165 SondhewnooitmeerindonkerallienvoorbaieenWiel · 165...
1
165 Sond hew nooit meer in donker allien voorbai een Wiel loupen. * * 't Was een taid.je stil in de skeerwinkel. Het onweer was ok over. Toe begon de smid. „In hei j'm later nag welderis zien, Piet?" „Nei, nooit meer." „Ja, zien je, voor de tweide keer kaik je welderis beter. Hei je ok teugen een ouwe viskaar of zo ankeken? „Jai glouve ok niks." , „Nou, dat valt wat mee. Maar zien je, ik hew t beleefd mit 't Vale Vool." „Wat was dat den, Reindert?" „Jollie moete wete, dat ik as knecht diend hew op Saibe- karspel. Deer vandaan loup je langs de Veken nei Opmeer. In nou was 't bekend, dat deer op die Vekenweg achter donker welderis het Vale Vool kwam, je wete wel, net een peerd zonder kop, dat d'r in ienen is, in in ienen as de wind d'r van deur gaat, in efkes later soms weer voor je staat. Soms hoor j'm skreeuwen, soms rammelt d'r ok een ket¬ ting an. „Nou was ik op Zundigeivend nei Opmeer te skooien weest, vraien, zeggen jollie hier. Het was al een uur of twei 's nachts, dat ik op de Veken liep. Toe docht ik in iensen an 't Vale Vool, in ik docht: Ik wou 't welderis zien. Nou, dat beurde efkes later, teugen 't donker zag ik 't vaal dui¬ delijk ofsteke. Deer hoorde ik heel harde stappe van peer- depote op de modderweg. Weg was ie. Deer hoorde ik een ketting achter me rinkele. Ik kaik om. Deer wassie weer. 't Leek, of ie op me ofkwam. Nou, toe worde het me te benauwd. Ik an de ribel zo hard as ik maar kon. Pas vlak bai de Grenshoeve dorst ik weer om te kaiken. Hai was d'r niet meer. Van sleipen kwam niet veul. Trouwens, om half vaif kwam de baas me al me nest uitvloeken. Hai was altaid een beetje ochendig zo in de vroegte."^ „Dat jij benne toch ok maar an de loup gaan! zaide Piet. „Jawel, jawel. Maar ik bin nag niet klaar. Ik hew later hier in 't dörrep 't Vale Vool ok naggeris zien. Op 'n eivend, net voor de krocht van Jan Pootjes. Toe hoorde ik ok een ketting, ok hard loupen, maar ik begreep derekt, dat dat kwam van Jan z'n peerd op de krocht, deer der ien van mit een kluister liep. Ik bleef stil staan, in t Vool was zo vrien¬ delijk ok effies staan te blaiven. Ik keek skarp, in ik zag een beetje lichter plek op de streit, zowat lang vierkant, die
Transcript of 165 SondhewnooitmeerindonkerallienvoorbaieenWiel · 165...
165
Sond hew nooit meer in donker allien voorbai een Wielloupen.
* *
't Was een taid.je stil in de skeerwinkel. Het onweer wasok over.Toe begon de smid.„In hei j'm later nag welderis zien, Piet?"„Nei, nooit meer."„Ja, zien je, voor de tweide keer kaik je welderis beter.Hei je ok teugen een ouwe viskaar of zo ankeken?„Jai glouve ok niks." ,„Nou, dat valt wat mee. Maar zien je, ik hew t beleefdmit 't Vale Vool."„Wat was dat den, Reindert?"„Jollie moete wete, dat ik as knecht diend hew op Saibe-karspel. Deer vandaan loup je langs de Veken nei Opmeer.In nou was 't bekend, dat deer op die Vekenweg achterdonker welderis het Vale Vool kwam, je wete wel, net eenpeerd zonder kop, dat d'r in ienen is, in in ienen as de windd'r van deur gaat, in efkes later soms weer voor je staat.Soms hoor j'm skreeuwen, soms rammelt d'r ok een ket¬ting an.„Nou was ik op Zundigeivend nei Opmeer te skooienweest, vraien, zeggen jollie hier. Het was al een uur of twei's nachts, dat ik op de Veken liep. Toe docht ik in iensenan 't Vale Vool, in ik docht: Ik wou 't welderis zien. Nou,dat beurde efkes later, teugen 't donker zag ik 't vaal dui¬delijk ofsteke. Deer hoorde ik heel harde stappe van peer-depote op de modderweg. Weg was ie. Deer hoorde ikeen ketting achter me rinkele. Ik kaik om. Deer wassieweer. 't Leek, of ie op me ofkwam. Nou, toe worde het mete benauwd. Ik an de ribel zo hard as ik maar kon. Pasvlak bai de Grenshoeve dorst ik weer om te kaiken. Hai wasd'r niet meer. Van sleipen kwam niet veul. Trouwens, omhalf vaif kwam de baas me al me nest uitvloeken. Hai wasaltaid een beetje ochendig zo in de vroegte."^„Dat jij benne toch ok maar an de loup gaan! zaide Piet.„Jawel, jawel. Maar ik bin nag niet klaar. Ik hew laterhier in 't dörrep 't Vale Vool ok naggeris zien. Op 'n eivend,net voor de krocht van Jan Pootjes. Toe hoorde ik ok eenketting, ok hard loupen, maar ik begreep derekt, dat datkwam van Jan z'n peerd op de krocht, deer der ien van miteen kluister liep. Ik bleef stil staan, in t Vool was zo vrien¬delijk ok effies staan te blaiven. Ik keek skarp, in ik zag eenbeetje lichter plek op de streit, zowat lang vierkant, die
