B I J D E R I E T H O R S T S T R O M E N L A N D

B E w O N E R S M A g A z I N E DEcEMBER 2014

In dit nummer:

Cor Schouten kookte voor koninklijke familie

Aernswaert voorbeeld voor alle denkbare zorglocaties

In de watten gelegd tijdens beautydag Slotjesveste

3

2 3inhoud voorwoord raad van bestuur

RedactieadResDe Riethorst Stromenlandafdeling CommunicatieCentraal Bureau DomboschZalmweg 1c4941 VX Raamsdonksveer0162 - 582050communicatie@drsn.nl

Thuis is een uitgave van De Riethorst Stromenland en verschijnt drie keer per jaar in een oplage van 2500 exem-plaren.

De Riethorst Stromenland zet zich in om mensen zo lang mogelijk thuis te laten wonen. De organisatie biedt zelfstandig wonende ouderen o.a. thuiszorg, dagverzorging, dagbehandeling, revalidatie, alarmering en maaltijden aan huis.

Daarnaast zijn er (woon)zorg-centra en verpleeghuizen van De Riethorst Stromenland als thuis wonen niet meer gaat. We hebben expertise in huis voor mensen met dementie, de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington.

Inwoners van het Land van Heusden en Altena (gemeen-ten Werkendam, Woudrichem en Aalburg) en regio Donge-mond (Geertruidenberg, Raamsdonksveer en Raams-donk, Oosterhout en Waspik) kunnen een beroep op ons doen.

colofon

Kerstmis in de zorg

Wij als Raad van Bestuur zijn momenteel druk bezig onze zorgorganisatie klaar te maken voor 2015. Want de nabije toekomst brengt veranderingen. Daarover vertellen we u meer op pagina 4 en 5. We grijpen dit voorwoord aan om met u stil te staan bij het afgelopen jaar. De zorg was in 2014 vaak in het nieuws. Bijna altijd ging het over kosten, premies, calamiteiten, tekorten en gevolgen van wijzigingen in wet- en regelgeving. Deze berichtgeving leverde vaak een eenzijdig beeld van de zorgsector op. Dat is spijtig. Want er zijn zoveel hartverwarmende en mooie zaken te vertellen. Over liefdevolle zorg en betrokkenheid. Over fantastische vrijwilligers. Over dappere bewoners en hun familie.

We hebben in deze uitgave van THUIS geprobeerd juist díe verhalen te vertellen. Want in onze eigen huizen is er een

heleboel wat niet de kranten of tv-journalen haalt. Maar wat wél de moeite van het vertellen waard is. Want ondanks alle ingrijpende bezuinigingen in de zorg blijft ons personeel zich onder onzekere omstandigheden dag en nacht tomeloos inzetten. Met een bewonderenswaardige betrokkenheid en een noemenswaardige inzet. Zodat u als bewoner de best mogelijke zorg krijgt en zich thuis kunt voelen bij De Riethorst Stromenland. Dat doen onze medewerkers niet alleen met Kerst. Maar alle dagen van het jaar. Daar zijn we trots op. En dat mag volgens ons best eens gezegd worden over onze zorg in 2014.

We wensen u veel leesplezier en fijne feestdagen!

Frank staal en eliane thewessenRaad van Bestuur

De feestdagen staan voor de deur. Overal op onze locaties proef je de kerstsfeer. Huiskamers en

ontmoetingsruimten zijn gezellig aangekleed en er zijn veel activiteiten. De keukens treffen de laatste

voorbereidingen voor de kerstmenu’s. En ons personeel maakt zich op voor de feestdagen. Thuis of op de

werkvloer. Want in de zorg gaat het werk altijd door.

4-5 Vanuit de organisatie - In 2015 verandert de zorg

6 De Kloosterhoeve - De befaamde schepijs-bal van Niek

7 Van de cliëntenraad - ‘Trots ben ik op de Rabobank Award’

8-9 De Stroming - Volkomen gelukkig als de zebravinkjes tjirpen

11 De Lemmenskamp - Even in engelse sferen

12 Mauritsstaete - Jong en oud vermaken zich op winterfair

13 Levensvreugde - zorgboerderij gaat zelfstandig verder

14 Goezate - Herinneringen ophalen aan de verhalentafel

15 Nieuws - Breien met de buren - Altenahove komt met cadeaubonnen

16 Dit zijn wij - ‘werken zonder dienstkleding is even wennen’

18-19 Toen - cor Schouten kookte voor koninklijke familie

20-21 Jongeren in de zorg - Hoe een soldaat verzorger werd

22 Gezondheid - ‘Begeleiders zijn de ogen van een blinde’

23 De Stroming - creatieve tentoonstelling

24 Altenahove - ‘Ik ben liever op Altenahove dan alleen thuis’

25 Vrijwilligers - De Riethorst Stromenland bedankt vrijwilligers

26 Behandeling en Begeleiding - ‘Mijn vraag stond centraal, niet het pakket hulpmiddelen’

27 Handwerken - Kerstengel haken

28-29 Aernswaert - ‘Aernswaert is een voorbeeld voor alle denkbare zorglocaties’

30-31 Slotjesveste - In de watten gelegd tijdens beautydag

32 Nieuws - Vrijwilligers bakken voor De zoete Inval

33 Column - zien

34 Recept - Abrikozencake met marsepein

35 Puzzel

4 5vanuit de organisatie vanuit de organisatie

NieuWe WetDe Algemene wet bijzondere ziektekosten (AWBZ) verdwijnt vanaf 1 januari 2015. Er komt een nieuwe Wet langdurige zorg (Wlz). Deze wet vergoedt de zorg voor mensen met een (hogere)

indicatie voor verblijf. Het gaat om ouderen met ernstige demen-tie, om mensen met een ernstige verstandelijke, lichamelijke of zintuiglijke beperking en om mensen met een ernstige psychi-sche stoornis.

• Woont u nu op een locatie van De Riethorst Stromenland of krijgt u zorg thuis en hebt u een ZZP-indicatie? Dan valt u vanaf 1 januari 2015 onder de nieuwe Wet langdurige zorg (Wlz). Deze nieuwe manier van financieren wordt achter de schermen automatisch geregeld.

• Heeft u een lage ZZP (een indicatie 1, 2 of 3) en woont u nog thuis maar wil u wel op een locatie van De Riethorst Stromenland komen wonen? Dan moet u schriftelijk deze voorkeur naar het Zorgkantoor sturen. Als u na 2015 thuis wilt blijven wonen, dan kunt u een beroep doen op zorg en ondersteuning bij uw gemeente en zorgverzekeraar.

BalaNs iN de zoRgNet als in de thuiszorg, richten we ons binnen de (woon)zorg-centra en verpleeghuizen steeds meer op de zelfredzaamheid van mensen. Wat kunt u zelf en waarbij kunnen familieleden en vrijwilligers u ondersteunen? We streven ernaar dat u zoveel mogelijk de eigen regie over uw leven houdt. Met de steun van zorgprofessionals waar dit noodzakelijk is. Onze professio-nals richten zich steeds meer op de échte zorgtaken. In de praktijk

In 2015 verandert de zorgDe overheid verandert vanaf 1 januari 2015 de manier waarop we

de zorg in Nederland organiseren. Om zorgkosten betaalbaar te houden, zullen mensen voortaan langer thuis blijven wonen. Voor

nieuwe bewoners geldt dat zij alleen nog in een (woon)zorgcentrum of verpleeghuis kunnen gaan wonen als zij een zware zorgbehoefte hebben (een indicatie ZZP4 en hoger). De panden van De Riethorst

Stromenland zijn of worden zo verbouwd, dat mensen die zware zorg nodig hebben bij ons terecht kunnen.

MeeR lezeN?Op de website van de overheid kunt u meer lezen en folders opvragen. Kijk op: www.hoeverandertmijnzorg.nl en www.dezorgverandertmee.nl

kan dit betekenen dat medewer-kers bijvoorbeeld de afwas in uw appartement niet meer als vanzelfsprekend doen.

thuis WoNeN Met zoRgOuderen blijven steeds langer thuis wonen met ondersteuning en zorg aan huis. Samen met deze mensen bekijken we indi-vidueel wat de mogelijkheden zijn. Wat kan iemand zelf? Waar eerder budget was voor bijvoor-beeld begeleiding bij boodschap-pen doen, verwachten we nu dat mensen dat zelf regelen. Met bijvoorbeeld hulp van kinderen of buren. De echte fysieke zorg blijft natuurlijk de verantwoor-delijkheid van zorgprofessionals. In de eerste vier maanden van 2015 komt de wijkverpleegkundi-ge bij de cliënten van thuiszorg langs om uw situatie en indica-tie opnieuw te bekijken.

dagBestediNg & BegeleidiNgVeel mensen met een indica-tie voor thuiszorg gaan naar de dagbesteding of krijgen begeleiding. Voor deze vorm van zorg is straks minder geld beschikbaar. Vanaf 1 januari 2015 regelt en betaalt de gemeen-te de begeleiding die mensen nodig hebben om zelfstandig te kunnen wonen. Dit wordt ‘Wmo’ genoemd (Wet maatschappelijke ondersteuning), voorheen werd dit betaald uit de ‘AWBZ’.

6 7

De befaamde schepijs-bal van Niek

de Kloosterhoeve van de cliëntenraad

Marianne kwam bij de cliëntenraad als dochter van een bewoonster in Goezate. “Ik voelde me betrok-ken bij de zorg in het huis. De voormalige voorzitter sprak me hierop aan en vroeg of het voorzitter-schap iets voor me was.”

De voorzitter leidde niet alleen vergaderingen. Ook volgde ze bijeenkomsten van het Landelijk Overleg Cliëntenraden en vergaderde ze met de centrale cliëntenraad van De Riethorst Stromenland. “Ik heb altijd veel tijd gestoken in kennis opdoen en voorbe-reidingen treffen. Dat is ook nodig, omdat ik nauw samenwerkte met de teammanager zorg.”

tRotsDe Werkendamse kijkt met een goed gevoel terug op haar voorzitterschap. “Ik heb me ingezet voor veel zaken. Van het eten tot activiteiten. Het was heel divers. Trots ben ik op de RabobankAward die we als cliëntenraad vorig jaar wonnen en waarmee we de gangen in Goezate hebben kunnen aankle-den met belevingsgerichte hoeken.”

“Wat ik lastig vond? Je kunt niet een organisatie aanpassen omdat één cliënt iets anders wil. Er moet altijd draagvlak zijn. Persoonlijk had ik een restau-rant voor de bewoners willen realiseren. Navraag leerde echter dat er geen behoefte aan is. Misschien verandert dat in de toekomst en heeft mijn opvol-ger er een mooie taak aan.”

Marianne zal zich niet vervelen als ze de voorzit-tershamer heeft overgedragen. Ze zit nog bij de diaconie van de kerk, is voorzitter van de Leprastich-ting én vrijwilliger in de schildersgroep in Goezate.

‘Trots ben ik op de Rabobank Award’

Tien jaar was ze voorzitter van de cliëntenraad Goezate. In

2015 stopt ze ermee. Marianne Groeneveld vertelt over de

uitdagingen van een cliëntenraad.

Eén keer in de twee weken op maandag komen de cliënten van de dagbehandeling van De Kloosterhoeve naar café Beren-de. Eens in de twee weken op donderdag is het de beurt aan enkele bewoners. Dan wande-len ook activiteitenbegeleider Hans Donkers en vrijwilligster Margret Hage mee naar het dorpscafé op een kleine kilome-ter van het zorgcomplex.

toeschouWeRBart-Jan van Campen rijdt mee in een rolstoel, omdat het lopen niet meer lukt. Biljarten is er voor hem ook niet bij. Als toeschouwer geniet hij van alles wat de kastelein hem toestopt.

En heeft hij zin in meer, dan laat hij dat zijn spraakcomputer duidelijk maken. Regelmatig klinkt er koekje of drinken uit het apparaat.

Jeroen Smulders en Niek van Schilt biljarten wel. “Eerst een biertje en worstenbrood”, lacht Jeroen. “Wel je handen afdoen, er zit net een nieuw laken op het biljart”, zegt Cees. Dat het laken wordt ingewijd door bewoners van De Kloosterhoeve vindt de kastelein geen probleem. Vetvlekken wel. “Die krijg je er bijna niet uit. Hier moet ook professioneel op gespeeld worden. Ik heb de verplichting ten opzichte van de leden van de

biljartclub om het laken netjes te houden.”

Vrijwilligster Margret is zo’n competitiebiljarter. Al ruim 25 jaar speelt ze. Onder meer vanuit haar liefde voor de sport is ze vrijwilliger geworden bij het biljartuitje van De Kloosterhoeve. “Ik ga niet opzettelijk slechter spelen omdat zij een handicap hebben door

hun ziekte. In het begin speelden we nog om punten. Dat doen we niet meer. Het gaat om het plezier. Scores bijhouden kan frustrerend zijn, omdat ze fysiek achteruitgaan en minder goed gaan spelen.”

BeFaaMde techNiekAls Niek door een onverwachte beweging de witte bal met zijn keu schept en hem met een boog laat neerkomen, knipoogt Cees naar Margret. “Dat zie ik een professionele biljarter nog niet doen. Dat is dé schepijs-bal. Om die techniek is Niek befaamd hier in de kroeg.” Alle aanwezi-gen lachen. Twee minuten later verspeelt Niek een enorme kans. Wederom door een ongecontro-leerde beweging van zijn onwil-lige lijf. “Zwijnen, Niek”, roept de rest. Een ogenblik later knijpt hij in een plastic zwijn op de bar. De hilariteit is groot. “Maar het is best lastig als je veel beweegt”, komt Jeroen voor Niek op. Maar Niek neemt zijn sportieve revan-che met een fraaie carambole. “Zo. Nu jij, Cees!”

“Biljarten met de ziekte van Huntington. Dat kun je gerust een uitdaging noemen”, zegt Cees Berende

van café Berende in Raamsdonksveer. “Door de ongecontroleerde bewegingen valt het voor een Huntington-patiënt niet mee om de bal goed te

stoten. Maar het is wel goed als training voor hun fijne motoriek. Bovendien staat een middag in het

café garant voor een gezellige middag uit.”

Eliane Thewessen, Raad van Bestuur, roemt Marianne’s werkwijze in de centrale cliënten-raad. “In rust luistert ze naar alle argumenten, spiegelt anderen met haar ervaringen en vormt haar eigen mening. Ze stelt daarbij altijd het belang van de cliënt voorop en weegt ook het belang voor de hele organisatie. Ze speelt een belangrijke rol in het tot stand komen van een gemeenschappelijke mening van de raad, waarbij ze haar eigen kenmerkende charme gebruikt. Ik zal haar missen als cliëntenraadslid, maar ook gewoon als mens.”

Ik voelde me betrokken bij de zorg in het huis

8 9de stroming de stroming

“Luister eens wat een goeie zin ze hebben.” Vanaf de bank in de huis-kamer wijst mevrouw Van Loon haar verzorgende Corina Stevens op de tjirpende zebravinkjes in de volière in de tuin. “Ik heb vroeger nooit huisdieren gehad. Ik geniet erg van de vogeltjes hier.”

Theo Kuijpers, teammanager zorg van De Stroming, knikt tevreden. Het was zijn vurige wens: een mooie volière met vogels voor in de binnentuin van de pg-afdeling.

“Een plek waar ouderen zich even kunnen terugtrekken en in stilte kunnen genieten van de vogels. Maar ook een fijne plek om als bewoner even met familie te gaan zitten of misschien wat afleiding te vinden.”

hulp gevRaagdOmdat zo’n levensgrote kooi niet eenvoudig te betalen is, bena-derde Theo hobbyclub Samen Sterk uit Waspik. Een club die vaker bij activiteiten van De

Stroming wordt betrokken. Cor Zwaans: “Voor handwerken of het timmeren van vogelhuis-jes. En met Pasen helpen we bewoners met het schilderen van eierrekjes. We hebben geen vast moment waarop we er zijn. Het gaat altijd op aanvraag.” Zo ook de aanvraag voor de volière. De hobbyclub nam de opdracht graag aan. De clubleden bleken niet alleen over gouden hand-jes te beschikken, ook hun hart zit op de juiste plaats. Theo: “Ze

Volkomen gelukkig als de zebravinkjes tjirpen wilden er namelijk niets voor

hebben. Alleen de materiaalkos-ten hoefden we te vergoeden.” Cor: “We doen graag wat voor de Waspikse gemeenschap. We helpen ook scholen en andere maatschappelijke instellingen. We hoeven er niks aan te verdie-nen. De volière is dus gemaakt tegen kostprijs. We zien het als een eer om gevraagd te worden.”

iNspiRatie“Het was een mooie uitdaging”, kijkt Cor tevreden terug. “We maken regelmatig kleine vogel-kooitjes, maar niet eerder zo’n grote volière. Met Theo hebben we alle wensen doorgenomen. Hierna zijn we gaan tekenen.

In de binnentuin van De Stroming prijkt een bijzondere volière. Het vogelverblijf is gemaakt door hobbyclub Samen Sterk uit Waspik. Een club die de lokale

gemeenschap een warm hart toedraagt.

Na een paar keer terugkoppe-len, hadden we een passend ontwerp. Het hout, en de verf-kleuren werden afgestemd op de nieuwbouw en de rest van het tuinontwerp. We hebben zelfs exact dezelfde planken gebruikt als in het gebouw.” Na drie maanden timmeren en verven was de vogelkooi klaar.

Cor vindt het fijn om te horen dat bewoners er regelmatig een kijkje nemen. Volgens EVV-er Corina zitten de bewo-ners ‘als het ook maar even kan’ buiten bij de volière. Nu het wat frisser is, luisteren ze vanaf de bank in de huis-kamer naar de opgewekte

vogelzang die door een kier van de tuindeur binnenkomt. Als Corina met mevrouw Van Loon een praatje aan wil knopen, gaat de vinger naar haar mond. “Stil, ik wil nog heel even naar de vogeltjes luisteren.”

Hobbyclub Samen Sterk uit Waspik houdt in De Stroming jaarlijks een tentoonstelling en verkoop van handwerkspullen. Denk aan: vogelhuisjes, kerststalletjes, bloemstukken en kaarten. De opbrengst gaat

naar het hospice in Waalwijk. Cor Zwaans: “We zijn een stichting. Dus alles wat we verdienen gaat naar nieuwe materialen voor de club en de rest naar het goede doel.”

10 11de stroming de lemmensKamp

Kunstenares Bep Kuijsters-Broek-mans uit Waspik heeft de nieuwe functie van woonzorgcentrum De Stroming als dé ontmoe-tingsplek voor senioren uit de wijk in Waspik prachtig weten vast te leggen in een kunstwerk. Het is een sculptuur van Portu-gees marmer op een voet van Belgisch hardsteen. Het beeld

prijkt naast de ingang van De Stroming. In het kunstwerk zijn twee mensen te herkennen die elkaar ontmoeten in het hart van de samenleving. Ook de naam van het zorgcentrum komt terug: de Stroming is uitgebeeld door een meanderende rivier die van noord en zuid stroomt en uitmondt in het hart.

Medewerkers van de keuken verzorgden voor iedereen overheerlijke hapjes. Van harti-ge sandwiches en quiches tot chocolade brownies en muffins.

Terwijl bewoners genoten van al het lekkers, showden mede-werkers en vrijwilligers bruids-kleding. Na de show was er een bruidsfotoquiz. Het bleek nog een hele puzzel om te zien welke medewerker bij welke bruidsfoto hoorde.

Diverse bewoners waren in stijl naar de high tea gekomen. Zo droegen meerdere dames een keurig hoedje.

De Lemmenskamp was onlangs het decor van een bruidshow en een

high tea geheel in Engelse stijl. Het evenement werd

gehouden voor bewoners en hun familie.

Even in Engelse

sferenEen kunstwerk met betekenis

12 13

Binnen wachten dertig kramen met elk hun eigen aanbod. Van curiosa, sieraden, kaarten en huisdecoratie tot kerstspulletjes, kleding en streekboeken. Ook zijn er vele zelfgemaakte spullen te koop. Voor een snoepkraam rust mevrouw Van Oosterhout op haar rollator. “Ik heb net een rondje gemaakt en kerstkaarten gekocht. De andere spullen vind ik ook mooi, maar ik ben zo oud. Ik geef liever spulletjes weg dan dat ik nieuwe koop.” Mevrouw Van Peperstraten knikt instemmend. Zij heeft niks gekocht. “Misschien krijg ik nog wel wat voor mijn verjaardag. Ik ben namelijk jarig. Mijn visite komt zo. Voor cadeau-tjes kunnen ze naar de winter-markt”, lacht de 86-jarige. “Er staat genoeg moois.”

opBReNgstTussen alle kraampjes met nieuwe of zelfgemaakte spullen, staat een grote kraam met twee-dehands goederen. De dames achter de kraam schenken hun volledige opbrengst aan Maurits-staete. “Daar kunnen de bewoners wat leuks van doen”, legt Joke Busio uit. Samen met haar zus Tiny Busio en moeder Jaan Busio bestiert ze de kraam. Waar alle spullen vandaan komen? “Na de

verhuizing van onze moeder naar Mauritsstaete moest het ouderlijk huis leeg. We verkopen nu dus een deel van onze jeugd.”Moeder Busio herkent nog wel wat van vroeger. Poppen, puzzels en gezelschapspelletjes. Dat ze nu verkocht worden, vindt ze helemaal niet erg. “Ik heb ze weggegeven. Dan heb ik er niks meer over te zeggen”, knipoogt ze. Dochter Joke reageert: “Dit is na haar verhuizing al die jaren in dozen blijven staan. Als niemand er wat mee doet, kun je er beter een ander blij mee maken.”

Julia (3) koopt bij de dames Busio een klein beertje. “Een kwartje alstublieft”, zegt Tiny tegen Frank en Johanna Oerlemans, de opa en oma van Julia. Het logeerpar-tijtje van de dreumes wordt bij elke kraam leuker. En haar klei-ne armpjes voller. Ze kan haar buit bijna niet meer dragen: een armband, een beertje en een grote snoepzak. Of ze speciaal voor de wintermarkt is gekomen? “Nee, ik was op visite bij klein omaatje Melsen”, vertelt ze. Maar veel meer tijd om te kletsen heeft Julia niet. Ze ziet alweer iets moois. “Daar oma, een puzzel met hondjes! Die wil ik ook.”

Bezoekers van Mauritsstaete kregen zondag 23 november een niet alledaagse entree. Vrolijke klanken van een draaiorgel en de geur van glühwein en zoete

lekkernijen verraden dat het woonzorgcentrum het decor is van een bijzonder evenement: de winterfair.

mauritsstaete levensvreugde

De zorgboerderij grijpt de invoe-ring van het gewijzigd kabinets-beleid aan om voortaan de eigen regie te voeren. Conny vertelt dat de omvorming van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) kansen biedt. “Dertien jaar geleden gingen we als een van de eerste zorgboerderijen in Neder-land van start. Destijds waren we blij dat we konden aansluiten bij De Riethorst Stromenland. We hadden hun expertise nodig om te kunnen opstarten. Intussen hebben we ons ontwikkeld en functioneren we meer en meer als

zelfstandig bedrijf. Voor ons is dit een logische stap.”

viNgeR aaN de polsDe Riethorst Stromenland heeft er alle vertrouwen in dat Levens-vreugde op eigen benen kan staan. “We hoeven Conny en Frank niet te leren hoe ze de zorgboer-derij moeten runnen. Dat gaat al jaren goed”, zegt locatiemana-ger Radmer Schalkx. “Uiteraard vertrouwen we erop dat de zorg voor cliënten en personeel ook goed blijft. Na de verzelfstandi-ging houden we nog een jaar lang

vinger aan de pols. De cliënten en personeelsleden waren immers 13 jaar onze verantwoordelijkheid.”Voor de individuele begeleiding en behandeling hebben beide partij-en de intentie om in de toekomst samen te blijven werken. Denk hierbij aan: hulp van een psycho-loog of maatschappelijk werk. “De lijntjes blijven kort. Dat is ook van belang voor de cliënten. Als iemand het thuis niet meer redt met dagbesteding en thuiszorg, kan hij doorstromen naar een van onze zorglocaties”, aldus Radmer Schalkx.

zorgboerderij Levensvreugde gaat zelfstandig verder

Zorgboerderij Levensvreugde in Den Hout gaat per 1 januari 2015 als zelfstandige onderneming verder. De locatie -nu nog onderdeel van De

Riethorst Stromenland- wordt gebruikt voor dagbesteding. Dat blijft zo. Alleen gaat de personeels- en cliëntenzorg over naar de eigenaren van

de zorgboerderij, het echtpaar Conny en Frank van der Schriek.

Jong en oud vermaken zich op winterfair

14 15goezate nieuws

Als je geheugen je in de steek laat, is het fijn dat er mensen om je heen zijn die hun best doen om je een vertrouwd gevoel te geven. Bijvoorbeeld

door samen oude films te kijken. En te praten over beelden die je nog herkent van vroeger. Dat is het idee achter ‘de verhalentafel’.

Herinneringen ophalen aan de verhalentafel

In Goezate staat in de ontmoe-tingsruimte een verhalentafel. Vijf schermen op een ronde tafel waarachter bewoners zitten. Elke woensdagmorgen draaien vrijwilligers Pleun Admiraal en Henk van Burgel hier oude films voor bewoners met geheugen-problemen. Samen bekijken en bespreken ze de beelden.

BeWoNdeRiNgPleun (67) en Henk (66) zijn naast vrijwilliger ook lid van de cliëntenraad. Henk kwam daar als oud-medewerker van de technische dienst. Pleun als zoon van een cliënte. Henk: “Ik kom nog graag op mijn oude werkplek. Het is mooi werk dat het verzorgend personeel hier verricht.” Pleun beaamt dat: “Toen mijn moeder hier verzorgd werd, heb ik vol bewondering gezien wat het personeel voor de bewoners doet. Ik wilde daar als

De cadeaubonnen zijn te koop bij de receptie van het verpleeghuis. De waarde van de cadeaubon bepaalt u zelf. U kunt hem voor uzelf kopen of aan iemand cadeau doen. De cadeaubon werkt als een soort chipknip. Met het tegoed op de cadeaukaart kunt u betalen in de cadeauwinkel, bij de schoon-heidspecialist of de kapper. U kunt ermee blijven kopen totdat het totaalbedrag op is. Meer informatie is beschikbaar bij de receptioniste van Altenahove.

Altenahove komt met

cadeaubonnenwilt u iemand een heerlijk ontspannen

cadeau geven? Of uzelf verwennen met een bezoekje aan de schoonheidspecialist of

kapper? Dat kan met een cadeaubon van verpleeghuis Altenahove.

vrijwilliger ook een bijdrage aan leveren.”

De twee Werkendammers noemen hun vrijwilligerswerk ‘een dankbare taak’. “Je biedt de bewoner een moment van aflei-ding uit de dagelijkse situatie. Een mogelijkheid om te graven in het geheugen naar oude herin-neringen”, vertelt Pleun. Henk vult hem aan: “Soms komen er hele verhalen los over vroeger of denken ze in een oude dorpsfilm hun man of broer te zien.”

oudeRlijk huisMevrouw Kant (83) gniffelt bij de beelden van de Biesbosch die deze morgen getoond worden. De film brengt haar terug bij haar ouderlijk huis. “Ik woonde op de Harde Hoek. Het is mooi daar.” Dat het huis er al niet meer staat en het gebied intus-sen onder water staat, vertelt

Pleun niet. “Dat veroorzaakt onrust. Ze vinden het juist fijn om terug te denken aan de tijd die ze zich wél herinneren. Daar draagt de verhalentafel aan bij.”

Pleun en Henk spelen met hun dorpskennis over Werkendam in op de herinneringen van de bewoners. Ze blijken toeval-lig ook oud-teamgenoten van meneer Versteeg waarvoor ze nu een film draaien. “We speelden in hetzelfde team bij Kozakken Boys. We hebben altijd veel plezier gehad, of niet, Joost?” Concrete herinneringen ophalen lukt hem niet goed meer. Maar bij de naam Kozakken Boys glim-lacht meneer Versteeg breed. Zo’n naam vergeet een Werken-dammer niet gauw.

Breien met de burenIn zorgcentrum Antonia en verpleeghuis Altenahove is een breimanie toegeslagen. Al maanden werken tientallen bewoners en vrijwilligers aan meterslange breisels van blauwe en grijze wol. Het doel? Een reuze wereldbol van bijna vier meter doorsnede. ‘Een cadeautje’ voor de buren.

Elke dinsdagmiddag tikken de breinaalden in Altenahove. Alle-maal dames en één heer op een breibord. Ook in Antonia treffen we nijver breidende dames. Het getik van de naalden in de gezamenlijke woonkamer wordt regelmatig overstemd door gezellige praatjes en gelach.

BReieN Met de BuReN“Sinds begin juni is de breima-nie toegeslagen”, vertelt Gerina van Tuil, EVV’er in zorgcentrum Antonia. “In beide huizen doen bewoners, familie en buren van de verzorgingshuizen mee. Alles bij elkaar dik twintig personen. We noemen het breien met de buren. Maar eigenlijk wordt het een breisel vóór de buren. De reuze wereldbol wordt onze straatversiering tijdens de komende Oranjefeesten.”

uitBliNkeNDe Oranjefeesten in Almkerk starten op Koningsdag en duren vijf dagen. Het thema van het dorpsfeest is ‘landen’. “We liggen als zorgcentra midden in het dorp. Tussen Antonia en Altenahove vinden tijdens de Oranjefeesten volop activiteiten plaats. We willen graag uitblinken met onze versiering. Om die reden hebben we voor een reuze wereldbol met álle landen gekozen.” Meters brei-sel zijn al af. Maar de dames zijn er nog niet. “De reuze wereldbol heeft nog veel lappen nodig. “Het liefst zo lang mogelijk. De breisels zijn verschillend van lengte, maar allemaal van blauwe en grijze wol. Dat staat voor alle oceanen op de wereld. De landen worden er met quilt opgemaakt. Dat doen vrijwil-ligers als de reuzebol straks af is.

16 17

Een goed doel dat ernstige zieke of getraumatiseer-de kinderen een hart onder de riem steekt. Joyce kwam op het idee iets voor de stichting te doen door de ziekte van haar dochtertje. “Toen zij ernstig ziek was, wilde ik die negatieve ervaring omzetten in iets positiefs. Ik hoorde van de droomdekentjes en wilde daar iets mee doen. Met bewoners, personeelsleden en vrijwilligers van verpleeghuis De Riethorst heb ik een handwerkgroep opgericht. Samen maken we droomdekentjes.” De eerste twintig droomdekentjes werden door Joyce en haar dochter in november

overhandigd aan Evert-Jan van Zandvoort van De Regenboogboom. Bij dit feestelijke moment waren diverse leden van de handwerkgroep aanwezig. “Alle dekentjes zijn met heel veel liefde gemaakt. In alles zit een stukje van mezelf.”

De Riethorst helpt goed doel met

droomdekentjesEen hartverwarmend idee van verzorgende Joyce Nooijen is in De Riethorst uitgegroeid

tot een handwerkclub die zichzelf inzet voor stichting De Regenboogboom.

dit zijn wij de riethorst

Verpleegkundige Francien van Essen van De Kloosterhoeve in Raamsdonksveer noemt het vooral een kwestie van wennen om te werken zonder dienst-kleding. “Persoonlijk vind ik het prettiger in mijn eigen kleding rond te lopen. Dat zit gewoon altijd goed. Het maakt mij niks uit dat mijn kleding vies kan worden. Daarvoor geldt hetzelf-de als bij dienstkleding: het wordt net zo vies en het moet toch in de was. Dat we nu zelf moeten wassen, is voor sommi-gen wel bezwaarlijk. Voorheen werd dat voor ons gedaan. Dit brengt toch kosten met zich mee. En je schaft ook nog een paar setjes met andere kleding aan, omdat je niet in je beste kleding gaat werken. Maar ik vind het zeker een goede maat-regel. Zolang de cliënt je nog gewoon herkent, is het toch ook geen enkel probleem?”

kleiNschaligAmber van den Boom werkt op woonzorgcentrum De Dotter in Hank. “Mensen wonen hier kleinschalig en de sfeer is huiselijk. Daar past dienstkle-

ding niet bij. In grotere huizen kan ik me wel voorstellen dat dienstkleding fijner kan zijn voor de herkenbaarheid. In een oogopslag zie je wie ‘de zuster’ is.” Amber maakt in de nachtdienst om die reden nog wel eens een uitzondering op de regel. “Mensen zien al niet goed ’s nachts en sommigen zijn angstig. Dan is het fijn als ze meteen zien dat de zuster er voor ze is. Voor zulke momenten heb ik mijn uniformjasje bij me.”

WeNNeNElske Wannet, woonzorgbege-leider, is sinds de opening van verpleeghuis Aernswaert in Hank al gewend in eigen kleding te werken. “Voor ons is er dus niks veranderd.”Ze heeft in haar kledingkast kleding voor op het werk en voor privé. “Ach, daar rol je gewoon in. Het is misschien voor een enke-ling even wennen, maar over een poosje hoor je er niemand meer over. Als ze nu zouden zeggen dat het uniform terug-komt, zal de weerstand groter zijn. Dan zou ik zeggen: Laten we dat maar niet doen!”

‘werken zonder dienstkleding

is even wennen’Medewerkers van De Riethorst Stromenland

werken sinds oktober in hun eigen kleding. Dat past bij de huiselijkheid die we nastreven in onze

verpleeghuizen en (woon)zorgcentra. Hoe bevalt deze wijziging eigenlijk?

“Mensen wonen hier kleinschalig

en de sfeer is huiselijk”

Kort na het verschijnen van deze Thuis kunt u de nieuwe website bezoeken. In 2015 zullen we de website verder uitbrei-den met handige functies en meer informatie. De afbeelding hiernaast geeft u een indruk van de startpagina. Houd dus regelmatig www.deriethorststromenland.nl in de gaten.

Medewerkers van De Riethorst Stromenland werken hard aan de ontwikkeling van een

nieuwe website.De site moet ervoor zorgen dat bezoekers straks op een eenvoudige manier de benodigde informatie kunnen vinden. Zo

zal bijvoorbeeld direct duidelijk zijn welke zorg op welke locatie wordt geboden.

Nieuwe website voor De Riethorst

Stromenland

18 19

Leiden- van chef-kok Heering. “Dé Heering van het Kürhaus. En dan te bedenken dat ik met mijn stomme kop het aanbod om daar te werken aanvankelijk afwees. Het bracht me namelijk niks op, het was een werkervaringsplaats. Maar ik wilde brood op de

plank. Mijn toenmalige chef-kok zei: Je kunt kiezen of delen. Als je het doet, zul je er je leven geen spijt van hebben. Doe je het niet dan kom je waarschijnlijk in een cafetaria terecht. Ik ben die woorden nooit vergeten. Hij had nog gelijk ook! Dankzij mijn ervaring in het Kürhaus, hoefde ik nooit meer te solliciteren. De naam Heering opende altijd alle deuren.”

Geen Kerst vierde hij met zijn vrouw of dochter. Altijd was Cor Schouten aan het werk.

Hij zorgde dat anderen lekker konden eten.

In het restaurant van De Stroming in Waspik geniet Cor Schouten dagelijks van een lekkere maaltijd. Koken doet de 79-jarige niet meer. Dat is best opmerkelijk als je weet dat koken altijd zijn grote passie was. Sterker nog, het was zijn vak.

Cor Schouten werkte in de keuken van het Kürhaus in Scheveningen en werd later chef-kok bij Park Boswijk in Doorn. Hij won ooit een prestigieuze prijs met zijn Zuid-Amerikaanse salade en stond bekend om zijn immense pronkstukken van suikerwerk. Toch kan hij zich nu niet meer heugen wanneer hij voor het laatst in de keuken stond. “De chef-kok is in ruste”, zegt hij. “Ik heb genoeg uren in de keuken doorgebracht. Ik hoef nu niet meer te koken.”

BijzoNdeRe gasteNCor Schouten (door iedereen ‘Chef ’ genoemd) kijkt met een goed gevoel terug op zijn carrière. “Ik heb de mooiste gerechten gemaakt en voor vele bijzondere gasten mogen koken. Ooit kwam prinses Juliana bij Park Boswijk eten. Dagen voorbereiding ging er aan vooraf. Het beste van het beste maakten we klaar. Toen de maaltijd werd opgediend,

toen toen

zei ze: Maar ik ben vegetariër. En wees hierop haar bord af. Je kunt je wel voorstellen hoeveel stress we toen hadden. Alles werd bij elkaar gezocht om snel een vegetarische maaltijd op tafel te hebben. Ik weet nog dat ik ergens aardbeien ben gaan regelen.” Juliana was niet het

enige lid van het koninklijk huis voor wie hij ooit kookte. “Ook voor prinses Beatrix en haar vriendinnen. Dat was nog in het Kürhaus. Daar kwamen ook regelmatig Kamerleden en andere bekende personen.”

kiezeN oF deleNHet vakmanschap leerde Cor Schouten -ná zijn opleiding aan de militaire kokschool in

“Escoffier kookboeken zijn de bijbel voor koks.”

cor Schouten kookte voor koninklijke familie

BijBel vooR koksCor Schouten leerde het koksvak aan zijn dochter Gabriëlle. Ze werkten vele jaren samen in Boswijk. Hij als chef-kok, zij als keukenhulp. Nu werkt ze voor een cateringbedrijf in Breda. Ze is de enige familie die Cor Schouten nog heeft. Toen zijn vrouw eind juli stierf, haalde Gabriëlle hem vanuit Wijk bij Duurstede naar Waspik, waar zij woont.

Sinds september woont de voormalige chef-kok in De Stroming. “Ik heb het goed hier. Ook de keuken is prima.” In zijn pas ingerichte kamer herinnert op het eerste oog weinig aan zijn koksverleden. Maar als hij dat hoort, trekt hij trots zijn kast open. Daar staan Escoffier kookboeken. “Dé bijbel voor koks”, klinkt het eerbiedig. “Ik heb veel weggegooid bij de verhuizing, maar deze moesten mee,” Met zijn vinger wrijft hij over de naam van de auteurs. Escoffier en Heering. “Ja, ja. Dé Heering”, lacht de Chef.

20 21jongeren in de zorg jongeren in de zorg

Wie Tim Groot uit Raamsdonksveer 5 jaar geleden had gezegd dat hij ooit ouderen zou verzorgen, zou hij waarschijnlijk hard hebben uitgelachen. “Dat heb ik nooit geambieerd.” Het leven als militair zag hij wel zitten. “Met een rugzak en geweer door de bossen rennen. Prachtig leek me dat.” Tijdens zijn algemene militaire opleiding in Oirschot koos Tim voor de infan-terie. “De grondtroepen. Te voet vechten.” Het vuur in zijn stem verraadt dat hij zijn ware passie volgde.

Volgde inderdaad. Want leukemie zette een streep door deze droom. “Ik ben blij dat ik nog leef en weer fit ben. Ik moet nu leren omgaan met de gevolgen van mijn ziekte. De infanterie is na alle chemo-kuren fysiek te zwaar geworden. Als ik een week in het bos verblijf en te weinig eet of slaap, trekt mijn lijf dat niet meer. Daarom ben ik overgestapt naar de geneeskundige dienst.” Sinds hij die opleiding afrondde, is hij ambulancechauffeur voor Defensie. “Ik ben nog niet op missie geweest. Ik weet niet of het ooit zover komt. Mijn herkeuring bepaalt of mijn toekomst bij Defensie ligt of niet.”

dRijFveeRTim legt zijn lot niet in handen van een keuringsarts. Hij werkt zelf aan een nieuwe toekomst. “Ik wil hoe dan ook verder als verpleegkundige. Dat kan in het leger. Of daarbuiten.” Zijn drijfveer? “Mijn ziekteperio-de. Wat me opviel tijdens mijn ziekbed en revalidatie is dat verplegers zo hard lopen voor hun patiënten. Ik ben dat werk erg gaan waarderen en wil dat nu ook voor anderen doen. Zo kan ik iets teruggeven voor alles wat ik ooit mocht ontvangen.”

Tim loopt tot medio 2015 stage op Slotjesveste. “Ik werk hier heel graag. De doelgroep is weliswaar ouder dan bij Defensie, maar het zijn ook allemaal revalida-tiepatiënten.” Tim put veel uit zijn eigen ervaringen als revalidatiepatiënt. “Ik heb ook twee jaar in bed gelegen. Ik weet wat het is. Ik ken de frustraties en eenzaamheid. Als iemand op je scheldt, vat ik dat niet persoonlijk op. Schelden deed ik zelf namelijk ook. Op artsen, mijn ouders en de liefste mensen die ik ken.

Waarom? Uit onmacht over mijn situatie. Als ik hier iemand hoor mopperen dan begrijp ik dat ik mijn wil niet moet opleggen, omdat ‘mijn’ taak uitgevoerd moet worden. Dan doe ik het zoals de bewoner het wenst. Respect voor de mens achter de patiënt staat voor mij altijd voorop.”

veel RespectMevrouw Van Wijngaard verblijft vanwege een gebroken ruggenwervel en de ziekte van Parkinson op de revalidatieafdeling. Ze vindt Tim ‘een lieve, zach-te jongen’. “Je zou niet zeggen dat hij een militaire opleiding heeft gehad. Hij commandeert je absoluut niet. Hij heeft juist erg veel respect voor patiënten, is bezorgd en laat zien dat hij hart heeft voor je.”

Mevrouw Brouwers beaamt dat. Ze kreeg in 2013 een herseninfarct en brak hierna in het ziekenhuis haar heup. Nu revalideert ze in Slotjesveste. “Ik hoop dat ik met Kerst weer thuis kan zijn. Ik ben hier al bijna een jaar. Het valt niet mee zolang van huis te zijn, jongen”, zegt ze tegen Tim als hij haar rolstoel duwt. De hospik luistert en knikt. Sommige dingen hoeft deze stagiaire niet meer te leren.“Je zou niet zeggen dat

hij een militaire opleiding heeft gehad”

Hoe een soldaat verzorger werdVan kinds af aan wilde Tim groot (24)

soldaat worden. zijn jongensdroom spatte uiteen toen in 2010 leukemie bij hem werd

vastgesteld. Nu 4 jaar en vele chemokuren verder pakt Tim de draad van zijn leven weer op. Eén ding weet hij zeker: hij wil

verpleegkundige worden.

22 23gezondheid de stroming

Van gehaakte kleden, gebreide sokken, handgemaakte schortjes, kussens en kaarten tot raamdecoraties, sieraden, bloemen, vogelhuisjes

en kerststallen. Het aanbod op de creatieve handwerktentoonstelling op De Stroming was enorm.

creatieve tentoonstelling

Op zaterdag 22 november struin-den bewoners en bezoekers langs de verschillende kraampjes. Alle spulletjes zijn handgemaakt. Door de gouden handjes van de leden van hobbyclub Samen Sterk uit Waspik of door bewoners van De Stroming. Diverse mensen waagden een gokje bij de enve-loppen-loterij. Er waren leuke

prijzen te winnen. Nadat al het moois bekeken was en de beno-digde cadeaus voor de decem-bermaand aangeschaft, was het tijd voor een kopje koffie of thee in het restaurant. Daar waren alle mensen het roerend met elkaar eens: de jaarlijkse creatieve tentoonstelling en verkoop was weer een groot succes.

Als u slecht ziet, heeft dat ingrijpende gevolgen voor uw dagelijks leven. U kunt hiervoor hulp en begeleiding krijgen op enkele locaties van De Riethorst Stromenland.

‘Begeleiders zijn de ogen van een blinde’

Tachtig jaar is Riet Brugmans-Van Hoof. Daarvan woont ze de laatste jaren op De Lemmenskamp. Hoe het woonzorgcentrum in Woud-richem eruit ziet, weet ze niet. Vanaf haar 37e is ze slechtziend en de laatste jaren blind. Dat komt door een erfelijk aandoening: retinitis pigmentose. Door een groeiende vlek op het netvlies is haar zicht verdwenen.

test eN tipsMevrouw Brugmans werd door haar verzorgenden gewezen op de hulp en begeleiding die ze in huis kon krijgen voor haar blindheid. Daar is ze dankbaar voor. “Ook al zie ik niks meer, ik heb hier in huis zaken geleerd die me in het dagelijks leven vooruit helpen.” Ze doelt op het bezoek van een zorghulpver-lener van Bartimeus en haar bezoek aan het inloopspreekuur van Visio. Beide deed ze samen met enkele bewoners, verzor-genden en vrijwilligers van De Lemmenskamp. “We kregen

allemaal een test met een blind-doek om en moesten hiermee de trap aflopen. Dit was om het leven van een blinde te ervaren”, vertelt ze over haar ervaring met Bartimeus. “Van Visio kregen we tips over verlichting in huis en de opstelling van meubels. Ook vertelden ze ons over het gesproken boek; daar maak ik veel gebruik van. Ik vond het prettig om mijn verhaal kwijt te kunnen. Er waren lotgenoten die weten waar je als blinde zoal tegenaan loopt.”

haNdvatteN Rita Vink, activiteitenbegeleid-ster op De Lemmenskamp, ging ook naar de hulp- en begelei-dingssessies. “Mevrouw Brug-mans ziet niets meer. Als wij iets met haar willen doen, dan zijn wij haar ogen. We zullen dus alles moeten benoemen. Als we de kamer binnenkomen, wat we gaan doen, wat we zien tijdens een maaltijd, wandeling of activiteit. Omdat ze nog wel

visuele herinneringen heeft, kan ze zelf de wereld om haar heen invullen. Zonder onze woordelijke hulp is haar wereld zwart en leeg. Dat besef is waar we als begeleiders op worden gewezen. Het is heel erg nuttig in ons werk. We leven in een snelle wereld, die maar amper bij te houden is voor velen. Laat staan voor de mensen zonder zicht. Wij moeten hen dus handvatten aanreiken. En letterlijk stil staan bij de dingen om ons heen.”

iNloop spReekuuRVisio houdt tweemaal per jaar een inloopspreekuur op Altena-hove, Goezate en De Lemmens-kamp. Op andere locaties komt Visio op aanvraag aan huis. Dit laatste geldt ook voor Barti-meus. De diensten zijn er voor bewoners van zorgorganisaties, maar ook voor mensen uit de wijk. Mensen kunnen er terecht voor begeleiding voor een zo zelfstandig mogelijk leven.

24 25altenahove

“Na de dood van mijn vrouw zeiden verschillende mensen me dat ze het jammer zouden vinden als ik niet meer langs zou komen. Vooral de oudere cliënten zagen me graag komen. Ik kwam er zelf ook graag. Ik heb er, ondanks alle ellende, toch altijd een goede tijd gehad. De mensen daar waren mijn steun en toeverlaat. Het was mijn tweede thuis. Ik ben er nu zelfs liever dan alleen thuis.”

oveRal iNzetBaaRDe 66-jarige Dussenaar is intussen 5 jaar gepensioneerd en bijna alle dagen op Altenahove te vinden. “Wat ik doe? Van alles. Ik rijd graag met bewoners rond op de Riethorstbus, de duo- of rolstoel-fiets. Ik help bij gezamenlijke maaltijden, de bingo, de Vierdaag-se. Ik schilder eens een kamer of doe een ander klusje. Maandag doe ik altijd de boodschappen voor de kookgroep. Daarna koken en eten we samen met bewoners. Hierna wandelen we buiten en ’s avonds help ik nog bij de broodmaaltijd. O ja, en rond sinterklaastijd speel ik altijd zwarte Piet.”

huisvRieNdHet mooiste aan zijn vrijwilligers-werk vindt hij dat hij sommige cliënten als een echte huisvriend met een luisterend oor en goede raad kan bijstaan. “Ze vinden het fijn om met me te praten. Ik zie ze dan opklaren. Soms bedanken ze me wel eens. Of hun familie. Maar ik ben juist dankbaar dat ik hier mag komen.” Piet hoopt dat meer mensen zich aanmelden als vrij-williger. “Het is verdrietig als we bewoners nee moeten verkopen,

Dertien maanden lang bezocht Piet Kruif elke dag zijn vrouw in Altenahove. Ze woonde

daar na een hersenbloeding. Na haar overlijden in 2008 bleef hij het personeel, de bewoners en hun familie bezoeken die hem

hadden gesteund tijdens het ziekbed van zijn vrouw. Af en toe hielp hij bij een activiteit of

klusje. Zo werd Piet vrijwilliger in het Almkerkse verpleeghuis.

‘Ik ben liever op Altenahove

dan alleen thuis’

vrijwilligers

iN de WatteN gelegd“Daar hebben we alle circa 750 vrijwilligers in de watten gelegd en persoonlijk bedankt voor al hun inspanningen”, vertelt Lisanne Verstegen, coördina-tor Welzijn van Altenahove. Samen met Ton Damen, coördinator Welzijn van De Riethorst en Slotjesveste, regelt zij het vrijwilligerswerk binnen de zorgor-ganisatie. “Dit hebben onze vrijwilligers meer dan verdiend omdat ze zich het hele jaar voor de volle honderd procent voor onze cliënten en organisatie inzetten. Altijd helpen ze enthousiast en gedreven mee bij allerlei activiteiten als sport, maaltijdberei-ding, kerkdienst, tuin- en dierverzorging of het maken van muziek. Ze zijn onmisbaar voor ons en dat willen

we op een avond als deze laten blijken. We koeste-ren onze vrijwilligers en kunnen hen eigenlijk niet genoeg bedanken voor hun tomeloze inzet. Daarom zetten we hen graag in het zonnetje bij het jaarlijks terugkerend vrijwilligersfeest.”

De Riethorst Stromenland bedankt vrijwilligers

voor alle inspanningenKoken, wandelen, spelletjes doen, koffie schenken of er gewoon even zijn.

De Riethorst Stromenland kent vele vrijwilligers. Zonder hun inspanningen zou de zorgorganisatie een heleboel activiteiten niet kunnen aanbieden aan de

bewoners. Vrijwilligers zijn voor alle locaties onmisbaar. Als dank voor hun inzet organiseert De Riethorst Stromenland jaarlijks een vrijwilligersfeest.

Wilt ook een vrijwilliger in het zonnetje zetten? Laat het ons weten via de receptie van uw locatie of door een e-mail te sturen naar de redactie van THUIS: communi-catie@deriethorstromenland.nl

Bedankt!Wat een avond. Klasse!Na een leuke binnenkomst werd een fantastische bingo op de planken gezet. Gelijktijdig was er voor de deelnemers heerlijk eten en drinken. Geweldig! Ik en velen met mij kunnen terug zien op een toffe avond die wij met elkaar hebben beleefd. piet swart

geweldig!Wat een bijzondere avond. Heel erg bedankt daarvoor. Een avondvullend programma. Zo ingevuld dat er ook alle tijd en ruimte was om met iedereen een praatje te maken. Daarbij kregen we heerlijk eten. Kortom: geweldig! tineke kraaij

omdat er te weinig vrijwilligers zijn voor een activiteit. Zij kijken er zo naar uit. Het is maar een kleine moeite om even te helpen en het zorgt voor veel plezier.”

Wilt u vRijWilligeR zijN?Wilt u ook een steentje bijdragen als vrijwilliger? Dat kan voor een eenmalige activiteit of voor een vast dagdeel in de week. Informeer bij de receptie van De Riethorst Stromenland-locatie bij u in de buurt naar de mogelijkheden om te helpen als vrijwilliger. U kunt ook altijd bellen met onze telefoniste die u kan door-verbinden met de juiste persoon: 0162 – 582 050.

26 27

Je hebt last van je rug bij het lopen en komt hierdoor amper nog buiten. Maar ook suikerziek-te, apneu en overgewicht spelen je parten. De veelheid klachten maakt een behandeling bij een gewone fysiotherapeut lastig. Leon Michielsen uit Oosterhout klopte in de zomer met deze klachten aan bij de afdeling Behandeling en Begeleiding van De Riethorst Stromenland. Daar-voor had hij al tevergeefs elders medische trajecten doorlopen. “Ik kan 50 meter lopen. Dan protesteert mijn rug zo heftig dat ik moet stoppen”, vertelt Leon Michielsen. Zijn fysieke ongemak was zo heftig dat de 71-jarige jaren geleden al hulp zocht bij een fysiotherapeut. “Daar moest ik op een loopband rennen en fietsen op een specia-le fiets. Dat werkte niet voor mij.

Maar de klachten hielden aan. Intussen kwam de Oosterhouter al tien jaar amper buiten. “Mijn huisarts wees me op de veel-zijdige aanpak van de behan-deldienst in Slotjesveste. De fysiotherapeuten werken daar samen met andere specialismen. Zij bespraken samen met mijn huisarts welke aanpak het beste werkt en zij stemden hun behan-delingen onderling op elkaar af.”

hulpvRaagZo kreeg de heer Michielsen deze zomer naast een fysiotherapeut ook hulp van een ergotherapeut en diëtist. De fysiotherapeu-te ging zes weken aan de slag om meneer mobiel te krijgen, vertelt Maartje Montens. “De heer Michielsen was erg duide-lijk in zijn hulpvraag. Hij wilde vooruit kunnen, het liefst zonder rugklachten die hem belemmer-den in zijn dagelijks leven.”

‘Mijn vraag stond centraal, niet het pakket hulpmiddelen’

Langer zelfstandig thuis wonen betekent zorgen dat je mobiel blijft en voor jezelf kan zorgen. Met of

zonder hulp van anderen. De behandeldienst van De Riethorst Stromenland staat thuiswonende ouderen met complexe hulpvragen bij. Zo ook de heer Leon

Michielsen uit Oosterhout.

behandeling en begeleiding handwerKen

Kerstengel haken

BegRippeN hakeN

v = vastest = stokjedst = dubbel stokjek = kettingsteekhv = halve vaste

vul het hooFdje6. *Eerste en tweede samen haken. Herhaal (4) Nu het hoofdje goed opvullen7. 3 k, 2 St in eerste vaste, 3 St in de volgende vasten (12)8. 3 k, 1 St in het eerste st, 2 st in het volgende st, 1 st in het volgende 2 st, 2 st in het volgen de st.* Herhaal van * (16)9. 3k, in ieder st 1 st (16)10. 3k, in ieder st 1 st (16)11. 3k, 1 st in het eerste st, 2 st, in de andere st (32). Hecht af.

de vleugelsRechter vleugel; Steek de haak-naald in in ronde 8. Haak 4k, daarna 5 dst in dezelfde steek, 4k en sluit af met een hv in dezelfde steek (7dst)

Linker vleugel als rechter vleugel alleen haak je vanaf het hoofdje naar beneden.

hooFd eN lijFje1. Haak 6 v in een magic ring. Sluit de ring met een halve vaste.2. 2v in elke v (12)3. In iedere v een v (12)4. In iedere v een v (12)5. *1 v. Haak tweede en derde samen.* Herhaal (8)

LET OP: Begin elke ronde met een losse steek en sluit elke ronde met een halve vaste steek.

De oefentherapie werd afge-stemd op de wensen van meneer Michielsen. Zes weken lang tweemaal per week kreeg hij fysiotherapeutische oefenin-gen om zijn conditie, kracht en rompstabiliteit te verbeteren. Daarnaast kreeg hij huiswerk. Maartje Montens: “Uit evalua-ties bleek dat zijn loopafstand niet vooruitging. Alle disciplines bespraken en evalueerden de gekozen behandelwijze drie keer. Omdat meneer op korte termijn op grotere afstanden vooruit wilde, zijn we op zoek gegaan naar een alternatief hulpmiddel voor die specifieke wens. Zo kwam een scootmobiel in beeld en stopten we met inten-sieve fysiotherapie.”

oog eN ooR vooR cliëNtMichielsen: “Dat is een uitkomst zeg. Ik kom weer buiten!” Hij prijst de aanpak ‘die oog en oor had voor hem als cliënt’. “Ik ben naar volle tevredenheid gehol-pen. Ze hebben me gerichte hulp geboden waarmee ik weer vooruit kon. Letterlijk vooruit. Ik heb onlangs de binnenstad van Oosterhout weer gezien. Ook Breda bezocht ik weer. Een open-baring na al die jaren! Ergothera-peut Inge van der Vorst is met me de straat op gegaan om de scoot-mobiel te leren kennen. Diëtiste Tessa Leering heeft daarnaast mijn voedingspatroon bestu-deerd. Ik moet afvallen om mijn rug te ontlasten. Een aantal zaken heb ik al aangepast. Ik hoop door mijn dieet en fysio-oefeningen voor thuis van mijn rugklachten af te komen. Voor nu ben ik voor-al blij dat er tijdens het behan-deltraject is meegedacht met mij en dat niet het bedachte pakket hulpmiddelen centraal stond. Zo hoort zorg te zijn.”

28 29aernswaert

Vijf jaar geleden namen de eerste bewoners hun intrek in kleinschalig verpleeghuis Aernswaert. Aanvankelijk woonden er cliënten die overkwamen van de destijds gesloten zorgvestiging De Veste in Geertruidenberg. “Het waren ouderen met diverse zorgvra-gen”, vertelt locatiemanager Petra de Heus. “In de praktijk bleek dat de locatie te klein was voor alle somati-sche vraagstukken. Binnen een half jaar werd de focus verlegd naar één doelgroep. Aernswaert is sindsdien uitgegroeid tot een warm thuis voor mensen met dementie”, zegt ze trots.

De zorglocatie verdient volgens de locatiemanager ‘meer dan bijzondere aandacht’. “De manier van wonen en werken binnen Aernswaert is een voorbeeld voor alle denkbare huizen waar mensen wonen en zorg krij-gen. Onze kracht zit hem erin dat de cliënten hier een gewoon huishouden voeren. Het personeel maakt daar onderdeel van uit. Onze zorg is dus geïntegreerd in het dagelijkse leven in de sfeer van een normaal huishouden. We werken met een klein, gedreven team met vaste gezichten. Dat geeft bewoners rust en structuur. Precies waar op een psycho-geriatrische afde-ling zo’n behoefte aan is.”

eeN eigeN plek Aernswaert telt 26 cliënten. Elke bewoner heeft een eigen kamer met sanitair. “Iedereen heeft hier een eigen plek. Door het dorpse en gemoedelijke karakter van dit complex voelen de mensen zich hier snel op hun gemak.” Nagenoeg alle activiteiten vinden plaats in centrale ruimtes die als huis-kamer zijn ingericht. Die huiselijkheid staat centraal in Aernswaert.

De huiskamerzorg was voor Brigitte Sweep reden om haar moeder, Trees Mötter, toe te vertrouwen aan de zorg van Aernswaert. “Mijn moeder woont hier nu ruim anderhalf jaar. Ze wilde aanvankelijk helemaal niet verhuizen naar het verpleeghuis. Ze dacht dat oude mensen er werden weggestopt in kleine kamers. Aernswaert gaf haar echter de tijd om rustig kennis te maken met het huis. Ze kwam eerst een paar middagen thee drinken in de huiskamer, waarop ze op een dag zei: Daar waar ik steeds thee ga drinken, daar zou ik wel willen wonen. Ik vond het erg bijzonder dat mijn moeder op deze manier mocht wennen.”

Kleinschalig verpleeghuis Aernswaert aan de Julianastraat in Hank bestaat vijf jaar. Dat wordt in huis

gevierd met bewoners, familie, personeel en vrijwilligers. Als één grote familie geven zij invulling aan elke dag. Het

levert een unieke vorm van zorg verlenen op.

‘Aernswaert is een voorbeeld voor alle

denkbare zorglocaties’

aernswaert

eigeN keuzesBrigitte Sweep prijst de kleinscha-ligheid van het verpleeghuis. “Mijn moeder kan hier haar autonomie beter bewaken dan in een groot verpleeghuis. Dat komt doordat ze hier volop ruimte krijgt om zichzelf te blijven. Ik merk dat ze dat erg prettig vindt. Mijn moeder heeft weliswaar dementie, maar ze wil ondanks haar beperkingen zelf de regie over haar leven houden. Dat kan hier. Ze kan binnen Aernswaert zoveel mogelijk haar eigen keuzes maken. Bij het aan- en uitkleden wil ze bijvoorbeeld geen hulp hebben. Die wens wordt gerespecteerd. Daardoor is ze 100 procent op haar gemak. Het zijn maar kleine dingen, maar oh zo belangrijk voor de waar-digheid van de cliënt.”

BepeRkiNgeN geeN pRoBleeMMevrouw Mötter vindt het fijn wonen in Aernswaert. “Ik ben tevreden. Ik heb tekortkomingen, maar als ik iets niet kan, is dat hier geen probleem. Ik hoef niet te tobben. Het is ook fijn dat Anne-lies me bijstaat”, doelt ze op haar vaste verzorgende Annelies van Dongen. Annelies werkt al dertig jaar voor De Riethorst Stromenland, waarvan de laatste 2 jaar voor Aernswaert.

Annelies vertelt: “Ik werk al lang in de zorg, maar de warmte die je hier voelt en de band die je als verzorgende met bewoners opbouwt, is uniek. In dit kleinschalige verpleeghuis is er nog tijd om échte zorg te verlenen. De wens van de cliënt staat centraal. We doen er ook alles aan om bewoners een zo normaal mogelijk leven te bieden in een veilige omgeving met de juiste gezondheids-ondersteuning. Wanneer een bewoner zich prettig voelt, heeft hij minder zorgen. Dat is ons streven.”

“Mensen voelen zich hier snel op hun gemak”

30 31slotjesveste slotjesveste

In de watten gelegd tijdens beautydagTwaalf schoonheidsbehandelingen, vier massages

en vele deelnemers voor de klankschalensessie. Slotjesveste leek 5 november wel een kuuroord. En

dat allemaal dankzij de wensenboom!

In de ontvangstruimte van Slot-jesveste staat sinds kort een boom. De boom zit vol vlinders. Elke vlinder draagt een wens bij zich. Die variëren van een dagje winke-len in Breda tot biefstuk met friet eten. “Vier keer per jaar willen we wensen uit de boom in vervulling laten gaan”, aldus Ton Damen, coördinator Welzijn bij De Riethorst en Slotjesveste. “Daarbij krijgen we financieel en waar mogelijk ook met handjes hulp van Lionsclub Oosterhout Alm en Donge. Het gaat om wensen voor mensen alleen, maar ook wensen waarbij anderen kunnen meeliften.”

Dat laatste is vandaag ook het geval. De wens voor een beautydag kwam onder meer van mevrouw Van Wijngaard uit Teteringen die op de revalidatieafdeling van Slotjesveste verblijft. Maar velen genieten vandaag mee van de verwendag.

In een multifunctionele ruimte die is omgebouwd tot beauty- en massagesalon zijn het de vrijwil-ligsters Astrid Brandenburg, Gerda Nooijen en Jacqueline Hens die de dames in de watten leggen. Masseur Erik Huysman verzorgt nek- en rugmassages. En in een andere ruimte vindt een klank-schalensessie van Casper de Haan plaats.

geNieteN“U heeft minder kraaienpootjes dan ik”, zegt vrijwilligster Astrid Brandenburg tegen mevrouw Van Wijngaard als ze haar gezicht insmeert met reinigingsmelk. “Wat is uw geheim?” De 77-jarige glim-lacht. “Er niet te veel mee bezig zijn.” Mevrouw Van Wijngaard krijgt een gezichtsreiniging, een maskertje, intussen een hand-massage, nagelverzorging, een gezichtsmassage met voedende crème en een klein beetje make

up om het af te maken. Met de ogen dicht geniet ze zichtbaar van de behandeling. Astrid bekent dat ze officieel geen schoonheids-specialiste is. “Ik weet wat ik zelf lekker vind bij de schoonheidsspe-cialiste. Dat doe ik nu na. Omdat we de wens van de dames echt willen uitvoeren, krijgen ze van de Lionsclub ook nog een tegoedbon voor een behandeling en lekkere verzorgingsproducten mee naar hun kamer.”

lieFdevolle BehaNdeliNgIn de stoel ernaast is Jacqueline Hens bezig met de gezichtsbehan-deling van mevrouw Leenders. Tussen het gezichtsmaskertje en de handbehandelingen door knuffelt ze de 88-jarige eventjes. “Ook dat hoort bij een verwendag”, vindt ze. “Een liefdevolle verzorging is het belangrijkste wat we als verzorgers kunnen geven.” Mevrouw Leenders laat het zich allemaal welgevallen. Als dank geeft ze Jacqueline na afloop een kusje. “Een mooi mens dat mij mooi maakt. Dat verdient een kusje”, zegt ze. Terwijl vrijwilli-ger Gerda Nooijen nog een chocola-depepernoot in mevrouw Leenders’

mond stopt (‘Mijn handen zijn net ingesmeerd, stop maar in mijn mond’), zegt ze tevreden: “Ik zou dit elke dag wel willen. Wat een verwennerij. Dank je wel, jij krijgt ook een kusje.”

De vrijwilligsters zijn zo lekker bezig dat ze de tijd uit het oog verliezen. “Ach, ik werk al 36 jaar in de zorg en we werken elke dag over met zijn allen. Op zo’n dag als vandaag gaan we echt niet op de klok kijken”, knipoogt Astrid. Als even later toch het horloge weer om de pols van mevrouw Wijn-gaard gaat en haar bril terug op de neus staat, beseft de dame dat haar verwenmoment voorbij is. “Ahhh. Kunnen we niet nog twee uur tutten samen? Ik had expres geen visite afgesproken voor vanmiddag. Ik kan nog wel even blijven, hoor.”

WeNseNBooM opeNt ogeNTon Damen lacht als hij ziet hoe de dames hun beautydag onder-gaan. “De wensenboom dient op meerdere fronten een goed doel. Cliënten zijn tevreden, maar de wensen in de boom openen ook onze ogen. Hoe goed we als perso-neel ook ons best doen. Te veel zaken zijn blijkbaar voor ons te vanzelfsprekend. Zo vanzelfspre-kend dat we er niet bij stil staan dat ze voor onze cliënten erg fijn kunnen zijn. Het is dus heel goed om te zien welke wensen er leven. In dit geval in de wensenboom.”

32 33nieuws column

Riet de KoningGeestelijk verzorger

zienEen tijd geleden werd ik gevraagd een mevrouw te bezoeken die recent was opgenomen in een woonzorgcentrum. De verzorgende vertelde dat

mevrouw veel had meegemaakt.

Op een afgesproken tijdstip belde ik bij mevrouw aan en zij deed zelf open. Voor me stond een vriendelij-ke, keurig geklede vrouw. Ik stelde me voor en werd uitgenodigd binnen te komen. Ze liep voor me met haar rollator, langzaam en bedachtzaam.

Op mijn vraag hoe het met haar ging in deze nieu-we situatie in haar leven, antwoordde ze positief. De omgeving was prettig en sfeervol en de verzorgenden waren behulpzaam en vriendelijk.

De reden dat ze hier woonde, was het verlies van haar man. Jaren geleden had ze ook al een zoon verloren. In haar leven kende ze dus een groot gemis en dat was niet gemakkelijk geweest, evenmin de vele gezond-heidsproblemen binnen haar gezin. Ze vertelde over haar overleden geliefden en het verdriet. Ook dat ze na het overlijden van haar man niet meer alleen kon wonen, omdat ze al jaren blind was.

Ik vroeg haar of ze licht kon onderscheiden of dat het donker was. Ze antwoordde dat ze (toch) niet in het donker leefde en legde uit: “Ik kan geen licht onder-scheiden in beelden. Het is donker rondom me, maar ik heb geleerd in mijn donkere wereld positief in het leven te staan. Ik zoek als het ware het licht in mezelf.”

Op mijn vraag hoe ze dit bedoelde, nodigde ze me uit mijn ogen dicht te doen. Ik sloot mijn ogen. Ze zei: “Het is donker omdat je niet kunt kijken met je ogen maar als je nu bewust in jezelf zoekt naar lichtpunt-jes in je leven, dan ontstaat er licht. Zo leerde ik licht ontdekken zonder mijn ogen.” Even was het stil... dan vervolgde ze heel zachtjes: “In iedere mens is licht aanwezig ook al is het leven nog zo moeilijk.” Haar antwoord ontroerde me.

Nu Kerstmis nadert, denk ik terug aan deze bijzondere vrouw. Licht in jezelf zoeken. Een mooie uitnodiging.

Toen de dames in september 2013 met De Zoete Inval startten, waren ze met een paar taarten klaar om alle monden te vullen. Intussen moeten ze tussen de 20 en 25 taarten bakken om alle bezoekers van lekkers te kunnen voorzien. De Zoete Inval blijkt mateloos populair en trekt, naast bewoners van Altenahove, ook familieleden en buurtgenoten.

Bakactiviteit vóór bewonersDe Zoete Inval wordt geleid door Thérèse van Masbergen en het echtpaar Jan en Elly van Gent. Aanvankelijk bakten de vrijwil-ligers lekkers mét bewoners van Altenahove. “De eerste drie keer hebben we het geprobeerd om het bakken samen met bewoners te doen. Qua tijd en begeleiding lukte het ons echter niet. Hierop hebben we besloten dat De Zoete Inval een gezellige bakactiviteit is vóór bewoners. De eerste edities van De Zoete Inval trokken tien tot vijftien personen. Een jaartje later staat de teller op een kleine honderd mensen. “Steeds meer familie en buurtbewoners weten

Vrijwilligers bakken voor De zoete Inval

Stoofperentaart en appelcrumble. De

bezoekers van De Zoete Inval in Altenahove in

Almkerk kunnen zich in januari weer verheugen

op twee smakelijke taarten. Zelf gebakken,

want daar zorgen Thérèse van Masbergen en Elly

van Gent voor.

De Zoete Inval te vinden. Dat is natuurlijk hartstikke mooi, want zo krijgen de bewoners extra veel visite op deze dag.”

NieuWjaaRsReceptieDe Zoete Inval wordt elke maand gehouden. Omdat december vol is met activiteiten is geko-zen om De Zoete Inval door te schuiven naar begin januari. “Dan gaan we het combineren met een nieuwjaarsreceptie. Het was een spontane actie van ons. In oktober trad het Hemerts Visserskoor op tijdens De Zoete Inval. Dat was zo leuk dat we hen hebben gevraagd voor de

nieuwjaarsreceptie. Dat koor telt al 50 mensen en dan komen er natuurlijk onze vaste gasten. We rekenen op een paar honderd man. Of we daar tegenop zien? Welnee, de dag zelf zal wel goed gaan. Het lukt ons altijd. Vooraf vraagt het wel veel voorberei-ding: hoeveel ingrediënten zijn er nodig en hoe krijg je alles op tijd gebakken? We gaan waar-schijnlijk met een inschrijving werken, zodat we niet te veel taarten bakken. Al vinden we het ook niet heel erg als er een keer wat overblijft. Dan snoe-pen we zelf ook nog iets lekkers mee”, lacht Thérèse.

34 35recept puzzel

d r i e k o n i n g e n e e s

r e n n e p a h c s f i ij t r

e n g e z e l l i g t s r k a

g e k e r s t m a n t o a e a

n z t n k e t k a e b b i r k

i ij r p e s e k r r s e r s e

l w a i r t a r e d r k a t r

s e a e s v e t u r l v m b s

t i k k t n e o i o s a k o t

s r e s d n g m k e a t n o s

r d r k a d o j e z u s b m t

e e k t g h e r d e r i e a a

k e r s t e n g e l k e o d l

wegstreeppuzzelDe woorden staan van boven naar beneden en van links naar rechts,

maar ook diagonaal. De letters kunnen vaker gebruikt worden.Als u het goed doet, houd u 20 letters over die samen een woord vormen.

doek goud kerk kerstmis maria

driekoningen herder kerstbal kerstslinger mirre

driewijzen jezus kerstboom kerststal piek

eten kaars kerstdag kerstvakantie schapen

ezel kaart kerstengel klok sterren

gezellig kado kerstman kribbe stro

300 gram zelfrijzend bakmeel1 mespunt zout150 gram roomboter100 gram bruine rietsuiker 100 gram gedroogde abrikozen150 gram rozijnen2 grote eieren0,5 theelepel vanille extract150 ml volle melk150 gram marsepein2 eetlepel abrikozenjam2 eetlepel geschaafde en geroosterde amandelen

iNgRediëNteN

BeReidiNgsWijze

• Verwarm de oven voor op 180 graden. • Zeef de bloem en het zout boven een kom.• Snijd de koude boter in stukjes en wrijf deze met je vingers door de bloem tot het op broodkruimels lijkt. • Voeg suiker, rozijnen en grof gesneden abrikozen toe en schep goed om.• Klop de eieren met het vanille-extract en de melk goed door elkaar. • Voeg dit toe aan het kruimelmengsel en roer tot een stevig beslag. • Schep een derde van het beslag in de ingevette en met bakpapier beklede vorm en strijk het glad. • Snijd de marsepein in blokjes van 1 cm en verdeel de helft over het beslag. • Dek het af met de resterende helft beslag. • Strijk het weer glad en verdeel de laatste blokjes marsepein er over. • Verspreid de rest van het beslag er over. • Bak de cake in anderhalf uur, controleer met een houten prikker of hij gaar is. • Laat de cake volledig afkoelen. • Verwarm de abrikozenjam met 1 eetlepel kokend water op een laag vuur en roer tot het vloeibaar wordt. • Bestrijk er de bovenkant van de afgekoelde cake mee. • Strooi de geroosterde amandelen erover. Smakelijk!

Koken deed ze als medewerker van De Stroming in Waspik elke dag voor de bewoners. Sinds ze met vroegpensioen is, staat ze als vrijwilliger in de keuken. Speciaal voor Kerst

bereidde Marlies Timmers met enkele cliënten dit heerlijke recept: abrikozencake met marsepein.

Abrikozencake met marsepein

Weet u de puzzel op te losseN? Onder de juiste inzendingen verloten we vijf cadeau-bonnen ter waarde van € 25,--. U kunt uw oplossing tot uiterlijk 1 maart 2015 opsturen naar De Riethorst Stromenland, afdeling Communicatie, antwoordnummer 27509, 4930 WK GEERTRUIDENBERG. (Postzegel is niet nodig)

De rebus in het vorige nummer van Thuis leverde veel reacties op, maar het bleek toch een moeilijke puzzel. Er was immers maar één inzending met alle antwoorden goed. Mevrouw Kerseboom uit Mauritsstaete lukte het om de puzzel volledig foutloos op te lossen. Ze heeft haar prijs intussen in ontvangst mogen nemen.

ThuiszorgDe Riethorst Stromenland

www.deriethorststromenland.nl info@deriethorststromenland.nl 0800 0202015

De beste zorg bij u thuisDe Riethorst Stromenland levert

ook thuiszorg. Onze medewerkers ondersteunen mensen die extra

hulp nodig hebben. Denk daarbij aan lichamelijke

verzorging of hulp bij hetinnemen van medicijnen. Zo kan

men op een prettige manierzelfstandig blijven wonen.

Advies en tips om langer thuis te wonenWij brengen de thuissituatie in kaart en geven handige tips en adviezen om thuis te kunnen blijven wonen. Onze zorgadviseurs staan klaar voor een vrijblijvende afspraak.

AanmeldenMeer informatie over thuiszorg of advies over de mogelijkheden om langer thuis te wonen? Neem contact op met Bureau zorgadvies via 0800 0202015 of bureauzorgadvies@drsn.nl.

Advertentie