Arena - december 2009

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

Voorblad 1

Inhoudstabel 2

Voorwoord 3

De Dag van de Dialoog in Brussel 4

IC doet mee aan de Week van de Smaak 5

IC bestaat 20 jaar!!!!! 6 - 7

Ontmoetings– en overlegmoment IC Brussel 8

Regularisatie, een woordje uitleg 9

Voorstelling nieuwe collega - Familieclub Magnifiek 10

Subsidiekanalen voor onze Antwerpse verenigingen 11

Brood op je bord 12 - 13

Derde Europees Russisch Forum in Brussel 14

Afdeling in de kijker: Club Spartak 15

Project ouderparticipatie: Gezond eten op school 16 - 17

Afdeling in de kijker: Vrouwenclub Camelia 18

Grote teleurstelling over het Centraal Loket voor de Nieuwkomers 19 - 20

in Antwerpen 21

Voor het eerst in België: De Gouden Pen van Rusland 22 - 23

Na de hoofddoek, de tulband en het onderwijs 24

Sociaal tolk, iets voor jou? 25

Onderwijs: Bruggenbouwers in het onderwijs 26 - 27

Associatie IC - ACW 28

Afscheid van een (t)huis... 29

Het laatste woord: Vooruitgang dankzij betrokkenheid 30

Jawel, wij engageren ons! - Contactgegevens 31

Activiteitenkalender 32

Inhoudstafel

2

Voorwoord

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009

Dank

3

Jullie zullen het ongetwijfeld al gemerkt hebben:

er zijn verschillende personeelswissels in IC.

Te beginnen met mezelf. Als algemeen directeur

zet ik een stapje opzij. Vanaf 17/12 word ik im-

mers schepen in Genk, een job die moeilijk com-

bineerbaar is met de leiding van IC. Samen met

collega- schepenen heb ik de kans om het beleid

van de stad Genk mee vorm geven. Een enorme

uitdaging en droom die uitkomt.

De ervaringen die ik heb opgedaan binnen Interna-

tionaal Comité komen daarbij goed van pas. De

contacten met ieder van jullie, jullie eigen verha-

len en bekommernissen hebben mijn wereldbeeld

breder gemaakt. De federatie en Genk, zoveel ver-

schilt dat niet. Genk is vaak een voorbeeld ge-

weest als multiculturele stad waar verschillende

culturen goed samenwerken, maar waar er ook in

de diepte wordt gepraat over problemen die zich

voordoen. Samen naar oplossingen zoeken is de

boodschap die ik wil uitdragen. Samen ons verant-

woordelijk voelen. Deze houding bespeurde ik

iedere dag bij het team, bij de Raad van Bestuur,

bij de bestuursvrijwilligers van IC en van iedere

vereniging. Bedankt daarvoor. Het sterkt me in het

geloof dat de interculturele wereld, een thuis van

diversiteit, wel mogelijk is, maar dat het veel ver-

der gaat dan samen couscous eten en dat ieder zijn

taak daarin moet opnemen.

Helemaal weg ben ik gelukkig niet. Anderhalve

dag in de week zal ik me nog, op de achtergrond,

bezighouden met de verdere versterking van de

organisatie. Zo hou ik ook de vinger aan de pols!

Jullie ervaren schipper vanaf november is Lode,

wel bekend in Limburg, Antwerpen, Oost-

Vlaanderen. Na 3 jaar in de organisatie zal hij, als

enthousiaste schipper, de organisatie in woelige

wateren veilig in verschillende havens binnen-

loodsen.

Hij doet dat samen met 3 coördinatoren: Naira

voor Antwerpen, Ariana voor Limburg en Ylva

voor Oost-Vlaanderen, Vlaams Brabant en Brus-

sel. Een goed team is immers het begin van alles.

Bij deze wil ik nog even iedereen bedanken voor

het enthousiasme, de inspiratie en de ondersteu-

ning die ik heb ervaren. Toen ik in 2005 de op-

dracht als directeur kreeg, was het verre van ge-

makkelijk. Limburg kende 76 organisaties en

moest uitbreiden tegen 2009 (was het toen nog).

Een onmogelijke job, leek me. En kijk: eind 2009

zijn we met 200 afdelingen in 4 provincies aanwe-

zig! Dat kan tellen! Dat kon alleen maar met jullie

steun.

Daar mogen we fier op zijn.

Dikke kus aan ieder,

Anniek

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 6 4

Nieuw s uit Vlaams Brabant

De Dag van de Dialoog in Brussel

„In gesprek met een ander‟ was het thema van de

Dag van de Dialoog op 17 oktober in Brussel.

Voor vele mensen was dit een moment van uitwis-

seling van persoonlijke ervaringen, meningen en

ideeën, waarbij het luisteren naar elkaar, en het

respect voor elkaars standpunten centraal stond.

Deze „dialoog-oefening‟ van kunnen luisteren naar

en respect kunnen opbrengen voor een andere op-

vatting, een andere cultuur, een andere levensvi-

sie, is ontstaan in 2002 in Nederland. Het initiatief

kwam als tegenreactie op de gewelddadige Rotter-

damse rellen naar aanleiding van „september

9/11’ (de aanval op de New Yorkse Twin To-

wers). Vanuit de overtuiging dat racisme en ge-

weld een slecht voorbeeld zijn voor het verbeteren

van problemen in de samenleving, werden dia-

loogtafels georganiseerd. Onder leiding van een

dialoogbegeleider kwamen de gesprekken over

gemeenschappelijke thema‟s los. Tegelijkertijd is

de Dag van de Dialoog een moment waarop je je-

zelf in vraag durft stellen: ‟wat is mijn persoonlij-

ke positieve bijdrage aan een betere samenle-

ving ?‟

De Dag van de Dialoog ging dit jaar voor de 3de

keer door in Brussel in samenwerking met de

Foyer, verschillende zelforganisaties, overheids-

instanties en vrijwilligers. Ook de verschillende

federaties voor allochtonenverenigingen in Brus-

sel namen deel. IC-Brussel werkte samen met de

eigen afdelingen als het Koerdisch Bureau voor

Ontmoeting en Informatie en de Mangoboom in

Bloei, maar ook met ACW Brussel.

Aan de dialoogtafel die ik begeleidde, zaten een

10-tal mensen van verschillende leeftijden, van

verschillende origine (Koerdisch, Togolees, Oe-

kraïns en Belgisch) en uit verschillende Brusselse

wijken. Niet iedereen was aanwezig. Het thema

„in gesprek met de ander‟ is te abstract en niet

laagdrempelig genoeg om mensen te motiveren

om deel te nemen aan de Dag van de Dialoog.

Bij ons ging het gesprek over tolerantie, solidari-

teit, burgerschap en opvoeding, maar ook over de

invloed van nieuwe technologieën op communica-

tie, de gevolgen van cultuurverschillen in de sa-

menleving en de rol die religie hierin speelt.

Na een gesprek van 2 uur werden we beloond met

een groot afsluitfeest op 2 boten aan het kanaal bij

het Sainctelettesquare. Op het programma stond

een streepje muziek, mooi theater en een boot-

tochtje langs een foto-expositie aan het kanaal.

Het meest interessante aan deze dialoog-ervaring

is dat er, ondanks de meningsverschillen, toch res-

pect is voor ieders standpunt. Een vertrouwelijke

sfeer zorgde ervoor dat persoonlijke ervaringen

gedeeld konden worden en iedereen vrijuit kon

spreken in een groep van mensen die tot voor kort

nog onbekenden waren...

Ylva Berg

Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 5

IC doet mee aan de Week van de Smaak

In kader van de „Week van de Smaak‟ organiseer-

de op zondag 15 november IC Vlaams Brabant en

ACW Leuven het koffie-pad in Leuven. Groepen

uit het Midden-Oosten, India, Turkije, Ethiopië en

de Filippijnen werkten samen met Jong– ACW,

Okra en KAV… en zorgden voor een smaakvolle

dag. Een dag waar koffie centraal stond.

Koffie is een populaire drank die gekend is in ver-

schillende culturen en streken. We kozen voor „de

smaak diversiteit‟ als een brug tussen verschillen-

de landen. Iedere vereniging maakt zijn koffie im-

mers anders, volgens de gewoontes van het eigen

land. Dat maakt de smaak van koffie zeer ver-

schillend en toch lekker. Het ervaren van de unie-

ke smaken riep

herkenning of ver-

rassing op en het

besef dat we graag

een kopje koffie

drinken, van welk

merk, van welke

nationaliteit ook.

De verenigingen

van ACW en IC

zaten geregeld sa-

men om de activi-

teit voor te berei-

den. Bij ieder ge-

sprek leerden we

bij en kwamen

meer en meer interessante culturele aspecten naar

voren. Zo kwamen we te weten waar de naam

„koffie‟ van komt: van een stad uit Ethiopië die

‟Kaffa‟ heet. De zware (koffie)boon zorgde ervoor

dat de deelnemers mooie verhalen vertelden over

hun eigen cultuur en eetgewoonten. Door dit boei-

ende proces beseften de deelnemers dat, hoewel

we allemaal zoveel verschillen, toch onbewust zo

dicht bij elkaar staan. En dat bij een tasje koffie!

We leerden ook dat elke cultuur zijn eigen tempo

en ritme heeft. India is anders dan Turkije en Tur-

kije is anders dan België. Vaak heb je verkeerde

interpretaties van andere culturen omdat de dingen

niet gebeuren op de manier die je in je eigen cul-

tuur gewoon bent.

Goede samenwerking

werkt. Elkaar respecteren

en goede afspraken ma-

ken, zorgt voor een mooi

plan en een schitterend

resultaat. De verenigingen

die meededen, zorgden

voor een kleurrijk geheel.

Elk idee bracht bij tot een

beter eindresultaat.

De activiteit was een

groot succes. Vele bezoe-

kers bezochten het koffie-

pad en leerden de vele

manieren van het maken

van koffie kennen en proeven.

Met speciale dank aan alle vrijwilligers uit de ver-

enigingen en collega‟s uit de organisaties die zich

hebben geëngageerd!

In al onze diversiteit vonden we veel gelijkenis-

sen.

Mahshid Shamseddin

De koffie smaakt nergens zo goed als in Leuven


Zaterdag 3 oktober was voor Internationaal Comi-

té vast en zeker de feestelijkste dag van het jaar!

Na de receptie in Brussel, ter gelegenheid van de

erkenning van IC als geassocieerd ACW-partner,

volgde onmiddellijk de nationale ontmoetingsre-

ceptie waarop al onze lidverenigingen en

de belangrijkste partners werden uitgeno-

digd. Deze keer ging de ontmoetingsre-

ceptie door in Sint-Niklaas. Oost-

Vlaanderen is een regio waar IC nog heel

wat zal groeien de komende tijd. Deze

keer werd de receptie voorbereid door het

team OVB : Oost-Vaanderen / Vlaams-

Brabant / Brussel. De samenwerking ver-

liep vlot, en we besloten het programma

„kort maar krachtig‟ te houden. Een feeste-

lijk moment, een gelegenheid om op een

informele manier kennis te maken met IC-

leden uit andere regio‟s en van andere cul-

turen.

Met bussen en auto‟s kwamen onze leden en part-

ners in grote getale aan in „Allochtonië‟ : een IC-

wereld, waar er plaats is voor charme en een chao-

tische mengeling van vele mensen en culturen.

Grenswachters Gregory en Pavel onthaalden

IC bestaat 20 jaar !!!!!


warm de ruim 250 bezoekers. Ze kregen een lid-

kaart van IC „vzw De Wereld‟ naar een citaat van

voorzitter Jef De Vrij. Op de uitnodigende ritmes

van de enthousiaste percussionisten van Djembe-

Fola begaven de aanwezigen zich naar de feestzaal

voor een welkomstdrankje en een verrassend pro-

gramma.

Eerst was er de kans om enkele bekenden bij een

drankje terug te vinden. Daarna begonnen we aan

enkele korte, maar zeer krachtige toespraken van

de voorzitter, afscheidnemend directeur Anniek en

directeur in spé Lode. De directeur werd uitgebreid

in de bloemetjes gezet. Zij zal zich meer gaan be-

zig houden met stad Genk, waar ze eind december

schepen wordt.

Tijd voor actie! Een aantal van onze educatieve

medewerkers stelden zich op in verschillende hoe-

ken van de zaal. Ze hielden

panelen omhoog met „man‟

of „vrouw‟, vervolgens

„Azië‟, „Afrika‟, „Europa‟,

„Amerika‟, en dan weer

„Vlaams-Brabant‟,

„Limburg‟, „Antwerpen‟,

„Brussel‟, „Oost Vla-

nderen‟… De mensen bewo-

gen zich eerst wat onwennig

naar de panelen die bij hen

hoorden, maar zodra het

over continenten, culturen en

regio‟s ging, was het ijs ge-

broken. Een goede gelegen-

heid om die andere vrijwilli-

gers eens te ontmoeten en

een gesprekje aan te gaan.

Dan was het tijd om een hapje te eten en drinken

en de gesprekken met bekenden en onbekenden

verder te zetten. Djembe-Fola zette weer in en

maakte de feestelijke sfeer compleet: er werd veel

gedanst, gepraat. Toen het tijd was om de bus naar

huis te nemen, waren sommigen maar moeilijk

mee te krijgen… Tot de volgende nationale ont-

moetingsreceptie over twee jaar !

Ylva Berg


Op zondag 25 oktober kwamen Brusselse vereni-

gingen van IC samen, om elkaar beter te leren

kennen, om de kans te krijgen om hun eigen wer-

king voor te stellen en om gemeenschappelijke

thema‟s en interesses op het spoor te komen.

Daarna was er een overlegmoment voorzien waar-

bij de aanwezigen in een paar groepjes antwoord

gaven op de vraag: “Wat verwacht u van IC Brus-

sel in 2010?”

Hierbij werden een heel aantal ideeën voor activi-

teiten en belangrijke thema‟s door onze leden ge-

formuleerd: een stevige basis voor het invullen

van de regionale werking van IC Brussel voor het

komende jaar.

De kernwoorden waarmee de verenigingen zich-

zelf omschreven, kwamen gedeeltelijk overeen:

integratie, interculturaliteit, kunst en cultuur, edu-

catie en hulpverlening zijn thema‟s die de ver-

schillende groepen dichter bij elkaar brengen.

Toch heeft elke groep zijn specifieke werking:

sommigen concentreren zich op de juridische be-

geleiding, anderen op artistieke evenementen, nog

anderen op sociale hulpverlening, of op projecten

rond ontwikkelingssamenwerking.

Het mooie van dit kennismakingsmoment was dat

iedereen zijn eigen projecten kon uitleggen en

soms ontdekte dat er nog andere groepen eenzelf-

de activiteit in gedachte hadden. Ook was het een

goede gelegenheid om een oproep te doen tot sa-

menwerking voor een bepaald project: bijvoor-

beeld een interculturele modeshow, een intercultu-

reel artistiek evenement, of een activiteit in het

kader van de internationale vrouwendag ... Een

vraag van de aanwezigen was om een lijst te krij-

gen van elkaars contactgegevens, en eventueel ook

een lijst van de activiteiten waar nog partners voor

worden gezocht.

In het groepsoverleg kwamen interessante punten

naar voren, zoals bijvoorbeeld de visie op het wer-

ken met vrijwilligers: het is moeilijk om een sta-

biele vereniging op te bouwen vanuit een vrijwilli-

gerswerking. We moeten ons de vraag durven stel-

len of vrijwilligers wel erkend worden voor hun

inzet en vooral op welke manier… inhoudelijke

ondersteuning en financiële erkenning? Of het

„mogen‟ deelnemen aan allerlei multiculturele

evenementen? Een uitdaging voor iedereen om

eens te reflecteren over de plaats en het engage-

ment van allochtone vrijwilligers en hun vereni-

gingen in onze samenleving.

Verder werd het belang van logistieke ondersteu-

ning vanuit de federatie en de nood aan structurele

financiering vanuit de overheid onderstreept. Ook

het feit dat uitwisseling tussen verschillende cultu-

ren in de praktijk toch moeilijk te realiseren blijkt:

ondanks de bereidheid en de zin voor

„interculturaliteit‟ en „integratie‟ van bestaande

socio-culturele evenementen vindt er in werkelijk-

heid vaak weinig echte uitwisseling plaats. Ook

werd de volgende opmerking gemaakt: “waarom

zouden we elkaar niet af en toe een handje helpen

als medevrijwilliger, ook al zijn we van een ande-

re vereniging?” Elkaar leren kennen, is inderdaad

slechts een eerste stap, daarna zouden er hechtere

banden kunnen ontstaan tussen sommige groepen.

Het was zeker een inspirerende en leerrijke namid-

dag voor velen en hopelijk een eerste aanzet voor

meer samenwerking en voor het uitbouwen van

een steviger netwerk.

Ylva Berg

Ontmoetings- en overlegmoment IC Brussel


Regularisatie, een woordje uitleg

Samen met het Internationaal Comité Brussel

organiseerde ACW Brussel-Halle-Vilvoorde

eind oktober 2009 een infosessie rond de nieuwe

instructie voor regularisatie. Mathias Niyonzi-

ma van Aflenet kwam ons die avond bijstaan

om op algemene en specifieke vragen te ant-

woorden. Oxana Kouteinikova van de Foyer

zorgde voor de vertaling naar het Russisch voor

de Russischsprekende aanwezigen. De bedoe-

ling van de avond was om geïnteresseerden en

betrokkenen te informeren over wat er nu an-

ders is dan vroeger.

Mathias opende met een duidelijke boodschap:

“De regelgeving verandert slechts heel zelden. De

wet is niet veranderd, het is een instructie van de

regering aan de Dienst Vreemdelingenzaken over

de wijze waarop de vreemdelingenwet moet wor-

den toegepast.”

Na een aanslepende politieke discussie en steeds

sterker wordende druk van het middenveld en de

brede bevolking kwam er eindelijk schot in de

zaak. Op 18 juni 2009 gaf de Federale Regering

een nieuwe instructie aan de Dienst Vreemdelin-

genzaken voor de regularisatie van een aantal hu-

manitaire criteria. Het nieuwe aan de instructie is

dat ze inspeelt op langdurige procedures en op

duurzame lokale verankering van de aanvrager.

Dit laatste criterium geldt tot 15 december 2009.

Langdurige procedure

Als er gesproken wordt over „de langdurige proc-

edure‟ gaat het om een asielprocedure die min-

stens vier jaar loopt, voor families met school-

gaande kinderen in kleuter-, lager-, secundair-, of

hoger onderwijs. Nieuw is hier dat men het begrip

„leerplichtige kinderen‟ (van zes tot twaalf jaar)

heeft verruimd tot „schoolgaande kinderen‟. Als

men na een asielprocedure nog een beroepsproce-

dure heeft aangespannen en de duur van beide pro-

cedures samen, zonder definitief antwoord, meer is

dan vijf jaar, komt men ook in aanmerking voor

regularisatie. Dit wordt opnieuw met een jaar ver-

minderd voor families met schoolgaande kinderen.

Duurzame lokale verankering

De zeven prangende humanitaire situaties die

opgenomen werden in de oudere richtlijn Tur-

telboom worden in de nieuwe instructie her-

haald. Als basisprincipe kan gesteld worden dat

er van een prangende humanitaire situatie ge-

sproken wordt indien een verwijdering van de

aanvrager in strijd zou zijn met de internatio-

nale mensenrechtenverdragen, in het bijzonder

het Internationaal Kinderrechtenverdrag en

het Europees Verdrag voor de Rechten van de

Mens. Dit geldt bijvoorbeeld voor een vreemde-

ling die ouder is van een Belgisch kind.

Aan deze zeven prangende humanitaire situaties

wordt een achtste toegevoegd namelijk dat van de

„duurzame lokale verankering‟. Dit wordt als volgt

beschreven: “de vreemdeling die het centrum van

zijn affectieve, sociale en economische belangen

in België heeft gevestigd”. Dit kan gelden op basis

van lang verblijf of op basis van werk. Als een

aanvrager zijn „duurzame lokale verankering‟ kan

bewijzen, komt deze ook in aanmerking voor regu-

larisatie.

Een van de meest gestelde vragen tijdens de info-

sessie was hoe de duurzame lokale verankering

bewezen kan worden. Mathias maakte ons duide-

lijk dat zowat alles gebruikt kan worden als be-

wijs. Arbeidscontracten, abonnementen, facturen,

getuigenisbrieven, attest van taalkennis, waren-

huiskaarten tot zelfs foto‟s en televisiebeelden. De

aanvragen kunnen tot 15 december ingediend wor-

den bij het gemeentebestuur van de feitelijke ver-

blijfplaats van de aanvrager.

Alle informatie over de regularisatie en het vreem-

delingenrecht in het algemeen is te vinden op

www.vreemdelingenrecht.be. Op www.foyer.be

vind je informatie over dit onderwerp in verschil-

lende talen.

Tomas Borremans – ACW Brussel

http://www.vreemdelingenrecht.be/

http://www.foyer.be/


Ik ben Zeycan Benli. Ik ben van Turkse afkomst,

ben 34 jaar en woon in Zele. Sinds een paar we-

ken werk ik als educatieve medewerkster bij IC.

Al jaar en dag ben ik vrijwilligster bij verschil-

lende verenigingen. Voor mij is dit een passie

die, als je er eenmaal mee besmet bent, je niet

meer loslaat. Je leert er gewoon mee leven.

Ik heb mijn studies gedaan „aan de universiteit

van het leven‟ zoals ze bij ons zeggen, waar maar

geen einde aan komt. Na zoveel jaren ben ik er-

achter gekomen dat het verenigingsleven een le-

venslange studie is: je kunt je hele leven je verder

ontwikkelen en steeds weer nieuwe dingen blij-

ven ontdekken.

Ik heb de sociale sector al op verschillende wij-

zen leren kennen en besloot van de gelegenheid

gebruik te maken door te solliciteren bij het IC.

Ik wou mijn horizon verleggen, op avontuur ver-

trekken en sprong mee op de boot van het IC.

Het leven in het IC lijkt me boeiend en leerrijk

door de diversiteit aan collega‟s en al de afdelin-

gen. Ik merk dat de culturele kloof tussen mij en

de al aanwezige diversiteit groter is dan ik dacht,

maar ik wil dit overwinnen door mijn leergierig-

heid en openheid voor nieuwigheden.

Dag na dag voel ik me meer mens. Het is alsof ik

stap voor stap de wereld ontdek in al z‟n geuren

en kleuren. Met deze uitdaging leer ik mezelf ook

beter kennen, de dingen die me overkomen beter

te begrijpen, en zoeken naar een complete vol-

doening. Ik wil niet dat de diversiteit binnen onze

samenleving een onbekend terrein is in het leven

en hiervoor betekenen de mogelijkheden binnen

het IC veel voor mij.

Zeycan Benli

Voorstelling nieuwe collega

Zeycan Benli

Familieclub Magnifiek

Op 19 december van 12.30u tot 15.30u in Cam-

pus Quellin, Quellinstraat 31, 2018 Antwerpen..

Inkom gratis

Feitelijke vereniging „Familieclub Magnifiek‟

stelt een nieuw project voor: „Talenten ontplooi-

en, nieuwe kansen krijgen‟.

Visie:

Extra aandacht besteden aan integratie van jonge-

ren. Dit doen wij door culturele en integratiebe-

vorderende activiteiten te organiseren.

Doelstellingen:

- kansen creëren voor kansarme jongeren zodanig

dat zij zich verder kunnen ontplooien en deel

kunnen nemen aan vrijetijdsactiviteiten.

- het samenleven en communicatie tussen jonge-

ren van verschillende nationaliteiten en culturen

bevorderen.

- de kans geven aan jongeren om zich te ontplooi-

en door deel te nemen aan activiteiten.

uitwisseling van ervaringen tussen Belgische en

Hollandse jongeren.

Hulnara Khaynus

Talenten ontplooien, nieuwe kansen krijgen


Het Antwerpse verenigingsleven bij het Internatio-

naal Comité is erg dynamisch en kleurrijk. De

doelstellingen van onze lidverenigingen zijn heel

verscheiden. Ze komen samen om hun eigen iden-

titeit te beleven, zetten verschillende activiteiten

op en behartigen de belangen van hun leden.

Daarnaast willen vele verenigingen ook andere

stadsbewoners laten proeven van hun cultuur, dans

-, muziek- en zang-

groepen. Zo probe-

ren de verenigingen

hun rol te spelen in

het tot stand brengen

van een meer harmo-

nieuze samenleving

in Antwerpen.

De educatieve mede-

werkers gingen, ter

ondersteuning, op

zoek naar verschil-

lende subsidiekana-

len om activiteiten,

projecten of evene-

menten op een dege-

lijke manier te kun-

nen organiseren.

Om onze verenigin-

gen correct te infor-

meren en het aanbod van subsidiemogelijkheden

breder te maken, werd de vorming

„subsidieaanvraag rond cultuurevenementen‟ geor-

ganiseerd. Alexander Van Gool, deskundige cul-

tuur, gaf aan de hand van het reglement toelichting

over de subsidiemogelijkheden en alternatieve on-

dersteunende maatregelen bij Cultuurantenne. Op

basis van deze toelichting maakte het IC-steunpunt

Antwerpen een model van subsidieaanvraag voor

een cultureel evenement. Aan de hand van dit mo-

del werden er thema‟s besproken zoals de voorbe-

reiding, organisatie en evaluatie van een activiteit

en de eigenlijke subsidieaanvraag.

De mensen waren heel tevreden met deze concre-

te uitleg en vorm van de vorming.

Hulnara Khaynus

Subsidiekanalen voor onze Antwerpse verenigingen


Brood op je bord

IC Antwerpen doet je watertanden.

In het kader van het project “Week van de Smaak”

namen onze verenigingen deel aan het evenement

„Brood op je bord‟, georganiseerd door Stad Ant-

werpen op zondag 22 november op het Koningin

Astridplein.

De Week van de Smaak is een (eet)cultuur eve-

nement dat zoveel mogelijk mensen op een toe-

gankelijke wijze wil laten kennismaken met

smaak en eetcultuur, van vroeger en nu, van hier

en elders. Dit jaar werd in het Centraal Station van

Antwerpen als voorproefje een tentoonstelling op-

gesteld over de geschiedenis en evolutie van

brood: „Het Reizende Brood – een reis rond de

wereld in 80 broden.‟

Het IC organiseerde, samen met 18 verschillende verenigingen en culturen, een broodmarkt! Onze verenigingen „Vrouwenclub Camelia‟ en de „Oeigoerse Associatie‟ leerden aan bezoekers in twee workshops hoe het orthodoxe paasbrood en het moslim suikerfeestbrood worden gemaakt. Boeiend was dat iedereen zelf de kans kreeg om een typisch Russisch of Oeigoers brood te leren bakken en het zelfgemaakte brood mee te nemen naar huis.

De hele dag werd daarbij ook randanimatie ver-

zorgd, zoals wandelingen, kinderanimatie en mu-

ziek- en dansoptredens. Onze Russische zang-

groep „Katusha‟ voerde een show rond broodtradi-

ties uit. Het werd een mooie, zonnige en vooral

leerzame en vriendschappelijke dag.

Hulnara Khaynus

Hieronder geven we een gedetailleerde beschrij-

ving van recepten voor onze geïnteresseerde le-

zers.

Oeigoers brood Eigenlijk komt het uit een boekje dat we leenden van mijn schoonmoeder, maar na wat geëxperi-menteer hadden we ons eigen recept.


Benodigdheden voor drie Oeigoerse broden: 1kg gewone witte bloem 4 tl zout 2 mespuntjes vitamince C-poeder 1 blokje gist van 42g 2 tl suiker 600 ml lauw water olijfolie Sesamzaad 1 ei Werkwijze: Los de gist op in lauw water, voeg suiker toe Meng bloem, zout en vitamine C in de kneed-machine Voeg de gistoplossing toe Kneed verder tot een stevig deeg Laat 45′ rijzen Herkneed

Verdeel het deeg in drie stukken Vet drie ronde bakvormen in met olijfolie Leg elk stuk deeg in een vorm Duw het deeg plat, zodat het de vorm mooi vult, als een mooie platte schijf. Let er op de ran-den niet dunner te maken dan de rest van het deeg. Bestrijk de broden met losgeklopt ei (waaraan je een paar eetlepels water toevoegde) Maak diepe insnedes in het deeg met een spa-tel Strooi wat sesamzaadjes over het deeg, en druk deze licht aan Laat het deeg opnieuw 45′ rijzen Verwarm de oven voor op 175°c Bak de broodjes gedurende 25-30′ tot ze mooi bruin zijn Haal ze na het bakken uit de vorm. Dankzij het

losgeklopte ei blijven de zaadjes beter plakken,

ook als je de broden invriest.

Gevlochten gistkoek (Russisch paasbrood)

Benodigdheden: Bereiding:

- 500 g meel

- 25 g gist

- 40 g suiker

- 2,5 dl lauwe melk

- 1 snuifje zout

- 60 g gesmolten lauwe boter

- 1 ei

- 1 eierdooier

- amandelblaadjes

1. Het meel zeven en in het midden een kuiltje druk-

ken. Gist met 1 theelepel suiker en 4 eetlepels (el) melk ver-

mengen, in het kuiltje gieten en alles tot een gistdeeg roe-

ren. De schaal met een doek afdekken en op een tochtvrije

plaats zetten.

2. Wanneer het gistdeeg blaasjes vertoont (na ca. 15 min.), de

overige suiker, zout, boter en ei toevoegen en ongeveer de

helft van het overgebleven melkmengsel erbij gieten. Met de

kneedhaken van de mixer de ingrediënten mixen, geleidelijk

de overige melk toevoegen (1 el apart houden), zodat een

glad, redelijk vast deeg ontstaat. Met een doek

bedekken en op een tochtvrije plaats zetten tot het flink gere-

zen is (na ca. 30 min.). De oven op 200°C voorverwarmen.

3. Het deeg nog eens kort kneden en in 3 gelijke porties ver-

delen. Daaruit strengen van ca. 50 cm vormen. De deeg-

strengen naast elkaar op een met meel bestoven werkvlak

leggen en een vlecht maken. De uiteinden plat drukken en

onder de vlecht schuiven.

4. De gevlochten koek op een ingevet bakblik leggen en 10 à

15 min. bakken. De eierdooier met de overgebleven eetlepel

melk mengen. De koek met de eiermelk bestrijken, met

amandelblaadjes bestrooien en 45 à 50 min. in de oven bak-

ken.


Op 8 november vond een Europees-Russisch fo-

rum plaats in het Europees Parlement in Brussel.

Het thema van dit forum was „United Europe from

Atlantic to Pacific: A dream or an opportunity?‟.

Dit onderwerp werd niet zomaar gekozen. Er

wordt nu namelijk veel gesproken over de samen-

werkingsverbanden tussen de verschillende landen

die zich niet in de Europese zone bevinden. Men

stelt zich vragen als „Hoe moet het politieke sys-

teem zijn?‟, „Hoe gaat de samenwerking eruit-

zien?‟, enz…

Het is ook geen geheim dat de Europese Unie zich

nog altijd uitbreidt. Europa grenst aan landen als

Oekraïne, Wit-Rusland, Moldavië en elk van deze

landen heeft een eigen kijk op de gestelde vragen.

Daarom werden politici, journalisten, historici en

vertegenwoordigers van verschillende wereldorga-

nisaties uitgenodigd om dit thema onder de loep te

nemen.

Tatiana Zdanoka, voorzitter van de Russisch-

Europese Alliantie en één van de organisatoren,

leidde het forum in. Ze is het eerste Russische lid

van het Europees Parlement, als vertegenwoordi-

ger van Litouwen (dat een belangrijke etnisch–

Russische minderheid heeft). Als Europees parle-

mentslid werkte ze aan de ondersteuning van nati-

onale minderheden en zit in de groene fractie, sa-

men met enkele Europese parlementsleden die

afkomstig zijn uit België, namelijk Nelly Maes en

Bart Staes.

Na de eerste zitting werden de deelnemers opge-

deeld in twee thematische groepen, waar met be-

hulp van moderators verschillende debatten plaats

vonden. Matushina Galina, Hulnara Khaynus, Ser-

gei Michailov en Olga Jakovlevskaya zijn de ver-

tegenwoordigers van de Russisch sprekenden uit

België (PRS Solidariteit). Ze namen ook actief

deel aan deze debatten en discussies. “Het was

een zeer leerrijke en interessante ervaring om in-

formatie uit te wisselen met vertegenwoordigers

van Russisch sprekende volkeren uit andere lan-

den, politici uit Rusland en vele anderen!” zegt

Sergei Michailov . Ook werden er concrete ideeën

besproken over mogelijke internationale samen-

werkingsprojecten. Zo wordt er bijvoorbeeld een

groot nieuwjaarsfeest georganiseerd in samenwer-

king met twee Russische scholen, van Antwerpen

en Nederland. Later in de zomer wordt een groep

kinderen uit Osetië opgevangen in het kinderkamp

'Het Zonnetje'.

Tijdens de bijeenkomst werd er een bepaalde reso-

lutie voorbereid die later wordt voorgesteld aan de

vertegenwoordigers van het Europees Parlement,

de president van de Europese Commissie, de eer-

ste minister van de Russische Federatie en de pre-

sident van de Russische Federatie.

Voor PRS -Solidariteit is het lang niet de eerste

deelname aan een internationaal forum. Wij hopen

dat ons werk in de toekomst nog veel goede resul-

taten zal opleveren voor een betere samenleving.

Galina Matushina

Derde Europees Russisch Forum in Brussel


Club Spartak

Voetbal is een populaire sport. Miljoenen mensen

in de wereld zijn fan van hun lievelingsploeg. Zij

bezoeken de matchen, bekijken ze op TV en ken-

nen alle spelers bij naam. Velen spelen zelf voet-

bal en sommigen maken er carrière in…

Voetbal krijgt veel aandacht en is populair. België

is natuurlijk geen uitzondering. Ook bij Club

Spartak spelen meer en meer mensen mee. De

voorzitter van het club is Slava Jeleznyi, een pro-

fessionele zaalvoetballer. Het idee van deze club

kwam tot stand omdat meer en meer mensen niet

wisten hoe ze hun vrije tijd nuttig kunnen invul-

len. Sommigen zijn nieuwkomers en weten niets

over de mogelijkheden in België, sommigen van

hen spreken geen of slecht Nederlands, waardoor

samenleven allesbehalve vergemakkelijkt wordt.

Daarom begon Slava Jeleznyi met iets heel een-

voudigs. Hij stelde aan vrienden en kennissen

voor, om zich te verzamelen in een park en een

voetbalmatch te spelen. In het begin was alles heel

spontaan. Mensen hadden geen kleedkamers en

geen veld en de mensen in het park keken raar op

naar de voetballers die op het gewone gras speel-

den. Maar er was een idee en een doel om voetbal

te spelen en dat is wat telde. Bij elke bijeenkomst

kwamen er meer mensen, de club werd groter en

kreeg meer aandacht van het publiek.

Dus begon hij met het organiseren van

grotere competities en wedstrijden.

Slava heeft twee kinderen en werkt in

de industrie, hij heeft weinig tijd maar

voor voetbal vindt hij altijd een vrij

uurtje.

Club Spartak is vandaag niet alleen

maar voetbal. Het zijn veel sportieve

en culturele evenementen voor het hele

gezin. Ze organiseren ook feestavon-

den en infosessies, voetbal hoort er na-

tuurlijk nog altijd bij.

Spartak telt ongeveer 100 leden die

graag deelnemen aan verschillende activiteiten.

Een (h)echte vriendschap en begrip voor elkaar

werd in de loop van de jaren ontwikkeld. De deu-

ren zijn nog steeds open voor mensen die niet we-

ten wat te doen met hun vrije tijd. Nieuwjaar is op

komst. Voor ons is dit een groot feest. Dus is de

club nu volop bezig met de voorbereiding van de

komende feesten.

Galina Matushina

Afdeling in de kijker


Het project “Een goede ouder zijn” is vanaf sep-

tember aan haar tweede jaar bezig. In november

vonden er twee vormingen met gastsprekers

plaats, kwam de intervisiegroep tweemaal bijeen

en presenteerden we ons project op IVCA en voor

groepen van nieuwkomers van het Onthaalbureau

Inburgering.

Eén van de vormingen ging over gezonde voeding

en gezond leven thuis en op school. Ouders die

naar de sessie kwamen, kregen verschillende ma-

terialen en adviezen rond “de actieve voedings-

driehoek”. Zo leerden ze om dagelijks evenwich-

tig te eten en voldoende te bewegen. In de groep

werd veel gepraat over verschillende producten,

over vermageren, over het juiste evenwicht tussen

drank en voeding en over vitaminen in gezonde

voeding en welke we nog extra kunnen toevoe-

gen.

De actieve voedingsdriehoek

Wat zegt de actieve voedingsdriehoek?

1. Beweeg minstens een half uur

Om gezond te zijn en te blijven, moet je elke dag

minstens een halfuur bewegen. Voor wie jonger is

dan 18 is dat een uur. Bij een goede vorm van da-

gelijkse beweging ga je iets sneller en iets dieper

ademen dan normaal. Dat kan fietsen zijn, stevig

doorstappen, de trap opgaan, zwemmen, dansen,

voetballen…. Allemaal dingen die je elke dag kan

doen.

2. Drink veel water

Het menselijk lichaam bestaat voor 65% uit water.

Water is dus het belangrijkste onderdeel van ons

lichaam. We kunnen niet zonder. Je hebt elke dag

1,5 liter water nodig bovenop het vocht dat al in je

eten is verwerkt.

3. Eet graanproducten en aardappelen

Graanproducten en aardappelen zijn onze basis-

voeding. Ze zijn de belangrijkste bron van meer-

voudige koolhydraten en voedingsvezels. Graan-

producten en aardappelen zorgen ook voor een

hele reeks vitaminen en mineralen.

4. Veel groenten

Groenten zijn een belangrijke bron van water,

meervoudige koolhydraten, voedingsvezels, mine-

ralen en vitaminen. Volgens de voedingsaanbeve-

lingen zou je elke dag 300 gram groenten moeten

eten. Verse groenten, diepvriesgroenten, blik-

groenten, groenten in bokaal, groentesap, groente-

Project ouderparticipatie


Gezond eten op school

soep: keuze genoeg!

5. Ook fruit is belangrijk

Elke dag 2 stuks of ongeveer 250 gram fruit, da's

hoeveel je elke dag uit deze groep nodig hebt. Met

fruit bedoelen we niet alleen vers fruit, maar ook

fruit uit de diepvries, blikfruit, fruitmoes, fruitsap

en gedroogd fruit.

6. Melkproducten en calciumverrijkte sojaproduc-

ten

Melkproducten zijn een erg belangrijke bron van

calcium, eiwit en vitaminen van de B-groep. De

calcium die in melk zit, zorgt voor sterke botten.

7. Vlees, vis, eieren en vervangproducten

In de groep vlees, vis, eieren en vervangproducten

zit vers vlees, vleeswaren, alle soorten vis, schaal-

en schelpdieren, eieren en vervangproducten zoals

tofu, tempeh, seitan, Quorn, peulvruchten, noten

en zaden. Probeer zeker twee keer per week vis te

eten.

8. Gebruik weinig smeer- en bereidingsvet

Je lichaam heeft deze vetten nodig, maar je moet

wel oppassen dat je niet teveel vet eet. Omdat er in

vele voedingsmiddelen ook al vet zit, hoef je niet

veel smeer- en bereidingsvet meer te gebruiken.

9. Laat de restgroep

Wie gezond wil eten, hoeft daarvoor niet alle lek-

kers te laten. Alles waar veel suiker, veel vet of

alcohol inzit, is niet nodig in een evenwichtige

voeding. Maar het mag natuurlijk wel af en toe, zo

lang je er maar niet teveel van eet.

Vera Mironova

projectmedewerkster

”Een goede ouder zijn”


De feestelijke opening van vrouwenclub Camelia

vond plaats op 8 maart 2009, op de Internationale

vrouwendag. De leden van de organisatie zijn

vrouwen van verschillende leeftijden, nationalitei-

ten, met verschillende beroepen en vanuit ver-

schillende ex–Sovjet-Unie-republieken.

Koks, naaisters, dokters, leraressen, kleuterleid-

sters, muzikanten, huisvrouwen en gewoon moe-

ders: deze vrouwen hebben veel gemeen, zoals

hun moedertaal, de nood aan sociale contacten,

nieuwe ervaringen opdoen en natuurlijk iets goed

doen voor onze maatschappij.

Veel vrouwen volgden hoger onderwijs in hun

thuisland, maar in hun nieuwe leven na de emigra-

tie moesten ze zich aanpassen, bijleren of zelfs

hun beroep opgeven. Elk van onze leden heeft ei-

gen ervaringen en achtergronden. Die kennis wil-

len ze graag delen met andere vrouwen.

Voorzitter van de vrouwenclub “Camelia” Irina

Alekseeva zorgt ervoor dat gesprekken in een ge-

zellige en huiselijke sfeer verlopen met lekkere

zelfgemaakte gebakjes en thee. Tijdens de laatste

bijeenkomst op 16 oktober kregen de dames een

workshop bloemschikken. Dit was een zeer inte-

ressante en boeiende ervaring.

De laatste activiteit was een taartenfestival op 5

december in Merksem. Verschillende vrouwen

namen deel aan een wedstrijd voor de beste huis-

gemaakte taart. Iedereen was welkom op de activi-

teit waar je een lekker stukje taart kon proeven!

Het is wel bekend dat het geluk van elke vrouw

een sterk gezin is en sterke gezinnen vormen een

gezonde maatschappij. We wensen dan ook veel

geluk en vreugde aan alle gezinnen. We hopen

iedereen terug te zien op de komende activiteiten.

Jevgenia Kovalova

Stagiair Steunpunt Antwerpen,

Internationaal Comité vzw

Afdeling in de kijker

Vrouwenclub Camelia


Grote teleurstelling over het Centraal loket voor

De Antwerpse schepen voor Sociale Zaken Monica

De Coninck – sp.a – besloot in het najaar 2008 om

een speciaal loket voor nieuwkomers te openen. De

bedoeling was om de enorme wachtrijen voor de

Antwerpse dienst Vreemdelingenzaken in te kor-

ten. De lange wachtrijen betroffen voornamelijk

het Districthuis Antwerpen aan de Lange Gasthuis-

straat, maar eveneens het Gemeentehuis van Bor-

gerhout en Berchem. Het loket zou een centraal

aanspreekpunt voor alle nieuwkomers worden.

Daar zouden ze terecht kunnen voor hun verblijfs-

vergunningen en aanvraag tot gezinshereniging. De

allochtonen, die al hun verblijfstitel gekregen had-

den, of al ooit ingeschreven waren in het Vreemde-

lingenregister, zouden voor hun verdere formalitei-

ten bij het loket vreemdelingenzaken in hun dis-

trictshuis terecht kunnen.

Dossiers van asielzoekers, uitwisselingsstudenten,

regularisaties en verhuizers uit een andere gemeen-

te, zouden niet door dit loket behandeld worden.

Zij zouden bij de respectievelijke dienst asielzoe-

kers, het studenten- en relocatieloket of het dis-

trictshuis terechtkunnen.

De brochure die uitgegeven en verspreid werd door

Stad Antwerpen naar aanleiding van het openen

van het nieuwe loket, vertelt zeer positief:

“Wat doet het centraal loket?”

U bent onlangs in België aangekomen. Nu moet u

uw verblijfsdocumenten in orde brengen. Dat doet

u bij het centraal loket dat alle nieuwe inschrijvin-

gen voor buitenlanders in Antwerpen behandelt.

Op het centraal loket kunt u ook terecht met al uw

vragen over uw inschrijving”.

Het is mooi geschreven, maar op de tweede pagina

wordt bovenvermelde stelling gewoon tegenge-

sproken: een totaal gebrek aan toegankelijkheid en

veel te ingewikkelde procedures. Voor hoger opge-

leide jongere allochtonen misschien geen pro-

bleem, maar voor de 40-jarige doorsnee bouwvak-

ker of andere arbeider absoluut niet begrijpbaar...

Die groep mensen vormt echter een groot deel van

de nieuwkomers – ervaren vakmannen die in ons

land komen werken... zij voelen zich helemaal ver-

loren in zo‟n oneffectieve en ingewikkelde bureau-

cratie.

Stap 1: U vult het inlichtingenformulier in

Mogelijkheid 1: U kunt het inlichtingenformulier

downloaden en invullen op www.antwerpen.be/

vreemdelingen. Het formulier wordt

automatisch verstuurd naar het centraal loket.

Mogelijkheid 2: U kunt het inlichtingenformulier

ook telefonisch aanvragen op het nummer 03 292

93 94. U ontvangt het formulier dan per post.

Het formulier moet u ingevuld terugsturen.

Stap 2: U krijgt een brief

Wanneer wij uw formulier ontvangen hebben, stu-

ren wij u een brief met:

1. de bevestiging van uw aanvraag;

2. een lijst van documenten die u nog moet opstu-

ren;

3. uitleg over het verdere verloop van uw procedu-

re.

Stap 3: U heeft een afspraak

Let wel: zonder afspraak kunt u op het centraal

loket niet terecht. Neem op uw afspraak alle nodige

documenten mee. Over de volgende stappen in uw

dossier krijgt u meer informatie tijdens uw af-

spraak. Dit is afhankelijk van uw persoonlijke situ-

atie.

De website www.antwerpen.be vertelt ook zeer

optimistisch:

“U heeft zich nog nooit in België ingeschreven en

gaat wonen in Antwerpen. Dan moet u uw ver-

blijfsdocumenten zo snel mogelijk in orde maken.

Dat doet u bij het centraal loket inschrijvingen. U

kunt er enkel terecht op afspraak”.

En de website probeert ook zeer “realistisch” te

zijn:

http://www.antwerpen.be/


“Na ontvangst van uw aanvraag tot inschrijving

wordt onderzocht of er stukken in uw dossier ont-

breken:

Als uw dossier voldoende bewijsstukken bevat

om de procedure verder te zetten, dan zal u een

uitnodiging van het centraal loket ontvangen om

uw aanvraag af te ronden. In de uitnodiging zal

vaak gevraagd worden om documenten (zoals uw

paspoort, originele stukken,pasfoto's...) mee te

brengen op uw afspraak. Het is heel belangrijk dat

u deze documenten dan ook meebrengt. Anders

loopt u het risico dat de inschrijving niet kan door-

gaan.

Als er nog belangrijke bewijsstukken in uw dos-

sier ontbreken, zal u een brief, e-mail of telefoon

van het centraal loket inschrijvingen ontvangen

om alsnog de ontbrekende documenten op te stu-

ren.

Let wel: wegens het grote aantal aanvragen kan

de wachttijd voor het verwerken van uw aanvraag

oplopen tot 4 weken”.

Maar hoe verliep de procedure het laatste jaar

in werkelijkheid?

Tijdens de eerste maanden na het openen van het

Centraal Loket duurde de gemiddelde procedure

ongeveer 3 maanden. Dit was zeer lang voor de

betrokkenen. Maar te begrijpen, het was immers

een nieuw systeem. Nog veel werk om dit te ver-

beteren. De mensen bleven dus hopen en wachten

tot het beter zou worden....

Maar het werd niet beter. Het werd veel slechter.

Duizenden nieuwkomers moesten soms meer dan

1 jaar wachten om ingeschreven te worden en hun

verblijf in orde te brengen. Met dramatische ge-

volgen voor hen en hun gezin.

Weeral een absurde toestand – het recht wordt niet

gerespecteerd door de overheidsinstanties:

Het Vreemdelingenrecht zegt:

“Registratieverplichting bij de gemeente: als de

EU-burger niet in een hotel of pension verblijft,

moet hij volgens de Belgische wetgeving (binnen

de 10 werkdagen na binnenkomst) zijn aanwezig-

heid op het grondgebied melden bij de gemeen-

te. De EU-burger ontvangt dan een “melding van

aanwezigheid” (bijlage 3ter).

De meldingsplicht is een administratieve verplich-

ting, die geen invloed heeft op de wettigheid van

het verblijf. Indien de aanwezigheid niet binnen de

10 werkdagen gemeld wordt, kan de DVZ een ad-

ministratieve geldboete van 200 euro opleggen.

De meldingsplicht geldt niet in geval van verblijf

in een hotel, gevangenis of ziekenhuis”.

www.vmc.be/vreemdelingenrecht/wegwijs.aspx?

id=215

Wat zijn de gevolgen van deze ontzettend lang

durende procedure?

Gezinnen die naar België komen, kunnen hun ver-

blijf niet in orde krijgen. Ze kunnen geen bankre-

kening openen en zonder verblijfsvergunning kun-

nen zij zich ook niet inschrijven bij de ziekenkas.

Werkende nieuwkomers betalen wel hun bijdragen

aan het Belgische sociale zekerheidsstelsel, maar

kunnen er jammer genoeg niet van profiteren. Zij

krijgen geen kinderbijslag, hun partners en kinde-

ren zijn niet verzekerd. Een volgens ons onmoge-

lijke toestand. Jammer genoeg is dit voor de mees-

te nieuwkomers een pijnlijk feit.

Ik zal me baseren op enkele concrete gevallen die

ik tijdens het uitoefenen van mijn beroep ontmoet-

te:

1. De bouwvakker en zijn zwangere vrouw

Een EU-burger komt naar België om te werken,

samen met zijn partner en hun kind. Hij doet

braafjes via e-mail zijn aanvraag voor een af-

spraak bij Centraal Loket gedurende de eerste

week van zijn verblijf in België. Hij weet dat hij

eerst zichzelf moet registreren en pas dan zijn sa-

menwonende partner en hun kind op basis van ten

lasteneming. Hij wacht 3 maanden en krijgt geen

http://www.vmc.be/vreemdelingenrecht/wegwijs.aspx?id=215

http://www.vmc.be/vreemdelingenrecht/wegwijs.aspx?id=215


antwoord. Stilte. Ondertussen wordt zijn vrouw

zwanger van hun tweede kindje. Hij wordt zenuw-

achtig en begin te bellen naar het Centraal Loket.

Het antwoord van de ambtenaar – ver van beleefd

– is dat hij pas na nog eens 3 maanden zijn af-

spraak krijgt. Hij wacht dan maar. Ondertussen

wordt zijn kind te vroeg geboren... Zijn samenwo-

nende partner, moeder van zijn 2 kinderen, is door

de lange wachttijd hier niet meer verzekerd vanuit

haar thuisland en nog altijd niet verzekerd in Bel-

gië. Zij doorstaat een zeer moeilijke bevalling, het

kind moet 1 maand in de couveuse. De kosten sta-

pelen zich op en de volle pot moet betaald worden

voor de medische zorgen. Dit kan toch niet... Hoe

is het mogelijk vraagt iedereen zich af? Waarom

worden die mensen op die manier behandeld? Zij

hebben toch alle bijdragen betaald. De man werkt

elke dag en heeft een zware job in de bouw.

2. De Roemeense vrouw en haar kind

Een Roemeense werknemer laat zijn gezin naar

België komen. Hij werkt op basis van arbeidskaart

B. Zijn vrouw wacht op haar afspraak bij het Cen-

traal Loket om haar verblijf in orde brengen. Tij-

dens de 5 maanden dat ze wacht, kan ze niet wer-

ken en is ze ook niet verzekerd. Ook de kinderen

hebben geen ziekteverzekering. Het kind valt uit

een boom en wordt naar het ziekenhuis gebracht.

Weeral mensen die verplicht zijn de volle pot te

betalen voor de ziekenhuiskosten. Zeer serieuze

bedragen van duizenden euro‟s.

3. De hoogopgeleide Turkse vrouw

Een Turkse vrouw, in België geboren, heeft haar

eerste jaren in België doorgebracht. Ze komt terug

naar België om bij haar Belgische vriend te zijn en

wil werken. Zij spreekt zeer vlot Nederlands, is

hoog opgeleid. Alle papieren (visum en paspoort)

zijn in orde. Maar ze kan hier niet werken zolang

haar verblijf niet in orde is. Zij kreeg een afspraak

bij het Centraal Loket.... na 6 maanden.

Onvoorstelbaar.

Ondertussen gaat haar relatie stuk omwille van een

gebrek aan geld en de druk op de relatie. Zij moet

noodgedwongen terugkeren naar haar thuisland....

Dagelijks word ik geconfronteerd met de ernstige

gevolgen: mensen die slachtoffer worden van on-

efficiënte, kafkaiaanse werking van het Centraal

Loket. Niet alleen de materiële gevolgen zijn groot

door de de slecht georganiseerde procedures, maar

ook de psychologische en sociologische gevolgen

zijn dramatisch: onzekerheid, stress, slechte le-

vensomstandigheden. Allen een gevolg van een

gebrek aan duidelijke procedures en een falend

ontvangstsysteem voor de nieuwkomers.

Is het echt nodig dat we, in plaats van de mensen

op een democratische manier op te vangen, hen in

een onaanvaardbare levensituatie duwen… zonder

de gevolgen te willen zien en deze proberen te ver-

anderen?

Ik hoop dat deze vraag niet onbeantwoord blijft.

Onze nieuwkomers verdienen méér dan hoopvolle

woorden....

Ivona Cieszynska

Ivona is ACV -medewerker, dienst grensarbeiders


Voor het eerst in België

Vijf jaar geleden werd in Rusland een literaire pre-

mie geïntroduceerd voor schrijvers voor hun ge-

schreven literaire werk in het Russisch, onafhan-

kelijk van hun verblijfplaats of nationaliteit. Bij

het selecteren van werken stelt men een aantal cri-

teria centraal, zoals het bewaken van Russische

literaire tradities, het talent om te schrijven en de

creatieve vaardigheden.

Deze wedstrijd vindt

één keer per jaar plaats.

Winnende schrijvers

krijgen een gouden pen

met het opschrift

“Russische pen”, le-

venslang gekoppeld aan

een speciaal diploma.

Dit jaar werd de

“Russische Gouden

Pen 2009” toegekend

aan Leonid Glazkov

(alias: Olgin) uit Ant-

werpen. Olgin is dich-

ter, journalist, onder-

voorzitter van de jour-

nalistenvereniging van

emigranten en bestuurs-

lid van het platform van

Russisch sprekenden

“Solidariteit” vzw.

Naira interviewde voor

Arena Leonid Glazkov

naar aanleiding van de-

ze glorieuze gebeurte-

nis.

“Goede dag, Leonid.

Namens het Internati-

onaal Comité vzw wil

ik u van harte felicite-

ren met deze prachtige

prestatie. U bent er-

kend als de beste dich-

ter van Rusland, wat betekent dat voor u?”

Leonid Galzkov: “Voor mij is het zeer aangenaam

dat Internationaal Comité aandacht heeft voor de

verworvenheden van het literaire leven van de

Russische diaspora in België. In de rol van beste

dichter van Rusland voel ik mij een beetje onge-

woon en verlegen. Maar deze toekenning betekent


Een gesprek met Leonid Glazkov

voor mij en voor alle dichters die dit symbool krij-

gen enorm veel. Voor mij is dit een erkenning van

mijn werken door bekende literaire bekendheden

en dat mijn werken door veel mensen gelezen en

gewaardeerd worden.”

“Leonid, wat heeft u ertoe aangezet om als emi-

grant deel te nemen aan zo‟n serieuze en presti-

gieuze wedstrijd? Ervaring zegt dat veel emi-

granten hun contacten met het vaderland vaak

verbreken.“

Leonid Glazkov: “Ik denk dat elke burger die ge-

migreerd is, zijn contacten verbreekt met bepaalde

sociale ontwikkelingen in het thuisland, waarmee

ze wegens bepaalde redenen geconfronteerd wor-

den. Maar de contacten met de vaderlandse literai-

re kring waarin ik geboren ben als dichter zullen

altijd blijven.”

“Geloofde u in een overwinning bij het indienen

van de aanvraag? En hoe reageerden vrienden

en naasten op dit initatief?”

Leonid Glazkov: “Diep in mijn hart geloofde ik

erin, maar er waren ook veel twijfels. Veel vrien-

den vroegen me ‟Waarom doe je dat? Waarom nog

een teleurstelling?‟ Niemand geloofde erin, gezien

zovele triestige ervaringen tijdens de vorige jaren.

Groot was de opwinding toen ik hoorde dat ik had

gewonnen. En wat nog belangrijker is, is dat de

keuze zonder bu-

reaucratische

overwegingen en

omkoping plaats

heeft gevonden.

Voor mij was het

ontroerend dat ik

erkend werd als

een Russische

dichter ook al

woon ik in het

buitenland.”

“Welke plannen

hebt u voor de

toekomst?”

Leonid Glazkov:

“In september

2009 hebben we

onze vereniging

van emigranten-

journalisten offi-

cieel geregi-

streerd in Namen

in België. In fe-

bruari 2010 willen we een kunstavond organiseren

in Antwerpen en Brussel. Daarnaast zou ik graag

een gedichtenbundel willen laten drukken.

“Ik wens u van harte veel succes bij de realisa-

tie van al uw plannen.”

Naira Vardanian

Pagina 24 Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 24

Na de hoofddoek, de tulband en het onderwijs

“Het zijn niet alleen de moslimmeisjes die met

een probleem zitten, maar ook de sikh jongens

en meisjes”, stelt IC vast.

Guru Nanak Sikh Society is een lidorganisatie van

het IC. Het is een vereniging van de Sikh Gemeen-

schap in Limburg. De sikhs zijn de navolgers van

het sikhisme, een monotheïstische religie geïnspi-

reerd op het onderwijs van de tien goeroes, zoals

dat is vastgelegd in de Goeroe Granth Sahib, het

heilige boek van de sikhs. In het Punjabi betekent

het woord sikh „leren‟.

De dastaar, zoals de tulband bekend is, is een ver-

plicht symbool in het Sikhisme. Het is niet te be-

schouwen als louter cultureel aspect.

De tulband is niet alleen een stuk stof. Het wordt

samen met het hoofd van de sikh–een volger van

het Sikh geloof - als een eenheid gezien. De tul-

band, evenals de andere door de sikh‟s gedragen

symbolen, heeft zowel een immense geestelijke als

temporele betekenis voor de sikh. De tulband

wordt beschouwd als een symbool van soevereini-

teit, toewijding, zelfrespect, moed en vroomheid.

Alle praktiserende sikhs hebben één belangrijke

reden voor het dragen van de tulband: uit liefde en

gehoorzaamheid voor de wensen van de oprichters

van hun geloof.

Sinds september zijn we

getuigen van de ontwikke-

lingen in verband met het

hoofddoekenverbod in het

gemeenschapsonderwijs.

Dit betekent dat niet al-

leen de moslim meisjes

met een probleem zitten,

maar ook de sikh jongens

en meisjes.

Sikhs zijn zich bewust van

het belang van het onder-

wijs, maar vinden het even

belangrijk dat de sikh

identiteit bewaard wordt.

Door de actuele ontwikkelingen rond de hoofddoe-

kenkwestie wordt het ook voor deze gemeenschap

moeilijk om een evenwicht te vinden tussen het

behouden van eigen identiteit en deel uit te maken

van de samenleving. Ze willen, net zoals iedere

ouder, dat hun kinderen in de toekomst volwaardi-

ge burgers worden van onze samenleving. Dit is

alleen maar mogelijk door onderwijskansen te bie-

den aan de kinderen en de slaagkansen te verho-

gen. Nu lijkt het echter alsof de ouders moeten kie-

zen tussen het onderwijs en hun eigen identiteit.

Is het niet hoogtijd om over de toekomst van onze

samenleving na te denken? Of laten we dit aan de

volgende generatie over. Alleen zal het dan te laat

zijn.

Op 2 december organiseerde Guru Nanak Sikh So-

ciety samen met het Internationaal Comité een dia-

loogavond in het Cultureel Centrum van Sint Trui-

den. De bedoeling was om aan de hand van de me-

thodiek van rondetafelgesprekken de ouders, de

leerkrachten, de schooldirecteurs, de politici en de

leerlingen in gesprek te laten gaan over de tulband

en het onderwijs. Om zo de dialoog op gang te

brengen en de openheid naar elkaar toe te vergro-

ten. Meer hierover in de volgende arena.

Ariana Barku


Vector is een Poolse vereniging en zet zich in voor

een betere samenleving. Dit doen ze door aanwe-

zig te zijn op vele activiteiten, vooral in Dilsen-

Stokkem, maar ook elders.

Zo zetelt de voorzitster Mireille in de sectorale

integratieraad Dilsen-Stokkem. Ze denkt mee om

de samenleving in haar gemeente aangenamer te

maken. Met verschillende verenigingen slaan ze

de handen in elkaar om tal van activiteiten te orga-

niseren.

Maar dat is niet alles! Mireille Namiuk heeft net

een opleiding achter de rug als sociale tolk. Hier-

onder deelt ze haar ervaring met ons. En wie weet

begin jij wel binnenkort met deze opleiding.

De Sociale Tolkendienst van de provincie Lim-

burg hecht veel belang aan de kwaliteit van haar

tolken en daarbij hoort natuurlijk opleiding. Als

voorbereiding op de certificeringsproef „sociaal

tolken‟, organiseerde de Tolkendienst in samen-

werking met de COC (Centrale Ondersteuningscel

Sociaal Tolken en Vertalen) een basisopleiding

van ongeveer 100 uur waarin het vak „sociaal tolk‟

uitgebreid aan bod kwam.

Op 15 oktober 2009 rondde een nieuwe groep tol-

ken deze opleiding af. Tolken die al succesvol een

introductiecursus voltooid hadden, deden al erva-

ring op bij de Sociale Tolkendienst. Zij werden

ingezet voor hulpverleningsgesprekken in o.a. zie-

kenhuizen, scholen, opvangcentra voor asielzoe-

kers en OCMW‟s.

Mireille Namiuk: “Tijdens de opleiding is mijn

interesse voor de tolktechniek, de interculturaliteit,

de deontologie en de terminologie gegroeid. We

hebben veel tijd besteed aan de praktijkoefeningen

en aan het ontwikkelen van een eigen notitiesys-

teem. Zeer leerrijk waren de vele praktische oefe-

ningen in deontologisch moeilijke situaties zoals

emotioneel geladen gesprekken, beïnvloeding

door de cliënt of hulpverlener”.

Meer info: Sociale Tolkendienst Limburg

Ine Hennissen: 011 30 57 52

www.limburg.be/tolkendienst

[email protected]

Aicha Bouharras

Sociaal tolk, iets voor jou?

Mireille, voorzitster van Vector, vertelt...

http://www.limburg.be/tolkendienst


05/10/2009 - Onderwijzer. Bemiddelaar. Coach.

Examinator. Levensgids. Het zijn slechts enkele

van de vele rollen die leerkrachten vervullen

wanneer ze voor de klas staan. Alleen al omwille

van hun veelzijdigheid verdienen zij een jaar-

lijkse dag waarop zij in de bloemetjes gezet

worden. Sinds 1994 hébben ze ook zo'n feestmo-

ment: 5 oktober. Het Minderhedenforum en de

vereniging Kleurrijk Onderwijs Limburg willen

de Dag van de Leerkracht van dit jaar aangrij-

pen om een rol te belichten die vaak tussen de

plooien valt: die van bruggenbouwer.

Omwille van de centrale positie van de leerkracht

in ons onderwijssysteem zijn zij immers meer dan

wie ook in staat om bruggen te slaan tussen ouders

en directie, leerlingen en het onderwijzend perso-

neel, soms zelfs tussen leerlingen en hun ouders.

Nu de samenleving, en dus ook de klas, steeds di-

verser oogt, is het voor een grotendeels wit leraren-

korps niet altijd eenvoudig die taak te vervullen.

Het inschatten van de gevoeligheden en wensen

van leerlingen, ouders en collega‟s wordt immers

doorkruist door, misverstanden, wantrouwen en

vooroordelen langs beide kanten. De ervaring van

de leraars verbonden aan Kleurrijk Onderwijs Lim-

burg leert dat allochtone lesgevers een belangrijk

breekijzer kunnen zijn voor het optimaliseren van

die bruggenbouwersfunctie.

Dat begint al in de leraarskamer. Daar wordt name-

lijk vaak in alle openheid gesproken, en niet enkel

over het schoolse leven. Wanneer het lerarenkorps

diversiteit vertoont, biedt zich kortom een gelegen-

heid aan om meer te weten te komen over wat er

speelt in etnisch-culturele gemeenschappen. Dit

moet in staat zijn om hardnekkige misverstanden

over cultuur, gebruiken en leefomgeving van be-

paalde leerlingen weg te werken. En dat opent op

zijn beurt de deur voor interne discussies, die moe-

ten toestaan de schoolloopbaan van jongeren posi-

tiever te benaderen. Een frisse, nieuwe kijk is vaak

de smeerolie die nodig is om vastgeroeste werkme-

thodes of attitudes meer souplesse te geven. Ver-

eiste is uiteraard wel een werkomgeving die open-

heid uitstraalt en zich niet verschuilt achter confor-

misme.

Zo‟n open uitwisseling van meningen en ervarin-

gen in de leraarskamers kan uitmonden in het ver-

stevigen van de vertrouwensband tussen leerkracht

en leerling. Die is vandaag de dag immers in som-

mige scholen zoek. Leraars – specifiek vrouwelijke

– worden daar op voorhand al gewaarschuwd voor

„moeilijke‟ klassen. Leerkrachten stellen zich er

bijgevolg op voorhand op in dat ze niet zullen

doordringen tot hun klas, terwijl de klas instinctief

aanvoelt dat hun talent niet naar waarde wordt ge-

schat en daarom apathisch gedrag gaat vertonen.

Het is een vicieuze cirkel, die in het slechtste geval

Onderwijs

Bruggenbouwers in het onderwijs


tot afhakende studenten leidt. Meer aandacht in de

lerarenopleiding voor oplossingen voor deze pro-

blematiek is dus geen overbodige luxe.

Het derde niveau waarop leerkrachten uit een et-

nisch-culturele minderheid een bruggenbouwende

rol kunnen versterken, is in het contact met ou-

ders. Zij zijn vaak ervaringsdeskundigen betref-

fende de cultuur en leefomgeving van minderhe-

den en kunnen zo hun collega‟s bijstaan in het

zoeken naar methodes en acties om ouders beter

bij de schoolse loopbaan van hun kinderen te be-

trekken. Idealiter belast men een medewerker met

de specifieke taak om de ouderwerking uit te bou-

wen en te versterken. Dit hoeft niet noodzakelijk

iemand met etnisch-culturele roots te zijn, maar

het is wel belangrijk dat het iemand is die affiniteit

heeft met de gevoeligheden en wensen van een

diverse groep ouders.

Als we de school als een microkosmos van onze

samenleving beschouwen, is het cruciaal voor de

opvoeding van onze jongeren dat we hen tonen dat

het mogelijk is om bruggen te bouwen tussen

school, leerlingen en ouders, maar ook tussen ver-

schillende culturen, talen en etnische achtergron-

den. Dit zullen leerlingen immers ook nà hun

schoolse carrière onthouden en meenemen in het

opbouwen van sociale en professionele contacten.

Momenteel zijn er echter nog te weinig etnisch-

culturele mindeheden aan de slag in scholen om

dit domino-effect in gang te zetten. Zowel het

Minderhedenforum als Kleurrijk Onderwijs Lim-

burg (dat reeds een talrijk aantal allochtone leer-

krachten verenigt) zullen zich blijven inzetten om

meer kleur in het lerarenkorps te krijgen.

Vandaag willen we alvast een pluim geven aan de

tienduizenden leerkrachten – al dan niet met een

etnisch-culturele achtergrond – die zich reeds pro-

fileren als bruggenbouwer. Door in de klassen

aandacht te hebben voor diversiteit, maar ook

daarbuiten maatschappelijk engagement tonen.

Bijvoorbeeld als studiementor in de onderwijspro-

jecten die vele etnisch-culturele verenigingen heb-

ben opgezet. Of als bemiddelaar met een luiste-

rend oor wanneer de relatie tussen ouders,

leerlingen en school verzuurd is. De Dag

van de Leerkracht is een ideale gelegenheid

om deze bruggenbouwers in de bloemetjes

te zetten. En om te hopen dat – in tijden

van een structureel leraarstekort – meer

mensen zich geroepen voelen en aange-

moedigd worden om deze rol op zich te

nemen.

Sanghmitra Bhutani,

stafmedewerker onderwijs

Yücel Kahraman,

Kleurrijk Onderwijs Limburg bezoek de site van Kleurrijk Onderwijs Limburg


Nieuw s uit Vlaams Brabant

Associatie IC – ACW

3 oktober 2009 was niet minder dan een mijlpaal

in de geschiedenis van het Internationaal Comité.

Op die datum erkende ACW–nationaal namelijk

onze vereniging als “geassocieerde partner”. Dit

partnerschap drukt de wederzijdse erkenning én

samenwerking uit tussen beide organisaties. Een

band waar alvast het Internationaal Comité en heel

wat mensen binnen het ACW steeds naar hebben

gezocht.

Waarom is dit partnerschap zo belangrijk?

Via deze nauwe samenwerking kan IC zijn wer-

king versterken en zijn impact op de samenleving

èn het beleid vergroten. Het ACW is een erg be-

langrijke speler in de Belgische en Vlaamse sa-

menleving. Via hen kunnen we nòg beter de be-

langen van onze mensen en afdelingen verdedi-

gen. Het ACW zal ook de werking van IC intern

en extern onder de aandacht brengen en zo de in-

terculturaliteit en diversiteit van zowel de Christe-

lijke Arbeiders Beweging als de samenleving ver-

sterken.

Ook voor het ACW is dit partnerschap een belang-

rijke stap: IC brengt zijn expertise in rond thema‟s

als interculturaliteit, samenleven en diversiteit!

Onze mensen zijn ervaringsdeskundig rond hete

hangijzers als migratie en integratie. Door het IC

en zijn knowhow mee aan boord te nemen, kan het

ACW met meer gezag (en invloed) spreken over

deze thema‟s in de samenleving. Door deze band

leggen we duurzame bruggen tussen onze mensen

en gemeenschappen.

Betekent dit dat het IC zijn eigenheid moet opge-

ven? Neen! We blijven een zelfstandige vereni-

ging, waarbij de vrijwilligers uit de Algemene

Vergadering en onze Raad van Bestuur de beleids-

lijnen uitzetten. We zijn ervan overtuigd dat sa-

menwerking, meer onderlinge contacten en uitwis-

seling zal leiden tot meer kleur en meerstemmig-

heid in onze beide organisaties.

Lode Draelants

Wablief…?

Wat is het ACW? Dit staat voor Algemeen Christelijk Werknemersverbond. Het is de (Vlaamse) koe-

pelorganisatie van heel wat belangrijke (deel)organisaties, enerzijds sociaal–culturele verenigingen

zoals de KAV of OKRA en anderzijds sociaal–economische spelers zoals de CM (Christelijke Mu-

tualiteit), ACV (de Christelijke/groene Vakbond).

Omdat de organisatie in zijn geheel zo groot is en zoveel mensen vertegenwoordigt, heeft het ACW

een belangrijke invloed op de politiek en het beleid van ons land (onderwijs, tewerkstelling, wel-

zijnszorg, cultuur, ...)

Wat is de Christelijke Arbeidersbeweging (CAB)? Dit is de bredere beweging en ook de gedachte

achter het ACW. De CAB heeft een lange geschiedenis. Het is ontstaan als een beweging van

meestal arme arbeiders in de 19e eeuw, die mekaar hielpen en ondersteunden met het samen oprich-

ten van spaarkassen, vakbonden, mutualiteiten, vormingscentra enz. De sociale staat zoals we die

vandaag kennen, is er in belangrijke mate gekomen door die beweging van arbeiders. De CAB heeft

een doorslaggevende rol gespeeld in de emancipatie van arbeiders en vrouwen in onze maatschap-

pij. En nu dus van de allochtone gemeenschappen?

Meer info? Surf naar www.acw.be


Huis van Diversiteit

Afscheid van een (t)huis…

Er was eens, 4 jaar geleden, een ideetje, een

droom om enkele afdelingen in Hasselt een plek te

geven. Een plaats om elkaar te ontmoeten, te fees-

ten, taallessen te geven aan kinderen, plannen te

smeden voor de toekomst, … En het werd uitein-

delijk niet alleen een huis, maar ook een thuis,

voor een kleurrijke mix van mensen en verenigin-

gen: Nigerianen, Marokkanen, Indiërs, Congole-

zen, Russisch sprekenden, Tsjetsjenen, Belgen,

Darfurezen en vele andere culturen.

Het werd het Huis van Diversiteit!

Vier jaar lang hebben heel wat gedreven mensen

het beste van zichzelf gegeven om dit huis vorm te

geven, letterlijk en figuurlijk.

Het Huis werd geverfd, be-

meubeld, aangekleed. En on-

dertussen werd het Huis veel

meer dan een verzamelplaats:

naast taal- en Islamlessen

vonden er ook workshops

schilderen en keramiek

plaats, hielp het mensen aan

werk, werden er pc–lessen

gegeven, vormingsavonden

voor kunstenaars, taalcursus-

sen voor allochtone studen-

ten, Iftaravonden, enz. Er

werd gefeest en ontmoet, ge-

leerd en gebotst, gesurft en

gebeld…

Helaas, aan ieder sprookje komt een eind. Het

Huis van Diversiteit is al een hele tijd financieel

erg zwaar om dragen voor het IC. Vandaar dat we

moesten besluiten om dit fantastische experiment

te beëindigen.

Maar… natuurlijk doen we er alles aan om de

waardevolle elementen van het Huis een nieuwe

plek te geven. Daarmee bedoelen we niet de meu-

bels, maar wel de mensen, onze verenigingen en

hun activiteiten.

Lode Draelants

Arena, vzw Internationaal Comité, juni 2009 Arena, vzw Internationaal Comité, december 2009 30

Het laatste woord

Betrokkenheid is interesse. Is meedoen. Is je me-

ning geven. Is ontmoeten. Duwen en sleuren. Posi-

tief ingesteld zijn. Je samen inzetten. Diversiteit

waarderen. Respecteren. Hard werken. Kansen

grijpen. Verantwoordelijkheid opnemen. Betrok-

kenheid is geloven in een toekomst los van het ik,

naar een nieuwe Wij.

Betrokkenheid is wat IC vraagt, en wat onze kin-

deren eisen. Want wie betrokken is, vergroot zijn

kansen. Wie het schoolleven van zijn kinderen

„betrokken‟ volgt en geïnteresseerd is in de lessen,

die zorgt ervoor dat zijn kinderen meer kansen

krijgen op goede resultaten. Wie „betrokken‟ is op

zijn werk, zorgt voor een goede sfeer en levert

kwaliteit. Wie „betrokken‟ is op zijn buurt, zorgt

voor goede relaties.

Vooral tegen mensen met een andere afkomst

wordt voortdurend gezegd dat ze meer betrokken

moeten zijn. En dat is ook terecht. Want wie afzij-

dig blijft en niks te maken wil hebben met zijn

omgeving, die raakt geïsoleerd en kansloos. We

moeten alle kansen met beide handen nemen. We

moeten ons voortdurend inzetten om op die ma-

nier een volwaardig leven uit te bouwen voor ons-

zelf, voor onze kinderen en voor de samenleving.

Maar wat zien we dan gebeuren? Witte auteurs en

blanke politici, wetenschappers & bedrijfsleiders,

maar ook gewone autochtonen: zij mogen blijk-

baar stilstaan en afzijdig blijven. Meer nog, kritiek

geven op de multiculturele samenleving is blijk-

baar in de mode. Alles wat een beetje „anders‟ is

of gekleurd of hier niet al langer dan 100 jaar

woont, (of zelfs maar gewoon „sociaal‟ is): dat

alles is een bedreiging.

En dus horen we op het nieuws voortdurend ver-

tellen dat alleen bedrijven en de industrie welvaart

brengen en dat winst maken het hoogste doel is.

Of dat de belastingen te hoog zijn en de werkloos-

heidsuitkeringen natuurlijk ook. En die werklozen

zijn vervolgens allemaal luiaards en de ambtena-

ren ook… om nog maar te zwijgen van allochto-

nen en van de vluchtelingen die allemaal op hotel

mogen…

Zulke autochtonen plaatsen zichzelf in de rol van

slachtoffer. Ze zeuren dat ze bedreigd worden…

en nemen dus ook geen enkel initiatief meer om

echte contacten te leggen met hun multiculturele

collega-burgers. Het is puur één-richtings-verkeer.

Zij eisen van alle allochtonen de hoogste betrok-

kenheid, maar ze zijn het zelf absoluut niet.

En dat is nochtans het enige dat we vragen: be-

trokkenheid van beide kanten. Allochtonen en au-

tochtonen die in mekaar geïnteresseerd zijn, me-

kaar kansen geven en zo samen aan een multicul-

turele toekomst bouwen.

Jef De Vrij

Vooruitgang dankzij betrokkenheid

Jawel, wij engageren ons!

Een goede samenwerking tussen ouders en school

is niet altijd vanzelfsprekend. Beiden kunnen im-

mers andere verwachtingen en mogelijkheden

hebben. Om dit allemaal wat makkelijker te ma-

ken, worden er vanaf nu enkele afspraken vermeld

in het schoolreglement.

In de engagementsverklaring staan afspraken en

engagementen voor de school en voor de ouders.

Zo maakt de school duidelijk welke inspanningen

zij doet om de communicatie en samenwerking

met de ouders vlot te doen lopen: bijvoorbeeld

zorgen voor oudercontacten met tolken en op een

aangepast tijdstip, rekening houden met andere

culturen… Ouders engageren zich om interesse te

tonen voor wat op school gebeurt, om positief te

staan tegenover schoolwerk, om naar het

oudercontact te komen en ervoor te zorgen dat

hun kind tijdig op school is. Ze beloven tijdig een

seintje te geven als het met hun kind fout loopt en

beloven om hun kind te stimuleren om Nederlands

te praten.

Wil je meer weten over de engagementsverkla-

ring? Wil je weten hoe je je school hierover kan

aanspreken? Vind je deze afspraken belangrijk of

eerder overbodig? Je kan met deze vragen terecht

bij de ouderkoepels. De ouderkoepels GO! Ou-

ders, KOOGO en VCOV hebben namelijk als taak

ouders en ouderwerkingen te ondersteunen, te be-

geleiden en hun belangen te behartigen.

www.vcov.be - T.016 38 81 00

www.g-o.be/ouders T.02 79 09 200

www.koogo.be T.09 269 70 04


Contactgegevens REDACTIE Anniek NAGELS

Lode DRAELANTS

Aïcha BOUHARRAS

Muradiye ISCI

Lucrezia TAFARO

Ariana BARKU

Emine YILMAZ

Martin OLUWADIRAN

Mahshid SHAMSEDDIN

Galina MATUSHINA

Emine OZKURT

Hulnara KH AYNUS

Naira VARDANIAN

Pavel RADJUK

Vera MIRONOVA

Rachida ACHAHBAR

Ylva BERG

LAY-OUT Muradiye ISCI

VERANTWOORDELIJKE UIT-

GEVER

Anniek NAGELS

Mgr. Broekxplein 6

3500 Hasselt

Tel.: 011 29 09 17

Fax: 011 29 08 36

MAILADRESSEN INTERNATIONAAL COMITÉ

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

[email protected]

DRUKWERK Tegen verminderd tarief

AFGIFTEKANTOOR

3500 Hasselt

MAILCENTER

E-mail: [email protected]

http://www.vcov.be/

http://www.g-o.be/ouders

http://www.koogo.be/

Arena - december 2009

Documents

Transcript of Arena - december 2009