Achter Elke Wolk, Schijnt De Zon

Nadat Anne’s zus Dina overleed. Voelde Anne zich geestelijk en fysiek moe, Ze had nergens meer zin in het enige wat ze nog deed was tv kijken en slapen.

Haar baan had ze opgeven. Totdat op een dag er op de televisie kwam dat er nieuwe appartementjes vrij kwamen in een nieuw stadje ergens buiten af. Dat zag Anne wel zitten, ze kon de huur van

haar grote huis niet meer betalen en verhuisde naar MoonVille…

Ik zit in de taxi opweg naar mijn nieuwe appartementje. We zijn al een uur onderweg. Als we het dorpje genaamd Moonville inrijden. Ik zie een hoop Appartementjes staan. Maar op een gegeven moment stoppen we. “Hier is het, veel succes.” “Heel erg bedankt.” Ik loop de taxi uit en kijk naar de drie hoge appartementjes. Het ziet der niet verkeerd uit.

In de E-mail van de Huurmanager stond, dat ik het meest linkse appartement had gekregen. Met de sleutel loop ik door de poort de trap op opweg naar binnen.

Als ik boven ben, kijk ik over het hek een het bos in, “Wat een prachtig uitzicht.” denk ik bij mezelf. Toch best een beetje zenuwachtig loop ik mijn appartementje binnen.

Ik loop naar binnen, “Wow, het is toch eigenlijk best wel klein. Er zijn nog 2 deuren 1 blijkt de badkamer te zijn en de andere deur is de slaapkamer. “Mijn washok in mijn andere huis was nog groter zeg ik toch nog wanhopig. Het is tenminste wel helemaal van mij.

Als alles in het huis is ingericht, loop ik naar mijn kleine keukentje en maak voor mezelf wat te eten. Boven het aanrecht hangt een foto van mijn ouders en mijn zus. Er komen tranen op maar ik slik ze weg, “Ze kijken nu daar boven naar me en ze zijn vast trots op me.” probeer ik mezelf op te vrolijken.

Na het eten vul ik mijn dag op met boeken lezen en ook mijn schildersezel zoek ik op. Maar toch het voelt toch zo saai, zo in mijn eentje. Dan gaat de bel.

Anne trekt der jas aan om even naar buiten te gaan maar een vrouw houd der tegen: “Hallo, Mijn naam is Trudy.” “Hallo, Ik ben Anne.” “Ik ben de huurmanager van dit pand.” vertelt Trudy “Hoe bevalt het” vraagt ze. “Ja het bevalt me wel ik heb nu eindelijk een plekje voor mezelf.” “Ja, je hebt het leuk ingericht.” zegt ze. “Dankjewel” en ik begin een beetje te blozen. De Dames kletsen nog even verder maar dan zegt Trudy “Maar ik moet weer verder der wonen hier nog meer mensen.” “Oké, Tot Ziens.” Ze nemen afscheid.

Als Trudy weg is. Loop ik naar buiten om daar te gaan zitten, Ik kijk naar de mooie vijver midden in het bos. Ik denk aan mijn ouders, ik mis ze zo erg. Ook mijn zus natuurlijk, als zou nou is had kunnen zien wat ze nu allemaal heeft. Er loopt een traan over m’n wang.

Als ik weer binnen ben, Trekt ik mijn jas uit. “Eigenlijk, moet ik toch ook nog een beetje geld op de plank brengen.” Dan kom ik op een idee. Ik pak de telefoon. “Hallo met het kantoor, van Haken.” “Hallo je spreekt met Anne Hendriks” “Hallo wat kan ik voor u doen, mevrouw Hendriks?” “Ik heb een paar dagen geleden mijn baan opgezegd en ik wou vragen of die baan nog vrij was?” “Welke baan had u precies?” “Ik maakt alle kopietjes.” “Ja dat zou wel kunnen, Als je morgen even langs komt?” “Doe ik.” antwoordt ik. We spreken morgen om 9 uur af en ik hang op.

Dan spring ik onder de douche, en trek al vast mijn pyjama, Ik lees nog even een boek en stap daarna in bed.

s’ ochtend word ik uitgerust wakker, ik knip mijn nachtlampje aan, stap onder de douche en geniet hoe de warme stralen over mijn lichaam glijden.

Dan drink ik een glaasje melk en staat mijn carpool voor de deur. Zenuwachtig loop ik naar buiten en stap in.

Rond 4 uur, kom ik weer thuis. Ik was aangenomen en ze hadden me erg gemist. Ze waren zo blij dat ik weer terug kwam dat ik de volgende dag mag beginnen als Assistente! Vrolijk stap ik uit

Daarna ga ik nog een rondje lopen. Zwaar loop ik de berg op en kijk naar het mooie uitzicht. Als mijn zus dit is kon zien. Ze hield van bergen. Na een half uurtje loop ik weer terug naar mijn appartementje

Thuis aangekomen, maak ik een salade voor mezelf. Ik snijd de tomaten, komkommer en sla in een kom. Ik mix het met een eigen sausje en eet het op.

Na het eten, Begin ik te lezen in een Romantische Thriller. Ik zit zo in mijn boek dat ik helemaal vergeet hoelaat het is. Als ik de helft van het boek uit heb, kijk ik op de klok ik zie dat het al 10 uur is. Ik stop het boek terug. Loop naar de slaapkamer trek mijn pyjama aan en stap in bed.

De volgende ochtend gaat als alle ochtenden, Ik stap uit bed, Ga douchen en drink een glaasje melk. Tot ik de carpool hoor aankomen.

Ik loop in mijn nieuwe werkoutfit, naar de carpool en stap in. Op weg naar mijn nieuwe baan als Assistente

Terug gekomen, Ga ik weer een stukje wandelen alleen dit keer neem ik een andere route.

Maar nu een half uurtje, wandelen zie ik iets raars. Midden in het bos staat een huisje!

“Wie zou der wonen?” “Zou der iemand wonen?” “Waarom staat het hier midden in het bos?”