2014-2015

OSHO

Koen De Keersmaeker

Mathijs Meert 5C

Koen Vorsters 5C

De Verloren Kolonie van Roanoke

Voorwoord

De verloren kolonie van Roanoke is een onderwerp dat al jarenlang tot de verbeelding spreekt.

Talloze onderzoekers, van beroemde professoren tot amateuristische hobbyhistorici, hebben gezocht

naar aanwijzingen die het mysterie rond de verdwenen kolonisten voor eens en altijd zou oplossen.

Helaas hebben zij gefaald. Er zijn aanwijzingen gevonden, er zijn theorieën ontstaan en meer dan

eens verklaarde een onderzoeker dat hij het mysterie opgelost had, waarna hij niet veel later zijn

verklaring moest intrekken bij gebrek aan bewijs. Ons doel is dan ook niet om het mysterie te

ontrafelen, ons doel is om de lezer te informeren over de kolonie en een aantal mogelijke

verklaringen te geven.

Graag willen we Fred Willard bedanken. Meneer Willard is de oprichter van The Lost Colony Center

for Science and Research, een groepering die archeologisch en historisch onderzoek uitvoert om te

weten te komen wat er gebeurd is. Hij is zo vriendelijk geweest om een aantal van onze vragen te

beantwoorden. Ook willen we eenieder die geïnteresseerd is in de verloren kolonie doorverwijzen

naar hun website (www.lost-colony.com) voor verdere informatie.

Inhoudsopgave

Inleiding 4

Geschiedenis van de kolonie 5

Engelse kolonisatie van Noord-Amerika 5

Expedities van Sir Walter Raleigh 5

De eerste kolonie 6

Tweede kolonie op Roanoke Island 6

Verdwijning van de kolonie 7

Theorieën 8

De Powhattan stam 8

Integratie 8

De Spanjaarden 9

Dare stenen 9

Andere theorieën 11

Besluit 12

Bibliografie 13

4

Inleiding

De kolonie van Roanoke was de eerste Engelse kolonie in Noord-Amerika. Wat de kolonie zo

interessant maakt, is dat de kolonisten op mysterieuze wijze verdwenen zijn. Ons doel is om de

verschillende mogelijke verklaringen op te lijsten. Alvorens we dit konden doen, moesten we echter

ook de geschiedenis van de kolonie kennen. Die geschiedenis staat dan ook hieronder beschreven.

Wat er met de kolonie is gebeurd, kan niemand zeggen. Er zijn meerdere theorieën die plausibel zijn

en waar aanwijzingen voor zijn en alleen die theorieën zullen besproken worden. Het is aan de lezer

om een oordeel te vellen over wat het geloofwaardigst is.

5

Geschiedenis van de kolonie

Engelse kolonisatie van Noord-Amerika

Op het einde van de 15de eeuw zette Engeland zijn eerste stappen naar koloniale uitbreiding. Hendrik

VII stuurde in 1497 John Cabot op expeditie over de Atlantische Oceaan in de hoop een handelsweg

naar China te vinden. John Cabot, geboren als Giovanni Caboto, was de zoon van een Italiaanse

handelaar uit Genoa en was bovendien een bekwaam navigator en ontdekkingsreiziger. In mei van

het jaar 1497 verliet John Cabot Bristol op het schip Matthew, een snel en wendbaar schip met een

bemanning van slechts achttien zeelieden. Op 24 juni van hetzelfde jaar landde Cabot op de oostkust

van Noord-Amerika. De precieze locatie is een onderwerp van debat. Cape Breton Island en Nova

Scotia worden vaak genoemd, alsook Newfoundland, Labrador en zelfs Maine. Cabot eiste het land in

naam van Hendrik VII van Engeland en keerde toen terug.

Expedities van Sir Walter Raleigh

Het zou tot 1585 duren tot een poging werd ondernomen om het

nieuwe land te koloniseren. Sir Walter Raleigh speelde hierbij een

grote rol. Raleigh was een ontdekkingsreiziger en schrijver. Na zijn

studies in Oxford diende hij in het Hugenotenleger in Frankrijk en later

in het leger van Elizabeth I van Engeland in Ierland. Daar

onderscheidde hij zichzelf bij de belegering van Smerwick. Als

beloning kreeg Raleigh handelsprivileges en het recht om in naam van

de Engelse kroon Amerika te koloniseren.

In 1584 zond Raleigh een expeditie onder leiding van Philip Amadas en Arthur Barlowe naar Noord-

Amerika om de oostkust te verkennen. Op 4 juli landden ze op Roanoke Island en legden ze contact

met de plaatselijke bevolking, de Secotanen en Croatanen. Barlowe keerde terug naar Engeland met

twee Croatanen genaamd Manteo en Wanchese. Van hen verkreeg Raleigh informatie over politiek

en geografie, waarna hij een tweede expeditie organiseerde onder bevel van Sir Richard Grenville.

Het doel van deze expeditie was om een kolonie te stichten.

Sir Walter Raleigh

6

De eerste kolonie

De vloot vertrok uit Plymouth op 9 april van 1585 en kwam na vele moeilijkheden eind juni aan in

Wococon. Op het nabijgelegen Roanoke Island werd een kolonie van ongeveer honderd man gesticht

die Virginia genoemd werd. Toen augustus op zijn einde liep, vertrok Grenville naar Engeland en liet

hij Ralph Lane achter als gouverneur. Lane was een militair zonder enig diplomatisch inzicht en het

duurde niet lang voordat hij in conflict kwam met de lokale bevolking. Op 10 juni van 1586

vermoordde hij Wingina, een lokaal opperhoofd dat een aanval op de kolonie beraamde. Niet lang

daarna stopte een expeditie onder leiding van Sir Francis Drake bij de kolonie en Lane besloot om alle

kolonisten te evacueren.

Tweede kolonie op Roanoke Island

Na de mislukking op Roanoke Island besloot Walter Raleigh een nieuwe poging te ondernemen. Deze

keer zou de kolonie niet op Roanoke Island gesticht worden, maar op het Delmarva-schiereiland, bij

Chesapeake Bay. De indianen die daar leefden, leken vriendelijker en de wateren waren geschikter

voor schepen om aan te meren. Een nieuwe vloot werd samengesteld en John White werd gekozen

als gouverneur van de nieuwe kolonie. De vloot zelf stond echter onder bevel van Simon Fernandez,

een Portugese kaperskapitein in dienst van Engeland. Toen de vloot op 22 juli van 1587 aankwam op

Roanoke Island, om te kijken of er van de vorige kolonie nog iets overschoot, dwong Fernandez de

115 kolonisten en de indianen Manteo en Wanchese van boord te gaan. Volgens hem was het te

gevaarlijk om verder te reizen naar de vooraf gekozen plaats, omdat er een orkaan op komst was.

White daarentegen beweerde dat Fernandez zo snel mogelijk naar de Caraïben wou zeilen om

Spaanse schepen te plunderen.

De kolonisten hadden geen andere keuze dan een tweede kolonie op te richten op Roanoke Island.

White probeerde de relaties met de Indianen te verbeteren, maar slaagde daar niet in. George Howe,

één van de kolonisten, werd op 28 juli op twee mijl van het kamp gevonden met zestien pijlen in hem

en sporen van extreem geweld. Na consultatie met de Croatanen bleek dat de moord het werk was

van een andere stam, de Roanokanen. De Croatanen beloofden de kolonisten te steunen indien het

tot een confrontatie kwam, op voorwaarde dat de Croatanen een badge of ander kenteken zouden

krijgen als blijk van vriendschap en ter herkenning.

Na mislukte pogingen om een vreedzame oplossing te vinden, leidden White en Manteo ‘s nachts

een aantal mannen naar het dorp van de Roanokanen om te laat te ontdekken dat het bezet was

door Croatanen. De Roanokanen waren al eerder gevlucht en de kentekens die de Croatanen

droegen waren niet zichtbaar in het donker.

7

Niet veel later arriveerde een bevoorradingsvloot onder leiding van Simon Fernandez. Op 18

augustus , toen alle goederen waren uitgeladen, keerden ze terug naar Engeland. John White was

ook aan boord om, eenmaal terug in Engeland, verslag uit te brengen aan Raleigh.

Verdwijning van de kolonie

Door de oorlog met Spanje was het moeilijk om bevoorradingsschepen naar de kolonie te sturen. De

dreiging van de Spaanse Armada zorgde ervoor dat Engelse schepen verboden waren om uit te

varen. In april wist Raleigh ervoor te zorgen dat, ondanks het verbod, er twee schepen naar de

kolonie gestuurd werden. Een gevecht met de Spanjaarden zorgde er echter voor dat de schepen

zwaar gehavend terug keerden naar Engeland. Pas in 1590 kon een nieuwe expeditie op poten

worden gezet. Vier kaperschepen zeilden naar Roanoke met als doel John White er af te zetten. Er

waren geen kolonisten of voorraden aan boord.

Op 15 augustus 1590 kwam de vloot aan in Roanoke, maar ze kwamen daar tot de ontdekking dat de

kolonie verlaten was. White en zijn

mannen vonden geen spoor van de 90

mannen, 17 vrouwen en 11 kinderen. Ook

waren er geen sporen van een gevecht.

Alle huizen waren netjes afgebroken en de

palissade stond nog ongehavend recht, wat

erop wees dat de kolonisten niet overhaast

vertrokken waren. In een paal in de

omheining vonden ze het woord

“Croatoan” gekerfd en in een boom die

niet veel verder stond, vonden ze het woord “Cro”.

Voordat White drie jaar ervoor wegging, was er afgesproken dat indien de kolonisten wegens gevaar

de kolonie zouden verlaten, ze eerst een Maltezer kruis in een boom zouden kerven. Er werd echter

geen kruis gevonden. White leidde uit de aanwijzingen af dat de kolonisten naar Croatoan Island

(tegenwoordig Hatteras Island) waren gegaan. Het was echter onwaarschijnlijk dat alle kolonisten

daar zouden zijn. De zandgrond en het feit dat het land in contact kwam met zout water betekende

dat het eiland niet vruchtbaar genoeg was om een grote kolonie te onderhouden. De volgende dag

keerde de vloot terug naar Engeland zonder Croatoan Island bezocht te hebben.

De ontdekking van het woord “Croatoan”.

8

Theoriee n

De Powhattan stam

In 1607 werd een nieuwe kolonie opgericht, Jamestown (vernoemd naar James I van Engeland). De

kolonisten legden contact met de plaatselijke stammen en probeerden te achterhalen wat er met de

kolonie van Roanoke was gebeurd. De eerste informatie kwam van kapitein John Smith, die de

kolonie leidde van 1608 tot 1609. Wahunsunacock, leider van de Powhattan stam, beweerde dat zijn

stam de kolonisten van Roanoke had uitgemoord en dat hij persoonlijk de slachting had geleid.

De kolonisten zouden niet lang na het vertrek van White geïntrigeerd zijn in de stam van de

Chesepianen en zouden daar ongeveer twintig jaar geleefd hebben, totdat Wahunsunacock en zijn

krijgers hen uitmoorden. De Chesepianen zouden namelijk geweigerd hebben om toe te treden tot

Wahunsunacock zijn stammenconfederatie.

Integratie

De kolonisten van Jamestown maakten er een gewoonte van om iedereen met wie de kolonie

contact legde, te ondervragen over het lot van de kolonisten van Roanoke. Een aantal ondervraagde

indianen vertelde over nederzettingen van huizen met rieten daken en twee verdiepingen. Anderen

vertelden over stammen die Engels konden lezen en een klederdracht hadden die sterk leek op die

van de Europeanen. Nabij Jamestown zelf werd ook een jongen gezien gekleed als indiaan, maar met

blond haar en een lichte huidskleur.

Hieruit ontstond de theorie dat de kolonisten van Roanoke zich verspreid hadden en geïntegreerd

waren in verscheidene stammen. Na een aantal generaties en gemengde huwelijken zou dit, naast de

indianen en Engelsen, een derde groep geworden zijn: indianen met Europees bloed.

Zo is er bijvoorbeeld de Lumbee stam. De stam komt uit de regio van North Carolina en hun

mondeling doorgegeven geschiedenis verbindt hen met de Roanoke kolonie. Familienamen die door

de kolonisten gebruikt werden, zoals Dial, Hyatt en Taylor, waren in 1719 gebruikelijk in de Lumbee

stam. De Engelse kolonisten die voor het eerst met hen contact legden, waren verbijsterd toen ze

ontdekten dat de indianen grijze ogen hadden en Engels spraken, wat wijst op Engelse voorouders.

Volgens Fred Willard integreerden de kolonisten in de Croatan stam. Zij werden later de Hatteras en

nog later de Mattamuskeet, die in de 19de eeuw opgingen in meerdere andere stammen na de

zwarte-tongplaag.

9

Fred Willard is de oprichter en voorzitter van

The Lost Colony Center for Science and

Research. Zij hebben als doel het archeologisch

en historisch onderzoek, dat begonnen was

door de Croatan Group, verder te zetten. Bij

opgravingen in Buxton, op Croatoan Island,

werd een ring gevonden met als wapenschild

een steigerende leeuw. In Engelse heraldiek

werden deze vaak afgebeeld. Hieruit wordt

afgeleid dat ten minste een deel van de

kolonisten in de Croatan stam geïntegreerd zijn.

De Spanjaarden

Een andere verklaring is dat de kolonisten de prooi werden van de Spanjaarden, die aan de kust van

Florida een nederzetting hadden. Het valt niet te ontkennen dat de Spanjaarden in West-Indië wisten

waar de kolonie gelegen was. Toen in 1587 de vloot van Simon Fernandez op weg was naar Noord-

Amerika om er de tweede Engelse kolonie te stichten, hielden ze halt in Puerto Rico om voedsel in te

slaan. Een aantal kolonisten, waaronder Darby Glande, gingen toen van boord. Later verklaarde

Glande dat hij Spaanse ambtenaren de locatie van Roanoke had verteld. Het zou niet al te vreemd

zijn dat Spanje geen koloniale concurrentie wou en daarom de kolonie van de kaart veegde.

Dare stenen

In 1937 vond Louis Hammond in Edenton, North Carolina, een met witte verf beschreven steen.

De tekst eindigt met EWD, de initialen van Eleanor White Dare, dochter van John White en

bewoonster van de Roanoke kolonie. Vandaar de naam “Dare steen”.

Tot 1941 werden er nog meer stenen gevonden, 48 in totaal. De stenen beschreven een verhaal dat

zo ongelooflijk was dat journalist Boyden Sparkes op onderzoek uitging. Op 26 april van 1941

publiceerde hij een artikel in de Saturday Evening Post waarin beweerd werd dat de stenen niet echt

waren. De spelling en het taalgebruik waren historisch gezien niet correct.

Van de 48 stenen werd bewezen dat 47 ervan vervalst waren. De eerste steen daarentegen is anders

in schrijfstijl, taalgebruik en zelfs type steen. Als het al een vervalsing is, is het een die superieur is

aan de andere stenen.

De Kendall ring

10

De geoloog Scott Wolter heeft de eerste Dare steen onderzocht. Zijn ondervindingen gekoppeld met

onderzoek van The Lost Colony Center for Science and Research, leidde hem tot de conclusie dat de

steen wel degelijk authentiek is.

Voorkant Dare steen:

Anaias Dare & Virginia Went Hence Unto Heaven 1591.

Anye Englishman Shew John Whit Govr Via.

Achterkant Dare steen:

Father Soone After You Goe for England Wee Cam Hither.

Onlie Misarie & Warre Tow Yeere.

Above Halfe Deade ere Tow Yeere More From SickenesBeine Foure & Twentie.

Salvage with Message of Shipp Unto Us.

Smal Space of Time they Affrite of Revenge Rann Al Awaye.

Wee Bleeve it Nott You.

Soone After Ye Salvages Faine Spirits Angrie.

Suddaine Muther Al Save Seaven.

De eerste Dare steen

11

Mine Childe.

Ananais to Slaine wth Much Misarie.

Burie Al Neere Foure Myles Easte This River Uppon Small Hil.

Names Writ Al Ther On Rocke.

Putt This Thes Alsoe.

Salvage Shew This Unto You & Hither Wee Promise You to Give Greate Plentie Presents.

EWD

Het bovenstaande verhaal beschrijft hoe de kolonisten meer naar het binnenland trekken, nadat

John White naar Engeland is teruggekeerd. Door ziektes en conflicten met indianen blijven nog 24

kolonisten over. Nadat een schip gespot wordt, worden de indianen waarbij ze verblijven agressief

en doden ze zeventien kolonisten, inclusief Ananias and Viginia, respectievelijk de man en dochter

van de schrijfster Eleanor White Dare, dochter van John White. De zeven overlevenden begraven hun

doden en maken grafstenen voor hen. Verder wordt aan John White gevraagd om de persoon die de

steen naar hem brengt te belonen.

Andere theorieën

Er bestaan honderden theorieën over het lot van de kolonisten van Roanoke. Helaas hebben de

meeste hiervan geen bewijskracht of zijn ze gewoon niet realistisch. Volgens sommigen zou de

kolonie overstroomt zijn, anderen zeggen dan weer dat ze niet genoeg voedsel hadden en elkaar

hebben opgegeten. Een dodelijke ziekte, orkanen en zelfs buitenaardse wezens zouden volgens

sommigen alles verklaren, maar die theorieën gaan in tegen de weinige aanwijzingen die er over de

loop van de jaren gevonden zijn.

Niettemin zijn meerdere verklaringen mogelijk. De beste manier voor een in de steek gelaten kolonie

om te overleven, is om zichzelf te verdelen in kleinere groepen. Op die manier kunnen de groepen

zich verspreiden, waardoor er minder druk wordt gezet op het land om voedsel te leveren. Het is

mogelijk dat de verschillende groepen op andere manieren aan hun eind zijn gekomen of overleefd

hebben. Er is echter weinig tot geen bewijs dat de groep opgedeeld is.

12

Besluit

Ons lijkt de integratie het beste mogelijk. Het weinige bewijs dat er is, lijkt ook die theorie te

ondersteunen. Tot er een artefact wordt gevonden dat onweerlegbaar bewijs levert, kunnen we

helaas niet zeker zijn. In de tussentijd is het, zoals in de inleiding gezegd werd, aan de lezer om een

oordeel te vellen. Momenteel wordt er nog steeds onderzoek naar gevoerd en het is mogelijk dat het

lot van de kolonisten over tien jaar tijd algemeen bekend is. Tot dan kunnen we echter alleen maar

speculeren.

13

Bibliografie

-Aboukhadijeh, F. (2012). The first English settlements. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://www.apstudynotes.org/us-history/topics/the-first-english-settlements/

-BBC. (z.j.). Walter Raleigh. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/raleigh_walter.shtml

-Bio. (z.j.). John Cabot. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://www.biography.com/people/john-cabot-9234057

-Bio. (z.j.). John White. Geraadpleegd op 8 maart 2015 via

http://www.biography.com/people/john-white-9529444

-Bio. (z.j.). Walter Raleigh. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://www.biography.com/people/walter-raleigh-9450901#profile

-Britannia. (z.j.). Sir Ralph Lane. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://www.britannia.com/bios/rlane.html

-Childs, M. (2013). The Dare stones. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via

http://ncpedia.org/dare-stones

-Digital History. (2014). English colonization begins. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://www.digitalhistory.uh.edu/disp_textbook.cfm?smtID=2&psid=3574

-Encyclopaedia Britannica. (z.j.). Sir Richard Grenville: English naval commander. Geraadpleegd op 15

februari 2015 via http://www.britannica.com/EBchecked/topic/245833/Sir-Richard-Grenville

-History. (z.j.). Roanoke Colony deserted. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via

http://www.history.com/this-day-in-history/roanoke-colony-deserted

-History World. (z.j.). History of the British Empire: First Steps: 1497-1600. Geraadpleegd op 15

februari 2015 via

http://www.historyworld.net/wrldhis/PlainTextHistories.asp?gtrack=pthc&ParagraphID=iii#iii

-Horrillo, S. (z.j.). Sparkes debunks Stones. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via

http://www.angelfire.com/ego/iammagi/dare_writ_on_rocke.htm

-Knight, J. (2000). American plague. Geraadpleegd op 5 april 2015 via

http://www.newscientist.com/article/dn268-american-plague.html#.VSD6X_msWSo

-McMullan, P. (z.j.). A Role for Sassafras in the Search for the Lost Colony. Geraadpleegd op 5 april

2015 via http://www.lost-colony.com/Philpaper.pdf

-Miles, J. (z.j.). Weird Georgia: Dare stones, part 2: The hoax. Geraadpleegd op 5 april 2015 via

http://www.brownsguides.com/blog/weird-georgia-dare-stones-part-2-the-hoax/

14

-Miles, J. (z.j.). Weird Georgia: Dare stones, part one: Discovery. Geraadpleegd op 5 april 2015 via

http://www.brownsguides.com/blog/weird-georgia-dare-stones-part-one-discovery/

-Morgan, K. (z.j.). The missing colonists who may have been abducted by aliens. Geraadpleegd op 14

maart 2015 via

http://allday.com/post/511-the-missing-colonists-who-may-have-been-abducted-by-aliens

-NNDB. (z.j.). Sir Richard Grenville. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://www.nndb.com/people/963/000103654/

-Roanoke: The Lost Colony. (z.j.). Hypotheses on Disappearance. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via

http://roanokethelostcolony.weebly.com/hypotheses-on-disappearance.html

-Sometimes Interesting. (z.j.). Roanoke: The lost colony. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via

http://sometimes-interesting.com/2012/12/01/roanoke-the-lost-colony/

-Sparknotes. (z.j.). The early English colonies. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://www.sparknotes.com/testprep/books/sat2/history/chapter5section3.rhtml

-The Lost Colony. (2013). Roanoke Voyages: England’s expeditions to the New World between 1584

and 1590, including the lost colony. Geraadpleegd op 15 februari 2015 via

http://thelostcolony.org/roanoke-voyages/

-The Shadowlands. (z.j.). The Lost Colony of Roanoke, 1588. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via

http://theshadowlands.net/roanoke.htm

-Thomson, E. (2007). Simon Fernandez: Navigator, Privateer-and Villain?. Geraadpleegd op 8 maart

2015 via http://www.ncdcr.gov/Portals/7/Collateral/database/f07.simon.fernandez.pdf

-Urial, P. (2011). The Lost Colony of Roanoke. Geraadpleegd op 14 maart 2015 via

http://thechurchofufology.blogspot.be/2011/08/lost-colony-of-roanoke.html

-Willard, F. (2009). Raleigh’s 1587 lost colony: Conspiracy, spies, secrets & lies. Geraadpleegd op 5

april 2015 via http://www.lost-colony.com/Link_Fix_Test.pdf

-Willard, F. (2009). Sassafras in the New World and The Syphilis Exchange. Geraadpleegd op 5 april

2015 via http://www.lost-colony.com/Syphilis.pdf

-Willard, F., & McMullan, P. (2013). Hidden maps, hidden city: The Jamestown connection to the lost

colony. Geraadpleegd op 5 april 2015 via

http://www.lost-colony.com/Hidden_Maps_Hidden_City_Non_Corrupted.pdf

-Wolfe, B. (2014). The Roanoke colonies. Geraadpleegd op 8 maart 2015 via

http://www.encyclopediavirginia.org/Roanoke_Colonies_The