7 dagen die de wereld kunnen

veranderen

IFAW Animal Action Week 20062-8 Oktober

Op de Bres voor

Zeehonden

Het verhaal van de zeehond

De eerste zeehonden leefden in de Stille Oceaan,voor de kust van wat we nu als Californië (VerenigdeStaten), kennen. In de miljoenen jaren die volgdenzouden ze zich over het noordelijk deel van de StilleOceaan hebben verspreid. Vanuit de Stille Oceaanhebben de zeehonden zich verplaatst naar deAtlantische Oceaan via een toen nog bestaandewaterweg tussen Noord-Amerika en Zuid-Amerika.Later verspreidden ze zich ook over het zuidelijkhalfrond.

De zeehonden maakten een ontwikkeling door waar-bij ze optimaal gebruik maakten van de voedsel-rijkdom van de zee en tegelijk nauw verbondenbleven met het land. Aan land rusten ze uit, werpen zehun vacht af en krijgen ze jongen. Zeehonden komenover de hele wereld voor maar de meeste zeehondenzijn te vinden in de koude gebieden zoals de Noord-en Zuidpool. In deze gebieden is voor zeehonden hetmeeste voedsel is te vinden.

De vele legenden en verhalen hebben bijgedragenaan de mythevorming rond deze prachtige zeedieren.

In een aantal verhalen veranderen zeehonden inmensen zodra ze aan land komen. In één verhaalverandert een beeldschoon meisje weer terug in eenzeehond, waarna ze tragisch genoeg door haar man,die visser is, wordt gedood.Hoewel de meeste zeehonden hoofdzakelijk van visleven, eet de zeeluipaard ook pinguïns en soms zelfsandere zeehonden. De grootste zeehondenpopulatieter wereld bestaat uit krabbeneters. Anders dan denaam doet vermoeden eten deze zeehondenhelemaal geen krabben. Deze zeehonden eten krill(kleine garnaalachtige diertjes) die zij met speciaalhiervoor uitgeruste tanden kunnen filteren.

Er zijn verschillende rede-nen waarom zeehondenaan land komen. Zo kun-nen ze aan land komenom uit te rusten, hunvacht af te werpen enom hun jongen te barenen zogen. Sommigesoorten, zoals de zadel-

rob en de klapmuts, trekken massaal de ijsvlakten op,waarbij de duizenden pups en hun moeders hetijsparadijs veranderen in een reuzencrèche. Sommigezeehonden leggen duizenden kilometers af van dewateren waarin zij hun voedsel vinden naar de ijsvlak-ten waar ze hun jongen ter wereld brengen. Anderesoorten kunnen ongelooflijk diep duiken. De noorde-lijke zeeolifant is recordhouder met een gemeten duik-diepte van meer dan 1.000 meter. De langst gemetenduik staat op naam van een Weddell-zeehond. Hetdier bleef 1 uur en 13 minuten onder water.

Je blijft je verbazen over deze dieren!

Wetenschappers denken dat zeehonden geëvolueerd zijn uit landzoogdieren.Ze zijn dus verwant aan zoogdieren die we nu kennen, zoals honden en beren.Deze dieren zijn ongeveer 30 miljoen jaar geleden verhuisd naar de zee.Reden hiervoor kan een gebrek aan voedsel zijn. De oudste fossielen van devoorouders van zeehonden, worden op meer dan 23 miljoen jaar geschat.

©IFA

W/D

avid

Whi

te

©IFA

W/P

etra

Dei

mer

©IFA

W/S

tew

art C

ook

Zware jongensDe grootste van alle soorten zeehonden is de noordelijke zeeolifant. De mannetjes, ‘stieren’, kunnen bijna vier ton zwaar worden. Dit is net zo zwaar als een grote vracht-wagen. Ze kunnen 6,5 meter lang worden. Ze hebben hun naam te danken aan de lange,slurfachtige neus. De kleinste soorten ter wereld zijn de stinkrob en de Baikal rob. Dezedieren worden 64 kilo zwaar en 1,37 m. lang.

4 ©Dan Costa

Zeehonden-weetjes

De wetenschappelijke naam van de zeehond is ‘vinpotige’. Hiermee wordenhun poten aangeduid die voorzien zijn van zwemvliezen.

Er zijn 33 soorten zeehonden en zeeleeuwen.Deze zijn ondergebracht in drie families. Familiesworden ook wel groepen genoemd. Er zijn 18soorten echte zeehonden, ook wel bekend alsrobachtigen of ‘oorloze’ zeehonden. Echte zee-honden hebben vlak achter hun ogen kleine openin-gen waarmee ze kunnen horen. De tweede groepwordt gevormd door 14 soorten pelsrobben enzeeleeuwen. Deze worden over het algemeen‘oorrobben’ genoemd vanwege de uitwendigekleine oortjes. Tenslotte zijn er nog de walrussen,die ondergebracht worden in een aparte groep.Deze groep wordt gekenmerkt door een combinatievan de kenmerken van de andere twee soorten.Daarnaast zijn er ook belangrijke verschillen. Dewalrus onderscheidt zich van andere vinpotigendoordat hij als enige zeehondensoort is uitgerustmet grote slagtanden.

Zeehonden variëren sterk in grootte en gewicht. Er zijnkleine vrouwtjes van ongeveer 50 kilo tot de kolossalenoordelijke zeeolifant, die zo’n 3600 kilo zwaar kanworden (dit is net zoveel als 40 stevige gebouwdemensen!) Bij de meeste soorten is het mannetje groterdan het wijfje.Echte zeehonden kunnen hun achtervinnen niet naarvoren bewegen om zich op het land te verplaatsen.Hiervoor gebruiken ze hun voorvinnen die zijn uitgerustmet sterke klauwen waarmee ze zich over het ijs of opde grond kunnen voortslepen. Pelsrobben en zee-leeuwen kunnen hun achtervinnen wèl onder hun

lichaam brengen zodat ze, zij het watonhandig, rechtop kunnen zitten ofover land kunnen lopen en/of glijden.

Zeehonden zijn uitgerust voor eenleven onder water. Hun lichaam isglad en gestroomlijnd zodat ze snelkunnen zwemmen. De ogen en neuszitten aan de bovenzijde van de kop.Hierdoor kunnen ze in het watergemakkelijk ademhalen. Ze kunnenzelfs korte tijd onder water slapen. Zeehonden zijn warmbloedig en depups voeden zich met moedermelk.Het vetgehalte van deze melk is zohoog, dat sommige pups per dag wel2,2 kg in gewicht toenemen. Dit isongeveer net zoveel als vijf blikjesbonen. Het is vooral de vetlaag(‘blubber’) direct onder de huid die zosnel groeit.

Echte zeehonden

Oorrobben

Deze zeehonden worden ‘echte honden’ genoemdomdat ze geen oorschelp hebben.

Deze zeehonden worden oorrobben genoemd omdatze wel een oorschelp hebben.

©IFA

W/J

on H

rusa

©IFA

W/I

. Gav

rilov

©IFA

W

Coole gastenZeehonden zijn zo goed geïsoleerd dat ze oververhit kunnen raken. Om hun lichaam ineen warm klimaat af te koelen, graven ze zich in het koele zand in. In zee koelen pelsrob-ben en zeeleeuwen af door met hun achtervinnen boven water heen en weer te wuiven.

5©IFAW/Jon Hrusa

Bedreigingen voorzeehonden

Verdrietige zeehonden?Zeehonden hebben prachtige grote ogen, maar ze hebben geen buisjes om hun tranen af te voeren. Als ze op land zijn lijkt het vaak dat ze aan het ‘huilen’ zijn. Het isechter de enige manier om hun traanvocht af te voeren.

Verstrikking in nettenElk jaar raken duizenden zeehonden verstrikt invisnetten en verdrinken omdat ze niet naar het opper-vlakte kunnen om adem te halen. Drijfnetten zijn enormgrote visnetten die verticaal in zee drijven. Sommigedrijfnetten zijn tientallen kilometers lang en groteaantallen zeehonden en andere zeezoogdieren, zelfsduikvogels, raken in deze ‘muren des doods’ verstrikt.

VervuilingDe oceanen worden gebruikt als vuilnisbelt voor aller-lei afval dat een gevaar oplevert voor zeehonden enalle andere levensvormen in zee. Giftige chemicaliëndie worden geproduceerd door de industrieën of dieeen bijproduct zijn van onze eigen dagelijkse activitei-ten op het werk, op school en thuis, komen maar al te

Verlies van leefgebied en klimaatveranderingSinds de mens zich in kustgebieden ging vestigen,drukbevaren scheepsroutes ging instellen en zeeën enoceanen voor eigen gebruik ging inlijven, werdenzeehonden en andere zeezoogdieren uit belangrijkeleefgebieden verdrongen. Ook klimaatveranderingenkunnen in meerdere opzichten grote gevolgenhebben voor zeehondenpopulaties. Temperatuur-stijging van het zeewater heeft tot gevolgd dat het ijsgaat smelten. Sommige zeehondensoorten hebbenstevige ijsplaten nodig om hun jongen ter wereld tebrengen.

6 ©IFAW/Stewart Cook

©IFA

W/S

tew

art C

ook

©IFA

W/A

lexa

nder

Lus

kin

©IFA

W/D

a C

osta

vaak in zee terecht. Giftig afval zoals bestrijdingsmid-delen kan zich in het vet (‘blubber’) van zeehondenophopen. Aangenomen wordt dat de afname van dezeehondenpopulatie in de Baltische Zee te wijten isaan verontreinigende stoffen die schadelijk zijn voorhet voortplantingsvermogen van de dieren. In hetRussische Baikalmeer, het grootste zoetwatermeer terwereld en leefgebied van de Baikalrob, wordt ookregelmatig giftig afval van papierfabrieken

Naast de commerciële jacht zijn er wereldwijd nog vele andere gevaren diezeehonden bedreigen. Verdrinking in visnetten, vervuiling van de zeeën, ver-lies van leefgebied en klimaatveranderingen vormen de grootste gevaren.

‘Boegmotor’ of ‘staartmotor’Oorrobben zwemmen met hun voorvinnen en sturen met hun achtervinnen. Echte zeehon-den gebruiken daarentegen de achtervinnen om zichzelf voort te stuwen en de voorvinnenom te sturen.

7©IFAW

©IF

AW/S

tew

art C

ook

De jacht op zeehonden

Bibberende zeehondenAls een zadelrob nog maar net geboren is, houdt hij zich warm door te rillen. In de buikvan de moeder is het lekker warm, maar zodra ze de wereld van ijs betreden, krijgen zevaak te maken met temperaturen onder het vriespunt.

GeschiedenisIn de laatste twee eeuwen heeft de commerciële jachtervoor gezorgd dat een aantal soorten zo goed alsuitgestorven zijn. In de negentiende eeuw waren erminder dan 100 noordelijke zeeolifanten in leven. Dehuidige populatie zeeolifanten stamt van dit kleinegroepje af. Ook is er altijd uitgebreid gejaagd op wal-russen vanwege hun ivoor en om hun spek (‘blubber’),waar olie van werd gemaakt. De Atlantische walruskwam ooit langs de gehele oostkust van Noord-Amerikavoor, maar tegen het jaar 1800 hadden jagers degehele populatie in dit gebied uitgeroeid.Bijna overal waar zeehonden en mensen met elkaar incontact kwamen is er op ze gejaagd. Gelukkig hebbende meeste landen besloten de jacht te verbieden. Vangrootschalige commerciële jacht is echter nog steedssprake in Canada, Rusland, Groenland, Noorwegenen Namibië.

‘s Werelds grootste jacht op zeezoogdierenTussen 2003 en 2005 kostte de zeehondenjacht inCanada aan meer dan één miljoen zadelrobben hetleven. Met deze aantallen is deze jacht verreweg degrootste jacht op zeezoogdieren ter wereld. De vangst-quota voor de jacht in 2006 was 335.000 wat éénvan de hoogste quota’s ooit is.Al jarenlang is deze omvangrijke jacht onderwerp vandiscussie tussen voor- en tegenstanders van de jacht.De Canadese overheid en andere voorstanders van dejacht zeggen dat deze op humane en voldoendegereguleerde wijze plaatsvindt. Als argument voeren zijaan, dat het aantal zeehonden binnen de perkengehouden moet worden, omdat zij anders alle visopeten waar de beroepsvissers van leven. De tegen-standers (68% van de Canadese bevolking en miljoe-nen andere mensen over de hele wereld zo ook inNederland) voeren aan dat de jacht wreed is, dezeehondenpopulatie in gevaar wordt gebracht en dereputatie van Canada geschaad wordt.

Tegenwoordig worden in Canada jaarlijks gemiddeld300.000 zadelrobben gedood. Dit komt voornamelijkdoor de mode-industrie die nog steeds een dankbareafnemer is van het bont. Naast het doden van300.000 zadelrobben mogen in Canada elk jaar10.000 klapmutsen worden gedood.Ieder jaar rond eind februari/begin maart, brengenzadelrobben in de Golf van St. Lawrence en voor dekust van Newfoundland, hun jongen ter wereld. Deijsvlakten veranderen dan in één grote witte zee-hondencrèche. Ondanks een verbod op de import vanhuiden van ‘whitecoats’ (jonge zadelrobben), dat de

Al eeuwenlang wordt er op zeehonden gejaagd. De Inuit, zoals de eskimo’s uitGroenland en Canada worden genoemd, hebben altijd op zeehonden gejaagdin het Noordpoolgebied. Uit archeologische vondsten blijkt, dat bewoners vande oostkust van Noord-Amerika al zo’n 4.000 jaar geleden op zeehondenjaagden. Ook is bekend, dat de West-Scandinaviërs die zich vanaf ca. 985 naChristus in Groenland vestigden, op zeehonden gingen jagen voor de con-sumptie en om hun bont.

8 ©IFAW/Stewart Cook

©IFA

W/S

tew

art C

ook

©IFA

W/S

tew

art C

ook

NeusballonVolwassen klapmutsmannetjes kunnen merkwaardig genoeg de zwarte zak of ‘muts’ die overde neus hangt, opblazen. Volwassen mannetjes kunnen ook hun elastische neustussenschotopblazen tot een grote felrode ballon. Dit doen ze als ze agressief zijn of als ze zich moeten verdedigen en mogelijk ook om indruk te maken op de vrouwtjes!

De jacht elders in de wereldOok in andere delen van de wereld wordt er jaarlijks op zeehonden gejaagd. Ca. 75.000zadelrobben, die tot dezelfde populatie behoren als die aan de Canadese kust, worden jaar-lijks tijdens de zomerjacht van Groenland aan land gebracht. In Rusland kost de jacht elk jaarruim 40.000 zadelrobben het leven, in Namibië 40.000 pelsrobben. Noorwegen doodt jaar-lijks 9.500 zeehonden in de Witte Zee en nog eens duizenden in de eigen kustwateren. In1990 besloot Zuid-Afrika voorlopig niet meer op pelsrobben te jagen. De eerder genoemdeaantallen vertellen echter niet het hele verhaal. In werkelijkheid worden er in Groenland meerdan 150.000 zeehonden gedood. Dit komt doordat voor elke dier dat gedood wordt, een

ander dier dodelijk wordt verwond maar niet aan land kanworden gebracht. Wetenschappers wijzen dit aan als eenvan de wreedste aspecten van deze vorm van jacht.Doordat deze zeehonden niet aan land worden gebrachtwordt ten onrechte de indruk gewekt dat er sprake is vanduurzame jacht. De gewone zeehond komt voor in waterenrond Nederland en het Verenigd Koninkrijk, evenals 35%van de mondiale populatie grijze zeehonden. In Schotlandgaan regelmatig stemmen op om het afschieten van

zeehonden toe te staan. Vooral de vissers willen dat de zeehonden bejaagd worden, omdatze bang zijn dat de zeehonden grote hoeveelheden vis opeten die zij anders zouden van-gen. De Britse wetgeving is op dit punt erg vaag. Je zou eruit af kunnen leiden dat er al opzeehonden geschoten mag worden zodra ze zich laten zien in wateren waar beroepsvissersactief zijn. Uit onderzoek blijkt dat de meeste Schotten (80%) van mening zijn, dat zeehonden een belangrijke plaats in de fauna van Schotland innemen. Ook de Australischepelsrob wordt door vissers als een probleem gezien. Elk jaar vindt een groot aantal van dezedieren de dood in visfuiken en netten of door de kogels van jagers.

Onderlinge concurrentie vissersHet argument dat zeehonden slecht zijn voor de visstand wordt altijd als excuus gebruikt omde commerciële jacht en het afschieten van zeehonden goed te praten. Wetenschapperszeggen echter dit simpele argument nergens op slaat. Zeehonden eten juist veel roofvissen endeze vissen leven van de soorten waar de commerciële visserij het op heeft voorzien. Hetdoden van zeehonden zou daarom wel eens het tegenovergestelde effect kunnen hebben enjuist tot een inkrimping van de visstanden kunnen leiden. De realiteit is dat de situatieontzettend complex is. Wel wordt algemeen erkend dat te intensieve visserij door mensen dehoofdoorzaak van de langzame verdwijning van de visbestanden is.

dat het Canadese beheerplan voor zadelrobben weleens zou kunnen uitlopen op een afname van depopulatie met 70%. Ook blijkt uit onderzoek, dat ergeen bewijs is voor de stelling dat het doden vanzeehonden het herstel van de visbestandenbevordert. De daling van de kabeljauwbestanden inCanada was het gevolg van te intensieve visserijdoor de mens Deze mening wordt zelfs gedeeld doorde meeste beroepsvissers.Met de overheidssubsidies van 20 miljoen Canadesedollars (14 miljoen Euro) aan het eind van de jarennegentig en andere uitgaven met betrekking tot dezeehondenjacht kost de jacht de Canadese belasting-betaler alleen maar geld. Toch vormt de opbrengstvan de jacht maar een klein deel van het inkomenvan de vissers.

EEG in de jaren tachtig van de vorige eeuwuitvaardigde, was ruim 95% van de zeehonden diein de afgelopen jaren werden gedood nog geen 3maanden oud. Volgens de Canadese wet mogenzeehondenbaby’s worden gedood, zodra zij hunvacht beginnen af te werpen. Ze zijn dan ongeveer14 dagen oud.De jagers gebruiken knuppels en geweren om de die-ren te doden. Als knuppel wordt soms een ‘hakapik’gebruikt. Dat is een stok met een grote metalen puntaan het eind. Eén van de problemen van het schietenop zeehonden is dat aangeschoten dieren toch nogin het water kunnen komen en daar een langzame enpijnlijke dood sterven. Deze dieren worden ook nietbij het aantal gedode dieren opgeteld. Volgens wetenschappers brengt de huidige jacht depopulatie zadelrobben in gevaar. Het doden vanzoveel dieren per jaar kan niet als duurzame jachtbeschouwd worden. Uit recent onderzoek blijkt,

9©IFAW/David White

©IFA

W/S

tew

art C

ook

©IFA

W/F

loria

n G

rane

r©

IFAW

/Ste

war

t Coo

k

De zeehond is een van de mooiste en meest fantastische dieren die we ooitin de vrije natuur zullen tegenkomen. Wereldwijd voert het IFAW al meerdan 30 jaar campagne om zeehonden te beschermen.

Wereldwijd ‘Op de Bres voorZeehonden’

Zeehonden als zangersBaardrobmannetjes zijn zeer vocaal en kunnen unieke ‘liederen’ produceren. Vermoedwordt dat zelfs de dialecten van de liederen per regio verschillen. Zij zingen om wijfjesaan te trekken of om in de paartijd, hun onderwater territorium te verdedigen.

De moderne visie van wetenschappers in de 21steeeuw is dat je met het beschermen en instandhoudenvan wilde diersoorten en hun leefgebieden moetbeginnen voordat ze zeldzaam zijn geworden. Alsdiersoorten zeldzaam zijn geworden, is het moeilijkeren duurder om ze te beschermen. Op dit moment is eenderde van alle zeehondensoorten opgenomen opde rode lijst van de IUCN. Dit houdt in dat zij in hunvoortbestaan worden bedreigd. Er zijn zelfs completediersoorten zoals de Mediterrane monniksrob die alsernstig bedreigd worden erkend.

Campagne voeren tegen de jachtDe campagne tegen de Canadese zeehondenjacht wordtgesteund door politici in heel Europa, de Verenigde Statenen andere delen van de wereld. Uit een in 2005gehouden enquête blijkt, dat 60% van de Canadesebevolking tegen de commerciële jacht op zeehonden is.

De drie voornaamste redenen om tegen dejacht te protesteren zijn:• de jacht is wreed – volgens een recent rapport vaneen internationaal panel van dierenartsen wordt naarschatting 42% van de zeehonden levend gevild. Ook hetneerknuppelen van zeehonden is per definitie wreed, enveel aangeschoten zeehonden sterven een langzame enpijnlijke dood onder water.• de jacht is niet duurzaam - wetenschappers heb-ben gewaarschuwd, dat als het doden van zadelrobbenop dezelfde schaal doorgaat, de populatie in zijn voort-bestaan zal worden bedreigd.• de jacht is economische niet verantwoord –in de afgelopen jaren subsidieerde de Canadese overheidde jacht met maar liefst 20 miljoen Canadese dollars (14miljoen Euro). Deze ‘investeringen’ worden bij lange naniet terugverdiend door de verkoop van de gedodezeehonden. De jacht op zeehonden draagt nog geen tien-de procent bij aan de economie van Newfoundland enmaakt slechts een fractie uit van het inkomen van de vissers.

Het grootste succes in de campagne tegen de Canadesezeehondenjacht was in 1980, toen de Europese Econo-mische Gemeenschap een verbod op de import van‘whitecoats’ (de vacht van jonge zadelrobben) instelde. In die tijd was de vacht van ‘whitecoat’ enorm in trek enna een aantal jaren daalden de vangstcijfers aanzienlijk.Gelukkig nemen de ‘whitecoats’ de laatste tijd in aantal toe.

10

©IFA

W/S

ea M

amm

al R

esea

rch

Uni

t

©IFA

W/F

loria

n G

rane

r

©M. Hammill

HandelsverbodenIn Nederland en België is er momenteel een voorstelvoor een verbod op de handel in zeehonden-producten ingediend. Andere landen zoals Italië,Duitsland, en het Verenigd Koninkrijk overwegen ditvoorbeeld te volgen. In de Verenigde Staten, Kroatiëen Mexico geldt al een invoerverbod op zeehonden-producten.

Het IFAW heeft ook actie gevoerd tegen de jacht inRusland, Namibië, Noorwegen en Groenland. Ooktegen het doden van zeehonden in Schotland,Australië en andere delen van de wereld, wordt actiegevoerd.

De Mediterrane monniksrobDe Mediterrane of gewone monniksrob staat op hetpunt uit te sterven. Het is de meest met uitstervenbedreigde zeezoogdier van Europa. Van dezediersoort zijn er wereldwijd nog maar ca. 500 over!Het IFAW geeft financiële ondersteuning aan eenvierjarenproject waarin de interacties tussen monnik-srobben en vissers worden bestudeerd. Dit projectzou er toe moeten leiden dat minder monniksrobben,hetzij met opzet, hetzij per ongeluk, wordengedood. Het IFAW heeft onlangs, in samenwerkingmet vissers, diverse tellingen van monniksrobbenuitgevoerd. Daarbij werd ook ons onderzoeksschipde Song of the Whale ingezet.

Reddingsacties – Cape CodAan de stranden van Cape Cod spoelen regelmatigwalvissen aan. Soms treffen we ook zieke of gewon-de zeehonden op het strand aan. Samen met demensen van het Cape Cod Stranding Network helpthet IFAW bij het redden, verzorgen en indienmogelijk terug naar zee brengen van deze dieren.

Olie-incidentenDe Noodhulpteams van het IFAW komen wereldwijdin actie wanneer dieren in en/of op zee doorernstige olie-incidenten worden bedreigd. Ook voerthet IFAW internationaal campagne tegen het opzet-telijk lozen van olie in zee en het aanscherpen vande regels voor de constructie van schepen. Het IFAWwil dat elke olietanker verplicht is een dubbelzijdigebodem te hebben. Hiermee wordt de kans opolievervuiling minder groot als een schip aan degrond loopt.

11

©IF

AW/J

on H

rusa

©IF

AW/R

icha

rd M

cLan

agha

n

©IFAW/StewartCook

Dol op ijs‘Pagofiel’ is een technische term, die ‘ijsliefhebber’ betekent. Pagofiele zeehonden zijn zee-honden, die in hun levenscyclus een bepaalde tijd op het ijs verblijven. De Pagophilus is desoort waartoe de zadelrob behoord. De wetenschappelijke naam, Pagophilus groenlandicus,betekent ‘de ijsliefhebber uit Groenland’.

“Het gezicht van de aarde zou veel lelijker zijn als er geen dieren op zouden rondhangen. Ik kreeg dat gevoel toen ik opeen uitgestrekte ijsvlakte van de noordelijke Poolzee plotselingeen groepje klapmutsen zag liggen. Wij mensen zouden diezeehonden met rust moeten laten. Ze hebben het er al moeilijkgenoeg.”Henk Lommers - dierenarts en televisiepresentator

“De zeehond is voor mij het symbool van schoonheid, weer-loosheid en integriteit. Tegelijktertijd is de zeehond voor mij hetsymbool voor al het lijden van dieren dat door de onwetendemens veroorzaakt wordt. En dus het symbool voor hoe het metde mens gesteld is. Zuinig zijn op dieren is zuinig zijn oponszelf. Er is immers geen scheidslijn tussen de natuur en ons,er is geen ‘wij’ en ‘de dieren’. Wij zíjn de natuur en alle leven-de wezens zijn in feite één.”Annemarie Postma - schrijfster/columniste

“Wie smelt er nou níet, bij het zien van een baby-ogig jongzeehondje-met-snorhaartjes? Kun je je voorstellen dat er opdeze planeet volwassen mannen rondlopen die zo’n onbedor-ven wezentje willen doodknuppelen, uit winstbejag? Nee,

toch? En desondanks... die zíjn er wel! Wat ik daarvan vind?In rond Nederlands gezegd: de boom in!”Bart Chabot - schrijver/performer

“Vlak voor mijn neus werd een pasgeboren zeehondje neerge-knuppeld, plassen bloed op het witte ijs, het gegil, de blik inzijn ogen; zo barbaars, zo onnodig, dit moet zo snel mogelijkverboden worden!”Krista van Velzen - SP Tweede Kamerlid

“Of het nu om walvissen, sardientjes of zeehonden gaat, latenwe met respect omgaan met alles wat leeft.”Erika Terpstra - voorzitter NOC*NSF

“Het is nu ruim een jaar geleden dat ik naar Canada afreisdeom getuige te zijn van de jaarlijkse zeehondenjacht. Debeelden staan nog steeds helder op mijn netvlies. Het is ver-schrikkelijk om te zien hoe hulpeloze zeehondjes op gruwelijkewijze worden doodgemaakt. Samen met een collega heb ikeen wet gemaakt die ervoor moet zorgen dat producten vanzeehonden, zoals bont en olie, niet meer in Nederland verhan-deld mogen worden.

Hopelijk zullen vele landen ons volgen zodat er een eindekomt aan deze zinloze jacht.”Janneke Snijder-Hazelhoff - VVD Tweede Kamerlid

“Vecht tegen Vacht!”Lucille Werner - televisiepresentatrice

“Samen met collega’s en onder begeleiding van IFAW ben ikvorig jaar niet alleen op de bres gesprongen ter beschermingvan de zeehonden maar ook het ijs op in Canada. In Brusselhad ik bij Belgische collega-parlementsleden foto’s gezien vande zeejacht. En dat zag er zo verschrikkelijk erg uit dat ik ookwat wilde doen tegen die vreselijke jacht. Samen met eencollega heb ik nu een wetsvoorstel gemaakt waarin we zeg-gen dat we niets meer met die jacht te maken willen hebbenen de producten van die verschrikkelijk jacht niet in Nederlandwillen hebben. En zo kan iedereen iets doen wat bij hem ofhaar past. Wij als parlementariërs kunnen wetgeving maken.Jongeren kunnen hun stem laten horen, het IFAW steunen enprotestbrieven schrijven. Kortom, spring op de bres voor dezeehonden!”Joanneke Kruijsen - PvdA Tweede Kamerlid

IFAW Animal Action Week 2006 - 2-8 Oktober

Zeehonden in onze zeeënVergeet niet dat er ook rond de kusten van West-Europa heel veelzeehonden voorkomen. In Nederland zul je ze vooral vinden in deWaddenzee maar de laatste tijd worden ze ook steeds vakerlangs de Noordzeekust gezien. Bedenk wel, dat zeehonden wildedieren zijn. Al zien ze er nog zo lief uit, ze kunnen en zullen flinkbijten. Kom dus niet te dicht bij. Zeehonden en honden kunnenover het algemeen niet goed met elkaar overweg. Dus als er zee-honden in de buurt zijn: honden aan de lijn!

Gewonde zeehondenAls je denkt dat een zeehond gewond is, waarschuw dan een des-kundige. Zij zullen voor jou uitzoeken wat de beste oplossing is.

Zeehondencreche Pieterburen0595 - 526 526 (24 uur per dag bereikbaar)

Ecomare, centrum voor wadden en Noordzee0222 - 317 741

Vergeet niet je afval mee naar huis te nemen (of als het even kan:te bewaren om opnieuw te gebruiken!) - afval vormt een ernstigebedreiging voor zeehonden en andere wilde dieren.Wist je dat elk jaar zo’n 100.000 zeezoogdieren en schild-padden sterven nadat ze verstrikt geraakt zijn in netten of plasticvoorwerpen hebben ingeslikt?

©IFA

W/M

ark

Hay

es F

ishe

r

©N

ico

Kroo

n

©A

rtist

Affa

ires

Sixt

a Be

ssel

ing

BN’ers ondersteunen Animal Action Week

©Pe

ter

Phill

ips