20111215 NRC Recensie PARK Magazine

M omentje, eerst even het woor- denboek pakken. journalistiek (de (v.); g.mv.) 1. het via de media regelmatig ver- strekken van in- en voorlichting omtrent het dagelijks gebeuren; 2. het beroep, de loopbaan van journalist: hij is de journalistiek ingegaan; 3. dat wat in de dag- en weekbla- den geschreven wordt als genre: zuivere, serieuze, politieke jo urnalis- tiek glossy (de (m.) & het) (van een pe- riodiek) op glanzend papier ge- drukt en met veel foto ’s: een glossy magazine • Eng. (glanzend) Mooi marketingetiketje ( „de journalistieke glossy”) dat PAR K op zichzelf plakt. Park (omdat vier hoofdletters zo lelijk is, veroorloof ik me de naam zo te schrijven) is een nieuw Neder- lands tijdschrift, 170 prachtige pagina’s dik. Met gave fotografie (Anton Corbijn die Matthijs van Nieuwkerk en Wilfried de Jong doet). En een lek- kere modereportage met allerlei leu- ke halfnaakte jongens („Mario’s T- shirt is van D&G, de onderbroek van FRUIT OF THE LOOM”), van de we- reldberoemde modefotograaf Bruce Weber. Ronduit prachtig zijn de uit- bundige foto’s van vijf ‘relschop- pers’. Types als Theo Maassen, He- leen van Royen, Derk Sauer, mooi ge- portretteerd met een kort tekstje erbij. Je ziet zulks veel in bepaalde Amerikaanse bladen. Dan de inhoud, want daar is Park natuurlijk óók voor. Het heeft een Het is dus in ieder geval níét de Tijdsch riften Een journalistieke glossy, zo afficheert het nieuwe tijdschrift Pa r k zich. Gave foto’s, en bijzondere ontboezemingen. Maar voorbeeld Vanity Fair blijft op eenzame hoogte. heel aardig interview met Van Nieuwkerk, door diens collega en vriend De Jong. Het leest als een trein en we leren veel. Van Nieuw- kerk heeft een „mozaïek aan neuro- ses”. Bang voor bruggen, bergen, tunnels, vliegtuigen, volle asbakken, noem maar op. Durfde jarenlang niet door de Piet Heintunnel. „Ik reed helemaal om via Schellingwou- de.” Bijzondereontboezemingen van een man die niet vaak interviews geeft en ook aan zijn DWDD-tafel liever niet over zichzelf praat. Ter- wijl Parks interviewer daar geen pro- bleem mee heeft. „Terwijl de lauw- warme pasta even later op de houten tafel klaarstaat, holt Matthijs naar de muziekinstallati e. Boven op de kast liggen cd’s in chaos opgetast. Behen- dig trekt Matthijs er een tussenuit. ‘Ik ben benieuwd. Wie blaast hier op dit stuk mee?’ Ik hoor een paar ak- koorden van een gitaar: ‘Grant Green op de plaat Blue and Sentimen- tal , dus is het Ike Quebec op tenor.’ Matthijs kijkt me vragend aan. ” Die stijl, daar moet je tegen kunnen. Indringender is Soldaat in oorlo gs- tijd, een gesprek van schrijver Gus- taaf Peek met Uruzgan-veter aan Sij- men Aukema (1985). „ Je zit zes maanden naast dezelfde vent in een jeep. Op een g egeven moment kan je Nederla ndse V anity Fair die kerel wel op z’n bek slaan.” Maar het is niet allemaal indrin- gend, en ook niet verrassend. Zo heeft Park een ‘profiel’ over, hou je vast, Monique van de Ven: Lang leve de koningin, luidt de kop. Dit had ook in de Linda kunnen staan – om maar wat te noemen. En Wilfried had, als dat blad nog zou bestaan, zijn Matthijs- verhaal ook in Hollands Diepkunnen publiceren. Park is mooi en zit lekker in elkaar, maar het is natuurlijk ‘ge- woon’ een glossy. De ‘ journalistieke glossy’ is toch vooral ook een beetje een pretentieuze glossy. „Ons grote voorbeeld is Vanity Fa i r, zonder dat we de Nederlandse Vanity Fair willen zijn”, zei hoofd- redacteur Marie Nanette Schaepman maandag in deze krant. Nice try. Vanity Fair? Wacht, ik pak nog even de Van Dale. Verdomd, het staat erin: vanity fair (de (v.); -s) kermis der ijdelheid (titel van een bekende roman van Thackeray (1847), ont- leend aan Bunyans The pilgrim’ s progress ) • Eng . Deze glossy bevat een welhaast per- fecte mix tussen inhoud ( journalistiek!), verstrooiing, low culture , high culture , humor, mode en uiterlijk. Voor ons ligt nummer 617, vol prachtige foto’s natuurlijk. Maar ook met aanzienlijk langere verha- len dan Park. Wauw, nóg journalis- tieker dus. En ook Vanity Fair (160 pagina’s) heeft een koningin in het nummer. En dan bedoel ik niet Lady Gaga, die in een waanzinnige rode hoedjurk op de cover staat en bin- nenin ook nog vijf keer geweldig is gefotografeerd door de grote Annie Leibovitz. Nee, ik bedoel The Queen, de échte: een voorpublicatie van een biografie over de Britse Elizabeth II. Met behalve negen pagina’s tekst (!) ook foto’s uit de jaren veertig en vijf- tig om van te smullen. Dát is Vanity Fair. Komt er weer eens een boek over de Kennedy’s uit? Lees dan de voorpublicatie in Vanity Fair en geniet van de ongetwijfeld geweldige foto’s die erbij zullen staan. Maar ook een biografie over (ja, low culture!) acteur Rob Lowe kan in het blad, zoals in mei dit jaar. Vanity Fair publiceert erover, met een woest aantrekkelijke Rob Lowe in zwembroek op de cover. Pats! Dat is genieten. We willen niet de Nederlandse Vanity Fair zijn, zei de hoofdredac- teur. Dat is Park in ieder geval gelukt. Peter Leijten

20111215 NRC Recensie PARK Magazine

Documents

Transcript of 20111215 NRC Recensie PARK Magazine