Afscheid van S.V. “De Wolstad”

een selectie uit 52 jaargangen

Wolstadnieuws

Samenstelling

Pieter Priems

Hans Moors

Tilburg. november 2010

2

1 Voorwoord afscheidsnummer De Wolstad ..............................................................................4 2 Geschiedenis van TSV De Wolstad .........................................................................................4

2.1 Aanleiding ........................................................................................................................4 2.2 TSV De Wolstad ..............................................................................................................5 2.3 Kabbelen...........................................................................................................................7 2.4 De opmars ........................................................................................................................8 2.5 Naar de KNSB..................................................................................................................9 2.6 Hernieuwde groei ...........................................................................................................10 2.7 Langzaam gaat het minder .............................................................................................11

3 Geschiedenis van de jeugdafdeling ........................................................................................13 4 Statistieken van de Wolstad ...................................................................................................14

4.1 Clubkampioenen.............................................................................................................14 4.2 Wolstad Beker ................................................................................................................14 4.3 Snelschaakkampioenen ..................................................................................................15 4.4 Krugersbokaal ................................................................................................................15 4.5 De Eeuwige Wolstadlijst ................................................................................................17 4.6 KNSB-resultaten Wolstad ..............................................................................................19

5 Selectie van Ad Mutsears.......................................................................................................21 5.1 Voorwoord van de voorzitter .........................................................................................21 5.2 In memoriam ..................................................................................................................21 5.3 Staunton maatje vijf ......................................................................................................21 5.4 Een woordje vooraf ........................................................................................................22 5.5 Le cheval qui rit..............................................................................................................23 5.6 Terugblik op ons 25-jarig jubileum................................................................................24 5.7 Kloksimultaan! ...............................................................................................................25 5.8 Geachte redactie, ............................................................................................................26 5.9 Witte rook.......................................................................................................................27 5.10 De senioren.....................................................................................................................28 5.11 Een woordje ten afscheid ...............................................................................................30 5.12 'Hoe zit dat nou met die Ludden... ?' ..............................................................................30 5.13 Waar zijn toch de tijden gebleven?... .............................................................................32 5.14 Toernooien .....................................................................................................................34 5.15 Het 2e in de promotieklasse ...........................................................................................37

6 Selectie van Erik de Gier........................................................................................................38 6.1 Wolstadnieuws ...............................................................................................................38 6.2 De duivel gefopt!!! .........................................................................................................38 6.3 Beste leden, ....................................................................................................................39 6.4 Welkom bij Theseus.......................................................................................................40 6.5 Seniorenteam exit ...........................................................................................................41 6.6 Mijn schaakpartijen met dr. Stumpers............................................................................42 6.7 Treinschaak ....................................................................................................................43 6.8 Lieve Hetty.....................................................................................................................44 6.9 Over roken......................................................................................................................45 6.10 In Memoriam Cor Hornman (1925-1996)......................................................................46 6.11 Schaken een olympische sport?......................................................................................47 6.12 Schaken met drieëndertig stukken..................................................................................48

3

6.13 Zeer sportief ...................................................................................................................49 6.14 De nachtmerrie!..............................................................................................................50

7 Selectie Hans Moors...............................................................................................................52 7.1 Hoogkar: een nieuw gezelschapsspel uit Brabant ..........................................................52 7.2 Grootte plannen ..............................................................................................................54 7.3 TKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKT .............. ..................................55 7.4 In memoriam ..................................................................................................................56 7.5 Toby’s miniaturenkoffer ................................................................................................56 7.6 Enkele remisecombinaties uit de kollektie van Remise Adje Feelders..........................57 7.7 Brainstorm......................................................................................................................58 7.8 WOLSTAD 5 - E.G.S. 2 ................................................................................................60

8 Memoires en Mijmeringen Jan Coomans...............................................................................61 9 Een selectie uit het werk van Johan de Kok...........................................................................64

9.1 Passie spelen...................................................................................................................64 9.2 Ballade van de 64 velden ...............................................................................................64 9.3 De laatste der Mohikanen...............................................................................................65 9.4 Schaakneurose................................................................................................................66 9.5 Jubeljaar .........................................................................................................................67 9.6 Dipje ...............................................................................................................................67 9.7 Tropische verrassing! .....................................................................................................68

10 Memoires van Pieter Priems ..............................................................................................69 10.1 Inleiding .........................................................................................................................69 10.2 1975-1976 Het begin ......................................................................................................69 10.3 1978-1979 De opmars ....................................................................................................69 10.4 1979-1980 De toernooien...............................................................................................71 10.5 1981-83 Anders ..............................................................................................................74 10.6 1984-85 Weer plezier en ook succes..............................................................................75 10.7 1985-1986 De laatste oprisping......................................................................................76 10.8 1986-1987 Afbouwen.....................................................................................................76 10.9 1988-2005 werk..............................................................................................................77 10.10 2005-2007...................................................................................................................78 10.11 2007 - 2030.................................................................................................................78

11 Bijdrage van Wim Kimman ...............................................................................................79 11.1 Jonge jaren......................................................................................................................79 11.2 Vijf en twintig jaar Wolstad ...........................................................................................80 11.3 Voorwoord veertigjarig jubileum...................................................................................80 11.4 52 jaar van de Velden en Antonius ...............................................................................81

12 De eerste en laatste notulen................................................................................................83 12.1 De eerste.........................................................................................................................83 12.2 De laatste ........................................................................................................................85

4

1 Voorwoord afscheidsnummer De Wolstad Traag en gestaag is het proces geweest dat heeft geleid tot dit laatste Wolstadnummer. Het begon met de oproep van Johan de Kock om stukjes in te leveren voor het 50-jarig jubileum. Dit als herhaling van het succesvolle nummer bij het 40-jarig bestaan. Aan de oproep is geen gehoor gegeven. Hans Moors kwam toen met de suggestie artikelen uit het Wolstadnieuws te selecteren in plaats van zelf te schrijven. Ad Mutsaers, Erik de Gier en Hans Moors hebben hieraan gevolg gegeven. Pieter Priems heeft een selectie van de poëzie van Johan de Kok toegevoegd. Wim Kimman, Jan Coomans en Pieter Priems hebben later alsnog een artikel geschreven voor dit jubileumnummer. Fred Klerks heeft uiteraard gezorgd voor de statistieken. Verder zijn de archieven geraadpleegd om te komen tot een geschiedschrijving van 52 jaar TSV De Wolstad. Het verzamelen van artikelen, scannen, uittypen, controleren, diagrammen maken etc. is gedaan door Hans Moors en Pieter Priems.

2 Geschiedenis van TSV De Wolstad

2.1 Aanleiding

Als men er 'Zet na zet', het in 1977 verschenen boek ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de NBSB op naslaat, ontstaat ongewild de stellige indruk, dat het Tilburgse schaakleven in de jaren 1930-1955 een tamelijk rommelig karakter moet hebben gehad. Schaakclubs kwamen en gingen met de snelheid van een wervelwind. Ter illustratie een (waarschijnlijk onvolledige) opsomming van de clubs, die in die jaren bij de bond bekend waren: o De Tilburgse schaakvereniging (later SC Tilburg) actief tussen 1911 en 1955. o De nieuwe Tilburgse schaakvereniging (1935). o De 7 kolommen (1936-1938). o Schaakvereniging Volt (Schavo, opgericht in 1936). o De Drie Torens (1936-1947). o De Zwarte Raadsheer (1938). o Wij (1936-1938). o De pion (1938). o De Militairen (1939). o Ontspanningsvereniging PTT (1952-1955). o Ontspanningsvereniging Schiedamse Lederwarenfabriek (1954-1966). o Verenigde Tilburgse Schaakclub (1950-1952). o TSV Door Oefening Sterk (DOS, 1939-1955). Door de verregaande verbrokkeling binnen de Tilburgse schaakwereld was er duidelijk een te smalle basis om tot overtuigende successen te komen in de NBSB-competitie. Waren er in 1939-1940 en in 1950-1951 NBSB-kampioenschappen voor respectievelijk De Drie Torens en DOS,

5

buiten dit is de terechte conclusie, dat Tilburg een bescheiden plaats in de schaduw van de grote broers Eindhoven en, in mindere mate, Den Bosch en Breda, innam. Het ontbrak Tilburg eenvoudigweg aan 'prestatiedragers': spelers, die door een bundeling van krachten het Tilburgse schaak op een hoger plan konden brengen. Goed beschouwd zouden daarvoor ook slechts twee spelers in aanmerking komen: Mr. J. Kallenbach (lid van de SC Tilburg) en W. Kimman (lid van DOS). Deze beiden waren ook de enigen, die zich in die tijd met de Brabantse cracks op voet van gelijkwaardigheid konden meten. Met de clubs van Kimman en Kallenbach zijn ook meteen de componenten van de latere fusie genoemd: DOS en Tilburg. De achtergrond van beide clubs was sterk verschillend. In de ogen van de toenmalig DOS-leden was Tilburg een nogal 'dure' club; onder de Tilburg-leden bevonden zich nogal wat academici en fabrikanten. Ook wat betreft het speellokaal was Tilburg een club van standing: gespeeld werd in 'Modern' op de Heuvel. In Modern was er ook een tijd lang een schaaksociëteit op zondagmiddag, op poten gezet door A. Mooy, een bekend schaakorganisator in die tijd. DOS was via omzwervingen langs 'Oud Holland' aan het Piusplein en de 'Zwarte Arend' in de Tuinstraat terechtgekomen bij cafe 'Kras' aan de Heuvel. Over gezelligheid viel er niets te klagen! Boze tongen beweren zelfs, dat sommige leden hun partij afraffelden om zich aan het edele biljartspel te kunnen gaan wijden, aldus het schaken als alibi voor een avondje 'van huis' gebruikend ... Maar geschaakt werd er volop door de 25 á 30 leden. Een kleine handicap moest daarbij wel overwonnen worden: opa en oma Spoor hadden hun rails zowat dwars door de zaal gelegd! Dat gaf aanleiding tot komische taferelen. Steeds als er een trein voorbij denderde, hielden de spelers angstvallig het speelmateriaal vast om ravages op de borden te voorkomen. Menige bezoekende club maakte bezwaren tegen deze gang van zaken, natuurlijk vooral na een verloren wedstrijd. Maar in 1953 moest 'Kras' wijken voor de technische vooruitgang, in dit geval een spoorweg(!)-viaduct en DOS zat zonder clublokaal. Gelukkig werd er snel een oplossing gevonden dankzij de gastvrijheid van de familie Hoogardie, die het zaaltje achter het café aan de Gasthuisring geheel gratis ter beschikking stelde. Mede gelet op de armlastige positie van de schaakclubs in die tijd een juweel van een oplossing! Toch viel er in die tijd veel onvrede te bespeuren over de manier waarop het Tilburgse schaakleven zich ontwikkelde, of liever: niet ontwikkelde. De clubs hadden weliswaar stabiele, maar erg kleine achterbannen. Er meldden zich nauwelijks nieuwe gezichten, kortom: de clubs leidden een kwijnend bestaan. Het besef dat er iets moest veranderen kreeg langzaam maar zeker vaste vormen. Dit vond zijn beslag in de eerste fusiebesprekingen op 6 september 1955 bij Hoogardie, waarvan W. Kimman, Ir. J. Krugers en C. Hornman de voornaamste inspiratoren waren. Al snel werd men 't over een fusie eens, zodat op 28 september 1955, om 23.00 uur in de achterzaal van cafe Hoogardie kon worden overgegaan tot de oprichting van de nieuwe vereniging TSV DE WOLSTAD.

2.2 TSV De Wolstad

Ir. Krugers werd de eerste voorzitter van onze club en dat is een geschikt moment om zijn grote verdiensten voor het Tilburgse en het Noord-Brabantse schaakleven de revue te laten passeren. Want al had Tilburg dan een historische achterstand op schaakgebied, op bestuurlijk gebied sprak Tilburg reeds lange tijd zijn woordje mee. Dat was voor een overgroot deel de verdienste van Ir. Krugers. Om die goed tot uitdrukking te brengen een citaat uit 'Zet na zet', pag.130 - 131:

6

'Maar één feit mag niet onvermeld blijven. Op 30 augustus 1947 herdacht de Noord-Brabantse schaakbond, tijdens de algemene ledenvergadering, haar 20-jarig bestaan. En ter gelegenheid daarvan werd Ir. J Krugers, die nagenoeg al deze jaren een bestuursfunctie had bekleed (waarvan 13 jaar als voorzitter, red.) het erevoorzitterschap aangeboden. Ir. Krugers, de zwoeger, de strijder; hij had alle stormen, waarmede de NBSB geconfronteerd werd, overleefd. Op die dag gaf hij de pijp aan Maarten en daarmede het voorzitterschap van ZIJN NBSB in handen van een ander.' Een terecht eresaluut aan een man, die ook voor de Wolstad van grote waarde is geweest. In de periode tussen 1955 en 1972 wist hij op voorbeeldige wijze leiding te geven aan de club, die hem daarvoor bij zijn aftreden op waardige wijze huldigde door hem het erevoorzitterschap aan te bieden. Kort daarvoor had hij nog laten blijken zijn grote ideaal, het hogerop brengen van het Tilburgs schaakleven, allerminst uit het oog verloren te hebben. Door het beschikbaar stellen van een beker voor het beste resultaat in de externe competitie blijft zijn naam voortleven als synoniem voor strijdlust en inzet. Tot op zijn sterfbed, in maart 1974, bleef hij zich interesseren voor het wel en wee van het schaken alhier. De Wolstad ging van start met 41 leden en drie teams in de NBSB-competitie. De verwachtingen ten aanzien van het eerste team, dat uitkwam in de overgangsklasse, waren hooggespannen. Tilburg moest en zou een hoofdklasser krijgen. Maar helaas, de derde plaats aan het eind van de rit was teleurstellend en de Wolstad bleef in de wachtkamer. De onderlinge competitie had een vlot verloop onder leiding van C. Hornman. Om niet op lange tenen te trappen waren de spelers in twee parallelgroepen ondergebracht, waarvan de winnaars (wie anders dan Kallenbach en Kimman?) in een match uitmaakten wie zich de eerste kampioen mocht noemen. Kimman won met 2,5 – 1,5. De integratie van de twee verenigingen mocht vlekkeloos verlopen zijn, daarnaast was de belangrijkste gebeurtenis in het seizoen 1955/'56 zonder twijfel de simultaanvoorstelling met Szabo, Filip en Flohr, die de Wolstad samen met OVSL had georganiseerd. De drie grootmeesters traden aan tegen maar liefst 120 schakers uit Tilburg en omstreken, waaronder de nodige Wolstedelingen. In het jaarverslag spreekt secretaris Kimman dan ook van een gezonde vereniging met een goede clubgeest. In het tweede seizoen van haar bestaan beleefde de Wolstad vrijwel geen hoogtepunten, of het zou (weer) een Tilburgse titel van de heer Kimman moeten zijn. Het gestelde doel, promotie van het eerste team werd niet bereikt en ook het tweede kon geen potten breken. In de tot dan toe haast rimpelloze Wolstadvijver tekenden zich zo nu en dan zelfs wat kringetjes af. Zo bereikte een reeds lang sluimerende controverse tussen twee vooraanstaande leden een triest hoogtepunt: 'Hij eruit of ik eruit!' Het bestuur boog zich over de delicate kwestie en een van de twee werd bij Schavo ondergebracht. In dat jaar kreeg het verenigingsleven overigens een zware klap te verwerken door het plotseling overlijden van mevrouw Hoogardie. Zij werd algemeen beschouwd als 'de moeder' van de clubs die bij Hoogardie domicilie hadden gevonden. Positief punt was een goed functionerend clubblad, waar vooral de inspanningen van A. Spijkers, W. Kimman en T. van Schaik niet onvermeld mogen blijven. Later zou secretaris A. van de Ven het leeuwendeel van de werkzaamheden voor het blad op zich nemen. In datzelfde seizoen beleefde de jonge club het vervelende unicum van een onafgemaakte binnencompetitie. Erg lang zou dat niet een unicum blijven, want ook het seizoen daarna bleef de Wolstad zonder clubkampioen, doordat allerlei onvoorziene omstandigheden het verloop van de 'interne' belemmerden.

7

2.3 Kabbelen

In het seizoen 1958/'59 werd het kampioenschap van de Noord- Brabantse Schaakond behaald. Hierdoor kreeg het team een kans om via promotiewedstrijden tegen de zuidelijke kampioenen Maastricht en Middelburg een plaats in de hoofdklasse af te dwingen. Ze bleken er echter niet tegen opgewassen, hoewel het gerucht gaat dat een aantal spelers niet rouwig waren om de gemiste kans. Bij promotie zou immers op zondag in plaats van zaterdag gespeeld moeten worden en dat vonden de heren maar niets! Op de vreugde over het behaalde kampioenschap werd verder een lelijke domper gezet door het vertrek van W. Kimman, die door zijn werk naar Den Haag ging verhuizen. Vanwege zijn grote verdiensten voor de Wolstad (en daarvoor voor DOS!) werd hij bij vertrek tot erelid benoemd. Wij zijn inmiddels aangeland in de jaren '60. De Wolstad lijkt ongemerkt bedolven te worden onder een soort 'grauwsluier'. Het eerste team pendelt wat op en neer tussen de eerste en tweede klasse, terwijl het tweede dat doet tussen de derde en vierde. Om de matheid goed uit te laten komen een citaat uit het jaarverslag van '65/'66 door A. van der Ven: 'Eigenlijk gebeurt er niet veel bij de Wolstad. We hebben onze binnencompetitie en we doen dapper mee in de buitencompetitie. Maar de stijgende lijn ontbreekt! De hoogtepunten, die kleur geven aan een jaarverslag ontbreken evenzeer. Ons clubleven is als een rustig voortkabbelend beekje waarin nooit eens een stroomversnelling voorkomt.' En inderdaad, successen in de buitencompetitie zijn ver te zoeken; in de strijd om de Tilburgse kampioenschappen spelen de Wolstedelingen een ondergeschikte rol en jeugdleden kent de club niet. Over de binnencompetitie weer het jaarverslag: 'Mr. Kallenbach werd opnieuw clubkampioen: zijn hegemonie duurt nu al vele jaren. De schaker die aan deze situatie een eind weet te maken wordt voor de Wolstad een historische figuur. Toch moet dat mogelijk zijn. Ten slotte heeft ook Kallenbach maar een gewone moeder gehad!' Inmiddels had N. van Bavel een goede traditie in ere hersteld. In september 1964 accepteerde hij, na jarenlang vicevoorzitter te zijn geweest, het voorzitterschap van de Noord-Brabantse schaakbond. In 1970 trok Van Bavel, na vijftien jaar bestuurslid bij de Wolstad te zijn geweest, zich terug uit het actieve schaakleven. Hij bleef rustend lid tot aan zijn dood in 1980. Ondertussen had de Wolstad nog steeds te lijden van een welhaast chronische bloedarmoede. Door de vele op TV uitgezonden Europacup-wedstrijden was de belangstelling voor de binnencompetitie sterk tanend. Mede daarom werd besloten met ingang van het seizoen 1965/'66 op maandag te gaan spelen. Maar dat er daardoor geen verandering in de malaise kwam moge blijken uit het jaarverslag van seizoen 1968-1969: 'Dit was dan weer een stukje geschiedenis van een gezapig clubje, dat blijkbaar geen bijzondere pretenties heeft en waar dan ook nooit opzienbarende dingen gebeuren. Het ledental schommelt tussen de 30 en de 40, de gemiddelde leeftijd van de leden stijgt langzaam maar zeker, terwijl de gemiddelde speelsterkte omgekeerd evenredig afneemt. We hebben geen jeugdleden en doen niets om dat gemis op te heffen. Het wordt tijd dat er wat meer beweging komt in onze club!' Een rake typering, waaruit overigens niet de conclusie mag worden getrokken dat het bestuur met de handen over elkaar had gezeten. Integendeel, het had de schouders gezet onder het belangrijkste, sterker nog, het enige eendagstoernooi dat de Wolstad heeft georganiseerd, het NCB-toernooi op tweede kerstdag. In totaal is dit toernooi 6 maal gehouden in de periode '67/'72. Het was een van de eerste toernooien waar geldprijzen te verdienen vielen. Zelfs Timman heeft er nog eens aan deelgenomen. Drie mensen hebben de initiatieven voor dit toernooi en het grootste

8

deel van de werkzaamheden voor hun rekening genomen. C. Hornman, A. van Opstal en A. van de Ven. Inmiddels was er een einde gekomen aan de suprematie van Kallenbach. De voor een jaartje teruggekeerde Kimman droeg daar zorg voor. Het seizoen daarna, '68/'69, bracht Kallenbach nog eenmaal aan de top, alvorens hij afreisde naar Spanje, tien Wolstadtitels op zak. Momenteel woont Kallenbach in Engeland. De binnencompetitie onderging twee wijzigingen: er werd verhuisd naar de grote zaal en het Keizersysteem deed zijn intrede. In 1970 werd de vereniging opgeschrikt door de het overlijden van de heer H. Hoogardie, vanaf de oprichting gastheer. Zijn zoon Cees en diens vrouw Nel zorgden er daarna voor dat de gastvrije traditie gehandhaafd bleef en het Wolstad werkelijk aan niets ontbrak, waarvoor slechts diepe waardering op zijn plaats is. Zowat het enige waar de familie Hoogardie niet voor kon zorgen waren sportieve suksessen. Daar had het de vereniging al zo'n tien jaar aan ontbroken. Weliswaar was er een licht opgaande lijn te bespeuren op het individuele vlak (er komt nieuw bloed met Bruggers en Grondijs, terwijl Goossen driemaal kampioen van Tilburg wordt), maar de teamprestaties spreken niet tot de verbeelding.

2.4 De opmars

In 1972 is voor Ir. Krugers de maat vol. Hij schrijft Tilburgse topspelers aan met het verzoek lid te worden van de Wolstad en zo een topteam te formeren; Wolstad en Schavo vertoefden toen immers allebei in de tweede klasse van de Brabantse bond en dat was een grote stad als Tilburg onwaardig. De daaruit voorvloeiende besprekingen leveren vooralsnog niets op en ook een fusie met Schavo gaat niet door nadat er binnen het Schavo-bestuur weerstanden waren gerezen. Toch komt niet een Wolstedeling, maar vreemd genoeg van Schavo-er in hart en nieren, de eer toe de aanzet voor de sportieve hoogtijperiode van de Wolstad te hebben gegeven. Na negentien jaar lid van Schavo te zijn geweest, meldde Ad Mutsaers zich aan als lid en spoorde diverse andere sterke spelers aan hetzelfde te doen. Henk Vermeer, Jos Graafmans en een jaar later ook Johan de Kok maakten de overstap van Schavo naar Wolstad, in hun kielzog ook nog het 13-jarig knulletje César Becx meeslepend. Die impuls moet wel tot sukses leiden! Daar komt nog bij dat een voor schaakbegrippen onbekend fenomeen zijn steen bijdroeg aan de ontwikkeling van het schaken in Tilburg. Publiciteit was het magische woord, Bobby Fischer de direkte aanleiding. Het grote publiek had altijd nogal vreemd tegen de schaaksport aangekeken. Die indruk zal door het gedoe op IJsland wel niet veel veranderd zijn, maar toch... Het isolement, waarin het schaken zich altijd had bevonden, werd eindelijk doorbroken! Een ledenaanwas van 35 in één seizoen maakte het penningmeesterschap een stuk dankbaarder. De toevloed van liquide middelen gaf penningmeester Ad van Opstal, die deze taak al sinds mensenheugenis op méér dan voortreffelijke wijze vervulde, aanmerkelijk meer armslag. De Wolstad werd in één klap van een onbeduidende pion tot een toren. Dat deze minorpromotie uiteindelijk ook tot een èchte promotie moest leiden, was iedereen wel duidelijk. Een club van 85 leden mag zich immers niet tevreden stellen met een plaats in de tweede klasse van de onderbond! Bij het bereiken van de doelstelling heeft de toenmalige sekretaris en extern wedstrijdleider Ben Bruggers een beslissende en stimulerende rol gespeeld. Geen moeite was hem teveel en door zijn inzet zweepte hij zijn teamgenoten op tot grote prestaties. Het eerste succes werd al meteen in het seizoen 1972/'73 behaald: na een zinderende finale tegen HSV

9

Bastion (5,5 – 4,5) werd het eerste kampioen van de tweede klasse NBSB en mocht het dus een trapje hoger gaan proberen. Dat was meteen een mooie start voor de nieuwe voorzitter Cor Hornman, die dat seizoen Ir. Krugers was komen aflossen. Zijn voorzitterschap mag gerust gezien worden als een erkenning van de leden voor het vele, vele werk dat Hornman reeds vanaf de oprichting voor de vereniging had verricht. Ook in de breedte bleek Wolstad zijn mannetje te staan, getuige het kampioenschap van het vierde team, dat er in het eerst jaar van zijn bestaan geen gras over liet groeien. Wolstad stond nu voor de taak zich een weg te banen naar de landelijke kompititie en leek in het seizoen 1973/'74 al een aardig eind in de richting te zijn, maar een grote nederlaag tegen DAF gooide roet in het eten. Het seizoen daarna slaagde Wolstad er na zestien jaar eindelijk weer in clubkampioen van Brabant te worden! Binnen drie jaar had de kunstmatige bundeling van krachten zijn vruchten afgeworpen. Door het kampioenschap verkreeg Wolstad het recht promotiewedstrijden te spelen. De eerste match tegen PION Groesbeek ging met het kleinst mogelijke verschil verloren, maar nog was er geen man overboord. Bij winst op GESS uit sittard zou de Promotie een feit zijn. Jammer genoeg moest verzwakt worden aangetreden in het Limburgse en mede daardoor werd er weer met 5,5 – 4,5 verloren!

2.5 Naar de KNSB

Ook op het persoonlijke vlak begon Wolstad zich steeds beter te manifesteren. uit een veelheid van goede prestaties is het bijna-Brabants-kampioenschap van Henk Vermeer het meest in het oog gesprongen. Op haast dramatische wijze vergooide hij in de laatste ronde zijn uitstekende kansen op de titel die tot op de dag van vandaag nog niet in Wolstad-handen is geweest. Bij deze reeks van successen zal het de oplettende lezer wellicht verbazen dat de Wolstad in de twee jaar 33 leden was wijtgeraakt. Toch is dit niet zo héél vreemd. Het 'Fischer - Spasski'- effect was uitgewerkt en snel bleek dat het schaakspel de nieuwelingen onvoldoende kon bieden wat zij er naar aanleiding van de publiciteit in hadden vermoed: sensatie en geniale vonken. Toch bleef het eerste team voor koppen in de krant zorgen. In het seizoen 1975/'76 werd wederom het NBSB-kampioenschap behaald en dat betekende een nieuwe kans in de promotie-competitie, deze keer met Lisse, Purmerend en MEMO III als tegenstanders. Tegen Lisse werd met sombere gezichten afgebroken, een kleine nederlaag lag in 't verschiet. Maar gelukkig, bij het uitspelen wendde het blad en er werd zelfs gewonnen! Een kleine overwinning op Purmerend deed de rest: Wolstad had de KNSB bereikt! De volgende spelers waren verantwoordelijk voor dit heuglijke feit: Ben Bruggers, Sjaak Sibbing, Ed Vos, Hans Moors, Ben Poelstra, Jos Graafmans, Johan de Kok, Henk Vermeer en Walter Sauer, met als invallers Ad Versteeg, Ad Vermetten, Ad Mutsaers, Ben van Kuijk, Frans Engering, César Becx en Ries van de Velden. Wolstad verkeert natuurlijk in een ongekende juichstemming. Die zomer staat in het teken van een koortsachtige activiteit. Her en der worden er groepjes gevormd om openingen te bestuderen, de zelfstudie neemt hand over hand toe. Er is opeens ook vraag naar iemand die de schaaktechnische ontwikkeling kan begeleiden, Met subsidie van de bond wordt er bij wijze van experiment een trainer aangetrokken in de persoon van Floris Schoute uit Utrecht. Hij zou twaalf trainingsavonden verzorgen voor spelers van de eerste twee teams. Over het nut van de training zijn ook nu nog de meningen verdeeld. Feit blijft dat Wolstad zijn partijtje in de tweede klasse KNSB duchtig meeblies. Dat waarop niemand gerekend had gebeurde: wéér werd Wolstad kampioen, na een Hitchcock-achtige laatste ronde (waarin met 7 - 3 van GESS werd

10

verloren). Wie dat vijf jaar daarvoor voorspeld zou hebben, zou voor gek zijn verklaard! En alsof dat allemaal nog niet mooi genoeg was, legde het tweede team ook nog eens beslag op de eerste plaats in de derde klasse NBSB!

Op de foto ziet u het team dat Wolstad de eerste klasse KNSB binnenvoerde. Staand achtereenvolgens Gedeon de Haan, Henk Vermeer, Sjaak Sibbing, Willem Spoeltman, Cor Hornman (voorzitter), Jos Graafmans, Ben Bruggers en Rob Verhoeven. Vooraan Ad Mutsaers, César Becx, Johan de Kok en Hans Moors.

2.6 Hernieuwde groei

Deze wapenfeiten hadden natuurlijk een onmiskenbare aantrekkingskracht op de schakers uit de regio Tilburg. En omdat Interpolis in 1977 op het idee kwam jaarlijks het sterkste particuliere toernooi ter wereld in Tilburg neer te planten was de 'run' op de Wolstad niet te overzien. In drie jaar tijd verdubbelde het ledental, zodat in 1980 het magische getal 100 werd overschreden. Handhaven was het doel van de nieuwbakken eersteklasser. Het eerste jaar ('77/'78) lukte dat wonderwel. Een vijfde plaats was meer dan verwacht mocht worden. Misschien wel naar aanleiding van deze ongelooflijke resultaten, trachtte een groepje activisten Wolstad in de vaart der computerfirma's omhoog te stuwen. Deze kortstondige sponsorperikelen vonden echter een abrupt einde door het overlijden van een mogelijke tussenpersoon. Ook in het tweede seizoen wist Wolstad zich te handhaven in de landelijke sub-top, zij het op bescheiden wijze (8e). Inmiddels was men tot de ontdekking gekomen dat een club als Wolstad eigenlijk niet zonder jeugd kan. Om meer lijn in de opvang te brengen werd Reinier van Baal dan ook in het bestuur opgenomen. Als resultaat daarvan veroverde RonaId Hoedt het Brabantse aspirantenkampioenschap en won hij als 12-jarige de Krugers-bokaal. In het seizoen '79/'80 handhaafde het eerste team zich op de bekende nipte wijze, terwijl het vierde team voor een

11

aangename verrassing zorgde door de degradatie van het derde ongedaan te maken. Bijzondere vermelding verdient hier de prestatie van J. van Gorp, die al zijn partijen won! Op 12 mei 1980 plofte bij secretaris Frans Kok een brief uit Frankrijk in de bus. Die bevatte een uitnodiging van de Noord- Franse schaakclub 'Le cheval qui rit' om op 30 augustus een vriendschappelijke match over twee partijen aan vier borden te spelen. Kosten van diner en overnachting zijn voor rekening van de Fransozen, die verder een jaarlijkse uitwisseling voorstellen. Het Wolstad-bestuur buigt zich over de zaak en besluit na ampel beraad een viertal op weg te sturen. Diverse brieven over en weer in vlekkeloos Frans om de details te regelen gaan aan de reis vooraf. Op 30 augustus is het dan zover! Sjaak Sibbing, Ger Pepels, Pieter Priems en Frans Kok reizen 300 kilometer (!) om het Franse schaak eens even op zijn nummer te zetten. Maar wie schetst hun verbazing als bij aankomst blijkt dat 'Le cheval qui rit' geheel en al ontsproten is aan de fantasie van vier Stukkenjagers die aldaar een optrekje hadden! Doodgemoedereerd zaten de heren te wachten op de aankomst van hun stadgenoten, die natuurlijk hun ogen niet geloofden. De ontvangst was overigens prima en de Wolstedelingen veroverden nipt de beker. In het seizoen 1980/81 speelde de Wolstad nog steeds in de eerste klasse KNSB, één klasse onder de top. Het was net als de voorgaande jaren vechten tegen degradatie en ook dit jaar lukte dat weer nipt. Als niet-slechtste nummer 8 wisten ze zich te handhaven. Het jaar daarop ging het mis. Met slechts één gewonnen wedstrijd en vier gelijke spelen nam de Wolstad afscheid van de 1e klasse. In deze jaren ging de strijd om het kampioenschap steeds tussen César Becx en Sjaak Sibbing. Tussen 1979/'80 en 1983/'84 won Sjaak twee maal en César drie maal. Ging het nu slecht met De Wolstad? Nee, eigenlijk niet. De vereniging had 104 leden op de interne ratinglijst, waarvan er 89 in de interne competitie speelden (sommigen speelden alleen externe competitie of deden mee aan de bekerwedstrijden van de Wolstad). Het jaar daarop waren er zelfs meer dan 100 spelers in de interne competitie. Over het algemeen gaan leden weg als hun team degradeert, bij de Wolstad was dit nu niet het geval. Over het ledenaantal was er dus geen klagen, zo ook niet over de speelsterkte, want deze jaren kwam er weinig verandering in de samenstelling van het eerste team. In 1983 won de Wolstad het 10-stedentoernooi. Het was een prestatie, niet alleen omdat het een redelijk sterk toernooi is, maar vooral omdat het Wolstadteam uit maar 7 (in plaats van 8) personen bestond! In het seizoen 1984/'85 wordt het tweede team van de Wolstad kampioen en promoveert hierdoor naar de overgangsklasse (nu promotieklasse), waardoor de aansluiting met het eerste team een feit is. Het eerste speelt nu immers tweede klasse KNSB. In de interne competitie wint Wilbert Kocken na een tweekamp met Toon van Nunen (2-0) het kampioenschap.

2.7 Langzaam gaat het minder

De KNSB besluit er een derde klasse KNSB bij te maken. Dit zal gebeuren door een versterkte promotie uit de regionale overgangsklassen (de eerste vijf gaan KNSB spelen) en een versterkte degradatie in de tweede klasse KNSB: er blijven immers nog maar drie in plaats van vier tweede klassen over. Wolstad weet helaas niet aan degradatie te ontkomen. Het tweede weet zich net te handhaven in de promotieklasse, maar voor een promovendus is dat meestal het beste wat men kan verwachten. In 1986 vertrekt César Becx naar de Stukkenjagers, wat toen nog met het eerste team eerste klasse onderbond speelde. Het is duidelijk dat dit een gevoelige aderlating is voor de vereniging.

12

Niet alleen de speelsterkte is van belang, maar César heeft ook jarenlang de interne competitie geleid op een voortreffelijke manier. In de nieuwe derde klasse KNSB gaat het niet geweldig. Alle zeilen moeten bijgezet worden om de degradatie te ontlopen en het wordt net gered! Wolstad eindigt als 7e en blijft vertegenwoordigd in de KNSB. Het kampioenschap wordt behaald door Léon Graff, die in de laatste ronde tegen zijn enige concurrent en regerend kampioen de onderlinge confrontatie wint. Het jaar daarop lijkt de Wolstad zich hersteld te hebben en eindigt men in de middenmoot, zonder dat er degradatiegevaar is geweest. In het seizoen 1988/'89 zijn er plotseling weer promotiekansen! De Wolstad eindigt als tweede, maar het herstel is ingezet. De jaren daarna zal het eerste team nauwelijks veranderen en zal De Wolstad in de eindstanden steeds bij de eerste vijf terug te vinden zijn. In 1987 wint Wilbert Kocken het Tilburgs Kampioenschap voor César Becx, maar hij grijpt weer naast de Wolstadtitel. Nu is Ruud Feelders hem voor. Vervolgens wint Huub Leemans het Wolstadkampioenschap (seizoen 1987/'88). Hij dient een merkwaardig verzoek in bij het bestuur: hij vraagt de waarde van de prijs uit te keren aan een goed doel. Het seizoen 1988/'89 wordt een prooi voor Marc Viering, waarna Jelmer Hoeksma twee maal met de titel aan de haal gaat. Dan komt het seizoen 1992/'93. De Wolstad speelt in de westelijke derde klasse (in verband met de hoogte van de gemiddelde rating) en wint met overmacht de groep: eindelijk weer naar de tweede klasse! Het team bestond uit: Wilbert Kocken, Marc Viering, Michiel Abeln, Léon van Tol, Huub Leemans (8,5 uit 9!), Serge Bierhuizen, Ad Feelders en Hans Moors. Slechts twee maal werd er gebruik gemaakt van een invaller: Roelant Schoots en Hans van Iersel. Wilbert Kocken wint de interne competitie en kan voor de tweede maal een Wolstadtitel bijschrijven. De promotie van het eerste team werd het seizoen daarop gevolgd door de degradatie van het tweede team. De reserves bleken niet opgewassen tegen de speelsterkte van de promotieklasse en gaven hiermee aan dat de doorstroming van de vereniging een probleem was. Huub Leemans keerde weer terug in de interne competitie en de tweestrijd tussen hem en Wilbert Kocken werd door hen beiden éénmaal gewonnen, eerst door Huub Leemans, daarna door Wilbert Kocken. De verwachting dat door het eerste team gevochten dient te worden tegen degradatie bleek - ondanks het feit dat Michiel Abeln vertrok - een onderschatting van eigen kunnen. Sterker nog, het team eindigden als tweede, achter ... de Stukkenjagers (met een aardig contingent aan ex-Wolstedelingen als César Becx, Ruud Feelders en Willem Spoeltman), die met overmacht kampioen werden. Het tweede team van Wolstad kon overigens maar net aan degradatie naar de tweede klasse ontsnappen. Van de laatste twaalf jaar 1995-2007 is er geen geschiedschrijving: deze recente periode zit immers nog in ons aller geheugen begeiteld.

13

3 Geschiedenis van de jeugdafdeling door Ad Mutsaers De redactie heeft natuurlijk gelijk: een stukje over onze jeugdafdeling mag in een jubileumboek niet ontbreken. De jeugd maakt immers een substantieel deel van onze vereniging uit en de jeugdopleiding dateert al vanaf 1978. Derhalve dit korte overzicht. zowat tegelijkertijd begonnen Reinier van Baal en ikzelf vanuit een verschillende invalshoek aan het jeugdwerk. Reinier gaf thuis les aan enkele jonge Wolstadleden en ik had op de st. Maartenschool aangeboden schaakles te geven aan de leerlingen. Van dat aanbod werd door een der leerkrachten, Rien wijten, met graagte gebruik gemaakt. Enkele jaren werkten wij beide onafhankelijk van elkaar aan hetzelfde doel. Toen Rien wijten om medische redenen afhaakte en de band tussen de school en de schakertjes steeds losser werd, was samenwerking tussen Reinier en Ad een logisch en noodzakelijk gevolg. Vanaf dat moment tot op heden werd elk jaar weer opnieuw met wisselend succes geprobeerd een aantal schakertjes klaar te stomen voor het seniorenniveau. Dat aantal varieerde van zo'n 10 tot ongeveer 25. Enkele jaren maakte een zestal meisjes daarvan deel uit, hetgeen erg gezellig was, maar plotseling waren ze ook weer allemaal verdwenen. Ook waren er talentjes die om een of andere reden toch de schaaksport de rug toekeerden, zoals Rogier Smulders die (terecht) voor judo koos. Onze vereniging had voordien al een succesvol jeugdteam met Eric Menting, Ton van opstal, Jef Goossens en Aart Vermetten. Maar ook daarna waren er enkele jeugdleden die al van een zodanig niveau waren dat wij ze nauwelijks nog iets konden leren. Ik denk daarbij aan César Becx, RonaId Hoedt, Ruud en Ad Feelders en Michiel Abeln. De doorstroming naar de senioren was een van de grootste problemen. De slechte lokatie van een aantal jaren terug was daar onder meer debet aan. De treffendste opmerking daarover hoorde ik destijds van Jaap Weel, die op weg naar een wedstrijd aan zijn teamgenootjes vertelde dat hij een keer op maandagavond in de 'gaskamer' van de Wolstad had moeten spelen. Ook het niveauverschil was moeilijk te overbruggen, hetgeen een drempel betekende voor de overstap. Het overigens voortreffelijke boek 'Jeugdschaak' ging niet verder dan het koningsdiplomai de door de NBSB uitgegeven lesstof 'De klim naar de clubschaker' was vrij lastig en voornamelijk bedoeld als hulpmiddel bij individuele begeleiding. Met de komst van de methode Brunia-van Wijgerden in, tot nu toe, vijf stappen ontstond eindelijk de mogelijkheid de betere leerlingen pro- bleemloos in het seniorenschaak te integreren. Onze huidige jeugdspelers op maandagavond (Kjeld, Willem-Jan, Joris, Dennis, Dennis en Sebastiaan) staan hun mannetje, dat heeft menig senior - waaronder ikzelf - inmiddels ervaren. Ook op Brabants niveau tellen we mee. We wonnen de Brabantcup, werden afgevaardigd naar de Nederlandse kampioenschappen en ook individueel behoren enkele van onze spelers tot de top van Brabant. Recente uitschieter is Willem van den Brink, die in zijn leeftijdsklasse Nederlands kampioen werd en tweede bij de Nederlandse rapidkampioenschappen. Dankzij de jarenlange inzet van een aantal vrijwilligers en in de wetenschap dat een viertal leden thans kadercursussen volgt voor schaakleraar is de verwachting gerechtvaardigd dat het jeugdschaak ook in de toekomst een belangrijk onderdeel van onze vereniging zal blijven uitmaken. .

14

4 Statistieken van de Wolstad Door Fred Klerks

4.1 Clubkampioenen

Jaar Naam Jaar Naam 1956 W Kimman 1982 C Becx 1957 Geen 1983 S Sibbing 1958 J Kallenbach 1984 C Becx 1959 J Kallenbach 1985 W Kocken 1960 J Kallenbach 1986 L Graff 1961 J Kallenbach 1987 R Feelders 1962 J Kallenbach 1988 H Leemans 1963 J Kallenbach 1989 M Viering 1964 J Kallenbach 1990 J Hoeksma 1965 J Kallenbach 1991 J Hoeksma 1966 J Kallenbach 1992 J Hoeksma 1967 J Kallenbach 1993 W Kocken 1968 W Kimman 1994 H Leemans 1969 J Kallenbach 1995 W Kocken 1970 B Bruggers 1996 W Kocken 1971 ? 1997 P Dankers 1972 C Hornman 1998 P Dankers 1973 B Bruggers 1999 W Kocken 1974 B Bruggers 2000 A. Feelders 1975 H Vermeer 2001 W Kocken 1976 H Vermeer 2002 D Brokken 1977 S Sibbing 2003 J Hoeksma 1978 C Becx J Moors 2004 W Kocken 1979 H Vermeer 2005 W Kocken 1980 S Sibbing 2006 W Kocken 1981 C Becx 2007 B Janssen

4.2 Wolstad Beker

Jaar Naam Jaar Naam 1979 R Hendriks 1993 W Kocken 1980 J Sibbing 1994 H Leemans 1981 H Vermeer 1995 S Bierhuizen 1982 R Hoedt 1996 H Moors 1983 G Pepels 1997 H Moors 1984 G Ludden 1998 S Bierhuizen 1985 M Merbis 1999 W Kocken 1986 P Eerens 2000 W Kocken

15

1987 W Kocken 2001 H Moors 1988 P Eerens 2002 W Kocken 1989 J Hoeksma 2003 J Hoeksma 1990 W Kocken 2004 W Kocken 1991 geen 2005 W Kocken 1992 geen 2006 J Weel

2007 B Panjoel

4.3 Snelschaakkampioenen

Jaar Naam Jaar Naam 1960 M vd Velden 1984 G Pepels 1961 L Giebels 1985 L Graff 1962 M vd Velden 1986 W Kocken 1963 A vd Ven 1987 W Kocken 1964 G de Kock 1988 W Kocken 1965 J Kallenbach 1989 P Eerens 1966 J Krugers 1990 H van Iersel 1967 W Kimman 1991 J Hoeksma 1968 W Kimman 1992 J Hoeksma 1969 W Antonius 1993 H van Iersel 1970 T Goosens 1994 H Leemans 1971 W Antonius 1995 W Kocken 1972 B Bruggers 1996 1973 B Poelstra 1997 1974 B Poelstra 1998 1975 J Sibbing 1999 1976 J Moors 2000 1977 C Becx 2001 1978 J de Kok 2002 1979 H Vermeer 2003 1980 C Becx 2004 1981 H Vermeer 2005 1982 H Vermeer 2006 1983 G Ludden 2007

4.4 Krugersbokaal

Jaar Naam Team Score Uit % 1972 Jef Goossens - - - 1973 C. in 't Groen - - - 1974 Ed Vos 1 7½ 8 93,8% 1975 Sjaak Sibbing 1 6½ 9 72,2%

Gideon de Haan 1/2 6½ 9 72,2%

16

Jaar Naam Team Score Uit % 1976 Ben Bruggers 1 8½ 10 85% 1977 Ton van Opstal 2 6½ 7 92,9% 1978 Hans Moors 1 7½ 9 83,3% 1979 Ronald Hoedt 4 6 6 100% 1980 Ad Feelders 2/3 7 7 100% 1981 Rik Henkelman 5 6½ 7 92,9% 1982 Ruud Feelders 1/2 7 9 77,8% 1983 Arnoud Jansen 4 6½ 7 92,9%

Hans van Iersel 3/4 6½ 7 92,9% 1984 Tobi Martin 3 6½ 8 81,3% 1985 Frans Kok 2 5½ 6 91,7% 1986 Thomas de Hond 4 6½ 7 92,9% 1987 Ger Pepels 1 5½ 7 78,6% 1988 Huub Leemans 1 6½ 9 72,2% 1989 Serge Bierhuizen 2 6 6 100% 1990 Michiel Abeln 2 7 7 100% 1991 Ad Mutsaers 2/3 6 7 85,7%

Martijn Lehman 3/5/A 6 7 85,7% 1992 Paul van Duijnhoven 4 5½ 6 91,7% 1993 Huub Leemans 1 8½ 9 94,4% 1994 Kjeld Vinkx 3 5½ 7 78,6% Kees van Haren 3/4 5½ 7 78,6%

Ben van Kuyk 4 5½ 7 78,6% 1995 Carel van Alphen 2/A 9 11 81,8% 1996 Otto Mix 3 6 7 85,7% 1997 Erik Dignum 1 8 9 88,9% 1998 Arnoud Jansen 1/2 6½ 7 92,9% 1999 Hans Thönissen 2/5/B 5 6 83,3% David Teitler 5 5 6 83,3% 2000 Karin van Tuyn 3 5 6 83,3% 2001 Dennis Brokken 1/A 12½ 14 89,3% 2002 Arnoud Jansen 2 6½ 7 92,9% 2003 Ben van Kuijk 3 4½ 6 75% Rob Aarts A 4½ 6 75% 2004 Vincent Nab 2/4 4½ 6 75% 2005 Jaap Elzerman 3/B 5½ 6 91,7% 2006 B. Janssen 2007 K. Hendrickx

17

4.5 De Eeuwige Wolstadlijst

Alle gescoorde punten in de externe opgeteld, komen we vanaf het seizoen 1975- 1976 (eerdere resultaten zijn niet meer te achterhalen) tot en met seizoen 2006-2007 tot de volgende top 100. # Naam Score Uit +/- Seizoen 1 Ad Mutsaers 153 242 +64 75-07 2 Hans Moors 133 235 +31 75-07 3 Ad Feelders 127½ 231 +24 80-07 4 Wilbert Kocken 124½ 226 +23 82-07 5 Huub Leemans 109 193 +25 85-07 6 Ben van Kuyk 108½ 206 +11 75-06 7 Frans Kok 96 173 +19 75-06 8 Fred Klerks 92½ 165 +20 85-07 9 Wim Kimman 87 149 +25 90-07 10 Jan Coomans 86 172 +0 75-07 11 Marc Viering 83 168 -2 87-07 12 Pieter Priems 71 164 -22 75-07 13 Arnoud Jansen 65 123 +7 89-07 14 Johan de Kok 63½ 109 +18 75-07 15 Marsel van Hoorn 62½ 139 -14 78-07 16 Roelant Schoots 62 114 +10 87-05 17 Paul van Duijnhoven 60½ 137 -16 91-07 18 Jaap Weel 59 116 +2 86-07 19 Hans van Iersel 58½ 105 +12 79-94 20 Fer van Daelen 58½ 138 -21 75-97 21 Serge Bierhuizen 56 93 +19 88-00 22 Dennis Brokken 55 79 +31 94-02 23 Maarten Werkhoven 53½ 101 +6 96-07 24 Frank van der Zande 52½ 108 -3 90-07 25 Mark de Graaf 51 86 +16 80-95 26 Cesar Becx 50 98 +2 75-86 27 Hans Thönissen 49½ 102 -3 88-06 28 Ger Pepels 48 92 +4 80-93 29 Cor Hornman 46½ 111 -18 75-93 30 Karin Hendrickx-Bulle 46 79 +13 92-07 31 Jelmer Hoeksma 44½ 61 +28 90-04 32 Jan van Gorp 43½ 79 +8 75-88 33 Kees van Haren 43½ 86 +1 83-04 34 Gertjan Hakkenberg 41½ 71 +12 91-04

18

# Naam Score Uit +/- Seizoen 35 Ruud Feelders 40½ 63 +18 79-87 36 Henk Vermeer 40 79 +1 75-84 37 Tom Leermakers 40 91 -11 93-07 38 Jaap Elzerman 38 76 +0 96-07 39 Ad van de Ven 35½ 63 +8 75-94 40 Kjeld Vinkx 34½ 52 +17 90-00 41 Thomas de Hond 34½ 61 +8 75-86 42 Nies Rijnders 34½ 73 -4 77-87 43 Ronald Hoedt 33½ 50 +17 78-85 44 Cor van Zundert 33 62 +4 80-96 45 Andries Höhner 33 67 -1 96-07 46 Ben Bruggers 32 62 +2 75-82 47 Joost op 't Hoog 31½ 56 +7 76-84 48 Rick van Loy 31½ 58 +5 96-02 49 Tobi Martin 31 71 -9 78-88 50 Gijs vd Elshout 30 61 -1 75-85 51 Harry Szöke 30 65 -5 91-00 52 Willem Spoeltman 29½ 58 +1 76-83 53 Ger Sluijts 29 49 +9 75-82 54 Ad Versteeg 28½ 51 +6 75-81 55 Erik de Gier 28½ 76 -19 94-07 56 Reinier van Baal 28 52 +4 78-88 57 Rob Leurs 27½ 61 -6 97-07 58 Carel van Alphen 27 49 +5 91-96 59 Michiel Abeln 27 52 +2 86-93 60 Bonnie van Os 26½ 42 +11 79-86 61 Sjaak Sibbing 26½ 50 +3 75-84 62 Martin de Laat 26½ 51 +2 83-91 63 Cees de Kok 26½ 68 -15 77-86 64 Toon van Nunen 26 44 +8 80-86 65 Cees Monquil 26 115 -63 77-01 66 Leon van Tol 25½ 50 +1 91-96 67 Willem van den Brink 24½ 51 -2 96-06 68 Ruud Hendrickx 24 43 +5 02-07 69 Ad van Opstal 24 48 0 75-84 70 Rob Aarts 22½ 27 +18 02-07 71 Aart de Zeeuw 22½ 31 +14 78-83 72 Martijn Lehman 22 39 +5 84-93 73 Dennis Vos 21½ 39 +4 94-00

19

# Naam Score Uit +/- Seizoen 74 Willem-Jan Evers 20½ 32 +9 90-99 75 René van den Bosch 20½ 36 +5 81-04 76 Ed Kox 20 33 +7 79-84 77 Jos Graafmans 20 36 +4 75-81 78 Jan van der Heijden 20 43 -3 80-88 79 Gerard Elzerman 19 38 0 94-03 80 Bob Jansen 18½ 21 +16 04-07 81 Ron Polak 18½ 28 +9 80-84 82 Paul van Asseldonk 18½ 38 -1 88-94 83 Max Merbis 18 36 0 81-86 84 Leon Graff 17 32 +2 83-87 85 Bram van Huijgevoort 16½ 25 +8 99-02 86 Dennis van Kuijk 16½ 35 -2 91-98 87 Leo van Gelder 16½ 37 -4 81-94 Paul van den Berg 16½ 37 -4 80-02

89 Arnoud Jansen 16 29 +3 79-84 90 Peter Banda 16 39 -7 82-90 91 Rik Henkelman 15½ 22 +9 80-84 92 Jos Swinkels 15½ 24 +7 82-86 93 Ben Reuling 15½ 31 0 80-87 Gideon de Haan 15½ 31 0 76-83

95 Ton Putmans 15 21 +9 87-92 96 Jeroen van de Put 15 26 +4 96-00 97 Karin van Tuijn 15 27 +3 96-01 Piet de Kroon 15 27 +3 94-03

99 Jan van Dommelen 15 40 -10 78-84 100 Noud van Oss 15 46 -16 92-01

4.6 KNSB-resultaten Wolstad

De totaalscore van de Wolstadleden vanaf het seizoen 1976-1977 tot en met 2006-2007. # Naam Score Uit +/- Seizoen 1 Wilbert Kocken 109 204 +14 82-83 t/m 06-07 2 Huub Leemans 104½ 186 +23 85-86 t/m 06-07 3 Hans Moors 104½ 187 +22 76-77 t/m 06-07 4 Ad Feelders 103½ 198 +9 83-84 t/m 06-07 5 Marc Viering 83 168 -2 87-88 t/m 06-07 6 Serge Bierhuizen 50 87 +13 89-90 t/m 99-00

20

# Naam Score Uit +/- Seizoen 7 Cesar Becx 45 88 +2 76-77 t/m 85-86 8 Arnoud Jansen 40 81 -1 94-95 t/m 06-07 9 Ger Pepels 36½ 72 +1 80-81 t/m 90-91 10 Henk Vermeer 33 69 -3 76-77 t/m 83-84 11 Ruud Feelders 26½ 43 +10 81-82 t/m 86-87 12 Willem Spoeltman 26½ 52 +1 76-77 t/m 81-82 13 Johan de Kok 26 49 +3 76-77 t/m 06-07 14 Roelant Schoots 25½ 50 +1 87-88 t/m 04-05 15 Cees de Kok 25 66 -16 77-78 t/m 84/85 16 Ben Bruggers 23½ 52 -5 76-77 t/m 81-82 17 Leon van Tol 22½ 45 +0 91-92 t/m 95-96 18 Sjaak Sibbing 20½ 41 +0 76-77 t/m 83-84 19 Rick van Loy 19½ 40 -1 96-97 t/m 01-02 20 Hans van Iersel 19 42 -4 81-82 t/m 92/93 21 Jelmer Hoeksma 18½ 27 +10 90-91 t/m 03-04 22 Ad Versteeg 17 34 +0 77-78 t/m 80/81 23 Max Merbis 17 35 -1 81-82 t/m 84-85 24 Nies Rijnders 16½ 38 -5 78-79 t/m 86-87 25 Michiel Abeln 16 33 -1 88-89 t/m 92-93 26 Bram van Huijgevoort 15½ 23 +8 99-00 t/m 01/02 27 Dennis Brokken 14½ 20 +9 98-99 t/m 01/02 28 Peter Dankers 14½ 26 +3 97-98 t/m 99-00 29 Leon Graff 14½ 27 +2 83-84 t/m 86-87 30 Mark de Graaf 13½ 26 +1 87-88 t/m 93-94 31 Ronald Hoedt 13 24 +2 82-83 t/m 84-85 32 Ruud Hendrickx 12 21 +3 02-03 t/m 06-07 33 Jos Graafmans 12 24 +0 76/77 t/m 80-81 34 Gideon de Haan 12 26 -2 76-77 t/m 81/82 35 Erik Dignum 11 18 +4 96/97 t/m 97/98 36 Ben Reuling 8½ 16 +1 85-86 t/m 86/87 37 Pieter Priems 8½ 39 -22 78-79 t/m 06-07 38 Ad Mutsaers 5½ 13 -2 76/77 t/m 06-07 39 Tom Leermakers 5½ 19 -8 01-02 t/m 06-07 40 Toon van Nunen 4½ 9 0 85-86 Overigen 21 94 -52 76/77 t/m 05-06 Totaal 1.214½ 2.412 +17

We hebben in de KNSB 279 wedstrijden gespeeld, waarvan 90 met een tiental en 189 met een achttal.

21

5 Selectie van Ad Mutsears 5.1 Voorwoord van de voorzitter

Wolstad behoort tot de top 25 van ons land en is het dus aan haar stand verplicht een clubblad uit te brengen. Tot nu toe hebben we het noodgedwongen steeds met een eenvoudig mededelingenblad moeten doen, omdat de financiën geen andere mogelijkheden boden. Hoewel ook nu nog geen geldelijke waarborgen aanwezig zijn is een enthousiast viertal aan de slag gegaan met de vaste wil er iets goeds van te maken. Het doel van dit blad is niet alleen de leden regelmatig op de hoogte te houden van het wel en wee in onze vereniging, maar ook dat het de lezers de mogelijkheid biedt hun zegje te doen. Naast het verstrekken van informatie omtrent wedstrijdresultaten beoogt het ook schaaktechniese stimulansen te geven om zo tot verhoging van het spelpeil bij te dragen.

Ik hoop, dat de redactie dit blad doet uitgroeien tot een stevige band tussen de leden, waarbij ik hen alle succes toewens. Uw. voorzitter, C. Hornman Bron Wolstadnieuws, Jaargang 1, no. 1

5.2 In memoriam

Met ontsteltenis vernamen wij medio september, dat de heer Slijkhuis plotseling was overleden. Nog maar kort lid van onze vereniging en zonder aan de hem toebedeelde bestuursfunctie te zijn toegekomen is hij van ons heengegaan. Niettemin zal hij in onze gedachten blijven voortleven als een belangrijk man in het schaakleven. Zijn verdiensten in de sector public relation waren enorm groot. Wij wensen de achterblijvende echtgenote en kinderen veel sterkte toe om dit verlies te kunnen dragen. C.Hornman Bron Wolstadnieuws, Jaargang 1, no. 1

5.3 Staunton maatje vijf

Sinterklaasavond 1970. ‘Pak het maar voorzichtig uit; dan kunnen we het papier nog gebruiken’, zei mijn moeder. Vijf gulden was in die tijd nog een tientje. Maar 't ongeduld won het en het papier moest er toch aan geloven. Nog wat kranten eraf en daar was weer een kinderdroom in vervulling gegaan: Staunton maatje vijf! Gestroomlijnde houten perfectie, zoals je die nog maar

22

zelden aantreft. Drie dagen leeefde ik in een staat van volmaakt geluk... Maar toe gebeurde het. Met in mijn achterhoofd Dxf7 mat, vroeg ik: ‘Pa, zullen we een potje schaken?’ Naar ik nu vermoed met frisse tegenzin stemde Pa toe. De stukken werden opgesteld en ik zag ’t meteen, die gapende leegte op b8… 'Dagen achtereen was ik niet aanspreekbaar. Mijn machteloze woede richtte zich vooral tot de stofzuiger, de hond en mijn beste vriendje, dat ik eigenlijk toch al nooit vertrouwd had. Ontroostbaar was ik. Een lichtpuntje was er ’s maandags op de Wolstad, waar ik toen net kwam kijken. Van de Linde heette mijn tegenstander, grijs en vriendelijk. Dat ging zo: 1.e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lc4 Pd4 (een zet die ik alleen maar speelde al ik zeker wist dat de tegenstander er bij bladzijde vijf de brui aan had gegeven.) 4.Pe5:? Dg5 5.Pxf7 Dxg2 6.Tf1 De4+ 7. Le2 Pf3 mat. Goedkeurende blikken van Hornman, van Opstal en de strenge van Velzen, die naast me zaten. Vergenoegd keek ik nog eens naar ’t bord en opeens zag ik 't: Dat paard… dat paard van b8 en

f3, jawel hoor, dat was Staunton maatje vijf! Het plan was in een fraktie van 'n sekonde geboren. “Ik ruim de stukken wel op, hoor”, zei ik tegen van de Linde, die aanstalten maakte om naar huis te gaan. Nu kwam 't erop aan: langzaam deed ik de witte stukken in de doos. En nu nog voel ik de verstoorde, priemende blik van Velzen in mijn rug, als ik terugdenk aan het moment, waarop ik TWEE zwarte paarden per ongeluk op de grond liet vallen. Maar hij heeft niet gezien, dat er maar eentje weer in ’t doosje ging en ’t andere in mijn broekzak verdween. Minuten leken uren, totdat Pa me kwam halen. Langzaam maakte duizeligheid plaats voor een onverklaarbaar gevoel van sensatie… Spijt heb ik er nooit van gehad. En in ’t gunstigste geval is van de Linde nu in de hemel en staat Staunton maatje vijf voor een prikkie te koop op een of andere rommelmarkt. Maar dan wel

zonder paard op b8. Want dat brandt nog steeds in mijn broekzak. César Becx Bron Wolstadnieuws, Jaargang 2, no. 3

5.4 Een woordje vooraf

Een 25-jarig jubileum is in de schaakwereld niet zo'n grote bijzonderheid. Toch kan een terugblik over een dergelijke periode wel degelijk een interessant beeld van het wel en wee van onze vereniging bieden. Omdat het schaken in Tilburg in vergelijking tot de andere grote steden in Noord-Brabant wel op een heel laag pitje stond, rijpte langzaam het plan om te proberen het tij door een fusie te keren. In 1955 staken enkele enthousiaste leden van de schaakverenigingen “Door Oefening Sterk” en “Tilburg” de koppen bij elkaar om die fusie te bespreken. En inderdaad, op 28 september 1955 was 't dan zover! De “T.S.V. DE WOLSTAD” werd opgericht, met als hoofddoelstelling de popularisering van de schaaksport in Tilburg. Dat

23

sportieve successen daarbij niet uitbleven, moge blijken uit het kampioenschap van de NBSB, dat in ’58-’59 werd behaald. De doorstoot naar de landelijke competitie lukte echter niet. Na in de zestiger jaren een tamelijk onopvallend partijtje in de competitie te hebben meegeblazen, bereikt de vereniging een sportief dieptepunt in ’t seizoen '71-'72, waarin degradatie naar de tweede klasse NBSB een feit werd. Geleidelijk groeide ’t besef, dat ’t in Tilburg zo niet langer kon. En jawel, door de impuls van 4 sterke spelers braken gouden tijden voor de Wolstad aan; in vijf jaar werd er drie keer gepromoveerd! Mede hierdoor leidt onze schaakvereniging nu nog steeds een florerend bestaan met ca. 100 leden en 7 teams in de bond. Redenen te over derhalve om 't jubileum waardig te vieren en te hopen, dat de Wolstad nog lang een rol in ’t Noord-Brabantse én 't Nederlandse schaakleven zal mogen blijven spelen… C. HORNMAN Voorzitter Bron Wolstadnieuws, Jaargang 2, no.9

5.5 Le cheval qui rit

Het weekend van 30 en 31 augustus heeft een Wolstad-afvaardiging bestaande uit Sjaak Sibbing, Pieter Priems, Ger Pepels en ondergetekende slag geleverd met vier spelers van de ‘Franse’ club met bovenstaande naam. Na wat problemen met de pas van Pieter vertrok ons team, een dik half uur later dan was gepland, op zaterdag naar Frankrijk, waar wij om twee uur ’s middags werden verwacht; 5 minuten te laat arriveerden wij en werden op de – Fransen eigen – hartelijke wijze ontvangen. Na enige verrassingselementen (niet zozeer ‘Franse’, maar dit zal de lezer later merken) gingen wij direkt aan de schaakslag. Het viel ons op dat er geen openingsspeech werd afgestoken. Sjaak speelde aan het eerste, Pieter aan het tweede, Ger aan het derde, ikzelf aan het vierde bord. De tegenstanders, genaamd A. Néglisé, W. Vogez, A. Menteur en L. Avantdehors aan de overeenkomstige borden weerden zich voortreffelijk. Het tempo van de te spelen partijen was gesteld op 30 zetten in 1½ uur en vervolgens in een half uur elk uitvluggeren. Het eerst was mijn partij uit; in een lastige stelling gaf ik één en vervolgens nog een stuk weg. 0 – 1. Ger moest eveneens in verlies berusten. 0 – 2. Vervolgens wist Pieter zich in tijdnood op wonderlijke wijze van een half punt te voorzien. Sjaak speelde zeer solide en won op overtuigende wijze. 1½ - 2½. ’s Avonds werden we onthaald op een diner, hetgeen erg goed verzorgd was. Tijdens het diner nam Sjaak 2x het woord en sprak de eerste keer de gastheren toe, door onze gevoelens te vertolken, en gaf - aangezien de openingsspeech niet was afgestoken – uiteraard in het Frans, weer wat wij als dankwoord aan de Fransen zouden toespeechen. Vervolgens sprak Sjaak later tijdens de maaltijd nogmaals de ‘Fransen’ toe en overhandigde samen met een voordracht met het verhaal van de ‘Kruikenzeiker’, uiteraard in het Frans, een dergelijk exemplaar aan onze tegenstanders. De avond zijn we onthaald op diverse drinks en zodoende lagen we om ca. 1 uur 30 in bed.

24

De volgende ochtend traden we om 10 uur aan met verwisselde kleuren. Enigszins van de verrassing bekomen wonnen we met 3 – 1; ikzelf was wederom het eerste klaar, maar deze keer met een positieve score. 1 – 0. Vervolgens won Ger door het vallen van de vlag van zijn tegenstander die volledig in de bonen was. 2 – 0. Pieter overzag in een zeer ingewikkelde stelling mat in één, raakte zo de kluts kwijt dat hij een latere winstvoortzetting eveneens overzag en per saldo door de vlag ging. 2 – 1. Sjaak was ook deze ronde het laatst klaar, heeft de tweede evenals de eerste gewonnen, zodat hij de enige van allen was met een 100%-score. 3 – 1. Na afloop van de 2e ronde werd ons tot besluit een lunch aangeboden, overdadig en compleet met soep vooraf en kaas toe. Tijdens de lunch overhandigde de voorzitter van de ‘Franse ’ club ons de speciaal vervaardigde beker, omdat wij met 4½ - 3½ de match in ons voordeel hadden beslist. De begeleidende woorden bij de beker waren echter in het ‘Hollands’, waarmee ik tevens het verrassende element uit het begin verklaar. Het waren Hollanders, met name 4 spelers van Stukkenjagers, zijnde A. Nagelkerke (Néglisé), W. Voogd (Vogez), T. Mentink (Menteur) en L. Voorhorst (Avantdehors). Frans Kok Bron Wolstadnieuws, Jaargang 3, no. 2

5.6 Terugblik op ons 25-jarig jubileum

Het jubileum behoort weer tot het verleden. De jubileumcommissie heeft eer van haar werk gehad. De inspanningen van ruim een jaar werden beloond door een grote waardering van de leden. Iedereen was vol lof voor het gebodene! Een fraai verzorgd jubileumnummer, waarvoor alle eer toekomt aan César Becx, introduceerde het feestelijk gebeuren. Het hoogtepunt was uiteraard de eigenlijke feestdag, zaterdag 4 oktober. 's Middags werd gestart met een gezellige schaakmatch aan een 15-tal borden tussen enkele bevoorrechte leden en oud-leden, waarvan zelfs enkele van buiten Brabants grenzen. Daarna volgde een drukbezochte en sfeervolle receptie. De voorzitter van de NBSB bood, met een toepasselijk woordje vooraf, een klok aan, terwijl de KNSB haar belangstelling liet blijken door een fraai bloemstuk. Naast diverse bestuursleden van een aantal verenigingen waren ook vele leden op de receptie aanwezig. In het bijzonder mag wel even genoemd worden het fraaie kunstwerk in de vorm van een schaakwandtegel, welke door Frans Brekelmans werd aangeboden. Intussen pronkt dit bezit van de vereniging aan de muur in ons clublokaal. Een koffietafel, aangeboden door Kees en Nel Hoogardie, gaf het startsein tot de feestavond. De heer Mutsaers meende echter eerst de leden van het eerste uur in het zonnetje te moeten zetten en verraste hen met een mooie plaquette in etui wat door de betrokkenen zeer werd gewaardeerd, vooral door de spontaniteit waarmee dit gebeurde. De feestavond zelf ging tot in de kleine uurtjes door, wat wel een bewijs was van de gezelligheid. De zondag daarop werd door Jan Timman een kloksimultaan gegeven aan onze topspelers, terwijl de maandag werd benut voor een simultaan aan 40 borden door grootmeester Hort. Zo kon Wolstad nog profiteren van de vele grootmeesters uit het Interpolistoernooi. De belangstelling van niet-spelers was overigens ook zeer groot.

25

Een week later stond de clubavond in het teken van kolderiek fantasieschaak. Daarbij kon je zelfs door een eenvoudige handeling op commando van spelleider Mutsaers een verloren gewaande partij plotseling in winst omzetten. Deze gongwedstrijd werd nog omlijst door een loterij, waarbij kwistig met loten werd gestrooid. Jammer dat door de weersomstandigheden het buitengebeuren, zoals openluchtschaak en het geplande voetbaltoernooi niet geheel konden worden afgewerkt. Maar alles bijeen was het een zeer geslaagd feest, waarvoor extra dank aan allen, die hiertoe hebben bijgedragen, zeer op zijn plaats is. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 3, no. 3

5.7 Kloksimultaan!

Na afloop van het jaarlijkse Interpolistoernooi reizen de meeste grootmeesters Nederland door om her en der simultaanséances te geven; dit jaar waren dat o.a. Tal (97½), Larsen (93), Hort (95), Sosonko (94), Portisch (92), Donner (98½), Dr. Euwe (91½) en Jan Timman. Om het jubileum ter ere van het 25-jarig bestaan van De Wolstad luister bij te zetten, waren de gedachten uitgegaan naar dit soort activiteiten. Het onkostenprobleem werd genereus door de sponsor van het eerder genoemde toernooi overgenomen. Het probleem dat restte was twee grootmeesters bereid te vinden om te spelen: de meeste hadden hun agenda reeds vol geboekt. Hort en T'imman waren in staat om hun programma alsnog te wijzigen. Zondag 5 oktober: kloksimultaan van Jan Timman tegen 15 Wolstedelingen. (Hort speelde ’s maandags tegen 40 spelers een gewone simultaan ). Toen de séance om twee uur begon, was het al redelijk druk in de speelzaal. Iedereen liep langs de borden en trachtte te begrijpen wat er op deze borden gebeurde. Richard Hendriks was de eerste die de aandacht van de aanwezigen wist te trekken door zeer scherp te spelen. Dit scherpe spel leverde tegen het einde van de partij voldoende materiaal op om te winnen. Ondergetekende wist de hele partij alle krachten binnen duidelijke grenzen te houden. Toen Timman in de toenemende strijd een afwikkeling naar een onduidelijke stelling overzag, kwam hij snel slechter te staan. De tweede verliespartij. Tenslotte rest nog het laatste halfje dat door de Wolstad-top bij elkaar werd gesprokkeld, César Becx liet het op zijn rekening bijschrijven. Enkele andere remisestellingen (zoals die van Kees de Kok) werden als gevolg van hoge tijdnood helaas verknoeid. 12½ punt uit 15 partijen. Een schitterende prestatie. Tal, die Timman kwam ophalen, vond zelfs een ‘kreet van waardering’ op zijn plaats: “Whouhwhw”, zei die. Jan Timman - Ger Pepels 1.d4 Pf6 2.c4 g6 3.Pc3 d5 4.cd5 Pd5 5.e4 Pc3 6.bc3 Lg7 7.Lc4 c5 8.Pe2 Pc6 9.Le3 0-0 10.0-0 Dc7 11.Tc1 Td8 Tot nu toe is alles theorie, afruilvariant van de Grünfeld-verdediging. Met de volgende zet wijkt wit af. Alle zoekakties ten spijt heb ik geen enkele theoretische verwijzing omtrent deze zet kunnen vinden. 12.d5 Pe5 13.Lb3 13.Lf4 wordt beantwoord met 13...g5! met aktief spel en handhaving van het paard op e5, omdat f4 voorkomen is. 13...Kh8 om f5 mogelijk te maken, het paard moet omgespeeld kunnen worden. l4.h3 14.f4 Pg4 15.Ld2 c4 16.Lc2 Dc5+ met kwaliteitswinst 14...f5 15. f4 Pf7 16.ef5 16.e5 is niet mogelijk wegens 16...c4 17.Lc2 Da5 met pionwinst 16...gf5 het slaan met de loper lokt slechts een gevaarlijke koningsaanval uit. l7.c4 Pd2 18.Pg3 Ld7 verbindt de torens om over de open en half-open lijnen aktief te kunnen worden. 19.Ph5 wit tracht de loper te ruilen, om daarna druk over de diagonaal uit te kunnen oefenen.

26

Zwart kon Ph5 nauwelijks voorkomen. 19...Lf6 de andere zetten waren duidelijk minder: 20.Pf6 gf6:. Na vele probeerseltjes kwamen we tot de conclusie dat de stelling goed voor zwart is, ondanks dat Timman het tegendeel beweerde (na afloop wilde hij de stand niet bekijken.) 20.Ld2? Ld4+ 21.Kh2 Pe4 22.Lc2 wit kan het zwarte paard op e4 niet toestaan. 22...Pd2 de sterke loper van wit (mogelijk aktief over de diagonaal) verdwijnt in de doos, de loper op d4 wordt nu alleenheerser. 23.Dd2 Tg8 24. Tce1 Dd6 25.Pg3? verliest wederom een tempo 25...Dg6 26.Tf3 Tg7 27.Ld1 om h5 tegen te gaan 27...Tag8 28.Td3 Df6 Andere goede damezetten waren Dh6, Dd6. Zie diagram. Echter met het oog op het naderende partij-einde (door

overschrijding van de totaaltijd) gaat zwart in op een afwikkeling die een pion oplevert. 29.Ph5 Tg2 30.Dg2 Tg2 31.Kg2 Dh4 dwingt de torens naar slechte velden 32.Tg3? veel beter is Tf1. 32...Le8 33.d6 schwindel, zwart mag niet op h5 slaan, omdat dan de d-pion niet meer te stoppen is. 33...e5! het beste 34.fe5 f4 36.Tf1 de toren van g3 kan niet spelen, nu kan zwart niet op g3 slaan wegens mat op f8. 35...Lh5 36.Tgf3 Lf3 37.Tf3 Dg5+ wit geeft op. Ger Pepels Bron Wolstadnieuws Jaargang 3, no. 4

5.8 Geachte redactie,

HILVARENBEEK Als tante van een schaker zijnde, zie ik wel eens het verenigingsorgaan Wolstadnieuws onder ogen. Laatst ontmoette ik daar een stukje over het eerste elftal voor volgend jaar en hoewe1 ik nooit ingestuurde brieven stuur (niet zo vaardig met de pen over de weg kunnende), wilde ik daar toch graag iets over zeggen. Allereerst dan over César. Ik ken Césartje al van zó klein af en het is wat ’n aardig ventje. Praats voor 10 maar zo’n klein hartje van goud. Schaken als de beste. Ik weet nog dat mijn man zaliger al verloor toen hij pas acht was. En een volhouder is het ook: gewoon doorspelen, ook met 2 schijven achter. Hendriks en Reinders ken ik niet, spelen die ook al in het eerste? Kunnen die niet eerst nog wat oefenen in het tweede? Afijn, als César het zegt, zal het wel goed wezen. Shaak Sibbing heb ik wel eens op een feestje bij César gezien. Hij declameerde dan altijd zijn partijen voor mij, met allemaal algebra d'r in. Denkt u echt dat die jongen weer zal aarden in Tilburg?

27

Volgens mij is die Pepels die jongen die al die stukken weggeeft. Moet die dan toch zo hoog? En een Limburger ook nog al. Van de twee Kocken ken ik alleen Johan. Dat is pas een aardige jongen! Kan die niet zijn huiswerk gewoon op school maken? Dan kan hij weer meespelen met de andere jongens. Vermeer vind ik wel de beste van jullie allen, op César na dan. Ik weet nog dat mijn man zaliger vertelde over de goal die hij tegen Stukkenjagers maakte. Hoe komt het toch dat hij nooit meer dan 50% haalt? Het is toch Spoeltman die dat mooie lange haar heeft? Bijna net zo lang als Sibbing? Ik haal die twee altijd door elkaar heen en weet nooit wie nou voor econometrie leert. Mijnheer Moors, dát vind ik nou een echte gentlemen! Altijd vriendelijk en beleefd, waar vind je dat nog vandaag de dag? Bovendien loopt César wèg met hem. Jammer alleen van die baard. César heeft Versteeg mij eens aangewezen, in Utrecht ’n keer. Dat is vast ook een goeie: hij is altijd zó vlug klaar. Dan heb je nog Pietertje Priems. Die typt voor jullie orgaan, niet? Hou hem maar in het eerste. Als ik alles zo op een rijtje zet, krijg je het volgende elftal. 1. César 2. César ( aanvoerder) 3. Vermeer 4. Mijnheer Moors 5. Spoeltman 6. Shaak Sibbing 7. Versteeg, of als die niet meer meespeelt, Pepels 8. Hendriks 9. & de Kocken 10. 11. Priems Hoogachtend, Uw dienstwillige dienaresse, Marie Schreppers-Verbiest Acacialaan 15 Hilvarenbeek P.S.: Ik ben Reinders vergeten! Zet die maar aan 5½. Over Bbruggers. die nu al die nullen op rij heeft, heb ik maar niets gezegd. De afstand wordt voor hem bezwaarlijk. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 3, no. 7

5.9 Witte rook

door César Becx Op die gedenkwaardige avond in juni waren duizenden mensen samengestroomd op het Sint Anna(!)-plein. Wat was er aan de hand? De voormannen uit de Wolstad-congregatie hadden zich verzameld in pand 20 om uit hun midden een nieuw eerste team te kiezen. Reeds drie dagen en

28

nachten duurden de beraadslagingen, maar uit de laatste persconferentie hadden de wakkere journalisten gedistilleerd, dat de beslissing aanstaande was. En jawel, om middernacht kwam er witte rook uit de schoorsteen van huize Spoeltman. 'HABEMUS PRIMUS', schreeuwde het volk opgetogen - 'WE HEBBEN EEN EERSTE!' En zo was het. Na een zeer moeizame bevalling had het conclaaf van eerste-team-kandidaten een tiental aangewezen, dat als taak meekreeg de Wolstad-geest komend seizoen te verbreiden. Uit de schaarse berichten reconstrueerden we het volgende verloop van de besprekingen. Met het aanwijzen van de eerste acht spelers had het conclaaf weinig moeite; Max Merbis (eerlijk is eerlijk - hier was de speurneus van het Nieuwsblad ons een slag voor. 'Wolstad heeft een nieuwe eerste bordspeler', zo luidde het bericht), Henk Vermeer, Richard Hendriks, Sjaak Sibbing (voorheen Bisschop van Breda e.o.), Ed Vos (die de laatste vijf jaren voor Wolstad werkzaam was als missionaris in 't Limburgse), César Becx, Hans Moors en Willem Spoeltman. Deze acht hoogwaardigheidsbekleders kozen vervolgens een duo collega’s, en wel Ger Pepels en Ben Bruggers. Mocht één van deze heren komen te overlijden (het kussen van de grond in Rotterdam of Sas van Gent is nu eenmaal niet zonder risico's!), dan zijn de heren Cees de Kok, Nies Rijnders en Wilbert Kocken (in die volgorde) staande bij. Deze regeling heeft haar nut reeds bewezen; tijdens een expeditie door het Overijsselse land werd Richard Hendriks door heidenen nabij het plaatsje Hardenberg gegijzeld. Cees de Kok nam inmiddels de opengevallen plaats in. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 4, no. 1

5.10 De senioren

door J. Coomans Zoals sommigen van u wel weten, opereert er sinds twee seizoenen een aparte groep, de zogenaamde seniorengroep in het grote geheel van onze club. De tot deze groep toegetreden leden waren, de een meer als de ander, niet zo happy met de ontwikkelingen bij de Wolstad van de laatste jaren. Vroeger speelde men in groepen van aflopende sterkte. Men kende iedereen, en de kansen op promotie of degradatie gaf een extra dimensie aan welhaast elke partij. Het massale van de Keizerlijst sluit dit ten enenmale uit. Naar boven toe wordt hij afgeschermd door de ware schaakgoden en halfgoden, naar beneden door beginners en zij, die 't nog echt (beter) moeten leren. En als je in ’t voorgaande jaar 52e bent geworden, en nu, halleluja en warempel, op een fraaie 38e plaats eindigt, wel, hallo, geeft u dan direct een woest feest weg? De naast de Keizerlijst gehanteerde groepen vormen slechts een waterig alternatief en werken als zodanig nauwelijks. Alle voorstellen tot een andere opzet van de competitie zijn tot nu toe van tafel geveegd door tegenstanders, die zelf nog nooit in het eerstgenoemde systeem gespeeld hebben, en wier veronderstelde problemen gemakkelijk op te lossen zijn. Maar goed, dat mag, sans rancune. Bovendien wordt het dikwijls moeten spelen tegen onbekende tegenstanders niet altijd als prettig ervaren.

29

Nu we toch aan het sakkeren zijn: een paar weken terug wilde zo’n senior loper g5 spelen, maar dat ging zo maar niet, omdat zijn even oude tegenstander daar, uit puur plaatsgebrek, net zijn glas bier had geparkeerd. Zouden er nog meer nieuwe leden bijkomen, dan zou men deze moeten verzoeken, behalve de contributie ook een blikopener mee te brengen. Nu ter zake. De ruimte achter het café bij onze kostbaas komt hoogstwaarschijnlijk vrij. Daarheen wilde de seniorengroep nu verhuizen met ingang van het nieuwe seizoen. Hoeft César meteen niet zo dikwijls meer sssttt… te roepen tegen (te) luidruchtige heren aan de bar, die na hun partij graag nog even een babbeltje maken. Want deze heren komen natuurlijk primair voor hun favoriete sport naar de clubavond. Maar ook voor de gezelligheid door het ontmoeten van oude bekenden. 't Sociale aspect van de club telt ook mee! Wij gaan geen elitair groepje vormen, we blijven gewoon Wolstad-lid met alles erop en eraan, maar vinden elkaar in een bepaald sfeertje. We gaan het eens proberen en mislukt het, dan komen we, al dan niet met hangende pootjes, doodgemoedereerd weer terug. Neen, geen besloten groepje; iemand die zich in het bovenstaande kan vinden en meent daar meer spelvreugde te vinden, is welkom (niet teveel natuurlijk, want dan lijkt het weer zo’n sardineblikje, red.) En we zijn wel senioren, maar als toelatingseis geldt heus niet, dat u zowat per brancard binnengebracht moet worden. Tot slot enkele praktische bemerkingen: Dit plan wordt heel netjes aan het bestuur voorgelegd, dat blijven ook onze bazen. Uit ons midden kiezen we een ferme persoon, die de boel, zover als nodig, in goede banen leidt. De uitslagen spelen we door aan de wedstrijdleider, ook voor het clubblad. Een begeleidend schrijven, zo nu en dan, kan beter door een van onszelf gewrocht worden. We garanderen, dat er altijd gespeeld kan worden. Als er een speler overblijft zonder tegenstander, gaan we er eentje lenen bij César. Dit lijkt ons op dit moment voldoende. Dan weet u er alvast het nodige van, en wordt u er niet door overvallen. Voor commentaar (uitsluitend positief) staan we open. Tot slot: dit stukje is namens de senioren geschreven. Ondergetekende is alleen aansprakelijk voor de stijl en de taalfouten. Naschrift redactie: Nu Coomans de knuppel namens de senioren ook wat betreft de organisatie van de interne weer eens in het hoenderhok heeft gegooid, nodigen we iedereen graag uit, die meent zinvolle ideeën over de interne in te kunnen brengen, zijn standpunten in het clubblad uiteen te zetten (niet allemaal tegelijk!). We censureren alleen de taalfouten. Overigens lijkt het ons gepast dit stukje te laten volgen door een pittig partijtje uit de seniorengroep, notabene nog van bovenvermelde knuppelgooier, en uit armoede van commentaar voorzien door Hans Moors en Reinier van Baal. wit: J. Coomans, zwart: Th. de Hond 1.e4 e6 2.d4 d5 3.Pd2 c5 4.c3 (ongewoon, omdat niet zwart, zoals in deze variant gebruikelijk, maar wit nu met een geïsoleerde d-pion wordt opgescheept) 4... cd4: 5.cd4: de4: 6.Pe4: Pc6 7.Lb5 Lb4+ 8.Pc3 (Ld2? Dd4:) Pge7 (Pf6 is actiever) 9.Pf3 0-0 10.0-0 Da5 (Het zal blijken, dat deze dame-uitval ongemotiveerd is. Sterker is meteen a6.) 11 Lc6: Pc6: 12.Dc2 a6 13.Le3 Pe7 14.a3 Ld6? (Noodzakelijk was hier de vereenvoudiging 14...Lc3: 15.bc3; Ld7) 15.Pe4 Lb8 16.Tac1 Ld7 17.Ld2! Dd8 (Of 17... Da4 18.b3! Da3:? 19.Tal met damewinst) 18.Lb4 Lc6 19.Pfg5 (Zie diagram.)

30

Kh8? (Een blunder in een hopeloze stelling. Merk op dat 19...f6 niet helpt wegens 20.Pf6:+! en mat in twee. Evenmin goed was 19...Le4: 20.De4: g6 21.Dh4 h5 22.Pe6) 20.Pd6 en zwart gaf op. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 5, no. 7

5.11 Een woordje ten afscheid

Het valt niet mee om de beslissing te nemen afstand te doen van een bestuursfunctie in een vereniging waarvan je zelf een van de oprichters bent geweest. Vanaf 1955 heb ik het wel en wee van de vereniging meegemaakt, doch met zeer veel genoegen zie ik toch terug op deze periode. Het bestuur, dat weliswaar in de loop der jaren nogal eens gewijzigd werd bleek echter een hecht team te zijn geweest. Het is derhalve de verdienste van dit team geweest, dat onze vereniging vooral de laatste tien jaren zo goed draait. Velen vinden de weg naar onze vereniging, zowel de interne als externe competitie getuigen van de inzet van de spelers. Ik ben ervan overtuigd, dat ook het huidige bestuur, wat op de laatste algemene vergadering toch de nodige mutaties onderging, onder leiding van de nieuwe voorzitter Sibbing het best zal klaarspelen. Op deze wijze wil ik het bestuur en ook de op de algemene vergadering aanwezige leden nog eens extra bedanken voor de benoeming tot erevoorzitter, wat nog gepaard ging met een bijzonder mooie wandtegel als blijvende herinnering. Hartelijk bedankt en veel succes voor de toekomst. C. Hornman Bron Wolstadnieuws, Jaargang 6, no. 1-2

5.12 'Hoe zit dat nou met die Ludden... ?'

door César Becx Het hele seizoen word ik al lastig gevallen met twee vragen. Vanaf de zevende ronde van het Tilburgs kampioenschap knoopte de leek steevast een gesprekje met me aan door de brandende kwestie te poneren: 'En... ben je nou al kampioen?' Blijkbaar was ik de enige, die er zich druk over maakte dat mijn voorsprong op de concurrentie slechts een miezerig half puntje bedroeg. Maar goed, het antwoord was simpel: zwart of wit, ja of nee. Heel wat complexer was het vinden van een antwoord op de tweede vraag, waarbij ik nu even de formulering van René Norden

31

citeer: 'Eh... hoe zit dat nou met die Ludden... die is wel goed hè, geloof ik...?' In de drie laatste woorden legt René door onnavolgbare intonatie een gepaste terughoudendheid aan de dag, zo van 'Laat ik 'm maar niet voor het hoofd stoten door te opperen dat Ludden sterker is'. Hoe geheel anders gaat onze Pieter te werk; in liefst zo groot mogelijke gezelschappen betrekt hij mij op joviale manier bij het gesprek door luidkeels uit te roepen: 'Die Ludden veegt ze allemaal van het bord!' waarna hij zich naar mij, nietsvermoedend, omdraait en me op de schouder slaat... 'Hè, César?' De subtiliteit druipt er niet bepaald van af. Terug naar de vraagstelling: wie is er sterker, Gert-Jan (Die is namelijk alleen zijn roepnaam) of ik. Bij snelschaken is het duidelijk: DIE is beter, ik schat 6-4, 6½-3½. En hij het gewoon schaken? Dit relaas zal het antwoord niet geven. Er zijn wel wat verschillen. Zo speelt DIE al jaren op het niveau (zijn ELO bedraagt 2204) dat ik na dit seizoen hoop te bereiken (mijn ELO is 2141, de huidige stijging zou 60 punten bedragen). In de onderlinge partijen heerst er tot nu toe evenwicht, 2-1 + een verloren staande hangpartij, die nooit uitgespeeld is, zeg maar 2-2 dus. Dit seizoen zaten we twee keer tegenover elkaar, netjes 1-1, al was ik wel blij dat ik juist de Top 18-partij won. Het waren aardige partijen, zoals moge blijken uit de onderstaande notaties en summiere analyses: G. J. Ludden - C. Becx, 7 november 1983, interne 1.d4 f5 2.e4 fe4: 3.Pc3 Pf6 4.Lg5 (andere mogelijkheden zijn f3 en g4, beide met gelijk spel. De tekstzet is de meest ambitieuze.) Pc6 5.d5 PE5 6.Dd4 Pf7 7.h4 (Na 7.Lh4 grijpt zwart het initiatief door ...g5! 8.Lg3 Lg7 9.0-0-0 c6. Geheel anderssoortig spel ontstaat na 7.Lf6: ef6: 8.Pe4 f5! met gelijke stelling.) 7...c6 8.0-0-0 Db6 9.Lf6: gf6: 10.De4: Df2: 11.Pf3 Lh6+ 12.Kb1 De3 (Deze stelling is ook eens voorgekomen in een interne partij tussen de Kok en Rijnders. Wit speelde toen 13.Da4 en mijn boekje geeft dan ...Df4 14.Db3 a5 (Yudintsev - Martinov with a sharp game and balanced chances...Wat DIE speelt is nieuw.) 13.Dg4 Df4 14.Dh5 d6 15.dc6: bc6: 16.Ld3 a5? (0m damewinst te dreigen (Lg4), maar ik had de logische weerlegging gewoon overzien. Beter ware voor zwart 16...Lg4 17.Da5 0-0 geweest met gelijk spel; de zwarte dame staat immers nog niet lekker.) 17.Le4! Ta6 18.Td4 Dg3 19.Lf5 Lf5: 20.Df5: (Zie DIAGRAM).

De stelling moet m.i. gewonnen zijn voor wit, maar de veelheid aan mogelijke voortzettingen ontneemt me de moed het uit te vlooien. In de partij verdedigde ik me overigens nog vrij aardig. Dat kostte echter teveel tijd, waardoor ik in een remise-achtige stelling tenslotte mijn vlag zag vallen. De zetten 20...Ta7 21.Pe4 Dg6 22.Dc8+ Pd8 23.Te1 0-0 24.g4 Lf4! 25.h5 Df7 26.Tdd1 Kh8 27.Df5 Le5 28.g5? (opportunisme, wellicht met het oog op zwarts hevige tijdnood. De juiste reaktie was geweest fg5:! 29.Dg5: Dg7 en f3 blijft hangen.) 28...De6? 29.De6: Pe6: 30.gf6: Lf6: 31.Pd6: en twee zetten later was mijn tijd op.

32

C.Becx - G.J. Ludden, 28 november 1983, Top 18 1.f4 f5 2.e4 fe4: 3.d3 e3 (niet ed3: 4.Ld3: Pf6 5.Ph3 d5 6.Pg5 Dd6 7.0-0 en wit staat beter) 4.Le3: Pf6 5.d4 e6 6.Ld3 Pc6 7.c3 (deze zet krijgt van de encyclopedie !?, daar geeft men als hoofdvariant 7.a3 Pe7 8.Ph3 b6 9.0-0 Lb7 met gelijke stelling) Pe7 8.Ph3 c6 9.0-0 Dc7 10.c4 b6 11.Pc3 LB7 12.Pg5! (Gericht tegen een onmiddellijke zwarte rochade (Pf7) en richting f3) ...h6 13.Pf3 d6? (Het is de vraag of zwart zich toch niet te timide heeft opgesteld (op 0-0-0 volgt bv. Pe5), maar de tekstzet geeft wit de kans op een sterke centrumdoorbraak) 14.d5! (zie DIAGRAM). 14...ed5: 15.cd5 0-0-0 (Op cd5: is Pd4 sterk en op Pfd5: volgt Pd5: Pd5: Lg6s)

16.Pb5! Db8 (slaan op b5 is uit den boze wegens Tc1) 17.dc6: Lc6: 18.Tc1 Db7 19.Pfd4 Kb8 20.Pa7:! Lg2: (op Ka7: volgt 21.Pc6: Pc6: 22.Da4s Kb8 (Pa5 Da5:) 23.Tc6:) 21.Tf2 Lh1 22.Tfc2 Pd7 23.b4 g5 24.Pac6s Lc6: 25.Pc6s Pc6: 26.Tc6: gf4: Vanaf de 23e zet waren beide spelers in verschrikkelijke tijdnood, het spectakel wordt er echter niet minder om 27.Le4! fe3: 28.Dd5 Nu dreigt Tc8 echt. 28...Da6 29.Tc7? (b5! zou onmiddellijk hebben gewonnen) Tg8+! (het uitroepteken staat vooral voor de merites, die zo'n zet kan hebben in de tijdnoodfase. De tegenstander denkt: ha blunder! Maar bij nemen op g8 volgt Pf6 en dat kost kostbare secondjes, ook al zal er vast wel iets winnends inzitten voor wit. Instinctief speelde ik echter:) 30.Kh1 Pc5 31.bc5: Kc7: 32.cb6:+ Kb8 33. Dg8: Db5? (Zwarts beste kans was gelegen in

Tc8. Wit moet dan de onwaarschijnlijke tegenwoordigheid van geest hebben om Tb1! te vinden) 34.Df7 Dd7 35.Dd5 en terwij het mat imminent is, viel de zwarte vlag... Uit bovenstaande mag duidelijk zijn geworden, dat ik het jammer vindt dat DIE rond november Tilburg weer gaat verlaten (bij de NATO hebben ze inmiddels ontdekt, dat de oorlog toch niet in Tilburg zal uitbreken, vandaar...). Of hij de Wolstad-titel meeneemt, is nog een open vraag. Voorlopig koester ik me in de weelde van de kleinst mogelijke voorsprong. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 6, no. 5-6

5.13 Waar zijn toch de tijden gebleven?...

door Hans van Iersel "Waar zijn toch de tijden gebleven dat de eerste tien plaatsen uitsluitend door Wolstedelingen ingenomen werden?", verzucht de Tilburgse schaakhooker n.a.v. het laatste Tilburge schaakkampioenschap. Een week later verliezen alle spelende teams in de buitencompetitie. Oorzakelijk verband? Buitencompetitie lijkt een gruwel te worden voor "onze jongens", spelen nu werkelijk àl onze teams te hoog? Mist men karakter, spirit, schaakkracht? Ik waag het te betwijfelen. Mijns inziens hangen bijna alle deformatistische tendensen van de

33

club met elkaar samen. Cijfers heb ik niet van de deelname aan de binnencompetitie, maar mij lijkt de opkomst dit jaar wéér minder. En alléén het opruimschema hiervoor verantwoordelijk stellen... Goed, schakers blijven verkapte bohemièns, maar één vast honk op een doordeweekse avond, waarom niet, op maandag? De afnemende behoefte om binnencompetitie te spelen èn het "sfeerverval" op de clubavond; het verband hiertussen blijft waarschijnlijk de kip-en-ei discussie. Welnu, de waarde lezer zal nu onderhand gaan verwachten dat er wat anders gaat komen dan zwartgallige constateringen hoe-slecht-het-wel-niet-gaat(?!) En inderdaad: wat kunnen we eraan doen? En, wat de lezer natuurlijk méér intrigeert (anders zou hij dit waarschijnlijk niet lezen) wat denk ìk dat eraan te doen is? Want wat WE met z’n honderd(en) eraan kunnen doen is vrij simpel: we komen allemaal op de clubavond, maken er een gezellige boel van, gaan allemaal beter schaken zó dat we over vier jaar de Europacup uit de handen van de Boerevesniki kapen, het Interpolistournooi hetzelfde als het TK blijkt, en we allemaal van Ludden winnen. Maar zo werkt dat natuurlijk niet. "We" willen natuurlijk alles, "maar", "hoewel", "vermits", etcetera. Stimulerende middelen is het toverwoord. En voordat iedereen mij gaat verdenken van malafide praktijken als de club platspuiten of iedereen laplazerus voeren, haast ik mij te verklaren dat mìjn anabole steroiden slechts papier en inkt bevatten. Welk clublid weet wie er in het tweede speelt? Of in het vijfde? Waarom is Pietje ’s maandags na de buitencompetitie ongenietbaar? Oh, konden jullie kampioen worden! Waarvan dan? Ja. hoe moet ik dat nu weten! Ik wist niet eens dat jullie bestonden! Ik weet het nou eigenlijk nog niet zo! Klubblad? Oh, clubblad! Ja, dat heb ik weleens gezien. Meer over gehoord trouwens. Dus jullie staan daar ook in! (bedankt, Freek) Utopisch zou het woord zijn om te omschrijven hoe het allemaal zou kunnen zijn. Helaas zijn utopiën al eeuwenlang onbereikbaar, maar eveneens wordt het eeuwenlang tenminste geprobéérd te bereiken. En kom nou niet aan met vervuiling, bewapening, identiteitscrises, flatneurose en vandalisme, welk onze technocratische maatschappij ons heeft gebracht, want denk maar niet dat de feodale lijfeigene of gildegezel het zovee1 beter had, om maar niet te spreken van worteletende en rauwekonijnenverslindende moerasbewoners (Hoezo, holbewoners, wij zeker met z’n 14 miljoen naar Valkenburg). Maar goed, ik dwaal af. Het clubblad heb ik reeds aangestipt. Ik denk (Ik!) dat het clubblad een méér stimulerende rol kan gaan vervullen als het nu reeds doet. De vinger op de zwakke plek is gauw gelegd: het verschijningstempo (taalverrijking?). Aan de kwantiteit van de medewerkers zal het niet 1iggen, aan de kwaliteit evenmin, het laatste clubblad werd door maar liefst veertien mensen volgeschreven, waaronder vijf eerste teamspelers (en nul (0) tweede teamspelers!). Het verschijningstempo. Daarom heb ik een PLAN. Het PLAN onderscheidt zich van alle andere plannen door zijn ambitieusheid. Het PLAN heeft als doel het clubblad ’s maandags na de buitencompetitie te laten verschijnen, en geen seconde later. "Onuitvoerbaar!". "Je krijgt de verslagen nooit binnen". "Zondag is heilig". "Je krijgt het 's maandags nooit gedrukt". Dat zijn de meest gehoorde argumenten (?!), hoewel iedereen het met me eens blijkt dat als het zou lukken, het zonder twijfel zou bijdragen tot het aandeel van de Wolstad in de grote vaart der schaakvolkeren, en zodoende tot de wereldvrede, en dat is toch wat we allemaal willen nietwaar? En de NAVO, oh sorry, ik dwaal weer af. De verslagen van Zaterdag krijgen we Zaterdag binnen. De uitspelende teams worden door een wakkere redakteur opgewacht bij Hoogardie en zólang gegijzeld tot er twee pagina's verslag plus minstens één partij uitgebraakt wordt. De thuisspelende clubs worden thuis al afgeperst. "Zondag is heilig". Nu kan ik wel begrijpen dat hier in het

34

Zuiden van het land niet iedereen van zijn katholieke frustratie verlost is; maar ik in ieder geval wel, en met mij velen anderen, het is net als het schaakspel: je moet er een keer mee beginnen. Overigens; tijdnood op Zondag zal niet bestaan, een béétje redactie heeft vóór Zaterdag alle artikelen al keurig uitgetypt en gelay-out; zodat alleen de buiten- competitieverslagen getypt en ingevoegd moeten worden, hooguit iets geanalyseerd, maar dat is alleen maar leuk. Ruimte om dit alles te doen? Niente puente, de vergrijzing van de club heeft als voordeel dat het eigenhuisbezit sterk toeneemt, dus dat is ook geen argument. Je krijgt het 's Maandags nooit gedrukt. Wedden van wel? Het zal wel iets meer kosten, maar ja, discussies over het slijk der aarde hebben mijn interesse niet, dus hierover ga ik niet uitweiden verder. Missen we nog iets? Oh, het enthousiasme om met z’n a1len een flitsend clubblad uit te brengen? Ik hoop dat dit een aanzet is. Welterusten. maar morgen wèl vroeg op! HANS. P.S. Hierbij mijn welgemeende excuses voor het in het artikel doorsijpelend bombasme, maar ik kan het niet laten. de pen stuurt de vinger naar waar hij wil. Ik ben ook geen computer. Ik heb mijn best gedaan. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 6, no. 5-6

5.14 Toernooien

Als koningen in Frankrijk Heb je al wat gehoord van Sedan? Menigmaal heb ik dit Pieter gevraagd en ik zal niet de enige geweest zijn. Sedan hulde zich evenwel in stilzwijgen omtrent de precieze feiten van haar toernooi en pas via Veldhoven, mededeelnemer in het 10-stedentoernooi, kwamen de gegevens onze teamleider ter ore. Zaterdag half negen zou een auto uit Tilburg vertrekken om zich te voegen bij een gelijksoortig voertuig in het Limburgse om vandaar als achttal richting Frankrijk af te reizen. Het vertrek uit Tilburg werd een half uurtje later, maar och, wat is een half uurtje op zo'n lange reis, nietwaar? In Stein, ten huize van Ed Vos, aangekomen bleken slechts Ger Pepels en Léon Graff al aanwezig te zijn. Dit gevoegd bij het Tilburgse kwartet Pieter Priems, Willem Spoeltman, Toby Martin en ondergetekende levert volgens Bartjens slechts een zevental op en de auto was toevallig ook net stuk. De gevolgen van een korte organisatietijd deden zich zo toch wel pijnlijk voelen en er volgde een chaoties spoedberaad. Een achtste schaker bleek niet optrommelbaar, maar wel werd een busje gehuurd, waarmee het inkomplete achttal zou proberen de vorig jaar verworven titel te behouden. Inmiddels was de achterstand op het reisschema anderhalf uur, maar het telefoonnummer in Sedan nam niet op, dus waarschuwen ging niet meer. Snel reden we Stein uit en we spekuleerden reeds hoeveel we te laat zouden komen, toen onze chauffeur alarm sloeg: "Kijk eens achterin of daar een klein tasje is." Hierin moesten zich Ed’s geld en paspoort bevinden. Nee dus! Terug naar zijn woning, en Ed naar binnen. Ed weer naar buiten. "Binnen is het ook niet. Ligt het misschien toch achterin? " Ja dus. Afijn, nadat Ed ons om de Ardennen heen had gevoerd kwam dan toch Sedan in zicht. We zouden om 1 uur daar verwacht zijn. Na de opening zou de eerste ronde om 2 uur beginnen. Komen we uiteindelijk tegen kwart voor drie binnenzeilen, is er nog niets aan de gang. De gastheren verbijsteren ons evenwel met de hartelijke welkomsvraag: "Hebben jullie stukken en

35

klokken meegenomen?" "Moest dat dan?" Dat viel mee. Parce que je parle le moins belabberdé le français, j'ai un peu comme ça mené le mot. Ik heb ons als zevental aangemeld, maar dat was niet erg: "Vous êtes encore bien forts". Dit was natuurlijk wel waar en hoewel het niet ongebruikelijk is in dit vriendschapstoernooi dat inkomplete teams met lokale krachten worden aangevuld, heb ik ervan afgezien een achtste man te vragen en keurig het achtste bord opengelaten. We waren tenslotte de regerend kampioen, nietwaar? Ik vroeg me evenwel af of ik niet wat ver was gegaan in deze voorgift, toen mij duidelijk werd gemaakt dat we volgens een franse puntentelling zouden spelen en dat dit wel zeer ongunstig zou uitpakken.. De franse telling verstrekt namelijk 3 bordpunten bij winst, 2 bij remise en 1 bij verlies. Dat houdt in dat als het 7-tal met 4-3 wint volgens de nederlandse telling, het team bij ons de mankerende speler zou hebben gekompenseerd (uitslag 4-4: gelijk), maar in de franse telling zou verliezen met 16-15 omdat het andere team een verliezer ekstra zou hebben. Gelukkig zouden niet bordpunten, maar matchpunten in de rangschikking de doorslag geven, maar om aan zo’n kleinood (één bij overwinning, ½ bij gelijkspe1) te komen moest ons zevental dus wel met 4½-4½ winnen. Dat lukte vrij goed tegen de eerste twee tegenstanders. Sedan en Charleville werden met 6½-½ opgerold, maar sinds de dagen van de la Bourdonnais is het Franse schaak niet meer wat het geweest is. De verwachte tegenstand kwam van Herne, maar we wonnen met 4½-4½, dus met de hakken over de sloot (franse telling 16-15.) Raeren uit Be1gië was niet gevaarlijk (5-2) en voor hun landgenoten uit Eupen, waar we meer van verwacht hadden, gold hetzelfde (ook 5-2 dus). Na het uitgaansleven van Sedan beproefd te hebben, begaven we ons nogal vroeg naar onze bedden. Ten minste, dat was de bedoeling. De deuren van de hote1kamers konden namelijk nadat een nippel van het slot was omgedraaid, uit zichzelf in het slot vallen en ja hoor, dat moest dus mis gaan. Ger Pepels trok de deur achter zich in het slot, met de sleutel in de kamer en kamergenoot Ed er buiten. Het onthande tweetal heeft toen bij Leon aangeklopt, waar Ger ook in de twijfelaar is gekropen (niets skabreus hoor, houdt me ten goede) en Ed heeft de nacht op de grond moeten doorbrengen. Hoewel ongeslagen, beschouwden we ons nog niet zo als favorieten. Vooral Hemer en Veldhoven leken moeilijk te nemen obstakels, maar eerst moesten we nog tegen St. Dizier. Dezen boden evenwel vervaarlijke tegenstand. Mijn teamgenoten hadden het tot slechts 3½-2½ gebracht, en dus moest ik winnen. Ik was in een voordelig eindspel terechtgekomen met voor beiden nog maar weinig tijd. In ijltempo bewerkstelligde ik pionpromotie, sloeg zijn laatste stukken er af en begon mat te zetten, toen het ten tweede male gebeurde dat mijn knopje van de schaakklok afsprong. Opnieuw kon ik dus mijn klok niet meer indrukken (de eerste maal had Wim - hij was al klaar -het apparaat weer hersteld) en mijn tegenstander dacht in mijn tijd waarheen zijn roi depouillé te bewegen. (Zonder in erg lange pauzes te verzinken, hoor.) Aangezien ik niet wist wie aan te moeten roepen, of de tegenwoordigheid van geest had een andere klok te pakken in uiterste tijdnood, kon het gebeuren dat met zwart aan zet en dan mat in drie zetten (zwart Kb5, wit Kc3, Dc7 en nog wat witte pionnen op de koningevleugel) mijn vlag viel. Toen ik met de wedstrijdleider of wat daarvoor doorging, weer aan de tafel terugkeerde had mijn tegenstander het knopje er al weer opgezet en mijn reklameren wegens kennelijk materiaaldefekt werd niet gehonoreerd (formeel wel korrekt geloof ik, protesten moeten officieel tijdens de wedstrijd worden ingediend, maar dan moet wel duidelijk zijn waar) en ook mijn

36

aanbod om de partij over te spelen werd afgeslagen. Zo werd mijn partij dan remise en werden wij door St. Dizier verslagen. Gelukkig had dit incident geen ernstige gevolgen. Op de hielen gezeten door Charleville -zo slecht waren die dus helemaal niet - versloegen we in de volgende ronde het Duitse Hemer met 6-1. Na de pauze versloegen we Veldhoven, dat onverwacht en bedenkelijk wegzonk in de ranglijst en waarvan diverse teamleden tekenen van alkoholgebruik vertoonden, ook al met 6-1. Als ik uit het 10-steden- toernooi een partijfragmentje wil laten zien, komt het volgende uit de wedstrijd tegen Veldhoven wellicht in aanmerking. In de partij tegen Ton Raymakers dreigt zwart de e-lijn te pakken met Tae8. De partij laat een loper zien die het tegen een toren opneemt om de open lijn te blokkeren. Volgens mijn rekonstruktie gebeurde het volgende:

1.Lg4-e6 Tf8-e8 valt de loper aan, maar pent vooral het paard. Toch is Dg5 beter, en wel hierom: 2.Le6-f7 Te8-e7 (Td8!) 3.Lf7xd5? Scherp gezien dat 3.Lxg6? Kb7! zwart de e-lijn laat veroveren (4.Dc1? Dg5), maar waarom niet simpel Pxd5 gespeeld? 3...Dh4-g5? The8 brengt wit in grote moeilijkheden. Na 4. Dd2 en nú Dg5 wint zwart een stuk. 4.Ld5-e6! Th8-e8 5.d4-d5 (de e-lijn is nu onder kontrole) Kc7-b7 (Kd8 of Kb8 lijkt beter.) 6.a2-a4! (b5 wordt nu zwak) b5xa4? begrijpt wits zet niet. Nu dringt de dame binnen. Beter was alsnog Kb8. 7.De2-c4 c6xd5 (Lc7 lijkt hardnekkiger) 8.Dc4-b4+ Kb7-c7 9.Pe3xd5+ Kc7-c6 (of Kd8) 10.Db4xa4+ (Db6!) Kc6-d6 11.Da4xa6+ Kd6-c5 12.b2-b4. Niet allemaal even perfekt, maar wel puur op de koning gespeeld.

Met de overwinning op Veldhoven waren we er al, want Charleville was in deze ronde tegen een tweede nederlaag opgelopen. Tot slot versloegen we ook TGV, eveneens uit Charleville, met 5½ -1½. De eindstand was uiteindelijk: De Wolstad 8-161 St. Dizier 6-159 Herne 6-159 Charleville 6-150 Eupen 6-150 Sedan 4½-148 Hemer 3½-134 Veldhoven 3-138 Raeren 1-119 TGV 1-113 De zeven Wolstedelingen die dit sukses bewerkstelligden waren: 1. Ed Vos 6-9 5. Léon Graf 7-9 2. Wim Spoeltman 7-9 6. Pieter Priems 8½-9 3. Wilbert Kocken 7-9 7. Toby Martin 7-9 4. Ger Pepels 6½-9

37

Ed verloor net de laatste twee, waardoor hij de prijs voor de beste eerstebordspeler misliep. In goede stemming (wat wil je!) verlieten we Sedan. Geheel in stijl zette Ed Vos ergens in de buitenwijken het busje stil. "Ligt mijn rode jasje achterin?" Nee dus. Terug naar het hotel. Dat was toch op zondag gesloten? Ja dus. Voor het vervolg van de strijd tussen Ed Vos en zijn weerspannige bezittingen verwijs ik naar volgende klubbladen. Wilbert Kocken Bron Wolstadnieuws, Jaargang 7 no. 1

5.15 Het 2e in de promotieklasse

De KNSB heeft onlangs besloten met ingang van het seizoen 1986-87 een derde klasse KNSB in te voeren. Zes in totaal, en tegelijkertijd wordt het aantal tweede klassen KNSB teruggebracht van vier naar drie. Dit alles betekent een versterkte promotieregeling voor de NBSB-promotieklasse in het volgende seizoen. Als wij (= het beroemde TWEEDE) bij de bovenste vijf eindigen, dan zal voor de eerste maal in de geschiedenis de Wolstad met twee teams op KNSB-nivo vertegenwoordigd zijn. Tien teams zullen dit volgend jaar proberen, te weten Variant II, De Pion, Woense1-Lichttoren-combinatie, Waalwijk, Eindhoven III, HSC, HMC II, Waltoren, Veldhoven en ons TWEEDE. Echter, wèl tien teams, maar géén tientallen is het voorstel van het NBSB-bestuur. Wat betekent dit voor ons TWEEDE? Wie moet er weg? Van de tien spelers die vorig jaar kampioen werden (na een zinderende wedloop met Stukkenjagers) heeft ieder lid zijn plaats in de promotieklasse verdiend. Iedereen scoorde meer dan vijftig procent met daarbij zelfs enkele uitschieters. Iemand eruit zetten kan dus eigenlijk niet. En het vertrek van mensen betekent ook nooit een versterking: Toon gaat waarschijnlijk naar boven eruit én mensen die uit het eerste naar het tweede promoveren, waar laten we die? Een afweging dient gemaakt te worden wat de prioriteit moet krijgen: solidariteit of prestatie. Een hele klus voor de wedstrijdleider, teamleider en team lijkt me zo. Een rouleersysteem is een idee: de laagste twee borden rouleren met de hoogste drie van het derde. Resultaat; een team van elf man en geen problemen, lijkt het. Echter, het rouleersysteem heeft al vaker niet voldaan; mensen gaan zich A-speler of B-speler vinden, de staart van het tweede wordt een aanhangsel. Je offert het derde team op ten behoeve van het tweede. Een ander rouleersysteem is het aanhouden van de Wolstad-ratinglijst van het tweede. De bovenste acht worden iedere maand opgesteld, de rest ziet maar, of speelt in het derde. Helaas: na drie keer in het tweede spelen is het verboden nog in een lagere klasse uit te komen. Een regeling die met een gewoon wisselsysteem wèl op te vangen zal zijn. Reaktie? Boos? Vragen? Ik weet het ook niet. Tot volgend jaar. Hans van Iersel Bron Wolstadnieuws, Jaargang 7, no. 7-8

38

6 Selectie van Erik de Gier 6.1 Wolstadnieuws

In het Wolstadnieuws van april verscheen er een oproep van Erik de Gier voor belangstellenden om zich aan te sluiten bij een werkgroep. Achtergrond daarvan vormde de constatering van het Bestuur dat er op een aantal belangrijke aandachtsgebieden niet echt sprake is van een duidelijk beleid voor de toekomst. Het Bestuur vond dat zo’n beleid wel geformuleerd moest worden, maar daarbij zouden de leden nadrukkelijk betrokken moeten worden. Het idee was om op vier terreinen een werkgroep op te richten, elk voorgezeten door een bestuurslid, en aangevuld met geïnteresseerde Wolstedelingen. Deze vier werkgroepen zijn (tussen haakjes de voorzitters/contactpersonen): . Jeugd (A. Mutsaers) . Sponsoring en financiën (P. van Duijnhoven) . Training (K. Bulle) . Ledenwerving (W. Kimman) Naar de mening van het Bestuur zijn dit de terreinen waar het de komende tijd om draait en die bepalend zijn voor de vraag waar De Wolstad in de toekomst zal staan. Op de eerdere oproep zijn helaas nog weinig reacties gekomen. Daarom zal op de komende A.L.V. opnieuw een poging gedaan worden om de werkgroepen te bevolken. Ben je geïnteresseerd in de toekomst van onze club en ben je bereid om wat van je kostbare tijd te investeren om deze mee te helpen bepalen, sluit je dan aan bij één van genoemde werkgroepen. Want De Wolstad dat zijn we toch allemaal? Namens het Bestuur, Paul van Duijnhoven Bron Wolstadnieuws, Jaargang 21, no. 1

6.2 De duivel gefopt!!!

Door Wim Kimman Een Russisch boertje had zijn ziel verkocht aan de duivel… Als tegenprestatie zorgde de duivel ervoor dat het boertje al zijn schaakpartijen won… Na een aantal jaren, toen het boertje wereldberoemd en schatrijk was geworden, kwam de duivel zijn ziel opeisen. Het boertje smeekt om genade en de duivel gaf hem een laatste kans. Hij zei: “Wanneer jij het volgende probleem, wit begint en wint, binnen een week kunt oplossen laat ik je vrij!” Het boertje zocht en zocht naar de oplossing van het probleem, maar na zes dagen ploeteren had hij nog steeds niet gevonden hoe hij met wit kon winnen.

39

Ten einde raad riep hij de schaakgodin Caïssa aan. En die fluisterde hem in: speel 1.Pf6+… Ja, zei het boertje, is snap wel dat zwart dan niet 1... Kh8 mag spelen omdat dan mijn pion promoveert tot Dame met mat na enige zetten. En ook 1...Kg6 is niet goed, want dan speel ik 2.Lh5+ en als zwart dan het paard op f6 pakt, volgt d7-d8 Dame, met schaak en mat kort daarna. “Maar wat moet ik doen” vroeg het boertje, “als zwart 1... Kg7 speelt? Wanneer ik dan de pion van d7 tot Dame laat promoveren volgt 2…Pf7+, verlies ik de Dame en kan ik het verder wel schudden…!”. Maar Caïssa zei: “Na 1...Kg7 geef je nogmaals schaak met 2.Ph5 en als zwart dan 2...Kg6 doet, speel je 3.Lc2+!”. “Dan geef ik toch mijn paard weg door 2...Kxh5?” kermde

het boertje. “Dat klopt” zei Caïssa, “maar dan promoveer je wel tot Dame met d7-d8!” “Ja, zo lust ik er nog wel een!” riep het boertje vertwijfeld. “Dan speelt zwart toch 4...Pf7+ en pak hij vervolgens mijn dame en ben ik echt wel het haasje!” “Niet zo paniekerig,” zie Caïssa, “want nu wordt het pas echt hartstikke leuk… Je speelt nu 5.Ke6! En na 5…Pxd8+ speel je 6.Kf5 en dan zit zwart in een matnet!!” “Helemaal niet,” riep het boertje “dan doet zwart toch gewoon 6... e2!?” “O ja?” zei Caïssa “En wat doet zwart dan als jij 7.Le4 speelt met de dreiging Lf3 mat?” “Dan promoveert pion e2 tot paard door 7...e2-e1 waardoor het mat is afgewend,” brulde het boertje verhit. “Helemaal niet,” antwoordde Caïssa, “want dan speel je 8.Ld5. “Nou en,” zei de boer “dan doet zwart 8...c2 en kan ik op het dak gaan zitten!” “Ach, kleingelovig mensenkind toch,” zuchtte de schaakgodin, “je speelt nu 9.Lc4 met de dreiging Le2 mat!” “Jeminee”, zei de boer, “da’s knap, maar zwart laat dan ook de pion op c2 promoveren tot paard… waarmee wederom het mat is voorkomen. Zwart heeft dan vier paarden en een pion meer. Hopeloos voor mij dus….” “Oh, maar wat dacht je dan van de zet 10.Lb5 met de dreiging Le8 mat!?” vroeg Caïssa. “Jesses” zei het boertje, “dan moet zwart wel Pc7 spelen om zich te redden...” “Inderdaad,” zei de schaakgodin, “maar dan doe jij de fantastische zet 11.La4 en dreigt jouw witte loper na al zijn omzwervingen weer op zijn uitgangsplaats d1 terug te keren met nu echt ondekbaar MAT als resultaat. Daar is absoluut niets meer aan te doen boertje! Speel het morgen zo tegen de duivel en je ziel zal weer vrij zijn…” “Bedankt Caïssa.” zei het boertje, geheel opgelucht en hij schaakte nog lang en gelukkig………. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 23, no. 4

6.3 Beste leden,

In een vorig bericht hebben we mededeling gedaan van ons vertrek uit café D’n Frater. We zeiden toen dat we zo snel mogelijk op zoek zouden gaan naar een nieuwe lokatie voor onze clubactiviteiten. Welnu, deze lokatie hebben we inmiddels gevonden. Met ingang van het nieuwe jaar verhuizen we naar Café Boulevard aan de Noordstraat. We zijn daar van harte welkom, al is wel afgesproken dat we daar eerst een proefperiode zullen ingaan die loopt tot het einde van ons schaakseizoen, begin juli. Uiteraard geldt deze proefperiode naar beide zijden, we moeten als schaakclub en als café-eigenaar even zien hoe de nieuwe relatie bevalt.

40

Aangezien naar het oordeel van het bestuur de nieuwe lokatie zowel qua sfeer als qua ligging heel dicht komt bij ons huidig onderkomen, was het ons inziens niet nodig om voor deze overgang een aparte ledenvergadering te houden. De consequenties van de overgang zijn volgens ons minimaal. Daarmee zijn we afgeweken van de procedure zoals die in onze eerdere mededeling was geschetst. Om toch tegemoet te komen aan de gezonde principes van democratische besluitvorming hebben we op 19 november een inspraakmogelijkheid geopend voor de leden die op dat moment aanwezig waren. Daarbij werd Theseus als alternatief voorgedragen, omdat Theseus eveneens in belangrijke mate voldeed aan de criteria die we als schaakclub hebben opgesteld. Daar waren acht (van de 23) leden die zich inderdaad voor Theseus uitspraken, waaruit we de conclusie hebben getrokken dat de meerderheid inderdaad, net zoals het bestuur, vóór de overgang naar Café Boulevard is. We zijn ervan overtuigd dat we in Café Boulevard een nieuwe, frisse start zullen kunnen maken en we zullen er alles aan doen om dit tot ons nieuwe thuis te maken. Laat onverlet dat we toch met veel plezier terugkijken op een bloeiend verblijf aan de Gasthuisring, maar ja, soms lopen dingen niet altijd zoals je wilt. Op 7 januari hoop ik jullie allen terug te zien op onze eerste avond in Café Boulevard. Met een klein voorbehoud kan ik zeggen dat we daar dan van start zullen gaan met ons traditionele doorgeefschaaktoernooi. Misschien hebben we daarvoor nog mensen nodig die willen helpen in de organisatie. Kandidaten daarvoor worden op dit moment gepolst. Aangezien dit het laatste clubblad is dit jaar, wil ik daarom voor nadere berichtgeving verwijzen naar onze website: www.wolstad.myweb.nl. Ik hoop jullie hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Rest me om iedereen heel fijne kerstdagen te wensen en alvast het allerbeste voor 2002. Namens het bestuur, Paul van Duijnhoven

Bron Wolstadnieuws, Jaargang 24, no. 4.

6.4 Welkom bij Theseus

Eindelijk beschikt denksportcentrum Theseus over een schaakclub. Naast bridge, tafelvoetbal en magic (populair kaartspel onder jongeren) wordt bij Theseus ook het edele schaakspel weer beoefend. Ik hoop dat jullie een aangename tijd hebben als “bewoners” van Theseus en ik zal mij inzetten om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. Hoe ben ik bij Theseus terechtgekomen? Ik ben vanuit het noorden (Bussum, alwaar ik ook geschaakt heb tot mijn 17e) naar het zuiden vertrokken om economie te gaan studeren. Ik ging bij Theseus bridgen en na verloop van tijd ook werken. Nu ben ik alweer een tijdje de eigenaar en heb het er nog steeds naar mijn zin. Ik hoop dat de leden van de Wolstad zich ook hier thuis gaan voelen en met plezier naar het schaken zullen gaan.

41

Nogmaals welkom, Peter Bron Wolstadnieuws, jaargang 25, no. 3.

6.5 Seniorenteam exit

Door Jan Coomans Erik de Gier vertelde in zijn verslag over het vierde team, dat ik overwoog me uit de buitencompetitie terug te trekken. Maar meneer De Gier vermeldde niet de redenen daartoe. Lang, heel lang geleden, toen de leden nog gewoon elke week naar de club kwamen voor hun partijtje schaak en het geen moeite kostte de buitenteams bemand te krijgen, opperden Cor Hornman en ik het idee om een speciaal seniorenteam te vormen. Hornman werd de leider en schreef de verslagen. Na zijn ziekte nam ik het stokje over. Waarom zo’n apart seniorenteam voor de deelnemers eraan extra vreugde gaf, heb ik u in talrijke verslagen, waarin ik ook het sfeertje trachtte weer te geven, uit de doeken gedaan. Al is de verleiding groot om hier nog eens hevig op te scheppen over hun inzetbaarheid, collegialiteit en strijdlust. Het team diende echter ook als opstap voor jeugdtalenten naar hogere kringen. Ik noem bijv. Vos, Brokken, Van der Put, Van de Brink en heden Vincent Nab. Neen, ik ben u voor, ze konden van ons niks leren, maar kregen wel de verdiende aai over hun bol. En toen overleed Cees Monquil, haakte Noud van Oss na de verhuizing om logistieke redenen af en kon Piet de Vries het buitengebeuren lichamelijk niet meer aan. En dan zit je in Dorst en kijk je eens rond, om met een lichte schok te ervaren, dat je van de 36 aanwezigen toch met stip de oudste knul bent. Vele kilometers verderop overkwam Wim Kimman, bijna tegelijkertijd, maar dan met een 60 man in een zaal, hetzelfde. Vertelden wij elkaar later. Niet dat Wim of ik daarmee in de maag zitten, soit, het zij zo. Maar wat mij betreft, vraag je je toch af: “Wat doe ik hier nog tussen die kinderen en jongelui?” Erik past hier wonderbaarlijk goed bij, speelt onbekommerd de baas. Natuurlijk blijf ik standby; ook met vervoer. En wat Lois betreft. Mijn laatste tegenstandster. Vóór de wedstrijd had ik haar al verteld, dat ik me gelukkig prees als enige man een mooi uitzicht te hebben en niet tegen een of ander bebaard of verweerd snuitwerk aan te hoeven kijken. Dat vond ze wel grappig. Verder ging haar affectie niet. Met wit bouwde ze zorgvuldig een verdedigingslinie op, waar ik niks mee kon beginnen. Aan elke zet mijnerzijds werd langdurig en bijna letterlijk gesnuffeld of er soms iets heimelijk bedreigends aan zat. Het was duidelijk, mevrouw vertrouwde die ouwe kerel tegenover haar voor geen dubbeltje. En dat remiseaanbod ging niet van: “Wat denk je van remise, makker?” Oh nee, het cruciale woord op fluistertoon, het fraaie hoofdje licht scheef en een net niet smekende blik in de gitzwarte parelogen. Ik ben zo romantisch als de pest. Dan moet je toch uit basaltblokken opgetrokken zijn om dat te weerstaan. Erik is dat, maar toonde begrip. Seniorenteam exit, toch jammer. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 25, no. 7.

42

6.6 Mijn schaakpartijen met dr. Stumpers

door Wim Kimman Op 27 september jl. overleed Dr. L. Stumpers, die in de periode 1933 – 1967 maar liefst 29 keer kampioen van Noord Brabant is geweest. In die jaren kwam hij voorts 29 maal voor het Nederlands schaakteam uit, samen onder meer met grootheden als Euwe, Donner, Cortlever, Prins, Scheltinga, Bouwmeester e.a. Stumpers heeft - naast een imponerende wetenschappelijke carriere - ook grote verdiensten gehad voor het Brabantse en Eindhovense schaakleven. Terecht is daarom aan hem in het tijdschrift Schaaknieuws van 11 oktober jl. ruime aandacht besteed door Hans Bouwmeester en Jules Welling. Zijn overlijden bracht mij er toe een aantal partijen terug te zoeken waarin ik met Stumpers de degens kruiste in de jaren 1954 – 1959. In die periode werd ik zes maal achtereen schaakkampioen van Tilburg en speelde ik met de kampioenen van Eindhoven, Breda en Den Bosch samen met Stumpers in een dubbele ronde om de Brabantse titel. De meesten van die twaalf partijen kreeg ik klop van de 'eeuwige' Brabantse kampioen. Maar ik boekte ook vier maal een zwaar bevochte remise en eenmaal – in 1955 toen ik 26 jaar was en Stumpers 46 – wist ik hem te verschalken, waardoor Stumpers de titel moest afstaan aan J. L. de Vries die toen kampioen van Eindhoven was. Met enige –valse? – bescheidenheid mag ik wel stellen dat ik in die tijd een sterke speler was. Zo won ik in die jaren van regionale kampioenen als Rassers, v.d.Wolk Stofmeel, Goudberg, Hagenaars, Vinken en won ik in toernooien van Frans Kuipers – die later eenmaal kampioen van Nederland werd, van Fanny Heemskerk – dames kampioen van Nederland, van Dr. Muilwijk – destijds kampioen van Den Haag, en speelde ik remise met grootmeesters als Bronstein, Flohr en Dr. Filip (in simultaan seances) en met latere topspelers als van Geet en Roessel. Ook won ik in die tijd het eerste befaamde snelschaaktoernooi van Zevenbergen en werd ik eenmaal tweede in het Brabantse schaakkampioenschap (achter Stumpers). In die tijd was er nog geen Elo –rating om de sterkte van schakers aan te duiden, maar wellicht zou ik toen op basis van deze en andere prestaties aanspraak hebben mogen maken op een plaats tussen de eerste 50 en 100 van de Nederlandse schakers. Daarna heb ik ruim dertig jaar niet meer serieus geschaakt in verband met een veeleisende Haagse carrière en tegenwoordig kunnen honderden lieden met een rating van boven 1800 zonder al te veel moeite van mij winnen. Maar ik denk dat het toch een beetje terecht is dat ik mijzelf, nu ik bijna 74 jaar ben – en voor het te laat is – aan de vergetelijkheid onttrek door het memoreren van mijn vroegere wapenfeiten... Bij deze dus! Mijn winstpartij tegen Stumpers ging als volgt.

43

W. Kimman – L. Stumpers, ten huize van dr. Stumpers, 09-12-1955 [commentaar W. Kimman] In het hol van de leeuw koos ik voor het vierpionnenspel tegen Stumpers Konings-Indische verdediging. Ik wist wel dat Dr. Euwe deze opstelling in zijn openingstheorie afkeurde met de kanttekening dat wit dan met een 'kolos op zwakke benen' ging spelen, maar ik had - en heb -

daarover toch een iets genuanceerdere mening. 1.d4 Pf6 2.c4 g6 3.Pc3 Lg7 4.e4 d6 5.f4 c5 Eerst rocheren kan ook. 6.dxc5 Da5 7.Ld3 Dxc5 8.Pf3 Pc6 9.De2 Pb4 10.Le3 Dc6 11.Pd5 Pxd3+ 12.Dxd3 Ld7 13.Pd4 Dc8 14.Tc1 Dd8 Zwart heeft weliswaar het loperpaar verworven, maar hij heeft wat moeizaam gemanoeuvreerd met zijn dame waardoor wit redelijk uit de openingsfase is gekomen en op aanval kan gaan spelen. 15.0–0 0–0 16.h3 a6 17.f5 b5 18.b3 bxc4 19.bxc4 e6 20.Pc3 Tc8 21.Tf2 Dc7 22.Pce2 Db7 23.Pg3 gxf5 Waarschijnlijk is dit al een beslissende fout omdat zwart hier vrijwillig en onnodig de g-lijn opent, wat hem later gaat opbreken. 24.exf5 e5 25.Pb3 d5 26.c5 Lb5 27.Dd2 Dc6 28.Pa5 Dc7 29.Lh6 Lxh6 Nu is het vrij vlug verloren voor zwart, maar de vraag

is of er nog redding voor hem was. 30.Dxh6 Zie diagram. 30...Dd8 31.Pb7 De7 32.Dg5+ Kh8 33.Ph5 En even later gaf zwart op. 1–0 Bron Wolstadnieuws, Jaargang 26, no. 3.

6.7 Treinschaak

Door Dennis en Jaap Jaap - Dennis 1.e4 d6 2.d4 g6 3.f4 Lg7 4.c3 c5 5.Pf3 Pf6 6.e5 dxe5 7.fxe5 Pfd7 8.Lc4 cxd4 9.cxd4 Pc6 (zie diagram) 10.Lxf7+!? (Boem! Of slag in de lucht?) 10...Kxf7 11.Pg5+ (Misschien kan hier ook e6+) 11...Ke8 12.Pe6 Db6 13. Pxg7+ Kf7 14.Pf5 gxf5 l5.Dh5+ Ke6 16.Dh6+ Pf6. Het enige, want na 16...Kd5 loopt zwart mat (onderzoek zelf). 17.exf6 exf6 18.De3+ Kf7 19. 0-0 Dxd4 20. Pc3 Dxe3+ 21.Lxe3 Le6. En hier besloten we tot remise, niet omdat we eindspelen zo zeer haten, maar omdat de rest zo interessant is. We hebben de pauze dan ook nog wat verlengd met analyseren: Op 11.e6+?! na misschien, kan het witte spel na 10.Lxf7 niet veel verbeterd worden. Zo faalt 12.Db3?!

Pxe5 13.dxe5 Da5 14.Ld2 Dxe5 en wit staat minder. Ook 14.Ph5?! Pxd4 levert niets op. Zwart kan echter een winstpoging wagen met 15...Kg8 bijv. 16.e6!? Pdxe5 (enige) 17.dxe5 Le6 (enige) 18.Lh6 met een onduidelijke stelling (Zie diagram).

44

We denken dat deze partij, en vooral de stelling na 15. ... Kg8, de moeite van het bekijken zeker waard is en we hopen dan ook een schriftelijke reactie (analyse) te mogen ontvangen. Misschien kan dhr. Kimman hier zijn fles wijn op inzetten, want met onze afgebroken partij raakt hij hem toch niet kwijt. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 17, no. 2.

6.8 Lieve Hetty

Tijdens de uitreiking van het laatste clubblad zag ik een beetje het beteuterde gezicht van ons aller Hetty. Ze had wederom haar naam niet in het clubblad gezien. Ik echter, een mogelijk witte bekende ridder op zoek naar een paard, heb haar toen beloofd een ode aan haar te richten. Thuisgekomen heb ik het woordenboek erop nageslagen. Hier vond ik: “Ode (Lat.-Gr. )v.(m) (-n -s), Lyrisch gedicht waarin een verheven onderwerp wordt bezongen" Toen had ik dus een probleem, want verder dan het gemiddelde Sinterklaasrijm kom ik zelden en daar zit over het algemeen weinig gevoel in. “Dan duik ik in de boekenkast”, dacht ik bij mezelf. Helaas, alleen Engelstalige gedichten. Wat nu? Een gedichtje vertalen? Nee, sukkel! Eh... naar de bibliotheek? This is Dongen, You know! Oh ja, ik vergeet elke keer weer dat alleen wij dit als een metropool zien. Dan een sinterklaasachtig rijm? Er zit niets anders op. Ode aan Hetty Daar sta je dan achter de bar met schakers die een drankje komen bestellen ze reageren vaak star en kijken niet naar je oorbellen draag je deze eigenlijk wel? Hm... ik moet beter opletten Jouw grootste probleemgevallen, Adri en Frank

45

(ze laten de viltjes zelden of nooit liggen en zelden serieus) reageren toch soms met veel dank als je ze neemt bij de neus wat een lelijke zin, maar met zo weinig talent om te rijmen kun je eigenlijk niet veel meer verwachten, hoop ik Altijd sta je klaar, hoewel we soms even moeten wachten, of je nu tosti’s bestelt of bier, om schaakleed te verzachten met een glimlach van plezier nou, dat valt niet tegen, of wel?

Adri Hartsuiker Bron Wolstadnieuws, Jaargang 17, no. 5.

6.9 Over roken

door Jan Coomans Na 20 jaar ongestoord dampen, gooide onze voorzitter pardoes een zware steen in de tot nu tot voor rokers rimpelloze vijver. Het vriendelijke verzoek tot 2130 uur niet te roken of alleen aan de bar. Omdat hij dat zonder enig vooroverleg deed, riep ik maar meteen op tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Hoewel ik me met sardonisch genoegen graag opwerp als opponent van genoemde, veelgeprezen heer, als pleitbezorger van alle rokers onder ons, komen we daar niet veel verder mee. Ook na zijn mondelinge boodschap paften alle rokers gewoon door. De heer van Daelen voorop, N.B. zijn eigen tegenstander die avond, met een (voor die gelegenheid extra grote sigaar).

46

Toch kunnen wij rokers, dit verzoek niet geheel aan onze laars lappen. Er zijn enkele spelers, die door astma of cara-aandoeningen er toch last van hebben. Dan is er de jeugd. Zeker is er een uitstekende ventilatie, maar het ongemak kan toch ontstaan door in hun richting drijvende rook. 1n de wetenschap, dat wij juist bij het schaken zo graag aan een sigaar of sigaretje lurken, vraag ik toch dringend aan mijn lotgenoten: probeer tot 21.30 uur niet te roken. Dit is op te brengen. Als u toch bezwijkt, rook dan op stahoogte en nog liever aan de bar. Dat mag. Toegegeven, voor sigarenrokers wat moeilijker. Het belangrijkste is echter, dat u, ook na 21.30 uur natuurlijk, zorgt dat uw rook niet bij uw tegenstander of iemand anders kan komen. Dus de rook krachtig omhoog blazen en als dit mislukt, driftig met uw handen wapperen. Dit is geen geintje. Uw opponent weet dat u van goede wil bent. En zal dit waarderen. Zo kweken wij tolerantie. En die hebben we hard nodig. Ik moet toch al uiterst tactvol opereren. Tot nu toe vroeg hij (wie? de voorzitter natuurlijk, let nou eens op) het zeer vriendelijk, maar als hij kwaad wordt, gaat ie gegarandeerd zitten smoezen met invloedrijke niet-rokers en brengt het in de A.L.V. En dan zijn de rapen gaar. En in het bestuur ben ik als enige roker kansloos; ze luisteren nog niet eens. Kun je nagaan. Alle gekheid op een stokje. Ik breng de boodschap op mijn manier, maar hoop en verwacht ook, dat ie voor de rokers vooral, goed overgekomen is. P.S. En iedereen gunt van Daelen, onze nestor, op zijn leeftijd, toch die dikke sigaar? Bron Wolstadnieuws, Jaargang 18, no.4.

6.10 In Memoriam Cor Hornman (1925-1996)

Op 15 juli 1996 overleed onze oud-voorzitter Cor Hornman. Hij tobde al enige tijd met physieke ongemakken, waardoor hij niet meer aktief aan het schaakgebeuren in onze vereniging kon deelnemen. Toch kwam zijn overlijden voor iedereen geheel onverwacht. Schaakvereniging De Wolstad verliest in hem een zeer prominent lid. Al vanaf de oprichting van De Wolstad in 1955 speelde Cor een zeer grote rol in onze club. Eerst jarenlang als wedstrijdleider en later als voorzitter. Onder zijn bewind kwam De Wolstad tot grote bloei en kon onze vereniging doordringen tot de hogere regionen van de landelijke schaakcompetitie. Niet alleen voor De Wolstad had Cor grote verdienste maar ook voor de Noord-Brabantse Schaakbond waarvan hij meer dan 10 jaar de penningmeester was. Zijn organisatorische talenten kwamen in velerlei opzichten tot uiting. Zo stond hij onder meer mede aan de wieg van het NCB-toernooi dat in de periode 1967-1972 telkens op Tweede Kerstdag werd gehouden. In zekere zin kan dit toernooi worden gezien als de voorloper van het befaamde Interpolis schaaktoernooi dat later periodiek werd georganiseerd. Cor Hornman was een integer en aimabel mens aan wie onze vereniging veel heeft te danken. Terecht werd hij dan ook al jaren geleden, toen hij zijn bestuursfunctie aan jongeren overdroeg, tot erevoorzitter van De Wolstad benoemd.

47

Wij zullen hem blijven gedenken door het beschikbaar stellen van een speciale “Cor Hornman-trofee”, die jaarlijks als wisselprijs zal worden uitgereikt aan degene die in het verenigingsjaar de meeste winnende partijen in clubverband heeft gespeeld. Wij betuigen mevrouw Hornman-Köhler en de verdere familie Hornman onze deelneming met het verlies van Cor Hornman. Namens De WolstadIeden, Wim Kimman, voorzitter Bron Wolstadnieuws, Jaargang 19, no. 1.

6.11 Schaken een olympische sport?

door Gerard Elzerrnan Waarom is het schaken niet vertegenwoordigd op de olympische spelen? Is het geen volwaardige sport? Of hadden de Grieken destijds niet meer dan doodlopers, discushappers, worstelaars en boksers. De Grieken hadden natuurlijk wel grote denkers, maar die waren vooral bezig met onoplosbare problemen. Het wedstrijdelement zit toch ook in onze sport, evenals het prestatie-element. Zelfs krachttraining is noodzakelijk, Hans Moors zat immers afgelopen seizoen nog met een paard in zijn hand. De tijdsfaktor speelt ook al een belangrijke rol bij het schaken, we zouden zelfs de eerste olympische sport zijn waarbij de klok door de deelnemers zelf wordt bediend. Misschien is het gemis aan aantrekkingskracht in de schaakwereld de boosdoener. Ziet U "d'n Terp", onze nieuwe minister van sport, met de pet op, de buik bengelend tussen de benen al op de tribunes zitten met een grote fles champagne aan de mond als onze Wilbert goud haalt. Karin Bulle zou in haar gold-match ook een hockey-tenue kunnen dragen om Willem-A. te doen hopen op een victorie. Ook de snelheid is een zeer belangrijk element, genoemd mag worden de handsnelheid náár de klok, maar ook de pisstop. Voor dit laatste zouden regels opgesteld moeten worden. Banden worden immers ook niet verwisseld tijdens de race. Het uithoudingsvermogen speelt uiteraard ook een zeer belangrijke rol, het vermogen om soms meer dan 4 uur tegenover een of andere apenkop te zitten en toch nog het neurale circuit op volle toeren te laten draaien ondanks die inhiberende faktor mag een volwaardige olympische faktor genoemd worden. Wanneer ik voorheen een kilometertje of 20 in de avond had gelopen, was ik na een douche weer zo fris als een hoentje. Na een avondje schaken ben ik volledig afgebrand en de volgende dag meestal niet aanspreekbaar. Hiermee wil ik maar aangeven dat qua uithoudingsvermogen en recuperatie we zelfs met een tourtje de France kunnen wedijveren. Agressie komt ook voor bij ons. Wel eens gehoord van Rustam de bokser? Wel eens gelet op het geram op de klokken van enkele Wolstedelingen, het geknal van de stukken en het gegodver boven de pisbakken? Wat betreft de verwetenschappelijking van de sport zouden de andere disciplines eens in onze keuken moeten komen kijken. Wij zijn al jaren bezig met wiskundige toepassingen en informaticamodellen, louter en alleen ontsproten uit en gericht op het menselijk brein. De mens: de toekomst zou ook steeds meer vermogen uit zijn ingewikkeld cerebrum moeten kunnen halen.

48

Een belangrijk remmende faktor daarbij is het zeer eenzijdig ontwikkelen van het inferieure lichaam, zoals we dat nu in the States hebben gezien. Zintuigen en extremiteiten zijn al lang vervangen door computers en robots, omdat ze veel beter, nauwkeuriger, sneller etc. zijn. De menselijke geest is echter nog niet verslagen en we schijnen nog maar een zeer beperkt deel van onze capaciteiten te kunnen gebruiken. Ook de professionalisering in de schaakwereld mag geen probleem zijn: de miljonairs tijdens de laatste O.S. waren niet meer met onze uitsteeksels te tellen. Wat staat het schaken dan nog in de weg? Het alcoholgebruik? We hebben immers de gelegenheid om tijdens het sporten te nippen. Ook dit mag geen probleem zijn; U denkt toch niet dat ik na mijn eerste marathon, waarbij overigens halverwege een supporter mijn aanraadde te stoppen omdat de winnaar al bekend was, mijn verlies van 5 liter vocht alleen aanvulde met gemeentepils? Ook de leeftijd speelt een zeer belangrijke rol. De wereld wil jonge, sterke perfekte atleten zien. De enige opa van Atlanta verliet vloekend en tierend de startblokken omdat voordat ie de klok had ingedrukt al een voorsprong had genomen. Moet je die opa's zien bij 'onze' club. Die slaan je binnen 5 minuten, eigen geklokte tijd, om de oren. Zo'n frustratie kun je natuurlijk niet de wereld over sturen. Of misschien is het schaken te plaatsgebonden. Dit maakt het voor terroristen en helden natuurlijk wel erg gemakkelijk. Dit laatste schijnt nu juist het probleem te zijn, bewegen staat centraal in de sport zegt men. Men heeft natuurlijk nog nooit die ijsberende Russen gezien op hun airnike's, of Harry die altijd op zijn stadsbike komt, of Gert-Jan die veelvuldig op en neer loopt naar de bar, of Raymond die de halve partij zijn eigen zwaar hoofd manueel ondersteunt, of de transpiratielucht van Kasparov geroken. Omdat dit toch een essentieel hot item is zouden we wellicht wat tegemoet kunnen komen aan de eisen van het I.O.C. door de klokken niet naast de borden te zetten maar op een vastgestelde afstand, b.v. bij Wolstad op de bar, eventueel met een horde ertussen en een waterbak tussen bord en urinoir. Wanneer we dan tevens als regel invoeren dat dit alleen geldt voor sporters onder de 50 jaar dan hebben we meteen die veel te goed schakende jeugd van Ad tuk. Bij deze dus stel ik voor om het schaken voor te dragen als Olympische sport als zelfstandige tak of indien onoverkomelijk, als een nummer van de huidige tienkamp. Desnoods met aangepast tenue en zonder alcohol. Overigens ben ik ook voor emancipatie in dit nieuwe nummer, zodat ook Walther in kort rokje zou moeten verschijnen, Dit alles is natuurlijk de moeite waard om eens lekker geknuffeld te worden door Erica en Willem-A. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 19, no. 1.

6.12 Schaken met drieëndertig stukken

door Hans Moors Het is mij op onze clubavonden al een paar keer opgevallen dat velen in de waan verkeren dat het schaakspel met tweeëndertig stukken wordt gespeeld. Dat ook de klok een vaak heel belangrijk stuk is wordt over het hoofd gezien. Vandaar deze uitleg.

49

Om te voorkomen dat officiële partijen te lang gaan duren, is al lang geleden afgesproken dat de schaakpartij aan tijd gebonden wordt. In wedstrijdreglementen is dat dan ook vastgelegd. Men is nu dan ook verplicht bijvoorbeeld veertig zetten te doen in twee uur; slaagt men daar niet in, dan is de partij verloren. Iedereen kent deze afspreken van tevoren en kan daar tijdens zijn partij rekening mee houden. Kom je in tijdnood, dan ligt dat uitsluitend aan je eigen tijdsindeling. (Calamiteiten als plotselinge buikloop of zoiets buiten beschouwing gelaten.) Zoals je door mag spelen om te proberen met een pion méér te winnen, mag je even goed profiteren van een tijdvoorsprong. Het dus HELEMAAL niet onsportief om tijdnood van de tegenstander uit te buiten: tijdvoordeel is gewoon één van de voordeeltjes die je in een schaakstand kunt hebben, net als het loperpaar of een kwaliteit. (Zo heb ik mijzelf aangewend om bij tijdnood van de tegenstander twee zetten te prepareren, zodat ik eenmaal à tempo kan antwoorden.) Wat zie ik nu in onze interne competitie? Sommige leden hebben medelijden net de tijdnood van de tegenstander! Eigenlijk vinden ze het volgens mij oneerlijk om door te spelen, zelfs al hebben ze groot voordeel. Zo zag ik één van onze eerbiedwaardige grijsaards in gewonnen positie de klok stilzetten toen zijn tegenstander nauwelijks tijd meer over had... De gedachte was vermoedelijk dat winst door tijdsoverschrijding minder waarde heeft. En een recente tegenstander van me vond het maar op het randje dat ik een gelijkwaardige, maar moeilijke stelling door bleef spelen, hoewel hij minder tijd had. Kijk, als het aantal zetten onbeperkt is - zoals bij rapid - en je hebt geen enkel winstplan, dan is het niet sportief om ALLEEN vanwege een tijdvoordeel door te spelen. Maar in de meeste situaties mag je doorspelen om welke reden dan ook. Ik herhaal mijn boodschap nog een keer: SCHAKEN GAAT MET DRIEëNDERTIG STUKKEN Prent dat in uw hoofd! Bron Wolstadnieuws, Jaargang 19, no. 4.

6.13 Zeer sportief

Op donderdag 23 januari 1997, 23.55 uur werd het ongemeen spannend in de degradatiezone van groep 1. Recht van het station moest ik om 20.00 uur in café Gasthuisring met de zwarte stukken een partij schaken tegen de heer Van de Ven. Na een minuut of twintig kwam Paul van Duijnhoven even kijken. Juist op het moment dat mijn blaas op knappen stond was ik aan zet. Vlug voerde ik een zet uit. Toen ik terug kwam bleek dat ik een enorme misser had begaan. Door een tijdelijk loperoffer, jawel op de achilleshiel van het schaakspel f7, verloor ik in snel tempo twee prachtige pionnen. Slik... niet treuren en optimistisch blijven. Omdat Ad enigszins passief speelde, kreeg ik zowaar tegenspel. Toen hij ook nog zijn betere loper ruilde tegen mijn minder sterke, doch uiterst vervelende paard, bleek mijn pion op h3 voldoende om door zetherhaling remise af te dwingen. Dit gingen we echter beiden uit de weg. Ad met twee pionnen voor en ik afwachtend op een mogelijke zetdwang voor Ad. Na nog eens zo'n dertig zetten stelde ik remise voor, dat prompt werd aangenomen. Door het oog van de naald heet zoiets geloof ik.

50

Tussenstand vanaf plaats 10, na deze partij (plaats, naam, gespeeld, punten) 10. Jan Coomans 11 4 11. Harry Szöke 12 4 12. Karin Bulle 12 3½ 13. Ad van de Ven 11 3 En jullie begrijpen het al. De laatste wedstrijd ging tussen Jan Coomans en Ad van de Ven. Karin Bulle was al gedegradeerd. Als de wedstrijd niet zou worden gespeeld zouden Coomans en Van de Ven degraderen en zou Szöke in groep 1 mogen blijven. De onderlinge partij Coomans - Szöke werd door Szöke gewonnen. Bij remise en bij winst van Coomans zouden Van de Ven en Szöke degraderen en zou Coomans in groep 1 mogen blijven. Bij winst van Van de Ven zouden Coomans en Van de Ven degraderen en zou Szöke in groep 1 mogen blijven. We zouden dan alle drie op 4 punten uit 12 partijen komen. De onderlinge partijen geven dan de doorslag. Coomans met 0 uit 2 zou degraderen. Van de Ven en Szöke beiden 1½ uit 2. Onderlinge partij remise. Dus geeft de stand op de ladder in dit geval de doorslag. Szöke staat daar hoger dan Van de Ven. (Kunnen jullie het nog volgen?) Ad van de Ven had dus totaal geen belang bij het spelen van deze partij. Toch werd de partij gespeeld. Zelfs afgebroken, met een kwaliteit meer voor Ad. De week erop toch nog hervat en uiteindelijk vrij vlug door Van de Ven gewonnen. Beiden heren wil ik met dit stukje in het clubblad bedanken voor het vervullen van hun sportieve 'plicht' zoals dit zo mooi heet. Alhoewel, voor beide heren is dit niet meer dan normaal, en zo hoort het ook. Laten we er met z'n allen een voorbeeld aan nemen. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 19, no. 6.

6.14 De nachtmerrie!

door Erik de Gier Met ingang van 1 september stop ik als wedstrijdleider. Sinds enige tijd ben ik op zoek naar opvolging: Ik heb een aantal mensen benaderd of zij wedstrijdleider zouden willen worden. Ik kreeg steeds nul op het rekest. Op de advertentie in het vorige clubblad is alleen gereageerd in de trant van 'Stop je ermee?' Concreet is er nog geen opvolging. Als dit zo doorgaat, gebeurt er in september het volgende. September 1998. De interne competitie begint. Langzaamaan komen de spelers binnendruppelen. Ze zijn nieuwsgierig. In welke groep zit ik? Wie zitten er nog meer in mijn groep? De belangrijkste vraag brandt op hun tong: 'Tegen wie moet ik vanavond schaken?' Gewoon de vragen die ze altijd hebben (aan het begin van een cyclus) en die de wedstrijdleider altijd kan beantwoorden). Dan schrikken ze wakker! Er is helemaal geen wedstrijdleider. Dit roept nog meer vragen op. Hoe moet dit nu? Gaat iemand anders wedstrijden indelen? Voelt niemand zich verantwoordelijk? Gaat iemand de verantwoordelijkheid op zich nemen?

51

Een of meerdere leden moeten de laatste vragen beantwoorden met: 'Ik neem de verantwoordelijk voor de interne competitie op me.' Als dit niet gebeurt, gebeurt er het volgende: er gebeurt helemaal niks. Schakers staan met hun handen in het haar. Ik kom hier om te schaken, maar ik heb geen partij. De slimmeriken organiseren met zijn tweeën een snelschaakwedstrijdje of met zijn vieren een doorgeefschaakpartijtje, maar daarvoor komt men niet. Men komt om te schaken. Dit schaken wordt door de wedstrijdleider in goede banen geleid. Iemand moet de verantwoordelijkheid op zich nemen om de interne competitie te organiseren, Als dit niet gebeurt staan schakers elke maandag met hun handen in het haar. En dan... Bron Wolstadnieuws, Jaargang 20, no. 8.

52

7 Selectie Hans Moors 7.1 Hoogkar: een nieuw gezelschapsspel uit Brabant

In Tilburgse kroegen (wellicht ook elders, maar daar kom ik nooit) wordt tegenwoordig een vermakelijk taalspel beoefend dat gebruik maakt van aardrijkskundige namen. Het wordt Hoogkar genoemd om een mij onbekende reden. De spelregels zijn eenvoudig: beurtelings construeert elke speler een zin die door de anderen moet worden voltooid door aan het eind een aardrijkskundige naam te zetten. Vier voorbeelden zullen uw begrip doen klimmen. 1. Tot de categorie der straathandelaren behoren de scharensliep en ... 2. Ze schelden me uit voor zigeuner, omdat ik wel eens andermans ... 3. Mijn zelfgebouwde wagentjes blijken het te doen! Ik ben zo enthousiast dat ik ... 4. Nettere woorden voor kut zijn vagina ... De toe te voegen plaatsnamen zijn resp. Deventer, Waspik, Gilze-Rijen en Enschede. Door toe te laten dat de opgegeven zin midden in een woord ophoudt kan men het aantal mogelijkheden verder omhoog halen. Dit geldt nog sterker als men uitsluitend op de klank en niet op de correcte spelling acht. De vier volgende voorbeelden maken deze twee methoden helder. 5. 'Denk niet', zei de spion, 'dat ik bij dit spel voor een maar ... 6. Ik had vroeger een hoedenzaak, maar mijn status is nogal gedaald sinds ik met bar ... 7. Omdat zijn hernia-operatie mislukte, loopt hij ... 8. De tandarts in België 'ad mij gevraagd of ik wel 'eel trouw twintig keer elke ... De oplossingen zijn Schalkwijk, Etten-Leur, Cromvoirt en Abcoude. De twee bovengenoemde mogelijkheden kunnen ook worden gecombineerd; de flexibi1iteit wordt dan nog groter en de structuur losser. Uit de grote voorraad voorbeelden zal ik er slechts eentje putten. 9. We kunnen voor ons zoontje geen oppas meer krijgen nu hij telkens weer de baby.. Oplossing: Sittard.

53

Door te eisen dat de gevormde zinnen betrekking hebben op een tevoren vastgesteld onderwerp, kan de moeilijkheidsgraad nog worden verhoogd - voor wie daar naar dorst. Zo hebben de resterende voorbeelden gemeen dat zij een relatie met het schaakspel in zich bergen. 10. Mijn schaakkracht is in het klooster dubbel teruggelopen, omdat ik alleen nog met ... 11. Wilde u met dit stuk spelen of zette ... 12. Natuurlijk offerde hij zijn paard; wie zou er in zo'n stelling om een ... l3. Ik hoopte dat mijn tegenstander niet zou komen opdagen, maar toen de klokken werden aangezet was ... , 14. Ik zei ’em dat 'ij schaakt als een cavia, vermits 'ij zei dat ik als een ... 15. In deze stelling zie ik niets geni ... 16. U moest bijna j'adoube, zeggen, want u zette uw stuk... 17. Ik kon Ree in drie zetten mat geven, maar helaas liet ik de ... Ik ben er van overtuigd dat Hoogkar zal zorgen voor nieuwe gein. Zelfs voorspel ik: binnenkort beoefent half Nederland het Hoogkar spel. J.J.A. Moors te Tilburg [Jaargang 8, no. 2]

Oplossingen Hoogkar 10. Monnikendam 11. Utrecht 12. Rosmalen 13. Deventer 14. Amsterdam 15. Aalsmeer 16. Haastrecht 17. Hindelopen

54

7.2 Grootte plannen

Er wordt de laatste tijd veel gefluisterd in Tilburg, zodat de goede verstaander zijn laatste oortje nog niet versnoept heeft. Nadat de versterking van het Wolstad-1edenbestand met de volledige inventaris van achtereenvolgens Schavo en Stukkenjagers prematuur zijn uitgelekt, heeft het bestuur de kogel door de kerk laten zingen. Omdat de Wolstedelingen en de Stukkenjagers toch wat anders tegen het spelletje aankijken en de samenstelling naar leeftijd ook anders is, lijken beide clubs niet erg goed samen te gaan, zodat je, om de schapen mak te krijgen, er veel in een hok moet stoppen. Daarom is besloten het volledige Tilburgse schaakpotentieel te bundelen, want vele varkens maken het oog van de meester. De kollisie van achtereenvolgens Wolstad, Schavo, Terra Nova, Tilburg Noord, Rokade en Stukkenjagers, zal een neutrale ruimte als klubhuis hebben, waarbij gedacht wordt aan de kerk op de Heuvel (lekker centraal, mooi groot, vlakbij de café’s en men is daar aan de stilte gewend). Meteen na tweede paasdag (raadpleeg uw agenda) zal de nieuwe vereniging WolSchaTerT- RokStuk daar zijn intrek nemen. Vanwege het unieke karakter van deze samenwerking hebben de grootmeesters van Interpolis, die zich toch ook een beetje Tilburger zijn gaan voelen, gevraagd of ze ook mee mogen doen. Dit allochtonenverzoek zal oogluikend worden toegejuicht, want een kat in een vreemd pakhuis is niet zonder handschoenen aan te pakken. Schaakbestuurders uit belendende nederzettingen hebben ons al gebe1d met de angstige vraag of ze nog iets tegen ons veertiende met Willem Spoeltman (vanwege eerder een monopolie- dan een fusiegedachte en bovendien waarschijnlijk Tilburgs kampioen), Frans Kok (winnaar Krugersbokaa1), Hans van Iersel (educatief element), John Greunsven (net als Spoeltman en veel anderen van die club wordt hij node WolSchaTerT-RokSTukker; maar waar niet is, verliest de keizer zijn kleren), Pieter Priems (teamleider natuurlijk), Cees de Kok, Heleen Dupré (bevordering damesschaak) en Lex Jongsma (is óók vaak in Tilburg voor schaken} in te brengen zullen hebben. Natuur1ijk hebben wij dit ontkend, want wie twijfel zaait, heeft er de wind onder. Critisie van ons beleid fulmineren reeds dat het speculeren over Tilburgse schaakfusies, eens een geliefd tijdverdrijf in deze regio, iedere kans tot het vormen van boeiende palavers op deze wijze ontnomen wordt. De zulke wil1en wij wijzen op onze expansiemoge1ijkheden in directe omgeving en buiten het district. Er moet altijd ruimte voor een onzinnige gedachte blijven. De leider van het externe materiaal (fusiefunctie) Bron Wolstadnieuws, Jaargang 8, no.6

55

7.3 TKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKTKT

Bovenstaand diagram sloot de laatste zetten van het toernooi om het Tilburgs Kampioenschap af. Wit (Wim Spoeltman) matte zwart (Wilbert Kocken) in de derde partij van de beslissingsmatch, waarmee de stand op 2½ - ½ voor Wim Spoeltman kwam, zodat het spelen van de vierde pot overbodig werd. En beide matadoren leken zo aan elkaar gewaagd. Beiden sloten het TK af met de uitmuntende score van 10 uit 11. Normaal ruim genoeg voor een overwinning op afstand. Dit keer niet, sneu voor de verliezer. In het toernooi zélf nl. verloor hij ook al van de latere winnaar, zijn énige verliespartij! Wilbert Kocken, over hèm hebben we het, versloeg verder iedereen die in zijn buurt kwam, ik doe ’n greep: Becx, Moors, R. Feelders, v. Nunen, Swagemakers, ze.werden allemaal geslagen. Wim Spoeltman sloot het toernooi ongeslagen af. ,

Hij remiseerde in een van de eerste rondes met René Norden en in de laatste ronde met Ruud Feelders. Zijn programma was ongeveer even zwaar als dat van Wilbert, en hij. sloeg zich er niet verve doorheen: Becx,.Graff, v. Iersel, Greunsven, zij allen zagen z'n hielen. En naast het feit dat

hij gewoon 10 uit 11 haalde, had hij nog 'n groter voordeel: hij wint gemakkelijk van Wilbert. Zie onderstaand diagram. W. Spoeltman - W. Kocken: stand na de 10e zet van zwart. 11.e4!! dxe4 12.dxe4 Pc3 De tussenzet waarop zwarts tegenspel gebaseerd was? Wit maakt het elegant uit. 13.Db3 Pcxe4 14.Pxe4 Pxe4 15.Pe5! Le6 16. Lxe4 Tc8 17. Dxe6 fxe6 18.Lxg6+ De rest van de plusminus tachtig deelnemers scoorde dan natuurlijk automatisch slecht, met twee van die puntenvreters in hun midden. Op TWEE punten afstand werden Cesar Becx, Ruud Feelders, John van Greunsven

56

en Peter Jansen gedeeld derde. Een halfje daarachter volgen Frans Swagemakers, Hans van Iersel, Guido van Steen en Gijs van de Elshout, en dáár weer achter een peleton zevenpunters, die bèst wel wat meer hadden mogen scoren, o. a. Leon Graff en Hans Moors. Nog lager vinden we Pieter Priems, Ad Feelders, Toon van Nuenen en Ben Reuling. Volgende keer meer over iedereen die minder dan tien punten had. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 8, no.7.

7.4 In memoriam

Plotseling en geheel onverwacht is een van onze trouwste leden van het eerste uur heengegaan. Voor insiders was de Hond een fanatieke schaker, die juist het afgelopen seizoen zijn inzet en kwaliteit beloond zag met het behalen van de Krugersbokaal. Speciaal voor het in ontvangst nemen van deze bokaal was hij naar de algemene vergadering gekomen. Helaas was dat ook de laatste keer dat hij aanwezig was in ons vertrouwde clublokaal. Wij verliezen in hem niet alleen een prettige schaker, doch ook een zeer gewaardeerd mens. Hij was in de club niet weg te denken. Het seniorenteam kon altijd op hem rekenen, ook al kon hij soms wegens rugklachten letterlijk niet uit de voeten; achter het schaakbord voelde hij zich dan prima. Wij zullen hem node missen. C. Hornman Bron Wolstadnieuws, Jaargang 8, no.9

7.5 Toby’s miniaturenkoffer

1. Toby – J. Heldoorn, derde ronde TK, 23/10-‘86 1.e4 c6 2.d4 d5 3.Pc3 dxe4 4.Le3 Pf6 5.f3 exf3 6.Pf3 Lg4 7.Lc4 e6 8.0-0 Ld6 9.De1 Dc7 10.Dh4 Lf5 11.Tae1 Pg4? 12.Lg5 Pd7 13.Pe4 Lxe4 14.Dg4! Lf5?? En nog voor ik de loper geslagen had, gaf zwart op. Dit is natuurlijk geen verhaal. Vanuit DIAGRAM 1 14...Lg6 15.Te6 fxe6 16.Dxe6+ Kf8 17.Pe5 Pf6 18.Txf6 gxf6 19.Lh6+ Dg7 20.Pd7 mat wél een verhaal. Het heeft helaas niet mogen zijn.

2. R. Goverde – Toby, D4 I – Wolstad II bord 8, 1/11-‘86 1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.Lb5 a6 4.Lxc6 dxc6 5.0-0 Lg4 6.h3 h5 7.d3 Ld6 8.Pbd2 Df6 9.Te1 Pe7 10.hxg4 hxg4 11.Ph2 g3 12.Pg4 gxf2 13.Pxf2 Th1+ 14.Kxh1 Dxf2 15.Pf3 0-0-0 16.Le3 Th8 17.Ph2 Dh4 18.Lg1 Lc5 19.Te2 Pg6 20.De1 Dh6 21.g3 1 – 0.

57

3. Toby – W. Kocken, vierde ronde TK, 14/11-‘86 1.e4 e6 2.d4 d5 3.e5 c5 4.c3 Pc6 5.Pf3 Db6 6.Ld3 Ld7 7.0-0 cxd4 8.cxd4 Pxd4 9.Pxd4 Dxd4 10.Pc3 Pe7 (m.i. dubieus ; er ontstaat hierdoor een gat op d6.) 11.Pb5 De5 12.Te1 Db8 13.Df3 f6? (DIAGRAM. Om 14.Lf4 met e5 te beantwoorden. Het middel blijkt erger dan de kwaal.) 14.Te6! (na 40 minuten nadenken gespeeld.Wilbert vertelde na afloop dat hij op de WC had zitten afvragen of deze zet niet gevaarlijk was.) 14...Lxe6 15.Lf4 Dd8 16.Lc7 Dd7 17.Pd6 Dxd6 18.Lxd6 Kf7 19.Te1 Td8 20.Le7! Lxe7 21.De3 Td6 22.Lf5 Te8 23.Le6 Kf8 24.f4?? (Beter eerst 24.Dh3) 24...Ld8?? (24...Txe6 25.Dxe6 Lc5 levert een onduidelijk eindspel op waarin de zwakte van d5 wel eens doorslaggevend zou kunnen zijn.) 25.Dh3 1 – 0.

T. Martin [Jaargang 9, no.2]

7.6 Enkele remisecombinaties uit de kollektie van Remise Adje Feelders

Wit maakt remise. Uit de partij A.Feelders – M.Marell, Top 16. 1.Dd8+ Kf7 (1...Lf8? 2.Dxg5+ Kf7 3.Tc7+ Ke8 4.Tc8+ Kd7 5.Df5+ etc.) 2.Tc7+ Kg6 (2...Ke6 3.Dd7+ Ke5 4.Dxg7+) 3.Txg7+! Kxg7 4.Dd8+ Kf7 6.Df6+ Ke8 7.Dxh8+ Ke7 (7...Kd7, Kf7?? 8.e6+) 8.Df6+ Ke8 9.Dh8+ enz.

Na een tijdje verloren te hebben gestaan maakt zwart thematisch remise. 1...Pxc3! 2.Lxc3 Kd6 3.Kf6 Kxd5 4.Ke7 Kc6 5.Kd8 Kb7 De koning is net op tijd terug in de hoek en wit heeft de loper van de verkeerde kleur. Voor wie dit niet kent, zoek het op in een eindspelboek; het kan punten of in ieder geval halve punten opleveren. A. Feelders [Jaargang 9, no.4]

58

7.7 Brainstorm

EEN GESPREK TUSSEN DE HOOFDREDACTEUR EN DE EXTERN WEDSTRIJDLEIDER -We zijn dus niet gedegradeerd. -Maar vraag niet hoe. Het eerste kon zich nipt handhaven en het tweede was ook niet zo op dreef. In ieder geval volgens de verwachtingen. -In het eerste Wolstadnieuws van dit seizoen zei de voorzitter nog dat het tweede ook liefst moest promoveren om de aansluiting met het promoverende eerste niet te verliezen. -Vooral de mentaliteit liet te wensen over. Er was zeven keer een invallers nodig voor het eerste en de wedstrijden tegen de "krukken" werden verloren. -De gemiddelde rating van Vlissingen was 1924, van ons 1940, dus verloren we. Rijswijk had 1906 en Middelburg 1850. Maar we wonnen wel van sommige sterke zoals Baronie en Capelle. -Het tweede speelde in de onderste regionen, maar een aantal wedstrijden verliepen voor ons erg ongelukkig; de krachtsverschillen waren klein en voor hetzelfde geld waren we hoger geeindigd. De invallers scoorden 3 uit 9, niet slecht. Misschien hadden we met de vaste spelers beter gescoord. -Het eerste en tweede waren ten opzichte van vorig jaar veel veranderd. In het eerste gingen er vijf weg en in het tweede waren vijf nieuwe gezichten. Volgens mij werd het eerste pas in de loop van het jaar een echt "team" en halverwege het seizoen komen de resultaten pas. -Het derde deed het buiten verwachting goed en had kampioenskansen. Het vierde stelde wat teleur, Thomas de Hond werd node gemist. Het vijfde, een nieuw jeugdteam, met de immer jeugdige Ad Mutsaers als teamleider, deed het goed door van de zwakkere te winnen. -Een jeugdteam is wel leuk, maar als de jongeren scoren, moeten ze wel naar een hoger team. -Zo staat ook de status van het seniorenteam op de helling. We moeten volgend seizoen eerst maar eens goed inventariseren. -Het ligt eraan hoeveel teams we volgend jaar kunnen inschrijven. Er houden er een paar mee op, hoor ik. -Evenals vorig jaar zullen er dit jaar weer een aantal mensen mee ophouden. Namen als Ruud Feelders en Nies Rijnders zijn me ter ore gekomen, of Leon Graff. -Leon blijft wel spelen, als we het maar gezellig maken. Dat is sowieso wel leuk. -Misschien komt Toon van Nunen wel terug. -Voor het eerste en tweede hoeven we niet te vrezen, maar promoveren is een andere kwestie.

59

-Wie wordt er trouwens kampioen dit jaar? -Ruud natuurlijk, Wilbert en Hans staan ver achter. -Wie wint de beker? -Niemand want de competitie duurt te lang. -Ger heeft de Krugersbokaal gewonnen. -Hij deed dit door de eerste zeven wedstiljdèn vijf en een half punt te scoren en daarna wijselijk veel andere bezigheden te plannen zodat hij niet meer mee kon doen. -Volgens geruchten wil de intern wedstrijdleider de pijp aan Maarten geven. Maar is deze pijp niet te zwaar voor Maarten? -Wie moet er dan intern wedstrijdleider worden, het is een hondenbaan. -Hoe zit het met het bestuur. Begint het langzaam een eenheid te worden? -Kees van Haren zal ons volgend seizoen verlaten als materiaalcommissaris om persoonlijke redenen. Voor de rest loopt het goed. We zijn bezig met een beleidsplan voor de toekomst van de club. Hierover meer in de algemene ledenvergadering. -Wie vormt volgend seizoen de redactie van Wolstadnieuws? -Met behulp van de computer sparen we veel tijd. Maar het ontbreekt aan schaakpartijen. Het clubblad is een afspiegeling van de club en we kunnen niet alles zelf schrijven. -Maar wel veel, niet dan? -We missen de schaakbohemiens van jaren terug. Tegenwoordig is iedereen met zijn carriere bezig, zelfs Hans van Iersel. En de hedendaagse lanterfanters bridgen allemaal liever dan dat ze schaken. -Dat bridgen gaat wel over, dat is maar een fase; ikzelf vond het ook een paar jaar leuk, maar het haalt het natuurlijk niet bij schaken. -Het is denk ik wel leuk meer rapidschaak te spelen. Vanuit het markting denken een leuk alternatief voor het "snelle" bridge. -Ik zal ’s aan het eten beginnen. -Dan typ ik jouw partijtje even uit. H. van Iersel (?) [Jaargang 9, no.9]

60

7.8 WOLSTAD 5 - E.G.S. 2

door A. Mutsaers

1. Emile Voorhorst - L. Doomernik 0-1 2. Simon de Bake - P. Ansems 0-1 3. Wim Verhoeven - G. ten Bruggecate 0-1 4. Martijn Lehman - J. van Bueren 1-0 5. Samson Georgiadis - A. Krugers 1-0 6. Hubert Jochems - F. v. Erck-Luyckx 0-1 7. Hein Jussen - J. Smeulders 0-1 8. Andre Meeng - A. Backx 0-1

De herrijzenis van Wolstad 5 bleef bij een bescheiden wedergeboorte. We waren natuurlijk gehandicapt omdat ikzelf' plotseling in het 2e team moest invallen. Maar de strategische positie, die ik in het speellokaal had ingenomen, deed zelfs onze eigen spelers denken, dat ik in het 5e meespeelde. Morele steun genoeg dus! Belangrijker dan de uitslag is echter het feit dat nu ook onze onderste regionen aan de externe competitie kunnen deelnemen. Hein werd er door een jeugdige tegenstander het eerst afgekegeld. Andre was ook al in de problemen geraakt en volgde weldra. Samson trok de zaak weer wat bij door een overwinning op oud-Wolstad-lid Krugers. Hubert kon het niet bolwerken tegen de enige vrouw in het gezelschap. Martijn had lang gwonnen gestaan. Hij kon het echter niet snel uitmaken. Gelukkig keerde hij op tijd op het juiste pad terug. Wim was een pion en wat later de kwaliteit kwijtgeraakt, maar hij bleef nog urenlang goed tegenstand bieden. Emile, die eveneens tegen een oud-lid speelde raakte een stuk kwijt en dan kun je nog heel lang spartelen, maar op het eerste bord is zoiets hopeloos. Simon hield het het langste vol en kwam pas tegen het einde van de speelduur in het nadeel. De kop van de competitie is er nu af en met het stijgen van de ervaring zullen de resultaten ook nog wel komen. Bron Wolstadnieuws, Jaargang 9, no. 1

61

8 Memoires en Mijmeringen Jan Coomans Door Jan Coomans De teerling is geworpen. Schaakclub de Wolstad gaat als zelfstandige vereniging ten onder. En hoe symbolisch, ons vlaggenschip in de K.N.S.B. moest na jaren, juist nu, ook de vlag strijken. Met gevoel voor dramatiek plaatste Huub Leemans, onze scheidende hoofdredacteur, dit onder de kop "De Ondergang". Droefheid alom. Wel zal iemand uit zijn naaste omgeving, hem, voorzichtig natuurlijk, moeten vertellen dat het echt al 2007 is. De clubbladen worden door Huub stug nog altijd op 2006 gedateerd. Moet een goed jaar geweest zijn voor hem! Terug naar de barre werkelijkheid. Bij ons vond een ware kaalslag plaats in de onderste groepen. Juist onder de trouwe, wat oudere leden. Harrie – Ad – Noud – Ries – Walter – Josef – Simon – Paul. Daar waren verschillende redenen voor. Een belangrijke was de dubbele verhuizing in 1 jaar. Ben zelf puur per toeval tot schaken en de Wolstad gekomen. Op de Kweekschool in Dongen werd er in de pauze in de kantine wel geschaakt. Nou ja, kantine, een schoollokaal met onder het bord een enorme kan loeliekoffie en zelf de boterhammen meebrengen. Dat duurde overigens maar een jaar. Toen zei broeder – directeur: (we deden thuis in koloniale waren) "Ga thuis maar rozijnen verkopen". Einde leraren carrière. Vele jaren later gereageerd op een oproep van de Wolstad in de krant. Cor Hornman aan de lijn. "Ik kan er niks van, maar zou graag proberen". Cor: "Och, mijnheer bij de club zijn er, die al jaren spelen en er nog niks van bakken". Hallo. Na mijn 30e begonnen, ben ik absoluut een late roeping. Daarom is het ook nooit echt wat geworden. S.V. de Wolstad is lange tijd de grootste en voornaamste schaakclub van Tilburg geweest. Wat elitair ook met namen als: Krügers – Hunfeld – Kremers – Verdaasdonk – Hobart – Ligtvoet? Ik meen van niet, al zag ik het volgende. Bankier Kallenbach komt binnen. Hornman vraagt hem een afgebroken partij uit de buitencompetitie te willen analyseren. Zijne Doorluchtigheid meende kennelijk niet zo begroet te willen worden en loopt Hornman straal voorbij. Daarmee deed hij Cor veel te kort. Eerst als wedstrijdleider, later als voorzitter was Cor geen lachebek, maar wel uiterst integer, attent en zorgzaam voor de leden. Leed er duidelijk onder als bij een A.L.V. weer eens een lid uit onvrede met wat ook, woest de zaal verliet. De meeste tot aan de bar, sommigen de deur uit en weg. In de achterzaal zaten we op het laatst als haringen in een ton. Op tijd liet Hoogardie de middenzaal bouwen. Bedoeld voor bruiloften en partijen natuurlijk, maar wij kregen er een fraai en intiem clublokaal mee. Het was Ad Mutsaers, ja, toen al en wie anders, die de sterkere spelers van Schavo en de Wolstad bij elkaar bracht, om te proberen de K.N.S.B. te bereiken. Onder de bezielende leiding van Ben Bruggers lukte dat wonderwel. En toen begon Kees Hoogaardie te gokken. Voor groffe bedragen. Kees Hoogaardie werd Kees Hoe hoog gaat ie. Te hoog. Moest geld gaan lenen bij allerlei mensen om zijn gokschulden te betalen. Klampte mij ook aan. Wendde ten onrechte voor dat zijn vrouw Nel ervan wist. Ik kende Nel al van vroeger uit de Parochie Besterd. Het geld was tijdelijk voor een snelle deal. Kwam precies 2 dagen te laat er achter, dat Kees zijn hele tent vergokt had. Nog geen barkruk zijn eigendom kon noemen.

62

Ging voor duizenden guldens de boot in, ondanks een notariële akte, want zo goedgelovig was ik nou ook weer niet. Zijn eigen broer zat er met Fl. 10.000,= in. Er viel bij Kees niets te halen. De man verdween kort daarna spoorloos richting Amsterdam.

We hebben ook een komisch duo gehad. Die elkaar na hun reguliere partij automatisch vonden in talloze vluggertjes. Ries van de Velden en Walter Antonius. Het ging altijd met een luidruchtig gekibbel gepaard. Walter zette zijn stukken nogal slordig op de velden. Dat gaf prompt ruzie of die knol er wel of niet stond. Ook bij hun thuis ging dat zo. Het is voorgekomen, dat Walter met een bord in zijn handen, Ries tot op straat nazat, vast besloten hem de hersens in te slaan. Ries

was te rap. Walter al bibberend, gebruikte het bord als asbak. Heeft een heel stel borden zo goed als opgestookt. Door al de jaren heen, tot op de dag van vandaag, heeft de Wolstad kindertjes het edele schaakspel bijgebracht. Veel ouders vinden het spel vooral karaktervormend. Tientallen Wolstadmensen hebben er honderden uren van hun vrije tijd in gestoken. Hulde. Ad Mutsaers was ‘n 25-tal jaren onafgebroken jeugdleider over soms 100 kinderen! Er heeft zelfs enkele jaren een juniorenteam bestaan. Later speelden echte talenten mee in het 4e. Het seniorenteam. Dit team (ik kan het als oud teamleider niet laten, toe nou) is enkele keren kampioen geworden. Wat steeds een klok opleverde. Een keer werden we kampioen, met nog 2 wedstrijden te gaan! Ik vond dat de club maar lauwtjes reageerde. Om te provoceren schreef ik in het clubblad: "Een tafel vlak bij de bar, met een bloemetje erop, zou bij ons passen". Waarop de toenmalige hoofdredacteur, Hans Moors, koeltjes reageerde met: "De pauwen spreiden hun veren". Vrouwen bij de club. Gauw klaar. Een oudere dame is nog eens een jaar wedstrijdleidster geweest. Zolang geleden, dat waarschijnlijk alleen Bennie en ik haar herinneren. Meer recent een jonge meid, maar die was zo zot als een deur. Karin met de stok. Vrolijke, intelligente jonge vrouw, die docente aan de politieacademie werd. En dan Karin Hendrikx-Bulle. Geeft les, is bestuurslid geweest. Is twee keer even weg. Zet 2 kinderen op de wereld. Onverstoorbaar. Voldoet aan de bijbelse spreuk: "Een sterke vrouw, wie zal haar vinden". Heb nog een appeltje met haar te schillen. Kondigde haar huwelijk aan. Ook bij de secretaris van de club. Opende de brief. Volgend moment lag er een kwak confetti op mijn schrijfblad. Hoorde in gedachten roepen SURPRISE. Half uur bezig geweest met een natte vingertop, hoe anders? Memorabele personen. Eerder vermeldde Kallenbach. Maar wel, ik citeer Wim: "A gentleman in every inch”. Ir. Krugers, wethouder en voorzitter. Fred Klerks, die buiten de club ook actief was voor de bond en nog altijd scheidsrechter is. Waar je altijd een beroep op kunt doen. Al jaren het oude Vita Nova leidt op vrijdagmiddag. Wel zelf al 5 jaar op rij de grote beker gewonnen. Hans Moors. Ja die van de pauwen. Fransoos!! Wim Kimman. In zijn jonge jaren de sterkste schaker van Tilburg e.o. Was al naar Den Haag vertrokken, voor mijn komst. Fluisterde daar o.a. ministers de juiste antwoorden in bij lastige

63

vragen bij kamerdebatten. Want u dacht toch niet, dat die dat allemaal zelf uitzochten. Erevoorzitter. Ben van Kuyk als langst praktiserend clublid. Johan de Kok. Deed me vroeger met zijn schriele gestalte en ringbaardje onweerstaanbaar aan een kabouter denken. Heb hem in deze branche een baan aangeboden, met goede secundaire arbeidsvoorwaarden. Als tuinkabouter in mijn tuin, met groen pakje, puntmutsje, kruiwagentje. Alleen bij mooi weer en goed betaald. Johan kon er aan de bar na 12 uur wel om lachen. Johan werd heel wat anders. Dichter, schrijver, publicist. Schrijft veel in ons clubblad, maar pleegde ook een onvervalste coup. In de rug gesteund door Huub, maar buiten het bestuur om, viel hij frontaal John aan over zijn soms onredelijke en chagrijnige gedrag. Dat gaf na afloop van die A.L.V. een hoop commotie. Ik citeer Wilbert: "Er wordt gigantisch geroddeld, maar we zijn nog "on speaking terms"". Nog zoveel herinneringen, maar dit artikel is al veel te lang. Sorry Huub. Ik betreur, dat je ermee stopt. Je hebt van het clubblad een levendig, levenswaardig blad gemaakt. Oorspronkelijk in knalrode uitvoering. Vond het fideel van je, dat je dat op mijn verzoek terugbracht naar het zacht glanzende geel. J. de Kort van Schavo neemt over en zal het op zijn manier ook weer goed doen. Het zou u sieren, als u nu minstens een licht gevoel van weemoed zoudt bespeuren of zelfs een traantje weg zou moeten pikken. Maar echt verdrietig of bedroefd hoeft u niet te zijn. Met Schavo hebben we een ideale partner gevonden. Ook een oude oer-Tilburgse Club met aimabele schakers van alle leeftijden. Moge het goede van beide clubs voortleven in de nieuwe vereniging. Jan Coomans Bron Laatste wolstadnieuws

64

9 Een selectie uit het werk van Johan de Kok Door Pieter Priems Wat we zeker niet mogen missen in het afscheidsnummer is het werk van Johan de Kok. Johan heeft zich de laaste jaren ontpopt als dichter en schrijver. Ik vind zijn stukjes altijd zeer de moeite waard om te lezen en zijn gedichten spreken voor zich.

9.1 Passie spelen

Schaken is een strijd en zeker is dat je lijdt. Of dat nou psychisch, fysiek of geestelijk is het blijft hetzelfde gemis als de gewonnen staande pot tenslotte toch nog verloren is. Maar na een paar nachten van kwelling en van vragen, kom je welgemoed voor de volgende foltering opdagen. Deze keer de gladiolen weet je zeker en tot op de bodem ledig je de beker. Volgens de overlevering werd het spel door wijzen uitgevonden. Maar het zijn de dwazen die zich er voor altijd mee verbonden. De passie voor het schaakspel is als een koning die spreekt: zint eer ge begint, want scheiden is niet mogelijk van wat je zo diep bemint. Johan de Kok Bron Wolstadnieuws, Jaargang 26, no. 8

9.2 Ballade van de 64 velden

Heden trekken zij ten strijde; fier gaan de boertjes voorop. De legers staan in slagorde; hóór ‘t nerveuze hoefgeklop. Bij dageraad overzien de torenwachters de velden van eer. De zon klimt naar haar hoogten en ziet vertwijfeld neer. Bisschoppen zeggen gebeden en zegenen het Koninklijk paar. Zes rijen scheiden de formaties; géén veld zonder doodsgevaar.

65

De boertjes richten hun musketten en wachten op het sein. De vaandels gaan omhoog: ‘Moge god aan onze zijde zijn!’ Dan stormen de dapperen onder luid geschreeuw naar voren. Het eerste salvo klinkt; strijd om de centrale velden is geboren. Bisschoppen en ruiters nemen geslepen strategische posities in. De beste velden zijn voorbehouden aan Koning en aan Koningin. De zwarte linie wordt doorbroken; witte toren op de zevende rij. Wapens kletteren als nooit tevoren; een witte dame-loper batterij. De twee zwarte raadsheren proberen verwoed het tij te keren. Maar de witte ruiterij weet het tegenoffensief af te weren. Inmiddels is het avond; de zwarte Koning vecht tot sterven bereid. De witte Koningin geeft schaak en…maakt een einde aan de strijd. Voor god en vaderland gevallen zij geëerd de helden voor altoos. Caïssa heft ’n klaagzang aan: Op het slagveld bloeit een late roos. Johan de Kok Bron Wolstadnieuws Jaargang 26, no. 10

9.3 De laatste der Mohikanen

Waar zijn ze gebleven al die grote namen: Bruggers, Graafmans, Sibbing en Vermeer. Zij bedankten al jaren geleden voor de eer. Maar Hans bleef als laatste der Mohikanen. Thans is Nederland niet meer dan een gouw voor onze laatste indiaan en heeft te verstaan gegeven dat hij met Heleen, zijn lieve vrouw een koninklijk paar in Frankrijk worden wou. Wij zitten verslagen achter het bord van eer en rommelen op ons niveau maar wat verder zonder onze Hans. En dat doet best wel zeer. Dat we altijd langs mogen komen is ’n troost. Heleen van Troje en Hans, laatste Mohikaan, we laten jullie met moeite en weemoed gaan. Johan de Kok Bron Wolstadnieuws Jaargang 27, no. 9

66

9.4 Schaakneurose

Ik schik de stukken op het bord der 64 velden. Nu glimmen nog mijn helden. Straks zullen zij getormenteerd weer in hun donker, stoffig doosje zijn. De dame haar eer geschonden. Het loperpaar genadeloos ontbonden. Witte boertjes, niet te harden, neergesabeld door de zwarte garde. De koning ligt onthoofd, doordat hij had geloofd in hoger regionen. Een paard gekeeld. Ooit had ik mij verbeeld een man te zijn van vrede. Maar bloed kleeft aan mijn handen. Ik móét nu eenmaal stukken slaan! Kleine wrede wereld die ik nimmer zal verstaan. Johan de Kok Bron Wolstadnieuws Jaargang 27 no. 5

67

9.5 Jubeljaar

Het seizoen zit erop. Des te beter want ons jubeljaar is nu aanstaande! Waar is de tijd gebleven? Achter ons zullen we maar zeggen. 50 jaar Wolstad lief en leed. Er zal wat afgesnotterd worden, maar bovenal gejubeld en gefeest. Ik ga voor het laatste, feesten bedoel ik. Liefst geen heisa, gewoon lekker schaken en sauwelen over vroeger. Borreltje erbij, natuurlijk. We krommen de rug, we gaan voor nogmaals een halve eeuw! Waarom ook niet?! Waar we het voor doen? Voor de jeugd vanzelfsprekend, oreerde opa. We kunnen onze kinderen toch niet achterlaten met een lege speelzaal! de tijd de tijd spint draden de tijd noteerde eens een dichter. Mooi gezegd, maar weg ermee, weg met dat spinrag en sentimenteel geleuter. Ik wil marsmuziek. ‘Immer zum Angriff nach vorne!’ We zullen front houden. Ik ben tot de tanden toe bewapend. Het is nu zeven uur in de ochtend. Buiten jubelt een merel. Zo hoort het! Johan de Kok Bron Wolstadnieuws Jaargang 27 no. 7

9.6 Dipje

Iedereen heeft er weleens last van. Ik had het onlangs. Er kwam niets uit mijn vingers. De lucht is grauw en alles is een probleem. Zelfs de deur uit stappen om een simpele boodschap te doen is een te hoge drempel. Eindeloos sigaretten roken, koffie drinken en tobben over eigenlijk niks, maar dat wordt pas de volgende dag duidelijk. Nadat Angelique naar haar werk was gegaan kroop ik terug in bed, viel gelukkig in slaap maar werd een paar uur later nog tobberiger wakker dan voor ik in mijn nest kroop. De hond moest uit- gelaten worden, er moest gepoetst, er moest van alles...maar ik kwam tot niets. Van pure ellende klom ik achter mijn pc om een potje tegen Fritz te spelen met het verpletterende risico binnen vijftien zetten aan de kant te worden geschoven en vervolgens nog somberder te zijn. Maar wat gebeurde...er kwam een vrij gesloten stelling op het bord en Fritz had slechts een miniem voordeeltje. Ik vergat mijn getob, kromde mijn rug en na drie uur spelen sleepte ik zowaar een halfje uit het vuur! Ik juichte door de kamer, dook in mijn kleren, liet hond uit, deed boodschappen, schilde aardappelen, zette het eten op, zuigde stof, tolde met spons en zeem langs de ramen. Alles in huis glom in een ommezien!

68

Er leek iets goddelijks in me gekomen. Ik nam me voor een kliniekje voor depressieve mensen te beginnen op basis van schaaktherapie. Mijn euforie duurde tot de volgende dag. Bij nader inzien leek me een kliniekje toch wat hoog gegrepen. Maar ik was verlost van mijn dipje dank zij het halfje tegen Fritz. Schaken gaat dieper dan je denkt! Johan de Kok Bron Wolstadnieuws Jaargang 28 no. 5

9.7 Tropische verrassing!

Op 19 juni j.l. was er een bijzondere A.L.V. met slechts één agendapunt: hoe kunnen wij overleven? De emoties liepen hoog op, een enkele keer te hoog. Uiteindelijk kreeg het bestuur de opdracht de mogelijkheden van schaalvergroting te onderzoeken. Bepaald geen sinecure! Intussen ligt het wk-voetbal weer ver achter ons en beleefde de Tour de France het zoveelste dopingschandaal. Juli 2006 zal geboekstaafd worden als de heetste maand sinds mensenheugenis. Een hittegolf teisterde negentien dagen lang lichaam en geest. Wie kon het nog opbrengen zich bezig te houden met ons armlastig cluppie? Niemand toch… Mis! Ons bestuur zwoegde en zweette zich door de ondraaglijke hitte heen. En mij kwam bij toeval ter ore dat ons bestuur verregaande onderhandelingen voert met Schavo. Alsjeblieft, en zonder doping! De Wolstad en Schavo gaan samenwerken…Tenminste deze intentie is door beide besturen uitgesproken. Bij de A.L.V. zullen, neem ik aan, alle ins en outs op tafel komen. Kortom, de gewenste schaalvergroting, een tropische verrassing zo gezegd, ligt voor het oprapen. Mannen, broeders, verenigt u en laat ons de Rubicon oversteken! Gaan we dan ook fuseren en welke naam moet onze nieuwe Tilburgse schaakclub dan dragen? Ach, dat zijn details! Eerste stap: de interne competities samenvoegen met als onderkomen Theseus. Mooi toch! Hoeven we niet eens te verhuizen en wordt de interne weer interessant! Schavo en De Wolstad lijken me twee goed bij elkaar passende naturen. Het kan een amoureuze en vruchtbare echtverbintenis worden. Blijft toch een beetje die netelige vraag: hoe zullen we ons kindje noemen? Johan de Kok Bron Wolstadnieuws Jaargang 29 no. 1.

69

10 Memoires van Pieter Priems 10.1 Inleiding

Leuk zo'n uitnodiging om iets te schrijven voor 52 jaar Wolstad. Daar heb ik 32 jaar van meegemaakt, da's veel. Ik ben weer eens gaan snuffelen in onze oude clubbladen en mijn partijen en kwam veel tegen. Het was dan ook moeilijk kiezen. Vandaar dat dit een persoonlijke herinnering is geworden aan mijn Wolstad jaren.

10.2 1975-1976 Het begin

Op het eind van de middelbare school ontdekte ik schaken. Na wat partijtjes met Mark Appels en een proefpartij tegen Jan Coomans werd ik lid van de Wolstad. Ik was toen 19 en mijn eerste schaakboek was: “Oordeel en plan, de strategie van het Schaakspel” van Max Euwe. Dat boek heeft mijn “stijl” grotendeels bepaald. Een van de eerste buitencompetitiepartijen bij de Wolstad was er een tegen Schavo. Ik speelde in het derde van Wolstad met wit op bord 6 tegen Hobecht. Het werd een echte positionele partij die model staat voor hoe ik graag wilde spelen. Langzaam en zeker de stelling versterken en de tegenstanders geen kansen geven. Gelukkig was de niet verwachte tussenzet makkelijk te pareren. Priems – Hobecht 6-11-1976: 1. c4 c5 2. Pf3 Pc6 3. g3 Pf6. 4. Lg2 e6 5. Pc3 a6. 6. 0-0 d6 7. d4!

(Nu wordt pion d6 een aanvalsobject) cxd4 8. Pxd4 Pxd4 9.Dxd4 Le7 10. Td1! 0-0 11. Lg5 Dc7 12. Pe4 Pxe4 13. Lxe7 Pxg3 (Niet gezien, maar simpel terugnemen geeft me een pionnenmeerderheid op de damevleugel. Goed volgens Euwe!) 14. hxg3 Dxe7 15. Dxd6 Dxd6 16.Txd6 Tb8 17. c5 (Zie diagram. Zwart staat geprakt, vooral door zijn loper, kwestie van oprollen.) e5 18. Ld5 Lf5 19. Td1 Lc2 20. Td2 Lf5 21. b4 g6 22. e4 Lg4 23. Kg2 (witte velden pakken) Tfe8 24. a4 Kg7 25. f3 Lc8 26. Tb6 Ld7 27. b5 (naar voren: houd het simpel en thematisch) axb5 28. axb5 Ted8 29. c6 bxc6 30. Txb8 Txb8 31. bxc6 Lc8 32. Ta2 Kf6 33. c7 Tb1 34. Ta8 Tb2+ 35. Kg1 Tb1+ 36. Kf2 Tb2+ 37. Ke3 Ld7 38. c8D Lxc8 39. Txc8 Tg2 40. Tc7 Txg3 41. Txf7 Kg5 42. Txh7 Kf6 43. Kf2!

Mat of torenverlies 1-0

10.3 1978-1979 De opmars

In oktober 1978 maakte César Becx en ik het eerste clubblad. César herschreef het voorwoord van Hornman, onze voorzitter, tot op de letter. Daartegen heb ik me verzet, maar het mocht niet baten, César was de baas. Samen met Johan de Kok heb ik toen ook een stukje geschreven over het Frans. Met Johan was het prettig en rustig samenwerken. Ik ging dan ook vaak naar hem toe om te analyseren en te praten.

70

Spannend Wat me uit die tijd is bijgebleven is een spannende partij tegen Paul Hobbelen van Schavo. Wolstad 2 speelden bij D’en Witte Hit (Het Wit Paardje) het laatste duel tegen Schavo om degradatie te ontlopen in klasse 2A. Ik speelde De Winawer variant van het Frans en mijn teamgenoten keken bedenkelijk naar de stelling. Ze vertrouwden het niets. Coomans zie nog: “Jonge Vriend, weet je wel dat je tegen Hobbelen speelt? Dat is een goede speler!” Gelukkig geloofde ik zelf in de stelling. Toen het 4,5-4,5 stond was ik nog als laatste bezig. Er stond een drom mensen om me heen en had ik flinke tijdnood. Stress alom. Maar net dan, als het erom gaat en de opdracht duidelijk is, word ik meestal rustig en koel. 1. e4 e6 2. d4 d5 3. Pc3 Lb4 4. e5 c5 5. a3 Lxc3+ 6. bxc3 Pe7 7. Ld3 Pbc6 8. Le3 Da5 9. Dd2 Ld7 10. Pf3 c4 11. Le2 f6 12. exf6 gxf6 13. Lf4 Pg6 14. Ld6 0-0-0 15. 0-0 Pce7 16. Tfb1 Pf5 17. Lg3 Lc6 18. Tb4 Pxg3 19. fxg3 e5 20. dxe5 fxe5 21. Pg5 Dc5+ 22. Kh1 De7 23. De3 h5 24. Pf3 Kb8 25. a4 Tde8 26. a5 a6 27. Tab1 Dc7

28. Tb6 h4 29. gxh4 Pxh4 30. Txa6 d4 (Zie diagram. Is het geen REUS die loper op c6!) 31. Df2 Pxf3 32. gxf3 (33. Lxf3 e4) Th6 33. cxd4 exd4 34. Txc6 Txc6 35. f4 Txe2 ( Het gaat om de witte velden, als die loper op de diagonaal komt is het mis) 36. Dxe2 Dxf4 37. Dg2 Dc7 38. Dg8+ Ka7 39. Dd5 Td6 40. De5? (met de bedoeling 40. .. d3 41. De3+, maar ik speel:) Dc6+ (De laatste zet in tijdnood, de dame neemt het over op de witte velden en het is uit) 41. Kg1 Tg6+ 42. Kf2 Dg2+ 43. Ke1 Dg1+ 44. Kd2 Tg2+ 45. De2 Txe2+ 46. Kxe2 Dxb1 Wie beweert dat de Franse loper slecht is volgt de clichés van D’oude Meesters zoals Tarrasch en Johan de Kok. De Franse loper kan het sterkste stuk op het bord worden!

In het eerste Ik werd langzamerhand gezien als een talent. Van Hans Moors heb ik zelfs een beker gekregen als meest talentvolle speler van het seizoen. Eigenlijk ging het me niet zozeer om het schaken. Ik

vond de sterke spelers boeiend omdat die een hechte club vormden en daar wilde ik graag bijhoren. Van hen kon ik iets leren en het was gezellig. Dat seizoen mocht ik ook voor het eerst meedoen met het eerste. Het resultaat was niet slecht, remise. Wel miste ik een schitterende combinatie in mijn geliefde Frans. 1. e4 e6 2. d4 d5 3. Pc3 Lb4 4. e5 c5 5. a3 Lxc3+ 6. bxc3 Pe7 7. Dg4 Dc7 8. Ld3 (Die kende ik niet goed en het ging dan ook een zet later mis) cxd4 9. Pe2 Pbc6? (Beter is dxc3) 10. cxd4 Ld7 11. 0-0 0-0-0 12. Dxg7 Thg8 13. Df6 Pf5 14. Lxf5 exf5 15. Pf4?! (Ik had alleen rekening gehouden met Le3 en daarna Pf4. Die stelling is duidelijk beter voor wit. Nu krijg ik kansen). Pxd4 16. Pxd5 Lc6 (Zie diagram.)

71

Zowel na 17. Pxc7 als na 17. Pe7+ Dxe7 18. Dxe7 heb ik de tussenzet Pe2+ en Lg2 mat. Mijn tegenstander zag dit ook en speelde na lang nadenken) 17. Dxc6 (De Dame voor de REUS. Opeens zag ik dat 17. .. Txg2+ kon. Na 18. Kxg2 Dxc6 kan Pe7+ niet meer! Maar op 18. Kh1 –zie diagram- kon ik geen goede voortzetting voor zwart vinden. Na de partij maakte iemand me er op attent dat de zeer fraaie zet 18. Tg1+!! mogelijk is. Die wint, want na 19. Kxg1 Tg8+ 20. Kh1 Dxc6 21. c4 Dxc4 kan wit niet de toren op g8 ophalen wegens de matdreiging op f1. Ook 19. Txg1 Dxc6 20. c4 Txd5 21. cxd5 Dxd5+ 22. Tg2 Pxc2! 23. Tb1 Dd1+ 24. Tg1 Df3+ 25. Tg2 Pe1 gaat wit mat.) Na 17. .. Dxc6 kreeg ik een toreneindspel wat ik remise hield. Dat was een gemiste kans en dat komt bij mij wel vaker voor. Maar ook hier

bleek de Franse witvelderige loper een Reus. Beperkingen César schreef laten in 1983: “Pieters grenzen zijn al jaren bekend: het 10-13 bord van het eerste team”. En daar komt het wel op neer. Nooit heb ik het KNSB-niveau gehaald. Waar het precies aan ligt weet ik niet. Mijn verstandelijke vermogens zijn niet echt slechter als die van de meeste KNSB-spelers en voor hoofdrekenen had ik een 10 op de lagere school. De strategie begrijp ik wel, maar ik ben niet goed in tactiek: combineren en doorrekenen. In complexe stellingen kan ik maar moeilijk overzicht krijgen en keuzes maken. Ik ga de complexiteit of combinatie vaak niet in als het onduidelijk is. Kortom ik schaak(te) vaak wat bangig. Als ik op gevoel speel en alleen denk als dat nodig is gaat het een stuk beter. De enige partij die ik ooit van César won was na een nieuwjaarsreceptie bij Interpolis met het nodige bier! Ook rapidschaak en correspondentieschaak gaan me beter af als het klassieke tempo. Rapidschaak kan grotendeels op gevoel en bij correspondentieschaak kan je lekker rustig analyseren.

10.4 1979-1980 De toernooien

Destijds waren we nog mooie jongens die de toernooien in Nederland en omstreken onveilig maakten met onze aanwezigheid. De dolende toernooiridders volgens César. Hans van Iersel, Willem Spoeltman, César Becx en ik in mijn oude Opel Kadett naar Herzogenrath in Duitsland, 3 kilometer aan de verkeerde kant van de grens bij Kerkrade. Daar werd het "Einzelblitzturnier um den Grenzlandpokal” gehouden. Bord, stukken en klokken moesten we zelf meenemen. Die Kadett had ik voor 500 gulden gekocht en hij zag er uit als wat toen der tijd gold als een “Turkenbak”: oud, vies, versleten en gedeukt. Hij was dat jaar al ingezet om Parijs te halen voor het toernooi in Bagneux. Na een slopende rit op de rondweg in Parijs had de Kadett tien dagen stilgestaan. Toen we weg wilden rijen, deed de bak het niet meer. Na vele malen starten schoten de koppelingsplaten los. Die hadden op de rondweg veel geleden en waren aan elkaar vastgekoekt. In Gent aangekomen, bij het allereerste schaaktoernooi aldaar, werd ie ook nog weggesleept door de Politie, want hij stond voor een nauwelijks zichtbare garagedeur. Later ben ik het ding nog een keer kwijtgeraakt in Gent. We waren die ochtend om 9:00 nog niet nuchter

72

van de Gentse Feesten die we om 6:00 uur verlieten. Ik had hem ergens geparkeerd, maar we wisten later niet meer waar. Gelukkig vond een Gentse kennis hem 2 dagen later terug zodat we weer terug konden naar Tilburg. Tot hier de avonturen van het oude ros. De Turkenbak had ons perfect naar Duitsland gebracht. Daar werden we vervolgens afgeslacht door de Duitsers. We waren allang blij dat we daar heelhuids ontsnapten, want elke ronde werd er flink ruzie gemaakt. Zo dropen de ridders af naar Nederland, zonder roem en geld. Helaas namen we een verkeerde afslag en kwamen na veel omzwervingen bij de grensovergang bij Vaals. Destijds was er nog Douane en die keek met argwanende ogen naar mijn oude bak. Of we even uit wilde stappen. Oké, geen probleem. Onze paspoorten, ook geen probleem. Ze gingen even naar binnen om een en ander na te kijken. Een dikke Duitser kwam weer naar buiten. “Herrn van Iersel, kommen Sie bitte mal rüber.” Of we zo vriendelijk wilde zijn om 250 gulden te betalen, dat was de boete die Hans van Iersel nog had uitstaan in Nederland voor overtredingen die ie nooit betaald had. Aangezien we geen prijzengeld hadden gewonnen konden we daaraan niet voldoen. Nou dan mochten we niet “ins Heimat zurück”. Hans ging zijn moeder en familie bellen en wij maar flipperen in het café. Om 11:30 had de familie van Hans het geld gedropt bij een Politiebureau in Nederland en konden we weer verder. Met 125 per uur, bij 100 zwalkte de Kadett te veel, en open raam tegen de slaap terug naar Tilburg. Weer een ervaring en een verhaal rijker. Le Cheval qui Rit In 1980 kreeg de Wolstad een uitnodiging van een Franse Club, Le Cheval qui Rit, om een wedstrijd te spelen tegen hun team in Noord-Frankrijk. Het ging om het weekend van 30 en 31 augustus. Speler uit hun team waren onder andere A. Neglise, W. Vogez, A. Menteur en L. Avantdehors. Niets deed ons vermoeden dat het een grap was. Dus ging er een viertal heen. Met de auto van Frans Kok en daarin verder, Sjaak Sibbing, Ger Pepels en ikzelf. De 30e vroeg op pad. Te vroeg voor mij, want vlak na de grens met België kwam ik er achter dat ik mijn paspoort vergeten was. Wij weer terug en een half uur later opnieuw de reis aanvaard. We arriveerden laat in Frankrijk en liepen een zaal binnen van een klein dorpscafé. Tot onze stomme verbazing zaten daar vier Stukkenjagers met een grote grijns op hun gezicht!!! Rare jongens die Fransen, kon ik nog net uitkrijgen (Astrix en Obelix waren toen mijn helden). Het was erg gezellig. Zaterdag eerst een pot schaken, daarna eten. Tijdens het eten heeft Sjaak nog een kruikenzeiker uitgereikt. Die hadden we gekocht voor onze Franse vrienden! De toespraak hield Sjaak, in stijl, in het Frans. Die avond gingen we tenslotte naar het huisje aldaar van Lucius Voorhorst. Lucius was een wat rijpere muziekdocent die met Toon Mentink schaakte om schapen en aan zijn eind kwam omdat zijn vrouw er niet mee kon leven dat hij achter de studentes aanzat en hem aan het mes reeg. Het kan slecht aflopen met schaker. Tobi Martin, Jules Sparla en Jan van der Heyden zijn ook niet goed terecht gekomen in dit leven, maar dat terzijde. Zondag nog een pot en daarna naar huis. We hebben het er nog vaak over gehad, zowel binnen Wolstad als bij de Stukkenjagers. Oh ja, we wonnen met 4,5-3,5! Post In die jaren was ik, samen met Nies Rijnders, gestart met correspondentieschaak. Henk Vermeer was ons grote voorbeeld, die speelde later in het Nederlands Kampioenschap. Correspondentie- schaak was leuk en leerzaam. De openingen die je daar speelde kende je van haver tot gort. Ik vond het bijzonder leuk in onderstaande partij met wit een idee van Sosonko voor zwart te weerleggen. Analyses van Ruud Feelders.

73

1.d4 Pf6 2.c4 g6 3.Pc3 d5 4.cxd5 Pxd5 5.e4 Pxc3 6.bxc3 Lg7 7.Lc4 (Het modernere 7. Pf3 is ook gevaarlijk voor zwart) c5 8.Pe2 0-0 9.0-0 cxd4 10.cxd4 Pc6 11.Le3 Lg4 (Vroeger speelde men eerst 10. .. cxd4 11 cxd4. Maar Wit kan dan na 11. .. Lg4 12. f3 Pa5 13. Ld5 spelen, wat nu minder sterk is zoals Timman aantoonde tegen Spassky in 79.) 12.f3 Pa5 13.Ld3 Le6 14.Da4!? (Met 14. d5 zijn al talloze partijen gespeeld. Dit is een poging het kwaliteitsoffer te versterken!) a6 (Anders komt 15. Tac1 en 16. d5) 15.d5 b5 16.Db4 Lxa1 17.Txa1 Ld7 (Na 17. ..f 6 kan 18. Lc5 volgen. Op 18. .. Te8 komt 19. Dd4 met de dreiging Lb6 en na 18. .. Pc6 19. dxc6 Dxd3 en 20. Pf4). 18.Dd4 Te8 (In combinatie met de volgende zet een idee uit het boek van Sosonko en van der Tak over het Grunfeld Indisch. De partij Gligoric-Portisch San Antonio ’72 ging verder met 18. .. f6. Beide zetten zijn gericht tegen de dreiging Lh6). 19.e5 e6 20.d6 Pc6 (Een goede plaats voor het paard, het geeft druk tegen e5 die later met de breekzet f6 verhoogd word.) 21.Df4 Tf8 (Hier is 21. .. f6 waarschijnlijk al beter A 22. Dxf6 Dxf6 23. exf6 Kf7 24. Lg5 h6 25. Lxh6 Kxf6 of B 22. exf6 Tf8 23 f7+ Txf7 24. Dg3 met een moeilijke stelling waarin wit zeker goede kansen heeft.) 22.Dg3 f6 (De consequente voortzetting) 23.Lxg6!? ( Dreigt 24. Lxh7+ Kxh7 25. Dh4+ Kg8 26. Dg4+ Kh7 27. Dh5+ Kg8 28. Lh6 en wit wint) hxg6?? (Nu is het geforceerd uit!! Beter was 23. .. Pxe5; zie diagram.

Mogelijkheden zijn: A 24. Lxh7+ kan niet meer omdat het zwarte paard de cruciale velden controleert. B Wit kan ook de kwaliteit terugwinnen met 24. Le4+ Kh8 25. Lxa8 Dxa8 (Wit kan eventueel 24. Dh4 Tf7 inlassen). Maar er ontstaat een moeilijke stelling, zwart kan de pion d6 aanvallen met Pc4 en verder dreigt Tg8 gevolgd door slaan op f3. C Wit heeft m.i. goede kansen door verder op aanval te spelen met 24. Pf4 bv. C1 24. .. Kg7? 25. Ph5+ Kh8 26. Lxh7 Tf7 27. Le4 Tc8? 28. Lg5 fxg5 29. Dxe5s Kg8 30. Lg6 Df8 31. Lxf7s Dxf7 32. Dg5s Kf8 26. Dh6s Ke8 34. Dh8s Df8 35. Pf6s en wint een stuk. C2 24. .. Kh8 25. Dh4 en nu C21 25. .. Pxg6? 26 Pxg6s Kg7 27. Pxf8 Kxf8 28. Lh6s en wint. Op 26. .. Kg8 komt 27 Pe7s Kh8 28. Lg5! C22 25. .. Tf7 26. Lxf7 Pxf7 27. Ph5 en wit heeft vele dreigingen. 24.Dxg6+ Kh8 25.Pf4!! Zie diagram. Hier gaf zwart op door de dreiging Ph5. Zie de volgende varianten. A 25. .. Le8 26. Dh6+ Kg8 27. Pxe6 Dd7 28. Dxf8 B 25. .. De8 26. Dh6s Kg8 27. Pg6 fxe5 28. Lg5! en mat C 25. .. Pxe5 26. Dh6s Kg8 27. Pg6 Pxg6 (27. .. Pf7 Pxe7+ en 27. .. Pc6 28. Dh8+ Kf7 29. Dh7s Ke8 30. Pxf8 Pe5 31. Dg8 of 31 Tc1) 28. Dxg6+ Kh8 29. Dh5s Kg8 30. Lh6 en uit.

74

10.5 1981-83 Anders

In 1981 veranderde er veel. Ik ging “opnieuw” studeren aan de Bibliotheek Academie. Verder werd ik veel ondernemender. Ik stopte met het clubblad, ging in het tweede spelen en startte een schaakclub bij Terra Nova. Samen met Hans van Iersel en Ger Pepels heb ik lesgegeven aan belangstellenden en een competitie opgezet. Die is er nog steeds, nu op vrijdagmiddag bij Theseus, met Fred die het regelt. Het Kruikenmarktopenluchtschaaktoernooi In1983 ben ik gestart met het kruikenmarktopenluchtschaaktoernooi in Tilburg. Doel was extra leden te trekken voor Wolstad, onszelf te vermaken en natuurlijk geldprijzen te winnen om ’s middag bier te drinken op de terrassen. De kruikenmarkt sponsorde de prijzen en het spel, wij zorgden voor de organisatie. Het schaken was leuk, we wonnen vaak de eerste prijs, maar nog leuker was het daarna op de zonnige terrassen op de Oude Markt. Zoals eerder gezegd, toen waren we nog jong en mooi. Ik kan me nog steeds als de dag van gisteren herinneren hoe een van de serveersters keer op keer met haar borsten langs mijn rug streek. Dat waren nog eens tijden. Op een van die middagen ben ik ook mijn vriendin Elly tegengekomen. Na het schaken en bieren gingen we (zij, ik en Gijs Bacx, die nog ooit remise heeft gespeeld tegen César Becx in een simultaan bij de CPN) eten bij de Griek op de Spoorlaan. Ik had geen geld bij en zij schoot het voor. Bij het terugbetalen bleek het te klikken. Met die serveerster is het nooit wat geworden. O ja, ook nog een partij met de grote stukken op een bord van 2,5 bij 2,5 meter met een half uur bedenktijd en overleg tussen de spelers van het team: Stukkenjagers-Wolstad 1989

1. e4 c5 2. Pf3 d6 3. d4 cxd4 4. Pxd4 Pf6 5. Pc3 a6 6. Le2 e5 7. Pb3 Le7 8. 0-0 0-0 9. Le3 Dc7 10. f4 Le6 11. f5 Lc4 12. g4 (Een obscure variantje van Willem Spoeltman die daar vroeger bij Wolstad nog wel een succes mee boekte) d5 (de centrum reactie) 13. g5 Pxe4 14. Pxe4 Lxe2 15. Dxe2 dxe4 16. f6 (zum Angriff zoals Willem altijd zei) Ld6 17. fxg7 Te8 18. Dh5 Te6 19. Tf5 Tg6 20. Taf1 Txg7 (zie diagram) 21. c4? (Wit vergist zich in een ingewikkelde stelling) Dxc4 22. Tf6 Le7 23. Tc1 Dxc1 24. Lxc1 Lxf6 25. Kf2 Le7 26. Ke3? Lxg5 27. Kxe4 Lxc1 28. Pxc1 Pc6 29. Pd3 Td8 30. Pc5 Tg6 31. Pxb7 Td4+ 32. Ke3 Tb4 33. Df5 Txb2 34. Pc5 Txh2 35. Dc8+ Kg7 36. Pd7 Tg3+ 37. Ke4 en wit gaf het op. Na 37. .. Te2 komt op elke koningszet Pe7+ met Damewinst! En daar ging het

toch uiteindelijk om op de kruikenmarkt. 1983-84 Tussenjaar De interne competitie werd minder leuk, daar ben ik toen mee gestopt. De top 24 was niet echt een succes. Later heb ik, samen met Nies Rijnders, nog alle partijen uitgetikt en uitgegeven in een boekje. Een monnikenwerk, maar wel gezellig samen met Nies typen en tussendoor analyseren en vluggeren. Het schaken ging soms wel goed. In het tienstedentoernooi was ik op dreef. We werden kampioen in 1983. Ik had een score van 7 uit 9 op bord 4. Het jaar daarop wonnen we weer. Nu scoorde ik 8,5 uit 9 op bord 7.

75

10.6 1984-85 Weer plezier en ook succes

Clubblad In 1984 werd ik weer lid van de redactie van het clubblad. Hans van Iersel had het idee geopperd het clubblad de maandag na de buitencompetitie direct uit te brengen. Dat leek me een goed idee. Samen met Ger Pepel en Leon Graf gaan we aan de slag. Ad Feelders, Bon van Os en Wilbert Kocken sluiten zich vaak aan. Het plezier was weer terug. Zaterdag schaken, zondag het clubblad maken, analyseren, vluggeren en bier drinken. Tussendoor koken, meestal deed Bea dat, en daarna weer verder. Ook de recepten kwamen in het clubblad. Maandag het clubblad drukken en verspreiden. Het was druk en gezellig. De kwaliteit viel af en toe wat tegen, maar dat mocht de pret niet drukken. Beste Tweede Ooit Het was het seizoen van beste tweede team ooit. Een Wolstadsprookje noemde Wilbert Kocken het in zijn verslag van de externe. Het was en heel sterk en vooral leuk tweede team met Hans van Iersel (4,5-7), Toon van Nunen (5-7), Bonny van Os (4-7), Toby Martin (4-7), Jos Swinkels (de vader van Robin 4-6), Jan van der Heyden (6-7), Ad Mutsaers (6-7), Frans Kok 5,5-6), Ben Reuling (3,5-6) en ik (5-6) als teamleider. Met uitslagen als 9-1(tegen ons eigen derde!) en 8-2 wonnen we de 1e klasse op onze sloffen met 13 matchpunten en 50,5 van de 70 mogelijke bordpunten. Dat seizoen won ik ook van César en nog leuker van Willem Spoeltman. Met die laatste overwinning voorkwamen we dat Stukkenjagers 1 promoveerde. Die partij heeft in het blad gestaan van het 40-jarig jubileum. Op een feestje bij Willem en César hadden ze mijn naam, voor een kruiswoordpuzzel waarin het cadeau voor César duidelijk werd, verhaspeld tot Piet Remspier.

De partij tegen César met zwart. 1. b4 d5 2. Lb2 Lf5 3. e3 e6 4. Pf3 Pf6 5. a3 Pbd7 6. c4 c6 7. c5 a5 8. d4 axb4 9. axb4 Txa1 10. Lxa1 b5 11. Pc3 Le7 12. Ld3 Pe4 13. Dc2 Pxc3 14. Lxf5 exf5 15. Lxc3 g6 16. O-O O-O 17. Ta1 Lf6 18. Ta7 De8 19. Da2 De6 20. h3 g5 21. 21. Pd2 h5 22. Pb3 g4 23. hxg4 hxg4 24. Da6 g3 25. Db7 gxf2+ 26. Kxf2 Lg5 (zie diagram. Een stukoffer voor een verwoestende aanval. Op 27. Ld2 komt Pf6 en Pg4+) 27. Dxd7 Dxe3+ 28. Kf1 Dd3+ 29. Kg1 Le3+ 30. Kh2 Kg7 31. Kg3 Lxd4+ 32. Kf4 De4+ 33. Kg3 De3+ 0-1.Grappig het is net of César speelt zoals ik meestal deed en ik zoals hij meestal speelde. De aanvallende spelstijl is in alle gevallen het meest lonend!

Het ging in het seizoen 84-85 over het algemeen goed (23,5 uit 29) Het waren de jaren van Kortchnoi met parapsychologen en andere machtige krachten in de sport. Vandaar mijn stukje in het clubblad: “In goede navolging van Vadertje Cats en Papa Moors de moraal: Trek je niets aan van zweverige verhalen: gewoon met twee voeten op de grond, rustig ademhalen en vooral goed opletten en wachten op de fouten van de tegenstander en de punten komen binnenstromen.”

76

10.7 1985-1986 De laatste oprisping

In 1985 ga ik bij Interpolis werken. Werken werd nu serieus. Ik maakte nog het kaft met de drie torens voor het clubblad net voordat ik naar Griekenland vertrok voor een vakantie. Tijdens de vakantie werd ik nog kampioen van Paros door de kampioen/bareigenaar daar te verslaan. Het schaken bij Wolstad ging minder, Alleen de eerste wedstrijd van de buitencompetitie was ik nog fris van vakantie en ging er hard tegen aan. Pieter Priems tegen Hans Heystek. 1. d4 Pf6 2. c4 (Geen gepiel met 2 Lg5 of 2 Pf3 en 3 Lf4) e6 3. Pf3 d5 4. Pc3 Le7 5. Lg5 h6 6. Lh4 dxc4? (Zwart geeft vroegtijdig het centrum op. 7. e4 komt ook in aanmerking, omdat zwart niet kan

doorslaan na 7. .. c5 8. d5) 7. e3 (In vergelijking met andere varianten heeft wit een tempo meer door dat de loper niet via d3 op c4 komt.) 0-0 8. Lxc4 Pbd7 9. 0-0 c5 10. De2 cxd4 11. exd4 Pd5 12. Lg3 (Zo min mogelijk stukken ruilen) Pxc3 13. bxc3 Da5 14. Pe5 (Slaan op e6 kan nog niet. Nu dreigt Pxf7 bv. 14. .. Lf6 15. Pxf7 Txf7 16. Dxe6 Pe5 17. De8+. Een andere variant is 14. .. Pxe5 15. Lxe5 Lf6 16 Lxf6 gxf6 17. Df3 en wit staat beter.) Pf6 15.Tac1 Pd5 16. Df3 Lg5 17. Tc2 b6 (17. .. b5 kost een pion, maar geeft redelijke compensatie) 18. h4 Lf6 19. Pg4 La6 (Zwart wil de gevaarlijke loper ruilen, maar dit faalt. Het kostte een hoop rekenwerk met het volgende fraaie resultaat.) 20. Lxa6 Dxa6 21. c4 Tac8 (zie diagram) 22. cxd5! Txc2 23. Pxf6+ gxf6 (23. .. Kh8 faalt op 24 De4) 24. Dxf6

Dd3 25. Le5 Dh7 (vrijwel geforceerd. Nu het rustige:) 26. Te1 (Dreigt simpel Te3 en Tg3 mat. 25. .. Tfc8 helpt niet 26. Te3 Tc3. 27. Txc3 Txc3. 28. Dd8 mat. Op 25. .. Tc3 komt 26 Te4 h5 27. dxe6 fxe6 27. Dg5+ Kf7 28. Tf4+ Ke8 29. Txf8 Kxf8 30. Dd8+ Kf7 31 Dd7+ met mat op de volgende zet of dameverlies) Tc8 27. Te3 Tfd8 28. Tg3+ Kf8 29. dxe6 (Dreigt e7+) Td5 30. Tg7 1-0. Rise en fall van TSV de Wolstad Deze jaren was ledenverlies groot. Het eerste degradeerde en wat erger is César verlaat Wolstad om bij de Stukkenjagers te gaan. Dit is het begin van het einde, de Fall van de Wolstad. De Rise was in golven gekomen door de komst van een aantal sterke Schavuiten, de match Fischer-Spasski en de Interpolistoernooien.

10.8 1986-1987 Afbouwen

Mijn maatschappelijke carrière krijgt voorrang. Ik ga werken bij Nationale-Nederlanden in Rotterdam en weer studeren (ICT). Leon gaat werken in Weert en ook Ger en Hans gaan druk studeren. Het is afgelopen met de (mid)dagen voetballen, douchen, eten en vluggeren. Toch bleef ik nog schaken. Een keer meedoen met de interne competitie (top 16) en schaken in Gent. Mijn beste toernooi speelde ik toen Elly meeging in 1986 en we in de Opera van Gent speelden. Een mooi barok gebouw dat me aanspoorde om Blackmar-Diemer Gambiet te spelen. Overdag schaken, ’s avonds feesten en ‘s nachts… Ik scoorde 4,5 uit 7 en een TPR van 2177.

77

10.9 1988-2005 werk

Werk werd steeds belangrijker. Er was weinig tijd voor schaken. In 1991 ben ik gestopt met het clubblad. Op mijn werk speelde ik samen met een collega belschaak, een soort van correspondentieschaak via de telefoon. Soms werd er scherp en goede gespeeld. Schaak Maar Raak –Schaken Met Beleid (Kouwenhoven en Priems).

1. c4 Pf6 2. d4 g6 3. Pc3 Lg7 4. e4 d6 5. Pf3 0-0 6. Le2 e5 7. 0-0 Pc6 8. d5 Pe7 9. Pe1 Pd7 10. Le3 f5 11. f3 f4 12. Lf2 g5 (Dit is een bekende positie uit het Konings-Indisch. Wit speelt op de damevleugel en zwart zet een aanval op tegen de witte koning. De opdracht voor zwart is duidelijk, als je niet in de aanval wint heb je een nul aan je broek.) 13. Pd3 Pf6 14. c5 Pg6 15. cxd6 cxd6 16. Db3?! (Dit is waarschijnlijk te langzaam, normaal is Tc1.) Tf7 17. Tac1 g4 18. Db4 Lf8 19. Pb5 g3! (Zie diagram. Dit pionoffer is kenmerkend voor deze variant. Zwart krijgt controle over de zwarte velden op de koningsvleugel en een zeer sterk paard op f4.) 20. hxg3 fxg3 21. Lxg3 Ph5 22. Le1!? (22. Lh2 is wellicht beter. Nu gaat het erg hard.) Pgf4 23. Pxf4 Pxf4 24. Tc2 a6 (Sluit de dame de terugweg af naar de hulpbehoevende koningsvleugel.) 25. Pc3 Tg7 26. g4 h5 27. a4 (De witte stukken staan ongelukkig en reorganiseren kan niet!) hxg4 28. fxg4 Lxg4 29. Lxg4 Txg4+ 30. Kh1 b5! (Zie diagram. Opent de 7e rij om ook de toren van a8 zo snel mogelijk bij de aanval te betrekken.) 31. Db3 (Wit gaat zijn Dame alsnog naar de koningvleugel loodsen, het is echter al te laat.) Ta7 32. Th2 Dg5 33. Dc2 Tg7 34. Df2 Dg6! (Dreigt 25. .. b4 en pion e4 valt) 35. axb5 axb5 36. b4 Le7 37. Ld2 Ph5 en wit geeft het op. Een klassiek voorbeeld van aanval in het Konings-Indisch. In 1990 werden we nog kampioen met Wolstad en promoveerden weer eens naar de promotieklasse. Van

de stelling die Fred Klerks toen moest houden heb ik nog een T-shirt! Hans Moors heeft die nog laten maken, door zijn dochter volgens mij. Weer begonnen In 2001 ben ik na een pauze van vele jaren weer begonnen met de buitencompetitie. Volgens Kimman was ik het nog niet verleerd, al moest ik wel elke zet controleren. In 2002 ging het weer goed in het tweede. We moesten heel dik winnen van Waalwijk 2 om kampioen te worden. Ik speelde met zwart tegen Peter van Eindhoven en de opdracht is duidelijk. 1. e4 e6 2. d4 d5 3. Pc3 Lb4 4. e5 c5 5. a3 Lxc3+ 6. bxc3 Pe7 7. g3 (Dat was nieuw voor me, maar het lijkt me geen goed idee De loper staat beter op d3 of e2, maar Lh3 is beter dan wat Peter speelde op zijn 8e zet.) Ld7 8. Lg2 La4 9. Pe2 Dc7 10. Ta2 Pd7 11. 0-0 Tc8 12. Lg5 cxd4 13. Lxe7 Kxe7 14. cxd4 Lxc2 (Zie diagram. Weer een hoofdrol voor de Franse Loper! Een pionnetje extra en een

78

mooie diagonaal. Ik begrijp echt niet waarom mensen zich zorgen maken over dit stuk in het Frans!) 15. Dd2 Lg6 16. h4 f6 17. Pf4 Pb6 18. Db4+ Kd7 19. h5 Lf5 20. Te1 fxe5 21. Txe5 Dc4 22. Dd2 Dc1+ 23. Dxc1 Txc1+ 24. Kh2 Pc4 25. Tee2 g5 26. Ph3 h6 27. f3 Td1 28. g4 Lh7 29. f4 gxf4 30. Pxf4 Te8 31. Tf2 Txd4 32. Tae2 Pd6 33. Kh3 Pe4 34. Lxe4 Txe4 35. Tb2 Kc6 36. Pg6 Lxg6 37. hxg6 Tg8 38. Tf6 d4 (Dit toreneindspel had door beide beter gespeeld kunnen worden, maar ja het gaat om de winst en de tijd is beperkt. Ik zocht naar duidelijke plannen.) 39. Kh4 d3 40. Td2 Te3 41. g5 hxg5+ 42. Kxg5 Kd5 43. Kf4 Te4+ 44. Kf3 Td4 45. Ke3 e5 46. Txd3 Txd3+ 47. Kxd3 e4+ 48. Ke3 Ke5 49. Tf4 Txg6 50. Txe4+ Kd5 51. Tb4 b6 52. a4 Kc5 53. Td4 Td6 54. Te4 a6 55.

Tf4 b5 56. axb5 axb5 57. Te4 b4 58. Te8 Kc4 59. Tc8+ Kb3 60. Tb8 Kc3 61. Tc8+ Kb2 62. Tb8 b3 63. Tb7 Kc2 64. Tc7+ Kb1 65. Tb7 b2 66. Tb8 Ta6 67. Kd2 Ka2 68. Kc2 b1=D+ Het punt is binnen na een lange zit. Helaas promoveren we niet. Het jaar daarop valt het tweede, met Wilbert, Jelmer, Arnoud en Serge, helemaal uit elkaar omdat het eerste leegloopt en de sterke spelers uit het tweede weer naar het eerste gaan. De grote uittocht is begonnen en elk jaar wordt Wolstad kleiner en zwakker. Er staat geen sterke man op om het roer te keren en dus modderen we door.

10.10 2005-2007

Dat de club bijna ter ziele ging kon ik niet aanzien. Ik ben maar meegaan helpen om de boel vlot te trekken. Dat is ons gelukt en nu zijn we, samen met Schavo, De Drie Torens. Het laatste jaar van de Wolstad heb ik als secretaris in het bestuur gezeten en als invaller in het eerste meegedaan als Hans Moors in Frankrijk zat. Voor bestuurder ben ik niet in de wieg gelegd en schaken op KNSB-niveau is te hoog gegrepen. Daarom heb ik het clubblad en de site opgepakt. Schaken op zich is best een leuk spel, het is complex en je kunt er prima mee analyseren. Maar dat is niet voldoende voor me. Ik vond het pas leuk als het gezellig was, zoals het clubblad maken of een sneeuwballengevecht na de interne. Ook als het er toe doet is het leuk, als er gewonnen moet worden, als er belangen op het spel staan.

10.11 2007 - 2030

Wie weet wat de toekomst gaat brengen. Misschien eindig ik met de aartsvaders van Wolstad: Johan de Kok, Hans Moors en Ad Mutsaers wel in Theseus achter een schaakbord. Schuiven we daar onze pionnen naar het randje, roepen hard tegen elkaar, doen alsof we ruzie maken en roeren ondertussen met ons paard in de koffie. Kortom dan worden we de nieuwe Antonius en van de Velden. De anderen zullen in verbazing toekijken en zich afvragen hoe het zo gekomen is.

79

11 Bijdrage van Wim Kimman In het archief van Wim zaten nog enkele oude krantenknipsels. Ook heeft Wim zelf een stuk geschreven over Van der Velden en Antonius.

11.1 Jonge jaren

Kimman speelt remise tegen Bronstein in een simultaan in 1962.

80

11.2 Vijf en twintig jaar Wolstad

25 jaar wolstad. Van links naar rechts Antonius, Ligtvoet, van de Ven, van Opstal, Kimman, van der Velden en Horman. Niewsblad van 1 oktober 1980.

11.3 Voorwoord veertigjarig jubileum

Veertig jaar geleden, op 28 september 1955 - ik was nog jong en aanvallig - stond ik samen met enige leden van de toenmalige schaakverenigingen D.O.S. en S.C. Tilburg rond de wieg van het

fusiekind 'De Wolstad'. Er werd vrolijk geklonken op het welzijn van de boreling en ik herinner me dat ik toen aardig tipsy was. Wanneer ik nu - wat bejaarder en bezadigder - terugblik op de achter ons liggende vier decennia, dan mag ik vaststellen dat Wolstad zich heeft ontwikkeld tot een stevige vereniging, die stellig aan de verwachtingen van de 'founding fathers' beantwoordt. Dat werd al eerder geconstateerd in het jubileumboekje dat bij het 25-jarig bestaan van De Wolstad werd samengesteld. En ook nu, vijftien jaar later alweer, heeft onze schaakclub nog altijd een volwaardige plaats in het Tilburgse, Brabantse en nationale schaakleven. Het vlaggeschip van De Wolstad handhaaft zich stevig in de landelijke competitie. De resultaten van de overige Wolstadteams kunnen en zullen ongetwijfeld weer de opgaande lijn hervatten.

81

De interne competitie, nog altijd de ruggegraat van een gezonde schaakvereniging, wordt goed bezocht en last but not least gaat het met onze jeugdafdeling crescendo. Aan diverse aspecten van het wel en wee van onze vereniging wordt in dit jubileumboekje aandacht besteed, evenals aan de individuele ervaringen van onze leden en ex-leden. Hans Moors en Adri Hartsuiker verdienen lof voor hun toewijding en inzet bij de samenstelling van dit boekje. Ik wens u veel leesplezier toe! Wim Kimman voorzitter T.S.V. De Wolstad september 1995

11.4 52 jaar van de Velden en Antonius

door Wim Kimman In een afscheidsbundel ter herinnering aan de ruim 52-jarige geschiedenis van schaakclub De Wolstad zal men stellig de namen van Ries van de Velden en Walter Antonius moeten tegen komen. Beide personen waren immers al die tijd actief bij deze vereniging. Het was dan ook zeer terecht dat Secretaris Jan Coomans in 2005 deze twee leden namens De Wolstad voordroeg voor de ERE-speld van de Koninklijke Nederlandse Schaakbond. De KNSB verleent namelijk Ere-spelden aan schakers die rond 50 jaar aktief aan het clubleven hebben deelgenomen bij schaakverenigingen die bij de Bond zijn aangesloten. In zijn brief aan het Bondsbureau noemde Coomans beide heren "een superieur voorbeeld van clubtrouw die meer dan 50 jaar gewoon elke week op de clubavond te vinden waren. Zij droegen op geheel eigen wijze bij aan de sfeer op die avonden en dat vooral wanneer zij tegen elkaar moesten spelen ,waarbij zij zich als vurige strijdrossen manifesteerden." In September 2005 ontvingen Van de Velden en Antonius de dik verdiende Ere-spelden. In de eveneens toegevoegde Oorkonden lezen wij onder meer het volgende: “De heer van de Velden heeft zich doen kennen als een natuurtalent op het schaakbord, met een flitsend spel dat menig sterke schaker te machtig was. Zijn inzet bij het schaakspel was gedreven en altijd correct. In vele schaaktoernooien was hij succesvol en won hij tot op hoge leeftijd eervolle prijzen.” “De heer Antonius was een niet te onderschatten tegenstander op de 64 velden. In zijn volstrekt aparte stijl heeft hij vele rivalen in het zand doen bijten via zijn, bij Wolstad bekend geworden, zogenoemde, 'dichtschuif-taktiek'. Vooral in schijnbaar eenvoudige eindspelen sloeg hij dan vaak met eindeloos geduld beslissend toe.” Kort na elkaar moesten beiden heren, inmiddels op hoge leeftijd, om medische redenen en tot hun grote verdriet het schaken op clubniveau opgeven. Terugkomend op hun vele onderlinge fanatieke wedstrijden citeer ik met instemming hoe Johan de Kok in een clubblad ooit hun onderlinge twistgesprekken beschreef bij een bepaalde stand in de partij: "Ik heb hem nog vast! . Nee, je: hebt hem al losgelaten !... Daar stond hij niet, daar stond hij wel. Nietes, welles! ". En dat had dan veel te maken met de manier waarop Antonius zijn stukken neerzette. Zo

82

stond bijvoorbeeld zijn dame of zijn paard op het kruispunt van vier aangrenzende velden. En wanneer hij dan aan zet was, koos hij het veld dat hem het beste uitkwam waarna het wederzijds gekrakeel losbarstte. Een speciale truc was dat hij "per ongeluk" een stuk van het bord liet vallen, dat stuk weer opraapte en op een andere plaats weer terugzette, opnieuw met veel onderling kabaal. Ikzelf heb destijds als voorzitter nogal eens moeten ingrijpen wanneer hun luidruchtig conflict te hinderlijk voor andere schakers werd. Dan bonden de kemphanen na enige druk wél weer in en werd de vrede getekend. Uit onderstaande foto, die gemaakt is tijdens de 80c verjaardag van Ries van de Velden, blijkt dat beide heren het toch goed met elkaar en met mij konden vinden.

83

12 De eerste en laatste notulen 12.1 De eerste

Verslag van de fusiebespreking D. O. S. - S. C. op 6 Sept.1955 in Café Hoogaardie door Wim Kimman, secretaris Tilburg Aanwezig op deze bijeenkomst waren de heren Ir. J. Krugers, A. Hoek, F. Verdaasdonk en C. Fonck van Schaakclub Tilburg en de heren H. Hobert, A. Spijkers, P. Ligtvoet, A. de Weert, W. Kimman en C. Hornman van T.S.V. D.O.S. Aan de orde was een oriënterende bespreking over een eventuele fusie tussen beide verenigingen. De afgevaardigden bleken het er in grote trekken over eens te zijn dat een samengaan van DOS en SC Tilburg, gezien de omstandigheden, te verkiezen viel boven een afzonderlijk en tanend bestaan van de twee verenigingen. Besloten werd daarom het voorstel tot fusie voor te leggen aan de algemene ledenvergaderingen van DOS en Tilburg. De volgende punten, die bij een eventuele goedkeuring van de fusie behandeld dienden te worden, werden door de afgevaardigden besproken: Naam Voorgesteld zal worden de nieuwe vereniging 'Schaakvereniging Wolstad' te noemen, welke naam na verschillende suggesties de meeste bijval verwierf. Clublokaal Gezien de zaalruimte en de zaalhuur (nihil) besloten te spelen in Café Hoogaardie. De Woensdagavond werd algemeen als meest geschikte clubavond gezien. Financiën en Spelmateriaal Beide verenigingen beschikken nagenoeg over eenzelfde aantal spelen, klokken en borden, terwijl de financiële positie practisch dezelfde is. Besloten werd derhalve een eventuele fusie met gesloten beurzen te doen plaatsvinden. Clubcompetitie Voorgesteld zal worden de interne competitie in twee gelijkwaardige groepen te doen verspelen, waardoor zere tenen zoveel mogelijk zullen worden ontzien. De nieuwe vereniging zal met drie teams aan de Bondscompetitie deelnemen: één in de overgangsklasse en twee in de eerste klasse. Contributie V oorgesteld zal worden deze te stellen op f 12,- per jaar. De reiskosten zullen volledig worden vergoed. Bestuur Overeengekomen werd dat beide verenigingen twee bestuursleden zullen aanwijzen. Deze vier personen kiezen vijfde lid. De vijf bestuursleden kiezen de voorzitter. Aan het eind van de vergadering werd besloten ledenvergaderingen met de genoemde voorstellen uit te schrijven en Donderdag 22 Sept. '55 wederom tezamen te komen.

84

Verslag van de vergadering op Woensdag 28 Sept. '55 in Café Hoogaardie 's Avonds te elf uur kwamen de afgevaardigden van DOS en SC Tilburg opnieuw bijeen met de opdracht namens de beide verenigingen over te gaan tot de oprichting van de nieuwe schaakvereniging 'Wolstad'. Na de nodige heilwensen op de groei en bloei van de jonge spruit werd het bestuur geformeerd als volgt: Ir. J. Krugers voorzitter W. Kimman secretaris P. Ligtvoet penningmeester R. Robert lid N. van Bavel lid De indeling van de competitie werd toevertrouwd aan de heren van Bavel, Hornman en Kimman. besloten werd om Woensdag 5 Oct. '55 een aanvang te nemen met de clubcompetitie. Tilburg, 10 Oct. '55 W. Kimman, secretaris J. Krugers, voorzitter

85

12.2 De laatste

Tilburgse Schaakvereniging “De Wolstad”. Notulen van de op 18 juni 2007 gehouden Bijzondere Algemene Ledenvergadering De voorzitter constateert, dat de oproeping tot het bijwonen van deze Bijzondere Algemene Ledenvergadering tijdig heeft plaatsgevonden en dat van de huidige 38 stemgerechtigde leden 23 leden aanwezig zijn en 8 leden een schriftelijke machtiging hebben afgegegeven, zodat voldaan is aan de statutaire eis dat tenminste 2/3e van de stemgerechtigde leden tegenwoordig of vertegenwoordigd is. De voorzitter constateert, dat niet voldaan is aan de in de statuten vastgelegde verplichting de voorgestelde wijziging van de statuten woordelijk ter inzage te leggen, doch dat na toelichting door de voorzitter geen der aanwezigen hiertegen bezwaar heeft. De voorzitter stelt aan de orde: Over te gaan tot stemming over het bestuursvoorstel tot fusie tussen de Tilburgse Schaakvereniging “De Wolstad” en de Schaakvereniging Schavo. Om practische en financiele redenen zal de procedure voor het effectueren van de fusie als volgt zijn:

• De huidige statuten zullen worden vervangen door de modelstatuten van de KNSB. • De huidige naam Tilburgse Schaakvereniging “De Wolstad”zal worden gewijzigd in De

Drie Torens.

De uitslag van stemming is als volgt: Vóór fusie met Schavo 31 Tegen fusie met Schavo 0 Onthoudingen 0 De voorzitter constateert, dat tenminste 2/3e van de uitgebrachte stemmen vóór het bestuursvoorstel is, zodat het voorstel is aangenomen. De vergadering machtigt -voor zover nodig- het bestuur van de Tilburgse Schaakvereniging “De Wolstad”, te dier zake al hetgeen te doen, wat mocht worden vereist, nuttig, nodig of wenselijk is. Getekend te Tilburg, 18 juni 2007 De voorzitter De Secretaris Marsel van Hoorn Pieter Priems