Abepura, Papua

April 2011

De container is eindelijk op de bestemming!

Beste Papua vrienden, Het is nog niet zolang geleden dat u een nieuwsbrief uit Papua heeft ontvangen. En nu, slechts een paar maanden later, ontvangt u al weer een volgende. De reden is dat we in november bericht ontvingen dat de container met medische apparatuur naar Papua verstuurd kon worden. Dat bericht ontvingen wij precies op de dag dat ik terugkwam uit Waena! Een terugblik

In 2007 waren er plannen om het ziekenhuis uit te breiden. De directie vroeg mij of ik in Nederland aan afgeschreven maar bruikbare apparatuur kon komen voor de afdelingen chirurgie, interne geneeskunde, gynaecologie en pediatrie. Ook mocht ik naar eigen inzicht sommige apparatuur tegen boekwaarde kopen. Ze stelden hiervoor een klein bedrag ter beschikking voor de aanschaf.

Gerda schildert de container (september 2007)

Na een jaar waren de spullen die de directie in Papua wilde hebben bij elkaar. Maar het heeft drie jaar (!) geduurd voor we de container konden versturen. De aldoor veranderende richtlijnen en de strikte regelgeving in Indonesië maakte het er allemaal niet gemakkelijker op. We hadden de hoop al bijna opgegeven dat het ooit nog zou lukken. Op transport Toen het bericht kwam dat alle papieren in orde waren en de container kon worden getransporteerd, begon meteen een nieuwe periode van organiseren en regelen. Een van de vele dingen die geregeld moest worden was onder andere een containerwagen die een eigen laad/los installatie moest hebben om de container naar de haven van Rotterdam te brengen. Ook moest de container opnieuw gekeurd worden, omdat het zeewaardigheidscertificaat in december 2010 af zou lopen. Gelukkig bood de firma die de container in 2007 geleverd had uitkomst en bood ons aan dit de volgende dag kosteloos te zullen doen. Dat was al weer een hele zorg minder.

De container is 21 november in Zevenbergen opgehaald. Het was niet mogelijk de container direct naar een haven (Jakarta) in Indonesië te vervoeren. De container is eerst met het schip de Wan Hai 503 (zie foto links) naar Kuching in Maleisië gebracht en vervolgens naar Jakarta getransporteerd met de PDZ Line. Op 7 februari bereikte de container de haven van Jakarta.

Pas op 26 februari is het opnieuw scheep gegaan richting Papua waar het 14 maart na veel vertraging in de baai arriveerde. Dat wil nog niet zeggen dat het op de plaats van bestemming is aangekomen. Daarover straks meer.

Achtergrondinformatie

Voor de lezers die voor het eerst een nieuwsbrief van ons ontvangen, geven wij in het kadertje hier onder wat achtergrondinformatie van het Papua project. Hieronder een schets van de huidige situatie in Waena. In 2000, zijn we in Papua (het voormalig Nieuw Guinea) met een opleiding gestart voor opticiens en oogmeetkundigen. Het project startte in een klein ziekenhuis in Waena, zo’n 25 km van de hoofdplaats Jayapura. Er werd een optiekzaak naast het ziekenhuis opgezet met een werk-plaats en drie oogmeetkamers. Aanvankelijk hebben we twee opti-ciens en drie oogmeetkundigen opge-leid. Die opleidingen nascholing is erg belangrijk. Omdat we de Indonesische taal niet voldoende beheersen, helpt Pater Floor Hoogenboom, met ruim 50 jaar Papua-ervaring, ons met de verta-lingen van het cursusmateriaal en de lessen. De provincie Papua telt iets meer dan 2,2 miljoen inwoners en heeft een oppervlakte van 421.981 km², dat is ongeveer twaalf keer de oppervlakte van Nederland. De hoofdstad Jayapura heeft 215.000 inwoners, en heeft een oppervlakte van ± 940 km². In het ziekenhuis werkt naast diverse artsen met verschillende andere specialismen, een oogarts: Dr. Yanuar Ali. Een Nederlandse Oogarts, Dr. Hian Oei, was er tot 2006 werkzaam en is nu coördinator voor de geplande uitbreiding. Dr. Yanuar doet alle oogheelkundige handelingen en heeft naast zijn werk in het ziekenhuis een aantal outreach projecten. Dat zijn projecten op locatie in de binnenlanden. Locaties die meestal alleen met een klein vlieg-tuigje zijn te bereiken.

Gé en Gerda de Man

Het ziekenhuis: Ruma Sakit Dian Harapan

Op 6 maart reisde ik naar Jakarta waar ik 2½ dag ben gebleven om vijf grote bedrijven, die brilmonturen en brillenglazen aan het ziekenhuis leveren, te bezoeken. Een probleem is dat ze in Indonesië geen vertegenwoordigers kennen die de collectie brilmonturen komt tonen. De gewoonte is dat, als men monturen wil hebben, er een aantal naar Papua gestuurd worden zonder dat er de mogelijkheid bestaat deze van te voren te bekijken.

Om die reden zijn de monturen die worden gestuurd regelmatig achterhaald en ook slecht van kwaliteit. Terugsturen wordt niet geaccepteerd. Ik heb in Jakarta de collecties van deze leveranciers gefotografeerd en op een CD gezet, zodat ons hoofd van de optiek, Eka, en de oogarts Dr. Yanuar zich kunnen oriënteren bij het inkopen van monturen voor de bevolking. Ondanks dat het grote bedrijven zijn, gebruiken ze het Internet nog niet en ze zien er ook het nut niet van in. Misschien zien ze na deze foto-shoot het licht?. Op 9 maart ben ik met de nachtvlucht via Bali, Timika / Asmat naar Sentani-Jayapura gevlogen en werd de volgende morgen door Eka van het vliegveld Sentani afgehaald. Toen ik een paar persoonlijke spullen ophaalde in het ziekenhuis werd ik meteen hartelijk verwelkomd door directeur Dr. Jon Paat en vele andere bekenden. Na de vermoeiende reis werd ik naar mijn guesthouse gebracht, dat 12 km verderop ligt.

Geen vertegenwoordigers in Indonesië…

Tsunami! De container met de medische apparatuur waarvoor ik speciaal naar Papua was gekomen zou donderdag 10, of vrijdag 11 maart arriveren. ‘s Morgens kregen we bericht dat de container maandag 14 maart zou komen, want de boot moest nog een paar eilandjes, (Indonesië heeft er ± 13000) bezoeken. Op vrijdagmiddag 11 maart om 5 uur plaatselijke tijd, kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis dat ik de deur niet uit moest gaan. Dit was in verband met de grote aardbeving in Japan, waar we nu alles van weten. De tsunami zou ook Papua kunnen bereiken en er werd een waarschuwing afgegeven voor de Noordkant (onze zijde). Om 8 uur zou de tsunami ons kunnen bereiken. Het ziekenhuis werd geëvacueerd naar een hoger gelegen deel van het eiland. De beelden op de TV om 6 uur waren vreselijk. Het natuurgeweld is niet te bevatten. Uiteindelijk is Papua er relatief genadig van afgekomen. Er zijn enkele mensen verdronken en er zijn een paar bruggen vernield. Mede door die tsunami heeft het nog tot vrijdag 18 maart geduurd voor de container arriveerde. Eerst was er geen aanlegplaats aan de kade, dan geen chauffeurs voor de 2 vorkheftrucks. En toen de volgende dag de chauffeurs er wel waren, was een van de vorkheftrucks weer stuk, maar al deze tegenslagen horen erbij in Indonesië.

Onder grote belangstelling werd de container met medische apparatuur op een grote betonnen plaat van 16 x 6.5 meter gezet aan het einde van het ziekenhuiscomplex. (Zie de foto links.) Twee oudere containers die al sinds 2001 elders op het terrein stonden, werden er naast gezet. De bedoeling was dat de opgestuurde container met apparatuur, nadat deze leeg was gemaakt, samen met één van de twee oudere containers, als werkplaats gingen functioneren. De bestaande “werkplaats” van een paar in de grond gezette planken waar je door de kieren naar buiten kunt kijken en met een golfplaten dak, kon beslist niet als onderhoudswerkplaats voor de apparatuur dienen. Ons vee in Nederland heeft in

vergelijking met de behuizing van het onderhoudspersoneel in Papua, een suite in een vijfsterrenhotel… De officiële opening De container werd onder grote belangstelling geopend door de directeur Dr. Jon Paat. Ondanks de hitte zijn we direct begonnen met het leeghalen van de container. De apparatuur werd eerst opgeslagen in de Aula, die op 120 meter afstand van de containers ligt. In deze ruimte werd eerst gecontroleerd of alles aanwezig was, want bij verscheping is het altijd mogelijk dat er ook belangstelling van derden is voor de inhoud. Na controle bleken er twee van de achttien nieuwe latex matrassen te ontbreken. Die had ik er ter bescherming van de apparatuur tussen gestopt. Tot onze opluchting bleek er echter niets te ontbreken van de apparatuur en de onderdelen. Ik had veel apparatuur gedeeltelijk uit elkaar gehaald om ze beter te kunnen inpakken en verstouwen. Ik had veel foto’s gemaakt tijdens demontage, zodat in elkaar zetten niet zo’n groot probleem meer was. Om de apparatuur te controleren en te testen en aan de gebruikers uit te leggen heb ik Frank van der Zande, Teamleider Medische Techniek en Fysica van het Franciscus ziekenhuis in Roosendaal bereid gevonden deze taak op zich te nemen. Frank is 14 april samen met oogarts Dr. H. Oei. via Bali waar hij woont, met vertraging van een halve dag in Papua gearriveerd. De container wordt geopend!

Uitpakken en voorbereiden

Voor het zover was moest er nog enorm veel gedaan worden. Een van de beste containers uit 2001 was in gebruik als archief, en de ander was half gevuld met beschimmelde boeken en verroeste ledikanten. Hiervan moesten we een onderhoudswerkplaats voor de medische apparatuur maken voor Bambang, onze onderhoudsmonteur. De nieuwe container moest als werkplaats voor de timmer (en het klussenteam) geschikt gemaakt worden. Ik kreeg een team van vier mensen tot mijn beschikking om alle werkzaamheden die gedaan moest worden te verrichten. Nadat we de oude container uit 2001 schoon hadden gemaakt, werden de wanden geschuurd en de roestplekken in de rode en later in de witte menie gezet. Vervolgens de

Foto boven en onder: De oude werkplaats. Geen geschikte omgeving om medische apparatuur te onderhouden…

wanden en plafond 2 x in de witte lak gezet. Omdat in de houten vloer slechte (verrotte) plekken zaten hebben we een nieuwe vloer gelegd van 18 mm dik multiplex en dit later muisgrijs geschilderd. Het resultaat is een plaatje. Veel Papua’s leven in een minder onderkomen… Ik had in Nederland twee grote werkbanken met gereedschapsborden gemaakt. Een voor de container van de timmerlieden en een voor het onderhoud van de medische apparatuur. Omdat ik nogal veel gereedschap had meegestuurd, moest er veel opgehangen worden. Er kon ook veel opgeborgen worden in de twee stalen kasten, die ook meegestuurd waren.

Foto onder: De nieuwe werkplaats bijna klaar Het was alles bij elkaar toch nog een hele klus, want alles moest zo efficiënt mogelijk worden opgehangen of een logisch plaatsje krijgen in de kasten. Ik vond een doosje met zelf tappende schroeven. Dit zijn stalen schroeven met een klein boortje er aan. Deze waren prima geschikt om de containerwand te doorboren om daarna de steunen en plankendragers aan de wand van de containers te bevestigen waarop planken werden bevestigd zodat er nog meer opbergruimte werd gecreëerd. We hadden ook veel elektriciteitskabels meegestuurd, waaronder een lange dikke

grondkabel. Deze werd op 50 cm diepte in de grond gelegd. Daar zijn meteen wat kabels en pvc buizen bij gelegd ten behoeve van de intercom. Daarmee zijn de monteurs gemakkelijk oproepbaar bij eventuele storingen. In beide containers legden we elektriciteit aan en een waterleiding aan de achterzijde. Binnenin werd een dubbele roestvrijstalen wastafel gemonteerd. De apparatuur plaatsen Toen dat alles klaar was na drie weken hard werken, konden we de apparatuur gaan plaatsen. Eerst werden de zelfgemaakte plateaus voor de bewakingsmonitoren in het ziekenhuis opgehangen. Het was iedereen meteen duidelijk dat het ideaal werken is als je het benodigde gereedschap en materiaal voor handen hebt en alle spullen op een vaste plaats kunt vinden. Omdat de muren in het ziekenhuis gemaakt zijn van in de zon gedroogde stenen die erg zacht zijn en pluggen met schroeven niet betrouwbaar waren om de steunen te bevestigen, besloten Bambang en ik om gaten door de muur te boren, daar draadeinden in te steken en aan de andere zijde een aluminium plaat als extra steun op de draadeinden te plaatsen en deze met een moer vast te zetten. Omdat we deze plaat en moer in de muur wilde laten verzinken, moest er één centimeter diep in de muur gehakt worden met een steenbeitel. Dit stuitte op verzet van de daar liggende patiënten, die wel de geluidoverlast, maar

niet de stof accepteerden. En gelijk hadden ze… Ze werden door de verpleegsters tijdelijk elders ondergebracht, zodat we ons werk konden afmaken. We konden de monitoren pas plaatsen nadat Frank van der Zande alle functies had gecontroleerd en goed bevonden. Nadat hij samen met de Oogarts Dr. Oei was gearriveerd, werd dit als eerste getest. Gelukkig hadden ze de reis en de lange tijd in de container goed doorstaan. Er werd alle dagen, ook zondags doorgewerkt om de apparatuur verder in elkaar te zetten

en te controleren. Alleen al de montage van de couveuse nam al meer dan een halve dag in beslag. Het heeft de apparatuur geen goed gedaan dat het bijna 4 jaar opgeslagen heeft gelegen in de container voordat die in Papua arriveerde. Door temperatuurschommelingen, koude winters en warme zomers in Nederland, is een aantal onderdelen waar bijvoorbeeld rubber aan zit, verteerd. De bewegende delen zijn vast gaan zitten. Een aantal onderdelen konden we in Jakarta kopen. Bijvoorbeeld de slangen van het beademingstoestel die niet meer steriel waren.

Lange (en warme) dagen Het zijn lange dagen die we maken, en hebben met goede vrijdag en de paasdagen door gewerkt, om de apparatuur tijdig, voor 1 mei, klaar te krijgen. Gelukkig voor Frank en Dr. Oei kunnen de werkzaamheden in de aula van het ziekenhuis gedaan worden. Die is door airconditioning gekoeld en dat is bij de huidige warmte (rond de 40 graden) en hoge luchtvochtigheid wel plezierig. Ook de instructie aan het personeel dat met de nieuwe apparaten moet gaan werken, gebeurt hier in de aula.

Van één ding zijn we allemaal overtuigd. Met al deze apparatuur kunnen veel mensen geholpen worden. Bijvoorbeeld, met de defibrillators en de AED met de trainer. Voordien hadden ze niets en bij hartproblemen had je gewoon pech. Nu maak je tenminste een kans Het zijn enorme verbeteringen. Neem bijvoorbeeld het mobile röntgenapparaat of de echograaf voor zwangere vrouwen of de bewakingsmonitoren waar we er nu in een klap vijf van bezitten. Eén van de containers die als werkplaats voor Bambang gaat dienen om de apparatuur te onderhouden wordt momenteel ook voorzien van airconditioning, zodat straks het afstellen en kalibreren van de apparatuur en het verdere onderhoud van apparatuur, onder ideale omstandigheden gedaan kunnen worden. Nu we zover zijn dat de onderhoudsapparatuur en gereedschap goed overzichtelijk een vaste plek heeft gekregen,

is het voor het onderhoudsteam in deze schone omgeving erg prettig werken. Ze voelen zich de koning te rijk. We blijven nog een paar dagen in Papua om alles af te ronden. Maar we wilden u alvast informeren over de geweldige ontwikkelingen hier in het ziekenhuis in Papua. Ik heb directeur Dr. Jon Paat beloofd, dat ik bij thuiskomst in mei alle instellingen en bedrijven die hebben meegewerkt om dit alles te realiseren en tot een succes te maken, uit naam van de directie en medewerkers van Rumah Sakit Dian Harapan apart een dankbriefje zal sturen. Ik wens alle donateurs, lezers/lezeressen, geïnteresseerden en allen die hebben bijgedragen aan dit succes een mooie zomer en een fijne vakantie toe. Met vriendelijke groet. Gé de Man. Papua 2011. Correspondentie: Noordhaven 62 4761 DB Zevenbergen Tel: 0168 335475 E-mail: g.de.man11@kpnplanet.nl