APOKALYPS NU!

•Bellingcat

•Syrië

Nieuwsbrief December2015

2 / 34

Inleidend Apokalyps nu!Hieronder een kritisch commentaar vanuit de website ‘wanttoknow.be’, op de recente publiciteit rond de onderzoeksgroep ‘Bellingcat’ en hun laatste bevindingen met betrekking tot MH17, het verkeersvliegtuig dat op zo tragische wijze boven Oekraïne uit de lucht werd geschoten. De uit-zending van 4 januari bij ‘De wereld draait door’, met 1 miljoen tv-kijkers, bleek één lofzang op het werk van Eliot Higgings en zijn onderzoeksgroep ‘Bellingcat’. Ik moet zeggen dat mijn mond openviel van verbazing bij het bekijken van deze aflevering. Voor wie de moeite neemt om wat ver-der te kijken dan zijn neus lang is, (maar wie zou de bevlogen Matthijs van Nieuwkerk niet gelo-ven?) kan concluderen dat er toch wel veel vraagtekens bij de bevindingen van Bellingcat geplaatst kunnen worden. Of Matthijs van Nieuwkerk zich bewust was van het feit dat hij gebruikt werd voor deze propaganda-presentatie of niet, zullen we uiteraard in het midden moeten laten. Hij liet zich in ieder geval wel heel makkelijk informeren door de Volkskrant- journalist die soepeltjes zijn gang kon gaan. Nauwelijks een kritisch woord over Bellingcat bij deze Volkskrant journalist terug te vinden. Enfin, leest u het artikel hieronder voor enige balans.

Bellingcat-kletskoek met een grote korrel zout…

Sinds wanneer presenteer je door jou gewenste conclusies en zoek je daar de argumenten bij die het ver-haal geloofwaardig maken…?

Belingcat-kletskoek met een grote korrel zout…

2016 © WantToKnow.nl/be

De propagandamachine van de NOS loopt gesmeerd; het jubileumjaar is kennelijk reden te over de regeringspropaganda-motor volop te laten draaien. Zeker in het geval van de MH17-ramp, blijk tot groot genoegen van premier Rutte (wat een toeval niet dat ze dezelfde gedachten hebben over Poetin) dat de NOS netjes haar werk doet, als voorlichtingsbureau van de politiek.

3 / 34

Eliot Higgins van Belingcat. Hij is één van de musketiers, die vanachter hun thuis-computer het werk doen, wat internationale grote onderzoeksbureaus niet zou-

den kunnen doen... Higgins wordt ook niet belemmerd door enige ervaring...!

En zo komt het NOS-Journaal ineens met Bellingcat op de proppen. Een onderzoek collectief, waar-over zo meteen meer, dat het aantal mensen dat in beeld is als ‘schuldigen’ voor het neerhalen van vlucht MH17 heeft ‘teruggebracht’ tot zo’n 20 Russische militairen. Zij zeggen te weten wie van dit collectief op 17 juli 2014 de Buk-raket afvuurde op het toestel van Malaysia Airlines. Althans dat zijn de woorden van Bellingcat-oprichter Eliot Higgins, in een interview met, jawel de NOS. (HIER) Het netwerk van burgerjournalisten spoorde via sociale media en andere openbare internetbronnen de militairen op, zo gaat hun verhaal.

Kennelijk weet de NOS niet dat George Soros, de miljardair die ook achter de grote vluchtelingen-stromen zit naar Europa, ook de grote financier is van Bellingcat...! Het was o.a. Joost Niemöller, die dit netjes en overzichtelijk heeft aangetoond. Bellingcat zelf zegt over deze financiering geen enkel woord... We laten graag Joost Niemöller, auteur van het boek MH17 aan het woord:

Joost Niemöller, journalist en auteur van het MH17-boek ‘MH17, de doofpotdeal’.

Ogenschijnlijk gaat het slechts om de eenvoudige blogger anex huisvader Eliot Higgins. In veel voor de me-

4 / 34

dia geproduceerde plaatjes doet hij zich voor als een enthousiaste amateur, vanuit zijn huiskamer werkend met een eenvoudige PC. RTL Nieuws bijvoorbeeld was er al heel snel bij om Higgins, toen nog opererend onder de naam Brown Moses, voor te stellen als de slimme huisvader die eventjes uitzocht dat Assad met chemische wapens op zijn eigen mensen schoot.In de media werkt dat goed, zo’n onschuldig beeld van een mannetje thuis op zijn bank met zijn pc. De mensen zijn niet geneigd om allerhande veiligheidsdiensten te geloven, maar zo’n eigenzinnige nerd in die wat sjofele Engelse huiskamer, dan moet het wel waar zijn. En het is nog modern ook; internet, social media, dat doet het altijd goed. En gaan we af op de informatie die Bellingcat zelf biedt (HIER) over de financiering van zijn project, zoals hij het noemt, dan zou er ook alleen maar sprake zijn van kleinschalige giften. Een onschuldig netwerkje van vrienden.

Maar de werkelijkheid is anders..Higgins maakt onderdeel uit van een medianetwerk, The London Project Investigation (HIER), een sa-menwerkingsverband van allerhande hackers en journalisten van The Financial Times. Deze groep werkt, zoals ze zelf aankondigen, ook samen met het veel grotere OCCRP, The Organised Crime and Corruption Reporting Project. Een blik op de gelikte website van de OCCRP (HIER) maakt duidelijk dat dit in wer-kelijkheid niet zomaar een onderzoeksproject is over de georganiseerd misdaad, zoals hun naam suggereert. Het is in werkelijkheid een anti-Russische informatiedatabank.

Multi-miljardair George Soros ziet wel wat in AVAAZ, een manier om de publieke wereldopinie naar je hand te zetten. Écht iets voor een marionettenspeler-achter-de-schermen...!

De OCCRP bericht bijvoorbeeld uitvoerig over Russische corruptie in de bancaire wereld. Maar belangrijk nog: De OCCRP wordt, zoals ze zelf aangegeven, gesponsord door organisaties als The Open Society van de speculant George Soros. Deze Soros is een hele grote jongen in de anti-Russische propagandamachine. Zoals in dit uitgebreide artikel (HIER) van William Engdahl wordt vastgesteld, is de speculant Soros er vooral op uit om van de wereld een ‘Open Society’ te maken, omdat dit voor mensen als hij de beste kansen biedt om nog veel meer geld (en dus macht) te vergaren.Hiermee steunt hij ‘democratische’, prowesterse doelen. Soros heeft bijvoorbeeld een hulpactie opgezet om Oekraïne te steunen. Door zijn goede connecties met de invloedrijke Rothschild familie heeft de speculant Soros toegang tot unieke informatiekanalen zoals de Britse geheime dienst, maar ook de Engelse Konink-lijke familie. Wie hierover meer wil lezen, raad ik het boek Geld komt uit het niets aan, van de econoom Ad Broere. Een andere sponsor van de OCCRP is USAID, de internationale hulporganisatie van de Ameri-kaanse overheid.

5 / 34

Met andere woorden: die onschuldige huisvader Higgins is in werkelijkheid onderdeel van een veel groter, bepaald niet onschuldig, netwerk waarachter onvoorstelbaar veel geld, hele grote belangen en pressiegroe-pen schuilgaan. Doel van de pressiegroepen is het openbreken van de Russische en Chinese markten, die zich op hun beurt steeds meer organiseren binnen de tegenhanger van de dollar-macht, het BRICS verband.Poetin is daarbij een sta in de weg. Als ‘bewezen’ kan worden dat Poetin achter de aanslag op MH17 zit, dan is er een grote stap gemaakt. MH17 is niet zomaar een neergehaald verkeersvliegtuig. Eliot Higgins is niet zomaar een huisvader. Noem me maar een aluhoedje. Dit is allemaal openbare informatie, met een beetje Googelen voor iedereen te achterhalen. ( Joost Niemöller HIER)

En bij de NOS zijn ze waarschijnlijk het hele verhaal rondom de journalistieke kwakzalverij van Bel-lingcat vergeten dat Der Spiegel zo krachtig aan de kaak stelde..! En het blijkt dat een deel van het bewijs van Bellingcat, waar de NOS nu ineens aandacht aan geeft, al sinds 8 september 2014 op de site van Bellingcat staat. (HIER) En o ja...waar blijven de radarbeelden van de aanslag in de lucht...? (HIER)

De kritiek op Bellingcat is fundamenteel...!! Op internet is er al veel langer kritiek op Higgins en op media die Bellingcat overschrijven. Want alles wat de Russen beweren over de toedracht rond MH17 wordt geclassificeerd als propaganda, terwijl een ‘jongen’ als Higgins en zijn club op hun blauwe ogen worden geloofd. Het lijkt er sterk op dat deze Bellingcat-club eerst de conclusies formuleert, om er vervolgens ‘bewijs’ bij te gaan zoeken. Tja en als bijvoorbeeld de CIA die broodkruimeltjes eerst heeft gestrooid, ja, dan vindt iemand die wel...!!

Een Tweet-conversatie tussen Niemöller en Eliot Higgins. Wie is nu vooringenomen en wie de ware journalist…?? Wie de Tweet van Higgins goéd leest, leest meer dan hij waarschijnlijk kwijt wil... Joost Niemöller die een simpele journalistieke vraag stelt en Higgins die zijn stokpaardje van stal haalt...! Eerst de conclusies en dan de bewijzen DAARBIJ zoeken...!!En natuurlijk speelt de propagandaoorlog tussen Rusland en het Westen een grote rol. Sinds de crisis

6 / 34

in Oekraïne uitbrak, krijgen we om onduidelijke redenen, een soort activistische, anti-Poetin journa-listiek voorgeschoteld. We hebben hier bijvoorbeeld de idiotie van een man als DavidJan Godfroid in deze materie aan het licht gebracht... In plaats van ZELF bewoners in het MH17-rampgebied te interviewen, gaf deze journalistieke kwast af op zijn Russische collega’s die dat deden... Onder de woorden: ‘En het zál en moét een straaljager zijn geweest die de MH17 neerschoot’… (HIER)De schuld voor de gewelddadige escalatie in de regio dient bij het Kremlin te worden gelegd en wel-kome ‘nieuwsfeiten’ in dit kader worden direct de ether in gestuurd. Tja, en Bellingcat bedient de jour-naalredacties op hun wenken, want zeker Eliot Higgins is er van het begin af aan van overtuigd dat pro-Russische separatisten de daders zijn. Hoezo met onpartijdige, open mind de feiten bestuderen...?Simpele klus voor de gebrainwashte journalistiek en dito media die achter het propaganda-frame van Washington en Brussel (NAVO) aanrennen: Kijk maar, die Poetin zit erachter, Bellingcat heeft het ‘sluitende bewijs’. Ja en ook DWDD met de onvolprezen Matthijs van Nieuwkerk doet een duit in het Bellingcat-zakje... Op 4 januari jl. haalt hij Volkskrant-journalist Modderkolk in de studio. Klik op dit screenshot voor de zoete pro-Bellingcat-promotie van DWDD...

Gedegen onderzoek, dát kan ook nog... En ja, er zijn gelukkig ook journalisten en burgeronderzoekers die deze conclusies niet zomaar over-nemen en zelf op onderzoek gaan, zoals schrijver Joost Niemöller. Wij lieten hier op de site al het een en ander van hem lezen, en ook zijn boek is indrukwekkend. ‘MH17: de Doofpotdeal’. Niemöller komt tot de simpele conclusie dat het net zo goed mogelijk is dat niet Rusland of de separatisten, maar Kiev schuld is aan het afschieten van de Boeing en dat dit het werk zou kunnen zijn van Oekraïense gevechtsvliegtuigen. Hij is het dus volstrekt oneens met Higgins/Bellingcat. Bovendien is het bij een misdaad toch altijd de vraag naar een MOTIEF... Wat voor motief/belang kan Poetin bij dit verhaal hebben en wat voor motief hebben de CIA-gesteunde Westerse propagandatoeters in Oekraïne...?

Ook het boek van Joost Niemöller sprak al van een ‘doofpot’... En over kapitein Rutte en de morele en ethische koers van het MH17-onderzoekt...En natuurlijk worden dan Joost Niemöller en anderen, zoals de actieve onderzoeker Max van der

7 / 34

Werff veelal als complotdenkers (ook een CIA-uitvinding overigens...!) weggezet.. Niemöller zou ‘knettergek’ zijn, zo tweette onlangs de prominente Nederlandse Rusland-correspondent DavidJan Godfroid..

Maar steeds meer zwaarwichtige media, zoals het Duitse dagblad Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) en het gezaghebbende weekblad Der Spiegel, hebben een oogje op Bellingcat. Het voert te vér om hier alles uit de doeken te gaan doen; mocht je geïnteresseerd zijn in de analyses van deze bladen rondom Bellingcat, kijk dan even bij onze collega’s van DePostOnline (HIER).Volgens Bellingcat zijn veel Russische beelden gemanipuleerd: bijvoorbeeld op een andere dag zijn gemaakt dan de Russen aangeven en zou de BUK-installatie via fotoshop zijn in gemonteerd! Higgins conclusies haalden alle belangrijke media en waren weer prominent bij Spiegel Online te vinden: ‘Hoe Rusland het MH17-bewijs manipuleerde’.  Maar dat is allemaal onzin, beweerde een forensisch expert en daarmee begint de aftakeling van de geloofwaardigheid van Bellingcat. ‘Der Spiegel’ besloot te doen wat journalistiek voor de hand ligt: aan echte deskundigen vragen welke waarde we nu eigenlijk aan Bellingcats aanpak en gevolgtrek-kingen kunnen hechten.

8 / 34

• Een van deze mensen, wetenschapper Jens Kriese, laat van Higgins’ methodologie niets heel: ‘Kof-fiedik kijkerij’ is het, zegt hij, “Prutswerk van een enthousiaste amateur, meer niet: subjectief, forensisch niet verantwoord en dus onbetrouwbaar; deze analyse heeft niets verduidelijkt, alleen dat de bekendheid van Bellingcat erdoor is vergroot.”

• Een andere forensisch deskundige, de Amerikaan Hany Farid, sluit zich bij Krieses analyse aan.• Weer een andere vakman, de ontwerper van de software waarmee Higgins en diens team werken, dr.

Neal Krawetz, distantieert zich inmiddels van Bellingcat. “Dit is nou een voorbeeld van hoe je beelden NIET moet analyseren,” tweette Krawetz.En ja, toen voelde ‘Der Spiegel’ zich genoodzaakt tot een opmerkelijke draai. Het was chef-redacteur-online Florian Harms, die erkent dat de redactie in de berichtgeving te kort door de bocht is geweest. “We hadden vanaf het begin voorzichtiger moeten formuleren.” In elk geval zijn er voor Der Spiegel inmiddels voldoende redenen om, zoals Florian Harms het for-muleert, ‘selbstkritisch’ te zijn. Nu maar afwachten of Harms’ internationale collega’s, die in hun be-richtgeving eveneens sterk leunen op het werk van Bellingcat – ook in Nederland – bereid zijn om de chef van Spiegel Online in diens zelfkritiek te volgen. Voorlopig zat gisteren, 4 januari, een journalist van de Volkskrant met kleine-journalistiek-geile-oogjes naast Matthijs van Nieuwkerk de loftrompet af te steken over deze Bellingcat-club. Zelfs een tijdschrift van statuur als Der Spiegel maakt zo nu en dan een misstap op het mijnenveld van de propagandaoorlog. Een tijdschrift met een redactie waar menig Nederlandse krant ‘U’ tegen zegt. Dus ook voor Nederlandse media is dit een wijze les: aan het schimmige spel rond MH17 doen echt niet alleen de Russen mee. Let eens goed op de krachten van CIA-hoek die als ‘adviseurs’ in de Oekraïne aanwezig zijn om het vuurtje niet te laten uitgaan.

Bellingcat-amateurs uit de STASI-hoek...?? De hype rond Bellingcats ‘onthullingen’ werden, na de ‘Der Spiegel-inkeer, nóg pijnlijker toen bleek dat een medewerker van het cluppie van Eliot Higgins, die vanuit Berlijn als vrijwilliger werkt onder het pseudoniem ‘Timmi Allen’, een verleden heeft als medewerker van de Stasi, de voormalige Oost-Duitse geheime dienst. Deze Allen is degene bij Bellingcat die de achtergronden van de aanslag op MH17 onderzoekt. En de voormalige Stasi-agent bekende tegenover Der Spiegel niet trots te zijn op zijn vroegere werk voor de beruchte Oost-Duitse afluisterdienst. Eliot Higgins zei desgevraagd ‘Timmi Allen’ niet te willen veroordelen ‘omdat hij niet in de positie verkeert om Duitsers te vertellen wat zij van het verleden van Timmi Allen moeten vinden.’

9 / 34

Laten we dus voorzichtig zijn en oppassen voor de zoetgevooisde lof rondom deze Bellingcat-club... Het verhaal rondom Bellingcat is dus tamelijk bizar. Het is dus allemaal niet wat het lijkt... Want hoe is het mogelijk dat deze zelfbenoemde ‘expert’, Eliot Higgins, die ooit als werkloos financieel en administratief medewerker, vanuit z’n Engelse appartement, begon aan onderzoek naar de oorlogs-handelingen in Syrië, zo’n prominente status – nagenoeg een monopolie – in de westerse media heeft weten te veroveren…!!? Er zitten naar onze mening grotere krachten achter deze Bellingcat, dan wat op het eerste gezicht een avontuurlijk Sjors-van-de-Rebellenclubje lijkt te zijn...De ernst van de ramp met de MH17 vraagt om professionele aanpak, en geen ‘slimme-amateurs’... En zeker geen Minister van Buitenlandse zaken, in de persoon van Koenders, die zich meteen ná de publiciteit rondom de Bellingcat-bevindingen publiekelijk uitlaat, over het ‘voor-de-rechter-brengen’ van de ‘schuldigen van de MH17-ramp’... Dat is niet de schijn vermijden, maar de schijn gebruiken...! Op een PvdA-onwaardige manier, Bert Koenders...Als over enkele jaren de geschiedenis van de berichtgeving over het Oekraïense conflict zal worden geschreven, zal menig historicus ongetwijfeld z’n hoofdschudden, in het bijzonder door de wazig-prominente rol die aan Bellingcat werd toegeschreven, inzake het onderzoek naar de oorzaken van de MH17-ramp, waarbij 300 mensen het leven verloren en hun dood vooral gebruikt leek te zijn gewor-den als anti-Ruslandpropaganda...!* * *

 

10 / 34

SYRIË: BIJNA GEHEEL DOOR DE KNIEËN

Willie van Damme

Bron: https://willyvandamme.wordpress.com/2016/01/05/syri-bijna-geheel-door-de-knien/#comments

Nog niet zolang geleden eiste de Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius (PS) dat men de Syrische president Bashar al Assad voor het Internationaal Strafhof in Den Haag moest bren-gen. Want Assad was volgens Fabius een gruwelijk monster. Een toen reeds bij kenners van het dossier als lachwekkend overkomende eis.Hoe immers ging hij dat regelen? Frankrijk heeft nu eenmaal geen echt leger meer en op de Syrische jihadisten moet hij ook al niet veel meer rekenen. Die incasseren alleen nog maar tegenslagen. En waarom moesten die jihadisten dan niet volgens Frankrijk eveneens voor dat strafhof verschijnen?

Gezichtsschade

Nog hetzelfde jaar tapt Fabius al uit een totaal ander vaatje. Nu die salafistische terroristen niet alleen maar terreur zaaien in Syrië maar dat ook al doen in het hartje van Parijs dan zingt deze politicus een nieuw liedje. Syriërs massaal door tuig van al Qaeda laten doodschieten, daar draait deze man zijn hand niet voor om. Geen traan zal hier rollen.Maar het Stade de France aanvallen waar de Franse president en de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Walter Steinmeier van de voetbal zaten te genieten? Ah NON. Dat was niet voorzien in het door Frankrijk, de VS en het Verenigd Koninkrijk in elkaar gestoken scenario voor de destructie en verovering van Syrië.

Laurent Fabius, de sociaaldemocratische Franse minister van Buitenlandse Zaken, had er geen enkel probleem mee dat salafisten op massale wijze Syriërs vermoorden. Maar nu vielen ze ook Parijs aan en ja, dan kan het plots niet meer.En dus werd het nodig om van koers te veranderen. Niet dat die nieuwe koers al niet een tijd geleden was ingezet. Alleen is er nu echt haast bij. Na straks vijf jaar oorlog tegen Syrië heeft het westen het

11 / 34

blijkbaar wel bekeken. De moeite is voor niets geweest.Het Syrische leger blijkt toch niet te overwinnen. Iets waar Franse kenners van het dossier hen noch-tans vooraf voor hadden zitten waarschuwen. Maar hebzuchtig als de presidenten Nicolas Sarkozy en François Hollande zijn wilden ze toen naar hen gewoon niet luisteren.Na nu mogelijk 250.000 doden, 12 miljoen vluchtelingen, honderden miljarden dollar aan schade begint men in Parijs zijn fouten te beseffen. Niet dat men dat in het publiek toegeeft, daarvoor acht men zich in het westen veel te goed. Dat toegeven zal niet zo makkelijk gaan. Gezichtsschade moet voor die heren en dames nu eenmaal kost wat kost vermeden worden.

Overgangsperiode

En om die fouten niet te moeten toegeven en om gezichtsverlies zoveel mogelijk te vermijden gaat men daarom voorwaarts met heel kleine stapjes. Zelfs al geven ze in Parijs en Washington grif toe dat een oplossing dringend is. Tja, Parijs wordt aangevallen.Een eerste stap kwam er toen Frankrijk, de VS en nadien gevolgd door zelfs Saoedi-Arabië en Turkije, stelden dat Assad tijdens een bepaalde nooit gedefinieerde overgangsperiode nog als president kon aanblijven. Het was alsof Syrië hun eigendom is en bepaalden wat er mee moest gebeuren.

Nog begin 2015 eiste Frankrijk dat de Syrische president Bashar al Assad voor het Internationaal Strafhof diende te verschijnen. Nu klinkt er plots een geheel ander geluid en wordt hij een bondge-noot.Zij bleven wel bij hun eis voor een regimewissel. Assad moet weg? Hoe? Ja, men gaat het hem vragen. Officieel wilden zij nog steeds hun mannetje hebben om Syrië te leiden. De komst van het Russische leger in september maakte die eis echter totaal belachelijk. Het is of de oorlog verder laten aanslepen en de salafisten laten doen of verkiezingen met Assad als kandidaat aanvaarden.Wie in het westen na straks vijf jaar tevergeefs oorlogsvoeren toch nog denkt de overwinning te kun-nen boeken is iemand die in dromenland leeft. Zeker nu Syrië via de komst van duizenden vrijwil-ligers uit de Arabische wereld, Afghanistan en Iran en de Russische luchtmacht in wezen onoverwin-nelijk is geworden.Het nieuws van het slagveld sinds oktober maakt dat overduidelijk. De jihadistische oorlogsmachine is zeker nog niet aan het instorten maar heeft het iedere dag steeds moeilijker om tegen de mokersla-gen van het Syrisch leger en haar bondgenoten stand te houden. En dit op alle fronten. Het gaat voor

12 / 34

het Syrische leger (te) langzaam maar zeker vooruit.

Met het Syrische leger

En dus moet men, zeker na het snel toenemend aantal terreuraanslagen in Europa en elders in de wereld, voor de Europese leiders wel vlug een einde maken aan deze oorlog. Uiteraard speelt ook de gigantische vluchtelingenstromen richting de EU hierbij een zeer grote rol.Merkel, Cameron en Hollande beseften plots dat ze door tegen Syrië een onverklaarde oorlog te voeren zeer zwaar in hun eigen voeten hadden geschoten. Het is voor de EU zelfs een heuse ramp geworden.

Al bijna vijf jaren vecht het Syrische leger tegen door het westen gesteunde salafistische bendes. Bendes die niet zelden uit Europa kwamen. Nu plots wordt het Syrische leger een bondgenoot van datzelfde westen tegen die salafisten.En dus gaat men in het westen stapje per stapje verder richting Syrië en haar regering. Schaamrood op de wangen en staart tussen de benen. Recente verklaringen van de Amerikaanse minister van Bui-tenlandse Zaken John Kerry, de Verenigde Arabische Emiraten en die van Laurent Fabius zetten de voorbije weken verdere passen richting Assad.Zo stelde Fabius begin december:“Une Syrie unie implique une transition politique. Cela ne veut pas dire que Bachar al-Assad doit partir avant même la transition, mais il faut des assurances pour le futur”, précise M. Fabius dans cet entretien."Een eengemaakt Syrië vergt een politieke oplossing. Dat wil niet zeggen dat Bashar al Assad al moet ver-trekken voor de transitie, maar we moeten wel garanties hebben voor de toekomst”, stelde Fabius tijdens zijn gesprek.“Il n’est pas possible de travailler avec l ’armée syrienne tant que M. Bachar al-Assad est à sa tête. Mais à partir du moment où il y aura eu une transition politique et où M. Bachar ne sera pas le chef des armées, on peut très bien s’associer à ce qui sera l ’rarmée syrienne. Mais dans une transition politique opérée”, avait-il déclaré”. 1)

“Het is onmogelijk om met het Syrische leger samen te werken zolang Bashar al Assad er aan het hoofd van staat. Maar vanaf het ogenblik dat er een politieke overgang is en als Assad niet langer de chef is van het leger dan is er niet langer een probleem meer om ons te associëren met het Syrische leger. Maar het moet zijn in het kader van een politieke transitie”, aldus Fabius.

Stap voor stap

De kunst van het bestuderen van de diplomatie en verklaringen als dit is te letten op de nuances, het woordengebruik en de timing. Zo is Frankrijk zeer gehaast om een einde te maken aan de Syrische oorlog. Ook wil men effectief stoppen met de steun aan die Syrische terreurbewegingen, en dit niet alleen ISIS. Maar te snel gaan is natuurlijk de nederlaag erkennen. Het is het dilemma van de Franse

13 / 34

buitenlandse politiek hier.Daarom is de zin ‘maar we moeten garanties hebben voor de toekomst’ belangrijk, evenals die dat hij wil samenwerken met het Syrische leger “als er een politieke overgang is en als Assad niet langer de chef is van het Syrische leger.”Maar welke garanties voor welke toekomst? Het zijn nuances die in wezen niet langer uitsluiten dat Frankrijk ook in de toekomst Assad als president zal aanvaarden. Maar dan zonder dat hij ook leger-chef is. De Fransen hebben die verklaring natuurlijk wel snel aangepast. Een klassieke truc binnen de diplomatie.In die zin is ook een uitlating van de Russische president Vladimir Poetin belangrijk. Die stelde mid-den vorige maand dat Rusland zijn interventie in Syrië desnoods nog gemakkelijk kan opdrijven. Het is een waarschuwing aan de treuzelaars die de Syrische oorlog toch nog willen laten aanslepen dat ze zich op militair vlak geen enkele illusie moeten maken.

Pas na de aanslag op een aantal Franse restaurants, concertzaal Le Bataclan en het Stade de France beseft de regering van François Hollande dat men in Syrië snel een oplossing nodig heeft en het sa-lafisme moet bestrijden.Maar natuurlijk zijn er de uitlatingen van Fabius en andere leden van de Franse regering. De praktijk telt. En dus zien we dat Frankrijk nu ook bombardementen op Syrië uitvoert. Hoeveel bommen ze gooien is niet duidelijk maar dat kan alleen maar gebeuren in nauw overleg met de Syrische regering en de Russen.

Alliantie met de Russen

Vandaar het recente bezoek van de Franse minister van Defensie Jean-Yves le Drian aan Moskou om de verdere samenwerking op punt te stellen. En neen, le Drian had het niet over een ‘alliantie’ maar over ‘samenwerken’. Vraag is natuurlijk wat het verschil is tussen samenwerken en een alliantie. Geen uiteraard. Alleen stapte Frankrijk niet naar de NAVO, wat logisch ware geweest, maar zeer opvallend naar Moskou.Syrië bombarderen zonder afspraken en hun toestemming is te gevaarlijk voor de beperkte Franse luchtmacht. De Russen bewaken immers het Syrische luchtruim met de modernste luchtafweersys-temen S300 en S400 en die plukken de Franse vliegtuigen zo uit de lucht. Wees er dus zeker van dat er nu reeds een nauwe samenwerking is tussen het Franse en Syrische leger. Alleen verzwijgt men het om politieke reden.Dat de stappen van de Franse regering een zekere logica hebben en onderdeel vormen van een totale ommekeer van de Franse buitenlandse politiek blijkt uit een artikel in het in Londen verschijnende Saoedische dagblad Asharq al Awsat, eigendom van Faisal bin Salman bin Abdulaziz Al Saud, een zoon van koning Salman de Hakbijl en gouverneur van de provincie Medina, waarin men stelde:French diplomatic sources confirmed to Asharq Al-Awsat that the French minister’s statement comes

14 / 34

in the context of a French “gradual progress,” which may end with the announcement of cooperation with the Syrian regime to combat the extremist organisation. 2)

Franse diplomatieke bronnen bevestigden tegen Asharq al Awsat dat de verklaring van de Franse minister (Laurent Fabius, nvdr.) gezien moet worden in de context van een “geleidelijk proces” welke kan eindigen met de aankondiging dat men met het Syrische regime zal samenwerken om deze extre-mistische organisatie (ISIS, nvdr.) te bevechten.

Het onvermijdelijke

De Franse minister van Defensie Jean-Yves le Drian stapte na die serie aanvallen van ISIS in Parijs niet naar de NAVO maar naar Rusland. Hij ontkende dat er hier sprake was van een alliantie maar alleen van coördinatie. Maar met elkaar de aanvallen op een gezamenlijke vijand plannen is juist wat een militaire alliantie is.Zelfs in de Arabische wereld lijkt men zich nu min of meer neer te leggen bij het onvermijdelijke. Zo wist de International Business Times, een internationaal opererende Amerikaanse nieuwswebsite, te melden dat Anwar Gargash, minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), stelde dat Rusland in Syrië voor haar een partner is.The UAE described Russian airstrikes in Syria that have largely attacked rebels supporting Syrian President Bashar Assad as attacks on a “common enemy.” 3)

De VAE beschreef de tegen de rebellen gerichte en ter ondersteuning van president Bashar al Assad gevoerde Russische luchtaanvallen als strijden tegen een “gezamenlijke vijand”.Maar uiteraard is ook deze koerswijziging er een van geleidelijkheid want ook die Arabische vorsten-dommen willen hun gezicht nu redden. Zolang ze westerse steun kregen voor hun agressie tegen Syrië was er geen probleem. Nu die steun aan het wegvallen is dringt ook hier een koerswijziging zich op. Maar langzaam tot men die 180° bereikt heeft.Ook John Kerry, Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken, werkt uiteraard verder aan zijn koers-wijziging. Ze stelde hij recent in een toespraak dat men in een militaire alliantie nauw wil samenwer-ken met het Syrische leger en de Russen tegen ISIS.Waarbij hij ook andere terroristische organisaties als Jabhat al Nusra (al Qaeda) viseerde. Assad moet volgens die nieuwe Amerikaanse publieke stap wel verdwijnen, maar zeker niet te abrupt of te snel.Secretary of State John Kerry said Thursday he believes that if an agreement can be reached to ease President Bashar al-Assad of Syria from power, a coalition of Americans, Russians and Syrian forces could wipe out the Islamic State “in a matter of literally months.” 4)

Minister van Buitenlandse Zaken John Kerry stelde donderdag dat hij gelooft dat indien men presi-dent Assad van de macht kan laten verdwijnen, een coalitie van Amerikaanse, Russische en Syrische troepen ISIS kunnen uitschakelen. “Letterlijk in een paar maanden.”

15 / 34

Front vormen met Assad

Typerend voor de huidige toestand is ook dat toppolitici in landen als Frankrijk, het Verenigd Ko-ninkrijk en de VS zich al uitspraken voor samenwerking met Assad. Ook dat kadert in die politieke strategie van stap-voor-stap die men in die hoofdsteden volgt.  Zo is er Hubert Védrine, een kopstuk van de Franse regeringspartij PS en gewezen minister van Buitenlandse Zaken die openlijk oproept om met Assad in zee te gaan 5).

Anwar Gargash, de minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Arabische Emiraten, schaarde zich volmondig achter de Russische bombardementen op die Syrische salafisten, door hem omschre-ven als de “gezamenlijke vijand”.Eenzelfde geluid bij vorig president Nicolas Sarkozy 6), de man die in Frankrijk het meest verantwoor-delijk is voor het huidig succes van het salafisme en de vernieling van Libië, die nu voorstelt om tegen diezelfde salafisten een front te vormen met Rusland, de nauwe bondgenoot van Assad.Wat dus een de facto alliantie van Parijs met Damascus betekent. Ook bij andere voorname leden van de grote Franse politieke partijen is dit geluid uiteraard al te horen. Sommigen trokken zelfs al op ‘bedevaart’ bij Assad.Ook in de VS en Groot-Brittannië klinkt bij de politieke top dit geluid. Zo zijn er Tulsi Gabbard (Democraat) en Austin Scott (Republikein), beiden leden van het Amerikaans Huis van Afgevaardig-den, die een wetsvoorstel indienden om de steun aan die Syrische rebellen te verbieden.En dan is er in Londen de Conservatieve burgemeester en kandidaat-premier Boris Johnson die in The Daily Telegraph, het Conservatief huisblad, over de zaak een column schreef waarin hij stelde:“Am I backing the Assad regime, and the Russians, in their joint enterprise to recapture that amazing site? You bet I am.” 7)

“Steun ik het regime van Assad en de Russen in hun gezamenlijke strijd voor de herovering van die mooie site (Palmyra, nvdr.)? Natuurlijk steun ik hen.”

Testen van het water

Maar achter de schermen heeft men in de VS en elders in het westen de ommekeer in het beleid al feitelijk achter de rug. Wat men nu doet is af en toe wat verklaringen afleggen die erop wijzen dat Assad voor hen mag blijven om die dan diezelfde dag of de dag nadien wat te ‘corrigeren’. Alsof ze zomaar lukraak verklaringen afleggen zonder hun gevolgen te kunnen inschatten.

16 / 34

Boris Johnson, eminent lid van de Britse Conservatieve partij en burgemeester van Londen, roept op tot een bondgenootschap met Assad.Het is het testen van het water om zo te zien wat de reacties zijn en het publiek voor te bereiden op de finale draai. Maar dat is wel het door de knieën gaan, het erkennen van de nederlaag door Washing-ton, Parijs en Londen die hier hun Waterloo vonden.Maar Obama en Kerry zijn politici en die zullen hun nederlaag wel pogen te verkopen als een over-winning. Zoiets als ‘een voor de vrede noodzakelijke stap’ of iets dergelijks. Ze zullen niet zoals Napo-leon in Waterloo gevangen worden genomen en dus kan dat.Belangrijk voor het zetten van verdere Amerikaanse stappen was het bezoek van John Kerry midden december van vorig jaar aan Moskou. Het was de tijd voor het op elkaar afstemmen van de violen. En dat lukte hier wonderwel. Zo verklaarde Kerry er:“The United States, Mr. Kerry said, was not seeking Mr. Assad’s ouster per se, but rather considers it unlikely he can preside over a successful settlement.” 9)

“De Verenigde Staten willen Assad niet echt verwijderen, maar we zien het als twijfelachtig dat hij een suc-cesvolle regeling kan voorzitten.”“I look forward to making real progress,” Kerry said. “I think the world benefits when powerful nations with a long history with each other have the ability to be able to find common ground.” 10)

“Ik kijk uit naar serieuze vooruitgang”, stelde Kerry. “Ik denk dat de wereld er baat bij heeft als twee machtige landen die een lange gezamenlijke geschiedenis hebben de mogelijkheid hebben om een gezamenlijk standpunt in te nemen.”Kerry said Dec. 18 that the U.S. has abandoned its demand for Assad, an ally of Iran as well as Russia, to step down as a precondition for a peace deal. “We began to really come to the reality that this demand was in fact prolonging the war, creating greater agony and suffering, and not getting us anywhere in a sta-lemate,” he told reporters in New York. 11)

Kerry stelde op 18 december dat de VS hun eis lieten vallen dat Assad, een bondgenoot van Iran en Rusland, moet aftreden als een voorwaarde voor een vredesakkoord. “We begonnen uiteindelijk tot het besef te komen dat deze eis in feite het voortzetten van de oorlog betekende. Wat nog meer pijn en lijden ver-oorzaakt, iets wat deze patstelling niet oplost”, aldus Kerry tegen journalisten in New York.Niet alleen in Europa of de VS is de omslag feitelijk al definitief gemaakt. Ook op het Arabisch schiereiland lijkt men druk bezig met het begraven van de strijdbijl en het heffen van de witte vlag. Zo citeerde Bloomberg eind vorige maand een topanalist van de Verenigde Arabische Emiraten:As far as Assad’s candidacy in 2017 elections, “the Gulf states at this moment would say no for sure, but

17 / 34

if there is a concession coming from everybody else, I don’t think there is a way for them to say no,” Abdulla said. 11)

Wat betreft de kandidatuur van Assad voor 2017 (het jaar van de geplande presidentsverkiezingen, nvdr.), “Op dit ogenblik zouden de staten van de Golf met zekerheid neen zeggen. Maar als er een toegeving komt van de anderen, dan, denk ik, zullen ze wel geen neen meer kunnen zeggen”, aldus Abdoella. (Ab-dulkhaleq Abdoella, een politiek analist uit de Verenigde Arabische Emiraten en professor Politieke Wetenschappen aan de Universiteit van de VAE, nvdr.)

John Kerry, minister van Buitenlandse Zaken van de VS, ging midden december naar Moskou voor nieuw overleg met zijn Russische collega Sergeï Lavrov over wat in feite steeds meer op gezamenlijke militaire acties tegen het salafisme gelijken. De VS in het oosten met de Koerden en Rusland in het westen en deels ook het oosten met het Syrische leger en de Koerden.

Achter de schermen

Maar dat zijn de publieke verklaringen. De realiteit speelt zich als steeds achter de schermen af. Zo is er het eerder deze maand in de Duitse en Syrische media uitgelekte verhaal over de Duitse veiligheids-dienst BND. Deze heropende volgens Der Spiegel, Bild en de pro-Syrische media in de Arabische wereld haar bureau in Damascus en wisselt regelmatig info uit met haar Syrische zusterorganisatie.Een lek waarvan men zo kan rieken dat het komt van de Duitse regering en/of de BND die voor ze naar een bevriende journalist stapte uiteraard eerst de Syrische regering verwittigde die dan op haar beurt de favorieten binnen de Arabische tipten. Zo gaat dat in journalistenland.Ooit bij het begin van de Syrische oorlog stuurde Duitsland een spionageschip naar de regio om het Syrische leger in de gaten te houden en die salafisten te verwittigen. Nu is de Duitse rol in deze oorlog juist omgekeerd. Het kan verkeren.Ook de Franse en mogelijks ook andere westerse veiligheidsdiensten, behoudens dan voor zover ge-weten de Belgische, hebben hun relatie met de collega’s in Damascus terug opgenomen. Een Syrische dienst die in onze media, recent nog met het verhaal van Human Rights Watch, de meest gruwe-lijke praktijken werd toegediend. Zeker voor de Fransen is dat pijnlijk daar hun DGSE jarenlang de Syrische salafisten bewapende.

18 / 34

De militaire situatie in het oosten van de provincie Aleppo. Vanuit het westen en de luchtmachtbasis van Kuweirus rukt het Syrische leger op naar al Bab en Deir Hafer, samen met Manbij de voornaam-ste door ISIS in dit gebied bezette steden. Cruciaal is hierbij de grensovergang Jarabloes via welke de bevoorrading van ISIS loopt.  Eind vorige maand veroverden de Koerdische YPG en haar bondge-noot het SDF vanuit de oostelijke oever van de Eufraat de Tishreendam en bereikten zo de westelijke oever van deze rivier. De stad Manbij, een kruispunt van wegen, die essentieel is voor de bevoorrading van ISIS dreigt dus te vallen. Een klassieke tangbeweging en een dodelijke omknelling. De alliantie van YPG/SDF lijkt zich nu richting Manbij te begeven terwijl het Syrische leger de voorkeur lijkt te geven aan de opmars naar al Bab in het noorden. Beiden maken hier vorderingen.Niet verbazend dat ook de VS stiekem verder gaat dan wat Kerry of Obama aan de verslaggevers en het publiek kwijt willen. De Amerikaanse beurskrant Wall Street Journal kreeg in die zin vanuit de Amerikaanse regering wel wat opmerkelijke info toegeworpen.“Today, when Washington wants to notify Damascus where it is deploying U.S.-trained Syrian fighters to battle Islamic State so the fighters aren’t mistaken for rebels, Samantha Power, the U.S. envoy to the U.N., dispatches a deputy to talk to the Syrian envoy, Bashar Jaafari,” these people said…This spring, a former senior White House official, Steve Simon, met Mr. Assad in Damascus in a visit initiated and arranged by Mr. Ahmad. 13)

“Wanneer Washington Damascus tegenwoordig wil verwittigen waar het Amerikaans getrainde troepen inzet (die worden geëscorteerd door een Amerikaanse elite-eenheid, nvdr.) om tegen de Islamitische Staat te vechten, dan stuurt VS-ambassadeur Samantha Powers een medewerker van haar ambassade om met Bashar Jaafari, de Syrische ambassadeur bij de VN, te praten. Dit om te zorgen dat de Syriërs hen niet verwarren met rebellen”, aldus die mensen…Deze lente was er een ontmoeting van Simon Steven, een gewezen topman van het Witte Huis, met Assad, een bezoek dat er kwam op initiatief en met hulp van Ahmad. (Khaled Ahmed, in het artikel omschreven als een welvarend internationaal actief zakenman en vertrouweling van Assad, nvdr.)Een in de VS niet ontkende verhaal dat men in Washington ongetwijfeld met goedkeuring van Damascus liet uitlekken. Men gooit immers niet zomaar geheime of confidentiële gesprekken op straat zonder medeweten van de andere partij waarmee men samenwerkt. Damascus zweeg trouwens alsof ze niets had gehoord. Ook dit lek past in het testen van het water om te zien wanneer Washing-ton publiek verdere stappen kan zetten.

19 / 34

Samantha Power, Amerikaanse ambassadeur bij de VN. Volgens The Wall Street Journal voert haar ambassade regelmatig overleg met de Syrische ambassade over de militaire acties van de VS in Syrië. Een verhaal dat zij voor zover geweten niet ontkende. Ook de Amerikaanse en Syrische regeringen bleven hierover zwijgen. Men kan dus praktisch gezien zeker zijn dat het klopt.

Allegaartje

Het grootste obstakel naar vrede in Syrië is dan ook de houding van het allegaartje van oppositiegroe-pen in binnen- en buitenland, ook die in het door de regering gecontroleerde gebied. Geschat wordt dat er aan rebellenkant ongeveer 160 gewapende groepen zijn.En dan heb je nog de zogenaamde hotelgasten, opposanten die vooral namens zichzelf spreken, amper of geen contact hebben met die gewapende groepen. Ze leven gewoon op kosten van buitenlandse mogendheden in peperdure hotels zoals The Four Seasons in Istanbul en Doha, hoofdstad van Qatar. Quislings dus die dankzij het geld van hun buitenlandse sponsors willen rijk worden. Dit dan ten koste van het leed van de Syriërs.Die opposanten kwamen midden december bij elkaar in de Saoedische hoofdstad Riad om te over-leggen hoe men tot een vredesakkoord kan komen. Er waren in totaal een goeie honderd mensen die zowel de gewapende opposanten, de heren in maatpak uit de dure hotels als de interne oppositie vertegenwoordigden.Merkwaardig was wel dat gastheer Saoedi-Arabië ook de binnenlandse oppositie had uitgenodigd. Die werkt immers samen met de door de andere aanwezige opposanten zo gehate Assad. Dat deze in een kamer met elkaar vergaderden was dus al een mirakel te noemen.Echter nog opmerkelijk was de afwezigheid van naast de Syrische regering en de officieel als terroris-ten geboekstaafde ISIS en al Qaeda, twee van de belangrijkste partijen in het conflict, de Koerdische YPG en het ermee samenwerkende Syrische Democratische Front (SDF). Een coalitie die nochtans samen met Amerikaanse elitetroepen vecht en in het westen van het land hulp krijgt van de Russische luchtmacht.

20 / 34

De Koerdische YPG en haar bondgenoot het Syrisch Democratisch Front (SDF) in Afrin, een in het noorden aan Turkije grenzende deel van de provincie Aleppo. Bondgenoten van de VS en partners van de Syrische regering die hier strijden tegen de zogenaamd gematigde rebellen. Ze krijgen daarbij steun van de Russische luchtmacht.Het is ongetwijfeld een slag in het gezicht van de Amerikaanse ‘vrienden’ van het Huis van Saoed. Want de Koerdische Nationale Raad en het Koerdisch Blok van Abdoelbasset Sieda, groepjes die Turkse steun krijgen en lokaal geen serieuze invloed hebben, waren in Riad dan wel aanwezig.

Druk uitoefenen

De bedoeling van de conferentie was een delegatie samen te stellen en een politiek programma op te maken waarmee men dan met de Syrische regering ging onderhandelen. Op zich al een toegeving want voorheen bij de twee bijeenkomsten in Genève wou men met die regering zelfs niet eens over vrede onderhandelen. Eerst moest men immers het hoofd van Assad krijgen aangeboden.Nu klonk het al anders. Deze moet nu pas verdwijnen bij het aan de macht komen van de overgangs-regering. Maar terwijl de grootmachten in Wenen in november stelden dat Syrië een eengemaakte staat moest blijven met een seculiere en democratische grondwet bleek dit voor de opposanten echter toch wel teveel gevraagd.Geen verbazing natuurlijk als men op die bijeenkomst de aanwezigheid zag van salafistische extremis-ten als Ahrar al Sham en het Leger van Islam. En daarom sprak men in de eindtekst dan maar over ‘democratische mechanismen’ en een ‘civiele maatschappij’.

21 / 34

Alle hier met elkaar vechtende partijen hebben, behoudens het Syrische leger, in het verleden Ame-rikaanse steun gehad. Veel beweging zit er voorlopig op dit front niet in. Wel zorgden Russische bombardementen ervoor dat de bevoorrading vanuit Turkije van Jabhat al Nusra (al Qaeda) en haar bondgenoten hier veel moeilijker verloopt.Wat natuurlijk wat anders is dan wat men voorheen in Wenen had afgesproken. Een seculiere staat is immers iets totaal anders dan een ‘civiele’ staat. De salafistische Ahrar al Sham, de afstamming van al Qaeda, trok zich om die reden officieel terug uit die onderhandelingen. Syrië moest voor hen een islamitische staat worden. Zelfs het woord civiel kon voor hen niet door de beugel.Verwarring troef trouwens toen Ahrar al Sham op het laatste ogenblik haar akkoord dan weigerde en een andere vertegenwoordiger van de groep dit toch ondertekende. Ook nu nog, meer dan drie weken later, is het nog steeds geheel onduidelijk of de groep, die in wezen weinig verschilt van al Qaeda en ISIS, dit akkoord nu al of niet aanvaard.The New York Times vatte, een ongetwijfeld westerse VN-diplomaat citerend, het recent zo samen:“This is an exercise forced upon them, which is very good,” one United Nations diplomat said, spea-king on the condition of anonymity because of the delicacy of the negotiations. “But we still need to test how far they will want to go.” 14)

“Dit is een oefening die hen is opgedrongen, en dat is goed”, aldus een diplomaat bij de VN die sprak op voorwaarde van anoniem te blijven omwille van het delicate van de onderhandelingen. “Maar we moeten hoe dan ook testen hoever ze hier willen gaan.”

Wie wordt terrorist?

Het feitelijk grootste en amper op te lossen probleem is dan ook dat van de oppositie. Wie zal gezien worden als een terreurgroep, wie mag mee met de Syrische regering onderhandelen en, zeer belang-rijk, wie krijgt nadien als hoofdprijs dan een postje in het nieuwe bewind? Belangrijk want uiteindelijk is het die rebellen bijna allemaal om centen en de macht te doen. En als men dan zijn ‘idealen’ moet afzweren, dan zij het zo.

De noordelijke militaire alliantie Jaysh al Fatah, het Leger van de Verovering, plaatste die foto van een van hun acties, een onthoofding, een paar maanden geleden nog op de sociale media. Volgens onze media zijn dit de gematigde rebellen.Zo was afgesproken dat Jordanië met hulp van Rusland een lijst ging opmaken wie van die rebellen-groepen aanvaardbaar was en wie niet. Wie dus het label terrorist ging krijgen en wie dan het stempel ‘gematigd’ kreeg. Tot heden is men daar niet uit geraakt en volgens bepaalde berichten zal men daar ook niet uit geraken.Maar het opstellen van die lijst is wel cruciaal want het staakt het vuren slaat niet op de terreurgroe-pen. En die moet men dus verder militair bestrijden. Vrede zal in Syrië vermoedelijk daarom in 2016 nog niet bereikt worden.

22 / 34

Het land zal normaal al veel veiliger en vreedzamer zijn maar de Russische, Syrische en Amerikaanse luchtmacht zullen nog blijven bombarderen. Niet alleen tegen ISIS in het oosten maar zeker ook te-gen Jabhat al Nusra (al Qaeda) in het dichter bevolkte westen van het land.Maar als men al Nusra militair moet vernielen wat dan met al die andere groepen die met hen op dit ogenblik samen in een front vechten tegen de Syrische regering? Leden van die allianties worden dan partners van de regering in Damascus, anderen zijn vogelvrij.Een bewind dat dan hun nieuwe partner moet worden waarmee zij gaan moeten besturen en oorlog voeren tegen de dan ex-partners! Hoe gaat men dat uit elkaar halen en hoeveel interne conflicten binnen die terreurbewegingen gaat dat opleveren? Waarschijnlijk heel veel. Het lijkt ook weinig rea-listisch.

In alliantie met al Qaeda

Voorlopig is het hier onder de rebellen nog wel erg rustig. Het is er in dit milieu over die onderhan-delingen trouwens zelfs merkwaardig stil. Verdacht natuurlijk. Er zijn wel de regelmatig weerkerende onderlinge ruzies en gevechten, recent nog intern binnen al Nusra, maar dat zou snel moeten veran-deren.

Vader sjeik Bassam en zoon Abdelrahman Ayachi. Bassam Ayachi is de stichter van het Centre Isla-mique de Belgique en zo de peetvader van de salafistische terroristen uit Molenbeek. Zoon Abdelrah-man was gids en tolk voor Rudi Vranckx van de VRT in Syrië en kreeg in Brussel in beroep wegens terrorisme 4 jaar cel. Hij sneuvelde in Syrië. Vader raakte zwaargewond. Beiden zijn of waren promi-nent lid van Ahrar al Sham. Maar dit is volgens onze media een gematigde rebellengroep die vorig jaar in The Washington Post en de Britse The Daily Telegraph zelfs vrije tribunes mochten publiceren. De gematigde koppensnellers!!Maar wat moet men dan doen met de grotere zeer extreme salafistische groepen als Jund al Aqsa, Ahrar al Sham, Harakat Nourideen al Zinki en het Leger van Islam? Rusland heeft officieel heel re-cent Ahrar al Sham en het Leger van Islam van de onlangs gesneuvelde Zahran al Alloush de stempel terreurbeweging gegeven.En Jund al Aqsa eiste recent nog binnen het Leger van de Verovering, de machtigste in het noord-westen rond Aleppo en Idlib opererende militaire alliantie, van haar partners om de vijandelijkheden met ISIS stop te zetten.De VS en landen als Frankrijk blijven hierover opvallend zwijgen. Begrijpelijk want langs de ene kant hebben die salafisten jarenlang van hen wapens gekregen en nu blijken die plots gelieerd aan ISIS en al Qaeda, sinds 2015 de aartsvijanden van het westen.In onze media, ngo’s en tot op zekere hoogte bij de politici worden die groepen als Ahrar al Sham wel omschreven als de gematigde oppositie. Het is immers de voornaamste kritiek in de media op Rusland

23 / 34

en Syrië dat deze de ‘gematigde’ rebellen aanvallen. In sommige verhalen van de media en ngo’s lijkt al Qaeda zelfs nog amper of niet meer te bestaan. Er zijn volgens hen de (goede) rebellen, Assad en ISIS.Dat geen enkele westerse journalist bij die ‘gematigde’ rebellen nog op bezoek durft te gaan vergeten zij dan maar. Immers voorheen organiseerden die gematigde rebellen, de vrienden, kidnappings en verkochten hun slachtoffers zoals journalisten dan niet zelden door aan ISIS. Onze massamedia weet dat natuurlijk maar al te goed maar liegt er gewoon op los. Bewust bedrog.

Als we deze kaart van het Amerikaanse Institute for War, de aan het Amerikaanse leger verbonden studiedienst, moeten geloven dan is Jabhat al Nusra ( JN en bruine kleur) in Syrië alleen maar in twee kleinere gebieden actief. In het westen heb je verder alleen maar ‘rebellen’, de gematigden dus. De kaart wordt door zowat alle ‘kwaliteitskranten’ gebruikt. De kaart dateert uit de periode september 2015.Zo is er de veel gebruikte kaart van het Amerikaanse Institute for the Study of War, een aan het Pen-tagon gelieerde studiedienst, waar men de militaire situatie in Syrië weergeeft en waar men bijna met een vergrootglas moet zoeken naar de aanwezigheid van al Qaeda op het slagveld.Maar de in het Syrische noordwesten vechtende rebellen vechten er in een militaire alliantie genaamd het Leger van de Verovering, terwijl in het zuidwesten deze alliantie dan het Zuidelijk Front noemt. In beide allianties is al Qaeda echter wel de voornaamste component. Zij het minder overheersend in het zuiden.

Sjeik Bassam Ayachi en Ahrar al Sham

Die rebellen hebben in de noordelijke grotendeels door hen gecontroleerde provincie Idlib de voorbije maand de sharia zelfs nog een pak strenger gemaakt. Het lijkt wel in veel opzichten op de toestand in de Islamitische Staat. En vermoedelijk is deze maatregel gewoon een reactie van die salafisten op de vredesonderhandelingen. De timing lijkt niet toevallig.Maar het door Turkije en Saoedi-Arabië voluit gesteunde Ahrar al Sham telt als een der voorname leden een zekere sjeik Bassam Ayachi waarbij diens zoon Abdelrahman tot hij sneuvelde er een be-langrijke functie in had.

24 / 34

En Bassam Ayachi, de salafistisch predikant afkomstig uit Molenbeek, is de man van het in België verboden Centre Islamique de Belgique en zo de peetvader van het Brusselse salafisme. En daar liggen de wortels voor de terreuraanslagen in Frankrijk en België.Gaat Frankrijk, België en de VS Ahrar al Sham blijven zien als een gematigde groep die mee Syrië mag gaan besturen? Parijs, Brussel en Washington blijven alleszins zwijgen. Zo hoort men vanuit Bel-gië en van Didier Reynders, onze minister voor Buitenlandse Zaken en zeker tot recent een salafisten-vriend, hierover niets. Alleen Rusland verklaarde hen nu persona non grata. Het toont nogmaals wie echt tegen het terrorisme vecht.Wel is het duidelijk dat er onderling tussen de vroegere zogenaamde ‘Vrienden van Syrië’, de in 2011 opgerichte tegen Syrië gevormde militaire alliantie, geen vriendschap meer is maar openlijke vijand-schap. Het niet uitnodigen door Saoedi-Arabië van de Koerdische YPG en de het Syrisch Democra-tisch Front, was een brutale slag in het gezicht van de VS.

Totale impasse

Typerend is ook de houding van de als steeds erg agressieve Turkse president Recep Tayyip Erdogan. Die bombardeerde recent zelfs vanuit Turkije de door de Syrische Koerden veroverde grensstad Tal Abyad. Deze zeer belangrijke grensovergang was tot ongeveer midden 2015 in handen van ISIS.

De Turkse president Recep Tayyip Erdogan raakte geheel geïsoleerd in de kwestie van Syrië. Zijn hoop voor een nieuw mini-Ottomaanse rijk die ook de Syrische steden Idlib, Hasakah, Aleppo en het Iraakse Mosoel zou omvatten is uitgedraaid op een nachtmerrie. Met het oog op de verovering van Mosoel had hij stiekem al zelfs enkele tientallen tanks en enkele honderden soldaten naar Irak gestuurd. Hij werd in de VN hiervoor op de vingers getikt.Zijn uitlating naar aanleiding van zijn recent bezoek aan Saoedi-Arabië wekt dan ook geen echte verbazing:Erdogan told reporters before arriving in Saudi Arabia that countries backing the Kurds are “adding fuel to fire.” Turkey considers the Kurdish forces in Syria terrorists because of their links to an outla-wed Kurdish rebel group in Turkey. 15)

Erdogan stelde aan verslaggevers voor hij arriveerde in Saoedi-Arabië, dat het steunen van de Koer-den is als ‘olie op het vuur gieten”. Turkije ziet de Koerdische troepen in Syrië als terroristen omwille van hun contacten met de in Turkije verboden Koerdische rebellengroep (de PKK, nvdr.).Het is in wezen zelfs tot een indirecte oorlog gekomen van Turkije tegen Rusland en de VS die beiden de Koerden en het Syrische Democratische Front steunen. Met Turkije welke dan ISIS steunt. Zo wou Erdogan verhinderen dat men de westelijke oever van de Eufraat zou bereiken met de voor ISIS cruciale grensovergang van Jarabloes. En die oever bereikte men vorige week met de verovering van

25 / 34

de Tishreendam op de Eufraat…Het valt trouwens op dat de Syrische media elke mogelijke kritiek op het SDF, de Koerden en de hen steunende Amerikanen tegenwoordig grotendeels achterwege laat. Daarbij steunt de VS die groepen het oosten en Rusland in het noordwesten.In die zin is er dan ook sprake van een echte militaire alliantie die men om politieke reden echter zo niet durft noemen. De VS valt aan in het oosten en Rusland in het westen en nemen ISIS in een tang.De militaire situatie is dat in het noordoosten van de provincie Aleppo de Koerdische YPG en het SDF vanuit het oosten oprukken en vanuit het westen het Syrische leger. Wat tot de wurging van de Islamitische Staat kan leiden. De indruk hierbij is dat vooral het oostelijk Syrisch front van ISIS wegens een gebrek aan manschappen aan het instorten is.Het brengt de bevoorrading van ISIS vanuit Turkije in gevaar en dat kan dus dodelijk zijn voor deze terreurgroep. Maar Erdogan kijkt ernaar en zwijgt. Zijn woede dan maar intern verwerkend. Tegen de feitelijke alliantie van Syrië, Irak, Rusland, Iran en de VS kan hij in wezen nietsdoen.

Riad Hijab (links) hier in juni 2012 bij de Syrische president Assad toen hij de eed aflegde als premier. Nu is hij de Chef Coördinatie van het Onderhandelingscomité van die rebellenbewegingen die met diezelfde Assad moet gaan onderhandelen.De poging van Erdogan om als reactie de relaties met Israël te herstellen is dan ook alleen een teken van machteloosheid. Het doet hem zwak en ongeloofwaardig overkomen. Ook heerst de indruk dat zijn laatste reis naar Saoedi-Arabië niets opbracht. Hij was achteraf hierover erg zwijgzaam. De man lijkt dan ook met zijn beleid in een totale impasse te zitten. 16) en 17)

Riad Hijab

Wel heeft die oppositie een centrale raad van 34 man aangeduid waarin de gewapende groepen 11 zetels hebben, de inlandse in Damascus werkende oppositie 6, de in het buitenland zittende opposan-ten 9 vertegenwoordigers krijgen met 8 plaatsen dan voorzien voor zogenaamde onafhankelijken. Het wordt dus vermoedelijk een instrument van vooral Saoedi-Arabië, Turkije en mogelijks ook Qatar.Merkwaardig is wel dat men aan het hoofd van die raad Riad Hijab koos. Deze was van 6 juni tot 6 augustus 2012 premier van Syrië en liep dan in opperste verwarring over naar de oppositie. Dit kwam nadat men op 18 juli een groot deel van de legertop via een aanslag had vermoord. Volgens het Duitse weekblad Der Spiegel was Hijab door de DGSE gewoon omgekocht 16). Een truc die de Fransen eerder al toepasten in Libië.Riad Hijab was tot zijn overlopen dan ook een trouwe soldaat van de Syrische regerende Baath partij die vanuit zijn geboorteplaats Der Es Zor, de provinciehoofdplaats uit de gelijknamige oostelijke provincie, opklom tot eerst provinciaal verantwoordelijke, dan tot minister van Landbouw en vrij snel nadien voor enkele weken dus zelfs premier.Maar als gewezen man van de Baath heeft hij natuurlijk een totaal ander profiel dan de leiders van die extremistische groepen als Ahrar al Sham. Dit is geen koppensneller maar gewoon een der zovele corrupte politici en landverraders. Met hem kan men in Damascus en Rusland zeker onderhandelen.

26 / 34

En praten met Assad zal uiteindelijk voor hem geen moeite kosten. Het is bij hem vermoedelijk alleen een kwestie van ‘hoeveel mag mij dat opleveren’. Wel zal het met hangende pootjes zijn dat hij nu aan tafel moet gaan zitten met die mensen die hij verraden heeft. Maar als er goed geld te rapen valt zal dat voor hem daarom wel geen al te groot probleem vormen.

De Iraanse president Hassan Rouhani. Als we bepaalde westerse vermeende kwaliteitskranten mogen geloven kan de alliantie tussen Iran en Rusland over Syrië elk ogenblik uit elkaar vallen. Ongetwijfeld de natte droom van bepaalde Amerikaanse neoconservatieve politici, Saoedi-Arabië, Turkije en Israël.Tijdens de recente vergadering van de grootmachten in New York om de bijeenkomst van die oppositie in Riad te evalueren kwam het niet verbazend tot een hoogoplopende ruzie. Zo stelde Saoedi-Arabië voor om het Iraanse Republikeinse Garde Korps eveneens te bestempelen als terroristen. Dit korps is via vrijwilligers en adviseurs in Syrië zeer actief. Waarop Iran dan het idee poneerde om ook de CIA die stempel te geven.

Amnesty International

Ondertussen pogen de pers, Human Rights Watch en Amnesty International de zaak voor de sala-fistische rebellie toch nog te redden. Daarbij valt o.a. het recente rapport van Amnesty International over Russische bombardementen op. Deze zijn cruciaal en zorgen voor de steeds maar toenemende successen van het Syrische leger. Ze moeten daarom kost wat kost bestreden worden.En dus komt AI met een rapport die stelt dat Rusland massaal burgerdoelwitten aanvalt waaronder hospitalen en bovendien verboden munitie, splinterbomen, gebruikt. Waarbij AI oppert dat het hier vermoedelijk om oorlogsmisdaden gaat.Wie echter haar dossier bekijkt ziet dat dit alleen gebaseerd is op verhalen, foto’s en filmpjes afkomstig van die salafistische groepen. Van enige verificatie ter plekke door neutrale waarnemers of van identi-ficeerbare geloofwaardige lokale bronnen is geen enkele sprake.

27 / 34

Volgens het rapport van Amnesty Internationaal een foto van een moskee in de stad Jisr al Sjigour die op 1 oktober 2015 dan het slachtoffer was van een Russisch bombardement. Over het bezit van die stad werd in juni 2015 zwaar gevochten tussen het Syrische leger en het Leger van de Verovering met daarin o.a. Jabhat al Nusra en Ahrar al Sham. Ze is nu in handen van die salafistische groepen, de bron van Amnesty International voor haar verhaal.Het rapport is dan ook een aaneenrijging van in feite onbewezen beschuldigingen afkomstig van al Qaeda en haar bondgenoten. De in haar rapport beschreven methodologie toont dit ook aan. Zelfs al gebruikt men omfloerste taal zoals ‘mensenrechtenactivisten’ om de realiteit zoveel mogelijk te verber-gen. Zo stelt het dossier bij het hoofdstuk methodologie:“Amnesty International researched remotely more than 25 Russian attacks in Syria between Sep-tember and December 2015. It interviewed by phone or over the internet 16 witnesses to attacks and their aftermath and spoke to more than a dozen Syrian human rights defenders and representatives of medical organizations supporting work in the areas of the attacks.” 17) (pagina 6)Amnesty International onderzocht vanop afstand meer dan 25 Russische aanvallen die plaats hadden tussen september en december 2015. (de Russische aanvallen begonnen op 30 september 2015, nvdr.) Ze interviewde via de telefoon of het internet 16 personen die getuigen waren van die aanvallen. Ver-der sprake ze met meer dan een dozijn mensenrechtenactivisten en vertegenwoordigers van medische werkers die in de streek van de aanvallen actief waren.Men kan echter met wat kennis van de toestand in die gebieden raden dat die getuigen, mensen-rechtenactivisten en medisch personeel allen behoren tot dezelfde groepen. Stellen dat er in door al Qaeda & Co beheerste gebieden nog echte mensenrechtenactivisten zouden actief zijn is te zot voor woorden.Bovendien wordt er in het rapport niemand met naam genoemd zodat eventueel verder onderzoek van die beweringen geheel onmogelijk is.Zo stelt het rapport:“Ridha Halabi” is a pseudonym. His real name has been withheld for security reasons. 26) pag.14

“Ridha Halabi” is een alias. Heer echte naam is om veiligheidsreden weerhouden.

Grossieren in propaganda

Ook de westerse massamedia blijven grossieren in wat alleen maar als propaganda kan gezien worden. Zij het met wat nuances. Zo verschijnen er bij vele Europese media tegenwoordig interviews met de Syrische president Bashar al Assad die ook vrij correct lijken weergegeven. Met uiteraard vragen rond mensenrechtenschendingen en folteringen. Maar in tegenstelling tot de interviews voorheen voegt men er nu vooraf geen beledigingen meer aan toe.Zeker in de Britse en Amerikaanse media blijven velen echter nog hopen op een overwinning van die salafistische terreurgroepen. Zo is er, o.m. bij De Morgen, natuurlijk het kritiekloos en uitgebreid brengen van de verhalen van Amnesty International en Human Rights Watch met die folterfoto’s, een Qatarees dossier van die nobele onbekende Caesar.

28 / 34

Ook Human Rights Watch moest juist nu de onderhandelingen voor een akkoord stilaan in hun laatste fase raken met een dossier tegen de Syrische regering komen. Geen nieuw dossier want het dateert al van 21 januari 2014, juist de dag voor de onderhandelingen genaamd Genève II over Syrië in het Zwitserse Montreux begonnen. Niet toevallig natuurlijk. De gruwelfoto’s zijn van een zekere Caesar. Die kreeg volgens dat verhaal de overduidelijk unieke taak van de Syrische overheid om foto’s te nemen van gevangenen die zogenaamd na foltering waren overleden. Hij maakte er volgens het verhaal tussen maart 2011 en augustus 2013 55.000 foto’s van 11.000 lijken. Hij liep volgens Qatar in augustus 2013 over naar de rebellen. Als zijn verhaal klopt dan moet de Syrische regering gezien zijn taak zo weten wie hij is. Maar hij weigert nog steeds zijn identiteit vrij te geven zogenaamd uit vrees voor represailles tegen zijn achtergebleven familie. Wat men toch onmogelijk kan geloven. Human Rights Watch friste het verhaal nu nog maar eens op. Met als vraag waarom men überhaupt iemand zou vragen dat soort gruwelfoto’s te maken. Iemand die dan nadien nog overloopt ook.Typerend voor de berichtgeving is ook het nog steeds bijna continue gebruiken van het Syrisch Ob-servatorium voor de Mensenrechten als bron. Waarbij men dit voorstelt als een vanuit het Verenigd Koninkrijk actief stel waarnemers. Hoogstens stelt men dat ze samenwerken met activisten in Syrië, veelal klinkt het echter alsof het echte mensenrechtenactivisten zijn.Maar iedereen die hun website bezoekt ziet zo dat dit aanhangers betreft van die salafisten. In wezen is het echter een eenmansoperatie van Rami Abdoelrahman wiens Engelse teksten amper leesbaar zijn. Hij is naar hij zelf toegaf al 15 jaar niet meer in het land geweest.Typerend voor de mentaliteit in de VS was ook een verhaal van de nieuwswebsite The Daily Beast over het neerstorten van dat Russisch burgervliegtuig boven de Egyptische Sinaï. Een ramp waarover nog steeds discussie is maar die volgens de Russen en ISIS door een bomaanslag gepleegd door ISIS werd neergehaald. 18)

Een mogelijke aanslag welke volgens The Daily Beast bij sommige kringen in Washington op gejuich werd onthaald want het ging de positie van Poetin in Rusland volgens hun redenering zeker verzwak-ken.Het toont natuurlijk de ‘moraliteit’ aan van bepaalde Amerikaanse kringen. Het idee, aldus nog dat artikel, was dat dit de Russen schrik ging doen krijgen en zo de populariteit van president Vladimir Poetin een serieuze knauw geven. Wat dan tot een snelle terugtrekking van de Russische luchtmacht ging leiden en voor een bereidheid ging zorgen om de Amerikaanse dictaten te aanvaarden.

Wensen voor werkelijkheid nemen

Sommige Amerikaanse analisten en politici zagen ongetwijfeld al het schouwspel van een kleurenre-volutie aan het Kremlin verschijnen en de (liefst definitieve) ineenstorting van machtsrivaal Rusland.Bij analyses in de Britse en Amerikaanse media klonk dan ook regelmatig het verhaal van Afghanistan op en hoe die jihadisten daar met succes de toch zo machtige Sovjetunie had verslagen. In hun ogen stuurde Poetin zijn leger naar een tweede Afghanistan. Men wreef zich al vol blijdschap in de handen.Anderen stelden dan weer dat gezien de zware economische problemen Rusland, en ook Iran, de an-dere Syrische bondgenoot, het niet zou kunnen volhouden en dra zich zou moeten terugtrekken. Er verschenen in Amerikaanse media zelfs alleen op geruchten gebaseerde verhalen over het terughalen naar Iran van die paar duizend Iraanse vrijwilligers.Typerend waren ook verhalen over ruzies tussen Iran en Rusland waarbij men ook het verleden bo-venhaalde met de serie oorlogen tussen het Rusland van Katharina de Grote en het toenmalige Perzië. Oorlogen die steevast waren verloren door de Perzen. Het was in feite niet meer dan een vrij lompe en zeer klassieke poging om vanuit de Amerikaanse alliantie de hun vijandige militaire bondgenoten uit elkaar te spelen.Ook legde men constant de nadruk op vermeende koerswijzigingen van Rusland. Een mediaspel dat men al van in 2011 opvoerde. Reeds toen stelde men dat Poetin Assad ging laten vallen of niet in staat zou zijn om hem te helpen. Waarbij men niet terugschrikte om al die verklaringen van Sergeï Lavrov, minister van Buitenlandse Zaken, Poetin en hun woordvoerders uit hun context te rukken.

29 / 34

Volgens bepaalde westerse media ging het neerstorten van het Russisch vliegtuig boven Sinaï met 224 burgerslachtoffers tot gevolg de sfeer in Rusland zo doen omslaan dat Poetin zijn troepen uit Syrië wel snel zou moeten terugtrekken. Het bleek nog maar eens verloren hoop.Als we bladen als The Wall Street Journal moesten geloven dan had Rusland, en zelfs Iran er geen problemen mee dat Assad zou afgezet worden. Ook was er luidens dit soort pers klinkende ruzie tus-sen Rusland en Iran.Verhalen die alleen maar gebaseerd waren op nat vingerwerk of westerse bronnen zoals niet genoemde diplomaten en studiediensten als het Royal United Services Institute, de studiedienst van het Britse leger. Het was in wezen niets anders dan het nemen van zijn eigen wensen tot de werkelijkheid. Het theater van de illusies.Dat is natuurlijk in een oorlogssituatie vrij klassiek. Het grote probleem is echter dat bewindslui zich niet zelden op dat soort wishful thinking baseren om cruciale beslissingen over oorlog en vrede te nemen. Daar ligt het grote gevaar. Het krioelt in de geschiedenis van dergelijke voorbeelden.Dat de VS en de EU nu al op vele vlakken met Assad samenwerken wil men liefst zo weinig mo-gelijk zien. Zelfs al lekt er in de massamedia weleens verhaal die deze alliantie met het ‘monster van Damascus’ perfect aantoont.

Naar globale vrede?

Over de interne ruzies binnen de VS las je dan weer amper of niets in de klassieke media. Een recent verhaal over de samenwerking van het Pentagon met Syrië als dat van onderzoeksjournalist Seymour Hersh wordt dan ook nergens in de media besproken. 21)

Wat evenmin besproken wordt is het opmerkelijke feit dat gelijktijdig met de plots serieus wordende vredesonderhandelingen rond Syrië, ook voor de andere plaatselijke probleemdossiers zoals Libië, Jemen en Libanon er plots vooruitzichten op vrede zijn.Zo lijken er nu kansen dat er kortelings toch een Libanese president wordt gekozen. Er blijkt zo te horen internationaal een akkoord over de benoeming van Soeleiman Jr. Frangieh tot president, de

30 / 34

zoon van een vorige president Soeleiman Sr. Frangieh. Het land zit al sinds 24 mei 2014 zonder pre-sident.

Soeleiman Jr. Frangieh, een Maronitisch christen en topman van de traditioneel pro-Syrische Marada beweging, zou van de grootmachten president van Libanon mogen worden.Probleem hier is dat dit een christen moet zijn en Michel Aoun, bondgenoot van Hezbollah, dit presidentschap nog steeds voor hem opeist. Zijn Patriottische Krachten vormen immers de grootste christelijke partij in het parlement. De clan Frangieh heeft traditioneel goede relaties met Syrië. De Saoedische pion Saad Hariri zou dan premier worden.De andere christelijke rivaal is Samir Geagea, leider van de Libanese Krachten en partner van Hariri. En die verzet zich eveneens hiertegen. Vooral dan wegens een oude bloedvete met de clan Frangieh. De Libanese Krachten van Geagea zijn immers verantwoordelijk voor de moord op 13 juni 1978 op Tony Frangieh, de broer van Soeleiman Jr... Via drukke onderhandelingen poogt men de plooien hier nu glad te strijken.En dan is er Libië waar er eindelijk onderhandelingen zijn gestart tussen de twee rivaliserende rege-ringen. Zo zijn er nu gesprekken om tot een eengemaakte regering te komen tussen het Algemeen Nationaal Congres, het internationaal niet-erkende parlement in de hoofdstad Tripoli, en dat van het wel erkende parlement, de Raad van Afgevaardigden, die zetelt in de stad Tobroek vlakbij Egypte.Die gesprekken zijn belangrijk want Libië heeft de kansen om na het eventuele falen in Syrië en Irak de nieuwe centrale uitvalsbasis te worden voor ISIS. Wat dan eventueel tot een verdere destabilisering van Afrika kan leiden. Een continent dat eindelijk voor een deel aan zijn armoede aan het ontsnappen is.

Jemens moeras

Zelfs in Jemen zijn er nu gesprekken aan de gang tussen de internationaal erkende regering van de gevluchte en tijdelijke president Abd Rabbuh Mansur Hadi en de in de hoofdstad Sanaa residerende regering van de Houthi’s en generaal Ali Abdoellah Saleh, tot 2012 de president. Die moeten normaal op 14 januari worden hervat.Wat hierbij opvalt is dat van de origineel door de VN-veiligheidsraad vooropgestelde eisen aan het adres van de regering in Sanaa niets overblijft. Zo moesten de Houthi’s en Saleh alle door hen bezette steden ontruimen voor men met onderhandelingen kon beginnen. Het was de minimumeis van Hadi en zijn Saoedische bazen.

31 / 34

De militaire toestand op 19 oktober. Deze is sindsdien niet echt gewijzigd. Het oostelijke deel is op enkele oasesteden na geheel woestijn. Het rode deel is waar theoretisch de Saoedi’s en de afgezette president Hadi de baas zijn. Al Qaeda en ISIS zijn ook erg actief in de regio rond de havenstad Aden, hoofdstad van het vroegere Zuid-Jemen. De eerste om te pogen het land te veroveren waren vanuit Egypte de Romeinen. Ze verloren er tienduizenden manschappen. En al diegenen die na hen kwamen ondergingen hetzelfde lot. De Saoedi’s nu al voor de tweede maal. De eerste keer was in de periode rond 1935. Al Qaeda is o.m. actief in Zinjibar en Aden, ISIS in Lawder en Aden.Die regering van Hadi is ondertussen uiteengevallen in onderlinge ruzies tussen de premier Khaled Bahah en de president. Ook duikt nu overal in de door de Saoedi’s bezette havenstad Aden en elders al Qaeda en ook ISIS op die met geweld overal hun sharia willen opdringen. Tot woede van de lokale bevolking en de plaatselijke separatisten die een sleutelrol speelden bij de verovering op de Houthi’s van de streek rond Aden.Ook blijkt zoals zowat alle specialisten verwachten het Saoedische legeroffensief geheel vast te zitten. Men moest zelfs huurlingen uit onder meer Soedan en Columbia te hulp roepen. Tevergeefs. De al-liantie van de Houthi’s en Saleh slaagde er daarbij zelfs in om delen van Saoedi-Arabië te beschieten en volgens bepaalde bronnen zelfs grensdorpen te bezetten.Vandaar dan ook dat, mede gezien de sterk toenemende kritiek in het westen op Saoedi-Arabië, beide partijen feitelijk zonder enige voorwaarden dan toch begonnen zijn met vredesonderhandelingen.Het probleem in al die conflicten is dat de VS en haar bondgenoten de spanning in die landen steeds meer hebben doen toenemen en het daarom dus veel tijd en nog meer overredingskracht en druk vergt om aan die ruzies een einde te maken.

Winnaars en verliezers

Duidelijk is ondertussen wie de verliezers en winnaars in dit verhaal worden. De grootste verliezer is natuurlijk de plaatselijke bevolking die de Amerikaanse oorlogsstrategie zwaar moest bekopen. Al decennia zorgt de VS hier voor het ene massabloedbad na het andere.

32 / 34

De winnaars van de oorlog om Syrië: President Bashar al Assad en de Russische president Vladimir Poetin met Sergeï Lavrov uiterst links. De VS hebben hun macht hier zodanig overschat dat ze als de grote verliezers van dit conflict dienen gezien te worden. Wel zullen ze zeker herrie blijven schoppen. Het zit blijkbaar in hun genen.De Amerikaanse agressie sinds 1979 tegen Irak toen ze Saddam Hoessein aan de macht brachten, koste aan minstens een paar miljoen mensen het leven, incluis uiteraard de Iraniërs die sneuvelden tijdens die door de VS gestimuleerde Iraakse agressie tegen hun land. De oorlog tegen Syrië koste dan weer in totaal een vermoedelijke 250.000 doden. En dan was er de oorlog met de Koerden, Koeweit en de Amerikaanse bezetting van Irak in 2003.De recente evolutie toont dat de Syriërs, de Iraniërs, Libanon, de Irakezen en de Russen de grote win-naars zijn van dit laatste conflict. De grootste verliezers zijn natuurlijk de EU, de NAVO, de VS, het Verenigd Koninkrijk, Turkije, Frankrijk en Saoedi-Arabië samen met haar buurlanden op het Ara-bisch schiereiland behoudens Oman en Jemen. En dan Is Israël dat nu met een nog sterker Hezbollah komt te zitten. En dit moest juist kapot.De grootste winnaars zijn echter Assad en Poetin. Zij toonden hun tanden waarop het westen geen antwoord had. De westerse strategie om jihadisten te gebruiken keerde als een boemerang in hun gezicht terug. In het geval van François Hollande bijna letterlijk. Syrië is het Waterloo van het westen met Assad en Poetin als de Arthur Wellesley, hertog van Wellington, en prins Klemens von Metter-nich van deze eeuw.Mogelijk de grootste individuele verliezer is Mohammed bin Salman bin Abdoelaziz al Saoed, tweede kroonprins, zoon van de koning Salman de Hakbijl, minister van defensie en de oorlogsstrateeg van het koninkrijk. Zijn oorlogen zijn allen uitgedraaid op een reuzengroot fiasco. De vraag is dan ook wat er in de toekomst met hem zal gebeuren.

De 30-jarige prins Mohammed bin Salman bin Abdoelaziz al Saoed is zowel minister van Defensie, tweede kroonprins en verantwoordelijke voor de economie met o.m. de olieproductie. Als een van de weinige Saoedische prinsen studeerde hij nooit in het buitenland. Economisch is Saoedi-Arabië aan het afstevenen op een ramp en militair moet hij zowel in Syrië als in Jemen een nederlaag incasseren.Bovendien staat men in het westen steeds negatiever tegenover het land. Sommige Europese landen vaardigden zelfs al een wapenembargo tegen Riad uit. In België echter weigeren beide grote gewesten bij monde van Geert Bourgeois (N-VA) en Paul Magnette (PS) dit uit te vaardigen. Een illegaal oor-logvoerende jihadistische broedplaats bewapenen is voor hen geen enkel probleem. De onrust in het Huis van Saoed zal echter hoe dan ook toenemen.Duidelijk is dat intern de kritiek aan het aanzwellen is en vermoedelijk ook heel groot is. In normale omstandigheden overleeft geen enkel politicus dergelijke vernederingen. En de tekenen van interne ruzies zijn al goed merkbaar. Zoals ook de toenemende kritiek in het buitenland op deze jihadistische kweekvijver meer dan zichtbaar is.Saoedi-Arabië is politiek een middeleeuwse absolute monarchie maar ook in dat soort politieke syste-men kon wanbeleid dodelijk zijn voor de heersende monarch. Kijk maar naar de geschiedenis.

33 / 34

Is dit de verklaring voor het heel plotse radicale optreden van het Huis van Saoed tegenover haar dis-sidenten en Iran? Een kat in het nauw maakt nu eenmaal al eens rare en gevaarlijke sprongen.Het onverwachte harde optreden van Saoedi-Arabië toont echter wel hoe onstabiel de regio blijft. Duidelijk is dat het zorgde voor een plotse diplomatieke drukte. Met als vraag hoe ver Saoedi-Arabië en de VS van elkaar aan het wegdrijven zijn.De onderhuidse Amerikaanse kritiek op het nieuwe Saoedische optreden in bladen als The New York Times en The Washington Post wordt steeds groter. Bovendien valt het gebrek aan steun binnen de Arabische wereld voor de houding van Saoedi-Arabië op. Alleen Bahrein en Soedan steunden volhar-tig het Saoedische optreden. En dat zijn niet bepaald landen met grote invloed in dit milieu.Egypte daarentegen verwerpt, samen met Oman, in het publiek de Saoedische politiek. En dan heb je nog Tunesië, Algerije en Irak. Zelfs het niet-Arabische Turkije lijkt voorlopig nog te zwijgen. En dat zou toch een bondgenoot van Saoedi-Arabië moeten zijn. Opvallend is zeker ook Pakistan welke recent zijn steun aan Syrië en Assad toezegde.Hetzelfde voor Qatar, Jordanië, Marokko en Koeweit die zich evenmin op het standpunt van Riad zetten. Koeweit en Qatar trokken wel hun ambassadeur terug. Niet meer. Alleen Djibouti, Somalië en de Comoren steunden zij ook dit beperkt zij het dagen nadien nog het Saoedische standpunt. Een niet bepaald indrukwekkende lijst.En dan is er de lauwe reactie van de Syrische rebellen waar onder de grotere groepen alleen het Leger van Islam van de gesneuvelde Zahran Alloush zich openlijk voor de Saoedische positie uitsprak. Naast dan de Syrische Nationale Raad. Maar dat zijn voornamelijk zich op Saoedische kosten vermakende hotelgasten. Wel beloofde Saoedi-Arabië om het vredesproces rond Syrië en Jemen verder te zetten. Maar dat is uiteraard nog afwachten.

1. Le Point, 5 december 2015, AFP, Syrie : ‘Fabius n’envisage plus un départ de Bachar el-Assad avant une transition politi-que’. http://www.lepoint.fr/monde/syrie-fabius-n-envisage-plus-un-depart-de-bachar-el-assad-avant-une-transition-politique-05-12-2015-1987439_24.php

2. Syrian Observer, 2 december 2015, Asharq al Awsat, ‘France, Germany Open European Window to Assad’. Het artikel is een vertaling van het origineel in het Arabisch verschenen stuk. http://www.syrianobserver.com/EN/News/30225/France_Germany_Open_European_Window_Assad. Asharq al Awsat is een in Londen verschijnende krant die eigendom is van prins Turki bin Salman al Saoed. Deze is de vijfde zoon van koning Salman de Hakbijl en een halfbroer van de tweede kroonprins Mohammad bin Salman, minis-ter van Defensie en strateeg achter de oorlogen in Syrië en Jemen. De krant is dus de spreekbuis van de Saoedische koning en daarom zeer belangrijk.

3. International Business Times, 30 november 2015, Christine Silva, ‘UAE Will Fight Islamic State Group With Ground Troops In Syria? Emirates Foreign Minister Praises Russian Airstrike Campaign’. http://www.ibtimes.com/uae-will-fight-islamic-state-group-ground-troops-syria-emirates-foreign-minister-2204432.

4. The New York Times, 3 december 2015, David E. Sanger en Somini Sengupta, ‘To Crush ISIS, John Kerry Urges Deft Removal of Syria’s Assad’. http://www.nytimes.com/2015/12/04/world/middleeast/to-crush-isis-john-kerry-urges-deft-removal-of-syrias-assad.html?_r=0

5. Le Figaro, 28 september 2015, Marc de Boni, ‘Védrine veut s’allier à Assad contre Daech, comme «il a fallu s’allier avec Staline»’. http://www.lefigaro.fr/politique/le-scan/citations/2015/09/28/25002-20150928ARTFIG00200-vedrine-veut-s-allier-a-assad-contre-daech-comme-il-a-fallu-s-allier-avec-staline.php

6. Liberation, 18 september 2015, Jean-Pierre Perrin, ‘Syrie, Libye… quand Sarkozy refait l’histoire’.  http://www.liberation.fr/planete/2015/09/18/syrie-libye-sarkozy-fabule_1385588 Dat Libië in een complete chaos is uiteengevallen is volgens Sarkozy de schuld van… Hollande.

7. Pravda, 8 december 2015, Constantino Ceoldo, ‘The Syrian issue: Tulsi Gabbard & Austin Scott’. http://www.pravdare-port.com/world/asia/08-12-2015/132798-syrian_issue-0/

8. The Telegraph, 6 december 2015, Boris Johnson, ‘Let’s deal with the Devil: we should work with Vladimir Putin and Bas-har al-Assad in Syria’. http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/syria/12036184/Lets-deal-with-the-Devil-we-should-work-with-Vladimir-Putin-and-Bashar-al-Assad-in-Syria.html

9. Boris Johnson is burgemeester van de Londense metropool en een van de topfiguren van de Britse Conservatieve partij. Hij is bovendien een der mogelijke kandidaten voor het Britse premierschap na David Cameron. Zijn woorden wegen dan ook door.

10. NBC News, 15 december 2015. ‘Alexey Eremenko, John Kerry Aims to make real progress with Russia’s Putin in Syrian crisis’. http://www.nbcnews.com/news/world/john-kerry-aims-make-real-progress-russia-syrian-crisis-n480136?utm_

34 / 34

source=Sailthru&utm_medium=email&utm_campaign=New%20Campaign&utm_term=%2AMideast%20Brief11. Bloomberg, 29 december 2015, Henri Meyer, ‘Putin Sees a Chance for Assad to Stay in Power in Syria’.http://www.

bloomberg.com/news/articles/2015-12-29/putin-sees-assad-chance-to-stay-as-u-s-pursues-syria-settlement?utm_source=Sailthru&utm_medium=email&utm_campaign=New%20Campaign&utm_term=%2ASituation%20Report

12. The Wall Street Journal, 23 december 2015, Nour Malas & Carol E. Lee, ‘U.S. Pursued Secret Contacts With Assad Regime for Years’. http://www.wsj.com/articles/u-s-pursued-secret-contacts-with-assad-regime-for-years-1450917657?utm_source=Sailthru&utm_medium=email&utm_campaign=New%20Campaign&utm_term=%2ASituation%20Report

13. Simon Steven is een joodse specialist in de terreurbestrijding en was in de periode 2011 en 2012 de hoofdverantwoor-delijke voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika van de Nationale Veiligheidsraad, een centraal deel van de aan het Witte Huis in Washington zelf verbonden administratie. Hij heeft dus aan de top mee die oorlog tegen Syrië in gang gestoken. Zijn geheim gehouden bezoek aan Assad is dan ook erg belangrijk.

14. The New York Times, 26 december 2015, Somini Sengupta en Anne Barnard, ‘U.N. Sets Syrian Peace Talks as Fighting Complicates Task’. http://www.nytimes.com/2015/12/27/world/middleeast/syria-peace-talks.html?nlid=67751936&src=recpb&_r=0 Mogelijks betreft het hier Jeffrey Feltman, een Amerikaanse diplomaat die fungeert als adjunct-secretarisgeneraal voor Politieke Zaken van de VN. De man staat te boek als een neoconservatief en wordt gezien als een der voornaam-ste architecten van het Amerikaanse Syrië beleid van de voorbije jaren.

15. The New York Times, 29 december 2015, Associated Press, ‘Turkey’s Erdogan Meets King in Saudi Arabia for Syria Talks’. http://www.nytimes.com/aponline/2015/12/29/world/europe/ap-eu-saudi-turkey.html?ref=world

16. Syria: Direct, 3 december 2015, Maria Nelson en Osama Abu Zeid, ‘Accusations, recriminations and bloodshed in north Aleppo arena as Kurds fear for Afrin’. http://syriadirect.org/news/accusations-recriminations-and-bloodshed-in-north-aleppo-arena-as-kurds-fear-for-afrin/. Syria direct is een door de VS gefinancierde website. Het verhaal geeft in groot detail de complexe situatie weer in dit aan de Turkse grens liggende noordelijk deel van de provincie Aleppo. Het toont de totale onbetrouwbaarheid van de VS die hier meerdere met elkaar in oorlog zijn partijen steunt of alleszins steunde.

17. Newsweek, 5 december 2015, Jonathan Broder, ‘The End of Turkey’s Double Game With ISIS?’. http://europe.news-week.com/end-turkeys-double-game-isis-401606?rm=eu

18. Der Spiegel, 21 augustus 2012, Ier, ‘EU-Staaten sollen syrische Überläufer bezahlt haben’, http://www.webcitation.org/6AoAc3eDu Het is deels gebaseerd op andere krantenberichten waaronder The Times. Men moet er ook weinig aan te twijfelen dat het verhaal klopt. Geld koopt nu eenmaal zo niet alles, dan toch veel. En de Fransen hebben bewezen hier niet vies van te zijn. Volgens Syrische bronnen kon men zo makkelijk miljoenen dollars verdienen. Zo zou de Syrische ambassadeur in Mauritanië 1 miljoen dollar zijn aangeboden plus twintig jaar lang een wedde van maandelijks 20.000 dollar. Goed voor 5,8 miljoen dollar. Dat sommigen zoals Hijab dan plots hun regering beginnen uit te schelden wekt natuurlijk geen verbazing.

19. Amnesty International, December 2015, ‘Civilian objects, were undamaged – Russia’s Statements on its attacks in Syria unmasked’,  http://www.amnestyusa.org/sites/default/files/civilian-objects-were-not-damaged.pdf?utm_source=Sailthru&utm_medium=email&utm_campaign=New%20Campaign&utm_term=%2ASituation%20Report Deze Ridha Halabi is volgens AI een bewoner van het stadje Darat Izza (Ezzah) gelegen in het westen van de provincie Aleppo dat in handen is van het Leger van de Verovering, een militaire alliantie onder controle van groepen als Ahrar al Sham en Jabhat al Nusra (al Qaeda).

20. CNBC, 18 december 2015, Reuters, ‘Egypt says completes preliminary report on Russian plane crash in Sinai.’. http://www.cnbc.com/2015/12/14/ Dit voorlopig rapport is gemaakt door een internationaal team van experten en dient dan ook gezien als het enige, zij het voorlopige, document om te stellen wat met het vliegtuig gebeurde. De verklaringen van Rusland, de VS of ISIS zijn voor zover geweten onbewezen. Het is nu wachten op het definitief verslag dat echter nog lang op zich kan laten wachten.

21. London Review of Books, 7 januari 2016, Seymour Hersh, ‘Military to military – Seymour M. Hersh on US intelligence sharing in the Syrian war’.  http://www.lrb.co.uk/v38/n01/seymour-m-hersh/military-to-military. Het verhaal gaat vooral over de dubbele rol die het Pentagon speelde door via derden geheime gegevens over die door de CIA bewapende salafistische groepen door te spelen aan Syrië. Voor zover geweten reageerde van de betrok-kenen tot heden niemand op dit schokkend verhaal.

22. Voorbeelden van dit soort persartikels kan je vinden bij: – The Wall Street Journal, 19 november 2015, Jay Solomon, ‘U.S. Eyes Russia-Iran Split in Bid to End Syria Conflict’. http://www.wsj.com/articles/u-s-eyes-russia-iran-split-in-bid-to-end-syria-conflict-1447895357 – Newsweek, 5 december 2015, J. Matthew McInnis, ‘What Would It Take for Iran to Abandon Assad’. http://europe.newsweek.com/what-would-it-take-iran-abandon-assad-401178?utm_source=email&utm_medium=email – The New York Times, 15 december 2015, Ben Hubbard, ‘Putin gambit over Syria proves to be dual–edged sword’. http://www.nytimes.com/2015/12/16/world/europe/in-russia-john-kerry-pushes-forward-on-syrian-peace-process.html?emc=edit_th_20151216&nl=todaysheadlines&nlid=67751936&_r=0