1 mei 2011 — afscheid van koor en dirigent

onder tus s en in de Johanneskerk

jaargang 2 nr 8

april 2011

Calvijn heeft het al ge-zegd: liturgische mu-ziek is gezongen ver-kondiging. Anders ge-zegd: de preek is niet belangrijker dan het zingen. Integendeel: de gezongen verkondi-ging heeft zelfs een grotere actieradius dan de gesproken verkon-diging. Wanneer een melodie aan een tekst wordt toegevoegd is de invloed van een tekst veel groter dan wanneer die gespro-ken wordt. In ons zin-gen gebruiken we niet de taal van klare waar-heden, begrippen en formules, die van de heldere logica, de ob-jectieve informatie, de exacte wetenschap. In ons zingen oefenen we ons in het gebruik van wat Huub Oosterhuis noemt, een tweede taal, ‘die diep verscho-len ligt onder de eerste, als een veel oudere aardlaag. Het is de taal die probeert te zeggen wat eigenlijk niet te zeggen is. Die je spreekt om niet helemaal te hoeven zwijgen. De taal van de ontroering en de extase’. Emotioneel en stotterend, met be-hulp van beelden, brokstukken visioen, flarden van dromen en intuïties.

Decennia lang heeft ons koor en zijn dirigent Ad Oomen ons geholpen die taal al zin-gend te leren. Te ondergaan dat wat niet uit te spreken is maar wel gezongen kan worden. Daaraan komt nu een einde. En ook al stemt ons dat bedroefd, we willen dit moment niet zomaar voorbij laten gaan. Daarom zal in de viering van 1 mei het ac-cent voor een deel ook liggen op het lied en zijn plaats in de liturgie. U bent van harte uitgenodigd. We beginnen als altijd om 10.00 uur.

Jan van Eyck —- Zingende en musicerende engelen