Tom knap 2de in Hasselt!

> Pag. 5

Vincentius school: Herfstwandeling wordt winterwandeling

> Pag. 2

Vorige week zondag (15 novem-

ber) was het weer zover. De jaar-lijkse Sint-Hubertusviering stond

weer aan de deur. Tijdens deze jaarlijkse traditie wijdt onze Mr.

Pastoor alle aanwezige dieren met

achteraf nog een stukje gezegend brood. Op pagina 3 en 4 vindt u

een artikel over hoe het hele ge-beuren in z’n gang ging.

22/11/2015 Nr. 46

Sint-Hubertus viering

Eddy Jaspers

> Pag. 6-7

Familie Keuppens: De kinderen

> Pag. 8-9

Klik hier en zie hoe Maddie en Zoe

“Let It Go” zingen!

2 Nieuws

Dat we op Horendonk al

heel lang dicht bij de natuur leven, was af te leiden aan

het grote aantal vinkeniers dat onze wijk telde midden

vorige eeuw. Dat is tot op

heden nog niet veel veran-derd. Jagen en bierbrouwen

zit nog altijd in ons bloed. We schreven al hoeveel enthousiaste bierbrou-

wers onze wijk telt. Maar sinds het vogels van-gen wettelijk is afgeschaft, grepen velen naar

het geweer voor de jacht. Op de jongste Sint-

Hubertus-viering op 15 november aan de kerk bleek hoeveel enthousiaste jagers onze wijk wel

telt. Te veel om op te noemen en zo mijden we tegelijk het gevaar er een te vergeten. Dat zou

spijtig zijn, want ze zijn fier op hun status van

jager. De vers geschoten hazen en konijnen gingen vlot van de hand, zeker ook omdat de

opbrengst voor een goed doel was. De jenever (oud, jong, citroen) ging kwistig rond en de

stemming zat er goed in. Het vinken werd be-gin de jaren '70 afgeschaft, maar de jacht is

gebleven. Gelukkig voor hen. Had het er mis-

schien mee te maken dat de jacht destijds meer door de betere klasse werd beoefend, terwijl

vinken altijd een volkssport is gebleven ? We zullen het nooit weten. Maar je kan de jacht

van pakweg 50 jaar geleden niet langer verge-

lijken met de jacht op dit ogenblik. Vooreerst is het niet eenvoudig om een jachtvergunning te

krijgen. Om te slagen in het examen van jager moet je erg veel weten over de natuur en ui-

teraard het wild zelf. Je moet de dieren perfect

kunnen herkennen in de open natuur en zeker bokken van geiten kunnen onderscheiden als

het om reeën gaat. In deze periode gaat het vooral om fazanten, hazen, konijnen en de

overtalrijke bosduiven. Vorige maand mochten ook nog patrijzen geschoten worden. Die zijn

eerder zeldzaam. Vanaf 1 januari zijn de reeën

aan de beurt (geiten en jongen). Je gelooft het of niet maar op één jaar worden in een ge-

meente als Essen toch een 25-tal reeën afge-schoten. Ook op de vos mag nu gejaagd wor-

den, maar die belandt niet in de kookpot. Jagen

is vandaag de dag aan zeer strikte regels en tijdslimieten gebonden. De jagers zelf en hun

organisaties noemen hun sport eerder wildbe-heer dan jacht, met als eerste bedoeling de

soort op lange termijn in stand te houden.

Column

Guy Van Den Broek

De jacht

Herstwandeling wordt winter-wandeling

Voor het eerst sinds meer dan 20

jaar wordt onze voormalige herfstwandeling vervangen door

een winterwandeling. Deze zal plaatsvinden op vrijdag 11 de-

cember. Het opzet en het kader

blijven in grote lijnen hetzelfde. Het hoofddoel is immers om weer

vele ouders, grootouders, familie, vrienden en sympathisanten op

een leuke manier samen te bren-gen voor een toffe wandeling

(mét lampionnetjes en zoekop-

drachten) in de omgeving van de school en een gezellig samenzijn

nadien, waarbij de innerlijke mens versterkt kan worden met

een (warme) drank en een heer-

lijk worstenbrood en/of appelslof. De wandeling start op de speel-

plaats van de lagere school te Horendonk 265 vanaf 18.00 uur.

Er is een tussenstop voorzien in de kleuterschool, waar eventueel

al iets gedronken kan worden. Na

de wandeling wordt er terug ver-zameld op de speelplaats van de

lagere school waar dan het voor-

af bestelde worstenbrood en/of

appelslof gegeten wordt met een kopje koffie, een tasje thee of

een beker warme chocomelk er-bij. Daarnaast is er naar goede

traditie ook jenever, glühwein en

kerstbier voorzien. We nodigen alvast iedereen van

harte uit op onze winter- wandeling en hopen weer met

zeer velen te zijn. Het is uiteraard ook mogelijk om gewoon mee te

wandelen zonder iets te eten, of

om iets te komen eten en dr inken, zonder mee te

wandelen. Voor het eten dient echter wel vooraf ingeschreven te

worden. De kinderen van de

school krijgen een inschrijvings- formulier mee, maar andere

geïnteresseerden kunnen zich inschrijven via het secretariaat

van de school en dat vóór vrijdag 27 november. U kan daarvoor

mailen naar:

secretariaat@vinho.be of bellen op het nummer 03 667 54 91.

Frank Neelen

Hieronder even het menu:

Groot worstenbrood 4,00 euro per stuk

Klein worstenbrood 3,00 euro per stuk Appelslof 3,00 euro per stuk

Kleine appelslof 2,50 euro per stuk

Bij elk menu is koffie, thee en chocomelk mee inbegrepen.

3 Nieuws

Wild, borrels en mensen

Eén groot feest!

nagemaakt, met opgezette dieren geeft

dit telkens weer een realistisch beeld.

Na de mis was er de dierenzegening, mijnheer Pastoor sprak de zegen uit

over alle dieren, vooral veel paarden en

honden. Het dier kreeg ook een stukje gezegend brood. Maar het was niet al-

leen mijnheer Pastoor die zegende, want er was een hond die iemand voor

een boom aanzag! De hoornblazers

brachten nog een mooie melodie, na-dien werd het wild verkocht ten voorde-

le van Ziekenzorg. En ja natuurlijk lie-pen er ook weer mannen rond met

Op 15 november was er om 10 uur de

Sint-Hubertusviering. De jagers droegen hun geschoten wild binnen (die later die

dag verkocht werd ten voordele van ziekenzorg). De kerk zat goed vol en

zelfs waren er enkele honden aanwezig.

Eerst werd het verhaal van Hubertus

verteld: Hubertus was een zoon van een Hertog en leidde een goed leven.

Op Goede Vrijdag van het jaar 683 ging

hij op jacht, hoewel dat een zéér oneer-biedige activiteit was op die Heilige dag.

Hubertus zag een groot hert en joeg er achteraan met zijn honden. Toen hij

het hert bijna te pakken had en het dier zich naar hem toekeerde wilde hij het

neerschieten. Op dat moment ver-

scheen er een lichtend kruis tussen het gewei. Een stem zei hem naar Bisschop

Lambertus van Maastricht te gaan. Hubertus ging bij hem in de leer en

volgde hem nadien op en werd Bis-

schop. Hij verspreidde zijn leer vooral in Brabant en de Ardennen, waar er vele

kerken zijn die naar hem genoemd zijn. Hubertus overleed in het jaar 727. Op

30 september 825 werd zijn stoffelijk overschot van Luik naar de abdij van

Andage overgebracht. Hierdoor werd

Andage al spoedig een bedevaartsoord en de plaatsnaam veranderde na enige

tijd in Saint-Hubert. Sint‑Hubertus staat nu bekend als patroonheilige van de

jacht.

Tijdens de mis brachten 6 hoornblazers

zéér mooie melodieën ten gehore. Mijn-heer Pastoor vertelde ook dat er na elke

jachtpartij een lied gespeeld wordt als

dankbaarheid. Er is ook geen verschil tussen een goede boer en jager. Elk

van hen maakt maanden van tevoren alles klaar de één om het land te be-

werken om nadien een mooie oogst te

hebben en de jager zorgt in de herfst dat het wild geselecteerd wordt, zodat

al de dieren in het bos tijdens de ko-mende wintermaanden alles hebben om

te kunnen overleven. Naast het altaar was er wéér een zéér mooi bostafereel

schorten vol sterke drank, ook Jäger-

meister omdat het een logo heeft met een beeltenis van een hert met een kruis

tussen het gewei. (een goed hoestdrank-je zeiden sommigen!) Er was veel wind

en het regende af en toe, maar het was

toch weer een gezellig samenzijn met niet alleen mensen van den Uil, maar ook

dierenliefhebbers van onze buurtge-meenten.

Dank aan alle helpers en jagers om deze aloude traditie in ere te houden!

José Schrauwen

Foto’s van vorig jaar (zie uitgave 2)

4 Nieuws

Hubertusviering

FOTO’S

Volgende tekst werd voorgelezen:

Namens de Wildbeheerseenheid en de Essense Aanspanning. Welke vandaag weer zorg dragen voor de zieke mensen hier op Horendonk,

door de verkoop van wild ten voordele van ziekenzorg, graag het volgende.

Nu wij hier staan als mensen van Horendonk Omstreken en Wereldwijd, willen wij graag even stilstaan bij hetgeen gebeurd is in Frankrijk, maar ook in de

rest van de wereld,

Liberté, fraternité, egalité

Freedom, broterhood,equality

Vrijheid, broederschap, gelijkheid,

Terreur neemt levens en zaait angst. We zijn samen slachtoffer van terreur, we gaan het samen moeten verslaan

Laat ons hier bij deze Sint Hubertusviering, het beste van onszelf zien,

en laat ons uitstralen dat wij van iedereen houden.

Vrijheid, broederschap, gelijkheid,

Wereldwijd, nu meer dan ooit.

In ieder geval sterkte aan alle betrokken families, namens ons allen. Mag ik daarom vragen aan de Jachthoornblazers om even een korte muziek

ode te geven.

5 Sport

21/11: Tom na een sterke cross knap 2de in de modder in Hasselt!

Kevin moeten een gaatje laten. Maar

telkens komt Kevin, en even later ook Tom weer bij Sven Nys aansluiten. Dat

kost natuurlijk heel wat krachten, maar het is duidelijk dat Sven Nys, hoezeer

hij er ook op uit is, de zege hier van-

daag niet cadeau zal krijgen! Met z'n drieën gaan ze de laatste twee rondes

in! Spannend!

Voorlaatste ronde, en Tom valt aan! Op een recht stuk spurt hij zich voorbij

Sven Nys! Die klampt aan, Kevin Pau-

wels in zijn wiel. Tom gaat hard, hij heeft duidelijk zijn tweede adem gevon-

den. Even komt Dieter Sweeck nog te-rug uit de achtergrond, maar als Tom

nog eens doortrekt moet die terug los-

sen.

Laatste ronde, en het wordt duidelijk: wie de laatste halve kilometer op kop

zit, kan hier winnen. Tom doet er alles aan om over Sven te komen. Even lukt

dat ook, maar wanneer Tom springt aan

de balkjes en Sven loopt, komt Nys op-nieuw op kop! Tom kruipt in zijn wiel.

Sven gaat nu echter superhard! De eer-ste die moet lossen is Kevin Pauwels.

Op een laatste heuveltje maakt Tom

een heel klein foutje, en weg is Sven! Na een hele wedstrijd mee in de aanval

Soudalcross in Hasselt, en eindelijk

modder en koud, waar naar de goesting van de meeste crossers, en zeker ook

voor onzen Tom! Niet aan de start, want sparen voor morgen in Koksijde:

Wout Van Aert en Lars van der Haar.

Wel aan de start, en erg gebrand op de zege omdat de teller al meer dan een

jaar op nul staat: Sven Nys. Daarnaast ook de rest van de Belgische top en

enkele buitenlanders.

Tom is meteen goede mee weg en duikt

in het wiel van Sven Nys het veld en de modder in. Sven Nys gaat meteen al

keihard door en Tom doet er alles aan om in zijn wiel te blijven! De rest, met

op kop Kevin Pauwels moet al snel een

gaatje laten. Nog verder zit Klaas Van-tornout, Belgisch kampioen, en heel

slecht gestart.

Tweede ronde en Tom heeft samen met Sven 10 seconden voorsprong op de

eerste achtervolgers, Kevin Pauwels en

ploegmaat Jim Aernouts. Sven Nys blijft de kop doen een houdt het tempo su-

perhoog. Tom gaat goed mee, slim de bochten afsnijdend om energie te spa-

ren, en altijd kort op het wiel! Het hoge

tempo belet diesel Kevin Pauwels niet om tegen het einde van deze ronde bij

de koplopers aan te sluiten.

Derde ronde en Sven Nys doet nog al-

tijd de kop. Het gaat hard. Tom en Ke-vin, in die volgorde, klampen aan. De

gezichten worden al zwart van de mod-der! Het is vaak ploeteren hier in Has-

selt!

Bij het ingaan van de vierde ronde heb-

ben Tom, Sven en Kevin een handvol seconden voorsprong op de eerste ach-

tervolgers, allebei ploegmaats van Tom: Jim Aernouts en Thijs van Amerongen.

Even krijgt Tom het lastig. Hij komt

achteraan in de kopgroep en moet soms een paar meter laten... Komaan Tom!

In de volgende rondes volgt een voort-

durend jojo-spel: Sven Nys trekt super-hard door op de aangelegde zandberg,

eigenlijk een modderberg, en Tom en

moet Tom op het einde alleen een sterke

Sven Nys voor laten gaan. Sven pakt hier zo zijn eerste zege van het seizoen. Profi-

ciat Sven!

Tom na de wedstrijd:

“Ik wist dat Sven er heel dichtbij ging zijn. Ik heb een beetje te veel mijn podi-umplaats verdedigd ten opzichte van Diether Sweeck om de demarrage van Sven nog aan te kunnen op het einde. Hij was gewoon de beste en ik ben tevreden met mijn tweede plek. De power heeft de bovenhand genomen. Het was vooral de bedoeling om het bergje boven te komen en dan door te trekken. Dat eerste lukte, het tweede niet. Ik had na Niel een goed gevoel, maar door de pech in Gavere ben ik dat gevoel een beetje kwijtgespeeld. Nu was het vooral kwestie van vertrou-wen te tanken en dat is gelukt."

1. Sven Nys in 59'30"

2. Tom Meeusen op 7" 3. Kevin Pauwels 12"

4. Diether Sweeck 33"

5. Laurens Sweeck 35"

6. Thijs van Amerongen 46" 7. Jens Adams 52"

8. Julien Taramarcaz z.t.

9. David van der Poel 10. Radomir Simunek 1'25"

6 Interview

Eddy Jaspers Geboren: 15/04/1956 Volgende week brengen wij een interview met Eddy Jaspers.

Als warmmaker geven wij u de inhoud

van de fiche die door de supportersclub “De Freethielvrienden” over Eddy als oud-

speler van SK Beveren werd opgesteld.

Clubs als speler:

SV Wildert SK BEVEREN (1974-1986)

Racing Jet Brussel R. Antwerp FC

Willem II (Nederland)

Racing Jet Waver Standaard Wetteren

Clubs als coach :

SV Wildert Putte SK

Aantal wedstrijden (aantal goals) :

1976-1977 : 21 (1) 1977-1978 : 32 (3)

1978-1979 : 33 (1) 1979-1980 : 27 (1)

1980-1981 : 33 (3)

1981-1982 : 29 (2) 1982-1983 : 33 (3)

1983-1984 : 31 (2) 1984-1985 : 27 (3)

1985-1986 : 18 (0)

Totaal aantal goals:

19

Plaats in het elftal: rechtsachter

Competitiedebuut bij SK Beveren: uit bij Sporting Charleroi (12-09-1976)

Eerste competitiegoal

voor SK Beveren: uit bij KV Kortrijk (22-05-1977)

Totaal aantal wedstrijden: 284

Eddy verhuisde in 1974 van SV Wildert

naar eersteklasser SK Beveren.

Na twee jaar te proefstomen bij de Be-verse junioren en doublures werd hij in

de A-kern opgenomen (1976). Werd

vanaf de terugronde van de competitie 1976-'77, onder trainer Urbain Braems,

een vaste waarde in de Beverse defen-sie.

Behaalde een eerste grote triomf toen

Sportkring op 21 mei 1978 de Belgische

bekerfinale won van Sporting Charleroi (2-0). Eddy gaf in die partij trouwens de

assist waaruit Bob Stevens het tweede verlossende doelpunt kon scoren.

Hij speelde met geel-blauw een fantas-tisch seizoen 1978-'79 en zag dat op

het einde bekroond worden met een eerste landstitel. Scoorde in die compe-

titie in de uitwedstrijd tegen subtopper

Lierse SK (26-11-1978) tien minuten voor tijd het enige doelpunt van de par-

tij met een soort voorzetschot dat Lierse-doelman Engelen volledig verraste wat

meteen een belangrijke 0-1 overwinning

opleverde. Bereikte dat seizoen met Sportkring ook nog de halve finales van

de Europacup der Bekerwinnaars. Daar-in diende SKB zich wel gewonnen te

geven tegen het grote FC Barcelona maar in de kwartfinales werd wel het

fiere Inter Milaan zonder pardon uitge-

schakeld.

Won in 1983 met SK Beveren opnieuw de beker van België. Dit keer werd in

het Heizelstadion afgerekend met Club

Brugge, dat op een 3-1 nederlaag werd getrakteerd.

En net als vijf jaar terug behaalde Eddy

één seizoen later met geel-blauw op-

nieuw de landstitel (1984).

Scoorde toen o.m. thuis in de topper te-gen Anderlecht (24-9-1983) de openings-

goal dat Sportkring op weg zette naar

een oververdiende 2-1 overwinning.

Is één van de drie spelers die met SK Beveren zowel tweemaal de beker van

België won als tweemaal landskampioen werd (ook Heinz Schönberger en Marc

Baecke deden dat).

Liep echter ook twee bittere ontgooche-

lingen op toen geel-blauw tweemaal ver-rassend een Belgische bekerfinale ver-

loor. In 1980 werd met 1-2 verloren van

Thor Waterschei en in 1985 was de pil misschien nog wat bitterder omdat toen

van Cercle Brugge pas werd verloren na het nemen van de strafschoppen. >Pag. 7

Natuur op Den Uil Frank Rossen

7 Interview wegens blessures en vertrok na vele

schitterende jaren bij SK Beveren in 1986 naar eersteklasser Racing Jet.

Een voorbeeldig clubspeler en een schit-

terende verdediger (1m83). Had een

zeer goed kopspel en een voortreffelijke trap in zijn rechtervoet. Was in zijn glo-

rietijd zonder twijfel één van de beste rechtsachters in de Belgische competi-

tie. Werd bij de nationale ploeg echter gebarreerd door ene Eric Gerets, zoniet

had Eddy beslist meer bereikt dan de

drie A-caps die hij nu in zijn totale loop-

Speelde in dienst van geel-blauw 20

Europacupmatchen met enkele gere-nommeerde clubs als tegenstander,

zoals daar zijn : Inter Milaan, FC Bar-celona, Hajduk Split, FC Aberdeen en

IFK Göteborg). Is tevens met zijn 19

doelpunten de eerste verdediger (samen met Julien Lodders) die terug te

vinden is in de doelschutterslijst van SK Beveren in de eerste afdeling (aller tij-

den).

Miste in zijn laatste Freethielseizoen

(1985-'86) verscheidene wedstrijden

baan behaalde. Staat met zijn 284 eer-

steklassewedstrijden bij SK Beveren op de zesde plaats in de eeuwige ranglijst.

Ondanks alle successen bleef hij een ech-

te volksjongen. Hij vertoefde na een

wedstrijd dan ook het liefst tussen de supporters. Zijn afscheid op de Freethiel

was voor geel-blauw dan ook een zware aderlating, zowel op als buiten het ter-

rein. Willy Gommeren

8 De tijd van toen

De familie Keuppens: Middenstanders op Horendonk

ren, een woord dat toen nog niet eens

bestond! Waar zijn buurman, Albert Claessens, rozenkorrel als meststof ge-

bruikte, was Leon ervan overtuigd dat de natuurlijke "beir" uit zijn eigen put

veel betere resultaten gaf. Regelmatig

werden dan ook de resultaten vergele-ken: wiens prei was het dikst en waar

waren de aardappelen het best gelukt?

Stan Keuppens

Stan was gehuwd met Lucia Raeymae-

kers, dochter van Frans Raeymaekers die om de hoek (Over d'Aa-Vaartstraat)

zijn kruidenierszaak had.

De dagen begonnen voor Stan al heel vroeg, omdat hij naar de veiling moest

om inkopen te doen voor zijn groenten-winkel in de Vaartstraat. Eenmaal terug

thuis was het tijd om met zijn eigen

autobus mentaal en/of fysisch gehandi-capte kinderen uit de streek op te halen

voor het bijzonder onderwijs op de Luchtbal (men sprak in die tijd nog over

"een ongelukkig kind"). En als die bus dan eenmaal weer op zijn plaats stond,

was het weer tijd voor zijn melktoer.

Aanvankelijk met een stootkar, nadien met een triporteur (eerst trappend, na-

dien gemotoriseerd) werd er melk aan huis gebracht: volle melk en botermelk.

Dat moet écht een fysiek zware job ge-

weest zijn met de gebrekkige kasseiweg die door de parochie liep.

Thuis verkocht Lucia in haar winkel

Leon Keuppens

Leon was timmerman bij de firma

Quick, hier in Essen. Hij was gehuwd

met Marie Gabriëls, dochter van kleer-maker Toontje Gabriëls uit de Poppen-

straat. Te Over d'Aa, vlak naast het ou-derlijk huis, begonnen ze samen ook

een winkel waar ze kachels, huisraad en

glaswerk van "saintelabert" (Val Saint Lambert) verkochten. Men kon daar ook

terecht voor butaangas in flessen. De middenstanders te Horendonk waren

niet altijd voldoende geschoold en daar-om sterk beïnvloedbaar door de voya-

geurs (vertegenwoordigers) van bepaal-

de firma's. Op een bepaald moment had Marie een artikel aangekocht waar ze

zelf versteld van stond: de pirex glas-potten die volgens de voyageur on-

breekbaar waren. De man in kwestie

had het haar zelf gedemonstreerd! Hij had zo'n glazen pot moedwillig van de

toonbank gestoten en die was niet ka-pot! Ze had echter niet gezien dat de

"brave" man op het laatste nippertje zijn voet onder de vallende pot had ge-

schoven. Marie wilde ook ons verbazen

en smeet zo'n onbreekbare glazen pot zelf met veel kracht tegen de stenen

vloer... De gevolgen laten zich raden…

Leon was ook bieboer (imker) en had

ook zijn eigen werkwinkel met daarin een zaag- en schaafmachine. Hij was

ook voorstander van biologisch tuinie-

groenten en fruit, later ook zelfgemaakt

roomijs.

Jeanne Keuppens De eerste jaren na haar huwelijk met

Richard Konings, gediplomeerd koster (kosterschool te Sint-Niklaas) brachten ze

samen door op het rustoord te Bras-

schaat/Lage Kaart. Nadien verhuisden ze naar de Sint-Jansstraat te Wildert waar

Richard niet alleen voltijds koster was, maar ook een drukkerij had. Jeanne

stond in de winkel waar men behalve rozenkransen en missaals, ook papier- en

rookwaren verkocht ... én niet onbelang-

rijk: de stripverhalen van Suske en Wis-ke, Bessy, Nero en Jommeke! Zalig wa-

ren bv met Wildertse kermis de uren die ik in een hoekje in de winkel mocht door-

brengen terwijl ik de stripverhalen van

het voorbije jaar mocht lezen!

Rik Keuppens Rik was getrouwd met Josepha Claessens

(zus van Albert) en werkte heel zijn leven als bakkersgast bij bakker Hense, zowel

bij de vader als bij de zoon (Ivo). Net als zijn broer Stan was hij elke dag op pad

met de triporteur, later met een citroën

camionetje. Veel soorten brood waren er niet en alles moest thuis nog gesneden

worden. Nieuwigheid in 1958 was het Expo-brood dat langer vers bleef en veel

soepeler was. Na zijn broodronde zat hij

thuis, in de Stationsstraat in Essen, de centjes te tellen, want de kas moest

kloppen! Als bijverdienste gingen beiden, en ook

anderen, waaronder ikzelf, in de schuur achter de beenhouwerij van Frans Rom-

mens kippen stoppelen. Zoon Ludwig had

De kinderen

Wij willen graag Anneke Gabriëls bedanken voor het versturen van deze tekst.

Bezoek aan kamer 43

Ze is karig met woorden Nu wij onverwacht

Haar kamer binnekomen Met ogen vol dankbaarheid

Kijkt ze ons aan

In een rolstoel draagt ze de last Van voorbije jaren

veel bezoek krijgt ze niet zucht ze Enkele foto’s bij het raam

Op een tafeltje naast haar bed een pillendoos en een fles water

Haar wekker houdt stipt de tijd bij

Een druk op de casseterecorder Voor het slapengaan

Ze volgt trouw de paternoster Alleen bidden lukt niet meer

na een laatste kruisje slaapt ze

Morgen wacht weer een lange dag

ONZE GEPENSIONEERDE ZIJN GOUD

WAARD Hoezo ouderen niets waard!

We hebben zilver in onze haren Goud in onze tanden

Gas in onze darmen

Tenen in onze nieren Lood in onze schoenen

Kalk in onze nagels Staal in onze heupen

Plastic in onze knieën Vol met dure medicijnen

Lijken we wel op goudmijnen

Een mens met zoveel mineralen Is met geen miljoen te betalen

Daarom ga ik fier door ‘t leven En neem kritiek op als een spons

Want door al die rijkdom

Drijft de economie nog steeds op ons

Ouderenweek

9 De tijd van toen enkel bedoeld om in de vroege lente de

zaak vorstvrij te houden zodat de zelf gezaaide bloemen en groenten niet zou-

den bevriezen.

Ik herinner me nog levendig dat mijn

"loopren" vlak voor de serre stond en dat ik af en toe binnen eens mocht

rondkruipen, vol bewondering voor de enorme parasolzwammen die onder het

werkblad, tussen de opgeslagen stenen bloempotten welig tierden.

Daarnaast stonden ook een aantal kou-de kassen waar dan vanaf mei de bloe-

men (asters, zenia's, begonia's enz) en groenten werden uitgeplant.

Compost moesten de tuinders zelf ma-ken. Met zijn triporteur trok Louis naar

een of ander beukenbos om daar het ruwe "compost" zelf op te scheppen.

Thuis werd het gestokkeerd op een gro-te hoop en vlak voor gebruik werd het

uitgezeefd, zodat het niet te grof was.

de zaak uitgebreid en in het weekend

werd er ook kip aan het spit verkocht. De kippen werden geleverd, geslacht en

in een soort machine met kokend water gedompeld waarna ze door de machine

gepluimd werden. Mensenhanden

moesten dan nadien met behulp van een aardappelmesje de overgebleven

stoppels verwijderen. Ik zal u de hygië-nische omstandigheden en de weeë

geur besparen, maar een feit is dat Rik nadien nooit meer kip gegeten heeft.

Ludwig breidde de zaak nadien nog ver-

der uit met een frituur, nadien Eethuis Rommens en nu Step2.

Louise Keuppens

Anna Ludovika zoals ze officieel heet, trouwde in 1946 met Albert Claessens.

Nog tijdens haar schooltijd was Louise

ook al kindermeisje bij de familie Ma-theusen, die vlak bij de meisjesschool

woonde. Zij moest daar o.m. op Ludo Matheusen passen én zich aanpassen

aan het niet steeds gemakkelijke karak-ter van Madame Matheusen. Op den Uil

z i jn er trouwens slechts twee

"madammen" geweest nl Madame Ma-theusen en Madame Dhooghe!

Na haar huwelijk volgde Louise de kap-

perschool in Antwerpen en bij de bouw

van het nieuwe huis (1949) werd een deel van de woonkamer (achter het

salon) uitgerust als kapsalon. Ze was kapster met hart en ziel, maar ook met

de nodige stress! Aangezien een deel van haar klanten boerinnen waren (en

een boer leefde wél naar het seizoen,

maar niet met de klok) kwamen die meestal te laat. Sommigen van die boe-

rinnen kwamen ook maar twee keer per jaar naar de kapster én hadden niet de

gewoonte om tussendoor vaak hun ha-

ren te wassen, zodat de geur van de koestal en het ingekuilde groen volledig

loskwam bij het wassen!

Een paar prijzen: Mise en plis kostte 20

Bfr... en een permanent 100 Bfr.. haar knippen kon al voor 5 Bfr.

Aloi Keuppens

Louis had na een tijdje de zaadhandel van zijn vader overgenomen én was in

de grote tuin daarachter begonnen met de bouw van een grote "verwarmde"

serre. Die verwarming was zeer primi-

tief (houtgestookt en zonder pomp) en

Emiel Keuppens Emiel was de jongste en startte in zijn

ouderlijk huis met een beenhouwerij. Hij

rookte zelf hespen en de vleeswaren werden ingepakt in een soort parafinepa-

pier met daarrond oud krantenpapier.

Af en toe slachtte hij daar ook een van

zijn eigen varkens en kuiste zelf de dar-men om er nadien worsten van de ma-

ken. In de schuur werd ook vet gesmol-ten dat nadien verpakt werd als rundsvet

of varkensvet.

Vooral vlak voor de kermisdagen was het

zo druk dat hij beroep deed op een been-houwersknecht en wij, zijn neefjes van

naast de deur (Armand en René Keup-pens en ikzelf) konden een centje bijver-

dienen door worsten en gehakt naar de

klanten te brengen, want elke familie op den Uil hield dan een feestje voor de rest

van de familie. Cis Claessens

10 Varia

vooral minder Makaken en apen met

andere gewoontes. HOLAAPLAND is vol zei hij, er kan geen aap meer bij. Luid

gekrijs van tevredenheid maar ook boe-geroep door VLUCHTAPEN. Op de

avond van zijn toespraak stroomden de

apen van overal toe, uit HOLAAPLAND, maar ook uit andere EURAAP landen. Ze

wachtten en ze wachtten maar wie er ook kwam, geen WILDAAP. Die was

blijven hangen bij het bier van de maand en het reuze worstebrood, met

nog een aantal partijapen. De plaatselij-

ke BAAS AAP nam daarom maar het woord en zei: als er nog meer VLUCHT-

APEN komen, is er straks niet genoeg bier meer voor ons eigen apenvolk en

nog minder voor de buren: de HO-

LAPEN. Luid boegeroep want iets ergers kon je je haast niet voorstellen. Maar

ook eten ze straks alle worstebrood op, nog meer boegeroep en toen kwam

het: en ze pikken onze mooie apinne-tjes in. Toen stond HUPPELDONK op

zijn kop en de apentamtam bracht het

volgende nieuws:

“WILDAAP op bezoek in HUPPELDONK: Hij zegt niets maar: hij drinkt het laat-

ste bier van de maand en eet het laat-

ste reuzeworstebrood want de VLUCHT-APEN zijn zo talrijk dat er binnenkort

niets meer over is voor ons apen uit

IT AAP stuurde een email met het laat-

ste nieuws vanuit EIKEN, om precies te zijn vanuit de wijk HUPPELDONK. Waar

iedereen opgewekt rondloopt, nee hup-pelt, vandaar de naam. Het is er goed

toeven dat wisten we al van de over-

heerlijke koeken en het bier. Om over de fritten en broodjes maar niet te pra-

ten. BAAS AAP liep het water door de bek toen hij de email las. Partijvoorzit-

ter WILDAAP uit HOLAAPLAND bezoekt HUPPELDONK om te spreken over

VLUCHTAPEN en.. maar dat was ge-

heim, om van het heerlijke reuzewor-stebrood en het bier van de maand te

proeven. Want de grens met HOLAAP-LAND is niet ver WEG van HUP-

PELDONK, en veel HOLAPEN komen er

lekkers halen. WILDAAP was de voorzit-ter van de Partij van Vecht- en Vrees-

apen. Rare naam hoor, het betekende dat veel HOLAPEN die op deze partij

stemden vechters waren, voor hun vrij-heid en hun brood. Maar ook waren er

veel apen die bang waren voor te veel

VLUCHTAPEN. Vandaar het Vreesapen. Een beetje een gemengde verzameling

van stoere en minder stoere apen.

WILDAAP was apepopulair in HOLAAP-

LAND. Hoe meer VLUCHTAPEN hoe meer HOLAPEN op zijn partij stemden

want hij wilde minder VLUCHTAPEN,

HOLAAPLAND en EURAAP landen.”

Over de apinnetjes werd niet geschre-

ven.. maar des te meer gepraat. Via via hoorde iedereen dat WILDAAP een vrien-

dinnetje had in HUPPELDONK. Maar dat

er verder niemand meer vrij was want de VLUCHTAPEN gingen achter alle vrije

apinnetjes aan. Oei, oei!

Al dit nieuws sloeg in als een bom. Alle apen die maar konden spoedden zich

naar HUPPELDONK om snel nog wat lek-

ker bier en brood te proeven. Voor het niet meer kon. En de andere partijen

konden praten wat ze wilden maar niemand geloofde ze meer: het was mooi

geweest vonden de meeste apen.

VLUCHTAPEN best maar ze moeten van ons bier, brood en vooral apinnetjes af-

blijven. Voor een keer waren de VLAPEN en de HOLAPEN het met elkaar eens.

VLUCHTAPEN werden aangevallen en soms uit apenbroodbomen gekieperd en

BAAS AAP had moeite om de rust te be-

waren. Maar ja, waar moesten de VLUCHTAPEN dan naar toe? Niemand die

het wist! Wat moest daar van komen? Spannend hoor.

Wordt vervolgd…

Tjeerd Ossewaarde Copyright, Essen, Belgie 9 november 2015

APENBROODBOOM: AAP WILDEMAN IN HUPPELDONK