De Bermudadriehoek heeft bij mij nooit veel interesse weten opwekken. De verhalen van vergane schepen klonken mij in de oren als gewone natuurlijke fenomenen, die in die regio uitermate krachtig waren. Deze nonchalance van mijnentwege verdween, toen ik de ligging van de Bermudadriehoek onder ogen kreeg. Na mijn speurtochten over Egypte en Atlantis, kwam ik plaatsen tegen die mij zéér bekend voorkwamen. Waardoor werd mijn interesse gestimuleerd?De Bermuda Driehoek beslaat een gebied van Florida, de Sargasso-Zee en Bermuda.Twee van deze gebieden hebben we al besproken :01. Aan de kust van Florida staat een immense onderwaterpiramide02. De Sargassozee zou het overblijfsel zijn van een grote ramp, nl. de ondergang van Atlantis.Een derde belangrijk gebied zijn de Bimini-eilanden, die ook in de omgeving liggen. Toeval? Waartoe zijn al deze verdwijningen te wijten? Nog onbekende krachtcentrales? Poorten naar een andere dimensie?(misschien in werking gezet door deze krachtcentrales). Té nieuwsgierige bezoekers die teveel gezien hadden wat goed voor hen was(en zeker voor de wereldbevolking)? Of is het allemaal maar prietpraat en zijn het gewoon natuurlijke krachten.Lees en maak zelf uw verhaal :Wij hebben gezien dat piramides en energietorens zouden kunnen gebruikt zijn in de oudheid. Zou het mogelijk zijn, dat één of meerdere van deze energietorens nog in werking zijn? Ik bedoel niet dat ze nog bestuurd worden door een lang vergeten beschaving, maar dat ze door hun onuitputtelijke energieopwekking, nog steeds werkzaam zijn. Als we Plato mogen geloven, ligt Atlantis onder de Sargassozee. We hebben ook gezien, dat door een poolwisseling, het eigenlijk overal op de aarde kan terechtgekomen zijn. Maar aangezien er in Florida een piramide op de zeebodem rust, moeten daar ook nog resten te vinden zijn van een vergane beschaving. Dewelke? Er wordt weinig ruchtbaarheid gegeven aan deze ontdekking. Is deze piramide een deel van Atlantis, of van een ander superieure beschaving? In de twee gevallen zal de overheid en de archeologen niet geneigd zijn om de waarheid naar buiten te brengen.Een boek waar je niet omheen kan, is dit van C. Berlitz "Spoorloos in de Bermuda Driehoek."Berlitz verkocht van de voorganger "De Bermuda Driehoek," 5 miljoen exemplaren, in 1975-76. Een jaar daarna kwam al de opvolger : "Spoorloos..." Waarom nog een boek over de Bermuda Driehoek? Je zou kunnen denken dat het te maken heeft met het onderwerp uit te melken om er nog méér geld aan te verdienen. Volgens Berlitz was dit niet zijn bedoeling. Toen zijn eerste boek verscheen was er nog weinig bekend over de Driehoek. Maar na het verschijnen van zijn eersteling, krijg hij duizenden brieven van mensen die rare gebeurtenissen hadden meegemaakt in de Driehoek. Nu ben ik nogal sceptisch over deze brieven, daar een groot deel waarschijnlijk kan teruggevoerd worden naar sensatiezoekers. Volgens Berlitz waren er ook getuigen, die eerder niet met hun verhaal naar buiten durfden te komen, uit angst om voor gek versleten te worden. Door de publicatie van het boek, werd het fenomeen over de ganse wereld bekend. Een tweede boek drong zich dus op voor Berlitz. U gaat weeral ongelooflijke getuigenissen en waarnemingen te lezen krijgen. Meestal van goed opgeleid militair personeel, dus mensen die natuurlijke fenomenen perfect kunnen onderscheiden van "niet zo natuurlijke." Er zijn duizenden van deze verhalen. De belangrijkste heb ik gebundeld. Ze komen uit het boek van Berlitz. Aangezien dit al 30j. oud is, worden de getuigenissen aangevuld door meer recentere waarnemingen. Verdwijningen in de Bermudadriehoek zijn legio, meerdere duizenden personen zijn al vermist. Meestal bij helder weer, er wordt ook niets teruggevonden zoals wrakhout, een olievlek of andere overblijfselen die gepaard gaan met het vergaan van schepen, of neerstorten van vliegtuigen. Het lijkt of ze gewoon van de zee, of uit de lucht geplukt worden. Véél van de getuigen die de Bermuda Driehoek "overleefd" hebben, spreken van elektromagnetische verschijnselen : ronddraaien van kompassen, slecht functioneren van radio, radar, sonar of zelfs een volledige dienstweigering. Elektriciteit valt weg, motoren beginnen te sputteren. Pulserende lichten worden gezien zowel boven als onder water. Een plotseling optredende, lichtgevende mist wordt dikwijls waargenomen. Vliegtuigen die de Driehoek kruisen hebben onverklaarbare tijdswinst of -verlies. Er werden verschillende "spookvliegtuigen" gezien, die neerstortten, maar waarvan geen spoor werd

teruggevonden. Ze stortten ook neer in volmaakte stilte. Dit geeft het beeld dat er een soort van herhaling van een eerder gebeurde ramp zich terug afspeeld. De lichten waarvan sprake is, veroorzaken dezelfde pannes als de UFO 's. Magnetische stormen die purperen lichtflitsen uitspuwen, worden waargenomen. Enkele voorvallen zoals ze zijn beschreven in het boek van Berlitz :- Een Cessna wordt achtervolgd door een wolk, waardoor de instrumenten slecht gaan werken, de piloot raakt daardoor zijn koers kwijt, en hij vindt de dood.- Een Beechcraft Bonanza vliegt een monsterlijke cumuluswolk binnen, voor de kust van Andros. Het verliest radiocontact dat na 4 minuten terug hersteld wordt. Maar dan bevindt het vliegtuig zich al boven Miami met 25l. benzine méér aan boord dan er had moeten zijn. - Een 727 is tien minuten zoek op het radarscherm, de piloot meldt dat hij een lichtgevende wolk binnenvliegt. Bij de landing hebben alle horloges en de chronometers van het vliegtuig, een achterstand van 10 minuten. Nochtans werd er een tijdcheck gedaan 30 min voor de landing.- Een vliegtuig wordt door honderden getuigen gezien wanneer het neerstort vlakbij een druk strand, maar er wordt geen spoor van teruggevonden.- Een Cessna wordt door de verkeerstoren boven de Bahama 's gespot. Maar de toren kan geen contact opnemen met de piloot. Wel hoort de toren de piloot tegen zijn medepassagiers zeggen, dat ze boven het verkeerde gebied moeten bevinden, omdat er beneden niets te zien is, alhoewel ze wel degelijk boven het eiland vlogen.- Een matroos op wacht, ziet zijn schip ronddraaien, navigatie-instrumenten weigeren dienst. Een vuurbal die laag over het schip vliegt, veegt hem bijna van het dek.- Een bemanningslid van de Queen Elizabeth II ziet een vliegtuig recht op het schip aanvliegen. Plots duikt het in zee, de zee gaat gewoon open, er is geen plons, geen wrakstukken, niets...- Stuurlui zien schepen, schrijven de namen ervan op, maar later zal blijken dat deze schepen al lang geleden zijn vergaan of vermist.- Een enorm oprijzende maan verschijnt uit het water, het personeel van een kruiser met geleideprojectielen is getuige. Het schip verandert van koers. Wanneer ze aan de kade komen, wordt het logboek in beslag genomen, en wordt het nooit teruggegeven.Toen Berlitz zijn eerste boek uitbracht, kreeg hij een telefoontje van een marinekapitein die verklaarde : "Eindelijk doet er iemand zijn mond open over de zaken die wij al jaren weten en waarnemen in de Bermuda Driehoek." Nu blijkt het magnetisch veld van de Driehoek zich verder uit te strekken dan algemeen werd aangenomen. Satellieten op 1400 km hoogte worden er zelfs door aangetast. Dit magnetisch veld bestaat waarschijnlijk al duizenden jaren. Columbus tekende in zijn logboek op dat hij bij de Bahama 's gloeiend water zag, en vuurballen. Hij zag ook een zeemonster voor de kust van Hispaniola, in die tijd een waarschuwing dat er storm op komst was. In juni 1494 deed er zich een vreemde wervelwind voor, waardoor de schepen een viertal keer rondtolden, zonder dat er een storm was, ofdat de zee ruw was. Drie van zijn schepen zinken.In 1502 verzocht Columbus de gouverneur van Hispaniola om geen schepen uit te zenden. De gouverneur sloeg zijn raad in de wind. Dertig galjoenen vol met schatten, zette koers naar Spanje. Zesentwintig schepen vergingen in een storm, die leek alsof er een zeeslag werd uitgevochten. Zes maanden later vergingen nog eens 17 schepen, afgeladen met schatten.In datzelfde jaar spoot een gigantische waterfontein tussen 2 van Columbus' schepen. Columbus kon door zijn groot zeevaardigsschap ontkomen aan de vloek van de Driehoek.Niet altijd vergaan de schepen volledig. Soms wordt er een schip teruggevonden dat volledig ontdaan is van de bemanning. Nog een groter mysterie, aangezien wanneer het schip in een storm of draaikolk zou terechtkomen, het letterlijk dan met man en muis zou moeten vergaan, of dat tenminste de schepen averij zouden oplopen. Dit is niet zo. Misschien zien de opvarenden iets, waardoor ze de verdrinkingsdood preferen, boven het ter plekke op het schip blijven. Men zou kunnen opperen dat er een soort kracht werkzaam is, die biologisch leven opslorpt, doch deze stelling snijdt geen hout, aangezien er op de

teruggevonden spookschepen nog dieren aanwezig waren. Deze werden onderzocht en men kon geen afwijkingen vaststellen.Een andere verklaring kan niet gegeven worden. Toch geen natuurlijke.Een Japans vrachtschip zendde volgende SOS door : "Gevaar als een dolk nu, kom nu, we kunnen niet ontsnappen." Aan wat kunnen ze niet ontsnappen?Een andere opgewonden boodschap was : "Zo één heb ik nog nooit gezien!" Dit is een gesprek tussen de vluchtleider van een eskadron en de verkeerstoren :LT(Luitenant) : "Roep toren. Dit is een noodgeval. We schijnen uit koers te zijn. We zien geen land. Herhaal. We zien geen land."T(Toren) : "Wat is uw positie?"LT : "We zijn niet zeker van onze positie, we weten niet waar we zijn...we schijnen uit koers te zijn."T : "Blijf rechtstreeks naar het Westen koersen."LT : "We weten niet aan welke kant het Westen is. Alles is verkeerd...vreemd. We zijn over geen enkele richting zeker. Zelfs de oceaan ziet er niet zo uit als hij zou moeten doen...Piloten in Vlucht 19 rapporteerden hetzelfde, terwijl hun kompassen tilt sloegen. Vlucht 19 is de beruchtste vlucht boven de Driehoek. Niet alleen verdwenen er 5 vliegtuigen tegelijkertijd. Het reddingsvliegtuig dat op zoek ging naar het verloren eskadron, verdween eveneens zonder een spoor na te laten.Een B-24 vloog op 3 km hoogte, toen het toestel plotseling begon te schudden, alsof het uiteen zou vallen, het ging in een neusduik en ze verloren op korte tijd hoogte. Omdat het toestel op geen enkele besturing meer reageerde, sprong de bemanning eruit. Toen ze aan hun parachutes bengelden, zagen ze dat het vliegtuig zich herstelde, en verder vloog zonder hen. Na een geslaagde solovlucht van 2000 km sloeg het te pletter tegen een berg. De navigator van de vlucht verklaarde : "In die tijd realiseerden we ons niet dat er zoiets als een Duivelsdriehoek bestond. Maar ik geloof dat er daarginds iets is, de één of andere geheimzinnige kracht. Er is geen enkele logische verklaring voor wat er gebeurde. Het toestel volgde de tegenovergestelde koers, als diegene die ze zou moeten gevolgd hebben toen de instrumenten dienst weigerden."Instrumenten van onderzeeërs worden ook beïnvloed, waardoor het lijkt alsof er iets van onder de zeebodem het magnetische veld doet ontstaan.Verklaring van Commandant Billson tijdens een nachtvlucht : " Het radiokompas begon te draaien, alsook het magnetisch kompas. Onze radio werd door statische elektriciteit uitgeschakeld. Al onze vluchtinstrumenten weigerden dienst. De nacht werd erg donker. Er was geen zee, geen hemel, sterren of wolken, alleen een inktzwarte nacht. Ik voelde me ontzettend duizelig, voor het eerst in 5000 vlieguren. We wisten niet waar we naartoe vlogen, dus keerden we om en probeerden we om terug te komen naar Banana River, op de gis navigerend. Toen we de basis naderden, begonnen onze instrumenten weer te functioneren. Ik realiseerde me de band met de Bermuda Driehoek niet, totdat deze in de openbaarheid werd gebracht."Een piloot zag in 1964 een nevelachtige glans verschijnen op zijn rechtervleugel, deze verspreidde zich over het roer naar de linkervleugel. De navigatietoestellen vielen uit, totdat hijzelf ook begon gaan te gloeien!We weten uit ons UFO-dossier, dat deze tuigen licht uitschijnen, door de mogelijke ionisatie van de lucht, dus de opwekking van een magnetisch veld. De Driehoek zou dus een "zelfopwekker" zijn van zulk een energieveld. Maar wat zijn de krachten die ervoor verantwoordelijk zijn? Kort voor een aardbeving zich voordoet, verschijnt er een lichtflits aan de hemel. Deze wordt veroorzaakt door de spanning die door de tektonische platen wordt opgebouwd, vlak vóór de beving. Maar dit gaat niet op voor de Driehoek, omdat er zich daar niet zo veel zeebevingen voordoen dan nodig zou zijn. De getuigen spreken ook van lichtgevende wolken die véél langer dan een flits zichtbaar zijn, dus is er een andere trigger die deze lasershows opvoerd. Deze wolken lijken soms de tijd zelf om te buigen.

Verschillende piloten bevestigen dat ze zijn blijven "kleven" in de tijd. Een piloot vloog een wolk binnen om er een kwartier later uit te komen. Hij was nog steeds op dezelfde plaats. Er was geen tegenwind. Een boost vooruit in de tijd, zijn al even talrijke waarnemingen. Ik heb vermeld dat het magnetische veld van de Driehoek zich tot in onze stratosfeer(en waarschijnlijk vér daarbuiten) uitstrekt. Doorklieft deze straling dan ook de aardbol, om aan de andere kant dezelfde verschijnselen op te roepen? Het antwoord op deze vraag is een klaar en duidelijk JA.In de buurt van Japan ligt de Duivels- of Geestenzee, die dezelfde spookverhalen oplevert als de Driehoek. In de oude Chinese literatuur worden deze krachtvelden gelinkt aan een vroegere superbeschaving. Totdat het boek van Berlitz verscheen, werden alle verschijnselen in de Driehoek in de doofpot gestopt. Militairen werd de zwijgplicht opgelegd, totdat er onderzoek werd verricht. De resultaten van deze onderzoeken zouden ze nooit te weten komen.Een officier op een kruiser meld het volgende : "We kwamen terug van een opdracht in Guantanamo, we voeren ten Noorden van Cuba. Het merendeel van de bemanning wist niet waar we ons bevonden, maar ik navigeerde, dus ik wist dat we in de Driehoek zaten. Het was 23u45. De uitkijk aan stuurboord had iets gezien, en viel flauw. Iemand anders riep : "Heb je iets gezien op de radar?!" We gingen kijken wat er gaande was. Dit is moeilijk te omschrijven... Het leek net of de maan opging aan de horizon, maar hij leek wel duizendmaal groter, als een zonsopgang, maar zonder licht. Het werd steeds groter. Het kwam op aan de horizon op ongeveer 20 km. afstand. Het werd gedurende 15 min. steeds groter. Het leek een kernexplosie, maar het bleef op dezelfde plek en werd steeds groter. Als het een kernexplosie was geweest zou het op de radar te zien geweest zijn, maar deze meldde niets. Toch keerden we het schip(dit is standaardprocedure bij een ontploffing). We stonden een hele tijd aan dek, toen iemand benedendeks ging, om een fototoestel te halen, was het al te laat om foto 's te nemen. Het was een heldere nacht, de echte maan stond al in de lucht. Alles werd genoteerd in het logboek. Toen we aanmeerden in Norfolk, kwamen er een paar officieren aan boord die het logboek meenamen. De kapitein riep ons samen en zei ons met niemand over het gebeurde te praten."Niet alleen wolken, manen of andere fenomenen blijken uit de zee op te rijzen. De zee zelf heeft men op verschillende tijdstippen zien oprijzen tot grote hoogte. Piloten van een 707 zagen tijdens een vlucht een enorme watermassa opstijgen in de vorm van een reusachtige bloemkool. Ze berekenden dat de watermassa een 1.5 km breed was, en 1 km hoog! Nu was ik eerst van mening dat deze bloemkoolachtige waterhoos afkomstig kon zijn van een onderzeese, nucleaire detonatie, maar 1 km hoog, zou wel een megaton-explosie zijn. De piloten kunnen natuurlijk ook een foute berekening gemaakt hebben. Ook nog ivm deze nucleaire explosies : De overheid doet overal geheime proeven. Dus het waarnemen van deze fenomenen door militair personeel, en het praten erover, wordt dan natuurlijk in de kiem gesmoord door de legertop. Zo is bekend dat in Rusland er kernproeven werden gedaan, met als doel, het optekenen van de gevolgen voor de burgers. Zo werden deze na de explosie opgedragen om op de grond te gaan liggen. Een dag later kwamen wetenschappers hen onderzoeken. Tsjernobyl werd ook eerst afgedaan als een onschuldig brandje in de centrale. De meesten gingen de dag erna gewoon werken in de centrale, ze moesten alleen maar een zuurstofmasker dragen. De dag erna werd het echter bittere ernst, toen een gebied zo groot als België onmiddelijk werd ontruimd. Dit is nu nog altijd de dode zone(straling zal pas na 26000j. verdwijnen).De bewoners mochten alleen maar een handvol spullen meenemen, aangezien alles radio-actief was. Werkers die puin moesten ruimen op het dak van de ontplofte reactor, mochten maar 40 sec. op het dak, aangezien ze anders zouden sterven. Velen stierven aan kanker en andere stralingsziekten. Van sommige besmette slachtoffers viel het vel van hun beenderen. Toen de wind draaide werd de nucleaire wolk richting Europa geblazen. Ook hier werd het risico gebagatiliseerd. De toenmalige weerman Armand Pien, verklaarde dat de hoeveelheid radio-activiteit verwaasloosbaar was. Dit was niet zo, ook onze gewassen werden besmet. Pien zou later verklaren

dat hij met verkeerde metingen werd geïnformeerd. Ofdat de stijgende kankergevallen hier in Europa ook te wijten zijn aan de toenmalige ramp in Tsjernobyl, kan niet met zekerheid worden vastgesteld. We zijn wel blootgesteld aan een verhoogde concentratie. Ondertussen wordt gewerkt aan een mantel voor de kerncentrale. De betoncapsule die nu de ontplofte reactor bedekt(die nog steeds brand), is aan vervanging toe. De bouw van de nieuwe sarcofaag zal 2 jaar duren. Wanneer de oude sarcofaag instort, zal deze een nieuwe kernramp veroorzaken. Tot zover dus de uiteenzetting "Hoe goed de overheden omspringen met de gezondheid van hun burgers."Terug naar de watermuur in de Driehoek.Een officier van een Pan Am vlucht zag de vorming van een enorme witte blaas, weeral bloemkoolvormig. Er waren verschillende getuigen die het fenomeen gedurende een drietal minuten gadesloegen. Daarna klapte het ineen tot niet meer dan een grote cirkel donkerblauw water. Nu ben ik nogal geneigd om verbanden te leggen. Die "maan" die de getuigen zagen : Wordt er niet in de legende van Indianen vermeld dat de "oude maan brak." Was er toen al een energieveld aanwezig dat door een superieure beschaving werd opgewekt? "Brak" dit energieveld door het tenondergaan van deze beschaving? Hebben geheime diensten deze energiereus terug kunnen opstarten? Indien deze vragen bevestigend kunnen beantwoord worden, dan zal deze superieure beschaving al ontdekt zijn. Indien dit zo is, zal deze ontdekking geheim gehouden worden, alleen al door het feit dat : als de technologie van deze beschaving in de handen van terroristen valt, de wereld herschapen zal worden in totale chaos. De volgende waarneming is een verslag van wat een soort van "schaduw van Atlantis" was :De Yamacraw was in de buurt van de Sargassozee. Honderden kilometers van vasteland verwijderd. Toch gaf de radar land aan op 40 km afstand. Binnen enkele uren voer de Yamacraw naar iets wat op land geleek. Maar daarvoor was het veel te hoog. Deze substantie leek echter boven het water te staan, ondoordringbaar voor radar en zoeklichten. Het strekte zich uit zover het oog kon zien. Toch drong het schip de substantie in. Het leek alle licht op te slorpen. Het personeel begon te hoesten, de motor begon te sputteren. De kapitein keerde het schip. Bij zonsopgang was het "eiland" nergens meer te bekennen. Het opslorpen van licht lijkt op een zwart gat, maar véél zwakker dan deze die zich in de ruimte voordoen. Deze ontrekken nl. niet alleen het licht, maar ook de hemellichamen met hun anti-materie. Als men in de Driehoek spookvliegtuigen ziet crashen, hebben de Yamacraw-bemanningsleden dan de "geest van Atlantis" gezien. Met andere woorden, een manifestatie van de krachten die nog altijd werkzaam zijn in het gebied? Indien de overheid er voor niets tussenzit bij deze verschijnselen, moeten we dit daaraan wel toeschrijven. De waarnemingen zijn gedaan door weeral hoogopgeleid en ervaren personeel. Er kan niet onmiddellijk een verband gelegd worden met natuurlijke krachten. Hoewel er geopperd wordt dat de Yamacraw het zwavelachtige resultaat van een onderzeese vulkaanuitbarsting binnenvoer. Maar dan zou deze substantie, die zo uitgestrekt was, de volgende dag nog zichtbaar moeten zijn.We hebben al lichtgevende wolken gehad, donkere nevel...Er zijn ook waarnemingen van rare wolkenvormen. J Osborn verteld zijn relaas : "We vlogen een routinepatrouille tijdens een zeer heldere nacht. Op vijf minuten vliegtijd van onze tuigen, kwamen twee ongewone wolkenformaties opzetten. De ene was een lange gebogen driehoek, ongeveer drie km. lang. De tweede bolvormig, met een diameter van 400 meter. Allebei gaven ze licht. Het leek op een ijsje, waarvan de bol van het hoorntje gescheiden was. Alle bemanningsleden zagen deze wolken. Toen één van hen zijn fototoestel bovenhaalde, kwam er een uitermate sterke lichtstraal vanuit de wolken, zocht het gebied waarin we vlogen enkele seconden af, en bleef toen gericht op onze formatie. Terug op onze basis maakten we een rapport op, en leverden de foto 's in. Rapport en foto 's zagen we nooit terug. Later vroegen we onze officier ernaar. Hij zei dat hij er niets van wist. Het leek dat hij er niet wilde over praten, en zei dat het misschien iets had te maken met de fall-out van één van onze ruimtelanceringen. Dat

zou een verklaring kunnen zijn voor de wolk, maar niet voor het felle licht dat op ons werd gericht."In de jaren 70 raakte een Indiaanse marinepiloot zoek. Hij scheen in moeilijkheden te zijn, maar zond geen SOS uit. Toen hoorde men hem over de intercom zingen. Een vriend, ook een Indiaan, werd naar de intercom geroepen. Hij herkende het dodenlied dat een Indiaan zingt, alvorens naar de eeuwige jachtvelden te vertrekken. Vliegtuig en piloot verdwenen daarna spoorloos. Hieruit blijkt dus dat de Indiaanse piloot in zijn lot berustte. Hij zag zijn verdwijning/dood dus aankomen. Net als de bemanningen van de spookschepen blijkbaar.Toch was de legertop ook niet zo gerust in de Driehoek. Want vanaf 1974 werden de oefenvluchten van de marine buiten de Driehoek gehouden. Er werd geen verklaring gegeven voor de "verhuizing."Het wordt méér en méér intrigerender, of belachelijker, wanneer bemanningen van onderzeeboten "opduiken" met verhalen over onbekende zeemonsters. Zulk een verhaal wordt verteld door de bemanning van de onderzeeër Alvin : Zij zagen een monster in een ravijn op 5000 voet, 150 meter. Een dik lichaam met vinnen, lange nek, slangachtige kop. Een soort grote hagedis met vinnen. De camera 's werden op het dier gericht, maar het was al buiten het opnamebereik van de camera 's. Nu vind ik dat dit dier nogal veel op Nessie lijkt. En misschien was er een drukverlies in de cabine, waardoor de bemanning een kort zuurstoftekort gehad hebben, waardoor ze dingen gezien hebben die er niet waren. Iemand die drugs genomen heeft, kan een mededruggebruiker ook meenemen in zijn roes, zodat zij samen dezelfde beelden zien.Alhoewel het best mogelijk is, want veel van het oceaanleven, zeker op grote diepte, is nog niet in kaart gebracht.Ook interacties met UFO's boven de Driehoek worden gesignaleerd. Thomas Mantell achtervolgde een buitengewoon groot, metaalachtig, schijfvormig toestel. Toen hij het naderde, viel zijn vliegtuig gewoon in stukjes uiteen. De wrakstukken werden geborgen, en deze vertoonden ontelbare kleine gaatjes. De verklaring van de luchtmacht was, dat de kapitein de planeet Venus achtervolgd had, en daarna de achtervolgin had ingezet op 2 weerballons, waarna hij een black-out kreeg door het zuurstoftekort en de dood vond. Over de vreemde toestand waarin de wrakstukken zich bevonden, werd met geen woord gerept.Over UFO 's zijn de overheden dus niet te spreken, of beter gezegd, ze willen er niet over spreken. Zo werd een F 101, gevlogen door een luchtmachtmajoor, gevolgd op de radar. Plotseling verscheen een grote schotel op de radar die de F 101 "opslokte." Onmiddellijk werd er naar de F 101 gezocht, zonder resultaat. De volgende ochtend verscheen het toestel terug, nog steeds bestuurd door de majoor, die compleet in de war was. Hij vertelde dat hij in een UFO werd getild, en daar ondervraagd werd door humanoïde wezens, die zeer geïnteresseerd waren in zijn testvliegtuig. Na tien uur werd hij weer vrijgelaten. Vóór zijn kaping had hij voor nog ongeveer 20 min. brandstof. Hij had nog dezelfde hoeveelheid toen hij zijn vlucht vervolgde. Hij werd in een psychiatische instelling opgenomen. Al het personeel dat kennis had van deze zaak, werd bedreigd met gevangenisstraffen, boetes en andere sancties, indien ze met één woord repten over de zaak.De voorraad brandstof die de majoor nog overhad klopte met hetgene hij nog had vóór zijn ontvoering. Dit klinkt dus als een waarheidsgetrouwe ontvoering. Ware het niet dat hij met een testvliegtuig vloog. Men kan bv. de radar misleiden. Er kan een voorwerp geprojecteerd worden op het radarscherm. Indien de majoor niet zo vaderlandslievend was, kan hij gedurende die tien uur naar een ander regime gevlogen hebben, zodat deze, tegen een forse vergoeding, het testvliegtuig kon onderzoeken. Ik neem niet klakkeloos over wat er geschreven en verteld wordt. Als er een "normale" verklaring kan worden gevonden, zal ik deze ook geven.Zo ook met de verdwijning van Vlucht 19. De eskadronleider zegt nog : "Kom mij niet achterna." Hij heeft dus iets gezien wat hem zo bang maakte, dat hij niet wilde dat andere personen in gevaar kwamen. Deze personen kunnen misschien iets gezien hebben, wat ze niet mochten zien, en kunnen ze door de "bevoegde" instanties het zwijgen zijn opgelegd. Toch doet de overheid de moeite om te laten uitschijnen dat ze evenzeer verbaasd zijn over de Driehoek, dan de getuigen die de waarnemingen doen.

Zo werd in 1956 Project Magneet opgestart. Een onderzoek naar de magnetische afwijkingen binnen de Driehoek. De ganse bemanning van een onderzoekstoestel verdween.Berlitz stipt ook de Atlantislegende aan. Hij verklaart dat wanneer de zeespiegel zou zakken naar het peil van pakweg 20000 v.Chr. het landschap er zou uitzien, zoals Plato het beschrijft. Atlantis bevatte grote dalen, die nu dan volledig onder water liggen. .Toch nog eventjes de ontdekkingen in de Driehoek die onder de zeespiegel liggen :reusachtige muren, betegelde vloeren, afgeknotte piramides, gangen, concentrische cirkels van gigantische stenen, gebeeldhouwde zuilen en beeldhouwwerk... Men gaat ervan uit dat Atlantis nooit de grootte kon hebben, die Plato omschrijft. Maar waar ze allemaal aan voorbijgaan : als Atlantis door de lagere zeespiegel verbonden was met Amerika, door de zogenaamde "stapstenen" die in de legendes vermeld worden, met een uitloper tot aan de Canarische eilanden. Dan wordt wel de veronderstelde grootte gehaald, en nog groter. Plato kon volgens onze geschiedschrijving nog geen weet hebben van Amerika. Onderwaterruïnes bevinden zich bij de Canarische eilanden, alwaar bovengronds ook enkele piramiden staan. Voor de kust van Spanje en Noord-Afrika zijn er ook gevonden. Dit klopt met de veronderstelde "reikwijdte" van Atlantis. Niet alle structuren kunnen toegewezen worden aan Atlantis. En sommigen zijn waarschijnlijk van meer recentere datums, maar we moeten toch toegeven dat we een interessant archeologisch verleden hebben.Bij Noord-Bimini ligt een labyrint-achtig netwerk van kamers in nog geen 3m water. Vér buiten de kust zouden zich enorme piramides bevinden. Duikers hebben ze onderzocht, maar doen nogal terughoudend over hun ontdekkingen. Dit komt voort uit het feit dat ze de locatie geheim houden, zodat ze eventuele "schatten" kunnen claimen. Méér en méér wordt er gefluisterd dat deze schatten niet door schipbreuken op hun plaats zijn neergekomen, maar dat er wel degelijk sporen zijn van een verloren beschaving. Nu vind ik het nogal wiedes dat een piramide op de zeebodem niet naar een schipbreuk herleid kan worden:-). Een reusachtige piramide, met een hoogte van 143m, ligt in de wateren van de Driehoek, ze heeft dezelfde stijgingshoek als de piramide van Cheops. De basiszijden zijn niet even lang, wat te verklaren is door het feit dat de piramide bedekt is door modder, en dat ze nog hoger is. De top van de piramide ligt 90 m onder water. Dit is eigenaardig, aangezien de zeespiegel dan na de bouw van de piramide 250 m zou zijn gestegen. Wetenschappers houden bij het afsmelten van de polen rekening met een stijging van 60m. Maar tijdens de ijstijd was praktisch het volledige Noordelijk halfrond bedekt met een ijskap. De ijskap van Antarctica is 4km dik, het resultaat van jarenlange sneeuwval. Hoe lang hebben de ijskappen van de laatste ijstijd kunnen groeien? Wetenschappers gissen maar, maar het zou best mogelijk zijn, dat deze ijskappen bij het afsmelten een stijging van de zeespiegel met 250m zou kunnen bewerkstelligd hebben.Indien deze veronderstelling niet klopt, zou Atlantis of deze piramide-beschaving letterlijk tenonder zijn gegaan zoals in de legenden wordt vermeld. Ondertussen gaan de verdwijningen verder in de Driehoek. Een eskadron van 5 vliegtuigen vliegt een wolk binnen. Er komen er maar 4 uit. Het vijfde vliegtuig wordt nooit teruggevonden. Vanop de grond alsook in de lucht, werd geen val van het vliegtuig opgemerkt. Veel vliegtuigen verdwijnen in dezelfde periode boven de Driehoek. Sommige wetenschappers denken dan ook dat seismologische activeiten er verantwoordelijk voor zijn. Daardoor zouden lichtbollen onder water gesignaleerd worden, en zou er elektrische interferentie ontstaan. Ik wil wel meegaan in de redenering, maar onderzeese vulkaanuitbarstingen kunnen niet verantwoordelijk gesteld worden voor alle geheimzinnige gebeurtenissen in de Driehoek.In 1955 deden enkele matrozen hun verhaal : "Het was ochtend, maar de zon was nog niet op. Plotseling schreeuwde de officier van wacht. Het schip werd dol, het draaide in een kring rond. Op datzelfde moment zagen we een vuurbal op ons afkomen, met een koers die hem ongetwijfeld in botsing met het schip zou brengen. Ik raakte in paniek en wou overboord springen, maar de stuurman wierp mij tegen het dek, en de bol vloog rakelings over ons heen. Er was geen geluid, maar toen we opstonden waren er vreemde draaikolken in de zee. Gyro en elektrische uitrusting van het schip werkten de ganse reis niet meer,

en moest in de haven gerepareerd worden." Deze waarneming kan volledig toegeschreven worden aan seismologische activiteit. De volgende niet zo zeer meer :"De lucht was stralend helder totdat ineens, grote bliksemschichten erdoorheen schoten. Elke enorme flits duurde ongewoon lang, zo 'n 5-6 sec. Wat later begon het voor ons te bliksemen. Het kompas reageerde niet, Alle stroom in de neus raakten we kwijt. Er kwam rook uit de stuurboordmotor. We raakten veilig op de grond. Ik heb in 14 landen gevlogen, maar nog nooit dergelijke bliksemschichten gezien. Je kon de verbrande ozon ruiken in de lucht."Twee duikers zagen van op het strand bij Bimini nog een vreemdere lichtshow :...Een enkele ster leek zich los te maken en kwam recht op ons af. Hij bleef boven ons hangen en bewoog toen naar rechts. De manoeuvres die de ster uitvoerde waren met een geschatte snelheid van duizenden km/u. Hij leek blauwachtig wit en leek te trillen. Soms hoorden we een zoemend geluid. Het schoot erg snel weg. Ik heb nooit in UFO 's geloofd. Maar ik ben er zeker van wat ik zag. Ik wil niet zeggen dat het buitenaards was, maar het was een UFO. Henrick(de andere duiker) zei : "Ik heb het gezien, maar ik geloof het niet."Een piloot zag tijdens een nachtvlucht een verblindend licht. Het was zo fel dat hij duidelijk de grondcontouren zag en de zee, maar het wierp geen schaduwen af.Een sleepboot trok de "Wild Goose" naar de haven voor reparatie. Een mist omvatte de WG. En de WG trok de sleepboot mee de mist in. De kapitein van de sleepboot loste de sleepkabel. Van de WG is nooit nog iets vernomen, drie bemanningsleden vermist, een vierde volgde de sleepkabel in zee, en werd gered. Een kapitein meldde een soort torpedoachtig voorwerp 60m lang, dus véél te groot voor een torpedo, dat met een rampkoers op het schip afstevende, maar onder het schip doordook, en doodleuk zijn weg vervolgde. Nu blijkt dit voorwerp van een niet biologische oorsprong te zijn, andere getuigenissen gaan daar wel van uit :"Ik was diep genoeg om voor de boot uit te kijken en de één of andere ronde schildpad, of grote vis van 100 kg werd zichtbaar. Ik ging lager om goed te kijken. Het dier keek om, het had een apegezicht met een naar voren stekende kop, een veel langere nek dan een schildpad, en draaide die nek als een slang. De ogen waren net als die van een mens, maar groter. Het vluchtte weg." Ik vind dit verhaal compleet belachelijk, maar wil het hier toch vermelden, ter inleiding van het volgende bericht van het passagiersschip de "Santa Clara" : "Raakten zeemonster en doodden of verwonde het ernstig. Schatten lengte op 15m. Laatst gezien, spartelend in groot gebied van bloederig water en schuim, opgemerkt door eerste officier Humphreys en derde officier Axelson."In het gebied is een legende over "Luska," een zeemonster dat duikers zou verslinden.Waarnemingen van reusachtige pijlinktvissen worden ook gedaan. Zijn er testen aan de gang met deze diersoorten? Worden ze ingezet voor militaire doeleinden? Dit is niet zo verwonderlijk. In Eos stond een artikel, waarin stond te lezen, dat men zelfs vlinders kon inzetten voor het leger. Nanobots, of mechanische insekten zouden op de ontwerptafel liggen. Indien er geen militaire testen gedaan worden, zijn deze vreemdsoortige dieren dan afkomstig van een andere, wereld/dimensie, of nog onontdekte soorten? De "poort" naar deze dimensie kan misschien eruitzien zoals hier wordt beschreven :"Toen ik naar de voorgeschreven hoogte van 3km klom, zag ik een elliptisch gevormde wolk.Ik was mijn vluchtplan aan het bijwerken, anders had ik opgemerkt dat de wolk zich eigenlijk véél hoger had moeten bevinden. Ik vloog erdoorheen met een snelheid van 300m per minuut, maar ik zag dat de wolk even snel steeg als ikzelf. Soms was ik hem voor, daarna haalde hij mij weer in. Ik schatte hem 20 km breed. Ik dacht erover om terug te keren naar Andros, maar uiteindelijk kwam ik eruit en de lucht was helder. Toen ik echter omkeek was de wolk gigantisch groot, en in een halve cirkel gebogen, met een deel ervan vóór ons, ongeveer 20 km hoog. De basis van de wolk leek recht de oceaan in te gaan, niet zoals andere cumuluswolken, die erboven zweven. Ik probeerde eromheen te vliegen maar zat er ineens binnenin. Ik zag een opening en snelde eropaf, er bleef slechts een klein tunneltje over als ontsnappingsroute, maar het werd steeds kleiner en kleiner. Toen ik het gat bereikte, met een kritieke snelheid van 400 km/u, was het gat nog maar 60m breed,

en werd nog steeds kleiner. Het leek wel alsof ik door het vizier van een geweer keek. Het leek een horizontale tunnel, gericht op Miami. Aan de andere kant kon ik de heldere hemel zien tussen de tunnel en Florida. De wanden van de tunnel glansden helderwit. De nauwer wordende wand was scherp afgetekend, en kleine wolkjes bewogen in de richting van de wijzers van de klok langs de wanden.Als de automatische piloot de vleugels niet op de horizon gericht gehouden had, zou ik de vleugels misschien met de rotatie van die wolken meegedraaid hebben, en zijwaarts de wolk ingevlogen zijn. Tijdens de laatste 20 sec raakten de vleugels de wanden. Op dat punt was er een verlies van zwaartekracht, en ervoer ik totale gewichtloosheid. Toen ik uit de tunnel kwam, zag ik een dofgroene mist, in plaats van de helderblauwe lucht die ik ervoor gezien had. Ik trachtte mijn positie te bepalen, maar alle instrumenten weigerden dienst. Ik kon ook geen contact opnemen met de radarbasis.Volgens de vliegtijd zou ik de Bimini Keys moeten bereikt hebben. Ineens zag ik door de mist een eiland onder mij vandaan schieten. Toen kwam er bericht van de radarcontrole dat er een vliegtuig recht naar het Westen vloog, over Miami. Volgens mijn vliegtijd kon ik dat niet zijn. Toen gebeurde er iets ongewoons : plotseling verschenen er in de nevel grote spleten, alsof je door een rolgordijn keek. Ze liepen parallel aan onze vliegrichting. De spleet werd breder, en we zagen de kust van Miami. De vlucht was onmogelijk voor mijn toestel, om in enkele minuten van Bimini naar Miami te vliegen. De totale vlucht had 20 min korter geweest dan normaal.Er werd zelfs een omweg van 80 km gemaakt. Ik onderzocht de brandstofbommen en realiseerde dat ik 100 liter brandstof had verbuikt tegenover de gebruikelijke 160. Misschien had de wolkenformatie een snelheid van 1500 km per uur, die samengevoegd met de snelheid van mijn toestel, een snelheid opleverde van bijna 2000 km/u." Dit zou zeer eigenaardig zijn en bijna onmogelijk. Maar dat was de enige, logische verklaring die de piloot kon geven.Stuurlui op de Queen Elizabeth, zagen een vliegtuig neerstorten. Maar het verdween geluidloos in het water, zelfs geen plons. Het leek alsof de zee openging en het vliegtuig verzwolg. Ze keerden het schip, en zenden een reddingssloep uit, maar niets werd gevonden. Voor het hotel "Daytona Beach," deed zich een soortgelijk ongeval voor. Het toestel was zo dichtbij, dat twee getuigen, die op het balkon stonden, dachten, dat het vliegtuig door het raam ging vliegen. Gewaarschuwd door nog verschillende andere getuigen, begon de Kustwacht de omgeving af te zoeken, weeral zonder resultaat. Er werd geen enkel vliegtuig als vermist opgegeven, alhoewel honderden mensen het vliegtuig zagen neerstorten. Het geval werd uiteindelijk geklasseerd als een gerucht.Ook spookschepen worden gesignaliseerd, en zelfs gefotografeerd :Soms worden ze niet gezien, maar wanneer foto 's worden ontwikkeld, vertonen ze méér, dan de fotograaf dacht, dat hij op het plaatje gezet had :Een elektromagnetische storm vond plaats 100 km voor de kust van Bimini. De heldere avondlucht werd voortdurend verlicht door bliksemschichten, waarvan vele groen en purper van kleur waren. Deze werden steeds intenser totdat de hemel in lichterlaaie leek te staan. Dr. Jim Thorne, leider van een filmexpeditie, nam foto 's. Hij was benieuwd ofdat de foto 's gelukt waren. Maar hij kreeg méér te zien dan hij verwachtte. Links op de afdruk stond wat leek op een groot zeil, ongeveer 30m van zijn eigen schip verwijderd. Maar er waren tijdens of na de storm geen schepen in de buurt geweest.Er zijn verschillende waarnemingen in het gebied van de Vliegende Hollander, een spookschip dat al jaren wordt gezien in de wateren van de Driehoek. Een reusachtig schip, dat uit verschillende etages bestaat, en dat scherp wordt waargenomen, en even mysterieus in de nacht verdwijnt, als het gekomen is.Vanwaar komen deze spookschepen en -vliegtuigen? Een teveel aan fantasie van mensen die zich bewust zijn dat ze in de Driehoek zich bevinden, en dingen gaan zien die er niet zijn? Kan veel waarnemingen verklaren. Maar niet diegenen die op foto staan, alhoewel blijkbaar sommige mensen beelden kunnen projecteren, zodat ze zichtbaar worden op foto. Veel geestesverschijningen en andere paranormale verschijnselen zoals oa. klopgeesten, worden verklaard door een soort psychische in-beweeg-zetting van de persoon die er zelf last van heeft.

Moeilijk uit te leggen, diegenen die het waargebeurde, verfilmde verhaal van Emily Rose kennen, weten waarover ik spreek.Dit zou niet alleen opgaan voor geestesverschijningen van personen, maar "dode" objecten als land, vaartuigen, vliegtuigen, gebouwen...zouden een soort van paranormale verschijning kunnen opwekken. We hebben de verschillende spookschepen al gezien. Een ander geval is dat van Carolyn Coscio en haar passagier Richard Rosen. Het personeel van het vliegveld zag de Cesna 172 boven het eiland cirkelen. De toren kon echter geen contact krijgen. Ze hoorden Carolyn wel tegen haar passagier praten. Ze zei dat ze een verkeerde bocht moeten gemaakt hebben, omdat daar beneden niets te zien was. Alhoewel ze daadwerkelijk boven het eiland vloog. Ze zei dat ze zich zorgen maakte over de hoeveelheid brandstof, en ze besloot naar een ander eiland te vliegen, waarna de vreemde vraag volgde : "Is hier geen uitweg uit?"Zat Carolyn ergens gevangen tussen twee dimensies? Zag zij het eiland, maar in een andere tijd, toen er nog geen vliegveld was? We hebben al verschillende gevallen gezien, van mensen die taferelen van vér vervlogen tijden, nog eens zien "hér-acteren." Niets werd teruggevonden van Carolyn en haar vliegtuig...De Driehoek wordt ook gekenmerkt door verschillende UFO-waarnemingen, welke door duizenden mensen zijn gerapporteerd. In de gebieden werden magnetische afwijkingen opgetekend en een verhoogde radioctiviteit. Ik ga er niet véél over uitweiden; daar we in het UFO-dossier al voldoende sightings besproken hebben. Daarom alleen de spectaculairste :- In Rio Piedras verscheen een UFO boven een verjaardagsfeestje, de feestvarkens werden verblind door een groenachtig licht, de UFO bevond zich maar een 30-tal meter boven de getuigen. Daarna zagen ze de UFO door twee, twintig verdiepen tellende, flatgebouwen doorkoersen, passerende auto 's bleven staan, hun motoren weigerden dienst. Plotseling rees het tuig in een rode gloed op, en schoot op een krachtstation in de buurt af, om daarna eensklaps te verdwijnen.- Aan de zuidkust van Puerto Rico verscheen 's nachts een helverlicht, metaalachtig, eivormig voorwerp dat door bijna alle mensen in de stad werd gezien. Het scheen formaties van kleinere objecten uit te zenden die naar het noorden vlogen, anderen bleven boven de stad hangen. Eentje kwam er zelfs omlaag boven een groep kijkers die uit een bar gekomen waren, maar die zich snel verspreidden, toen het voorwerp hun kant opkwam. Hier weer ook, het werd niet alleen door de mensen van de bar(geen dronkemansgepraat) gespot, maar door verschillende andere mensen. Mensen van een reklamemaatschappij die op het dak van het Sheraton-hotel in San Juan opnames maakten, zagen dat hun opnames werden verknoeid door een fel schijnend object dat boven het hotel hing. Terwijl de filmploeg ernaar keek, leek het groter te worden, totdat het dreigende vormen begon aan te nemen, en dan eensklaps verdween.Er is zelfs notie van een CIA-sloep, die zou in beslag worden genomen door een Cubaanse patrouilleboot, maar deze actie werd verijdeld door een UFO-interventie. Zulke verhalen sterken mij in mijn mening dat er wel degelijk UFO' s(niet allemaal) bestuurd worden door aardlingen. Zij het in het tuig zelf, of vanop afstand.Toch zijn er aanwijzingen dat deze bezoekers evenzeer een buitenaardse oorsprong hebben. In 1961, tijdens Project Ozma, opgestart voor onderzoek naar buitenaards leven in de Melkweg, werden er signalen opgevangen van Tau Cetis. De signalen waren niet afkomstig van pulserende sterren. Ze kwamen door en stopten toen, een signaal dat het "boodschappen" waren. De opwinding over de ontdekking duurde niet lang. De veiligheidsdienst nam het over, en de wetenschappers die eerst zo vreugdevol uitriepen, dat ze leven op een andere planeet hadden ontdekt, verklaarden nu dat ze geen boodschap uit de ruimte gehoord hadden.Volgens opiniepeilingen heeft 15% van de inwoners van de VS UFO-waarnemingen gemeld.In het Caribische gebied ligt dit percentage véél hoger. Een geval dat niet aan de Driehoek kan toegeschreven worden, maar dat wel overeenkomsten heeft met de gebeurtenissen aldaar, is dat van de Britse strijdkrachten, die optrokken tegen de Turken in 1915. Een regiment van enkele honderden Britse soldaten, marcheerde een obsure mist in, toen de laatste soldaat in wolk verdween, verhief deze zich tot ze zich samenvoegde met de andere wolken.

Toen deze wolk zich bij de andere gevoegd had, "vertrokken" ze allemaal naar het noorden. Totdan hadden deze wolken altijd stationair blijven hangen. Binnen drie kwartier waren ze verdwenen. Het regiment kwam niet tevoorschijn uit de wolken. Het ganse regiment(een regiment bestond uit 800-4000 soldaten), werd als vermist opgegeven. De Turken verklaarden dat ze het regiment niet gevangengenomen hadden, ze wisten niet eens dat het bestond... Dit is de verklaring van enkele medestrijders die aanwezig waren, maar niet mee optrokken ten strijde. Dit sterkt weer het vermoeden dat de soldaten een andere dimensie zijn ingemarcheerd. Ze kunnen natuurlijk gevangengenomen zijn door de Turken, maar een duizendtal manschappen, moffel je zomaar niet weg, zonder dat de inlichtingendiensten erachter komen.In 1943 werd een test gedaan, het "Philadelphia Experiment." Informatie is er nooit verstrekt. Getuigen zijn gestorven, anderen weigeren elke commentaar, minstens één onderzoeker heeft zelfmoord gepleegd. Toch lijken de verhalen die de ronde doen, hetzelfde patroon te volgen, nl. het laten verdwijnen van een marineschip. Wat nu volgt is een verslag van het meest tot de verbeelding sprekende proefproject van dit ganse boek :Dr. Morris Jessup, een vooraanstaand astronoom en selenograaf, die bij het experiment betrokken was verklaard :"Het doel van het experiment bestond erin, een torpedojager naar een andere dimensie te projecteren, dit zou een enorm militair voordeel opleveren, omdat een jager ineens onzichtbaar zou worden voor de vijand. Magnetische generators wekten een sterk magnetisch veld op bij een schip in het droogdok. De resultaten waren verbazingwekkend. Toch waren er verschillende nadelen aan verbonden waardoor het project werd afgeblazen. In het begin van het experiment werd een wazige, glanzend groene mist zichtbaar. Al gauw was het hele schip overdekt met deze mist. Schip en bemanning vervaagden voor de ogen van de toeschouwers. Later werd gemeld dat het schip verdween en weer zichtbaar werd nabij Norfolk, wat misschien het gevolg is geweest van een proef, om het schip onzichtbaar te maken wanneer zich een tijdskromme voordeed. Vermeld werd dat de proef succesvol was op zee. Binnen een omtrek van 100m was alles onzichtbaar geweest. De indruk van het schip in het water was nog wel te zien, maar niet het schip zelf. Toen het krachtveld sterker werd, begonnen enkele bemanningsleden te verdwijnen. Men kon hen alleen op de tast terugvinden en hen weer zichtbaar maken door een bepaalde handopleggingstechniek. Volledig herstel van hen zou wel eens moeilijk kunnen zijn...Het gerucht ging, dat er velen naar het ziekenhuis werden gebracht, dat er enkelen stierven, en dat anderen geestesziek werden.De paranormale vermogens leken bij alle zijn toegenomen, maar velen vertoonden nawerkingsverschijnselen. Ze werden een tijdje onzichtbaar, tot consternatie van de getuigen.Tweemaal sloegen de vlammen uit het kompashuis van het schip.De mensen aan boord van het schip waren zich bewust dat ze vervaagden, en zagen het ook bij hun medepasagiers. De helft van de bemanning van het schip is stapelgek geworden. Sommigen moeten in een bepaald gebied blijven, zodat ze deskundige hulp krijgen wanneer ze "vervagen."Vervagen is een niet zo onprettig gevoel, maar wanneer de personen verdwijnen of "vastraken," zou dit de hel zijn voor het desbetreffende individu. Als een man "bevriest," moet nauwkeurig vastgesteld worden waar hij zich bevind, en moet het veld worden uitgeschakeld. Een andere persoon, of meerdere, moeten het individu aanraken. Iedereen, behalve de "bevroren" man kan zich vrij bewegen. Eén keer duurde het zes maanden om een man te "ontdooien." Ze zijn als het ware in een halve coma. Ik geloof dat ik niet veel meer moet zeggen om duidelijk te maken dat de mens nog niet klaar is voor zulke ontdekkingen. Er zijn nog maar een paar van de originele bemanningsleden in leven...De meesten werden gek; één van hen liep onder de ogen van zijn vrouw, kinderen en 2 bemanningsleden dwars "door" de muur van zijn kamer. Hij werd nooit teruggevonden. Eén vatte spontaan vuur, toen hij een kompas vervoerde, een tweede die zijn handen op hem legde, vatte eveneens vuur. Sindsdien heeft men geen vertrouwen meer in de "handoplegging." De mannen werden aan de lopende band gek.

Het experiment was een compleet succes, de mannen, complete mislukkingen..."Berlitz gaat in zijn boek nog verder in op het experiment en de Driehoek, maar ik ga het hierbij laten. Maar de verdwijningen houden niet op in jaren 70. Schepen die uitgerust zijn met moderne navigatiemiddelen en met noodhulp zoals ELT (Emergency Locator Transmitter), en radiobakens blijven stilzwijgen, alhoewel deze nog weken na het vergaan van het schip SOS-signalen kunnen uitzenden of de positie doorgeven. Er zijn méér dan 100 schepen vermist die met dit soort apparaten werd uitgerust, en waarvan niets werd vernomen. Het lijkt erop dat de verdwijningen dus te maken hebben met enorme elektrische storingen.Feit is wel, indien er elektronische/magnetische krachten werkzaam zijn in de Driehoek, deze versterkt worden door de aanwezigheid van water. In de jaren 50 werd er door de Navy en de kustwacht testen gedaan. Ze hoorden over het water geluiden zoals "fluisteren" en "fluiten," welke ze niet konden plaatsen. Toen het ruimteveer Challenger boven de Golf van Mexico explodeerde, werd deze waterplas onderzocht tot op de cm. Elk wrakstuk ter grootte van een soepbord werd geborgen. De oceaanbodem werd uitgekamd als een hondenpels met luizen. Toch werd er niets gevonden van al die schepen(lucht- & water-) die in de buurt "vergaan" zijn. We gaan verder de ingeslagen weg door getuigenissen onder de loep te nemen, die kunnen wijzen op de aanwezigheid van een sterk magnetisch veld in het gebied.In 1962, verliet een enorm vrachtvliegtuig, een C 133 de Azoren. De piloot had juist gemeld dat ze op een hoogte van 5 km vlogen, toen het vliegtuig van de radar verdween. De zoektocht leverde een neuswiel op. Onderzoek van de band bracht aan het licht dat deze eigenlijk een samensmelting van het ganse vliegtuig was. Er werden partikels van aluminium, verf, staal en andere samenstellingen van het tuig in het wiel teruggevonden. Het leek erop dat een enorme oven het vliegtuig tot een pizza had gebakken met alle benodigde moleculaire ingrediënten om tot een vliegtuig te komen. Van de 40 ton brandstof werd niets teruggevonden. Een jaar later verdwenen twee Stratotankers die in formatie vlogen, gelijktijdig.Er werden brokstukken van de vliegtuigen gevonden, maar hoe ze op elkaar konden invliegen(een andere optie werd niet overwogen), kon niet worden verklaard.Later zullen we zien dat de mogelijkheid bestaat dat één van de vliegtuigen een val gemaakt heeft, waardoor het zijn partner meesleurde in de diepte. Er zijn getuigenissen van piloten die zulk een val meegemaakt hebben boven de Driehoek, en die het nog konden navertellen.In 1978 verdween een geroutineerd piloot met méér dan 5000 vlieguren, net voor hij de landingsbaan zou bereiken, de toren had de landingslichten van het tuig al in zicht. Een 4-daagse zoektocht leverde niets op. Ook dit vliegtuig had een ELT aan boord.In 1980 kwam een noodoproep binnen van een jonge piloot, die verklaarde dat zijn motoren waren uitgevallen, en dat hij het vliegtuig moest verlaten. Het vliegtuig was in de buurt van Miami(volgens de piloot), maar de noodoproep werd niet door de toren van Miami opgevangen, wel door vlucht 667, die in de lucht hing, 1500 km verwijderd van Miami?!De piloot, Peter Jensen, rapporteerde dat hij op 50m hoogte was, en ging crashen. Hij verklaarde dat hij zich in "rare" wolken bevond, terwijl de kustwacht(erop uitgestuurd voor een reddingsoperatie) melding maakte van een wolkenloze hemel.11 uur later(?!), 16 uur na vertrek, komt er een oproep binnen bij de verkeertstoren van San Juan. Het was de stem van een jonge man die toestemming vroeg om te landen, bij identificatie van het nummer van het vliegtuig bleek het Jensen te zijn. Hoe kon hij zo lang in de lucht blijven? Hij had maar benzine aan boord voor 5 uur. Hij was 1600 km verwijderd van de plaats waar hij laatst werd gehoord door vlucht 667. De toren wachtte op de aankomst van Jensen...en is nog aan het wachten. Indien hij een grapje wilde maken en ondertussen landen voor een tankbeurt, is dit onmogelijk, daar elke landing in een logboek komt. Dit is een ander voorval hoe een magnetisch veld de tijd kan ombuigen, zoals Einstein aanhaalde, zodat de tijd voor Jensen bv. daadwerkelijk maar 5 uur voorbijging, terwijl hij buiten het magnetisch veld normaal verliep.

Zo is het ook wanneer we bv. tegen de snelheid van het licht zouden reizen, de tijd voor de mensen op de aarde veel sneller zou voorbijgaan, dan voor diegenen in het ruimteschip. Dit werd bewezen in de ruimte, daar tikte een atoomklok enkele milliseconden trager, dan haar tegenpool op aarde. Dit door het zwakkere magnetische veld van de aarde.Een soortgelijk fenomeen kan opgewekt worden door een krachtige vortex, die de tijd kan doen "krullen." Een vortex zoals er in de Driehoek beschreven worden. Dit zou verklaren waarom piloten tijdswinst boeken, grote afstanden afleggen, of blijven plakken in de tijd.Er is een geval van een verdwijning waar het vliegtuig zonder maar een "bliep" verdween. Een onderwatercamera spotte het vliegtuig op de bodem van een ondiepte (zoals er velen zijn in de Driehoek). De sleutel was verdwenen uit het contact. De cockpit was gesloten. Wie haalt er zijn sleutel uit het contact terwijl hij aan het neerstorten is? Een ander geval in 1997 gaat over een klein motorvliegtuigje dat verdween, een zoekactie leverde weeral niets op. De volgende maand werd het vliegtuig ontdekt in zeer ondiep water(2-3 m). Wanneer het daar al die tijd gelegen had, was het de dag van de verdwijning al opgemerkt.De eerste opgetekende verdwijning in de Driehoek bevatte niet de verdwijning van een schip, maar van haar bemanning. De Rosalie werd volledig verlaten gevonden op open zee. De lading, bestaanden uit fruit, wijn, zijde... was van zeer grote waarde. Deze was nog intact en in perfecte conditie. Niets wees op piraten, er was niets gestolen, alles was netjes. De enige levende wezens aan boord waren enkele kanaries & katten. Alles wees erop dat het schip nog maar recent werd verlaten. In 1843 verdween een passagierschip met 500 zielen aan boord. Een Brits trainingsschip verdween met 300 kadetten in 1880.In 2001 werd een verlaten jacht gevonden met lege brandstoftanks. De gashendel was volledig open, het leek of de schipper aan iets wilde ontsnappen alvorens hij verdween. Zijn portefeuille was nog aan boord.Nu zijn er veel verdwijningen die gerelateerd worden aan menselijke handelingen.Zo was er eentje zo slim om nadat hij benzine over het dek had gemorst, de drainageplug verwijderde om het goedje te laten weglopen, blijkbaar vergetend dat het water onder de boot ook graag in de boot wil komen(Doh!)Een andere morste benzine met zijn tank bij te vullen, later stak hij een sigaar op. Hij gooide de lucifer over zijn schouder op het dek, denkende dat de oceaan achter hem lag (Ay Caramba!)Een andere gooide dan weer zijn bbq-set over het dek. Hij kon zijn aangebrande verhaal nog wel navertellen. Verder ga ik er niet op ingaan daar dit eer in een aflevering van American funniest... thuishoort.In Juli 1999 wordt een vliegtuig met 155 passagiers getroffen door twee onverklaarbare energievormen. De 747 dook omlaag waardoor iedereen die geen gordel aanhad tegen het plafond werd gesmeten, 10 seconden later was het weer prijs. Door deze duikvlucht zat het vliegtuig aan zijn maximum snelheid, wanneer een derde energie-uitbarsting volgde, zou het onmogelijk geweest zijn voor de piloot om uit de spin te geraken. Gelukkig gebeurde dit niet.Er was geen visueel contact met hetgeen het vliegtuig had geraakt, en ook op de radar was niets te melden. In 1996 deed zich een soortgelijk incident voor. Door de neusduik vloog een karretje tegen het been van een stewart, en veroorzaakte een zware verwonding.In 1997 werd weer een vliegtuig geraakt door 2 pulsen met een kracht van 1.6G.(zwaartekracht). Dit gebeurde op dezelfde plaats waar nog al eens vliegtuigen verdwenen waren.Niet alleen grote vliegtuigen hebben last van dit fenomeen : Toen een Cesna de landing inzette in Puerto Rico, werd het door 2 blasts geraakt aan de rechterzijde. De ervaren piloot(luchtacrobatie), corrigeerde zijn vliegtuig onmiddellijk, maar een derde blast wierp het vliegtuig 20 meter naar rechts, over flatgebouwen, hoogspanningsleidingen, de weg over, en sloeg het tuig te pletter in een steeg, alhoewel de piloot probeerde om ook deze blast te pareren.In 1998 werd de kapitein van een vissersboot gewekt door het geluid van vallend servies. Alles was uit de kasten gevallen. Een krachtige wind had de boot in geseling en wierp alles van het dek. Het weer was nochtans mooi geweest, en de zee was kalm. Golven van 7 meter overspoelden de boot en

zonk het vaartuig in nog geen 2 minuten. De kapitein en de crew kon samenblijven en werden even later opgepikt. Er werd hen verteld dat de wind ineens aantrok tot 120 km/u.In 1966 trok een sleepboot met 2000 PK een bark van 2 500 ton. Deze hing aan een 200 meter lange kabel. Dit gebeurde volgens de kapitein :"De overste riep mij om naar het kompas komen te kijken. De Gyro zwierde alle kanten uit en het magnetisch kompas was helemaal van de kaart. Ik had dit nog nooit gezien(de kapitein was een oorlogsveteraan in het bergen van schepen, en had al een héél lange carriére op zee). We hadden geen enkele communicatie over de radio. Alle lichten gingen uit, we verloren de generators, ze draaiden wel, maar ze produceerden geen stroom. Er was een soort van elektronische afvoer. Ik had een kist met 50 batterijen aan boord, die compleet ontlaadden(dit merkte ik later op). Ik ging op de brug. Ik wou de sleep checken, maar de hemel trok mijn aandacht eerst. Er was geen horizon?! Je kon niet uitmaken waar de hemel of de zee begon.Ik keek omlaag naar de oceaan. Het was allemaal schuim, een soort van melk. De hemel had dezelfde kleur. Ik keek achterom naar de bark...maar ze was er niet meer...Ik liep naar het achterdek en begon aan de kabelinrichting te trekken. Je kan geen 2500 ton zware bark trekken, dat weet ik, maar je kan wel ondervinden of er nog iets aan de kabel hangt. Het antwoord was bevestigend. De bark was omringd door een soort van mist. Ik had van de Driehoek gehoord, en een stem in mijn hoofd zei : "Ik wil niet de zoveelste statistiek worden."De kabel stak uit de mist en leidde nergens toe. We ploegden voorruit, tenminste, we probeerden, maar we werden tegengehouden. Wanneer je al jaren op dezelfde boot vaart, weet je blindelings wanneer je vaart maakt, of ter plaatse blijft trappelen. Na een tijdje kwamen we toch uit de mist en zagen de horizon terug, alles begon terug te werken. Ik zette een boot in het water en voer terug naar de bark. Ze had warm, niet zo heet dat je je handen er niet kon opleggen, maar veel warmer dan normaal. Deze gebeurtenis heeft mij echter niet weerhouden om nog altijd in de Driehoek te varen. Maar het maakte van mij wel "een gelover."In 1996 voeren 2 vrienden eenzelfde mistbank in. Het was alsof ze het oog van een orkaan inzeilden. Alles was doodkalm. Toen ze het aan hun vrienden vertelden, werden ze uitgelachen.Een gerenomeerd piloot, die bijna met elk type vliegtuig had gevlogen, maakte het volgende mee in 1986 :"Het weer was perfect. Het was één van die dagen met onbelemmerd zicht, maar dit veranderde eensklaps. De vleugeltippen verdwenen in een melkachtige waas. Je zag een klein stukje hemel, de rest was melkwit. Het magnetische kompas begon gaan te tollen. We checkten de weerfoto 's van de satellieten. Deze toonden ons in perfect helder weer. De naburigste wolkenslierten waren 300 km van ons verwijderd. Maar we konden niet naar buiten kijken.We verloren alle toestellen, de radio viel uit. Alles had nog stroom, maar niets werkte nog. We gingen langzaam naar beneden. Niets konden we zien, we klommen tot 4 km hoogte. Nog altijd dezelfde melkmist. Een uur verwijderd van Jacksonville bereikten we op wat leek, het einde van een gordijn, en ineens zaten we terug in een heldere hemel. Alles werkte weer perfect.Charles Lindbergh had in zijn "Spirit of Louis" hetzelfde meegemaakt. Lindbergh bleek ook een grotere afstand te hebben afgelegd dan dat zijn brandstofreserve toestond.Nog raadselachtiger gebeurtenissen volgen elkaar in snel tempo op. Zo neemt een schip een dieptemeting op van 150 meter bij de heenvaart, wanneer ze terugkomen wordt op dezelfde plaats een dieptemeting van 600 meter geregistreerd. Een nieuwe helikopter die zich op het schip bevond, begon te schudden en te beven, hij splitte in tweeën langs een nauwkeurige lijn van neus tot staart. Navy-ingenieurs en specialisten werden ter plaatse gebracht, maar van het onderzoek werd geen woord openbaar gemaakt.Drie schepen strandden in één week op hetzelfde rif. We gaan de getuigenverslagen even laten voor wat ze zijn, en gaan de elektro-magnetische verschijnselen onder de loep nemen, en dan komen we weer uit bij Tesla :Een wetenschapper, John Hutchison, deed proeven met Tesla-technologie. Hij stootte op "zijn effect" in 1979. In zijn labo stonden generatoren, radio-transmitters en andere toestellen die een elektro-magnetisch veld konden opwekken. Bij één van zijn proeven werd hij achteraan op zijn

schouder door iets geraakt. Een object was geleviteerd, en trof hem in de vlucht! Hij experimenteerde lustig verder en dat leverde ongelooflijke resultaten.Zo nam hij op video op, hoe een cilinder van 10 kg zich in de lucht verhief, 30 meter van de generatoren zich verwijderde, en nog bleef zweven. Dit werd verkregen met maar slechts 110 volt aan elektriciteit. Hout, plastic, koper, zink, rubber...elk soort materiaal kon geleviteerd worden. Sommige objecten dematerialiseerden en werden later terug zichtbaar. Vloeistoffen in emmers begonnen gaan te kolken en vertoonden vortexen. Corona 's(lichtverschijnselen) vulden zijn lab. Net als bij Tesla zou hij zijn werk niet ongestoord kunnen verder zetten. Hij werd beschuldigt van verraad in Canada, toen hij in Duitsland fondsen aanvroeg. In Japan werd hij gedagvaard door verschillende wetenschappers.Zijn lab werd onder de voeten gelopen door de Canadese inlichtingendiensten, en alles werd meegenomen, onder het mom dat zij John 's antieke wapencollectie in beslag wilden nemen, welke later, zonder boete of verdere uitleg, terug werd overhandigd.Het Nationaal Labo deed tests met het materiaal. In 1990 werd alles terug in beslag genomen, weer met de drogreden van de wapencollectie. De labo-infrastructuur was toen onderweg naar Duitsland. Ik moet niet vertellen dat het niet om de wapencollectie ging, maar een verhindering dat deze technologie in Europa zou verzeilen. De Canadese legertop had interesse in zijn werk, alsook de VS, John kreeg kerstkaarten van het Witte Huis. Toch werd hij verscheidene malen gearresteerd. In 2000 nog, toen een buurman klaagde over een onvoorziene levitatie.Zijn materiaal is in handen gevallen van de overheid, sommige stukken zijn verkocht om zijn onderzoek te financieren, maar hij blijft verder werken.Zijn bevindingen geven een zicht op de schrikwekkende effecten dat elektro-magnetisme kan hebben, zelfs met een klein spanningsveld van 110 Volt.Zulk een kracht kan een helikopter in tweeën splitsen. Metalen staven wapperen als vlaggen in de wind, onbrandbare materialen als cement en steen vatten vuur, metaal buigt en breekt of verkruimelt als koekjes. Een blok hout "zinkt" in een metalen staaf, net als een kei in een kom water. John speculeert, dat wanneer zijn materiaal juist "getuned" wordt, hij er volledige gebouwen kan mee doen verdwijnen. De méér dan 800 voorstellingen die hij gegeven heeft met zijn techniek, leert ons, dat met "huishoudelijke stroom," waanzinnige resultaten kunnen worden geboekt. Maar hoe deze energievelden samenwerken of zelfs wanneer, blijft een groot raadsel.Het lijkt erop dat de atomische structuur van de materialen wordt veranderd.John is ook van mening dat de natuur ook zelf zulke krachten kan opwekken waardoor een object verdwijnt naar een andere dimensie, of gewoon...verdwijnt... Hij verklaart dat er tijdens de proeven dikwijls een soort van melkachtige mist in zijn lab hangt. Zoals in de Driehoek al is voorgevallen, kan een tuig in moleculaire stukken worden gereten, en ergens anders worden gedropt, zij het dan in een "iets" andere versie, zodat men bv. een neuswiel terugvindt, dat alle atomische en moleculaire bestanddelen heeft van het ganse vliegtuig.Ooit al gehoord dat het vissen en kikkers(of ander materiaal) regent? In sommige regio 's in de wereld kijken ze er al niet meer van op.John gebruikte ook kristallen voor stroomvoorziening. Hij creëerde een converter. Een demonstratiemodel liep zonder batterijen of eender welke energiebron. Een kleiner, werkend model werd meegenomen naar Japan, waar het werd getoond aan 500 wetenschappers. We spreken 1996, het apparaat werkt nog altijd zonder onderhoud of stroom...John is van mening dat zijn machine eeuwig zal draaien...Dus de mogelijkheid bestaat dat er al zulke machines bestaan kunnen hebben.De Bimini stenen zijn 12 000j. oud. Dit is niet zomaar een slag in het water, maar werd berekend door de ouderdom van de mangrove, die over sommige delen van het bouwwerk is gegroeid. Indien de zeespiegel met enkele tientallen meters zou dalen in de buurt van de Driehoek, zou een immens continent verrijzen, met cyclopische bouwwerken. Wie heeft er het lef om de stop eruit te trekken?Hebben de bouwers van Tiahuanaco zich zoveel moeite getroost om hun stad zo hoog te bouwen, omdat de schrik erin zat van de alles verzwelgende zee? Of is de stad de hoogte in geduwd door tektonische krachten? Ik zou eerder het eerste prefereren, ze pasten hun gewassen genetisch aan om

te gedijen op deze hoogte(jep, gentechnologie op zijn best). Vandaag de dag staat deze technologie nog in de kinderschoenen. Water werd een kilometer hoog gepompt om te voorzien in stromend water. Kortelings (Juli 2006), is een gebit van een "oermens" onderzocht, enkele tienduizenden jaar oud, dat sporen vertoont van tandartspraktijken met gebruik van elektriciteit en vergrootglas. Nu zijn er verschillende versies over het hoe en waarom van de Driehoek.Sommigen vertellen dat aliens voor de ontvoeringen zorgen, indien zo, zijn ze inderdaar zo slim om deze ontvoeringen boven zee uit te voeren, omdat deze niet zo verdacht lijken. De zee geeft en neemt. Wanneer er boven land veel van zulke voorvallen zijn, moeten er altijd wrakstukken gevonden worden. De witte wateren van Bimini zijn dan weer stof voor de Cayce-aanhangers, dat er nog Atlanteaanse technologie werkzaam is op de bodem van de oceaan. Ook dit kan een mogelijkheid zijn. Ik zeg niet dat deze technologie daadwerkelijk werkt, maar de onderdelen die begraven liggen op de zeebodem, kunnen misschien een aantrekkingskracht uitvoeren op het magnetische veld van de aarde. De witte waters kunnen een natuurlijk oorsprong hebben, maar in 1999 werd iets opgemerkt dat tegen deze wetten indruiste :"Grote wolken wit water kolkten aan de oppervlakte. Maar in het midden van één van deze, ontstond een perfecte cirkel van helder water." Geen enkel natuurlijk fenomeen kan hiervoor verantwoordelijk gesteld worden.In 1957 onderzocht Dr. William Bell de oceaanbodem bij Bimini. Hij vond op een 10-tal meter diepte een metalen zuil, die zich verbreede aan de onderzijde. De zuil was overwoekerd, maar toen hij een stukje wegschraapte, bleek er een grijze substantie onder te zitten. Toen hij dieper in de zeebodem groef, ontdekte hij aansluitende bouwsels. Toen hij zijn foto 's ontwikkelde, bleek er een soort van aura(een gloed) rond de pilaar te zweven. Een soort van ionisatie waardoor energie zichtbaar wordt in water. Gedurende deze tijd en maanden daarna, had hij neusbloedingen en anderen sporen van straling.Toch een verwijzing naar onze tweede stelling? Er zijn er natuurlijk nog, deze beschaving kan de aarde ontvlucht zijn, of ze kan ze juist inneraards gaan bewonen, waar ze geen last hebben van de grillen van Moeder Aarde. Misschien zijn zij het die terug komen kijken hoe "hun beschaving" het ondertussen doet.We hebben de sporen op Mars al onderzocht, maar recentelijk heb ik op info gestoten waardoor ik onze naaste buur, de maan, eens anders ging bekijken.Verschillende observeerders van het maanoppervlak zijn van mening dat vele anomaliën in en op het maanoppervlak gebouw zijn door een zekere intelligentie. In 1954 kwam de 30 km lange brug over het Mare Crisium-gebergte ter sprake. In 1966 was de Lunar Orbiter II op zoek naar geschikte landingsplaatsen voor een bemande vlucht in 1969. Wat hij terugbracht aan foto 's, deed wenkbrauwen fronsen. Een soort van rechthoekig meer of zwembad, omringd door obelisken en piramiden?! Met telescopen die nu in de handel verkrijgbaar zijn, zijn er verschillende geometrische figuren te zien, zoals een kruis, triangel...wetenschappers zijn van mening dat ze opzettelijk geplaatst zijn om te bekijken van op aarde. Andere rariteiten zijn flikkerende lichten in kraters, en reflecties van glas(maar we weten dat de maan een glasachtig oppervlak heeft). Maar later bleek dat dit glasachtig oppervlak niet verantwoordelijk was voor alles : Vele sightings werden weer gemeld bij de Mare Crisium (Crisis-Zee). Vergrootte foto 's brachten twee perfecte glazen domes aan het licht. Ik heb de foto 's gezien, maar kan het er niet van maken of deze domes van glas zijn, maar ik ben dan ook geen wetenschapper.Eén van de domes blijkt een perfect rechte "schouw" te hebben. In het gesteente achter de domes lijkt een phoenix te zijn gegraveerd. Maar deze domes uit glas bieden geen weerstand aan het klimaat van de maan, 120° overdag, vrieskou in de nacht. Of het moet een soort van bio-dome zijn, waar een klimaat kan in gecreëerd worden.Dit zijn natuurlijk speculaties, op Mars zijn er onder het oppervlak "zandwormen" te zien, het lijken metrotubes of ondergrondse aquaducten. Op één plaats is de ingang van zulk een bouwsel zichtbaar. Feit is dat we niet zo onmiddellijk moeten aannemen dat al deze "bouwwerken" artificeel

zijn, en geen natuurlijke vormen, omdat we er nu eenmaal niet met onze neus boven op zitten. Laten we het houden op hoogst merkwaardige verschijningen.Zoals een soort van Nazca-plateau dat zich ook op Mars zou bevinden, met lijnen die elkaar kruisen. Op aarde komt dit niet voor door geologische krachten, maar op Mars?Maar het wordt nog vrolijker als foto 's aantonen dat er bomen op Mars groeien. Ze veranderen zelfs met de seizoenen mee. Officieel zouden dit de littekens zijn van het afsmelten van de kappen gedurende de lente. Nu zullen we wel moeten wachten tot 2020. Dan plant NASA de eerste bemande vlucht naar Mars. En 20 jaar later zal de eerste aardse kolonie zich op de planeet vestigen. Misschien dan zullen we een inzicht krijgen wat er op Mars gaande is.Bermuda daarentegen, zal moeilijker te doorgronden zjin, ook al zitten we er met de neus op.