DE DEERHOUND CLUB jaargang 1984 nummer: 3 vestigd te s'Gravenhage,opgericht 11 december 1982.

STUUR

orzitter

cretaris

nningmeester

d & plv. voorz. PBEMIDDELING

: Mr. C.H.M. Last, Lekdijk West 26, 3411 MV Lopik. tel.:(03475)-2726

: Dhr. A.C. Hildering, Stichtse Meije 35a, 3474 KR Zegveld, tel.:(01726)-85527

: Dhr. C.A.P. Bolhuis, Toermalijnstr.11, 7314 3D Apeldoorn, tel.:(055)-555560

: Dhr. A.H. van der Snee, Julianalaan 12, 6717 3K Ede. tel.: (08380)-33509

: Mevr. W.M. Matser, Rembrandtlaan 67, 6717 NR Ede, tel.:(08380)-20935

DAKTIE

r. A.H. van der Snee r. 3.3.H. Engelen r. G. Matser

DAKTIE ADRES

Bestuursafgevaardigde. Redaktie lid (03404)-52434 Redaktie lid (08380)-20935

Rembrandtlaan 67, 6717 NR Ede.

DMAATSCHAP EN CONTRIBUTIE

euwe leden, aanmelden bij het secretariaat. >ntributie: Eenmalig entreegeld ƒ 10,00 per lid. Lidmaatschap ƒ 25,00 per jaar. Gezinslid ƒ 5,00 per jaar.(geen clubblad)

mk rek. nr. 10.31.50.404 t.n.v.:DEERH0UND CLUB, 'a Toermalijnstraat 11, 7314 3D Apeldoorn. .ro rek. nr. 17.84.838 t.n.v. DEERHOUND CLUB, Apeldoorn,

BESTUURSMEDEDELINGEN uit de Bestuursvergadering van 7 juni 1984, gehouden te Ede.

Aanwezig:de Heer Mr. C.H.M. Last, Mevrouw W.M. Matser-Prin: de Heer C.A.P. Bolhuis, de Heer A.C. Hildering, alsmede twee leden van de redaktie-commissie zijnde de Heren 3. Engelen en G. Matser.

Afwezig met kennisgeving: de Heer A.H. van der Snee wegens ziekte. Het Bestuur wenst de Heer van der Snee van harte beterschap toe, een spoedig ontslag uit het ziekenhuis en een weerkerende goede gezondheid.

De redaktie-commissie bespreekt een door hen ingediende notitie met als voorstel bepaalde bevoegdheden. Het Bestuu komt hierop in een volgende vergadering terug. De vertegen woordigers van de redaktie-commissie verlaten de vergaderi

Notulen Bestuursvergadering 31 maart 1984 worden onverande goedgekeurd.

Notulen Algemene Ledenvergadering 31 maart 1984 worden behoudens een enkele redaktionele wijziging goedgekeurd. Besloten wordt deze vóór de Algemene Ledenvergadering va 1985 tezamen met de agenda en de verslagen van de secretaris, penningmeester en redaktie-commissie aan de leden toe te zenden.

Ingekomen stukken - Brief van de Heer G. Matser inhoudende voorstel wijzigim ballotagesysteem. Bestuur zal dit in een voltallige Bestuursvergadering bespreken.

- Lidmaatschap UICL. Gezien de bezwaren van andere ras-verenigingen zal het Bestuur zich nader verdiepen in deze organisatie en de zin van het lidmaatschap. Mede gezien het kostenaspect.

- Overige ingekomen stukken van algemene aard worden voor kennisgeving aangenomen.

Evenementen-commissie zal voor 1984 en 1985 een aantal evenementen uitwerken, waarover nader publikatie zal volgen.

Keurmeestersexamen. Overwogen wordt een examen voor Deerhoundkeurmeester te organiseren.

Rondvraag. - Worden de rasverenigingen betrokken bij het bepalen van keurmeesters voor de Winner/Wereldtentoonstelling in 1985? informatie volgt.

i/olgende vergadering zal nader bekend gemaakt worden.

:ANDIDAATLEDEN. demotiveerde bezwaren tegen deze candidaten dienen binnen L4 dagen na verschijnen van dit blad, schriftelijk te worden ngezonden bij: de Heer C.A.P. Bolhuis, toermalijnstraat 11, 7314 JD Apeldoorn.

\ = Normaal lid. G = Gezinslid,

)e Heer levrouw )e Heer levrouw )e Heer )e Heer levrouw

H. Braam, Schoutstraat 44, 6526 XT Nijmegen 3.O.M. Braam, Schoutstraat 44, 6525 XT Nijmegen A. dansen, Kuipershof 6, 3981 TH Bunnik Kitty Jansen, Kuipershof 6, 3981 TH Bunnik A. van Oudenallen, Lekoord 27, 3448 VR Woerden A. Terpstra, Loenensemarkweg 50,7371 EJ Loenen(Gld) N H. Terpstra-Verveer, Loenensemarkweg 50,

7371 EO Loenen(Gld) G Pe Heer W. van de Werf, Middendrift 2, 9307 TB Roderesch N

lierbij doet het Bestuur een oproep aan de leden die zich :andidaat willen stellen om zitting te nemen in een op te ichten commissie bestaande uit drie leden welke zich bezig al houden met het bijhouden van resultaten door Deerhounds ehaald in enig jaar op Nederlandse tentoonstellingen (CAC). Is zodanig zal aan het einde van het jaar bekend gemaakt orden welke Deerhoundreu en -teef en welke Deerhoundfokker e beste resultaten heeft weten te behalen.

andidaten dienen zich schriftelijk aan te melden bij het ecretariaat, waaruit het Bestuur een keuze zal maken.

Fokken en "wobbling disease".

In het eerste clubblad van dit jaar luidde Ido Vunderink de alarmbel. Een heel nest jonge honden met Wobbling-disease, zo werd na verloop van tijd gekonstateerd. Zijn advies is deze dieren voor verdere fok uit te sluiten omdat zijns inziens de ziekte erfelijk is gebleken. De moeder had immers dezelfde gebreken.

Is zijn advies reëel? Een blik in de erfelijkheidsleer en een konsultatie van de heer en mevrouw Van Veen te Voorschoten, respektievelijk bioloog en bio-chemica, leidden tot de volgende bevindingen Vooraf moet echter met nadruk worden gesteld dat nog weinig bekend is over de al dan niet erfelijkheid van wobbling-disease. Ook over de erfelijkheidsfaktor als zodanig is eigenlijk niets bekend, dat wil zeggen niet duidelijk is of, indien van erfelijkheid sprake is, op welke wijze dit geschiedt. Tenslotte wordt een nest van vier hondjes statistisch te klein geacht om definitieve konklusies te trekken. Hiervoor is een omvang van circa tien hondjes noodzakelijk. Al met al voldoende om met voorzichtigheid het navolgende te hanteren en de nadruk op mogelijke betekenis ervan te leggen.

Laten we eerst enkele gegevens noteren: - Vader Bryan van Mirabile Spectatu vertoonde geen symptomen van wobbling disease. Hij is dan of niet-drager van deze ziekte (in erfelijk-heidssymbolen "AA", omdat hoofdletters de dominante faktor aangeven) dan wel drager, maar niet-lijder (in symbolen "Aa", waarbij de kleine letter staat voor de recessieve ziekte-faktor).

Moeder Ardkinglas Illia vertoonde wel de symptomen van wobbling disease, maar de ziekte zelf is niet door een dierenarts bij haar gekonstateerd. Daarom zijn feitelijk drie mogelijkheden bij haar denkbaar, nl.: AA = niet-drager (homozygoot gezond) Aa = drager/niet-lijder (heterozygoot gezond) aa = lijder (homozygoot ziek).

Het nest van vier puppies uit voorgaande kombinatie is geheel als "aa" = lijder te beschouwen.

elke kombinaties zijn nu denkbaar tussen vader en moeder?

5 puppies noemen we de F, generatie, daarachter staan srmeld de percentages die uit elke kombinatie moeten jortkomen.

vader AA x moeder AA F : 100% AA

vader AA x moeder Aa Fx: 50% AA + 50% Aa

vader AA x moeder aa F : 100% Aa

4. vader Aa x moeder AA F2: 50% AA + 50% Aa

vader Aa x moeder Aa F,; 25% AA + 50% Aa + 25% aa

vader Aa x moeder aa Fx: 50% Aa + 50% aa

e vraag is nu welke van deze zes mogelijkheden zijn itgesloten omdat de F1 generatie viermaal "aa" is. itgesloten zijn dan de mogelijkheden 1, 2, 3 en k. Lijven over 5 en 6. i beide gevallen is dan de konklusie dat de vader "Aa" jet zijn geweest, dat wil zeggen drager van de ziekte maar Let-lijder (heterozygoot gezond). 3 moeder is hetzij "Aa" (drager/niet-lijder), dan wel ja" (drager/lijder) geweest. ndat vier hondjes "aa" zijn is de kans kleiner dat dit >% ten opzichte van 50% van een mogelijk nest van tien jndjes had kunnen zijn. In kombinatie met de waarneming in de fokker over de symptomen van de moeder is de kans ïlatief groot dat de zesde mogelijkheid de meest waar-ihijnlijke is. Dus waarschijnlijk was de moeder "aa", it wil zegqen lijder (homozygoot ziek). ; veronderstelling van de fokker dat de moder aan deze ^ekte leed en dat deze ziekte erfelijk is zijn waarschijn--jk beide juist.

;t gevolg van het voorgaande is tweeledig. i F_ generatie, dat wil zegqen de nakomelingen van het nest van vier hondjes, zullen tenminste "Aa" zijn, dus

'ager/niet-lijder.

Afhankelijk van de kombinatie-hond kunnen de gevolgen ernstiger zijn als de andere hond "Aa" is (mogelijkheid 5) of "aa". De tweede konklusie is dat voorzichtigheid is geboden met het nakomelingenschap van Bryan die zelf "Aa" (drager/niet lijder) was en dus eveneens de ziekte doorgeeft. De mate waarin hangt evenzeer van de kombinatie af.

In het belang van de Deerhound is volgens mij de alarmklok door Ido niet voor niets geluid. Met medewerking van alle leden, een aantal dierenartsen en het bestuur moet het mogelijk zijn in onderling overleg die maatregelen te neme die medisch-genetisch gezien noodzakelijk zijn om erger te voorkomen. Met dit artikel hoop ik iedereen daarvan te hebben over-tuigd. Zo niet, laat het dan openlijk weten.

Oean Engelen

FïpêTp.

FOKKEN VOLGENS PLAN. (vervolg)

Inteelt

Dit is eigenlijk de meest extreme vorm van lijnteelt. Het heeft er dan ook alle voor- en nadelen van in hun hevigste vorm. Als men een dochter paart met haar vader krijqt men driekwart bloed van de vader, een praktijk die, voort-gezet, zou uitlopen op een nageslacht met maar één lijn van voorouders, waarbij het bloed van de oorspronkelijke noeder vrijwel verdonkeremaand zou zijn. Deze manier van fokken wordt wel eens toegepast als men zoveel mogelijk bloed van de vader wil veilig stellen. Omgekeerd kan men zo een moeder met haar zoon of zonen combineren als haar aloedlijn de meest gewenste is. In beide gevallen kan men iets dergelijks bereiken met de kleinzoon of -dochter.

Het paren van broer en aloedlijnen van vader Dlijven. Deze methode iet er om gaat al lang naar wordt veel gebrui noeder buitengewoon su type heeft gecreëerd, nethoden van inteelt, ir uit de nieuwe combi ve het aandeel van de jndere willen versterk noederszijde is, we te .ijnen, waarvan we wet

/oordelen van inteelt

zuster heeft tot gevolg dat de en moeder in gelijke mate bewaard is minder geschikt dan de vorige als er bestaande bloedlijnen te versterken, kt als de combinatie van vader en ccesvol is gebleken, practisch een nieuw Het heeft alle gevaren van de andere ja meer nog, daar we niet weten wat natie zal voortkomen, terwijl, wanneer ene bloedlijn ten opzichte van de en, of het nu van vaders- of van

maken hebben met al bestaande bloed-en dat ze harmoniëren.

toals aezegd, inteelt is zo ver mogelijk doorgevoerde lijn-:eelt. Met superieure dieren is het de beste en zekerste veg om de uitmuntende eigenschappen zo voordelig mogelijk :e gebruiken en ze te behouden. Het is de methode waarbij iet hooast mogelijke percentage bloed van een buitenqewone lond kan worden bewaard en meegeaeven aaneen hele afstam-ïingslijn. waarop het zijn stempel zal drukken. Als men het ang aenoeg voortzet verdwijnt het bloed van de "buiten-taander" en de stamboom wordt in snel tempo "opaeladen", ;ot een vrijwel onbeperkte hoogte, met het bloed van een

enkel dier, of hoogstens twee. In de praktijk is het gewoonlijk dat van een reu. Inteelt is niet zozeer het scheppen van voortreffelijkheid als wel het behouden daarvf en er zoveel mogelijk gebruik van maken als het optreedt.

Een groot deel van de praepotente dekreuen komt uit inteelt of op z'n minst lijnteelt. Een ingeteelde reu is uiteraard veel meer praepotent (d.w.z. dat hij zijn goede eigenschap-pen ook werkelijk vererft) dan één uit een outcross (d.w.z. met aan zijn stam vreemd bloed vermengd). Het feit dat zijr voorouders veel gemeenschappelijk bloed hebben maakt dat zijn eigenschappen vrijwel zeker bij het nageslacht over-heersen, als hij gecombineerd wordt met een teef met een "open" stamboom, d.w.z. een stamboom waarin geen enkele naf meer dan eens voorkomt in verscheidene generaties.

Daarom staat inteelt bekend als de invloedrijkste van alle foksystemen, terwijl het ook de eenvoudigste stamboom geeft een voordeel, als we de wetten van de erfelijkheidsleer kennen. Het geeft alles wat lijnteelt geeft en meer. Maar bij beide systemen, het kan niet genoeg herhaald worden, moet voortdurend zorgvuldig geselecteerd worden, zowel op uiterlijke kenmerken als op levenskracht en vruchtbaarheid.

Nadelen van inteelt

De voorspelbaarheid en bij langdurige voortzetting haast zekerheid, werkt voor allerlei eigenschappen in gelijke mat zowel voor goede als voor slechte. Als de fokker dan ook ni in staat is een qoed exemplaar onder zijn fokprodukten te herkennen, dan kan inteelt, tot rampen leiden. Er zijn vele voorbeelden van succes, maar men kan ook zo een aantal mis-lukkingen opnoemen van mensen die het opgeven en wier bloec lijnen weer verdwijnen.

Er is geen fokwijze die zoveel tegenstanders heeft, de meesten totaal niet op de hoogte van het onderwerp. Ze zege dat het de levenskracht, grootte en vruchtbaarheid doet af-nemen en zulks komt inderdaad voor. Echter, als wat hier-boven geschreven en in talloze proeven en voorbeelden bewez is, al enige waarde mocht hebben is het zeker dat elke eige schap versterkt of verzwakt kan worden volgens deze fok-methode.

en deel van wat we van de resultaten weten komt van de chaarse en onregelmatig gerapporteerde ervaringen van okkers. Het is moeilijk na te gaan of de getuigenissen égen inteelt komen van gevallen met dieren die werkelijk ypisch voor hun ras waren en van het begin af aan geschikt 'oor inteelt. Het is dan ook de vraag of men de doorsnee •esultaten te horen krijgt of alleen de uitzonderlijk slechte. Ike slechte eigenschap die naar voren komt wordt aan inteelt leweten, al komt hij ook net zo vaak voor als er niet is ngeteeld. Het is gewoonlijk niet mogelijk vergelijkingen ;e trekken met niet-ingeteelde dieren onder precies dezelfde oorwaarden, net zo gevoed en grootgebracht, ils alle fokkers en genetici het erover eens zijn dat elke :igenschap versterkt of verzwakt kan worden door inteelt, 'anwaar dan het verhaal dat het achteruitgang van grootte, evenskracht en vruchtbaarheid met zich mee zou brengen? ijn deze eigenschappen onverbrekelijk verbonden met nteelt of zijn krachteloosheid en onvruchtbaarheid een-oudig zo algemeen verbreid? Velen denken dat het laatste iet geval is, want er zijn meer dan voldoende voorbeelden an grote kracht en vruchtbaarheid bij ingeteelde exemplaren lekend om elke vrees voor onvermijdelijke zwakheden bij nteelt uit te bannen, maar er is niet veel navraag voor lodig om vast te stellen dat zwakheid en onvruchtbaarheid iveral op de loer liggen! Dat is vooral duidelijk bij lensen en gedomesticeerde dieren. In de natuur overleven illeen de sterksten, terwijl de zwakkelingen ten onder gaan. ils wij dieren fokken zijn we geneigd vooral te selecteren p eigenschappen voor show of werkzaamheden, ja zelfs op leur, waarbij we eigenschappen als kracht en vruchtbaarheid egeren, of op ons geluk vertrouwen. Als we eens gingen electeren op kracht en vruchtbaarheid zou er minder gekletst orden over de gevaren van inteelt. We zullen er overigens et meest over horen waar kracht en vruchtbaarheid al gering aren bij de dieren waarvan uitgegaan is. Gezien het elang van deze eigenschappen - de ene voor overleving en de ndere voor de voortplanting - moet men er op letten dat ze 1. bij voorbaat in ruime mate aanwezig zijn.

rackett legt de nadruk op het lichamelijke, omdat hij vindt at met een hond waar geestelijk ook maar iets aan mankeert elemaal niet gefokt mag worden. Gebeurt dat toch, zegt hij an gaan dezelfde wetten op als voor lichamelijke fouten.

Als voorbeeld van het laatste noemt hij bijvoorbeeld de raspunten die een schuine schouderligging eisen; men moet dan geen teef met een steile voorhand met een dito reu combineren. Of bijvoorbeeld twee honden met een slechte topline. Men kan dus bepaald niet alleen afgaan op de stamboom bij het zoeken naar een partner, zoals nog maar al te vaak gebeurt.

De praktijk van de inteelt. Begin, zegt Brackett, als het even kan met prima fokdieren, als u gaat intelen. Kunt u zich dat niet permiteren, wacht dan met uw inteelt en laat uw middelmatige teef dekken door een reu die de raspunten heel erg benadert. Houdt van dit nest de beste teven aan en fok daarmee op de vader in. (Daar komen we later op terug).

Als men meedogenloos veredelt en alle minder goede exemplar uitsluit van de fok, kan men opmerkelijk straffeloos intelei Aan de andere kant zal de fokker die in het bezit is van weinig, maar zeer superieure honden zijn moeizaam verworven type weer verliezen als hij besluit een "outcross" te doen, een onverwante hond te nemen dus, al is die ook nog zo mooi Alleen dank zij het feit dat in vele rassen de honden allemaal nauw verwant zijn, zodat geheel vreemd bloed eigen lijk niet bestaat, lijkt zo'n outcross wel eens een succes,

Als een fokker erg verschillende types fokt, met slechts af en toe een werkelijk goed exemplaar en dat meestal nog toevallig, dan ligt zijn enige hoop op verbetering in intee Toegegeven, het risico is ook groter, maar de resultaten kunnen fenomenaal zijn. Zo alleen leert men de dominante en recessieve, goede en kwade eigenschappen bij zijn fokdieren kennen. Daartoe kan men het best meteen fors intelen, niet zoals velen - wat angstig - bij elk succes een beetje nauwe want als het niet hard opschiet is het ontmoedigend en brem meer ongewenste dieren op de wereld, terwijl het kostbare tijd vreet! Kan men dus niet alleen fokken met tophonden, zonder rekening te houden met bloedlijnen? 0 ja daar zul j heus wel leuke honden mee kunnen krijgen, maar op de lange duur zul je merken dat ze allemaal een ander type hebben. 3 treft dit systeem vaak aan bij beginners en bij jagers naar zoveel mogelijk kampioenen op de stamboom. Fokkers die ras-verbetering beogen komen echter vroeg of laat bij inteelt of lijnteelt terecht.

(wordt vervolgd)

•i r\

•00***

air Fiddler of the Funny Hill gefotografeerd op 6 maanden, :>on van Ned - Int.ch. legara of the Funny Hill i/V'77 - W78 - 79 -'80 -'81 -'82 -'83 ICLsg. 78-'81-Weltsg.'81 ux- Belg. ch.

sgara is één van de vier kampioenen uit het l-nest n één van de 14 Deerhoundkampioenen uit onze kennel

"OFTHE FUNNY HILL".

)0 VUNDERINK • STICHTSE MEIJE 35A - 3474 KR ZEGVELD

TEL. 01726-85527

TENTOONSTELLINGSUITSLAGEN

Leeuwarden, Keurm.: mevr. Ph.

Openklas reuen;

Curamach Cuma of the Funny Hill, Absent.

23 april 1984 Heerkens Verschuuren.

eig. N.3.G. Fernhout,

Zealah Bryan of the Funny Hill, eig. S.O.de Haan & 3.de Jong

Werkelijk schitterende reu die tot de internationale top behoort. Fraai van type, maat en bouw. 1U CAC CACIB en Beste van het ras.

Yashuo of the Funny Hill Absent.

Openklas teven:

eig. Ido Vunderink.

Charming ClaiEe of the Funny Hill, eig. G.E. van der Veen Heel mooie teef van prima maat en prima bouw. Perfekte hoekingen voor en achter. Kan nog wat ringervaring gebruiken. Heel typisch. Heel vrouwelijk. Prachtige vacht-aanleg. 1U CAC CACIB.

Cu Cabhag of the Funny Hill, eig. Ido Vunderink. Zeer fraaie uitstekend showende teef met prima hoofd, oog, oor en gebit. Fraai totaalbeeld mooie vacht. Typisch en korrekt gangwerk. 2U res.CAC, res.CACIB

's Hertogenbosch, Keurm.

Openklas reuen:

dhr. K. Edh 6 mei 1984

(Zweden)

Dirty Mind as Aras an Uachtarain, eig. Koert Hesseling. Krachtige reu van erg goede maat, klassiek hoofd, mooie expressie, goede oren, mooie hals, bovenbelijning en kruis. Goed bot en voeten, mooi lichaam. Hakken wat te hoog, erg goede vacht. Gaat typisch maar zou z'n achterhand beter kunnen gebruiken. 3U

12

'uramach Cuma of the Funny Hill, eig. N.3.G. Fernhout. ibsent.

ealah Bryan of the Funny Hill, eig. S.O.de Haan & 3.de Jong,

en mooi uitziende reu met erg goede belijning, krachtig oofd maar iets ? (onleesbaar, vert.), goede ogen en ren, lange hals, lange staart, mooie hoekingen. Goed ot, typische vacht, gaat erg goed van opzij gezien, met et typische lichtvoetige gangwerk, maar wat los in llebogen. 2U res.CAC, res.CACIB

ashuo of the Funny Hill, eig. Ido Vunderink. en erg krachtige reu, mooi hoofd en expressie, kleine ortjes, lange hals, erg mooie bovenbelijning, lange taart, zou meer hoeking in opperarm mogen hebben, erg oed bot, gesloten voeten, mooi lichaam, ruwe vacht, aat typisch. 1U CAC, CACIB

penklas teven:

rissaig Celesta, eig. Koert Hesseling. rouwelijke teef met erg typisch gangwerk, mooi hoofd en xpressie, kleine oren, mooie hals, mooie bovenbelijning, ou in voor- en achterhand meer hoeking mogen hebben, mooi ot en voeten. Zou dieper in lichaam moeten zijn, erg ooie vacht, lange staart. 2U

u Cabhag of the Funny Hill, eig. Ido Vunderink. rg elegante en vrouwelijke teef van zeer hoge kwaliteit, rg mooi hoofd en expressie, maar iets licht oog, zeer leine oortjes, lange hals, mooie belijning, goede chterhand, erg lange staart met witte staartpunt, zou eer hoeking in opperarm kunnen hebben, mooi bot en oeten, erg goede vacht. Gaat schitterend. J CAC CACIB en Beste van het ras.

ampioensklas teven:

air Taura of Maropas Arran, eig. fam. Dictus. sn erg elegante en typische teef, mooi hoofd en expressie, ren iets te groot maar goed gedragen, lange hals, mooie aekingen, goed bot en voeten, erg goede vacht, gaat jed, maar ik zou graag meer welving van de bovenbelijning ien, zowel in stand als in gangen. 1U res.CAC, res.CACIB.

13

100 jarig bestaan DEERHOUND CLUB, Engeland.

Mevrouw H. Hageman-Pors verstrekte ons de onderstaande informatie, met het verzoek dit onder Uw aandacht te willen brengen. Natuurlijk geven wij graag aan dit verzoek gehoor.

Mrs. Hamilton, bestuurslid van de Deerhound Club in Groot Brittanie en lid van de kommissie voor de organisatie van het 100 jarige bestaan van de club in 1986, verzocht mij U het volgende te willen meedelen:

De speciale Clubmatch wordt ergens in Schotland gehouden, de plaats is nog niet definitief bekend. Het wordt een Weekend - namelijk 6 en 7 april 1986. Mr. doe Braddon zal alle keuringen verrichten.

Mrs. Hamilton hoopt U t.z.t. nader te kunnen informeren.

w.g. H. Hageman-Pors

•4 A

/AAROM HONDEN ONDER ELKAARS STAART SNUFFELEN.

!en hond had een koning eens een grote dienst bewezen. Om lem te belonen, overhandigde de koning hem een brief waarin ij zijn volk beval de honden op vrijdag zoveel vlees voor e zetten als ze maar lustten. Dit recht gold voor elke hond. adat de koning zijn zegel onder de brief had gezet, stak de ond de vorstelijke beloning onder zijn staart en ging op eg. Het was een vrijdag en het eerst wilde hij naar de stads-mroeper gaan, opdat deze het bevel nog dezelfde dag bekend on maken. Maar de hond en de brief zijn nooit aangekomen, iemand weet wat er onderweg is voorgevallen en er is ook iemand die ooit iets van zijn lot heeft vernomen. Maar sinds ie dag kijken de honden, als ze elkaar ontmoeten, even onder e staart van de ander, om te zien of hij de brief soms bij

ich heeft a natuurlijk is dit een sprookje! aar in ieder sprookje is een grond van waarheid aanwezig en zult het verschijnsel vast bij uw eigen bovenste beste jnd herkennen. Lerenarts R. van der Molen publiceerde in "Onze Hond" een rtikel, waarbij hij het gebied onder de staart van de hond ïze aandacht meer dan waard acht. Ik nodig u dus uit om met im eens op wetenschappelijke wijze onder de staart te gaan jken. Als honden elkaar tegen komen, zoeken ze bij elkaar rekt dat gebied op. Kennelijk is het voor hen een interes-nt gebied. Dat klopt ook, want het is een geurig deel van t lichaam. Nu is het niet mijn bedoeling u uw neus te ten steken in dit deel van het hondenlijf, maar het is wel kijkende aandacht waard. Er kunnen zich onder de staart

wijkingen van het normale voordoen, die belangrijk genoeg jn om op te merken.

n "klierig" deel ndom de anus bevinden zich bij de hond een aantal kliertjes. ze produceren verschillende stoffen met elk een aparte nktie. Bovendien produceren ze in geringe mate bepaalde urstoffen. Deze worden slechts in zeer beperkte mate gemaakt spreken wel van feronomen, waarmee we aanduiden, dat de

eveelheid geurstof zodanig gering is, dat we als mens de uren niet kunnen ruiken, noch een onderzoek kunnen doen ar de aard en de scheikundige samenstelling. De hond heeft enwel een zeer sterk ontwikkeld reukvermogen en ruikt geurzwemen wel.

•* **

De rol van de staart

Deze feronomen worden konstant geproduceerd en komen vrij van het lichaam in de open lucht. Andere honden ruiken de geur en herkennen de aanwezigheid van hun soortgenoten. Het liefst zouden zij dan ook geen geurstoffen afscheiden. Om dat tegen te gaan drukken zij de staart tegen de anus. De straartpunt bevindt zich dan ergens onder de buik. Ander honden maakt het niets uit of zij zich verraden of niet, zodat zij voortdurend de staart van het lichaam afhouden. Sommige honden zijn doldriest en willen iedereen laten merk dat zij er zijn. Zij gaan hun staart snel bewegen, opdat de geurstoffen zich sneller en ruimer verspreiden. Wij denken dat kwispelen een teken van blijdschap is en in zekere mate is dit ook wel zo. Wij dienen er echter wel een iets andere betekenis aan te hechten dan simpele blijdschap. Wanneer we na een korte of langere afwezigheid onze hond we ontmoeten, voelt de hond zich weer geborgen in de veilighei die wij als roedelleider met ons meedragen. Aan ons gezag ontleent hij zijn durf. Als hij wordt aangevallen door een andere hond, weet hij zich beschermd door ons. Dus kwispelt hij met de staart, er zal door onze aanwezigheid geen vijar zich in zijn nabijheid wagen.

Anaalklieren We kunnen rondom de anus een drietal soorten klieren onder-scheiden. Aan het eind van de endeldarm, dus nog net binner de anus, liggen in de darmwand de anaalkliertjes. Ze produc ren een slijmig vocht. Als door het samentrekken van de dar de ontlasting naar buiten wordt geschoven, zorgt dit slijm voor een soepel glijden. Bij sommige honden wordt erg veel van dit slijm geproduceerd. We zien dan ook wel, dat er na de ontlasting nog een klein druppeltje slijm uit de anus tevoorschijn komt.

duist buiten de anus, in het onbehaarde deel van de huid bevinden zich de circumanaalklieren. Deze kliertjes produce een talgprodukt, dat de onbehaarde-en dus weinig beschermde huid soepel en zacht moet houden. Tenslotte ligt er onder c anus, een beetje meer het lichaam in, twee zgn. anaalzakje: De opening kunnen we wel zien, zeker als we de anuswal wat naar buiten draaien. In vergelijking met de klok zien we deze uitmondingen op vijf en zeven uur. Die anaalzakjes ge\ nogal eens wat problemen, reden om ze eens wat nader te bestuderen.

^a

e stinkklier n de wand van de anaalzakjes bevinden zich kleine kliertjes, ie voortdurend een smerig stinkend vocht afscheiden. Dit tinkend goedje wordt in de zakjes opgeslagen voor de tijd, at de hond dit nodig heeft. In feite zijn deze anaalklier-jes stinkklieren, en het vocht kan uit de zakjes geknepen arden, als de hond in gevaar komt. Met andere woorden, e funktie van de anaalzakjes is dus precies dezelfde als ; stinkklieren van de skunk, de bunzing, enz. Nu heeft gedomesticeerde hond geen natuurlijke vijanden meer,

)dat er voor hem/haar geen aanleiding is de zakjes ïeg te knijpen.

vervulling-ontsteking ; kliertjes blijven doorproduceren. Zij houden niet op met : aanmaak van hun stinkstoffen als de zakjes volledig gevuld '.jn. Er ontstaat in eerste instantie dus een overvulling. 1 er nog een beetje meer in te stoppen, passen de kliertjes n klein trukje toe. Ze onttrekken wat vocht aan het natte edje, zodat de inhoud meer geconcentreerd wordt. Die ncentratievergroting levert tenslotte een korrelige massa waarbij er nog maar een klein beetje water aanwezig is. korrelige inhoud irriteert de wand van de anaalzakjes. hond heeft hier last van en probeert er wat aan te doen. j gaat onder zijn staart likken. Als dat geen opluchting engt, gaat hij zijn anus over de grond trekken. Hij plaatst ch op zijn achterste, tilt zijn achterbenen in de lucht trekt zich middels zijn voorpoten vooruit. Dit is het zgn. leetje rijden". Overigens kan dit sleetje rijden ook door dere oorzaken teweeg gebracht worden, zoals aanklevende tlasting, onverteerbare grassprietjes, die voor een deel t de darm hangen, lintwormgeledingen, wondjes, enz. Om er hter te komen wat er precies aan de hand is, zult u dus echt staart moeten optillen en kijken. In geval van een anaal-< overvulling zult u dan aan weerszijden van de anus kleine jbeltjes kunnen zien. dra u in de gaten krijgt, dat de anaalzakjes overvuld zijn , ent u ze leeg te laten knijpen. Deurt dit niet, dan kunnen er komplikaties optreden.

w.g. R. van der Molen, dierenarts

/ergenomen uit clubblad BTC)

21

ets over de raspunten.

n de standaard is een ras zo goed mogelijk beschreven, • w.z. het exterieur, dus de lichamelijke eigenschappen, n soms ook iets over het karakter, is zo goed mogelijk nder woorden gebracht door een aantal mensen die het meest eskundig werden geacht in het land van oorsprong van het as of in het zgn. patronaatsland. Is ik met een ras in aanraking kom en het interesseert me T hoge mate, dan is een van de mogelijkheden om me in dat as te verdiepen en er kennis van op te doen, het lezen van i standaard. Blijkens een noot bij de standaard zijn de ispunten van de Deerhound opgesteld door de heren Hickman i Hood Wright en in een vergadering van de Engelse serhound Club op 26 november 1892 goedgekeurd. In juni 1901 jrd de standaard door de vergadering in Shrewsbury ;vestigd.

heb gezocht naar die standaard. Een originele Engelse kst had ik niet, wel heb ik in de 3e druk van Toepoels cyclopedie de (volgens mij over het algemeen zeer goede) rtaling gevonden. In de catalogus van onze Deerhound-dag 83 is deze vertaling ook opgenomen en dus vrijwel ieder van ze lezers zal deze in bezit hebben en hem hebben gelezen, niet, of zelfs bestudeerd. Er is geen vermelding wie de

rtaling gemaakt heeft, alleen dat de Ierdee verantwoorde-jk was. Op verzoek heb ik via de heer Bolhuis van Poyner Wall de standaard van de Engelse Deerhound Club

kregen, geheten Description of the Deerhound. derland ressorteert kynologisch onder de FCI, de deration Cynologigue Internationale, die de standaarden ststelt voor de rassen die zij erkent. Voor de Deerhound dus de standaard goedgekeurd door de rasvereniging in t land van oorsprong en door de Engelse Kennel Club e Engelse Raad van Beheer zogezegd) erkend. (Engeland haart zich niet onder de paraplu van de FCI, evenmin als erika; om een bekend gezegde aan te halen - Engeland is n eiland, dat kunnen de Engelsen niet helpen en ik ook niet). de begeleidende brief merkt Dr. Poyner Wall op dat de nnel Club met medewerking van de rasverenigingen alle sstandaarden herzien heeft. De Kennel Club probeert alle andaarden volgens een bepaald schema op te stellen en arbij onnodige bewoordingen te vermijden.

/w*_

Deze nieuwe standaarden zijn nog niet gereed en in ons ras zijn er geen wezenlijke wijzigingen van de originele stan-daard, aldus Dr. Poyner Wall. Hoewel de vertaling van de standaard mij zoals gezegd goed lijkt, zal het goed zijn als alle belangstellenden en deskundigen en dan vooral degenen met kennis van de Engelse taal zich er eens over buigen om eventuele onvolkomenheden te verbeteren. Daartoe zijn voorstellen van iedereen welkom en we zullen die graag ontvangen en met elkaar vergt lijken en overwegen wat verbeteringen kunnen zijn.

Behalve de genoemde vertaling in Toepoel heeft ook de vereniging Ierdee in de catalogus van haar clubmatch in 19(j de standaardvertaling afgedrukt en daaronder vermeld: Over] genomen uit Toepoels hondenencyclopedie. Hier blijkt dan wa eens hoe zorgvuldig men te werk moet gaan bij het overnemen van teksten, en dan vooral bij zoiets als een rasstandaard die vaak wordt bewaard, bestudeerd en gehanteerd bij beoorj lingen. Wat is nl. het geval? De tekst blijkt inderdaad dezelfde als in Toepoel maar... is onvolledig overgenomen.I Er ontbreekt de tekst over de beharing (14 regels) en over| de kleur (22 regels in Toepoel)!

In de Engelse standaard zoals die door de Engelse Deerhounl Club verstrekt wordt (gedateerd: augustus 1970) vallen wel| meteen enige verschillen op met de Nederlandse vertaling die niets met vertalen te maken hebben, dus wellicht latei veranderingen zijn geweest. Bij ons staat: Maat & gewicht: Reuen van 85-105 lbs. (38-48 kg) en minste 30 inches (76 cm) hoog. Teven van 65-80 lbs. (29-36 kg) er minimaal 28 inches (71 cm) hoog. In de Engelse staat (hier nu even door mij vertaald): Hoogte van reuen: Van 28-30 inches (71-76 cm), of nog hoge als de bouw harmonisch is zonder grof te zijn, maar dat i< zelden het geval. Hoogte van de teven: 26 inches (66 cm) en hoger. Er is ged bezwaar tegen dat een teef groot is, tenzij ze te grof is want zelfs de grootste zal niet zo groot zijn als een reu en kan dus niet te groot zijn voor het werk, wat te grote reuen wel zijn. Bovendien is een grote teef goed om mee tj fokken en de maat van het ras op peil te houden. Gewicht: Reuen van 85-105 lbs. (38-48 kg)

Teven van 65-80 lbs. (29-36 kg).

24

LI ziet dat het gewicht niet bij de maat wordt genoemd maar apart. Bij de hoogte van de honden wordt nog verwezen aar een speciale noot aan het slot: •Joot: De gemiddelde hoogte van deerhounds is toegenomen inds deze standaard is opgesteld en hoewel honden van de enoemde grootte zeer wel in aanmerking komen voor de choonheidswedstrijden, is het gewenst dat reuen niet minder an 30 inches (76 cm) en teven 28 inches (71 cm) schoft-loogte hebben.

te* lijkt me zeer de moeide waard om van dergelijke zaken s hier aangehaald kennis te hebben.

'e komen later zeker op de standaard terug.

Ad van der Snee

Ideaal Schotse Windhonden

laar een tekening van de heer A Wardle - 1904)

^LE.

Mededeling van de redaktie.

Successen op clubmatches en buitenlandse tentoonstellingen zijn niet alleen interessant voor diegenen die de resultaten behaald hebben, maar ook voor alle geïnteresseerden in het ras. Om deze uitslagen zo interessant mogelijk te maken, vindt de redaktie dat publikatie alleen zinvol is als aan enige voorwaarden wordt voldaan, namelijk:

Voor alle publikaties zal gelden dat de clubmatch- of tentoonstellingsresultaten aktueel moeten zijn, d.w.z. dat ze ingestuurd moeten zijn vór de sluitingsdatum van het eerstvolgende clubblad. Verder wordt het resultaat op een clubmatch alleen

gepubliceerd als de Deerhound beste windhond is geworden. Voor buitenlandse successen zal gelden dat de eigenaar

van de Deerhound die een kampioenschapsprijs heeft gewonnen, ervoor moet zorgen dat de volledige lijst van alle geplaatste onden mede ingezonden wordt, zodat het tentoonstellings-ieuws wezenlijk interessanter wordt voor de liefhebbers an ons ras, de Deerhound.

BUITENLANDSE TENTOONSTELLINGEN.

bortmund, (8 april 1984) Keurm.: Dhr. H. Flindt.

[U Zealah Bryan of the Funny Hill eig.: SiJ.de Haan & 3.de Oong.

tAC-CACIB, B.O.B. - definitief Duits & Internat. Kampioen

[uxemburg. (14 april 1984) Keurm.: 99

leu: Dirty Mind as Aras an Uachtarain 1U CAC, CACIB- B.O.B. leef: Drissaig Celesta 2U res.CAC-res.CACIB. lig. van beide honden: Koert Hesseling.

löln-Deckstein. 21 april 1984) Keurm.: Mevr. Quaritsch-Fricke.

Zealah Bryan of the Funny Hill eig.: de Haan/de Oong. \C en Beste van het ras.

Solingen (D). (5 mei 1984) Keurm.: 3. Rösner.

Open klas reuen: W Shamrock Lobo ZG Quodlibet Canmore 3U Upland Chevron 1U Dirty Mind as Aras an Uachtarain eig.

CAC en Beste van het ras. 2U Oupiter vom Welzerberg

Jeugdklas reuen; 1U Greyhost of the Scottisch Highlands

Jeugdklas teven: 1U Brangaled Bechan eig.

Openklas teven: 1U Drissaig Celesta eig.

CAC 2U Eila vom Welzerberg 3U Fair Taura of Maropas Arran eig, W Hazel vom Haslachhof

Koert Hesseling

fam. Dictus.

Koert Hesseling

fam, Dictus.

Op de Clubmatch te Wanrooy werd de teef Alvie Neroche of tt Dirty Mind Beste Deerhound en 2e van de groep Windhonden. eig./fokker: Koert Hesseling.

De Deerhound teef Sheilach Wavelet van de fam. Weers uit Wassenaar heeft als EERSTE Deerhound in Nederland een officieel Rencertificaat weten te bemachtigen.'!

Rencertificaat nr. DEE lt.

Volgens de mening van veel Deerhound-bezitters is het ontzettend moeilijk om een Deerhound op een renbaan te laten lopen, ikzelf heb hier ook eens een poging toe onder nomen met één van mijn honden maar het resultaat was bedroevend. Bovenstaande prestatie is m.i. dan ook een felicitatie waard. Proficiat!

_2&

verleden:

ael of the

ader: oeder: eboren: verleden: akker: Lgenaar:

Funny Hill.

Glenn van het Kanunnekensven Neroche Alvie. 1 oktober 1974. 20 april 1984. Ido Vunderink. M.E. Langereis-Schiferli.

iel heeft één nest gehad, namelijk het E" of the Funny Hill nest.

,SH0NDENDAG K.C.A. in het Vondelpark - Amsterdam.

ndag 2 september a.s. wordt de bekende RASHONDENDAG weer organiseerd in het Vondelpark - er is voldoende parkeer-imte. De dagindeling is als volgt: Aanvang défilé om ll.OOuur. Bespreking van iedere rasgroep door de heer M. v.d. Weijer, secretaris van de ^aad van Beheer.

Tussen de groepen door allerlei demonstraties, o.a. G&G-;n behendigheids-demonstraties, Bouvier Dressuurgroep en jen slipjacht demonstratie met een meute bloedhonden.

tet ligt in de bedoeling om ongeveer om 16.00uur met iit programma gereed te zijn.

iedere deelnemer wordt een bijdrage van ƒ7,50 gevraagd, 'ormatie en inschrijfformulieren zijn te verkrijgen bij heer A.H. van der Snee, voorzitter van onze evenementen-imissie.

_o.o_

Een zéér geslaagd evenement II

Zaterdag zesentwintig mei was het dan zo ver, de Deerhound wandeling georganiseerd door de evenementen-commissie. Ondanks de slechte weersverwachtingen was het deze dag droog en niet te warm, perfekt wandelweer dus. Het was prettig om te zien dat ruim dertig mensen gehoor hadden gegeven aan de oproep voor deze wandeling. Vergezeld door ruim vijfentwintig honden, Deerhounds en een aantal vertegenwoordigers van andere rassen, vertrokke we om ongeveer 11.15u richting heide. Na zo'n tien minuten lopen konden de honden worden losgelaten en dat leverde ee schitterend schouwspel op. Honden die zich op tentoonstel-lingen zo onvoordelig mogelijk presenteren lieten zich hie zien als ware kampioenen. Een wat kleine teef, die het in de showring niet haalt tegen haar grotere zusters, stuift plotseling weg achtervolgd door zo'n vijftien soortgenoten Met een enorme snelheid rent de hele groep door de heide-pollen, op zo'n moment realiseer je je eigenlijk pas hoe ongelofelijk wendbaar deze grote honden zijn.

«• •<*_

30

Ongeveer halverwege de wandeling hergroepeerde het inmiddels wat uit elkaar gevallen gezelschap zich en werd er een rustpauze ingelast. Dat sjouwen door het mulle zand was best zwaar. Dit soort evenementen is zeer geschikt om leden van onze vereniging wat nader tot elkaar te brengen, er werd tenminste onderling veel en gezellig gekletst over van alles en nog wat. Bijvoorbeeld hoe je het beste een vacht kunt verzorgen, wel of niet "plukken" en zo ja hoe. Ook is zo'n wandeling een ideale mogelijkheid om eens naar honden te kijken die eigenlijk nooit op een tentoonstelling komen.

Na ruim twee uur wandelen komt het eindpunt, het restaurant, weer in zicht. Snel nog even doorlopen om daar in een stoel te kunnen ploffen. Nu is de ober aan de beurt om een wandeling te beginnenI Op het terras praten we nog wat na onder het genot van wat drankjes. Dan is het moment daar om weer naar huis te keren en kunnen we terugzien op een gezellige dag die zeker navolging verdient.

Cees van Diemen

o-i

INHOUD;

Adressenlijst blz. 1.

Bestuursmededelingen blz. 2 t/m 3.

Fokken en "wobbling disease" blz. 4 t/m 6.

Fokken volgens plan (deel 2) blz. 7 t/m 10.

Tentoonstellingsuitslagen blz. 12 t/m 13.

100 jarig bestaan van de

Deerhound Club - Engeland blz. 14.

Waarom honden onder eikaars

staart snuffelen blz. 19 t/m 21.

Iets over de raspunten blz. 23 t/m 25.

Redaktie + buitenl. tent blz. 27 t/m 28.

Berichten blz. 29.

Verslag Deerhound wandeling blz. 30 t/m 31.

Inhoud blz. 32.

Copy voor clubblad nr.: 4 - 1984 gaarne vóór 10 aXjgustus 1984 aan het redaktieadres zenden.

advertenties vallen buiten verantwoording van de redaktie.

niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toe-

stemming van het bestuur van de DEERHOUND CLUB worden

overgenomen, vermenigvuldigt of gelijkwaardig.

32