. Opmerkelijk genoeg zegt de studie dat geen ingrepen doen de meest milieuvriendelijke optie is.

DONDERDAG�26�JANUARIDODElIJk�ONGEvAl�OP�TRAm�81. Op het Raadsplein in An-derlecht raakt een vijftiger gekneld tussen de deuren van tram 81, hij wordt enkele meters meegesleurd en overlijdt aan zijn verwondingen. Volgens een getuige probeerde de man bij het belsignaal nog in de tram te springen, maar bleef zijn rugzak tussen de deuren steken. Camerabeelden spreken dit tegen. Daarop zou te zien zijn dat de man de al gesloten deuren nog probeerde te openen.

ElSENE�WIl�mETRO. Op initia-tief van de MR keurt de Elsense gemeenteraad een motie goed waarin gevraagd wordt om de mogelijkheid van een metro door de gemeente te onderzoeken. De oppositie verwijt de meerderheid verkiezingskoorts.

vRIJDAG�27�JANUARIPARkET�WERkT�ACHTERSTAND�WEG. Het Brusselse parket heeft in 2011 meer gerechtelijke onderzoeken afgewerkt dan dat er nieuwe gerechtelijke onderzoeken zijn opgestart. Bovendien zijn er bij het parket ook heel wat minder nieuwe dossiers over strafbare feiten geopend.

NIEUWE�NAAm�vOOR�STADSGUERRIllA. Het collectief IMID, afkorting van Ik Moest Iets Doen, wordt omgevormd tot Gue-rilalala. De groepering organiseert ludiek verzet tegen stadsproble-men zoals sluikstorten of auto-asocialisme.

OBUS�GEvONDEN�IN�EvERE. Arbeiders die aan het werk zijn voor spoornetbeheerder Infrabel, vinden aan de Servaas Hoede-maekerssquare een niet-ontplofte obus uit de Eerste Wereldoor-log. Het springtuig blijkt onschadelijk, maar veroorzaakt toch wat verkeersop onthoud.

ZATERDAG�28�JANUARICONGOlEZEN�DEmONSTREREN. Een 350-tal Congolezen protesteert vreedzaam in het stadscentrum tegen de aanstelling van Joseph Kabila tot president van de Democratische Republiek Congo. Volgens hen heeft oppositiekandidaat Etienne Tshisekedi de verkiezingen gewonnen. Bij eerdere betogingen, vooral in Matonge, sneuvelden heel wat auto’s en winkelruiten en waren er arrestaties.

mAANDAG�30�JANUARI�NATIONAlE�STAkING. Door de nationale staking rijden er geen metro’s, bussen en trams en blijven ook de treinen stilstaan. De spits naar en uit Brussel verloopt rustig. De grote vakbonden hadden opgeroepen niet te werken als protest tegen de bezuinigingen die verwacht worden van de regering-Di Rupo I.

fDf�OvER�fElIXART. Volgens FDF-schepen Corinne François in Drogenbos moet het FeliXart Museum bicommunautair worden, ofte eigendom van de Franse en Vlaamse Gemeenschap tezamen. Nu is het museum, gewijd aan het werk van Felix De Boeck, eigendom van de Vlaamse Gemeenschap. Het wordt binnenkort gerenoveerd met geld van de provincie Vlaams-Brabant, de Vlaamse Gemeenschap en de gemeente Drogenbos. Burgemeester Alexis Calmeyn (Drogenbos Plus) probeert te sussen.

BOmEN�mOETEN�OmGEHAkT. Brussels minister van Openbare Werkzaamheden Brigitte Grouwels (CD&V) concludeert na een stu-die dat er 28 platanen moeten worden omgehakt langs de Haven-laan. Volgens de studie zijn de bomen een gevaar voor het verkeer.

DINSDAG�31�JANUARImIvB�WORDT�DUURDER. Een vervoersbewijs kopen in een voertuig van de MIVB wordt 50 eurocent duurder. Een Omnio-maandabonnement kost 20 eurocent meer, een Omnio-jaarabonne-ment stijgt met 2 euro. Nieuwigheid is het MTB-schoolabonnement voor min-25-jarigen, waarmee zowel met MIVB als De Lijn, TEC en NMBS kan worden gereisd voor maximaal 224 euro.�� Samengesteld�door�Christophe�Degreef

Metrostation Naamsepoort. Misschien vertrekt hier binnen twintig jaar een metro naar het centrum van Elsene. Of toch maar een tram?

een tramlijn die de huidige bus 71 moet vervangen. Elsene plaatst zich met zijn metroplannen dus lijnrecht tegenover het Brussels Gewest. Dat moet de Elsense meerderheid zelf ook weten, want een tramlijn op de Elsensesteenweg heet in de argumentatie voor de metromotie “niet compatibel met de aard van de steenweg, die moet kunnen blijven dienen om buurtbewoners en han-delaars te dienen.” Eigenlijk zegt de gemeentelijke meerderheid niet met zoveel woorden dat ze Grouwels’ ge-

westtram gewoonweg niet hoeven. Calomne zegt echter open te staan voor kritiek, “maar niet voor een in-tentieproces. Het is nu aan de MIVB om de metroplannen te onderzoe-ken.”Op het kabinet van minister Grou-wels antwoordt men dat een metro te duur is. “Eén kilometer metro-traject kost zeventig miljoen euro. Voor een tram is dat tien miljoen euro. We weten al duidelijk dat bus-lijn 71 niet meer voldoet en dat de vraag groter is dan het aanbod. Een

tram zou vraag en aanbod op elkaar afstemmen. Een metro is echter wat te hoog gegrepen. Die zou boven-dien ook niet kostendekkend zijn gezien de hoge prijs om metro te graven,” reageert Grouwels’ woord-voerder Philippe Vanstapel.“De studie voor de vertramming van de Elsensesteenweg loopt hoe dan ook. We hopen dat we de gemeente Elsene kunnen overtuigen van de noodzaak tot een tram,” aldus Van-stapel.�� Christophe�Degreef

Met de bus rijden na mijn zestigste? Ik denk er niet aan. Probeer eens een zestigplusser aan het stuur te krijgen van bus 71, met het drukke verkeer, de files en al die roepende mensen.”

MIVB-buschauffeur Olivier Ivens houdt van zijn werk, maar hij ziet het optrekken van de pensioenleeftijd niet zitten (in La Libre Belgique).

Brussel mist een A zoals Antwerpen die heeft, een gevoel van collectieve fierheid: wij houden van onze stad en we gaan er met respect mee om.”

Muzikant Jef Neve is weg uit Brussel omdat hij hier naar eigen zeggen aan het verzuren was door negatieve ervaringen. Niet naar Antwerpen, maar naar Gent (in De Standaard Weekblad).

B22HETGETAL

© C

HIVA

CO

NG

EL

AD

O

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

België heeft er een nieuw verkeersbord bij: B22. Het

laat fietsers toe om door het rode licht te rijden als ze naar

rechts afslaan. Dat mag al in een aantal Europese landen, en ook de

federale wetgever laat het nu toe. Zo-dra de borden klaar zijn, kunnen ze ook

in het Brusselse straatbeeld verschijnen. Aan de Wet-straat bijvoorbeeld, waar een fietspad ligt waar tal van straten op uitkomen.Fietsen door rood aan een kruispunt is geen algemene regel. Het is alleen toegestaan met het bijbehorende bord. De nieuwe wet roept wel weerstand op. Het Bel-gisch Instituut voor de Verkeersveiligheid (BIVV) heeft er vragen bij en, opmerkelijk, ook federaal staatssecre-taris voor Mobiliteit Melchior Wathelet (CDH) is ertegen gekant. Hij heeft de wet toch ondertekend, uit respect voor het parlement.� SvG


Politiek > Dirk De Block wordt lijsttrekker voor PVDA-PTB in Molenbeek

‘We zijn geen kleine partij’BRUSSEL – De Partij van de Arbeid hoopt in oktober een zetel te halen in de gemeen-teraad van Sint-Jans-Molenbeek. “Ja, er is nog ruimte op links in de gemeente van burgemeester Moureaux,” zegt lijsttrekker Dirk De Block.

‘Open voor politiek, maar dan achter gesloten deuren’SCHAARBEEK – Volgens de Schaarbeekse N-VA-afdeling is De Kriekelaar selectief in het toelaten van politieke activiteiten. Hoewel die strikt genomen verboden zijn, laat het gemeenschapscentrum toch ‘openingen’.

PVDA protesteert tegen besparingen in rusthuis Arcadia

SINT-JANS-MOLENBEEK – Het OCMW snoeit in het aantal bedden én in het personeelsbestand van rust- en verzorgingstehuis Arcadia. De PVDA van Molenbeek betreurt dat.

Door de financiële crisis legt de Molenbeekse burgemeester besparingen op. “Op dit moment zijn 230 van de 260 bedden bezet,” zegt OCMW-voorzitter Christian Magerus (LB-PS). “We moe-ten het aantal noodgedwongen terugbrengen naar 190. We willen nu vooral de zwaar hulpbe-hoevende bejaarden voorrang geven. Niemand

wordt op straat gezet. Vijftien bejaarden zijn al uit zichzelf vertrokken: opgenomen in een ander rusthuis, gehospitaliseerd of overleden.”Ook in het personeel wordt er gesnoeid. “We zul-len het met vijftien man minder doen. Ontslagen vallen er niet. Bij heel wat personeel loopt het contract ten einde, of ze gaan in een ander rust-huis werken.”De lokale afdeling van de PVDA betreurt de be-sparingen. “Het is onmenselijk om oude mensen dit aan te doen,” zegt Dirk De Block. “Niemand van de betrokkenen is geraadpleegd. De bespa-

ringen hebben ook gevolgen voor de kwaliteit van de dienstverlening. Op een bepaalde afdeling zal er tijdens de week geen personeel meer zijn tus-sen 7 en 8 uur, en tussen 16 en 20 uur. Tijdens het weekend is er geen verplegend personeel meer op die dienst. Dat wil zeggen dat het personeel van de andere afdelingen ook die taken op zich moet nemen, boven op hun normale dienst. Het RVT zet ouderlingen aan de deur die nog in re-latief goede gezondheid verkeren, waardoor het personeel zal moeten opdraaien voor de meer in-tensieve zorgen.”� MV

“We willen de N-VA politiek uitbou-wen, ook in Schaarbeek,” zegt lokaal voorzitter Frank De Clercq. “Daar-voor moeten we natuurlijk open ver-gaderingen kunnen organiseren, ac-

tiviteiten om mensen kennis te laten maken met ons programma. Helaas kan dat niet in het gemeenschaps-centrum De Kriekelaar omdat poli-tieke manifestaties er verboden zijn.

Maar in dat licht is het natuurlijk wel vreemd dat er begin december vorig jaar een activiteit werd geor-ganiseerd die een PS-stempel droeg. Die activiteit werd nota bene door SP.A-gemeenteraadslid Bernadette Vriamont op haar website aange-kondigd.”Bij De Kriekelaar nuanceren ze het verhaal. “Er heeft begin december

inderdaad een culturele activiteit plaatsgevonden die mee georgani-seerd werd door de Parti Socialiste,” zegt voorzitter Wim Kennis. “Een ongelukkige zaak, maar we hebben erop toegezien dat er niet aan par-tijpolitiek werd gedaan. Ter verdui-delijking: een politieke partij mag bij ons wel culturele activiteiten orga-niseren, zoals de PS heeft gedaan,

maar dan mag er niet aan politiek gedaan worden. Er kan wel aan po-litiek gedaan worden door partijen, maar achter gesloten deuren. Ik denk daarbij aan een ledenvergade-ring.”Kennis zegt dat die regeling geldt voor de meeste gemeenschapscen-tra in het Brusselse gewest, op een paar na, zoals De Markten in de

zijn er na een tijd toch in geslaagd om met de jongeren zinvolle dingen te doen. Dankzij onze actie komt er bijvoorbeeld een parkje in het wijk-contract.”

U�bent�burgerlijk�ingenieur.�Dat�staat�toch�ver�van�uw�huidige�werk?Dirk�De�Block:�“Toch niet. Een we-tenschappelijke aanpak werkt altijd. Ook in de sociale sector. Het was een bewuste keuze om in Molenbeek te komen werken. Ik kon doctoreren in Gent, maar ik vond dat ook de wij-ken hun kaders nodig hebben.”

Maar�we�zouden�het�over�politiek�hebben...De� Block: “Zoveel verschil is er niet. Tussen mijn werk en engage-ment is altijd een kruisbestuiving geweest.”

Sinds�wanneer�bent�u�bij�de�PVDA?De� Block: “Sinds mijn studenten-tijd. Antiracisme lag me altijd al na aan het hart. Het was de periode van Objectief 479.917, een offensief te-gen Zwarte Zondag. Extreem rechts

was toen landelijk doorgebroken.”

PVDA-PTB�hoopt�op�een�zetel�in�Molenbeek.�Wat�doet�u�denken�dat�het�kan�lukken?De�Block: “Sinds de vorige verkie-zingen is de lokale afdeling in Mo-lenbeek gegroeid van dertig naar honderd leden. En er is nog groei-potentieel. We zijn dus zeker geen kleine partij. We haalden bij de vo-rige gemeenteraadsverkiezingen bij-na duizend stemmen. We hebben er zestienhonderd nodig voor een zetel in de gemeenteraad. Het is dus een haalbare kaart.”“Onze militanten zijn heel actief in het Molenbeekse sociale weef-sel, in scholen, sportverenigingen, jeugdwerk enzovoorts. We hebben ook een groepspraktijk van Genees-kunde voor het Volk. Al moeten we de electorale return niet overschat-ten. Het is niet omdat iemand gratis naar de dokter kan, dat hij ook voor zijn dokter stemt.”“We hebben gemerkt dat we electo-raal pas voet aan de grond krijgen als we ook een ander verhaal brengen. En dat betekent: naar de mensen luisteren, de problemen aankaarten.

Hier onderscheiden we ons van de traditionele partijen. Die sturen een perscommuniqué of houden een in-terpellatie in de gemeenteraad. Wij gaan naar de mensen toe, de wijken in. We mobiliseren al snel dertig, veertig mensen. Of het nu gaat over de kapotte roltrappen aan metrosta-tion Zwarte Vijvers, het bedreigde postkantoortje op de Gentsesteen-weg of het OCMW-rusthuis dat be-jaarden op straat zet (zie inzetje).”

n Geboren in Kolwezi (Congo) in 1974

n Burgerlijk ingenieur (UGent) van 1992 tot 1998

n Verhuist naar Brussel in 1997

n Coördinator van Centrum-West sinds 1999, vanaf 2009 projectmedewerker bij de vzw D’Broej

n Lijsttrekker PVDA voor de regionale verkiezingen van 2009

� SVG/DV

Wie isDirk De Block?

H et hoofdkwartier van de Mo-lenbeekse PVDA ligt pal aan het gemeentehuis. Strategi-

scher kan nauwelijks. Dirk De Block loodst ons door het gebouw naar de bovenste etages. We kunnen er zo binnenkijken in het kantoor van PS-burgemeester Philippe Mou-reaux. L’œil du Moscou? Of beter: het spiedende oog van China? Neen. De tijden zijn veranderd, de PVDA refereert niet meer aan de Chinese communistische partij. Maar kritiek komt er ook niet. De PVDA doet er liever het zwijgen toe.Hoe dan ook, sinds Peter Mertens voorzitter van de PVDA is, lijkt de partij de wind in de zeilen te heb-ben. Mertens’ boek Hoe durven ze? over de mondiale financiële crisis is een bestseller. En ook in Duitsland en Nederland doet radicaal links het goed in de peilingen. De PVDA hoopt hiervan te kunnen profiteren bij de volgende verkiezingen. Onder meer in Molenbeek.

KruisbestuivingDirk De Block zal de tweetalige lijst trekken. Hij is goed vertrouwd met zijn gemeente. Hij was jarenlang coördinator van het jeugdhuis Cen-trum-West en werkt nu bij D’Broej, de koepel van de vzw’s die zich met kwetsbare jongeren bezighouden. En dat is geen eenvoudige doel-groep.“We proberen de laatste jaren meer emanciperend te werken,” vertelt De Block. “Vroeger was het consumptie troef. De jongeren kwamen naar ons om hun namiddag door te brengen. Of we stopten ze twintig euro toe om naar de film te gaan. Kortom, er was weinig inhoud. Nu proberen we hen maatschappelijk te betrekken. Makkelijk is dat niet. Als je erover begint, dan liggen ze onderuitgezakt en zeggen ze: ‘Qu’est-ce que ce Fla-mand vient nous raconter?’ Maar we

“Wat tot slot als linkse partij in ons voordeel kan spelen, is de economi-sche crisis, en vooral dan de manier waarop de traditionele partijen die aanpakken.”

Vindt�u�dat�Moureaux�het�goed�gedaan�heeft?De�Block: “We zien bij de bevolking een zekere moeheid ten aanzien van de ploeg van Moureaux. Haast alle partijen maken er deel van uit. Al-leen de groenen en extreem rechts zitten in de oppositie. En die komen niet echt sterk uit de hoek.”“De balans is gematigd. Moureaux zegt: ‘Dit hebben we gedaan, méér kan niet want het geld is op.’ Of nog: ‘Alles wat goed is, is een suc-ces dankzij ons; wat misliep, is de schuld van de andere.’ Dat liedje zijn de mensen beu.”“Moureaux zoekt jammer genoeg geen steun bij de progressieve krachten in zijn gemeente. Hij bakt liever zoete broodjes met de MR. Zo worden in hoog-Molenbeek sociale woningen voor grote gezinnen ge-weerd omdat de liberalen daar niet van willen weten.”

Moureaux’�veiligheidsbeleid�ligt�onder�vuur.�Wat�vindt�u�ervan?De� Block: “Een veilige samenle-ving belangt alle mensen aan. Er is


Dirk De Block: “We hebben de tijdgeest mee. Vijf jaar geleden stond het woord kapitalisme nauwelijks in de kranten. Nu wordt het in vraag gesteld.” © IVAN PUT

ADVERTENTIE

Vijfhoek. “De regeling om zo weinig mogelijk politiek toe te laten, vindt haar oorsprong in een sperperiode die we ooit hebben ingesteld in de aanloop naar verkiezingen. Nu is dat niet anders. Maar om te bewij-zen dat we het echt menen met ons pluralisme, organiseren we binnen-kort misschien een politiek debat.”Gemeenteraadslid Vriamont be-treurt het voorval, en bevestigt dat de vermeende PS-activiteit geen politieke activiteit was. “Het was sociocultureel en er werd niet aan

politiek gedaan. Wel vind ik dat er over de rol van een gemeenschaps-centrum gedebatteerd kan worden en dat openlijk politiek bedrijven moet kunnen in een gemeenschaps-centrum. Oorspronkelijk zijn de centra daarvoor ook opgericht: om Vlamingen te verenigen die uit al-lerhande gemeentezalen werden ge-weerd. Er zou een plek moeten zijn waar alle politieke partijen hun zeg kunnen doen.”�� Christophe�Degreef

een probleem in Molenbeek en dat probleem moet benoemd worden. De wildgroei aan vzw-cafés bijvoor-beeld. Of het nu om drugs gaat of niet, daar moet tegen opgetreden worden. Alleen heb ik liever dat om-wonenden de kat de bel aanbinden, dan dat de een of andere politicus dat doet in een krant. Daarom was de mars tegen onveiligheid van de Vier-Windenschool een knap initia-tief: dat ging van de burgers uit.”

De�vraag�is�of�er�links�van�Moureaux�nog�ruimte�is�in�het�politieke�veld.�Moureaux�is�zelf�behoorlijk�links.De� Block: “Moureaux is niet de grote democraat. Hij werkt niet participatief, eerder dirigistisch. Daarnaast heeft een progressief beleid een waakhond nodig op de linkerflank. De PS wordt nu niet be-dreigd op links en concentreert zich op de compromissen met rechts.

Dat is het failliet van elke linkse politiek. Ik heb de hele PS-machine van Moureaux nog niet weten te mo-biliseren voor bijvoorbeeld het recht op wonen.”

U�noemt�Moureaux�geen�grote�democraat.�Dat�is�nu�net�wat�de�PVDA�jarenlang�is�verweten:�een�gebrek�aan�interne�democratie�en�een�verbod�op�afwijkende�meningen.De�Block: “Ik nodig u uit om te ko-men kijken hoe het bij ons werkt. Onze leden staan centraal. In een partij met honderd leden is er altijd wel discussie. Wat niet wil zeggen dat we die onbeslist laten.”

Speelt�het�verleden�de�PVDA�geen�parten?�Tot�2008�werd�het�maoïsme�beleden.De�Block: “De enigen die dat sausje nog warm houden, zijn de andere politieke partijen.”

Uw�partijgenoot�Jef�Bossuyt�mocht�onlangs�in�Terzake�nog�het�regime�in�Noord-Korea�komen�verdedigen.De�Block: “Hij praatte niet in naam van de PVDA. Maar laat het duide-lijk zijn dat we vandaag geen recept

hebben voor ons maatschappij mo-del, het socialisme. We zullen onze ideeën in een Belgische context moeten opbouwen. We kunnen niet doen alsof er geen banken zijn, geen geïndustrialiseerde samenleving en geen rijkdom.”“Toch geloven we dat de stap naar die andere maatschappij vandaag

makkelijker is dan honderd jaar ge-leden. We kunnen makkelijker de economische noden van de mensen achterhalen. Grote bedrijven doen het elke dag, weliswaar in functie van hun winsten. Als wij dezelfde machinerie inzetten in functie van

de noden van de mensen, dan staan we al een hele stap verder.”

Daar�klinkt�veel�optimisme�uit.De� Block: “Een socialistische maat schappij is nodig. Alle pro-blemen die nu opduiken, zijn te-rug te voeren tot één oorzaak: het idee dat eerst de winsten moeten

komen en dan pas de mensen. Wij hebben de tijdgeest mee. Vijf jaar geleden kwam het woord ka-pitalisme in de kranten nauwelijks voor, nu wordt het in vraag ge-steld. Kijk maar naar het Wereld Economisch Forum. En ook de term klassenstrijd duikt weer op...”

Is�het�PVDA-socialisme�haalbaar�in�een�geglobaliseerde�wereld?De� Block:� “De wind van verande-ring is niet lokaal, maar globaal. De Occupy-beweging bewijst dat, de opstand op het Tahrirplein be-wijst dat, Spanje, Frankrijk, Grie-kenland... Het is best mogelijk dat die bewegingen verder uitdijen. Let wel, ik ben niet naïef. Dit is niet voor lendemain. Maar ik ben vrij optimis-tisch, ja.”

Steven�Van�Garsse��en�Danny�Vileyn

SAMEN(kinderen, ouders, school)

maken we van onze school een leerkrachtige school waar uw

kind zich thuis kan voelen.

❐ 3 vestigingen in Oudergem❐ Groene school ❐ Eigen speelbos ❐ Uitgewerkte zorgstructuur met zorgteam ❐ Geïntegreerde werking van ICT : gebruik van computer

en internet in alle klassen, smartboard,beamer,… ❐ Zwemmen vanaf 1ste leerjaar ❐ Opvang van 7u30 tot 18 uur❐ Aangepast aanbod Frans❐ Culturele en pedagogische uitstappen voor alle klassen ❐ Familiale sfeer

3 vestigingen in Oudergem!

HENRI DE BROUCKÈRELAAN 16 INVALIDENLAAN 168 SCHALLERLAAN 19/21 1160 OUDERGEM02/672.87.18 [email protected] www.destadsmus.be

“Ik heb liever dat omwonenden de kat de bel aanbinden dan dat een politicus dat doet in de krant”


H et mondaine café van de BRYC, voluit de Brussels Royal Yacht Club, ademt een

Engels clubsfeertje uit. “We zitten hier op een schip, hé. De planken-vloer is afkomstig van het dek van de boot van Thomas Lipton, de man die zijn naam aan het gelijknamige theemerk verbond,” vertelt Nicolas Joschko. Door het prachtige glas-werk zien we hoe de zon laag over de jachthaven hangt. “Deze plek is weinig bekend in Brussel en straalt toch een ongelooflijke charme uit. Er worden hier ook cursussen en concerten georganiseerd.”

Hoe is het idee voor dit project ontstaan?Nicolas Joschko: “Met een zeven-tal vrienden, allemaal vijftigers die gepassioneerd zijn door de zeevaart, vertrokken we vanuit een paar vast-stellingen. Zo constateerden we dat er voor jongeren vanaf zestien, ze-

ventien jaar weinig betaalbare ac-tiviteiten zijn waarin ze hun liefde voor boten kunnen verderzetten. Die leemte in het aanbod willen we opvullen. Over heel het land liggen onbeheerde jachten te slapen aan de kades. De eigenaar is overleden, de erfgenamen weten niet wat ermee te doen, enzovoort.”

Wat wilt u met dit project teweegbrengen?Joschko: “Het is onze bedoeling om boten te restaureren of nieuwe boten te bouwen, en die dan gratis ter beschikking te stellen van jonge-ren, en dan nog het liefst van minder welgestelde jongeren. In ruil vragen we hulp bij herstellingen of renova-ties, maar geen geld.”“Op korte termijn hebben we twee doelen. Ten eerste willen we een Bantry Bay yawl bouwen. Dat type admiraalssloep werd eind acht-tiende eeuw door de Franse marine

gebruikt om verschillende Euro-pese landen te bevrijden en biedt plaats aan dertien man, onder wie tien roeiers. In 2000 schreef het Franse magazine La Chasse-Marée

een wedstrijd uit met de vraag om replica’s te maken. Ondertussen be-staan er een vijfendertigtal over heel de wereld. In 2014 willen we met ons exemplaar meedoen aan de At-lantic Challenge, een internationale bijeenkomst van deze yawls.”“Tegelijk willen we ook andere bo-ten restaureren. We rekenen daar-

BRUSSEL – Enkele Brusselse vijftigers vertaalden hun passie voor varen en zeilen in een tweetalig sociaal project. Ze doopten zichzelf Maritiem Atelier vzw/asbl L’Atelier Marin en willen boten en botenkennis ter beschikking stellen van de jeugd, zonder onderscheid van cultuur, taal of levensbeschouwing. BDW sprak met Nicolas Joschko en Nick Trachet, twee stuurlui op scherp.

Nicolas Joschko (l.), naast Nick Trachet: “En nu zondag plaats ik de mast op de ‘Jonathan’.” © MARC GYSENS

Jeugd > Maritiem Atelier stelt boten en botenkennis ter beschikking

Een nieuw leven op het water

voor naast subsidies ook op giften. Zo stelde een sympathisant ons een boot ( foto) uit de jaren 1970 ter be-schikking. Er is al wat verniswerk gebeurd en we zijn van plan om die boot nu samen met de 140ste (de Nederlandstalige zeescouts van Brussel, verwijzend naar hun stam-nummer, red.) en de 75ste (de Frans-talige zeescouts, red.) te restaureren. Hij is in goede staat, maar er zijn behoorlijk wat herstellingen nodig.

Zo moet de elektronica gemoder-niseerd worden, zodat de jongeren de boot in alle veiligheid kunnen gebruiken. En nu zondag plaats ik de mast op de ‘Jonathan’.” (De boot is vernoemd naar de vermoorde Joe Van Holsbeeck, die bij de Fransta-lige zeescouts van Brussel zat.)Nick Trachet: “In de paas- en zo-

mervakantie zullen beide Brusselse zeescouts met de ‘Jonathan’ op kamp gaan. Hij is 7,60 meter lang en je kunt er met vijf in slapen.” Joschko: “Dan kun je dus met zes op kamp, want er moet er al-tijd eentje de wacht houden (lacht). Daarnaast stel ik ook twee boten ter beschikking die ik eigenhandig ont-worpen en gerestaureerd heb.”

Richt u zich dan uitsluitend tot zeescouts?Joschko: “Nee, niet per se. Er moet wel minstens één gebrevetteerd ie-mand tussen zitten.” Trachet: “We zijn een soort rede-rij.”Joschko: “In feite zijn we een so-ciale rederij. De bedoeling is wel degelijk om jongeren van allerlei horizonten toegang te verlenen tot dit project. Maar in deze eerste fase richten we ons inderdaad op de zeescouts, eenvoudigweg omdat die al ervaring hebben en gemoti-veerd zijn. De pioniers – dat zijn de zestien- en zeventienjarigen – zijn chauds comme une baraque à frites, zoals ze zeggen.”“Op termijn willen we tot structu-rele samenwerkingen komen, maar daarvoor moeten we eerst iets fun-damentelers te bieden hebben. Dan pas wordt doelgericht samenwerken mogelijk. We zullen projecten op poten zetten in functie van de no-den die zich voordoen tijdens het verbouwen. Is dat zeilen repareren, dan is dat zeilen repareren. Wij zijn daarnaast ook vragende partij om volgens de principes van de sociale economie samen te werken met ver-schillende organisaties.”“Het staat in onze statuten dat er ‘nuttige vorming’ zal worden gege-ven, maar dat zijn zaken die eerder indirect tot ons takenpakket beho-ren. We willen ons niet in de plaats stellen van de zeilscholen bijvoor-beeld: die zijn er al. En we gaan ook geen kampen organiseren: dat doen de scouts al.”“Op dit ogenblik gebeurt alles op puur vrijwillige basis. Als we de ‘Jo-nathan’ dit jaar aan verschillende jeugdorganisaties ter beschikking kunnen stellen, dan is het al een succes. Daarnaast hebben we al contact met verschillende vzw’s en is het ons doel om zo breed mogelijk samen te werken.” Trachet: “Dat kan dan wel een pro-bleem vormen met de brevetten.”Joschko: “Daar kan het interes-sant zijn om de zeescouts zich die boot al eigen te laten maken, zodat zij op een zeker ogenblik misschien gemengde teams kunnen opleiden.”

Hoe wilt u de jongeren in de stad aanspreken?Joschko: “Iedereen die interesse heeft, mag contact met ons opne-men. Het zou fantastisch zijn als jongeren die ervan dromen om pak-weg scheepsarchitect of kapitein te worden, maar in een milieu zitten waarin dat vandaag niet mogelijk is, door ons project gestimuleerd wor-den.” Tuur De Moor

Meer weten? Mail naar [email protected] of kijk op www.maritiematelier.be (in opbouw)

De ‘Jonathan’ is vernoemd naar Joe Van Holsbeeck, die ook zeescout was, bij de 75ste

ADVERTENTIE


P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Consternatie te Schaerbeek. Serverproblemen noopten de dienst Nederlandstalige Cultuur van de gemeente ertoe alle e-mailadressen te veranderen in [email protected], met de -ae- van Schaerbeek dus. Een FDF-streek, of een downrating van AA naar A door de slechte financiële situatie van Schrbeek?

We beginnen er weer over, maar ze blijkt hardnekkig: de Fédération W-B! Benoît Cerexhe, Brussels minis-ter van Economie, draagt haar alvast uit in het bui-tenland. Cerexhe is op reis in Tunesië, waar hij met het Brusselse investerings- en exportagentschap én de Waalse tegenhanger daarvan wat bezoekjes af-legt om de goede banden tussen Franstalig België en Tunesië aan te halen.

Hoe zou het nog zijn met de Chinezen die vorig jaar paddenstoelen gingen kweken in Neder-Over-Heem-beek? U weet wel, die bedrijven die Cerexhe eigenhan-dig was gaan zoeken in China teneinde hen ervan te overtuigen in het lege N-O-H te investeren, want bui-ten sociale woningen valt daar toch niet veel te beleven en paddenstoelen kunnen dan wat leven in de brou-werij brengen. Maar we wijken af. Onze bekommer-nis: zouden die Chinezen doorhebben dat ze in Brus-sel noch in België, maar in de Fédération W-B hebben geïnvesteerd? En zouden ze beseffen dat, wanneer ze een ommetje maken, die veilige thuishaven verlaten om Vlaanderen binnen te treden, want Heembeek, dat is letterlijk een grensgeval, waar de Fédération op-houdt en de beschaving dus eindigt.

LEXICON – Omdat u niet massaal hebt gereageerd op ons Brussels Lexicon, trakteren we u van de week op-nieuw op een rondje Bond Zonder Naam-spreuken, op Brusselse leest geschoeid. Nee, er is geen ontkomen aan.

Stakingsdag, dag roet, ik haal opgelucht adem.

Fietser op het voetpad, wordt daardoor een fietspad, maar de tweewieler, die smeert dan toch de hondenpoep nat.

Boompje ziek of boompje genezen, kasseien noch actievoerders hoeven jullie te vrezen. Grouwels wel, de zaag erin en weg is het taaie

bastenvel. Einde als plank, zonder dank. Nu zijn we wel houvast, en het is zo dat je de zwaartekracht ten slotte overklast.

Ober, de rekening graag. Comprenez pas? Ach, gelukkig betaal ik gepast, daag.

Nog steeds kreeg de plant geen water van de kantoorklerk, verschrompeld tot zijn ziel, bijna geheel rot, dus. Maar zo maakt-ie wel plaats voor een stevige fun-gus.

Wij zijn uitgepraat. Vanaf nu blijft de bond een week zonder naam, maar volgende week spreuken we er misschien opnieuw tegenaan.

Franstalige socialisten spreken economische taalBRUSSEL – Er is geen ‘heilige oorlog’ nodig tegen Uplace; de SP.A enerveert soms, en de beste moet aan het hoofd van de MIVB komen. Liberale nieuwjaarsrecep-tie? Neen, de wensen van Brussels PS-voorzitter Rudi Vervoort.

“We willen dat Brussel klaarstaat om alle aspecten van de staatsher-vorming snel en gestroomlijnd door te voeren. We bereiden ons dus goed voor.” Aan het woord is Rudi Ver-voort, burgemeester van Evere en voorzitter van de Parti Socialiste Brussel.Bij het begin van het jaar is het de traditie dat de Franstalige socialis-ten hun nieuwjaarswensen overma-ken aan pers en publiek. En als we de PS mogen geloven, staat de partij verder dan de rest van het politieke landschap. Vervoort geeft te kennen klaar te staan voor de institutionele hervormingen die afgesproken zijn binnen de akkoorden over de staats-hervorming, maar ook om van Brus-sel een afzonderlijke entiteit te ma-ken. “Wat is de rol van de gewesten in de toekomst?” vraagt Vervoort

zich af. “Wallonië-Brussel? Er moe-ten goede akkoorden zijn tussen die twee, maar je moet eerst weten wat je wilt bouwen.” De voorzitter geeft ook te kennen dat de veran-deringen die op Brussel af komen, vooral socio-economisch zijn en vooral Vlaanderen tegenover Brus-sel zullen plaatsen. Daarmee doelt Vervoort op de verbrusseling van de Rand. De uitbreiding van Brussel is een natuurlijk proces: geen politiek, maar mensen die verhuizen.Brussel wordt goed gesubsidieerd dankzij de nieuwe financieringswet, vindt de socialist ook. En de terug-keer van Guy Vanhengel (Open VLD) als Brussels minister van Financiën is een goede zaak. Vanhengels col-lega Brigitte Grouwels (CD&V, Mobi-liteit) vit op alles en wil koste wat het kost een Vlaming aan het hoofd van de MIVB. De SP.A gaat soms over de fatsoensgrens van oppositie in het hoofdstedelijk parlement en ener-veert, en de geplande winkelcentra in en rond Brussel zijn niet noodza-kelijk slecht “want ze brengen veel met zich mee.” Christophe Degreef

Politiek > De nieuwjaarswensen van de PS-voorzitter

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]Tel. 02 242 36 02 E-mail: [email protected]

Jetse laan 362, 1090 Jette,Tel. 02 513 16 33 E-mail: [email protected]

Organisatie: deMens.nu - huisvandeMens Brussel - JetteErasmushogeschool Brussel - campus Jette • Dagcentrum Topaz • Levenseinde InformatieforumVrije Universiteit Brussel • Uitstraling Permanente Vorming vzw • UZ Brussel

Beeld

© M

ichiel Pauw

els

(Over) willen en kunnen stervenPleidooi voor een moreel beraad onder hulpverleners

maandag 13 feb 2012, 09u00 tot 16u30Erasmushogeschool Brussel - campus JetteLaarbeeklaan 121 - 1090 Jette

Info & inschrijving via huisvandeMens Brussel - Jette: 02/242.36.02 of [email protected] informatie op de website www.moreelberaad.be

voor mensendoor mensen


‘Energieverbruik berekenen is duur’Energie > Scholen in de knoei door verplicht EPB-certificaat

BRUSSEL – Scholen moeten tegen eind juni een certificaat energie-prestatie en binnenklimaat (EPB) uithangen, uitgereikt door een erkend certificeerder. En dat is behoorlijk prijzig.

Niet alleen bij verkoop en verhuur van woningen is het EPB-certificaat verplicht. Sinds 1 juli 2010 moet ook voor de openbare gebouwen het energieverbruik in kaart worden ge-bracht. Dat is het gevolg van een Eu-ropese richtlijn. Gegevens over het volume van het gebouw en het jaar-lijkse energieverbruik worden in de computer gestopt. Die geeft dan een EPB-waarde aan. Die score moet uithangen in de hal van het publieke gebouw. Bedoeling is een betere be-wustmaking en, op termijn, een da-ling van het energieverbruik.Ook de Nederlandstalige scholen van groter dan duizend vierkan-te meter ontsnappen niet aan de maatregel. Ze hebben nog tot eind juni de tijd om dit certificaat op te stellen. En daar knelt het schoen-tje. “Schoolnetten hebben vaak

Vlaamse certificateurs mogen niet in Brusselse schoolgebouwen werken. “Dit is weer echt op z’n Belgisch.”

© BRAM TACK

ADVERTENTIE

eigen certificateurs,” zegt Brus-sels parlementslid Bianca Debaets (CD&V). “Die hebben een Vlaamse erkenning en kunnen niet optreden voor de Nederlandstalige Brusselse scholen.” Volgens Debaets volstaat een korte opleiding bij Leefmilieu Brussel, maar vóór juli staan er daar geen opleidingen meer op het pro-gramma.Tal van scholen zien zich nu ver-plicht een beroep te doen op een certificateur op de vrije markt. En die zijn behoorlijk prijzig. Voor een middelgrote school kost dat al gauw meer dan duizend euro. Debaets: “Dit is absurd. De scholen hébben hun experts, maar ze kunnen hen niet inschakelen, enkel en alleen omdat ze hun opleiding in een ander gewest hebben gevolgd. Dit is weer echt op z’n Belgisch.”Volgens Debaets is er wel een oplos-sing: de opleidingen tot EPB-certifi-cateur in alle gewesten harmonise-ren. Dat moet mogelijk zijn omdat de aanpak in Vlaanderen en Brussel vrij gelijklopend is.� Steven�Van�Garsse

voor mensendoor mensen

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]Tel. 02 242 36 02 E-mail: [email protected]

Jetse laan 362, 1090 Jette[Bus 13 en 14 halte Legrelle]Tel. 02 513 16 33 E-mail: [email protected]

Muziek in de wachtzaal Live muziek van studenten kunsthumaniora Brussel van 14u30 tot 16u30 in het Universitair Ziekenhuis Brussel

woensdag 8 februari& dinsdag 13 maart

• inkomhal hospitalisatie• inkomhal kinderziekenhuis• inkomhal polikliniek• wachtzaal C2/C3• wachtzaal C31• wachtzaal D6• diabeteskliniek

huisvandeMens Brussel-Jettein samenwerking met:

bezoek ons voor meer info op www.deMens.nu


ADVERTENTIE

Internationaal > Een verhaal van Portugezen, Angolezen en Brazilianen

Portugees in opmarsBRUSSEL – In de omgeving van het Zuidstation, op Anderlechts grond-gebied, tekent zich een bescheiden Angolese zone af met horeca, be-drijfjes en organisaties. Dat staat in Een verhaal van één taal, één stad en drie continenten, een studie over de Portugeessprekenden in Brus-sel van het regionaal integratie-centrum Foyer.

De Angolezen kwamen in de jaren 1990 in België aan, op de vlucht voor de escalerende burgeroorlog. Officieel zijn ze in heel België met tweeduizend, maar in het Angolese verenigingsleven worden veel hoge-re cijfers geciteerd, tot tienduizend, en ze leven voornamelijk in Brussel, Antwerpen en Luik. Hoewel veel Angolezen grote heimwee hebben, is terugkeren vaak niet mogelijk.De jongste jaren komt een groot deel van de Angolezen via Portugal naar Brussel. Sommigen hebben onder-tussen de Portugese nationaliteit. De Angolezen, die vaak laagopge-leid zijn, komen aan de kost in de import-export.

De Braziliaanse immigratiegolf is de jongste. Bij de Brazilianen liggen de cijfers legaal-illegaal nog meer uit-een dan bij de Angolezen. Officieel zijn er nog geen vierduizend Bra-zilianen in België, in werkelijkheid

zijn ze met veertig- à vijftigduizend. Het overgrote deel verblijft in Brus-sel. Omdat veel Brazilianen geen wettige verblijfsdocumenten heb-ben, zijn ze veroordeeld tot zwart-werk, voornamelijk in de bouw en

de schoonmaak. Het illegale verblijf is ook een rem op het verenigingsle-ven. De evangelische kerken zijn wel heel populair bij de Brazilianen. Brazilianen en Portugezen leven verspreid over heel Brussel, maar ze zijn manifest aanwezig in El-sene, Vorst, Sint-Gillis, Anderlecht en Brussel-stad. Portugezen – om en bij de dertigduizend in heel het land – zijn er in Brussel sinds de ja-ren zestig van de twintigste eeuw. Ze kwamen naar België als gastar-beider of politiek vluchteling. Het aantal hoogopgeleide Portugezen nam toe toen Portugal in 1986 lid werd van de EU. De Portugezen zijn geïntegreerd, maar hebben toch een eigen gezicht behouden. Er is ook genoeg interactie tussen de Portu-geessprekenden dat de onderzoe-kers de contouren ontwaren van een ‘Portugeestalige identiteit’.� Danny�Vileyn

Een verhaal van één taal, één stad en drie continenten, uitg. Foyer, 152 p., 12 euro; bestellen op 02-411.74.95

Kamilla Moraes, in 2011 verkozen tot Miss Brasil Belgium.

© IVA

N P

UT

DIT wEEKEND: VogELS TELLEN

BRUSSEL – Natuurpunt lanceert al vroeg op het jaar een nationaal telweekend voor tuinvogels, nu op 4 en 5 februari.

Tuinbezitters wordt gevraagd minstens een halfuur te regis-treren hoeveel en welke vogels er bij een voederplaats in de tuin passeren. Opdat de spotter alle vogelsoorten zou herken-nen die hun kop en staart laten zien, is op www.natuurpunt.be/tuinvogels illus tratiemateriaal voorhanden.In Vlaanderen stonden vorig jaar de koolmezen op kop, ge-volgd door de vink, merel, Turk-se tortel, houtduif, pimpelmees, spreeuw, staartmees en kauw. Vorig jaar werden in Brussel 1,9 huismussen per tuin geteld, een veel lager aantal dan in Vlaams-Brabantse tuinen (4,6). In opmars zijn de kauw en de houtduif, lastige kerels. Andere (nieuwe) regelmatige gasten zijn de kramsvogel en zwartkop.Met de waarnemingen kan Natuurpunt beter het bestand en de broedplaatswijzigingen in kaart brengen. Dus gewoon even tellen, op de vingers mag ook.� JMB

U vindt de juiste weg opnschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

www.inschrijveninbrussel.beBasisonderwijs

LOP Brussel BaOLOP Brussel SO

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2012-2013:ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor alle kinderen geboren in 2010!

Meld uw kind aan op www.inschrijveninbrussel.be in de maand februari 2012.

NIEUW dit jaar: Hebt u recht op een voorrangsplaats? Bezorg het LOP binnen de 7 dagen na de aanmelding de gevraagde documenten.

Via ‘Samen naar school in de Buurt’ kunt u kennismaken met andere ouders. Kijk op www.samennaarschool.be.

Secundair onderwijs: op de meeste scholen kunt u rechtstreeks inschrijven. Voor 12 scholen moet u telefonisch aanmelden vooraleer in te schrijven. Kijk op www.inschrijveninbrussel.be voor alle informatie.

A70-000-07.vgc.adv4.bas.bdw.255x178.111011.indd 1 11-10-2011 10:37:28


Deze week in het virtueel postkantoor > Marolliens sturen elkaar kunstzinnige boodschappen

Creatief communiceren op z’n Marols

Gustave Neys bij ‘zijn’ bloembakken en ‘zijn’ appartementsblok in de Marollen. © SASKIA VANDERSTICHELE

O p de gelijkvloerse verdieping van de residenties voor kun-stenaars van Les Brigittines,

op een paar stappen van de Kapel-lekerk, opende het virtuele post-kantoor van OST. OST staat voor Oiseaux Sans Tête.“Toen we vier jaar geleden op een terrasje op het Vossenplein aan het brainstormen waren over de naam van ons collectief, zagen we dat de dagschotel oiseaux sans tête, blinde vink, was. Dat leek ons een geschik-te naam,” zegt Benoît Lorent, die als informele coördinator fungeert. “Het collectief heeft hiërarchie noch baas. Onze harde kern bestaat uit zes mensen die elk gespecialiseerd zijn in een andere tak van de au-diovisuele en kunstensector. Daar-naast hebben we elk onze eigen job.”“Voor we met dit postproject be-gonnen, peilden we naar de be-hoeften van de mensen in de wijk,

vooral bij de bewoners van het grote blok van de Brusselse Haard in de Korte Brigittinenstraat. Er bleek een grote behoefte aan com-municatie te bestaan. Zo ontstond het idee om mensen boodschappen naar elkaar te laten versturen in de vorm van kaartjes, videofilmpjes, geschenkdoosjes, audioboodschap-pen of te ke ningen. We begeleiden het creatieve proces inhoudelijk en technisch, maar de ideeën komen van de buurtbewoners,” vertelt Lo-rent.“We dragen bij tot de sociale co-hesie in de wijk,” vult kunstenaar-fotograaf Vincen Beeckman van het nabijgelegen kunstencentrum Recyclart aan. “Buren leren elkaar beter kennen, maar ze ontdek-ken vooral hun eigen creativiteit en verborgen talenten. Met dit trage communicatiemiddel gaan we re-gelrecht in tegen de trend van snelle

boodschappen via sms en mail.”Tijdens de eerste creatieve sessies in december daagden er zo’n veer-tig deelnemers op. Een tweede ses-sie van tien dagen ging van start op woensdag 26 januari. “Iedereen is hier welkom. Het postkantoor is

open van elf tot zeven, en de bege-leiding is gratis,” legt Benoît Lorent uit. “Sommige mensen zijn wel te-leurgesteld dat we geen echt post-kantoor zijn. Ze nemen het niet dat

ze tot het Zuidstation of de Bogaar-denstraat bij het Anneessensplein moeten lopen om een kantoor van Bpost aan te treffen.”

AquariumHet virtuele postkantoor van OST huist in het Aquarium, een atelier met heel veel daglicht. De deelne-mers voelen zich er als visjes in het water. Nochtans hebben velen onder hen een moeilijk parcours afgelegd. Frédéric Heinzelmann (46) komt er zijn huwelijksalbum samenstel-

len. “Twee jaar geleden ben ik met Catherine getrouwd, net als ik een voormalige heroïneverslaafde. Ze plukte me letterlijk uit de goot. We zien elkaar nog elke dag, maar we

zijn geen koppel meer. Ze kan mijn handicap niet aan,” vertelt hij in alle openheid. Het druggebruik liet zwa-re sporen na bij Frédéric: hij heeft geen kortetermijngeheugen meer. “Het fotoalbum is een goeie manier om mijn geheugen te trainen.”Met enige nostalgie toont hij me de kiekjes in het stadhuis van Brussel, die nu voor het eerst zijn afgedrukt. Catherine droeg een jurk in Chinese zijde en had ook een talisman. Die heeft hun huwelijk niet voor onheil kunnen behoeden. De hoop op een nieuw leven was van korte duur voor Frédéric, maar hij koestert nog altijd het verlangen. “Mijn vrouw – we zijn officieel niet gescheiden – weet nog van niets. Dit wordt een grote ver-rassing voor haar. Ik zal haar hier-mee niet terugwinnen, maar ik hoop haar toch blij te maken.”Frédéric ging als zestienjarige aan de slag in de Antwerpse dokken. Reizen werd zijn tweede natuur, en de roes een vluchtheuvel. Hij woont al zes jaar op de tweede verdieping van de woontoren van de Brusselse Haard. Met aandoenlijke hulpeloos-heid grasduint hij in zijn vertroebel-de nabije verleden, waar hij een fo-tocollage van maakt. “Wat ik zo leuk vind hier, is dat de mensen van OST me aanvaarden zoals ik ben. Als ik een pintje op heb, dan gaan ze me nooit terechtwijzen. Dit is bijna een tweede thuis voor me.”Voormalig tramcontroleur Gustave Neys (77) is gelukkig getrouwd met Nicole. Ze wonen al 42 jaar in het appartementsblok. Het samenleven tussen de oudere generatie en de jongeren verloopt niet van een leien dakje, en dat betreurt hij. Zes maan-den per jaar wonen ze in hun cara-van in Bredene. Hun buurvrouw al-daar heet Hildeke. Die werkt in een Brusselse bank, maar is hen vreemd genoeg nog nooit komen opzoeken in de Marollen. “Daarom heb ik haar een videofilmpje opgestuurd waarin ik de wijk voorstel.”We zien beelden van Gustave in de hal van het appartement, Gustave die met buurtbewoners spreekt, Gustave bij het skatepark aan het Kapellekerk-station. Hij is bijzonder fier op het plantsoenproject in de so-ciale woonwijk. Gustave draagt mee zorg voor de plantjes in de bakken, die door de kinderen en jongeren in de wijk zijn beschilderd. “Ook zij moeten zich uitleven, hé.” Gustave is de eigen ster van zijn eigen film, een ster die dankzij het postproject van OST weer kan fonkelen.

� Eric�Vancoppenolle

“Mijn vrouw weet nog van niets. Dit wordt een grote verrassing voor haar. Ik zal haar hiermee niet terugwinnen, maar ik hoop haar toch blij te maken”

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – Terwijl het aantal ‘echte’ postkantoren daalt, ging in de Marollen een virtueel postkantoor open. Daar kunnen mensen met de hulp van de cineasten, klank tovenaars en grafici van het kunstenaarscollectief OST een originele bood-schap versturen naar hun vrienden, oude liefjes of verre zielsgenoten. Een verhaal over hoe creativiteit mensen uit hun sociaal isolement haalt.


ADVERTENTIE

De eerste steen van Nelson Canal is gelegd. Over achttien maanden is het hotel in de vroegere Belle-Vuebrouwerij aan de Henegouwenkaai klaar.

Het wordt een hotel met honderdvijftig ka-mers die tegen een voordelig tarief verhuurd zullen worden: vijftien à twintig euro per bed, een mix van hotel en jeugdherberg. Er komt ook een opleidingscentrum waar werk-lozen stage kunnen lopen: na een opleiding kunnen ze meteen praktijkervaring opdoen in het hotel.Het wordt een groots renovatieproject. “Dit is een oude brouwerij met gemetselde bak-stenen,” zegt aannemer Frederik Bijnens. “Hier werd vroeger kriek gebrouwen. Daar hebben we nog sporen van teruggevonden,

zoals schimmels, die we eerst hebben moe-ten verwijderen. Ook de gevel wordt grondig gerenoveerd. Er komen extra raamopenin-gen in. De kozijnen worden achter de stenen verborgen, zodat ze het oorspronkelijke ka-rakter van het gebouw niet beïnvloeden.”Een tijd terug werden de troosteloze gebou-wen vlak voor het toekomstige hotel afge-broken. De groep Meininger, een Duitse hotelhouder, neemt het gebouw in leasing. Voorts komt er ook een gebouw met veertien passiefwoningen. Het derde gebouw, met de beroemde gevel met het reclamebord van Belle-Vue Kriek, zal worden bestemd voor voorstellingen, concerten en kunst. Daar ko-men ook een bar en een restaurant.

� Matthias�Vanheerentals

Slapen bij Nelson aan het kanaal

Sint-Jans-Molenbeek > Eerste steen van hotel gelegd

Na de gemeenteraadsverkiezingen krijgt Elsene er twee gemeenteraadsleden bij door de bevolkingsgroei: van 41 naar 43.

Tussen 2006 en 2012 zal de Elsense bevol-king van 78.000 naar meer dan 82.000 men-sen gegroeid zijn (cijfers tot einde 2010). Daar-door komen er twee gemeenteraadsleden bij vanaf 2013, als de nieuwe gemeenteraad de eed aflegt. Dat gebeurt automatisch wanneer de drempel van 80.000 inwoners overschre-den wordt. Welke kleur de nieuwe raadsleden krijgen, dat hangt natuurlijk van de kiezer af. Schepenen komen er niet bij, want daarvoor zijn de procedures strenger. Wel stijgt door de bevolkingsaangroei ook de premie die elk ge-meenteraadslid bij zitting opstrijkt.De bevolkingsgroei – die zich in alle gemeen-

ten van het Brusselse gewest doorzet – is in Elsene vooral een gevolg van de sterke aan-groei van EU-onderdanen. Die zijn de jongste legislatuur met meer dan vierduizend aan-gegroeid. Bij de gemeenteraadsverkiezingen mogen zij overigens stemmen. Het aantal personen met de Belgische nationaliteit is daarentegen gedaald met ongeveer achthon-derd, het aantal vreemdelingen van buiten de Europese Unie gestegen met ongeveer acht-honderd.Niet alleen in Elsene komen er twee nieuwe raadsleden bij. Dat is ook het geval in Brussel, Anderlecht, Vorst, Sint-Lambrechts-Woluwe, Evere, Oudergem, Sint-Joost-ten-Node en Koekelberg. In Sint-Jans-Molenbeek komen er zelfs vier raadsleden bij.� Christophe�Degreef

Twee extra gemeenteraadsleden dankzij Europa

Elsene > Meer dan 80.000 inwoners, en dus...

Maria ssumptalyceum

Zaterdag 4 februari 2012

Openschooldag 13.00 uur tot 17.00 uur

Assumpta à la carte vanaf 17.00 uur

T. 02 268 29 77 • F. 02 262 12 02www.mariaassumptalyceum.be • [email protected]

Maria AssumptalyceumStalkruidlaan 1 - 1020 Laken

ADVERTENTIE

Een groep burgers van in en om de Groen-straat interpelleerde de gemeenteraad en kaartte de mobiliteitsproblemen aan.“Het buurtcomité pikt het niet langer dat de gemeente de mobiliteitsproblemen laat be-

tijen,” zegt hun woordvoerder Tom Smeyers. “Het kruispunt van de Groenstraat met de Rivierstraat bevindt zich nu, na de heraanleg, in een veel slechtere staat dan voordien. Pros-titutie- en sluipverkeer terroriseren de buurt

‘Weg met politiek van beloften’Sint-Joost-ten-Node > Buurtcomité schudt college wakker

dag en nacht. De zone 30 wordt slecht geres-pecteerd, wildparkeren lijkt eerder regel dan uitzondering.”Volgens Smeyers is de overlast enorm. Hij hekelt het gebrek aan een degelijk mobiliteits-plan. Mohamed Azzouzi, schepen van Mobi-liteit (PS), reageert geprikkeld en zegt dat het gemeentelijk mobiliteitsplan eind volgende maand zal worden voorgesteld. “Eind 2010 deed een studiebureau al enkele duidelijke aanbevelingen, zoals een lussensysteem dat

sluipverkeer kan weghouden,” zegt Smeyers, “maar hiermee gebeurde nog niks.”Informeel kaart Smeyers ook de grote kloof tussen burgers en college in zijn gemeente aan. “De PS heeft al jaren een absolute meer-derheid en wentelt zich in een politiek van be-loftes. Veel mensen leven hier in overlevings-modus en zijn bang. De kabinetschef van de burgemeester verweet me te zagen. Oké, we zagen, omdat we het gevoel hebben niet ge-hoord te worden.”� TDM

Go

uden

Ket

jes

2012

De

prijz

en v

an d

e V

laam

se G

emee

nsch

apsc

omm

issi

e

Baanbrekend. Brussels. Domeinoverschrijdend. Met een bijzonder resultaat ? Win tot € 5000! De VGC beloont opmerkelijke projecten die tot stand gekomen zijn door samenwerking tussen cultuur, jeugd, sport, onderwijs, vorming, welzijn, gezondheid of gezin.

Schrijf in op www.goudenketjes.be voor 29/02/2012.

www.goudenketjes.be

Muren slopen,bruggen slaan!

Schoonmaak verloopt moeilijk, geen spoor van daders

De schoonmaak van het premetrostation Horta verloopt traag. Er kan alleen ’s nachts gewerkt worden omdat het product om de verf van tussen de tegels te verwijderen, te indrin-gend is en het naar verluidt ook niet krachtig genoeg zou zijn. Bovendien blijkt het bijzon-der moeilijk om de rubberen vloer te reinigen; daarvoor heeft de MIVB nog niet de juiste me-thode gevonden. Ook moet er veel signalisatie vervangen worden. De dynamische borden, die aangeven wanneer er een tram aankomt,

zijn dan weer relatief gespaard gebleven van het verfvandalisme.Van de daders ontbreekt elk spoor. Het is niet zeker of de camerabeelden bruikbaar zijn. Wat wel bekend is, is dat de daders zich toe-gang tot het station hebben verschaft door de stalen rolluiken van de ingang met balken te blokkeren. Dat gaf ’s nachts al een alarm. De kostprijs van de schoonmaak wordt voorlopig geraamd op achttienduizend euro.� CD

Sint-Gillis�> Premetro Horta na het verfvandalisme

In de nacht van zaterdag 21 op zondag 22 januari viseerden vandalen het station Horta met verfbommen.

© M

AR

K R

EN

DE

RS / P

HO

TO N

EW

S

BDW 1314 PAGINA 12 - DONDERDAG 2 FEBRUARI 2012B

DW

REG

IO

De politieke partijen die de meerderheid vormen in Jette, willen ook de volgende zes jaar samen in zee. Afgelopen vrijdag presenteerden ze een gemeen-schappelijke visietekst, een soort van voorakkoord.

De huidige meerderheid bestaat uit de Lijst van de Burgemeester

(CD&V/CDH en FDF), MR-Open VLD en Ecolo-Groen. Tot eind 2009 maakte ook de PS onder leiding van schepen Merry Her-manus deel uit van de meerder-heid, maar na een reeks inci-denten werd de partij verbannen naar de oppositiebanken. Daarop werden Open VLD en een deel van MR aan boord gehesen.

De meerderheidspartijen willen ook de volgende zes jaar een coa-litie vormen. Afgelopen vrijdag presenteerden ze een nota waarin ze hun gemeenschappelijke visie op de toekomst van de gemeen-te uiteenzetten. Burgemeester Hervé Doyen sprak van een ‘unie-ke demarche’, enerzijds omdat de actie aangeeft dat het de partijen

niet in de eerste plaats te doen is om de postjes, anderzijds omdat het duidelijkheid verschaft ten aanzien van de Jettenaren.LBJ, MR-Open VLD en Ecolo-Groen zullen het moeten opne-men tegen PS-SP.A, de overgeble-ven liberalen, Vlaams Belang en wellicht ook N-VA.�� Bettina�Hubo

Meerderheid opnieuw samen in zeeJette > LBJ, MR-Open VLD en Ecolo-Groen: één visie

SINT-AGATHA-BERCHEM – Al acht jaar organiseert de Frans-talige gemeentelijke bibliotheek computerlessen. Tussen nu en half maart komen daar vier nieuwe opleidingen bij: kennis-making met computer, initiatie internet en e-mail, telefoneren met Skype en veilig omspringen met Facebook. Aan Neder-landstalige zijde blijft het stil.

De gemeente heeft de toelage aan de bibliotheek opgetrokken tot 72.000 euro, tegen 2015 zal die subsidie stijgen tot 80.000 euro. Een en ander is het gevolg van de bibliotheek-upgrading tot ‘categorie 2’ door de Franse Gemeenschap. Binnenkort krijgt de bib ook een medewerker om technische ondersteuning te bieden en de computerruimte te beheren.De Nederlandstalige bibliotheek gaat voor het eerst een compu-tercursus inrichten in het kader van de Digitale Week in mei. In De Kroon lopen geen com-puterlessen. De gemeentelijke dienst Senioren richt wel gratis computerlessen in twee talen in in de gemeenteschool, Koning Boudewijnplein (enkel voor Ber-chemnaren).� JMB

Franse computerlessen krijgen subsidieinjectie

ADVERTENTIE

Het stuk Gentsesteenweg tussen Karreveld en de Van Zandestraat is vernieuwd.

Binnenkort begint de volgende fase, tussen de Van Zandestraat en de Genotstraat. Vanaf 20 fe-bruari vernieuwt de MIVB de tramsporen al tussen de Van Zandestraat en het Schweitzer-plein. Vervolgens werkt Mobiel Brussel nog tot het najaar op dit stuk van de Gentsesteenweg. Aansluitend volgt de rest van het

werk in de richting van het Dokter Schweitzerplein in Sint-Agatha-Berchem tot aan de gewestgrens.De vernieuwde Gentsesteenweg wordt veiliger en comfortabeler, benadrukt minister van Vervoer en Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V). “We werken de zwakke punten weg. Denk maar aan de onveilige kruispunten aan de Alcyon- en de Pfeifferstraat. Deze zijstraten krijgen snelheids-remmende verkeersplateaus. Op de vernieuwde Gentsesteenweg

kunnen fietsers binnenkort ge-bruikmaken van gemarkeerde fietspaden.” Ook de trams zullen vlotter rijden door de aanleg van vrije trambanen. “Tot dusver ver-loren ze veel kostbare tijd als ze aan de lichten mee in de file ston-den,” zegt Grouwels. “Aan het kruispunt met de Mettewielaan zijn er nu aparte rijstroken, zodat de tram niet meer geblokkeerd wordt door auto’s die willen af-slaan. Zo zullen de trams 82 en 83 stipter rijden. En door de nieu-

we sporen zullen de omwonen-den ook minder last hebben van trillingen en geluidsoverlast.”Bij de heraanleg zijn zoveel mo-gelijk parkeerplaatsen en laad- en loszones behouden, en er komt een nieuwe laad- en loszone aan de Brigade Pironlaan.De volledige opknapbeurt van de Gentsesteenweg tot aan de gewestgrens is klaar in 2016 en kost zo’n twintig miljoen.

� Matthias�Vanheerentals

Naar een nieuwe GentsesteenwegSint-Jans-Molenbeek > Eerste fase renovatie is klaar

Go

uden

Ket

jes

2012

De

prijz

en v

an d

e V

laam

se G

emee

nsch

apsc

omm

issi

e

Baanbrekend. Brussels. Domeinoverschrijdend. Met een bijzonder resultaat ? Win tot € 5000! De VGC beloont opmerkelijke projecten die tot stand gekomen zijn door samenwerking tussen cultuur, jeugd, sport, onderwijs, vorming, welzijn, gezondheid of gezin.

Schrijf in op www.goudenketjes.be voor 29/02/2012.

www.goudenketjes.be

Muren slopen,bruggen slaan!

In het ledenboek staan was een levensverzekering

Anderlecht > Groot Broederschap Sint-Guido stelt zichzelf tentoon

Vier manteldragers van het Broederschap van de Heilige Guido: (vlnr.) William Wagemans, François Demol, Walter Vandenbossche en Jean-Paul Petrus.

© SASKIA VANDERSTICHELE


In de aanloop van de Sint-Guido-millenniumviering organiseert het Groot Broederschap van de patroonheilige een tentoonstel-ling in het Begijnhof. De expositie belicht de geschiedenis van de Anderlechtse manteldragers.

De geschiedenis van het broeder-schap zou teruggaan tot ergens in de zestiende eeuw, toen er een con-frérie opgericht werd om het over-brengen van de beenderen van de heilige Guido naar de crypte van de kerk te begeleiden. Het bisdom van Mechelen zou overigens nog de ont-staansakten bezitten. “We proberen nu deze documenten in handen te krijgen voor de tentoonstelling en hopen die tijdens de viering in sep-tember te exposeren,” zegt Walter Vandenbossche, voorzitter van het broederschap.Nu al is in het Begijnhof het eerste ledenboek van 1631 te zien. Opval-lend is dat er toen al vrouwen in vermeld stonden. De bestaansreden van het broederschap was dan ook niet alleen pure devotie, maar ook en vooral een bescherming tegen de heksenjacht die onder de Spaanse bezetting op protestanten werd ge-houden. Het lidmaatschap gold als bewijs van je katholieke geloof.

Vloeken? Betalen!Op de tentoonstelling is ook te zien hoe het broederschap evolueerde naar een sociale vereniging. Zo wer-den de statuten van de vereniging in 1862 door de toenmalige kardinaal Sterckx vernieuwd in een periode

ADVERTENTIEADVERTENTIE

Discussieer met Brusselwww.brusselnieuws.be

waarin de armoede welig tierde. Het broederschap bestond uit een ver-zameling ambachtslieden. Telkens als een broeder vloekte of spuugde, moest hij (of zij) een paar centiemen betalen. Zo werd een spaarpotje aangelegd waarmee leden in finan-ciële nood geholpen werden, een negentiende-eeuwse voorloper van het OCMW, zeg maar.Nu het christelijke geloof sterk op

de proef wordt gesteld, zijn de man-teldragers van Sint-Guido nog altijd actief. Meer nog: de vereniging telt vandaag zelfs honderdvijftig leden, onder wie veertig manteldragers. De mantels van de broeders blinken

overigens als nooit tevoren, nadat ze onlangs zijn opgeknapt door een gespecialiseerd bedrijf. Als lid mag je de prestigieuze mantel dragen. Of je daarvoor ook een goed christen moet zijn? “Welnee, we kijken echt

het doopregister niet meer na. We vragen enkel aan onze leden om de universele waarden waar het broe-derschap voor staat, te onderschrij-ven,” zegt de voorzitter.Leden houden een keer per jaar

een gezellig diner en brengen ook een bezoek aan een ander genoot-schap.Jean-Paul Petrus is een van de man-teldragers. “Mij trekt vooral de au-thenticiteit van de vereniging aan. We willen in het Twitter- en Face-book-tijdperk de geschiedenis laten herleven.” Net als alle andere leden staat hij vermeld in het ledenboek, dat voor eeuwig bewaard wordt door het Erasmus museum. Hoe wil hij herinnerd worden? “Behulpzaam, soms koppig als een ezel, maar wel met een olifantengeheugen.”

� Bruno�Schols

“In dit Twitter- en Facebook-tijdperk willen wij de geschiedenis doen herleven”

De tentoonstelling in het Begijnhof (Kapelaanstraat 8) loopt zeker nog tot eind september. Open van dinsdag tot en met zondag, van 10 tot 12 uur en van 14 tot 17 uur. Kaartjes kosten 1,25 euro. Meer op www.broederschapheiligeguido.be


Exact een jaar geleden ging de afdeling Moderne Kunst van de KMSK (foto) dicht. Wat nu? © ARCHIEF BDW

Cultuur > Yamila Idrissi (SP.A) laakt gebrek aan lef en ambitie

‘Het culturele voorjaar wordt een mager beestje’

De afdeling Moderne Kunst van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten sloot exact twaalf maanden geleden de deuren. Het grootste deel van de collectie verdween naar de reserves, onzichtbaar voor het pu-bliek. Stukken waar musea over de hele wereld ons om benijden, weg-gemoffeld zoals we thuis onze oude meubels naar de kelder verbannen. Alsof Brussel zich schaamt voor zijn culturele rijkdom. Onbegrijpelijk.We kunnen alleen maar hopen dat het bij één verjaardag in mineur

blijft. Ik hou eerlijk gezegd mijn hart vast, want de plannen voor een Mu-seum voor Moderne Kunst blijven maar in de ijskast zitten. Mogelijk-heden genoeg, maar er komt geen schot in de zaak. Hoeveel wereldste-den zonder museum voor moderne en hedendaagse kunst kent u?

SurrealistischBrussel en kunst, het blijft een on-gelooflijk moeilijk huwelijk. Een vechthuwelijk bijna. Want het blijft helaas niet bij de museumsoap.De Brusselse musea kondigden ab-solute kleppers aan voor dit voor-jaar: Gustav Klimt, Pablo Picasso, Marcel Duchamp,... Een lijstje dat

Yamila Idrissi.

tot ver buiten de stads- én lands-grenzen indruk maakte. Maar he-laas, het mocht weer wat minder zijn. De Klimt-expo ter ere van de honderdvijftigste verjaardag van de schilder is afgelast, net als de ten-toonstelling Dalí, Magritte, Miró – Het surrealisme in Parijs. Het had nochtans mooi kunnen zijn: de al-

lergrootste surrealisten in het land en de stad die als geen ander het surrealisme belichamen. Verkoopt zichzelf, zou je denken. Verkeerd gedacht.Twee grote projecten, twee grote flops. Te duur, te moeilijk. Voor Brussel toch. Het culturele voor-jaar wordt een mager beestje, een

wereldstad als Brussel onwaardig. Nog maar eens. Toont Brussel een keertje ambitie, dan wordt die met-een brutaal gefnuikt. Bizar toch, in een stad die zoveel fantastische kunstenaars grootgebracht heeft en vandaag nog altijd herbergt. In de hoofdstad van een land dat absolute wereldfaam geniet bij kunstliefheb-bers. Maar als we zo verder doen, zijn ze dat binnenkort allemaal ver-geten. We kunnen niet eeuwig teren op ons roemrijke verleden.Brussel heeft alle troeven in handen om een kunsten cultuurstad met internationale faam te zijn, maar we slagen er maar niet in om die troe-ven te verzilveren. En ondertussen springen andere steden in het gat en wordt de kloof groter en groter. Het doet toch elke Brusselaar pijn om te zien hoe we de kaas van ons brood laten eten door steden als Basel (waar tot eind januari in de Fonda-tion Beyeler Dalí, Magritte, Miró wél werd tentoongesteld, red.).Dat we af en toe eens jaloers zijn op Madrid, Parijs of Londen, tot daar-aan toe. Maar op Basel? Met alle respect, maar dan bloedt mijn chau-vinistische hart een klein beetje.

Return on investmentDe hoofdstad mist ambitie, mist vi-sie. De musea en de collecties zijn totaal versnipperd, een kat vindt er haar jongen niet in terug. De Brus-selaars zelf niet, laat staan de toe-risten. Vele kleintjes maken helaas niet altijd één groot.Eén museum voor moderne en he-dendaagse kunst, vreemd genoeg nog altijd braakliggend terrein in Brussel, kan een echte trekker zijn. Het kan een hele stad meezuigen. Maar dan moet ze er voluit voor durven te gaan – en dat durft ze niet. Brussel, de eeuwige twijfelaar.Kunst en cultuur zijn goudmijnen voor een stad. De meeste museum-bezoekers houden het daar niet bij. Ze gaan shoppen, ze eten in een res-taurant, zakken door op café, slapen in een hotel. De hele stad profiteert mee. Ja, een expo over Klimt of de grote surrealisten kan wat kosten, maar de return is vaak een veel-voud van die investering. In nieuwe inkomsten, in banen, in aantrek-kingskracht.Een stad moet naar het globale plaatje kijken. En ze moet zich kun-nen verkopen. Twee grote tentoon-stellingen aankondigen en op het laatste moment afblazen, het is niet echt een toonbeeld van geweldige citymarketing.Eigenlijk is het ironisch. Er zit on-gelooflijk veel creatief talent in Brussel. In de internationale media verschijnen artikels over de aan-trekkingskracht van de stad op jon-ge kunstenaars, die de huurprijzen in Londen of Parijs niet meer kun-nen ophoesten. Uit heel Europa zak-ken ze af naar Brussel, en zijn ze de motor achter kleine kunstgaleries. Maar een museum om dat talent aan het grote publiek te tonen, is te veel gevraagd. De creativiteit, het lef en de ambitie die zo overvloedig aanwezig zijn in de stad, ontbreken totaal in het beleid. Brussel, stad van gemiste kansen.

Yamila Idrissi, Vlaams parlementslid (SP.A)

“Cultuur mag watkosten, want de return is vaak een veelvoud van de investering”

BDWOPINIE

BRUSSEL – Precies een jaar geleden ging het Museum voor Moderne Kunst dicht, en de toekomst blijft een gigantisch vraagteken. Ondertussen zijn de twee belangrijkste exposities die dit voorjaar in Brussel gepland stonden, rond Gustave Klimt en rond de grote surrealisten, geschrapt of uitgesteld. Een zoveelste bewijs van een totaal gebrek aan ambitie en visie in Brussel, vindt Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A).


BDWOPINIEGoede huisvader door Anne Brumagne

Nieuwjaarsreceptie van de Brusselse media in het Vlaams-Marokkaanse huis Daarkom, en wauw, wat is het daar mooi geworden. De laatste keer dat ik het pand betrad, was toen daar nog een bijzonder lelijke cd-winkel zat, en er van de charme van de oude Gaîté niks meer te zien was.Onze nieuwjaarsreceptie was niet de enige die de voorbije weken in Daarkom werd geor-ganiseerd. Voka toostte er, het Minderheden-forum ook. Voor Daarkom is dat natuurlijk niet de corebusiness, gastheer spelen voor

nieuwjaarsrecepties, maar het brengt geld in het laatje. Hoewel minis-ter van Cultuur Joke Schauvliege een extra inspanning heeft gedaan, blijft het werkingsbudget te klein om groots te kunnen uitpakken met dat nieuwe culturencentrum.Er konden bij de lancering veel vragen over Daarkom worden gesteld. Waarom een samenwerking van de Vlaamse Gemeenschap met één enkel land, dat dan nog niet eens een democratisch voorbeeld is? Zijn de hoofdstad en bij uitbreiding Vlaanderen niet beter af met een Huis van Culturen, een variant van dat in Molenbeek? Maar Daarkom is er nu. Met Roos Pauwels, die haar strepen in het Candelaershuys verdiende, heeft het centrum iemand aan het hoofd die van aanpakken weet. Die Vlaanderen en Marokko als een vertrekpunt ziet voor een ruimere interculturele invulling, en die samenwerkt met andere part-ners waar dat kan. Die zich dus allesbehalve beperkt tot het tonen van Vlaamse of Marokkaanse folklore. Alleen: als Pauwels Daarkom echt op de kaart wil kunnen zetten, dan zal ze meer financiële middelen moeten krijgen van de overheid die het centrum heeft opgericht.Afgelopen week kwam er nog een andere Brusselse culturele spe-ler naar buiten met zijn financiële problemen. Voor het Archief en Museum van het Vlaams Leven te Brussel, het geheugen van Vlaams Brussel zeg maar, zorgt de huur van de archiefruimte aan de Arduin-kaai voor een financiële strop. Huren in Brussel is duur, veertig pro-cent van de financiële middelen van het AMVB gaat eraan op. Hier is het de VGC die hopelijk soelaas kan bieden en een ruimte ter beschik-king kan stellen.Iedereen beseft het: het zijn moeilijke budgettaire tijden voor de over-heid. De sky is niet meer de limit, zoals het tot voor enkele jaren soms wel leek te zijn. Maar zeker wanneer het gaat om het geheugen van een gemeenschap, of om een project dat die gemeenschap zelf heeft geïnitieerd, kunnen we alleen maar hopen dat haar overheid te allen tijde een goede huisvader of -moeder is.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

In het station

De NMBS heeft het Centraal Station grondig gereno-veerd, maar heeft niet aan de reizigers gedacht die in de hal (of op de perrons) lang op hun trein in vertraging moeten wachten. Staande, want nergens vinden zij ban-ken waar ze kunnen uitrusten. Sommigen gaan dan maar op de trappen liggen, maar dat is verboden.Het driekoppige NMBS-monster had miljoenen euro veil voor de uitbreiding en verfraaiing van het station, maar een paar duizend euro voor het gemak van de klanten kon er niet meer af.

André Monteyne, Jette

Wunderkammer

Vorige week verscheen er in Agenda (p. 35) discreet en onaangekondigd de nieuwe rubriek ‘Wunderkammer’, met een bezoek aan het atelier van de in Brussel wo-nende Amerikaanse kunstenaar Peter Downsbrough. Deze week werd de rubriek herhaald met een bezoek aan het atelier van Pieter Vermeersch. Als deze rubriek de bedoeling heeft een reeks te worden, dan kan dit in de context van de Brusselse pers en voor de sector van de beeldende kunsten als een merkwaardige primeur beschouwd worden.Eigenlijk zou zoiets vanzelfsprekend moeten zijn, we-gens de naar verluidt overrompelende aandacht voor de hedendaagse kunst in Brussel, verwijzend naar een toe-nemend aantal nieuwe kunstgalerieën en aanverwante initiatieven die in de hoofdstad als paddenstoelen uit de grond schieten. Een bekend fenomeen is dat waar er kunstgalerieën zijn en waar er publieke belangstelling is, er automatisch kunstenaars – ook buitenlandse – ko-men wonen.Dat heeft allemaal dan weer niet belet dat het Museum voor Moderne Kunst gesloten werd en dat directeur Mi-chel Draguet unilateraal beslist heeft om deze collectie te laten opbergen, en te laten vervangen door een (lu-cratievere!?) nieuwe presentatie van symbolistische en laat-negentiende-eeuwse kunst.De nieuwe rubriek in Agenda is bijzonder nuttig en actueel om verschillende redenen, waaronder: het pro-bleem van beschikbare en goed uitgeruste ateliers voor beeldende kunstenaars (overigens geen exclusief Brus-sels probleem) onder de aandacht brengen van de over-heid die bevoegd is voor kunst en cultuur. Een tweede reden sluit hierbij aan: laat het vooraf duidelijk zijn dat de Vlaamse Gemeenschapscommissie sinds mensen-heugenis en tot op heden grotendeels terechte aandacht en financiële middelen ter beschikking heeft gesteld van de in Brussel gevestigde instellingen van de sector po-diumkunsten (inclusief bibliotheken en gemeenschaps-centra). Deze gesubsidieerde accommodaties doen het goed en hebben ondertussen aan meerdere gezelschap-pen met uitvoerende kunstenaars (dansers, acteurs, muzikanten) internationale faam gegeven. Vandaar dat het moment uiterst geschikt is om voortaan onder meer de gebrekkige en ontoereikende ateliervoor-zieningen te remediëren. Een inhaalbeweging ten gun-ste van de scheppende kunstenaars die de beeldende kunst vertegenwoordigen, zou niet meer dan verant-woord zijn.Deze problematiek werd vanuit een nationale reflectie per brief op 17 januari (een dag die symbolisch samen-valt met de jaarlijkse internationale Art’s Birthday) aan de minister van Cultuur toegezonden door de verte-genwoordigende woordvoerders van het Nieuw Inter-nationaal Cultureel Centrum (belangenvereniging voor beeldende kunstenaars, red.), de Verenigde Organisa-

ties BeeldKunst (VOBK) en het Muhka. Bij contacten en briefwisseling over deze problematiek erkennen diverse politieke beleidsmensen weliswaar de matige over-heidssteun, maar er verbetert omzeggens niets.Men weet tevens dat in steden waar men wél investeert in de behoeften van beeldende kunstenaars, een voor-delig klimaat ontstaat waarbij iedereen baat heeft, wat ook de stad zelf meer uitstraling geeft. Als er een gebrek aan gebouwen zou zijn die aanmerking kunnen komen als ateliervoorziening, dan kan de VGC zich wenden tot de Regie der Gebouwen: die heeft onder meer het beheer over het sinds 1991 in Ukkel leegstaande (weliswaar verwarmde en ’s nachts verlichte) gebouw van het Pas-teurinstituut.Men kan de vraag stellen of er een lijst bestaat van de door VGC (en Cocof ) gesubsidieerde ateliers voor in Brussel gevestigde beeldende kunstenaars (bedoeld wordt: échte ateliers), en waarschijnlijk is het antwoord dan “Geen enkel.” Andere, zoals de Ateliers Mommen en de drie (!) onlangs opgeleverde kunstappartementen aan de ‘Wautersallee’, met een oppervlakte van 70 vierkante meter (zie BDW 1313, p. 12), kunnen moeilijk als ‘echt’ beschouwd worden; ze beantwoorden in inrichting niet aan de actuele behoeften van professioneel ingerichte ateliers.Een ander aspect dat de bevoegde overheid nauwkeuri-ger zou moeten opvolgen, is het bij wet verplichte per-centage van ieder bouwbudget van met overheidssteun gefinancierde gemeenschapsgebouwen dat moet wor-den besteed aan geïntegreerde kunstwerken.Wanneer mag het volgende wonder worden verwacht? Jonas Wille, Oudergem

Goud in Vorst

Naar goede gewoonte alhier wordt een huwelijks-jubileum van vijftig, zestig, zeventig jaar ook door de gemeente waar de jubilarissen sinds een bepaalde tijd wonen, met een plechtigheid gevierd.Ondergetekende was vorige zaterdag aan de beurt voor zijn gouden bruiloft. Hij woont al 45 jaar in Vorst, maar begon er al in 1959 te werken als leraar technisch hoger onderwijs in het Dudenpark, dus 52 jaar geleden.Dissonant was het feit dat de ontvangstdame van de Burgerlijke Stand, die de jubilarissen en hun familie moest geleiden, zeer weinig Nederlands kende. Geluk-kig was er de schepen, mevrouw Jutta Buyse (SP.A), de aangestelde schepen voor Vlaamse Aangelegenheden. Die schepenfunctie werd destijds na langdurige poli-tieke strijd verworven.Om zijn toespraak met een vrolijke noot te beëindigen, gaf de jubilaris volgende suggestie. Volgens de specia-list Leo Camerlynck hebben de Vorstenaars liefst drie toenamen: de Honnefretters van den Bempt, de Berkuuze van Neerstalle en de Paddes van Sint-Denijs. Dat is even-wel allemaal laag-Vorst. Circa de helft van de Vorstse bevolking woont in hoog-Vorst. Voor hen suggereerde ondergetekende: de STOEFERS van huug Vust of ... van Augustienes.

Herman A.O. Wilms, Vorst

Rechtzetting

De Ateliers Mommen liggen niet in de Weldadigheids-straat (in BDW 1313, p. 12), maar in de Liefdadigheids-straat, ook in Sint-Joost-ten-Node, maar bijna twee kilo-meter verderop.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Tentoonstelling > De hoogdagen van de nationale pers in Brussel

Het vertrokken dagblad

J e moet het de dienst Cultuur van de Stad Brussel nageven: in het piepkleine Huis van Folklore in de Eikstraat zijn er regel-matig tentoonstellingen over interessante

onderwerpen. Helaas wordt de naam van het Huis daarbij iets te nadrukkelijk eer aange-daan. Omdat de wisselende partners voor de tentoonstellingen veelal uit het verenigings-leven komen, is de aanpak meestal amateu-ristisch. Dat geldt ook voor Toen de pers nog brusselde, een expositie over de tijd dat de Brusselse binnenstad nog gold als het epicen-trum van de geschreven pers in België.Het is een zeer dankbaar onderwerp, dat cu-rator Eric Demarbaix en zijn Brusselse Ge-schiedkundige Kring/Cercle d’Histoire de Bruxelles stofferen met stukken uit hun ar-chief, waaronder niet eerder ontsloten docu-

menten van het voormalige Persagentschap Vervoer en Distributie (AMP/PVD). AMP is vandaag nog altijd een belangrijke speler in de distributie van kranten en tijdschriften, maar het Agence et Messageries de la Presse werd al in 1885 opgericht door de socialistische voorman Louis Bertrand, die ook stichter was van de krant Le Peuple. Het agentschap groe-peerde in de Peterseliestraat de zendingen van di verse kranten voor handelaars in eenzelfde regio.Op de tentoonstelling wordt zelfs dát niet met zoveel woorden gezegd. De legendes bij de do-cumenten die nauwkeurig in kijkkasten en ka-dertjes zijn geplaatst, blijven uiterst summier.Jammer, want wat getoond wordt, getuigt van een interessant verleden waar gewone Brus-selaars, perslui en nostalgici hun hartje bij

kunnen ophalen. Het loont dus zeker de moeite eens binnen te springen en een blik te wer pen op de vele oude kranten, foto’s en paraferna lia.

De MoordDe expositie gaat ver terug, met enkele re-producties van het Brusselse Nieuws-Blad uit 1795 of het Napoleontische Journal de l’Empire uit 1809. Maar het was pas met de grondwet-telijke verankering van de persvrijheid dat de bloeiperiode van kranten en weekbladen kon worden ingezet. Van het gerenommeerde L’Indépendance Belge, in 1843 voortgekomen uit de voorloper van het Belgisch Staatsblad, is een exemplaar te zien van 12 oktober 1850, daags na het overlijden van koningin Louise-Marie.Aan het eind van de negentiende eeuw deden de geïllustreerde kranten opgeld. La Belgique Illustré deed het in 1897 nog met tekenin-gen; van Le National Illustré, gevestigd aan de Warmoesberg, is op de tentoonstelling het

Toen de pers nog brusselde... is een rijk gedocumenteerde tentoonstelling geworden. Aan de muur onder meer De Moord, de editie van de noodlijdende krant De Morgen uit oktober 1986.

© BART DEWAELE

BRUSSEL – Vandaag staat de aanwezigheid van de VRT in Brussel ter discussie. Eerder vertrokken, vooral langs Nederlandstalige kant, al heel wat geschreven media uit de hoofdstad. Ooit was het anders.

ExCLUSIEVE JAZZCURSUS IN Op-WEULE

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – In Op-Weule vonden ze een originele manier om geïnteresseerden ken-nis te laten maken met de jazzge-schiedenis. Geen klassieke cursus volgepropt met data en feiten, maar vijf avonden met vijf muzikanten, die aan de hand van hun instrument een aantal mijlpalen live illustreren.

Jazzcursussen bestaan er in alle to-nen en stijlen. Het jazzgenootschap Op-Weule en het gemeenschaps-centrum zochten naar een aparte invalshoek en vonden die bij bas-sist Matthias Heyman, saxofonist Toine Thys, gitarist Frederik Leroux, trompettist Jean-Paul Estiévenart en drummer Yves Peeters. Elk op hun beurt duiken ze de geschiedenis van de jazz in, met als rode draad hun eigen instrument. Het originele idee krijgt nog een meerwaarde doordat er aan het einde van de reeks een geza-menlijk concert van deze muzikanten volgt, uitsluitend toegankelijk voor de cursisten. Moderator is Marc Van den Hoof. GTB

Jazzcursus in GC Op-Weule (Sint-Lambertusstraat 91) op 7 en 28 februari, 13 en 27 maart en 4 mei en slotconcert op 8 mei. 40 euro. Meer informatie op 02-775.92.00 of www.opweule.be

TOIN

E THYS

. © F

RA

NÇ

OIS D

E RIB

AU

CO

UR

T

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

YVE

S PE

ETE

RS

. © G

ÉR

AR

D B

EC

KE

RS

BDW en AGENDA

Bel 02-226.45.45of mail [email protected]

in uwbrievenbus?

GRATIS


nummer van 8 september 1901 te zien, dat op de cover een paginagrote foto toont van een grondverzakking aan de Baksteenkaai, die aan twee mensen het leven kostte.Ook van de eerste editie van Het Nieuwsblad, ‘blad voor onze Christene, Vlaamsche, kroost-rijke gezinnen’, is er een exemplaar. Het da-teert van 3 november 1929. De redactie zat toen al aan de Émile Jacqmainlaan.Uit een nummer van het vakblad De journa-list/Le journaliste uit 1964 valt op te maken dat de redactie van de journalistenvereniging toen nog in de Korte Boterstraat zat. De Nieu-we Gids, waarin Nero van Marc Sleen geboren werd, had net als de socialistische krant Le Peuple zijn lokalen in de Zandstraat.Dat de locatie echt wel iets betekende, wilde Het Laatste Nieuws in 1973 illustreren door in het Paleis voor Schone Kunsten een fototen-toonstelling over Brussel te organiseren on-der de titel Een stad in de krant. Grappig zijn ook de exemplaren van Het Laatste Nieuws en Le Soir van 1 april 1982: de redacties had-den toen overleg gepleegd over hun aprilvis en meldden allebei op hun voorpagina dat er pe-troleum was gevonden onder de grond van de Voerstreek, die toen al de inzet van een com-munautair conflict was.Enkele stukken herinneren ook aan minder fraaie bladzijden uit de geschiedenis van de journalistiek. Van Le Soir is zowel een exem-plaar te zien dat tijdens de oorlog als ‘gestolen krant’ onder supervisie van de Duitsers ver-scheen, als een reproductie van de anti-Duitse ‘Faux Soir’ van 9 november 1943, clandestien uitgebracht en verspreid door het verzet. Ook de pijnlijke episode waarin De Morgen in 1986 verzeild geraakte, toen de socialistische par-tij haar handen van de noodlijdende krant af

Het Persagentschap Vervoer en Distributie/Agence et Messageries de la Presse groepeerde in de Peterseliestraat, op de hoek met de Broekstraat (r.), de distributie van di verse kranten voor handelaars in eenzelfde regio. AMP, in 1885 opgericht door de socialistische voorman Louis Bertrand, is nog altijd een grote speler in de distributiebranche.

Kiosk, Schaarbeekse Poort. De nabije Koningsstraat was een echt perscentrum.

© H

UIS

VA

N F

OL

KLO

RE

EN

TR

AD

ITIE

S / S

TAD

BR

US

SE

L

trok, komt in beeld met het exemplaar van De Moord, dat de verbolgen redactie onder leiding van Paul Goossens op 31 oktober 1986 uit-bracht. Vandaag is De Morgen samen met De Tijd en Metro de enige Nederlandstalige natio-nale krant die nog in Brussel zit.De tentoonstelling toont verder oude recla-mes, enkele foto’s van oude redactielokalen, krantenkiosken en krantenventers. Er hangen ook wat exemplaren van regionale kranten (La Cité, Le Marollien, Zo leeft Brussel...), waarbij op te merken valt dat BDW vooralsnog geen museumstuk geworden is.

Fleet Street in BrusselBert Cornelis, vandaag woordvoerder bij Open VLD, maakte van 1983 tot 1996 deel uit van de redactie van Het Laatste Nieuws. Hij heeft als journalist dus nog de Brusselse jaren van de bestverkochte Nederlandstalige krant mee-gemaakt, en verhuisde op het einde ook mee naar Kobbegem.“Toen ik begon, was het allemaal te doen in de Sint-Pietersstraat, het smalle straatje aan de achterkant van de Jacqmainlaan. Be-halve Het Laatste Nieuws zaten daar ook Het Nieuwsblad, La Libre Belgique en La Dernière Heure. Het was een beetje Fleet Street in Brus-sel. Vooral ’s avonds en ’s nachts was er veel bedrijvigheid met al die vrachtwagens die het straatje in moesten om de kranten op te halen, want de redacties zaten in hetzelfde gebouw als de drukkerij. Er hing een speciale sfeer. Er was natuurlijk concurrentie, maar ook colle-gialiteit. Als je iets ging eten, kwam je altijd wel een collega tegen. Ook de politici kwamen naar de cafés in de buurt afgezakt.”Berichtten de kranten van de twee taalgroepen door die nabijheid gelijklopender dan nu? Cor-nelis: “Er was toch ook al een scheidingslijn. Mijn oudere collega’s ‘op de Wetstraat’ had-den wel nog contact met de Wetstraatjourna-listen van de Franstalige kranten, maar met onze generatie groeide dat eruit. Het gebeurde natuurlijk nog wel dat mensen als Wilfried Martens gezamenlijk werden geïnterviewd, door ons en Le Soir bijvoorbeeld.”De impact van de verhuizing naar de rand was volgens Cornelis niet zonder impact. “Stich-ter Julius Hoste was destijds vanuit Tielt in West-Vlaanderen naar Brussel gekomen en zag Het Laatste Nieuws als een instrument om het Vlaamse leven in de hoofdstad te onder-steunen. Dat bleef zo tot lang na de Tweede Wereldoorlog. Bij veel kranten zat de lokale Brusselse redactie nog lang ingekapseld in de Wetstraatredactie. Twee of drie journalis-ten deden elke dag in de stad aan informatie-garing. Dat doen de nationale kranten tegen-woordig nog heel weinig.”Toen Het Laatste Nieuws in 1991 naar Kob-begem bij Asse verhuisde, was dat vooral uit commerciële overwegingen. “De krant kon op dezelfde plaats niet meer uitbreiden, voor een

dagblad werd op 22 mei 1881 geboren als L’Echo de la Bourse de Bruxelles. Vandaag zit de redactie van L’Echo nog altijd in Brussel, in Thurn & Taxis, samen met haar Nederlands-talige tegenhanger De Tijd, die Antwerpse wortels heeft.Langs Franstalige kant zijn de nationale kran-ten overigens nog altijd goed vertegenwoor-digd: La Libre Belgique heeft haar redactie in de Frankenstraat in Etterbeek, op hetzelfde adres als La Dernière Heure, dat deel uitmaakt van dezelfde krantengroep.De grote socialistische krant Le Peuple, ont-staan in de Zandstraat op 12 december 1885 als Franstalige tegenhanger van De Vooruit, heeft wel het loodje moeten leggen. Een po-ging om met Le Matin (1998-2001) een nieu-we linkse krant uit de grond te stampen in Brussel, werd geen succes.Zeer zichtbaar is natuurlijk Le Soir in de Ko-ningsstraat, het geesteskind van Émile Ros-sel, toen corrector bij Le Journal de Bruxelles. Op 17 december 1887 verscheen de krant voor de eerste keer. De groep Rossel geeft vandaag ook nog de Brusselse titel La Capitale uit.Langs Nederlandstalige kant is de oudste ‘Brusselse’ titel zonder twijfel Het Laatste Nieuws, voor het eerst verschenen op 7 juni 1888. De stichter, Julius Hoste, was een West-Vlaams senator die in Brussel het Vlaamse leven kwam ondersteunen. Hij was ook be-langrijk als promotor van het volkstoneel, en schreef stukken die werden gespeeld in de Vlaamse schouwburg (nu KVS). Het Laatste Nieuws verhuisde begin jaren 1990 naar Kob-begem.De Standaard verscheen voor het eerst op 4 december 1918 als een initiatief van een groep rond de Antwerpse flamingant Frans Van Cauwelaert, met het doel ‘het uitgeven van een katholiek Vlaams dagblad te Brus-sel’. Naast De Standaard ontstond in 1929 Het Nieuwsblad, dat voor een breder publiek bedoeld was. Na een faillissement in 1976, en de overname door de Vlaamse Uitgeversmaat-schappij, nu Corelio, verhuisden beide kranten naar Groot-Bijgaarden.In vergelijking is De Morgen, in 1978 ontstaan uit de versmelting van de Gentse Vooruit en de Antwerpse Volksgazet, nog een jonge krant. De Morgen was lang gevestigd in de Brogniez-straat aan het Zuidstation. De krant maakt nu samen met Het Laatste Nieuws deel uit van De Persgroep, maar bleef in Brussel en verhuisde naar de Arduinkaai. De redactie van het gratis dagblad Metro, tot slot, is te vinden in de Ra-vensteingalerij.� Michaël�Bellon

Toen de pers nog brusselde..., tot en met 18 maart in het Huis van Folklore en Tradities, Eikstraat 19, 1000 Brussel, 02-279.64.11/44, www.brussel.be, van donderdag tot en met zondag van 13 tot 18 uur; gratis toegang

Het Laatste Nieuws en Le Soir hadden in 1982 een gezamenlijke aprilvis: op hun beider voorpagina stond dat er petroleum was gevonden onder de grond van de Voerstreek

nieuwe drukkerij was er te weinig ruimte. Dus zaten we daar plots tussen de koeien. De com-municatiemiddelen van vandaag bestonden nog niet, en dus verloor je als journalist veel tijd en de voeling met Brussel. Vandaag speelt de locatie van een redactie minder een rol, maar toch zou het een slechte zaak zijn mocht ook de VRT uit Brussel vertrekken.”

Bloei en leegloopDe bloeiperiode van de nationale pers in Brus-sel begon in de periode van economische voorspoed aan het einde van de negentiende eeuw. Het is dan ook geen toeval dat de oud-ste nationale titel van Brusselse oorsprong die vandaag nog bestaat, L’Echo is. Het financiële

Le ‘Faux’ Soir van 9 november 1943, uitgebracht door het verzet.

© B

AR

T D

EW

AE

LE ©

HU

IS VAN

FO

LK

LOR

E EN

TRA

DITIE

S / STA

D B

RU

SS

EL


ADVERTENTIE

Tentoonstelling > Pierre Clarebout en geestelijke vader Marcel-Louis Baugniet weer verenigd

Pelgrims op dezelfde wegBRUSSEL – In Group 2 Gallery worden de ‘constructivistische’ schilders Marcel-Louis Baugniet (1896-1995) en Pierre Clarebout (1933), zeventien jaar na hun eerste geza-menlijke optreden in deze galerie, opnieuw samen opgevoerd. Baugniet is ondertus-sen dood, maar zijn werk is – onder andere in het werk van Clarebout – misschien wel actueler dan ooit.

‘D e twee waren vrienden. Ze waren altijd samen op stap, zeker sinds de ingeweken Ieperling Clarebout, niet

lang na hun eerste ontmoeting, vervroegd met pensioen ging.”Ik ben nog niet helemaal binnen of galerie-houdster Jeannine Lenaerts neemt me al mee op de golven van haar enthousiasme. De ten-toonstelling is, dagen voor de vernissage, al helemaal klaar. “Je weet nooit op onze leeftijd. Het volstaat om even ziek te worden, en de boel loopt in het honderd.” Ik neem plaats in een prachtige, maar oncomfortabele design-stoel. De dynamiek die uitgaat van Baugniets uitdagende kleuren- en vormenspel, steekt fel af tegen het miezerige weer in de bovenstad. Baugniet vestigde zich als Luikenaar al heel jong in Brussel. Tot 1918 volgde hij samen met Magritte en Delvaux les aan de Academie voor Schone Kunsten. Zijn vroegste werk, sterk beïnvloed door het symbolisme van Klimt en Khnopff, wordt hier niet tentoongesteld.In 1921 en 1922 volgde Baugniet les aan de Académie de la Grande Chaumière in Parijs. Hij raakte er bevriend met Herbin, Le Corbu-sier, Léger en Zadkine en ontdekte er het werk van de Tsjechische schilder Kupka, en van de Russische suprematisten Malevitsj en Lis-sitzky.Baugniets denken en werk gingen meer en meer neigen naar de abstractie. Hij leerde Rus-sisch en vertaalde zelfs theoretische teksten

van Malevitsj. In het Russische constructivis-me vond hij veel inspiratie, maar zijn kleuren waren minder koud en agressief, de composi-ties lyrischer en niet zelden geïnspireerd door muziek of sport. In ‘Orgues noir, bleu, ocre’ contrasteert hij heel subtiel het statische van het orgel met de ritmiek van de muziek. “Hij was een heel veelzijdig kunstenaar en was bevriend met kunstenaars uit allerlei discipli-nes. Zijn rol in 7 arts, een Franstalig tijdschrift dat tussen 1922 en 1929 wekelijks verscheen en veel abonnees had, is nauwelijks te over-schatten,” vertelt Lenaerts’ man Jozef, die Jeannine al lachend haar ‘derde oog’ noemt. In de jaren 1920 was Baugniet heel actief. Toch verkocht hij nauwelijks iets. “Hij heeft al-tijd geweten dat hij gelijk had. Maar hij had te vroeg gelijk,” weet Lenaerts. Haar zoon Vital, die nu ook een stoel heeft bijgeschoven, kadert

dit: “Hij heeft misschien de fout gemaakt om niet in Parijs te blijven, dat toen veel vooruit-strevender was. Daar zou hij wellicht meer naar waarde zijn geschat.” Lenaerts bena-drukt dat Baugniet terugkwam voor zijn eerste grote liefde en vrouw, de Schaarbeekse Marie-Louise Acarin. “En tout, cherchez la femme.” Zij oogstte tijdens het interbellum veel bijval als avant-gardistisch danseres, en hij herdoopte haar naam in het Russische Akarova.Na de beurscrash van 1929 werd het er niet makkelijker op. Veel kunstenaars gaven er ontmoedigd de brui aan. Baugniets talent was gelukkig zo veelzijdig dat hij het om den brode over een andere boeg kon gooien. Naar het voorbeeld van Popova, Tatlin en Rodtsjenko ontwierp hij kostuums en theaterdecors. Hij maakte ook tapijten en modern meubilair, dat enkel bij gefortuneerde klanten bijval had. Zijn

meubels werden op Expo 58 tentoongesteld.Pas na een expositie van constructivistische kunst in het PSK in 1972 kreeg Baugniet er-kenning. Er was opnieuw interesse bij het grote publiek. Zijn werk werd opgepikt, en tijdens de laatste twintig jaar van zijn leven bleef hij actief. “Zo werkte hij schetsen uit de vroege jaren 1920 af, waar hij dan twee data onder zette, soms met een halve eeuw ertus-sen. Dat was de eerlijkheid die Baugniet zo kenmerkte,” zeggen de galeriehouders.

Scherven en brokkenIn 1975 ontmoette Baugniet in een galerie aan de Zavel de bijna veertig jaar jongere Cla-rebout. Het klikte meteen. Lenaerts: “Clare-bout was geïnspireerd door Baugniets werk, maar imiteerde hem niet.”Clarebout, chemicus van beroep en een ge-passioneerd amateur-archeoloog, speelt in zijn werk op een speelse manier kleuren en vormen tegen elkaar uit. Baugniet was hier-door geïntrigeerd en bewonderde de manier waarop Clarebout met geheimzinnige kleu-renbrouwsels bijzonder lumineuze en zelfs transparante oppervlakken bekwam. Clare-bouts geometrische composities refereren vaak aan scherven, brokstukken van muren of structuren van luchtfoto’s. Titels verwij-zen naar archeologische vindplaatsen of vondsten, zoals ‘Ravenna’ of ‘Sigillata’.Clarebout was een talentvolle pelgrim op de constructivistische weg die Baugniet al in de jaren 1920 was ingeslagen. Allebei waren ze onverdroten op zoek naar de ultieme vorm, de ware compositie.� Tuur�De�Moor

M.L. Baugniet en P. Clarebout – Orgelpunt, nog tot en met 3 maart in Group 2 Gallery, Blanchestraat 8, 1000 Brussel, woensdag tot en met zaterdag van 14 tot 18 uur

Zielsverwanten met veertig jaar leeftijdsverschil. Links M.L. Baugniet, ‘Orgues noir, bleu, ocre’ (1929). Rechts Pierre Clarebout, ‘Rêveries’ (1970).

© G

RO

UP

2 GA

LL

ER

Y

15e eeuw 16e eeuw 17e eeuw 18e eeuw 19e eeuw 20e eeuw

Het kanaal naar Willebroek speelde een belang-rijke rol in de economische stadsontwikkeling van de stad Brussel. Het maakte dan ook een snelle verbinding mogelijk met de stad Antwerpen – toen draaischijf van internationale handel en knooppunt van goederen en mensen. Tegelijkertijd profi teerden ook andere steden en dorpen langs het kanaal mee van deze welvaart. Maar ook vandaag wordt nog steeds gegraven. Brussel heeft letterlijk een ‘verborgen’ wereld; een wereld van infrastructuur, geschiedenis, mythes en mogelijkheden, waar de documentaire ‘Brussels Underground’ een eerbetoon aan brengt.

Van 14 februari t.e.m. 13 mei kan je in het Broodhuis de tentoonstelling ‘Het kanaal in kaart’ bezoeken.

Museum van de Stad Brussel – BroodhuisGrote Markt (tegenover het stadhuis), 1000 Brussel Het museum is gesloten op maandag.

© Pa

scal V

ande

lanoit

te


ADVERTENTIE

Tristero verkoopt zichzelf

Youri Dirkx speelt in Reset samen met Peter Vandenbempt alle klanten en passanten in de krantenwinkel, Kristien De Proost bedient hen.

© M

IRJA

M D

EVR

IEN

DT

Gezien: Reset van Tristero op 25 januari in de Kaaistudio’s (nog op tournee door Vlaanderen en Neder-land: www.tristero.be).

Met Reset wendt het Brusselse thea-tergezelschap Tristero zich even terug tot zichzelf: het stuk werd gemaakt en wordt gespeeld door de drie kernleden; bevriende acteurs mogen dit keer alleen komen kijken. Maar wat het gezelschap genaamd ‘mensheid’ betreft, kan van een een-voudige druk op de reset-knop he-laas geen sprake zijn. Reset gaat uit

van de vaststelling dat het leven van alledag op een niet altijd even opvallende, maar desal-niettemin vervelende en wijdvertakte manier vergroeid is in een systeem dat drijft op con-sumentisme, kapitalisme en zelfs gewapend imperialisme.Het decor van Tristero is een krantenwinkel in een treinstation naar het model van alle winkels van de internationale persdistributie-keten Relay. In de goedgevulde rekken ligt al-les lekker overzichtelijk op een rijtje. De fris-dranken, de chocoladerepen, de tijdschriften en ook de kranten, waarin feiten en rechtzet-tingen, woorden en tegenwoorden, opinie-stukken en rechten van antwoord duidelijk maken dat je niets los van elkaar mag zien.Peter Vandenbempt en Youri Dirkx komen beurtelings en telkens weer als een ander ty-petje van achter het decor de winkel binnen-gestapt. Achter de kassa rekent Kristien De Proost routineus af met de lastige, gehaaste, praatzieke, twijfelende en bedelende klanten. De kabbelende muzak kan niet voorkomen dat de keuzestress toeslaat als een klant uit het brede Balisto-gamma één smaak moet kiezen. Foute decoratie in een foute volgorde suggereert dat Valentijn, Kerst en Halloween elkaar snel opvolgen. De summiere dialogen bestaan grootdeels uit merknamen en titels. Een collega van de naburige Fnac komt de ver-koopster een broodje van de Panos brengen. Internationale kranten lijken overigens niet zo in trek. De Gazet van Antwerpen en DH komen nog het dichtst in de buurt.Natuurlijk wringt er wel wat. Zo heeft de ver-koopster blijkens een telefoongesprekje een of ander gezondheidsprobleem, terwijl in haar rekken de wenskaarten met ‘Beterschap’ uit-geput zijn. Plots breekt ook het pootje van de centrale display, die scheef blijft staan omdat hetzelfde pootje niet direct in dezelfde kleur leverbaar is. Na een promopraatje van een ver-

tegenwoordiger van een uitgever stapt dan zomaar een kolonel van het Belgische leger het decor van Tristero binnen voor iets wat ook op een promopraatje lijkt. Hij richt zich tot het publiek, presenteert een gesofisti-ceerd schietgeweer en legt uit waarom ook een soldaat met een dodelijk wapen iemand kan zijn die, net als wij allemaal, van de we-reld een betere plek wil maken. Zoals alles wat voorafging, is deze ingreep van Tristero tegelijk ongerijmd, ongemakkelijk, grappig en uiteindelijk ook to the point.Maar hoe zit het met het conto en de kerf-stok van Tristero zelf? Op een plasma-scherm in de krantenwinkel schuiven com-mercials uit binnen- en buitenland voorbij waarin het niet toevallig allemaal acteurs zijn – van Axel Daeseleire over Frank Focke-teyn tot Jean Reno – die banken of andere twijfelachtige instanties aanprijzen. Dat plasmascherm gebruikt Tristero uiteinde-lijk om van die éne winkel, een schakel in een lange keten, plots uit te zoomen naar de hele wereld, en in te zoomen op zichzelf. Als de werkdag erop zit, trekken de drie ac-teurs zich namelijk terug achter het decor en nemen ze plaats voor de camera voor hun eigen commerciële break. Om behalve sponsors Coca-Cola of Sanoma speciaal ook Relay te bedanken, en uit te leggen dat Relay onderdeel is van de Franse groep Lagardère, dat middels tal van dochters lange tentakels heeft in de wereld van media, entertainment (ook theater) en sport. Toevallig is Lagar-dère ook aandeelhouder van EADS, een nog grotere groep actief in luchtvaart (Airbus), ruimtevaart (Ariane, Galileo) en... defensie. Omdat alles nu eenmaal met elkaar ver-groeid is, mogen ook de drie van Tristero zich dus voegen bij het lijstje van acteurs die promotie voeren voor twijfelachtige bedrij-ven, in casu een gigant inzake ontwikkeling en handel in gesofisticeerd wapentuig. On-gerijmd was het optreden van de kolonel in de krantenwinkel dus niet.Wellicht is de hachelijke staat van de wereld al eens op gelijksoortige manier duidelijk gemaakt, en ook Tristero slaagt er natuur-lijk niet in daar de splijtende analyse of de fatale guerilla-aanval tegen in te zetten. Wel heeft het gezelschap voor deze inhoud een zeer knappe theatervorm gevonden. Reset is intelligent, gedoseerd, voortdurend droog-komisch en onderhoudend, zeer goed geac-teerd en dus aan iedereen aan te bevelen.�� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

NEEM DEEL AAN ONZE TEKENWEDSTRIJD EN WIN EEN OVERNACHTING VOOR TWEE IN HET ATOMIUM,

MET DINER BIJ KAARSLICHT & ONTBIJT.

WIN

EEN ROMANTISCHE NACHTIN HET ATOMIUM

*de viool-speler is niet inbe-grepen :)

www.atomium.be/love

BRUSSEL – Het tweejaarlijkse festival Euro-palia, dit keer met gastland Brazilië, maakte zopas de balans op. Ondertussen wordt de editie van 2013 in de steigers geholpen: dan staat India centraal.

Europalia had van 4 oktober 2011 tot 15 janua ri 2012 Brazilië te gast. Na in 2009 (Chi-na) en 2007 (Rusland) meer dan een miljoen bezoekers ontvangen te hebben, noteerde Eu-ropalia Brasil half januari 973.000 bezoekers (een eindcijfer volgt na Pasen).Toch is het zwakkere cijfer niet volledig ne-gatief te verstaan. Het aanbod was nu een-maal sterk gereduceerd tegenover vorige edi-ties – 57 Chinese theaterproducties in 2009 tegenover een handvol Braziliaanse deze keer, bijvoorbeeld. En de grote tentoonstel-lingen waren sterk geconcentreerd in Brussel, terwijl vooral Vlamingen vele evenementen volgen – misschien was dat dus niet de beste keuze.Toeval of niet, maar alleszins goed nieuws voor conservator ad interim Michel Draguet: het Jubelpark mag de Amazoneparel Índios no Brasil langer in huis houden, tot en met 15 april. Inmiddels loopt nog Terra Brasilis (in het ING Cultuurcentrum) tot en met 12 februari: een voltreffer die al voor de opening een massa groepsboekingen had.

Niet alles viel mee. Dit weekend sluit Design Brasil af in de Design Vlaanderen Galerie. Op zich was dat een interessante revelatie, die wat ondermaats gepromoot werd. De bezoe-kersaantallen vielen dan ook tegen, en daar-om werd in arren moede een ‘vitrinepassant’ al als aanwezige bezoeker genoteerd zodra die wat langer bij het raam bleef staan.Het festival maakte ook dramatische com-municatie- en andere perikelen mee: voor een productie in Luik moest vijf voor twaalf zelfs 35 ton euro gevonden worden of ze ging niet door. De Braziliaanse overheid stak uiteinde-lijk geld toe. En over een voorstelling in het Théâtre National werd dermate fout gecom-municeerd dat er geen mogelijkheid was om het hele stuk, dat over twee dagen liep, te zien, omdat er de tweede dag minder zitplaatsen waren. “Waarom tachtig Brazilianen over la-ten vliegen voor een stuk waarnaar maar hon-derdvijftig man mag gaan kijken?” klonk het klagend vanuit het theaterhuis. Theater, dans en jeugdige muziekgenres bleken gelukkig van topkwaliteit en sloegen aan.Bozar Expo zit dan weer met een financiële kater, met slechts vijftigduizend bezoekers voor de hoofdexpositie. Toch kijkt de Stichting Europalia alweer vooruit: ze werkt al ijverig aan Europalia India 2013.� Jean-Marie�Binst

Nog even Europalia Brazil, in 2013 komt India

Festival > Europalia, de cijfers, de toekomstplannen

Wat over het Kanaal bekendstaat als well got-up books, wordt in onze contreien al gauw te bescheiden ‘een knap boek’ genoemd. Gelukkig is er de Fernand Baudin Prijs, naar de gelijknamige typograaf, lesgever en auteur (van onder meer L’effet Gu-tenberg).De prijs is in het leven geroepen door Brussels Export, en heeft nu ook Wallonie-Bruxelles Interna-tional (WBI) en het Waalse agent-schap voor export en buitenlandse investeringen Awex als steunpaal. De prijs zet een pluim op de hoed

van uitgeverijen van mooi verzorgde boeken uit Brussel en Wallonië.In januari kwam de internationale jury bijeen, met als voorzitter de Zwitser Urs Lehni. Hij is grafisch vormgever, uitgever en docent aan de Hochschule für Gestaltung in Karlsruhe. In de specialistenjury zaten nog ronkende namen, zoals Mieke Plaizier van kaarten-, affi-che- en boekhandel annex drukkerij Plaizier.Van de honderdtwintig inzendin-gen kwamen er 109 in aanmerking om beter bekeken te worden. Daar-


Groen > Eerste Literaire Prijs René Pechère voor Nederlandstalige boeken

Tuinboeken voor de salontafel

E erst geven we de prijzen mee die zopas werden uitgereikt, dan een beetje petite histoire.

Negen juryleden selecteerden onder voorzitterschap van initiatiefnemer en erfgoedonderzoeker Herman Van

den Bossche vorig jaar vijf boeken voor de eerste Nederlandstalige li-teraire prijs René Pechère voor tuin-kunst, en dat begrip gaat heel breed. Ze kozen uit een longlist van 34 boeken, die niet langer dan vijf jaar

uitgegeven zijn. Vier genomineerde boeken kwamen uit Nederland, één uit België. Of: twee met een Euro-pese blik en drie met een beperkte invalshoek. Of nog: twee historische boeken en drie werken over land-

schapsarchitectuur. Eén boek was enkel in het Nederlands verschenen, de overige zijn in twee tot zes talen uitgegeven. Kortom, verscheiden-heid troef. Laureaat 2011 werd de biogra-fie J.T.P. Bijhouwer (1898-1974) – Grensverleggend landschapsarchitect van de hand van Gerrie Andela (uitg. 010, 2011). Andela portretteert hierin op een wetenschappelijke én toegankelijke manier een van de

invloedrijkste Nederlandse tuinen landschapsarchitecten. Bijhouwer, vooral bekend van zijn beelden-tuin bij het Kröller-Müller Museum (1955-1964), trok als jonge botani-cus met een tentje naar Amerika om planten te verzamelen, en bracht het tot eerste hoogleraar in zijn vak aan de befaamde Landbouwhogeschool in Wageningen en aan de Technische Universiteit Delft. Als groenconsu-lent en stedenbouwkundige heeft hij

ELSENE – Met een bronzen trofee van de Tervurenaar Tom Frantzen heeft de René Pechère Bibliotheek voor het eerst Nederlandstalige literatuur over tuinkunst bekroond. In 2008 en 2010 ging de Prijs René Pechère nog uitsluitend naar boeken in het Frans.

De beeldentuin van het Kröller-Müller Museum op de Hoge Veluwe werd tussen 1955 en 1964 aangelegd door J.T.P. Bijhouwer (l.) en is work in progress: rechts recent werk van Dan Graham.

Vormgeving > Laureaten Fernand Baudin Prijs krijgen expositie in Wiels

Pluim voor best verzorgde boekener zeven over, bekroond om hun grote kwaliteit in concept (gra-fiek en uitgave), uitvoering (druk en opmaak), hun vernieuwing en het productietechnisch werk. De selectie motiveren doet de jury niet.De prijsbeesten krijgen samen een catalogus die zal verschijnen naar aanleiding van de tentoon-stelling rond hun werk in Wiels (23-25 maart, www.wiels.be). Bij de vernissage worden de Fernand Baudin Prijzen uitgereikt. Nadien gaat de tentoonstelling op reis, naar Wallonië en naar het buiten-land. De boeken komen in aan-merking voor de wedstrijd ‘Mooi-ste boeken van de hele wereld’ op de beurs van Leipzig.� JMB

Vormgeefster Manuela Dechamps Otamendi werd bekroond.

© M

AN

UE

LA

DE

CH

AM

PS O

TAM

EN

DI

BRUSSEL – In Sint-Lukas werd uit een stapel van 109 ‘keurig nette’ Brusselse en Waalse boeken een selectie gemaakt voor de Fernand Baudin Prijs. De zeven best verzorgde boeken verdienden drie prijzen per boek: één voor de grafisch vormgever, één voor de uitgever en één voor de drukker. Iedereen gelukkig.

uit werd een shortlist van 27 boe-ken gevlooid. Uiteindelijk bleven

n Baucher/Blondel/Filippone (uit ge-ver La Cambre, vormgeving Ma nuela Dechamps Otamendi, drukker Snel Grafics)

n Louie Louie (drukker Compagnonsdu Sagittaire, vormgevers Coline Sunier en Charles Mazé)

n Growth (uitgever Sternberg Press en Ursula Blickle Stiftung, vorm-gever Boy Vereecken en drukker Cassochrome)

n Moments d’espace / Moments ofspace – Joëlle Tuerlinckx (uitge-verij Wiener Secession/Revolver Publishing, grafisch design Tho-mas Desmet en Joëlle Tuerlinckx, drukker Ueberreuter Print)

n Spectres (uitgever ASA/Wiels, vormgeving Studio Luc Derycke, drukker New Goff )

n Molla Nasreddin (uitgever JRPRingier, vormgeving Stavs and Tatars (Boy Vereecken) en druk-kerij Die Keure)

n Carrara – Aglaia Konrad (uitge-ver Roma Publications, vormge-ver Roger Willems en Aglaia Kon-rad, drukker KDR Marcom).

Zeven laureaten

J.T.

P. B

IJH

OU

WE

R. ©

RE

NÉ

PE

CH

ÈR

E B

IBL

IOTH

EE

K

© R

EN

É PE

CH

ÈR

E BIB

LIO

THE

EK


Kom ik dit tegen in de supermarkt, ergens tussen het broodmeel en de suiker. Lijnzaad, oeroude voeding of kraaknieuwe keuken? Een vreemde historie.

Het zit in een pakje met een oud vertrouwd merk. De deegwaren van onze voorvaderen kwamen uit deze fabriek in Roeselare, ooit een wereldspe-ler in de vermicelli- en macaronibranche. Welk groot ouderlijk huis heeft geen kunstreproducties hangen die verkregen zijn met het inwisselen van vlijtig uitgeknipte Soubry-punten? Bloem en brood-meel (met aandacht voor de broodmachine) beho-ren vandaag ook tot hun specialiteiten. En dan ver-pakken ze nu dus ook lijnzaad voor huishoudelijk gebruik.Lijnzaad in onze keuken is geen traditie. Ik ben het gaan opzoeken in oude keukenboeken, en nergens, maar ook nergens vond ik verwijzingen naar lijn-zaad in de recepten van onze grootouders. Maar wel in de allernieuwste boeken. Daar wordt lijnzaad al eens vermeld, en dan wordt erop gewezen dat het gezond is en dat het mag bogen op een oeroud ge-bruik. Zo aten de Grieken en Romeinen naar het schijnt lijnzaad. Hoe komt het dat de oudere Franse schrijvers, die de antieke leermeesters zoveel ho-ger in aanzien hadden dan wij vandaag, dit over het hoofd hebben gezien? Geen idee. Ook lees ik dat lijnolie lang geleden op tafel stond bij de tsaren van Rusland en dat Egyptenaren hun foelmedames of bonenpuree bestrooiden met lijnzaad, zeker al in de negentiende eeuw. Plots is het dus voedsel met een pedigree. Hoe dan?Lijnzaad is afkomstig van een lieflijk kruid: het vlas (Linum usitatissimum L.). Deze plant, die in een ei-gen familie zit, de Linaceae, komt van oorsprong uit Indië en heeft prachtige blauwe bloempjes. Ze wordt al sinds de oudheid heel veel gebruikt (pre-cies wat usitatissimum betekent: ‘heel veel ge-bruikt’): zowel de vezels, de zaden, de olie als het kaf zijn nuttig. Het lijnzaad wordt universeel ge-bruikt als beestenvoer. De mens perste de lijnolie voor industrieel gebruik: olieverf, mastiek, impreg-nering, linoleum, smeermiddel, verlichting. Ook de perskoek werd dankbaar als veevoer gebruikt.

Maar de mens at de olie zelf niet! Het verhaaltje van de tsaren laat zich verklaren door – ik schreef het al vaker – het oliegebrek bij onze voor-ouders. Sommigen hadden geen keuze, en Rusland was tot Peter de Grote een achter-lijk land. Dat de Egyptenaren het zaad over de bonenpuree strooiden, is culinair interes-sant, want de krakende zaad-jes geven een apart mondge-voel in combinatie met het gladde bonenmoes. Pure fun dus, zonder voedingsgedach-te.In deze tijd is men op zoek naar voedsel dat ons leven kan redden. En lijnzaad bevat

bijzonder veel alfa-linoleenzuur, het geroemde omega 3-onverzadigd

vetzuur dat zo goed schijnt te zijn voor onze tikker en onze aderen. Dat was vroe-

ger juist het probleem. Dit vetzuur is bijzonder onstabiel en wordt dus snel rans. Niet lekker. Zo

slecht zelfs dat een Franse wet expliciet verbood om lijnolie voor menselijke consumptie te verkopen, tot in het jaar 2010! Gewetenloze olieslagers durfden het immers sluiks te vermengen met edeler oliën. Jarenlang is er onderzoek gedaan naar vlas met een lager onverzadigd gehalte, teneinde een makkelijker bruikbare olie te krijgen. Vandaag kunnen we de olie beter stabiliseren, maar dat zal met allerhande ad-ditieven moeten gebeuren.Blijft het zaad als zaad zelf. Zolang de olie in het zaadje blijft zitten, gebeurt er niets verkeerd met de olie. Want het zaad (niet de olie) bevat antioxi-danten, die ook nuttig zijn voor de olie en voor ons lichaam. Jammer genoeg zitten in die zaadjes ook stoffen die de opname van de gezonde oliën zouden blokkeren en nog wat andere giftige stoffen, maar zo gaat dat met natuurlijk voedsel, het combineert bijna altijd iets gezonds met iets ongezonds.Op het pakje hier staat geen enkele gezondheids-claim. Soubry zegt niet dat u meer lijnzaad moet eten voor dit of tegen dat. Ze geven wel aan dat lijn-

zaad rijk is aan vezels (het kraakgevoel onder de tanden), aan calcium en aan ijzer. Mijnheer Soubry zegt bescheiden dat u er brood mee kunt bakken. In een van mijn vroegere stukjes kwamen we vlaszaad ook al tegen als ingrediënt van een ‘vijftiengranen-brood’. Maar lijnzaad is natuurlijk geen graan! Op die manier brood bakken zou wel “origineel en lek-ker” zijn, zelfs “uniek”. Vijftig gram toevoegen aan het deeg voor een brood van vijfhonderd gram en hupsakee: origineel brood. Misschien zijn er nog ‘fun-toepassingen’? Ik proefde een lepeltje en knabbelde op de hobbelige zaadjes. Een plantaardig aroma, met achterin de herinnering aan ouderwetse verf.Ik liet ze poffen in de pan. Dat is letterlijk te nemen. Ze schoten omhoog met een knalletje en vielen soms terug waar ze vertrokken waren. Ik kan u ver-zekeren: gepofte lijnzaadjes zijn grappig lekker. Om zo over eten te strooien, over een groene sla, bijvoor-beeld. Of op bonenpuree, uiteraard. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Lijnzaad

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

de moderne tuinkunst mee vormge-geven. Zijn persoonlijk werkarchief bestond niet meer – een deel ging in de oorlog in vlammen op –, waar-door een lijvige monografie zeer welkom was. Andela mocht de tro-fee van Frantzen naar Nederland ne-men, een bronzen palmtakje dat een discus door prikt. Daarnaast kregen twee boeken een ‘speciale vermelding’. Het gaat om

het Nederlands/Engelse Lexicon van de tuinen landschapsarchitec-tuur, een verklarend vakboek met leerrijke essays als toemaatje, van Meto J. Vroom (uitg. Blauwdruk, 2005/2010), en om de monogra-fie Hex, een prinselijk landgoed ontsluierd van Chris De Maegd (uitg. Mercatorfonds, 2007). Een tuin-kunstboek vol oude illustraties en hedendaagse foto’s van het achttien-de-eeuwse Limburgse landgoed, en voor de jury een echt ‘koffietafel-boek met inhoud’. Dus toch ook iets van een Vlaamse erkenning.Daarnaast stipte de jury On site – Landschapsarchitectuur in Europa aan, met tien essays en een portret van 47 recente projecten van land-schapsarchitectuur in Europa (uitg. Blauwdruk, 2009), geschreven door het internationale schrijverscollec-tief Collectief. Ook een stip kreeg de Nederlands/Engelse catalogus bij een tentoonstelling uit 2008 in het paleis Het Loo (Apeldoorn): Landschappen en verbeelding. Vorm-geven aan de Europese traditie van de tuinen landschapsarchitectuur 1600-2000 (uitg. NAi, 2008), rijke-

lijk geïllustreerd met tuinen park-projecten van 1593 tot 2007.Tot zo ver de prijzen, nu nog even over de René Pechè re Bibliotheek zelf. Een Hollands paard krijgt de hik mocht het weten dat tuinkunst en -aanleg en landschapsarchitec-tuur in Brussel ‘taalgerelateerd’ zijn. Het is een oud zeer dat de ‘franco-foon’ georiënteerde Bibliothèque Pechère (het Nederlandse luik van www.bvrp.net blijft maar ‘in aan-bouw’) niet ressorteert onder het tweetalige Brussels Hoofdstedelijk Gewest, maar voor subsidiëring is doorgeschoven naar de Cocof, zeg maar het parlement van de Fransta-lige Brusselaars. Voor alle duidelijk-heid: de Cocof ontfermt zich alleen over instellingen onder de vleugels van de Franse Gemeenschap. De vereniging die voor haar werkterrein ‘tuinkunst en landschapsarchitec-tuur’ onderdak kreeg bij het Civa (het internationaal centrum voor de stad, de architectuur en het land-schap in de Elsense Kluisstraat), wil zich sinds enkele jaren meer in de kijker werken. Na de tuin-architectuurwedstrijd voor de Brus-selse overheid en het open weekend Tuinen in feesttooi (in de herfst) is er sinds het herdenkingsjaar van de honderdste verjaardag van landschapsarchitect René Pechère (2008) ook een literatuurprijs. Dat Franstalige tuinboeken (dus niet en-kel Belgische) bekroond werden door de Bibliotheek, was mooi, maar kon niet blijven duren. Er werd beslist om ook maar een Nederlandstalige literaire prijs uit te reiken. (Belang-rijk om te weten is dat de vereniging een deeltijdse werkkracht bij de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) hoopt te krijgen.)Het archief- en onderzoekscentrum moet tegen 2014 weg uit het Civa. Beide instellingen barsten uit hun voegen en zoeken naar nieuwe open ruimte.� Jean-Marie�Binst

‘Tuinkunst’ gaatheel breed

ADVERTENTIE

Zo gaat dat met natuurlijk voedsel: het combineert bijna altijd iets gezonds met iets ongezonds

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

© N

ICK

TR

AC

HE

T


Philippe Hunt: “In mijn jonge jaren droomde ik van diepgaand onderzoek, van mensen de ogen openen met baanbrekende geschriften. Het is er niet van gekomen. Maar wat ik nu doe, doe ik graag.”

O ndanks zijn Welshe roots is Philippe Hunt een geboren en getogen Brus-selaar. “Mijn Belgische grootmoeder

kwam uit Henegouwen, mijn grootvader uit de streek van Luik. Hun leven speelde zich af in de buurt van de Ter Kamerenboslaan. Groot-moeder was directrice van L’École du Bois de la Cambre. Ze woonde in de school, tot ze met pensioen ging: toen werd hier aan de Ter ka-merenboslaan het familiehuis gebouwd. Een eengezinswoning, art déco du pauvre, tussen huizen met meer cachet. Schuin tegenover het schooltje, waar ook mijn moeder directrice was en waar ik toch wel enkele broeken ver-sleten heb.”“Onze buurt in mijn kindertijd was nog niet was wat ze nu is. Mijn vader was een Brit: toen was dat nog een exoot. Met de jaren zijn er mensen van andere culturen bijgekomen, zeker in andere delen van Brussel. Het heeft het er alleen maar boeiender op gemaakt. Te-gelijkertijd is het jammer dat de meeste van die gemeenschappen van heinde en verre de neiging hebben zich in hun eigen kringetje op te sluiten én dat ze aan hun lot worden over-gelaten, met economische en culturele achter-stand tot gevolg. Daar moet de overheid echt iets aan doen.”“Mijn Brussel, dat is Elsene, waar ik gebo-ren ben. Maar ook Bosvoorde ken ik als mijn

broekzak, veel plekken in Sint-Gillis ook, dat tal van interessante boekhandels en culturele centra telt. In het centrum, waar ik lesgeef aan de Academie voor Schone Kunsten, heb ik ook zo mijn parcours: Tropismes, Passa Porta, De Markten, Het Ivoren Aapje... maar geen Aren-berg meer. Mijn Brussel is dan ook vooral het Brussel van de cultuur. En cultuur, dat is voor mij niet alleen literatuur en poëzie, maar ook klassieke muziek, plastische kunsten. Zo ben ik nu bijna een jaar geëngageerd in de zaak van het Museum voor Moderne Kunst dat van de kaart geveegd is, al willen de instanties dat niet met zoveel woorden gezegd hebben. Elke eerste woensdag van de maand protes-teren we en eisen we dat men ook in Brussel toegang zou krijgen tot de kunst van de twin-tigste eeuw en het begin van de 21ste eeuw. Officieel heet het dat er gerenoveerd wordt en dat de collectie daarna weer haar plaats krijgt. De waarheid is anders: het wordt kunst uit de negentiende eeuw. Dat past in het toeris-tisch gemarchandeer met kunst in Brussel. Na het Magritte Museum, in afwachting van een Kuifje-museum of weet ik veel. Dingen naar voren schuiven die makkelijk te verkopen zijn, toeristen lokken. Een commercieel spel, pal onder onze neus. Onaanvaardbaar. En zeggen dat het museum prat kon gaan op mooie stuk-ken van enkele van onze grote hedendaagse

kunstenaars, figuren die elders hun gelijke niet kennen. Het Vlaams expressionisme is niet het Duitse. Spilliaert is niet te vergelijken met de Franse symbolisten, Rik Wouters niet met de Franse fauvisten. Ze zijn uniek, op hun bescheiden manier, zoals de Belg is.”

CultuurschokHunt is geboren in Brussel, thuis in Brussel. Toch heeft hij ook andere oorden opgezocht. In 1983 stak hij de grote plas over om te doc-toreren in de vergelijkende literatuur aan de universiteit van Yale. “Voor een academicus is dat een droom. Daar heb je enkele professoren van een niveau dat je je hier niet kunt voor-stellen. De bibliotheek – wat zeg ik? –, de bi-bliotheken zijn van een ongelooflijke rijkdom. Maar het land zelf vond ik een slechte parodie op Europa. En dan het chauvinisme... Nadat ik een hele tijd in Cambodja had verbleven, was ik tijdens de Eerste Golfoorlog een tweede keer in Amerika. Overal vlaggen en vaandels, op de huizen, op de auto’s, tot in de bomen. Triest, intriest...”Naar Cambodja gaan gebeurde door toedoen van een Franse studente Internationale Re-laties, die Hunt aan Yale had leren kennen. “Ze wilde absoluut een post in een derdewe-reldland, om aan ontwikkelingshulp te doen. Haar droom was Latijns-Amerika, maar Cam-

bodja werd haar aangeboden. Zowat de minst begeerde post. Ik wist dat het niet ideaal was voor mijn besognes, toch ben ik meegegaan. Een moment van gekte, van altruïsme? Wie zal het zeggen?”“Uiteindelijk werd het voor mij een ongeloof-lijke ervaring. Cocktailparty’s van de ambas-sades en dergelijke kenden we daar niet; het was allemaal heel basic. Het land was arm, maar vrij van hongersnood. Weinig sociale verschillen ook, weinig corruptie. En aange-zien er maar een zestigtal westerse expats waren, verspreid over het hele land – kinderen meegerekend! –, was het makkelijk om con-tact te leggen met de plaatselijke bevolking. De ene kon ik blij maken met een boek in het

“Van mijn vader erfde ik de liefde voor taal, en voor minderheidstalen in het bijzonder.”

© MARC GYSENS

ELSENE – “Mijn vader was Engels, maar hij voelde zich een man van Wales. Van de glooiende heuvels, the Valleys, waar mijn grootvader zijn leven had opgebouwd als kompel. De arbeidscultuur zat niet alleen in het gewroet van elke dag, maar ook in het geschreven woord en in zang. Die rijke cultuur is allerminst toeval. De eerste Europese dichters na de oudheid die niet in het Latijn of Grieks schreven, waren Welshmen.” Philippe Hunt is literatuurwetenschapper en doceert aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten.

© R

EP

RO

GR

AF

IE MA

RC

GYS

EN

S


FREDDI SMEKENS

E giel spel

W at verstaan we onder e spel, e spelleke of e giel spel in ons Brus-sels? Alles hangt daarbij af van de

specifieke omstandigheden, waarde lezer. ‘Specifiek’ in die zin dat ze, gezien de stad waarin we ons bevinden, een surrealistisch tintje hebben.Wanneer we voor onszelf, of eventueel voor anderen, de opmerking maken: “Da’s hee e giel spel,” dan hebben we het niet noodza-kelijk over een droevige of onoverzichtelijke situatie. Het kán uiteraard wel, maar e giel spel kan oek eet plezant of absurd hemme. En gelukkig maar, zou ik zeggen.Het komt dus wel eens voor dat we de op-merking in ons aaige moeke, dat er dus geen derden bij betrokken zijn. In dat geval steekt een soort uitzichtloosheid even de neus aan het venster. Ga dan van de redenering uit: “Da’s hee e giel spel, mo we goen da spelleke agaa neki oplosse.” Onze uitdrukking e giel spel door een optimistische bril bekeken, dus. Het woord spelleke geeft in dat geval aan da alles wel good komt. En meestal is dat ook daadwerkelijk zo. En in het andere geval geven we er uiteraard niet zomaar de brui aan.E giel spel kan natuurlijk ook gebruikt worden wanneer de buitenwereld er wél bij betrokken is. Bij evenementen of om-standigheden die ons begrip en inschat-tingsvermogen te boven gaan, bijvoorbeeld. Wanneer dat voorkomt, kan “Da’s hee e giel spel” door ons brein ook hertaald worden in een vraag als: “Wa vè e spel es dat hee?” We merken daarbij op het woordje giel daarbij wegvalt. “En da’s nogal weedes!” zal de een of andere aandachtige lezer daarbij opmer-ken.Over naar wat anders, nu. Een mooi equi-valent voor “Wa vè e spel es dat hee?!” is de uitspraak “Ze zaain hee e schuun stuk on ’t speile.” Het voornaamwoord ze wordt na-tuurlijk vervangen door waaile in het geval dat we zelf actief bij da spel betrokken zijn. Op dat ogenblik krijgen we een duidelijk overzicht van wat we oorspronkelijk als e giel spel hadden ingeschat. U zult, net als ik, waarde lezer, zien dat we dus e giel spel kunne kanaliseire, of zeulf regisseire door er

een prominente, maar ook eventueel een bijrol in te vertolken. Ambiance is in dat ge-val uiteraard verzekerd.Even over naar de verkleinvorm spelleke nu. Daar kan af en toe een bitter of een zuur smaakje aan kleven. Uitdrukkingen als “Hoo lang goet da spelleke hee nog deure?!” en “Da spelleke begint hee maain voote ooit te hange!” staven die bewering volgens mij. Dan gaat het bijvoorbeeld over het wachte op nen tram, de lengte van ne film of e tejoeter-stuk, tot en met het leize van nen boek – en u kunt het lijstje vast nog aanvullen, waarde lezer.Deze Brusselse Kroniek over e giel spel was e giel spel vè er oen te beginne, dat geef ik grif toe. Maar gelukkig maakt licht op het papier zowel u als mij helder, waarde lezer. Anderzijds kan ik me haast zonder moeite schrijvers voor de geest halen die bij het vol-tooien van een roman, verhaal of toneelstuk – of zelfs een gedicht – in zichzelf zuchtten: “Awel, da was hee e giel spel...” Het kan wat eigenaardig klinken, maar ergens onderken ik in die verzuchting een link tussen crea-tiviteit en haast ongebreidelde speelsheid. En anderzijds, hoe saai zou ons dagelijkse bestaan wel niet zijn moesten we nooit of nimmer met e giel spel geconfronteerd wor-den, waarde lezer? Ik stel mij in dat geval een school zonder speelplaats voor... Enfin, soit. Lot er ons van ooitgoen da giel ons leive e giel spel es (wat nog niet hoeft te betekenen dat we voortdurend van de ene dag naar de andere huppelen). En sta mij toe voor één keer de moralist uit te hangen. “‘Vè iene ki,’ zeit hem! Mo hij door niks anders!” Niette-min waag ik het erop. Wanneer we, op het einde van de wandeling in dit ondermaanse, nog de tijd hebben om vast te stellen: “Het was e giel spel, mo dikwaails oek e plezant spelleke,” dan zal het al bij al toch e schuin stuk geweist zaain da we gespeld hemme. Ik neem daarbij de dichterlijke vrijheid vè da oan alleman too te weense.Uiteraard sta ik mezelf niet toe om in mi-neur te eindigen. Laten we dus van elk giel spel en van alle spellekes die ons nog te wachten staan, met volle teugen genieten. Doek.

Frans of een magazine, de andere door een brief te versturen naar familie in het buiten-land. Voor mij was dat een kleinigheid, voor hen een traktatie. Zo geraakte je, met een beetje improvisatie, tot in de hoogste kringen. Ik heb bijvoorbeeld bij mij thuis de oom van (koning en staatshoofd) Norodom Sihanouk te eten gehad, ministers en generaals. Hoog-waardigheidsbekleders die na de maaltijd sa-men met mij afruimden. Heel bijzonder was dat.”“Daar in het Cambodja van het post-Pol Pot-tijdperk heb ik afstand kunnen nemen van de waan en de overvloed van onze westerse we-reld. Cambodja en al zijn fascinerende aspec-ten slorpten me op; me verdiepen in de verge-lijkende literatuurwetenschap was iets wat me in de gegeven omstandigheden futiel leek. Het was een belevenis die me van de wijs bracht, die ik nooit zal vergeten, die me voor het leven heeft getekend. En dat is goed. Daarom raad ik mijn studenten altijd aan om een jaartje an-dere lucht op te snuiven. Om alles een beetje in perspectief te plaatsen.”“Cambodja was fascinerend en onvergetelijk, maar ik zag in dat ik in de gegeven omstan-digheden mijn thesis nooit zou kunnen afwer-ken. Dus ben ik teruggekeerd naar Yale. Dat was een cultuurschok. Het was weer van nul beginnen. Helemaal vervreemd voelde ik me, omgeven als ik was door al die mensen die dachten dat hun doctoraat de belangrijkste zaak ter wereld was. Soms zei ik het ook: ‘Wat denken jullie wel!?’ En dat was natuurlijk niet het beste idee (lacht hartelijk).”

Corneille en het culturele gatCambodja en Yale zijn nu verleden tijd. Nu is er

weer Brussel. En lesgeven, onder meer aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in de Zuidstraat. “In mijn jonge jaren droomde ik van diepgaand onderzoek. Begrijpen, en daar-na de anderen de ogen openen met baanbre-kende geschriften. Het is er niet van gekomen. Maar wat ik nu doe, doe ik graag. De academie, de oudste kunstschool van België, bestaat dit jaar drie eeuwen. Het is een monument dat Magritte heeft voortgebracht, en Delvaux, Horta, Ensor, Wouters... Lesgeven heeft me door de jaren veel voldoening geschonken, ondanks de penibele situatie van het cultureel onderwijs.”“In mijn lessen heb ik het veel over poëzie, maar ook over essays en romans, soms over theater. Dat gaat tegen de hedendaagse trend in. Mijn Franse studenten bijvoorbeeld maak ik al eens diets dat de eerste dichters van hun land niet in het Frans schreven, maar in het Occitaans. Ik ging er altijd van uit dat ze in het middelbaar de grote klassiekers hebben leren kennen. Tot mijn grote scha en schande moet ik vaststellen dat het niet zo is. Racine, Hugo, Corneille, ze weten niet echt wie dat zijn. Mis-schien sta ik twintig jaar achter. Kan zijn. Maar tegelijkertijd kan ik er niet omheen dat het culturele niveau van de bevolking er niet op vooruitgegaan is. Er wordt nog amper ge-lezen. Als ik zie dat tussen de vijf meest ge-lezen uitgaven in Vlaanderen vier kookboeken staan, dan zegt dat meer dan genoeg.”

� Karel�Van�der�Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

De uitdaging van de marge

Philippe Hunt, man van de letteren

“Officieel wordt het Museum voor Moderne Kunst gerenoveerd enkrijgt de collectie daarna weer haar plaats. De waarheid is anders: er wordt een commercieel spel gespeeld, pal onder onze neus”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIE-SECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL – François Heersbrandt is de eerste Belgische man die een Europese medaille veroverde in klein bad. Ondanks zijn 22 lentes sleurt de zwemmer al heel wat bagage en ervaring mee. De volgende etappe is een finaleplaats op de Olympische Spelen. En daarna? “Ik pak het stap per stap aan.”

“Ik ben pas op mijn veertiende serieus met zwemmen beginnen om te gaan,” vertelt de naar Waver uitgeweken Brusselaar. “De pas-sie voor zwemmen is er altijd geweest, dank-zij mijn moeder, maar het is lang gewoon een hobby geweest. Tijdens mijn puberjaren inves-teerde ik steeds meer tijd in de sport, en de re-sultaten volgden.”“Haast heb ik nooit gehad. Ik ben op mijn rit-me gegroeid en dat heeft me veel bijgebracht. In tegenstelling tot anderen ben ik mentaal en fysiek nog helemaal niet op.”Bij de junioren streed Heersbrandt regelmatig mee voor de knikkers. In 2007 werd hij zelfs twee maal vierde op het Europees kampioen-schap bij de junioren en kreeg hij zicht op de Olympische Spelen van Peking. “Ik kwam één seconde te kort om de limiet te halen en ben er als een gek voor gaan werken, met resultaat. Uiteindelijk was ik de op een na jongste atleet van de Belgische delegatie, na een hockeyspe-ler. Het was een ongelooflijke ervaring, die me nog meer heeft gemotiveerd. Sportief was het geen hoogvlieger, maar het belangrijkste toen was deelnemen. Ik stelde nieuwe doelen voor-

Op het Belgisch kampioenschap in Molenbeek in mei 2008 toonde François Heersbrandt zich in bloedvorm: met 54.35 haalde hij een Belgische titel op de 100 meter vlinderslag.

© MICHEL GOUVERNEUR / REPORTERS

‘De Olympische Spelen, daar sta je voor op’

Zwemmen > François Heersbrandt breekt door met twee medailles op EK

de CLUB

‘De tijd van de sponsorende slager is voorbij’Phenix Volley, Sint-Agatha-Berchem

BRUSSEL – Volleybalclub Phenix heeft geen echte thuisbasis. Door de drukke bezetting van de Brusselse sportzalen moeten ze in maar liefst vier gemeentes trainen.

“Jongeren houden het niet meer bij één hobby of sport,” zegt voorzitter-trainer-speler Em-manuel Willems (44). “Tien, twintig jaar gele-den had je nog ouders die erop aandrongen dat hun kroost het bij één activiteit hield. Vandaag zappen ze constant. De jongeren die door-groeien, zijn meestal kinderen van spelers.”Het dalende aantal volleyballers was een van de redenen van Phenix’ ontstaan. Volleybal-club Zeppelin had een goede verstandhouding met de gemeente Sint-Agatha-Berchem, maar verloor leden. Volleybalclub Body had dan weer de leden, maar zocht betere infrastructuur. Ze fuseerden en zien vandaag, na een paar moei-lijke jaren, hun ledenaantal opnieuw wat stij-gen. “We hebben een vijftigtal leden, verdeeld over vier ploegen. Nieuw is onze jeugdploeg, die aan een aangepaste jeugdcompetitie deel-neemt. Ze spelen bijvoorbeeld twee tegen twee en mogen in het begin de bal vangen in plaats

van meteen te toetsen. Zo wordt geleidelijk aan opgebouwd naar het ‘echte’ volleybal. Tijdens die beginjaren leren de spelers hun speelruimte te bepalen, welke bal voor hen is. Elke speler heeft een specifieke taak die niet noodzakelijk gelinkt is aan zijn positie op het veld op dat moment. Dat is niet gemakkelijk aan te leren.”Volleybal heeft het voordeel dat het regelma-tig wordt gespeeld op school. Al ziet Willems dat toch enigszins anders. “Als kinderen bij ons komen en zeggen dat ze volleybal spelen op school, dan antwoorden we meteen dat dat geen volleybal is. Met twintig op één veld en één bal, daar leer je de sport niet. Op onze trainingen zijn er minimaal twaalf ballen, één per persoon. Dat is een basisvereiste. Volley-bal is een zeer technische sport en vraagt een hoge reactiesnelheid.”Naast de jeugdploeg heeft Phenix ook een jongensploeg in derde provinciale en zowel een mannen- als vrouwenploeg in eerste provinciale. De Brusselaars kiezen resoluut voor de competitie. “Mensen die komen om gewoon wat te spelen, zijn bij ons aan het ver-“In recreatieve ploegen komt iedereen aan de beurt. Bij ons niet: de besten spelen.”

© P

HE

NIX VO

LL

EY


op en besefte toen dat het mogelijk was dat ik ooit de wereldtop zou aankunnen.”Terug in België bleken de trainingsfacilitei-ten niet meer te volstaan, dus besliste Heers-brandt naar het Franse Toulouse te trekken. Samen met andere zwemtalenten kreeg hij dagelijks urenlang training. Plezier werd pure ernst.“Van acht tot twaalf en van vier tot halfzeven: elke dag stonden er stevige trainingen op het programma. Maar het tweede jaar heeft me een wrange nasmaak gelaten. We trainden steeds in groep, terwijl ik specifieke trainin-gen gewoon was. Ik ben er dan ook ontgoo-cheld vertrokken. Achteraf gezien heb ik er wel belangrijke lessen getrokken, ik heb me-zelf beter leren kennen. En de nodige erva-ring opgedaan dankzij de vele internationale competities.”“Een paar maanden na mijn terugkeer naar België hebben we in januari 2011 een ploeg

rond mij gevormd met onder meer mijn trai-ner Rudy Declercq, een kinesist, een physical trainer en een diëtist. We werken met één doel: mij sneller laten zwemmen. En het lukt. Sindsdien maak ik constant vooruit-gang.”Dat werd in december verzilverd op het Euro-pees kampioenschap in klein bad (25 meter). Heersbrandt behaalde een bronzen medaille op de 100 meter vlinderslag met een Bel-gisch record, en onder zijn leiding werd de estafette ploeg derde tijdens de finale van de 4x50 meter vrije slag.“Nochtans zag ik het aanvankelijk niet echt

zitten, omdat ik niet meteen topprestaties verwachtte in een 25 meter-bad. Maar ik heb hard gewerkt aan mijn minpunten en de spe-cifieke technische parameters. Dat wil ik nu naar het groot bad overbrengen. De Olympi-sche Spelen worden ook alleen in groot bad gezwommen.”“De media-aandacht die erbij komt kijken, vind ik wel leuk. Ik had het bij mijn deelname aan de Spelen al meegemaakt. Het is positief voor onze sport dat ze eindelijk wat meer aandacht krijgt in België.”

BijschavenZonder veel druk zwom Heersbrandt twee weken geleden onder de limiet voor de Olym-pische Spelen. Hij kan zich nu zes maanden lang rustig voorbereiden op het toernooi, waar hij wil schitteren.“Ik droom natuurlijk van een medaille, maar een finaleplaats zou al heel mooi zijn. Ik ga geen doelen voorop stellen die een negatieve impact kunnen hebben op mijn prestaties. Tot nu toe heb ik nog geen finaleplaats be-haald op een wereldkampioenschap, dus la-ten we rustig blijven. Ik heb alvast een uitste-kende herinnering aan de Spelen van 2008. Ik sta op en ga trainen met het doel er weer te staan.”De 100 meter vlinderslag is de geliefkoosde discipline van Heersbrandt. Hij kan naar ei-gen zeggen een grote afstand afleggen met relatief weinig bewegingen, samen met zijn kracht een serieus pluspunt. Maar er is nog heel wat schaafwerk. “Mijn start, het keren: heel wat technische parameters moeten nog beter. Daar blijf ik hard aan werken. In het zwemmen zelf ben ik al top. Ik voel dat ik het laatste jaar een stap vooruit heb gezet. Mijn volgende doel is het Europees kampioen-schap, in mei in Antwerpen. Voor eigen pu-bliek wil ik iets tonen.”“Ik bekijk alles stap per stap. Te ver vooruit-kijken haalt toch niets uit. Soms ben ik ver-rast door mijn prestaties. Gelukkig. Dat is de magie van sport. Hopelijk kan ik wat van die magie brengen op de Olympische Spelen van Londen.”

� Tim�Schoonjans

“Na de Spelen van 2008 besefte ik dat ik misschien ooit de wereldtop zou aankunnen”

We zijn bijna voltallig. Alleen Ali voetbalt niet mee. De Stier van de Bosporus staat al maanden aan de kant met een aanslepende blessure. Trouw staat hij aan de kant om ons een hart onder de riem te steken.Iedereen is mooi op tijd voor de derby: fu-sieclub Royal Sporting Club Union Progrès Diele ghem Jette (RSD) tegen het kleine broertje, gemeentegenoot Ritterklub. Een mond vol tegen drie lettergrepen. RSD Jette staat eerste met drie punten voorsprong op Ritterklub. Veteranenvoetbal is spannend. De wedstrijdvoorbereiding wordt verstoord door de onverwachte bezetting van ons veld. De wedstrijd Potagé-Opel Boys is te laat be-gonnen. Who are you? We moeten een half-uur wachten. We balen.Ik kan maar één helft meespelen. Zaterdag-namiddagvoetbal is een wezenlijk deel van mijn persoonlijke evenwicht. Mijn vrouw begrijpt dat niet. Geen erg. Dat broze even-wicht wordt grondig verstoord door de ge-brekkige wedstrijdorganisatie daar aan de Heymbos.Zoals alle toppers begint de wedstrijd ge-spannen en gesloten. Het nieuwe kunst-grasveld, dat na jaren van politieke touw-trekkerij eindelijk aangelegd is, voetbalt nog niet lekker, maar het bevordert ons voetbal wel. De veteranen van Ritterklub proberen in alle omstandigheden te voetballen. Kee-per Bart is een Ajax-doelman. Hij voetbalt mee. Stanley Menzo in het wit. Koen-Jan is een heerlijke voetballer met vista. Al-tijd overzicht. Nicolás Pareja. Benny rent, breekt, bouwt op zodat anderen dat niet hoeven te doen. Yves Vanderhaeghe. David heeft een onvermijdelijke drang naar voren. Frank Lampard. Dilma houdt hun beste speler in bedwang en is een onvermijdelijke offensieve schakel, box-to-box. Steven Ger-

rard. Yves beheerst, ietwat onstuimig, de linkerzijde van het veld. Als Niels Albert al een duin naar hem genoemd krijgt, dan mag de linkerflank van het kunstgrasveld van de Heymbos ‘Yves’ gedoopt worden. Daarachter staat Hugo of Spinne. De eer-ste is polyvalent en komt wanneer we hem nodig hebben, de tweede is een onvervalste back. Jean Thissen, Bertrand Crasson. En dan is er Fré. Dertiger, de jongste, de snel-ste. Leraar L.O. Die heeft nooit een excuus om niet te presteren. Bart Goor on speed. Hij ontsnapt aan rood na natrappen. Tijdens de rust, net voor ik moet vertrekken, probeer ik hem aan het verstand te brengen dat hij de sleutel van de derby is. Inzicht, snelheid en voetbalverstand zullen zegevieren. Bruno is mijn maatje. Bruxellois. Un vrai, nen echte. Hij kan overal uit de voeten. Met een blind-doek vind ik hem en vindt hij mij. Lorenzo Ebecilio. Aan de andere kant staat Gunther, aangespoelde Gentenaar, getrouwd met een Jetse uit Italië. Gunther houdt het midden tussen Alex Czerniatynski en Kenneth Bryl-le; een vleugje Eric Viscaal ook. Zijn zoon-tje is al opgemerkt door de RSCA-scouts. Ramazan is onze nieuwste aanwinst. Het Turkse loopwonder dicht alle gaten. Nico en Piero zijn onze Italiaanse supersubs, de wissels op de toekomst. En laten we onze coach Alain niet vergeten. Franco Baresi op het veld, Enzo Bearzot ernaast. Google die naam. Kam pioenenmaker. Hardvochtig en fair.Ritterklub-RSD Jette: 3-1. The winner takes it all.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Op scherp

JOGGEN IN BRUSSEL: PRO’S EN CONTRA’S

JETTE – Is joggen in Brussel gezond? Die vraag staat centraal tijdens het infomoment van de joggingclub Loop Je Fit in gemeenschapscentrum Essegem.

Sportarts Chris Goossens waarschuwde een tijd geleden voor buiten sporten in de stad. Een studie onderschrijft die waarschuwing door een verband aan te tonen tussen lucht-vervuiling en long- en hartaandoeningen.De materie roept heel wat vragen op. Op donderdag 16 februari worden vanaf 20 uur antwoorden verwacht in gemeenschapscen-trum Essegem (Leopold I-straat 329). Dokter

Marc Goethals, cardioloog van het OLV-zie-kenhuis van Aalst, en anderen snijden ver-schillende thema’s aan. Hoe erg is de lucht-vervuiling bijvoorbeeld in en rond de stad? Waar liggen de ‘slechte’ plaatsen om inspan-ningen te doen? Is het aangewezen om te joggen en te wandelen in het Laarbeekbos, zo pal naast de Ring? Wat zijn de gevolgen van de vervuiling? Deelnemers krijgen tips mee om ‘gezond’ te joggen en kunnen zich inschrijven voor de cursus Loop Je Fit, die op woensdag 29 februari van start gaat in het Jetse Boudewijnpark.� TS

CREATIEVE FITNESS VOL VARIATIE

SINTJANSMOLENBEEK – Op 5 februari zet het Stadiumcomplex zijn deuren open voor de eerste grote fitnessconventie.

De Belgische fitnessfederatie Fitelit werd vorig jaar geboren en wil freestyle fitness in België en Luxemburg promo-ten. Bij freestyle wordt afgestapt van de vele opkomende fitnessconcepten. Met persoonlijke, creatieve en gevarieerde lessen slaat de freestyle-beweging een andere weg in en kiest ze resoluut voor authenticiteit.Op 5 februari wordt op de eerste Fitelit-conventie heel wat schoon volk verwacht. Internationale fitnesssterren als de Spanjaard Israel Mallebre en de Fransman Alexandre Mallier komen dan naar het Stadium-complex om naast de Belgische lesgevers een les voor hun rekening te nemen. Op het programma staan zes fitnesssessies waar telkens één uur aan een stuk stevig gezweet zal worden. Na het onthaal om tien uur gaat de eerste les om halfelf van start. Deel-nemen kost 30 euro voor heel de dag of 12 euro voor één les naar keuze.� TS

www.fitelit.com

keerde adres. In recreatieve ploegen krijgt iedereen zijn beurt. Bij ons niet: de besten spelen. Tijdens de trainingen wordt er dan ook hard gewerkt, maar achteraf is er stee-vast een derde helft. De mannen en vrouwen trainen nu op hetzelfde tijdstip in dezelfde zaal, en dat zorgt voor een leuke sfeer. Elk jaar nemen we ook deel aan verschillende competities waar met gemengde ploegen wordt gespeeld. Er zijn ondertussen heel wat koppeltjes binnen de club, en er komen er nog regelmatig bij.”Het eeuwige probleem van een amateurclub is het financiële en menselijke kapitaal. “Het zijn altijd dezelfde mensen die tijd en energie investeren. Ik moet bijvoorbeeld drie taken combineren. Ik doe het met ple-zier, maar toch... We moeten ook allerhan-de festijnen opzetten om geld in te zamelen. Subsidies van de gemeente Sint-Agatha-Berchem voor onze jeugd helpen wel, maar daarmee kom je er niet. De tijd dat de lokale middenstand sponsorde, is voorbij.”�� TS

OP ZOEK NAAR HET SPORTHART VAN BRUSSEL

BRUSSEL – FM Brussel is op zoek naar het sporthart van Brussel. Welke sportclub maakt van Brussel een betere stad?

De klassieke sportclub wordt gedragen door vrijwilligers die tijd noch moeite sparen om alles in goede banen te leiden. Mannen en vrouwen die te weinig aandacht krijgen, maar nu even in de schijnwerpers worden gezet. Ploegen kunnen zich nog tot en met 16 februari kandidaat stellen op www.fmbrus-

sel.be. De ingeschreven clubs worden dan tussen 20 februari en 2 maart voorgesteld; de strijd tussen de vijf finalisten wordt tus-sen 5 en 9 maart beslecht. De winnaar kan uitpakken met de titel ‘Sporthart van Brus-sel’, en daar blijft het niet bij: de club krijgt ook een geweldig FM Brussel-feest en wint de live-uitzending van een activiteit.� TS

Meer bij Bart Blockmans, [email protected] of 02-800.08.28

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009

Page: 4

©2009 Turtle Industries ™


Het lijf van een giraf, de kop van een vogel en de oren van een haas... Cindy’s fantasiebeest is bijna klaar. “Ik maak surrealisme,” zegt ze. “Surrealisme is kunst waarbij je dingen samenbrengt die in het echt apart bestaan, om er zo iets nieuws van te maken. De juf toonde ons een schilderij van de schilder Magritte: daarop heeft hij een wortel en een fl es samengevoegd, en zo krijg je iets raars. Een wortelfl es of zo... Het is als in een droom.”En hoe is Cindy op het idee voor haar vogelhaasgiraf gekomen? “Gewoon, ik zag stukjes hout liggen en door de vormen van die blokjes kwam ik op het idee voor mijn beest.”

ABC van de kunst

Cindy is met de klas op bezoek in het ABC-huis.

Aangename kennismaking, meneer Magritte!

Ontdek het surrealisme met de vijfde klas van basisschool De Bron

de werkelijkheid na te tekenen (realisme), terwijl anderen juist liever afbeelden wat ze dankzij de fantasie in hun hoofd ‘zien’. Zoals de Spaanse schilder Salvador Dalí, of de Brusselse kunstenaar René Magritte. Die wilden schilderijen maken die aan dromen doen denken. Want onze dromen, daar is ook vaak iets vreemds mee. Daarin gebeuren dingen die niet helemaal ‘kloppen’.Op een van de bekendste schilderijen van Magritte, ‘Het rijk der lichten’, is het dag en nacht tegelijk. Toen het surrealisme in Parijs ontstond, omstreeks 1924, waren veel mensen geschokt door wat ze zagen, want het was toen een compleet nieuwe richting in de kunst.

Voornamen-aria

“Surrealisten vonden vaak toevallig iets, en dan gingen ze ermee aan de slag,” vertelt ABC-gids Janne aan de vijfdeklassers. “Op die manier maakten ze hun kunstwerk, zonder dat ze van tevoren wisten hoe het eruit zou zien. Zullen we eens proberen een surrealistisch gedicht te maken met de eerste letters van jullie voornaam? Schrijf de letters onder elkaar en bedenk voor elke letter een woord, het eerste dat in je opkomt.” Bij Aïman wordt dat Aap / Ik / Mijn / Aardappelen / Naam. “Door het op een speciale manier te lezen, met wat intonatie en ritme, kun je laten horen dat het om een gedicht gaat,” geeft Janne mee. Haar woorden zijn nog niet koud of Aïman zingt zijn gedicht alsof het een opera-aria is. Door de vele aaaa’s na elkaar klinkt het nog goed ook. Zo simpel kan surrealistische poëzie zijn. Probeer het eens, misschien zit er ook in jouw naam een opera!

Meer weten? Luister dan naar Klets op FM Brussel 98.8 (zaterdag van 12 tot 13 uur), kijk naar Brussel vandaag op tvbrussel (zondag vanaf 18 uur) en surf naar www.klasindemedia.be.

Dit weekend kan je met heel de familie gratis op bezoek in het ABC-huis! Meer info vind je op www.abc-web.be.

© SASKIA VANDERSTICHELECindy en haar vogelhaasgiraf: “Gewoon, ik zag een paar blokjes hout liggen en zo kwam ik op het idee.”

Ze zagen, ze boren, ze hameren erop los... In het houtatelier van het ABC-huis heerst een creatieve drukte. De vijfdeklassers van De Bron in Sint-Gillis werken er volop aan hun surrealistische kunstwerkjes. “Surrealisme is kunst waarvoor je je fantasie moet gebruiken,” legt Cindy uit aan Zazie.

Dat is een plek in Schaarbeek waar je zelf volop kan tekenen, schilderen, knutselen, in kunstboeken kijken, gedichten maken... Elk jaar is er een ander thema, en dit keer is dat ‘surrealisme’.“We komen hier elk jaar terug, al sinds het eerste leerjaar,” zegt Roberto, ”en ik vind het altijd leuk. We doen hier dingen die we nooit thuis of op school doen. Zoals met een lijmpistool schieten (lacht).” En intussen zaagt hij naarstig verder aan zijn ‘SpongeBob-auto’. “Want SpongeBob, die is ook nogal surrealistisch, toch?!” zegt Roberto.

Dromen met open ogen

Realisme, dadaïsme, kubisme, surrealisme... er zijn zoveel verschillende stijlen in de kunst. Sommige kunstenaars proberen zo goed mogelijk

DOOR PATRICK JORDENS

AFLEVERING 4

meneer Magritte!

ZIEza

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009

Page: 4

©2009 Turtle Industries ™

Ontdek het surrealisme met de vijfde klas van basisschool De Bron


‘De verklaring’: zo heet het schilderij met de eigenaardige wortelfl es waarover Cindy in het artikel hiernaast vertelt. Je kan dit werk ‘live’ in Brussel bewonderen, in het Magritte Museum op het Koningsplein. Daar hangen zo’n honderd surrealistische doeken van deze wereldberoemde schilder. En in Jette kan je het huis

bezoeken waar Magritte met zijn vrouw Georgette en hond Loulou 24 jaar lang heeft gewoond, van 1930 tot 1954. Alles staat er nog alsof hij er elk moment weer kan binnen lopen. Zelfs zijn bolhoed hangt nog aan de kapstok! Aangename kennismaking, meneer Magritte! Surf naar www.musee-magritte-museum.be (Koningsplein, in het centrum) en www.magrittemuseum.be (Magrittes huis in Jette).

Overal Magritte...

Met z’n hoevelen zijn jullie?

“Met 20.”

Welk cijfer geven jullie je school?

“9 op 10!”

Kennen jullie een leuke bijnaam voor de juf?

“Edwina Heroïna.”

Welk nieuw vak zouden jullie graag krijgen?

“Wetenschappelijke ontdekkingen doen.”

Wat is jullie lijflied?

“‘The lazy song’ van Bruno Mars”

(maar anderen verkiezen ‘Mr. Lover Lover’ van Mr. Bean).

MIS

SIN

G LIN

K

ATEL

IER ‘Een surrealistische

zwangerschap’,

getekend door Naomi.

© SASKIA VANDERSTICHELE

© K

MS

KB

, Bru

ssel

/ C

harl

y H

ersc

ovic

i, m

et z

ijn v

rien

delij

ke to

este

mm

ing

- c/

o S

abam

, 201

2

De surreële vijfde klas van juf Edwina

RE

NÉ M

AG

RIT

TE MU

SE

UM

, JET

TE

IDENTIKIT

BDW - editie 1314

Documents

Transcript of BDW - editie 1314