60 jaar Maartengroep 1945 - 2005 - ontmoetenherdenk.nl · 60 jaar scouting-activiteiten van de...

60 jaar Maartengroep1945 - 2005

Het wel en wee van een Amsterdamse scoutinggroep

Amsterdam / Amstelveen 18 juni 20052de gewijzigde versie.

PDF Creator - PDF4Free v2.0 http://www.pdf4free.com

http://www.pdfpdf.com/0.htm

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------60 jaar scouting-activiteiten van de Maartengroep

2

INHOUDSOPGAVE:

1 Inleiding .........................................................................................................................22 De Maartengroep. ...........................................................................................................3

2.1 De opstartfase: 1943 – 1958. ...................................................................................32.1.1 De illegale oprichting. .....................................................................................32.1.2 Personen uit de beginfase. ...............................................................................42.1.3 Huisvesting en activiteiten...............................................................................42.1.4 De opbouwfase: 1958 – 1968 ..........................................................................52.1.5 De transformatie tot zeeverkennersgroep.........................................................52.1.6 Andere verkennersgroepen. .............................................................................62.1.7 De boten..........................................................................................................7

2.2 Van 1968 tot heden. ................................................................................................82.2.1 Actieve leden. .................................................................................................82.2.2 De meisjesclub. ...............................................................................................92.2.3 Verliefde stelletjes.........................................................................................112.2.4 Leuke activiteiten. .........................................................................................132.2.5 Actuele ontwikkelingen.................................................................................152.2.6 De feestdag op 11 juni...................................................................................16

2.3 Epiloog. ................................................................................................................19

1 Inleiding

De Maartengroep 60 jaar! Hoe heeft het zover kunnen komen? We geven een terugblik in de tijd. Zonder testreven naar een uitputtelijke en volledige opsomming van feitjes en personen schetsen we via persoonlijkeanecdotes van de ontstaansgeschiedenis en de verdere ontwikkeling waardoor we de wortels leren kennen vanonze vereniging. Hoe komen we aan de boten en de gebouwen? Welke ups en downs en vooral leukeopmerkelijke zaken liggen ten grondslag aan wat de Maartengroep nu is en hopelijk nog vele jaren zal blijven.We proberen meer zicht te krijgen op de typische kenmerken van de vereniging zoals bepaalde langdurigefamiliebanden die generaties welpen en verkenners hebben voortgebracht en de zo kenmerkendezeeverkennersactiviteiten die niet mogelijk waren zonder de `indrukwekkende vloot’ aan boten. De informatiehebben we in eerste instantie van de (oud)-leden Guus Sam, Henk Suèr, Sacha Emmerik, Maaike, Igo Raadt enJoke Hamersma. De eerste versie is uitgedeeld tijdens de succesvolle feestdag op zaterdag 11 juni 2005. Enkelepersonen hadden nog aanvullingen of verbeteringen die in deze versie ook is verwerkt.Verder is een beknopt verslag van de feestdag toegevoegd.Ik hoop dat het verslag inzicht geeft in een aantal historische wortels van de vereniging en het besef dat deMaartengroep nog steeds springlevend is. Iedereen die wil reageren op dit document en/of aanvullingen heeft ofdit document digitaal wil ontvangen, kan mij mailen of bellen.

Edu Dumasy, bestuurslid Maartengroep.Contact: [email protected] tel. 020-6410373

Wie anderszins contact wil met de Maartengroep en bijvoorbeeld toe wil treden tot de vriendenclub van deMaartengroep of sponsor wil worden kan contact opnemen met het secretarisaat: p/a Lia Alsemgeest. DenBloeienden Wijngaerdt 17. 1183 JM AMSTELVEENTel. 020- 6473252 E-mail: [email protected]




3

2 De Maartengroep.

2.1 De opstartfase: 1943 – 1958.

2.1.1 De illegale oprichting.

We schrijven 1943. Dus we zijn in 2005 niet zestig maar 62 jaar oud! Ergens waar nu dehuidige grens ligt van Amstelveen en Amsterdam heeft de wieg van de Maartengroepgestaan. Zoals we zagen hadden de Duitsers in 1941 de scoutingbeweging verboden. Het wasdoor de Engelse stichter en militair Baden-Powell tè Engels georiënteerd. De Duitserskoesterden andere jeugdidealen die gericht waren op de vestiging en stabilisering van het pro-Duitse regiem van Seys-Inquart in ons land.De Hilter-jugend en de Jeugdstorm omarmeden de nazi-principes en de scoutingbewegingwerd in Nederland in de ban gedaan. Wie toch heimelijk lid was kon dan ook opgepaktworden. Op verschillende plaatsen in het land verrezen desalniettemin in de illegaliteit tochnieuwe scoutinggroepen. Zo ook in Amstelveen.

Guus Sam (lid1943 – 1946) en Henk Suer: lid (1943 - 1948) behoorden tot de eerste lichtingvan de padvinders en zij kunnen nog enthousiast vertellen over de eerste jaren van deMaartengroep. Zo weten we van hen dat hopman Ton Schouten – hij was accountant vanberoep - de oprichter was en Guus Sam was toendertijd hopman. De naamgeving van degroep had vooral te maken met het feit dat er al een voetbalclub Sint Martinus was. Beideverenigingen maakten deel uit van de katholieke zuil en zo kon scoutingclub Sint Maartenmet een eigen onderscheidende naam starten. De ouders stimuleerden hetscoutinglidmaatschap want ze waren erbij gebaat dat hun kinderen opgevangen werden in eenvertrouwde katholieke omgeving.

De Sint Maartengroep was jarenlang een door en door katholieke groep. Aalmoezenier Sulwas in het begin daarin erg actief . Hij was ook de kapelaan van de Augustinusparochie entevens geestelijk begeleider van voetbalclub SintMartinus. Andere opvolgers waren in de jarendaarna tot de zeventiger jaren: kapelaan de Jongen aalmoezenier Kolmer. In het begin waren erzo’n 10 jongens in de leeftijd van 10 tot 12 jaarverkenner. Contacten met de protestantsescoutingclub waren er niet. Overal in het landwaren met name katholieke scoutingclubs actiefomdat de katholieke gemeenschap volop bezigwas zich te emanciperen en daarbij ook wildebouwen op een bloeiende jeugdbeweging. Zoontstond na de oorlog ook de 'Verkenners van dekatholieke jeugdbeweging' als kroon op hetjeugdwerk van het toenmalige `Rijke RoomseLeven’.




4

2.1.2 Personen uit de beginfase.

Wie behoorden in de eerste uren allemaal tot de Sint Maartengroep? We volstaan met hetnoemen van enkele markante namen naast de eerdergenoemden.Ton Schoutens vrouw was Akela en een `Meekel’, een bekende boerenfamilie uit die tijd. Zekregen samen een dochter. Er was ook een boerderij van de Meekels aan deAmstelveenseweg, op niet meer dan 300 meter van de Augustinuskerk. We zien hier dus aldat vanaf het begin echtelijke en familierelaties nauw verweven waren met de ontwikkelingvan de Maartengroep. Sommige families waren enkele generaties lid van de sintMaartengroep.

De eerste oprichtingsjaren in de oorlog waren moeilijk. Je had weinig te eten. In dehongerwinter werd op de kalfjeslaan door Henk Suèr en Ton Schouten uit pure noodzaak eengrote iep geveld met de verkennersbijlen en – zagen om zo aan hout te komen.Dat het lukte, hoewel bloedlink, hadden we deels te danken aan de uitstekendeverkennersbijlen van de groep – die met de kromme steel - en aan Ton Schoutens’ kennis hoeje dat veilig kon doen.Andere namen uit de beginperiode waren: Jan Veeger, Roel Nelissen, en Johnny WielickGerard en Piet van Gijlswijk, Anton en Chris van Duinhoven van boerderij Meerzicht, enNico Peters. En ook de Bennings hadden zelfs 2 zonen op de verkennerij.

2.1.3 Huisvesting en activiteiten.

In het begin droeg men nog geen uniformen want men kwam ook nauwelijks buiten. Wel konmen op bevrijdingsdag van 8 mei 1945 toch aan verkennersattributen gekomen (hoed, bijlen).Ze hadden ook een halsdoek om (kleur?), kaki overhemden en korte broeken.Later kon je in de javastraat verkennersspullen kopen zoals een uniform. Deverkennersspullen die we ons na de oorlog aanschaften, inclusief de insignes,epaulettenlinten, kousen, vooral de echte hoeden, werden gekocht in de Raadhuisstraat. Datgebeurde in de toenmalige winkel van Neef, hèt adres voor de padvinderij.

De activiteiten vonden in de oorlog vooral binnenshuis plaats. Dat gebeurde in deoorlogsjaren eerst op een zolder van het schippersinternaat – daar waar nu de verpleegstersflatvan de Vrije universiteit staat – en daarna onder in eenzaaltje van de Augustinuskerk. Na de oorlog werd op eengrasveld waar nu de bejaardentehuis (vroeger was eralleen een weeshuis) aan de kalfjeslaan staat, een blokhutbetrokken.

De verkenners konden zich na de oorlog ook in hetopenbaar vertonen en vooral ook de natuur intrekkenovereenkomstig de idealen die Baden-Powel de beweginggesteld had. Want in de beginperiode werd zijn handboekterdege bestudeerd en met name de wijze waarop insignes kon worden behaald.Omstreeks 1947 werd de Sint Maartengroep verrijkt met de voortrekkersgroep waarin veelalde oudere broers zaten van de eerste verkenners en nog later kwam er ook een welpengroep.

De activiteiten waren de typische verkennersactiviteiten: vooral de natuur intrekken eninsignes halen. Zo moest je om een insigne eerste klas te halen tien keer naar de kerk als




5

misdienaar op te treden en verder moest je nog knopen kunnen aanzetten en onder meer vuurmaken met twee stenen.De relatie met de boten was er toen nog niet. De meesten gingen lopend naar Amsterdam naarde middelbare school (Ignatiuscollege) waar ze ook bij de zeeverkenners konden.

Ook werd er veel gekampeerd. Zo werd er eens een kampement opgeslagen op de grond vanboerderij Meerzicht. Het was erg koud en vochtig omstreeks Pasen daar op een van hunweilanden bij de Nieuwe Meer, Ook werd in 1946 een keer gekampeerd op de Lage Vuurse.Over de periode 1946 – 1958 is weinig bekend maar aangenomen kan worden dat deverkennersbeweging nu aangevuld met voortrekkers en welpen gestaag groeide en hunactiviteiten beperkten tot de natuur van het land. Van bootactiviteiten was nog geen sprake bijdeze landverkennersgroep. Daar kwam vanaf 1958 verandering in.

2.1.4 De opbouwfase: 1958 – 1968

2.1.5 De transformatie tot zeeverkennersgroep

Een nieuwe fase voor de Sint Maartengroep brak aan toen ze haar status alslandverkennersgroep opgaf. Vanaf ongeveer 1958 ging ze samen met de Sint Michael groepen werd een zeeverkennersgroep. In deze periode was vooral Kees Verweij een belangrijk liden uit zijn mond ontlenen we dan ook veel van de volgende gegevens:

Hoe kwam de groep aan de eerste boten? Daarvoor werd geld opgehaald in de parachie.Zodoende kon gezeild worden op de Vinkeveense plassen. Maar de ambities reikten verder entoen ontstond in 1959 het lumineuze idee van de Sinterklaasacties. Wat lag er meer voor dehand dat een in die tijd door en door katholieke vereniging Sint Nicolaas ten tonele voerde omhet aantal zeilboten uit te breiden. Door Sinterklazen de Amsterdamse en Amstelveens wijkenin te sturen zou de kas danig gespekt worden. Voorwaarde was wel dat er een horde aanvrijwilligers klaar stond om dit plan te realiseren. En zo gebeurde het. Eerst werdenzelfgemaakte sinterklaaskleren gemaakt van fluwelen gordijnen. Ton Houweling was deeerste Sinterklaas. Binnen een paar jaar groeide het aantal uit naar 10 sinterklazen. MevrouwBieshaar – vrouw van de penningmeester maakte alle pakken. Vanaf haar huis aan deAmsteldijk werd er vertrokken. Later kwamen er ook nog andere vertrekplekken bij. Er werdveel geholpen door anderen (sminken enz.). Ook werd er steevast snert gegeten. En hetresultaat was dat er kleine BM’s konden worden aangeschaft: een rode, witte en blauwe.




6

2.1.6 Andere verkennersgroepen.

In 1960 werd verhuisd naar de Catamaran aan het Jollenpad. Er werd een stichting in levengeroepen waarin de Christus Koninggroep en de Sint Maartengroep participeerden in hetbeheer van het gebouw. We kregen het in huurkoop van de gemeente. Aan het einde van deperiode konden we het voor fl. 1,- overnemen maar dat hebben we niet gedaan omdat degemeente nog achterstallig onderhoud moest doen o.a. asbest verwijderen. In het Walhalla-gebouw zaten meisjesgroepen in. Vroeger waren 4 verschillende bewegingen katholiekegidsen, padvindsters, katholieke verkenners en padvinders. Het Walhallagebouw is van eenandere stichting. Op het terrein van het Walhalla staat nog een loods van een verkennergroepuit de Bijlmer ‘Scouting Holendrecht’. Hun junioren varen op de Gaasperplas.

Van belang is ook het bestaan van de Erskinegroep te vermelden. We hebben daar tot nu toeveel mee te maken gehad. Zo delen we met hen de Catamaran. Deze katholiekepadvindersgroep werd opgericht in 1956.De groep was toen nog gelieerd was aan deVondelkerk in de Vondelstraat te Amsterdam. De groep startte onder de naam ChristusKoninggroep en kwam voort uit het gedachtengoed van de Rooms Katholieke kerk en dekatholieke padvindersbeweging.




7

2.1.7 De boten.

De nieuwe Maartengroep kregen toen 3 bakken en bestond uit ongeveer 15 à 18 personen. Zezaten toen ergens bij de Amsterdamseweg waar nu de prinses Irenestraat ligt. Daarna kwamenze waar nu het verpleegstershuis van de VU is gelegen; dat was de zolder van deschippersschool. De boten lagen in Vinkeveen bij de jachthaven van fa. Bon.De 3 boten (witte, blauwe en rode) waren kleine BM’s. Deze oude boten waren bewerkelijk.Van de sinterklaasgelden werd de lelievlets gekocht. De Pedro werd gedoopt door Mevr.Bieshaar (eind jaren 50) de tweede boot werd gedoopt door aalmoezenier Kolmer. Hij kwamuit Warmenhuizen in Noord-Holland. Het wapen bestond uit een vogel: de Merlet. Vandaardat de boot hiernaar ook vernoemd werd.De Merlet heeft bootnummer 302 en de Pedro heeft 303. Ze zijn tegelijk aangeschaft. Verderwerd er ook een botter aangeschaft: de Orpheus. De boten werden uit Vinkeveen verplaatstnaar de Catamaran. De botter lag gewoonlijk in Durgerdam.

Er werden daarna nog 2 vlets gekocht van de sinterklaasgelden. De vader van Kees Verweijnoemde die de `Fellowship’ (hij werkte bij Fokker). De heer Beugelsdijk (vader van de akela)doopte de 2de boot tot Isidoor (jaren 60’). De groep heeft nu meerdere zeilboten (vijflelievletten en een centauer) en een motorboot. Met deze boten zitten de (jeugd-)leden bijnaelke week op het water. De huidige motorboot heet de `Wilskracht´ en is vorig jaar door o.m.Erwin en Tjeerd nog grondig gerepareerd. Maar zijn voorganger was berucht. Die heette de `Saragasso’ en werd op 31 mei 1980 gedoopt. Ton Donkers was de chef-de-techniek van dezeboot. Deze sleep motorboot voer altijd met dikke walmende rookpluimen en de verkennersnoemde die dan ook smalend de ` Vergasso’ . Daarvoor hadden we de Jia Chara.. Het was ookvoor Harrie en Jos wel even zweten om met deze notendop met een zware sleep er achter hetIJ op te gaan; al was het maar een klein stukje om via het Noord Holland kanaal naar hetnoorden te kunnen varen.

In 1965 gingen we samen met de Radboudgroep uit Amstelveen op zomerkamp naar deMorra (een meer) in Friesland. De vletten werden door een sleper naar Stavoren gesleept ende verkenners zijn in Durgerdam op de botter gestapt om naar Stavoren en verder naar deMorra te varen. Tijdens het kamp begaf de schroef van de motorboot van de Radboud het.Stuurman Clemens is toen achterop de motor van de aalmoezenier naar Noord Hollandgereden om de schroef te laten repareren. Toen de loodsen, die zelf een trektocht op de Friesemeren hadden gehouden op zaterdag terug kwamen bij het kampterrein, zijn ze op hun eigenanker gevaren en is de botter gezonken. Het was maar goed dat het niet diep was. Gelukkigkon alles bijtijds gerepareerd worden, maar de verkenners zijn een gehuurde bus terug naarAmsterdam gebracht.




8

2.2 Van 1968 tot heden.

2.2.1 Actieve leden.

Vele ouders hebben in opeenvolgende besturen een steentje bijgedragen. We noemen er nogeen paar: Kees van Hamersveld, Ton Raadt, Herman van der Bijl, Ton Vlasman, Ton vanHuijstee, Ineke Hermans, Ton Vonk, Marleen Meester, Tini Voorhorst?, … en nog veleanderen. Nu zijn het ook (oud) stafleden die bestuursfuncties vervullen. Aparte vermeldingverdient het feit dat als je als staflid de oudercommitee-vergadering bij Ton Vlasman thuismocht bijwonen dat er steevast altijd een lekkernij uit zijn banketbakkerij aan vast zat.De betrokkenheid van ouders werd ook regelmatig in de praktijk gebracht tijdens zogenaamdeouder-kind weekenden. De ouders waagden het zelfs (gemengd!) in tenten te slapen. Voor debegin zeventiger jaren was dit toch wel erg gedurfd!

Sinds 1970 was Truus Weller een zeer betrokken en bevlogen verenigingsmens. Hoewel zegroepsschipper was, genoot ze alom het predikaat van `groepsmoeder’.In een korte periode daarna was vooral Jos Joustra bekend. Hij was een ware zeeverkennervan de oude stempel. Opgevolgd werd hij daarna door groepsmoeder Ineke Hermanns, demoeder van de huidige voorzitster Annemarie. Ineke was vooral actief in de periode 1984 –1989.

Tot 2002 was Tjomme Wierdsma 13 jaar groepsschipper. Tot op de dag van vandaag is WimWeller de groepsschipper en tevens een van de grote dragers van de Maartengroep anno 2005.Bij de organisatie van praktisch alle activiteiten is Wim wel op een of andere wijze betrokkenof weet anderen tot activiteit te stimuleren.




9

2.2.2 De meisjesclub.

Rond 1966 is de Dokter Anna Dengelgroep opgericht. Joke Hamersma was er vanaf 1967 bijgekomen en van haar vernemen we de volgende verhalen. Toen, in 1967 waren er maar heelweinig meisjes lid en er werd druk in alle delen van de stad reclame gemaakt op de geksteplekken. Bij het kerkkoor bijvoorbeeld!We hadden in de oudste bak 5 meisjes uit West (Mary Rutten, Trees Schrijvers en Marieke deVetten, Ellie Donkers en Petra Heunks). Ikzelf kwam uit Zuid. Ellie en Petra gingen trouwensvrij snel naar de middenbak toen er een duidelijke uitbreiding van de meidengroep kwam. Wijgingen met z’n vieren over naar de staf.De meisjes in de jongere bak kwamen uit Zuid, West, Badhoevedorp en Buitenveldert.

De leiding bestond destijds uit onze kapitein (de naam weet ik echt niet meer, het was eenvrouw trouwens) en de drie “stuurvrouwen” Thea Tholen, Joke Goossens en Artie Joling.Drie gekke meiden vol met creatieve ideeën en nooit te beroerd met de jongensleiding in declinch te gaan. Denk erom dat die begintijd leuk, maar ook lastig was. Naast deliefdesperikelen (zie volgende hoofdstuk) was er ook een flinke competitiestrijd aan de gang.Wij hadden zelf geen boten en moesten die altijd vragen! We wilden als meisjes onsbehoorlijk manifesteren tegenover die jongens en overal aan meedoen en vooral de beste zijn.Dat dat soms ook lukte gaf weer aanleiding tot…..Bijzonder in die tijd was het feit dat de leiding (eerst alleen bij de meisjes, maar later ook bijde jongens) uit studenten bestond. Joke en Artie studeerden geneeskunde, Thea zat op deSociale Academie, Hans Goossens studeerde scheikunde, een heel aparte persoon bij dejongensleiding Gerard Dirks studeerde geneeskunde, Hans Budde geneeskunde. Ook TjommeWierdsma was in die tijd al lid van de staf; hij had de welpen onder zijn hoede. Bij de Erskinebestond de leiding uit niet-studenten. Je praat op een totaal verschillende manier en dat gaf denodige spanning.

Eind jaren 60 hadden we echt nog het gidsenuniform aan; de rok, de blouse, de toque, riem,fluitenkoord e.d. kostte een vermogen. Je kon het alleen in de Amsterdamse Beulingstraatkrijgen, nou ja, krijgen….Onze leiding vond dat uniform eigenlijk maar niks. Er werd een alternatief bedacht; eenblauwe broek (nu niet meer voor te stellen, maar dat gaf in die tijd nogal wat commotie omdathet een broek met voorsluiting was!!) en een blauwe bloes of een wit t-shirt. In dat uniformhebben we meegedaan aan regionale roeiwedstrijden achter het Centraal Station inAmsterdam. De meisjes wonnen, maar….de prijs kregen we niet, want we waren niet inuniform. Nu meen ik me te herinneren dat Schipper Zwart in de jury zat en met schipperZwart lagen we altijd in de clinch. Het was een belangrijk man binnen de kring die vaak bij deErskine was. Het was een (in onze ogen) ouderwetse schipper.De dagelijkse leiding bij de Erskine was in handen van Theo de Koning. Ook al een‘ouderwetse’ schipper. Een man die ik pas later op waarde wist te schatten. De andere naamvoor de Erskine was ‘De Christus Koninggroep”. Je begrijpt het al; het werd de Christus deKoninggroep.

De genoemde mascotte van de meidengroep heette niet Calamaris, maar Callempie. Ik denkdat de naam Calamaris uit ons eigen clublied kwam. De melodie spookt nu weer door mijnhoofd en enkele zinnen weet ik nog, maar de hele tekst…. Volgens mij was het ding nietgebreid en gehaakt, maar helemaal zeker weet ik dat niet meer.




10

Het eerste kamp in 1969 gok ik, was een doorslaand succes. We kampeerden aan deWesteinderplas bij boer Munsterman. Dat was zowel voor ons, als voor de jongensgroepeneen vaste plek. In die 10 dagen moesten we om de beurt koken. Nou dat heeft iedereengeweten; aan het eind van het kamp kregen we als afsluiting bretels mee, die hadden we ookecht nodig!

Op één van de eerste gemengde kampen was het lied je t’aime verschrikkelijk populair enzelfs door onze studentenstaf absoluut verboden. Fantastisch om onder een dekzeil op eentocht over de ringvaart steeds maar weer naar dat liedje te luisteren.

Truus Weller kwam volgens mij pas rond 1974 voorzichtig bij de groep. Ik kan me devergaderingen bij haar thuis op de Brouwersgracht nog goed herinneren. Halvewereldoorlogen zijn aan haar tafel bijgelegd.

Onze meisjesgroep had op een gegeven moment een boot; de Ailolos. Die hebben we zelf bijelkaar gespaard. Dagenlang hebben we geld ingezameld door met een tekening langs dehuizen te gaan om stukjes van de boot te verkopen. Tegenwoordig zou je het virtueel doen,maar toen moest er daadwerkelijk gelopen worden.

Als ik aan lopen denk, denk ik aan de 1e X-tocht waaraan we hebben mee gedaan. We werdenergens bij Naarden gedropt en moesten met een kompas de weg naar een clubhuis zien tevinden. We hebben van alles gevonden, maar het clubhuis niet! Wel zagen we enge mannenop brommers rijden. Wij gillend over sloten springen, wegwezen! Tenslotte waren we dooronze bezorgde ouders flink gewaarschuwd! Helaas was het achteraf een lid van deorganisatie; hij had ons uren lopen kunnen besparen.

In die jaren werden er regelmatig feesten gehouden op het clubhuis (nu nog steeds mag ikhopen). Toen hadden we nog een schuifwand tussen het lokaal van de Erskine en dat van ons.Onze keuken lag trouwens ook aan de Erskinekant! Bij grote feesten ging de schuifwand openen kon er geschuifeld worden! Gezien de innige verhouding met de Erskine ging die wandmaar heel sporadisch open.

Nog één klein weetje; in 1971 ging de oudste meisjesbak voor het eerst op trektocht. InWoubrugge kregen we onderdag bij een oude boer en zijn vrouw. Beiden waren in de tachtig.Hun zoon, een vrijgezel van een jaar of vijftig, runde het bedrijf. Wij kregen een prima plekvoor onze tent en konden ons wassen bij de drinkbakken voor de koeien. Tot groteverbijstering van de boer en de boerin poetsten wij onze tanden! De man was verbijsterd; hijwas erg bang dat onze tanden er van zouden slijten!

Interessant detail is de crises-oudervergadering die plaats vond nadat in de stuurhut een chaosaangetroffen was met een schijnbaar gebruikt condoom. Het is heel lang een goed bewaardgeheim gebleven dat dit geheel in scène gezet was en het condoom met stijfsel gevuld was.Dit alles uit bezorgdheid om iedereen erop te attenderen dat het gevaarlijk was als er meisjes‘s avonds in dat donkere bos waren. Dus (is er echt causaal verband?), na een aantal jarenapart gedraaid te hebben zijn we op gegeven moment samen gegaan. Kort daarna is ook dekleur van de boten veranderd. Oorspronkelijk was die geel-bruin.




11

2.2.3 Verliefde stelletjes.

Zoals we ook hiervoor zagen heeft de zeventigerjaren de Sint Maartengroep niet onberoerdgelaten. De ontwikkelingen in de katholieke kerk(tweede Vaticaanse concilie) en de samenleving(democratisering) lieten ook sporen na in deontwikkeling van deze zeeverkennersgroep.De verbintenis met de katholieke kerk werdgeleidelijk minder al waren het van huisuitkatholieke gezinnen waartoe welpen enverkenners gewoonlijk behoorden. Naarmate degezagsverhoudingen in de samenlevingverminderden en studenten ook lid werden van de Maartengroep werden de hiërarchischeverhoudingen en de formele verplichtingen in de vereniging zoals vlagvertoon, uniformen eninsignes steeds meer losgelaten. Om nog enigszins herkenbaar te zijn werden bijgelegenheden nog eenvormige T-shirts gebruikt. Maar bij vlagceremonies diende deMaartengroep – het voorvoegsel Sint werd weggelaten – wel een stapje terug te doen. Anderegeüniformeerde groepen zoals de Amstelveense Radboudgroep hielden wel vast aan deidealen en verplichtende regels waarvoor Baden-Powell de grondslag legde. Bij de leden vande Maartengroep – waar de studerende jeugd steeds meer deel van ging uitmaken, werden diesteeds meer als verstikkend ervaren. Het accent kwam steeds meer te liggen op sociale eneducatieve activiteiten vanuit een meer humanistische levensbeschouwing. In de anderebakindeling kwam dit tot uitdrukking. Deze vond plaats niet meer op basis van hiërarchiemaar op basis van leeftijd. De Maartengroep werd steeds meer een echtegezelligheidsvereniging waar de jeugd vaak vergezeld met ouders en andere familieledenelkaar konden ontmoeten. De oudere jeugd vingen als staflid de jongeren op en de oudersondersteunden op afstand de activiteiten waar mogelijk. Veel bestuursleden waren dan ookouders geweest.

Er werd ook een Wilde Vaart opgericht met leden uit de Sint Maarten en de ChristusKoninggroep. Jan Mulder van de Sint Maarten groep werd hun schipper. Anderegroepschippers in de loop der jaren waren Han Veenboer, Truus Weller, Jos Joustra, InekeHermanns, en Tjomme Wiersma en Peter Paul Boermans. In de tachtiger jaren waren dat IgoRaadt, Fred Weller en Wim Weller. Voor de Wilde vaart werd rond 1970 het schouwtje deViking aangeschaft. Piet Roekers was toen loods. Snel bleek dat een houten boot nog veelmeer en zorgvuldiger onderhoud vergt dat zo’n stalen vlet. Dat was er mede de reden van datde viking verkocht is. Zo’n 20 jaar geleden waren er 5 bakken met elk 6 personen. Ongeveer25 personen waren in de jaren tachtig lid.

Tot aan de medio zeventiger jaren sliepen de meisjesgescheiden op het kamp. Er waren aparte gidsen enzeeverkenners waarvoor daarna zeeverkenners enwatergidsen (de Anna Dengelgroep) in de plaatskwamen. De tenten stonden op aparte plekkengescheiden door een lijn met belletjes om eventuelezondaars te betrappen. Maar of dat hielp?




12

Sommige leden bleken zo actief dat ze niet alleen maar kwamen varen en onze lelievletsontgroeiden. Ze zochten hun avonturen hogerop en maakten er na verloop van tijd er zelfs een` huwelijksbootje’ van. Zo zijn er in de loop der jaren diverse stelletjes met Cupido inaanraking gekomen. En dat ging soms zelfs zover dat de vonken oversloegen van de SintMaartengroep naar de naburige groepen, Christus Koninggroep en de Walraven. Vaak zittenhun kinderen nu ook weer op de Maartengroep ( het lijkt wel Volendam!).Laten we enkele namen noemen:70’ er jaren: Jos en Elly, Jos en Loes,80er jaren: Maaike en Igo, Fred en Annemarie, Marc en Jolanda, Jan en Sonja, Peter en Karin,Jeroen en Meike e.a.90er jaren: Cleo en Sacha, Marcel en Karin, Hannah-Sari en Mattijn e.a..

Zeker in het midden van de zeventiger jaren kwamen de leden niet alleen meer uitBuitenveldert en Amstelveen. Velen vonden het de moeite waard om de afstand vanuit Zuid,West, of het Centrum naar de catamaran af te leggen. En dit gebeurde allemaal op de fietswant `achterbank kinderen’ bestonden er in die tijd nog niet.

Opmerkelijk was ook de gehandicaptengroep die drie jaar vanaf 1984 deel uitmaakte van deMaartengroep. Er waren toen onder begeleiding van o.a. Jeroen van Hamersveld en Peter deVries twee vlets met gehandicapten waarvan Henk – die blind was – een bekend persoonwas. Hij bleef tot het einde bij die zichzelf ` Gecat’ noemden. Dat is ook de tijd geweest datwe samen met de Erskine een paar meter aan het club gebouw hebben laten bouwen. Daarmeehadden we beiden een eigen keuken en eigen toiletten. Dank zij Gecat hebben we nog eenaantal fysieke aanpassingen bij de Catamarandeur en aan de wallen aan overgehouden.




13

2.2.4 Leuke activiteiten.

Natuurlijk waren er tal van opzienbarende en leuke activiteiten.Sacha Emmerik die vanaf 1982 erbij was vertelt hoe ze een keer wel 4 keer op kamp gingenbij boer Kuys in Akersloot.Op kamp was het traditie om havermout pap bij het ontbijt te eten. Als je dan bak van dewacht was, moest je verse melk halen bij de boer en helpen bij het pap maken. De kunst wasom zo onopvallend mogelijk zo veel mogelijk suiker in de pap te gooien, zodat het nogenigszins te eten was. Met de boerenfamilie ontstond een goede band. De boerin schreef zelfsin de kampkrant.

Als Wim Weller erbij was kon je dat wel vergeten. Hij zag suiker voor goud aan en was danook erg zuinig ingesteld.Daarna moest je dan de poepemmer ledigen bij de boer in de mestkuil. Dat was wel het ergstewat je kon overkomen. De emmer was namelijk heel zwaar en soms gutste het over de rand.Verder had je de suikerprijs, een stuk ontbijtkoek voor diegene die iets bijzonders deed ofpech had. Elke dag was het weer spannend om te weten wie dan weer de klos was..Uiteraard probeerde je af en toe op te vallen door expres in het water te vallen, zodat jemisschien die prijs kreeg.

Zo was `s nachts stiekem naar andere tenten sluipen ook een bijzondere sport.Wim Weller kon ook zo lekker schelden als hij je betrapte. Het "GODNONDEJU" klinktvelen dan ook bekend in de oren.

De wilde vaart periode was een fantastische tijd met veel feesten. De verkenners lagen danmenigmaal in de knoei met de stafraad. Over het saunabezoek tijdens een weekendbijvoorbeeld. Een aparte sfeer ontstond als muziekmakende verkenners al dan niet bij hetkampvuur hun artistieke talenten amnfiesteerden zoals Igo Raadt met zijn guitaar.

Toppers waren ook vaak de stafweekenden, zo genaamd (maar ook wel een beetje in het echt)om de strategie voor de komende jaren uit te zetten. Dat kon gewoon op de catamaran zijn ofop de westeinder maar ook een keer met een overnachting op een mijnenveger in Gent.

Apart was de speelfilm die eens door een loodsen groep gemaakt is, gebaseerd op dekunstkenners. Delen zijn opgenomen in de Dominicus kerk in de Spuistraat. Ben, Con enHans hadden daar hun contacten en daar is dankbaar gebruik van gemaakt. Een foto van de




14

gehele cast voor de eigen camera wagen van de Lasso hang vandaag de dag nog in destuurhut.

Ook de latere kampen in Friesland waren een succes. Achter een echte sleper over hetIJsselmeer naar Stavoren en dan door naar de Heeg. Ook de Wilde Vaart ging daar danmeestal op kamp. Wat een prachtige tocht was het, zeilend en roeiend een rondje Gaasterland!En ja, je kan met 11 man in een `Volkswagen Variant’, de auto van Igo.Een keer zijn we aardig bij de neus genomen. Op een van de laatste dagen van het kampwaren opeens twee vletten weg. Een zoektocht leverde niets op. Toen alles en iedereen weerterug was in Amsterdam kregen we een telefoontje dat ze gevonden waren. Een anderescouting groep had ze weggehaald en verstopt. Ad van Hassel heeft ze toen achter zijnschouw terug naar Catamaran gesleept.

Een andere keer waren we op kamp in Monnickendam. Vandaar uit is het een leuke tocht naarVolendam. En nog mooier als je het grote zeil van de Argo (een reddingsroei en zeil vlet) opeen gewone lelievlet zet. De heentocht ging nog wel. Maar toen we terug wilden was de windwat aangetrokken. Stoere jongens, dus gewoon op pad. En dieoude vissers op het havenhoofd ons nog waarschuwen dat wete veel tuig voerden. Voor we goed en wel de haven uit warenwisten we niet hoe snel we rechts om keer moesten maken.Ja, we maakten wat mee op die kampen.Zo moesten we wel eens bij gebrek aan beter schimmelbrood

eten. En dan die dat we behoorlijk aangeschoten waren en metde zatte kop een rode kruistent voer een baks-tentje wildenzetten. Vanwege onze beschonken toestand mislukte datdeerlijk.

Een ander verhaal betrof de huidige penningmeester van deMaartengroep: Peter-paul Boermans. Hij stond bekend alsvogeltjesliefhebber en iedereen attendeerde hem bij tijd enwijle wel eens op een overvliegend schepsel waarvan hij denaam wel kende. Totdat een keer op de zaan huiswaarts werdgevaren en priemende vingers de lucht in wezen. Naargeestigspeurde hij tevergeefs naar vliegende wezens aan het firmament totdat het hem net op tijdduidelijk werd dat de mast nog overeind stond terwijl een lage brug genaderd werd. Het liepgelukkig ternauwernood goed af.

Maar het was niet altijd feest op de Maartengroep. We waren ook regelmatig serieus met ons`vak’ bezig. Regelmatig waren er onderlinge wedstrijden van het gewest Amsterdam,bijvoorbeeld op 19 september 1992 met de naburige watersportvereniging de Koenen.




15

2.2.5 Actuele ontwikkelingen.

Intussen ging in deze periode de jaarlijkseSinterklaasactie gewoon door. Velen stakendaar als vrijwilliger de nodige tijd in: alssminker, aankleder, strijker of gewoon alsZwarte Piet waarvoor vaak welpen enverkenners werden ingezet. Nadat de familieBieshaar jaren gastheer was geweest voor degoedheiligman is hij te gast geweest bij o.a. defam. Veenboer, in Hotel Heemskerk, bij Marjaen Ivo Mattens – Weller, bij Truus Weller, bijNico en Ineke Hermanns en bij Mia en TonVonk. Momenteel wordt de sintactie vanuit hetclubhuis georganiseerd. Dat kan ook haast niet anders met zo veel hulpsinten. Zeker in hetbegin was het vaste laatste bezoek op 5 december in Café Anno 1890. Dit was een geweldigeervaring en naast een biertje of een frisje levert dat nog een aardige bijdrage op.Waar zo’n bijbaantje van een staflid al niet goed voor is. Herman ven der Berg was een vande Sinten (vaak met een eigen chauffeur, keurig in kostuum en met handschoenen en hoed)die vanuit bijna al deze adressen op pad ging om de kinderen en families te bezoeken.Belangrijk was de coördinator die alles in de puntjes geregeld moest hebben. Zo gaf SachaEmmerik vanaf 1993 tot 2003 leiding aan de Sinterklaasactie. In de begin periode werd ditdoor de ouders georganiseerd. Daarna o.a. door Igo, Peter Paul en Jolanda. De afgelopen jarenheeft Maurits Voorhorst – die ook de website beheert – dat gedaan. Ook hebben er in de loopder jaren heel wat Sinterklazen carrière gemaakt. Sommigen kregen landelijke bekendheidzoals Kees Alsemgeest die zelfs het nos-journaal haalde. Op de geschiedenisfilm van deMaartengroep die in 2004 is gemaakt valt deze tv-ster en zijn Pieten te bewonderen inclusiefbezoeken aan gezinnen en een bejaardentehuis. Want zoiets moet toch wel vereeuwigdworden.

Bij de zeeverkenners is het zo dat de wet van de kleine getallen geldt. Bij 14 leden heb je drieboten vol. Bij 25, "maar negen meer", heb je al 5 boten gevuld met 5 bakken.Vooral de open dagen in het voor - en najaar leverden veel nieuwe leden op. Voorwaar eenmooie prestatie waardoor de vereniging weer opbloeide en nieuwe gezichten en families uitAmsterdam, Amstelveen en zelfs uit Almere erbij kwamen.Het zijn met name enkele individuele personen en vooral ook families die door hunjarenlange inzet de vereniging draaiden en dat vaak al over meerdere generaties. Te denkenvalt aan de families Vonk, Weller (2 maal), Hermanns, Raadt, Van den Bosch en Alsemgeest.

De afgelopen jaren is het gebouw van binnen flink ter hand genomen: de keuken, het lokaalen de werkzolder werden grondig verbouwd. Ook heeft de motorboot een nieuwe motorgekregen. Door de stimulerende houding werd de participatie van de leden ( wilde vaart envooral de loodsen) altijd zeer gestimuleerd, kreeg de Maartengroep een eigen website en werdook het bestuur uitgebreid.In de drie jaar dat Evert voorzitter was, kwamen aldus nieuwe ontwikkelingen tot stand. Eind2004 werd zelfs sinds lange tijd een gezellig bestuursuitje met eten gehouden via eenboottocht op de Vecht.




16

Annemarie Hermans, zelf als verkenner actief in de Maartengroep en getrouwd met eenverkenner, nam de voorzittershamer over. Allerlei nieuwe ontwikkelingen werden nu op ganggezet zoals nieuwe zwemvesten en plannen voor nieuwe verbouwingen en reparaties zijnvolop in de maak. In de Nieuwsbladen die de afgelopen jaren zo’n vier keer per jaar permailbrief verscheen, wordt daarvan verslag gedaan. Ook worden er regelmatig videofilmsgemaakt die de ouders op cd kunnen bestellen. Kortom, de Maartengroep gaat volop met demoderne tijd mee.

2.2.6 De feestdag op 11 juni

Op vrijdagavond 10 juni hebben de welpen en verkenners middels een speurtocht en disco-avond het feest geopend. Na een overnachting in tenten op ons terrein kwamen `s morgens deouders op bezoek. Daarna was het klaar maken van het feest voor de gasten. Vanaf één uurkwamen de oud-leden in grote getalen opdagen en om vier uur werd de groep aangevuld metde sponsors. Binnen draaide een video over de geschiedenis van de Maartengroep; buitenschepte een zeemansorkestje een passelijk sfeer en konden we meezingen of meedeinen opoude zeemansliederen. Tussendoor werd er gevaren hetzij op de lelievlets, de centauer, demotorboot en zelfs met twintig personen in een `watercontainer’. Ondanks dat we af en toenaar binnen moesten vluchten voor een regenbuitje zat de stemming er goed in. Plakboekenwerden uitgewisseld en vele oude verhalen kwamen weer naar boven. Igo Raadt gaf eenspontaan guitaarconcert van nostalgische verkennerstophits die oude tijden weer dedenherleven. Tot slot lieten we het eten ons goed smaken dat door onder meer Tjeerd Vonk op debarbecue was voorbereid waarbij ze werden bijgestaan achter de tap door Lucas en andereleden van de Wilde Vaart. Met de laatste guitaardeuntjes van Igo eindigde de succesvolle dagdie door het bestuur prima was voorbereid.




17

ZO WAS HET (DE BOTTER) ZO IS HET NU (OUDERSDAG)

EN ZO HEBBEN WE HET OP 11 JUNI GEVIERD!




18




19

2.3 Epiloog.

De Maartengroep anno 2005 is kent nuverschillende speltakken. De jongste leden zittenbij de welpen (7-10 jaar). Daarnaast zijn er dezeeverkenners / watergidsen (11-15 jaar), de wildevaart (16-20 jaar) en de loodsen (>20 jaar).

In de loop der tijd kwamen en gingen diversebesturen. Zo volgde Evert van den Hout TonVonk op in het jaar 2002. In dat jaar was hetledenaantal geslonken tot zo’n 14 personen. Evertheeft toen de stormklok geluid. Sindsdien is er eenpermanente campagne gevoerd ( door de leden en door enige ouders) waardoor hetledental bij zijn vertrek in 2004 op ongeveer 42 welpen en verkenners uitkwam. Dehoofdmoot bestaat nog steeds uit ` Maartengroepgezinnen’ waarvan veel ouders al actiefwaren als welp of verkenner. Het feit dat ze naar Almere zijn verhuist verhindert hen niet omwekelijks hun kinderen aan het Jollenpad te komen brengen. Zo diep gaat de verenigingsband.Ook wordt vooral de nieuwe lichting welpen verrijkt met andere groepen. Doordat desamenleving steeds multicultureler is geworden en steedsverder seculariseerde, is er nu een bont scoutinggezelschapontstaan die zowaar een internationale allure uitstraalt. Bleefde internationale uitstraling van de Maartengroep jarenlangalleen beperkt tot Spanje vanwege de befaamdeSinterklaasactie, nu zijn er zelfs leden met een Poolse,Franse, Surinaamse, Indonesische en zelfs Chineseachtergrond. En dat niet iedereen meer braaf zondag naar dekatholieke kerk gaat, zal Sinterklaas ook niet bepaaldvreugdevol stemmen. Kortom, de Maartengroep is nog springlevend en volop inontwikkeling. Met een actief bestuur onder het begeesterde voorzitterschap van Annemarie enbetrokken ouders zullen de verkenners groep, de Wilde Vaart, loodsen en welpenongetwijfeld weer tal van educatieve activiteiten gaan opzetten. Bijgestaan door LiaAlsemgeest (secretaris), Peter-Paul Boermans (penningmeester), Gert van de Steen, JohnSchreuder (technische ondersteuning), Sacha Emmerik, Wim Weller (groepsschipper) en EduDumasy (informatievoorziening).En lest best: aparte aandacht dienen vooral de stafleden te worden gegeven. Onder hetstimulerende en wakend oog van groepsschipper Wim Weller zijn zij de drijvende krachtachter de vereniging. Zij steken hun vrije tijd in het opzetten van allerlei educatieveactiviteiten waarvan ze vaak vroeger zelf als welp of verkenner hebben mogen profiteren.Dank zij hen blijft het warme `Maartengroepnestgevoel' bestaan en kunnen nieuweMaartengroepfamilies opbloeien. Dit gebeurt nu dus al meer dan 60 jaar lang.Dus hulde voor Bianca, Claudia, Rogier, Dorota, Erwin, Joasia en Tjeerd.We hopen dat de binding met de Maartengroep zal blijven en dat we elkaar nog vaker zullentreffen.



60 jaar Maartengroep 1945 - 2005 - ontmoetenherdenk.nl · 60 jaar scouting-activiteiten van de...

Documents

Transcript of 60 jaar Maartengroep 1945 - 2005 - ontmoetenherdenk.nl · 60 jaar scouting-activiteiten van de...